-ემააა!- მთელი ხმით დაიღრიალა დენიელმა და მის ხმაზე კაარადაზე დალაგებული წიგნები ძირს გადმოვარდა, ხოლო ფანჯრები დაიმსხვრა. თვითონაც არ იცოდა დენიელმა რა ანაღვლებდა, ის რომ ჯესიკა მოკვდა თუ რიტუალი რომ ვეღარ შესრულდებპდა, მაგრაფ ფაქტი ერთია თავისი უგრძნობი გული ძალიან სტკიოდა. თვალებში ცრემლები ჩაუგროვდა და ერთი კუნცხალი გადმოუვარდა კიდეც. მის გალურჯებულ სახეს დაჰყურებდა და არ იცოდა რა ექნა. ამ დროს ემა მაღაზიაში იყო პროდუქტების მოსატანად გასული, ხოლო სახლში როცა მივიდა და ფანჯრები დამსხვრეული დაინახა უცებ ავარდა ჯესიკას ოთახში.
-რა მოხდა, რა სჭირს ჯესიკას? _ გაოგნებული უყურებდა მას ხოლო შემდეგ მის ტანს შეხედა
-ძმა გყავს?- უკვე აღარც გაოგნებული იყო და აღარც აღელვებული, რადგან იცოდა ჯესიკას არაფერი სჭირდა.
-მყავდა, თვითონ მოვკალი, შეიძლება უბრალოდ ვინმე მეთამაშება! მწარედ ვაზღვევინებ ვინც არ უნდა იყოს!! - კბილებში გამოსცრა - რა დროს ესაა, ის უნდა ვიპოვოთ, რადგან ჯესიკა მომიკლა - სახეზე ალმური ეკიდა და შურისძიების წყურვილით იწვოდა. სწრაფად წამოხტა და გასავლას აპირებდა ემამ ცალი ხელით რომ დააკავა
- ჩემი და შეგიყვარდა? - ეშმაკურად გაუღიმა.
-სისულელეებს ნუ ლაპარაკობ და გამატარე!
-დამშვიდდი, ჯესიკას არაფერი სჭირს მალე გაიღვიძებს.
-სერიოზულად? - თვალებ აციცმციმებულმა შეხედა.
-მართლა. მას ჩემი სისხლი დავალევინე და ვამპირად გარდაიქმნება.
-რა? მოიცა ანუ ის ჯადოქარი და თან ჰიბრიდი. ოუ ეს ხომ ძალიან მაგარია, კი გაუმარტივებს მის დამარცხებას , მაგრამ უფრო მეტი სამუშაო გვექნება მაშინ. უნდა ვასწავლოთ ვამპირობა, წყურვილის კონტროლი და საერთოდ ყველაფერი. - დენიელმა არ იცოდა თვითონაც რა უნდოდა, ჯესიკას მიმართ სულ სხვანაირი გრძნობები უჩნდებოდა რაც სასტიკად არ მოსწონდა, მაგრამ რაც არ უნდა მომხდარიყო ის უნდა მოეკლა, ამიტომ გადაწყვიტა პირველ რიგში მისი მშობლების გაუბედურებით დაეწყო ყველაფერი, შემდეგ მის ღირსებას შელახავდა. თავს შეაყვარებდა და თვითონ მოკლავდა. ეს გეგმა მოსწონდა მაგრამ ჯესიკა მაინც არ ემეტებოდა ამ ყველაფრისთვის. მაგრამ პირვანდელი ნათქვამის და გეგმის შეცვლას არ აპირებდა.
-ჰეი, დენიელ აქ ხარ?
-კი რა ხდება?
-მთელი ეს დროა გელაპარაკები და არც კი მისმენ?
-რა ხდება მეთქი?!
-ჯესსიმ წესით მალე უნდა გაიღვიძოს. ამის გაგონებაზე სწრაფად მივარდაჯესიკას და სახეზე ყურება დაუწყო, მალევე გაახილა სრულიად შეცვლილმა გოგონამ თვალები. კანი გათეთრებოდა, თვალები კი ყვითელი ჰქონდა რომელიც ნარინჯისფერში გადადიოდა. თუჩებს სისხლის ფერი მისცემოდა, ხოლო კანი კრიალა და ცივი ჰქონდა. სულ სხვა შეგრძნება დაეუფლა, თითქოს შეიცვალაო, მაგრამ თავიდან არაფერი.
-ასე რატომ მიყურებ დენ?
-ძალიან ლამაზი ხარ უბრალოდ- გაუღიმა და სარკესთან მიიყვანა.
-მე.. მე რა.. რა მჭირს? სულ სხვანაირი რატომ ვარ? - თავისი თავი ძალიან მოსწონდა მაგრამ არ სურდა რომ მისი ეჭვები გამართლებულიყო და ვამპირი აღმოჩენილიყო.
-ჯესიკა შენ ვამპირად გარდაიქმნები, მხოლოდ და მხოლოდ ადამიანი უნდა მოკლა, სისხლისგან დაცალო და მაშინ შენ ჰიბრიდი იქნები.
-ჰიბრიდი?
-ვამპირიც და მგელიც, ორივე ერთად.
-და თან ჯადოქარიც.-ჩაურთო ემამ.
-სხვა გზა არ არის?-იკითხა დანაღვლიანებულმა.
-არა.
-მინდა რომ გავისეირნო, მარტომ. და სახლიდან გავარდა.

******
დენიელი ტყისკენ, მოფარებულში წავიდა და ტელეფონზე გადარეკა. რამდენიმე გაბმული ზარის შემდეგ, ბენმა ყურმილი აიღო.
-გისმენთ, ბატონო. ბენი ჩვეულებრივი ადამიანი იყო, მოჭიდავე და საკმაოდ ძლიერი, მაგრამ არანაირი ზებუნებრივი არსება.
-ჯესიკა მორგანი იპოვე და გააუპა*ტიურე. ბოლოს კი ყელზე დანა ძლიერად ჩამოისვი.
-ეს რატომ უნდა გავაკეთო?
-არ გააკეთებ და მოგკლავ.
-სად არის ახლა ჯესიკა?
-holyrood park-ში , რაც მალე მით უკეთესი.
-კარგით. და ყურმილი გათიშა.

*****
ჯესიკა პარკში დასეირნობდა როდესაც ვიგაცამ ზურგზე მოიკიდა და სადღაც ძველი შენობისკენ წაიყვანა. გაოგნებისგან ენა ჰქონდა ჩავარდნილი, ხოლო როდესაც დასვა ჯესიკამ გაოგნებულმა ახედა
-ვინ ხარ და რაგინდა?!
-ბენი მქვია, ახლა კი გაიხადე!
-რა?
-ტანსაცმელი გაიხადე-მეთქი!
-შემეშვი უნდა წავიდე! შენთვის არ მცალია!
-ვერსადაც ვერ წახვალ! - ამ დროს ჯესიკას არაფერი აღარ ახსოვდა, შელოცვები საერთოდ გადაავიწყდა, მხოლოდ ხელ ფეხს იქნევდა. საკმაოდ კარგი წინააღმდეგობა გაუწია, მაგრამ მოჭიდავესტან რას გახდებოდა. უცებ ორივე ძირს დაეცა, ჯესიკას ზემოდან ახვნეშებული და გაოფლილი ბენი ეწვა ზემოდან, ბენი გაოფლილი ტუჩებით უკოცნიდა გოგონას ტუჩებს. ჯესის კივილი უნდოდა მაგრამ ძალიან გამოცლილი იყო და არაფრის თავი არ ჰქონდა.
-ბენ გამიშვი.. დამანებე თავი.. არ ქნათ.. გეხვეწები თუ ოდნავი ადამიანობა არის თქვენში გამიშვით..
-მინდიხარ!
-გთხოვ, გამიშვი!- როდესაც უკვე ჯესიიკას მუდარამ დაღალა, თავისი ოფლიანი მაისური უცებ გადაიძრო და პირში ჩატენა, რომ მისი ხმა აღარ გაეგონა და თავისი საქმე განაგრძო. ჯერ ტუჩებზე, სახესა და ყელზე კოცნიდა. შმდეგ კი მაისურში შეუცურა ხელები. ამდროს კი ატირდა ჯესიკა. ცდილობდა რომ ებრძოლა მაგრამ არაფერი გამოსდიოდა. საბოლოო წვეთი კი ის იყო როდესაც შარვალი შემოახია და საცვალი გახადა. ფეხები წელზე სემოაწყობინა და თვითონაც გაიძრო. ჯესიკა უკვე ვეღარც ტიროდა, სასოწარკვეთის მეტს ვერაფერს გრძნობდა, ვეღარც ტიროდა უკვე. ბედს შეეგუა. ისეთი გრძნობა დაეუფლა თითქოს რაღაც დიდი შეერჭო და გაასივა. ყველაზე სასინელება კი ის იყო როდესაც ბენმა ჯესიკაში მოისაქმა. წინ და უკან დაიწყო ბენმა მოძრაობა. ბენმა მოძრაობის საშვალება არ მისცა და ერთმანეთის გულის ცემას ასმენინებდა. მათი შიშველი სხეულები კი ერთმანეთს ეხებოდა. როდესაც ბენმა დაასრულა და წამოდგა ჯესიკას დახედა რომელიც ეგდო.
-მიკვირს ქალიშვილი რო იყავი. - ჩაცმა დაიწყობენმა და ბოლოს დანა აიღო და ყელზე ოდნავ გადაისვა. ჯესიკას მისთვის სასიამოვნო სუნი ეცა და შეეცადა თავი წამოეწია. სისხლი, ეს ის იყო რაც ახლა სჭირდებოდა. ვერც მიხვდა როდის წამოდგა ფეხზე და როდის მივიდა მასთან. ერთი წვეთი გასინჯა და მშიერ ცხოველად გადაიქცა. კისერი ჩამოაწევინა და კბილები ჩაარჭო ბენმა ღრიალი დაიწყო, რაზეც ჯესიკამ ირონიულად გაუღიმა და იქვე დაგდებულ თავის შარვალს ბოლო მოახია და პირში ჩაუტენა. სისხლისგან გამოცალა და ხელი გაუშვა.
-გემრიელი იყო-აღტაცებულმა თქვა, ხოლო მას რომ შეხედა სასოწარკვეთისგან აღმოხდა-ღმერთო, მე ის მოვკალი, და კედელთან ჩაიკეცა. ცოტახანში კი მთელ სხეულში საშინელი ტკივილი იგრძნო, თითქოს ძვლებს უმტვრევდნენ. ერთი დაიღრიალა და ცოტახანში ამ ტკივილმაც გაუარა. ემა და დენიელი უნდა ეპოვა ახლა. გადარჩენილი ტანსაცმელი ჩაიცვა და გარეთ გავიდა, მაგრამ სასწრაფოდ უკან დაბრუნდა, რადგან მზემ მას დამწვრობა და წყლულები გაუჩინა. ახლა კი იჯდა და მის მოკლულ ადამიანს უყურებდა.

ისევ დავაგვიანე, მაგრამ მგონია რომ მკითხველები აღარ ყავს. ველი კომენტარებს. ♥