დათქმულ ადგილას რამდენიმე საათში მივედით . ძალიან დაღლილები , თუმცა რაიმე საიტერესოს მოლოდინში ვიყავით . ერთ ადგილას ვიდექით რამდენიმე წუთს და მერე მე წავჩურჩულე სანდროს :
-რას ველოდებით ?
-აი მას -თქვა სანდრომ და ხელი მისკენ გაიშვირა .-რას შვები ბიჭო , რამდენი ხაი გვალოდინე ჰა!?
-ხო რავიცი !არ წავიდეთ -თქვა აბაშიძემ და წინ გაგვიძღვა .
-ყველგან ეს და ამის ბანდა რატო ჩნდება ?-წავჩურჩულე მე ნიას .
-ჰმმმ.....იმიტომ რომ ....რავიცი მე .-თქვა ნიამ და წინ წავიდა , დაჩის გვერდზე დაუდგა და რაღაცა წასჩურჩულა .
რამდენიმე წუთში კი შევამჩნიე რომ ყველა დაწყვილდა კეთო და უჩა ; ნია და დაჩი ; ლიკა და პაპუნა ; სანდრო და მარიშა ;მე და .....აი ამაზე გავჭედე ჩემზე და საბაზე გამოდიოდა :"ჯანდაბა "წავიჩურჩულე მე და დავიჭყანე .
-აი მოვედით !-თქვა საბამ , და როცა ყველა შევიდა ჩემზზე გადმოვიდა -თქვენს შემდეგ მილედი !-თქვა და რვერანსი გააკეთა .
-გმადლობთ .-უხეშად ვუთხარი მე და კარში შევედი .
იქაურობა განსაკუთრებულად ლამაზი და დახვეწილი იყო თეთრი ფარდები ფანჯრებს საშინლად უხდებოდა , საწოლებზე კი შავი გადასაფარებელი ჭკუას მიკეტავდა , ავეჯი კი შავი და თეთრი .....ეს ფერები ჭარბობდა სანდოს მარიშას ქეთის და უჩას არ მოეწონათ ხოლო მე და ნია გავგიჟდით !
-ჩემი ოთახი სადაა?-ვიკითხეთ მე და ნიამ .
-აი იქ -თითით გვანიშნა დაჩიმ და ნიას თვალი ჩაუკრა .
-ნიააააა-ვუთხარი მე როცა ზემოთ ავედით -დაჩი მოგწონს ხომ ?
-ნუ .... ნუ ....ნუ ხო ;მარა რაა?-თქვა ნიამ -მე ხომ არაფერს გეობნები შენ რომ აბაშიძე მოგწონს ?
-ჰაა! შენ შეშინებული ხო არ ხარ ?!მე და აბაშიძეს შორის მხოოდ უდიდესი მტრობაა .-ავუხსენი მე .
-ელენე !
-ჰა !
-ელენე !
-რა იყო ?!
-ელნე თქო !
-ნუ ხო კაი . რაღაც გული გამითბა მას შორის , მაგრამ ეს სიყვარული არაა -დავასწარი მე .
-ღმერთო დიდებულო , გვეღირსა ! ვიღაც მოეწონა !-თქვა ნიამ და ბედნიერების ნიშნად ხელები ზემოთ აწია .-კაი წამოქვემოთ ველოსიპეტებით გავისეირნოთ .
-ძაან დიდი მადლობა რაა!-ვუთხარი გაბრაზებულმა .
-რა იყო ?-მკითხა გაკვირვებულმა ნიამ .
-ხომ იცი რომ ველოსიპედის ტარება არ.....
-მე მომიჯდები უკან !-სიტყვის დასრულება არ მაცადა აბაშიძემ.
-რაა ?ან ჰო კაი-ისე მინდოდა ველოსიპედით გასეირნება რომ მასაც კი ვუთხარი თანხმობა .
შავი სპორტულები და ამავე ფერის ფეხსაცმელი ჩავიცვი და ქვემოთ ჩავედი ბავშვები უკვე თავიანთ ველოებზე ისხდნენ ;მე ჩემს "ფარტნიორს " უკან მივუჯექი .
-აბა დავიწყოთ შეჯიბრი -შემოგვძახა სანდრომ.ამის მერეღა შევამჩნიე რომ ყველა დაწყვილებულად იჯდა .
-დავწყოთ !-გასძახა აბაშიძემ .
-აბააა!-თქვა ლიკამ -1 -2....
-მაგრად ჩამეჭიდე -წამჩურჩულა აბაშიძემ და მოემზადა .
-3 -ამის გაგონებაზე უკვე მივხვდი რომ საფრთხე მემუქრებოდა .
ქარივით სწრაფად გავქანდით .ყველას გავუსწარით , მაგრამ არც დაჩი ჩამოგვრჩენია . ძალიან სწრაფად დაჰყავდა და ამ დროს ჩემი გული საშინლად ფანცქალებდა , არ ვიცოდი რისი ბრალი იყო ?შიშის?თუ იმის რომ ჩემს წინ ჩემი რამდენიმე წლის მტერი იჯდა ?"გააჩერე "! ვიღრიალე მე .
-რაა?-შემომძახა აბაშიძემ .
-გაააჩერე !-გავუმეორე მე .
-ახლა ვერ გავაჩერებ შეუძლებელია , წინ დაღმართია!
-რაა?!-ვიკივლე მე და უფრო ძაან მივეკარი , თვალებ დახუჭული ჩავიარეთ საშინელი გზა და დათქმულ ადგილას პირველები მივედით .
როცა ველოსიპედიდან გადმოვედი საშინლად ვცახცახებდი და ვკანკალებდი . გული მერეოდა , თუმცა ვიკავებდი ....მაგრამ ეს დასასრული ნამდვილად არ ყოფილა . შევბარბაცდი და წავიქეცი .
ჩემს საწოლზე გამეღვიძა , საშინლად მციოდა და ვკანკალებდი.
-რა ჭირი დაგმართა ?-მკითხა გაგიჟებულმა მარიშამ .
-აუუუ!რავიცი . ხომ იცით რომ სისწრაფეზე ცუდად ვხვდები .
-ვახ რაა! შენ და შენი ავადმყოფობა რაა!-დაიწუწუნა ლიკამ და ოთახიდან გავიდა .
-ხომ კარგად ხარ ?-იკითხა კარებთან აყუდებულმა აბაშიძემ.
-არამშავს .-და აი თავში გენიალურმა იდეამ გამიარა.-წყალი მომიტანე რაა?!
-ხო არ გაგჟდი !-თქვა აბაშიძემ .
-სხვათაშორის შენს გამო ვარ ასე .-ვთქვი მე .
-ვახ რააა! ეხა შენი ჯიჯღინის თავი არ მაქ რაა!
მოკლედ რამდენიმე დღე აბაშიძე საკუთარ "მონად" დავიყენე .მაგრამ მერე თავის ძველ სახეს დაუბრუნდა .



მოკლედ ძვირფასო მკითხველებო , მინდა მოგმართოთ არა იმიტომ რომ კარგი კომენტარები დამიწეროთ და რემე არა ! უკვე ყელში ამოვიდა კომენტარები :"წადი რაა! არააა შვილო შენი საქმე წერა" ანდა " მწერალო მაგარი დებილი ხარ , ესე რატოგააკეთე " . ჩემს ერთგულ მკითხველებს მთელი გულით ვთხოვ და ვეკითხები გავაგრძელო საერთოდ ამ საიტზე წერა თუ არა ! იყავით პირდაპირები . წინასწარ დიდი მადლობა