არვიცი როდის მოვახერხე დაძინენბა, მაგრამ დილით საოცარმა თავის ტკვილმა გამაღვიძა, ნომერში არავინ ჩანდა, ამიტომ თავისუფლად გამოვხატე უკმაყოფილება.
- გახდა უცებ ქალბატონი „წესიერი“ და „პატიოსანი“, იმენნა ყველა კუნთი მტკივა.
„წუწუნი“ დავამთავრე თუ არა მაშინვე გაჩნდა ნიტა ოთახში და ჩემს გვერდით კომფორტულად მოთავსდა.
- მძინარა უფლისწულსაც გაუღვიძია. ( ნიტა )
- კი თუ ამას ძილი ერქვა.
- კარგი ნუ წუწუნებ, ადექი. ( ნიტა )
- ერთი ის მითხარი, წუხელ შენთან დაძინებაზე უარი მითხარი და ახლა რა შეიცვალა?
ამის თქმა იყო, გიჟივით „წამოხტა“ და ნომერი მაშინვე დატოვა, ვიფიქრე ჩემს სიტყვბზე გაბრაზდა-მეთქი, ამიტომ ყურადღება არ მიმიქცევია, მაგრამ რამდენიმე წამში ლანგრით ხელში დაბრუნდა.
- ეგ რა არის?
- ასე ვთქვათ მინდა მადლიერება გამოვხატო ჩემს გამო იატაკზე, რომ გეძინა მთელი ღამე. ( ნიტა )
- მადლიერება?
- ანდაც დანაშაულის გრძნობა. ( ნიტა )
- ჰაჰა ასე უკეთესია.
სწრაფად ავდექი და საწოლზე ჩამოვჯექი.
- დანარჩენები სად არიან?
- ცოტანისწინ ლენა და ალექსადნრე სასერნოდ წავიდნენ. ( ნიტა )
- სასერინოდ?
- კი, რატომ გაგიკვრიდა? შენაირი უახიათო კი არ არის ალექსადნრე. ( ნიტა )
- გუშინდელი დღის შემდეგ კიდევ ბედავ მაგის თქმას?
- კარგი ხო კარგი ვიხუმრე, მაშინვე ნუ დამისერიოზულებ ხოლმე. ( ნიტა )
- გიუშა?
- არვიცი, პატარა საქმეა და მალე დავბრუნდებიო, ეტყობა შენი ძმაკაცი რომ არის. ( ნიტა )
- ჰაჰა რაღათქმაუნდა.
- მამაშენს ელაპარაკე? ( ნიტა )
- არა ტელეფონი გათიშული მაქვს.
- კარგი რა დადა ასე არ შეიძლება, ძალიან ნერვიულობენ მიდი ნინოს მაინც დაურეკე. ( ნიტა )
- შენ მასწავლი რა შეიძლება და რა არა?
უაზროდ შემომხედა შემდეგ კი პასუხის გარეშე, მაშინვე დატოვა ნომერი. საბოლოოდ ნიტა მაინც მართალი იყო, ამიტომ ტელეფეონი ავიღე და გიას დავურეკე.
- როგორციქნა გამოჩნდი, როგორ ხარ? სად დაიკარე? ასე შეიძლება შვილო? რა ხდება? ხომ კარგად ხარ? ( გია )
- კი გია მე კარგად ვარ, თქვენ როგორ ხართ? ნინო როგორ არის?
- ორივე ვნერვიულობდით, მოულოდნელად გაქრი და შენთან დაკავშირებას ვერ ვახერხებდით. ( გია )
- კარგი ტო საკმარისია, შენ ის მითხარი მანდ რა ხდება?
- ყველაფერი ისეა როგორც უნდა იყოს, მაგრამ როგრც კი ჩამოხვალ საქართველოში, ყველაფერს დაწვრილებით მომიყვები დადა, მე არ ვხუმრობ, ძალიან მაშინებს ის ფაქტი, რომ ამხელა პრობლემა ასე ადვილად მოგვარდა. ( გია )
- როგორ გეტყობა, რომ შენს შვილს კარგად არ იცნობ, შენი გადმოსახედიდან შეიძლება ძალიან „პატარა“ ვარ, მაგრამ ჩემი სახელი ბევრად მეტს ნიშნავს და „სწორი“ ცხოვრებით ბევრად „დიდი“ ვარ, ამიტომ მორჩი მაგ თემასთან ყელაფერს და დაწყებულ საქმეს მიხედე.
- ეჰჰ დადა დადა, შენ არ შეიცვლები. ( გია )
- მამა იქნებ, უბრალოდ მადლობა მოგეხადა? ნინოს ჩემს მაგივრად აკოცე და გადეცი, რომ თავს მიხედოს, მალე გნახავთ.
გიას პასუხს აღარ დაველოდე და ტელეფონი გავთიშე, დასვენება გადავწყვიტე, მაგრამ ეს ხომ ჩემთვის აუხდენელი ოცნება იყო გიუშა მაშინვე ჩემთან გაჩნდა.
- ბიჭო როგორ ხარ? ( გიუშა )
- როგორ ვარ კიარა, სად დაიკარგე? რამე პრობლემაა?
- საქართველოში უნდა დავბრუნდეთ. ( გიუშა )
- რატომ?
- ზედმეტად ბევრი პრობლემაა და ვაკო ვეღარ შეძლებს ყველაფრის მოგვარებას. ( გიუშა )
- ძალით მაგარი „ტიპები“ ამოქმედნენ?
- ჰაჰა კი, ხომ იცი მაგათი ამბავი. ( გიუშა )
- არაუშავრს ეგ პრობლემა მოგვარებადია, წასვლის შესაძლბლობებს გადავხედავ და დავუბრუნდეთ საქართველოს და კიდევ, წასვლამდე იმ ბიჭების ნახვა მინდა ჩვენს საქმეში, რომ იყვნენ და ეცადე ხვალისთვის მოაგვარო მათთან შეხვედრის თემა.
- კარგი, საღამოს შეგეხმიანებით. ( გიუშა )
გიუშას დავემშვიდობე და სავარძელში კომფორტულად მოვთავსდი, პრობლემებზე ფიქრით იმდენად „გავერთე“, რომ დროის შეგრძნება სულ დავკარგე, მაგარი დაღლილი ვიყავი, ამიტომ სასტუმროდან გასვლა საერთოდ არ გამხსენებია, ტელეფონი ავიღე და ნიტასთან დარეკვა გადავწყვიტე, რომ მოულოდნელად ქალბატონი ნომერში გაჩნდა.
- სად იყავი?
- პატარა საქმე მქონდა. ( ნიტა )
- პატარა საქმე?
- რაიყო, პასუხი ხომ არ გეცნო? ( ნიტა )
მისი სიტყვებს ყურადღება არ მივაქციე და „ჩემი“ გავაგრძელე.
- საქართველოში ვბრუნდები.
ამას ნამდვილად არ ელოდა და გაკვირვებულმა შემომხედა.
- რატომ? რამე მოხდა? ( ნიტა )
- ისეთი არაფერი, პატარა საქმე მაქვს.
უაზროდ „მივაშტერდი“ მის ლამაზ თვალებს და ნაგლად ღიმილიც მივაყოლე, მოულოდენლად კარის ხმაც გასიმა და ჩვენი გვრიტებიც გამოჩნდნენ.
- როგორ ხართ? ( ლენა )
- რას შვრებით?
- მოდი შენ ჩაგეხუტო, დღეს არ მინახიხარ. ( ლენა )
ლენა ჩემსკენ წამოვიდა და ძლიერად ჩამეხუტა, შემდეგ კი სავარძელში კომფორტულად მოთავსდა.
- ძალიან ძალიან დავიღალე. ( ლენა )
- ნიტა ნიტა მიდი რა წყალი დამალევინე. ( ალექსადნრე )
ნიტამ უსიტყვოდ შეასრულა ალექსადნრეს დავალებდა და სამზარეულოში გავიდა.
- შენ რას შვრები ძმაკაც? ( ალექსადნრე )
- მე, რავიცი საქართველოში ვბრუნდები ხვალ.
- რატომ? ( ალექსანდრე )
- მაგაზე მერე დავილაპარაკებთ.
ლენაზე ვანიშნე და სამზარეულოში გავედი.
- შენც, წყალი? ( ნიტა )
პასუხად გავუღიმე და ჭიქა მივაწოდე.
- გეთქვა და შენც მოგიტანდი. ( ნიტა )
- იქნებ მიზეზი მჭირდებოდა, შენთან მარტო დარჩენისთვის?
- ძნელად ამოსაცნობი ადამიანი ხარ დადა. ( ნიტა )
- ჰაჰა რატომ?
ერთი გამიღიმა და მაშინვე გავიდა სამზარეულოდან - ნაგლი- ჩემთვის გავიფიქრე და უკან გავყევი.
- დადა პრობლემა იქნება ჩვენ, რომ დავრჩეთ? ( ლენა )
- არა ტო, თქვენ როგორც გინდათ.
- მშვენიერია. ( ლენა )
- ნიტა? ( ალექსანდრე )
- მეც წავალ. ( ნიტა )

ყველას ძალიან დიდ ბოდიშს გიხდით აქმადე, რომ ვერ დავამატე შემდეგი თავი - უბრალოდ იყო რაღაც მიზეზები რის გამოც ვერ ვახერხებდი, იმედია სწორად გამიგებთ - რაც შეეხება ამ თავს პატარა თავია მაგრამ, საერთოდ არ დამატებას ვამჯობინე ეს მაინც დამემატებინა.