ჩემს ხმაზე რამდენიმე წამში სილუეტი მიეფარა კარს და მალევე ექთანი და თომა შემოვიდნენ პალატაში. აკანკალებული საწოლის თავთან ვიყავი ატუზული და ვკანკალებდი მათ დანახვაზე თითქოს სიმშვიდე ნელნელა მიბრუნდებოდა. ვერაფერს ვამბობ ვერ ვპასუხობ კითხვებზე როელსაც მეკითხებიან, ჯერ ერთი იმიტომ რომ რა უნდა ვუპასუხო აზრზე არ ვარ და ის რასაც ვუპასუხებ რაც მაშინებს და ასე მკლავს არავინ დაიჯერებს, ერთადერთი ვინც დაიჯერა ლიზი იყო და ისიც რეამინაციაში წევს.

ექიმმა დამამშვიდებელი გამიკეთა და მიუხედავად მისი დაჟინებული კითხვებისა ხმას არ ვიღებდი და უბრალოდ რასაც თომა ჩემს თვალებში ხედავდა ეს იყო შიში ჩემს თვალებში რომელიც ასე მკაფიოდ ჩანდა.

გათენებას რამდენიმე საათი აკლდა, დამამშვიდებელმა თავისი საქმე გააკეთა და ჩემი სხეული ძილს მიეცა როდესაც თვალები გავახილე თომა ჩემს საწოლთან იჯდა და ჩასძინებოდა, მომენტალურად თავადაც გამოფხიზლდა

-აბა როგორ ხარ მკითხა და თვალებზე ხელი გადაისვა
-კარგად , მადლობა
-რისთვის მადლობა?
-აქ რომ იყავი ვუთხარი და თვალი ავარიდე
-ემილი რა ხდება ? იქნებ მითხრა რისი გეშინია?
-არვიცი ვუთხარი თითქმის ჩურულით და წამოვდექი
-არ იცი?
-თომა აქედან უნდა წავიდე აქ აღარ შემილია

საუბარი ოთახში შემოსულმა კოკამ გაგვაწყვეტინა
-როგორაა ჩემი გოგო მოვიდა და შუბლზე მაკოცა
-კარგადაა , დღეს გავწერთ უპასუხა თომამ ხმის ამოღება არ მაცადა
ამის გაგონებაზე მადლიერი თვალებით გადავხედე თომას და გავიღიმე
-მშვენიერია გაუხარდა კოკს სახლში უკეთ იქნები თმაზე ხელი გადამისვა
-ლიზის ნახვა მინდა როგორც იქნა მოვახერხე ხმის ამოღება
არ შეილება ემილი ხომ იცი მაშინაც რამდენი წვალება დაგვჭირდა მითხრა კოკამ და თავი თავზე მომადო თბილად
თომამს მიმიკით მივხვდი , რომ ლიზის ნახვას მომიხერხებდა აღარ გავახმაურე ჩემი კომენტარი.

დანიშნულებას გამოვუწერთ საბუთებს გავაფორმებთ და გაგიშვებთ რამდენიმე საათში, გვითხრა ექიმმა და პალატა დატოვა.

-კოკა რა კარგია სახლში ჩემი ტანსაცმელი წამომიღე ვუთხარი და უჯრიდან გასაღები გავუწოდე, კოკას წასვლის შემდეგ ექიმმა დანიშნულება მომიტანა
-კმაყოფილი ხარ ეხლა? მკითხა და გამომხედა
-უკომენტაროდ დავტოვე
-წამოდი გამომყევი ლიზის ნახვის დროა მითხრა და თვალი ჩამიკრა
-მადლობა სიხარულისგან რამის წამოვფრინდი, და მოულოდნელად ჩავეხუტე მადლობა მადლობა რამდენჯერმე გავუმეორე.
თომას გაეცინა, სულელი ბავში წამომყევი მითხრა და კარისკენ გამიძღვა.

ლიზის თვალები ეხუჭა, ხელზე შევეხე რეაქცია არ ქონია, ლიზი ჩუმი ხმით დავიხარე მის ყურთან, ჩემს ხმაზე თვალები გაახილა, დაბნეულმა და შეშინებულმა შემომხედა, მერე თითქოს ვინმეს ელოდა კიდევ ,ჩემს უკან დაიწყო მზერის მიწვდენა,აქეთიქით აცეცებდა თვალებს
ლიზი ჩემო პატარავ, ნუ გეშინია მე აქ ვარ შენთან ვარ არავის მივცემ უფლებას რამე დაგიშავოს,შუბლზე ვაკოცე.
ლიზი ისევ ისე შეშინებული და დაბნეული მზერას ფანტავდა, მერე უცებ შემომხედა ისეთი დაუცველი და შეშინებული იყო თითქოს რაღაცის თქმა სურდა
-ლიზი დამელაპარაკე მითხარი როგორ ხარ?
ლიზის ხმა არ ამოუღია რამდენიმე წამი თვალებში მომაჩრდა და თვალები დახუჭა.
დარგუნული დავბრუნდი პალატაში, როგორ მოვიქცე არც კი ვიცი როგორ დამღალა ამ ყველაფერმა,მალე კოკაც მოვიდა სწრაფად ჩავიცვი ტანსაცმელი ჩემი ნივთები ჩავყარე და პალატა დავტოვე, დავემშვიდობე ყველას გასვლისას თომამ სავიზიტო ბარათი გამომიწოდა ნებისმიერ დროს როცა დაგჭირდე მითხრა და კაბინეტში შებრუნდა.

რა კარგია სახლში სანამ კოკა საჭმლის ამოსატანად გავიდა წყალი გადავივლე და უკვე მშიდად ვსადილობდით ნახევარი საათის შემდეგ სამზარეულოში
-ლიზი ვნახე ვუთხარი კოკას
-მართლა ? გაუკვირდა
-კი ექიმი დამეხმარა .
-როგორააა ?
-არ ვიცი კოკა ცუდად არ საუბრობს ,შოკშია ისევ და ძალიან შეშინებულია
-აბა რა იქნება,გამოკეთდება ემილი ნუ გეშინია
უკომენტაროდ დავტოვე და ყავა დავასხი ფიქრები გაიფანტნენ და და ლიზის მიწვდა ჩემი მზერა გონებაში, კარგად იქნება ხმამაღლა ვთქვი და სიგარეტის კოლოფი გავხსენი.
-ჩემი ყავა გამოაყოლე ვუთხარი და სიგარეტით და საფერფლით ხელში დივანზე მოვკალათდი
კოკამ ფანჯარა შემოხსნა და გვერდით მომიჯდა, მომენატრე ჩემო გოგო მითხრა და კისერში ცხელი ტუჩებით მაკოცა.გამეღიმა თმაზე შემოხვეული პირსახოცი მომხსნა,ვგიჟდები შენს თმაზე მითხრა და ოდნავ სველი თმა ამიწეწა შუბლიდან გადამიყარა ჩამოყრილი თმები და ტუჩებში მაკოცა
-კოკა არ გინდა ვუთხარი და სიგარეტი ჩავაქრე
-ემილი როგორ მომენატრე მითხრა და მაისურის ქვეშ თავისი ძლიერი ხელები შემიცურა წინააღმდეგობა აღარ გამიწევია და რამდენიმე წუთში მის მკლავებში მოქცეული ვნებას აყოლილი სხეული სიამოვნებას განიცდიდა.
ჩაძინებულს ყურთან კოკას ხმა მომესმა
-ემილი სამსახურში გავრბივარ დაგირეკავ მითხრა და მაკოცა
თვალები არც კი გამიხელი გადავბრუნდი და ძილი განვაგრძე...
ხმაურზე გამეღვიძა ჯერ კიდევ არ ბნელოდა,ყუადღება არ მივაქციე და სამზარეულოში გავედი შესვლამდე სახლის კარი ოდნავ იყო შემოღებული სამზარეულოში კი დამსხვრეული ჭურჭელი ეყარა,სასწრაფოდ კოკას დავურეკე და ვკითხე კარი დაკეტა თუ არა
-რა თქმა უნდა ემილი შენ ღია კარში დაგტოვებდი გაიიცნა და მოხდა რამე ჩამეკითხა?
-არა არაფერი კოკა სასწრაფოდ მოვძებნე სავიზიტო ბარათი და თომას ნომერი ავკრიფე არც კი ვიცი რატომ არვიცი მაგრამ ინსტქტურად ავკრიფე მისი ნომერი ერთი ორი სამი ოთხი ზარი გადის და არავინ მპასუხობს უკვე გათიშვას ვაპირებდი რომ ნამინარევი ხმა მომესმა
-გისმენთ?
-თომა...
-დიახ
-ემილი ვარ
-ემილი? მოხდა რამე?
-თომა ჩემთან გამოდი გთხოვ ვუთხარი და მისმართი სწრაფად ვუკარნახე,მივხვდი რომ გაუკვირდა ჩემი ზარი და ეს თხოვნა მას კი არა მეც კი მიკვირდა არც კი ვიცი ასე რატომ მოვიქეცი მის პასუხს არც კი დაველოდე და ტელეფონი გავთიშე,სამზარეულოს კარს ავეკარი და დამხვრეულ ჭურჭელს გავაყოლე მზერა