საკმაოდ გვიან გამეღვიძა, ნომერი ნახევრად მძინარებ მოვათვალიერე და შევნიშნე, რომ მარტო ვიყავი, ნელი მოძრაობით ავდექი საწოლიდან შემდეგკი წყალი გადავივლე, ჩემი საყვარელი ჯინსი და შავი უბრალო ზედა ჩავიცვი და საბოლოოდ საკუთარი გარეგნობით ზედმეტად კმაყოფილს მალევე გამახსენდა, რომ სახლის საქმე მოსაგვარებელი მქონდა და მაშინვე ამ პრობლემის გასაქრობათ გავემართე, რამდენიმე საათში ყველაფერი მზად იყო, დიდი ძებნის შემდეგ ერთი ძალიან დიდი და ლამაზი სახლი შევარჩიე, რომელმაც ცვეტში მომხიბლა და უაზრო ფიქრების გარეშე შევუთხანხმდი მის მფოლბელს, ყველაფერი ჩემი გეგმის მიხედვით მიდიოდია, ამიტომ მალევე გადავწყვიტე სასტუმროში დაბრუნება, ნომერში ალექსანდრე დამხვდა და ჩემმა დანახვამ ძალიან გაახარა.
- სად იყავი? ( ალექსანდრე )
- სახლი ვიქირავე.
- მართლა? ძალიანაც კარგი. ( ალექსანდრე )
ალექსადნრე უპასუხოდ დავტოვე და აივანზე გავედი, ცოტახანში ისიც შემომიერთდა.
- ძმაკაც ხომ იცი, რომ ნიტას ის სიტყვები მის ნადმვილ ფიქრებს არ შეესაბამებოდა და მან უბრალოდ იხუმრა? ( ალექსადნრე )
თითქოს მისი სიტყვები ვერ გავიგე მაშნვე საქმეზე დავიწყე საუბარი.
- გოგის უნდა დაერეკა.
ალექსადნრემ მიხვდა, რომ ნიტაზე საუბარს აზრი არ ექნებოდა, ღრმად ამოისუნთქა და ჩემი წამოწყებული თემა განაგრძო.
- ალბათ დარეკავს, გერმანიის დრო ხომ დაახლოებით ორი საათით არის ნაკლები საქართველოს დროზე. ( ალექსადნრე )
- ხო, ეგ სულ დამავიწყდა ბიჭო უკვე ისე ვარ არეული.
- იმათ ხვალ უნდა შეხვდე? ( ალექსადნრე )
- კი, გოგიმ მე მოავწყობ მაგ შეხვედრასო.
- რატომ უნდა დავუჯეროთ? ხომ იცი რა ******* არის. ( ალექსანდრე )
- ნუღელავ, ვერ გაბედავს ჩემს მოტყუებას, რადგან იცის მაგ შემთვევაში რაც მოხდება.
ამ დროს კარის ხმა გაისმა და ალექსადნრეს თვალებიც წამსვე გაუბრწყინდა.
- გოგოები იქნებიან. ( ალექსადნრე )
ალექსადნრე კარის გასაღებად წავიდა მეკი აივანზე დავრჩი.
- ალექსადნრე, რას შვრები? ( ლენა )
- ჯერჯერობით არაფერს. ( ალექსადნრე )
- ანუ ვაპირებთ რამეს? წავიდეთ და სადმე, თორემ მოვკვდები მოწყენილობით. ( ლენა )
ლენა მოწყენილი თვალებით უყურებდა ალექსანდრეს, იცოდა ქალბატონმა რომ ალექსადნრეს არ შეეძლო მისი ასეთი გამოხედვის ყურება და მაშინვე აისურლებდა სურვილს.
- კი კი თუ გინდათ ცოტახანში კლუბში წავიდეთ, მაინც უკვე გვიანია და ვერაფრის ნახვას ვერ მოვასწრებთ. ( ალექსადნრე )
ლენამ სიხარულისგან წამოიყვირა და მაშინვე ალექსადნრეს მიეკრო, რამდენიმე წამშიკი მის საოცარ გონებას მეც გავახსენდი.
- დადა სად არის? ( ლენა )
- აივანზეა. ( ალექსადნრე )
ლენამ ნიტას ანიშნა ჩემთან გამოსულიყო, შემდეგკი ისევ ალექსადნრესკენ გადაიტანა ყურდღება. ნიტამ როგორციქნა გაბედა მოიკრიბა ძალა და რამდენიმე წამში ჩემს გვერდით გაჩნდა, მისთვის არც შემიხედავს, უაზროდ გავყურებდი ქალაქს და ხვალინდელ დღეზე ვფიქრობდი.
- დადა. ( ნიტა )
- გისმენ.
- მაპატიე რა, ისევ გაბრაზებული ხარ? ( ნიტა )
- არა.
- მე, მე მასე სულაც არ ვფიქრობ და არ ვიცი ეგ რატომ გითხარი, მინდოდა მეხუმრა, მაგრამ საშინელება ვთქვი. ( ნიტა )
- არაუშავრს.
უფრო მეტად მომიახლოვდა და მხარზე ნელი მოძრაობით შემეხო - რას აკეთებს ეს გოგო? ჩემს მოთმინებას რატომ ცდის? რამდენჯერ გავაფრთხილე, რომ ჩემთან თამაში არ ღირს - ვხედავდი, რომ ნიტა მართლა ნანობდა თავის საქციელს, მაგრამ ჩემი სიდამპლიდან გამომდინარე მის წვალებას განვაგრძობდი, მოულოდნელად მისკენ მივბრუნდი და თვალებში უაზროდ დავუწყე ყურება.
- ასე რატომ მიყურებ? ( ნიტა )
- ისე.
- ისე? ანუ აღარ ხარ გაბრაზებული? ( ნიტა )
უფრო მეტად მივუახლოვდი და დაბალი ხმით ვუთხარი.
- აღარ ვიქნები თუ გააკეთებ იმას რასაც გეტყვი.
- რას? ( ნიტა )
- ასე არ გამოვა, ჯერ საჭიროა პირობა, რომ გააკეთებ და შემდეგ მეც გეტყვი ჩემს სათქმელს.
- წინასწარ? იქნებ ისეთ რამეს მთხოვ რისი გაკეთებაც არ შემიძლია? ( ნიტა )
- მე არაფერს გთხოვ, უბრალოდ გეუბნები რაც უნდა გააკეთო, ამასთანავე ისეთს არაფერს მოგთხოვ რისი გაკეთებაც შენ არ შეგიძლია.
- კარგი. ( ნიტა )
- ძალიან მარტივია, უბრალოდ დღეს მთლი ღამის განმავლობაში იმას გააკეთებ რასაც მე გეტყვი.
- არა. ( ნიტა )
- კარგი.
სწრაფად მოვშორდი და მოულოდნელად ჩემი ტელეფონის ხმაც გაისმა.
- ხვალ საღამოს შვიდ საათზე ბერლინში, ადგილის ზუსტ კორდინატებას ახლავე გამოგიგზავნი. ( გოგი )
გოგის პასუხი აღარ გავეცი და ტელეფონი გავთიშე, რამდენიმე წუთში შეხვედრის ზუსტი ადგილიც გავიგე და კმაყოფილმა ღიმილი ვერ დავმალე.
- რა მოხდა? ( ნიტა )
ნიტას უაზროდ გადავხედე ვგრძნობდი, რომ ჩემი ასეთი გამოხედვა ძალიან არ მოსწონდა და ბოლოს, რომ ვეღარ გაუძლო თავდახრილმა წაიბურტყუნა.
- თანახმა ვარ, გავაკეთებ იმას რასაც მეტყვი. ( ნიტა )
- ჰაჰა მშვენიერია.
- ოღონდ გაფრთხილებ, რაიმე ისეთ თუ მთხოვ მაშინვე შევწყვეტ თამაშს. ( ნიტა )
- „ისეთში“ რას გულისხმობ?
აჰჰ ვითომ ვერ მიხვდა, თავის გამოდებილება არ არის საჭირო დადა დემეტრაძე. ( ნიტა )
- როგორცგინდა, უბრალოდ შესაძლებელია ზუსტად ეგ „ისეთი“ რამ გაგაკეთებინო და შემდეგ მე დამადანაშაულო ამაში იმიტომ, რომ შენვე არ დამიკონკრეტე თავიდანავე რის გაკეთებას ვერ შეძლებდი.
- კოცნა, ჩახუტება და ასეთი სისულელეები. ( ნიტა )
- კარგი, ეგ ისედაც შენი სურვულით მოხდება, ამიტომ ჩემი ბრძანება არ იქნება საჭირო.
თვალი ჩავუკარი და ჩვეული სინაგლეს არ ვუღალატე, ნიტა ძალიან გაბრაზდა, მაგრამ ცდილობდა ეს არ შეემჩნია, ამიტომ რამდენიმე წუთის შემდეგ მშვიდად განაგრძო საუბარი.
- ეგ შენი ოცნებაა, რომელიც არასდროს ასრულდება. ( ნიტა )
- ჰაჰა რა არის ჩემი ოცნება?
- ჩემი კოცნა და ჩახუტება. ( ნიტა )
- კარგი, მაგრამ შეგახსენებ, რომ მე რეალისტი ვარ და ოცნებებს არ ვენდობი.
- რა დამთხვევაა. ( ნიტა )
- დამთხვევა?
- კი, რადგან მეც რეალისტი ვარ და არასდროს მიოცნებია შენს კონცაზე. ( ნიტა )
- მე ეგ არც მითქვამს.
- არა, მაგრამ გაიფიქრე. ( ნიტა )
- საოცრება ხარ ნიტა.
- ჰაჰა ვიცი მე ნადმვილად ვარ საოცრება შენკი ჩემით გაოცებული. ( ნიტა )
- ჰაჰა კარგად ჯღერს.
- თვითნ გრძნობაზე რას იტყვი? ( ნიტა )
- რა გრძნობაზე?
- იმ გრძნობაზე, რომელსაც ჩემი დანახვის დროს გრძნობ. ( ნიტა )
- არადა თითქმის დავიჯერე, რომ მართლაც რეალისტი იყავი.
- კარგად იცი, რომ რასაც ვამბობ რეალობაა, უბრალოდ შენ ამის აღიარება არ გინდა. ( ნიტა )
- ნიტა.
- რაიყო? სხვა ვეღარაფერი მოიფიქრე? ( ნიტა )
- შეგეხსენებ, რომ მთელი ღამე ჩემს ხელში ხარ და მაგ სიტყვებისთვის აუცილებლად დაისჯები.
- ოჰჰ უნდა შემეშინდეს? ( ნიტა )
- არა.
- აბა? მაგით რისი თქმა გინდა? ( ნიტა )
- იმის, რომ ზოგჯერ ძალიან ბევერს ლაპარაკობ, უკვე თავი ამატკიე და დროა გაჩერდე.
- მართლაც უაზრო. ( ნიტა )
სწრაფად მომშორდა და სამზარელოში გავიდა, მეკი დანარჩენებს შევუერთდი.
- ყველაფერი კარგადაა? ( ლენა )
- რაღათქმაუნდა.
- მშვენიერია თორემ თქვენი ატანა უკვე აღარ შემეძლო. ( ლენა )
- როგორ ფიქრობ ჩვენთვის ადვილია თქვენი ატანა? ( ნიტა )
ალექსადნრეს მიხედა და წარბები აათამაშა.
- საკამარისია. ( ალექსადნრე )
- ჰაჰა კარგი ხო კარგი. ( ნიტა )
- წავალ დასალევს მოვიტან. ( ალექსადნრე )
- რა დასალევი, მაჭამეთ რამე ტო.
ლენა და ნიტა სიცილით გავიდნენ სამზარელოში.
- ისე, არ ჯობია რაიმე შევუკვეთოთ? ( ალექსადნრე )
ამის გაგონებაზე გოგოები გიჟივით გამოვარდნენ სამზარელოდან.
- ხო რა პიცა შევუკვეთოთ. ( ნიტა )
- ხო თორე ჩვენც დაღლილიები ვართ და ახლა საჭმლის გაკეთება ნადმვილად კატასტროფაა. ( ლენა )
- კარგით ხო მორჩით წუწუნს, ახალვე დავრეკავ.
რამდენიმე წუთში პიცა ჩვენთან იყო, ყველას ძალიან გვშიოდა ამიტომ „ჭამა ლაპარაკის ნაცვლად“ - ასეთ პონტში შევუდექით საქმეს.
- ჩვენ წავალთ. ( ლენა )
- სად წახვალთ? ( ალექსანდრე )
- კლუბში აღარ მივდივართ? ( ნიტა )
- აჰჰ კი როგორარა. ( ალექსანდრე )
- ხოდა გავემზადებით და თქვენც ჩაიცვით რაიმე წესიერი. ( ლენა )
- ახლა რა გვაცვია არაწესიერი?
- ჰაჰა კარგი ხო მაშინვე ნუ ძაბავ შენ, ვიხუმრეთ ვიხუმრეთ. ( ნიტა )
გოგოები ცეკვით გავიდნენ ჩვენი ნომრდან და ჩვენც დავიწყეთ „მომზადება“.