ნეტავ რა დაემართა.ეს ვთქვი და ურიელი გამოჩნდა.ასეთი სასოწარკვეთილი არასოდეს მინახავს.
-მოდიან.ეს თქვა და სახლის წინ ბარიერი აღმართა.
-რას ჰქვია მოდიან ურიელ?უცებ წამოვენთე და მას მივვარდი.შენ არ თქვი ვერ გიპოვნიანო?
-ასეც არის ლეა.მათ ბებიაშენს მოაკითხეს.გაიგეს,რომ გეხმარება ასე,რომ ახლა შორს უნდა წახვიდე.
-არსადაც არ წავალ მე! უკვე ყვირილზე გადავედი.რას მეუბნებით ხვდებით მაინც?თავი ყოვლისშემძლე ნუ გგონია ურიელ.
-ხმას ნუ უწევ გოგონა.დასჭექა ანგელოზმა.
-ახლა კარგად მომისმინე.ის ბებიაჩემია და ვერ დავუშვებ მას რამე დაემართოს,სიცოცხლის ფასად ,რომ დამიჯდეს მე მას დავიცავ გასაგებია?
-ხვდები მაინც რა სისულელეს ლაპარაკობ?შენ რა გგონია ფრონტზე წასვლის უფლებას მოგცემ?რამდენიც გინდა იმდენი ატრიალე ეგ ენა სანამ არ დაგეღლება.გესმის?ხედავ როგორ ამალაპარაკე?ხედავ?შენ არც კი იცი რას ამბობ.ერთი ხელისმოსმით მოგიღებენ ბოლოს თუ გაიგებენ,რომ აქ ხარ.ანგელოზს სახე წაშლოდა,აღიზიანებდა მისი ასეთი დაუდევრობა.
-ის მართალია ლეა.შენ არ გაქვს უფლება სიცოცხლით ითამაშო.შენ არ გაქვს უფლება ასე მოიქცე.ისინი გეძებენ და თუ გიპოვეს ომი გარდაუვალია.შენ ჯერ მზად არ ხარ.კიდევ ბევრი გაქვს სასწავლი.ვიცი,რომ ძლიერი ხარ მაგრამ ჯერ ამის დრო არ დამდგარა.
ნაღვლიანად წარმოთქვა წინადადება ბებიამ და ფანჯარას მიაშტერდა.
-ლეა,წამოიწყო ისევ ურიელმა.თუ შენ ახლა არ დაგვიჯერებ,ძალიან ცუდი რამ მოხდება.ზედმეტი კითხვები არ დამისვა და გამომყევი.
-მოვკვდები?მხოლოდ ამის თქმა შევძელი და ცრემლიანი თვალები მივანათე მთავარანგელოზს.
მან კი მხოლოდ სევდიანად გამიღიმა და ხელი მომხვია.გააზრებაც ვერ მოვასწარი ისე აღმოვჩნდი ჩემს სოფელში.
-აქედან რომც მოინდომო მაინც ვერ წახვალ,ასე რომ შეგიძლია მაგიაში ივარჯიშო.ესღა თქვა და გაუჩინარდა..

ალქსისი*
წყურვილი.ისევ ეს წყურვილი.ვერ ვჩერდები.ყველაფერი მტკივა.აქამდე ვერაფერს ვგრძნობდი,ახლა კი..ახლა ძვლები მტკივა..თითქოს მემსხვრევა.რამჭირს?! ეს უკვე ხმამაღლა წარმოსთქვა და მუხლებზე დაემხო.თვალები ყვითლად აენთო და რაც ძალი და ღონე ჰქონდა იღრიალა.
-გარდაიქმნები.გაისმა გოგონას ხმა.
-რაა ეს როგორ,მე ხომ ვამპირი ვარ?
-ვიცი.მაგრამ ხომ გახსოვხ,რომ მიამ გაგკაწრა.
-რა?აი თურმე რაშია საქმე.ჰიბრიდი.ჰიბრიდად ვიქცევი.ვერ გადამირჩება ეგ ძუ*ნა.ყველაფერს ვანანებ.ოჯახს ჩემი ხელით ამოვუხოცავ.ისე როგორც ეს ერთ დროს მისმა ოჯახმა გააკეთა.
გამწარებულმა წამოთქვა შემდეგი სიტყვები და ოთხზე დადგა.ყველაფერი სტკიოდა.ძვლები ემსხვრეოდა და თმა ამოსდიოდა.სისხლის წყურვილს ვერ იოკებდა.სასწაულად მოუნდა ვინმე გაეგლიჯა და მთავარი არტერიიდან სისხლი დაელია.სავსე მთვარე და ეს გაუსაძლისი ტკივილი.გარდაქმნა დაასრულა და ტყეში გაუჩინარდა.უარმავი ცხოველი მოკლა.მოკლა კი არა შუაზე გაფატრა.დაგლიჯა.
-ალექსის..დაუყვირა კატერინნამ. ალექსის.ისევ განაგრძობდა.ეს,რომ ლეამ დაინახოს მოეწონება?ნუ მისცემ ახლა შეგრძნებეს უფლებას,ტვინი მოგიწამლოს.გთხოვ გაჩერდი.
-ალექსისმა,უფრო სწორად მგელმა მიიხედ მოიხედა და რომ ვერავინ შენიშნა,ისევ თავის "სამეს" დაუბრუნდა.
-ალექსის.ისევ გაისმა მკაცრი ხმა.ახლავე |შეწყვიტე.ვიცი ძნელია მაგრამ ახლა მათ სჭირდები.ლეა საფრთხეშია.ვოტსონებმა ბებიამისს მიაგნეს.ახლა კი შენი იქ ყოფნა უფრო საჭიროა.გთხოვ გონს მოდი.
ამის გაგონებისას ნელ-ნელა პირვანდელ სახეს იბრუნებდა.ნისლი იფანტებოდა და ზაღად აზროვნებას იწყებდა.
-ლეა..ლეა ის სად არის.აღEლვებულმა წრმოთხვა და სისხლიანი პირი მოიწმინდა.
-არვიცი,ურიელმა წაიყვანა.ახლა კი გამომყევი.
ალექსისი მის ნებას დაჰყვა.პერიოდულად გონებას კარგავდა,თვალები უელავდა მგარამ თავის თავს აჯერებდა,რომ ამას შეძლებდა.ცოტა ხანში ლილის სახლს მიუახლოვდნენ.გარშემო ვამპირები იყვნნ ჩასაფრებულევი.
-ხელი მომკიდე.
-რა?რატომ?
-ვერ დაგინახავენ.
სახლსთან ძალიან ახლოს იყვვნენ,როდესაც ერთ-ერთმა "ცუდმა" ხმა ამოიღო..
-როგორც ჩანს სტუმრები გვყავს..გაისმა გამყინავი,ცივი ხმა და სისხლის წვეთებს გაჰყვა,რომელიც ალექსის სდიოდა.უცბად კატერინას ხელი უშვა და ხელებზე დაიხედა.მაშინღა მიხვდა,რომ სისულელე გააკეთა.დამალვას აზრი აღარ ჰქონდა.
-ვა ვა ეს ვინ ყოფილა.ურჩი ვამპირი.ალექსის დიდი ხანია არ მინახავხარ. ირონიულ ლაპარაკს არ წყვეტდა და ალექსისის გარშემო ტრიალებდა.
-ნიკ,რა დამთხვევაა მეც ძალიან მომენატრე.არც ალექსი ჩამორჩა და თვალი ჩაუკრა.
-ბიჭებო,ეს რა საქციელია.ასე უნდა ძველი ნაცნობის დახვედრა?მოდი აქ..საზიზღარი შესახედავი იყო ამ დროს ნიკი.ირონიული,ეშმაკური მზერა ჰქონდა,რომელიც კარგს არაფერს მოასწავებდა.ნელ-ნელა ალყაში მოიქციეს ალექსისი და ანთებული თვალებით ელოდნენ შემდეგ ბრძანებას.
-ერთი ამათ დამიხედეთ რას გვანან.ფინია ძაღლები.როდის უნდა ისწავლოთ თქვენით ფიქრი ჰა?რახან არ იშლით და როგორც ვატყობ ჩემი სუნთქვაც კი პრობლმაა თქვენთვის..(კისერი გაავარჯიშა და ხელები დაატკაცუნა)მოდით ბიჭებო,ცოტა გავერთოთ,ეს თქვა და ხელები გაშალა..ერთ -ერთი მისკენ დაიძრა...ხელჩართული ბრძოლა გაიმართა.ალექსისი უკვე აღარ ცდილობდა თავის მოთოკვას.გაავებული იბრძოდა.კლავდა,გლეჯდა,ფატრავდა,თავს აძრობდა.საშინელი სანახაობა დაატრიალდა ლილის სახლის წინ.ვამპირები გაოგნებულები უყურებდნენ და გასაქცევ გზას ეძებდნენ.
-ეს..ეს როგორ წარმოთქვა უკვე აღელვებულმა ნიკმა და ადგილიდან მიიმალა..სახლის უკანა კარს მიადგა და სახელური ჩამოსწია. სახლში შესვლას აპირებდა როცა გაავებლი ალექსი ეცა.
-გეგონა გაიპარებოდა არა ?სულ ასე სი**ვით როგორ უნდა იქცცეოდე..საზარელი ხმა ამოუშვა და ნიკი კედელს ააკრო..შენთვის სწრაფი სიკვდილი არ მემეტება ნაბი***რო..ესღა თქვა და კისერში ეცა..უკბინა და სწრაფად გაეცალა იქაურობას.

ღმერთო ჩემო ეს,ეს რაიყო..ნანხით გაოცებული და შეძრწუნებული ლილი ურიელს შესცქეროდა და ხელს ნერვიულად აწვალებდა.მე აქ ვეღარ დავრჩები..ეს ასე არ გამოვა,ჩემს გოგოს საფრთხეში ვერ ჩავაგდებ.ამჯერად გადავრჩი,მაგრამ არვიცი შემდგომ რა იქნება.მივდივარ.ურიელმა მოლოდ თავი დაუქნია და იქიდან გაუჩინარდა.

ლეა*
ეს რა ამბები ყოფილა.შენ რა ჰიბრიდი ხარ?მოსმენილით გაოგნებული შეჰყურებდა ურიელსა და ალექსის.
-ხო ლეა.ეს ასეა.შენთა ერთი სათხოვარი მაქვს.
-ოპაა მე მაგას ვერ შევძლებ..
-მოიცა შენ საიდან მიხვდი..გაოცა ალექსი.
-ეგ არაა შენი საქმე.გაეცინა და ხელები მაღლა აღაპყრო.შელოცვის წამოთქმა დაიწყო თუარა ქარი ამოვარდა და ლეას გარშემო ყველაფერი დატრიალდა.ნელ-ნელა ქარი შესუსტდა და საბოლოოდ შეწყდა.
-მზადაა,ამიერიდან როცა მოგინდები მაშინ იქცევი მგლად ბატონო ჰიბრიდო..გაეცინა და ვარჯიში განაგრძო.
-ხო მართლა ბებია სადაა?
-ისა..ქალბატონი ლილი წავიდა.ყველაფერი დაწვრილებით მოუყვა.მან კი მხოლოდ ის თქვა,რომ ასე აჯბებდა.შემდეგ კი ლილის სახლში მოინდომა წასვლა.
სახლში მისულმა ყველა საჭირო ნივთი აიღო და წამოსვლას აპირებდა როდესაც მია გაახსენდა..პადვალში ჩავიდა და კარი შეაღო.მია მუხლებზე იდგა და დაღლილი ხვნეშოდა.
-გთხოვ გამიშვი,ამ ტკივილს ვეღარ ვუძლებ.
-მთხოვ?ბედავ და კიდევ რაიმეს მთხოვ?მთელი ცხოვრება მოგანდაე მია..დად გთვლიდი,ყველაფერს გიზიარებდი.შენ კი ჩემი მოკვლა გქონდა განზრახული და ახლა მეუბნები,რომ გაგიშვა?ჰაჰ უნამუსო ხარ. ეს ტქვა და კარი გამოიხურა.

დროებით ყველაფერი მიწყნარდა,თუმცა ლეას ასეთი სიწყნარე ძალიან აშინებდა.გრძნობდა,რომ რაღაც ზალიან ცუდი უახლოვდებოდათ.
ცივი დღე იყო.ალბათ მოთოვდა კიდეც.ლეა და ალექსი სახლში ისხდნნ და ურიელს მოსალოდნელ საფრთხეზე ესაუბრებოდნენ,როცა ლეამ წუწუნი აიწყო.
-აუუ ცხელი შოკოლადი მინდა.ზებუნებრივი საქმეებით ისე ვარ დაკავებუბული,რომ ჩემი თავი სულდამავიწყდა.ასე,რომ წავედი ახლა მაღაზიაში და ხელტ ტკბილეულსაც გამოვაყოლებ..დაასრულა მონოლოგი და სახლი დატოვა.
მაღაზიიდან საყვარელი რაღაცები "გამოზიდა" და სახლის გზას დაადგა..გაბადრული სახით მიდიოდა,თუმცა უცნაური გრძნობა მაინც არ ასვენებდა თავს.ამდენჯერმე მიიხედა უკან მაგრამ ვერაფერი დაინახა.უცბად ეშმაკურმა იდეამ გაჰკრა თავში და თვალები დახუჭა.ბოლოს და ბოლოს ყოვლისშემძლე მაგი იყო.
"მოთვალთვალეს" ქურთუკში სწვდა და კედელს ააკრო.
-აბა ეხლა ამიხსენი რატომ მითვალთვალებ..
-სანამ შეტევაზე გადმოხვალ პატარავ,ბებიას დაურეკე და მოიკითხე.ეს თქვა და გაუჩინარდა.


ძალიან,ძალიან დიდი ბოდიში,რომ დავაგვიანე..ეს შედარებით პატარა თავია,მაგრამ ამის შემდეგ აღარ დავაგვიაანებ..იმედია მოგეწონებათ.ძალიან,ძალიან მახარებს თქვენი კომენტარები.მიყვარხაართ