რა არის სიყვარული? ამ ფენომენის ახსნა ისევე რთულია,როგორც გოგოსთვის თავის მოწონება… შესაძლოა ასე მხოლოდ მე ვფიქრობ,თუმცა ის რომ სიყვარული არ არის ადვილი,ყველამ კარგად იცის… “ოჰ,ეს სიტკბოება ენით აღუწერელი,როგორ შემომიჩნდება ხოლმე და ამიჭახჭახებს დანგრეული მანქანის ძრავასავით მოლაყლაყე თავს,როგორ გადავა თხლად და ნაზად გულის დაზეთილ ცილინდრებში და მისი მტვერწაყრილი დგუშებიც ისე ადრუგუნდებიან,როგორც არასდროს!” აჰ,სიყვარული,სიყვარული… მაგრამ ეს ხომ ორსახა იანუსია-ან ბედნიერებას მოგიტანს ან უბედურებას…

*ტასო*

მანქანა ერთ-ერთ კაფესთან გავაჩერე და მანქანიდან გადავედით. ელა ჯერ ისევ გაბრაზებული იყო და მიბღვერდა.
-კარგი რა ელა, მეტჯერ აგარ გაგაბრაზებ,მართლა. ნუ ეხლა ვერ დაგპირდები მაგრამ...
ვუთხარი ეშმაკურად და ჩავიცინე.
-საზიზღარო.
თქვა ბუზღუნით და წინ წავიდა.
-კაი ეხლა წამოდი შევიდეთ კაფეში თორემ დაგვაგვიაბდება დაღეს შენი პრინცის პროცესია სიხარულო.
ვუთხარი და ერთი გემრიელად გადავიხარხარე. ამაზე კი მისი მუჯლუგუნი მივიღე. ღმერთო რა ძალააქ ამ გოგოს, ჩამინგრუა გვერდები.
-რაიყო გოგო მეტკინა.
დავუბღვირე და დავიზილე ნატკენი ადგილი.
-ძალიანაც კარგი.
თქვა კმაყოფილმა.
წამოდი, წამოდი რას დამდგარხარ გზაზე ტახივით.
თავის შედარებაზე თვითონვე გადაიხარხარა და შევედით კაფეში. იქვე კუთხელი დავჯექით და მიმტაბიც მოვიდა რომელიც ბიჭი იყო და თვალების ჟუჟუნი დამიწყო.
-რას ინებებთ?
გვკითხა ღიმილით.
-ორი ატმის წვენი და ამდენივე შოკოლადის ნამცხვარი.
უთხეა ელამ მეკი ერთი კარგად შევუბღვირე და უკანმოუხედავად წავიდა. უეჭველი იფიქრა ეხლა რამეს ჩამცხებსო.ნუ ნიჭიერი ვარ რაა,მაღიარეთ.
-რაიყო გოგო, რას შეაშინე ბიჭი.
აფხაკუნდა ელა და ცოტაღა აკლდა რომ არ ახარხარებულიყო.
-არ ახარხარდე იცოდე თორემ ვერ გადამირჩები.
დავუბღვირე ამაზე კი დანებების ნიშნად ხელები აწია.
-ძალიამაც კარგი.
ვუთხარი საკუთარი თავით კმაყოფილმა.
-აი ინებეთ თქვენი შეკვეთა.
ეს იმ ბიჭის ხმა ნამდვილად არიყო,მაღლა რომ ავიხედეთ კი მის ნაცვლად საყვარელი გოგონა იდგა. ელამ ეს რომ დაინახა ისე ახარხარდა მეგონა დაინგრა ეს შენობა და ეგათქო დაგრამ მყარი კედლები ჰქონია. ამაზე კი, მეც გამეცინა და ერთ ხმაში ავხარხარდით.
შემდეგ უცებ დავსერიოზულდი და მიმთანს მადლობა გადავუხადე.
-ვაიმე, საწყალი ბიჭი.ისე შეეშინდა სხვა გამოუშვა.
ისევ აფხალუნდა,რათქმაუნდა.მე კი მობეზრებულმა გადავატრიალე თვალები და ნამცხვრის ჭამა დავიწყე.
-ჭამე შენც მალე თორემ შენი ბიჭთან დაგვაგვიანდება.
ეშმაკურად გავიცინე და თვალი ჩავუკარი.
-გოგო ისე რათომ ეყრება ცოლს?
-რავიცი აბა ელა. არჩანს იოანე ცუდი ადამიანი და ეტყობა ვერშეეწყვნენ ერთმანეთს.
-ხო,მართალიხარ.
ესღა მიპასუხა და კაფე დავტოვეთ.

-აბა ჰერი ჰერი შენი ბიჭისკენ.
ვთქვი და ერთი გულიანად გადავიხარხარე. არაა ამდენი სიცილი ერთბაშად არ შეუძლება ჩემთვის.
-სხვათაშორის შენც გყავს დამიანე ამიტომ ჩუმად სიხარულო.
ეშმაკურად გაიცინა და თვალი ჩამიკრა.
-შანტაჟს აქვს ადგილი.
საწყლად ამოვიბუტბუტე და მანქანაში ჩავსკუპდი.

დანიშნულების ადგილას მალე მივედით და შენობაში შევედით. ყველანი იქ იყვნენ მათ შორის დამიანეც. მათთან კიდევ ერთი ძალიან საყვარელი ბავშვი იყო, ასე ორი სამი წლის იქნებოდა. ქერა,კულულებით. ალბათ იოანეს შვილია.
-ელა შეხედე რა საყვარელია.
ვთქვი აცუნცრუკებულმა. ბავშვები ჩემი სუსტი წერტილია და თავს ძლივს ვიკავედი რომ არ მივვარდნილიყავი და არ დამეკოცნა ის პუტკუნა ლოყები.
-მოიცადე კაცო. ეხლა შენ დამიანეზეთქვი თუ იმ პატარა ბავშვზე?
აფხაკუნდა და როდესაც ჩემი სახე დაინახა გაჩუმდა.
-ხო კაი რაიყო უიმე. უჟმური.
წაიბუტბუტა და წინ წავიდა. მეც მას გავყევი.
*ელა*
შენობაში რომ შევედით იოანე და მისი მეგიბრები უკვე იქ იყვნენ. ჩემი ყურადღევა კი პატარა ბავშვმა დაიმსახურა, რომელიც სახის ნაკვთებით ძალიან გავდა იოანეს. რეალობიდან ტასოს ცქრიალა ხმამ გამომიყვანა.როგორც ჩანს ბავშვები ძალიან უყვარს. ძალიან კარგი, თვითონ თუ მაწიწკნის ნერვებს მე რატომ არ უნდა გავაბრაზო? არამც და არამც. ხოდა რას გეუბნევოდით, ეხლა მე იმის ჩიტი ვარ რომ ეს შანსი ხელიდან გავუშვა? ვერ მოგართვით. ხოდა გამოვიყენე კიდეც და გავაბრაზე კიდეც ტასიკო. უი რაკაი სახელია ტასიკო, ამას აუცილებლად გამოვიყენებ შემდეგში. ნუ მეც კაი ეშმაკი ვინმე ვარ, სულ გამაგიჟა ამ გადარეულმა.ვიყავი ჩევთვის წყნარად,მშვიდად მაგრამვინ გაცდის? ფიქრებიდან ტასომ გამომიყვანა რომელიც როგორც ყოველთვის ჩემს ნერვებზე უკრავს.

-ჯულიეტა, წამოდი შენი რომეო გელოდება.
ოხ ტასო, ტასო. ვერ ეღირსები ღიმილს.
-ხო,მოვდივარ ტასიკო.
ამაზე კი ღიმილი სახეზე შეახმა და ისე გაწითლდა სახეზე შემწვარი გოჭი რა მოსატანია ამასთან. ბოროტულად ჩავიცინე და ბავშვებთან მივედი და სულ ყველა გადავკოცნე. იონეს ჯერი როცა დადგა კი ელეთმელეთი დამემართა და რამის იქვე წავიქეცი. როგორღაც გადავკოცნე მაგრამ ბუსუსებმა გამყიდეს.
-ელა, ელა ძალიან გცივა ? არადა საერთოდ არარის სიცივე.
მითხრა ეშმაკურად და თვალი ჩამიკრა. სულ გავწითლდი დარწმუნებულივარ ახლა ჩემთან ახლოს ვერმოვიდოდა შემწვარი გოჭი. სიტოაციიდან ტასომ მიხსნა.

*ტასო*
როდესაც ელა დავინახე რომელიც სახეზე სულ წითელი იყო შემეცოდა და გადავჭყვიტე დავხმარებოდი.აბა როგორ იოანეს გავახარებ ეხლა, ცოტა ვიეშმაკოთ.
-ელაა გიორგიმ დამირეკა, რატიმ არ იღებს ტელეფონსო. მომენატრა და გადმომირეკოს როცა მოახერხებსო.
ელაც მალევე მიხვდა ჩემს ეშმაკობას და ამყვა.
-ხო, დამიჯდა და ეტყობა მირეკავდა. მეც მომენატრა ჩემი ცხოვრება დავურეკავ პროცესის მერე.ეხლა კიდევ ჯობია შეხვიდეთ, იწყება უკვე.
-კარგი, შევიდეთ. შენკი მერე გაგიცნობ საყვარელო.
მივმართე იოანეს შვილს რომელიც გაკვირვებული გვიყურებდა და დარბაზში შევედით.
* დამიანე *
ანასტასია ქალდანი. ამ გოგომ კაფეში შემოსვლიდანვე მიიქცია ჩემი ყურადღება. ამაყად და მხრებში გამართული მოდიოდა ჩვენსკენ.მოდიოდა და მოჰქონდა, რიგორც იტყვიან. შევამჩნიე ჩემზე როგორ შეაჩერა მზერა ამაზე კი ჩამეცინა. გვერდით ერთი საყვარელი გოგო მოსდევდა. როგორც მივხვდი ელა უნდა ყოფილიყო,ნამდვილად იოანეს შესაფერისია. ანასტასია პროცესზე ისეთები ჩაატარა გაოცებისგან სულყველას პირი გვქონდა ღია. კი ვიცოდით რომ მოვიგებდით პროცეშ მაგრამ, მისგან ამდენს ნამდვილად არ მოველოდით. ამაყი და შეუვალი იყო. მის ყველა სიტყვაში ისეთი დარწმუნებული იყო. სრული პროფესიონალიზმი გვაჩვენა.ასეთ პატარა საქმესაც კი ისე სერიოზულად მოეკიდა რომ მოსამართლემ ბავშვის მეურვეობა ხომ იოანეს მიანიჭა და მეგის,იოანეს ცოლს ნახვის უფლებაც აღარ მისცა. ღირსი იყო, არ შემცოდებია მეგი. ერთი ფულზე დახამებული გოგო აღმოჩნდა რომელმაც, იოანეს ცოლობა არ იკმარა,მისი ქონებაც მოითხოვა და ამაზე მის სიკვდილზეც კი მზად იყო. პროცესი რომ დასრულდა ყველანი გარეთ გამოვედით.
-ეხლა ეს ამბავი უნდა ავღნიშნოთ და თქვენი ხმა არ გავიგო.
სანამ რამეს იტყოდნენ გოგოები მანამდე გააჩუმა დაა წავედით რესტორანში.

* ტასო *

პატარა დემეც გავიცანი და გვერდიდან არ ვიშორებდი. ყველა დამცინოდა ორმა ბატმა ერთმანეთი იპოვაო, ამაზე კი მეც მეცინებიდა. ზურგი მეწვოდა ვიღაცის მზერისგან, ვგრძნობდი რომ ეს მზერა დამიანეს ეკუთნოდა. გარეთ გავედი, უკვე ისე ცუდად მხდიდა მისი მზერა და იქვე სქამზე ჩამოვჯექი. ვიღაც გამომყვა, ვინიქნებიდა ესთუარა დამიანე.
-შენ რა კუდში დამსდევ?
ვკითხე გაღიაზიანებულმა.
-მე? შენ? კუდში გდიო ? ოცნება უფასოა ძვირფასო.
მითხრა ირონიულად და ჩაიცინა. სიგარეტი ამოიღო და მოუკიდა შემდეგ კი მკითხა.
-არ ეწევი?
-მომიკიდე რა.
ამოვაცალე ერთი ღერი და ვთხოვე. ჩაეცინა და მომიკიდა.
-გადაეჩვიე.
-ვეცდები.
არვიცი რატომ ვუპასუხე ეს.ჩემს პასუხზე ჩამეღიმა.
-კარგი გოგო ხარ, ანასტასია.
მის დაძახებული ანასტასია ყურში რაღაც სასიამოვნოდ მომხვდა და ჩამეღიმა. ჩემი საქმე არაა კარგად.
-გაიგე უკვე ყველაფერი ჩემზე?
ვკითხე და ჩამეცინა.
-კარგია, ყველაზე ძალიან თავის დაფასებას და გასულელებას ვერ ვიტან.
-იცი? ჩემი ყურადღება თავიდანვე მიიქციე, შენმა თვალებმა მიიქციეს. ძალიან დიდ ტკივილს იტევენ ისინი.
დღეს რაღაც უჩვეულოდ პირდაპირი ვიყავი.
-ისევე როგორც შენი თვალები, ანასტასია.
ჩემთან ძალიან ახლოს მოიწია და ყურში მიჩურჩულა.ლაპარაკის დროს მისი ტუჩები ჩემს კანს ეხებოდა და მუცელში წარმოუდგებელი რაღაც ხდებოდა.
იქვე დამიტოვა კოცნა, ყურის დაბლა და უკან მოუხედავად წავიდა.ალბათ დიდხანს ვიდექი ასე გაშეშებული ბოლოს კი გამოვფხიზლდი, ელას მესიჯი მივწერე ტელეფონზე და პირდაპირ სახლში წავედი.

______________
აბა როგორ ხართ ჩემო საყვარლებო? ესეც ახალი თავი. იმედია მოგეწონებათ... გყვარობთ