ლივის სიკვდილის შემდეგ ყველაფერი შეიცვალა , ყველა შეიცვალა , ყველას თითქოს რაღაც შავმა ფრინველმა გადაგვიფრინა და დაგვწყევლა .
კოლი გაგიჟებულია და ხან რას ლეწავს ხან რა ...ხანაც დღეების მანძილზე გაუჩინარდება და შემდეგ ბრუნდება დახეული შარვლებით და დახეული მაისურით . ახლა ვიღაც გოგონა გაიცნო -მე.ავია და კოლიც ერთობა , სულ სვამს . იშვიათადაა ფხიზელი . '
ბრაიანი კი სთავის ოთახშია ჩაკეტილი და ღმერთმა იცის რას აკეთებს . ხანდახან თუ გამოდის ხოლმე მხოლოდ მაშინ როცა სისხლი უნდა .
მია -ლივის და- ჯადოქარი აღმოჩნდა და ჩემთან ერთად ცდილობს იპოვოს გამაცოცხლებელი შელოცვა , რომელიც წარმოდგენაც არ გვაქვს იმოქმედებს თუ არა .
---------------------------
-მორჩი დღიურის ჩაწერას და ჩამოდი ქვემოთ ! -აჰკივლა მიამ ვიოლეტს და დივანზე მაგრად დაემხო .
-ახლავე , მოვდივარ !-ვიოლეტმა დღიური დახურა , ღრმად ჩაისუნთქა , ლივის ფოტოს გახედა და ქვემოთ ჩავიდა .
ბრაიანი დივანზე იჯდა და ლივის ფოტოს გაშტერებული დაჰყურებდა თითქოს რაიმე ანტიკვარული ნივთი ყოფილიყოს . მია კი დაღონებული სახით კითხულობდა ღაცად ძველებურ , მტვერიან წიგნს .
-კოლი სადარის ?-იკითხა ჩამოსულმა ვიოლეტმა და ჯერ ბრაიანს ხოლო შემდეგ მიას გახედა .
-ალბათ კეიტთანაა (ის მე.ავი ) . -ჩაილაპარაკა მიამ და ვიოლეტს გახედა .
და უეცრად კარის გამარუებელი ჭრაჭუნი მოესმათ , კარგი გაიღო და იქიდან კოლი შემოვიდა .
-კოლ , სად იყავი ?-მივარდა ვიოლეტი .
-ანგარიში შენ უნდა ჩაგაბარო ?!-უხეშად უცასუხა .
-კოლ , მაინტერესებს სად დადიხარ ! არ მინდა იმ ვიღაც კეითან ერთად იყო .
-შენ ვერ გადაწყვეტ ....
-არა , ახლა შენ მომისმინე . ლივს როგორმე დავაბრუნებთ , ამას გპირდები . -თვალიდან ცრემლი წამოუვიდა ვიოლეტს .
-ტყილ იმედებს ნუ მაძლებ , ვიოლეტ . -ეს თქვა და თავის ოთახში შევიდა .
საწოლის ზემოთ გარკვევით ჩანდა ლივის პორტრეტი , რომელზედაც საოცრად იღიმებოდა . რაღაც არაარსებული ძალა ჭირდა ლივს , გადამდები სიცილი , საოცარად მეტყველი თვალები ...
კოლი ფანჯარასთან დადგა და მთვარეს გახედა , გაახსენდა ლივთან გატარებული ყოველი წამი . მისი ჯიუტი სახე , საყვარელი გაოხედნა , ყოველთვის მეოცნებე თვალები ... გაახსენდა მათი პირველი კოცნა .
---------------------------
ღამის 4 საათზზე კარის კაკუნმა ყველა გააღვიძა . დიდ მისაღებ ოთაახში ყველა შეიკრიბა ...
-ვინ უნდა იყოს ?-იკითხრა ბრაიანმა და დაეჭვებით გაიხედა კარებისკენ .
- მეშინია !-ჩაილაპარაკა მიამ .
-მეც !-აჰყვა ვიოლეტის .
ეს სიტყვა იყო რომ კარი ჭრაჭუნით , ნელა გაიღო იქიდან კი მოხუცი მამმკაცი შემოვიდა . შეშინებული ჩანდა , აკანკალებული შევარდა მათ სახლში და ახალგაზრდებს მიუახლოვდა , დაკოჟრილი ხელებით დაეყრდნო კოლს და ენის ბლუყუნით ამბობდა გაურკვეველ სიტყვებს .
-ის , ის , ის ....
-დიახ , თქვთ რა მოხდა ?
-ის დაბრუნდა და ის საშიშია . მეშინია !
-ვინ ვინ დაბრუნდა ვინ ?
-ის ძალიან ახლოდაა და ის თქვენთვისაც საშიშია .
-რა ქვია მას ვინ არის ის ?!-უკვე გაღიიანებულმა იყვირა კოლმა .
-ბნლი დედოფალი . -ეს თქვა და გონება დაკარგა .

---------------------------
შუაღამის ცაზე ,ზღვის ნაპირას გარკვევით მოჩანდა საოცრად თეთრი , ულამაზესი ცხენი რომელიც რამოდენიმე წამში ზღვაში შევიდა .
ულამაზესი სანახაობა იყო , ზღვა თითქოს შუაზე გაიყოო და ცხენს გზა გაუთავისუფლაო ისე მოჩანდა ..... ვარსკვლავებით მოჭედილ ცაზე , ზღვის ხმა , სილამაზე . რატომ არ შეიძლება ეს რეალურად მომხდარიყო ? ანდაც რატომ არ შეიძლება ნებისმიერ ჩვენთაგანს დამართნობა .
რამდენიმე წამში ცხენი ნაპირას დაბრუნდა , თავი გაიქნია და დაიჭიხვინა . ახლა ის მარტო აღარ იყო ...




მგონი ცუდი დასაწყისი არ იყო ხომ ? ესპატარა თავია , მაგრამ შემდეგ უფრო დიდი იქნება . ცოტა გააქტიურდით თორემ რა აზრი გაგრძელებას ? აღარ გავაგრძელებ , სერიოზულად !