არასდროს ვყოფილვარ ჩვეულებრივი გოგო..ალბათ ამას იმიტომ ვამბობ,რომ ყველასგან განსხვავებული შეხედულებები მქონდა.ადამიანებს სჯერათ იმის,რასაც ხედავენ ან ესმით..მათთვის ზებუნებრივ სამყაროზე ფიქრი დროის ფლანგვაა..თუმცაღა არსებობენ ჩემნაირები,რომლებსაც სჯერათ,რომ სადღაც ახლოს,ჩვენს გვერდით არის რაღაც,რაც მოკვდავთათვის მიუწვდომელია..ალბათ ყველას გსმენიათ უცნაური ამბები,რომლებსაც ხალხი უაზრო ახსნას უძებნის...თუმცაღა საქმე იმაზე რთუ;ადაა ვიდრე ამბობენ..
-ლეა ჩამოდი საუზმე მზად არის..მომესმა დედას ხმა..ფიქრსაც არ მაცდიან ჩავიდუდღუნე ჩემთვის და სამზარეულოსკენ ავიღე გეზი..საუზმე გემრიელად მივირთვი და ოთახში ავედი..დღეს უნივერსიტეტის ბოლო დღეა.შემდეგკი ზაფხულის არდადეგები იწბეა..ამას რომ ვიაზრებ ტანში სასიამოვნო ჟრუანტელი მჯივლის და დაქალს ვურეკავ..
-გოგო მზად ხარ?
-კიიი..ჩანტას ავიღებ და გამოვალ..ჩამყვირა ქალბატონმა მიამ და გამითიშა..აიი დაქალიც ამას ჰქვია.
სულ დამავიწყდა ორიოდე სიტყვა ჩემს თავზეც მეთქვა..მე ლეა ფანგანი,ივანე ჯავახიშვილის სახელობის უნივერსიტეტის სტუდენტი,სამართლის ფაკულტეტზე. ღია წაბლისფერი თმითა და დიდი წითელი ტუჩებით..ამათანავე ქამელეონი ცისფერი თვალებით..ბავშობიდან მიყვარდა უცნაური ისტორიები და შესაბამისად ვცდილობდი რაიმე გამომეძია..ასევე მჯეროდა,რომ არსებობდნენ ვამპირებდი და მსგავსი არსებები..გეცინებათ ხო? ამხელა გოგო ჯერ კიდევ ზღაპრებში ცხოვრობს..თუმცა რატომ ზღაპრებში მე ამის მჯერა და ამას დავამტკიცებ კიდეც..არვიცი როგორ ან როდის მაგრამ აუცილებლად დავამტკიცებ..
ჩემი დაქალი მია არაბულიც ცემნაირი გიჟია..წაბლისფერი თმითა და მწვანე თვალებით..ულამაზესია..ისიც ჩემს მსგავსად სამართალზე სწავლობს..ჩვენს "ზებუნებრივ აზრებს" არავის ვუმხელთ თორემ ხომ იცით ხალხის აზროვნება გიჟებად შეგვრაცხავენ..

უნივერსიტეტიდანნ როგორც კი გამოვედით კაფეში სევედით..
-ორი ყავა და ორი შოკოლადის ნაყინი თუ შეიძლება..შეკვეთა მიცა მიამ და ისევ მეშემომხედა..
-გოგო დაინახე როგორ გიყურებდა?
-კააი რა..უკმაყოფილოდ დავმანჭე სახე.
-რა კაი რა გოგო შეხედე რა ბიჭია..
-ისე სიმპატიური როა არ გეწინააღმდეგები მაგრამ უცნაურად არ გეჩვენება მისი გამოხედვა და ღიმილი?
-ჰმ.ისე კი..რაღაცნაირია..
მიმტანს უბრალოდ გაეღიმა და შეკვეთით ხელში მოუახლოვდა მაგიდას..
-ესეც თქვენი შეკვეთა..გემრიელად მიირთვით..გაგვიღიმა და მე შემომხედა..შესამჩნევად ტვალი ჩამიკრა და იქაურობას გაეცალა..
-დაინახე?გოგო ყველას დასანახად მეფლირტავებოდა ეს რაიყო?
-ჰაჰაჰააააა...ყველაზე მისტიურმა ბიჭმა ჩემი დაქალი მოაჯადოვა..
-ეგ აღარ გაიმეორო..
-როოგორც მიბრძანებ..არტისტულად წარმოთქვა წინადადება და გადამეხვია.
-შენ რომ არ მყავდეე ჩემო გადარეულოო..
-არ გინდა ახლა აფერისტობა..გავუცინე და გულში მაგრად ჩავიკარი..
-კაი ხო წავედი ახლა სახლში და საღამოს ჩემთან ამოდი..
სახლისკენ მივდიოდი როდესაც თავი უცნაურად ვიგრძენი..ასე მეგონა უკან ვიღაც მომყვებოდა..რამდენჯერმე გავიხედე თუმცა არავინ იყო..ამას ყურადღება აღარ მივაქციე და სწრაფად ავირბინე სახლში..
-ჰმმ არავინაა..ჩანთაში გასაღები მოვძებნე..აუუუ რა დაალაგებს ამ ყველაფერს..სახლი არეული დამხვდა..წერილი მაცივარზე იყო მიკრული..თურმე კომპანიაში ჰქონია დედას საქმე და წასულა..ოპაა.ახლა მე მომიწევს დალაგება..
დრო ისე გავიდა ვერც კი გავიგე..უკვე 9 საათი სრულდებოდა დაღლილი რომ მივესვენე დივანს..ახლაც ისეთი გრძნობა მაქვს თითქოს ვიღაც მიყურებს,მაგრამ ვინ.სახლში ხომ მარტო ვარ..ფიქრებმა შორს წამიყვანეს და სულ რომ არ გავგიჟებულიყავი მიას დავურეკე.
-სად გდიხარ გოგო აქამდე აღარ მოდიხარ? როგორც კი ყურმილი აიღო გავლანძღე..
-კაი ხოო არ მცემო მანდ ვარ უკვე..
-ხოოო მაალეე..უაზროდ გავწელე სიტყვები და ტელეფონი დივანზე მივაგდე..მე კი სააბაზანოს მივაშურე..გრილი წყალი მესიამოვნა ტანზე..მალევე გამოვედი თორე მია გარეთ დამრჩებოდა..გარეთ გამოსუულს ტელეფონზე მესიჯი დამხვდა..
"პირსახოცი გიხდება ლამაზო"
-რა?არა ხომ ვამბობდი ვიღაც მითვალთვალებსთქო..პასუხის დაბრუნება ვცადე მაგრამ არ გაიგზავნა..ესღა მაკლდა..ვიღაც მაგრად მეთამაშება..ფიქრებში წასულს გონზე კარის ხმამ გამომიყვანა.
-სად ხარ გოგო აქამდე?ბუზღუნი დაწყო და დივანზე გაწვა..
უპასუხოდ მივაჩეჩე ტელეფონი და მესიჯი ვანახე..
-არ არსებოოოოობსს..გაკვირვებულმა ამოილაპარაკა და გააგრძელა.ნეტა რაუნდა? რას გერჩის..? ან საერთოდ ადამიანია?იქნებ სულია?
-გოგო შენ სულ გადებილდი?რა სული..თუმცა მის ადამიანურობაზე ეჭვი მეპარება..გაურკვევლად ვლაპარაკობდი თითქოს რაღაცას ვგრძნობდი..

მთელი ღამე ვამპირებზე ინფორმაციის მოძიებით ვიყავით გართულნი..როდესაც ეთ სტატიას გადავაწყდით სადაც "გავამპირებაზე" იყო საუბარი..მე და მიამ კი გადავწყვიტეთ შეგვემოწმებინა მართალი იყო ?თუ არა ამიტომ უყველაზე სულელურად მოვიქეციტ და სასაფლაოზე წავედით...როგორც წავიკითხეთ საფლავზე ჩამოვჯექით და თვალები დავხუჭეთ..რაღაც სიცივე ვიგრძენი სახესთან მაგრამ ეს ნიავს დავაბრალე და სახლში წავედით..მეკიდევ მეგონა რაიმე განსაკუთრებული მოხდებოდა..ტუმცა არა მოხდა.ოთახში ფანჯრები ღა დამხვდა..საწოლზე კი წერილი.."როგორც ჩანს ჩემი გაცნობა ძალიან გინდა..ტელეფონზე ჩემი წერილები არ გეყო და ახლა უკვე სულიერადაც მიკავშირდები?მამაცური საქციელია ლეა.." ამიც წაკითხვის სემდეგ გავოგნდი..ნუ თუ ის ვინც ტელეფონზე მწერდა ვამპირია? ანუ მართლა არსებობენ? უამრავი კითხვა მიტრიალებდა ტავში როდესაც ისევ აწრიპინდა ტელეფონი..ისევ უცნობი.." კი ვვარსებობთ" ~ღმერთო ჩემო ამას რა ჩემი აზრები ესმის? დავიღუპე..
"ნუუ ფაქტობრივად დაღუპული ხარ" ისევ ესემესი მოდის და თან სიცილის სმაილებს ურთავს..ნერვები მეშლება და ტელეფონს საწოლზე ვისვრი..ვბანაობ და საწოლში ვწვები..თუმცა რაღაც მოსვენებას არ მაძლევს..ამას უვე აღარ ვაქცევ ყურადღებას და ვიძინებ..

გამარჯობა..დამწყები ვარ და ეს საცდელი თავია იმედია მოგწეონებათ..თქვენს კომენტარს ველიი <3