დილით რომ გამეღვიძა,ალექსი ოთახში არ დამხვდა.გუშინდელი ღამის გახსენებაზე გამეღიმა და ამავდროულად შემეშინდა."რა იქნება შენმდეგ" მხოლოდ ეს მიტრიალებდა თავში,როდესაც ტელეფონი აწკრიალდა.
"რა ცუდია როდესაც უყვარდებათ და შემდეგ კარგავენ არა?მეცოდები.შენი ვამპირი მე მყავს.მართლაც ბო** ყოფილხარ.იმედია რაიმე სულელურს არ ჩაიდენ,თორემ ესეც დედაშენის გზას გაუდგება".
ჯანდაბა.!ოღონდ ეს არა..ალექს.ვიყვირე და წამში ყველაფერი წყვდიადმა მოიცვა..
არ ვიცი რამდენ ხანს ვიყავი გათიშული.მხოლოს ის ვიგრძენი ვიღაც როგორ მანჯღრევდა.ნელ-ნელა წამოვწიე თავი და ვერავინ რომ ვერ შევნიშნე შემეშინდა.კი მაგრამ ვგრძნობდი ვიღაცის ხელებს,მესმოდა როგორ მეძახდა გაიღვიძეო.თუმცა რა მიკვირს,ხანდახან მავიწყდება,რომ მეც ჩვეულებრივი ვიყავი.ახლა კი აღარაფერი მიკვირს.ოთახში აქეთ-იქით სიარული დავიწყე და შესაძლო ვარიანტებს განვიხილავდი როგორ მეხსნა ალექსი..ხოოო გამახენდა..წამოვიყვირე გახარებულმა.მას ხომ ჩემი ფიქრები ესმის, თან შეუძლია ჩემს თავში "შემოძვრეს".ასე რომ ადვილად ვიპოვი.გონება მოვიკრიბე და შევეცადე მხოლოდ ალექსზე მომეხდინა კონცენტრირება."ალექს,ვიცი,რომ ჩემი გესმის..მითხარი სად ხარ."
"არა ლეა,ამას გავუძლებ.შენ ჯერ მზად არ ხარ.იყავი სახლში მე მას მარტოც მოვერევი.
"არა გთხოვ ალექს მითხარი.."
"არათქო მია."
"ალექსს" ერთი ამოვიტირე და საწოლზე მოწყვეტით დავეცი.ურიელი,ურიელი დამეხმარება..მაგრამ სიწყნარეა.დასახმარებლად არავინ მოდის.რა ჯანდაბა ხდება საერთოდ?! ნერვებმოშლილი ქურთუკს ხელს ვავლებ და კარისკენ გავდივარ,მაგრამ ჩაკეტილია.მოიცა მე კარი არ ჩამიკეტავს და როგორ ჩაიკეტა თავისით..გასაღებს ვიღებ და კარს ვაღებ,მაგრამ ამაოდ კარი სწრაფად იხურება.მე კი შიშისგან კედელს ვეკრობი და სუნტქვა მიხშირდება.
-ურიელ შენ ხარ?ამოვილუღლუღე და პასუხს დაველოდე.
-არა..ისმის ლაღი,კისკისა ხმა.
-აბა ვინ ხარ?ჩემს სახლში რატომ ხარ ან რატომ ვერ გხედავ.გაოცებულმა ამოვილაპარაკე.
-იმედია ძალიან არ შეგაშინებ თუ გეტყვი,რომ მოჩვენება ვარ..ნუუუ ოღონდ კეთილი.ისევ კისკისებს.უკვე ნერვებზე მშლის.რა აცინებს ნეტა ვიცოდე.მე დამცინის?გაბრაზებული ვბურტყუნებ ჩემთვის და ისევ ვაგრძელებ დაკითხვას.
-იქ ვამპირიო,მერე მთავარანგელოზიო სიმართლე გითხრა სულ არ გამკვირვებია რომ არსებობ და შიშზე ხომ ზედმეტია ლაპარაკი..სარკასტულად ჟღერდა ჩემი ეს პასუხი.
-მოდი არ გვინდა კამათი კარგი?ჩემი სახელია ევა.შენ გამო დიდი ამბებია ჩემო ლამაზო.ამიტომ გადავწყვიტეჩემი "შესაძლებლობები" გამომეყენებინა და დაგხმარებოდი.გავიგონე როგორ ეკამათებოდი ვიღაცას და მივხვდი,რომ შენი სახლიდან გასვლა არ უნდა მას ამიტომაც ჩაგიკეტე კარი..
-ჰმმ გასაგებია პატარა ცუღლუტო.აბა დამენახე. გამეცინა მასზე და მომლოდინედ მოვავლე მზერა მისაღებ ოთახს.უცბათ კუთხეში ლამაზი ტანადი გოგონა დავნახე.გრძელი ქერა კულულებით.იქნებოდა ოციოდე წლის.
-ღმერთო..რა ლამაზი ხარ.კი მაგრამ როგორ...
-მოვკვდი? უცბათ სახე დაუნაღვლიანდა და განაგრძო.ავტოკატასტროფა იყო.მანქანა ხიდიდან გადავარდა,მდინარე საკმაოდ ღრმა აღმოჩნდა.კარის გაღებაც ვერ მოვასწარი.შემდეგ კი ვეღარ გავუძელი..ჩემი სხეული ვერ იპოვეს,საფლავი არ მაქვს.თავს ვერსად ვიმკვიდრებ.ჩემთვის არც კი ულოციათ.ამიტომ გავიჭედე აქ."იქაურები" ყველა შენზე ლაპარაკობს.ზოგი ცუდს, ზოგიც კარგს..ამიტომ წამოვედი,რათა დაგხმარებოდი..
-შენი მადლობელი ვარ ევა.ახლა ი ალექსი უნდა მოვძებნო.
-იცი?ვინც ის წაიყვანა..მე მას თვალი მოვკარი..სახეზე არ დამინახავს ზურგით იდგა..მაგრამ ერთი ის გავარჩიე,რომ ქალია.უფრო სწორად გოგო.
-ვერ გადამირჩება ეგ ძუკ**.გაბრაებულმა ამოვილაპარაკე და გარეთ გავვარდი.შემდეგ მია გამახსენდა და ტელეფონზე დავურეკე.არიღებდა."ამ გოგოს რაღა სჭირს" ჩავიბუტბუტე და ბებიას სახლისკენ წავედი.

-ბეე სასწრაფოდ ძებნის შელოცვა მჭირდება.ან რაიმე ძლიერი რაც ალექსისის აადგილმდებარეობას გვაჩვენებს..
-კი მაგრამ რა დაემართა ალექსს?გაკვირვებულმა ამომხედა ბებიამ და ყავა მოსვა.
-იმ ძუკ**მ წაიკვანა.გამწარებულმა ამოვილაპარაკე..უცბად ადგილზე გავშეშდი,თვალი ერთ წერტილზე გამიჩერდა.ზურგზე ძლიერი ბიძგი ვიგრძენი და ჩემს წინ ნაცემი ალექსისი იყო..ხილვა.მოიცადეთ, ეს ადგილი მეცნობა.ვიცი ეს სადაცაა..უცებ მოვედი გონს და სწრაფად გამოვვარდი სახლიდან.ტაქსი გავაჩერე და მისამართი ვუკარნახე.
-რას აპირებ?ჩამჩურჩულა ევამ.
სეხეზე სალფეტკი ავიფარე ვითომ ვაცემინებდი და თან ვჩურჩულებდი.შენი დახმარება დამჭირდება,იქ რომ მივალთ რასაც განიშნებ ის გააკეთე.
-კარგი. ეს თქვა და მანქანა გაჩერდა.მძღოლს ფული მივეცი და შენობას მივუახლოვდი.მიტოვებული სახლი იყო. კარი ფრთხილად გავაღე..ოთახები შევამოწმე და არავინ იყო.შემდეგ დაბლა ჩავედი და ჯაჭვებით დაბმული ალექსი დავინახე.გული დამეწვა ასეთ მდგომარეობაში რომ ვხედავდი.იქაურობა მოვათვალიერე არავინ იყო.ნელა მივუახლოვდი,თავი ავაწევინე და ლურჯ თვალებში ჩავხედე.მან მზერა ამარიდა და უკან გაიხედა.მეც მინდოდა მიხედვა მაგრამ თავში რაღაც მძიმე ვიგრძენი.. "ლეა არააა" მხოლოდ ესღა გავიგონე,შემდეგ კი ყველაფეი გაშავდა..

ალექსისი*
დილით კმაყოფილს გამეღვიძა.მინდოდა საუზმე გამეკეთეინა,შარვალი ამოვიცვი და სამზარეულოსკენ წავედი.ვიგრძენი,რომ ვიღაც მომყვეოდა უცბად მივტრიალდი მაგრამ ვერაფერი შევნიშნე.შემოტრიალებულს ვიღაც ნიღბიანი მედგა წინ,უცებ გავიაზრე რახდებოდა და შეტევაზე გადავედი..მაგრად მოხვდა მაგრამ უცბად გამჩხაპნა და ძირს უგონოდ დავეცი.გონს მოსულს რაღაც ხმები ჩამესმოდა.გონება მოვიკრიბე და მერეღა გავარჩიე ლეას ხმა..უნდოდა მოვეძებნე.მე მკაცრად ვუთხარი,რომ არუნდა მოსულიყო აქ.ვიცოდი,რომ არ დამიჯერებდა და რაღაცას მოიმოქმედებდა მაგრამ არ მეგონა პირდაპირ აქ თუ მოვიდოდა.მისმა ხელებმა უცბათ მომიყვანა გონს და თვალი გავუსწორე მას.დავინახე ის ნაბიჭ**** რომ აპირებდა დარტყმას მაგრამ გაფრთხილება ვეღარ მოვასწარი,ისე დაეცა ძირს.."ლეა არაა" რაც ღონე მქონდა ვიყვირე..
-ამისთვის გაზღვევინებ შე ახვა**.ეს მივაძახე და თავის გათავისუფლება დავიწყე.
-მოიცადე ნუ წვალობ,მე გიშველი.გავიგე გოგოს ხმა და ოთახი მოვათვალიერე..არავინ იყო. გამიკვირდაა.
-ლეას მეგობარი ვარ.ნუ შემდეგ ყველაფერს მოგიყვება.ახლა კი მაცადე გაგათავისუფლო.

გოგონამ ხელები შემიხსნა და კარი ფრთხილად გამოვაღე..ლეა საწოლზე იწვა ის ბო** კი თავზე ედგა.მაინტერესებდა ვინ იყო ან აქამდე რატომ არაფერს უშავებდა ამიტომ დროებით დავიმალე.შემდეგ კი შეტევაზე გადვიდოდი.ასე უფრო დავიცავდი ჩემს გოგოს.

ლეა*
აუუ თავი როგორ მტკივა.ზლაზვნით ზამოვდექი და საზურგეს მივეყუდე.ნელ-ნელა ყველაფერი ამომიტივტივდა თავში და წამოვხტი.კართან ვიყავი როდესაც ქალის ხმა მოსწვდა ყუურს.
-დაჯექი.
-ოჰ.ნახეთ აქ ვინ ყოფილა.ანონიმი ბო**,რომელსაც სიამოვნებით ჩავაწვენ კუბოში.ერთი ის მითხარი რა ჯანდაბა გინდა ჩემგან.ხმაში ბრაზი გამერია და კედელს მივეყუდე პასუხის მოლოდინში.
-ყველაფერი ლეა.შენგან ყველაფერი მინდა.ზურგით იდგა და თან ლაპარაკობდა.უფრო სწორად რომ ვთქვათ მეშენი სიცოცხლე მინდა.შენი სახით კონკურენტი მყავდა.დიდი ხანია ვიცი შენი წარმოშობის შესახებ.მე ერთ-ერთი ვამპირთა სექტის წარმომადგენელი ვარ სახელად "ვოტსონები"..კლანს ასე ეძახიან.თუმცა საქართველოში გავჩნდი.ჩემმა მშობლებმა გამრიყეს.მე მათნაირი არ ვიყავი.მე ვამპირი არ ვყოფილვარ.მგლის გენებმა იჩინეს თავი და მაქციად დავიბადე.ეს მხოლოს 15 წლის ასაკში გავიგე.როგორც ჩანს მშობლებს არ ესიამოვნათ ჩემი "ძაღლად" ყოფნა და გამაგდეს..ამის გამო ქუჩაში დამტოვეს..სანაგვეზე მომისროლეს,თვეების ბავშვი.
- და მე შენს ოჯახურ დრამასთან რა კავშირი მაქვს. აქ უკვე დამეძაბა ყველაფერი.
-გაქვს. ისინი შენ გეძებენ.მათ კი მე დავასწარი,ამით შურს ვიძიებ. მე პირველი მოგკლავ დაშემდეგ კი მათ დავხოცავ..და ხო? არა მგონია ჩემი კუბოში ჩადება მოგინდეს..
-ვითომ რა შემიშლის ხელს?ირონიულად ცავილაპარაკე..
-აი ეს..უცბათ შემოტრიალდა და გავშეშდი..სახეზე ყველა ფერმა გადამირბინა..ნუთუ ეს..ჩემი..ღმერთო ჩემო.ამდენ ხანი ტყუილში ვიცხოვრე.ის ხომ ჩემი ყველაფერი იყო.ნეტა ეს ყველაფერი სიზმარი იყოს.უცბად ჩემი ტვინი განგაშის ტექს."ეს ისაა ვინც დედა მოგიკლა" "ეს ისაა ვისაც შენი მოკვლა უნდა" ეს ისაა ვინც გატყუებდა"
-სულაც არა..მია-კო.სახელი ზიზღით წარმოვთქვი და მოთმინებამ პიკს მიაღჭია.საშინლად მეტკინა გული,მინდოდა ყველაფერი დამემსხვრია და გამენადგურებინა.მხრებში გავიშალე და თვალი-თვალში გავუყარე.ირონიულად იღიმოდა.ეს კი უფრო მაღიზიანებდა.ვეღარ ვვაზროვნებდი. ყვრილი მომიდა.მაგრამ ეს უფრო ღრიალს ჰგავდა.ფანჯრები ჩაიმსხვრა სკამი,მაგიდა საწოლი,ყველაფერი გატყდა..საგნები ჰაერში "დაფრინავდა" მეკი მხოლოდ მიას ვხედავდი და მის გაკვირვებულ სახეს..მინდოდა მომეკლა და ჩემი ხელით დამემარხა. მე მას და დ მივიჩნევდი. დასავით მიყვარდა..უცბად ცრემლებმა იწყეს დენა მე კი ხელი მიასკენ გავიშვირე..მას კი თვალებიდან სისხლის სდიოდა.გაოგნებული,შეშინებული იდგა მუხლებზე და თვალებში მიყურებდა.
-ლეა,ლეა დაწყნარდი..ასე მოკლავ.ჩვენ ის გჭირდება ლეა..გავიგე ალექსის ხმა და მისკენ მივტრიალდი.
-ღირსია ალექს მან დედა მომიკლა.ახლა მას დავტანჯავ.
-ხო მაგრამ სხა ხერხებიც არსებობს.სიკვდილი ყველაზე მარტივი გამოსავალია..ეს უარესს იმსახურებს.ზიზღით შეხედა მიას და მკლავში სწვდა..

იქიდან სწრაფად წამოვიდნენ და ლეას ბებიის, ლილის, სახლში წავიდნენ.მია პადვალში ჩაათრიეს და ჯაჭვებით დააბეს.
-ახა ისიამოვნე ქალბატონო,დღეს სავსე მთვარეა.სისღით აათვალიერა "დაქალი" და გამარჯვებულის მზერა სტყორცნა.
=ახლავე ამიხსნით აქ რა ჯანდაბა ხდება.ან თავი რატომ გაქვს ქალბატონო გატეხილი ან აბ ბიჭს რაღა სჭირს.
ლეამ ყველაფერი მოუყვა და ლილი სულ გადაირია..იქ რამ წაგიყვანა ხომ გაფრთხილებდიო.ან მარტო რატომ წახვედიო..
-კარგი რა ბე მთავარია,რომ მოვიგერიე..ახლა ყველაზე მნიშვნელოვანი სკითხები გვაქვს მისახედი..სწავლება,მაგია..
-გეთანხმები.ურიელმა ყველაფერი მოგცა რაც კი გამოგადგება ლეა..ყველანაირი შელოცვაა თუ ლოცვა.ახლა კი შენზეა დამოკიდებული თავს როგორ გართმევ..
რაღაცის თქმა მინდოდა,როცა ალექსმა შემაწყვეტინა..
-ლეა,თავს უცნაურად ვგრძნობ..სასწრაფოდ უნდა წავიდე სისხლი მჭირდება.აქამდე ვაკონტროლებდი თავს მაგრამ ახლა მეშინია რაიმე არ დაგმართოთ..ეს ტქვა და სწაფად გაიქცა.

ნეტავ რა დაემართა.ეს ვთქვი და ურიელი გამოჩნდა და სასოწარკვეთილი თვალები მომაპყრო.პირველად ვხედავდი ასეთს.მიმიკას არასდროს იცვლიდა.
-მოდიან.ეს თქვა და სახლის წინ ბარიერი აღმართა.



გამარჯობაა..ესეც ახალი თავი..გაუმჯობესსებული :D იმედია მოგეწონებათ.მხოლოდ ერთი თხოვნა მაქვს,კომენტარი დატოვეეთ..მაინტერესებს ტქვენი აზრი..რამოგწონს და რა არა და ასე შემდეგ.. მიყვარხაართ <3