დილით როცა გავიღვიძე ალექსანდრე ჩემს გვერდით არიყო,ადგომა ვცადე მაგრამ ყველაფერი მტკიოდა,შემდეგ გამახსენდა წინა ღამე,ცოტა ავნერვილდი მაგრამ ამასთანავე სიხარულიც იყო.ნელა წამოვდექი აბაზანაში შევედი,ცხელმა წყალმა დაღლილობა და დაძაბულობა დამავიწყა,ალექსანდრეს სპორტულები ჩავიცვი და დაბლა ჩავედი,ყველა მიმოფანტული იჯდა,ნაბახუსევზე იყვნენ.
-დილამშვიდობისა ლოთებს!(მე)
-ოჰ,გაიღვიძე? მიდი რა ყველაზე კარგად შენ ხარ და ყავა გაგვიკეთე რა!(ნუცა)
-აუ ხო გაასწორებს(ნიკა)
-ალექსანდრე სადაა?(მე)
-სანდრექსა საქმეზე გავიდა და მოვა მალე(ბექა)
სამზარეულოში შევედი და ყავის მზადება დავიწყე,თან ვფიქრობდი ალექსანდრეს ასე ადრე რა საქმე გამოუჩნდა.ყავაც გავამზადე და ბავშვებს გავუტანე,მე ციქვე ჩამოვჯექი და მივირთმევდი.
-ტასიაააა რაგჭირს? რაღაც დაგლილი სახეგაქვს(გეგა)
-არაფერია უბრალოდ კარგად ვერ გამოვიძინე!(მე)
-კარგად ვერ გამოიძნე თუ ალექსანდრემ არ დაგაძნა?(ნიკა)
ამაზე ყველამ სიცილი დაიწყეს მე კიდე ვგრძნობდი როგორ ამიწითლდა ლოყები.
-ჩემ პრინცესას ვინ აბრაზებს აბა გამოვიდეს!(ალექსანდრე)
-ალექსანდრეე სადიყავი მჩაგრავენ!(მე)
-აქავარ ჩემო პატარა (ალექსანდრე)უცებ მომეხვია და გულზე მიმიხუტა.
-აუ მეც მინდა ყავა !(ალექსანდრე)
-აუ მე არდამილევია,დალევის სურვილი გამიქრეს და დალიე შენ!(მე)
ალექსანდრე ჩამოჯდა და ყავის დალევა დაიწყო მე საძინებელში ავედი და მილაგება დავიწყე რომ გოგონები შემოცვივდნენ.
-რაგინდათ?(მე)
-ველოდებით!(მაშო)
-რას საინტერესოა(მე)
-რა მოხდა გუშინ? ხოიცი ჩვენ ვერაფერს გამოგვაპარებ!(ნია)
-არაფერი უბრალოდ ტკბილად გვეძნა!(ცოტა გაბრაზებული ვუპასუხე)
-ანუ არაფერი მომხდარა?(ნუცა)
-არაფერი თქო კუდი გაგიქანოთ?(მე)
-ხოხო კაი არ დაგვარტყა.(მარიამი)
გოგონები გავყარე ოთახიდან და ისევ დალაგებას შევუდექი,გუშინდელი ღამე თვალწინ ამომიტრიალდა და გამახსენდა ყველაფერი.
-ნანობ?(ჩუმად მოვიდა და მომეხვია ალექსანდრე)
-ჰა?....არა არ ვნანობ!(მე)
-ბოდიში შენი პატიოსნება რომ წაგართვი!(ალექსანდრე) შევამჩნიე როგორ აემღვრა თვალებში მარილიანი სითხე.
-არაფერია საბოდიშო ალექსანდრე,დაივიწყე! ხო გითხარი რო არ ვნანობ თქო!(მე)
-მიყვარხარ პატარავ!(ალექსანდრე)
-მეც დიდო!(მე)ალექსანდრე ჩემს ბაგეებს დაეწაფა და მალე გავიდა ოთახიდან.

სახლშიც დავბრუნდი, უსაზღვროდ ბედნიერი და აღელვებული,რადგან ვიცოდიი ჩემები აუცილებლად გამომკითხავდნენ ყველაფერს,ამიტომ პირაპირ ოთახში შევედი და რეპეტიციების გავლა დავიწყე თუ როგორ მეთქვა ჩემი მშბლებისთვის.საბოლოოდ გავედი ოთახიდან,მშობლები ტელევიზორს უყურებდნენ,მეც მივედი და იქვე სავარძელში ჩავჯექი და დავუწყე ერთმანეთზე ჩახუტებულ მშობლებს ყურება,არვიცი რამდენ ხანს ვუყურებდი და თან ალექსანდრეზე ვფიქრობდი.
-ანასტასია....... რატო გვიყურებ ეგრე?(დედა)
-აჰმ არაფერი ისეთი!(მე)ყურადღება ტელევიზორზე გადავიტანე ,მაგრამ მაინც ვაპარებდი თვალს.
-დეე შნ და მამას ძალიან გიყვართ ერთმანეთი?(მე)
-რაკითხვაა ეგ შვილო,რათქმაუნდა კი!(მამა)
-მაა რაღაც მინდა გითხრათ!(მე)მშობლები უცებ გასწორდნენ და ჩვულებრივ მდგომარეობაში მოკალათდნენ.
-აბა? ეხა არგვითხრა გამოცდებს ვერჩავაბარებ მეშინიაო და რაღაც სისულელეები,ხოიცი რო ჩააბარებ.ჩვენ გვჯერა შენი !(დედა)
-არა.უბრალოდ მეც შემიყვარდა ერთხელ და ძალიან(მე)
ორივე გაკვირვებული იყვნენ შემდეგ ერთმანეთს გადახედეს და ჩუმად მიყურბდნენ.მარამმ.....აი ანას ნამდვილად არ ველოდი.....
-კარგია დედა იქნებ ჩვენც გაგვაცნო?(დედა)
-ხო !სამ დღეში!(მე)
მშობლებისგან ესეთი რეაქცია გამიკვირდა,მაგრამ არც ცუდს ველოდი,უბრალოდ მეგონა როგორც სხვისი მშობლები იქცევიან ისე მოიქცეოდნენ მაგრამ ისინი სხვებს არგვანან.
ტანსაცმელი გამოვიცვალე და ალექსანდრეს მოსანახულებლად წავედი.ტაქსი გავაჩერე და გზაში ვიყავი როცა მობილურმა დამირეკა.
-გისმენ მაშო!(მე)
-ტასს........ შენი დაბადებისდღის ორგანიზება მე მომანდე რა!(მაშო)
-რაო დაიკო გავიზარდეთო და პასუხისმგებლობა მოგვემატაო? ტუ შეყვარებულმა დგაჭკვიანა?(მე)
-აუუუ გთხოვ რაა მაგარი სიურპრიზი მაქვს!(მაშო)
-სიურპრიზები მიყვარს ამიტომ.......ჰმმმ... მოგკლავ რომ არ მომეწონოს რამე!(მე)
-მეც მიყვარხარ!(მაშო)
ალექსანდრესთან მალევე მივედი სახლის კარებზე ზარი დავრეკე როცა კარი ლამაზი აღნაგობის ქალმა გამიღო.
-გამარჯობა შვილო!(ქალბატონი)
-გამარჯობა,მე ალექსანდრეს მოსანახულებლად მოვედი!(მე)
-ხოხო,შემოდი შვილო ,მისაღებშია წამოწოლილი!(ქალბატონი)
მისაღებისკენ მიმაცილა,ნაზად გამიღიმა და სამზარეულოსკენ გავიდა.
-ჩემი ფერია მოვიდა?(ალექსანდრე)
-ხო მოენატრე და მოვიდა!(მე)
-ალექსანდრე ის ქალი....(მე)
-ჩემი ცოლია!(ალექსანდრე)ენა ლამის ჩამივარდა,სისხლი გამეყინა, არ ვიცი რა დამემართა,გაშტერებული ვუყურები ალექსანდრეს.
-აბა შვილოო რატომიწოდა?(მე)
-არგითხარი დამა ქალები რო მევასებოდა? ხოდა ეგ შენ ბებოდ გეკუთვნის!(ალექსანდრე)
-კარგი წავედი მე მაშინ!(მე)ნელა წამოვდექი და ჩანთას ხელი მოვკიდე როცა ალექსანდდრეს გულიანი სიცილი გავიგონე.
-რაგაცინებს მოღალატე,მატყუარა,უნამუსო,იდიოტო!(მე)
-შეგახსენებთ რომ ეგ ყველაფერი ერთად არეული და შერწყმული გიყვართ!(ლექსანდრე)
-დამანებე რა თავი!(მე)
-უკვე მიდიხართ?(ქალბატონი) ვერც კი გავიგე როგორ მოგვაიხლოვდა ხელში ფინჯანი ყავით და ტკბილეულებით.
-ხო ჩე........(მე)
-ქალბატონო ელენა!ანასტასია ჭავჭავაძე თქვენზე ეჭვიანობს!(ალექსანდრე) ეს თქვადა სიცილი დაიწყო.
-არა რატო უნდა ვიეჭ....(მე)
-ესარის ის ჭავჭავაძს ასული ჩემი ბიჭი რო გადამირია?(ელენა)
რაოოო?.....ბიჭი გადამირიაო? ალექსანდრე დადიანო დაგახრჩობ არ გაცოცხლებ....
უცებ შევხედე ალექსანდრეს მკვლელი თვალებით და იმწამსვე დასერიოზულდა.
-ხო დედა ესარის ის ჭავჭავაძე.ჩემი ტასია!(ალექსანდრე) იმწამსვე ლოყები ამიხურდა და ცოტა შემრცხვა.

______
ვცდილობ გამოვასწორო შეცდომები აბა შემიფასეთ