კლასში შევედი და უეცრად თვალები გამიფართოვდა... ის ბიჭი რომელსაც სკოლაში შევხვდი ჩემი ახალი კლასელი ყოფილა...მე გაკვირვებული ვუყურებდი.მალე მანაც შეამჩნია ჩემი მზერა და გამიღიმა.ღმერთო ჩემო როგორ შეუძლია ასეთი უდარდელი იყოს...შევედი და ჩემს ადგილას დავჯექი... გაკვეთილები მორჩა. მე ჩვეულებრივ ან სახლში მივდიოდი ან ჩემს დაქალ ელენასთან... უცებ მანქანამ მომიჭრა გზა.თურმე ეს მანქანა გიორგისი ყოფილა( იმ ბიჭის რომელსაც სკოლაში შეეჯახა).მას შავი ლამბორჯინი ყავდა...უცბად ფანჯარა ჩაიწია და მანქანიდან დამიძახა
–გამარჯობა ლამაზო!
–რა გინდა?
–მგონი ურთიერთობა ცუდად დავიწყეთ.ჩაჯექი მანქანაში, სადმე წყნარ ადგილას დავჯდეთ და ვისაუბროთ
–არ მინდა მადლობა
და გზა განვაგრძე...მაგრამ იცბად გიო მანქანიდან გადმოვიდა, ხელი დამავლო და მანქანისკენ მიმათრევდა
–რა ჯანდაბას აკეთებ?
–ახლა კარგად მომისმინე,მე ყოველთვის ვიღებ სასურველს
-დღეს ნამდვილად ვერ მიიღებ!
-ვითომ ვინ დამიშლის?!
მე გაჭირვებით გავაშვებინე ხელი და გამოვიქეცი!
-ღმერთო ეს გოგო სხვა გზას არ მიტოვებს და ამიტომაც მომწონს ასე!!
ეს თქვა თუ არა,სწრაფი ნაბიჯებით მივიდა მარისთან ზურგზე მოიკიდა და მანქანაში ჩასვა.
-გამიშვი!გამიშვი!გამიშვი!
თან ცრემლებს ვერ იკავებდა.როცა გიომ მარი მანქანაში ჩასვა, მარის უკვე თვალები დაწითლებული ჰქონდა
-მანიაკი ხარ!! შემეშვი!!! თავი დამანებე!!
გიომ თავისი საქციელი ინანა, მაგრამ იცოდა(ან გული უგრძნობდა), რომ ერთ დღეს ამ ყველაფერს სიცილით გაიხსენებდნენ!!სწორედ ამიტომ არ დანებდა!!
-კარგი არ იტირო!
-აღარც ვიტირო? სლუკუნით ჰკითხა მარიმ
-არა. არ უნდა იტირო
-ვაფშე ხმას ნუ მცემ...
-ახლა ისეთ ადგილას წაგიყვან აუცილებლად გამცემ ხმას და უფრო მეტიც...
მარიმ როგორც იქნა ტირილი შეწყვიტა.უკვე ღამდებოდა, რომ ერთ ძალიან ლამაზ ადგილას მივიდნენ. ადგილი სადაც გიომ მარი წაიყავანა იყო ულამაზესი ტბა.მალე მთლიანად დაბნელდა და ცაზე უამრავი ციცინათელა გამოჩნდა.
-ამ ადგილას სახლის აშენება მინდა
გოგო ოდნავ მოლბა, მაგრამ ასე მარტივცად დანებებას არ აპირებდა
-მერე რომელი მუშა მე მნახე?
-იმიტომ კი არ გეუბნები რომ შენ ამიშენო,იმიტომ გეუბნები რომ ჩემტან ერთად იცხოვრო
-უუ..კაცრ...ააავ...ადდდ...
მარის ენა დაება,ისე დაიბნა.
-ხო, რა იყო? შენამდე ყველა გოგო ფეხებში მედებოდა...თავიდან რომ შემეჯახე ვიფიქრე რომ ეს ძალით გააკეთე.მაგრამ მერე ჩხუბი რომ დაიწყე მივხვდი რომ შენ ის იყავი,ვინც მე ამდენი ხნის მანძილზე ჰაერივით მჩირდებოდა...როცა კლასში შემოხვედი და ჩემი დანახვისას გაფითრდი ამაში საბოლოოდ დავრწმუნდი...
მარიმ უკვე აღარ იცოდა რა ექნა...დადუმდა...
-მე უბრალოდ ძალიან მეძინება.წამიყვანე სახლში!!
-ამხელა ტექსტი ჯერ არავისთვის მითქვამს და შენ მეძინებაო ის მითხარი! ვაფშე გაიგე ჩემი ნათქვამი
-კი გავიგე მაგრამ მე...უბრალოდ...უბრალოდ მეძინება!
გიომ აღარაფერი აღარ უთხრა, ისე ჩაჯდნენ მანქანაში და წავიდნენ... მარიამს გზაში ჩაეძინა, ამიტომ ჯერ მისი ზუსტი მისამართის გაგება მოუწია, მერე აღმოაჩინა რომ მის სადარბაზოში ლიფტი უკვე 1კვირაა არ მუშაობს და მარიამი 7სართულამდე სულ ხელით ათრია. შემდეგ მის ჩანთაში გასაღები მოძებნა,კარი ძლივს-ძლიობით გააღო და მდივანზე წამოაწვინა...ცოტახანი უყურა,შემდეგ შუბლზე აკოცა და წავიდა.