- გაიღვიძე პატარავ?
- დედა გთხოვ რა...
- უბრალოდ მინდოდა მოგსალმებოდი, მთელი კვირაა ხმა არ ამოგიღია , რა ხდება არ მეტყვი??
- უნდა წავიდე მაგვიანდება ...
მარიამმა დედას აკოცა და წავიდა თუმცა სული და გული სახსი თავის საწოლში რჩებოდა.
პირველად შეაბიჯა იქ სადაც საერთოდ არ ეხალისებოდა შესვლა , მაშივე გაემართა აუდიტორიისკენ , გოგოებმა შური ვერ დამალეს როცა დაინახეს ღია ფერის თმიანი მწვანე თვალება თავჩაქინდრული გოგონა
ულამაზესი გოგო იყო მარიამი უბრალო ძალიან უბრალო , ბიჭები აღბრთოვანებას ვერ მალავდნენ რაც შურიან „ძერსკ“ საზოგადოებას არ გამოპარვია.
- დაჯექით
გაისმა ბოხი ხმა . მარიამი აუდიტორიის ბოლოში მოკლათდა და დაიწყო ფსიქოლოგიის ლექციაც, 2 საათი 4 ად ეჩვენებოდა მარიამს არც კი აკვირდებოდა მის გარშემო ხალხს მხოლოდ იჯდა თავჩახრილი და ლექციას უსმენდა.
- შეილება? ბოდიშს ვიხდი დამაგვიანდა
გაისმა ის ნაცნობი ხმა რომელიც უკვე უკვე გაგონილი ქონდა და 1 კვირა ჩაესმოდა ეს ხმა თუმცა ამ ხმის პატრონი ხომ უკვე აღარ იყო...
- შემოდი და დაჯექი დროზე ისედაც ბევრი გამოტოვე.
ბიჭი ბოლოსკენ დაიძრა თაის ადგილი უკვე დაკავებული იყო.
- მარიამ???! შენც აქ სწავლობ?
მარიამმა თავი აწია და უნებურად თვალებიდან ცრემლები წვიმასავით წამოცვივდა , არც ის გახსენებია სად იყო და ლაშას ატირებული გადაეხვია არა ეს არ იყო ჩახუტება რამის ნეკნები ჩაუმტვრია.
- რა მოხდა შენც საინფორმაციოდან მოისმინე? ჩემი მოსახელე მოგვარის დაღუპვის ამბავი?
- ჰო მეგონა , მეგონა ისევ დაუმშვიდობებლად დაგკარგე.
ტირილს ვერ წყვეტდა მარიამი.
- უკაცრავად შეილება ლექცია გავაგრძელოთ?
წამოიძახა ერთ-ერთმა ლაშაზე უგონოდ შეყვარებულმა „ გამოსულმა“ ბარბიმ რომელიც ბუდის ქანდაკებას უფრო გავდა მაგრამ ამის აღიარება არც თითონ უნდოდა და არც სხვას აძლევდა საშუალებას მდიდარი მამიკოს შვილი.
- როგორ? ასეთი დამთხვევა როგორ შეილებოდა რომ მომხდარიყო?
- აი მაშინ რომ არ გაქცეულიყავი და მობილურის ნომერი გქონოდა ხომ გადაამოწმებდი ცოცხალი ვიყავი თუ არა ? ) ისე ინერვიულე? 
- მე ერთი კვირა გიგლოვე...
- ჰოდა ახლა ჩემი ტელეფონის ნომერს მოგცემ ასეთი შემთხვევებისთვის 
- ვინ იცის იქნებ ისეც ავკრიფო ხოლმე  
მარიამს თვალები ისევ ისე უბრწყინავდა და ამას ვერც მალავდა, სითბოთი სავსე თვალებით შესცქეროდა მის გვერდით მჯდომ საღსალამათ ლაშას და მისგანაც იგივე მზერას იღებდა 
ლექცია ისე დამთავრდა თვალი არ მოუცილებიათ ერთმანეთისთვის უნებურად გაურბოდათ თვალი ერთამნეთისკენ რაც ნუცას თვაებს არ გამორჩენია.
- ვინ არის?
არ დააყოვნა ნუცამ ლაშას გამოკითხვა..
- ჩემი პირველი სიყვარული
- ისევგიყვარს?
- რა არ მეტყობა? მაგრამ ის გულგრილია , ისევ გულგრილია...
ძლივს ამოილუღლუღა ლაშამ ლაშამ მოღუშული თვალებით , რა იცოდა რა ტრიალებდა მარიამის პატარა გულში.
ნუცა ზიზღს და შურს ვერ მალავდა მარიამის მიმართ
- ‘’არ მოგცემ უფლებას ლაშა წამართვა’’ ...
ერთი და იგივეს ფიქრობდა ერთი და იგივეს ფიქრობდა მარიამის დანახვაზე , არადა როდის იყო ლაშა მისი?! ან საერთოდ ვინმესი.
- გამარჯობა.. მარიამი გქვია ხომ?
წამოადგა გიგა თავს როცა ლექცია სადაც იყო დაიწყებოდა
- კი , მარიამი მქვია გამარჯობა 
მეგობრული ღიმილით გასცა პასუხი მარიამმა .
- მე გიგა ვარ შენი კურსელი
გიგა ისევე როგორც ნუცა წელვადი სასტავის წევრი გახლდათ და თავი უნივერსიტეტის მაჩოდ მოქონდა რადგან დეკანის შვილი იყო
- სასიამოვნოა გიგა 
- არ გინდა დღეს ჩემთან მოხვიდე? სახლში პატარა წვეულება იქნება კურსელებისთვის სწავლის დაწყების აღსანიშნავად
- არ ვიცი ვნახოთ  დაფიქრდები 
- ჰო... კარგი იქნებოდა , თან კურსელებს გაიცნობდი შენ ხომ გვიან შემოგვიერთდი  აქამდე სად სწავლობდი?
- გერმანიასი დავხურე პირველი კურსი 
- აჰა ესეიგი გერმანულიც გეცოდინება 
- კი ვიცი ....
- კარგი მოკლედ აი ჩემი ნომერი და თუ გადაწყვეტ წამოსვლას გამიხარდება 
- მადლობ 
გიგა თავის მეგობრებისგან მაინც განსხვავდებოდა ... ეტყობოდა უბრალოდ დეკანის შვილობა იყო მისი პოპულარობის მიზეზი . ბოროტი არასდროს ყოფილა .
- რა უნდოდა გიგას?
- რაღაც წვეულებაზე დამპატიჟა კურსელები ვიქნებითო ყველანიო .
- ყველა არა ! მე არ მივდივარ ვერ ვუძლებ მათ პოპულარობას :D :D :D :D
მარიამმა ის მოისმინა რისი მოსმენაც ასე უნდოდა რადგან იქ თუ წავიდოდა მხოლდ ლაშასთან ერთად , ისე საერთოდ არ ქონდა სურვილი მისთვის „ უცხო“ ხალხთან ყოფნის .
- ჰო არც მე ვაპირებ 
- მასინ ჩემთან ერთად წამოდი
უცებ წამოცდა ლაშას და თითქოს უკვე მზად იყო უარყოფითი პასუხისთვის .
- კარგი წამოვალ 
- იმასაც არ მკითხავ სად?
- არა გენდობი 
ბედნიერებისგან ცქმუტავდა ორივე თუმცა ამას არცერთი არ იმჩნევდა .
- 4 საათზე გამოგივლი , ისევ იქ ცხოვრობ?
- ჰო ისევ იქ 
ჩიტივით მიფრინდა სახლში მარიამი დედამისს ჩაეხუტა , თვალები სიხარულისგან უბრწყინავდა დედას რას გამოაპარებდა 
- რა იყო დედი რა მოგივიდა ?! დილით დანა პირს ვერ გაგიხსნიდა
- ცოცხალია დეეე )))) ჯანმრთელი და 4 ზე გამომივლის .:)))))
- ვინ დედი ლაშა?
- ჰო დეე ერთ ჯგუფში ვართ 
- უი როგორ გამახარე დედი... მეც შენთან ერთადგამოვიგლოვე ის ბიჭი 
აი დადგა ნანატრი 4 საათიც და ტელეპონზე ზარიც გაისმა
- ჰე აბა რას იზამ ჩამოხვალ?
- კი მოვდივარ 
მარიამი კიბეზე კი არ ჩადიოდა მიფრინავდა , უბრალოდ ჯინსებში და მაისურში ისეთი არაჩვეულებრივი იყო რომ ლაშა ლაშა ღიმილს ვერ იშორებდა თვალებიდან რომ ისევ იმ ერთადერთთან იყო.
- წავედით ...
- ჰო წავედით ))
მთელი გზა არცერთს არ ამოუღია ხმა , მხოლოდ ერთმანეთის ცქერით ტკბებოდნენ . როცა მარიამი აზრზე მოვიდა უკვე ჯვრის მონასტერთან იყვნენ
- Wow რა ლამაზია აქაურობა <3
- ჰო ძალიან  როცა ფიქრი მინდა სულ აქ მოვდივარ ))) იმ დღესაც აქ ვიყავი ჩემი სიკვდილის ამბავი რომ გავიგე ))
- და რაზე ფიქრობდი ?
ისე უნებურად წამოცდა მარიკოს და პასუხის მოლოდინში სახე უბრწყინავდა . უნდოდა ის გაეგონა რაზეც ის დრო ოცნებობდა როცა ლაშას გლოვობდა ცოცხალ ლაშას ....
- რაზე? არაფერზე..... აი რომ გეკითხა ვიზეო გიპასუხებდი ))))
- მაშინ ვიზე?
მორცხვად იკითხა მარიამმა .
- შენზე ! შენთან შეხვედრაზე ამდენი წლის შემდეგ, ვფიქრობდი რას ვგრძნობდი მაშინ და ახლა 9 წლის შმდეგ.....