ალბათ ყველად გაინტერესებთ რამოხდა ამ სამი თვის განმავლობაშიი...ძალიან ბევრი რამე მოხდა...იმდენი რომ ეველინი როგორ გაუძლებდა ამ ყველაფერს არ იცოდა მაგრამ მთავარია ახლა ნამდვილი ოჯახი ჰყავდა გვერდით...ყველაფერი შეიცვალა უკეთესობისაკენ..იმ ღამეს მათი ლაპარაკი ალბათ ნაპერწკალი იყო და ეველინის გურწრფელობა,მას შემდეგ დაიწყო მათი ურთიერთობა..მეორე დღეს ჩვეულებრივად იყვნენ ერთმანეთში,თითქოს აღარ ჩხუბობდნენ,დატკბნენ..მაგრამ მაინც იყო შიდა ჩხუბები...ხანდახან კინკლაობდნენ,ზოგჯერაც ძალიან იჩხუბებდნენ რაღაც წვრილმანზე,გარეთ გადიოდნენ ერთად საჭმელად,ისე დაახლოვდნენ ვერც იაზრებდნენ რომ მათ შორის გრძნობები გაჩნდა..ამასობაში გავიდა 2თვეც...მეტი იქ ყოფნა არც იყო საჭირო ნინიმ თხოვა რომ 1 ან 2 თვე დარჩენილიყო...წავიდა,ფული უკვე საკმაოდჰქონდა და ბინა იქირავა,ნუცამ კი თხოვდა ბევრი რომ ჩემთან გადმოდი ფული რატო უნდა გადაყარო თან ეს ბინა არ მომწონსო მაგრამ სულ ტყუილად...დატოვა დემეტრეც ასე..მაგრამ განა არ ხვდებოდნენ ერთმანეთს?სკოლის მოსწავლეებივით იყვნენ ხან ერთი ურეკავდა მეორეს ხან პირიკით...პიკნიკს აწყობდნენ ის ნუცა,სანდრო და დემეტრე და ერთ ამბავში იყვნენ...ერთხელ ბარში იჯდნენ ნუცა და დემეტრე სანდრომ რომ დაურეკა დემეტრეს..
-დემე მიდი რა მოდი ძმურად ჩვენთნ,შენებიც აქ არიან და საქმე აქვთ რაღაცა...
-ეველინთან ერთად ვარ რა საქმეა არ მოიცდის?
-აუ რავიციი...ამ დროს ნუცამ გამოდღლიზა ტელეფონი მის ძმას და ჩაყვირა ყურმილში..
-ჩემი ევეც მანდაა?წამოდით დროზე ორივე თან ჩემებს გავაცნობ ეველინს არ იცნობენ...
-კაი მოვდივართ.
დემეტრემ გაიღიმა და ტელეფონი ჯიბეში ჩაიდო.
-სად მიდიხარ?
-ანდრეასთან და ლიკასთან..
-ვისთან?
-ნუცას და სანდროს დედმამა..მიდი გვიცდიან..
-ჰო მაგრამ სირცხვილია?
დემეტრემ ხელი ჩაკიდა და წავიდნენ...სახლში ყველა კარგად შეხვდა ეველინს..ნუცა დაქალს მოეხვია,სანდრომაც გადაკოცნა დამოეხვია..ნინი და ალექსანდრეც არ ენახა დიდიხანი ისიცნიც ნახა და ჯერ მოვიდა ნუცას დედ მამის გაცნობაზე.
-დედიკო მამიკო გაიცანით ეს ჩემი სათაყვანებელი ეველინია!
-სასიამოვნოა..
-ჩემთვისაც გაუღიმა ეველინმა..ქალს სახიდან ფერი გაუქრა თითქოს მოჩვენება დაინახა...სახეზე სულ გათთრდა და მოწყვეტით დაეცა ძირს...ეველინი მივარდა უცებბ რამოუვიდაოო....მოასულიერეს ძლივს როგორ იქნა..ქალმა მოიმიზეზა არაფერი მიჭამია დღეს და მაგის ბრალიაო..საღამომდე იქ იყვნენ მერე კი ყველა დაიშლა...დემეტრემ ევა სახლში დატოვა და მერე სანდროს გაუარა და კლუბში წავიდნენ..ნუცა დედამისთან მივიდა..
-დედიკო რადაგემართა დღეს...
-რაღაც რომ გთხოვო შემისრულებ?
-რახდება?
-არაფერი მკითხო ჯერ უბრალოდ თუ გააკეთბ ჩემთვის ერთ რაღცას?
-კიი მითხარი დეე..ნუცა დედას ჩაეხუტა..
-ეველინთან ბინაში რომ მიხვალ მისი სავარცხელიდან თმა მინდა რომ აიღო და მომიტანო..
-მაგრამ რათ..
-ხომ გითხარი არაფერი მკითხო თქო...
-კარგი ხო...
დემეტრემ ეველინს გაუარა საღმოს და ბარში წასვლა შესთავაზა..გვიანი იყო...იმხიარულეს...ბევრი იცეკვეს..დალიეს..მერე მათ ნუცა და სანდროც შეუერთდა..ეველინდა ბევრი დალია...დემეტრემაც..მერე ისე მოხდა რომ ეველინმა დემეტრეს სახლში ამოყო თავი...
-როგორ მომნატრებია ეს სახლიიიი........
-ჰოოოო?მე არ გენატრები ხო სულ?
-დეეეემეე...შენ სულ მენატრები ისე ვთქვი ოო...ტუჩებიიდაბრუშტა და დემეტრე დააცხრა ამ დროს ტუჩებზე...
-მმ როგორ მომნატრებია შენი ტუჩებიი...ევა კოცნაში აყვა ასე ამოყვეს თავი დემეტრეს საძნებელში შემდეგ კი საწოლში და ინებივრეს კიდეც...დილას ეველინს ყველაფერი ტკიოდა...დემეტრემ მხურვალედ აკოცა..
-ჩემი ნამცეცა...
-დემე...სახე დამანჭა ეველინმა...
-რა...ნანობ ხო?ხომ გითხარი თუ არგინდა...
-არა ჩუ!ხელი მიადო ტუჩებზე...არ ვნანობ პირიკით..საუკეთესო ღამე იყო ჩემ ცხოვრებაში...უბრალოდ ყველაფერი მტკივა...ტუჩები დაბრიცა ეველინმა..
-მაგას უშველი ახლავე!უთხრა და მთლი სხეული დაუკოცნა..შემდეგ ერთად იბანავეს და ისაუზმეს...
-ჩემთან გამოდიხარ!
-რა?რატო?
-იმიტო რომენატრები სულ!აწი გვერდით მეყოლები ვსიო გადაწყვეტილია!ეველინმა ვერც გაასაჩივრა..ბინიდან წამოიღეს მისი ნივთები და დემეტრესთან გადაბარგდა..
1თვის შემდეგ....
ეველინი კარებზე ზარს რეკავდა...კარები გაიღო..
-შვილო რამოხდაააა????ევა კარგად ხარ??
-არა დედა არ ვარ კარგად!!!!ეველინი ლიკას ჩაეხუტა..
-შემოდი ფერი არ გადევს!რამოხდა გასკდა გული!
-მომატყუა!ყველაფერი ფულის გამო ყოფილა!გესმის?!!ფულში გამცვალა....
-დამშვიდდი...იქნებ გაგერკვია...ის უთხარი??
-არა! და ვერც ვერასოდეს გაიგებს!
-ევა...იქნებ...
-მამა სადა?უნდა გელაპარაკოთ...
-დაუძახებ...
მალე ყველა მისაღებში იჯდა...
-მივდივარ!
-შვილო სად მიდიხარ?რამოხდა?დემეტრე სადა გუშინ ნიშნობიდან სად გაუჩინარდი?მეგონა სახალხოთ აპირებდი თქმას რომ....
-მამა....გთხოვ არ გვინდა...უნდა წავიდე აქ ვერ გავჩერდებიი...სანდრო!სანდროს დაუძახა..
-ჰო დაიკო...
-გაფრთხილებ!დემეტრესთან რამე რომ წამოგცდეს პირადად შენ ჩემზე და ჩემ ადგილსამყოფელზე ჩემი არსებობა დაივიწე,შენც და ყველამაც!ვსო!საბოლოოა!ცოტახნით უნდა წავიდე გთხოვთ მერე აგიხსნით ყველაფერს!
-კარგი შვილო როგორც გინდა..
2კვირის უკან...
ნუცამ მეორე დღესვე გააკეთა დედამ რაც უთხრა...ეველინს არც გაუგია...რამოდენიმე კვირაში პასუხები მზად იყო..ქალბატონი ლიკა და ბატონი ანდრეა მოსაცდელში იყვნენ..პასუხებიც მოვიდა და ლიკამ სულ ხელის კანკალით გახსნა და თვალებიდანცრემლები წმაოუვიდა..
-ანდრო ისაა..ისაა!!!
-ღმერთო არ მჯერა ამდენი წლის შემდეგ ვიპოვეთ...
ცოლ-ქმარი ერთმანეთს ეხუტებოდა...შემდეგ ლიკამ ცრემლები მოიწმინდა დანუცას დაურეკა..
-შვილო სად ხარ?
-ეველინთნ რაიყო დედა?
-კარგია,წამოიყვანე და სასწრაფოდ მოდიტ სახლში..მე სანდროს დაურეკავ..
-რამოხდა დედა მშვიდობა?იცი ეველინი არც ისე კარგადა რაღაც შეუძლოდ გრძნობს თავს
-კიიი.. ეს სასწრაფოა მალე მოდით რა..მუდარა იგრძნობოდა მის ხმაში...
ნუცამ ტელეფონი გათიშა..
-დედაჩემი იყო...
-რამოხდა?
-მოდით ორივეოო..
-მეშინია მაშინდელივით არ დაემართოს ჩემ დანახვაზე...
-აჰაჰაჰ ნუ გეშინია წამო წამოო..
სახლში რომ მივიდნენ მისაღებში იჯდნენ ლიკა და ანდრეა და ალექსანდრე...
-მოდით?
-ჰო დედა რახდება...
-დასხედით სერიოზული საქმე გვაქვს მე და მამას...
-ჰო მაგრამ მე რა შუაშივარ?ჯობია დაგტოვოთ...მორიდებით თქვა ეველინმა!
-შენ ხარ თავში!მე...არვიცი საიდან დავიწყოო...იმედია მაპატიებ როდესმე!
-რაუნდა გაპატიოთ ქალბატონო ლიკა?ჩემთვის არაფერი დაგიშავებიათ კარგის მეტი არაფერი გინდათ...ლიკამ ტირილი დაიწყო ეველინი კიდე მას ჩაეხუტა მერე მოშორდა და უყურებდა...მისი თვალებიი..
-ლიკა ჯობია დაიწყო..ანდრომ ჩაახველა..
-ჰოო..მე არვიცი როგორ დავიწყოო...
-გისმენთ დედა..
-18 წლის უკან მე და მამათქვენი ასეთები არ ვყოფილვართ როგორბიც ახლა ვართ...უბრალო გლეხები ვიყავით,უფროსწორად გავხდით მას შემდეგ რაც ოჯახებმა და ბედმა ზურგი გვაქცია..18 წლის ვიყავი რომ გავიპარე და ანდროს გავყევიი..ჩემმა მშობლებმა ეს არ მაპატიეს..ანდროს კიდე მისმა მშობლებმა უბრალო გოგოს ცოლად მოყვანა არ აპატიეს და ასე დავრჩით ბედის ანაბარა...საჭმლის ფულს ძლივს ვშოულობდით თავაუღებლად ფული რომ გვეშოვა..მერე ცუდად ვიყავიი..ანდრო აბრალებდა სულ გადაღლილიხარ,მუშაობ,კარგადაც არ იკვებებიო..მაგრამ მერე გავიგეთ რომ ორსულად ვიყავი...თავიდან გამიხარდა მაგრამ დროთა განმავლობაში ვხვდებოდი რა შეიძლება მომხდარიყო,ბავშვს ვერ გავზდიდით ჩვენთვის არ ქვნონდა საჭმელი,ხომ არ მოვკლავდი,საერთოდ როგორ გადარჩა სიკვდილს არვიცი მუცელშივე,საშინელი ორსულობა მქონდა,როგორღაც გავაჩინე,პირველად ხელში რომ დავიჭირე და მისი სურნელი შევიგრძენი ამ ქვეყანაზე აღრაფერი აღარ გვინდოდა არც მე და არც ანდროს მაგრამ რა გვექნა იძულებულები გავხდით მისი მომავლისთვის თავშესაფარში დაგვეტოვა..იქ კარგად მაინც მოუვლიდნენ... წელიწადში ყველაფერი შემოტრიალდა არვიცი ბედი დაგვცინოდა თუ რას გვერჩოდა,ყველაფერი ისე აეწყო ახლა სად ვართ ხედავთ რამდენს მივაღწიეთ...როგორ რაღაც გამოჩნდა და ცოტა შეძლებულები გავხდით თავშესაფარში წავედი....მაგრამ არ დამხვდა ჩემი პაწაწუნა გოგო იქ...გავიგე რომ ვიღაც ცოლ-ქმარს უშვილებიაა..როგორ არ ვთხოვე მაგრამ არ გვითხრეს ვინ კონფიდენციალურიაოო..რა ადვოკატები არ დავიქირავე თითქოს გაქრა...ისევ დავორსულდი...ტყუპებზე..ნუცა და სანდრო მეყოლა...რამოდენიმე წლის შემდეგ კი გავიგე იმ ადამიანების სახელი და გვარი ვინც იშვილა...ვაშა ავალიანი და თეონა კვარაცხელია....ეველინს ფერი ეცვალა სახეზე და წამოიყვირა...
-რააააააააააააააააააააააააააააააააა????????????!!გაკვირვებული იყურებოდა....
-მაცადე გთხოვ ბოლომდე დავამთავრო..ეველინი გაჩუუმდა ლიკამ გააგრძელა...
-მათთვის არაფერი მითქვია...ფოტომასალაც მქონდა...ისეთი გაზდილი იყო აბა რა იქნებოდა 9 წლის იყო უკვე ...სახლთან მივედი და ეზოში მოთამაშე ორი პატარა გოგონა დავინახე...მეორე 6 ან 7 წლის იქნებოდა....ისე ეხუტებოდნენ ერთმანეთსს..ვერ შევძელი მისვლა...მშობლებთან მოვაგვარებდი მაგრამ ბავშვი?რაიქნებოდა?როგორ მეთქვა მე დედაშენი ვარ წამოდი ჩემთან თქო!მისთვის ძნელი იქნებოდა იმის გააზრებაა რომ ვისთან ერთადაც ამდენი წელი ცხოვრობა მისი მშობლები არ იყვნენ არ ის გოგონა იყო მისი და ვისაც ახლა ეთამაშებოდა...ამიტომ ანდროს უთხარი აქაურობას მოშორებოდა და წავსულიყავით...არვიცოდი რამექნა ბოლოს ვეღარ მოვითმინე ისევ მივედი საბოლოო იყო უკვე ჩემი გადაწყვეტილება უნდა წამომეყვანა...განა არ მყავდა ჩემი ნუციკო და სანდრო მაგრამ ის მაინც სულ სხვა იყო....ბედი?კიდე მეთამაშება არ დამხვდა...გაქრნენ!მიწამ ჩაყლაპაა!!ბოლოს იმედიც დავკარგე რო ვეღარასოდეც გნახავდი!უკვე ეველინის მიმართულებით დაიწყო ლაპარაკი...მაგრამ რომ დაგინახე მაშინ....სულ არ შეცვლილხარ ისეთივე ხარ როგორც 9 წლის ასაკში უფრო დაქალებული....მე არ ვიცოდი რა გამეკეთებია...ნუცას ვთხოვე შენიდან თმის ღერი აეღო რათა ჩემი ეჭვები განემტკიცებინა და დღეს მოვიდა პასუხი დადებითია...დაასრულა და ცრემლებს გასაქანი მისცა...
-მოიცააა რას ნიშნავს ეს ყველაფერი??!სანდრომ დედას მიმართულებით იკითხა..ეველინი გაშტერებული იჯდა....
-ჩლუნგოოოოოოო რა ვერ გაიგე ანუ ეველინი ჩვენი დაიკოაა!!რამაგარიაა სულ მინდოდა უფროსი და მყოლოდა.....იესსსსსს....ეველინს ჩაეხუტა ორივე დაძმა ის კიდე გაშეშებული იყო და არ ინძრეოდა...სიზმარში იყო თუ სერიალშიი...ის ნანატრი ოჯახი იპოვა სულ რო ოცნებობდა რას მისმა ‘ნამდვილმა’ ოჯახმა კინწისკვრით გამოაგდო...რამდენჯერ წარსდგომია თვალწინ მისი ნამდვილი დედ-მამა...ხო მან იცოდა რომ ნაშვილები იყოო...ზუსტად ასე ახალეს პირში წამოსვლის წინ მისმა სანაქებო დედმამამ!
-შენ აღარ გვჭირდები!ლინდა აღარ გვყავს და შენ ლინდას გამო არ გაგდებიდით!ჩვენი შვილიც არ ხარ,არც ჩვენი სისხლი გაქ!არგვჭირდები საიდანაც მოდი იქ წადიო!აი ასეე იყო...ახლა ყველაფერს მიხვდა...მაგრამ რა ექნა არ იცოდა...ნელ-ნელა თვალებში დაუბნელდა და ვეღრაფერს ხედავდა....თვალები რომ გაახილა საავადმყოფოში იყო...
-რამოხდა?თვალებს ძლივს ახელდა ეველინი...
-არვიცით გული წამივიდა...
-შენ დედა...დედაჩემი ხარ?არ დამსიზმრებია?ცრემლები წამოუვიდა ეველინს...ეს კი მამაჩემია ის გიჟები ჩემი და და ძმა არიან?სინამდვილეა?
-კი შვილო კი სინამდვილეა!!ყველა ერთად ჩაეხუტა ეველინს და ექიმიც მოვიდა..
-რა მოუვიდა ექიმო ხო ყველაფერი რიგზეა?
-კი ორივე კარგად არიან...
-რას ნიშნავს ორივე?
-ჰო რა ორივე?ეველინი წამოიწია...
-გოგონა ორი კვირის ფეხმძიმე ხართ...
ეველინი წყალს სვამდა და გადაცდა...ხველება აუტყდა..
-რაა..რავარ?
-ორსულად ხართ..თავს უნდა მოუფრთხილდეთ...
ექიმმა კაბინეტი დატოვა...
-ბებია გავხდები...ლიკა იმეორებდა...ეველინი კი მუცლიდან ხელებს არ იშორებდა და ტიროდა..
-დემეტრეს არ უთხრათ....ორ კვირაში ნიშნობას ვგეგმავთ...
-უკვე?
-რაღ უკვე მალე მამა გახდება ვაჟბატონი!ცოტა ადრე კი უვაჟკაცია მაგას ვანახებ სეირს!სანდრომ ჩაილაპარაკა!
ეველინი სავადმყოფოდან გაწერეს..დემეტრესთან წავიდა და მოუყვა გახარებულმა ყველაფერიი...ბავშვზე არ უთქვია ოღონდ სიურპრიზის მოწყობა უნდოდა....დემეტრე შოკში ჩააგდო ეველინის მონაყოლმა .ვერ იჯერებდა...მაგრამ გაუხარდა...2კვირა თვალის დახამხამებაში გავიდა...ეველინმა შავი მაღლები და თეთრი მოტკეცილი კაბა ჩაიცვა...მუცელზე ხელებს ისმევდა დემეტრე რომ შემოვიდა ოთახში..
-რა იყო მუცელი გტკივა?
-არა...ისა მემგონი რაღცა აცხია და...
დემეტრე დაიხა და მუცელზე შეეხო..ევამ კი წარმოიდგინა როგორ აქვს მუცელი გამობერილი და დემეტრეს ხელი უდევს...ეჰ რა იცი გასვიანო მაგ მუცელში შენი ბიჭი ან გოგო რო ზის ახლა...
-არა..არაფერი გაცხია ჩემო ტკბილო..წამო გვიცდიან..
ქვემოთ ჩავიდნენ..ნიშნობამ ჩვეულებრივად ჩაირა..ბედები გაიკეთეს..მერე რესტორანში წავიდნენ...იქ ნაცნობებიც იყო ზოგი ეველინისთვის უცნობიც....უკვე გვიანი იყო..ეველინი უკვე აპირებდა ყველაზე მთავარი განცხადების გაკეთბას და სცენაზე ასვლა ვიღც გოგო რომ მივიდა მასთანნ...
-შეიძლება ვილაპარაკოთ...
-უკაცრავად ვიცნობთ ერთმანეთს?
-არა მაგრამ სალაპარაკო მაქვს...ეველინი და ის გოგონა გარეთ გავიდნენ..
-აბა გისმენ!
-შენ გგონია დემეტრეს მართლა უყვარხაღ?
-რა?
-ჰო რა რა!ეს ყველაფერი ფულის გამოა...
-ბატონო?
-არ გითხრა დემეტრემ?ან რატო გეტყოდა?სასაცილოა...გამომწვევად გადაიკისკინა გოგონამ...
-რაღაც გეშლებათ...ევამ წასვლა დააპირა და გოგონამ გააჩრა..
-მოდი მე გეტყვი...დემეტრემ ნიძლავი დადო ერთთან რო 3 თვეში შეგაბამდა...2 მილიონზე დანიძლავდნენ..
-რა სისულელა?რაღაც ხუმრობა ხო?
-არა..შემიძლია დაგიმტკიცო..ასეთი გულუბყვილო როგორ ხარ?!ჯიბიდან მობილური ამოიღო და დაინახა გამოსახულება სადაც დემეტრე და ვიღც ბიჭის ზის..თვიდან ჩანდნენ მერე მარტო ხმა ესმოდა..
-3 თვეში ლოგინში ჩავიგორებ კიდეც და ცოლადაც შეიძლება წამომყვეს ისე შეუყვარდე!გამომწვევად ხათხათბდა დემეტრე...
-რაღაც არამგონია..
-კაი რა ტო..პატარა ღლაპია ადვილად მოვიგებ მის გულს..შეუყვარდები კიდეც და მერე ხო ვაბშე ადვილად შევიტყუებ საწოლში...თან სახლში მყავს..მალე ჩემი სახლში გადავალ დედაჩემთან მოვაყომარებ და იქ წავიყვან...
-აბა შენ იცი...არამგონია..მეორეს სიცილიც ისმოდა..
-ბოლო რამდენია?
-კაი იყოს 2 მილიონი...2მილიონიო?ანუ ორ მილონის გულისთვის ეს ყველაფერი..ეველინი მუცელზე იჭერდა ხელებს..ცრემლებიც მოდიოდა..იქაურობას გაეცალა და სახლში გავარდა...იმწუთას ჩანთებს სთაცა ხელი და შიგნით ტანსაცმელი ჩაყარაა...დემეტრემ რომ ვერსად იპოვა,ტელეფონსაც არ იღებდა ანერვიულდა და სახლში წავიდა...დაინახა კიბეებზე ჩანთებით როგორ ჩამოდიოდა ეველინი...
-ეველინ რახდება ეს რა ჩანთებია???მისკენ წაიწია!
-არმომიახლოვდე!როგრო გაბედე?!ამიხსენი როგორ გაბედე?დამშვიდდი ეველინ არაფერს არ აქ აზრი...არ ინერვიულო ბავშვს ავნებ..ბოლო სიტყვები თვისთვის გულშითქვა...
-რამოხდა ამის დედაცც ამოღერღე!
-ყველაფერი ვიცი...აზრი აქ აქვს!
-რა იცი!!!!!!
-2 მილიონზე და ნიძლავზე!უთხრა და კარებისკენ წავიდა დემეტრე უკან დაედევნა..
-ეველინ მოიცადე გთხოვ არ წახვიდე არასწორად გაიგე!იმ ნაბი*ჭვარმა მოაგატყუა ეგრე არ ყოფილა...
-არ მაინტერესებს დემეტრე!დაივიწყე ყველაფერი შეცდომა იყო ის ღამე...ძალით დაშვებული შეცდომა შენს მიერ!უკან არ გამომყვე გაფრთხილებ დამივიწყე!
-არ შემიძლია ეველინ!
-ჩემი საქმე აღარა..კარგად!თავ აწეული წავიდა კარებისაკენ ჩანთბით ხელში...მაგრამ ერთი სული ჰქონდა როდის გავიდოდა და გაშორდებოდა აქაურობას რომ ეტირა...კარებში იყო რომ შემობრუნდა...დემეტრეს იმედი მიეცა მომისმენს და ვეტყვი რომ იმ კახპამ ჩვენ დასაშორებლად უთხრა ეს ყველაფერი და სინამდვილეში სხვანაირად იყოო..დემეტრემ რომ ვერ ნახა ეველინი ანის შეეჯახა იმ გოგოს და რამოდენიმე სიტყვა წამოაყრანტალა და მიხვდა რომ ეველინს დაელაპრაკა მაგრამ არ იციოდა ეველინს რა უთხრა და ამიტომ გავარდა სახლში..
-ბეჭედი საჭინებელში დავტოვე!ბოლო სიტყვები იყო დემეტრე კარებისაკენ წავდია მაგრამ ცხვირ წინ მოუხურა ეველინმა და წავიდა..როგორც უკვე ვიცით ამ ყველაფრის შემდეგ იყო ის რომ ევა მივიდა დედასთან და მამასთან რომელიც სულ 2 კვირა შეიძინა..მაგრამ უკვე შორდებოდა...მიდიოდა..საფრანგეთი..ცოტახანი გულს გადაყოლებდა...მერე იქნება და რამოხდებოდა...ახლა ასე აჯობებდა მისთვისაც და ბავშვისთვისაც..
დემეტრე ოთახში ავიდა და ლოგინზე მძიმედ დაეშვა..შუქები ჩამქვრალი ჰქონდა...ფიქრობდა ეველინი როგორ დაებრუნებინა..განა არ უყვარდა სიგიჟმდე შეუყვარდა...ნიძლავი კი დადო მაგრამ 3 თვის უკან მაშინ როდესაც ეველინი მის ნერვებზე უკრავდა და აგიჟბდა..ჯერ ბარის ინციდენტის გამოც..მერე რომ გაიცნო მართლა შეუყვარდა და რაქნას..მის მერე იმბიჭთანაც კი იყო მისული და გააუქმეს ნიძლავი..ძმაკაცია ისიც შორეული და უთხრა რო შეუყვარდა სერიოზულად და არ აპირებდა მსგავსი რამის გაკეთბაც იმანაც კაი ბრატო და ასე შეთანხმდნენ...მერე გაახსენდა ეველინის ნათქვამი ბეჭედზე და ხელი გადაწია მის გვერდით მდგარ ტუმბოზე და ბეჭედი აიღო სურათთან ერთად..რადან ღამე იყო ვერ შეხედა სურათს მისი და ეველინის სურათი ეგონა ალბათ ეგეც დატოვაო...ისევ უკან დააბრუნა და დაიძინა..დილას თვალები რომ გაახილა ფეხზე წამოხტა...სააბაზანოში შევიდა წყალი გადაივლოო..ჯინსები და მაისური ჩაიცვა და ტელეფონის ასაღებათ ტუმბოსთან მივიდა,ტელეფონი აიღო და ბეჭედისკენ წაიჭია,ბეჭედი აიღო და გაბრუნებას აპირებდა სურათმა რომ მოჭრა თვალი...ეს რა იყო...უცებ აიღო ხელში და ლოგინზე მძიმედ დაეშვა..
-ეესს...ესს რა არის ღმერთოო..მერე უკნიდან გადმოატრიალა და წარწერა წაიკითხა..’ჩვენი პატარა პრინცესა 2 კვირია’...გაგიჟდა....გასულელდა...სიხარულისგან სად გაქცეულიყო არიცოდა....ნუუ როგორ არ იცოდა გავარდა იქ სადაც ეველინი ეგულებოდა...მაგრამ ეველინი უკვე საფრანგეთში იყო...სახლში ეველინი რომ არ დახვდა ამაზე სულ გადაირია...
-ღმერთო სად წავიდა?ბავშვიი...ჩვენი ბავშვიი..
-მოიცა გითხრა?არმითქვიაოო...საერთოდ რამოხდა არაფერი უთქვია...
-გაუგებრობა მოხდა ძაან დიდი...უნდა ვნახო ახლავე...აიი ეს დამიტოვა ბეჭედთან ერთად..ფოტო აჩვენა.
-დემეტრე ძალიან ანერვიულებული იყო...ჯობია ცოტახანი მოიცადო...რაც არუნდა მომხდარიყო ასე აჯობებს ორივესთვის...დამშვიდდება ყველაფერს გაიაზრებს..ბავშვისთვისაც უკეთსი იქნება რამე არმოუვიდეს...ახლა რომ მიხვიდე ინერვიულებსს..იკივლებს.იწივლებს,არშეგირიგდება და არც წამოგყვება...
-მართალი ხართ ქალბატონო ლიკა..მაგრამ კარგად ხომ იქნება... ის სადაცა..
-კი არ ინერვიულო...
4თვის შემდეგ დემეტრემ გაიგო სადაც იყო ეველინი და სახლში მიაკითხა..კარები მოსამსახურემ გააღო...
-ეველინი სახლშია?
-კი მობრძანდით..თქვენ ალბათ დემეტრე ხართ..
-საიდან იცით ჩემი სახელი?
-ფოტო მანახა თქვენი...
-აჰაა...ერთი რაღც რომ გთხოვოთ შემისრულებთ?
-კი შვილო..
-ეველინი სადა ახლა?
-ბაღშია...ტორტი უნდოდა წეღან მიუტანე და ჭამს ახლა მემგონი...
-ეს ყუთი გადაეცით და უკან წამოდით...
-კარგი..ქალმა ყუთი გამოართვა და ეველინთან წავიდა..
-ეს შენ მოგიტანეს ჩემო გოგო...
ეველინმა ყუთი გამოართვა და მაგიდაზე დადო კითხვას აპირებდა ვინ მოიტანაო მაგრამ წასული იყო უკვე ქალი...
-ხო ხედავ რა არ გვაცდიან ჭამას..უფფფ არადა რა კაი ტორტი იყო....პატარა გამობურცულ მუცელზე ისმევდა ხელებს ეველინი...ამას დემეტრე უკნიდან უყურებდა..ეველინმა ყუთი გახსა და დაინაა ნიშნობის ბეჭედი..ამოიღო,შემდეგ სურათო...
-ღმერთოო...ჩემო პაწაწუნა....საიდან გაჩნდა ესენი აქ..ჩუმად ამბობდა თვისთვის..მერე კი ბოლოს ფურცელი იდო..ამოიღო და წაიკითხა..
-ძალიან მოენატრე შენც მომავალ ქმარს და შვილის მამას და არ შეურიგდები?  და ბოლოში მოწყენილი სმაილი...
-ნანაააააააააააააააააააააააააა!!!იმხელახმაზე დიაყვირა ევამ დემეტრეს შეეშინდა და შეხტა...ვინნნ მოიტანა ესენიიიიიიიიიი??????
-მე მოვიტანე!ბოხმა ბარიტონმა დასჭექა..ეველინს უცებ წამოვარდა ფეხზე და შეტრიალდა,მის წინ მდგარი დემეტრე რომ დაინახა ხელიდან დაუვარდა ბეჭედიც და ყველაფერი...გაშეშებული იყო დემეტრე კიდე მის მუცელს უყურებდა დაჟინებით..
-აქ რასაკეთებ?
-ჩემო საცოლის წასაყვანად ვარ აქ!
მოკლედ იმდენი ქანა დემეტრემ წაიყვანა ეველინი საქართველოში..აუხსნა ყველაფერი..ეველინსაც უყვარდა მეტი რა უნდოდა..1თვეში იქორწინეს..ულამაზესი იყო ეველინი თეთრ კაბაში გამობერილი მუცელით.4თვეში ლატარა ლიაკოც გაჩნდა..ყველა ბედნიერი იყო....
გაღირსეთ ახალი და ბოლო თავი ჩემო ტკბილებო <3 ყურადღებით წაიკითხეთ თორე ისე ჩავხლართე შეიძლება ვერ გაიგოთ რამოხდა :დ ჰოდა ველოდები შეფასებებს<3 ეს ბოლოში ასე მიტო მივაფუჩეჩე ახალის დაწყებას ვაპირებ და დამთავრება მინდოდა ამის აღარ გავწელე არ მიწყინოთ.