-აა...
-არაუშავს არც ველოდი თანხმობას
-გიორგი მართლა უბრალოდ აქ ყველა ჩემი მეგობარია. დედაჩემი, ჩემი მშობლების საფლავი. მე, ვერ მოვახერხებ...
-დაიკიდე 2თვეში ერთხელ ვეცდები ჩამოვიდა ნიაკოს დაბადების დღეზე აქ ვიქნები მხოლოდ 2წელი მერე ჩამოვალ
-გიორგი მაპატიე შენ ჩემთვის ამდენი გააკეთე და მე უმადურად
-არანაირად არ ხარ უმადური და არც ბევრი არ მაქვს გაკეთებული. არაუშავს თქო გითხარი. ნიაკოსაც ხშირად მანახებ სკაიპით!!!
-როდის მიდიხარ
-ეხლა 1საათში იმათ მალე უნდათ შენ ეხლავე გაშორდები ერეკლეს და შეგილია სახლში წახვიდე
ანკა და გიორგი მისაღებში გავიდნენ. იქ ერეკლე ელოდა.
-აბა შენ იცი გიორგი.
-მადლობა დახმარებისთვის
-არაფრის. პირიქით... აი ერთი პრობლემაა მე და ანკას ერთთვიანი კონტრაქტი გვაქვს არ გამოვა ესე მალე დაშორება კიდე 1კვირა წინ გვაქვს
-7დღე როგორმე გავუძლებ ამ არაადამიანს
-ბუსუნა ჭკვიანად ცოტააა. გეხვეწები რამე ისწავლე ხო კიდე ჯავახიშვილში მოგაწყე როგორც შენი მეგობრები არიან მანდ, ხვალ მიეთრევი და ფეხზე ნიაკოს თუ ერეკლეს თუ მეგობრების გამო ისწავლი და ვსიო თორე სუ ბატი გამოხვედი
-ბუსუნა ბატი მინდვრის თაგვი კიდე რავააარ
-ბოთე.
-ხო ეგ დამავიწყდა.
-კაი ანკა მეჩქარება, ერეკლე წესიერად მოექცევი ჩემ დედოფალას
-ეხა დედოფააალააა?
-ჩუმად შენ!
-ხო მოვექცევი კარგად. თუ ნერვებს არ მომიშლის
გიორგი ჩაეხუტა ანკას. ანკა რო აცილებდა გიორგიმ ბოლოჯერ აკოცა
-ჩემო ცხოვრება იცოდე რომ ყოველთვის გვერდით გეყოლები გახედავ შენ მარჯვენა მხარს და დამინახავ მეეე მარცხენას გახედავ იქაც მე აქაც მე ვარ იქაც მე ვარ იმიტომ რომ მზე ვარ მზეეეეე ვაააარ. სულ მეყვარებიი ჩემო კვატუნა, ბატო, არ ვიცი რაც გინდა ის... არ იდებილო გთხოვ. მე შეილება ვერ შეგეხმიანო ხოლმე, არ ინერვიულო.
-მიყვარხარ
გიორგი ცრემლებს იკავებდა ეს არ გავდა ჩვეულებრივ წასვლას სამუშაოდ, თითქოს გიორგი რაღაცას არ ამბობდა. ანკა ამას გრძნობდა ტკივილს რასაც გიორგი გულში მალავდა მაგრამ არ შეეძლო ამ ტკივილის გაქარვება, გაქრობა. აკოცა და მოეხვია რაც მაგრა შეეძლო. სიგიჟემდე უყვარდა გიორგი, გიორგისაც მაგრამ... მათი შანსი გაუშვეს ხელიდან. გიორგი გავიდა სახლიდან, ანკამ კარი მიკეტა და ნიას ოთახში შევიდა. ნიაკო უკვე 11თვის იყო, უკვე თითქმის წლის. ხელში აიყვანა.
-დე მამიკოს თვალები გაქ შენ? ჩემო ცხოვრება რატო არ მახარებ და რატო არ ლაპარაკობ ჯერრ
-დედი თითქმის 1წლისა ხარ
ერეკლე შემოვიდა.
-მე მივდივარ. თუ რამე დაგჭირდა დაცვას უთხარი
-მეც მინდა გარეთ
-დაცვასთან ერთად
-თუმდაც
-კარგი გამოგაყოლებ სად მიდიხარ
-ნიაკო გამყავს სასეირნოდ
-თამაზ! ანკას გაყევით ნია მიყავს გარეთ რო რამე დამირეკეთ თვალი არ მოაშოროთ
ერეკლე წავიდა. ანკამ ჩააცვა ნიაკოს და დაცვასთან ერთად გარეთ გავიდა. ნიაკოს პატარა ხელი ეჭირა ანკას და უყურებდა როგორ მიაბაჯბაჯებდა საყვარლად ნია. ანკას გეგმა ნიას გასეირნება კი არა გაქცევა იყო ერეკლესგან. იცოდა ეხლა თუ არ გამოუვიდოდა მთელი ერთი კვირა ჯოჯოხეთად ექცეოდა. დაცვას თხოვა რომ სუპერმარკეტში შეეშვა ტვალეტში. დაცვაც იქ ვერ შეყვებოდა. იქ ბევრი კაბინა იყო, დაცვა დიდიხანი ელოდა, გადაწყვიტა შესულიყო. შევიდა და ბოლო კაბინიდან დაიწყო დათვალიერება ამ დროს გამოვარდა ანკა და სუპერმარკეტიდან გავიდა ნია ხელში ეკავა და ისე მირბოდა. გააჩერა ტაქსი და ქალაქგარეთ სახლი ჰქონდა და იქ მივიდა. ყველაფერი მზად ჰქონდა მის მეგობარს თხოვა დაეტოვებინა მისი ნივთები. ნიკას გარდა არავინ იცოდა რომ იქ იყო რადგან მანვე შესთავაზა ის იდეა. დააწვინა ნიაკო დასაძინებლად თვითონ ტელეფონს მიაშტერდა და დაელოდა ერეკლეს ნარეკს. დადგა ჟამიც ერეკლემ დარეკა, ანკამ სიგარეტი აიღო და ტელეფონს უპასუხა. თან უკიდებდა.
-გისმენ
-რა მისმენ სად ხარ
-რავიცი ბევრგან
-ანკა ნუ მიშლი ნერვებს სად ხარ თქო
-ერეკლე მე საფრთხეში აღარ ვარ
-შე დებილო გოგო სად ხარ მეთქი!!!!!!!
-ნუ ყვირიხარ ყელი გეტკინება
-მნიშვნელობა არ აქვს რომ გიპოვი დაგერხა
-ააააა მეშინია. იმხელაზე ყვირიხარ ნიაკოს გამიღვიძებ
-ესე იგი სადღაც სახლში ხარ
-მიდი ჰოლმს იქნება და გამოიცნო
-ანკა მორჩა რომ გიპოვი ჩათვალე რომ ეს ერთი კვირა შენ ვერავინ ვერ გიშველის ისე დაგერხა. მე გაგაფრთხილე ჩემ მოთმინებას ნუ ცდი თქო და შენ არ მომისმინე ეხლა მიიღებ. მოვდივარ და დამიჯერე უკვე ვიცი სად ხარ
-რაღაც ზედმეტად წელავ ჩემთან ლაპარაკს რატომ?
-ზედმეტად ჭკვიანი მყავხარ ჩემო სიცოცხლე
-რა ხდება... შენ რა. ჩემ დარეკილიდან ეძებ სად ვარ?
-ხომ და უკვე საკმარისი დრო მქონდა რომ მომეძებნე მოვდივარ
-დებილო მერე გავიქცევი არამგონია მოასწრო...
ანკამ გათიშა. ნიაკო ხელში აიყვანა და ნიკას დაურეკა.
-ეეე მიშველე მემგონი ერეკლემ მიპოვა
-კარს არ გაუღებ და მორჩა ხო არ მოგკლავს
-მოიცა რა არ გავუღო შემოამტვრევს
-კაი ტირანი ხომ არ არის რა უნდა გიქნას პირიქით ერთმანეთს დაუახლოვდებით ბოთე
-ნიკა გეყო სახელების შერქმევა!
-ბოთე ხარ და რა გიყო ჰაა
-ოოო მადლობა დახმარებისთვის
-კაი რა თაგუნა ნუ მიბრაზდები ტყუილად. მიდი მიდი ნუ სულელობ
ანკამ გათიშა.
-გამოვიდა ესეც ჩემ დამხმარე ეხლა რა ვქნა.
ანკამ კარადა მიაჩოჩა კართან. ყველა ფანჯარა დახურა. ბუხარში ცეცხლი დაანთო. კარზე ბრახუნი გაისმა. კარის საკეტი ცოტაც და გატყდებოდა.
-გააღე ანკა აზრი არ აქვს უკვე დამალვას შუქი ანთებული გაქვს და ბუხარიც გიზგიზებს ვიცი რომ აქ ხარ
-არა იდექი მანდ
-ანკა ნუ მეთამაშები გააღე!
-არ ვთამაშობ არ გაგიღებ.
ანკა სხვა ოთახში გავიდა და კარი მოიხურა. ცოტახანში წვიმა წამოვიდა. ანკამ ნერვიულობა დაიწყო ერეკლეზე რადგან ის იქ სულ დასველდებოდა. ანკა მივარდა კარს გამოაჩოჩა კარადა და კარი გაუღო ერეკლე სულ გალუმპული იდგა. ანკამ შემოიყვანა და მაშინვე დაკეტა კარი. ერეკლეს პირსახოცები და ტანსაცმელი მოუტანა. გამოიცვალა და მასინვე ოთახში დაბრუნდა.
-არა ანკა კარგი რა არ გეყო ეს დებილი თამაშები?
-რაღატო მაყოლებ დაცვას
-არ მინდოდა ღამე დაკარგულიყავი მარტო წასვლა შენი არც ისე კაი იდეა იყო ვინმესთან ერთად კიდე ხო
-კარგი... ვაღიარებ დებილი ვარ
-კი დებილი ხარ. ეხლა კიდე მოგხვდება
-არა ჩუმად იყავი ვერ მომხვდება ნიას ძინავს
-ოჰ ანკა!! კარგი ჯანდაბას. აქ ვრჩებით ღამე და ხვალ წავალთ
-ააუ კაი ნახე რა კაი ადგილია დავრრჩეთ რა აქქქ
-როგორ ანკა ხვალ უნივერსიტეტში უნდა წახვიდე გიორგიმ ტყუილად ხო არ გადახადა ფული
-გიორგიმ ფულიიი?!!! ვერარი ეეგგ? ფული იშოვა და ჩემ სწავლაზე ყრიიის?
-მაგიტო არ გითხრა იცოდა რო არ დათანხმდებოდი.
-არ არსებობს მე არ წავალ
-და ფული?
-ჯანდაბა მოვკლავ. დღეს მაინც დავრჩეთ
-დავრჩეთ
-ისე ტვინში რა გიდევს
-კიდე იწყებ ენამწარე
-სახელი მქვია ანკა!
-და გადასარევი სახელი მაგრამ შენ მთვარისა უფრო მოგიხდებოდა
ანკამ ბალიში ესროლა ერეკლეს. ერეკლეს დაახველა
-სუ დამავიწყდა ჩაი გინდა უტვინო?
-კი მთვარისა
-ბვეეეეე
-ბვეეე არ უნდა მაგას ნიაკო ხარ?
ანკა სამზარეულოში გავიდა და ჩაი დაუსხა ერეკლეს. ნამცხვარიც წამოიღო, ნუტელასთან ერთად. შევიდა მისაღებში რომელსაც წითელი გრძელი ფარდები ამშვენებდა. ოთახი საკმაოდ დიდი იყო. ორი სავარძელი იდგა და ერთი მაგიდა. მათ პირდაპირ ბუხარი. ოდნავ ზემოთ კი ტელევიზორი. მისაღებიდან მარჯვნივ ორი კარი იყო. ერთი აბაზანის მეორე ანკას და ნიაკოს ოთახი. გვერდით გარაჟი იდგა რომელიც სამხატვროდ ექცია. თვითონ არა მაგრამ გიორგი ხატავდა ხოლმე და ეს მისთვის იყო.
-ერეკლე შენ აქ მოგიწევს ძილი
-არაუშავს
-მოდი რამე ფილმს ვუყუუუროოთ
-როგორც გინდა
ანკამ ტელევიზორი ჩართო და პირველი რა ფილმიც შეხვდა იმის ყურება დაიწყეს. ერეკლეს სუ ფეხებზე ეკიდა ფილმი.
ერეკლე თავისთვის ფიქრობდა:
ამას მართლა ცისფერი თვალები აქვს თუ უბრალოდ ლინზები აქვს ჩასმული. ჩემი სიცოცხლე იცოდე რომ არ გაგშორდები ამ ერთ კვირაში ისევ შეგაყვარებ თავს ჩემო სიცოცხლე, ჩემო ნათება, ცისფერთვალება, კულულა, შენ და ნიაკო ერთადერთი ხართ რაც გამაჩნია. შენ კი უყურებ ფილმს მაგრამ მე შენ თვალებს ვაჩერდები. რო გამომხედო არ გინდა? ეჰჰ.... ნეტა იცოდე როგორ მიყვარხარ
-ერეკლე შენ ფილმს უყურებ თუ კედელს
-ლამაზ კედელს ჯიუტს
-შენ სუ გააფრინე-ანკა წამოდგა მაგრამ ვინ დააცადა ერეკლემ ისევ სავარძელზე დააგდო
-არ ახვალ არსად.
-კაი ეხა მაინც გეყო თამაში
-ანკა მიყვარხარ სიგიჟმდე მიყვარხარ ჩემო ცხოვრება, ჩემი ყველაფერი ხარ. აბსოლიტურად ყველაფერი.
ერეკლემ მისი სახე ახლოს მიწია და აკოცა. ანკას არაფერი არ გაუკეთებია. ერეკლემ ფილმი გამორთო, ხელები შემოხვია ტანზე და ესე დაიძინეს. დილით ანკამ ჩუმად მოიშორა ერეკლეს ხელები და ადგა. გამოიცვალა ტანსაცმელი და ნიაკოს ოთახში შევიდა. ხელში აიყვანა. გიორგის დაურეკა.
-სად ხარ
-სად უნდა ვიყო ბუსუნა, ბოთე, ბატო
-ნიაკომ გაიღვიძა დაელაპარაკე
-მიეცი ტელეფონი მამიკოს სიცოცხლეს
გიორგი ნიას ელაპარაკებოდა
-მა, როგორა ხარ მამიკოს ცხოვრება ჰა? მა მალე ჩამოვალ
-მა-მა-როგორც იქნა წარმოთქვა ეს სიტყვები ანკას ცრემლი ჩამოუგორდა სახეზე
-რაო? ნიაკო რა თქვი? მაა გაიმეორე რა . მამას სიცოცხლე, ჩემო ცხოვრება მიდი რა კიდე. ნიაკო გამახარე-გიორგიც კვდებოდა სული ეწვოდა ისე უნდოდა ეხა ნიაკოსთან ყოფნა
-მა-მა-ნიაკომ ისევ თქვა
-მა მამიკოს ცხოვრება მიყვარხარ მა. ჩემო სიხარულო კიდე თქვი
-მამა-უკვე დამარცვლის გარეშე თქვა ნიამ
-ჩემო სიცოცხლე!! მამიკოს ჭკვიანო გოგო, ცეეემო სიხარულო
ანკამ აიღო ტელეფონი
-ანკა თქვა გესმის? მამა დამიძახა
-გავიგე გიორგი, ისიც გავიგე ძლივს რომ სახელი დამიძახე. ჩემია ნიაკო ჩემი
-ნწ ჩემია მამაო გაიგე?
-გავიგე მალე დედას იტყვის იმედი მაქ
-ხო იტყვის. წავედი ჩემო ცხოვრება ნიაკოს მოეხვიე მაგრა ჩემ მაგივრად გთხოვ რაააა
-მიყვარხარ გიოო.
-შენ და ერეკლე ერთად ხართ ხომ
-საიდან მიხვდი
-მეც მიყვარხარ ჩემო სიცოცხლე
გიორგიმ გათიშა. ანკა სამზარეულოში გავიდა და საუზმის კეთება დაიწყო, ნიაკო დადიოდა აქეთ-იქით ანკამ ვერ შეამჩნია ისე გავიდა ნია მისაღებში და ერეკლე გააღვიძა.
-ნია დე დაანებე თავი ერეკლე ბაბუას ეძინება.
-ვინაა გოგო შენი ერეკლე ბაბუა
ერეკლე წამოხტა სამზარეულოში მივიდა და ანკა ხელში აიტაცა
-ჰა ვინ არის შენი ბაბუა
ერეკლე სიცილს ძლივს იკავებდა
-კაი გავიხუმრე დამსვი
-მეტი არ მინდა ბავშვმ...-ერეკლემ ვერ შეიკავა და ახარხარდა-რაღა ბაბუა დამიძახე ბიძია მაინც გეთქვა
-კაი დამსვი ნიაკო მარტოა იქით
ერეკლემ დასვა და სამზარეულოში გავიდა. ნია ხელში აიყვანა და შემობრუნდა.
-ნია გიორგის ვალაპარაკე და მამა თქვა
-ძალიან კარგი. ჩემი სახელი მაინც ისწავლოს ეხააა
-არა ჯერ დედა
-ოოო ჯიუტო
-მამა-ნიამ ისევ წარმოთქვა ეს სიტყვა
-ეს მე დამიძახა?
-ყველას ეგრე დაუძახებს ეგრე იმიტომ რომ ახალი ნასწავლი აქ და ვარჯიშობს
-აუ გამოვიდა ფსიქოლოგი. საერთოდ შენ გაქვს დღეს 3საათზე პირველი ლექცია ეხა კიდე 12ია არ წავიდეთ?
-ვასაუზმო ნია და წავიდეთ თორე მთელი გზა არ მომასვენებს
-აქ რითი ამოხვედი
-ტაქსით
-აღარ დაგჭირდება. კაი ნიაკოს დაბადების დღეზე რას ვშვებით
-ისეთს არაფერს ტორტი და რამოდენიმე ჩემი მეგობარი. ერთი ბავშვი ნიაკოსთან მოდის ისიც ამის ხელაა და ვსო
-საჩუქარი არაფერი?
-მოუტანენ ალბათ
-და ჩვენ?
-რა ჩვენ
-ჩვენ არაფერს არ ვაჩუქებთ?
-კი მე ტანსაცმელებს ვუყიდი და სათამაშოებს
-ჰმ... როგორც გენებოს მე დიდ სათამაშოს ვუყიდი. წამო რა გზაში ასაუზმე გეხვეწები რა მეც მეჩქარება შეხვედრაზე და მარტო აღარ გამოგიშვებ რო კიდე გამექცე
-აღარ გავიქცევი გეფიცები
-დაიფიცე ჩვენი სიყვარული
-რა სიყვარული ერეკლე
-დაიფიცე ვიცი რო გიყვარვარ
-გეფიცები
ერეკლემ აკოცა. ნიაკო ხელში აიყვანა, ცალი ხელით ბარგი აიღო. გავიდნენ სახლიდან. ანკა უნივერსიტეტში დატოვა და თვითონ სახლში წავიდა. კართან ივა ელოდებოდა.
-ჰა შევიდეთ?
-ხო. ვინმე საზიზღარი ლექტორი ხომ არ არის
-პირველი ლექცია ერთად გვაქ და არა, მათემატიკაა პირველი. ქალბატონი თათა გვასწავლის
-გძე ნათია
-ნი პრიშლა. ბალნა
-რატო
-რა ვიცი რაღაც ვირუსი აიკიდა. წამო შევიდეთ
-სანდრო აქ არი?
-სანდრო ხო მესამეზეა ტაკ შტო ჩვენთან ერთად არ არი. წამო წამო
ივა და ანკა შევიდნენ ლექციაზე. მთელი ლექცია ანკას ფაქტიურად ეძინა სანამ ერეკლემ არ დაურეკა.
-ანკა ხელს ხომ არ გიშლით(ლექტორი)
-არა მირეკავენ
-არაუშავს უპასუხებთ ლექციის შემდეგ(ლექტორი)
-მაგრამ მე შვილი მყავს და შეილება...
-მეც მყავს შვილი გადადეთ ტელეფონი(ლექტორი)
-თქვენიც!-ანკა გავიდა ოთახიდან და კარი მოიჯახუნა
-ალო?
-ანკა ოღონდ ეხა არ ინერვიულო არ მინდოდა ლექციის დროს დამერეკა მაგრამ სხვა გზა არ მაქ ნიაკოს სიცხე აქ მაღალი და საავადმყოფოში მყავს
-მოვდივარ!
ივა გამოვარდა ოთახიდან
-გოგო შენ სულ გაააფრინე?
-ნიაკო ცუდადააა
-მერე წავედით რას დგახარ აქ დებილივით!!!
ივამ ხელი ჩაავლო ანკას და წავიდნენ საავადმყოფოში. ერეკლემ ანკას აკოცა.
-რა სად აირის როგორ ერეკლე!
-წყნარად. სიცხე დაუგდეს ეხა შიგნითაა
ანკა პალატაში შევიდა.
-დეე როგორ ხარ? დეე
-სიცხე დავუგდეთ უბრალოდ კბილების ბრალია. მეტი არაფერი. შეგილიათ წაიყვანოთ ოღონდ აი ეს მიეცით საჭმლის მერე
-დიახ მადლობა
ანკამ ხელში აიყვანა ნიაკო და ერეკლესთან და ივასთან მივიდა.
-ლექტორთან ახსნა მოგიწევს ანკა შეაგინე(ივა)
-შეაგინე? ყოჩაღ ანკა(ერეკლე)
-არ მიშვებდა
-ეხლა აუდიტორიაში არ შეგიშვებს(ივა)
-კაროჩე არ მინდოდა მე ეს უნივერსიტეტი და არც ეხლა არ მინდა არ მიფიქრია სწავლაზე აქამდე და არც ვაპირებ ჩვეულებრივად თარჯიმანად გავაგრძელებ მუშაობას და მორჩა!
-ბავშვთან ნუ ყვირიხარ სახლში ვილაპარაკებთ
-მოიცა თქვენ რა. ისევ?(ივა)
-ხო ივა და იგივეს გირჩევთ შენ და ნათიასაც-ერეკლემ თვალი ჩაუკრა ივას და ანკა და ნიაკო წაიყვანა
-მადლობა ივა-მიაძახა ანკამ
-არაფერს
უკვე სახლში
-კაი რა გოგო პირველივე დღეს როგორ მოასწარი
-არ მიშვებდა და
-მამა!(ნიაკო“)
-არაა ნიაკო მამა აქ
ნიაკომ ტირილი დაიწყო
-კაი რეებს ეუბნები ბავშვს ანკა გადი რა. დავაძინებ და გამოვალ(ერეკლე)
-გიორგის დაალაპარაკე და დაწყნარდება
ანკა ოთახიდან გავიდა
ერეკლემ გიორგის დაურეკა
-ერეკლე, რამდენჯერაც პრობლემები შეგექმნებათ ნიაკოსთან სულ არ მეცლება რა ხდება
-ამჯერად ანკას თავს ხდება რაღაც
-რა არი
-რა და ლექტორი შეაგინა იმიტომ რომ არ აპასუხებინა ტელეფონს
-ეს ანკას საერთოდ არ გავს რა დაეტაკა
-არ ვიცი. გაგიჟებულია ნიაკომ მამა რო თქვა არაა მამაშენი აქო დაუყვირა და გავიდა
-ვიცოდი რო ესე მოხდებოდა. კაი მოვაგვარებ ყველაფერს დამალაპარაკე ნიაკო
ერეკლემ ტელეფონი ნიაკოს მისცა
-მა რა გატირებს ჰა დედამ დაგიყვირა? მამიკო ჩემო ცხოვრება
-მამა
-მიდი კიდე რა მა
-მამა
-კაი გოგო ხარ დაუჯერე ეხლა ერეკლე ბაბუას და ყველაფერი კარგად იქნება
-რა... რა ერეკლე ბაბუა გიორგი!
-ანკამ ეგრეო და
-ოჰ ანკა ანკა! კაი წადი წადი
გიორგიმ გათიშა.ანკა ოთახში იყო, ფანჯრის რაფაზე შემომჯდარი და ეწეოდა. ამ დროს გიორგიმ დაურეკა.
-ღმერთო ჩემო ანკა ლექტორის შეგინება
-ჩიტებს გრძელი ნისკარტი აქვთ
-ხო. რა დაგეტაკა
-არაფერი
-ანკა მართლა რა მოხდა
-არაფერი გიორგი დამანებე თავი.
-ვიცოდი რო არ უნდა წავსულიყავი
-ხო არ უნდა წასულიყავი ნიაკოს მამა უნდა, მამა გესმის? ორი წლის მერე რო ჩამოხვალ შენ გონია ემახსოვრები?
-ანკა 2თვის მერე, რა ხდება რატო ხარ ესეთ ხასიათზე
-უბრალოდ და ვსიო!
-მივხვდი. გეშინია ახალი ურთიერთობის რომ ერეკლე ისევ გატკენს
-ნუ ფსიქოთერაპევტობ არაფრის არ მეშინია
-მე მანდ ვიყავი როგორც შენი დაცვა და ახლა გეშინია რომ ჩემ გარეშე როცა ის გულს გატკენს წასასვლელი არ გექნება
-გიო მე შენ არ გიყენებდი
-სხვა რამე ვიგულისხმე ანკა ეგ არც მიფიქრია. მისმინე რო გატკინოს ჰოლანდიიდან სუ რო ფეხით ჩამოსვლა მომიწიოს გეფიცები ჩემი ხელით მოვახრჩობ მაგრამ ბავშვი აღარ ხარ ნიაკოც გრძნობს უკვე შენ ტკივილს და უკვე სულელობ ანკა თავს ეგრე კარგს არაფერს მოუტან. შენთითონ ითხრი საფლავს და ამდენი ნერვიულობით ბოლოს ნერვოზს დაიმართებ. მე ვარ უდარდელი და არა შენ მე შემილია ამდენის გადატანა ჩემო ბოთე შენ ამას ნუ ცდილობ
-მიყვარხარ არ ვიცი როგორ გამოგდის მაგრამ შენი მომაბეზრებელი ლაპარაკით ნერვები მეშლება და ძველი მავიწყდება
-ხოდა მაგისთვის ვარ მე ბოთე. წავედი იმდენჯერ დარეკეთ უკვე მომკლავენ აქ მიდი ჩემო ცხოვრება და ნიაკოს აკოცე ჩემ მაგივრად
გიორგიმ გათიშა
-აუ როგორ ვაწუხებ გიოს...-ანკა ოთახიდან გავიდა სამზარეულოში
-დამშვიდდი?
-ხო.
-გიორგი?
-ხო
-ნიაკო დავაძინე
-კარგი.
-ანკა ხვალ მიდიხარ უნივერსიტეტში
-რატომ
-იმიტომ.
-არ ვიცი ვნახოთ
-ერთხელ მაინც ცხოვრებაში დამიჯერე. მოდი ერთი კვირა სცადე გააკეთო ის რასაც მე გთხოვ და ვნახოთ რა გამოვა აქედან
-აქედან გამოვა ის რომ შენ ამითხრი ნერვებს
-ჯერ სცადე
-თუ მხოლოდ იმიტომ რომ ჩემთვის კარგი გინდა და არა იმიტომ რომ ნერვები ამითხარო
-გპირდები მიყვარხარ
-მეეეეც
ანკამ აკოცა ერეკლეს. მერე ორივე შევიდა ნიაკოსთან იქ იჯდნენ და ჩურჩულებდნენ. ნიაკოს დიდი ხანი არ გაუღვიძია იმდენ ლოდინში საწოლზე ჩამოეძინა ორივეს.