ნინამ თვალები დახუჭა და შიშისგან კანკალი აუტყდა, ლევანმა სახე მასთან უფრო ახლოს მიიტანა და თითქოს უნდა ეკოცნა, როდესაც უეცრად ხმა გაიგონა:
-ლევან ხომ არ გაგიჟდი რას აკეთებ? ეს იყო ციალა მასწი ქართულის პედაგოგი, კლასის დამრიგებელი და ყველაზე კარგი მასწი ვინც კი ოდესმე ყოლია ნინას.
ლევანმა ბოროტულად ჩაიცინა და ნინას ხელი გაუშვა, ნინა გონს მოეგო და ღრმად ამოისუნთქა , სახეზე მკვდრის ფერი ედო, ასე ეგონა ცოტა ხნის წინ მოკვლა დაუპირესო.
-ახლავე ორივე საკლასო ოთახში შემოდით! მკაცრად უთხრა ციალა მასწმა და საკლასო ოთახისკენ გაემართა.
ლევანმა ერთი ირონიულად გადახედა ძეგლად ქცეულ ნინას და ისიც ციალა მასწს გაყვა.
ნინა გაშეშებული იდგა უნდოდა ხმამაღლა ეტირა, შემდეგ მიტრიალებულიყო და სამუდამოდ მოშორებოდა ამ საშინელ ადგილს, მაგრამ თითქოს ფეხები არ ემორჩილებოდა, შემდეგ როგორღაც ძალა დაატანა თავს და საკლასო ოთახში შევიდა.
- ეე ბიჭო რა მოხდაა? ლევანს შეეკითხა ირაკლი მისი ძმაკაცი და ერთ-ერთი კლასის ჩხუბისთავი.
-რავი ბიჭო სამხარაძეს სახეზე ხელი მოვუჭირე და შიშით კინაღამ გული წაუვიდა მაგ უბედურს! სიცილით თქვა ლევანმა, ლევანს კლასიც აყვა სიცილში და ელეც არ ჩამორჩებოდა ნინას ‘’მეგობარი’’ , ახლა უკვე ძერსკ სასტავში გაჩითული, მაგრად დაზმანული გოგო, ნინამ ეს დაინახა და გულში ჩხვლეტა იგრძნო.
-ლევან რა გემართება ვერ ვხვდები, შენ ესეთი არ ხარ, რას გადაეკიდე ამ გოგოს ასეთი მოქცევა რით დაიმსახურა? შეეკითხა ციალა მასწი.
-მაას ასეთი კლასელები არ მიყვარს მივესალმე და პასუხის გაცემაც არ იკადრა ამ მურთხების დედოფალმა, ამისი დასაიგნორებელი ვინ არის?!
-ლევან სიტყვებს დაუფიქრდი, ჰო იცი ვერ ვიტან ესეთ რაღაცეებს, რაც არ უნდა არ გესიამოვნოს ადამიანის საქციელი არ გაქვს უფლება ასე მოექცე და სხვების თვალწინ დაამცირო!
-კარგით რაა მაას თუ რამე არ სიამოვნებს თვითონ თქვას, მაგრამ სადა აქვს მაგისი უნარი , თავის დაცვაც კი არ შეუძლია, ისე ასე ყველაფრით უცნაური როგორ არის ან რა ხასიათი აქვს ან რა გარეგნობა ან რანაირად იცვამს სულ შავების ჩაცმა არ გამიგია, ამას კიდე შავები უნდაა ისედაც ძლივს ჩანს! ეს თქვა თუ არა ლევანმა კლასი უფრო ხმამაღლა ახარხარდა. ნინამ აღარ დააყოვნა ჩანთას ხელი მოკიდა და უკანმოუხედავად გავარდა. ლევანი გაშრა, მისი სახიდან ირონიული ღიმილი გაქრა.
-ნინა სად მიდიხარ ? დაუძახა ციალა მასწმა, მაგრამ ნინა უკვე შორს იყო წასული.


........
-დეე მოხვედიი? მოესმა ამქვეყნად ყველაზე საყვარელი ხმა ნინას, ეს ქალბატონ მაიას ეკუთვნოდა ნინას დედას.
-ჰოო დეე გაკვეთილები გაგვიცდა და ადრე გამოგვიშვეს! იცრუა ნინამ.
-დეე რაღაც დაღონებული მეჩვენები მოხდა რამეე?
ნინას უცებ მოუნდა დედას ჩახუტებოდა, ხმამაღლა ეტირა და ყველაფერი მოეყოლა , მაგრამ თავი შეიკავა, დედას საკუთარი პრობლემები ქონდა. ქალბატონი მაია უკვე სამი წელია უშედეგოდ ცდილობდა სამსახურის პოვნას ეს ფაქტი ძალიან ანერვიულებდა, ამას გარდა საბას ნინას უმცროს ძმას ჯანმრთელობასთან დაკავშირებული პრობლემები ქონდა და ქალბატონი მაია ამაზეც საშინლად ნერვიულობდა. არა ნინა ვერ იქნებოდა ეგოისტი ვერ დაუმატებდა თავის პრობლემებს, დედას ისედაც ბევრი სანერვიულო ქონდა, ჯობდა თავისი დარდები გულში ჩაემარხა.
-არა დედა არაფერი არ არის უბრალოდ უძინარი ვარ ეგ არის და ეგ! თქვა ნინამ და ნაძალადევად გაიღიმა.
-კაი დეე შეჭამე ეხლა და დაიძინე მაშინ!
- არ მშია დავიძინებ და მერე შევჭამ! თქვა ნინამ და ზემოთ ასასვლელად მოემზადა.
-დეე ელე კარგადაა? რამდენი ხანია აღარ მოგიყვანია, დაპატიჟე როცა მოიცლი კარგიი?
ამაზე ნინას მწარედ გაეცინა.
- ჰოო დეე კარგადაა, ძალიან კარგად! უთხრა და თავისი ოთახისკენ გაემართა.
ოთახში შევიდა თუ არა ჩანთა იქვე მიაგდო, საწოლზე დაეცა და ხმამაღლა აქვითინდა.
ყველაფერი ერთმანეთში იყო არეული, არ იცოდა რომელი უფრო ეტკინა, ლევანის, სიტყვები, ელეს დაცინვა თუ კლასის ხარხარი. საკუთარი თავის უკვირდა რატომ ითმენდა ამ ყველაფერს მას ხომ შეეძლო უბრალოდ სხვა სკოლაში გადასულიყო, მაგრამ ამ შემთხვევაში მოუწევდა იმის აღიარება, რომ კლასში ამცირებდნენ მას კი ამისი ძალიან რცხვენოდა და რომც გადასულიყო სხვა სკოლაში ამით რა შეიცვლებოდაა?ის ხომ თვითონ იყო ცუდი, არც გარეგნობით ვარგოდა, არც ხასიათით არც ჩაცმა ეხერხებოდა, ეჭვგარეშეა ვერც სხვა სკოლაში იგრძნობდა თავს კარგად.
ნინამ თავი ბალიშზე დადო და შეეცადა დაეძინა , მაგრამ ვერაფრით მოახერხა სულ ლევანიზე ფიქრობდა , რა დაუშავა ასეთი, რომ მისი არსებობაც კი აღიზიანებდა? რა იყო მასში ასეთი საშინელი? ლევანი, რომ ზოგადად ყოფილიყო მჩაგვრელი მაშინ ნაკლებად გაუკვირდებოდა ნინას მისი ასეთი საქციელი, მაგრამ ზოგადად სამართლიანი და გულთბილი ბიჭი მაინცდამაინც მას ექცეოდა საშინლად, მაინცდამაინც ის სძულდა.
სიძულვილსაც გააჩნია თურმე ნუ იტყვით და მისი არსებობითაც კი აწუხებდა ლევანს.
პარადოქსია, მაგრამ ერთი უცნაურობა შეატყო ნინამ თავის თავს, მართალია ლევანი მჩაგვრელი იყო,რომლისაც საშინლად ეშინოდა და რომლის არსებობასაც დაივიწყებდა, მაგრამ ზიზღით მაინც არ ეზიზღებოდა, მისთვის ცუდი მაინც არ უნდოდა.
ამ ფიქრებში იყო ნინა როდესაც ჩაეძინა.



........
ლევანი მერხზე იჯდა და ფანჯრიდან იყურებოდა, დასვენება იყო და ბავშვები გარეთ იყვნენ გაკრეფილები, ისეთი მწარედ იყო რაღაცაზე ჩაფიქრებული, რომ ვერც გაიგო ირაკლი როგორ შემოვიდა და გვერდით მიუჯდა.
-რაო ბიჭო კმაყოფილი ხაარ? შეეკითხა ძმაკაცს.
-რაზე ამბობ ვერ ვხვდები! ‘’დაიბნა’’ ლევანი არადა მშვენივრად იცოდა , რომ ირაკლი ნინაზე მიანიშნებდა.
-თავს ნუ იკატუნებ ბიჭო, გამაგებინე რატო ამოიჩემე ის გოგო, ამდენი ხანია გიყურებ და ვეღარ გცნობ, თავიდან მეგონა უბრალოდ ეხუმრებოდი , მაგრამ მაგარი ზედმეტები მოგდის უკვე! მკაცრად უთხრა ირაკლიმ, მართალია ირაკლი ჩხუბისთავი იყო, მაგრამ გოგოს პატივისცემა არ ეშლებოდა და მისი ძმაკაცის საქციელი უკვე ძალიან აღიზიანებდა.
-ოო შემეშვი რაა ჰო გითხარი ნერვები მომიშალა დილას და მიიღო რაც დაიმსახურა! უთხრა ლევანიმ და მზერა მოარიდა.
-ბიჭო რა გაგიკეთა ამისთანა გამაგებინე?!
-ჰო გითხარი დილით მივესალმე და არაფრად არ ჩამაგდო მეთქი!
-დღევანდელზე არ გეუბნები ზოგადად რა დაგიშავა ამისთანა, რო ასე გადაეკიდე ?
-ოო, მაღიზიანებს რაღაცნაირი გოგოა, უცნაური, ჩუმი, ინერტული სულ ცალკეა არავინ არ უნდა!
- და შენი აზრით ეგ მიზეზია, რო ცხოვრება გაუმწარო?
-ოო შემეშვი იკა რაა!
-ბიჭო ერთი ეგ გამაგებინე, მაგ თავისი უცნაურობით თუ ინერტულობით შენ რამეს გიშავეებს? არის თავისთვის , კლასის ძერსკ გოგოებს მაინც ჯობია, ოცდაოთხი საათი სხვის გაჭორვაზე და დაცინვაზე რო არიან გადასულები, ნინა შეიძლება არის ცოტა უცნაური, მაგრამ კარგი გოგოა ცხოვრებში არ მახსოვს ვინმესთვის დაეცინოს, ან ვინმეზე ეჭორაოს!
-მაგან ვის უნდა დასცინოს თავი აქ დასაცინი!
-რა აქვს დასაცინი , რომ არ სვეცკობს, მაგარ სასტავში არ არის გაჩითული და არ იზმანება ბოლო მოდაზე?
-რაღაცნაირია მეთქი ჰო გითხარი დღეს მივესალმე და ძაღლადაც არ ჩამაგდო!
-ე ბიჭო გამაგიჟებ შენ მე თუ ასეთი ცუდია და ასე არ მოგწონს რაღაში გჭირდება მაგისი მოსალმება და მაგისი პასუხი, დაიკიდე და გაიარე რაა , საერთოდაც არ მიაქციო ყურადღება სულ არაუცნაურებთან და არაინერტულებთან იქონიე ურთიერთობა! არაა აქ რაღაცა სხვა ამბავია , მაგრამ ვერ ვხვდები რაა, იცი ხანდახან ვფიქრობ, რომ...
-რომ რაა?
-რომ უბრალოდ ამ ყველაფრის უკან რაღაცა სხვა გრძნობას მალავ!
- რა სისულელეაააა! გითხარი უბრალოდ მაგისი ხასიათი არ მომწონს მეთქი ეს არის და ეეს!
-მოგწონს თუ არ მოგწონს ამის შემდეგ იცოდე აღარ გაბედო არც მისი დამცირება და არც სხვა რამის დაშავება იცოდე ამიერიდან მას მე დავიცავ! ეს თქვა ირაკლიმ და საკლასო ოთახიდან გავიდა.
ლევანიმ თვალი გააყოლა ირაკლის, ისევ ფანჯრისკენ გაიხედა და ზარის დარეკვამდე არ განძრეულა.