ეველინი გაურკვევლობაში იყო,ვერ გაეგო რატომ თხოვდა ქალბატონი ნინი ბარგის ჩალაგებას,გააგდეს?არც გაუკვირდება ბოლო კვირა ისე უცნაურად ექცეოდნენ..იქნებ სიზმარია,მაგრამ რაღაც ძაან რეალურია..
-ეველინ გესმის?
-კიი კი მესმის ნინი რახდება სადმე მივდივართ?
-ჩვენ არა შენ მიდიხარ..
-რა..რატო?ნინიმ ეველინის თვალები რომ დაინახა იმწუთას მიხვდა რასაც ფიქრობდა და გაიცინა..
-არა ჩემო კარგო არ გაგდებთ,უბრალოდ დემეტრე ახალ სახლში გადადის და მასთან ერთად მიდიხარ..
-შანსი არა!მე მასთან?ხომ იცნობთ თქვენ შვილს ვერ გავძლებ თანაც მე თქვენთან სამუშაოდ ვარ აქ.
-ეველინ გთხოვ...დემეტრე შემპირდა რომ არაფერს გაწყენინებდა..მხოლოდ სახლი უნდა დაულაგო და საჭმელი მოუმზადო..თუ რამე არმოგეწონება იმ წუთას დამირეკე და წამოდი ჩვენთან..
-მე არვიცი..
-გთხოვ მაგისთვის ახლა ნუ მაძებნიებ ახალ გოგოს,რომც ვიპოვო გააქცევს და შენ იცნობ უკვე და მოუხერხებ რამეს.
-ასე დარწმუნებული რატომ ხარ რომ რამე მოუხერხებ?ან თქვენ რა გეშველებათ მერე..
-ჩვენ ვნახავთ ვინმეს არ ინერვიულო მაგაზე..კარგი?
-კარგი.
-ანუ წაყვები?
-კი.
-მიდი ქვემოთ გიცდის გაუხარდება..
-კი გაუხარდება..ჩაფიქრებულმა თქვა ეველინმა და ქვემოთ წავიდა..
დემეტრეს გვერდი ჩაუარა და მანქანაში ჩაჯდა.დემეტრე უკან მიყვა გაკვირვებული და მანქანაში ჩაჯდა...ეველინ უყურებდა..
-კიდე დიდხანს მიყურებ თუ წავიდეთ?!
დემეტრემ მანქანა დაძრა..გზაში იყვნენ..ეველინი არც უყურებდა.
-მალადეც დედაჩემს.
-რა?
-სიმართლე გითხრა არმეგონა თუ დაგითანხმებდა.
-რატომ?
-იმ ინციდენდის შემდეგ..
-რომელი ინციდენტი?
-თავს ნუ ისულელებ..კარგი რა მნიშვნელობა აქვს რადგან ჩემთან იქნები აწი ჯობს დავივიწყოთ ყველაფერი და მოვაგვაროთ ურთიერთობა,როგორც უყურებ გჭირდება ეს სამსახური და მეც მჭირდება მოსამსახურე..
-კარგი..
მერე აღარ ულაპარაკიათ..გზაში იყვნენ ეველინს ჩაძინებია,თვალები გაახილა და თითქმის პანიკაში ჩავარდა,შეკითხვა უნდოდა მაგრამ ხმას ვერ იღებდა..
-დეე...დემეტრე...
-რამოხდა რასახე გაქ?
-სად ვართ?
-თბილისში რაიყო..
-რაიყოოოოოო??!!!მე არვიცოდი სახლი თბილისში თუ გქონდა..ბათუმში მეგონა..
-შენთვის რამნიშვნელობა აქვს..
ეველინი დამშვიდდა თანდათან.
-არანაირი ისე. არადა მის გულში ახლა რა ხდებოდა ვინ იცის,ძულდა ეს ადგილი..აქიდან გაიქცა და კიდევ აქ დაბრუნდა..თან რისთვის..ღმერთო სად გაიქცეს ახლა ან რაქნას...სადმე მის ‘დედას და მამას’ რომ შეხვდეს...ეს არ აწყობს..მაგრამ რო შეხვდენ მერე რა თვითონ არ გამოაგდეს და ჩამოუნგრიეს ცხოვრება თავზე..ისედაც უკვე დანგრეული...ბოლოს იმდენად გადაეშვა ფიქრებდი და მოგონებებში გაითიშ,თურმე დემეტრე უძახოდა..
-ეველინ!
-ააა...ჰოო..რამოხდა?
-გიძახოდი..აიღე..სალფეთქი გაუწოდა..
-რათ მინდა ეს?
დემეტრემ სახისკენ მიუთითა..თურმე ტიროდა და მთელი სახეზე ცრემლებს გაეკვლია გზა..ხმა არ გაუღია ეველინს ისე გამოართვა და ცრემლები მოიწმინდა.
-კარგად ხარ?კითხა დემეტრემ.
-კი.ამის მეტი აღარ ულაპარაკიათ სახლამდე..სახლში რომ მივიდნენ ეველინს ეძინა ამიტომ დემეტრემ ატატებული აიყვანა მის ოთახში და დააწვინა..მერე თვითონაც ჩაეძინა..დილას ეველინმა თვალები რომ გაახილა და თანზე რაღც ეხვეოდა შეეშინდა..ქვემოთკენ გაიხედა და შეხედა როგორ იყო დემეტრეს ხელები შემოხვეული მის მუცელზე..მერე თავი მიატრიალა და დაინახა დემეტრე როგორ ფშვინავდა..დაავიწყდა რა მდგომარეობაში იყო და დემეტრეს ყურება დაიწყო.ცოტახნის ყურების შემდეგ მწვანე სფეროებს წააწყდა რომელიც მას უყურებდა..მერე ხმაც.
-კიდევ დიდხანს აპირებ რომ მიყურო?
ეველინი წამოხდა და დემეტრეს ხელები მოიშორა.
-მე..მეძინა..
დემეტრემ გადაიხარხარა.
-ასეთი სასაცილო ტყუილი ჯერ არავინ უთქვამს!თვალებში მიყურებდი და რანაირად გეძინა?
-თვალებ გახელილი მეძინა!ხელები გადაიჯვარედინა ეველინმა და დემეტრეს შეაცქერდა თვალებშო..
-ჰო?
-კი!ახლა შეგიძლია ჩემო ოთახი მაჩვენო!
დემეტრემ ოთხი აჩვენა,სახლიც დაათვარიელებია..უჰ ცოტა დიდი სახლი კი იყო რა დაალაგებდა ამას..დიდი ეზოთი და აუცზით.რამდენი ხანია აუზში არ უცურავია...არადა ადრე სულ ერთად დაცურავდა ლინდასთან ერთად..მოდი ამაზე ახლა ლაპარაკი არგვინდა თვის დროზე ყველაფერი ითქმება.დემეტრე სახლიდან გავიდა და დაიბარა საღამოს რამე მოამზადეო.
ეველინმა სახლი დაალაგა,ნუ ახალი სახლი იყო და ბევრი დასალაგებელი არაფერი იყო..მერე გაახსენდა საჭმელი...მოსამსახურეები უკეთებდნენ სულ საჭმელს,არაფრის მომზადება არ იცოდა...კარტოფილი შეწყვა,სალათა გააკეთა და ორცხობილები გამოაცხო.მერე დემეტრეს უცდიდა და როგორც ჩანს ამ ცდაში ჩაეძინა რადგან მოსულ დემეტრეს ასე დახვდა...საწოლში ჩააწვინა მერე თვითონაც დაიძინა,საჭმელი არ უჭმია.ეველინს დილას რომ გაეღვიძა და საწოლში იყო გაუკვირდა..ჩაიცვა და ქვემოთ ჩავიდა,საჭმელი ხელ უხლებელი რომ დახვდა გაბრაზდა და ალაგება დაიწყო თან ბუთბუტუბდა.
-ვირი რას გამაკეთებიაა თუ არ ჭამდა აწი გაუკეთებ არუნდა ისედაც ძლივს შევწვი!
-ჰო?!საინტერესოა ვინ მოამზადებს აბა?!
ეველინი უცებ შემოტრიალდა და შეეშინდა არავის მოელოდა იქ.
-მე...
-ზურგს უკან ბუტბუტს რო მითხრა არ შეგიძლია?!და საერთოდ რამდენს წუწუნობ ამხელა ქალი საჭმლის მომზადება არ უნდა იცოდე?!ოჰ ეს ირონი მოკლავს ამას..
-აჰაჰააჰა...ეველინმა სიცილი დაიწყო..
-რაგაცინებს?
-არაფერი გამეცინა საერთოდ იცი რამდენის ვარ?
-არა რა საჭიროა ასაკის ცოდნა..
-მე მაინტერესებს რამდენის ბრძანდებით ბატონო დემეტრე?
-26..
-ჰა?ყბა ჩამოუვარდა ეველინს..რა 26 მეხუმრები არა?
-არა..რატო?
-ვაა ბაბუ..
-რა ბაბუ გოგო წესიერად მელაპარაკე!შენ რამდენის ხარ ერთი?
-18.აიი აქ კი დემეტრე მართლა გაოცდა ნუთუ მართლა თვრამეტი წლის იყო თუ ეკაიფებოდა..
-მატყუებ პატარა ქალბატონო?
-არა მართლა 18 ის ვარ..
-სასაცილოა..დემეტრემ სიცილი დაიწყო...ეველინი ამაზე აენთო..ბავშვი მყავს მოსამსახურედ?
-რა არის აქ სასაცილო??!!ის რომ 18 ის ვარ თუ ის რომ მანდამაინც შენი დამლაგებელი ვარ?!თუ არ მოგწონს შეგიძლია სხვა აიყვანო მე კი წავალ შენნაირ ხეპრესთან ყოფნა არმისიამოვნებს დიდად რომ გითხრა..
-შემახსენე ერთი შენი სახელი..
-ეველინი..
-ეველინი...რასახელია ჯერ ეველინი რადასარქმევი იყო...მისმინე ქალბატონო ეველინ ეს სამსახური რომ არ გჭირდებოდეს აქ არ იქნებოდი..თუ წახვალ აღმოჩნდები ქუჩაში იმიტომ რომ ფულის მოცემას არ ვაპირებ..აქ მხოლოდ რამოდენიმე თვე იქნები და მერე სადაც გინდა იქ წადი!ახლა კი ენა დაიმოკლე! ეველინმა სილა გააწნა!
-არგაბედო გესმის??ჩემმა დამ შემარქვა თუ არ მოგწონს შეგიძლია ნამდვილი სახელი ევა დამიძახო ახლა კი კარგად მომისმინე!ყელში ამომივიდა შენი უაზრო ქცევები ამხელა კაცი ხარ იქნებ ბავშვივით მოქცევას შეეშვა და ხო მჭირდება ეს სამსახური ამიტომაც ვერსად ვერ წავალ შენსავით ციდან არ ცვივა ჩემთვის ფული შეიძლება ერთ დროს ცვიოდა მაგრამ ახლა ნამდვილად არა!გაბრაზებულზე უთხრა და ოთახიდან გავარდა..კარები მაგრად მიიკეტა და ლოგინთან ჩაიკეცა და ტირილი დაიწყო...უზომოდ ენატრებოდა ძველი ცხოვრება მისი დის გვერდით რომელსაც ალბათ ვეღარასდროს ნახავდა ნუ ალბათ არა ვეღარასოდეს ნახავდა..კარების გაღების ხმა გაიგონა და ცრემლები მოიწმინდა რათქმაუნდა დემეტრე იყო..
-ეველინ მე მაპატიე არმინდოდა მეწყენინებინა..
-აბა არ მომწონს შენი სახელიო?
-გაგეხუმრე სახელიც ძალიან მომწონს და ის გოგოც ვისაც ქვია!
-ოჰ რას მელაპარაკები!
-ხო მაპატიებ?ისე შენი დაც შენნაირი გიჟია ალბათ რამ მოაფიქრებინა ეს სახელი...გაიცინა დემეტრემ.
გაღიმებული ეველინი ამაზე კიდევ უფრო გაბრაზდა და დემეტრე ოთახიდან გააგდო რასაქვია..დემეტრეს გაუკვირდა მისი ასეთი ქცევა..უნდა გაეგო რა ხდებოდა მაგრამ ჯობდა არ გაეგოო...ეველინთან აპირებდა მისვლას და ამის შესახებ კითხვას როცა დაინახა მისკენ მომავალი ეველინი ჩანთით ხელში.
-სად მიდიხარ?არმახსოვს ნებართვა აგეღოს!
-სასწრაფოდ უნდა გავიდე მალე მოვალ!
დემეტრე ხმას არ იღებდა..
-დემეტრე..წავალ რა მნიშვნელოვანია...ჩემთვის..
-კარგი ჯერ საქმე მაქვს..
-რომ მოვალ მერე რომ ვილაპარაკოთ?
-არა ესეც სასწრაფოა რამოდენიმე კითხვას დაგისვამ..
-კარგი მალე..
-ვაჟას და თეონას შვილი ხარ?ანუ ლინდა შენი და არის?
-რა..რა...ეველინი ამ სახელების გაგონებაზე გაფითრდა.არაა..საიდან მოიტანე არ არიან ვაჟა და თეონა ჩემი მშობლები..
-ეველინ რატომ მატყუებ?
-არ გატყუებ ნამდვილად!ახლა კი მეჩქარება..
ეველინმა სახლი დატოვა და ტაქსი გააჩერა..გაუკვირდა როგორ გაიგო დემეტრემ ყველაფერი..მაგრამ რა გაგება უნდოდა მაგან მოინდომოს და...მაინც მოუშალა ნერვები ამ წამოსვლის წინ რაა..იდიოტი ვინ ეკითხებოდა ახლა...მოკლედ ეველინმა რადგან თბილისში იყო გადაწყვიტა მისი და ენახულებინა.დემეტრე კიდე უკან გაყვა ასე სასწრაფოდ სად მიდიოდა აინტერესებდა...გაუკვირდა ყვავილებთან რო გაჩერდა მაგრამ მაინც გააგრძელა გზა მასთან ერთად და მაში შუბლზე აუვიდა თვალები ეველინი სასაფლაოზე რომ მივიდა...რასაკეთებდა აქ..თავში ათასმა აზრმა გაუარა ბოლოს კი მანქანიდან გადმოვიდა და ჩუმათ გაყვა უკან,იქვე ხესთან დაიმალა და ეველინს უყურებდა რომელიც საფლავთან ჩაიკეცა და მემგონი ტიროდა,ვის საფლავზე იყო ნეტა..ცოტა მიუახლოვდა და დაინახა ვისი საფლავიც იყო...ისეთ გაურკვევლობაში იყო დღეს მთელი დღე დემეტრე რომ არვიცი..ჯერ ეველინი ვაჟას და თეონას შვილი აღმოჩნდა,მერე ის ვერ გაიგო მათთან თითქმის მილიონერი ადამიანების შვილი რატომ მუშაობდა მოსამსახურედ და ახლა ეს ეველინი ლინდას სასაფლაოზეა..ნეტა რამოუვიდა 16 ან 17 ის იქნებოდა ჯერ...ნუ ამას მერე გავიგებთ..
ეველინი სახლიდან როგორც გავიდა მის მეყვავილესთან მივიდა და მისი დის საყვარელი ყვავილები თეთრი ვარდები იყიდა და წავიდა იქ სადაც მისვლა ყველაზე მეტად ძულდა მაგრამ რა ექნა ენატრებოდა მისი პაწაწუნა დაიკო.მის საფლავთან ჩაიმუხლა და ყველაფერი მოუყვა როგორც ბავშვობაში იცოდნენ საიდუმლოებების გაცვლა მაგრამ ახლა მხოლოდ ეველინი იყო მთხრობელი...იმდენიხანი იყო სასაფლაოზე თითქმის შეამოაღამდა..დემეტრე უყურებდა არ დაუტოვებია..მერე ტელეფონი აიღო და მანქანისკენ წავიდა თან ეველინს დაურეკა..ეველინი თავიდან არ პასუხობდა მერე უპასუხა.
-ეველინ სადხარ?
-მოვალ10 წუთში.
-კარგად ხარ რა ხმა გაქ?
-კი!
მხოლოდ ეს უთხრა და გაუთიშა და სახლისკენ წავიდა მალევე.კარები გააღო და სიბნელე იყო,ეგონა დემეტრეს უკვე ეძინა და მისი ოთახისაკენ წავიდა როდესაც შუქები აინთო და ეველინმა ყვირილი მორთო.
-ჩუ გოგო რა გაყვირებს?
-შემეშინდა იდიოტო რა ფოკუზებს მიწყობ აქ??!
-შეეშინდა!სად იყავი ამდენი ხანია ესაა მალე მოვალო?
-მე...იქ ვიყავიი...
-სად იქქ ??
-მმმ ნუცასთან ერთად ვიყავი ბარში..
-ჰო არა?
-ჰო.
-იცი ევაჩკა ტყუილს მოკლე ფეხები რომ აქვს?
-არ ვიტყუები?!
-რამოუვიდა ლინდას?ეველინს ფერი ეცვალა..მაგრამ შეძლო თავის გაკონტოლება.
-ვინა ლინდა?რას გადამეკიდე მთელი დღეა...ჯერ ვაჟას და თეონას შვილი ხარო...არ მყავს მშობლები არა დამეღუპნენპატარა რო ვიყავი..
-ვახ ჩემი რა ფანტაზიის უნარი აქვს ამბავშვს...ევა ავალიანი..18წლის..არხარ ეს შენ?
-არა მე არვარ ავალიანი..
-აბა?
-მე ვარ...ქალდანი..
დემეტრე ბოლო ხმაზე ხარხარებადა.
-რატომ მატყუებ ევა?
-არ გატყუებ!
-გაილახები!
-მაგასაც ვნახავთ.
-მოდი ვიაზროვნოთ დიდი ადამიანებივით..არგვინდა მოტყუებები აქ აპირებ ცხოვრებას მუშაობას და ჯერ არამგონია წახვიდე ასე არც ერთს არ გვაწყობს...ამიტომ იქნებ სიმართლე მითხრა..
-რა სიმართლე?
-გამოიქეცი სახლიდან?რატომ მატყუებ ან ლინდას რა დაემართა?
-რას გადაეკიდე ჩემ დას იცნობდი საერთოდ.
-კი ვიცნობდი და შენს ოჯახსაც ვიცნობ!
-არ არიან ჩემი ოჯახი..ნუ დედაჩემი და მამაჩემია მაგრამ არ არიან ანუუ სინამდვიეში არ არიან თორე ისე კი არიან..
-ვაიმე ეველინ რაებს ბოდიალობ..ლინდას რამოუვიდა?
-იქნებ არგვინდა მაგაზე ლაპარაკი ჰა?
-გვინდა...მაინტერესებს..ეველინს არუნდოდა ყველაფრის თქმა ამიტომ მოკლედ თქვა..
-ავარიაში დაიღუპა.
-ეგ როგორ?
-ხომ მითხარი რამოუვიდა მეც გითხარი აღარ მინდა ლაპარაკი ძილინების წავედი..
-არ დაგვიმთავრებია ლაპარაკი ეველინ..
ეველინს მისი უკვე აღარ ესმონდა ოთახში შევიდა და წამოწვა მალე გვერდით ვიღაც მიუწვა დემეტრე იყო..
-ევეე..მომიყევი რა მაინტერესებს არმინდა ტყუილები ასე ძნელია?
-კი ძნელია მაგრამ გეტყვი და არანარიი კითხვა აღარ დამისვა ამის აქეთ..
-კარგი გისმენ..ეველინმაც დაიწყო მაგრამ მაინც მოკლედ თქვა არუნდოდა ჩაღრმავებოდა და ეთქვა რა როგორ და რატომ მოხდა..
-ვაჟა და თეონა ჩემი მშობლები არ არიან..ნუ არ ყოფილან..სახლიდან არ გამოვქცეულვარ უფრო გამომაგდეს...იმიტომ მოგატყუე ნუცასთან ერთად ბარში ვიყავი თქო რომ არმინდოდა გცოდნოდა სადაც ვიყავი სინამდვილეში...მაგრამ კიგცოდნია და ბოლოს ლინდას რაც შეეხება..მასზე 3 თუ 4 წლით უფროს ბიჭს ხვდებოდა ურჩევდი ჩამოშორდი თქო მაგრამ აიტეხა მიყვარსო..ეს ბიჭი მრბოლელი იყო და ერთ-ერთ რბოლაზე ჩემი ლინდუსიც წაყვა...ძალიან ჩქარა მიდიოდნენ და....ლინდა ვერ გადარჩა...ის..არვიცი მემგონი სამუდამოდ ეტლში იჯდება...აღარ გამიგია მის შესახებ...ეს უცებ ჩამოასხუპუნა ეველინმა და თითქოს გულს მოეშვა...მაინც არ უთქვია ყველაფერი მაგრამ მისი გულის ტკივილის მცირედი რომ გათქვა რაღაცნაირად გულს მოეშვა..დემეტრემ გულზე მიიხუტა და ჩაეძინათ.
სამი თვის შემდეგ....
-ეველინ მოიცადე გთხოვ არ წახვიდე არასწორად გაიგე!იმ ნაბ*იჭვარმა მოგატყუა ეგრე არ ყოფილა...
-არ მაინტერესებს დემეტრე!დაივიწყე ყველაფერიი შეცდომა იყო ის ღამე...ძალით დაშვებული შეცომა შენს მიერ!უკან არ გამომყვე გაფრთხილებ დამივიწყე!
-არშემიძლია ეველინ!
-ჩემი საქმე აღარა...კარგად!თავ აწეული წავიდა კარებისკენ ჩანთებით ხელში...მაგრამ ერთი სული ჰქონდა როდის გავიდოდა და გაშორდებოდა აქაურობას რომ ეტირა..

ვაღირსე ახალი თავის დადება...ესეც ძლივს დავწერე და რა გამომივიდა არვიცი..ვერ ვახერხებ დაწერას სამწუხაროდ და არვიცი მომდევნოს როდის დავდებ ასე რომ მკითხველნო მაპატიეთ <3