სექსუალური ადვოკატი (8)
მაშინვე დაუბუსუსდა კანი და წელზე მოხვეული ხელიც დაეჭიმა.. -ნიკოლოზ გაიღვიძე რა მშია.. ბლუყუნით ამოვილაპარაკე და ტუჩებით ფრთხილად შევეხე მფეთქავ არტერიას... -დაიძინე ელენა ადრეა ჯერ.. ძილბურანში მყოფმა ამოილაპარაკა და წამებში მომექცა ზემოდან.. ცვირი ჩემ თმაში ჩარგო და მშვიდად ძილი განაგრძო.. წინააღმდეგობა არც მე არ გამიწევია.. თითები ნელა ავუსვი ზურგზე და ლოყაზე ფრთხილად ვაკოცე... -ცუღლუტობ ელენა და დაისჯები... ძილში ამოუბურტყუნა და ტუჩები ფრთხილად შემახო მკერდზე... მეც პატარა ბავშვივით გავიტრუნე მის მკლავებში და ძილის სებრუნების მიზნიტ თვალები დავხუჭე.. ნახევარ საათიანი უაზრო წრიალის შემდეგ, ფრთხილად გამოვძვერი ნიკოლოზის მკავებიდან და იქვე მიგდებული მისი პერანგი შემოვიცვი.. მაცივარში რამდენიმე კვერცხი ვიპოვე და მსუბუქი საუზმის მომზადება დავიწყე... სიმღერები ჩავრთე და კურტუმოს "უმისამართო" ქნევა დავიწყე... რეალობაში მხოლოდ მუცელზე მოხვეულმა ხელებმა დამაბრუნა და მეც დენდარტყმულივით გავშეშდი ერთ ადგილას.. -სექსუალურ ადვოკატთან ერთად სექსუალური მოცეკვავეც ყოფილხარ, თან ჩემი პერანგიც ძალიან გიხდება... ყურთან მიჩურჩულა და საფეთქელზე მაკოცა.. -ვერ გავიგე როდის მოხვედი... გაბრუებულმა და შერცხვენილმა ამოვილაპარაკე.... თავი უკან გადავაგდე და თვალებიც თავისით დამეხუჭა.. -კვერცხი დაგეწვა ელენა.. რეალობაში ისევ ნიკოლოზის ირონია ნარევმა ხმამ დამაბრუნა და გაბრაზებულმა მოვიშორე მისი ხელები.. პასუხად კი მისი გულიანი სიცილი მივიღე... უხეშად გადმოვუღე მისი წილი და მაგიდაზე დავუდე.. გაბრაზებული სახით ჩამოვჯექი მის წინ და უღიმღამოდ დავუწყე საჭმელს ქექვა.. -კარგი რა ელენა ეხლა არ მითხრა გავბრაზდიო.. ერთი ხელის მოსმით ჩამიჯინა კალთაში და ცხვირის წვერი ლოყაზე გამიხახუნა... -არა მეტი დამაჯერებლობისთვის თავი გავაქნიე.. -მაშინ მაკოცე.. მაშინვე მაჯახა და მომლოდინე თვალებით გამომხედა.. -არა.. უცებ მივახალე და წამოდგომა ვცადე.. -ესეიგი გაბრაზებული ხარ.. უცებ დაასკვნა და ხელები უღონოდ ჩამოყარა... -არა არ ვარ.. მივაყარე და მოწყვეტით მაკოცა... -ეგ არ მაწყობს.. - მე რომ მიყვარს ისე გამიღიმა და ხელში ამიტაცა.. - თბილისში დაბრუნებამდე ჯერ კიდევ დროა.. ტუჩებზე დამჩურჩულა და ოთახის კარები ფეხით გააღო... მალევე ვიგრძენი როგორ შემომაძარცვა თხელი პერანგი და შემდეგ ცივი მატერიის სეხება.. უმისამართოდ დაასრიალებდა თითებს ჩემ სხულზე და ყოველ წერტილს ეხებოდა.. ბოლოს ნიკოლოზის სხეულზე ვიყავი აწეპებული და სუნთქვის დარეგულიერბას ვცდილობდი.. -აი ესეთი დასასრულები მიყვარს მე.. უფრო თავისთვის ამოილაპარაკა და ჩემ წელზე მოთსებული თითები აათამაშა... მყუდროება მხოლოდ ჩემი ტელეფონის გაბმულმა ზარმა დაგვირღვი.. ხელის ცეცებით მოვძებნე მობილური და ისე ვუპასუხე ნომრისთვის არც შემიხედავს.. -სად ხარ ელენა? ტელეფონში დედაჩემის შეშინებული ხმა გაისმა და მეც უნებურად წამოვხტი ფეხზე.. -რა ხდება დედა არ ვარ სახლში ხო მშვიდობაა? ანერვიულებულმა ვუპასუხე და წინ და უკან სიარული დავიწყე.. -კი მშვიდობაა, უბრალოდ ჩამოვედი და გასარებს ვერ ვპოულობ სამსახურში დავრეკე და მითხრეს არ მოსულაო.. უცებ მიპასუხა და მეც შვებით ამოვისუნთქე.. -არა დედა არ ვარ სამსახურში, მაგრამ ერთ საათში მოვალ და გასაღები მეზობელთანააა.. უცებ მივაყარე და ტანსაცმლის ჩაცმა დავიწყე... -ხომ მშვიდობაა? თავი წამოყო ნიკოლოზმა და შესინებული თვალებით მომაშტერდა.. -კი უბრალოდ დედაჩემი ჩამოვიდა და სახლში უნდა წავიდე... უცებ მივაყარაე და თმები კოსად შევიკარი.. -თორე იჩხუბებს ხო უცხო კაცთან რომ ხარ?! სიცილით მომაძახა და სააბაზანოში შევიდა.. -ნუ ხარ მასხარა ამხელა კაცი და მალე გამოდი უნდა წავიდეთ.. უცებ ჩავიცვი ფეხსაცმელებიც და გარეთ გავკაკუნდი.. ზუსტად ათ წუთში გამოვიდა ნიკოლოზიც და მძღოლის ადგილი დაიკავა... თბილისამდე ისე ჩავედით ერთმანეთისთვის სიტყვა არ გვითქვამს, მხოლოდ შიგადაშიგ თუ გადავხედავდით ერთმანეთს და ოდნავ შესამჩნევად გავუღიმებდით... -გიორგისთან მიმიყვანე მანქანის გასაღებს და ტანსაცმელს ავიღებ.. უცებ მივაყარე და მანაც მორჩილად მოატრიალა მანქანა.. მალევე მივედით დანიშნულების ადგილას, თუმცა მანქანიდან გადასვლას არცერთი არ ვჩქარობდით... -საღამოთი გამოგივლი და ჩემ მეგობრებს გაგაცნობ.. ბოლოს ისევ ნიკოლოზმა დაარღვია დუმილი, თანხმობის ნიშნად თავი დავუქნიე და მოწყვეტით ვაკოცე.. მანქანიდან გადავედი და სირბილით შევედი სადარბაზოში, უცებ ავიღე ჩემი ნივთები მანქანის გასაღები და ისევე უჩუმრად დავტოვე სახლი როგორც შევედი. მანქანაში მოვთავსდი თუ არა მაშინვე გადავრეკე გიოსთან და პასუხის მოლოდინში გავიყუსე.. -დიდება შენ გამოჩენას კანდელაკების ასულო, რაო ბატონმა ნიკოლოზმა? ზუმერის შეწყვეტისთანავე გასიმა გიორგის სიცილნარევი ხმა და მეც უნებურად გამეცინა... -კარგი გეყოფა, რატომ გირეკავ დღეს ოჯახში ვბრუნდები და თუ არეული დაგხვდათ თქვენი სახლი არ გაგიკვირდეთ.. სწრაფად მივაყარე და ყვირილის მოლოდინში ტელეფონი ოდნავ შორს გავწიე.. -ნიკოლოზთან გადადიხარ საცხოვრებლად? როგორც კი გიორგის გაკვირვებლი მაგრამ მაინც სიცილნარევი ხმა გავიგე რაღაცნაირად დამიარა ტანში და გაბრაზებაც ვერ მოვახერხე.. პირიკით მასთან ერთად მეც ავხარხარდი.. -არა გიორგი ნიკოლოზთან არა ჩემ სახლში ვბრუნდები დედაჩემი ჩამოვიდა და წავედი საჭესთან ვარ.. ძლივს ამოვილაპარაკე და ტელეფონი გავუთიშე.. მალევე მივედი სახლში და სირბილით ავიარე ხუთი სართული.. კარები რასაც ქვია შევგლიჯე და პირდაპირ სამზარეულოსკენ გავექანე... -დეე როგორც კი მოფუსფუსე დედა დავინახე ბოლოხმაზე დავიყვირე და უკნიდან მივეხუტე.. -დედას სიყვარული როგორ მომნატრე დე.. მანაც უცებ მომხვია ხელები და მთელი სახე დამიკოცნა.. -დეიდა როგორაა? მოსიყვარულების შემდეგ ფეხმორთხმით ჩამოვჯექი სკამზე და თითები მაგიდაზე ავათამაშე.. -დეიდა კარგადაა, მაგრამ მგონი სენ უკეთესად ხარ თვალი ჩემი ჩაცმულობისკენ გააპარა და რაღაცნაირად გამიღიმა.. -კარგი ყავა გააკეთე და მოგიყვები... თავის კანტურით წამოვდექი ფეხზე და მისაღებში გავედი, ფეხსაცმელები იქვე მივყარე და დივანზე წამოვწექი.. მალევე გამოვიდა ლიაკო ორი ფინჯანით ხელში, ჩემი თავი კალთაში ჩაიდო და თმაზე მოფერება დამიწყო, როგორც ბავსვობაში იცოდა ხოლმე... მეც დეტალურად მოვუყევი ყველაფერი რაც ბოლო ერთი კვირის მანძილზე მოხდა, ნუ რაღაცეების გამოკლებით... მეთვითონ მეცინებოდა ჩემ სისულელეებზე და ვოცნებობდი დრო უკან დამებრუნა მათ შესაცვლელად... -ყოჩაღ ნიკოლოზს, რა უცებ გაგაჩუმა.. როგორც კი მოყოლა დავასრულე სიცილით მითხრა დედაჩემმა და თმები ამიჩეჩა.. -კარგი რა დედა ეგეთი უკარებაც არ ვყოფილვარ ნიკოლოზს რომ აქებ.. გაბრაზებულმა ვუპასუხე.. -არა დე როგორ გეკადრება... - სიცლით მითხრა ლიაკომ და ფეხზე წამოდგა.. მეც რაღაცნაირი თვალებით გავხედე და ნელა გავსწორდი - ეცადე ყველაფერი არ გააფუჭო... სერიოზული ხმით მითხრა და სამზარეულოში გავიდა... -დე მიყვარს? ცოტახნის მერე მეც უკან მივყევი და ისეთი კიტხვა დავუსვი მეთვითონაც გამიკვირდა.. -გიყვარს თუ არა არ ვიცი, მაგრამ ის რომ არის ვინც გჭირდება დარწმუნებული ვარ.. შუბლზე მაკოცა და სამზარეულოდან გავიდა... იმედია მოგეწონებათ <3 პატარა და ცოტა გაუმართავი თავისთვის ბოდიში <3 |
 |
 |
|
ტესტები
სხვა გვერდები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
ყველაზე მნიშვნელოვანი ცხოვრებაში არის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.
