-ესღა მაკლდა -ჩვილაპარაკე ჩემთვის და თავჩღუნული ვეცადე გავსულიყავი სკოლის ჭიშკარიდან , რათა მოახლოებული აყალ-მაყალი ამერიდებინა.
-ჰეი , მახინჯო , საით გაგიწევია?
-სახლში , თქვენ საით გაგიწევიათ სადისტო?
-ეგრე წადი და დედაშენს ელაპარაკე .-ამის თქმაზე სახე მომეღრიცა , ის კი იცინოდა . მე თავი დავხრე და გავიქეცი.
”ღმერთო , რატომ ?რატომ? დედა, ძალიან მომენატრე . რატომ დამტოვე ასე მალე?რატომ?ღმერთო , ახლა სხვა დამცინის . არა , არა იმ ვიღაც დეიმონს დედაჩემის დაცინვას არ შევარჩენ ”.ვთქვი ჩემთვის . თვალები ხელით მოვიფშვნიტე და გზას შევუდერქი .გულში სულ იმ იდიოტ დეიმონზე ვფიქრობდი.
ვერც კი შევამჩნიე ისე მივედი სახლში. კარზე აღარც კი დამიკაკუნებია ისე ”შევამტვრიე კარები” . გაგიჟებული ბიცოლა ხალათით და ჩუსტებით მომვარდა და მითხრა :
-რა იყო?! ხო კარგად ხარ?
არ მიპასუხია ისე ავვარდი ჩემს ოთახში .
-ბლერ , რა მოხდა?-ამომყვა ზემოთ , თუმცა ჩემს ოთახში შევვარდი და კარები ჩავკეტე .
იქაუროიბა ავბურდ-დავბურდე . ბალიშებს ვცემდი . ადიელაზე ვიწექი . ერთი სიტყვით ყირამალაზე დავდექი.გამწარებული ისეთი შესახედავი ვიყავი ...... მტრისას: თმები აბურძგნული , თვალები ჩაწითლებული , ტანსაცმელი ჭუჭყიანი ,მაგრამ მეე მივხვდი რომ ნერვიულობით არაფეერი გამოვიდოდა.
”პირობას ვდებ , რომ იმ ვიღაც დეიმონ იმ სიტყვებს ვანანებ . პირობას ვდებ , რომ ყველას წინაშე ჭკუას ვასწავლი. ”-ეს ვთქვი თუ არა საშინაო ჩასაცმელი ჩავიცვი და ქვემოთ ჩავედი .
-ბლერ , ხო კარგად ხარ ?
-კი , რაიყო?
-რავიცი აბა , წეღან ისე შემოხვედი...!
-ჰმმ...რავიცი , ალბათ მოგეჩვენა , რადგანაც გადასარევ ხასიათზე ვარ.-ეჰჰ! ტყუილი ცუდად გამომდიოდა , მაგრამ მგონი ბიცოლამ ეს ვერ შეამჩნია.-ძალიან მშია , საჭმელს ვერ გამიკეთებ?-ყურადღების გადასატანად ვთქვი მე .
-კი , რათქმაუნდა . რა გირჩევნია? ქათმის ფილე და ვაშლის წვენი თუ ყიყლიყო და კოლა?
- ჰმმმ.....ყიყლიყო და კოლა.
-კარგი , დაჯექი ! 10 წუთში მზად იქნება.
-კარგი !-სკამი გამოვწიე და უხალისოდ დავჯექი.რამდენიმე წუთი გავიდა და ძლივს .... მეღირსა . ვჭამე და სამეცადინოდ ავედი ჩემს ოთახში.
მეცადინეობას გული ვერა და ვერ დაუდე . სულ იმ გამოშტერებულზე ვფიქრობდი და შემდეგ თავში გენიალური იდეა დამებადა:კრივზე შესვლა .დიახ ! კრივზე შევიდოდი , ჩხუბს ვისწავლიდი და იმ იდიოტს კისერს მოვუგრეხდი . შემდეგ კი წარმოვიდგინეს ეს სცენა:დეიმონი დგას ბიჩებთან ერთად , კვლავ ის შავი პიჯაკი აცვია და ცალი ფეხით კედელს ეყრდნობა , უეცრად მე გამოვიარე და მან რაღაცაზე დამცინა . მე ჩემს ჩანთას იქვე მივაგდებ და ცხვირს გავუტეხავ . ეჰჰ! ალბათ ესაა ნამდვილი ბედნიერება , მაგრამ ვინ გაცადა ? გავიხედე და ტელეფონი მირეკავს:
-ალიო
-ალიო ბლერ შენ ხარ?
-გისმენ ?რომელი ხარ?
-ნინა ვარ.რა მინდოდა მეთქვა წვეულებაზე გეპატიჟები შაბათს ანუ 4 დღეში . წამოხვალ?
- რავიცი აბა .... შეიძლება .ან!-მერე დავფიქრდი რომ წვეულებაზე დეიმონიც იქნებოდა ასე რომ გადასარევი ვარიანტი იყო . 4 დღე მოსამზადებლად ხოლო შაბათს თავდასხმა .-კარგი წამოვალ.
- გადასარევია .კარგი კარგად .
გულში დიდი მადლობა გადავუხადე ნინას , ამ წვეულების მოწყობისათვის . ეს გადასარევი ვარიანტი იყო ჩემთვის . აი ახლა ამოვისუნთქე და ვიმეცადინე .მერე დავიძინე.
შემდეგ დღეს სპორტულად ჩავიცვი ჩანთაში წიგნები მივყარე და სკოლისაკენ ბედნიერი წავედი ისე რომ არც მისაუზმია .მივდივარ და თან ვღიღინებ . სკოლის ჭიშკარი გავაღე დაა.... ”რა მამღერებს”ამოვიკვნესე მე როცა ბიჭთა მთელი ბანდა ჭიშკრის წინ დამხვდა .
მათი ღიმილი კიი... ავის მომასწავლებედი იყო . განსაკუთრებით იმ კრეტინის ყველას წინ რომ იდგა და თავი დიიდ ვინმე ეგონა . ნერწყვი ჩავყლაპე და ფეხი სკოლისკენ გადავდგი , მაგრამ ნურას უკაცრავად ”მიცილების” გარეშე ვინ შემიშვებდა ? ხელში ყველამ ერთად ამიყვანა და სკოლის ცურვის კლასში შემათრიეს და აუზშიც გადამაგდეს . მერე ... გგონიათ შევარჩენდი?ნურას უკაცრავად ბლერ ვილსტონი ასე მალე არ ნებდება .აუზის წინ დაამდგად მომღიმარ დეიმონს ფეხშიხელი ვტაცე და ისიც აუზში ჩავაგდე. მერე ბენიერებისგან ეთი კარგად გადავიხარხარე და აუზიდან ამოვცოცდი.
-ხომ არ დაგეხმაროთ ბატონო უჟმურო?
-არა , არ მჭირდება. დებილებისგან დახმარეას არ ვითხოვ
-ძალიან კარგი არ ვაპირებდი თავის შეწუხებას და სხვათაშორის ძალიან სუსტი ყოფილხარ.-დამცინავად ვუთხარი მე და გულში შვება ვიგრძები.
- მე ვარ სუსტი ?გოგო ! შენ ჩემ ფეხის ფრჩხილადაც არ ღირხარ .
-რაა?!გეგონოს . იდიოტო!
ამის შემდეგ ყველამ იგრძნო მოახლოებული საშიშროება .
-იდიოტი თავი გაბია . მამიკოს გოგო .-თქვა უკვე ამოსულმა .ამ სიტყვების შემდეგ ვეღარ მოვითბინე და მშტი მთელი ძალით გავუქნიე , გაგრამ რათ მინდა დამიჭირა და მანანა . ხელი კინაღამ მომაძრო . ვითბენდი.-გაითვალისწინე რომ ეს აღარ გაიმეორო თორემ შემდეგში ხელებს მოგამტვრევ და კარგს იზამ აქედან თუ მოშორდები.-ამ სიტყვების შემდეგ ხელი გამიშვა.
ის წავიდა მე კი ბავშვთა ბრბო გარს დამეხვა . მეკითხებოდნენ მრავალ რაღაცას , თუმცა მე თავი ვეღარ შევიკავე და წავბაარბაცდი , წავიქეცი და მეტი არაფერი მახსოვს რა მოხდა შემდეგ.
საავადმყოფოში გამეღვიძა და ექთნების მთელი ბრბო ჩემს გვერდიტ იყო:”ხომ კარგად ხართ” ”რამე ხო არ გჭირდებათ?” ”ხომ არ გშიათ” .....მე დაბნეული ვიყურებოდი აქეთ-იქით , ეს უაზრო კითხვები ექიმის შემოსვლამდე გაგრძელდა .
-ბლერ უკეთესად ხარ?
-დდდიახ , მაგრამ აქ რატომ ვარ?რა მჭირს?
-გული წაგივიდა . არ გახსოვს?
თავი გავუქნიე . და უეცრად თეთრი კარიდან გაგიჟებული ბიცოლა შემოვარდა და იყვირა :”ვაიმეეეე !ჩემი საწყალი დისშვილი , ვაიმეეეე! როგორ ? ! როგორ?! რატომ ექიმო?! ხომ ცოცხალია ?! ხომ გადარჩება?! ვაიმეეეე!”
მე შეშინებული ვცახცახებდი :რა მჭირს?-ვეკითხებოდი ჩემს თავს . ნუთუ მოვკვდები . რა მიქნა ეგეთი იმ დეგენერატმა ?ჩემმა ტვინმა ამდენს ვეღარ გაუძლო და ექიმს პირდაპირ მივახალე:
-ექიმო , მოვკვდები?
-არა , არა . უბრალო ფილტვების ანთება .-პრინცებში მისი სიტყვები არ გამიკვირდა რადგანაც ახალ გამოცვლილ ყინულებიან წყალში მაბანავეს ,იმედია იმ იდიოტსაც იგივე ჭირს .
-ექიმო , თუ ასეა შეიძლება წავიდე ?
-ხო , ოღონდ რამდენიმე დღე ნემსების გაკეთება მოგიწევს და ცურვის გაკვეთილების გაცდენა.
-უღრმესი მადლობა . ბიცოლა წავიდეთ.
-ბლერ , ხო კარგად ხარ? ცოცხალი ხარ?რამე ხო არ გინდა?
-ჰმმ, ეხლა ამან დაიწყო-ჩურჩულით ვთქვი მე .
სახლში მისულმა სახლის ტელეფონზე დარეკეს . ბიცოლამ აიღო , და კინაღამ სკამიდან ჩამოვარდი როცა მე მიკითხეს . კლასელებისთვის სახლის ნომერი არ მიმიცია . ბიცოლას გარდა სხვა არავინ მყავდა ნათესავი . ვინ უნდა ყოფილიყო?