sounds of silence (5)
ათაზი აზრი და ფიქრი მიტრიალებდა თავში... არ ვიცოდი რა მომემოქმედებინა.... ახლა ყველაფერი აირია... ერთი ვიცოდი რომ სისწრაფე არ ვარგებდა... - ე ვაშაკიძე შენთან არიან... მორჩილად გავყევი მცველს და მაგიდასთან მივედი ჩემს წინ იმ ორ კაცთაგან ერთერთი იჯდა და ცნობისმოყვარედ შემომყურებდა... -გამარჯობა დემეტრე... თავს როგორ გრზნობ -რაგითხრათ... -დემეტრე მთავარია დაგვეხმარო... ჩვენ არვიცით რამდენად მართალია თამარი თუმცა ეს დროებითია და თუ სიმართლე გაირკვევა და შენ არაფერ შუაში იქნები ყველას გაგვიხარდება... -რამდენ ხანში იქნებაპასუხები? -2 კვირაში მაქსიმუმ აქ იქნება.... -იცით ჩემთვის უკვე სიმართლე ნათელია და... უბრალოდ არ ავჩქარდები... ფეხზე ავდექი და დავემშვიდობე... აშკარაა რომ ვერაფერს მიხვდა... *ლინა და ნიკა* -ნიკა არსე არ შეიძლება! -ყველაფერს ვფიცავ მე მხოლოდ ველაპარაკე და წამოვედი... მისთვის არც არაფრის დაშავება მიფიქრია და არც მისი დაშინება მიცდია... -ნუ მატყუებ! -მე არ მომიკლავს! -კი! ნიკა გამწარდა და ლინას ხელი გაარტყა... -ყოჩაღ! ნიკა გიჟივით გავარდა სახლიდან.... ახლა ყველაფერი დაიძაბა... ყველაფერი აირია... და რაიქნება მერე?.... რამოხდება სიმართლე როცა გაირკვევა... სიმართლე რომელსაც ყველა ელის და ამავდროულად რომლისაც ყველას ეშინია... ----------------------------------------------------------------- *დემეტრე* (სიზმარი) ის ისევ მოვიდა... მოვიდა და ჩემს წინ იდგა... ვიდექი და ვუყურებდი... ის თითქოს უცხო იყო... მე მინდოდა მისთვის ყველაფერი მეთქვა მაგრამ ვერ ვბედავდი... ის თითქოს უსულოდ იქცა... "იცი თავი ყვავებით მაქვს სავსე... როგორ მინდა მოგეხვიო... როდესაც შენზე ვფიქრობ წარმოვიდგენ რომ ერთ დიდ უდაბნოში მივდივართ მე და შენ... ჩვენ ორნი... უდაბნოში ქვიშის მაგივრად ვარსკვლავები ყრია და კაქტუსების მაგივრას შავი ცუსკენ აზიდული ყაყაჩოები ხარობს... მეშინია მაროობის... არ შემიძლია მარტო ...." ვერ გავბედე ამ ყველაფრის თქმა... ის კი უბრალოდ ადგა და წავიდა... გამიღიმა და წავიდა... ლიკ... მითხარი ხომ ყველაფერი კარგად იქნება? ხომ ჩამეხუტები ისევ? ჰა ლიკ? ჩემო პატარა... ლიკ... ლიკ დაბრუნდი... არ წახვიდე... აქ ბნელა და ცივა... მეშინია უშენოდ... ლიკა... ლიკა გემუდარები... ახლა რავქნა? რა გავაკეთო? ლიკა დამეხმარე.... გემუდარები.... -------------------------------------------------------------- -ე! გამოვფხიზლდი და ჩემ წინ მცველი დავინახე.... -კარგად ხარ? -კი.... -ფერი არ გაქვს სახეზე.... -არაფერია ნორმალურადვარ... წყალი შეიძლება დავლიო? მცველმა ვიღაცას წყლის მოტანა სთხოვა და წყალი ორგანიზმში თითქოს შავ ქვიშად ჩაიღვარა... ყველაფერს მოედო... როგორ მინდოდა მეყვირა... ისე ძლიერ მეყვირა რომ ყველა სისცლზარღვი გამსკდომოდა და შვება მეგრზნო... მინდოდა ხელით ამომექაჩა ყველაფერი.... ამომენთხია შავზე შავი ტკივილი და სიძულვილი... გული მერეოდა.... სამყაროზე მერეოდა გული... მინდოდა ყველა და ყველაფერი წამელეკა... ახლა მარტო ვიყავი... მარტოსული და მხდალი იდიოტი.... ---------------------------------------------------------------- *მარი* -თამარი დეიდა ხილი და სურსათი მოგიტანეთ... -მადლობა შვილო... -ლანაც მალე მოვა ყავას და ტკბილეულს მოიტანს... იცით ლიკა მე იმდენად არ მენდობოდა რამდენადაც ლანას... და არვიცი რა შეიძლებოდა ყოფილიყო სინამდვილეში... -არაუშავს სვილო იმედია ყველაფერი კარგად იქნება... შენ და ლანაც ჩემი შვილები ხართ დათუ ხშირად მესტუმრებით გამიხარდება... კარზე ზარი ხმა -აი ლანაც...კარებს გავაღებ... -------------------------------------------------------------- -როგორ არის? -უკეთესად ლან შემო... -------------------------------------------------------------- -თამარი დეიდა როგორ ხართ? -მადლობა შვილო უკეთესად... მარიამ შვილო შენ ყველაზე უფროსი ხარ გახსოვს რამდენ არიგებდი ხოლმე წკუას ჩემ ლიკუნას? -ჰო ძალიან ჯიუტი გოგო იყო... ჯიუტი და სიცოცხლით სავსე... პოზიტიური.... ნეტავ მე მოვმკდარიყავი..... და ის დარჩენილიყო... ჩემი პაწაწინა დაიკო.... ---------------------------------------------------------------- *დემეტრე* (მეორე დღე) -ვაშაკიძე მოგაკითხეს.... გაუცებული დავრჩი როდესაც მარი დავინახე.... -მარი როგორ ხარ? -მშვენივრად.... ზალიან კარგად -ვაა ყოჩაღ.... -ბევრი დრო არმაქვს ასე რომ გეტყვი.... იცი? მე ერთი პატარა საიდუმლო მაქვს... პაწაწინა და ცუდი საიდუმლო... რომელსაც ვერასოდეს გაიგებ... იმიტომ რომ.... აქ ჩალპები... და მე აუცილებლად ვიძიებ შურს... ყველა ის ვინც გიყვარს.... ზურგს შეგაქცევს... შენ შეცდი ჩემო პატარა ბიჭო... შეცდი... და ნოემბრის 29 რიცხვი ახლოვდება... შენი დაბადების დღე აბა გამოიცანი სად იქნები? აი აქ და არც არავინ მოვა შენთან აქ ამოგხდება სული... გაბრუნდა და წავიდა... თვალებში ისეთი ზიზღი მოუჩანდა ჯერ რომ არსად მინახავს .... რახდება? დავიბენი.... ყველაფერი დატრიალდა... მომოვალი ამოტრიალებულ წარსულად მომეჩვენა... თითქოს დავცარიელდი.... ეს რაღაც საშინელება იყო... რაღაც არაამქვეყნიური ზიზღი... |
 |
 |
 |
ტესტები
სხვა გვერდები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
ყველაზე მნიშვნელოვანი ცხოვრებაში არის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.
