-ბეა ადექი დროზე!-სანდრა
-მმმ... ცოტახანი დამაცადე და ავდგები შენ თავ ვფიცავარ -ბეა
-ისევ არ დგება ხო? ოთახში თავითათულიმ შემოყო
-ხო არ დგება ამიტომაც იძულებული ვარ გეგმა ბ-ზე გადავიდე ღიმილით გადავხედე თათულის
-ხო კაი ვდგები თქვენ ხო კაცს დასვენებას არ დააცდით ბუზღუნით ადგა ბეა და სააბაზანოში შევიდა მე და თათულიკი სამზარეულოში გავედით.


***
მე ალექსანდრა ვარ ბეა ჩემი დაა. მშობლები არ გვყავს, მამამ პატარები მიგვატოვა დედა კი ორი წლის წინ სიმსივნით გარდაიცვალა. მამისგან მყავს ძმა დემეტრე, თუმცა მასთან კავშირი არ გვაქ მაგრამ დემეტრეს დიდი სურვილი აქ ჩვენთან დაახლოების.ოთხი წელია მაღაზიაშვი ვმუშაობ კონსულტანტად პარალელურად ვსწავლობ ვცდილო ბეას არაფერი დააკლდეს.თათული უნივერსიტეტში გავიცანი იმის მერე ვმეგობრობთ ბათუმიდანაა, ამიტომაც შევთავაზეთ ჩვენთან ერთად ცხოვრება თავიდან უარზე იყო თუმცა შემდეგ დავითანხმეთ.
***
-აუ რას მაჭმევთ? მოწესრიგებულიშემოვიდა თათული სამზარეულოში
-ყიყლიყოს და ჩაის უპასუხა თათულიმ იცოდა რო ვერ იტანდა ბეა ყიყლიყოს
-ფუუუ კაი რა არ შევჭამ. მიშველე თვალებით გამომხედა მე
-კაი ხო ბლინები გვაქ ამის გაგონებაზე ნიშნისმოგებიტ გადახედა თათულის ის კი პატარა ბავშვივით დაეჭყანა. მალე წავედით მე და თატული უნივერსიტეტში, ხოლო ბეა სკოლაში.უნივერიტეტის შესასვლელთან საბა შემხვდა ჩემი მეგობარი
-აბა როგორ ხარ? ვკითხე ღიმილით
-ცუდად ღიმილით უცბათ გამიქრა სახიდან
-უი რატო?-სანდრა
-მე და ქეთამ ვიჩხუბეთ -საბა
-უი მე გამისკდა გული გურული თავიდნავე ეგრე გეთქვა ისეთი სახით
იყავი მეთქი ვინმე მოკვდა-სანდრა
-აუ მიდი რა დაელაპარაკე კნუტის თვალებით შემომხედა იცოდა ამ თვალებს რო ვერ ვუძლებდი
-რაზე იჩხუბეთ? მობეზრებულად ვიკითხე, რადგან მათი ჩხუბი ჩვეულებრი მოვლენა იყო
-აუ ბარში ვიყავით და მაგის ძველი სიყვარული გაგვეჩითა და დაიწყო იქ ძველი გრძნობების გახსენება და კი წევს ახლა ტრავმატოლოგიურში-საბა
-ფუ შე ნადირო მართალი ყოფილა ქეთა ხმას რო არ გცემს-სანდრა
-აუ არ გინდა რა ეს ქალური სოლიდარობა თქვა საბამ და ქეთა მოგვიახლოვდა საბა არც კი შეიმჩნია მე გადამკოცნა მეღიმებოდა მათზე ისეთი საყვარლები იყვნენ
-რას შვები?-ქეთა
-რავი არაფერს შენ-სანდრა
-რავი, დღეს ლევანი გამოწერეს და უნდა ვნახო ეს უფრო საბას გასაგონად თქვა და მე თვალი ჩამიკრა
-შენ ხო არ გააფრინე გოგო რა გინდა მაგ პიჟონთან-უკვე ყვიროდა საბა
-ხმას დაუწიე აქ შენს გარდა ხალხია თვალების ბრილით გადახედა ქეთამ
-არ სადაც არ წახვალ-საბა
-ვაიმე ვინ არის ჩემი ეჭვიანი? ღიმილით ჰკითხა ქეთამ და ჩაეხუტა ესეც მატი 1059 ჩხუბის დასასრული. ლექციები 12-ზე დამიმთავრდა და სამსახურისკენ გავეშურე. შოკოლადების განყოფილებაში ვმუშაობ.მალე გამოვიცვალე და მუშაობას შევუდექი.ვმუშაოდი როცა ჩემი სახელი გავიგონე დ აუკან შევტრილადი იქ კი დემეტრე და მისი მეგობრები იყვნენ
-გამარჯობა როგორ ხარ? ნაძალადევი ღიმილით მოვიკითხე მან კი გულში ჩამიკრა
-როგორ ხარ? ბეა როგორ არის? აქ მუშაობ? მომაყარა კითხვები და გამეცინა
-კარგად ვარ ბეაც კარგად არის კი აქ ვმუშაობ მოკლედ გავეცი პასუხი
-ჰო მართლა გაიცანი ჩემი მეგობრები ვაჩე მიმითითა მომღიმარ ბიჭზე, ეს ლუკაა ესეც ძაან საყვარელი იყო ეს კი კოკაა მიმითითა ბიჭზე, რომელსაც ისეთი მკაცრი სახე ქონდა ცოტა შემეშინდა ისე ძაან სიმპატიურიი იყო
-სასიამოვნოა ღიმილით გადავხედე სამივეს ლუკა და ვაჩე მომმვარდნენ და ხელი გადამხვიეს ცოტა მეუხერხულა, თუმცა არაფერი ვთქვი
-დემეს დაიკო ჩვენი დაიკოცაა-ვაჩე
-ხო აბა რა ტო-ლუკა კოკა კი იდგა და თვალს არ მაცილებდა მისი გამოხედვა საშინლად მაბნევდა, მაშინებდა, მაკომპლექსებდა, მაწითლებდა მეც გავუშტერე მზერა და მის ზღვისვფრ თვალებში დავიკარგე გონზე მისმა ირონიულმა ჩაცინებამ მომიყვანა მზერა ავარიდე და ბიჭებს გადავხედე
-აბა რ აუნდა შეიძინოთ?-სანდრა
-ა ხო დღეს ჩვენი ძმაკაცის საცოლის დაბადბის დღეა საჩუქარი კი ვუყიდეთ მაგრამ შოკოლადი უყვარს და რამე აგვარჩევინე რა-დემე
-კაი რა პრობლებაა როშენი რო უყიდოთ?-სანდრა
-ეგეც იყოს მაგრამ თეთრი შოკოლადი უყვარს-ლუკა
-კარგი მაშინ აქეთ-სანდრა მარჯვნივ შევუხვიეთ
ამ დროს კოკას დაურეკეს ერთი წუთითო თითით გვანშინშნა და მოშორებით გავიდა. ლუკა რაღაცეებს მიყვებოდა მაგრამ არაფერი არ მესმოდა კოკას საუბარი გარკვევით მესმოდა და მეც ჩემდაუნებურად მესმინდებოდა ვიღაც ნათიას ელაპარაკებოდა ეუბნებოდა რო ვერ მივიდოდა ისე მკაცრად ლაპარაკობდა იმ გოგოს მაგივრადაც მეშინოდა.მალევე დაასრულა ტელეფონზე საუბარი და მოგვიახლოვდა
-აბა წავიდეთ? თქვა და გამომხედა რამდენიმე წამი დაჯინებითმიყურებდა მე კი ეს წამები საუკუნედ მომეჩვენა ისევ მან ამარიდა თვალი
-ხო ხო წავედით თან ვაგვიანებთ უკვე სამივემ გადამკოცნა კოკა კი არც კი დამემშვიოდბა. სახლში მისული ეგრევე ჩემ საძინებელს მივაშურე.ვერფრით ვერ ვიძინებდი კოკაზე მეფიქრებპოდა მერე ნათია გამახსენდა და ორივე დავივიწყე და ცხვრების თვლა დავიწყე 125-ზე ჩამეძინა.



ეს მოთხრობა მედო უკვე, თუმცა დასრულება ვერ მოვახერხე ეხლა კი ბოლომდე დავდებ. თუ მოგწონთ დააფიქსირეთ თქვენი აზრი