მარიამ ყიფიანი ჯერ კიდევ ოთხი წლის იყო როცა პირველად გამოავლინა თავისი ძლიერი ხასიათი . სულ პატარასაც შემტევი ხასიათი ჰქონდა, ორი წლისამ დაიწყო ლაპარაკი , მართალია გამართულად ვერა ,მაგრამ აზრის გამოტანა შესაძლებელი იყო და იმ დღიდან მისმა მშობლებმა იცოდნენ რომ ეს გოგო ჩვეულებრივი არ იქნებოდა . ჩვეულებრივი არც არავინააო იტყვით, რადგან თითეული პირი ინდივიდუალურია და ყველა დანარჩენისგან განსხვავდება , მაგრამ მარიამ ყიფიანი სხვა ფენომენი იყო.
მეგობრებმა არც დაოჯახების შემდეგ შეწყვიტეს ურთიერთობა იმდენად მჭიდრო იყო მათი კავშირი შვილებს ერთად ზრდიდნენ ბავშვობიდან . ბაღშიც ერთად შეიყვანეს და მიუხედავად იმისა რომ პატარები იყვნენ თავიდანვე შესამჩნევი იყო თუ როგორ უყვარდათ ერთმანეთი, მათი სახით მეგობრობის უიშვიათეს მაგალითს უყურებდნენ.
მარიამს ახლაც კარგად ახსოვს როგორ დაინახა ეზოს ერთი ბოლოდან მეორეში მოჩხუბარ ბიჭებს, ოთხი წლის ბავშვების ჭიდავსაც თუ ჩხუბი ერქვა, მაგრამ თავადაც მათი ასაკის იყო და მაშინ ეს საშინელ ფაქტად მიაჩნდა ვერ იაზრებდა, მაგრამ პროტესტის გრძNობა უჩნდებოდა . დაინახა როგორ დააგდო მიწაზე თორნიკე მასზე ძლიერმა ბიჭმა და მანდ გაგიჟდა ხელში დიდი თოჯინა ეჭირა და ის დაუშინა ბიჭს, სანამ არ მოშორდა თორნიკეს მანამ არ გაჩერდა. მასწავლებლებმა მშობლები დაუბარეს თითქოს ოთხი წლის ბავშვს ბევრ რამეს გააგებიებდნენ და კონფლიქტს აღმოფხვრიდნენ. თორნიკეს დაცემისას მუხლი გადაეღვლიფა და სისხლი სდიოდა მარიამი უყურებდა გაბრაზებული და მეტოქეს უბღვერდა ხელები მკერდთან გადაეჯვარედინებია და სიტყვას არ ძრავდა . მშობლებმა დაარიგეს რომ ჩხუბი ცუდი იყო და ბოდიში მოეხადათ ერთმანეთისთვის, მაგრამ არცერთი იძვროდა ადგილიდან ,დუმდნენ და თვალებით ბურღავდნენ ერთმანეთს.
მარიამი ფიზიკურად ძლიერი იყო თორნიკე კი შვიდთვიანი იყო და მუდამ სუსტ, ფერმკრთალ ბავშვს ძალა არ შესწევდა მასზე ძლიერ ბიჭებთან ბრძოლის. ხასიათი კი ისეთი მედგარი ჰქონდა ჰიზიკური შესაძლებლობები ავიწყდებოდა მსგავსი სიტუაცია დაახლოებით ცხრა წლის ასაკამდე გაგრძელდა . მუდამ შემტევი ხასიათის მქონე მარიამს ერთ-ერთ პარალელ კლასელთან კამათი მოუვიდა იმდენად გააბრაზა ბიჭი მკლავში ხელი მოუჭირა და ბოლო ხმაზე უყვიროდა მაინც ამაყად იდგა თავის აზრზე და ბიჭს უარესად აბრაზებდა როცა ეგონა ცუდად იყო მისი საქმე თორნიკე მოევლინა მშველელად უყურებდა როგორ ეჩხუბებოდა ბიჭი მის მეტოქეს და აღიქვავდა მის ცვლილებას. ის აღარ იყო სუსტი ბავშვი რომელსაც მისი დაცვა სჭირდებოდა, ბედნიერი იყო ამ ფაქტით, უხაროდა რომ მისი თორნიკე არავის უხრიდა ქედს . მას შემდეგ ორივეს ერთმანეთი გაჰყავთ როცა საჭიროა ძმებივით ერთდდებიან და უკან ერთ ნაბიჯსაც არ დგამენ .
ორივე კარგი მოსწავლე იყო მაგრამ ნაკლებად შეიძლება დავარქვათ „წიგნის ჭია“ ყველაფერთან ერთად სწავლას ახერხებდნენ და არა სწავლასთან ერთად გართობას . მარიამს ერთი უფროსი ძმის გარდა ჰყავდა თანატოლი თორნიკე რომელიც მისთვის ყველაფერი იყო თითქოს მარიამის სახით არც ყავდა ირაკლი ყიფშიძეს გოგო . თუ უფროსი ვაჟი მიშო შეჰყავდა ჭიდავზე მარიამისთვისაც დაჯავშნილი იყო ჯგუფში ადგილი . თავიდან პროტესტს გამოთქვამდა არ უნდოდა გოგო ასე გაეზარდა მაგრამ რომ ხედავდა ამით სიამოვნებას იღებდა ქალბატონი შეეშვა დარდს . სულ ბიჭებთან ერთად იყო ,ყავდა მხოლოდ თათა, რომელიც ისეთი ნაზი და სიფრიფანა იყო ვერავინ ხვდებოდა ასეთ სათუთ გოგოს ამ ქაჯთან რა საერთო ჰქონდა, მაგრამ ავსებდნენ ერთმანეთს . თათუც ამ განუყოფელი სამეულის ნაწილიგახდა თავისი სენტიმენტალური ხასიათით, სისუსტით , სინაზით და დაღვრილი ცრემლებით რომელიც მათი გადაღვლეფილი მუხლების და დაკაწრული ხელების დანახვისას უკიაფებდა ლურჯ თვალებში.
დროთა განმავლობაში სიმშვიდის შენარჩუნება ისწავლა , ნეიტრალურ მდგომარეობაში ყოფნას მიეჩვია და ამით სიმშვიდეს მოიპოვებდა. არასდროს ჰქონდა დაძაბული ურთიერთობა ვინმესთან ერთნაირად მეგობრობდა ბიჭებთან და გოგოებთან, იცოდა ყველას „გასაჭირი“ კუბიდონის როლსაც კი ასრულებდა ხოლმე ,მისი საშუალებით ბევრმა მისმა მეგობარმა აღიარეს გრძნობები და წყვილები შექმნეს. ბედნიერებას იღებდა მის ირგვლივ მყოფებს გახარებულებს რომ ხედავდა თავად კი არასდროს უფიქრია ვინმეს შეყვარებაზე . უკვე 15 წლის ასაკში თორნიკე უსიმპატიურეს ბიჭად ჩამოყალიბდა, რომელზეც მთელი სკოლის გოგოები გიჟდებოდნენ, მარიამის ცხოვრებაში კი, როგორც ბევრ თინეიჯერს ემართება, ურთულესი ეტაპი დადგა წონაში მოიმატა ისედაც არ იყო სუსტი მაგრამ უკვე ძალიან გადააჭარბა ზღვარს ეს არ მოსწონდა მაგრამ პიკი იყო გლუვ კანზე ფერიმჭამელების სიმრავლე . ცდილობდა სიმშვიდის შენარჩუნებას გადაერთო მეცადინეობაზე გართობაზე უამრავ წრეზე შევიდა მაგრამ სპორტის ვერც ერთ სახეობას გაეკარა ,ფიზიკურად არ ჰქონდა ძალა დაიწყო მაგრამ იმდენად აწუხებდა ძვლების ტკივილი და სისუსტე ყველაფერს შეეშვა უკვე ხელოვნების დარგებს მიეძალა ბიჭებიც აიყოლია, აბა მარტო მარიამს ხომ არ გაუშვებდნენ სადმე . მშობლებმაც იხეირეს ასე ასწავლეს გიტარაზე, ფანდურზე და დასარტყამ ინსტრუმენტებზე დაკვრა ყოყლოჩინა შილებს რომ არა მარიამი არც ერთი გაეკარებოდა მსგავს ნივთს . პიკი იყო მარიამმა ცეკვაზე სიარული რომ დაიწყო ,ერთ-ერთ ზაფხულს, ეს მისგანაც მოულოდნელი იყო ვერ ხვდებოდნენ გოგოს რომელიც კაბასაც კი არ იცმევდა რატომ დააინტერესა ქართულმა ნაციონალურმა ცეკვამ სადაც ქალი ისეთი ნაზი და კეკლუცი იყო . ესეც გადალახეს სკოლის დამამთავრებელ კლასში უკვე იცოდა რომ ექიმობა სურდა უნდოდა ადამიანებს დახმარებოდა და შეძლებოდა მათი სიცოცხლის გადარჩენა ამიტომ მშობლებთან დიდი გასაუბრების შემდეგ დიდ ბრიტანეთში წასვლა გადაწყვიტა გამოცდები ჩააბარა უფროსი ძმა მიშო უკვე სწავლობდა უნივერსიტეტში საქართველოში რადგან საზღვარგარეთ წასვლა არ მოინდომა თორნიკე კი მასთან ერთად წავიდა იგივე სასწავლებელში უბრალოდ ბიზნესის მართვაზე სწავლობდა ყმაწვილი. ალბათ ამან განაპირობა მშობლების მშიდად ყოფნა კომუნიკაციის საშუალებების დამსახურებით ასე თუ ისე მონატრებას იხშობდნენ .
სრულიად ახალი ეტაპი დაიწყო მეგობრების ცხოვრებაში. თორნიკე დედისერთა იყო მიშო და მარიამი იყო მისი დედმამიშვილები და ორივეს აღმერთებდა . მარიამს და მას არაფერი ჰქონდათ დასამალი მიშოსაც კი არ ეუბნებოდნენ იმდენ რამეს რასაც ერთმანეთს. ყოველთვის გრძნობდნენ როდის ტკიოდა ერთ-ერთ მათგანს და დაუყოვნებლივ მშველელად ევლინებოდა , გულახდილი საუბრის შემდეგ ყველა დარდი ქრებოდა . ორივეს უჭირდა ახალ გარემოსთან შეგუება სწავლაც რთული იყო მარიამი ღემეებს ათენებდა უკვე გამოფიტული იყო და ძალიან ღელავდა მაგრამ მაინც არ იხევდა უკან რამდენჯერ უნახავს თოკოს სკამზე ჩამოინებული , წიგნზე ედო თავი და ლამის მთელი გვერდი ლოყაზე ჰქონდა გადასული . ფრთხილად აწვენდა საწოლში აკოცებდა შუბლზე გაღიმებული და ოთახს ტოვებდა საერთოდ საცხოვრებელში ვინ მისცემდა მასთან დარჩენის ნებას.
რამოდენიმე თვეში შეეჩვივნენ გარემოს უკვე გართობაც დაიწყეს ახალი სასიამოვნო საქმეები აღმოაჩინეს , საზოგადოებას შეერწყნენ უკვე მათი ნაწილი იყვნენ .
ბაბნიკი თორნიკე „წინდებივით იცვლიდა“ გოგოებს მარიამი კი ამაზე ხალისობდა . დრო ყველაფერს ცვლის მარიამი აღარ იყო თინეიჯერი გოგონა ფერიმჭამელებითა და ზედმეტი წონით უკვე დახვეწილი ფორმების მქონე მშვენიერი გოგო იყო. ცვლილებების შემჩნევა გვიჭირს როცა ყოველ დღე ვხედავთ არ გვაქ დაკვირვების საშუალება მხოლოდ მაშნ ვამჩნევთ მეტამორფოზას როცა გვაიძულებენ თვალების გახელას .
თორნიკე და მარიამი გამოცდების ჩაბარებას აღნიშნავდნენ კლუბში . ქალბატონს ტანზე გამოყვანილი მუხლამდე კაბა და მაღლები ეცვა , გრძელი თმა დახვეული ჰქონდა და მოძრაობის დროს წელზე ტალღებად ეფინებოდა, მკვეთრი მაკიაჟი და სუპერ გოგო იყო . თორნიკეს რა თქმა უნდა მის სექსუალურბაზე ყურადღება არ გაუმახვილებია მხოლოდ მაშინ აეხილა თვალები როცა მეხუთედ მივიდა მარიამთან ბიჭი ცეკვაზე დასათანხმებლად . შემთვრალი ქალბატონი წაყვა არაფხიზელ მდგომარეოაში მყოფ ახმახს რომელიც ცეკვის დროს უმისამართოდ დაატარებდა გოგოს გამოყვანილ სხეულზე დაძაღვულ ხელებს . თორნიკეს სისხლი ჩაექცა ,სწრაფად გამოსტაცა გოგო ხელებიდან ბიჭს და წამში მოაშორა იქაურობას
-რატო მივდივართ ჯერ ადრეა ხვალ არ გვაქ სწავლა თორნიკე სად გარბიხარ ვაა- გამოსტაცა ხელი და ჯიქურ შეხედა
-სხვა დროს შარვლით წამოხვალ მსგავს ადგილას - ეს რო უთხრა წარბებშეკრულმა ბიჭმა ეგრევე მოწვა რა უნდოდა და სიცილი დაიწყო - რატო ვერ შევამჩნიე შენი ასეთი ცვლილება?
-აბა სულ პუტკუნა ხო არ ვიქნებოდი
-არც მაშინ არ იყავი ეგეთი მსუქანი უბრალოდ იმ სიფრიფანა გოგოებთან ჩანდი ეგრე - ხელი მოხვია და გზას ფეხით დაუყვნენ , გრილი ნიავი ელამუნებოდათ სახეზე და სასმელისგან ახურებულ სხეულს ტემპერატურას უცვლიდა
-არ გვინდა მაგის გახსენება ცუდად მახსენდება
-მაშინ არაფერი გეტყობოდა ჩვეულებრივად აგრძელებდი ცხოვრებას
-ხო მაგრამ ეგ თავდაცვითი ინსტიქტი იყო ხომ იცი ვერ ვიტან ერთ ადგილას გუბესავით დგომას მე ოკეანე ვარ . როცა მქონდა ფიქრის საშუალება სულ მაწუხებდა ჩემი მაშინდელი მდგომარეობა იმიტო კი არა რომ ბიჭები „ძმაკაცს „ ხედავდნენ ჩემში გოგოს ნაცვლად უბრალოდ მე არ მომწონდა ჩემი თავი ეგ კი ყველაზე ცუდი პერიოდი იყო .
-მაპატიე რომ ვერ ვამჩნევდი ამას შენ ჩემთვის ყოველთვის შეუცვლელი ხარ და ვერ გავიაზრე რომ შეიძლება ცუდად ყოფილიყავი- ხელი მოხვია ბიჭმა და გულში ჩაიკრა - მაინც არ ჩაიცვა ეგეთი კაბები რა არ მომწონს ბიჭები რომ გაშიშლებენ თვალებით მინდა თვალები დავთხარო - ბოლოს გაბრაზებულმა უთხრა ,მარიამი ისევ აკისკისდა
-ყველა შენნაირი ბაბნიკი ხო არაა შე საძაგელო- ხელი წამოკრა მხარზე და გზა განაგრძო
- მალე უნდა ჩამოვიდეს მიშო მე მარტო ვერ მოგივლი შენ ვიღაც მომტაცებს შენს თავს და ირაკლი დამბრიდავს მერე მიშო მომკლავს
-აიი აიი შენ არ განაღვლებს ხო ? დიდი მადლობა
-ჩემი გიჟი გოგო მოდი აქ - წინ წასულს დაეწია ხელი მოხვია და ჰაერში აწია დიდი ხანი ატრიალებდა ორივე იცინოდა ბოლოს დაიღალნენ და იქვე სკვერში დასხდნენ . ბევრი ისაუბრეს და შუაღამით დაბრუნდნენ ოთახებში.
იმ დღის შემდეგ თოკო სულ ყურადღებით იყო , ახალი ფუნქცია შეითვისა უკვე ყველა თაყვანისმცემლის ვინაობა იცოდა . მარიამს ვინაიდან არც ერთს სწყალობდა ყველა გაქრა ერთმანეთის მიყოლებით ზოგს რა ჰქონდა მოტეხილი ზოგს რა . მარიამმა არ იცოდა ეს ყველაფერი თორე ცუდი დღე დაადგებოდა თორნიკეს .
ხუთმა წელმა სწრაფად განვლო გადაწყვიტეს სამშობლოში დაბრუნებულიყვნენ თორნიკე მამამისის კომპანიას ჩაუდგებოდა სათავეში, მარიამი კლინიკაში დაიწყებდა მუშაობას თან სწავლას გააგრძელებდა მედიცინის დოქტორის ტიტულის მისაღებად . ბოლო ორი წელი მიშოც მათთან ერთად იყო გაცვლითი პროგრამით ამიტომ სამი შვილი დაუბრუნდა დიდ ოჯახს . თათა იყო ყველაზე ბედნიერი რადგან კომპიუტერის მონიტორის ნაცვლად ნახავდა მეგობარს და დროს მასთან ერთად გაატარებდა.
დიდი დახვედრა მოუწყვეს ახალგაზრდებს მგონი ერთი კვირა დასჭირდათ მეგობრების ნათესავების და ნაცნობების მოსანახულებლად მოსალხენად და ძველ გარემოსთან კვლავ შესაგუებლად .
………
ქალბატონ მარიამს რომ ჰკითხოთ ყველაზე მეტად რა გიყვარსო იმ წამსვე გიპასუხებთ „ძილი“ , უყვარს მაგრამ ვინ აძლევს გამოძინების საშუალებას მითუმეტეს, როცა სულ სადღაც აგვიანდება ჯერ ბაღში, შემდეგ სკოლაში , უნივერსიტეტში სიარულის დროს მაო არ ჰყავდა გვერდით და მიეჩვია როგორღაც მაგრამ ისევ გადაეჩვია და უკვე სამსახურში მთავარი „მაღვიძარა“ კი შეუცვლელია, რომელიც ნამდვილი მაღვიძარასგან განსხვავებით საქმეს პირნათლად ასრულებს და აი ისიც გამოჩნდა „მძინარე მზეთუნახავის „ საძინებლის კარი შეაღო და ოთახში შესვლისთანავე დაიწყო ხანგრძლივი გაღვიძების ცერემონია
-დეე გაიღვიძე დაგაგვიანდება. მარ გაიღვიძე სწრაფად დეე - საბანს დასწვდა მოაშორა გოგონას რომელიც საცვლისა და ბრეტელიანი მაისურის ამარა იწვა , ბალიშში ჩაერგო სახე და გრძელი თმები უფარავდა სახეს და ლამის ფუმფულა ბალიშიც აღარ მოსჩანდა
-აუუ მაო მადროვეე- ძილისგან შეცვლილი ჰქონდა ხმა ხელების მოძრაობა დაიწყო საბანი რომ ეპოვა და გადაეფარებია მაგრამ ვინ დააცადა მაია დახელოვნებული იყო თავის „საქმეში“ -ქალბატონო ადექი თორე მიშო მოდის ცივი წყლის ბოთლით ხუთი წუთი გაქ დრო - ძილისგან დახშულმა გონებამაც კი გაიაზრა რომ მისი გიჟი ძმა მართლა შეუვარდებოდა ოთახში . სწრაფად წამოიწია შემდეგ გადაბრუნდა და დედიკოს გაუცინა
-დილამშვიდობის დეე- არეულ თმაზე ხელი გადაისვა მუხლებს დაეყრდნო და დედიკოს მოეხვია ლოყები დაუკოცნა ქალს - ჩემი ლამაზი დედიკო აბა დედუცი რა ხდება რომელი საათია რამდენი წუთი დამრჩა?
-ათის ათი წუთია
-რაა? მე მიკეთებ მაო ამას? შენს საკუთარ ნებიერა ქალიშვილს? ასე ადრე რატო გამაღვიძე რა დაგიშავე რა
-უნდა მიგაჩვიო ეხლა მაინც დროულად გაღვიძებას - მარიამმა ხალათი მოიცვა მაიამ კი საწოლის გასწორება დაიწყო სხვა ყველაფერი წესრიგში ჰქონდა ქალბატონს
-ყველა ადგა უკვე ?
-კი მალე მოემზადე - მაიამ ოთახი დატოვა ქალბატონი მარიამი კი სააბაზანოში შევიდა მოწესრიგდა ისევ ხალათი მოიცვა და საძნებელშ დაბრუნდა . პირველი დღე ჰქონდა სამსახურში ამიტომ შესაფერისად გამოეწყო . ღმერთო როგორ სძულდა კაბები მაგრამ სხვა რა გზა ჰქონდა შავი მუხლამდე კაბა, თეთრი პერანგი , შავი მაღლები ჩაიცვა თმა შეიკრა „ცხენის კუდივით“ ,გრძელი წაბლისფერი თმა წელამდე სწვდებოდა მაინც .
ოთახიდან გავიდა კიბეები ჩაირბინა და სამზარეულოს მიაშურა იქ ყველა მისი საყვარელი ადამიანი იყო შეკრებილი პირველად მამიკოსკენ წავიდა რომელიც მაგიდას იყო მიყრდნობილი და მოფუსფუსე ცოლს ადევნებდა აბრჭყვიალებულ თაფლისფერ თვალებს
-მა დილამშვიდობის- მოეხვია და აკოცა
-ჩემს პრინცესას გაუღვიძია როგორ ხარ ქალბატონო გიხარია სამსახურის დაწყება თუ გერჩივნა თავისუფლება
-უსაქმურობა და მე? მეკადრება ეგ მე ირუშ?
-დაძაბული საქმეა მარო - მამიკოს ხელი ჰქონდა მოხვეული ნებიერა ქალიშვილისთვის და ზემოდან დაჰყურებდა ორი თავით პატარა გოგოს - ჯერ დაგემთავრებია სწავლა ახლახანს ჩამოდი ლონდონიდან დაგესვენა და შემდეგ დაგეწყო
-არ მინდა ხო იცი ერთ დონეზე ვერ ვჩერდები მა სულ ახალი მინდა რაღაც
-ამ ახალის ძიებაში იმდენი რამე ისწავლე ზედაც აღარ შემოგვხედავ ცოტა ხანში ჩვეულებრივ მოკვდავებს- უფროსი ძამიკოს ძილისგან დაბოხებული ხმაც გაჟღერდა სამზარეულოში , ბატონი როგორც ყოველთვის წინა ღამის ლოთობის შემდეგ გვიან იღვიძებს თვალებ დასიებული, თმარეული სპორტული შარვლით მოძრაობს და ახლა მომაჯადოებელი ღიმილით უცქერს დაიკოს
-მიშო გაიღვიძე ასე ადრე? ხო მშვიდობაა?
-აუ დეე ბორჯომი -არ დაასრულა წინადადება არეულ თმაში თითები შეიცურა გასწორებას შეეცადა მეორე ხელით დაიკოს მისწვდა და ხმაურით აკოცა თავი კი მხარზე ჩამოსდო - ჩემი ჭირვეული გოგონა სამსახურში მიდის დღეს ხო? ეს კაბა რათ გინდოდა რატო იწამებ თავს ექიმი ხარ თუ ბანკირი
-რავიცი მაინც ჩავიცმევ დღეს - გაუცინა ძმას და აკოცა - შენ არ მიდიხარ სამსახურში?
-კი თერთმეტზე მივდივარ
-აუ აბა მე სამარშრუტოთი უნდა წავიდეე ოოჰ ხო ვერ ვეღირსე ჩემს მანქანას
-მამა ხო დაიწყე უკვე მუშაობა რჩენით მე გარჩენ დააგროვე ხელფასი და იყიდე
-ეგ როდის იქნება მანამდე ?
-ჩვენ გატარებთ რატო წუწუნებ ?
-არ ვწუწუნებ - სკამი გამოწია და დასკუპდა . საუზმობის დროს არაფერი უთქვიათ ირაკლი წამოდგა და ცოლს აკოცა
-პატარა მიდი მოემზადე უცებ მე გაგიყვანთ სამსახურში
-მე?- მარიამმა გახედა
-შენც წაგიყვან
-წავედიი ჩანთას ჩამოვიტან - უცებ წამოდგა და სწრაფად აირბინა კიბეები ჩანთა აიღო სარკის წინ დატრიალდა რამე ცუდად ხო არ ეცვა მხოლოდ ის შეამოწმა და ქვემოთ ჩავიდა. ძამიკოს აკოცა და მშობლებს მიჰყვა უკან. მანქანაში ჩაჯდომისთანავე ამღერდა მობილური ეკრანს დახედა და არც გაჰკვირვებია თავისი და თორნიკეს ფოტო რო დაინახა გაღიმა და ეკრანზე თითი გადაუსვა რომ ეპასუხებია
-დილამშვიდობის მარიკო
-დილამშიდობის თოკო
-მიბრძანდება ქალბატონი მარიამი სამსახურში?
-დიახ მივდივარ
-გილოცავ პირველ დღეს ექიმის ამპლუაში
-მადლობთ - იცინოდა და ისე ელაპარაკებოდა ბიჭს მამიკომ სარკიდან გამოხედა უკან მჯდომ ქაიშვილს მაშინვე მიხვდა ვინც ესაუბრებოდა
-თორნიკეს მოკითხვა გადაეცი უთხარი ირაკლი გაბრაზებულია შენზეთქო
-თოკ ირაკლიმ გაბრაზებული ვარ რომ არ მოდიხარ ჩვენთანო მარტო მარიამი რომ გახსოვსო ხო და მამაშენს უთხარი რატო დამივიწყა მთლადო
-მაგდენი რამ გითხრა დარწმუნებული ხარ?
-მამიკოს არ უყვარს ბევრი ლაპარაკი ხო იცი მაგრამ იგულისხმა რა- გადაიკისკისა და მამიკოს თვალი ჩაუკრა რომელიც უმზერდა სარკიდან
-ოხ მარიამ მარიამ . ირაკლის უთხარი როგორც მოიცლიან მამა-შვილი გესტუმრებიან უბრალოდ შენს მისვლას ელოდდნენთქო
-აჰააა გადავცემ წავედი ახლა მივედი უკვე საღამოს მე თვითონ დაგირეკავ მანამდე არ მეცლება
-კარგი მარიკო გკოცნი
-მეც -გაიღიმა და მობილური ჩანთის ჯიბეში ჩადო . ირაკლიმ მანქანა საავადმყოფოს ეზოსთან გააჩერა და შვილს გადახედა . ქალბატონმა ორივეს აკოცა
-წარმატება მისურვეთ
-ღმერთი შენთან დე - მაიკომ აკოცა ქალიშვილს და გაუღიმა
-არ ინერვიულო მამას პრინცესავ - მეორე ლოყაზე ირაკლიმ აკოცა ქალბატონმა ღღმად ამოისუნთქა და გადავიდა. მიდიოდა გამართული ამაყი ნაბიჯებით, თავაწეული უყურებდა შენობას რომელიც მისი მეორე სახლი უნდა გამხდარიყო , ადგილს სადაც მისი ცხოვრების მიზანი ფრთებს შეისხამდა.
დირექტორის კაბინეტში შევიდა ჯერ მას გაესაუბრა საჭირო საბუთებს ხელიმოაწერა თეთრი ხალათი მოიცვა და საქმეს შეუდგა. თავდაპირველად კოლეგები გაიცნო როგორ სჩვევია არავის მიმართ გამოუჩენია ზედმეტი ყურადღება არ გეგონოთ ვინმეს ზემოდან უყურებდა უბრალოდ ნეიტრალური დამოკიდებულლება ჰქონდა ყოველთვის ყველას მიმართ . აქაც ასე მოხდა პირველივე დღეს ყველას გარკვეულწილად დაუახლოვდა და კმაყოფილი შეუდგა საქმეს.
მორიგე არ იყო ამიტომ შვიდ საათზე დატოვა შენობა . ტაქსი გააჩერა მისამართი უკარნახა და მხოლოდ მაშინ იგრძნო დაღლა , მაგრამ კმაყოფილი იყო იმით რომ საყვარელ საქმეს აკეთებდა . სახლში შევიდა, ჩანთა დივანზე დადო და უკანა ეზოსკენ წავიდა საიდანაც ისმოდა საუბრის ხმა . მუხის ხის ჩრდილქვეშ ისხდნენ მაია და ირაკლი ერთმანეთზე მიხუტებულები მათ შემხედვარეს ყველაფერი გადაავიწყდა გაიღიმა და კუსკუსით მივიდა
-ჩემი გვრიტები რაზე ჟღურტულებდით ?- ორივეს აკოცა და მათ წინ ხის მაგიდაზე ჩამოჯდა
- ჩემი პრინცესა მოსულა როგორ ჩაიარა დღემ?
-ძალიან მაგარი იყო არ მეგონა ასეთი კმაყოფილი თუ ვიქნებოდი , ბევრი პაციენტი ჰყავდა თემურს
-მე მაინც ვერ ვიგებ როგორ შეიძლება მთელი დღე ავადმყოფ ხალხთან ერთად ყოფნამ კმაყოფილება მოგანიჭოს რა გული გამიძლებს მთელი დღით ამდენი გასაჭირში მყოფი ადამიანის ყურებას ზოგს ვერც დაეხმარები
-შენ ჩემო პატარა სუსტი ხარ ჩემი პრინცესა კიდე მე მგავს არაფრის ეშინია - ხელი მოხვია და შუბლზე აკოცა ცოლს
-აუ მეც მინდა შენთან- მარიამმა პატარა ბავშივით თქვა და მამიკოს დაუსკუპდა , გულზე მიეხუტა და გაიტრუნა
-ჩემი პრინცესა მაინც როგორ ხარ ასეთი ბავშური და ამავე დროს ძლიერი არ მესმის იცი?
-შენი და მაოს თვისებების ნაზავი ვარ მე - გაიცინა და უცებ თვალები დააწვრილა-ნაზავზე გამახსენდა შენი კოპირებული ვარიანტი სად ბრძანდება?
-საქმეები ჰქონდა სამსახურში ცხრისთვის მოვალ და მარიკო მზად დამხვდეს ათისთვის სადღაც მიმყავსო
-ინფორმაცია მიღებულია
-დე არ გშია?
-კი დედუცი -აპარაკობდა თვალებდახუჭული ისე რომ ადგილიდან არ დაძრულა . მაომ აკოცა და სახლისკენ წავიდა. ირამ ხელი მოხვია და საფეთქელზე აკოცა
-ზაფხულში მაინც დაგესვენა არ მომწონს ასე რომ იღლები
-პირიქით სექტემბრიდან უნივერსიტეტის გამო მხოლოდ ორი დღე ვიქნები საავადმყოფოში და ეგ არ მეყოფა მინდა შევეჩვიო ამ გრაფიკს თორე მერე ერთბაშად ძნელი იქნება
-მორიგე ღამით ხშირად იქნები?
-სამშაბათს და ხუთშაბათს მიშოს სად მივყავარ არ იცი?
-სიურპრიზიაო
-აბა არ მეტყვი ეხლა აუ მეზარება სადმე კლუბში წამიყვანენ და მერე აორთქლდებიან ყველა
-მამა ახლა მე რა მოვთხოვო გოგოები არ დაკეროთთქო?- გაიცინა ირაკლიმ და გოგო ჩამოსვა - წავედით ვივახშმოთ
სამივემ ივახშმა შემდეგ მარიამი საძინებელში ავიდა აბაზანა მიიღო ორი საათი ნებივრობდა , წყლის წვეთებმა მაგიური ძალა გამოავლინეს და დაღლილობა მოუხსნეს , ენერგიით დახუნძლული გამოვიდა სააბაზანოდან ხალათით წამოგორდა საწოლზე დრო ჰქონდა გამოიძინებდა შემდეგ კი მოემზადებოდა წასასვლელად. სიზმრების სამყაროდან კოცნამ გამოიყვანა წვერმა ლოყა დაუსუსხა და ეგრევე გაახილა თვალები გაღიმებულ ბიჭს ახედა გაბრაზებულმა მაგრამ წამებში გაუბრწყინდა თვალები , წამოდგა და სწრაფად მოეხვია თავის თოკოს . ხო „თავის თოკოს“ ის თავის საკუთრებაში ყავდა . ბიჭმაც მოხვია სუსტ წელზე ხელები გოგოს და გულზე მიიკრა
-ცხოვრების ახალ ეტაპზე გადასვლას გილოცავ მარიკო - თბილმა ბარიტონმა გაიჟღერა ღმერთო როგორ უყვარს ეს ხმაც კი მისი თითოეული ბგერა უყვარს
2 თავი
მარიამი მართალი აღმოჩნდა ძამიკომ კლუბში წაიყვანა . თავის საყვარელ ადგილას სადაც ისე გრძნობს თავს როგროც საკუთარ სახლში შესაბამისად მარიამიც შეეჩვია ამ გარემოს მიუხედავად იმისა რომ არ უყვარს მსგავსი გართობა . მთელი სამეგობრო შეკრებილი დახვდა მხოლოდ საყვარელი მეგობარი თათა აკლდა რადგან არდადეგებზე სოფელში იყო წასული და იქ მობილურიც არ იჭერდა ამიტო ვერ უკავშირდებოდა .
-ჩვენი გოგოც მოსულა - შეეგება მიშოს მეგობარი ეკე და მოეხვია -გილოცავ
-მადლობა მაინც ვერ ვხვდები რა საჭირო იყო აღნიშვნა რა ეგეთი განსაკუთრებული მოვლენა ესაა ეხლა მთავარი ექიმი რომ გავხდები ნეტა მაშინ რას იზავთ
-ამათ ოღონდ მიზეზი მიეცი საქეიფოდ და სახელს დაარქმევენ იმ წამს - გვანცამ გაიცინა და მოეხვია მეგობარს- გილოცავ ჩემო გოგო
-მადლობა გვანცუ შენი ბიჭი სადაა?- წაკბინა გოგო მასაც იმ წამსვე აუელვდა თვალები ბრაზისგან
-აქ ვარ მარიკუნა გილოცავ- სიცილით წამოვიდა მისკენ გიგი დააიგნორა გვანცა თიტქოს არც იყო იქ და მოეხვია მარიამს
-იდიოტი- ჩაიბურტყუნა გვანცამ და სავარძელში ჩაებერტყა . მარიამს და გიგის ეცინებოდათ მის საქციელზე ის კი მაინც ბავშვურად იბუტებდა
-აღარ შერიგდით კიდე?
-ვინმეს ვეჩხუბე და არ მახსოვს?- გიგიმ თქვა და გვანცას გვერდით დაჯდა. მარიამს გაეცინა ძამიკოს მიუჯდა გვერდით და გაბუსხულ წყვილს გადახედა ბიჭი ისე იჭერდა თავს თითქოს არც არაფერი მომხდარა მათ შორის გოგო კი ამაზე გიჟდებოდა „მე ვეჩხუბები ის კიდე როგორ იქცევა არასერიოზული ჰგონია ყველა ჩემი სიტყვაო“ მარიამი როგორც ყოველთვის უფრ აბრაზებდა მეგობარს და გიგის უჭერდა მხარს რადგან იცოდა ტყუილად ეკამაებოდა . საღამომ მხიარულად ჩაიარა ბიჭებმა დალიეს, გოგოებმაც მიირთვეს რამოდენიმე ჭიქა მათრობელა სასმელი მარიამი კი არასდროს სვამდა და არც ამჯერად დაარღვია წესი . ბევრი იცეკვეს , იცინეს ძველი დრო გაიხსენეს მარიამს თათა მოენატრა
-აუ ჩემი თათა მომენატრა როდის ჩამოვა
-უთხარი მერე ჩაგეხუტება და გადაგივლის მონატრება - ჩაიცინა თოკომ და ლოყაზე აკოცა გოგოს
-შენ დათვერი ხო? მესტიის მიყრუებულ სოფელში გადავსძახო აქედან?
-რატო მესტიაში აქ ვარ ჩემო გიჯო - თათას კისკისი გაიგონა და უცებ გავარდა მისკენ მაგრად მოევხია და ლამის გაგუდა გოგო - მართლა რა გიჟი ხარ ეს ექიმი ქალი მოვკვდი გოგო მომშორდი ვაა
-შენ ჩუ რა წახვედი იმ მიყრუებულ სოფელში განმარტოება უნდოდა გოგოს მიმაგდო აქ მარტო
-ბუს ნუ მებუსები რაა- ამჯერად თათა მოეხვია და აკოცა დაქალს
-ვამეე ლა საკვალლები ქალთ?- ეკე იცინოდა თან ორივეს მოეხვია
-მოაშორეთ ეს ინდივიდი აქედან
-ფუიი შენნაირი ბიძაშვილი გაქრა ერთ დღეს ყველა მე არ მეხუტება და ვიღაც ვიღაცეებს კი ჩამოეკიდება მერე
-გეყოს ახლა - მარიამმა უბრიალა თვალები იცოდა თათა მასსავით ვერ შეიკავებდა თავს და ნერვები უმტყუნებდა . ახლა ორმაგი ენერგიით დაიწყო გართობა . გვიან დაბრუნდნენ სახლში და დაქანცულებმა დაიძინეს საწოლზე დავარდნისთანავე .
დილით ისევ მაომ გააღვიძა ამჯერად ძვლივს წამოდგა , ნახევრად მძინარე მოძრაობდა ერთი დიდი ფინჯანი ყავა დალია და ცოტა გამოფხიზლდა
-როგორ დგებით მეორე დღეს მე არ დამილევია და ისე დავიღალე ცუდად ვარ - მაგიდაზე ედო თავი ისე უყურებდა მიშოს
-სუსტი ხარ გენაცვალე შენ არადა რო კითხო მაგარი გოგოა
-მომაშორეთ ეს არსება მეძინება
- წამოხტი ეხლა და წავედით მაგვიანდება სამსახურში - ხელი მოხვია დას ფეხზე წამოაგდო საჯდომზე მოსცხო სიცილით ხელი და კარისკენ გააგდო
-როგორ ვერ ვიტან ეგრე რო აკეთებ და მაინც არ გადაეჩვიე
-შენ ისეთი უკარება ხარ ეგ ადგილი სკამის გარდა ვერაფერს ეხება და მე მაინც წამოგარტყამ ხელს
-იდიოტი ხარ შე საცოდაო და რა გელაპარაკო - მარიამმა არ მიაქცია ყურადღება ძმის ცანცარს და მანქანაში ჩაჯდა.
სამსახურში მისულს სულ დაავიწყდა დაღლა და უძილობა ისე ჩაერთო საქმეში და დარბოდა ერთი პალატიდან მეორეში . შესვენებაზე მოიკრიბა ძალები და ისევ განაგრძო საქმე. სახლში მისულს მხოლოდ მაო დახვდა ივახშმა , შემდეგ შხაპი მიიღო და დაიძინა.
ივნისმა მსგავსი გრაფიკით განვლო ნელ-ნელა დაიწყეს მეგობრებმა დასასვენებლად სხვადასხვა მხარეს გაფანტვა ბატონი მიშიკოც გეგმავდა რამოდენიმე დღის ზღვაზე გატარებას მხოლოდ მარიამს უწევდა სახლში დარჩენა ირაკლი წინაარმდეგი იყო მაგრამ მარიამმა გაუშვა ყველა მივხედავ თავს როგორმე ნუ ღელავთო .
პირველად დააგვიანა სამსახურში რადგან მაო არ ჰყავდა რომ გაეღვიძებია , მეორე დღესაც დაიგვიანა ამან გააბრაზა მიუხედავად იმისა რომ უყვარდა ძილი დაგვიანება არ უყვარდა ამიტომ თავს აიძულა ეს ჩვევა მოეშორებია ჯერ გამოფხიზლება დაიწყო ნახევარი სათით ადრე შემდეგ დრო შეამცირა ბოლოს კი ისეთ დროს დგებოდა საუზმობასაც ასწრებდა ყველაფერთან ერთად და სამსახურშიც დროულად მიდიოდა. სალათს ამზადებდა როცა თოკომ დაურეკა
-გისმენ თოკ
-დილამშვიდობის მარიკუნა რას აკეთებ?
-სალათს
-ვინ შენ?
-ხო მე ჩემები ხო წავიდნენ და მიწევს. შენ სად დაიკარგე ეს ერთი კვირა გულაობ ახალ ნაშასთან ერთად და აღარ გახსენდები ხო? ავაგდებ ერთ საყვარელს მეც და
-გოგო! მორჩი ტიკტიკს და გამიღე კარი მომადგა მზე და დამიდნა შოკოლადები
-შოკოლადებიი - დაიძახა მობილური გამორთო და უცებ გავარდა კარის გასაღებად. ვაჟბატონს დიდი კალათა ეჭირა მარიამის საყვარელი შოკოლადებით სავსე იღიმოდა და სათვალიდან უმზერდა -მაინც გაბრაზებული ვარ- კალათა გამოართვა ზურგი აქცია და კარი მიუხურა . ბიჭმა გააღო კარი ისევ მიმავალ ქალბატონს დაეწია ხელი მოხვია და ჩაეხუტა
-მომენატრე და შენ კიდე მებუსხები აქ
-არ ხარ ღირსი?
-კაი ხო მართალია პროსტა ისეთი გოგოა
-ისეთი გოგო როგორაა ყველა არ მესმის შენი და ჩემი ძმის ქალს თუ დიდი მკერდი და მრგვალი საჯდომი აქ მორჩა იქ წყდება ყველაფერი . ერთი ეს ცუდი თვისება ვერ მოგაშორე რა
-რაა ახლა ცუდი მაგაში
-რა და მკერდი და საჯდომი კი არა ადამიანი უნდა მოგწონდეს
-ადამიანობა იმ საქმეს არ ჭირდება მარიამ მე რისთვისაც ვიყენებ
-სხვანაირ გოგოებს არც უყურებთ ზედ და ბოლოს ან უცოლოები დარჩებით ან ბოზ.. მომიყვანთ რძლებად
-ნუ ღელავ შენ და დილიდან ნუ მეჩხუბები - სკამზე დასკუპდა მარიამმა კი სალათის მზადება განაგრძო -მეც მშია - სტაფილოს დაარჭო ჩანგალი და პირისკენ გააქანა
-რამდენჯერ მაქ ნათქვამი ნუ იღებ თეფშიდანთქო
-მარიკუნა დასასვენებლად არ წავიდეთ სადმე მე და შენ?
-მეტი დასვენება რაღა გინდა რაც ჩამოდი მას მერე გულაობ
-მე კი ვგულაობ მარა დასვენებით შენთან ერთად ვისვენებ მარტო -თვალი ჩაუკრა და ჭამა განაგრძო
-აფერისტო- ენა გამოუყო მარიამმა და გაიცინა- მე სამსახურში ვარ მთელი ზაფხული
-კაი ტო მეხუმრებოდი მეგონა რო მითხარი ,რა მთელი ზაფხული ტო . თბილისში აპირებ ყოფნას? დუღს ყველაფერი
-დიდი ამბავი საავადმყოფოში გრილა და უპასუხე ამ მობილურს დავიტანჯე ვაა- შეაწუხა თოკოს მობილურის ხმამ და ბოლოში მიაყოლა გაბრაზებულმა
-გისმენ .... არა ... ხო მარა არა არ მცალია .... ვნახოთ მარა არამგონია კარგად...
-ოჰ რა ემოციური საუბარი იყოო - გაიცინა მარიამმა და ჭამა განაგრძო- ის გოგო იყო? ერთი კვირა ვისთანაც იყავი
-ერთი კვირა არა ჯერ ეს ერთი სამი დღე მერე მეორეც ის არ იყო სხვა იყო
-უიმე რა საზიზღარი კაცი ხარ რა
-შენ ამ ჩემი ნაშების გულშემატკივარი როდიდან გახდი მარიკუნკულა?
-ნუ მეძახი ეგრე და მაგ თვალებს ნუ მიციმციმებ კიდე
-განგებ არ ვაციმციმებ ხო იცი ასეთი საყვარელი ვარ - გაიცინა და მარიამმაც ვერ შეიკავა თავი-არა რა შენ მე მართლა მაგიჯებ ეს დასტოინი ტიპი როგორ ვცანცარებ
-გამიყვან სამსახურში?
-მუდამ შენს სამსახურში ყიფიანის ქალბატონო ხო მართლა ჩემებიც შენებთან ერთად არიან ხო?
-კი - ჩანთა აიღო და კუსკუსით წავიდა გასასვლელისკენ თან შოკოლადებს ყრიდა ჩანთის ჯიბეში .
საავადმყოფოსთან გააჩერა მანქანა ქალბატონმა ლოყაზე აკოცა ხმაურით და მანქანიდან გადავიდა. ეზოში რამოდენიმე ექიმი და რეზიდენტი იდგა სიგარეტს ეწეოდნენ კარგად დაინახეს როგორ მოიყვანა მარიამი ვიღაცამ და ახლაც მათკენ მიმავალს უყურებდნენ.
-გამარჯობათ - გაუღიმა ყველას და შესასვლელისკენ წავიდა. ერთ-ერთმა მათგანმა სიგარეტი მოისროლა და უკან მიყვა
-როგორ ხარ?- აშკარად ეტყობოდა რომ შემოვლით საუბარს აპირებდა მარიამიც მიყვა დინებას მშვიდად ურეაქციოდ მიდიოდა ბიჭის თანხლებით წამლების სუნით გაჟღენთილ დერეფანში.
-კარგად აკო შენ?
-კარგად მადლობ . ხვალ შენც მორიგე ხარ ხო?
-კი ერთად გვიწევს მორიგეობა - აშკარად უინტერესობას გამოხატავდა მაგრამ ბიჭი მაინც არ ეშვებოდა
-მთელი ზაფხული იმუშავებ?
-ხო
-არ დაიღლები?
-რომ დავიღალო მერე შენ რა- აშკარა სიუხეშე გამოავლინა და ბიჭს თვალებში ჩააშტერდა. იმდენად მტკიცე მზერა ჰქონდა დააბნია უფრო მეტად ბიჭი და ცოტა ბრაზი მოუვიდა საკუთარ თავზე განა ისეთს რას ეუბნებოდა უბრალოდ რაღაცის თქმას აპირებდა
-არაფერი მე ისე გკითხე მაპატიე მგონი თავი მოგაბეზრე - თვალებში სხივი ჩაუქრა ჯიბეებში ჩაიყო ხელი და უკან დაიხია
-არა მოიცადე მე .. ცუდად გამომივიდა - ხელზე ხელი დაადო კიდევ თვალებში უყურებდა ხვდებოდა რომ ბიჭს აბნევდა მაგრამ მაინც არ ანებებდა თავს თითქოს მისი გამომეტყველების ყურება ახალისებდა იმდენად წრფელი ეჩვენებოდა
-არაფერია - ძვლივს გაუღიმა და წავიდა. მარიამი კაბინეტში შევიდა გაბრაზებული და სავარძელში ჩაესვენა
-ჯანდაბა მარიამ ყველას რატო აფრთხობ რა დაგიშავა იმ ბიჭმა არაჩვეულებრივი ბიჭია - ალტერ ეგო არ ასვენებდა და ტვინს უღღრნიდა. იცოდა რომ აკოს თავს რაღაც ხდებოდა .მისი ხასიათიც საკმაოდ კარგად შეისწავლა და იცოდა როგორი ტიპიც იყო თავიდან ძალიან ლაღად იქცეოდა ყველასთან , ახლაც ასეთია მუდამ პოზიტიური, უკომპლექსო და თავისუფალი არ გავს სხვა ბიჭებს სულელური ჩვევები და შეხედულებები რომ აქვთ . ამ ბოლო დროს ცვლილებას ამჩნევდა როგორც კი უახლოვდებოდა ეგრევე იბნეოდა ფერები ეცვლებოდა, ფითრდებოდა და თვალებს უმისამართოდ აცეცებდა თითქოს რაღაც ახსენდებოდა მაგრამ თქმას ვერ ახერხებდა. თავიდან ეცინებოდა ასე რო უყურებდა მერე დაფიქრდა და საერთოდ არ მოსწონდა მიზეზი რის გამოც შეიძლება ასე ყოფილიყო . პაციენტების მიღება დაიწყო მძიმე დღე იყო აკო ტრავმატოლოგი იყო ამიტო მასთან შესვლაც მოუხდა ბიჭი იმდენად იყო საქმეში ჩაფლული ვერც შეამჩნია მარიამი როცა საქმეს მორჩა და დაშავებული გოგონა კაბინეტიდან გაიყვანეს შემდეგ ახედა მარიამს თითქოს რაღაცის თქმა უნდოდა მაგრამ გაჩუმდა ისევ ბლანკის შევსება განაგრძო . მარიამი მიხვდა რომ უსიამოვნო მდგომარეობაში აგდებდა ბიჭს და იქაურობას გაეცალა .
შესვენებაზე კაფეტერიაში ჩავიდა ქათმის სალათი , კოლა აიღო და მაგიდასთან დაჯდა. ცოტა ხანში აკოც შემოვიდა ჯერ ვიღაცას ესაუბრებოდა მობილურზე შემდეგ კი მარიამს შეხედა ამოიოხრა და წინ დაუჯდა
-რამე ხდება? შეგიძლია პირდაპირ მითხრა
-შენი დახმარება მჭირდება გთხოვ თუ ოდნავ მაინც შეგტკივა გული დამეხმარე შენს გარდა ვერავინ მიშველის
-რა ხდება - მარიამს შეეშინდა რა აღარ იფიქრა ბიჭს სიეთი სასოწარკვეთილი გამომეტყველება ჰქონდა
-ახლა არ შემიძლია თქმა შეგიძლია სამსახურის მერე გამომყვე? სადმე დავსხდეთ ბევრი მაქ სათქმელი და
-კარგი მცალია
-მადლობა - გაუღიმა და უცებ მოტყდა იქედან. მარიამი გაოცებული იყო ვერ ხვდებოდა რა ემართებოდა ამ ბიჭს . ძალიან აინტერესებდა რას ეტყოდა როგორც იქნა დაასრულა მუშაობა , ხალათი გაიხადა ჩანთა აიღო და კაბინეტი დატოვა. ბიჭი კედელზე მიყუდებული ელოდა და ხელში ატრიალებდა სანთებელას
-წავიდეთ?
-წავიდეთ - მარიამი დაეთანხმა და გვერდით გაყვა . შენობიდან გავიდნენ აკოს მანქანა გარეთ ყავდა დაყენებული . როცა ეზოდან გავიდნენ მათ ფეხებთან უცებ გაჩერდა მანქანა ვინ იქნებოდა თუ არა თორნიკე ფანჯარა ჩამოწია და მარიამს ახედა
-ჩაჯექი მარ მე გაგიყვან
-თორნიკე საქმე მაქ ეხლა სახლში არ მივდივარ
-სადაც მიდიხარ იქ გაგიყვან- უკვე მის გვერდით მდგომს გადახედა ინტერესიანი მზერით მერე მარიამს ანიშნა ეს ვინააო
-თოკ - მარიამმა გაუღიმა და მიანიშნა მოწვი ახლა აქედან დროზეო იმანაც გაიცინა თავი გადააქნია და მოწყდა ადგილს -გიჟი- გაიცინა და აკოს გახედა - წავედით . მანქანისკენ დაიძრა თავად ჩასკუპდა წინ . ბიჭმა გადმოხედა და მანქანა დაძრა . მყუდრო კაფეში შევიდნენ შეკვეთის მიღების შემდეგ როგორც იქნა დაიწყო აკომ
-მე როგორც გითხარი მნიშვნელოვანი საქმე მაქ ძალიან მნიშვნელოვანი
-აკო პირდაპირ თქვი ვერ ვიტან შემოვლით ლაპარაკს რაში შემიძლია დაგეხმარო
-თათუ მაჭავარიანი ხო შენი მეგობარი - ჩავარდნილი ხმით თქვა და მარიამს შეხედა მომლოდინე მზერით ეს რო გაიგონა მარიამმა ყვეაფერი ამოხსნა და სიცილი დაიწყო
-მაჭავარიანი გიყვარს აკუნა?
-აუ ვიცოდი რა დებილი ვარ არ უთხრა რა მომკლავს -ისეთი საყვარელი გამომეტყველება ჰქონდა მოფერება მოუნდა მარიამს
-ვაიმე როგორ მიყურებ ამიტო იყავი ასე არეული მე კიდე რა არ ვიფიქრე შენ რა გითხარი- ისე იცინოდა მხარზე გამამხნევებლად დაარტყა ხელი -მიდი მოყევი აბა ჩემი გოგო როგორ ჩაგივარდა აკუნა გულში
-შემიძლია გენდო?
-ბიჭო!
-კაი ბოდიში . ექვსი თვის წინ გავიცანი, გავიცანი რა ფეხი ჰქონდა ნაღრძობი ჩემმა მეგობარმა მოიყვანა არც მოუქცევია ყურადღება ჩემთვის ვუმკურნალე და წავიდა. მე კიდე ძალიან მომეწონა ისეთი განსხვავებული იყო მისი ცრემლები .. რო ტიროდა მინდოდა
-არ გვინდა გრძნობებზე რა არ გავბრაზდე უცებ ჩემს დაიკოზე ლაპარაკობ მაინც
-მოკელდ ვერ მოვისვენე უკვე ცუდად რო გავხდი ჩემს მეგობარს ვკითხე მასზე მითხრა ვინც იყო თურმე მისი კურსელი იყო და მეგობრობდნენ, მას მერე ისე ავვარდი მე თვითონ მიკვირდა ყველგან ვჩნდებოდი სადაც ის იყო დავუახლოვდი კიდეც როგორც იქნა შემამაჩნია მისი ერთი გაღიმებაზეც კი მაბოდებს მაგრამ აზრზე არ ვარ რანაირად დავუახლოვდე უფრო ისეთ დისტანციას იცავს სულ თითქოს ზღვარი აქ გავლებული რასაც ვერ გადავაბიჯებ ვერასდროს. ერთხელაც შენს გვერდით დავინახე და მივხვდი რომ მეგობრები იყავით მას მერე მინდა დაგელაპარაკო მაგრამ ვერ ვბედავ ახლა ისე ცუდ დღეში ვარ რო შენ გარდა მართლა არ მქონდა ხსნა
-რა მოხდა ასეთი თუ არ გაქვთ ურთიერთობა
-ერთი გოგოა ნატა ხომ ხვდები რა როგორი ურთიერთობაც გვქონდა დიდი ხანია არ მინახია ერთ დღესაც რო გადავწყვიტე და ძლივს მარტო შევხვდი თათუს და ვლაპარაკობდით ლამის უნდა მეთქვა მენიშნებია მანც ჩემს გრძნობაზე ის დამადგა მკოცნიდა მერე რო აჭიკჭიკდა ვერ გავაჩერე და ისე გამოიყვანა მეც კი მეგონა რომ ცოლად ვირთავდი თათა მალე გაგვეცალა მას მერე ახლოსაც არ მიკარებს გუგასაც კი ეჩხუბა აღარაფერი მითხრა მაგ შენს აკოზეო
-ოო რთული მდგომარეობა ყოფილა - დრამატიზება მოახდინა მარიამმა და მაქსიმალურად დაძაბა გამომეტყველება თითქოს ძალიან რელავდა და გული შესტკიოდა სულ გააგიჟა ის საცოდავი ბიჭი- მეც ვერ გიშველი
-მარიამ -ისე თქვა უკვე ღადავის ხასიათიც დაეკარგა
-კარგი ხო რა იყო გეხუმრე, არ გაიტეხო შენ გული უბრალოდ ის ნატაა თუ ტატა მოაშორე ჰორიზონტიდან გააქრე . რაც შეეხება ჩემს თათუს მანდ აზრზე არ ვარ მე რა უნდა გავაკეთო ვიცი რომ ძალიან მაგარი ბიჭი ხარ მაგრამ გულს ვერ უბრძანებ თათუს შენ თვითონ უნდა შეაყვარო თავი და მე აზრზე არ ვარ რა უნდა გიშველო
-უბრალოდ დამეხმარე უფრო ხშირად რომ შევხვდე დანარჩენს მე მოვაგვარებ
-მაგის გამო იწამე ამდენი ხანი? ეს შეყვარებული ხალხი გამაგიჟებს რა - გაიცინა და წვენი მოსვა - აბა დავიშალოთ ახლა მეჩქარება ათასი საქმე მაქ ყმაწვილო - ისეთ კარგ ხასიათზე იყო უნდოდა სწრაფად ენახა თათა არაფერს ეტყოდა უბრალოდ მასთან ერთად ყოფნა უნდა ყოველთვის როცა კარგად არის . ფეხზე წამოდგა და გასასვლელისკენ წავიდა. აკოც უკან გაყვა მას შემდეგ რაც ანგარიში გადაიხადა
-მე გაგიყვან
-უარს ვერ გეტყვი მეზარება ტაქსით სიარული- მანქანაში ჩაჯდა და ღვედი შეიკრა
-ასეთი ჯიგარი გოგოები თუ არსებობდნენ არ მეგონა ვფიქრობდი გაგიჟდებოდი
-ოჰ აჭიკჭიკდა ბიჭი სულ ნუ კი გამითამამდები ცოლის და უნდა ვიყო თუ იმარჯვებ და ჩემს თათუს გულს დაიპყრობ
-ვინმე ხო არ უყვარს?
-შეყვარებული არ ყავს
-მაგრამ შეიძლება ვინმე უყვარდეს?
-მე არ ვიცი ისე შეიძლება რათქმაუნდა მაგრამ თათუ სხვაა იცოდე რომ აწყენიო ჩემი ხელით დაგამტვრევ ყველა ძალს ისე რომ აღდგენა გამორიცხული იყოს- იმდენად სერიოზულად უთხრა აკომა შეშნებულად გახედა- დარმწუნებული ხარ რომ გიყვარს და უბრალოდ ინტერესი არაა? ვიცი რომ რაღაც მუღამის გამო არ გაგიჟდებოდი მაგრამ მაინც მინდა გკითხო
-გასაგებია შენი დამოკიდებულება და სწორია რომ მეკითხები მაგრამ იმდენად მიყვარს ვერც კი წარმომედგინა მე თვითონ ოდესმე ასე თუ შემიყვარდებოდა უბრალოდ ვშეშდები ენა მივარდება
-ხოო შენ რო დამუნჯდები მანდ ცუდადაა საქმე -გაიცინა კმაყოფილმა და ბოლოს დაამატა გადასვლამდე- ისე ხვალ საღამოს კლუბში თუ შემოივლი იქნებ ნახო თათუ - თვალი ჩაუკრა და გადავიდა. აკომ გაიღიმა მიმავალ გოგოს თვალი მიადევნა სანამ სახლშ არ შევიდა შემდეგ კი იმედიანად განაგრძო გზა სახლისკენ თითქოს უკვე თავისად დაიგულა ქალბატონი მაჭავარიანი.
მარიამი სახლში შეკუსკუსდა გაუკვირდა როცა მისაღებიდან ხმა გაიგონა საყვარელი ძამიკო და თოკო ისხდნენ და საუბრობდნენ რაღაცაზე
-ჩემი ბიჭებიი, მიშიკო აქ რა გინდა?- ორივეს ჩაეხუტა და ჩაკოცნა
-რამ გაახარა ასე ჩემი თოჯინა?- მიშომ გაიცინა და აკოცა დაიკოს რომელიც მის მუხლებზე მოკალათდდა და ჩაეხუტა თან ფეხზე გაიხადა და თოკოს გადააწყო
-ოჰ იმას უჯდება და მე ფეხებს მაწყობს იმან გაგახარა ასე? რა ხდება მარიამ? - წარბები აუთამაშა თან იცინოდა- შენი გულიც დაიპყრეს?
-რა გული სად იყავი გოგო- ეგრევე აენთო მიშიკო მამას გავს რა
-ოო მოიცა კაცო მე არ ვუყვარვარ იმ ბიჭს- არხეინად თქვა და გაიცინა
-აბა ვინ უყვარს
-მაჭავარიანის ქალბატონი ხო მართლა მივწერე და მოვა წუთი წუთზე - ეს რო თქვა მიშოს ფერი დაეკარგა - არ უთხრათ არაფერი იცოდეთ იმიტო გითხარით რომ რო არ მეთქვა სიხარულისგან გავსკდებოდი რა მაგარი ბიჭია იცით?
-ამასაც უყვარს? - ემოცია ვერ მოთოკა მიშომ მარიამი დივანზე დასვა უხეშად და ფეხზე წამოდგა
-მოიცა შენ რა გჭირს?- მარიამმა ახედა ძმას რომელმაც უცებ აიღო ღვინის ბოთლი და ჭიქაში აცახცახებული ხელით ძლივს ჩამოასხა . მერე თოკოს გადახედა- მეტყვით ახლა თუ .. მოიცა შენ რა ეს როგორ გავიგო ... როგორ აქამდე როგორ არ მითხარი - გაგიჟებული წამოვარდა - რატო არ მითხარი ჩემი საუკეთესო დაქალი თუ გიყვარდა
-ამის დ.. შ.. რა მეთქვა, როგორ მეთქვა მითხარი ,მერე შენ ისე გიყვარს თათუ ეცდებოდი მოგეშორებია ჩემგან და მოვკვდებოდი. ასე შორიდან მეგობრის სტატუსით მაინც ვუმზერ ვეხუტები, ვგრძნობ მის სიახლოვეს რომ მიმხვდარიყო დავკარგავდი როგორ უნდა მეთქვა ახლა .. ახლა კი ის ბიჭი თუ უყვარს - იმხელა ტკივილი ჩანდა მის თვალებში მარიამი შეკრთა, გული შეეკუმშა თითქოს დანა ჩაარტყეს არ იცოდა რა უნდა გაეკეთებია იქეთ აკო იყო რომელსაც გონება ებინდებოდა მაჭარაშვილზე აქეთ კი ღვიძლი ძმა რომელსაც ტკივილამდე უყვარდა . თოკოს გახედა რომელიც მასზე ნაკლებ ცუდად არ იყო სავარძელში ჩაჯდა და სახე ხელებში ჩამალა
-ახლა რა უნდა ქნა? მე რა გავაკეთო მითხარი რა ჯანდაბა გავაკეთო რანაირად ჩავხედო თვალებში ჩემს დაქალს ამ ყველაფრის შემდეგ რა ვქნა რა
-შენ ? შენ რა უნდა ქნა მე იმას მოვკლავ გესმის ? ფეხებზე ვინაა ექიმია თუ მეცენატი ჩემს თათას რო შეეხოს, თითი რო დააკაროს დავბრიდავ და სულ არ მაინტერესებს ანგელოზია თუ ტირანი შეეფერება თუ არა
-სისულელეს ნუ ჩაიდენ დამშვიდდი იქნებ თათას არ მოსწონს ის ბიჭი შენ კიდე მაგ ქცევით ყველაფერს წყალში ჩაყრი- თორნიკემ დაარღვია დუმილი და ძმაკას ბოთლი გამოართვა- მალე მოვა თათა და ნუ აანერვიულებ
-არ შემიძლია ვერ მოვითმენ ვერა სხვის გვერდით ვერ დავინახავ.... რო შეუყვარდეს მერე?
-არ მოგცემ უფლებას თათას ცხოვება დაუნგრიო არ მაინტერესებს არაფერი. ის ვისაც აირჩევს იქნება მასთან შენ იქნები აკო თუ ვიღაც გადამთიელი და ვერ ავიტან მუშტიკრივებს და ჩემი გოგოს ანერვიულებას კარგად დაიმახსოვრე ეს - გამაფრთხილებელი მზერა სტყორცნა და ფეხზე წამოდგა ჩემი გოგო მოვიდა მე გავალ საძნებელში ვიქნებით და ეს გააჩერე ძაან გთხოვ მე გავარკვევ ყველაფერს- თოკოს შეხედა და მერე ძმას აკოცა- დამშვიდდი კაი? ხო გჯერა ჩემი შენი ჯადოქარი და ყველაფერს მოაყომარებს -ძვლივს გაუღიმა და კარის გასაღებად წავიდა
-სად ხარ ცუნცულ ამდენ ხანს - თათამ გაუღიმა და მოეხვია - მომენატრე ცუნცულ
-მეეც ჩემი ცხოვრება - აკოცა დაქალს და მის თმებში ჩარგო სახე თითქოს დამშიდდა ძალები მოიკრიბა - წამო ჩემთან ავიდეთ ახლა მოვედი სახლში და მოვწესრიგდები ცოტას
-ბიჭები არ არიან? მიშოს და თოკოს მანქანა დავინახე- ინტერესი პირველად შემაჩნია მერე გაიფიქრა რა სისულელეებს ვფიქრობ უბრალოდ იკითხაო მაგრამ როცა მისი მზერა დაინახა როცა მიშოს შეხედა ბედნიერებისგან სალტოები აკეთა გულმა.
-ბიჭებოო როგორ ხართ?- მათკენ წავიდა ფარფატით და ორივეს მოეხვია . მიშოს ძარღვები დაებერა ძლივს შეიკავა თავი
-კარგად თათ შენ?
-მეც კარგად მიშიკო შენ ბათუმშ არ უნდა იყო ახლა? რაო ნაშებმა უარი გითხრეს?
-ამას რომელი ნაშა ეტყვის უარს არ გრცხვენია თათუ?- თოკომ მოხვია ხელი და მიშოს უბრიალა თვალები გაიცინეო
-ხო ალბათ - ჩაიცინა თათუმ და მარიამს გახედა- კაი წავალთ ჩვენ ჩემი გოგო მართლა დაღლილია მგონი- მარიამს მოხვია ხელი და მასთან ერთად აირბინა კიბეები. - რამე მოხდა? საწოლზე გადაწვა თან უყურებდა მარიამს რომელიც იხდიდა
-არაფერი რა უნდა მომხდარიყო უბრალოდ დავიღალე თან ძალიან ცხელა მეძინება , მომენატრე და მინდა ჩემტან დარჩე აუ დარჩი რა გთხოვ - გვერდით დაუწვა და ჩაეხუტა - მომენატრა შენთან ლაპარაკი
-მეც მომენატრა მარ- ხელი გადაუსვა თავზე მეგობარს თან აკოცა და თმებზე თამაშ დაიწყო - მაინც მგონია რომ რაღაცის კითხვა გინდა
-რომ მოგეწონოს ვინმე ხომ მეტყვი?
-მაგას რატო მეკითხები?
-მაინტერესებს მე მაგალითად რომ არ გითხრა რას იზამ
-გააჩნია იცი? შეიძლება მართლა არ შეგეძლო თქმა იქნებ საიდუმლოდ უნდა შეგენახა და ვერ მითხარი ან ელოდი რომ მივხვდებოდი და არ მითხარი - ამას ისმენდა მარიამი ისევ ისე იწვა თვალები არც გაუხელია მიხვდა ... ყველაფერს მიხვდა .. ბრაზდებოდა საკუთარ ტავზე ეგონა რომ ყველაფერი იცოდა დაკვირვებული იყო და მის მზერას არაფერი გამოეპარებოდა მეწვრილმანე გოგოს მეგობრის გრძნობები არ უნდა გამორჩენოდა თვალთახედვიდან მაგრამ ყველაზე მნიშვნელოვანს ვერ მიხვდა . წამოჯდა და თვალებში ჩააჩერდა თათას
-რაღაცას გკითხავ მე ხომ შენი საუკეთესო მეგობარი ვარ ხომ არაფერი დაგვიმალავს ერთმანეთისთვის აქამდე
-მარიამ ამიხსნი რა ხდება?
-გეტყვი ახლა რაღაცას და სისულელე თუა უბრალოდ დაივიწყე კარგი?თუ სიმართლეა უბრალოდ მითხარი რომ მაპატიებ ასეთი ბრმა რომ ვიყავი და ტკივილისთვის გაგწირე
-მარიამ- უკვე შეეცვალა გამომეტყველება, ლოყები აუწითლდა ეს კი მხოლოდ მაშნ ხდებოდა როცა რცხვენოდა მოსალოდნელი მდგომარეობის
-შენ ჩემი ძმა გიყვარს ხო? გიყვარს და იმის გამო რომ ჩემი ძმაა ვერ აღიარებ იმის გამო რომ მე ბრმა ვიყავი და ვერაფერს მივხვდი სხვებს ვაკვირდებოდი ჩემს ირგვლივ და ვეხმარებოდი შენ კი ჩემი საუკეთესო მეგობარი მარტო დაგტოვე , ტკივილისთვის გაგიმეტე და ვერანაირად დაგეხმარე პირიქით
თათამ ღრმად ჩაისუნთქა და მარიამს შეხედა თითქოს მის თვალებში პასუხს ეძებდა შემდეგ ცრემლები აუკიაფდა თვალებში სწრაფად მოეხვია მარიამს და სახე დამალა - მე .. გაპატიებ იმიტომ რომ მაქსიმალურად ვმალავდი სიმართლეს შენ ვერ მიხვდებოდი ეს .. ეს საშინელებაა მე .. მე უნდა გთხოვდე პატიებას მე არ უნდა შემყვარებოდა მაგრამ ვერ მოვერიე თავს ის ისეთი კარგია არ შემეძლო სუსტი ვარ ვერ მოვერიე თავს .- ტიროდა და მაგრად უჭერდა ხელს მარიამს ისიც მოეხვია თან კოცნიდა თვითონაც ტიროდა ალბათ ბედნიერებისგან რადგან ორივეს ნაცვლად უხაროდა იცოდა ერთად ბედნიერები იქნებოდნენ ორივეს კარგად იცნობდა და ახლა როცა მათი გრძნობების შესახებ იცოდა კმაყოფილებას ვერც კი გამოხატავდა.
-ჩშ ჩშ ჩემო ლამაზო დამშვიდდი კარგი? სიყვარული ყველაზე წრფელი და კარგი გრძნობაა რაც კი არსებობს ჩემო ლამაზო გესმის? შენ არ უნდა გრცხვენოდეს ამის პირიქით ბედნიერი უნდა იყო რომ გიყვარს
-ხო მაგრამ ეს სიყვარული მხოლოდ ტკივილს მომიტანს იცი ვგრძნობ როგორ მეფლითება გული როცა ვხედავ სხვადასხვა გოგოსთან ერთად , სუნთქვა მეკვრის როცა მეხუტება და საშუალება არ მაქ ვუთხრა რომ მიყვარს და მინდა სულ მის მკლავებში ვიყო რომ სიგიჟემდე მიყვარს და მის გარდა არავინ მჭირდება -საწოლზე დაემხო და სახე ხელებშ ჩარგო , მარიამი გვერდით დაუწვა ამჯერად ის ჩაიკრა გულში და მანამ ეფერებოდა სანამ არ დამშვიდდა. ყოველთვის ასე იცოდნენ მოიოხებდნენ გულს მარიამიც იტირებდა განსაკუთრებულ შემთხვევაში ერთიანად ამოაფრქვევდა ნაგროვებ დარდს მხოლოდ თათასთან და სხვა არავისთან.
-კიდევ რაღაც უნდა გითხრა
-რა?- მარიამი აკოზე დალაპარაკებას აპირებდა მაგრამ ვერ მოახერხა თოკო შეუვარდათ და გვერდით მიუწვა წამებში
-ჩემი გოგოები რას ლაპარაკობენ ამდენს? გვშია ჩვენ - მარიამს აკოცა ხმაურით და ისე მოეხვია ხელით თათასაც გადაწვდა , მიშომაც შემოყო ოთახშ თავი და თათას რომ შეხედა გაეღიმა ისე იყო გოგო მოფუზული
-არ ჩამოხვალთ?
-მოვდივაართ მე და თათუ სუპერ ვახშამს მოვამზადებთ მერე ჩავუჯდეთ ფილმს ვუყუროთ - წამოხტა მარიამი მაისური გაისწორა თატაც გაიყოლა და სამზარეულოს შეაფარეს თავი. ბიჭებიც შეუერთდნენ და ერთად საკმაოდ ნოყიერი ვახშამი გამოუვიდათ. მარიამი იმათ მზერებს იჭერდა და საკუთარ თავზე ეცინებოდა“ ამდენ ხანს როგორ ვერ ვხედავდი ამათ რა მემართებოდა !.“
თათა მარიამთან დარჩა ერთმანეთზე აკრულებს ეძნათ ტკბილად და უშფოთველად სამაგიეროდ მიშოს და აკოს არ ეძინათ. ორივე თითქოს ერთ პიროვნებაზე ფიქრობდა მაგრამ საინტერესოა აზრი ჰქონდა თუ არა მიშოს ნერვიულობას.

3 თავი
მარიამს დაძაბული საქმიანი დღის შემდეგ სულ გადაავიწყდა გიგის დაბადების დღე . სახლში მისულს მიშიკო წასასვლელად მზად ყოფნაში რომ დახვდა გაუკვირდა
-სად მიდიხარ მიშ?
-გიგის დაბადების დღე როა დღეს ვაფშე დაგავიწყდა ხო? შენ ასე თუ გააგრძელე თვითონ გახდები სამკურნალო
-ვაიმეე ეგ როგორ დამავიწყდა რომელი საათია
-დროა უკვე წასვლის მაგრამ არაუშავს დაგიცდი
-ახლავე უცებ მოვწერსიგდები - სწრაფად აირბინა კიბეები , წყალი გადაივლო შემდეგ თმა უბრალოდ გაიშალა კლასიკური შარვალი, ლამაზი პერანგი ფეხზე დაბლები მოირგო და მზად იყო . საჩუქარი გზაში უყიდა გიგის . კლუბში შესულს დაღლა გადაავიწყდა რადგან ყველა მისი მეგობარი იქ იყო
-ძვლივს მოხვედით რა - გიგიმ უთხრა და მოეხვია ქალბატონს
-გიგუნ გილოცავ ეს შენ
-მადლობა მარიკუნა
მიშიკომაც მიულოცა მეორე გზის რადგან უკვე ნანახი ყავდა დილით შემდეგ კლუბის ერთ-ერთ მხარეს გადაინაცვლეს . თათუმ მალე შემოანათა ლამაზი მოკლე კაბა ეცვა ფეხზე მაღლები, ქერა თმა გაეშალა და ანგელოზს გავდა. მიშო სუნთქვაშეკრული უყურებდა მაგრამ ბედნიერების ნაცვლად ბოღმა იპყრობდა ისევ იმ თაყვანისმცემელზე ფიქრობდა და წარმოიდგინა რომ თათაც შეყვარებული იყო მასზე. იმდენად დაიძაბა გოგოს უბღვერდა საკმაოდ დიდ ხანს.
ბიჭები სვამდნენ , გოგოებს ეცეკვებოდნენ გვანცუ ისევ ებუსხებოდა გიგის ის კი ისეთი საყვარელი იყო ბოლოს თავი ვერ შეიკავა და დანებდა
-გიგუ - კუთხეში სავარძელში მჯდომ ბიჭს თავზე დაადგა და თვალები საყვარლად დააფახულა. გიგამ სევდანარევი მზერით ამოხედა -წამო ვიცეკვოთ რა მომენატრა შენთან ცეკვა- გაუღიმა გოგომ და ხელი გაუწოდა. ბიჭიც დაყვა მის ნებას დაპროგრამებული მიყვებოდა ხელი მოხვია თუ არა ელექტროშოკი მიიღო გულზე მიიკრა გოგო და თავზე აკოცა . ცოტახანს დუმდნენ მაგრამ გიგამ ვერ მოითმინა
-დამიჯერე გთხოვ რა მოხდება რო დამიჯერო ხო იცი როგორ მიყვარხარ - ისეთი ხმა ჰქონდა გვანცას გული შეეკუმშა -გეფიცები არ მივკარებივარ იმ გოგოს მას შემდეგ რაც ერთად ვიყავით არც არავის შევხებივარ შენს გარდა , ვერც შევეხები იმდენად მოგეჯაჭვე მგონია რომ შენს გარდა ვერასდროს აღვიქვავ სხვა ქალს -თვალებში უყურებდა გოგოს და ცდილობდა დაერწმუნებია თავის სიმართლეში
-ვიცი - გაიცინა გვანცამ და ხელები ყელზე მოხვია - ვნებიანი ხმით ჩასჩურჩულა ყურში და ტუჩები წვერიან ლოყაზე მიაწებდა , შემდეგ ყელისკენ გაიკვლია გზა და იმდენად ვნებიანად აკოცა იგრძნო ბიჭის ბუსუსები რომლებმაც კანი დაუფარეს , ძარღვების დაბერვა და სუნთქვის გახშირებაც იგრძნო კმაყოფილმა თვალებში ჩახედა და ჭინკები თავადაც აუთამაშდნენ თვალებში ამჯერად არ დასცალდა მოქმედება გიგი ისე სწრაფად დააცხრა მის თხელ ვარდისფერ ბაგეებს სუნთქვა შეეკრა . გრძNობდა ამ ერთ თვეში სულელური ბუტიაობით რამდენი დაკარგა და გაცხოველებით უკოცნიდა მონატრებულ ბაგეებს
-მთელი თვე ! მთელი თვე უნდა აგანაზღაურებიო!
-თუ შეძლებ მზად ვარ სასჯელი მივიღო- კეკლუცად გაუღიმა და ისევ დააპირა მელოდიაზე სხეულის აყოლება მაგრამ ვინ დააცადა თითქოს არ იცნობდა გეგას
-საკმაოდ ავღნიშნე მეგობრებთან ერთად დაბადების დღე ჯობია პირად სიამოვნებაზე ვიფიქრო და ისე ავღნიშნო როგორც მინდა
-გიგი სირცხვილია არ შემიძლია გიგი ხვალ მივდ..
-ჩშ ახლა თუ არ შევიგრძენი შენი სხეული მოვკვდები - ისეთი ხმით უთხრა გვანცა გაითიშა აღარც ის გახსენებია მეორე დღეს სოფელში რო უნდა წასულიყო აღარც ის ვინ იყო სად მიდიოდნენ და საერთოდ რამოდენიმე წუთში რაც ბინის კარი შეაღო ვაჟბატონმა საკუთარი იდენტობაც დაივიწყა მხოლოდ სიამოვნებას გრძნობდა პირველთან შედარებით ზეაღმატებულს და რაღაც გასაოცარს თითქოს იმ წამებში იგრძნო პირველად ბედნიერება არა გატყუებთ ყველაზე ბედნიერი მაშინ იყო როცა გიგიმ სიყვარული აუხსნა მას შემდეგ არასდროს ყოფილა ცუდად იმ ერთ კვირას თუ არ ჩავთვლით რომლის დავიწყებაც ძალიან მარტივი ყოფილა.
კლუბში ამ დროს იუბილარის გარეშე ერთობოდნენ მეგობრები. თათამ მოიწყინა რადგან მიშო გაბრაზებული უმზერდა და ვერ ხვდებოდა ასე რატო იქცეოდა , მერე ისიც იფიქრა იქნებ მიხვდა რომ მიყვარს და ახლა უნამუსო გოგო ვგონივარ რომელმაც მეგობრობა ვერ დააფასაო . ტირილი მოუნდა ძალიან უნდოდა ბოლო ხმაზე ეღრიალა რომ როგორღაც დაცლილიყო მძიმე ემოციებისგან . სწრაფად დატოვა იქაურობა და გარეთ გავიდა , კედელს მიეყრდნო , თვალები დახუჭა და ცრემლებმაც იწყეს დენა, ძალა ერთმეოდა ამიტომ ჩაიკეცა და კედელს მიეყრდნო , სახე ხელებში ჩამალა და ცრემლებს გასაქანი მისცა , უკვე საკმაოდ გრილოდა , წვიმას აპირებდა , სიცივისგან კანი დაეხორკლა, მოკლე კაბა უფრიალებდა მაგრამ შეგრძნება დაკარგული ჰქონდა რამდენიმე წამს . შემდეგ თბილი ხელების შეხება იგრძნო რომელმაც წამოაყენა
-თათუ .. თათუ რა დაგემართა? მითხარი გთხოვ რატომ ტირი რამე მოხდა ვინმემ გაწყენია ? - სრულიად უცნობი ბიჭი შეშფოთებული გამომეტყველებით , აღელვებული მაგრამ მაინც ძვლივს შენარჩუნებული მშვიდი ხმით ესაუბრებოდა , სახეზე თითებს უსმევდა და ცრემლებს წმენდდა. თათა შეკრთა ვერ მიხვდა რა უნდოდა უცნობს ან ასე რატომ ღელავდა მასზე ისე კი აშკარა იყო მისი დამოკიდებულება და ძალიან წრფელი
-თათ გთხოვ მაპ- მიშომ ვეღარ მოითმინა იცოდა თათას გული ატკინა ამიტომ გარეთ გასვლისთანავე ბოდიშის მოხდა გადაწყვიტა მაგრამ უცნობ ბიჭზე აკრული რომ დაინახა სისხლი გაეყინა, თბილი მზერა წამში გადაექცა მტრულ გამოხედვად , ძარღვები დაებერა, თვალები ჩაუწითლდა , მუჭები შეკრა ისე რომ ფრჩხილები კანში შევიდა მაგრამ ვერ გრძნობდა მხოლოდ თათას შიშველ მხრებზე მოხვეულ ხელს უყურებდა და მანძილს რომელიც ფაქტიურად არ არსებობდა უცნობ- ნაცნობ ყმაწვილსა და თათას შორის -როგორც ვხედავ დამხმარე გამოგიჩნდა მე სრულიად ზედმეტი ვარ- უნდოდა მოეკლა ისე ეცემა რომ ვეღარასდროს დაებრუნებია პირვანდელი სახე მაგრამ არ შეეძლო მხოლოდ იმიტომ აქცია წყვილს ზურგი რომ თათას გაუბედურება არ უნდოდა , მოკვდებოდა ტანჯვით მაგრამ თათას ვერ ატკენდა მარიამის სიტყვები ახსენდებოდა მან თავად უნდა აირჩიოსო პასუხი კი მისთვის ნათელი იყო მის მკლავებში გატრუნული იდგა და არაფერს აკეთებდა თათა ასე უბრალოდ არავისთან დაგდებოდა მისი სიტყვები ზედმეტი იქნებოდა , ჯობდა გულში ჩაემარხა სამუდამოდ გრძNობა რომელიც შიგნიდან ღღრნიდა . მანქანას მიუახლოვდა კარი ძლივს გაარო აკანკალებული ხელით , ჩაჯდა და გიჟივით მოსწყდა ადგილს თავადაც არ იცოდა სად მიდიოდა ან რა სიჩქარით დროის შეგრძნება სრულიად გაუქრა მხოლოდ თათა ედგა თვალწინ არც მანქანების სიგნალის ხმა ესმოდა უბრალოდ მიდიოდა . ბოლოს გაჩერდა მიყრუებულ ადგილას იყო ირგვლივ მხოლოდ ტყე იყო , უყურებდა თბილისის ხედს მაღლიდან მაგრამ კადრებს ვერ არჩევდა , საჭეს მუჭები დაუშინა და არაადამიანურ ხმაზე დაიღრიალა თითქოს ბგერებს ტკივილი ამოაყოლა.
თათა ძვლივს მოეგო გონს ბიჭს ხელიდან დაუსხლტა ცრემლები შეიმშრალა და თვალების ბრიალით შეხედა
-ვინ ბრძანდებით და ჩემი სახელი საიდან იცით და საერთოდ ვინ გთხოვათ მოსვლა და ამ სცენის დადგმა
-თათ ამას რატო ამბობ რას ნიშნავს ვინ ვარ , ვიცი გაგაბრაზე ფიქრობ რომ გატყუებდი მაგრამ გეფიცები ისე არაა შენ როგორც ფიქრობ ნება მომეცი აგიხსნა
-მგონი ავად ხართ ძალიან გთხოვთ შემეშით
-თათუ
-ნუ მომმართავთ ეგრე და შემეშვით- ხელი გაინთავისუფლა და უკან დაბრუნდა
-სად ხართ თათუ?- მარიამი საპირფარეშოში იყო როცა დაბრუნდა თათა და მიშო უკვე გასულები იყვნენ დანარჩენებ ცეკვავდნენ, თორნიკე საერტოდ აორტქლდა ვიღაც ნაშასთან ერთად ეკემ კიდე არაფერი იცოდა
-წავიდეთ რა გთხოვ . ეკე წაგვიყვან?
-კი რა პრობლემაა იუბილარი განცხრომაშია ახლა და ჩვენ დავიშალოთ ჯობია თან ხვალ სამსახურში ვარ გამომაგდებს უფროსი -ჩაიცინა და გოგოებს ხელი მოხვია , მათ შორის იდგა . ისე სრაფად გავიდნენ უკან დაბრუნებულ აკოს შანსი არ მიეცა მარიამის ნახვის. მეორე დღეს სამსახურში საერთოდ არ იყო , შემდეგ კი თავად უწევდა წასვლა ერთი კვირით გერმანიაში კლინიკის საქმეებთან დაკავშირებით . ჭკუიდან გადავიდა ,მთელი ღამე სვამდა ბოლოს სილუეტებს არცევდა მხოლოდ , დილით ვიღაც ქალთან ერთად გაიღვიძა ზურგიდან უყურებდა თავი ისე ტკიოდა თიტქოს ვიღაც გამეტებიტ ურტყამდა ბლაგვ საგანს . შუბლზე ხელი მიიჭირა და ძვლივს წამოდგა ოთახში ტანსაცმელი იყო მიმოფანტული გოგოს სრულიად შიშველს მშვიდად ეძინა გვერდი იცვალა და აკოს ნაცვლად მის ბალიშს ჩაეხუტა როცა ნატა დაინახა უსიამოვნო შეგრძნება დაეუფლა გული ერეოდა საკუთარ თავზე , მაგრამ რას გააწყობდა შარვალი ამოიცვა და სამზარეულოში გავიდა . მინერალურმა ცოტა გამოაფხიზლა შემდეგ მაცივრიდან სალათისთვის საჭირო ინგრედიენტები გამოიღო და მზადებას შეუდგა . უსიამოვნოდ გააჟრჟოლა როცა სხეულზე ქალის შიშველი სხეული აეკრა და კოცნა დაუწყო
-წუხელ გასაგიჟებელი იყავი, მეგონა არასდროს მშორდებოდი ჩემს სხეულს - ვნებიანი ხმით ესაუბრებოდა და კოცნას აგრძელებდა შემდეგ წინ დაუდგა მაგიდაზე შემოსკუპდა და შიშველი სხეულით მოეხვია კაცს , მხოლოდ აკოს პერანგი ეცვა ისიც გახსნილი ჰქონდა . ნებისმიერ კაცს გაუჭირდებოდა თავის შეკავება , მიუხედავად იმისა რომ გონებას მისი დანახვაც არ უნდოდა ცხოველური ჟინის დაკმაყოფილების სურვილი უჩნდებოდა ქალს ალერსში აყვა მუცელზე შეისვა და საძინებლისკენ წაიყვანა როცა საწოლზე დააგდო გონს მოეგო და ციებიანივით მოშორდა გველივით დაკლაკნილ ქალს რომელიც სიამოვნებისგან ათასგვარ სიტყვას ისროდა
-ჩაიცვი და წადი წუხელ ისეთი მთვრალი ვიყავი ისიც არ ვიცოდი შენ თუ იყავი თორე დამიჯერე თითსაც არ დაგაკარებდი . ისედაც ვაპირებდი შენს ნახვას რომ სამუდამოდ გამეწყვიტა შენთან კავშირი წუხანდელი ღამე უკანასკნელი იყო და აღარასდროს განმეორდება შეგიძლია სხვა ვინმე იპოვო ვნებების დასაოკებლად
-ეგ რას ნიშნავს იმ უღიმღამო ბავშვი მცვლი? შენი აზრით ის შეძლებს შენს დაკმაყოფილებას? ვნების ნატამალი არ გააჩნია ერთი უბრალო გოგოა ცოლად თუ გინდა გყავდეს მერე მე შენს სახლში ჯდომას არც ვაპირებდი
-მორჩი ლაპარაკს შენი საქმე არაა ვინ რისთვის მჭირდება რომ გეუბნები შეიგნე ის რომ მორჩა დამთავრდა და აღარასდროს არ მოხვალ არსად სადაც მე ვიქნები და ყელზე არ ჩამომეკიდები. ისე დაიჭერ თავს თითქოს არც მიცნობ გასაგებია? გეფიცები ერთხელ რო შემეხო იმ დღევანდელის მსგავსად და მოყვე ათასის სისულელე გაგანადურებ გაიგებ მერე რა შემიძლია. ახლა ადექი ჩაიცვი და გაქრი აქედან - ბოლოს სიტყვები ფაქტიურად ღრიალით უთხრა და სააბაზანოში შეიკეტა. ძლივს დამშვიდდა და გონების მობილიზება მოახდინა , გამოსულს ნატა იქ აღარ დახვდა, ისაუზმა და მარიამთან დარეკვა გადაწყვიტა მაგრამ არ პასუხობდა შემდეგ ვიღაც ბიჭმა უპასუხა და უთხრა რომ კლუბში იყო მობილური და პატრონი ჯერ არ გამოჩენილა.
სამსახურში დაძაბული დღე ჰქონდა, შემდეგ ბარგი ჩაალაგა და დირექტორთან ერთდ გერმანიაში გაფრინდა თან კი მაჭავარიანზე ფიქრები გაიყოლა.
მიშო მთელი ღამე არ მისულა სახლში , თათა დარჩა მარიამთან მაგრამ იმდენად იყო ორივე დაღლილი საუბარიც ვერ მოახერხეს. დილით საუზმობდნენ როცა შემოვიდა მიშო გამომეტყველება წაშლილი ჰქონდა, განადგურებული მოაბიჯებდა თათას დანახვისას უფრო აესახა ტკივილი სახეზე
-სად იყავი მთელი ღამე რა დაგემართა?
-არაფერი ზევით ვიქნები
-მოიცადე მიშო კარგად ხარ?- მარიამი კიბეებზე წამოეწია
-არა და არც ვიქნები - ცივად უთხრა და გზა განაგრძო. მარიამმა გადაწყვიტა შემდეგ დალაპარაკებოდა ამიტომ უკან დაბრუნდა , თათა ჩანგლით ფიგურებს ხაზავდა თეფშზე
-რა გჭირს?
-წუხელ უცნაური რაღაც დამემართა გახსოვს როგორ მიბღვერდა მიშო? ვერ მივხვდი რა იყო ამის მიზეზი ახლაც ხომ ნახე როგორ შემომხედა აღარ ვიცი რა გავაკეთო
-დამშვიდდი თათ უცნაური რა იყო მაგაში მერე
-გარეთ გავედი შენი წასვლის შემდეგ თავი ვერ შევიკავე ჩავიკეცე და ვტიროდი , ვიღაც ბიჭი მოვიდა აშკარად ღელავდა ჩემზე სახელით მომმართა ლამის ზედ ამეკრა ცრემლებს მწმენდდა როცა მიშო გამოვიდა რომ დაგვინახა არ ვიცი რა იფიქრა ზედმეტი ვარო და წავიდა. ის ბიჭი კიდე მეუბნებოდა მაპატიე ყველაფერს აგიხსნი ისე არ იყო როგორც გგონია რომ ვუთხარი არ გიცნობ საერთოდ ვინ ხართთქო გაოცდა მერე წამოვედი ვერაფერი გავიგე
მარიამს ეხლაღა ამოუტივტივდა გონებაში რომ აკოს კლუბის მისამართი უთხრა და შეიძლება იქ ყოფილიყო მაგრამ გაიჭედა როგორ ვერ იცნო თათამ
-თათ ამ რამოდენიმე თვის წინ სანამ მე ჩამოვიდოდი რამე ინციდენტი ხო არ შეგმთხვევია ფეხი ან ხელი ხო არ გიღრძვია
-არა ხომ გტყოდი ეგ რატო მკითხე
-არა? მოიცა ანუ საავადმყოფოში არ ყოფილხარ ექიმთან? მაღალი ბიჭია გამხდარი ოდნავ მოგრძო ცხვირით , თაფლისფერი თვალებით წაბლისფერი თმით
-მარიამ რა გჭირს? რა ექიმი რა მინდოდა ექიმთან
-ახლა გავგიჟდები ანუ ალეკო ნაკაშიძეს არ იცნობ?
-არა უნდა ვიცნობდე?
-ესიგი რა გამოდის რო შეეშალა. სადაა ჩემი მობილური ხომ არ იცი? - უცებ დაიწყო ძებნა მთელი სახლი შემოიარა თათა გაოცებული უყურებდა
-კლუბში დაგრჩა ალბათ
-აქ იყავი შენ სალაპარაკო გვაქ წავალ მობილურს მოვიტან და მოვალ- უცებ გავარდა . თათა კი გაოცებული იჯდა მისაღებში და ფიქრობდა რამ გადარია ეს გოგოო . მიშო ჩამოვიდა ქვემოთ სპორტული შორტი და მაისური ეცვა ისე ჩაუარა გვერდით არც კი შეხედა
-მარიამი სადაა? საუზმე არ მოუმზადებია?
-გასულია მალე დაბრუნდება - სამზარეულოში შევიდა ბიჭს გვერდით ჩაუარა და მაგიდის გაწყობა დაიწყო
-არ შეწუხდე რომ მოვა მერე შევჭამ
-მიშო რამე დავაშავე?- აწყლიანებული თვალებით ახედა ბიჭს
-რა უნდა დაგეშავებია
-მაგას გეკითხები მეც აბა ვერ ვხდები ასე რატო მელაპარაკები იქნებ რამე ცუდად გავაკეთე და გაგაბრაზე
-მშვიდად იყავი არაფერი დაგიშავებია უბრალოდ დაძაბული კვირა მქონდა მაპატიე - შეეცადა გაეღიმა , თათა ცოტა დამშვიდდა მაგრამ ბოლომდე არ დაუჯერა
-ანუ არ მიბრაზდები ისევ მეგობრები ვართ
-ხო - ეს უთხრა თუ არა იგრძნო როგორ აეწვა ზურგი შემდეგ მთელი სხეული რადგან თათა მოეხვია ეს ნამცეცა გოგო რომელიც თავის მკლავებში ჩამალა ისე აფორიაქებდა მთლიანად ვერც კი აანალიზებდა თავის მდგომარეობას . უნდოდა მოხვეოდა და მისი სურნელი შეეგრძნო მაგრამ საპირიქპიროდ მოიქცა სწრაფად მოიშორა გოგონა და მაგიდასთან დაჯდა. გრძნობდა რომ თათას აწყენია , იცოდა რომ უყურებდა მაგრამ ერთხელაც არ გახედა თითქოს მისი არსებობა ვერც კი შენიშნა , იმდენი მოახერხა ატირებული გავარდა სახლიდან თათა ისე რომ მარიამის მისვლასაც არ დალოდებია.
-დ..შ.. -მთელი მაგიდა ააყირავა და შემდეგ ღვინის ბოთლს დაწვდა ერთიანად მიიყუდა ყურადღება არ მიაქცია ყელის წვას , თითქმის ბოლომდე დაცალა შემდეგ იქვე დადო და თვითონ დივანზე მიესვენა .
-სადაა თათა?
-წავიდა
-რა უთხარი?
-არაფერი საერთოდ არაფერი მითქვია და იმიტო წავიდა მიდი გთხოვ მასთან მიდი .
-შენ?
-კარგად ვარ წადი - უთხრა და მეორე ბოთლი აიღო . მარიამს სხვა გამოსავალი არ ჰქონდა თოკოს დაურეკა სთხოვა მიშოსთან მისულიყო თვითონ კი თატასთან წავიდა.
თათა დედასთან ერთად ცხოვრობდა ბინაში , ვერ ვიტყვით რომ უჭირდათ მაგრამ არც მდიდრები იყვნენ , თათას დედა მუშაობდა საკმაოდ კარგ თანამდებობაზე და ყველაფერს ის აგვარებდა. მამა არ ჰყავდა არც არასდროს უნახავს დედამისს ამაზე საუბარი არ უყვარდა ისიც შეეგუა ფაქტს რომ სხვა მეგობრებისგან განსხვავებით მხოლოდ დედა ჰყავდა, დედა რომელიც ყველაფერს აკეთებდა მისთვის და მამის მაგივრობასაც უწევდა . თავიდან ძალიან ტკიოდა მაგრამ გადალახა ირაკლის და გოგას (თორნიკეს მამას) საკუთარი შვილივით უყვარდათ თათა ისიც ამბობდა ერთის ნაცვლად ორი მამა მყავსო . ის ორი გიჟი რომელთაც ასაკის მატება ვერაფერს აკლებდათ იძახდნენ ჩვენ შვილებიც თუ საერთო გვეყოლებოდა რას წარმოვიდგენდითო . შაბათი იყო ამიტომ თათას დედა ნათია სახლში იყო სწორედ მან გაუღო კარი მარიამს
-გამარჯობა როგორ ხარ ნათია დეიდა?
-კარგად შვილო შენ როგორ ხარ?
-კარგად თათია ხო სახლშია?
-კი თავის ოთახშია წუხელ შენთან იყო და კიდე დაგრჩათ რამე სალაპარაკო?- გაიცინა ქალმა და გოგონას ორი ფინჯანი ყავა მიაწოდა- გამომართვი
-ეს თქვენთვის იყო?
-მოვიდუღებ ისევ -გაუღიმა და თავისი საქმე განაგრძო. მარიამი თათასთან შევიდა რომელიც საწოლზე იყო დაწოლილი ემბრიონის ფორმაში და სლუკუნებდა. მარიამი ფრთხილად მივიდა არაფერი უთქვია უბრალოდ ზურგიდან აეკრო და ხელები მაგრად მოხვია
-მითხარი გთხოვ რა დავუშავე ვერაფერი გავიგე მარიამ- მისკენ შებრუნდა თავი მკერდზე მიადო და სლუკუნი განაგრძო
-ჩშ ჩემო ლამაზო არაფერი დაგიშავებია საერთოდ არაფერი რაღაც გაუგებრობაა და გეფიცები ყველაფერს გავარკვევ შენ არ ინერვიულო კარგი?
-როგორ არ ვინერვიულო ვერ გადავიტან ასე რო მებღვიროს მინდა მიღიმოდეს და თბილად მელაპარაკებოდეს
-უბრალოდ დრო მომეცი გთხოვ და მანამდე საერთოდ ნუ ნახავ მიშოს გინდა თოკოს აგარაკზე წადი შენ ხო გიყვარს იქ ყოფნა ვეტყვი და მოგცემს გასაღებს მშვიდად იქნები დაფიქრდები , მეც ამოვალ კარგი? სულ ერთი კვირა და გეფიცები ყველაფერს გავიგებ - ეფერებოდა და კოცნიდა - ჩემი მტირალა გოგო
-მითხარი რა ხდება რაღაც იცი და არ მეუბნები
-გეფიცები მოვაგვარებ ყველაფერს ტყუილად უნდა ინერვიულო ცხორება ჩემი ხო გჯერა არა?
-კი და ვიცი შენ ყველაფერს მოაგვარებ- თავი მის ყელში ჩამალა და ხელები მოხვია . მარიამმა აკოცა და ხელები უკეთ მოხვია -ჩემთან არ დარჩები?
-ბარგი ჩავალაგოთ დღესვე წადი თოკოს ვეტყვი და გასაღებს მოგიტანს ისე მოტანა რად უნდა ერთი გასაღები ქოთანში დევს
-აა ხო ვიცი კარგი მაშინ ჩავალაგებ რაღაცეებს და ტაქსს გამოვიძახებ
-თუ გინდა თოკოს ვეტყვი და აგიყვანს
-არ მინდა ტაქსით ავალ რა პრობლემაა
-კარგი ჩემო ლამაზო- გაუცინა და წამოდგა . პატარა ჩანთაში ჩაალაგეს ტანსაცმელები და საჭირო ნივთები შემდეგ ტაქსიც მოვიდა და წავიდა . ნათიას კი გაუკვირდა მაგრამ არ გაუპროტესტებია არასდროს უკრძალავდა არაფერს , ისე ყავდა გაზრდილი თვალდახუჭული ენდობოდა ქალიშვილს თან იცოდა რომ მიშო უყვარდა სხვას კი ზედაც არ შეხედავდა ამიტომ ბიჭის პრობლემა არ არსებობდა შესაბამისად მშვიდად იყო .
მარიამი სახლში დაბრუნდა უკვე იცოდა რომ აკო გერმანიაში იყო ჩამოსვლის დღეც იცოდა და მოთმინებით ელოდა ერთი კვირის გასვლას . ბიჭები მისაღებში ისხდნენ, თოკოსაც დაელია რამოდენიმე ჭიქა და ოდნავ შემთვრალი იყო მიშო კი უკვე კარგად იყო.
-როგორაა?
-კარგად დამშვიდდა და დაწყნარდა ძალიან გთხოვ შენც დამშვიდდი უბრალოდ იცოდე რომ თათა მარტოა აგარაკზე და ისვენებს . შეეცადე ცოტა ხანს გაძლო მის გარეშე
-ჩემი ჯადოქარი რა მოიფიქრე ახლა გეგმა გაქ ხო რაღაც- თოკომ მოხვია ხელი და სხეულზე აიკრა
-აუ დავიღალე თოკ ტვინი გადამეღალა ამდენი ფიქრით და კვანძი მაინც ვერ გავხსენი
-ჩვენ არ გვეტყვი?
-ნწ
-არც მე?
-არც შენ- თვალებდახუჭული იყო მიკრული თოკოს მკერდს - მეძინება მე
-ახლა არ ადექი?
-შვიდზე გავიღვძე
-დაიძინე მერე მიდი - ჩამოსვა თოკომ ისიც წავიდა საწოლზე დაემხო და ეგრევე დაეძინა.
ერთი კვირა თითქოს მშვიდად გავიდა , ერთგან თათა იტანჯებოდა მარტოობით აქეთ მიშო დადიოდა გამოშტერებული უსიცოცხლოდ , მარიამი კი უკვე კედლებზე გადიოდა აღარ იცოდა როგორ მოითმენდა სამი დღე . სამსახურში წავიდა როცა აკოს მანქანა დაინახა თვალებიდან ნაპერწკლებს ყრიდა ისე გაუხარდა. სწრაფად აიბინა კიბეები და ეგრევე კაბინეტში შეეჭრა მაგრამ პაციენტი ჰყავდა და მთელი დღე ვერ გამოიჭირა ოპერაციაზე იყო შესული უკვე წამებს ითვლიდა და საერთოდ ვერ დაუდო საქმეს გული მერე თვითონ ჰყავდა პაციენტი აკო კი უკვე წასული დახვდა რთული ოპერაციის შემდეგ გადაღლილი მაშინვე სახლში წასულა. არ დანებდა ქალბატონი გაიგო აკოს ბინის მისამართი და რამდენიმე წუთში დიდ რკინის ყავისფერ კართან იდგა და ზარს რეკდა. რამოდენიმე წუთის შემდეგ ფეხის ხმა გაიგო საკეტიც გადატრიალდა და კარი გაიღო . როგორც სჩანს აკოს უკვე მოესწრო დაძინება და გააღვიძა ქალბატონმა ახლა კი სპორტული შარვლით იდგა მის წინ ნახევრად მძინარე
-მარიამ?
-შემომიშვი - ხელით გაწია და შეეჭრა ბინაში -იმედია გეძინა და ვინმე არ გყავს
-არა ვინ უნდა მყავდეს, აქ რამ მოგიყვანა კი მინდოდა დალაპარაკება მაგრამ ვიფიქრე ხვალ ვეტყვითქო აქედან ისე წავედი ვერ დაგიკავშირდი
-მიდი ჩაიცვი გამოფხიზლდი და დავილაპარაკოთ დაგელოდები მე- დივანზე დაჯდა ჩანთა იქვე დადო და გაშინაურდა უცებ. აკო საძნებელში შევიდა იქედან უკვე გამოფხიზლებული დაბრუნდა მაისურიც ეცვა სამზარეულოში გავიდა ტკბილეული და ყავა გამოუტანა შემდეგ კი მარიამის წინ სავარძელში ჩაჯდა.
-რაღაც დიდ გაუგებრობაში ვართ და შენ უნდა გამარკვევინო რა ხდება მითხარი რომ ჩემთან ერთად დაინახე გოგო რომელიც გიყვარს . შემდეგ ირკვევა რომ ეს გოგო შენ არ გიცნობს იმ ღამით ხო შეხვდი არა?
-კი და სწორედ მაგაზე მინდოდა დალაპარაკება ვერაფერი გავიგე , მთელი კვირა ვფიქრობდი და ვერ მივხვდი რა მოხდა თიტქოს თათუს ორეულს ვუყურებდი კი ის იყო მაგრამ ის გრძნობა არ მქონდა რაც თათას შეხებისას მეუფლება თან მითხრა არ გიცნობო და აშკარად გაოცებული მიყურებდა არადა თავს დავდებ რომ ყველა ნაკვთით გავდა
-იმ გოგოს ზუსტი სახელი და გვარი მითხარი სად სწავლობს, იმ მეგობარს რა ჰქვია შენთან ვინც მოიყვანა საავადმყოფოში და რამდენი წლისაა
-თათული მაჭავარიანი 23 წლის 10 დეკემბერს აქ დაბადების დღე . სწავლობს სამხატვრო აკადემიაში მეორე კურსზეა მეგობარს ლაშა ქვია - მარიამი ახლა კი ნამდვილად გაგიჟებული იყო კი ელოდა რომ ვიღაც სხვა იყო მაგრამ ნამდვილად გაიჭედა სრულიად სხვა ადამიანს აღუწერდა
-ვაიმე გავგიჟდები ახლა ესეიგი თათული ქვია და 10 დეკემბერს აქ დაბადებისდღე და ეს გოგოა ხო?- უცებ ნახა მობილურში მისი და თათას ფოტო
-თვალები ლურჯი აქ თუ ფოტოში ჩანს ეგრე
-არა ლურჯი აქ და იმ შენს მაჭავარიანს ?
-მისი ასლია ოღონდ იმ განსხვავებით რომ ნაცრისფერი თვალები აქ თითქოს მწვანეა მაგრამ მაინც ნაცრისფერი აქ იმ ღამით ვერ დავინახე ნორმალურად თან ვღელავდი და თვალებისთვის არ მეცალა
-ამ გოგოს მშობლები ყავს?
-კი მაგრამ რა მნიშვნელობა აქ მაგას
- იცი სად ცხოვრობენ?
-ეგეც ვიცი
-დამიწერე რა გთხოვ
-მარიამ მართლა სრულ გაუგებრობაში ვარ მთელი კვირაა და აღარ ვიცი რა გავაკეთო
-არ ვიცი მაგ გოგოს დაკერვაში როგორ მოგეხმარები მაგრამ გაუგებრობას რომ მოვხსნი უეჭველი ვიცი - მისამართი გამოართვა უცებ აიღო ჩანთა ბიჭს მსუბუქად აკოცა ლოყაზე და სახლი დატოვა. თოკოს ნომერი აკრიბა რამოდენიმე წამში უპასუხა
-თოკ მისამართს მოგწერ და მოდი რა სწრაფად
-მოვალ და რა ხდება?
-რომ მოხვალ მოგიყვები ოღონდ იჩქარე რა
-კარგი მანქანაში ვარ უკვე.
რამოდენიმე წამში გაჩერდა მარიამის ფეხებთან მანქანა ,ისიც ჩასკუპდა და ღვედი შეიკრა - ამ სახლში უნდა წამიყვანო
-სად კიკეთში?
-ხო
-მოყევი ახლა რა ხდება დავიტანჯე
-მოკლედ მე რომ გითხარი თათუ უყვარს ერთ ექიმს-მეთქი გაირკვა რომ ჩვენი თათუ საერთოდ არ იცნობს იმ ბიჭს და ჩემი ძმა ტყუილად იკლავს თავს მაგრამ ეს გოგო ზუსტი ასლია თათუსი იმ განსხვავებით რომ ნაცრისფერი თვალები აქ ლურჯის ნაცვლად და ჩვენი თათუ კი არაა ვიღაც სხვაა თან თათას ნაცვლად თათული ჰქვია გვარი კი იგივე აქვს . ის გოგო თუ არ ვნახე და გავიგე ვინაა ვერ მოვისვენებ
-თათუს ხო მამამისის გვარი აქ და იქნებ
-ხოდა ზუსტად მაგაზ ვფიქრობ მეც რომ შესაძლოა ახლა იმ სახლში თათუს მამა , დედინაცვალი და და ცხოვრობდნენ და რომელიც ზუსტად თათუს ასაკისაა
-როგორ ანუ ტყუპისცალია?
-ხო
-კი მაგრამ ეგ როგორ ნათია შვილს ხო არ გააშვილებდა
-არ ვიცი თორნიკე არაფერი არ ვიცი მაგრამ მალე გავიგებთ დარწმუნებული იყავი ოღონდ ის გოგო უნდა ვნახო ჩემი თვალით
თორნიკემ სიჩქარეს მოუმატა რამოდენიმე წუთში ერთ-ერთ სახლთან გაჩერდნენ საკმაოდ დიდი ჭიშკარი იყო სახლი მოშორებით იდგა როგორც სჩანს ეზოც დიდი იყო . ძალიან ღელავდნენ მანქანიდან გადავიდნენ , ცოტა ხნის შემდეგ ზარი დარეკეს და დაელოდნენ . ფეხის ხმა და ძარლის ყეფა მოესმათ მალე კი კარი გაიღო საშუალო ასაკის კარგი გარეგნობის ქალი გამოვიდა
-საღამომშვიდობის
-საღამომშვიდობის ქალბატონო ჩვენ თათულისთან ვართ სახლშია?
-მეგობრები ხართ თათუსი? მობრძანდით სახლშია ახლავე დავუძახებ , ძაღლის არ შეგეშინდეთ არ იკბინება- უზარმაზარ ლაიკაზე მიუთითა და ახალგაზრდები შეატარა. თორნიკემ გამამხნევებლად მოხვია ხელი მარიამს და გზა განაგრძო . ქალმა ეზოში დასვა წყვილი რადგან ძალიან ცხელოდა მიუხედავად იმისა რომ საღამო იყო
-ახლავე დავუძახებ თათუს - გაუღიმა და სწრაფად შევიდა სახლში . რამდენიმე წუთში ფარფატით გამოვიდა გოგონა რომელიც ზუსტი ასლი იყო თათასი , როივე გაოცებული უყურებდა მაგრამ ის ვერ ხვდებოდა მიზეზს ამ მზერისა
-საღამომშვიდობის ჩემთან ხართ ხო?
-ჩვენ.. შენ თათული ხარ? თათული- ნაწყვეტებად თქვა მარიამმა ისე რომ თვალი არ მოუშორებია გოგოსთვის ეძებდა ერთ ნაკვთს მაინც რაც თათასგან გაარჩევდა მაგრამ თვალის ფერის გარდა მართლა ვერაფერი იპოვა
4 თავი
-დიახ თათული ვარ რით შემიძლიათ დაგეხმაროთ?
-ჩვენ ... ჩვენ
-არაფერით ჩემო კარგო იცი ჩვენ შეგვეშალე სხვა თათულის ვეძებთ - უცებ წამოაყენა მარიამი თორნიკემ და გოგოს გაუღიმა - სასიამოვნო იყო შენი ნახვა ძალიან ლამაზი ხარ თათული
-მადლობთ
-გვაპატიე რომ შეგაწუხეთ
-კარგად ხართ? ფერი არ გადევთ თუ რამით შემიძლია დაგეხმაროთ
-არა საყვარელო გმადლობთ და ბოდიში ხო?- თორნიკემ ისევ გაუღიმა გოგოს და მარიამის აკოცა- წავედით საყვარელო
-ხო მაგრამ
-წავედით!
როგორც კი გაიყვანა მაშინვე მანქანაში ჩასვა და ადგილს მოსწყდა
-რატო წამომიყვანე
-ცუდად იყავი და რამეს ისეთშ იტყოდი რასაც მერე ინანებდი . კარგად უნდა დავფიქრდეტ ნამდვილად თათას ტყუპისცალია ესეიგი რაღაც მნიშვნელოვანი მოხდა ნათიამ რადგან შვილი დათმო წარმოიდგინე გოგოსტვის რომ გეთქვა შენს ასლს ვიცნობთ და შენ არ ხარ ამ ქალის შვილითქო რას იგრძნობდა გიჟი ეგონებოდი და ძალიან ინერვიულებდა ჩვენ კი დარწმუნებულები არ ვართ ან თათას რა ვუთხრათ ასე ვერ ავანერვიულებთ
-ნათია უნდა ვნახო და დაველაპარაკო სწრაფად იარე კარგი?- მარიამი გამოფხიზლდა როგორც იქნა რამდენიმე წუთის შემდეგ მობილური აიღო და ნათიას დაურეკა- საღამომშვიდობის ნათია დეიდა მარიამი ვარ თათასთან ერთად თუ ხართ არ შეიმჩნიოთ რომ მე ვარ ძალიან გთხოვთ თორნიკეს ბინაში მოხვიდეთ ძალიან მნიშვნელოვანია
-მარიამ ხომ მშიდობაა? არ ვარ სახლში მეგობრებთან ერთად ვარ
-არა მშვიდობა არაა გთხოვ მოდი რა
-კარგი შვილო ახლავე წამოვალ
-კარგით გელოდებით.
მანქანა კორპუსთან გააჩერა თორნიკემ და გადმოვიდა. მეათე სართულამდე ჩუმად იყვნენ , ლიფტის კარის გაგებაც ვერ გაიგეს იმდენად იყვნენ ფიქრებში წასული . სახლში შევიდნენ და დივანზე დაეხეთქნენ
-რა უნდა ვქნათ? ასე პრიდაპირ როგორ ვუთხრა
-უნდა დაველაპარაკოთ მარიამ ჩვენი ვალია თათამ სიმართლე უნდა იცოდეს სადაც ის ბიჭი შეხვდა ორივეს ხომ შეიძლება ერთმანეთს გადაეყარონ სადმე გზაში და ჩვენ რა უნდა ვუთხრათ ვიცოდით მაგრამ ვერაფერი გავარკვიეთ არ მოვინდომეთ შენი დახმარებათქო?
-მართალია მაგრამ ჩემი თათუ როგრო ეტკინება სიმართლეს რომ გაიგებს ჩემი საბრალო გოგო მამა თურმე აქვე ყავდა ის კი იტანჯებოდა
კარზე ზარის ხმა გაისმა თოკომ გააღო , გაფითრებული შემოვიდა ნათია
-რა ხდება ბავშვებო ხომ კარგად ხართ
-დაბრძანდი ვილაპარაკოთ უნდა ! - მარიამმა მოელვარე თვალებით შეხედა თათას გამო ისე ბრაზობდა შეეძლო ნებისმიერი გაენადგურებია - ძალიან მნიშვნელოვანი საქმე გვაქ ნათია და სიმართლის თქმა მოგიწევს 23 წლის შემდეგ მაინც უნდა თქვა სიმართლე
-მარიამ როგორ მელაპარაკები რა სიმართლე- ქალი აშკარად დაიბნა შეშინდა, მთლიანად გაულურჯდა ტუჩები
-რა სიმართლე და როგორ მოიშორე ერთი ტყუპი გაატანე მამას ხოლო მეორე თვითონ დაიტოვე და დააჯერე რომ არც მამა ჰყავდა არც დედმამიშვილი და მთელი ბავშობა ტკივილში გაატარა, დანაკლისი ჰქონდა უმამობას განიცდიდა , ჩვენ კი ბოლომდე ვერ ვუვსებდით იმ ადგილს რასაც და შეუვსებდა ჩვენ მეგობრები ვართ და ტყუპისცალი და კი სრულიად სხვაა როგორ გააკეთეთ ეს მითხარით რანაირი დედა ხართ ერთი შილი როგორ აირჩიე გაითვალე თუ რანაირად აირჩიე მითხარი - უკვე კონტროლი ჰქონდა დაკარგული თოკომ გააჩერა თორე დაამტვრევდა ალბათ ყველაფერს
ქალი გაშრა, თითქოს მოკვდა იმ წამს ცრემლები წასკდა , სახე ხელებში ჩამალა და აქვითინდა მარიამს გული შეეკუმშა ყველაფრის მიუხედავად ის ხომ მისი საყვარელი ნათია დეიდა იყო ქალი რომელიც დედასავით უყვარდა . სავარძელში ჩაჯდა და წყლიანი ჭიქა აიღო. თორნიკე მივიდა ნათიასთან და მოეხვია
-რა ტყუპი როგორ ტყუპი თქვენ რა ნახეთ? სად ნახეთ მე არა მე არ მომიშორებია - გაურკვეველ სიტყვებს ისროდა ტიროდა და მისი ხმის გარჩევა რთული იყო
-დამშვიდდით მარიამს არ უნდოდა უბრალოდ .. ეს თქვენგან .. ჩვენ არც კი ვიცით რა მოხდა რამ გაიძულათ ასე მოქცევა
-მე .. მე ვარაფერი გავიგე მითხარით რა მოხდა მე არ გამიშვილებია
-ეგ როგორ რას ნიშნავს არ გაგიშვილებია აბა ? ჩვენ ვნახეთ თათული მაჭავარიანი ზუსტი ასლია თათას უბრალოდ ნაცრისფერი თავალები აქ მისი ასაკისაა და 10 დეკემბერსაა დაბადებული
-მართლა? მართლა ნახეთ - ქალი თითქოს ხავსს ეჭიდებოდა ისე გაუბრწყინდა თვალები - შეუძლებელია .. გამორიცხულია ჩემი გოგო ცოცხალია? ჩემი ნინია
-ნინია არა თათული მოიცა ვერაფერი გავიგე რისი თქმა გინდა რომ
-მე რომ დავფეხმძიმდი უკვე ვიცოდი რომ ჩემს ქმარს სხვა უყვარდა ყოველთვის ის უყვარდა მე მხოლოდ იმიტომ მომიყვანა ცოლად რომ ჩვენმა მშობლებმა ასე გადაწყვიტეს . მაშინ ასე ხდებოდა და წინააღმდეგობის გაწევის ძალა არ შემწევდა . ჩვენ შორის არაფერი მომხდარა და პრეტენზია არც მქონდა მე ის არ მიყვარდა და თუ არ შემეხებოდა ბედნიერი ვიქნებოდი უბრალოდ ჩემს მოვალობას ვასრულებდი და ისე ვუვლიდი როგორც ცოლს ეკადრებოდა ისე კი მე ჩემთვის ვცხოვრობდი ის თავისთვის. ვიცოდი რომ სხვა უყვარდა ვუთხარი კიდეც გავეყაროთ და იცხოვრე იმ ქალთან ერთადთქო მაგრამ არაფერი მიპასუხა გაბრაზდა და სახლიდან წავიდა. რამოდენიმე დღე არ გამოჩენილა ერთხელ შუაღამით მოვარდა არც კი ვიცი რა მოხდა არაფერს ვეკიტხებოდი ხოლმე , მთვრალი იყო ან მოწეული ჰქონდა რამე იმ პერიოდში ყველა ეწეოდა და რა გასაკვირი იყო მე შევრჩი ხელში ნახევრად შიშველი დასაწოლად ვემზადებოდი უცებ მეძგერა და ვერანაირად გავაჩერე . მეორე დღეს პატიებას მთხოვდა მაგრამ რა აზრი ჰქონდა მე მისი ცოლი ვიყავი და ვინ მიაქცევდა ჩემს შელახულ თავმოყვარეობას ყურადღებას. დღეები გადიოდა ერთხელაც გახარებული დაბრუნდა და განმიცხადა უნდა გავეყაროთ შენც თავისუფალი იქნები და მეც ჩემს საყვარელ ქალთან ვიქნებიო. მე კი გამიხარდა მაგრამ ჩვენი მშობლები გაგიჟდნენ ჩემები განსაკუთრებით როგორ მივიღებთ უკან ჩვენს გოგოს ერთი წელი ერთად ცხოვრობდით და ახლა მაგას ვინღა ითხოვს სახლში ვერ დავაბრუნებთო . მე ვიცოდი როგორ იტანჯებოდა თემური ჩემს გვერდით ამიტომ გავეყარე ვუთხარი რო ბედნიერი ყოფილიყო იმ ქალთან და წავედი. მუშაობა დავიწყე მან ბინა მიყიდა და იქ ვცხოვრობდი . ცოტა ხანში გავიგე რომ ფეხმძმედ ვიყავი . მაშინ ექოსკოპიას ვინ აკეთებდა ამიტო ისიც არ ვიცოდი ბიჭი იყო თუ გოგო . თემურის ძებნა არც დამიწყია ვიცოდი იმ ქალთან ერთად რუსეთში იყო წასული . ძვლივს გამქონდა თავი კიდევ კარგი ბუღალტრად ვმუშაობდი და ხელფასიც მქონდა . როცა მშობიარობა დამეწყო ძალიან ცუდად ვიყავი არაფერი მახსოვდა მხოლოდ გავიგე ჩემი პატარას ხმა როცა ექიმმა დააყოლა ჯანმრთელი გოგო გყავს ახლა მეორე მოდისო და გავითიშე . გამოფხიზლებულს კი მითხრეს რომ ჩემი გოგონა დაიღუპა რადგან სუსტი იყო . მიუხედავად იმისა რომ მამამისი არ მიყვარდა ისინი ჩემი შვილები იყვნენ მხოლოდ ჩემი და საშნლად მეტკინა მისი დაკარგვა გოგოს ორი სახელი მომქონდა თათა და ნინია ტურმე ორივე მყავდა მაგრამ ერთი დავკარგე ახლა კი თქვენ მეუბნებით რომ ჩემი მეორე ფერიაც ცოცხალი და საღსალამათია ?მითხარით გთხოვთ სად ნახეთ თორნიკე - გაოცებულ მიჭს მოეხვია და ტირილი განაგრძო. მარიამიც ტიროდა უყურებდა ქალს და ტიროდა უცებ მივიდა მასთან ჩაიმუხლა და მოეხვია
-მაპატიე გთხოვ მაპატიე რომ გაგლანძღე არ ვიცოდი მე .. არაფერი ვიცოდი მაპატიე
-არაუსავს ჩემო გოგო უბრალოდ მითხარით მართლა ნახეთ? დარწმუნებული ხართ რომ ისაა?
-კი ისაა
-მომიყევით გთხოვთ- ნათია ცოტა დამშვიდდა თორნიკემ ყავა გაუკეთა და თვითონაც დალაგდა ცოტა ისე იყო გაოცებული და გაბრაზებული ბრაზი ახრჩობდა ვერ წარმოედგინა მსგავსი სისაძაგლე თუ შეიძლებოდა ჩაედინათ მაგრამ სინამდვილეში უარესი ფაქტებიც ხდებოდა ხოლმე . ოთხმოცდაათიანებში ბავშვებს ყიდდნენ ექიმები და დედებს ატყუებდნენ , დამამტკიცებელი საბუთი კი არ არსებობდა არეულობის დროს ვის რაში ანაღვლებდა ექიმების საქმე არც საბუთი არსებობდა არც ჩანაწერი ამიტომ იძულებული იყვნენ დაეჯერებიათ ათასის ტყუილი . მარიამმა ყველაფერი უამბო ნათიას . უკვე შუაღამე იყო ქალი სიხარულისგან ანათებდა სიტყვებით ვერ გადმოცემდა გრძნობას რაც თავს დაატყდა . გაურკვეველი მხოლოდ ის იყო რატომ ჰქონდა ბავშვს იგივე გვარი .
მარიამი და თორნიკე მარტო დარჩნენ სახლში
-ღმერთო ეს რა იყო სიზმარი მგონია, ნუთუ მსგავსი საშინელება შეიძლება ჩვენს ირგვლივ მომხდარიყო , ჩემი თათუ როგორ გაუხარდება როცა გაიგებს რომ და ჰყავს მაგრამ მამამისის საქციელი გულს ატკენს - თორნიკეს ჩაეხუტა , ერთად იწვნენ და გათენებამდე ლაპარაკობდნენ . შემდეგ ჩაეძინათ და რომ არა კარზე გაბმული ზარი კიდევ დიდხანს იძინებდნენ. თოკო წამოდგა და გააღო
-სად ხარ ამდენ ხანს შე ჩემა მარიამი სადაა
-ძინავს მოდი - თვალები მოიფშვნიტა და მიშო შეუშვა მარიამიც გამოფრატუნდა დაჭმუჭნული ტანსაცმლით და ძამიკოს ჩაეხუტა
-მოყვებით ახლა რატომ გაქვთ ასეთი სახეები?
-ვაიმე ეს იმხელა ამბავია რომ არ ვიცი როგორ დავიწყ ამიტომ თოკო მოგიყვება მე კი საუზმეს გავამზადებ-უცებ მოუჭრა თოკოს შეატოვა ძმა და სამზარეულოში გავიდა.
-მოიცა ანუ რა გამოდის რო ჩემს ფერიას არავინ უყვარს? და იმ ბიჭსაც არ უყვარს თათა ? მისი ტყუპისცალი? რა ტყუპისცალი შენ ხო არ დაგსიზმრებია რამე
-მაცდი მოყოლას? ეს ვინაა ტო
-ყველა შენნაირი დასტოინი კი არაა თოკ- მარიამმა გამოყო თავი სამზარეულოდან
-გოგო !
-უიმეე ეს ვინაა რა საერთოდ არ იყავი არაფრის თქმის ღირსი
-გავაგრძელებ მე რა ტორე დავიღალე უკვე - თორნიკემ თხრობა განაგრძო როგორც იქნა დაასრულა რადგან ათასჯერ შეაწყვეტია გაოცებულმა მიშომ ბოლოს დაასრულა. ბიჭ კი გაშტერებული იჯდა და ვერ იჯერებდა
-ზღაპარი იყო ხო? აბა რა ბავში მოიტაცეს იასნია არეული დრო იყო მაგრამ ეგეთები ხო ზღაპრებშია ტო
-იძახე ახლა ზღაპარშია და იყავი იქნებ აგრეოდა შენც ტყუპისცალში თათა
-მე არავიში ამერევა თათა და იმ იდიოტს თუ აერია არ ყვარებია ის თათული საკმარისად
-არ იცი როგორ გავს უბრალოდ სასწაული მსგავსებაა
-მოიცა გვარი რატო აქ იგივე მამამისმა თუ არ იცოდა ბავშვის არსებობის შესახებ ახლა სრული ზღაპარი იქნება იმ კაცმა თუ შვილა საკუთარი შვილი
-იშვილა ან იცოდა სიმართლე და ასე ნაგლურად წაიყვანა
-კაი ტო ნათიას ასეთი სიკეთე გაუკეთებია თავისი თავი დაიტანჯა სრულიად მარტო დარჩა და ეგეთ ქალს ასე როგორ მოექცეოდა
-ყველაფერი შეიძლება ჩაიდინო ადამიანმა ჩვენ ჯერ არ ვიცით სიმართლე მაგრამ მალე გავიგებთ . ნათია მოვა და წავალთ მათთან აღარ უნდა დროის კარგვა. თათა აგარაკზეა და
-მე წავალ მასთან და უნდა ვუთხრათ სიმართლე ?
-არ ვიცი იქნებ ჯობდეს ნათია დაელაპარაკოს
-ეგრე ჯობია შენ უბრალოდ უთხარი რომ არ ბრაზობ ჩაეხუტე და მაგისტვის ეგეც საკმარისია
-მოიცა და იქ იმიტოა მე რო გაბრაზებული ვიყავი?
-ნუ ახლაა მაგიტო არაა მაგრამ ნაწყენია ხო იცი უყვარხარ- არ გაქთქვა მაინც დაქალის საიდუმლო დაელოდა მოვლენების განვითარებას
-ვიცი რო ვუყვარვარ ნებისმიერ ძმაზე მეტად
-რაიცი რა ხდება- თოკომ თქვა და ჩაიცინა
-ეგ რას ნშნავდა ახლა- მარიამმა უბრიალა თვალები
-ამას კაი დაბრამავებულია მაგრამ მე რას მატყუებ - ცხვირზე მოუჭირა თითი მერე კი აკოცა ლოყაზე- ვიცი რო იმასაც უყვარს - ჩუმად უთხრა და გაიცინა მარიამის გაოცებულ სახეზე
- ვანგა მყევხარ რა
-ნწ ვანგელიას ბიძაშვილის მამიდაშვილის შვილთაშვილის მეგობარი ვარ ბავშვობის- ისე ჩააკვარახჭინა მარიამს გაეცინა
- ეგ მე გამოვდივარ ხო?
-მთელი 23 წლის წინანდელი საიდუმლო გახსენი ერთ დღეში ვინ ხარ ასეთი სასწაული- მარიამს აკოცა და მიშოს მიაძახა- ასე სულელურად ნუ ეტყვი ახლა იმ გოგოს მაბოდებს შენზე და ცუდად ვხდები რომ გიყურებო აცადე ცოტა და მერე რომანტიული მოვიფიქროთ რამე
-თუ გაძლო და არ ჩაკოცნა კი -გადაიკისკისა მარიამმა მაგრამ ისე დაუბრიალა ძმამ თვალები გაჩუმდა- კარგი ხო ვიცი კაი ბიჭები ქორწილამდე არ ზას.. საცოლესთან
-გაჩუმდი გოგო გადაგვადუღებს ერთმანეთზე კი ვერ გიშველი - უცებ ააფარა ხელი პირზე თოკომ და მიშო გააგდო- წადი წადი ნუ მიაქცევ ამას ყურადღებას ხო იცი ასე ავლენს ნერვიულობის შემდეგ
-მოგივლი მე შენ - დაემუქრა მიშიკო და გაიძურწა იქედან . თათასთან მალე მივიდა იფრინა და აბა რას იზამდა . გოგო ეზოში იჯდა და ყავას მიირთმევდა მიშოს მანქანა რომ დაინახა გულმა სალტოები გააკეთა სიხარულისგან . უნდოდა გაქცეულიყო და მოხვეოდა მაგრამ თავი შეიკავა . ბიჭი ისე უყურებდა სუნთქვა შეეკრა რომ გაუღიმა დადნა და ჩაიფერფლა
-განდეგილობა გადაწყვიტე მაჭავარიანის ქალო?- გაიცინა და ხელი მოხვია სუსტ წელზე , უცებ აიკრა სხეულზე გოგო და მისი სიახლოვით ტკბობა დაიწყო. საერთოდ არაფერი ანაღვლებდა ასე იდგა და მის გულისცემას უსმენდა. თათას პირდაპირ მიშოს გულთან ქონდა ყური მიბჯენილი და საამოდ ჩაესმოდა გაორმაგებული გულის ძგერა - აღარ აპირებ თბილისში დაბრუნებას?
-ერთი ბიჭი ისეა ჩემზე გაურკვეველი მიზეზის გამო გაბრაზებული აღარ მელაპარაკებოდა სანამ არ შემირიგდება მანამ არ დავბრუნდები - პატარა ბავშვივით გაბუსხულმა უთხრა და იგრძნო როგორ მიაკრა ცხელი ტუჩები მიშომ შუბლზე
-აპატიე რა იმ ბიჭს ხო იცი რა გადარეულია პრობლემა ჰქონდა იჩხუბა და შენზე გადმოანთხია ბრაზი შენ ხო ფერია ხარ უნდა აპატიო
-ხოო - გაიცინა და ქვემოდან ახედა - ანუ ვაპატიო - ისე კეკლუცად უღიმოდა მიშოს გონება მხოლოდ მის კოცნაზე ფიქრობდა
-თუ შემირიგდი ყავა მინდა - უცებ შეცვალა თემა და მოშორდა თათას
-შენი საყვარელი ნამცხვარიც მაქ რომ მოვიწყინე დავაცხვე - ისეთი გახარებული იყო აღარც ის დარვრილი ცრემლი ახსოვდა ამ ერთ კირაში მონატრებისას რაც სდიოდა . სწრაფად გააკეთა მისოსთვის საყვარელი ყავა, მისი საყვარელი ნამცხვარიც დაჭრა და მიართვა
-არ მეგონა თუ იცოდი როგორი ყავა მიყვარდა
-ხოო? ისა დამამახსოვრდა - უცებ დაიბნა ნიკაპი ხელზე ჰქონდა ჩამოებული და უყურებდა მონატრებულ სატრფოს . სურვილი უჩნდებოდა თითოეული ნაკვთი დაეკოცნა მისთვის მაგრამ სურვილი სურვილად რჩებოდა ორივესთვის (დროებით თორე ამათ წამებას არ ვაპირებ დიდხანს)
თორნიკესთან ნათია მივიდა ძალიან ღელავდა თან ბედნიერი იყო შვილს პირველად ნახავდა. მარიამიც ღელავდა ძალიან რთული საუბარი ელოდათ წინ შემდეგ კი თათას რეაქცია მისი ტკივილი თავადაც აწუხებდა და ეშინოდა მის გამო. სახლთან მისულებს თორნიკე ამხნევებდათ მიუხედავად იმისა რომ თავადაც ძალიან რელავდა მაინც არ ნებდებოდა. კარი ამჯერად ახალგაზრდა ბიჭმა გაუღოთ გაუკვირდა ამდენი გაფითრებული ადამიანის ხილვა . სახლისკენ გაუძრვა მისაღებში დატოვა და ოჯახისწევრებს დაუძახა
-დამშიდდი ყველაფერი კარგად იქნება- მარიამი იდგა ნათიას გვერდით . რამდენიმე წამში თათული დედამისი და ის ბიჭი შემოვიდნენ ვინაც კარი გაუღო სტუმრებს . ნათიამ როცა დაინახა გოგონა ძალა გამოეცალა ცრემლები წამოუვიდა , რომ არა თორნიკე იატაკზე ჩაიკეცებოდა
-ნათია , გამაგრდი გთხოვ - მარიამი სახეზე უსმევდა გაყინულ თითებს
-წადი გიორგი წყალი მოიტანე დე - ქალს შეეშინდა ბიჭი მაშინვე გავარდა და წყლის ჭიქით ხელში დაბრუნდა .
თათული უყურებდა ქალს და უცნაური გრძნობა იპყრობდა თითქოს სადღაც ყავდა ნანახი მაგრამ ვერ იხსენებდა, მისი ხმა ნაცნობი იყო მაგრამ არც ეს იცოდა საიდან ეცნობოდა .
-შეგიძლიათ გვითხრათ რა ხდება?
-ჯობია დავსხდეთ რთული საუბარი გველის წინ -თორნიკემ დაიწყო ისევ
-მაინც ვერ ვხვდები რა მიზანი გაქვთ- ბიჭი გაბრაზებული იყო
-გიო ! ადროვე დე იქნებ რა საქმე აქვთ
-შეიძლება ვიკითხო თქვენი მეუღლე სად არის? მისი ნახვა გვინდა - მარიამმა ქალს შეხედა ის გაფითრდა ხმა არ ამოუღია
-მამა ორი წლის წინ გარდაიცვალა - გოგომ დიდი ტკივილით თქვა და განაგრძო- შეიძლება გავიგო რა შუაშია ამ ყველაფერთან მამა?
-ჯობია გავეცნოთ ერთმანეთს შემდეგ კი ყველაფერს გიამბობთ მე მარიამი ვარ ესენი თორნიკე და ნათია არიან
-ჩემი სახელი იცით გიო და მაკა
-მაკა? - ნათიამ გაოცებულმა თქვა და წყალი მოსვა - შეუძლებელია თემური ამას არ გამიკეთებდა შეუძლებელია
-მამაჩემზე ამბობთ?- გოგონამ განაგრძო ისევ მაკა კი ნათიას აკვირდებოდა თითქოს რაღაც აღმოაჩინა მის ნაკვთებში და უცებ წამოდგა
-დედიკო სტუმრები მიდიან აშკარად რაღაც შეცდომაა აქ თემურის საქმეებს ვერ გავარჩევთ ის აღარაა და პასუხს ვერ გაგცემთ
-აღარაა? მერე რა რომ აღარაა შენ ? შენ ხომ ხარ და ყველაფერი იცი იცი სიმართლე და მიუხედავად ამისა არ გაინტერესებდა როგორ შეიძლება მტკენოდა , როგორ შეიძლება ტკენოდა დედას რომელსაც ეგონა 23 წელი რომ შვილი მკვდარი ყავდა . ქალს რომელმაც იმის გამო რომ ბედნიერები ყოფილიყავით ყველაფერი დაკარგა მადლიერების გრძნობის ნაცვლად შვილი წაართვით ამას თემური რაში ჭირდება მითხარი - ნათიამ თავი ვეღარ შეიკავა ერთიანად მოაწვა ძალა ის ტკივილი რაც შილის გარდაცვალებისას იგრძNო თითქოს ამდენი წლის შემდეგ განუახლდა
-დედა რას ამბობს ეს ქალი? მამამ ვინ წაართვა
-უთხარი სიმართლე უთხარი ჩემგან ნათქვამი უარესად ატკენს თქვი ბოლოს და ბოლოს სიმართლე უკვე ხომ იცი რომ ჩემს სისხლსა და ხორსც არ დავთმობ
-დედა - გოგო აშკარად ღელავდა შინაგანად აფორიაქდა უყურებდა ორ ქალს და ხვდებოდა რომ მათ შორის რაღაც ძალიან მძიმე იყო მომხდარი
-გეფიცები მე არ მინდოდა ეს.. მამაშენის იდეა იყო როცა შენი თავი მომიყვანა რამოდენიმე საათის დაბადებული იყავი სულ პაწაწინა . როცა ხელში დაგიჭირე მივხვდი რომ ვერასდროს გაგიშვებდი, ვიცოდი რომ ამით სხვას ვატკენდი მაგრამ არ შემეძლო იმდენად ჩემად მიგიჩნიე არ მაინტერესებდა სხვა რას იგრძნობდა , ეგოისტურად შემიყვარდი ისეთი კარგი იყავი , ისეთი ლამაზი რომ არ შემეძლო შენი დაკარგვა წლები გადიოდა და უფრო მეტად მიყვარდი როცა გიორგი გაჩნდა მანაც კი ვერ გადაფარა შენი ადგილი შენ სულ სხვა ხარ შენ ხარ ჩემი პირველი სიხარული და არააქ მნიშვნელობა ჩემს საშვილოსნოში იჯექი თუ არა , არც იმას რომ ერთი წვეთი სისხლიც არ გვაერთიანებს - ქალი სასოწარკვეთილი ლაპარაკობდა თან ცრემლები სდიოდა თათულის ხელები ეჭირა გოგოს ნაწრიცფერი თვალები გაუმუქდა უკვე მწვანე ჰქონდა რაც მეტ სიტყვას იტყოდა მაკა მით უფრო უმუქდებოდა
-დედა ეს რას ნიშნავს მე .. რა სისულელეა მე შენი შვილი ვარ ისე მატარე ცხრა თვე მუცლით როგორც გიო ეს რა ფარსია რა უნდა ამ ხალხს რატომ მეუბნები დედა ამ სისულელეს
-ჩემო ფერია ჩემო სიცოცხლე, ჩემი ხარ დე შენ ჩემი გოგო ხარ დე ჩემი ფერია
-გეყოს მაკა მოუყევი ყველაფერი უთხარი სიმართლე
-კარგი მოვყვები ყველაფერს მოვყვები აღარ შემიძლია ამ ტვირთის ზიდვა აღარ შემიძლია ვიცი რომ დაგკარგე მაინც დაგკარგე - ქალმა ტირილი დაიწყო თათულის წონასწორობა დაერღვა და გიორგის მკლავებში იყო მოქცეული- სულ პატარა ვიყავი მამაშენი რომ გავიცანი ის ჩემზე უფროსი იყო ყველასთვის სასურველმა ბიჭმა მეც მომხიბლა სსულელი ვიყავი და გავები მის მახეში , ისე დავუთმე ყველაზე მთავარი სიწმინდე ქალისთვის არც კი დავფიქრებულვარ იმდენად ვენდობოდი მაგრამ ის არ ვიცოდი ამას რა მოჰყვებოდა . დავფეხმძიმდი ყველამ გაიგო ეს ამბავი თემურის მშობლებმა უარი თქვეს ბავშვზე და აიძულეს მივეტოვებიე მაგრამ მაინც მნახულობდა ვუყვარდი და არ შეეძლო ჩემი მიტოვება . ერთხელაც წასვლა მოუხდა მე მარტო ვიყავი სახლში უკვე დიდი მუცელი მქონდა და ძვლივს დავდიოდი ძალიან მომინდა ბალი სახლიდან გავედი კიბეებს მივყვებოდი როცა ფეხი დამიცდა და დავგორდი . საავადმყოფოში გავიღვიძე ჩემი შვილი დაიღუპა მე კი მითხრეს რომ აღარასდროს გავხდებოდი დედა. საშინლად მტკიოდა ვერ აღვწერ რას ვგრძნობდი სრულიად მარტო ვიყავი არავინ მყავდა ვინც მანუგეშებდა და ტკივილს შემიმსუბუქებდა. სხვა სახლში გადავედი ამ ხნის მანძილზე თემურის ნათია შერთეს ერთ დღეს შემთხვევით შევხვდი ისევ ვერ გავძელი ყველაფერი დავივიწყე და მის მკლავებში აღმოვჩნდი . ყველაფერი ვუამბე თუმცა უკვე იცოდა და თურმე მეძებდა მას მერე რაც დაბრუნდა მანაც მითხრა ნათიაზე . ისევ განვაგრძეთ შეხვედრა მიუხედავად იმისა რომ კანონიერი ცოლი ჰყავდა მაინც ჩემთან იყო . შემდეგ ვიკამათეთ ჩემზე ჭორი გავრცელდა რომ სხვა საყვარელი მყავდა თან იმ კაცს მართლა მოვწონდი , გაგიჟდა მამაშენი ჩემთან ჩხუბის შემდეგ დამთვრალა და ნათიასთან წასულა . იმ ღამეს ჩაისახეთ თქვენ . შენ და შენი და ტყუპისცალი და რომელსაც თათა ჰქვია სახელიც კი მსგავსი გაქვთ არა? ალბათ გაინტერესებს ჩემთან როგორ აღმოჩნდი . თემურს შევურიგდი თუ შემირიგდა არ ვიცი ორივეს ბევრი შეცდომა გვქონდა მთავარი ისაა რომ ნათია გაყრაზე დათანხმდა მშობლებმა მიატოვეს აღარც ქმარი ჰყავდა არავინ დარჩა თემურმა ბინა დაუტოვა მხოლოდ და გაქრა მისი ცხოვრებიდან. ჩვენ ერთად ვცხოვრობდით რუსეთში როგორც ვიცოდით ბავში არასდროს გამიჩნდებოდა ამაზე ორივე ვღელავდით შვილი ხომ ყველა წყვილს უნდა მერე გამოჩნდა ძელი მეგობარი რომელმაც თემურს ნათიას ფეხმძიმობის ამბავი შეატყობინა . სრული შოკი იყო ჩემთვის იმის გაგება რომ მამა გახდებოდა . საქართველოში წამოვიდა მეგონა ჩემს მიტოვებას აპირებდა საშინლად ვიყავი ვერ გავაჩერებდი რადგან მე შილს ვერასდროს გავუჩენდი . სახლში ტირილით თვალებდასიებული ვიწექი როცა მოვიდა ხელში ეჭირე და მტირალეს ვერ გაჩერებდა. ინსტიქტურად ვმოქმედებდი უცებ დაგიჭირე და მკერდზე მიგიკარი ისეთი პატარა იყავი, სულ თეთრი , დანაოჭეული კანით , პაწუწა თითებით , ცხვირით თვალებდასიებული ვერც მიყურებდი უბრალოდ ხელი ჩამკიდე და მას მერე არ მომიშორებიხარ . ერთი თვე ისე გავიდა არც კი მიკითხავს საიდან მოგიყვანა , ჩემს ზღაპარში ვიყავი თითქოს ჩემს მკვდარ შვილს ვიკრავდი გულში და მნშვნელობა არ ჰქონდა ვინ იყო დედაშენი . მერე მომიყვა ყველაფერი გავცოფდი , ვიჩხუბეთ მითხრა თუ შეელევი უკან წავიყვან ისევ ნათიას მივუყვან და ვეღარასდროს ნახავ მას ყავს ერთი შილი და ბედნიერი იქნება მისთვის კიდევ ერთი შვილი დამატებითი პრობლემა იქნება ჩვენთვის კი ბედნიერი ოჯახი ყოველგვარი დანაკლისი გარეშეო. ვიცოდი რომ საშინელ ცოდვას ჩავდიოდი მე ხომ ვიცოდი შილის სიკვდილი რა იყო მაგრამ მაინც ეგოისტურად მიყვარდი ჩემს თავზე ვფიქრობდი და არა ქალზე რომელმაც ყველაფერი დაკარგა მარტოხელა დედაზე რომელიც ერთი შვილის სიკვდილსაც გლოვობდა ახლა კი აქაა და რომ შეეძლოს მომკლავდა იმის გამო რომ ამდენი ხანი წავართვი შვილი .
ქალი ლაპარაკობდა და ცრემლებად იღვრებოდა გიო გაგიჟებული უყურებდა მაგრამ ყველაზე მეტად თათულიზე დარდობდა გოგონა ნელ-ნელა კარგავდა ძალას ბოლოს ერთხელ შეხედა ნათიას და ძმის მკლავებში ჩაესვენა.
-თათუ .. თათუ გამოფხიზლდი გთხოვ გთხოვ ჩემო გოგო- სწრაფად დააწვინა დივანზე და ხელს სახეზე უსმევდა . მაკა მიდიოდა მაგრამ გიორგიმ ისე დაუყვირა ადგილზე შედგა- მოკარება არ გაბედო არ შეეხო ! სწრაფად გავარდა და სპირტი მოიტანა მარიამი მიჩვეული იყო მსგავს ვისუაციებს უარესებიც უნახავს მაგრამ იმდენად იყო შოკირებული გაშეშებული იდგა და ვერც კი მოძრაობდა. უყურებდა ორ სასოწარკვეთილ დედას და ორივეს ტკივილს ხვდებოდა მართალია გამოცდილება არ ჰქონდა მაგრამ რაღაც მხრივ ორივესი ესმოდა მაკას არ ამართლებდა მაგრამ ადამიანურ დონეზე ისიც ეცოდებოდა . ნათიას მოეხვია და აკოცა. თათა მალე გამოფხიზლდა გიომ გულშ ჩაიკრა და სახე დაუკოცნა- შენთან ვარ ჩემო ლამაზო ნუ გეშინია ჩემო ცხოვრება ყველაფერი კარგად იქნება . გოგომ სახე მის მკლავებშ ცამალა და ქვითინით მხოლოდ ერთი სიტყვა თქვა
-წამიყვანე აქედან გიო გთხოვ არც ერთთან არ მინდა წამიყვანე გევედრები
-კარგი ჩემო ლამაზო შენ როგორც იტყვი- ირგვლივ მყოფებს გადახედა ბიჭმა და თათუს ხელი მოხვია გოგო ისე გაიყვანა არავისკენ გამოუხედავს.
-წავედით , ნათია დამშვიდდება და მოვა აი ნახავ - თორნიკემ წამოაყენა ქალი და გარეთ გაიყვანა . მარიამი მიდიოდა მაგრამ გაჩერდა და მაკას შეხედა რომელიც მოთქვამდა და მიმავალ მანქანას არ აშორებდა თვალს , სრულიად მარტო იყო ღვიძლმა შვილმაც კი მიატოვა შეებრალა საშინლად შეებრალა ქალი თორნიკეს ანიშნა წასულიყო თავად კი მაკასთან მივიდა
-ქალბატონო მაკა გამაგრდით თავი დაარწმუნეთ რომ ეს ყველაფერი ღვთის ნებაა და ამით ცოდვისგან განთავისუფლდებით თქვენ აღარ შეგაწუხებთ ეს დარდი რმელიც გულზე ლოდად გაწვათ . იცოდეთ რომ დრო ყველაფერს კურნავს დამიჯერეთ დაგიბრუნდებათ ორივე შვილი იმ განსხვავებით რომ ერთ-ერთ მათგანს საკუთრი ბიოლოგიური დედაც ეყოლება თქვენთან ერთად და ორმაგად ბედნიერი იქნება თქვენი ქალიშვილი რადგან ორ არაჩვეულებრივ ქალს რომელიც მასზე გიჟდება დედას დაუძახებს . თავი დაარწმუნეტ რომ ყველაფერი კარგად იქნება და ძალა არ დაკარგოთ . რომ დაეცეთ ყველაზე მეტად იმ ორს ეტკინება . ისეთს ნურაფერს ჩაიდენთ მათ რომ დანაშაულის გრძნობა ვერ მოიშორონ - ისე ჟღერდა მისი სიტყვები შეწინააღმდეგება არავის მოუნდებოდა. მაკამ მიმავალ გოგონას თვალი გააყოლა და ჩურჩულით , ხმაჩახლეჩილმა უთხრა
-მადლობ მარიამ
5 თავი
ნათია სახლში მიიყვანეს დამამშვიდებელი დაალევინა მარიამმა და წამლის ზემოქმედების წყალობით მალე ჩაეძინა.
-ახლა რა მოხდება
-თათული დამშვიდდება ალბათ დიდი დრო დასჭირდება მაგრამ აპატიებს მაკასაც . ჩემი თათა კი არ ვიცი რას იზავს სულიერად განადგურდება როგორ გადაიტანს ამ ტკივილს არ ვიცი .
-მიშომ მომწერა მოვდივართო ალბათ მალე მოვლენ
-ჯობია დღესვე გაიგოს სიმართლე შემდეგ უფრო ეტკინება
-ნათიამ კიდე რომ გაიხსენოს ეს ყველაფერი ალბათ მოკვდება ისე ცუდადაა
-მე მოვუყვები თუ საჭირო გახდა მაგრამ მანამდე უნდა ვიცოდე თათული სადაა დარწმუნებული ვარ მისი ნახვა ენდომება
-როგორ გაიგებ მაგას
-მადროვე და გავიგებ- მობილური აიღო და აკოს დაურეკა. იმ წამსვე უპასუხა ბიჭმა - აკო გამარჯობა
-მარიამ რა ხდება? გაარკვიე რამე?
-კი გავარკვიე მაგას მოგვიანებით გეტყვი ან სხვა გეტყვის ნუ მოკლედ თათულის სხვა სახლის მისამართი ხომ არ გაქ
-მანდ ზაფხულობით არიან ხოლმე ისე ვაკეში ცხოვრობენ მისამართს მოგწერ ახლავე ან მისი ძის ბინაში შეიძლება იყოს
-გირგისაც იცნობ?
-კი საერთო მეგობრები გვყავს
-მიდი აბა ეგეც მომწერე რა არ ინერვიულო მერე გაიგებ ყველაფერს -ბოლოს დააყოლა და მობილური გამორთო . შეტყობინებაც მიიღო და კარზე ზარის ხმაც გაიგეს. თათა სიხარულისგან ანათებდა რადგან მიშოს გვერდით იყო მერე მიხვდა რომ რაღაც ისე ვერ იყო
-აქ რა გინდათ ბავშვებო?
-ნათიასთან ვიყავით . როგორ ხარ ციცქნა?- მარიამი მოეხვია და დიდხანს ყავდა გულში ჩაკრული მიშომ გაიგო მცირე ინფორმაცია და გამომეტყველება შეეცვალა.
-რაღაც ხდება ხო? დედა სადაა? რამე ხო არ დაემართა
-ძინავს მალე გაიღვიძებს და თვითონ მოგიყვება ყველაფერს მოდი ჩვენ ბარგი ამოვალაგოთ კაი?
-კარგი - მის ნებას დაყვა . ოთახში შევიდნენ ტანსაცმელები ამოალაგეს შემდეგ კი ისევ მისაღებში გავიდნენ . ნათია უკვე გაღვიძებული იყო სავარძელში იჯდა
-დე რა გჭირს? თვალები რას გიგავს ტიროდი? დედა რა მოხდა?- თათა მივარდა და შეშინებული მოეხვია ქალს
-ჩემი ფერია ჩემი უიღბლობა თქვენზეც რომ გადმოვიდეს დე მერე რა გავაკეთო ჩემო ცხოვრება ახლაც ხო გტანჯავთ დე ორივეს - ქალი თმაზე უსმევდა ხელს და ეფერებოდა . მალე ყველაფრის მოყოლა დაიწყო , თათა საშინლად იყო ცრემლებს ვერ იკავებდა მარიამს ყავდა მიკრული სხეულზე და ისიც მოთქვამდა. ბოლოს როცა ყველაფერი იცოდა დედამის ჩაეხუტა და ისე განაგრძო ტირილი
-სადაა დე ჩემი და სადაა? მისი ნახვა მინდა შენთან რატო არაა
-არ ვიცი დე მართლა არ ვიცი თქვენს ძმასთან ერთად წავიდა . ძმაც გყავთ თურმე დე შენ ხო სულ გინდოდა ძმა გყოლოდა დაახლოებით 19 წლისაა
-მე ვიცი სადაც შეიძლება იყვნენ თათ მაგრამ მგონი ძალიან ცუდად იქნებიან ორივე იქნებ ცოტახანს მოვიცადოთ შენც დამშვიდდები
-არა მისი ნახვა მინდა ვიცი მასაც ენდომება დარწმუნებული ვარ წავიდეთ გთხოვ
-მე წაგიყვანთ - მიშო წამოდგა თორნიკე კი ნათიასთან დარჩა .
მარიამმა გადაწყვიტა გიოს ბინაში მისულიყვნენ პირველად კიბეები აიარეს და მესამე სართულზე შავ კართან გაჩერდნენ
-თათ დარმწუნებული ხარ?
-კი - ხელი ღილაკს მიაჭირა . მალე კარი გაიღო . გიო იდგა და უყურებდა გაოცებული დას , ინსტიქტურად დაიხია უკან და შეატარა სამივე
-თათ ეს გიოა
-ჩემი ნახევარძმა ხო?- თათა ისევ ბიჭს უყურებდა და ისე საუბრობდა
-შენ.. ძალიან გავხარ ჩემს ნამცეცას - ბიჭმა ლოყაზე ჩამოუსვა ხელი თითქოს ამოწმებდა ნამდვილი თუ იყო -მაპატიე .. ჩემი მშობლების ნაცვლად გთხოვ მაპატიე -ბიჭი განადგურებული იყო აღარ იცოდა რა ეთქვა . ყველაზე მეტად თათას საქციელი გაუკვირდა . გოგო მოეხვია და მისი სურნელი შეიგრძნო
-ყოველთვის მინდოდა ძმა მყოლოდა შენ ნუ მიხდი ბოდიშს ყველაფერი თემურის გამო მოხდა . ჩურჩულით უთხრა ბიჭის მოეხვია და მის თმაშ ჩარგო სახე
-სურნელიც კი ერთნაირი გაქვთ ქოქოსის სურნელი ჩემს ნამცეცასაც ეს არომატი აქ- გაეღიმა და გოგოს აკოცა- წამოდი - ხელი ჩაკიდა და ერთ -ერთი ოთახისკენ მიყავდა. მერე გაჩერდა თითქოს უცებ გაანალიზა რომ იქ სხვებიც იყვნენ მის გარდა -მაპატიეთ შემოდით
-არაუშავს ჩვენ წავალთ თათუ მანქანაში ვიქნებით თუ გინდა
-არა მარ გთხოვ არ წახვიდეთ რა
-კარგი როგორც გინდა
გიომ თათა საძინებელში შეიყვანა სადაც მეორე თათა იწვა საწოლზე ინსტიქტურად გაიხედა კარისკენ და პირდაპირ ტყუპისცალს გაუსწორა მზერა . ალბათ ყველაზე საოცარი შეგრძნება იყო ამდენი წლის განშორების მიუხედავად გრძნობდა ორივე სიყვარულს ეს იყო სისხლის ყივილი თუ არ ვიცი რა შეიძლება ეწოდოს თათული ტირილით წამოდგა და სწრაფად მოეხვია ტყუპისცალს . ორვე ეხვეოდა ერთმანეთს და ცრემლებად იღვრებოდა გიო უყურებდა შემდეგ ორივეს მოხვია ხელი და გულშ ჩაიკრა ორი ნამცეცა
-დღეიდან ორი ნამცეცა მყავს ხო?
-თუ წინააღმდეგი არ იქნება თათული - თათამ გაიღიმა და ტყუპს გადახედა
-არა ნებას გრთავ იმდენად მგავს სარკეშიც არ ჩავიხედო შეიძლება - გაიღიმა და ძამიკოს მიეკრა
მარიამი უყურებდა და ძმას ბედნიერებას გრძNობდა თავის მიშიკოს შეხედა რომელიც თათას უყურებდა და იცოდა ზუსტად რომ ის იყო მისი გოგო გაეღიმა და ღამიკოს ჩაეხუტა
-მიყვარხარ ჩემო ცხოვრებავ
-მე უფრო მიყვარხარ ჩემო ფერია - მიშომ მოხვია მაგრად ხელი და თავზე აკოცა .
-წამოდით ჩემი განუყოფელი ნაწილები უნდა გაგაცნოთ - თათამ ხელი ჩაკიდა ორივეს და გარეტ გაიყვანა - გაიცანით ჩემი ბავშვობის მეგობრები ჩემი არაბიოლოგიური და მარიამი ეს კი მიშოა მარიამის ძმა
-სასიამოვნოა
-ჩვენთვისაც
-როგორც გავიგე მარიამის დამსახურებაა ჩვენ რომ ერთმანეთშ შევხვდით ხო?- გიორგიმ გაუღიმა გოგოს და მერე მიშოს გადახედა
-დაახლოებით ხო
-დაახლოებით არა მარიამი რომ არ ყოფილიყო ვერაფერს გავიგებდით - თათა მოეხვია და აკოცა- მიყვარხარ ჩემო გოგო მადლობა რომ ეს ყველაფერი გააკეთე ჩემთვის
-თათუ !
-კარგი ხო
-შეგიძლია მე გადამიხადო მადლობა აქ მოყვანისთვის- მიშომ გაუცინა ოდნავ დაიხარა და ლოყაზე მიუთითა მაკოცეო გოგომ კოცნა არ აკმარა თუ თვითონ არ იკმარა ხელი მოხვია და ჩაეხუტა მაგრამ უცებ მოშორდა
-ხოო ესეიგი მიშო ხო?- თათულიმ გაიცინა და გიოს უჩქმიტა ნუ იბღვირებიო
-გოგო ნუ მჩქმეტ - გიომ დაუბრიალა თვალები და შუბლზე აკოცა .
ცოტა ხნით ისაუბრეს დამშვიდდნენ დალაგდნენ , ყავა მიირთვეს შემდეგ ტყუპები გავიდნენ და მალე თათულისაც თათას მსგავსად ეცვა
-თითქმის ყველა ტანსაცმელი ერთნაირი გვაქ -სიცილით თქვა ერთ-ერთმა და სათვალე მოირგო
-კაით ახლა ნუ აკეთებთ ეგრე ვეღარ გარჩევთ საერთოდ- გიომ თქვა ბუზღუნით და სათვალეები მოხსნა ორივეს
-თათული ვიცი შენთვის ძნელია მაგრამ მე ხომ მიმიღე იქნებ დედაც ნახო ძალიან ცუდადაა შენი ნახვა გააბედნიერებს მინდა ჩემთან დარჩე ცოტა ხნით მაინც საერთოდ ჩემთან გადმოდი იქაა შენი ადგილი ჩვენს გვერდით ახლა მაინც იცხოვრე ჩვენთან ერთად
-მე.. არ ვიცი შეიძლება დედასთან ერთად არ გავჩერდე მაგრამ არ ვიცი თქვენთან ცხოვრებას თუ შევძლებ
-მე ნუ მიყურებ ნამცეცა შენ გადაწყვიტე მაკა არაა შებრალების ღირსი მან ნათია არ შეიცოდა შენ თუ გადაწყვეტ გადადი მე მაინც სულ თქვენთან ვიქნები სახლში არა მაგრამ გარეთ გამოსულებს ჩაგისაფრდებით - ხელი მოხვია ორივეს და სათითაოდ აკოცა - აუ ტო თვალებშ თუ არ ჩაგხედეთ ვერ გარჩევთ
-ანუ არ გეწყინება ნათიასთან რომ წავიდე?
-არა ჩემო ფერია
-კარგი მაშინ წამოვალ
-ხვალ ხომ მოხვალ?- გიომ შველის თვალებით გახედა დას
-შენ არ მოდიხარ ყმაწვილო?- თათამ დაუბრიალა ლურჯი თვალები
-მე.. მე როგორ არა ნათიასთან ვერ წამოვალ ალბათ ვერც მე მიტანს არ შემიძლია მე დავრცები
-დედაჩემს ყველა უყვარს ვინც მე მიყვარს შენ კი ჩემი ძმა ხარ ჩემი სისხლი და ხორცი . აი ნახავ ნათია ძალიან მოგეწონება იმენა ჯიგარი დედიკო მყავს
-მართლა? აუ არა ვერა რა
-ღმერთო ეს ვინაა რატო არ უჯერებ თათას? რომ გეუბნება ესეიგი ასეა და მორჩა - მიშომ გახედა და იგივე მზერით რო დახვდა გიორგი მიხვდა ეს ჩემნაირი გიჟი ყოფილაო
-არ გინდათ ახლა არაფრის თქმა შენ წამოდი შენ გამოგვყევი- მარიამმა ძმა წაიყვანა გოგოები გიოსთან ერთად უკან გამოყვნენ. სადარბაზოსთან გასულები გაცერდნენ
-თათუ მოიცა ღამეში ვეღარ გარჩევთ - მარიამმა დაიწყო და უცებ გაჩერდა- აუ რომელი ხართ მოკლედ რა მე და მიშო სახლშ წავალთ ტქვენ თვითონ მოაგვარებთ დანარჩენს იცოდეთ ხვალ დილით თქვენთან ვართ
-კარგი ჩემო გოგო მადლობა მიყვარხარ არა გაღმერთებ მე შენ
-მეც- ჩუმად თქვა მიშომ და მანქანაშ ჩაჯდა არავის გაუგია მის გარდა .მარიამი დაემშვიდობა სამივეს შემდგე კი მანქანაშ ჩასკუპდა კმაყოფილი და ბედნიერი . ყიფიანები სახლში დაბრუნდნენ მშოლებს ესაუბრეს და ყველაფერი უამბეს რაც მნიშვნელოვანი იყო ირაკლი გაგიჟდა ალბათ თემური ცოცხლაი რომ ყოფილიყო თავიდან მოკლავდა . თორნიკე ესემესის მისვლისთანავე მივარდა ნათიასთან აკოცა და იქედან აორთქლდა სად წავიდოდა თუ არა ყიფიანებთან.
ნათია სავარძელში იჯდა გამოფიტული იყო მთლიანად როცა ნაბიჯების ხმა გაიგონა გული აუჩქარდა როცა ორივე ქალიშილი ერთად დაინახა ცრემლები წასკდა დიდხანს ეფერებოდა ორივეს და მათთან ერთად ტიროდა. გიო კუთხეში იდგა დასჯილი ბავშვივით და თავისი დედა გაახსენდა მიუხედავად ყველაფრისა მოენატრა უნდოდა გვერდით ყოლოდა და მოხვეოდა მაგრამ ბრაზმა გადაძალა.
-გვეყოს ახლა დე აღარ გვინდა ტირილი საკმაოდ ბევრი ცრემლი დავღვარეთ უკვე დროა ბედნიერებით დავტკბეთ - თათამ ცრემლები შეიმშრალა და დედიკოს აკოცა -დეე ნახე ვინ უნდა გაგაცნო ვიცი იცნობ მაგრამ ახლა პირადად უნდა გაგაცნო ჩემი ძამიკო გიო ისე ხო გვგავს დე? - გვერდით დაუდგა ბიჭს ჩაეხუტა და ხმაურით აკოცა . ქალმა ახლაღა შეხედა გიორგის შეამჩნია რომ ბიჭს ერიდებოდა იქ ყოფნა და უხერხულად გრძNობდა თავს
-კი დე გგავთ . მიხარია რომ ცემს გოგოებს შენნაირი ძმა ჰყავთ რომელიც დაიცავს და გვერდით ედგება , ბედნიერი ვარ რომ თათულის გვერდით იყავი ჩემს თათას კი ძალიან კარგი მეგობრები ჰყავს მათი იმედი ყოველთვის მქონდა სულ ვიცოდი რომ არ უნდა შემშნებოდა ახლა კიდევ ერთი სანდო ადამიანი მეყოლება რომელიც ჩემს გოგოებს დაიცავს
-ხომ გეუბნებოდი არა? ჩემი დედიკო ყველაზე კარგია
-არაა დე ეგრე ყველასთვის საუკეთესო მისი მშობელია ქალი რომელმაც გააცინა და გაზარდა - ეს თქვა და ბიჭს შეხედა - მთელი ამ ხნის მანძლზე ვფიქრობდი და მივხვდი რომ მაკას ვპატიობ ის ჩემზე ნაკლებად არ იტანჯება ახლა ის ორმაგად იტანჯებოდა სინდისი აწუხებდა ახლა კი ტკივა შვილის დაკარგა მისი სისხლი და ხორციც კი აქაა ის კი სულ მარტოა და ღმერთმა უწყის რას ჩაიდენს მე არ მინდა რომ მასთან წახვიდე მინდა ჩემთან იყო მაგრამ გთხოვ შეეცადო აპატიო დარმწუნებული ვარ ძალიან უყვარხარ
-თქვენ მართლა საუკეთესო ქალი ხართ , მადლობთ ამ სიტყვებისთვის- გიო მოეხვია და აკოცა - მე წავალ კარგით? დედა უნდა ვნახო მასთან დავრჩები თქვენ ხვალ გნახავთ კარგი?
-კარგი გიო
-მოიცა - თათულიმ გააჩერა და შემდეგ შეხედა- გთხოვ რომ მიხვალ მომწერე როგორაა კარგი?
-კარგი ჩემო ნამცეცა- გაუღიმა ბიჭმა და სახლი დატოვა.
იმ ღამით პირველად ეძინათ ერთად დედა შვილს . სამივე ერთ საწოლში იწვნენ , ჩახუტებულები და მშვიდად ეძინათ. გიო მაკას გვერდით იწვა იმ ღამით ბინაში დაბრუნდნენ მაკას თათულის მაისური ჰქონდა ჩახუტებული თან გიოს ეკვროდა ჩვილი ბავშვივით ტირილსში ჩაეძინა.
მარიამი და მიშო სახლში იყვნენ როცა თორნიკე შეუერთდდათ, მტელი დღის დაღლილობის და შიმშილის გამო ძალა გამოცლილი ჰქონდათ ერთად მოამზადეს ვახშამი და კარზე ზარის ხმაც გაისმა . მიშომ გააღო კარი და აკო რომ დაინახა წარბები შეკრა ის კი საერთოდ გაოცდა
-შენ?
-აქ რას აკეთებ ?
-მარიამი აქ ცხოვრობს?
-კი შემოდი - გაიწია და შეატარა.
-მიშ ვინ არის?-მარიამი გამოვიდა და აკოს დანახვამ მართლა გააოცა - აკო? აქ რა გინდა? შემოდი რას დგეხარ მანდ
-მაპატიე ასე გვიან რომ მოვედი მაგრამ ვერ მოვისვენე თათუს ამბავი მაინტერესებს მე ვერ ვურეკავ ვერც შენ დაგიკავშირდი და აღარ ვიცოდი რა გამეკეთებია
-კარგი რას მებოდიშები მე მაპატიე უნდა მომეყოლა მაგრამ ხვალ ვაპირებდი დალაპარაკებას მოკლედ ორმაგად რთულად გაქ საქმე ჩემო კარგო შემოდი დაჯექი ვივახშმოთ და მერე ვილაპარაკოთ
-არა იყოს
-ნუ უყურებ ერთი მაგას ეგრე არაფერს დაგიშავებს - მარიამმა გადაიკისკისა და მიშოს გახედა- რაღას უბღვერ ბიჭო
-არ ვუბღვერ მარიამს რა ვქნა ვერ გავიგე
-ვაა სტუმარი გვყოლია აკო ხო? მე თორნიკე ამათი ძმა და მეგობარი- ტორნიკე გამოვიდა სამზარეულოდან და ბიჭს მიესალმა- ასე დამფრთხალი რატო იყურები?
-დამფრთხალი არ ვარ უბრალოდ მიკვირს ყველას აქ რომ გხედავთ
-მიშო ჩემი ძმა არის თორნიკე ბავშვობის მეგობარია
-ხოო? მე შეყვარებული მეგონა მაშინ ისე მიბღვერდა ბოდიში შემეშალა - უცებ თქვა და მაგიდასთან დაჯდა. მშვიდად ივახშმეს შემდეგ ბიჭებს აალაგებინა მაგიდა თავად კი აკოსთან ერთად მისაღებში დაჯდა დეტალების გამოკლებით მოკლედ უამბო ყველაფერი აკოს და დააყოლა
-მოკლედ აკუნა ახლა ორმაგად რთულად გაქ საქმე ის გოგო ისედაც განერვიულებულია და შენ რომ დაემატო ამ ახლო მომავალში გაგიჟდება დარწმუნებული ვარ ამიტომ ცოტა მოითმინე და მერე მე ვიქნები კუბიდონი თუ გინდა
-ამის კუბიდონობა რომ ვიცი ვატყობ ქორწილში მომიწევს ქეიფი შენ თუ არა თათუ მაინც დამპატიჟებს- თოკო მიუჯდა მარიამს გვერდით და ჩეხუტა
-თქვენ მართლა მეგობრები ხართ?
-შენ მომისმინე ექიმო? სულელური დასკვნები ნუ გამოგაქ და იცოდე ფრთხილად იყავი დღეიდან კარგად დააკვირდი ვის ელაპარაკები და ეხები თათას არ შეეხო იცოდე თორე დაგამტვრევ თითებს სულ დავიკიდებ შეგეშლება თუ არა
-ანუ ამიტო მიყურებდა აქამდე ასეთი მკვლელი მზერით? რა გამოდის რომ ქვისლები ვიქნებით?
-ოჰ მოვიდა ბიჭი ხუმრობის ხასიათზე - თორნიკემ გაიცინა და მარიამს მხარზე ჩამოსდო თავი- ვატყობ სასტავსში მაგარ მასტებს ვიმატებთ ისე გიოს მსგავსი ცოლისძმა რომ უნდა გეყოლოს შენს ადგილას ცოტა შევშინდებოდი ძალიან ავი ჩანს ის ბიჭი
-ის ბიჭი მეგობარია და იმდენად არ გაჭედავს მთავარია თათული იყოს თანახმა
-ოო ეგ კაია აბა გოგოს შებმას რაღა უნდა მშვენიერი ბიჭი ხარ ეგ არ უნდა გიჭირდეს
-ოჰ დიდი ბოდიში ახლა ყველა შენნაირი ბაბნიკი და მუსუსი რომ არაა- მარიამმა თქვა და აკოს გახედა- ისე კურსებზე ჩაეწერე თუ გინდა ერთად დაგაკერიებს თათას და ხუთ ექვს მის მსგავსს ერთად
-არ მინდა მარტო თათა მჭირდება დანარჩენს მეც ვაბავდი თავისუფლად
-აბა ეს სიფრიფანა ნაზი გოგო რა გახდა ასეთი
-თორნიკე!
-კარგი ხო რა ვთქვი ისეთი მე კი არ დამვასებია სხვანაირად ისე გავაკეთე ხაზგასმა პატიოსან გოგოებს არ ვეძალები ზედმეტი თავსატეხის ნერვები სად მაქ ეს ახალგაზრდა ხალხი რატო იწამებთ თავს ტყუილად ვერ ვხვდები
-როგორ გეტყობა რომ არასდროს გყვარებია ტყუილად მეგონა რომ მარიამი გიყვარდა აზრზეც არ ხარ სიყვარული რა გრძნობაა წრფელი სიყვარული შეიძლება გრძნობდე კიდეც მაგრამ ვერ აცნობიერებდე იმდენად გაქ გამჯდარი ეს შენი კაი ბიჭობა ბატონო თორნიკე- უცებ მოუჭრა აკომ და წამოდგა- მადლობა მარიამ არასდროს დაგივიწყებ ამ ყველაფერს - მოეხვია აკოცა და წავიდა.
-მიგასვა შენს ძმობას ვფიცავარ - მიშო ფხუკუნებდა და ბალიშიც მიიღო
-თუ არ მიყვარს ძალიან მშვიდადაც ვარ არ მაწუხებს მე ეგ პრობლემა თუ სადმე პატიოსანი გოგო იყო თქვენ ითრიეთ და მე სადღა ვნახო - მარიამი როგორც კი დაჯდა ეგრევე წამოწვა ვაჟბატონი და მის ფეხებზე მოათავსა თავი- დავიღალე ტო ძაან დაძაბული დღე იყო ხვალიდან ვიწყებ განტვირთვას შენ აგარაკზე არ წამოხვალ ხო?
-არა რა აგარაკზე ერთი მითხარი ძვლივს აღიარა რო თათა უყვარს და ამას ახლა შენთან ერთად საგულაოდ გამოვუშვებ სადმე? როგორც კი დრო იქნება ეგრევე აუხსნის სიყვარულს თათუს და მერე უკვე სულ დაივიწყე ეს რო არსებობს მაგ გართობების დროს . გიორგი წაიყვანე დარწმუნებული ვარ მაგას არავინ ეყოლება თან შენნაირი გიჟია ეტყობა , ერეკლეს ხო სულ ცალია ბ... უარს როგორ იტყვის , გეგა კი გამოგაკლდათ ეგ გვანცამ დააყადაღა აღარაა მუშაობაში- გადაიკისკისა და მაგიდაზე შემოაწყო ფეხები
-რა სულელი ხარ ქალბატონო ექიმო? ისე მართლა აღარაა ეგ მუშაობაში - სიცილში აყვა და განაგრძო მარიამის თითებზე თამაში
-შენ კიდე შეეშვი ამ თითებს ბავშობიდან ვერ გადაგაჩვიე მოკლედ
-ოო ხო იცი მიყვარს - უკბინა უცებ და მიიღო კიდეც დარტყმა მერე გაიქცა და მარიამიც გაეკიდა ბოლოს ორივე იატაკზე დავარდა და განაგრძეს სიცილი . მიშო იჯდა უყურებდა და იცინოდა იმათთან ერთად. ბოლოს თავიანთ ოთახებში შევიდნენ და გათიშულებმა დაიძინეს.
დილით გოგოებს ერტდროულად გამოეღვიძათ . ნათიას უკვე ეღვიძა და გოგოებს უყურებდა
-დილამშვიდობის
-დილამშვიდობის დე- ორივემ აკოცა დედიკოს და ჩაეხუტა . თათულიმ უცებ მოიწყინა რაც არ გამორჩენია ნათიას
-გენატრება ხო? ვიცი ბედნიერი ვერ იქნები თუ არ აპატიებ
-საშინლად მოიქცა იმედები გამიცრუა მაგრამ მაინც ძალიან მიყვარს უზომოდ მიყვარს
-ვიცი ჩემო ლამაზო შეუძლებელია არ გიყვარდეს მასაც ძალიან უყვარხარ შენი სიყვარულის გამო მოიქცა ასე
-დღეს ნახე და შეურიგდი მეც ძალიან შემეცოდა რაღაცნაირად მისი მესმის მის ადგილას ალბათ ყველა ეგრე მოვიქცეოდით - თათამ თქვა და წამოდგა - ხომ გადმოხვალ ჩვენთან?
-კი გადმოვალ დღეს ბარგს ჩავალაგებ და გადმოვალ
-ჩემი ორი ანგელოზი როგორ მიყვარხართ და როგორ მაბედნიერებთ თქვენ არ იცით .
რამდენიმე წუთში ორივე სამზარეულოში ფუსფუსებდა. დილაადრიან დაადგნენ ყიფიანები და დევდარიანი , მათ უკან გიოც მიყვა .
-სად არიან გოგონები?- მარიამმა იკითხა შესვლისთანავე
-სამზარეულოში არიან წამოდით ვისაუზმოთ
-იმედია ისევ ერთნაირად არ აცვიათ თორე დავიღალე ვერ ვარჩევ- ბუზღუნით თქვა მარიამმა
-ერთად არ მინახავს და მაინტერესებს - თორნიკე პირველად შევიდა სამზარეულოში და მათკენ წავიდა
-დილამშვიდობის ლამაზებო - გაიკრიჭა და დააკვირდა -ესეიგი ლურჯთვალა შენ ხარ გამარჯობა თათუ ნაცრისფერთვალება თუ მწვანეთვალება შენ ხარ გამარჯობა თათული მე თორნიკე ვარ - ხელი გაუწოდა და მანაც თავისი შეაგება
-სასიამოვნოა თორნიკე შენ მარიამის შეყვარებული ხარ ხო?
-რა ერთნაირად აზროვნებს ეს ორი აზრზე ხარ მარიკუნა?- თორნიკემ გადაიხარხარა და მარიამს გახედა
-თორნიკე!
-კარგი ხო რა იყო ვიხუმრე მარა მართლა ერთნაირად აზრონებენ და რა გავაკეთო?
-გოგოებო ნუ იცმევტ ერთნაირ ტანსაცმელს ვერ გარჩევთ
-ვერც მე- გიოც დაეთანხმა
-და შენ არჩევ? რომ დუმხარ მიშიკო- ნათიამ გაუცინა ბიჭს თითქოს იცოდა რასაც ეტყოდა . თათაც მომლოდინე მზერით უყურებდა თათული კი თატას უმზერდა და იცინოდა კმაყოფილი.
-რა თქმა უნდა ვარჩევ
-გინდა ვნახოთ? ჩვენ ისე დავდგებით და ჩავიცმევთ რომ თვალებს ვერ ხედავდე და ვნახოთ თუ გაგვარჩევ- თათულიმ უთხრა
-თამაშის ხასიათზე არ ვარ ჩემო კარგო
-აუუ მიშ მიდი რა მაინტერესებს თუ გაარჩევ ძმობას გაფიცებ არ გაინტერესებს?- თრნიკე ჩამოეკიდა მხარზე
-ვისაუზმოთ და მერე - ნათიამ გადაარჩინა . ყველა დასხდნენ და მხიარულად ისაუზმეს. როგორც აღმოჩნდა გოგოებს იდენტური გემოვნება ჰქონდათ
-იმედია ბიჭებშიც ეგრე არ იქნება- თორნიკემ ჩაიფხუკუნა და მიიღო კიდეც ფეხის ტკივილი ისე მოუჭირა გვერდით მჯდომმა მიშომ
საუზმობის შემდეგ აიჩემეს გოგოებმა მიშო დავტესტოთო და ისიც დათანხმდა . დივანზე იჯდა როცა გამოვიდნენ სათვალეებით და მის წინ დადგნენ . მიშო წამოდგა და გაიცინა
-შეიძლება საღამოსთვის გადავდოთ ეგ შეჯიბრი? - მარიამს გახედა ეგრევე
-ხო რა გოგოებო მე და მიშოს გვეჩქარება- არ იცოდა რას გეგმავდა მიშიკო მაგრამ ეგრევე აყვა
-აუუ კარგი რა არ გაინტერესებს?
-საღამოს ვნახოთ რა ბიჭია გვეჩქარება ახლა თან მაკა ხო უნდა ნახოთ ტანსაცმელიც უნდა გადმოიტანოთ მერე დავჯდეთ რესტორანში და ავღნიშნოთ ახალი ამბავი მეც ეს ერთი კვირა ვისვენებ ისე გადავიღალე აღარ შემიძლია -უცებ მიაყოლა და მიშიკოსთან ერთად დატოვა იქაურობა- აბა რატო მათქმევიე ამდენი სისულელე
-აღარ შემიძლია უნდა ვუთხრა რომ მიყვარს უკვე ვკვდები რომ ვუყურებ და ჩემს გემოზე ვერ ვეფერები
-იდიოტო რეებს მეუბნები
-შენ კიდე ნუ გაქ გახრწნილი ფანტაზიები?
-არა მაგას ვის ეუბნები ბიჭზე არ მიფიქრია ჯერ სხვანაირად
-კარგი შემეშვი რა მოკლედ ამაღამ რესტორანში წავიდეთ მერე იტყვი რომ თამაში დაგვავიწყდა თითქოს დაეხმარები ჩემს გამოჭერაში მერე რას ვიზავ ეგ ჩემი საქმეა ახლა წავედი საქმეები მაქ ყველას უთხარი საღამოს რესტოარნში იყვნენ დაახლოებით ცხრისთვის ჩვენებიც მოდიან დღეს მე სახლში ვერ მოვიდე შეიძლება და ისინიც წამოვიდნენ უთხარი
-მოიცაა შენ რა ხელის თხოვნას აპირებ?
-შენ რა ჭკვიანი მყევხარ - გაიცინა და აკოცა
-მოიცა მართლა? ანუ რა გამოდის რო დაქალი მითხოვდება?
-შენ ვერ ხარ გოგო შენს ძმას მოყავს ცოლი ეგ უფრო მნიშვნელოვანი არაა?
-აუუ თქვენ კიდე სხვა ვერ ნახეთ ვინმე? მე უნდა ვყოფლიყავი თათას მეჯვარე ახლა რა ვქნა უუფ მარტო გვანცუ დარჩა
-გოგო !
-ვაიმეეე ჩემი ძმა ცოლს ირთავს რძალი მეყოლება თან ჩემი თათუ და სულ ერთად ვიცხოვრებთ
-მოუნდა გოგოს
-რა გადადიხართ? კაი რა ირა და მაო რას დაგიშლით არ გადახვიდეთ რა სხვაგან გთხოვ
-მე არსად მივდივარ მაგრამ შენ ქმრის მოყვანას სახლში მიპირებ?
-ოო გამისკდა გული შენ კიდე .. მე არ ვთხოვდები ეგ პრობლემა მოგვარებულია
-მართლა ვერ ხარ შენ კარგად მიდი ჩადი ახლა და აბა შენ იცი
-ჩემი გიჟი ძმაა - აკოცა და რენა ფრენით გადავიდა მანქანიდან . ისეთი გახარებული იყო ყველა გააგიჟა. მშობლებიც დაბრუნდნენ ამან ორმაგად გაახარა
-რა გჭირს მამა დღეს კი არ დადიხარ დაფრინავ
-არაფერი მამუციი ისე რამდენი წლის ხარ ? 45 ხო? რა ახალგაზრდა ბაბუა იქნები - უცებ თქვა და ისევ განაგრძო სახლისკენ გზა. აი ირაკლი ყიფიანი კი გაშრა , მოკვდა და გათავდა
-მარიამ !
-ხო მა
- მამიკოს ფერია .. მა რა ბაბუა? ბავშვი საიდან ვერ გავიგე
-რა საიდან ბავშვი საიდან ჩნდება? ბიოლოგიის ენაზე გითხრა?
-მარიამ ნერვებზე ნუ უკრავ
- ოო კაი ხო რას ნერვიულობ ბავში არაა ჯერ მარა რა იცი იქნებ შენს 25 წლის ვაჟს მოუნდეს ცოლის შერთვა და მერე ბავშვიც ხო ეყოლებათ არა? აღარ მკითხო არაფერი რა წავედი მე კაბა უნდა შევარჩიო საღამოსთვის დღეს დიდი დღეა დიდიიი- სიცილით ტქვა კიდე აკოცა მამამიკოს- როგორ მიყვარხარ შენ ხო არ იცი მა- გაიცინა და სახლში შევარდა.
საღამოს ყველა რესტორანში იყო . მარიამი ბრწყინავდა , ტყუპები ზუსტად ერთნაირად გამოიყურებოდნენ და ყველას თვალს ჭრიდნენ სილამაზით. გიორგი გაკვირვებული დარჩა როცა თავისი მეგობრებიც დაინახა როგორც ჩანს მიშიკომ ყველაფერზე იზრუნა და ყველა ის ხალხი შეკრიბა ვინც შეიძლება მათი სიხარულით დამტკბარიყო. საღამო ჩვეულებრივად მიდიოდა, იცეკვეს, იმრერეს,მიირთვეს იცინეს იგიჟეს . ბოლოს კი უკვე მხიარულების პიკზე რომ იყვნენ მარიამიც გამოვიდა სიტყვით
-მიშიკო რაღაცის შესრულება დაგავიწყდა და მოვითხოვ ახლავე შეასრულო
-რა შევასრულო-ვითომ ვერ მიხვდა
-რა და ჩვენი ტყუპები უნდა გაარჩიო ერთმანეთისგან
-შეუძლებელია თვალებს თუ ვერ შეხედავს ვერ გაარჩევს - თორნიკემ გაამძაფრა სიტუაცია
-ვნახოთ ,ვნახოთ -თქვა და აკოს გადახედა რომელიც მშვიდად იჯდა მაგიდასთან თავის მეგობრებთან ერთად და ტკბებოდა თათულის ცქერით - რომ შემეშალოს იცოდე სანამ დამარტყამ გამაფრთხილე ცოტა ზემდეტი მომივიდა და არ მოვიტეხო რამე- გაღიმებულმა უჩურჩულა აკოს და გოგოებისკენ წავიდა.
ტყუპები ერთად იდგნენ თავისუფალ ადგილას, ყველა თავისუფლად უყურებდა სანახაობას მიშომ ჯიბიდან პატარა თავსაფარი ამოიღო და გოგოებს შეაკრევინა
-მოიცა ხო ნამდვილად ვერაფერს უყურებ - ეკე იცინოდა და ხელს აჩვენებდა შეკრული თვალების წინ -ბოდიში გოგოებო- ჩუმად უთხრა და შუა თითი აუწია ისე რომ მხოლოდ მიშო დაინახავდა თუ უყურებდა იქედან რამეს მაგრამ ძვლების ტკაცუნი ვერ გაიგონა საღ-სალამათი იყო ესეიგი ვერაფერს ხედავდა ბატონი მიშა- ტესტი ჩაბარებულია ნამდვილად ვერაფერს უყურებს გოგოები ადგილზე დგანან ოთხ ნაბიჯში მიუახლოვდები იმედია ნამდვილად თათა იქნება - თქვა და გაეცალა.
6 თავი
მიშო ერთ-ერთს მიუახლოვდა. გულისცემა აუჩქარდა და დარწმუნებული იყო რომ თათა იყო, ხელი მის სახეს შეახო უკვე ჟრუანტელიც იგრძნო და კმაყოფილმა წამებში მიიზიდა თავისკენ სიფრიფანა სხეული .განსაზრვრა ბაგეების მდებარეობა, მაგრამ მაინც მოიშორა სახვევი წამებში ჩახედა თვალებში თათას და მის მარწყვისფერ ტუჩებს დაეწაფა . გოგო გაოცებული იდგა და ვერ ტოკდებოდა ცხელი ტალღა უვლიდა სხეულში და ალღობდა, მთელს ფლორას და ფაუნას მის სხეულში დაებუდებია და ახლა ერთიანად ახმაურდნენ თითქოს დარბოდნენ. მიშო კოცნიდა ჯერ ნაზად შემდე უფრო ძლიერად რადგან სანატრელის შეგრძნების სურვილი იპყრობდა იმდენად გასაოცარი იყო მისი ბაგეების გემო მოშორებას ვერ ახერხებდა . როგორც იქნა მოშორდა და ამღვრეულ მიბნედილ თვალებში ჩააჩერდა გოგოს რომელიც კიდევ არ იყო გონს მოსული , გახსირებული სუნთქავდა და ლოყებაწითლებული უყურებდა ორი თავით მაღალ ბიჭს
-მოვიგე ხომ? შენ ხარ ჩემი თათა მხოლოდ ჩემი და სხვა არავისი . შენ ხარ ჩემი საარსებო წყარო ჟანგბადიც და გულის ფეთქვაც რაც თავი მახსოვს მიყვარხარ მთელი გრძნობით გულწრფელად და მთელი სიძლიერით არ ვიცი შენ რას გრძნობ მაგრამ ვიცი ეს გადაწყვეტილება დროული და სწორია რადგან მოთმენა აღარ შემიძლია - ჯიბიდან ბეჭდის ყუთი ამოიღო და გახსნა, ბრილიანტის თვალი ბრჭყვიალებდა მაგრამ მათი თვალების ელვარებას ვერ აჭარბებდა. თათას გული სალტოებს აკეთებდა , თთოეული ბგერა რამოდენიმეჯერ ჩაესმოდა ყურში თითქოს ექო იყო თავბრუსხვევას გრძნობდა წამით გადაიტანა მზერა ბეჭედზე - თათა მაჭავარიანო შენ ხარ ჩემი პირადი ბედნიერება და მინდა ჩემი ცოლი გახდე თანახმა ხარ მთელი ცხოვრება ამიტანო ? ყველა სულგანაბული უყურებდა თათული წამებშ გაქრა იქედან და უკვე გიოსთან ერთად უყურებდა წყვილს ბედნიერებისგან ტვალები უბრწყინავდა იცოდა რომ თათასაც უყვარდა და დარწმუნებული იყო მის პასუხში.
-თათა არაფერს მეტყვი? სულ არაფერს? არც მეჩხუბები არც გაბრაზდები არც დამარტყამ და არც გამაბედნიერებ?- დუმილი რომ დიდხანს გაგრძელდა მიშომ დაარღვია სიჩუმე
-ისევ აქ ხარ ისევ იგივე მდგომარეობაში, ისევ მთხოვ ცოლობას ანუ სიზმარი არაა არ გამეღვიძება და ყველაფერი საპნის ბუშტივით არ გასკდება ისევ გეყვარები და ისევ მექნება შანსი შენი ცოლობის შანსი ოცნების ახდენის - სიტყვებმა თავისტავად იწყეს წარმოთქმა ბოლოს კი ხმამაღლა განაცხადა თანხმობა მიშო ჩაეხუტა ჰაერში აწია და დიდხანს აფრიალა ქალბატონი შემდეგ დასვა ბეჭედი გაუკეთა და ისევ დაეწაფა მის ტუჩებს.
ყიფიანები გახარებულები იყვნენ სარძლოს შეძენით თათაზე უკეთესს ვის ინატრებდნენ ასე რომ პრობლემა არ ყოფილა. ნათიამ დიდი ხნის წინათ შეამჩნია მათი სიყვარული და შეგუებულიც იყო ამ ფაქტს უბრალოდ ქალიშვილთან მალე რომ მოუწევდა განშორება ეს ფაქტი არ მოსწონდა. მარიამი როგორც ყოველთვის მათ ბედნიერებას იზიარებდა და ბოლომდე ერთობოდა. შემდეგ აკუნას გადახედა რომელიც თათულის არ აშორებდა თვალს
-ცოტა მოიცადე დავმშვიდდე დავლაგდე და მოვიცლი შენთვისაც
-შენ მართლა კუბიდონი ხარ მგონი- აკომ გაიცინა და მოეხვია მარიამს -ხედავ? ზედაც არ მიყურებს მაიგნორებს თითქოს არც ვვარსებობ
-სამაგიეროდ შენ ამჩნევ და ეგეც საკმარისია სიყვარულისთვის თანაც მე არ ვფიქრობ რომ ვერ შეგამჩნია
-ეგ როგორ რა იცი? მითხარი რამე თქვა? - უცებ მოშორდა და ანერვიულებულმა დაიწყო საუბარი რაზეც მარიამი ხალისობდა
-არაფერი უთქვია ყოველთვის სიტყვები არაა საჭირო აკო ქმედებაც საკმარისია . წამო ვიცეკვოთ მე და შენ და დავაკვირდეთ ზოგ-ზოგიერთის ქმედებებს- თვალი ჩაუკრა და მასთან ერთად წავიდა საცეკვაოდ. ისე მიეტმასნა ყველა იფიქრებდა რაღაც ხდაბა ამათთანო თათულიმაც ეგ იფიქრა და გაიბუსხა მაშინ გამოჩნდა თორნიკე ის და მარიამი უხილავი ძაფით არიან დაკავშირებული და ხვდებიან ერთმანეთის ჩანაფიქრს.
-ვიცეკვოთ თათუ?
-ვიცეკვოთ მაგრამ იცოდე ფეხს რომ დაგაბიჯებ არ გაბრაზდე- თათუმ გაიცინა და ბიჭს გაყვა
-არაა პრობლემა ისეთი ნამცეცა ხარ ვერც გავიგო შეიძლება - თბილად გაუღიმა და ხელი მოხვია .
აკომ რომ დაინახა თორნიკე ეცეკვებოდა ძარღვები დაუსკდა ლამის
-ამას მოსწონს თათული თუ მე მეჩვენება
-გეჩვენება მართალია წყალწაღებული ბაბნიკია მაგრამ გარეწარი არაა ტყუილად ეჩალიჩოს გოგოს რომელიც გიყვარს
-დიდი ხანია ერთმანეთს იცნობთ?
-რაც თავი მახსოვს ეგეც მახსოვს ჩვენი მშობლები მეგობრები არიან დედიკოები დაქალობნენ მამიკოები ძმაკაცობდნენ და როცა შეყვარებულები გახდნენ უკვე ოთხივე განუყრელები გახდნენ ჩვენ სამნიც ასე ვართ
-ანუ თვალდახუჭული იცნობ
-კი ეგრეა -გაიცინა და როცა მოცეკვავე წყვილს მიუახლოვდნენ ყურში ჩასჩურჩულა- გინდა თათუსთან ცეკვა?
-მოიცა მაგიტო ცეკვავს ისიც?- ახლა მოწვა და გაიცინა - თქვენ ასე უთქმელად უგებთ ერთმანეთს?
-ძირითადად ხო - გაიცინა და თოკოს გახედა- თათუუ შეიძლება ჩემს თოკოს ვეცეკვო?- გოგო უცებ დაფრთხა ეგრევე დაეტყო რომ არ უნდოდა აკოსთან მიახლოვება მაგრამ რას გააწყობდა
-კი რათქმაუნდა
როგორც კი მოშორდა თორნიკეს და მისი ადგილი მარიამმა დაიკავა გაბრუნებას აპირებდა როცა აკოს მკვრივ სხეულზე აკრული აღმოჩნდა სუნთქვა შეეკრა , გული გაუჩერდა და შემდეგ ორმაგად აუძგერდა ვერ წარმოიდგენდა ასე თუ იმოქმედებდა მასთან სიახლოვე
-გილოცავ დის პოვნას და გაბედნიერებას
-მადლობ . მიკვირს აქ რომ ხარ
-გეწყინა ჩემი ნახვა?
-არც აღვფრთოვანებულვარ
-ეჭვიანობა გიხდება იცი?- დაატრიალა და ხელზე გადაიწვინა
-საიდან მოიტანე რომ ვეწვიანობ ან ვისზე უნდა ვიეჭვიანო ვინც არ ყოფილა ჩემი არც არავინ წამართმევს
-მართალია ვინც არ ყოფილა ვერავინ წაგართმევს - ეს რომ უთხრა ბრაზისგან უელავდა თათულის თვალები
-ხოდა გყავდეს ის შენი ნატალი ღმერთმა ბედნიერად შეგაბეროთ ერთმანეთს ზუსტად შენი შესაფერისია
-გმადლობთ ქალბატონო თათული - რატომღაც გამხიარულდა როცა იგრძნო რომ თათული ეჭვიანობისგან ცეცხლს ემსგავსებოდა და აგრძელებდა კიდეც მის ნერვებზე თამაშს
-ხელი გამიშვი აღარ მინდა ცეკვა - შეეცადა თავის დახსნას მაგრამ ასე მარტივად ვინ გაუშვებდა
-მე მინდა - თავი მის ყელთან დახარა ისე რომ ცხვირს კანზე უხახუნებდა შემდეგ ლოყას აუყვა და ტუჩები მიაკრა დაბუსუსებულ კანზე- თათულის ადგილას რომ ყოფილიყავი დათანხმდებოდი? - ისე კითხა გაბრუებუ გოგოს თითქოს არც არაფერი გაეკეთებია
-მათ ერთმანეთი უყვართ
-ხო მაგრამ აქამდე სიყვარულიც კი არ აუხსნია პირდაპირ ცოლობა სთხოვა
-იმდენად უყვარს დროის ფუჭად ხარჯვა არ უნდა და პირდაპირ საქმეზე გადავიდა
-ესეიგი იგივეს გააკეთებდი
-მე ვერ გავაკეთებ იგივეს არც არავინ მიყვარს და არც არავის ვუყვარვარ ცოლობა რომ მთხოვოს
-რატომ გუგას ხომ უყვარხარ- ეგრევე გაახსენა თაყვანისმცემელი და თათულიც აყვა როცა ხელჩასაჭიდი იპოვა
-ხოო გუგას ვუყვარვარ მართალია მაგრამ არ მიფიქრია იცი? შეიძლება დავთანხმდე კიდეც
-ესეიგი დათანხმდე! გუგას დათანხმდე - კბილებსშორის გამოსცრა და წელზე ისე მოუჭირა ხელი გოგოს მთელი სხეული აეწვა მისი თითებისგან წამოსულმა ცხელმა ტალღამ ყველა უჯრედი მოიცვა ვერანაირად დააიგნორა ალი რომელიც წვავდა-თუ მოახერხებს ხელის თხოვნას იმედია დამპატიჟებ ქორწილში მაგ დღეს ვერ გამოვაკლდები
-პატივს დამდებ შენს ნატასთან ერთად თუ მოხვალ
-ნამდვილი კონცერტი იქნება ისე ნატა და გუგა ხო არ დავაჯახოთ ერთმანეთს რას იტყვი- მობეზრდა ამდენი ფარისევლობა და სიცილით უთხრა თათულის
-ნამდვილი გადარეული ხარ საცოლეზეც კი ხუმრობ
-საცოლეზე როდის ვხუმრობ? ცილს რატომ მწამებ?
-ალეკო მაღიზიანებ უკვე შენი ქცევით
-რა ქცევით?-ისე უყურებდა თათულის აზროვნება უჭირდა
-რატომ მოგყავს ცოლად ქალი რომელიც არ გაინტერესებს და სხვებს ეფლირტავები
-ვინც მომწონს, ვისაც ვაფასებს, ვინც მიყვარს და ვისზეც მაბოდებს დიდი ხანია იმას ვეფლირტავები ახლა და ცოლად მოვიყვან სწორედ იმ ქალს - უთხრა შუბლზე აკოცა და ისე გაქრა იქედან თატული აზრზე ვერ მოვიდა .
.......
დაიწყო დიდი სიჩქარით საქორწინო სამზადისი გადაწყდა რომ ქორწილი ივლისის ბოლოს გამართებოდა . ყველაზე რთულ მდგომარეობაშ მარიამი იყო ცალკე სამსახური შესვენებებზე ამათი საქმეები , სახლში მოსულსაც კი მოსვენება არ ჰქონდა.
-მოვედი აბა რა ხდება თათ? - უცებ შევიდა სახლში ჩანდა იქვე დადო და მიუჯდა გვერდით თათას ნუ ეგონა რომ თათა იყო
-ვის ელაპარაკები თათა ზემოთაა კატალოგები მოაქ ხელსახოცების შესარჩევად - მიშო გამოვიდა ყავის ჭიქებით ხელდამშვენებული
-აბა შენ თათული ხარ? ვერ მეტყვი მერე? ან შენ როგორ ცნობ გამაგებიე რა ერტნაირი ტანსაცმლით რო იჩითებით სხვადასხვა მაინც ჩაიცვით
-ვინც საჭირო ვარ ის ვარჩევ- გაიცინა მიშომ და იქვე დაჯდა
-როგორ გვარჩევს ასე უცებ მაინც ვერ ვხვდები
-წარმოიდგინე ახლა რომ აკოს ყავს ტყუპი რომ მიუახლოვდები იმ ტყუპს ისე აგიჩქარდება გული და დაგეკარგება ფერი როგორც აკოსთან მიახლოებისას გემართება ცოლისდავ?- ისე უთხრა თათულის ენა ჩაუვარდა, ფერი შეეცვალა და სირცხვილისგან სადღაც ჩაძვრა ქვეცნობიერად
-მარიააამ სად ხარ გოგო ამდენ ხანს დავიღალე ამათ სულ გამაგიჟეს ამ შენს ძმას მოვკლავ და დავისვენებ - თათა ჩამოვიდა ქოთქოთით ხელში ჟურნალების დასტა ეჭირა მაგიდაზე დაყარა და მიშოს ჩაუჯდა
-რატო მკლავ რას ერჩი შენს თავს - გაიცინა მიშომ და გოგოს ისე მოეხვია დაფერფლა ადგილზე კოცნა ხო საერთოდ თიშავდა
-არ ვიცი რას ვამბობდი- საყვარლად დაახამხამა თვალები და ნაზად შეეხო ტუჩის კიდეში -გავიხსენებ და გეტყვი -ისევ ჩურჩულებდა თათული და მარიამი კი სიცილს ვერ იკავებდნენ
-ნუ მიკეთებ ეგრე-მეთქი არ გითხარი?- უცებ თქვა მიშომ და ისე დააცხრა გოგოს ტუჩებს სულ დაავიწყდათ იქ ვინმე თუ იყო
-რა იყოთ ორ კვირაშია ქორწილი - მარიამმა ბალიში აიღო და ესროლა წყვილს
-მოვკლავ ამას
-თვითონ რო იქნება შეყვარებული მერე გავახსენებ - თათამ გაიცინა და მარიამს გახედა- მომეხმარე არჩევაში
-რა არჩევაშ მოგეხმარო შენ ჩემი ძამიკოს ტუჩების დაგემოვნებით ხარ დაკავებული უსიცხვილო და და მული გიყურებთ ბოლოს და ბოლოს
-მარიააამ
-ნუ მებუსხები ვხუმრობ მე ჩემი არჩევანი გითხარით სულ სადა ორნამენტი ჯობია თან კაბაც სადა და მოკრძალებულია ერთი ქმარი გეყოლება გრანდიოზული და განსაცვიფრებელი
-გიჟია ეს გოგო რა გვეშველება ნეტა - მიშომ თქვა და კიდევ განაგრძო თათას ყელის დაგემოვნება
-შენ გეშველა და მე არ მინდა შველა. ხო მართლა თაფლობის თვეს სად ატარებთ ?
-გააჩნია დაქალი და უკვე მულიკო რომელ ქვეყანას აარჩევს
-ოჰ მომინდომა ქალბატონმა ეს ნახეთ ერთი რა როგორც დაქალი არ ვარსებობ მე მული ვარ უკვე გაჩუქებ მამაპაპურ ოქროს სამკაულს და მორჩა
-თქვენ სულ ასეთი მხიარულები ხართ? არადა სერიოზული ხალხის შთაბეჭდილებას ტოვებთ- თათულიმ უსმინა , უსმინდა და ბოლოს გამოხატა ემოცია.
-იცი რაშია საქმე ჩემო თათული? ჩვენ ისეთი სისხლი გვიჩქეფს ძარღვებში ცოტა ვერ ვართ დალაგებულები და ათას სისულელეს აღმოაჩენ ჩვენს ქცევაში - მარიამმა უთხრა და ისევ განაგრძო დათვალიერება- რათ გინდათ ეს ქორწილი რა დაგეწერადთ ჯვარი მეც არ მომიწევდა ამ ეროტიული სცენების ყურება საძინებლიდან ხმა მაინც არ გამოდის და თქვენც დაისვენებდით რაა
-აუ მარიამ რა უჟმური ვიღაც ხარ რა ქორწილი როგორ არ მოგწონს
-შენ ხო გინდოდა ცუნცულ და აჰა გისრულებს ოცნებას ყმაწვილი - ბედნიერმა გაიღიმა და ორივეს ჩაეხუტა -ძალიან მიყვარხართ ორივე
-ჩვენც გვიყვარხარ და ახლა უნდა წამყვე კაბის მოსაზომებლად იქ რაღაცეები რო გადავაკეთე მაინტერესებს როგორ მაქ - უცებ წამოვარდა თათულიც წამოაგდო და გავიდნენ სახლიდან - ხო მიიიშ ბეიბი გთხოვ არ წახვიდე რა მალე მოვალ - უცებ მიბრუნდა უკან ყელზე ჩამოეკიდა ბიჭს მისი ტუჩები დააგემოვნა და ასე უცაბ მოშორდა
-ეს იმისთვის რო დაგლოდებოდი თუ რა ხდება
-რა ვიცი ჯერ კიდე 10 დღე გვაქ წინ და არც არაფერი მოხდება შენ რომ გაგახაროს - ენა გამოუყო და ლამაზი მიხვრა მოხვრით წავიდა გოგოებისკენ.
კაბა მოიზომა ყველაფერი მოეწონა და კმაყოფილი წამოვიდა მაღაზიიდან . თათული უკვე მათთან ცხოვრობდა ,მაკას არ შეურიგდა არც დალაპარაკებია მას შემდეგ გიო კი ყოველ დღე ნახულობდა გოგოებს . მარიამს გათიშულს ეძინა საშნლად იყო დაღლილი და უკვე ძალა აღარ ჰქონდა შერჩენილი.
-სად მიიპარები ქალბატონო- მარიამის საძინებლიდან გამოსული თათა მიშომ „შეიპყრო“ და თავის ოთახში შეიყვანა კარზე ააკრა ხელები კარს მიაყრდნო , ისე ახლოს იდგა თათას მისი ცხელი სუნთქვა ეფრქვეოდა სახეზე
-სახლში
-მერე მე არ უნდა გენახე?- ვნებიანი ხმით ელაპარაკებოდა ძალიან ახლოს იყო მაგრამ მაინც არ ეხებოდა მის მთრთოლვარე ბაგეებს რომლებიც სურვილით ილტვოდნენ მამაკასიც ტუჩებისკენ
-ნწ - თავი ოდნავ გადაწია უარყოფის ნიშნად და გამშრალი ტუჩები ენისწვერით გაილოკა . სურვილისგან შეპყრობილი ვერ აზროვნებდა თვალები მინაბა და თავი უკან გადაწია - რატო მაწამებ ყიფიანო?
-წამებას რას ეძახი ამას რომ არ ვაკეთებდი?- ახლა კი შეეხო მწველი ბაგეები რომლებიც ჯერ ქვედა ტუჩს უკოცნიდნენ შემდეგ ზედას ბოლოს მომთხოვნი გახდა კბილებს ანაცვლებდა ტუჩებს და გოგოს ვნებიან ამოძახილებს სიამოვნებით ისმენდა .
-გეყოფა - ვნებისგან არეული ხმით თქვა ხელები მკერდზე მიადო მიშოს რომ გაეჩერებია მაგრამ ეს სიტყვიერი ამოძახილი უფრო იყო
-ამ 10 დღეში მოვკვდები -მიშომ თავი მის ყელში ჩარგო , ღრმად სუნთქავდა და თათას ყელზე ეფრქვეოდა ცხელი ჰაერი რომელიც უფრო მეტად იწვევდა ვნების გაღვივებას
-ხელს არ გამიშვებ?- გაბრაზებულმა გახედა მიშო გაოცებული მოშორდა გოგო უცებ გავიდა ოთახიდან ისიც მიჰყვა უკან
-სად მიდიხარ
-სახლში
-რატო გაბრაზდი რა გავაკეთე ასეთი - მიშო წარბებშეკრული უყურებდა ისეთი საყვარელი იყო თათას გაცინება მოუნდა და იმ მოკუმულ ბაგეებს დიდი სიამოვნებით დაუგემოვნებდა მაგრამ მარიამის დაქალი არ იყო? ესეც კარგი მაიმუნია
-რაიმეს გაკეთება არაა საჭირო ის კი არაა მნიშვნელოვანი ახლა გვექნება სექსი თუ ხელს რომ მოვაწერთ მაშინ . ისე ლაპარაკობ თითქოს ქალიშვილი რომ არ გბარდებოდე არც შემირთავდი ცოლად - ეს კითქვა მუდამ აწუხებდა რას გააკეთებდა ამ დროს მიშო . ბიჭი რომელიც ტიპიური „აზიატი“ იყო თავისი სულელური ჩვევებით და შეხედულებებით, რომელიც ვერადავერ მოიშალა . ზოგჯერ ეშინოდა კიდეც მისი ხასიათის გამო . ახლაც მიშოს ისე უცებ შეეცვალა გამომეტყველება საოცარი გარდასახვა იყო ლამის თვალებიდან ნაპერწკლებს ისროდა უცებ წვდა მაჯაში და თავისკენ მიიზიდა სუსტი სხეული
-რას ნიშნავს ქალიშვილი არ მბარდებოდე გამაგებიებ? ჯერ ეს ერთი გასაყიდი საქონელი ხარ? თუ გგონია რომ იმიტომ ვიკავებ თავს და ვხარჯავ ამდენ ენერგიას და არც კი ვიცი ძლვლივს მოპოვებულ მოთმინების უნარს ვიყენებ წესი მაინტერესებს
-მე გითხარი რას გააკეთებდი იმ შემთხვევაში რომ აღმოგეჩინა ქალიშვილი არ ვიყავი
-რაზე მელაპარაკები ხვდები? როდიდან გახდი ასეთი თამამი და ჭიკჭიკა
-მიშო მიპასუხე
-შენ რამე გაქ სათქმელი და ჩემს პასუხს ელოდები თუ რა დაგემართა ასე უცებ
-მაინც არ მპასუხობ
-თათა ვბრაზდები
-ვხედავ უფრო სწორედ ვგრძნობ უკვე ისე მიჭერ ხელში შეგრძნებას ვკარგავ და თუ არ გამიშვებ ცოტა ხანში ნამსხვრევებად იქცევა ძვალი
-დ..შ.. ხვდები როგორ გადაგყავარ ჭკუიდან?- უცებ უშვა ხელი როცა დაინახა როგორ გაუწითლდა მკლავი და ფრთხილად გადაუსვა ხელი მერე აკოცა - მაპატიე უბრალოდ ისეთ თემაზე მელაპარაკები ინსტიქტურად ვბრაზდები ვიცი იმდენად მიყვარხარ არ მაინტერესებს ვისთან იქნებოდი და მერამდენე ვიქნებოდი შენთვის მაგრამ რომ წარმოვიდგენ შეიძლება სხვაც შეგხებოდა ჩემამდე სისხლი მეყინება - ისეთი გულწრფელი იყო თათა სითბოთი აივსო იმ წამებში რაღაც განსხვავებული დაინახა მიშოში ეგონა ეტყოდა მოგკლავ, გავგიჟდები ძვლებს დაგამტვრევ ან რამე მსგავსს მაგრამ პასუხი სრულიად გულწრფელი და რეალური იყო . მართალია მხოლოდ სიტყვები იყო მაგრამ დიდი მნიშვნელობა ჰქონდა მაინც . შესაძლოა სულელურადაც ჟღერდა ეს კითხვა როდის იყო მსგავს თემას არჩევდა გოგო საქმროსთანო მაგრამ ასე მოხდა არც უფიქრია ამას თუ ეტყოდა უბრალოდ მისი გაბრაზება უნდოდა და სერიოზულად შეყვა თამაშს.
-ბოდიში რო გაგაბრაზე უბრალოდ - ჩაეხუტა და სახე მის მაისურში ჩამალა
-ვიცი მე შენი ოინები იმ გიჟის დაქალი არ ხარ? არა როგორ გაბედე ჩემს ნერვებზე თამაში ჰა? დაგსჯი მაგისთვის
-მკაცრად?- ბურტყუნით უთხრა და ნუკრის თვალებით ახედა ქვემოდან
-ხო ძალიან მკაცრად - სიცილით უთხრა და ჩაეხუტა- ისე უნდა დაგსაჯო ხმას რო ვერ იმორჩილებდე
-ეგრე ბევრი რამის გაკეთება შეიძლება და გააჩნია შენ რას მოიფიქრებ- ისევ დაიწყო კეკლუცი ქალბატონმა და ლურჯი თვალები შეანათა ბიჭს
-მეჩვენება თუ ისე გაცუღლუტდდი ძალიან გინდა ჩემი ფანტაზიის უნარი გამოვამჟღავნო და გადავიდე სასწრაფოდ მოქმედებაზე- სახეს უკოცნიდა ისე ტკბილად და ნაზად თათა დამუნჯდა მაგრამ მაინც არ წყვეტდდა ცუღლუტს
-არაა ხო არ გაგიჯდი არაა საჭირო იყოს - უცებ მოშორდა და უკან სვლით დაიწყო წასვლა კარისკენ . მიშო უყურებდა და სიცილს ვერ იკავებდა
-ნამდვილი ბავშვი ხარ
-ბავშვის კვალობაზე მგონია რომ ზედმეტად სექსუალური ვარ მეთანხმდები აშკარად- ტუჩზე იკბინა და ჩანთას დაავლო ხელი
-თათა შემომეჭმები - მიშო მისკენ დაიძრა სიცილით გოგო სწრაფად შებრუნდა ტომი და ჯერი იყვნენ ნამდვილად უბრალოდ ამათ სხვა მისწრაფებები აქვთ
-წავედი მე თორე დედიკო აღარ შემიშვებს სახლში და მომიწევს შენთან შემოკედლება და ეგერე ძალიანაც ვერ გაგაბედნიერებ ერთბაშად ამდენი სიტყბო არ შეიძლება დიაბეტი დაგემართება-უცებ მიაყარა და იაქედან აორთქლება გადაწყვიტა მაგრამ ვინ დააცადა ისე აიკრა სხეულზე მიშომ ეგრევე უხამსი ფიქრებით აევსო თავი და ტუჩები მოიკვნიტა-აშკარად ცუდად მოქმედებ ჩემზე - თავის ქნევით თქვა და ხელები მოხვია ყელზე თან თითებით ხაზებს ავლებდა მაისურის შიგნით რაზეც მიუწვდა ხელი მაგრამ ბუსუსებს კი გრძნობდა კანზე - ფანტაზიორი გავხდი - გადაიკისკისა და თვითონ დაეწაფა მიშოს ტუჩებს ისეთი ვნებით ნამდვილად მარტო რო ყოფილიყვნენ ჯობდა მაგრამ ბედი არ გინდა? სავსე იყო სახლი და სანამ გაარემონტებდნენ მიშოს ოთახს პირდაპირ მარიამის გვერდით იყო ბატონი მიშიკო
-დარჩი რა- როგორც კი მოშორდა ბაგეებს ეგრევე უთხრა და სუნთქვის დარეგულირებას შეეცადა
-გამორიცხულია !
-ასე კატეგორიულად რატო
-ვგრძნობ რომ მაგხელა ცდუნებას ვერ გავუძლებ - ყელში დაუტოვა კოცნის კვალი
-დღეს რაღაც ძალიან გულახდილი ხარ ყველაფერს ამბობ რასაც ფიქრობ
-რას ამბობ ყველაფერს რომ ვამბობდე ახლავე დამშორდებოდი მრუშობის გამო კი ჯოჯოხეთი მექნებოდა გარანტირებული - ისევ კოცნიდა და ტიკტიკს განაგრძობდა
- შენ მართლა ჩემი გაგიჟება გადაწყვიტე?
-არა რას ამბობ დიდი ხანია გიჟი ხარ და იქეთ მაგიჟებ ვითომ ერთი ყიფიანი არ მყოფნიდა იმან ვერაფერი დამაკლო კიდე ვინარჩუნებდი სიმშვიდეს და ხალხს დასტოინი ვეგონე ახლა სულ გავაფრენ
-თათა დარჩი ! თათ დარჩი - უფრო რბილად უთხრა და ისე უყურებდა აბოლებდა გოგოს სრული ამ სიტყვის მნიშვნელობით
-აუ ნუ მიყურებ ეგრე შენი თაფლისფერი თვალები ჯადოს აკეთებს - გაბუსხულმა თქვა და ისევ აკოცა- წავედი ახლა მართლა ხვალ ბევრი საქმე გვაქ ხო მართლა რო ვიძახით 10 დღე დარჩათქო კიდე არ გაგვირკვევია დღე ზუსტი იმ რესტორანში არაა პრობლემა შენია მაგრამ დანარჩენი?
-ძალიან კარგი 28 ნაცვლად 20 დავქორწინდეთ
-დღეს 16 ყმაწვილო
-მერე რა ოთხ დღეში ვერ მოვასწრებთ? ყველაფერი შერჩეული გაქ და დანარჩენს სწრაფად მოვაგვარებთ
-მართლა მეუბნები?
-ხო გთხოვ რა მალე მინდა რო ჩემი ცოლი გახდე ვეღარ ვძლებ რო მიდიხარ
-მარიამი გაგიჟდება, ნათია გააფრენს და საერთოდ მაო რას იტყვის?
-კაი რა არ გკიდია? ვაფშე მოვტყდებოდი შენთან ერთად დიდი სიამოვნებით მაგრამ შენ საოცნებო ქორწილს ვერ ჩავშლი
-მე გითხარი თუ არ გინდა არ გადავიხადოთთქო- ტუჩები გაბუსხა და წარბები შეკრა
-მერე მეც გითხარი გადავიხადოთ რადგან მინდა მთელი დღე ბოლო წამამდე დასამახსოვრებელი იყოს შენთვისთქო . ნუ იბისხები ახლა თორე ცუდად მაქ გული უკვე - ცხვირზე აკოცა მერე კბილებიც მოსდო და ბოლოს ჩაეხუტა - ჩემი ფერია სულ ასეთი ბუსი უნდა იყო? ჩემი ბუსი
-არ ვარ ბუსი უბრალოდ მგონია რომ მარტო მე მინდა ეს ქორწილი არც მარიამს არ მოსწონს მაგის ამბავი რო ვიცი დაწუხებული ივლის კაბაც კი არ უყიდია ჯერ სულ გამაგიჟებს ვიცი შარვლით არ წამოვიდეს მეშინია
-მარიამის შარვალი არ ვიცი მაგრამ სულ რომ ჩაშალო ქორწილი ჰალსტუხს მართლა არ გავიკეთებ გამორიცხულია
-კარგი ხო გაიკეთე ბაბთა არ მიყვარს მაგრამ ჯანდაბას ცოლიც ხო უნდა დაგეთანხმოს ერთხელ მაინც
-ანუ სხვა დროს გგონია შენსას გაიტან?
-რა არა?-თვალებმოჭუტულმა ახედა
-ეგრე თუ მიყურე ალბათ სულ შენსას მიაღწევ და დავჩმორდები ღმერთო რა შარში გავყავი თავი
-აუ წავედი ახლა ღამის პირველი საათია ერთი საათია ზუსტად მივდივარ და ისევ აქ ვარ
-ვერ ხვდები მაინც რომ უნდა დარჩე
-არა!
-მაინც მარიამის ოთახში ვწევარ ჩემს საწოლს მივადგავ მის საწოლს და სამივემ ერთად დავიძინოთ
-აუ მაგარი იდეაა - უცებ აკოცა და გადაიკისკისა- მარიამის სახე წარმომიდგენია ახლა რომ დავადგებით და გავაღვიძებთ ეგ როგორ არ მომაფიქრდა ამდენ ხანს - მიატოვა ბიჭი მისაღებში და გავარდა კიბეებისკენ. ისიც უკან მიყვა სიცილით .
მძინარე მარიამს ოთახში შეუვარდა ორი გიჟი კისკისით , არადა ძალაგამოცლილს ეძინა არ უნდოდა თვალების გახელა ფიქრობდა გავლენ და შემეშვებიანო მაგრამ მიხვდა რაღაც ისე რომ ვერ იყო და გაბრაზებულმა წამოყო თავი
-რა ხდება აქ? შენ არ წასულხარ ქალბატონო? რა უფლებით მაღვიძებთ რა გიტხარი მე შენ ოთახში ფეხაკრებით შემოდი-მეთქი
-ჩემი ბუზღუუ დღეს შენთან ვრჩებიი- თათა თავზე დაახტა ლამის
-ჩემთან თუ ამასთან -წაკბინა და გაიცინა- სად აქ რჩები თქვენ გაგიჟდით? მეტი საქმე არ მაქ ახლა შენს ვნებიან ამოძახილებს ვუსმენ მთელი ღამე გამორიცხულია სადაც გინდა იქ წაბრძანდით - უცებ დაიწყო თათას გაბრაზება წამში აუწითლდა გოგოს ლოყები და ბალიში გადააფარა მარიამს თავზე
-საზიზღარო აღარასდროს დავრჩები შენთან
-ბუუს მიყვარხაარ- მარიამმა ბალიში მოიშორა და თათა დააგდო საწოლზე მერე ბევრჯერ აკოცა . მიშო უყურებდა და იცინოდა , საწოლი მიწია მარიამის ტახტისკენ
-მეძინებაო ერთმა ქალბატონმა ასე მითხრა - თათას დახედა წარბაწეულმა მაგრამ ისე ამოხედა ქვემოდან გოგომ თავი ვეღარ შეიკავა და გაიღიმა- რომ ვაკვირდები შენს ჭკუაზე გყავს ესეც გადაყვანილი . მალე უნდა გაგათხოვო თორე ორივეს ერთად ვერ გაგიძლებთ
-ხედავ? საკუთარ დას მიშორებს და შენზე უარს არ ამბობს ეჰ რა დრო იყო პირველ ადგილზე რომ ვიყავი?
-გეყო ახლა დრამატიზება - მიშომ თქვა და აკოცა- შენ პირველ ადგილზე ხარ დებს შორის საუკეთესოთა შორის საუკეთესო ხარ - მიყვარხარ
-მეც -წამოიწია მოეხვია ძმას და აკოცა
-მე ორივე მიყვარხართ - თათა მოეხვია და აკოცა ყიფიანებს
-მაჭავარიანის ქალო გამოიცვალე და დაწექი სწრაფად- გასცა განკარგულება მარიამმა მანაც აიღო მარიამის პიჟმოები და სააბაზანოსკენ გაიქცა. მალე შემოვიდა ვაჟბატონი უკვე იწვა როგორც ყოველთვის ტრუსით იყო გაგორებული . თათამ რომ შეხედა მის განიერ მხრებს და კუნთებს ნერწყვი მძიმედ გადააგორა და საწოლისკენ დაიძრა. მარიამი ფხუკუნებდა მის გამომეტყველებაზე
-გოგო!
-კაით ახლა ვიცი ისედაც გული რომ მიგდის - მიშომ ხელი მოხვია თათას და სწრაფად მიიწვინა გვერდით
-აბა ახლა დაშორდით ერთმანეთს? შუაში მე ვწვები
-მაგიტო დავტოვე აქ შენ რო ჩამიხტე შუაში?- მიშომ გაბრაზებულმა გამოხედა ისე რო ხელი არც გაუშვია თათასთვის რომელიც უკვე ჩაადნა ხელებში
-თათა მოშორდი ხო ხედავ დადნი უკვე
-მარიამ იცოდე ერთიანად ვიძიებ შურს
-როდის
-რომ შეგიყვარდება შენც მაშინ
-ელოდე შენ მაგ დღეს - გაიცინა და მოეხვია დაქალს- ხო იცი მე არავინ მომწონს მითუმეტესარ შემიყვარდება ეგრე თავდავიწყებით
-ბავში კი უნდა და წერო მოგიყვანს?
-ბავშვის გაკეთებას სიყვარული და ქორწინება რომ არ უნდა ეგ არ იცი ამხელა კაცმა? თათა არ შეცდე ამას არ გაყვე დაგტოვებს შთამომავლობის გარეშე - ისე კისკისებდა მიშოსაც გაეცინა
-მარიამ მოგკლავ
-გაჩუმდი თუ ღმერთი გწამს მეც მიმაყოლებს უკან არა ახლა რომ მითხრას გაჩვენებ რა შემიძლიაო მერე რა ვქნა მე
-აბა მე რავიცი რა უნდა ქნა თათა?
-გოგო თქვენ ხო არ გაუბერეთ ამ საღამოს რეებს ბაზრობთ ვაფშე ესენი ნახე ერთი რა ტუტუცი ბავშვები - მიშო შუაში დაწვა ორივე მიიკრა მკერდზე და სათითაოდ აკოცა - იცოდეთ დაგტუქსავთ
-კაი ამას ვიცი როგორც და მე რას მიპირებ
-თოკო მოიფიქრებს რამეს
-აი მანდ ცდები მიშიკო - თათამ გაუღიმა და ცხვირის წვერი გაუხახუნა ყელზე თან ბუტბუტებდა- როდის იყო თოკო მარიამს ღალატობდა და აბრაზებდა
-თათა - თვალები გადაატრიალა ბიჭმა და ანიშნა გაჩერებულიყო
-ვა ჩემი ესენი ვინ არიან არ გადამრიეს ? ვიძინებ მე და თავში ქვა გიხლიათ- მარიამმა ზურგი აქცია ბალიშის ქვეშ შეყო მარცხენა ხელი მეორე ზემოდან დაადო და მორფეოსის სამყაროში გადაეშვა. წყვილმა დღე კოცნით დააგვირგვინეს და სიზმრების სამყაროში გადაეშვნენ.
........
დილით სიმძიმის შეგრძNებამ გამოარვიძა მარიამი
-მმ მომშორდი გოგო
-მარიამ გაიღვძე ახალი ამბავი გვაქ მე და მიშოს
-ფეხმძიმედ ხარ? - ეგრევე გააჯავრა დაქალი თვალები ისევ არ გაუხელი ბალიში ჩაიხუტა და ცხვირი გაუხახუნა. თათამ მაშინვე კმაყოფილმა უთხრა ახალი ამბავი
-ოთხ დღეში გავხდები შენი რძალი და ჯობია არ გამაბრაზო
-ოჰ ძალიან მეშინია ახლა მე შენ... რა? როდის გახდები?- მაშნვე გიჟივით წამოვარდა და ლამის მასზე მოთავსებული თათაც გადააგდო იატაკზე
-ოთხ დღეში
-მიშოოოოოოოოო- იმხელაზე იღრიალა მეზობლებმაც გაიგონეს . ოთახიდან ციებიანივით გავარდა, უმოკლესი პენუარით , კიბეები კი არ ჩაიარა ჩაირბინა და მისაღებში შევარდა ქარშხალივით, საიდანაც ლაპარაკის ხმა ისმოდა - შენ ჩემი გაგიჟება გიNდა ხომ? სულარ მაინტერესებს როგორ მოთოკავ შენს ჰორმონებს ქორწილი იქნება ორ კვირაში მე რობოტი კი არ ვარ ყველაფერს მე ვაკეთებ - უცებ მიაყარა და უფროს ძმას ლამის დაალეწა თავზე ყველაფერი ხელებს ჰაერში იქნევდა გაბრაზებული ნამდვილ ამორძალს გავდა ნახევრად შიშველი გრძელი ყავისფერი თმით და მოხდენილი ფიგურით
-მარიამ გადი - თოკო მივარდა უცებ სანამ მიშო გაგიჟდებოდა
-შენ გაჩუმდი ! მე ამას ველაპარაკები
-მარიამ გადი ! - თვალებს უბრიალებდა თორნიკე და რაღაცას ანიშნებდა მაგრამ იმდენად იყო გაბრაზებული ვერაფერი გაიაზრა - გადი მარიამ
-ნუ მიბრიალებ მაგ შავ თვალებს შენ კიდე ამ დილაადრიანად ისედაც გათიშული ვარ -უცებ უთხრა და ისევ ძმას გახედა რომელიც მარიამის უკან იხედებოდა და ძარღვები დასკდომაზე ჰქონდა - შენ მერე დაგელაპარაკები - თვალების ბრიალით უთხრა და უკან შებრუნდა -მანამდეც გრძნობდა მწველ მზერას მაგრამ დააიგნორა რადგან სხვა საფიქრალი ჰქონდა ახლა კი როცა შებრუნდა ცხვირით ვიღაცის მკერდს შეეჯახა ისე ძალიან რომ ლამის იატაკზე მოადინა ზღართანი . სწრაფად დაიხია უკან და მასზე ორი თავით მაღალ სილუეტს ააყოლა თვალი ლურჯ თვალებს წააწყდა და გაქვავდა იქ იმდენი მოციმციმე ვარსკვლავი და მოთამაშე ჭინკა დაინახა , ეს მზერა იმდენ ვნებას იტევდა ცეცხლი მოეკიდა , დაიწვა დაიფერფლა ოთხ გზის და ისევ დაიწვა როცა გაიაზრა როგორ ფორმაში იდგა . ჰიპოთალამუსმა სწრაფად დაიწყო რეაგირება და ირონიულად მომღიმარ ბიჭს შეუტია
-რა ხდება რომ მოდიხარ წინ არ იხედები? თუ ჩემს სახლში შუქნიშნები უნდა დავაყენო- ისე შეუტია თითქოს თვითონ არ მიდიოდა უკანსვლით - მიყურეთ ახლა ნერწყვის ყლაპვით და მაშიშვლეთ თვალებით ამათი ძმაკაცი ნორმალური როგორ იქნება- ერთბაშად მიაყარა და იქაურობა ისე დატოვა არც კი გაუგია ვინ იყო ის სიმპატიური ყმაწვილი რომელსაც იმდენად ნაცნობი მზერა ჰქონდა გონებას უბინდავდა. იმდენად იყო თავის დაცვის ინსტიქტი გაძლიერებული ყურადღება გაეფანტა და ვერ დააკვირდა ბიჭს კარგად არადა ყოველთვის ერთი შეხედვით იმახსოვრებდა ხოლმე თითოეულ ნაკვთს ახლა კი საერთოდ ვერ აღიდგინა მისი სახე გონებაში შეგრძნება კი დარჩა . ოთახში გიჟივით შევარდა , თატას უკვე ეცვა და თათულის ესუბრებოდა მობილურით
-ხო თათუ ახლავე გამოვალ ხო მართლა ოთხ დღეში მიშომ აიჩემა და მეც არ შევეწინააღმდეგე- მარიამს შეხედა და უცებ გაუწყვიტა საუბარი დას- წავედი ახლა მალე მოვალ . მობილური ჯიბეში ჩაიდო და კარზე მიყრდნობილ მარიამს შეხედა რომელიც თვალებდახუჭული , ღრმად სუნთქავდა და გაყინულ თიტებს სახეზე ისმევდა- რა გჭირს მარ?
-დამეხრა მომკლავს
-ვინ მოგკლავს
-მიშო არა თორნიკე მომკლავს ნაღდად ვერ გადავურჩები ხომ მითხრა წადიო ხომ მითხრა ხომ მანიშნებდა ღმერთო რა შტერი ვარ მანიშნებდა და არ მივაქციე ყურადღება მომკლავს
-დამშვიდდი და ამოღერღე ბოლოს და ბოლოს რა მოხდა- მარიამმა ერთიანად მიაყარა ყველაფერი და ბოლოს საწოლზე დაემხო . თათა კი შოკში იყო მერე იცინოდა მაგრამ მარიამმა ისე ამოხედა დადუმდა- და ვინ იყო?
-მე რა ვიცი ვინ იყო ისე უცებ ვუთხარი ყველაფერი ვერც აღვიქვი როგორი იყო მარტო ლურჯი თვალები მახსოვს მე რო მიყვარს ზუსტად ისეთი ლურჯი იყო მაგრამ ისე უბრჭყვიალებდა იდიოტს დარწმუნებული ვარ უკვე ცხრა გზის ვყავდი გაშიშლებული
-მეტად რაღას გაგაშიშლებდა ძლები და კუნთოვანი ქსოვილი აინტერესებდა ვითომ?
-არა რა მე რას ველაპარაკები და ეს რას მეუბნება თორნიკეს და მიშოს ძმაკაცი ბაბნიკი რო არ იყოს ისე როგორ შეიძლება
-და რა იცი რო ბაბნიკია ასეტ ფორმაშ ქალმა რო შეგხედოს იმას მოუნდე შიეძლება
-ნუ სულელობ და ნერვებს ნუ მაგლეჯ
-ბოდიში ქალბატონო . ისე ნახევარი საათიც არ გაქ შხაპის მისაღებად, ჩასაცმელად და სამსახურში წასასვლელად
-ჯანდაბა .. დამაგვიანდა- უცებ აიღო პირველი რაც მოყვა ხელში ოთახიდან გავიდა დერეფანში გაფრინდა კი არ გაიარა და სააბაზანოში შეიკეტა . წყლის წვეთები რომელიც შიშველ სხეულზე დათარეშობდნენ დაამშვიდა და მოადუნა . შეძლო გონების მოკრება და დამშიდებული ჩვეული გამომეტყველებით და აზროვნებით გამოვიდა სააბაზანოდან . უკვე მოწესრიგებული შავ შარვალსა და ლურჯ პერანგში გამოწყობილმა ფეხზე შავი ფეხსაცმელი მოირგო , თმა შეიკრა ღია ფერის ტუჩსაცხი წაისვა ჩანთა აიღო და ისევ ჩავიდა ქვემოთ. ამჯერად ხმაური სამზარეულოდან გამოდიოდა ისიც მშვიდი გამომეტყველებით შევიდა ოთახში ყურადღება არ მიაქცია დაჟინებულ მზერას რომელიც გამოჩენისთანავე იგრძნო
-დილამშიდობის - უფროს ყიფიანს აკოცა შემდეგ მოფუსფუსე მაოს და ბოლოს თავის კუთვნილ ყავის ფინჯანს დაწვა
-გითხრეს უკვე ახალი ამბავი გვრიტებმა?- მაომ გამოხედა და გაიცინია
-ნეტა რა გიხარია ოთხ დღეში რა უნდა მოვასწროთ ისედაც ხო ვერ ვიტან ამ პომპეზურ ქორწილებს და ცუდი თუ გამოვიდა სულ შემზიზღდება
-ნუ ხარ მარო პესიმისტი ყველაფერს მოვასწრებთ და ისეთი იქნება როგორიც გინდათ-მოდი დაჯექი ჩვენთან ერთად ისაუზმე და მერე წაგიყვან სამსახურში
-კარგი- მამიკოს გვერდით დაჯდა და წამით დაინახა მის წინ მჯდომი ბიჭი რომელიც მაოს ბლინებს შეექცეოდა , თითქოს მშვიდი დასტოინი გამომეტყველება არაფერს გვატყობინებდა სამაგიეროდ მარიამის მახვილ თვალს არ გამორჩენია მისი მზერა რომელიც აფორიაქებდა . თვალებით იცინოდაო ამაზე იყო ნათქვამი თან ირონიული მზერა ჰქონდა რამოდენიმე წამი გაჩერდა თიტქოს მარიამს არ აქცევდა ყურადღებას შემდეგ კი ისე გაუსწორა თვალი მასზე მიშტერებულ გოგოს თითქოს დასცინოდა რის გამო ამას ვერ გეტყვით, ქალბატონმა უემოციოდ შეხედა და საუზმობა დაიწყო. ბიჭის ხმის გაგონება სურდა მაგრამ იმედები გაუცრუვდა ისე ჩაიარა ამ რამოდენიმე წამმა ვერაფერი შეიტყო მის შესახებ სახელის კი ვერ გაიგო და ლამისაა გაგიჟებულიყო ბრაზისგან.
საავადმყოფოს დერეფანში გაცოფებული მიაბიჯებდა , მთელი დღე დანა კბილს არ უხსნიდა . სამუშაოს დასრულების შემდეგ თორნიკეს მანქანა დაინახა შენობის წინ , ღრმად ჩაისუნთქა სუფთა ჰაერი და კარი გამოაღო. იცოდა რომ გაბრაზებული იქნებოდა თორნიკე მაგრამ მისი მზერა მეტისმეტი იყო , ღვედი შეიკრა ბიჭმა კი ელვის სისწრაფით მოსწყვიტა მანქანა ადგილს . ხმასაც კი არ სცემდა ბოლოს თვითონ დაიღალა და ეგრევე დაიწყო
-როდემდე უნდა მიბღვირო ხომ იცი ყველაზე მეტად მაგას ვერ ვიტან მირჩევნია მეჩხუბო
-როცა გეუბნებოდი გადითქო გაგეგონა
-გაბრაზებული ვიყავი და რა ვიცოდი ის იდიოტი თუ იქნებოდა ჩემს უკან
-ის არ იცოდი შიშველს რომ არ უნდა გერბინა სახლში?
-დილის ცხრა საათი იყო
-არა რამდენჯერ გვითქვია შენთვის ჩაიცვი და ისე ჩამოდი ქვემოთ მითხარი რამდენჯერ
-რა იყო შიშელი ქალი არ უნახავს ჯერ?
-14 წლის მერე ყველას ყავს შიშველი ქალი ნანახი და გაიხადე ბარემ და ისე იარე
-რა გავაკეთო ახლა მითხარი ასე უნდა მიბღვირო მთელი დღე?
-არა ჩხუბი რომ დაუწყე მაგაზე კი ვიკაიფე კიდევ კარგი რომ არ დარჩი იქ თორე უეჭველი მესამე მსოფიო ომი გაჩაღდებოდა
-ვინაა ასეთი დიდი ამბავი ახლა ორი სიტყვა ვუთხარი
-არ იცი ვინაა?
-არა
-ჩვენი ძმაკაცი დემეტრე დევდარიანი თინეიჯერები ვიყავით რომ წავიდა საქართველოდან მამაჩვენების ძმაკაცი იყო მამამისი ციხეში რომ მოკლეს , რამდენიმე წელი იყვნენ საქართველოში შემდეგ დედამისი ამერიკაში წავიდა და დემეც წაიყვანა . ძაან არ გევასებოდა თავში ავარდნილი აქ და რა ჰგონია თავი არ მესმისო შენ იძახდი შორიდან იცნობდით ერთმანეთს მაგრამ ახლოს არასდროს გაგიცვნია
-მაინც არ მახსოვს - თითქოს რაღაცას იხსენებდა , ზოგადად ასე სჩვევია ისეთ მოგონებებს რომლებიც უსიამოვნებას გვრიან ივიწყებს და ახლაც გაუჭრდა გახსენება მაგრამ მისმა თვალებმა ყველაფერი გაახსენა
-როგორ არ გახსოვს სულ მეუბნებოდი ყველანაირად იდიოტია და ასეთი გასაგიჯებელი თვალები როგორ აქო რომ შეხედე მეგონა ეგრევე გაიხსენებდი
-მოიცა ის იდიოტი მე რო დამცინოდა წონაზე და ფუნფულას მეძახდა ის სიმპატიური ბიჭ იყო დილით ნერწყვის ყლაპვით რო უმზერდა ჩემს მკერდს?
-გოგო!
-რა იყო ახლა არ იყო ეგრე?
-ნუ მახსენებ რომ გამოლანძღე და გავარდი ხუთი წუთი იქეთ იხედებოდა სადაც გაიარე ძლივს გამოფხიზლდა მერე ისე შემოგვხედა მეგონა გამოგედევნებოდა და დაგჩეხავდა შენ არ იცი ეგ რა გადარეულია
-საერთოდ ნახეთ ბავშობის მერე? მაშინ რა იყო და ახლა ხო საერთოდ გაუტევდა
-ნუ მილანძღავ ძმაკაცს და ძალიან გთხოვ შეეცადე არ ეკამათო ვიცი გამოგიწვევს და თავი შეიკავე
-ვინ მყავს ეგეთი ახლა მე რო თავი ვერ შევიკავო
-ჯერ რო არ შეგხვედრია ისეთია . ცხოვრებამ ბევრი ასწავლა და დამიჯერე არაფერს დაგითმობს მართალია ზედმეტს არ გაკადრებს მაგ
-რისი თქმა გინდა რომ ის იდიოტი მე შემიტოკებს ნერვს?
-ნერვს კი არა თუ მოინდომა მთელს ნერვულ სისტემას თავდაყირა დაგიყენებს და სხვა სისტემებსაც მიაყოლებს ჯერ რომ არ გიგრძვნია მათი არსებობა ისეთს
-რას გულ.. - შე საზიზღარო როგორ მიბედავ
-როდის დამიმალია რამე შენთვის მარიამ?
-არასდროს არც მე გიმალავ არაფერს და იმიტო
-აღიარე მერე რომ მთელი დღე მასზე ფიქრობ
-კარგი ხო ვფიქრობ საიდანღაც მეცნობოდა ის თვალები მაგრამ ვერ გავიხსენე თან არაფერი გითქვიათ არც იმას უთქვია არაფერი მუნჯივით იჯდა მახსოვს ისედაც არ უყვარდა ლაპარაკი თქვენზე ჯმუხი და დასტოინი იყო სულ მაგრამ ასე თუ დამუნჯდებოდა რა მეგონა . დაკვირვება ვერც მოვახერხე სულ თვალებმა გამიბნია ყურადღება ხო იცი მეკეტება ლურჯ ფერზე მაგრამ რა ვქნა მაინც არ მომწონს ისე როგორც შენ გგონია გეფიცები . ხო მიცნობ არა? -ისე საყვარლად გახედა თორნიკეს შეკრული წარბები გაეხსნა თავისთავად და გაეღიმა
-ტუჩს ნუ იკვნეტ!
-შენ ყველაფერს როგორ აკვირდები რა იყო
-მარიამ მოხარშულს გიცნობ და ჯანდაბას დავიჯერებ რომ როგორც ყველა სიმპატიურ ბიჭს რომელსაც ნერწყვებს აყლაპიებდი ყოველთვის -ეს სიტყვა ხაზგასმით თქვა - მეგობრებად მიგაჩნდა
-სად მივდივართ რომ მელაპარაკები ამდენს -უცებ გადაიტანა ყურადღება
-გიოსთან აგარაკზე კიკეთში იქ ხდება რაღაც დეტალების განხილვა ხვალ საღამოს წამოვალთ
-მერე ბარგი?
-ჩაგილაგა მაომ და საბარგულში მიდევს
-ჩემი ჭკვიანი ბიჭი - მარიამმა ლოყაზე ხმაურით აკოცა და გაიცინა- ახალი.... არა მივიწყებული ძველი სუნამოა?
-ხო -გაიცინა და შუბლზე აკოცა - ისიც იქნება იქ
-ვინ ის
-შენი ნერვების მომავალი მეტერი
-რატო გგონია რომ ჩემს ნერვებზე თამაშს გადაწყვეტს საერთოდ არ მივაქცევ ყურადღებას და გიჟი ხომ არაა
-ამ დილით ისეთი ფურორი მოახდინე სულ რომ არ დაელაპარაკო მაინც არ შეგეშვება გული მიგრზნობს არა დარწმუნებული ვარ რადგან კარგად ვიცნობ აქამდე ის პუტკუნა გოგო ხო აგიჟებდი ყველა ფეხ ქვეშ ეგებოდა და შენ უბღვერდი მართალია როგორც გოგო არ ევასებოდი მაგრამ დარწმუნებული ვარ ხოდზე მოვა კიდე თუ ეჩხუბები
-რატო კაცების იმ კატეგორიას მიეკუთნება გარეგნობით რომ აფასებს? ხასიათი არ შემძცვლია და ახლა რატო უნდა მოვეწონო მკვრივი მკერდი , ჩამოსხმული გრძელი ფეხები და გლუვი კანი რადგან მაქ ?
-ნუ ბრაზდები თორე ვიფიქრებ რომ მოგწონს
-საერთოდ დილით ისე ვიყავი ნორმალური კაცი გულგრილად ვერ შემხედავდა
-ოდესმე რამე მითქვამს შენთვის და შეცდომა ყოფილა? არა ! თუ არ გჯერა ვნახავთ მოვლენების განვითარებას და მე არ მომადგე ნერვებმოშლილი წინასწარ მოემზადე მორალურად ან ჯობია ახლავე მოვიკლა თავი
-რას სულელობ
-არაა მარიამ უნდა გაძლო თორე დამკარგავ
-ნორმალურად იტყვი რატო დაგკარგავ? რა შემოვლით მელაპარაკე გიტყდება შენ რამის თქმა?
-თუ ის აღმოჩნდა რაც მე მგონია როგორც არ უნდა მოინდომოს მაინც მოუნდები და .. და
-და რა უცებ გამაბავს მახეში გამ... მერე მიმაგდებს შენ ვერაფერს იზამ რადგან შენი ძმაკაცია ვერც მიშო და ამიტო მოიკლავ თავს? ავადმყოფი ხართ შენც და ჩემი ძმაც ორი აზიატი ხისთავიანი კაცი ხართ სულელური მენტალიტეტით და ვერ შეგაგნებიეთ რამდენი რამე კიდე ვინ იცის
-ჯობია შევწყვიტოთ ფიქრი არაფერი მოხდება შეიძლება საერთოდ არ მოეწონე კი ყავს ვიღაც რუსის ნაშა აგდებული თვალში არ გაეჩხირო გთხოვ
-თორნიკე რას მთხოვ, ახლა წინასწარ მივიღო ზომები რომ იმ ვიღაც შენს დემეს არ მოვეწონო? ხვდები ვის ელაპარაკები? ეგღა მაკლია დავიმალო ახლა კისერი უტეხია. ჩქარა წადი შენ კიდე გათენდა დაღლილი ვარ და შეუშვი მაგ ტვინში არ ვაპირებ მე გათხოვებას არც ვინმეს საყვარლობას საუკუნოდ ვრჩები ქალიშვილი
-გადარეული ხარ რა - გაეცინა თოკოს და აკოცა -კარგი ისე მოიქეცი როგორც გინდა შენი მჯერა ვიცი სულელურ გადაწყვეტილებას არ მიიღებ ,მაგრამ იცოდე ყველაფერი მითხარი მიშო ახლა დაკავებულია და იცოდე რამე რომ დამიმალო გამაბრაზებ მართლა
- ვაიმე ეგრე რომ მიყურებ ვხვდები ამდენ გოგოს როგორ აბავ
-ჩემი გადარეული - ისევ აკოცა და ჩაეხუტა - გადავედით ახლა თორე თათა დაგვბრიდავს
სახლში შევიდნენ და მაშინვე დააცხრათ თავს თათა
-სად ხართ ამდენ ხანს რას აკეთებდით გზაში ასეთს გავგიჟდი ლოდინში
-კაი თათ ნუ ნერვიულობ გავძლებ ეს ოთხი დღეც და ყველაფერი ის ეიქნება როგორც შენ გინდა - ხმაურით აკოცა დაქალს და მანაც გაიღიმა
-ხოო?
-ხო ჩემო ციცქნა
-შენ რო არ მყავდე რა მეშველებოდა
-სხვა ყიფიანი გიშველიდა - ჩაიცინა და თოკოზე აკრულმა განაგრძო გზა . - საღამომშვიდობის ძმებოო - გაიცინა და ბიჭებს მოეხვია თოკო ისევ არ უშვებდა ხელს რომელიც მის სუსტ წელზე ჰქონდა მოხვეული - გვანცუ სადაა გიგუ
-აქ ვაარ - შემოვიდა კუსკუსით ქალბატონი და მოეხვია ორივეს
-როგორ ხართ?- თოკო რამოდენიმე უცნობ ბიჭს მიესალმა მარიამმა მათკენ გაიხედა რადგან თოკომ „მიატოვა“ მათ ესალმებოდა ხელის ჩამორთმევით და გადაკოცვნით შორიდან იცნობდა ყველას მაგრამ აქამდე პირადად გაცნობის საშუალება არ მიეცა . მათ შორის იყო ბატონი დემეტრე რომელიც საერთოდ არ აქცევდა ყურადღებას მათ არადა დაიფიცებს რომ იგრძნო მისი მზერა .
-მარ გაიცანი ჩემი ბიჭები ისეთივე ძმები არიან ჩემთვის და თათუსთვის როგორც შენთვის ეკე , გიგი და თოკო - გიომ ითავა ბიჭების გაცნობა
-თავად მარიამ ყიფიანი?- ერთ-ერთი წამოვიდა მარიამისკენ და ხელზე ეამბორა ეტყობოდა რა კლოუნიც იყო თვალები უცინოდა - თქვენი მონა მორჩილი ლუკა ის ქერა მხევალი , კულულა საბა -თავი არც კი აუწევია ისე მიუთითა დაკუნთულ ბიჭებზე რომელიც გოგო კი არა მოჭიდავეები იყვნენ და თავად კუნთების გროვა მოძრაობდნენ მაგრამ ამავე დროს საკმაოდ სიმპატიურებიც იყვნენ კულულას ცხვირი გატეხილი ჰქონდა მაგრამ მაინც არ უშლიდა ეს ხელს
-სასიამოვნოა
-გამოდი აქეთ კლოუნო- ქერა ბაჩომ ხელით გაწია და მარიამს გაუღიმა სასიამოვნოა თქვენი გაცნობა
- ჩემთვისაც
-აკოს იცნობ!-გიომ განაგრძო და აკუნასკენ მიუთითა
მაქვს პატივი- გაიცინა მარიამმა ახლა კი დემეტრეს ჯერი დადგა
- ის გეცოდინება აბა ჩემი უფროსი ძმაა ამან გამიმწარა სიცოცხლე- დრამატიზება მოახდინა ლუკამ
-ძმა? არ ვიცოდი - გულახდილად უთხრა და დემეტრეს შეხედა- მგონი დემეტრე ხომ? - ისე უთხრა ვითომ ახლა გაიხსენა მისი არსებობა , სწორი ტაქტიკა იყო მაშინვე მიანათა ბიჭმა ლურჯი თვალები რომლებიც ისე გამუქდა წამით თითქოს აღელვებულ ზღვას გავდა -იქნებ ვცდები - მეამიტური ღიმილით გახედა ლუკას. რომელმაც ფხუკუნი დაიწყო
-ვაიმეე ახლა მოვკვდები ვერ გიცნო შენ ძმობას ვფიცავარ გაები - იცინოდა დემეტრეს თვალების ბრიალის მიუხედავად . მარიამს მოხვია ხელი და აკოცა ლოყაზე - მარიამ ეს ჩემი ძამიკოა დემეტრე დევდარიანი
-სწორი ვყოფილვარ - უდარდელად თქვა ბიჭს ხელი მოიშორა და გოგოებისკენ გაიხედა- მე გავალ გოგოებს მივეხმარები სასიამოვნო იყო გაცნობა -ყველას გაუღიმა და ოთახი დატოვა ესმოდა სიცილის ხმა . თორნიკე და მიშო ოთახში იყვნენ გოგოებთან თორნიკე გვანცუს ეხუტებოდა და რაღაცაზე იცინოდნენ
-რა ხდება?
-რაღაც გაგვახსენდა მე და გვანცუს და - უცებ თქვა თორნიკემ - მერე გეტყვი - უთხრა და იქაურობა დატოვა
-შენ მერე დაგელაპარაკები დილანდელზე- მიშო გასვლამდე გაჩერდა გამაფრთხილებელი მზერა სტყორცნა და გავიდა
-რა უნდოდა?
-არაფერი ისეთი - გვანცუს ჩაეხუტა და აკოცა- რაო გვანცუ რა ხდება ახალი?
-რა უნდა ხდებოდეს ადნებიან ერთმანეთს და არიან - თათამ ტქვა და განაგრძო ხახვის ჭრა არადა უკვე ეწვოდა თვალები
-მოკლედ ისე უნდოდა შენი ძმის ძალის საკუთარ თავზე გამოცდა ორი კვირა ვერ გაძლო და მე დამცინის თავისი ჭკუით
-ანუ შენ და გიგის - თათულიმ გახედა მეამიტური მზერით გვანცას ისეთი საყვარელი იყო გაეღიმა მარიამს
-ხო ანგელოზო შენ შეყვარებული არ გყავს ხო?
-არა ალბათ არც მეყოლება - მშვიდად თქვა და პიცა ღუმელში შედო -ესეც ასე ახლა სალათს გავაკეთებ , ხორცი რა მდგომარეობაშია?
-სულ ცოტა და მზად იქნება - გვანცუმ თქვა და გაიღიმა - არავინ გიყვარს ანუ?
-არა
-ასე კატეგორიულად? ძაიან ლამაზი გოგო ხარ და დავიჯერო არავის მოსწონხარ?
-მე არავინ მიყვარს და რა მნიშვნელობა აქ ვის მოვწონვარ
-მგონი ძალიან კატეგორიული ხარ თათული ჯობია მისცე ნება თავს გიყვარდეს იქნებ გიყვარს კდიეც და უბრალოდ გააზრება გჭირდება , აღიარება გრძნობის მერე კი ყველაფერი შეიცვლება
-მარიამ რამე გინდა მანიშნო?
-არაფერს განიშნებ უბრალოდ გეუბნები და პირდაპირ თუ გაიგებ კარგი იქნება , არ გიხდება მკაცრი იმიჯი ისევ შენთვის ჯობია იყო ისეთი როგორიც ხარ არავის მისცემს შენი ძმა უფლებას გული გატკინოს
-გოგოებო ლუდი გვაქ მარაგში?- ეკემ შემოყო ოთახში თავი და გაიკრიჭა
-კი - თათუმ მაცივრიდან გამოიღო ბოთლი
-მადლობ ლამაზო - თვალი ჩაუკრა და გავიდა
-მააარიკოოო - მიშო ეძახდა და მაშინვე გავიდა
-რა?
-გვშია და მალე მოამზადებთ?
-მე რას მეკითხები შენი თათუ ტრიალებს და თათული აქ - აკოს ჩაუკრა თვალი და მხარზე დაკრა ხელი- თუ არ მოგვწამლეს მალე იქნება ყველაფერი
-ექიმები ცუდი მზარეულები ხართ ანუ?-ლუკამ უთხრა და გვერდით მჯდომ ძმას ფეხზე ხელი დაკრა თითქოს უბრალოდ მაგრამ აშკარად რაღაც ანიშნა
-ექიმები თუ მოვინდომებთ ყველაფერი გამოგვდის ხო მარ?- აკო მოეხვია ზურგიდან და ლოყაზე აკოცა . მარიამმაც გაუცინა და წვერიან ლოყაზე აკოცა
-მე დიდი ხანია შევეშვი მზარეულობას ლუკიტო
-ვაა ცუდია ტო აბა ქმარს შიმშილით მოკლავ ანუ?ნეტა ყველა ეგრე იქნება ? არადა ექიმი რძალი მინდოდა
-ჩემმა ბიჭებმა იციან საჭმელების მზადება და დავიჯერო ჩემი ქმარი იქნება მოუხელთებელი?
-ნუ მამენტ ისწავლის მანამდე ახალ რაღაცეებს და შიმშილით არ მოგკლავს- ლუკამ გაიცინა მაგრამ ნოდომ გააგრძელა მისი გზა
-ჩვენი დემე მაგარ სალათებს აკეთებ მარტო ცხოვრობს ბიჭი და რა ქნას
-ხო მარა ისწავლის კიდე ადრეა ჯერ - საბამ დაამატა მაგრამ ის ვერ გაითვალისწინა მასთან ახლოს რომ იყო დემე და ისე მოუჭირა მხარზე ხელი სახე დაემანჭა -იმის თქმა მინდოდა რომ ცხოვრება წინააქ ამას ვინ გაყვება ცოლად უფრო სწორედ არ აპირებს ცოლის მოყვანას ჩვენგან განსხვავებით
- თუ რამე და იცოდე ერთ კაი გოგოს გავირიგებთ დიდი სიამოვნებით
-ჯერ ჩვენ ვართ რიგში ნუ თოკოს ცოლი არ მოჰყავს გიგის კი ვიცით უკვე რა ბედიც ეწევა და მე უნდა მიპოვოს ერთი გოგო -ეკემ თქვა და მარიამს თვალი ჩაუკრა
-ჩვენ ყველას კი არ გვინდა დემუსის ნაპოვნი ჰყავს ერთი კრასავიცა შენ ვერც კი წარმოიდგენ როგორ გგავს მარიამ რომ დაგინახე ის მეგონე ბო.. ვიყო - ლუკამ თქვა და გაიცინა, მაგრამ ძმა ისევ უბღვერდა-რა იყო შენ არ შეგეშალა დავიჯერო? იმენა გაჭრილი ვაშლივით გავხარ პროსტა ის პატარაა ასაკით რა ბავშვია ჯერ
-ხო? საინტერესოა -მარიამმა გაიცინა კმაყოფილმა თიტქოს იპოვა დამარხული ძაღლის თავი ახლა კი უფრო მოვიდა ხასიათზე-გოგოების მეტს რას ვიცნობ გააჩნია ახლა თქვენ როგორი გოგოები მოგწონთ და რისთვის გჭირდებათ- თვალი ჩაუკრა ლუკას
-მარიამს კუბიდონობა არ ეშლება სპეციალისტია
-ნუ მე არ დავრწმუნებულვარ ჯერ მისი ყოვლისშემძლე ისრის შესაძლებლობებში - აკომ თქვა
-ვიღაც მაბრაზეებს- ჩუმად უთხრა გაღიმებულმა და ხელები მოიშორა - ძაან გაგიტკბა ჩახუტება- გაუცინა და სავარძელში ჩასკუპდა როგორც ყოველთვის ბიჭივით დაჯდა ფეხები გაშლილი ჰქონდა, წინ იყო წამოწეული, თავი უკან ჰქონდა გადადებული ერთი ფეხის კოჭი მეორეს მუხლზე ედო და ტერფს ამოძრავებდა სანამ თორნიკე არ შევიდა ოთახში და ფეხზე არ დახედა
-ფეხი
-ნუ ატ.. - ტუჩების მოძრაობით უთხრა და თვალი ჩაუკრა
-გადარეულო- სიცილით უთხრა და გვერდით მიუჯდა - მშია ტო სანამ შენ შეგახრამუნებ მოიტანონ საჭმელი
-ეგრე მახრამუნებ 25 წელია მაგრამ კი ვარ აქ - ენა გამოუყო და აზუზუნებული მობილური ამოიღო - გისმენ ირუშ - გაიღიმა
-კიკეთში ხარ უკვე?
-კი მა თქვენ რას შვებით?
-მაბეზრებს დედაშენი თავს ხო იცი ვერ იტანს როცა ბიჭებთან ერთად რჩები სადმე ვინ არიან რა ვიცი მე იქნებ და რა მოხდესო
-აუ აქ იმდენი ვართ როგორ ჩამოვთვალო ახლა
-მე ვიცი მამა ამას ვერ ვუხსნი
-შენ საიდან
-მე მეკითხები?- ამ კითხვაზე სულ ეცინება ახლაც კისკისებდა. ირაკლი ყიფიანმა ყოველთვის ყველაფერი იცოდა მაგრამ ნაკლებს საუბრობდა - კაი მა წავედი , მიმიხედე ბიჭებს
-მივხედავ-გაიცინა და მობილური გათიშა.
-ვის მიხედეო ჩვენზე გითხრა ხო- თორნიკე ლამის კალთაში ჩაუჯდა
-დამაჯექი თავზე ბარემ - ბღვერით გახედა მაგრამ ჰაერში რომ აღმოჩნდა და ჩაუსკუპდა თორნიკეს უფრო გაბრაზდა
-დაწყნარდი - მიიკრა სხეულზე და ხელები ფეხზე მოხვია
ამას დაემთხვა დევდარიანის წამოდგომა რაღაც შეტყობინება მოუვიდა მარიამმა კარგად დაინახა და წამში წამოვარდა
-ამას რა დაემართა?- მიშო გამოვიდა თათასთან ერთად
-მზადაა ყველაფერი ასე რომ შეგვიძლია ვილოთაოთ- გვანცა გამოვიდა გიგის აეკრა და აკოცა
-შენ გალოთავებ მე კარგად- ჩურჩულით უთხრა და აკოცა ყელში
-მთვრალი არ ვარ სულ? შენმა სიყვარულმა ლოთი გამხადა-გაიცინა და მოწყვეტით აკოცა
-მიყვარხარ - ბიჭმა ხელი მოხვია და დააგემოვნა მისი ბაგეები - წავედით ახლა თორე კუჭი მაგინებს შენ გააკეთე რამე ?
-კი სალათი
-ესეიგი სალათის გარდა ყველაფერს შევჭამ-ეს რომ თქვა სერიოზული სახით თან გვანცა ისე გაბრაზდა ეგრევე გაებუსა და მოშორდა
-ხოდა ნუ შეჭამ- სკამი ხმაურით გამოწია და დაეხეთქა
მარიამი უყურებდა წყვილს და იცინოდა . გიგის გვერდით დაჯდა და უჩქმიტა ფეხზე
-გეყოს ახლა ნუ ხარ სადისტი
-რა იყო შენ კიდე ხო იცი მეკეტება ამის გაბრაზებაზე ხომ გაგიგია ჩხუბის მერე შემორიგება ტკბილიაო
-ისე ხო აკლებ რას ამბობ რო არ ეჩხუბო
-ოხ მარიამ მარიაამ ვინც შენ არ გიცნობს - ცხვირზე დაკრა ხელი და პირდაპირ სალათი გადმოიღო
-არ ჭამო არ მინდა რამე დაგემართოს
-ბუს აბა რა ვჭამო ? ამათ ვერ ვენდობი მირჩევნია შენმა გაკეთებულმა მომწამლოს მარიამი მიშველის რამეს
-რომ ვერ გიშველოს ასე ახალგაზრდას ვერ დაგკარგავ
-გეყოფა ბუს თორე მაგ ტუჩებს ახლავე მოგაჭამ- მისკენ გადაიხარა და ხელი კაბის ქვეშ შეუცურა ისე მოუჭირა გოგომ ტუჩები მოიჭამა ლამის
-გეყოფა - ძლივს თქვა და ხელი მოიშორა - მაგაზე მერე დაგელაპარაკები აქედან რომ გავალთ
-მე დათრობას ვაპირებ რამდენი ხანია ბიჭებთან ერთად არ მიქეიფია
-დალიე მერე ვინ გიშლის ვგიჟდები ღვინის სუნი რო გაქ
-ოჰ დიდი ბოდიში ახლა სასმელსაც აღარ გავეკარები
-იდიოტო
-ისევ ნუ იბუსები ახლა არ გამაგიჟო
-არ ვიბუსები დალევ და დაიძინებ არ დალევ და მიიღებ იმას რაც ძილის საშუალებას არ მოგცემს- ისეთი ტონით უთხრა და ისე აკოცა ყურთან კაცს ენა ჩაუვარდა . ხელში დაჭერილი ღვინის ჭიქა დადო მარიამს წყლის ჭიქა აართვა და ბოლომდე დალია
-რა იყო შე ჩემა - ერეკლემ გაიცინა და წყლის ჭიქას შეხედა
-მე.. - გვანცას გადახედა და ტუჩზე იკბინა - არ ვსვამ დღეს ერთი მაინც ხო უნდა იყოს ფხიზელი რა იცი რა ხდება სხვა ამათ ქორწილში დავლევ
-მოკლედ ქალი ასე მართავდეს თავის ნებაზე კაცს მეორე არ მინახია- ჩაიცინა თოკომ და ბოლომდე დაცალა ჭიქა - ჩემი მარიკუნა მთვრალსაც მიღებს , კაიფშიც, ფხიზელსაც და ნაბახუსევზეც- ჩაეხუტა მარიამს და საფეთქელზე აკოცა
მიშო და დემეტრე ამ დროს შემოვიდნენ , უკან ლუკა და ნოდო მოყვებოდნენ . მათ მოპირდაპირე მხარეს დასხდნენ ბიჭები . მიშო თათას მიუჯდა გვერდით , დემეტრე კი გიგის წინ ჯდებოდა მაგრამ ლუკამ დაასწრო ამიტომ მარიამის წინ დაჯდომა მოუხდა. ჩახუტებულ წყვილს რომ შეხედა წამით შეეცვალა მზერა მუჭი შეკრა და ისე მოუჭირა თითები ჩანგალს მეთალი რომ არ ყოფილიყო დაიმსხვრეოდა .
-აი მეორე ვინც მიგიღებს ეგეთს ის წამართმევს შენს თავს- გაიცინა მარიამმა და ხმაურით აკოცა თოკოს -ისე მთლად ბევრსაც ნუ დალევ ახლა არ მაქ შენი თავი
-შენც მღალატობ მარიამ?
-მასხარა
მიშო თათას არ ასვენებდა და თან თამადას ბატონ გიორგის უსმენდა
-ნუ სვამ ამდენს
-ცოლი არ ხარ ჯერ და უკვე მიკრძალავ?
-ცოლი თუ არ ვარ გაწიე ეგ ხელი მამძიმებს - ფეხზე დადებულ ხელზე მიუთითა და მოიშორა
-კარგი თუ გამძიმებს რა გაეწყობა- ჩაიცინა და წელზე მოხვია ხელი
-ამაღამ თოკოსთან დაძინება მოგიწევს
-რომ დავლევ გამიშვებ საძინებლიდან?
-ხომ იცი რო ვერ ვიტან ღვინოს
-კარგი არაყს დავლევ
-გიჟი ხარ ! შემეში დალიე რამდენიც გინდა
-ნებას მაძლევ ანუ
-ხო ნებას გრთავ - ჩაეხუტა და თავი მხარზე დაადო
-ჭამე უკვე?
-კი
-კიდევ ერთი რაღაც უნდა გასწავლო ცოლად რომ მოგიყვან სხვა დანარჩენთან ერთად - „დადარდიანებულმა „ თქვა
-რა?- გაბრაზებულმა ამოხედა ქვემოდან თათამ
-ჭამა ჩიტივით რომ კენკავ ეგ ენერგია არ გამოგვადგება სხვა დანარჩენის სასწავლად
-უზრდელო - ხელზე უჩქმიტა და სახე მის ყელში ჩამალა
-იქნებ და ცუდი არაფერი მიფიქრია
-ნუ ახლა შენ ცუდი არ გგონია ეგ მართალია
-შენ გგონია ვითომ - ჩაიცინა და განაგრძო თათას აწითლება
მარიამი როგორც ყოველთვის აკვირდებოდა პერიმეტრს და იცოდა ყველაფერი რაც მის ირგვლივ ხდებოდა . თათას შემდეგ თათულის გადახედა რომელიც ძალიან მშვიდად იჯდა ძამიკოს გვერდით და მიირთევდა საჭმელს . აკოც არ აქცევდა ყურადღებას და სვამდა ბიჭებთან ერთად. ბოლოს კარგად შეთვრნენ ბიჭები უკრავდნენ და მღეროდნენ მერე სიმღერები ჩართო გიომ და ყველას გაოცება მოახერხა კლუბის ტიპის განათება რომ აღმოჩნდა
-ეს სახლი რისთვის მაქ თქვენი აზრით - გაოცებულ თათას ჩაუკრა თვალი და დაატრიალა
-შენც კაი მუსუსი ხარ
-ახლა უნდა ვიცუღლუტო თორე მეც რომ შემიყვარდება მერე მომიწევს ერთისთვის თავის შეწირვა
-იცოდე მაგარი რძალი რომ არ მომიყვანო გავბრაზდები და სწერვა მული ვიქნები
-შენ არ იცი მე რა წუნია ვარ - გაიცინა და დაიკო მაგრად ჩაიკრა გულში - არც მაცადე რომ გამომევლინა ჩემი „აზიატი“ დამოკიდებულება ეგრევე მითხოვდები
-სამაგიეროდ თათული გყავს გაგიჟებული როგორც ვხედავ
-მე? არაფერიც ეგ თავადაა ეგეტი პედანტი რა გავაკეთო არ ვიცი შინაბერა დამცება ვიცი
-არ დარჩება გული მიგრძNობს
-რაღაც იცი? ვინმე უყვარს? უყვარს და არ ვიცი? - ეგრევე წამოენთო
-ოჰ რომ კითხოთ ბიჭს არ ერევა თავად
-რას არ ვერევი აბა ვის ცხოვრებაში ჩავერიო ვინ მყავს მის გარდა. მამა არ გვყავს და მე უნდა მივხედო ისე როგორც საჭიროა მითხარი სიმართლე კი არ დავაშორებ ტო
-არა არავინ უყვარს მართლა ნუ არ უთქვამს თვითონ რომ იცი ვერ შემეჩვია ისე როგორც საჭიროა
-ბავშვობიდან ინერტული დამოკიდებულება აქ ყველას მიმართ რთულად ენდობა და უახლოვდება ადამიანებს
-ეტყობა ჩემი ბავშვები არ მოსწონს მგონი და მწყინს
-მოსწონს . უბრალოდ იმდენად მხიარულები და გიჟები არიან ვერ ეწყობა ასე მარტივად
-იმედია მალე მიეჩვევა ისე მიკვირს ამდენი ხანი როგორ ვერ შეგხვდი ჩემი ბიჭები და შენი ბიჭები იცნობდნენ ერთმანეთს
-ხო მაგრამ არც ისე კარგი ურთიერთობა ჰქონდათ დემე მაგალითად ოთხი თვის წინ დაბრუნდა ამერიკიდან ,ისინი სულ სადღაც არიან და ჭიდაობის დროს ვერ ვნახავდი
-ბედის ირონიაა ასე ახლოს ვიყავით და მარიამის წყალობით შევხვდით ერთმანეთს
-ეგ ისტორია კიდე არ ვიცი ზუსტად
-ხოო მერე მოგიყვები -უცებ უთხრა და თავი მხარზე ჩამოსდო .
თორნიკე იჯდა და ღვინოს მიირთმევდა , მარიამი ცეკვავდა ბიჭებთან შემდეგ დასკუპდა და მხარზე დაადო თავი
-დაიღალე ნამცეცა?
-ნუ მეძახი ამ ნამცეცას ამხელა ქალი ვარ და მერე მეორეც ნუ სვამ ამდენს რა
-ნუ ატრ.. ხო იცი რო იშვიათ შემთხვევებში ვსვამ
-რომ ვიცი მაგიტო გეუბნები და საერთოდ რაღაცაზე ნერვიულობ ხო?
-ნწ -თავი გააქნია და შუბლზე აკოცა
-ნუ მატყუებ - გაბრაზებულმა შეხედა და ხელი ჩაკიდა- წამო გარეთ გავიდეთ ცოტა გამოფხიზლდები
-არ ვარ ეგეთი მთვრალი
-მითუმეტეს! ადვილად გამოფხიზლდები - ერთად დატოვეს სახლი , ზაფხულის მშვიდი ღამე იყო ირგვლივ სიმშვიდე სუფევდა. სითბო იყო და ოდნავ ქროდა ნიავი რომელიც სასიამოვნოდ აფხიზლებდა გარეთ მყოფებს . სარწეველა სკამში ჩასხდნენ მარიამმა ფეხები მოკეცა და საზურგეს მიეყრდნო , თორნიკემ მუცელთან დაადო თავი და მაისურზე გაუხახუნა ცხვირი-რა დაგემართა თოკ?
-რა დაასკვენი ქალბატონო გამომძიებელო , ყოვლისმცოდნე მარიამ
-შენ კიდე დემეტრეზე ფიქრობ? - გაიცინა და შუბლზე აკოცა -რა გადარეული ვიღაც ხარ შეყვარებული ყოლია იმ ბიჭს რას გაგიჟდი ტყუილად უფრო სწორედ იქედან თუ ვიმსჯელებთ რომ დღეს დანა კბილს არ უხსნიდა ის გოგო ვერ დაკერა ან შორიდან ეტრფის და ის რუსის ნაშა მართლა ნაშად ჰყავს მოკლედ ტიპიური შენი ასლია
-მე რითი მგავს
-ბაბნიკია და თან ცანცარა არაა შენსავით ნეიტრალურშ არ გადის აშკარად უფრო გრუბი ტიპია
-შენ ექიმი კი არა დეტექტივი უნდა ყოფილიყავი ვერავინ მოგატყუებდა
-მგონია რომ მეც ვტყუვდები ხოლმე
-მართლა და ვინ გატყუებს?
-ისევ საკუათრი თავი მატყუებს თოკ სხვა არავინ- უკვე შავ თმაზე ეფერებოდა ბიჭს თან ვარსკვლავებით მოჭედილ ცას უყურებდა-აკო გამიგიჟდება ცოტა ხანში არადა ის გოგო ძალიან განსხვავებული ვიღაცაა დასტოინი და უკარებაა არადა ვიცი უყვარს აკუნა მაგრამ არ გამოტყდება ასე მარტივად
-შენ სულ სხვებზე როგორ ფირობ რა იმასაც როგორ ვერ დაუკერია ერთი თათული კაი რა მაგის შებმას რა უნდა ცოტა უნდა აანთო გააღვივო ემოციები და ეგაა
-ეგრე რო ლაპარაკობ ტიპიური ნაბიჭ,.. შთაბეჭდილებას ტოვებ და მაღიზიანებ
-რატო იმიტო რომ ვიცი ყველა ქალი ვნებისგან თუ გააგიჟე შემდეგ ლუბოი რამეზე თანხმდება და ყველაფერს აღიარებს ? ეგრეა ეგ მრავალგზის დამტკიცებული მაქ
-შენს ბოზ.. არ ჭირდებათ ვნებების გაღვივება ისედაც ვნებას აყოლილნი არიან
-ნუ ბრაზდები თორე ხო იცი მეკეტება
-ვერ ვიტან როცა იგივე შეხედულებები გაქ 23 წლის ასაკშიც თიტქოს მამაჩემს ველაპარაკები ოთხმოცდაათიანებია და ბირჟაზე დადგები ჩაცუცქული ყელზე ბენდენით და ხელში დანით
-მამლენტ ხო ჯიგარი ხარ მაგრამ ბოლომდე მაინც არ გავხარ ირას
-დიდი ბოდიში ახლა ოცდამეერთე საუკუნეში რაზბორკები და საქმის გარჩევები რო არ მომწონს და არ გიწონებთ შენ და ჩემს ძმას საქციელს
-აბა რა ვქნა საჩხუბარი როცაა დავდგე გაწკიპული ჰალსტუხით პრიალა ლაკის ფეხსაცმლით და დავიწყო ნოტაციების კითხვა?
-ნერვებს მიშლი უკვე რამდენჯერაც გელაპააკები ამ ტემაზე იმდენჯერ ჭკუიდან გადაგყვარ და შემეშვი
-კარგი არაფერს ვამბობ -მარიამის თითები ტუჩებთან მიიტანა და აკოცა
-რაღაც მიკვირს იცი? ის გოგო როგორ მგავს ასე
-ვინ გოგო - თვალები დახუჭული ჰქონდა და გატრუნული იწვა
-დევდარიანს ვინც მოსწონს თუ უყვარს . ლუკამ თქვა ძალიან გგავსო ალბათ იმიტო მიყურებდა დილით ასე გაოცებული არ იცი ვინაა? რანაირი ძმაკაცი ხარ შენ
-გავითიშე არც დავლაპარაკებივარ ნორმალურად რაც ჩამოვიდა საქმეებს აგვარებს ხან სამსახურის ხან სახლის მოკლედ არასდროს ცალია მაგას ან მე ვერ ვიცლი ვკითხავ აუცილებლად რადგან შენ არ მოსწონხარ უკვე თავისუფლად მეტყვის ყველაფერს . ისე რა გაინტერესებს რატო გგავს ის გოგო თუ ის განაღვლებს ვინაა ასეთი
-ჩავთვლი რომ ეგ კითხვა არ დაგისვამს - თავი უკან გადაწია თვალები დახუჭა და გაირინდა . სასიამოვნო სიმშიდე სუფევდა თორნიკე წამოდგა და მარიამმაც გაახილა თვალები-სად მიდიხარ?
-დავიძინებ ხვალ მე წაგიყვან სამსახურში
-კარგი! მე გაგაღვიძო? ვისთან ერთად იძინებ?
-მიშოსთან ერთად არა და ასე რომ ნუ შემომივარდები დილაადრიანად მე თვითონ შემოვალ
-ეგრე მე თათულისთან ერთად ვიძინებ
-კარგი გავიღვიძებ მოკლედ და დაგიკაკუნებ კარზე - გაიცინა აკოცა და უკანა კიბით ავიდა მეორე სართულზე .
მარიამი დანარჩენებთან ერთად იყო უკვე გადაიღალა დივანზე იყო მიწოლილი გვანცუ მიეკრა და მერე თათა მივიდა, თათულიც მიჰყვა
-დავიღალე
-რამ დაგღალა ისე გააკეთე გიგი არ სვამს და გაერთე რა
-რაო თათუ მიშიკო ვერ მოარჯულე?
-მეტი მორჯულება ყიფიანების წარმოუდგენელია ჩემო კარგო -მარიამმა თქვა და გაიცინა
-დიდი ამბავი ახლა შენ თუ ყველას მორჯულებას ახერხებ ჩვენ უსუსურნი გგონივართ?
-რა საჭიროა ვინმეს მორჯულება ისეთი თუ არ გიყვარს როგორიცაა არ მესმის ერთად რა გინდათ
-საყვარელო ცუდად გესმის შენ რა გგონია თათას ბუნჩულა მშვიდი მიშო უნდა? გიჟი თავქარიანი, ცოტა უზრდელი, ჩხუბისთავი და ბლატნოი მიშო ევასება და აგიჯებს თორე მშვიდი წყნარი ბიჭი რომ სდომებოდა შენსავით აკუნას დაკერავდა აგერ - გვანცამ ეგრევე უთხრა და ჩაიცინა თათულის აღელვებულ გამომეტყველებაზე
-არამგონია მშვიდი და წყნარი იყოს ეგეც დიდი მუსუსია . ცხვრის ტყავში გადაცმული მგელი- ბურტყუნით თქვა და ბიჭს მალულად გახედა
-აღიარე ბოლოს და ბოლოს თქვი რომ გიყვარს და დავისვენებთ ყველა- მარიამმა ვეღარ მოითმინა
-რა დაგასვენებს ის მითხარი ჯერ
-ვერ ხედავ იმ ბიჭს რომ უყვარხარ? ასეთი ბრმა როგორ ხარ? იწვება შენი სიყვარულით კაცი
-ეგ მე არ ვიცი ხომ ყავს თავისი ნატა და უნდა დაიწვას და უნდა დაიფერფლოს
-ვაიმე რა მიამიტი ხარ ჩემო ანგელოზო კაცი რომელსაც ნაშა არ ყავს მთუმეტეს მსგავსი სამუშაოს და გარეგნობის მქონე კაცი არ არსებობს აბა ვაჟიშვილი გინდოდა ჩაგბარებოდა? დამიჯერე ეგ უკეთესია პირადი გამოცდილებით გეუბნები ცალკე ის გისწორდება რომ გიყვარს და მასთან ხარ ცალკე ის რომ ასობით ქალიდან შენ აგირჩია და ერთადერთი გაგხადა
-ამჯერად გვანცას ვეთანხმები
-და ასე მარტივად ჩავუვარდე მკლავებში?
-ნუ ახლა ცოტას თუ ვიხალისებთ არაფერი დაშავდება თან ხო უნდა აგიხსნას სიყვარული არა? - მარიამმა მზაკვრული ღიმილით გაიღიმა და გოგოებს გადახედა- აბა დავიწყოთ ?
-რა დავიწყოთ
-ეს ისეთ რამეს მოიფიქრებს სულ გადაგირევს იმ ბიჭს ჯობია ამაღამვე ჩაუვარდე მკლავებში თორე შენც გაგიჟდები
-არა რა ნამდვილი გიჟები ხართ შენ მეგონე ნორმალური და შენ ყველაზე მეტს აფრენ- მარიამს შეხედა და ბუზღუნით წამოდგა
-მოიცადე გოგო სად გარბიხარ - მოკიდა მაჯაში ხელი და ისევ უკან დასვა - მოკლედ შეეშვი ამ კლდევამოსილი ქალის როლის თამაშს გაიხალისე ცხოვრება გადაეშვი ვნებების ქარცეცხლში თან ისეთი ბიჭია აკუნა დაიფერფლები მრავალგზის
-ხოდა თუა გყავდეს შენ მოგწონს ძალიან როგორც ვატყობ
-ოჰ ეჭვიანობს ქალბატონი- გვანცამ გადაიკისკისა
-მოიცა მართლა ეჭვიანობ? ვისზე ჩემზე? შემირცხვენიხარ თათული მაჭავარიანო მე ძმაკაცები არ მიყვარდება უბრალოდ არ მიყვარს დამალვა იმის რასაც ვფიქრობ
-კარგი ხო აბა რა გავაკეთო აკოს შემოსარიგებლად?
-მოვიფიქრებთ რამეს ჯერ მაცადე ამათი ქორწილი გადავაგორო სამი დღეღა დარჩა
-კაბა კიდე არ გიყიდია- კიდევ ერთხელ შეახსენა თათამ თვალების ბრიალით
-კარგი ხო ვიყიდი ხვალ საღამოს გავიდეთ და შევარჩევ რამეს არ მოვალ შარვლით მაგრამ ფეხს რომ მოვიტეხ მაღალ ქუსლზე შემდგარი და გავხდები აკუნას სამკურნალო და ჩაგიშლი ქორწილს მე არ დამაბრალო
-გოგო აბა რა გინდა რომ ძმის ქორწილიში რომელი შენს საუკეთესო დაქალს ირთავს ცოლად კეტებით მოხვიდე?
-კარგი ხო არ გაბრაზდე ბუს ტუფლს ჩაიცმევ
-მოგკლავ იცოდე
-აი ხედავ? მული ვხდები და უკვე მკლავს
-წავედი მე დავიძინებ თორე ცუდად ვარ უკვე ამ სიგარეტის კვამლმა თვალები ამიწვა და საერთოდ რამხელა ხმაზე აქ სიმღერები ჩართული მოვკლავ ამ ბიჭს
-ვის კლავს ჩემი ლამაზი გოგო?
-შენ - ენა გამოუყო მერე ლოყაზე აკოცა
-რატო ტო
-თავი ამხადე ამხელა ხმაზე სიმღერის მოსმენით და იმიტომ
-უიმე რა ბუზღუნა ხარ გოგო წადი მიდი ადი შენს ოთახში ჩაკეტე კარი და აღარ შემოვა ხმა - თავზე აკოცა დაიკოს და ისიც წავიდა კუსკუსით.
-სად მიდიხარ თათუუ- ეკემ მოხვია წელზე ხელი და ჩაეხუტა - ჩემი ლამაზი გოგო - ლოყაზე ტკბილად აკოცა
- დავიღალე და დასაძინებლად მივდივარ- მეგობარს გაუღიმა თათუმ და თავადაც აკოცა
-მმ ჩემი შაქარა გოგო ვინაა? ტკბილი და თბილი- ცხვირზე აკოცა და გაიცინა
-მე ვარ მგონი- სიცილით თქვა და ხელები მის მხრებზე განალაგა
-არ მეცეკვები თათ?
-კაი ვიცეკვოთ და მერე წავალ- მელოდიას ააყოლეს სხეულები, მშვიდად ცეკვავდნენ , საუბრობდნენ და იცინოდნენ, შიგადაშიგ კოცნიდა ლუკიტო თათუს ხან ცხვირზე , ხან ლოყაზე ხან კიდევ მხარზე . აკო კი თვალების ბრიალით, ძარღვებ დაბერილი უყურებდა წყვილს ლამის შემოეფშვნა ხელში ჭიქა . თავს ვეღარ იკავებდა უკვე . იმდენად შესამჩნევი იყო ეს მისი ცვლილება გიომაც შენიშნა და მისი თვალთვალის ობიექტში თათული რომ ამოიცნო ჯერ გაბრაზდა მერე გაეცინა და გვერდით მიუჯდა მეგობარს
-რაო აკუნა რამ გაგაბრაზა ასე?
-მე.. საიდან მოიტანე რას უნდა გავებრაზებიო უბრალოდ ბევრი მომივიდა დალევა და კიდევ კარგი ხვალ მორიგე არ ვარ - ბოლომდე დაცალა ჭიქა და მეორე დაისხა ისევ გახედა თათულის- როდიდან აცეკვებ შენ უცხო ბიჭებთან შენს დას?
-ვინაა უცხო ეკე? ეკე ძმაა
აკოს არაფერი უთქვია დუმილი არჩია შეკრული მუჭი მუხლზე ისე მწარედ დაირტყა ტკივილისგან წამოიყვირებდა სხვა დროს მაგრამ ახლა ვერაფერს გრძNობდა მხოლოდ მოკისკისე თათულის უყურებდა რომელიც მკლავზე გადაეწვინა ეკეს და თავის ნებაზე ატრიალებდა მის ჩამოსხმულ სხეულს.
თათული კისკისებდა და ეკესთან საუბრით გამხიარულები საერთოდ ვეღარ გრძნობდა თავის ტკივილს ეს ბიჭი ყომ პოზიტიურობის განსახიერებაა ნასვამი ხო საერთოდ . აკოს გახედა და როცა მისი გამომეტყველება დაინახა მარიამის აზრი მის წამებასთან დაკავშირებით უფრო ჩაუჯდა გონებაში თითქოს ახალი ენერგიით დაიმუხტა . ცეკვის დასრულების შემდეგ დატოვა ოთახი და კიბეებს აუყვა . საძინებელში შესვლისთანავე კაბის შესაკრავს დასწვდა და გახსნა დაიწყო ამ დროს შემოგლიჯა ვირაცამ კარი , წამებში სწვდა მაჯაში და ცივ კედელს ააკრა . შეშნებულმა წამოიკივლა მაგრამ აკო რომ დაინახა ცოტა დამშიდდა
-რას მიკეთებ გოგო ჩემი გაგიჟება გინდა?- ისე ახლოს იყო მასთან თათულის ტაომ დააყარა გამაბრუებელი ეფექტი ჰქონდა მის სიახლოვეს
-ამდენი არ უნდა დალიო თუ არ შეგიძლია ბოდავ ხომ ხედავ
-თათული !
-დიახ გისმენ
-თათული ნუ მაგიჟებ იცოდე ისეთ რამეს გავაკეთებ რომ..
-რას გააკეთებ მაინც - გამომწვევად მოიღერა ყელი და უფრო ახლოს მიიწია მისკენ
-იმას რაც დიდი ხანია მინდა - ხმა იმდენად შეეცვალა თათული სულ გაითიშა წამებში კი იგრძნო ტუჩების შეხება რომლებიც მის ვარდისფერ ბაგეებს ვირულად ლაშქრავდა და იმდენად მომთხოვნი იყო ლამის ჩაადნა ხელებში. ახლა იგრძო ენერგიის მოზღვავება , გადატრიალება მოხდა მასში თითქოს ის მშვიდი გოგო გაქრა და ალქაჯი შეიქმნა მისგან , როგორც კი გაიაზრა რაც ხდებოდა და სიამოვნების პიკზე ავიდა თითები აკოს თმაში შეაცურა მოქაჩა და კოცნაში თავადაც აყვა გამოუცდელობის მოუხედავად უდიდესი კმაყოფილება იგრძნო არ უნდოდა მოშორებოდა ოდესმე მის ტკბილ ბაგეებს მაგრამ ჟანგბადის გარეშე ამდენ ხანს გაცერება წარმოუდგენელია. როგორც იქნა მოსწყდა უკვე საყვარელ ბაგეებს აკო ხელები კედელზე მიადო თათულის ირგვლივ თითქოს სადმე გარბოდა გოგო . აჩქარებული სუნთქვის დარეგულირებას და კოცნისგან გამოწვეული ბახუსიდან გამოსვლას ცდილობდა , ენის წვერით გაილოკა ტუჩები და ამღვრეულ თვალებში ჩახედა მაჭავარიანის ქალს
-დღეიდან ჩემი ხარ სამუდამოდ კარგად დაიმახსოვრე ეს ბაგეები უკვე ჩემია შენი მთელი არსება ჩემია და ვინმე რომ შეგეხოს გეფიცები ვინც არ უნდა იყოს ისე დავამტვრევ ძვლებს ვერავინ აღუდგენს - გამაფრთხილებლად ჟღერდა ბატონი აკოს სიტყვები მეტად დაბოხებოდა ხმა სიამოვნების გავლენა კვლავ ჩანდა მოახერხა თავის შეკავება და ისე აორთქლდა იქედან თათული კიდე არ იყო დამშიდებული. საწოლში ისე დაწვა და დაიძინა ვერც კი მოახერხა აზრზე მოსვლა.
ბიჭები თავიანთ ოთახებში შევიდნენ ლუკა და საბა ერთ საძინებელში განთავსდნენ, გიო და ეკე , აკო და ნოდო ერთად, გიგი და გვანცა რა თქმა უნდა ერთად იყვნენ სულ ბოლო ოთახში , მარიამი და თათული ერთად, მიშო და თათა ერთად , თორნიკე და დემეტრე ერთ ოთახში მოთავსდნენ.
გოგოებმი ისე აორთქლდნენ მარიამი დარჩა მხოლოდ ქვემოთ ასე რომ მას მოუხდა მაგიდის ალაგება ყურსასმენები გაიკეთა და ცეკვა დაიწყო. ასეთ ხერხს მიმართავდა ყოველთვის და სწრაფადაც ათავებდა საქმეს. ჭურჭელი სამზარეულოში გაიტანა და ნიჟარაში ჩააწყო, ერძები მაცივარში განათავსა შემდეგ მოგავა მისაღები და თეფშების რეცხვა დაიწყო . ხელები გაქაფული ჰქონდა , თან ტრიალებდა და მელოდიას აყოლებდა სხეულს
-ადრე უფრო დასტოინი იყავი და ექიმობამ გაგხადა მხიარული?- ბოხი ბარიტონი მოესმა და შეკრთა
-დემეტრე? - უკან მიბრუნებულს წყლის ჭიქით ხელში დევდარიანი შერჩა -რომელიც აშკარად აკვირდებოდა თითქოს რაღაცის პასუხს ეძებდა
-ბოდიში არ მინდოდა შემეშინებიე
-არაუშავს - გაიღიმა და საქმე განაგრძო - მეგონა ყველას ეძინა
-არამგონია იმათ ეძინოთ- გაიგონა როგორ ჩაიცინა და თავადაც გაეღიმა- დილანდელზე მინდოდა დაგლაპარაკებოდი -პაუზა გააკეთა და შემდეგ განაგრძო -არ მინდა ცუდად იფიქრო მე ისე გიყურებ როგორც მიშოს და თორნიკეს დას უბრალოდ მართლა ძალიან გავხარ ერთ გოგოს რომ დაგინახე მეც არ ვიცი რა დამემართა
-არაუშავს მეც უხეშად გამომივიდა დავივიწყოთ ეგ ინციდენტი - მშვიდად უთხრა და მისკენ შებრუნდა- ისე მართლა ასე მგავს ის შენი ნაშა?
-ნაშა არა!- ისე შეეცვალა გამომეტყველება ეგონა დაახრჩობდა იქვე
-უკაცრავად მე ცუდად გავიგე როგორც სჩანს
-კარგი გაატარე - მაგიდაზე დადო ჭიქა - ძილი ნების
-ძილი ნებისა
სწრაფად მოათავა რეცხვა შემდეგ სააბაზანოში შევიდა გამოიცვალა და თავის ოთახში შევიდა. თათულის მშვიდად ეძინა ფრთხილად მიუწვა გვერდით და თავადაც დაიძინა.
მიშომ ვეღარ მოითმინა ხელი ჩაავლო თათას და საძინებლისკენ წაიყვანა
-მიშ..-სულის მოთქმა არ დააცადა ისე წვდა მის გემრიელ ბაგეებს და სურვილი აისრულა
-ესეც ასე დავტკბი ახლა შეგიძლია მესაუბრო-გაიღიმა და ყელზე გადაინაცვლა , გოგომ უკან გადაწია თავი და სიამოვნებისგან ტუჩზე იკბინა ხმა რომ ჩაეხშო -თუ შეძლებ რა თქმა უნდა - იგრძნო როგორ გაიცინა მიშომ და ბრაზმა მოუარა მაგრამ არ შეეძლო სიტყვის თქმა უბრალოდ ხელი მისი მაისურის ქვეშ შეაცურა როგორც კი მხურვალე კანს შეეხო ციებიანივით ცახცახი დაიწყო , გრძNობდა როგორ ეხორკლებოდა კანი მიშოს და ეღიმებოდა . სწრაფად გადააძრო მაისური იატაკზე მოისროლა და უკვე ბიუსჰალტერის ამარა მყოფი აეკრო შიშელ სხეულზე . მიშომ ისე გაანთავისუფლა შორტისგან აზრზე ვერ მოვიდა ახლა კი საცვლების ამარა იყო მასზე აკრული და საწოლისკენ მიემართებოდნენ . ფრთხილად გადააწვინა ბიჭმა საწოლზე და ზემოდან მოექცა თითებს უმისამართოდ დაატარებდა ათრთოლებულ სხეულზე -მიშ.. აჰჰჰ არ ... - როცა მკერდიდან მუცელზე გადავიდა კოცნით ოხვრა ვეღარ შეიკავა წინადადების დასრულება ვერ მოახერხა მიშომ ტუჩებზე თითები მიადო და გააჩუმა -მადროვე უბრალოდ მოგეფერები - შეცვლილი დაბოხებული ხმით უთხრა და განაგრძო თავისი საქმე -ჯანდაბა რატომ მაწამებ ....- ამოიგმინა და ზემოდან მოექცა ბიჭს გააფთრებულ ავაზას გავდა მიშოს ტუჩებს დააცხრა , თითები პრესზე ააყოლა შემდეგ ტუჩებით დაუყვა ყელიდან პრესამდე მიშოს რეაქციით გახელებული სიამოვნების პიკზე იყო -ნუ აკეთებ .. მაგას .. შეიძლება ვერ .. - მიშომ ჩამწყდარი ხმით თქვა და თითები თათას ხერხემალზე აასრიალა -რას მმართებ ასეთს, თავს ვერ ვიკავებ - თათამ ამოიოხრა და ბიჭის ყელში ჩარგო სახე , ზემოდან იყო მოთავსებული საქმროს სხეულზე და საერთოდ არ აპირებდა იქედან მოშორებას . როგორც იქნა დაირეგულირეს გახშირებული სუნთქვა , მიშომ პლედი გადააფარა და ხელები წელზე მოხვია -ჩემი რომ გაიგო ბევრად უფრო უნდა მოგინდე
-იმუნიტეტი მაქ ძლიერი - გაიცინა და ყელში სველი კოცნის კვალი დაუტოვა -მთვრალიც რო მაგიჟებ ეს ფაქტი მაოცებს
-შენ და მარიამს მთვრალებზე გართულება რომ გქონდათ ანუ წარსულს ჩაჰბარდა?
-ვნახოთ
-ჯობია დავიძინოთ - შეუბლზე აკოცა და ხელი საჯდომზე მოუთათუნა- გადასკუოპდი შარვალი გავიხადო ვერ ვიძინებ ასე რომ იცი
-აუ კაი რაა- ბუზღუნით გადაბობღდა . მიშომ შარვალი იატაკზე დააგდო საწოლში შეწვა და ჩაეხუტა ქალბატონს .
…
დემეტრე ფრთხილად შევიდა საძინებელში მაგრამ ტყუილად ფრთხილბდა თოკოს ისედაც ეღვიძა
-არ გძინავს ტო? მე კიდე არ გავაღვიძოთქო და ლამის ფეხისწვერებზე შემოვედი
-აღარ მაქ ისეთი ფრთხილი ძილი - გაეცინა თოკოს და სიგარეტის ნამწვავი ფანჯრიდან მოისროლა
-რატო არ გძინავს თოკუნა შენც ხომ არ შეგიპყრო სიყვარულმა-გაიცინა დემემ და გახდა დაიწყო
-მოიცა და ლუკა მართალი იყო რომ თქვა დემეტრე შეყვარებულიაო?
-შეყვარებული ვარ თუ არა ვერ გეტყვი მაგრამ მგონია რომ ის გოგო ჭკუიდან გადამიყვანს ვერაფერი მოვუხერხე ნამდვილი ჯიუტი თხაა, ყველაფერთან ერთად გიჟია , მოუსვენარი, მხიარული ენერგიული და ამავე დროს ისეთი ნაზი და სიფრიფანაა გაბრაზებულზე სიტყვასაც ძვლივს ვეუბნები - ისეთი ემოციით საუბრობდა დევდარიანი თოკო ინტერესმა შეიპყრო
-სურათი მაჩვენე თორე ინტერესი მომკლავს
-რას დამცინი შე ჩემა - მაისური ესროლა ძმაკაცს და თავზე გადააფარა. თოკომ მოიშორა და საწოლზე გადაწვა დემეტრეს საწოლთან მხოლოდ ერთი პატარა ტუმბო აშორებდა
-ფოტო მაჩვენე შე ჩემა არ გაქ?
-შენი ღლაბუცის თავი არ მაქ , დავიღალე მეძინება დილიდან დაძაბული ვარ იმ შენი გიჟი მეგობრის გამო- საბანი გადაიფარა და კომფორტულად მოთავსდა საწოლში
-მარიამზე ამბობ?
-ხო აბა სხვა ვინ ? გამომეცხადა დილაადრიან ნახევრად შიშველი! არ გითქვიათ მაგისთვის ეგრე რო არ უნდა იტანტალოს?
-შენ რა იყო ახლა მაინცადამაინც უნდა დაგიმტვრიო ძვლები?
-ძვლები რატო უნდა დამიტვრიო გადარეულო ცუდს კი არაფერს ვამბობ მარიამსაც ვუთხარი დილით ისე დამშეული რატო ვუყურებდი მაგრად გამიტყდა შენ ძმობას ვფიცავარ მაგრამ მართლა ძალიან გავს რომ დავინახე ჩემი გოგო დამიდგა თვალწინ და სისხლი ამიდუღდა
-ფოტო მაჩვენე იმ გოგოსი თორე ვერ მოვისვენებ
-ჯანდაბას შენი თავი - ჩაიფრუტუნა დევდარიანმა მობილური გაანათა თლილი თითები გადაუსვა ეკრანს და მიაწოდა თოკოს . აქ კი ბიჭს თვალები გადმოცვივდა
-შანსი არაა
-ხო მაგრად გავს
-გავს კი არა მარიამია 17 წლის ასაკში
-რას სულელობ ახლა ეგრეც არ გავს ჩემს გოგოს უკეთესი ფორმები აქ თან თვალები მწვანე აქ მარიამს მგონი შავი აქ
-შავი არააქ თაფლისფერი აქ მარა მართლა როგორ გავს ტო - თორნიკე ფოტოს უყურებდა და აკვირდებოდა მომღიმარ გოგონას რომელიც მობილურის ეკრანიდან უმზერდა
-გეყოს ახლა არაა ამდენი დაკვირვება საჭირო - უცებ გამოგლიჯა მობილური და ბალიშის ქვეშ დადო
-რა იყო შე ჩემა რას მეეჭვიანები აქ შენი გოგო რაში მჭირდება თან მარიამს ისე გავს მაგას ვერც შევხედავ სხვა თვალით
-რომც შეხედო ეს ისეთი გიჟია ჩემი ჩარევაც არ იქნება საჭირო ისე ამოგთხრის ორივე თვალს და გადაგაყლაპებს
-კაი ტო ასე შენნაირი გადარეული სად ნახე
-ბედის ამბავია
-მომიყევი მერე რას ელოდები
-გრძელი ამბავია სხვა დროს მოგიყვები თან ახლა გაბრაზებული ვარ და ეგ რომ გავიხსენო ვიცი გული მომილბება - ისე საყვარლად თქვა თორნიკემ გაოცებულმა შეხედა ხომ არ მეჩვენება სხვა ვინმე ხო არააო
-მართლა დევდარიანი ხარ შენ? დემეტრე დევდარიანი? მგონი სხვა მელაპარაკება
-კარგი ახლა გეყოს საკმარისად მაჭიკჭიკე
-კარგი მაგრამ იცოდე სანამ ლუკას ავაჭიკჭიკებ მომიყვები ყველაფერს
-პირობას გაძლევ - სანათი ჩააქრო და თვალები დახუჭა .
თოკომაც ჩააქრო სანათი და მორფეოსის სამყაროში ხელმეორედ გადაეშვა უკვე დილამდე არც შეტოკებულა. დილით კი მაღვიძარამ გააღვიძა, ისე ეძნებოდა გამორთო მაღვიძარა და განაგრძო ძილი .
მარიამმა კი დროულად მოახერხა გაღვიძება სწრაფად მოემზადა და გარეთ გავიდა რომ მიხვდა თოკოს ეძინა ყველა სხვა დანარჩენის მსგავსად სხვა გზა არ ჰქონდა უშედეგო რეკვის შემდეგ საძინებელს მიადგა ჯერ დააკაკუნა მაგრამ არავინ უპასუხა შემდეგ შეაღო და შევიდა. დემეტრე რომ დაინახა გულში გამოლანძღა თორნიკე . ფეხსაცმელი გაიხადა და ფეხაკრებით წავიდა თორნიკეს საწოლისკენ ამ დროში დემეტრემ ჭყიტა თვალები და უცებ წამოიწია
-მარიამ?
-დილამშვიდობის ბოდიში არ მინდოდა შენი გაღვიძება ამ იდიოტს უნდა წავეყვანე სამსახურში და უკვე მაგვიანებს - შეანჯღრია და ლოყაზე ხელი სტკიცა- გაიღვიძე მძინარე მზეთუნახავო თორემ ალქაჯი მარიამი უკვე განრისხებულია და ვატყობ დასველდება თქვენი საწოლი ყინულიანი წყლით
-რაა? არ გაბედო აჰა ახლავე ვდგები არ გინდა ყინული -ისე უცებ წამოხტა დაავლო ტანსაცმელებს ხელი ჩაიცვა და მოწესრიგდა მარიამი და დემეტრე გაოცებულები უყურებდნენ
-ვაა ასე თუ ეშინოდა ამას შენი ვერ წარმოვიდგენდი
-შენ ამას არ იცნობ კარგად - თორნიკემ უთხრა და გასაღები აიღო - მართო შენი თავი ნუ გგონია ტირანი სხვებიც არ ჩამოგრჩებიან ჩემო კარგო
-ტირანი ხო? კარგი იცოდე ათზე თუ არ ვიქნები სამსახურში ეგ ტირანი რეებს აკეთებს გაბრაზებულზე კარგად ნახავ მერე
-23 წელია მაგას ვნახულობ და იყოს აღარ მინდა
დემეტრეს ეღიმებოდა მათი კამათის შემყურეს . თავი ბალიშში ჩარგო და ძილი განაგრძო მარიამი და თორნიკე კი თბილისში დაბრუნდნენ.
მარიამი სამსახურში იყო და პაციენტებს მკურნალობდა. დანარჩენები კი ერთობოდნენ და თან საქორწილოდ საქმეებს აგვარებდნენ. რაც არ უნდა გასაკვირი იყოს უკვე ყველაფერი მზად იყო უბრალოდ თათა ნერვიულობდა ყველაფერზე და უწევდა მიშოს მისი „დამშვიდება“ (როგორმე აიტანს ქორწილამდე ამ მძიმე მოვალეობას)
ბიჭები ეზოში ისხდნენ , გოგოები სამზარეულოში ტრიალებდნენ . საუზმე ეზოში გააწყვეს და თავიანთი ადგილები დაიკავეს. თათა დაპროგრამებულივით დადიოდა თიტქოს აკოს მზერას ვერ ამჩნევდა სულ მისი კოცნა ახსენდებოდა და ჭკუიდან გადადიოდა , სურვილი უჩნდებოდა მისი გაბრაზების და ძალები მოიკრიბა „ბრზაზისგან გადარეულმა“ სპეციალურად ეკეს გვერდით დასკუპდა და გაუბა ბაასი, ისიც რა თქმა უნდა ესაუბრებოდა და კისკისებდნენ სინქრონში. გიორგი სიტუაციას ზვერავდა უკვე და გულში იცინოდა აკოს გამომეტყველებაზე .
-ვაიმე რამდენი დავლიე ტო თავი მისკდება- ბუზღუნით დაეშვა სკამზე ლუკა თავზე ხელები ჰქონდა მოჭერილი და საფეთქლებს იზელდა
-თუ არ გაქ ტრ.. არ უნდა დალიოთქო რამდენჯერ მითქვია - ნოდომ წამოკრა თავში ხელი და სიცილით მოუჯდა გვერდით
-ვითომ თვითონ აქ სასწაული ბახუსი რა -ჩაიბურტყუნა და გვერდით მჯდომ თათულის მოეხვია- აუუ თათუუუ ჩემო ცხოვრება მიდი რა ნაბეღლავი მომიცუნცულე გთხოოვ
-აფერისტო - თათუმ აკოცა უცებ ლოყაზე წამოდგა და მალევე დაბრუნდა ნაბეღლავის ბოთლით
-აუ შენ რა მაგარი მყავხარ ტო
-გეყოს ახლა ხომ მოგიტანე უკვე
-კაი თათუ გეკადრება? შენი აზრით ნაბეღლავის გამო ვიბაზრე ამდენი? ისედაც რო მიყვარხარ არ იცი თათუშ?
-კაი ხო ნუ მიციმციმებ მაგ ცისფერ თვალებს- გაუცინა თათამ და საუზმობა განაგრძო
-ვსიო ქორწილამდე აღარ ვსვამთ გიგი მართალი იყო უფრო სწორედ გვანცუ იყო მართალი თორე ღვიძლი დამეშლება ამდენი ლოთობით- ახლა საბამ დაიწუწუნა და ბოლოდე დაცალა ლუდის ბოთლი
-თქვენ როგორ არაფერი გჭირთ ტო - მიშოს და თორნიკეს გახედა ლუკამ
-ჩვენ გენეტიკურად მოგვდგამს ლოთობა- მიშომ თქვა სიცილით და თორნიკეს გადახედა -მარა მგონი თოკჩო ცუდადაა
-თოკჩო იქნება ახლა რო გაგასაღებს ქორწილამდე - დაუბრიალა თვალები თოკომ ძმაკაცს და აფხუკუნებული საზოგადოება დააიგნორა- პროსტა დილაადრიანად ამაგდო მარიამმა და ძილი მაკლია , შენ უნდა წაგეყვანა სხვათაშორის მაგრამ ნებივრობდა ყმაწვილი
-სრულად გაბარებ სადავეებს მე რამდენიმე თვე გასული ვიქნები ყოველგვარი მომსახურებიდან - მიშომ ჩაიცინა და თათუს ფეხზე აასრიალა თითები , გოგოს წვენი გადასცდა და აწითლებულმა ძვლივს შეძლო სუნთქვა
-არამგონია თქვენი რომელიმეს დაცვა სჭირდებოდეს ყიფიანის ქალბატონს - დემეტრემ თქვა და ბიჭებს გახედა-რაც თავი მახსოვს იქეთ გიცავთ ორივეს
-გეთანხმები დემე - აკომ გაიცინა და მინერალური მოსვა- აუ მართლა რა მაგარი ღვინო იყო თავი მისკდება ტო
-თუ დალევა არ შეგიძლია საერთოდ არ უნდა დალიო სისულელეებსაც აღარ გააკეთებ მერე -თათულიმ შეხედა მაგრამ ისე უღიმოდა თვალები აკოს ენა ჩაუვარდა
-სისულელის გაკეთებაში გააჩნია რას გულისხმობ
-თათუ წამო რა- ძალიან მალე ჩაერთო საუბარში თათა და დაიკო გაიყვანა ეპიცენტრიდან. გვანცუც უკან მიჰყვათ
-რა გჭირს შენ - აკოს გახედა ნოდომ და თვალებით ანიშნა რაღაც
-არაფერი
-მაგ არაფერს სახელს თუ არ დაარქმევ და არ დამელაპარაკები დროზე მერე მართლა არაფერი იქნება - გიომ გახედა ცივად დადო ჭიქა და იქაურობა დატოვა
-მოიცა შე ჩემა რომ მეუბნებოდი ყურებამდე ვარ შეყვარებულიო ამასწინათ გახეული მთვრალი რო იყავი ის გოგო ეს.. ის ჩვენი- საბა დაბნეული ბუტბუტებდა და ჰაერში ასავსავებდა ხელებს
-რას ბურტყუნებთ ვერ გავიგე დანაშაული მიმიძღვის რამე?
-ახლა ამას დავბრიდავ ბ.. - ლუკა წამოფრინა -შენ ბიჯ.. შ... თათულის ეჩალიჩები ჩვენს თათულის და დანაშაული არ მაქო? ასე ვირთხასავით დამალვა არაა სპრავედლივი საქციელი ხო იცი თუ ექიმები ვერ წვავთ სწორა და არასწორ ბაზარს
-დაჯექი - დემეტრემ დასვა თავისი ძმა და აკოს გახედა - გიყვარს?
-ხო
-მართლა გიყვარს?- ეკემ შეხედა და ისიც ჩაერთო ბაასში. ისე გახედა აკომ გაოცება ვერ დამალა
-შენ პრობლემა გაქ რამე ?
-ვის მე? მე რა პრობლემა უნდა მქონდეს -გაკვირვებულმა გახედა ბიჭებს
-გუშინ ძაან ეჭუკჭუკებოდი და კარგია პრობლემა თუ არ გაქ არ მიყვარს საქმის გართულებები
-მოიცა ახლა ეს ჩემზე ეჭვიანობდა თუ მე მომეჩვენა ძმობას გაფიცებ- თოკოს გახედა ჯერ სერიოზული სახით მერე სიცილი ვერ შეიკავა და გაიცინა-აუ შეყვარებული ხალხი მართლა მაგრად აფრენთ თქვენ ძმობას ვფიცავარ მე დასავით ვუყურებ თათულის ჩერეზ თათას გამო იმდენად გვანან ერთმანეთს არ შემიძლია პროსტა სხვანაირად შევხედო ასე რომ დამშვიდდი
-გვეყოს ახლა მაგაზე - ისევ ლუკამ დაიწყო - გიოსთან ბაზარს არ აპირებდი შენ ვაფშე ხო?
-ლუკა რატო უხურებ? აცადე ჯერ ადამიანს გაერკვეს ნორმალურად და დაებაზრება მერე იმან იცის ისედაც ხო ხედავ - ნოდომ გააჩერა ისევ აკოს იცავს ბოლო-ბოლო აკო სწორედ მისი საშუალებით მოხვდა ამათ სასტავში რადგან ბიძაშილები არიან , სწორედ ნოდოს საშუალებით გაიცნო თათული .
-გარკვევა აღაღაფრის მჭირდება დარწმუნებული ვარ ჩემს გრძნობებში . გიო რომ დაბრუნდება დაველაპარაკები
-და რას ეტყვი თათულიც იგივეს გრძნობს?
-თქვენთან ერთად როა გაზრდილი არ ეტყობა? მომკლა კაცი და ესაა მთელი ორი თვეა აუღებელი ციხესიმაგრესავით ვუვლი გვერდს და ვერ ვნახე საშუალება რომ როგორმე დავუახლოვდე
-ჩემი გოგო - გაიცინ ალუკამ და ძმას ჩამოსდო მხარზე ხელი რომელიც სიტყვას არ ძრავდა როგორც ყოველთვის მშვიდად იჯდა - შენ რატო არ ეუბნები რამეს
-რა გინდა რომ ვუთხრა ერთსაც ვიცნობ და მეორესაც და ძალიან კარგად ვიცი ვინ რას გრძნობს ზედმეტი რომ გააკეთოს იცის რაც მოუვა - ჯერ უკას უყურებდა შემდეგ აკოს გახედა და მზერით უთხრა ყველაფერი
-დემეტრე მართალია და შენ ნუ ვარდები სულ - საბამ გადახედა ლუკიტოს რომელსაც ყოველთვის ყველაზე მაგარი ურთიერთობა ჰქონდა თათულისთან თითქმის ტოლები არიან და ყოველთვის მაგარი მეგობრები იყვნენ .
-და ვაფშე რა იცი რო თათუს ევასები?-ეს რო უთხრა უკვე ნათელი იყო რომ ნერვებზე დაკვრას იწყებდა . აკომ ისე გახედა ძლივს შეიკავა სიცილი
-თუ არ მოვწონვარ არაუშავს შევუყვარდები
-ოჰ რა თავდაჯერებული ხარ ექიმო ?
-ლუკა ნერვებზე ნუ თამაშობ რა ისედაც გაგიჟებული ვარ იმ ბ.. ბრალია, ყველაფერი არია თორე აქამდე ვეტყოდი თათუს
-იმ ნატაზე ამბობ?მაგას ხო დაშორდი- ნოდომ გახედა თან სვამდა ცოტა რო მოსულიერებულიყო
-დავშორდი მაგრამ შემეშვა? დამადგა ზუსტად იმ ღამით რომ ვაპირებდი სიყვარულის ახსნას და ისე ილაპარაკა ლამის მე დავიჯერე რომ ყურებამდე ვიყავი მასზე შეყვარებული ახლაც ჯერა თათუს რომ ისაა ჩემი საცოლე აზრზე ხარ რა მიჩალიჩა იმ ნაბ..
-ნატა ვინაა შონია? - დემეტრემ დაარღვია დუმილი და აკოს მიაპყრო მზერა . როცა თანხმობა მიიღო გაბრაზებულმა განაგრძო - მაგასთან რა გინდოდა ბიჯო მეტი ვერ ნახე ვინმე თბილისში? ნუ კაი არ გვინდა მაგაზე ბაზარი შენი საქმის შენ იცი სიყვარულს ვერავინ დაგიშლის მაგრამ ზედმეტებში თუ გადახვალ და თათუს შეაწუხებ
-კაი ტო რა იყოთ უყვარს ბიჭს და ხო არ დავბრიდავთ მაგის გამო - მიშიკომ მომავალ ქვისლს დაუჭირა მხარი - ხო და მარიამთან ერთად ნუ იკამათებთ მაინც თორე გაგიჟდება , გადაირევა და გაბრაზებულზე შეიძლება ქორწილში მართლა ელასტიკით წამოვიდეს და გამიგიჟდება ცოლი - უცებ მიაყოლა და გადახედა სასტავს . ყველას გაეცინა და თორნიკემ დაუდასტურა
-სხვათაშორის მარიამი ამათკენაა შესაბამისად რაც არ უნდა გააკეთო ჩემო ლუკიტო ამათი ამბავი მოყომარებულია უკვე და ვატყობ მეორე ქორწილისთვის მომზადებაც მოგვიწევს ჯობია რესტორანი დავხუროთ და მხოლოდ ჩვენთვის გამოვიყენოთ მიშკა რას იტყვი ჰა
-ნუ სულელობ სანამ ჩვენ არ დავბრუნდებით თაფლობის თვიდან ქორწილი გაპარვები და ერთი ამბავი არ გამაგონოთ ისეთი არაფერი გააკეთოთ ჩამოსვლა რო მოგვიწიოე მე და თათუს თორე დაგბრიდავ გეფიცები
-მე ვიკლავ თავს მგონია არ ვუყვარვარ ყურადღებას არ მაქცევსტქო და ამათ დამიგეგმეს ქორწილი ესეიგი რაღაც იცით და განგებ მისწრაფებთ სიცოცხლეს
-ჩვეენ? არაფერი ცოლ-შვილს გეფიცები -შეიცხადა თორნიკემ და ისეთი ტონალობით ტქვა ეჭვი შეეპარებოდა ადამიანს
-მოდიან და გეყოფათ ახლა ჭიკჭიკი ეს ისედაც დაბღვერილი დადის დღეს არაფერი ავნოს ბიჭს- გიგიმ თქვა სიცილით და მათკენ მომავალ გოგოებს გახედა
-რაზე ლაპარაკობდით ასე უცებ რომ გაჩუმდით ?- თათა მიუსკუპდა მიშიკოს გვერდით და ბიჭებს გადახედა დაეჭვებულმა თან ახალი ცხელ-ცხელი ინფორმაცია გამოსტყუა ტყუპს და აღარ იცოდა რა გაეკეთებია სიხარულისგან
-ქალებივით სულ ხომ არ ვიჭორავებთ რძალო - თორნიკემ აიღო პასუხისმგებლობა თავის თავზე
-ოჰ თქვენ რომ ჭორაობთ და ინფორმაციებს ფლობთ ისე უნდა - გვანცამ დაუბრიალა თვალები და გიგის უჩქმიტა რომელიც თოკოს ნათქვამზე ფხუკუნებდა- გაგაცინებ მე შენ კარგად
-რა იყო ტო რას დამიცაგრე ბიჭი ვერ გავიგე - ეკემ მოხვია გიგის ხელი და მოწიწებით აკოცა შუბლზე- ჩემი ბოთეე ვინ ალიო ვინოო ლო გეუბნებოდი ჩემო სიქალულო ალ გამცვალო ამ გოგოშითქო არ დამიჯერე მე არც დალევას გიშლიდი, არც ნაშებში სიარულს, არც სიცილს, ხუმრობას და საერთოდ ეს მგონი ყველაფერს გიშლის
-მომშორდი !- გიგიმ სახე დამანჭა და ეკე მოიშორა რომელიც უკან გაყვა თან ძლივს იკავებდა სიცილს
-შენ თუ მეტყვი დღესვე დაგიპყრობ ჩემო ცხოვრება ჩავკიდოთ ხელი ერთმანეთშ და მოვშორდეთ ამ ალქაჯ გვანცას
-ვაიმე მოგკლავ ახლა
-მიდი მომკალი ჩემო ლომო
-ბოზ.. შ.. დაგამტვრევ ხელებს
-ვაიმეე როგორ მიყვაარს შენი გაბრაზება პირდაპირ ცეცხლი მეკიდება ჩემო ველურო პანტერა - ნუ ეს იყო ბოლო წვეთი უკვე ყველა ხარხარებდა . გიგიც კი ვერ იკავებდა სიცილის
-შენ მოდი აქ მე შენ განახებ სიცილს გოგო რომ მოვა და იგივეს მეტყვის ვნებისგან აკრუსუნებული მერე გაგაცინებ კარგად- გვანცას უთხრა ჩუმად ზურგი აქცია და ბიჭებს გაყვა
-რას იზამ? ვინ გეუბნება? მოხვალ შენ უკან და საერთოდ სად მიდიხართ
-გვანცუ კალათბურთს ვითამაშებთ ჩვენ თქვენ აალაგეთ და გამოდით თათულიმ იცის მოედანი სადაცაა
-კარგი ხო -ბოლოს გაეცინა მაინც -იდიოტი ეს მაეჭვიანებს ვითომ არადა მაინც რომ ვეგები ანკესს ? -თავისტვის თქვა და თათულის გახედა-რომ გამომექეცი იქედან არ გითქვია როგორი კოცნა იცის ჩვენმა რომეომ
-ოო გვანცა კაი რა მე რა ვიცი
-აბა მე ვიცი გოგო?
-გვანცა შეეშვი არ იცი როგორი მორცხვია?
-უიმეე შენი ტყუპისცალი როა გემოვნებაზე ეტყობა მარტო ხასიათი სულ სხვანაირი აქ
-მე თქვენ გამაგიჟეთ თორე ვიყავი ბუნჩულა და მშვიდი გოგო
-როდის ეს ორი წლის სანამ გახდებოდი და ლაპარაკს დაიწყებდი?
-მალე ავალაგოთ მაინტერესებს ვინ მოიგებს
-რა თქმა უნდა ჩემი ბიჭი რომელ მხარესაც იქნება ის მოიგებს
-ვნახოთ
-გიო კარგად თამაშობს?- თათამ კითხა თათულის
-კი ძალიან მაგრად თამაშობენ ხუთივე
-ჩემი ბიჭებიც კარგად თამაშობენ . მარიამი არაა თორე შეუერთდდებოდათ ისე ორი აკლიათ და ჩვენც ხომ არ გვეთამაშა?
-არაა მე არ მინდა ახლა ფიზიკურად არ შემიძლია
-მე და თათული ვითამაშებთ ხო თათუ?- თათამ ტყუპს მოხვია ხელი და თვალი ჩაუკრა-თან აკუნას ვაყლაპოთ ნერწყვები ერთნაირად ჩავიცვათ ვნახოთ ერთი თუ გიცნობს
-მიშო მიხვდება და რა აზრი აქ ის ვერ გაჩერდება თუ არ ჩაგეხუტა და გაკოცა
-ვეტყვი მერე რა პრობლემაა
გოგოებმა უცებ მოაწესრიგეს სახლი ჩაიცვეს მოკლე შორტები, მაისურები, ბოტასები თმა შეიკრეს და წავიდნენ დანიშნულების ადგილისაკენ. თათულიმ შორიდანვე შეამჩნია აკო და ნერწყვი მშიმედ გადააგორა ასეთ ფორმაში პირველად ხედავდა ბატონ ალეკოს .
-გამოფხიზლდი გოგო არ უნდა დაგეტყოს რას ფიქრობ ეგრე რო მეტყობოდეს ახლა მე რაც მინდა ეგრევეჩამავლებდა ხელს გიგი და ვაიმე ცუდად მაქ გული წავალ მე რა -ისეთი სახე დაკერა გვანცამ ტყუპებმა სიცილი დაიწყეს- დამცინეთ ხო ჯერ არ გაგიგიათ ეგ სიამოვნება რა ხილია თორე ვნახავდი მერე როგორ იჭიკჭიკებდით. ოთხ დღეში დაგელაპარაკები შენ ქალბატონო- თათას შეხედა და თეძოს რხევით განაგრძო გზა
-აი ჩვენი გოგოებიც მოვიდნეენ- თოკომ ხელი მოხვია თათუს- შენ რომელი ხარ? ჩემი თათა თუ მეორე-რომ აკოცა მერე კითხა
-არ ვაპირებ თქმას - ყელმოღერებულმა თქვა და ბიწებს გადახედა-დღეს ისე ვითამაშებთ თქვენთან ერთად რაა
-მეც ვაპირებდი თქმას თა- მიშომ დაიწყო მაგრამ უცებ გაჩერდა არ გაამხილა რომელი იყო თათა- მოკლედ მეც მინდოდა მეთქვა
-მოკლედ დემეტრე ჩვენთან გადმოვა აკო იქეთ იქნება და დავიწყოთ ახლა საღამოს კი უნდა წავიდეთ ხვალ გამოსამშვიდობებელი საღამო მაქ ძალები ხო უნდა მოვიკრიბო- მიშიკომ თქვა იცოდა თათა ვერაფერს ეტყოდა და სიცილი ძლივს შეიკავა
-რა გამ- ჩუმად თქვა მაგრამ თათულიმ უჩქმიტა და გაჩერდა-შენ გაჩვენებ მე როგორ უნდა გამომშვიდობება
-ისეთ ადგილას ნუ ესვრი ახლა ორ დღეში რომ ვერ აღიდგინოს ძალები-გვანცამ უთხრა კისკისით და მაყურებლის ადგილი დაიჭირა
-შენ ვისკენ ხარ ცხოვრება?
-რა თქმა უნდა მათკენ
-ჩემკენ რატო არ ხარ?
-ნუ მელაპარაკები შენ საერთოდ - გაბუსხულმა შეკრა ტუჩები და იქვე ხის მორზე ჩამოჯდა.
დაიწო თამაში გოგოებმა ჯერ არ გამოიჩინეს ინიციატივა აი რომ დააკვირდნენ ვინ როგორ თამაშობდა და შევიდნენ აზარტში მერე უკვე გადამწყვეტი ქულები მოუპოვეს გუნდს. თათა მიშოს უბღვერდა, თათული აკოს ეპაექრებოდა და ბევრჯერ წაართვა ბურთი მიუხედავად იმისა რომ ლინზები გაიკეთა და ეს განმასხვავებელი ნიშანიც გაქრა მაინც იცნო აკომ ჯერ არ შეიმჩნია ირონიული ღიმილით უმზერდა. სიცხეში თამაში რომ დაიწყეს მათ გარეგნობაზეც შეიმჩნეოდა , ოფლით დაცვარულები გახშირებულად სუნთქავდნენ და კვლავ აგრძელებდნენ თამაშს 64:67 იყო ერთი სამქულიანით უგებდნენ თორნიკეს დამსახურებით აკოს გუნდს . თათულის მთელი სხეული დაეცვარა , ლოყები აწითლებული ჰქონდა ტუჩები უფრო მადისაღმძრელი უჩანდა აკოს კი უკვე სუნთქვა ეკვროდა მის შემხედვარეს თან ისე მოძრაობდა ქალბატონი ჭკუას აკარგიებდა ეგრე არ უნდაო მაისურის გახდით დაიწყო და იმდენჯერ ჩაუქროლა გვერდით და მიუახლოვდა მინიმუმამდე გოგო გააგიჟა. გვანცა მობილურით უღებდა და იცინოდა ამათ შემხედვარე ბოლოს გოგოებმა იაქტიურეს და მოიგეს
-ესენი ვინ ყოფილან ტო - ლუკა დაეშვა ძირს და მაისური გადაიძრო- საღოლ ტყუპებო
-საკუთარმა დებმა გამწირეს ტო- გიო გაწვა მინდორზე და თავი ლუკას დაადო
-მომშორდი შე ჩემა რას მომიწექი
-დააყენე ერთი ადგილი რა - ამოიზმუვლა ძალაგამოცლილმა
-წავედით გვაგვიანდება
-შენ სულ როგორ გაგვიანდება დევდარიანი ორი დღე დასვენება არ შეგიძლია ტო?
-ლუკა ერთხელ მაინც რომ ჩაიხედო კომპანიის საქმეებში მიხვდები ჩემს მდგომარეობას- მშვიდად უთხრა და სახლისკენ წავიდა.
ღამით უკვე თბილისშ იყვნენ , ასე რომ სამსახურიდან დაბრუნებულ მარიამს შინ დახვდნენ. მთელმა ოჯახმა ერთად ივახშმა . მეორე დღე იქნებოდა ყველაზე ამაღელვებელი შემდეგ კი ქორწილით დაგვირგვინდებოდა ეს დამღლელი კვირა და დამშვდდებოდნენ. მარიამმა ინფორმაცია ისეთი სიზუსტით მიიღო ფაქტიურად იქ ყოფნაში ეთვლებოდა.
დილით ადრე დაადგა თათა და დასვენების დღე ჩაუშხამა განთავისუფლებული იყო სამსახურიდან ორი დღით და ისიც არ შეარგო
-მარიამ ადექი კაბა უნდა ვიყიდოთ
-აუუ მადროვე ჯერ არ იქნება მაღაზიები ღიაა- ამოიზმუვლა და გვერდი იცვალა თან საბანი გადაიფარა თავზე ისევ
-მარიამ ადექი თორე გეფიცები ამ საღამოს კაბა რომ არ გქონდეს კარადაში და ხვალ შარვლით წამოხვიდე ქორწილში როგორი ლამაზიც არ უნდა იყო დაგკარგავ სამკვდრო სასიცოცხლოდ
-ვერ დამკარგავ მული ვარ შენი
-გოგო!
-ოო კაი ხო ჯანდაბას ავდგები - თვალებდახუჭული წამოდგა , მხოლოდ მოკლე ტოპი და ტრუსი ეცვა -იმედია კიდე ვინმე არაა სახლში
-როგორ არაა
-ვინაა?-უცებ წყიტა თვალები ოო მომატყე ხო?
-აბა არ მიყურებდი ისე და რა მექნა -ბუზღუნით თქვა და საწოლი გაასწორა -მიდი ჩაიცვი ნახევარ საათს გაძლევ
მარიამი სწრაფად მოემზადა ფინჯანით ყავა შეაგება მაომ ორივემ აკოცა საყვარელ დედიკოს და გავარდნენ მაღაზიებში. როგორც ყოველთვის მარიამი წუწუნებდა და თათა დაათრევდა ერთი სექციიდან მეორეში რომ როგორმე აერჩიათ სასურველი კაბა . გასახდელიდან გამოსული ისეთი დაქანცული იყო ისედაც ძლივს დადიოდა ქუსლზე როცა ვერ დაინახა თათა მიმოიხედა
-მარ აქეთ ვარ-ხმა გაიგონა და სწრაფად შებრუნდა ეს იყო და რაღაც მაგას ისე შეეჯახა ერთიანად ამოყირავდა , სწრაფი რეაქცია რომ არა იატაკზე მადენდა ზღართანს. წამოიკივლა და როცა მიხვდა რომ ვიღაცის სხეულზე იყო აკრული უკვე გასწორებულ მდგომარეობაშ მყოფი და სასიამოვნო სურნელი უღიტინებდა ცხვირში თვალები გაახილა , მაშინვე შავ მნათობ სფეროებს წააწყდა , იმდენად ამოუცნობი იყო მზერა დაიბნა , სწრაფად ჩამოსცილდა ბიჭს
-მაპატიეთ ვერ შეგნიშნეთ
-არაუშავს-აშკარად უჭირდა სიტყვის თქმა და იქედან აორთქლება სურდა ბიჭს მიზეზს კი ვერ ხვდებოდა მარიამი მაგრამ გრძნობდა მის დაძაბულ მზერას - ხომ კარგად ხართ
-დიახ გმადლობთ რომ დამეხმარეთ - გაუღიმა და თავად გაეცალა . გრძNობდა მწველ მზერას მაგრამ როცა უკან გაიხედა იქ აღარავინ იყო. რამოდენიმე წამშ დაივიწყა ეს ინციდენტი ალბათ სამუდამოდ . როგორც იქნა კაბა შეარჩიეს , ფეხსაცმელიც მისი შესაბამისი იყიდეს და სახლში დაბრუნდნენ.
სატავი შეკრებილი დახვათ ამჯერად ყველა დეტალს თავიდან ბოლომდე განიხილავდნენ .
-დედიკო არ დაიღალეთ? ყველაფერი კარგად იქნება რაა ამდენი სანერვიულო დე- ნათიამ უთხრა ქალიშვილს
-აუუ დედაა რომ არ მოხდეს რამე ისე როგორც მინდა მერე რა გავაკეტო თუ მეორედ გადავიხდით ქორწილს
-არც ეგაა პრობლემა ოღონდ ახლა გადამარჩინეთ და მომავალ წელს მე გადაგიხდით ქორწილს- მარიამმა ამოიზმუვლა და ისევ მიეკრა თოკოს- იცოდე ცოლს რომ მოიყვან ქორწილის გადახდა თუ მოგინდებათ დაივიწყე ჩემი არსებობა ქორწილის დღემდე
-არ მომყავს მე ვაფშე ცოლი ასე რომ მაგაზე ნუ იდარდებ
-არ მოგყავს არა ის მე ნათლული არ მინდა? ამათ ბავშვს ხომ ვერ მოვნათლავ - თათას ბავშის ნათლია უნდა ყოფილიყო ასე ჰქონდათ გადაწყვეტილი ბავშობიდან იძახდა მარიამი მე უნდა ვიყო შენი პირველი შვილის ნათლიაო მაგრამ ჩაუვარდა ეს გეგმა წყალში
-მაგაზე შენ არ ინერვიულო მარიამ ეს იმდენ ვინმესთან დადის ერთი როგორ არ დაფეხმძმდება ახლა - ჩუმად უთხრა ეკემ და გაიცინა- ასეც არ იმუშავებს ახლა“თავდაცვის სამინისტრო“
-მაგ „თავდაცვის სამინისტრომ „ თუ არ იმუშავა შენც კარგა ბლომად მოგიწევს ბავშვების ალიმენტის გადახდა- თოკომ გადახედა ძაკაცს და თვალი ჩაუკრა
-აა შენ გესმოდაა- გაიკვირვა და ისე დაიჭირა თავი თითქოს არც არაფერი უთქვია
-მამა სახლი ხოა მზად?
-ისეთ რაღაცეებს რატო მეკითხები ხოლმე რაზეც პასუხი იცი . ისე რძალი რომ შემოდის ოჯახში ჩვენც ხომ უნდა ვიგრძნოთ რამ გაგაგიჟა ასე ორი თვე რომ ტყდები აქედან
-მეც მაგ..-თათამ თქმა დააპირა მაგრამ ეგრევე უბრიალა თვალები მიშომ
-შენ ჩუ ! საჭიროა მამა და იმიტო ორი წევრით დავბრუნდები იქედან
-რა ორ .. მიშოო - უჩქმიტა ეგრევე და ისე წამოწითლდა დაებღვირა საქმროს. მანაც მოხვია ხელი და სიცილით აკოცა - უზრდელო
-ჩემი მორცხვი გოგო 24 საათი მადროვე და მოგიხსნი კომპლექსებს
-იდიოტო - გაებუსხა და მარიამს გახედა რომელიც ისევ არ ირხეოდა თოკოს მკლავებიდან- შენ ასე ცუდად თუ ხარ ხვალ იმხელა ქუსლებზე ვინ შეგსვავს
-დამცინე ხო დამცინე და რომ წამოვალ კეტებით ნახავ
-რატო გემუქრება ეს გოგო გამაგებიე ერთი თათუშ
-ლუკიტო სულ ასე მაბრაზებს ეს მე
-გაბრაზებას ნუ იტყვით დარწმუნებული ვარ ჩემთან რამდენჯერაც უჩხუბია იმდენჯერ არ გაგბუტვიათ თქვენ- დემეტრემ თქვა და ტუჩის კუთხე ჩატეხა. მარიამს ცოტა შერცხვა არასდროს არ მოსწონდა დემეტრე სულ სხვანაირი ტიპად მიაჩნდა ახლა კი სამეგობროში რომ თვლიდა უტყდებოდა რაღაცნაირად
-სულ რატო იხსენებ მაგას , ეტყობა ძალიან მოგწონდა რომ გეკამათებოდი
-სიმართლე გითხრა შენს მოკვლაზეც ვფიქრობდი ისე მეჩხუბებოდი სადავეებს ვკარგავდი ტიპები კანკალებენ ჩემს დანახვაზე და ეს ისე მეჩხუბებოდა ვიწურებოდი
-კაი ახლა ნუ აჭარბებ შენ შეშინებული არავის უნახიხარ
-ნუ რაც იყო გეუბნები . ის რომ გგავს ეტყობა მაგიტოა ასეთი გადარეული - ჩუმად თქვა მხოლოდ ლუკამ გაიგონა და გაიცინა- მოგკლავ მაგ დაცინვისტვის შენ
-ვერ მომკლავ იმიტომ რომ გიყვარვარ ძამიკოო - ლუკამ მხარზე ხელი დაკრა. დემეტრემ თავი გადააქნია და გაიღიმა გიჟდება თავის უმცროს ძმაზე და რა უნდა გააკეთოს .
-წავედით დროა ჩვენც გვინდა დასვენებაა- ეკე წამოდგა და ბიჭებიც ადგნენ მიშოს ისე გადახედა რაღაც ანიშნა მაგრამ თათამ ვერ შენიშნა სამაგიეროდ მარიამმა ეგრევე მოწვა და უკან გაყვა თოკოს
-რა იყო ციცქნა?- გაუღიმა თოკომ და მოეხვია
-სად მიდიხართ?
-სახლში
-თორნიკე !
-თათას ეტყვი და არ მინდა ახლა ჩხუბი ქორწილის წინ
-ასე მიცნობ?
-თქვენთან ავდივართ აგარაკზე ცოტას დავლევთ , გავერთობით გამოვემშვიდობებით ძმაკაცს ბოლოჯერ გაერთობა ჩვენთან ერთად აბა მერე ვინ გამოუშვებს კლუბში მარტოს- არ არსებული ცრემლი მოიშორა თორნიკემ მაგრამ მაინც ვერ მოალბო მარიამი- კაი ტო რა მოხდა უბრალოდ ჩვენ გვეყოლება ნაშები და ის დალევს
-რამე არ მოაწევიო იცოდე და თქვენ რაც გინდათ ის გააკეთეთ ხვალ დილით ადრე რომ ვერ ადგეს და რამე ისე არ გაკეთდდეს როგორც თათას უნდა სიცოცხლეს გამოვამშიდობებ !
-კარგი ხო მე ვარ პასუხისმგებელი ჩემო გემრიელო - ჩაეხუტა ისევ და ხმაურით აკოცა - კაბით მოდიხარ მართლა?
-კი ვიფიქრე ვაყიდიებ კაბას და მერე შარვლით გავიჩითებითქო მაგრამ არ მინდა რამემ გააბრაზოს ჩემი გოგო
-ვაა რას მოვესწარი მარიამ ყიფიანი კაბით და მაღლებით ბანკეტზე არ წამოხვედი გოგო კაბით ძვლივს მიგიყვანე საერთოდ არ მოდიოდი შარვლით თუ არ მიშვებთ არ წავალო და ახლა იცმევ კაბას?
-კარგი ახლა ყველაფერი ხომ უნდა მოხდეს ერთხელ რაა ასეთი განსაკუთრებული
-მაღლებზე დადიხარ საერთოდ?
-ამაღამ ვივარჯიშებ თან ხომ ვისწავლე ღრმა ბავშვობაში და ახლა გავიხსენებ თუ რამე დაგეყრდნობი და გავძლებ როგორმე
-კაი ცხოვრება წავედი ახლა
-ხვალამდე
მარიამმა ჩემი ძამიკო თუ ერთობა თათუმ რა დააშავაო და გოგები გამოიძახა მთელი კლასი და საუკეთესო კამანდა შეიკრა. მთელი ღამე არა მაგრამ საკმაოდ დიდხანს ისაუბრეს, იმხიარულეს ძელი დრო გაიხსენეს , ცოტა იტირეს კიდეც მაინც სენტიმენტალურები ვართ ქალები , მარიამიც კი აატირეს და შემდეგ დაიშალნენ მეორე დღის მოლოდინში .
აი ბიჭები კი ისეთ ამბავში იყვნენ კიდევ კარგი აგარაკზე მეზობლად არ იყო ვინმეს სახლი თორემ მთელს სამეზობლოს აიკლებდნენ და შეიძლება საკანშიც ამოეყოთ თავი მეზობლების შეწუხებისთვის. ამ გადარეულ, თავქარიან ბიჭებს რა შეაჩერებდათ იქ მისულ მიშოს მშვიდი გარემოსი რა მოგახსენოთ და სასმელი, მოსაწევი, ქალები, მუსიკა და გართობა ბოლო დონემდე კი დახვდა. აი მანდ გაიფიქრა ამაღამ თუ ცდუნებას გავუძელი და იმდენი არ დავლიე ხვალ ფეხზე წამოვდგე ხომ კარგი თორემ დავკარგე ჩემი ერთადერთი სიყვარული და ესააო
-მოგკლავ თორნიკე
-გეფიცები არაფერ შუაში ვარ
-ვის ცოლ-შვილს?
-მარიამს გეფიცები შენ ძმობას გეფიცები არ ვიცოდი ოხ გიორგი მოგკლავ
-რა გინდა შე ჩემა ნეტა მეც ეგეთი ცოლისძმა მეყოლებოდეს- ეკემ გაიცინა და ბიჭებს შეერია ეგ როგორ გაუშვებდა ხელიდან ასეთ პონტს
-ეს რომ გაიგოს თათამ დამბრიდავს გამეყრება ხვალვე
-აუ ეს რა მშიშარა გამხდარა ტო - ლუკამ გაიცინა და ჭიქა არაყი მთლიანად ჩაიცალა ცარიელ კუჭში - აუ რამე საჭმელი უნდა მოვძებნო სანამ მთლიანად გაანადგურებენ
-გიორგი მაჭავარიანო იცოდე შენი და რომ მეჩხუბოს ამის გამო შენ მიშველი
-კაი შე ჩემა დაიკიდე და გაერთე ხვალიდან ისეთ უღელში ჰყოფ თავს სადღა შეგეძლება მსგავსი დროსტარება
-ეს ქალები ახლაც არ მინდა და დანარჩენს ვერავინ დამიშლის
-გეგონოს დაბოლილი რომ მიხვალ სახლში ისე გაგიტ... სულ დაივიწყებ ყველაფერს ეს ისე თორე თათუშა ჯიგარია - თოკომ უთხრა და მოსაწევს მოუკიდა -ამდენი მოსაწევი ვინა გაჩითა ძმობას გაფიცებ- გიოს გადახედა და კიდევ ერთი ნაპასი დაარტყა თანდათან გრძნობდა როგორ მსუბუქდებოდა და ივიწყებდა ყველაფერს
-დევდარიანების მაფიაა ძმა- ლუკიტომ თქვა რომელსაც ერთ-ერთი გოგო ჰყავდა უკვე დათრეული და ხელებს უმისამართოდ დააცოცებდა „ცეკვის დროს“ თორე ისე როგორ იკადრებდა
ყველამ მაგარი დრო გაატარა , ის ღამე ალბათ არასდროს დაავიწყდებათ ლუკას ვიდეო და ფოტო კოლაჟიც გაახსენებთ იმ სისულელეებს მაგრამ მაინც . მიშომ შეტყობინება დაუტოვა თოკოს რომელიც“აორთქლდა“ მისაღები ოთახიდან და რომელიღაც საძინებელში იყო ალბათ და „მარტოობას“ აკვნესებდა . სახლში შუაღამით შევიდა , ნასვამი იყო მაგრამ ძალიან მთვრალიც არ იყო ვერ მოისვენა იცოდა თათუსაც არ ეძნებოდა და დაურეკა . მალევე უპასუხა ჩურჩულით
-გისმენ
-გეძინა პატარა?
-არა ვერ დავიძინე
-რატო არ დამირეკე
-ვიფიქრე არ შევაწუხებ გაერთოს ბარემ-მეთქი
-საიდან გაიგე
-ჰმ შენ რა გგონია სულელ ლამაზმანს ირთავ ცოლად? რაო მიხვი რომ თავისუფლება დიდი ხნის წინ ჩამაბარე და ვერ გაერთე ისე როგორც გაგისწორდებოდა- კისკისებდა ქალბატონი არადა კვდებოდა ეჭვიანობით სანამ დაურეკა მიშიკომ
-ამას დამიხედეთ ერთი შევბრუნდები ახლა სახლში და გავმუსრავ გოგოებს
-მიდი მერე მე არ გიშლი ასეთი სიჩუმე რატოა დავიჯერო ღამის ორ საათზე მორჩით ქეიფს?
-ჩემი ჭკვიანი გოგო ვინააო ვინოო
-სულელი ხარ შენ ისედაც და კიდე დალევა გინდოდა?
-შენ ახლა იმასაც მეტყვი რამდენი ჭიქა დავლიე?
-ნწ მგონი მარტო მოწიე ხო?
-აი შეცდი ქალბატონო ექვსი შვიდი ჭიქა ღვინო დავლიე და წამოვედი ტაქსით
-ის გადარეულები იქ დატოვე? არ მოიტაცოს რომელიმე გოგოებმა
-მოიკლავენ თავს - მიშოს გაეღიმა და ბალიშს ჩაეხუტა -ხვალ ამ დროს ჩემს მკლავებში იქნები მოქცეული
-სულაც არა
-რა არა!
-ამ დროს რესტორნიდან გამოპარვის გეგმაზე ვიმუშავებთ ალბათ და მერე გააჩნია რამდენ ხანს გაქაჩავ -ისეთი ხმით ელაპარაკებოდა მიშომ ისიც კი წარმოიდგინა როგორ იკვნეტდა ახლა ტუჩებს თათა და ეგრევე მიაყოლა
-ხომ გეუბნები ნუ იკვნეტ ტუჩებს-მეთქი
-რა .. საიდან იცი
-მე ყველაფერი ვიცი ქალბატონო . მიდი ახლა დაიძინე
-კარგი ძილინებისა ცხოვრება
-არ გამორთო
-აბა?
-ჩართული გქონდეს მინდა შენს სუნთქვას ვუსმენდე მერე მე გამოვრთავ დაიძინე პატარა . მიყვარხარ
-მეც მიყვარხარ ჩემო
მიშო კომფორტულად მოეწყო თვალები დახუჭა და თათას სუნთქვას უსმენდა მანამ სანამ არ გაუღრმავდა გოგონას სუნთქვა და მიხვდა რომ უკვე სიზმრების სამყაროში იყო , შემდეგ გამორთო მობილური და მეორე დღის მოლოდინში თავადაც ბედნიერმა დაიძინა.
დილა დაიწყო აფორიაქებული გულით, მაგრამ თიტქოს და დაზეპირებული მოქმედებებით რომლებიც მოდუნების საშუალებას არ აძლევდა წყვილს. დაიწყო მომზადება, მაკიაჟი , ვარცხნილობა და გაუთავებელი გაორმაგებული გულიცემა რომელიც არა და არ უბრუნდებოდა პირვანდლ მდგომარეობას. ისე უცებ მოხდა ყელაფერი ვერც კი გააცნობიერა რომ უკვე მზად ყოფნაში იდგა უმშვენიერეს თეთრ კაბაში გამოწყობილი თავზე ლამაზი ფატით და ხელში თეთრი ვარდების თაიგულით
-უმშვენიერესი ხარ ჩემო ლამაზო დედას პრინცესა - ნათია ბედნიერებისგან ტიროდა
-ნუ ტირი დე მაკიაჟი გაგიფუჭდება და ნუ ანერვიულებ უარესად ხომ ხედავ გათიშულია- თათულიმ დაუბრიალა თვალები და ტყუპს მოეხვია - ჩემი ლამაზი დაიკო შესანიშნავად გამოიყურები მსოფლიოში ულამაზესი პატარძალი ხარ ჩემი სიძე გაითიშება რომ დაგინახავს
-რა დროს გათიშვაა ხომ არ გაგიჟდი ახლა უნდა მოვიდეს ენერგიაზე- გვანცამ თავისკენ შეაბრუნა თათა და გულში ჩაიკრა -ჩემი ტოჯინა მითხოვდებააა რას მოვესწარიი
-მიყვარხართ და მაბედნიერებთ
-მოვიდნენ -გაისმა ხმა და კვლავ გაორმაგებით აძგერდა გული არა ეს ორმაგი აღარ იყო უკვე სცდებოდა ფარგლებს თითქოს გაფრენას ლამობდა
მიშო დილიდან ფეხზე იდგა მართალია მალე მოემზადა მაგრამ ნერვიულად დააბიჯებდა სახლში უკვე მტელი სასტავი ადგილზე იყო მაო უმშვენიერესი იყო
-ცოლო ცოტა დაგეთმო ბავშვებისტვის ასპარეზი იქ დედამთილი კი არა მეჯვარე ეგონები ყველას
-კარგი რა ირაკლი ხუმრობის დროა ?
-ვინ ხუმრობ მერე - ხელი მოხვია ცოლს და აკოცა- ჩვენი ქორწილის დღე გამახსენდა -ხმა დაუთბა თან ოთახიდან გაყავდა -ახლა რომ არ გაკოცო მოვკვდები -უთხრა და ცოლის გემრიელ ბაგეებს დააკვდა რომელიც უკვე მისად აქვს ქცეული 26 წელია -მიყვარხარ
-მე უფრო შენ ხარ ჩემი ბედნიერების სათავე - გაბრწყინებული თვალებით შეხედა ქმარს და ამჯერად თავად აკოცა
-რა დრეში ხართ თქვენ - მარიამი შევარდა გრიგალივით უცებ აიღო წყლით სავსე ჭიქა და გავარდა
-ეს რას ნიშნავდა
-მიშოსთვის მიაქ ალბათ მეშინია რამე არ შემოეფშვნას ამ ნერვიულობაში
-გავგიჟდები დარეკე აღარაა მზად?
-მიშო გაჩერდი თორე გცემ რა ვერ გაიგე ადრეა ჯერ ადრე
-რაღა ადრე გათენდა
-იდიოტო ეგრე ექვს საათზე გათენებულია და მღვდელი დაგწერს მაგ დროს ჯვარს? თუ მამალია მამაო
-დაჯექი აქ დამღალე უკვე - მარიამმა ხელი ჩაკიდა და დივანზე დასვა. ახლა შეხედა დას რომელსაც ისევ სპორტულები ეცვა მხოლოდ თმა ჰქონდა ლამაზად დახვეული და მაკიაჟი ნახევრად გაკეთებული
-შენ არ იცმევ?
-მაცლი რო?
-წადი გოგო ნუ გადამირევ თატას ჩემი თვალით უნდა დაგინახო კაბაში
-მივდივარ თორნიკე მიხედე რამე არ მოიწიოს- სიცილი ვერ შეიკავა და გაიქცა კიბეებისკენ
-კაი შე ჩემა რა განერვიულებს ცოტაც და გავიდეთ
-როდის დადგება ერთი სი დღე თქვენ რომ შეგიყვარდებათ უნდა დავჯდე და ვიკაოფო
-ჩვენ რას გვერჩი ტო - ეკემ შეიცხადა
-მე არ ვიხდი ქორწილს მაინც და რა ამანერვიულებს - გიგი მშვიდად იყო -გვანცამ უკვე შეგიძლიათ დაიწყოთ გამოსვლაო
-მარიამი ჩაიცმევს და გავიდეთ - ირაკლიც ნერვიულობდა მარტივი საქმე ხომ არაა უფროსი ვაჟის დაოჯახება .
-სადაა ეს გოგო ამდენ ხანს
-ხუთი წუთის წინ გავიდა ზუსტად
-მარიაამ
-მოვდივარ- გაისმა ხმა და გამოჩნდა მისი ბრწყინვალება გრძელ ლურჯ კაბაში რომელიც ძალიან ელეგანტური და სადა იყო ლამაზი კოლიე ეკეთა ბრლიანტის თვლებით საყურეები და ბებიას ნაჩუქარი ბეჭედი რომელიც ძალიან უყვარდა . თმა გაშლილი ჰქონდა და ბოლოებში დახვეული , მსუბუქი მაკიაჟი და საოცრება იყო ჩვენი ქალბატონი.
-ჩემი ლამაზი - მაომ გაიღიმა
-ვის გავს?- ირაკლი მოეხვია შვილს და აკოცა - ჩემი პრინცესა
-როგორი ლამაზი და მყოლია მე კიდე აღარ მახსოვდა გოგოს ფორმაშ როგორი იყავი- მიშო მოეხვია და თითქოს დამშიდდა
-დამშვიდდი?
-რა დავმშვიდდი ჩქარა წავედით
-უიმე გიჟი გაიწიე მიმიშვი - თოკომ ხელით გაწია და მარიამს ჩაეხუტა- ჩემი ლამაზი , ჩემი ფერია ეს რომ ვერ მოგაქცევს ყურადღებას მე მარტო უნდა ვიქცე შენს აჩრდილად რომ არ მომტაცონ შენი თავი
-მოიცა ჩვენ აქ ვერ გვხედავ?- ერთად თქვეს გიგიმ და ეკემ
-სამი მუშკეტერი და დარტანიანი რომელიც ცოლს ირთავს და ჩქარა ახლა გავედით დაიხოცა ხალხი ნერვიულობით მაჩვენეთ ერთი რო მაწამეთ რა გამოვიდა ერთი სული მაქ ჩემს გოგოს როდის ვნახავ
ყველა გავიდა სახლიდან ირაკლიმ მიშო გააჩერა მანქანაში ჩაჯდომამდე ხელი მხარზე დაადო და თბილი მზერა მიაპყრო
-მეამაყები ხომ იცი როგორც ვაჟი რომელსაც არასდროს შევურცხვენივარ ღმერთმა დაგლოცოს შვილო და ისეთი ქმარი ყოფილიყავი რომ ცამდე ამაყი გავხდე რადგან კაცი რომელიც თათას მსგავს ქალს კარგ ქმრობას ვერ გაუწევს არარაობა გახდება . მთელი ცხოვრება ისე გაგელიოს შენს მომავალ ცოლთან ერთად რომ დღეის შემდეგ ყოველ დღე არათუ აკლდებოდეს ემატებოდეს თქვენს სიყვარულს ძალა .-მამა შვილი მოეხვია ერთმანეთს შემდეგ კი მანქანებში ჩასხდნენ და მაჭავარიანის ქალბატონთან წარსდგნენ .
უკვე გრძნობდა სისუსტეს , თავბრუსხვევას თიტქოს ძალა წაერთვა მისაღებში გასვლამდე, გრძნობდა რომ მიშო იქ იყო . ხმა არ ესმოდა მხოლოდ მის თვალებში იძირებოდა და ნელა ამცირებდა მანძილს ,შემდეგ შეხება იგრძნო ხელზე რომელმაც ყველა უჯრედი თავიდან გააცოცხა , თითქოს ახალი სიცოცხლე შთაჰბერა . უყურებდა საყვარელი მამაკაცის გაბრწყინებულ თვალებს და ბედნიერდებოდა
-ჩემი პირადი საოცრება ხარ მაჭავარიანის ქალო - საყვარელი ხმა რომელმაც დაამშვიდა . აი თურმე რა სჭირდებოდათ
-მიყვარხარ - ჩურჩულით უთხრა და გაუღიმა . აღარ არსებობდა ღელვა მხოლოდ ბედნიერებისგან ფართხალებდა გული და ალბათ მომავალშიც ასე გაგრძელდებოდა ეს ბედნიერების მაუწყებელი იყო .
ჩვეულმა ცერემონიამ ჩაიარა და სამების საკათედრო ტაძრისკენ დაიძრნენ , დროის აღქმა დაკარგეს , ბედნიერებით მოსილნი მხოლოდ ერთმანეთს გრძნობდნენ და ირგვლივ მყოფ საყვარელ ადამიანებს აღიქვამდნენ ნელ-ნელა რომლებიც მათი სიხარულით ბედნიერდებოდნენ.
მარიამი მშვიდად მიყვებოდა უკან უკვე ჯვარდაწერილ წყვილს და გრძნობდა ქუთუთოებიდან როგორ ლამობდა ბედნიერებისგან წარმოქმნილი ცრემლი გადმოღვრას .
-როგორი ბედნიერები არიან არა? როგორც იქნა - თორნიკე დაუდგა გვერდით მიუხედავად იმისა რომ მეჯვარე იყო ჩამორჩა წყვილს
-თქვენ სამი ამქვეყნად ყველაზე მეტად მიყვარხართ - თოკოს აკოცა და გაიღიმა - ხელისმოწერაღა დარჩა და სულ რომ მომკლათ ეს მაღლები უნდა გადავყარო - გახალისებულმა თქვა და მანქანაში ჩასკუპდა.
ხელისმოწერამაც ჩაიარა და უკვე ყველა ტვირთი მოეხსნათ. რესტორანში შესვლის წამიდან დაიწყო დაბრუნება საკუთარ ტყავში . ერთი საათით სანამ ჩაივლიდა ეს ჩვეული ქართული მამაპაპური სადრეგრძელოები ასე გამოწყობილი თოჯინასავით იყო მაგრამ როგორც კი დრო იხელთა მიშიკოს კაბინეტში შევიდა და პატარა ჩანთა გახსნა იფიქა შარვალს და პერანგს ჩავიცმევო მაგრამ გადაიფიქრა ამიტომ უბრალოდ დაბლები და კომფორტული მაგრამ ძალიან ლამაზი წითელი კაბა ჩაიცვა რომელშიც თავისუფლად გრძნობდა თავს. სწრაფად დაბრუნდა უკან და არ შეიმჩნია თათას გამომეტყველება ისე ჩაუხტა შუაში მოცეკვავე წყვილს .
-დავიღალე - სკამზე დაჯდა და თავი ეკეს მხარს ჩამოსდო
-დაიღლებოდი აბა რა იქნებოდა ერთი ცეკვა არ გაგიმაზია
-ჩემი ძმის ქორწილი მეორედ კი აღარ იქნება ახლა უნდა გავერთო ბოლომდე ხო მართლა ჩვენი ლეზგინკა არ უნდა ვიცეკვოთ?
-კაი ახლა ნუ გააგიჟებ ხალხს ისედაც ნერწყვიყლაპვით გიყურებს სასიძოებიც და სადედამთილოებიც
-ნუ ღადაობ შენ ამ ჩემს გათხოვებაზე ძაან გთხოვ რა
-დაისვენე და ვიცეკვოთ წავალ ბიჭებს ვეტყვი -ეკემ დატოვა მარიამი. რამოდენიმე წამში გაისმა ჩეჩნური ლეზგინკას მელოდია რომელიც მარიამს ძალიან უყვარდა თითქოს ახალი ენერგიით მუხტავდა . ჯერ ბიჭები ცკვავდნენ ხომ გააგჯეს სტუმრები შემდეგ კი მარიამმა ისკუპა შველივით ჩახტა ბიჭებს შორის და მიშიკოსთან ერთად დაიწყო ცეკვა . იმდენად იყო ემოციებით დახუნძლული ირგვლივ ვერავის აღიქვამდა , ვერც დაჟინებულ მზერას გრძნობდა მხოლოდ მელოდიას და საყვარელ ძამიკოს რომელიც თორნიკემ ჩაანაცვლა, სიმრერა არ სრულდებოდა ბიჭები ერთმანეთს ენაცვლებოდნენ, მარიამიც გაჩერდა გვანცამ ჩაანაცვლა ის და გიგი ცეკვავდნენ შემდეგ დედოფალი წამოდგა მან ბიჭის პარტიის ნაცვლად ისე იცეკვა როგორც გოგოს შეეფერებოდა კაბა უშლიდა ხელს თორემ არ შეიკავებდა თავს.
თათული ულამაზესი იყო მოკლე წელიდან გაშლილი ყვითელი კაბა ეცვა ოქროსფერი კულულები ეყარა წელამდე და მზესავით კაშკაშებდა . აკო დატყვევებული უმზერდა და როგორც კი მოიხელთა მარტო მაშინვე უკან მიჰყვა. აივანის მოაჯირს იყო ხელებით დაყრდნობილი თათული და ღრმად სუნთქავდა სუფთა ჰაერს როცა დაძარღვული ხელები შემოეხვია მუცელზე და ზურგით აიკრო სხეულზე , ყელზე ცხელი სუნთქვა ეფრქვეოდა, ცხვირში კი ნაცნობი საყვარელი სურნელი უღიტინებდა, მალე იგრძნო გამაბრუებელი კოცნა ყელში
-თათას რომ ვუყურებდი წარმოვიდგინე როგორი ლამაზი იქნები ქორწილში
- დაგპატიჟებ აუცილებლად
-რატომ ცდილობ გამაბრაზო ისე გგონია რომ ვერ მაწვალებ და ახალი ტაქტიკა შეიმუშავე?- მისი ყეიდან თავი არ აუღია ისე ელაპარაკებოდა
-თუ შეიძლება გაიწიე
-რატომ გრძნობ რომ ტავს ვეღარ იკავებ?
-ხო ვგრძNობ რომ თავს ვეღარ შევიკავებ .. კიდევ თუ განაგრძობ კოცნას შეიძლება აქედან გადაეშვე ფრენა ფრენით
-ადრე ეგეთი მწარე არ იყავი ... მარიამმა იმოქმედა შენზე?
-შენ ხომ მარიამი გიყვარს
-მიყვარს მართალია როგორც მეგობარი მისი სიმწარე უვნებელია აი იმას ვისაც გულში ჩაუვარდება ქალბატონი ყიფიანი ნამდვილად დაერხევა
-კიდევ არ აპირებ გასვლას?
-კარგი შევცვალოთ პოზიცია- უთხრა და სწრაფად შეაბრუნა თავისკენ ისე რომ უკვე თვალებშ უყურებდა ქალბატონს ძალიან ახლოს იყვნენ ერთმანეთთან იმდენად ახლოს რომ მათი ტუჩები ერთმანეთს დამოუკიდებლად ერწყმოდა. ჯერ მსუბუქი შეხება იგრძნო შემდეგ კი ვნებიანი კოცნა , თავშეუკავებლობა ემჩნეოდა ვაჟს ქცევაში ქალის თანხმობა მეტად ამძაფრებდა სიტუაციას ბოლოს მოსწყდა საყვარელ ბაგეებს და დასჩურჩულა დიდი ხნის შენახული სიტყვა -მიყვარხარ მაჭავარიანის ქალიშვილო . თათამ უბრალოდ გაუღიმა მაგრამ ეს ღიმილი ყველაფრის მთქმელი იყო . დედოფალი უკვე თაიგულს ისვროდა თათულიც დადგა გოგოებთან ერთად . მარიამმა ბიჭები გააგდო
-სწრაფად დადექით იქნებ გეშველოთ რამე - თავად უკან დაიხია და ახალგაზრდების წყვილს რომელიც თაიგულის მოლოდინში იყო მოშორდა თათამ უკან მოიხედა და წინ მდგომ ქმარს თვალი ჩაუკრა
-ერთიი ... ორიიიიი.... საააააამიიიი- უკვე მეორედ გაითვალა და რომ გააგიჟა ყველა მოულოდნელად შებრუნდა-კარგი ხომ ვისვრი -ერთიი - თქვა და ეგრევეე ისროლა . მარიამი უყურებდა მომღიმარი ახალგაზრდებს როცა თაიგული გადაჯვარედინებულ ხელებში ჩაუვარდა გაოცებულმა თვალები ფართოდ გაახილა და ირგვლივ მყოფებს მოავლო მზერა ყველა ტაშს უკრავდა და იცინოდა.
-თათა როგორ მოგკლა ახლა ხომ დავაქვრივებ ჩემს ძმას - უჩურჩულა გაბრაზებულმა რძალს
-აბა მე რა ვიცოდი სად წავიდოდა მიზანშ ვერასდროს ვისვროდი კარგად ხომ იცი
-როგორ არ ვიცი ცხრიანში არტყავდი სულ ტყვიას და კენჭს სამაგიეროდ თაიგული დიდია და ზუსტად ათიანში მოარტყი
-შენ ხო ცრურწმენების არ გჯერა აბა ახლა რა ერთ წელში გათხოვდები რა განაღვლებს
-არც არაფერი ძალიან ლამაზი თაიგულია ისევ ჩვენ გვექნება სახლში - დატოვა წყვილი და მაგიდასთან დაბრუნდა
-რაო მარიკუნა მომდევნო შენი ქორწილი იქნებაოო ?
-ვაიმეე ლუკა ნეტა თუ გჯერა ამ მითის
-ნუ ახლა გააჩნია შეყვარებული თუ გყავს მჯერა
-მე არ მჯერა
-ეგრე არ ჯეროდა სიყვარულის ჩემს ჯმუხ ძამიკოს მაგრამ კია ყურებამდე შეყვარებული არ აღიარებს თორე ცოტა უყურე თუ არ გაქეიფო ქორწილში ნახავ -ჩუმად უთხრა
-მერე მაგას რა ჯობს მე ვაღიარებ სიყვარულის არსებობას უბრალოდ არმგონია ოდესმე მე მეწვიოს. ყველა არ იმსახურებს გამოსცადოს ეს გრძნობდა შენი ძმა იმ ბედნიერთაგანი ყოფილა ჩემი მიშიკოს მსგავსად ვინც ღმერთმა ამ გრძნობით დააჯილდოვა . მთავარი ის კი არაა ორმაგია ტუ ცალმხრივი ეს გრძნობა მთავარია შენი გული სიყვარულისგან დასნეულებული ფეთქავდეს ჩემო ლუკა
-მე კი მგონია რომ ღმერთი ყველა ადამიანს უგზავნის სიყვარულს უბრალოდ როცა მოვა შენთან უნდა დაიჭირო და არ უნდა გაუშვა . რომ მოვა შენთან ვიცი მიხვდები შენ ხომ ჭკვიანი ექიმი ხარ ქალბატონო მარიამ
-ლუკ ისე ლაპარაკობ მგონი შეყვარებული ხარ
-მე? არაა ჯერ პატარა ბიჭი ვარ რა დროს ჩემი სიყვარულია - კვლავ ხუმრობაზე გადავიდა - ჩვენი ნეფე-დედოფალი სად გაქრა ასე მალე ტო შენი ძმა გამაგიჟებს ჯერ ორი თვე სვანეთშიო ახლა კიდე პირველი საათი არაა ჯერ და მოხიეს აზრზე ხარ?
-დღემ ყოველგვარი ლაფსუსის გარეშე ჩაიარა ისე როგორც ჩემი თათუ ოცნებობდა ახლა ღამის ჯერია - თვალი ჩაუკრა ლუკას და საცეკვაოდ წამოდგა - მა ვიცეკვოთ
-რა თქმა უნდა ჩემო პრინცესა- ირაკლი შვილთან ერთად ცეკვავდა ვალსს და ნელ მელოდიას უსმენდა რომელიც სულამდე აღწევდა
ქორწილის შემდეგ ერთი კვირა გავიდა . ივლისში თბილისი იწვოდა , მარიამი ისევ მუშაობდა . ახლად შეუღლებული წყვილი სვანეთში ატარებდა დროს , რომ გითხრათ იქაურობით ტკბებოდნენთქო მოგატყუებთ მაგრამ ერთმანეთით ნამდვილად დატკბნენ . აკო თბილისიდან იყო გასული ამიტომ თათული გაბუტული დააბიჯებდა , გიორგი ამან გაამხიარულა და უარესად აბრაზებდა დაიკოს . დევდარიანიც სადღაც გაქრა , მას ბიჭებიც მიყვნენ როგორც აღმოჩნდა ყველანი ერტად იყვნენ ბათუმში და ატარებდნენ დროს „საქმეებისგან გადაღლილნი“.
დილით მზის სხივებმა გააღვიძა , თვალები მაგრად დახუჭა გვერდი იცვალა საწოლში მაგრამ კოცნამ არ დააყოვნა და ჟრუანტელმა თმის ღერიდან ტერფამდე იწყო სვლა , მალე მთელი ორგანიზმი მოიცვა და გაეღვიძა ქალბატონს
-ჩემი ფერია არ აპირებ გაღვიძებას?- მიშო კოცნიდა ცოლს და ჩურჩულებდა. ქალბატონი მისკენ გადაბრუნდა და ხელები მოხვია ყელზე
-დილამშიდობის - გაუღიმა და საყვარელ ბაგეებს თავისი შეახო - მმ -ტუჩები გაილოკა და უცებ დაუსხლტა ხელიდან - მშია მე საუზმე უნდა მოვამზადო . მერე გავისეირნებტ ერთი კვირაა უკვე აქ ვართ და სახლიდან არ მიშვებ - უცებ მიაყარა მოკლე ხალატი მოიცვა და ფრატუნით გავარდა ოთახიდან. მიშო ჯუჯღუნით წამოდგა შორტი ამოიცვა და სამზარეულოსკენ აიღო გეზი . სულ დამავიწყდა მეთქვა როგორც მოგეხსენებათ ყიფიანები სვანები არიან ამიტომ მამაპაპური სახლი აქვთ უშგულში მართალია იქ არ უცხოვრიათ არასდროს მაგრამ ზაფხულობით ჩადიან დასასვენებლად , სპეციალურად გაარემონტეს , მიუხედავად ამისა ძელი ელფერი არ დაუკარგავს .
თათუ დაცქრიალებდა სამზარეულოში და ერთდროულად ამზადებდა რამდენიმე კერძს , მიშო დახლთან ჩამოჯდა და ცოლს მიადევნა თვალი . როგორც იქნა მიუახლოვდა მაშნვე მოხვია ხელი და წონასწორობა დაკარგული ცოლი მუხლებზე დაისვა
-მიშო გეყოს ..
-არ მყოფნი და რა გავაკეთო
-ველური აბორიგენი ხარ რა ერთი კვირაა უკვე მთელი ერთი კვირა რით ვერ დაიღალე
-შენი მოფერება არასდროს დამღლის - ყელში კოცნიდა და შეიგრძნობდა მის გლუვ კანს- მიყვარხარ ფერია
-მშია მე !
-დღეში ცხრაჯერ ჭამ გოგო ერთხელ ჭამე და ნორმალურად
-ეგრე რომ ჭამ იმიტო გასუქდები მალე
-ვინ გასუქდება მე? -ისევ დააბრუნა ძლივს წამომდგარი გოგო და ცხუვირზე უკბინა
-ცუდი ბიჭი ხარ - ნატკენ ცხვირზე მოისვა ხელი და ისევ წამოიწია
-მოდი აქ ნუ ხვანცალებ-ამჯერად აკოცა და გაუღიმა- მიდი ახლა მეც მშია- წამოაგდო და საჯდომზე მიარტყა ხელი
-ეგრე რო აკეთებ მონა მგონია თავი ხომ იცი რომ ვერ ვიტან
-მე მიყვარს შენი მკვრივი საჯდომი და რა გავაკეთო?
-იდიოტი ხარ რა - ენა გამოუყო და მობილურს უპასუხა . თან ერბოკვერცხი ამოიღო თეფშზე -გისმენ მულიკოო
-ჩემი გოგო ხელი ხომ არ შეგიშალეთ?
-არაა .რას შები მარ? სამსახურში ხარ?
-ახლა შესვენებაზე ვარ და დაგირეკეთ მომენატრე ბუს
-მეც მომენატრე არ ჩამოხვალ?
-ჩემმა ძამიკომ კატეგორიულად გამაფრთხილა არ ჩამოხვიდეთო
-ოჰ მაგას ვინ ეკითხება ნეტა
-რაო?- მიშომ გამოხედა ეგრევე გაბრაზებულმა
-კაი არ გინდატ კონფლიქტი მაინც ვერ ცამოვალ ყველა ბათუმშია მარტო რა მინდა მანდ
-ვაა ვერ მოითმინეს ხო? დემეც წავიდა?
-კიი
-გაბრაზებული იყო იმ თავის სატრფოზე და მოხია
-ვინაა როგორ მაინტერესებს ის გოგო
-ჭორიკნებო გეყოთ ახლა სხვისი საქმის გარჩევა რა თქვენი საქმე ეგაა შენ პაციენტებს მიხედე ქალბატონო შენ კიდე მოდი ჩემთან
-უიმეე უჟმური როდის ვჭორაობ უბრალოდ მაინტერესებს ვინაა დემეტრე დევდარიანის რჩეული
-და რა იცი რომ რჩეულია იქნებ უბრალოდ დააინტერესა
-არ გვინდა მაგაზე ლაპარაკი ყველაფერს დრო გვიჩვენებს. მამიკომ მოგიკითხათ გირეკავდათ წუხელ მაგრამ გათიშული გქონდათ და აღარ დარეკა მერე . გავახსენდე იქნებ თვითონო და დაურეკე ყმაწვილო
-დავურეკავ ხო დღეს თან გასვლითი დღე გვაქ და
-რა იყო საწოლი დაამტვრიეთ? იცოდე ჩემს ოთახს არ გაეკაროთ
-მარიაამ!
-წავედი გკოცნით მენატრებით მალე დაბრუნდით რაა
-ვნახოთ
-არაფერსაც არ ვნახავთ ვბრუნდებით სექტემბერში
-სამსახურში არ გავიდე?
-მაგაზე მერე ვილაპარაკოთ დაემშვიდობე ახლა მულს და მოდი გაცივდა საჭმელი
-კაი მარუ კარგად
-გკოცნი ბუს მიყვარხაარ
-მეც ჩემო ცხოვრება
ისაუზმეს მერე ერთად მიალაგეს ყველაფერი . მოწესრიგდნენ და სვანეთის ქუჩებში სეირნობა დაიწყეს. უამრავი ფოტო გადაიღეს , ბევრი იხეტიალეს და დარლილები დაბრუნდნენ შინ.
მარიამი კვირა დღეს ისვენებდა ამიტომ შაბათ კლუბში წასვლა გადაწყვიტა. თათულის დაადგა და მასთან ერთად წავიდა . ნაცნობებს შეხვდნენ და მათთან ერთად იყვნენ როცა აკო გამოჩნდა , თათულის ისეთი ბედნიერი გამომეტყველება ჰქონდა მარიამმა უჩქმიტა
-მიდი ნახე ახლა არ გამაგიჟო არ დაიწყო წაკბენები -უცებ უჩურჩულა და თავად მოეხვია აკოს
-აკუნა როგორ ხარ? როდის ჩამოხვედი
-კარგად მარ შენ როგორ ხარ? გუშინ ჩამოვედი
-მეც კარგად მოდი დაჯექი
-თუ არ შეგაწუხებთ?- თათულის შეხედა და გაიღიმა
-არ შეგვაწუხებ- მარიამმა თავის ადგილას დასვა თათულის გვერდით და თავად მეზობელი მაგიდიდან მოიპარა სკამი და მათ გვერდით დაჯდა- ველას იცნობ ?
-კი ვიცნობთ ერთმანეთს შორიდან
-ჩემი კლასელები ვის არ იცნობენ
-თათუ ვიცეკვოთ?- ერთ--ერთმა მათგანმა კვლავ შესთავაზა თათულის ცეკვა და ისიც დასთანხმდა მაშინვე . აკო უყურებდა და ბრაზი იოყრობდა
-განგებ მიკეთებს ხო?
-სად დაიკარგე აბა გადარიე გოგო
-ეტყობა როგორი გადარეულიცაა
-რატო ხარ ბიჭო ბრმა? და საერთოდ როდის ეტყვი რომ გიყვარს?
-ასე თუ გააგრძელებს ჩემს წამებას არასდროს არ ვეტყვი და მერე მიეტმასნოს ვისაც უნდა
-ოჰ ისე ამბობს ვითომ გაუჭირდება და არავის მოეწონება შენ მე გითხარი გონებას უხმე და თვალები ფართოდ გაახილე-მეთქი . წამოდი ახლა მეცეკვე დამიბუშდა ფეხები ამდენი ჯდომით. მთლა შუა ცეკვის დროს ნუ მიმატოვებ - როგორც კი ცეკვა დაიწყეს მაშნვე უთხრა სიცილით
-როგორ არის წყვილი?
-გადასარევად მგონი მართლა ორი თვით დარჩებიან
-ნუ თითქმის ორი თვით მერე თათას სამსახური?
-არასდროს მოსწონდა მიშოს ეგ სამსახური თავისთან გადაიყვანს დარწმუნებული ვარ
-გიჟია შენი ძმა
-ვიცი მგავს -გაიცინა და დატრიალდა - მიდი ახლა იცეკვეთ მე და თემო გავალთ- უცებ გამოსტაცა ბიჭს თათული და აკოს მიუყვანა
-სად .. რა -თათული გაბრაზებული უყურებდა
-წავედით ჩვენ შენ დარჩი აკო წამოგიყვანს ხო აკუნა?
-მარიამ - აკოს ხელებიდან დასხლტომა მოისურვა მაგრამ ქალბატონი გაექცა აკომ კი უფრო მაგრად აიკრო სხეულზე- გამიშვი შენი ტორები არ მინდა ცეკვა
-კარგი მე მინდა - უღიმოდა და ისე უყურებდა ამით სულ აგიჟებდა თათულის
-რატომ ?
-რა რატომ -ისევ ღიმილით უთხრა რომ მიხვდა რას მართებდა თათუს
-რატომ მიღიმი ასე გამაბრუებლად და საერთოდ რა გინდა ჩემგან?
-ყველაფერი მინდა მთლიანად შენ მინდიხარ -ჩურჩულით უთხრა და მის ბაგეებს დასწვდა. მონატრება უფრო მძაფრად იგრძNო და კოცნა გააღრმავა. როცა მოშორდა ხელი ჩაკიდა და გასასვლელისკენ წაიყვანა. თათულიც გათიშლი მიყვებოდა უკან და პროტესტის გრძნობა არ უჩნდებოდა . მანქანაში მორჩილად ჩაჯდა და ხმაც არ ამოუღია როცა მანქანა დაძრა ბიჭმა. უბრალოდ უყურებდა აკოს და თვალებით უღიმოდა
-რატომ არაფერს მეუბნები
-რა გინდა რომ გავაკეთო ვყვები შენს ნებას
-არაფერზე შემეწინააღმდეგები?
-აზრი არააქ ვიცი მაინც მაჯობებ
-ასე მარტივად მნებდება მაჭავარიანის ქალიშვილი?
-შენ დიდი ხნის წინ დამნებდი ახლა ჩემი ჯერია
-ჩემი თავდაჯერებული ანგელოზი -გაიცინა და ხელზე აკოცა . მალე გაჩერა მანქანა . ორივე გადავიდნენ მთაწმინდაზე იყვნენ და მთელს თბილისს უყურებდნენ ხელისგულივით გადაშლილს მათ თვალწინ . ცოტახანს დუმდნენ შემდეგ თავისკენ შეაბრუნა აკომ ხელები მის ხელებს ჩაჰკიდა და დაიწყო
-ამის თქმას ჯერ კიდევ იმ ღამით ვაპირებდი როცა ის ქალი გამოჩნდა და გონება აგირია შენც გაგულისებულმა დაუჯერე და მას მერე მოსვენება არ მაქ. ყოველი დღე ტანჯვაა იმის შიშით რომ ჩემზე გაბრაზებული სხვას შეიყვარებ და სამუდამოდ დაგკარგავ. ვიცი მოვკვდები შენს გარეშე რადგან გაღმერთებ მიყვარხარ მაჭავარიანის ქალო და მინდა მთელი ცხოვრება ჩემთან იყო სიგიჟემდე მიყვარხარ
-იცოდე მოგკლავ ...... მოგკლავ რომ მიღალატო და ოდესმე ჩემს გარდა იგივე გრძნობით შეხედო , არ ვაპატიებ ამ გულს ისე ძგერდეს სხვისი მიახლოებისას როგორც ჩემი მოახლოებისას ძგერს - მშვიდად უთხრა და ხელები მის სახეს შეახო- მიყვარხარ ექიმო . იმ დღიდან მიყვარხარ როცა პირველად კლინიკაში დაგინახე , შენი თითოეული გამოხედვა, გაღიმება მიყვარს მას შემდეგ
-ჩემი ფერია . ჩემი ცხოვრება - ბედნიერებით სავსემ აღარ იცოდა სიხარული როგორ გამოეხატა ხელში აიტაცა გოგო , კოცნიდა და ატრიალებდა-მიყვარხარ.. მიყვარხარ . მიყვარხარ
.....
შუაღამით ამღერდა მარიამის მობილური და ნახევრად მძინარემ უპასუხა
-რა გინდა ბიჭო ხომ დაგიტოვე ის გოგო კიდე თუ ერთად არ ხართ დედას გეფიცები დაგბრიდავ
-მარიამ შენ ხარ? რა ხმა გაქ გოგო
-ნუ დამცინი იდიოტო
-კარგი ხო მიყვარხარ და ნუ მიბრაზდები ვიფიქრე გავახარებ ახალ ამბავს ვეტყვი-მეთქი შენ კიდე მიბრაზდები
-რა ამაბავს ერთად რომ ხართ ვიცოდი იქედან რომ მოვდიოდი მაშინვე
-აბა გცოდნია ყველაფერი და ტყუილად გაგაღვიძე მაშინ ბოდიში
-მართლა უთხარი ბიჭო? ვაიმე როგორც იქნა დაადგათ საშველი რა ბედნიერებაა ამას რას მოვესწარი ღმერთო. პირველ ბავშვს როგორც ხანუმა მე ვნათლავ იცოდე ეს წესია ყველა წყვილს ვის შეუღლებაშიც წვლილი მიმიძღვის რომელიმე ბავშვს ვუნათლავ შვილი თუ არ მეყოლება ნათლულებმა მაინც რომ გამიხალისონ ცხოვრება
-გიჟი ხარ ნამდვილი და მთელი ცხოვრება მადლობელი ვიქნები შენ რომ არა არ ვიცი რა მეშველებოდა ხო და კიდევ ჩემს მარიამს მოგანატლიებ შენ
-ოჰ ეს უკვე კარგიაა და სულ ბიჭები რომ გაგიჩნდეტ მერე?
-არა „ატვეჩაი“ ვარ გოგო გვეყოლება
-კარგი ვიმახსოვრებ იცოდე წადი ახლა შემეში მეძნება ხვალ გნახავთ გვრიტებო მესტუმრეთ მარტო ვარ სახლში დედა მივლინებაში მიდის“დაქალუშკებთან“ ერთად სავაჭრო ცენტრში დილას რომ წავა შუაღამით დაბრუნდება. მამა ამ საღამოს წავიდა სადღაც საქმეზე და მარტო ვარ
-კარგი ვიღებ მოწვევას . ძილინებისა მარიკუნა
-ძლინებისა აკუნაა- გაიცინა მობილური ბალიშის ქვეშ დადო გაბედნიერებულმა ჩაიკრა ბალიში გულში როგორც ჩვევია , სიცხისგან შეწუხებულმა ის თხელი პლედიც მოიშორა ფეხები “გაჩაჩხა’’ და დაიძინა.
მთელმა თვემ მშვიდობიანად ჩაიარა მარიამი ირგვლივ გვრიტებს ხედავდა უკვე მომრავლებული რაოდენობით და მათთან ერთად ტკბებოდა ცხოვრებით. როგორც ოველთვის მარტოობას ვერ გრძნობდა და მხოლოდ სამსახურზე და მეგობრებზე ფიქრობდა. მიშიკომ მაინც ვერ გაძლო ოჯახის და მეგობრების გარეშე და დროზე ადრე დაბრუნდნენ თბილისში. მარიამი ხმაურმა გააღვიძა და როგორც კი მოსაუბრეებს შორის მიშიკოს ხმა ამოიცნო ფეხზე წამოფრინდა და კიბეები ჩაირბინა
-ჩემიი ძამიკოოო როგორ მომენატრეეე - შეახტა ზედ სრული ამ სიტყვის მნიშვნელობით და ლამის წააქცია ბიჭი. ბევრი აკოცა და ჩაეხუტა- მომენატრე
-მეც მომენატრე ჩემო გიჟო გოგო - ხელი მოხვია დაიკოს და აკოცა-ჩამოდი ახლა მომწყდა წელი
-ჩემიი თათუუ რა იყო შენ კიდე არ გაბერილხარ?
-მარიამ მაშნვე რატო გადადიხარ გაბრაზებაზე? - თან ეხვეოდა თან ბურტყუნებდა- მომენატრე ჩემო გოგო
-მეც მეც მეც - იმდენჯერ აკოცა ლოყები დაუწითლა რძალს - თქვენი ოთახი მზადაა ბარგიც გადმოვიტანეთ ახლა ამათ მიამატებთ და ყველაფერი მზად იქნება
-ვიცი მითხრა თათულიმ
-ის სადაა მართლა მოკლედ რაც ერთად არიან მარტლა აღარ შორდებიან ერთმანეთს კიდევ კარგი საავადმყოფოში არ მიყვება ოპერაციებზე თორე რა გვეშველებოდა
-ჩემზე ამბობს ეს გადარეული ხო?- თათული შემოვიდა თან დას მოეხვია თან მარიამს გახედა- მერე რას მაჭანკლობდი დავეტეოდი ჩემთვის და აღარ ვიქნებოდით ერთად
-ღმერთმა მე კუბიდონის როლის შესასრულებლადაც მომავლინა და ვალია ჩემი
-გადარეულო
-არ ვარ მე გადარეული ეგრე რომ მეძახით სულ მეშნია რომელიმე ჩემს პაციენტთან რომ თქვათ ხომ დავკარგე რეპუტაცია ხალხს მშვიდი, გაწონასწორებული , დინჯი ქალი ვგონივარ
-ხარ კიდეც უბრალოდ ჩვენთან ვერ იკავებ ემოციებს
-ჩემი დაკარგულები - მაო შემოკუსკუსდა და მოეხვია ორივეს- როგორ მომენატრეტ ბავშვებო რომ იცოდეთ
-მეც მომენატრე დე - მიშო მოეხვია დედიკოს და ტკბილად აკოცა
-დაგვიბრუნდა გვრიტები?- ირაკლი შემოვიდა და რძალს მოეხვია -როგორ ხარ რძალო? რო არ გიტრ.. ეს
-არაა - გაიცინა და მოეხვია მამამთილს
-ძალიან კარგი იცოდე მითხარი რო რამე
-წავიდე ახლა სახლიდან თუ რა გავაკეთო - გაიცინა მიშომ და მოეხვია მამიკოს - როგორ ხარ ლომო ?
-რაღა ლომი დავბერდი კაცი 46 წლის ვხდები ორ დღეში
-მართლა?- აკოს გაუკვირდა ისე კარგად გამოიყურებოდა ბატონი ყიფიანი მითუმეტეს ქალბატონი ყიფიანი - შანსი არაა
-აბა ბიძიკო ეს ბავშვები ბაღიდან კი არ მომყოლია
-ასეა გენაცვალე რომ გივლიდა მთელი 25 წელი ცოლი კარგად მაგის დამსახურებაა ეგ
-მოვლას რას ეძახი შენ გააჩნია- ირონიულად გაუცინა ცოლს აი ისე როგორც აგიჟებდა მთელი ამ ხნის მანძილზე და თვალი ჩაუკრა
-ამათი ჟღურტული მაგიჟებს მე - მარიამმა გაიცინა და ხალათი შეიკრა- დღეს მგონი გაწვიმდება როგორც იქნა ცოტა აგრილდეს იქნებ
-სამი დღე წვიმებია სვანეთში მეწყერი იყო მოსალოდნელი და მალევე წამოვედით მინდოდა შენს დაბადებისდღეზე აქ ვყოფილიყავი
ბარგი აიტანეს საძინებელში შემდეგ ერთად ისაუზმეს , ისაუბრეს და დასასვენებლად ავიდნენ ოთახებში. საღამოს კოკისპირულად წვიმდა ლამის ცა ჩამოიქცა , მარიამს ყოველთვის უყვარდა ასეთ ამინდში თბილად ყოფნა და ძილი , ახლაც სცადა დაძნება მაგრამ ვერაფრით მოისვენა . საშინლად მოუნდა გარეთ გასვლა გიჟს რა დააკავებდა ღია ჯინსის შარვალზე შავი მაისური გადაიცვა , სპორტული მოსაცმელი მოიცვა კაპიუშონი წამოიფარა ფეხზე ბოტასები მოირგო საფულე , მობილური და მზად იყო .
ქუჩაში სეირნობდა ქოლგით ხელში მაშნ როცა უკვე ყველას თავი შეეფარებია შენობებისთვის ან ახლა მირბოდნენ მთლად რომ არ გაწუწულიყვნენ. ასეთი მაღალი ტემპერატურის შემდეგ წვიმის წვეთებს მთლიანად დაესველებია ბეტონი და სვიმის სურნელი იდგა ირგვლივ ზაფხულზე გიჟდებოდა მაგრამ მსგავსი ამინდებიც ძალიან უყვარდა. ქოლგის ტარებაც მობეზრდა გზაზე გადადიოდა როცა ძირს დაწია წამში გაისმა მანქანის ძრავას ხმა დიდი სისწრაფით მოქროდა მანქანა მოსახვევში სწრაფად შემოუხვია სიმშიდე დაარღვია . მარიამმა ძლივს მოსაწრო ნაბიჯის გადადგმა რომ არ შეჯახებოდა მანქანა მძღოლის სილუეტიც კი შენიშნა უფრო სწორედ მისი თვალები თითქოს ნაცნობი მაგრამ დიდი ხნის წინ დავიწყებული კვლავ რომ აღუძრავდნენ დავიწყებულ გრძNობებს , ჯერ არ განცდილ სრულიად ახალ გრძNობასაც შეეპყრო . გზა განაგრძო ამჯერად უკან ბრუნდებოდა მაგრამ თვალები რატომღაც ვერ დაივიწყა .
სახლში შესულმა ჩუმად აირბინა კიბეები , სველი მოსაცმელი იატაკზე დააგდო დანარჩენი სამოსიც მას მიაყოლა პიჟამოს შორტი და მაისური აიღო სააბაზანოში გავიდა ჯაკუზი აავსო და შიგ ჩაწვა. სასიამოვნო სურნელი უღიტინებდა ცხვირში თვალებმინაბულს და მშვიდად ისმევდა ქაფიან თითებს ხელზე . როცა მროჩა ნებივრობას პიჟამა ჩაიცვა თმა გაიშრო საყვარელი ლოზიონი წაისვა იასამნის სურნელით და საწოლში შეწვა მართალია ჯერ კიდევ არ იყო ძილის დრო მაგრამ აბა ამას რას გაუგებთ მოუნდა დაწოლილიყო სრულიად მარტო , თბილად და ეცქერა ხედისთვის საიდანაც კარგად მოსჩანდა თუ როგორ ეხეთქებოდა წვიმის წვეთები მინას შემდეგ კი ივლევდნენ გზას სხვადასხვა მიმართულებით. უკვე სიზმრების სამყაროში მიფრინავდა როცა ოთახის კარი გაიღო მალე კი საწოლში თათუ შეუწვა და მოეხვია
-მოვიდა მიშუნა -როცა გაეღვიძა ეგრევე ხმა მოესმა და გავარდა
-ოჰ მიშუნა მოსულა თურმე მიშუნა
-ნუ იცინი გადარეულო - ხელზე უჩქმიტა და ქმრის შესახვედრად წაცუნცულდა -მიიშ - ყელზე ჩამოეკიდა და აკოცა
-ხელზე რა გჭირს- მარიამის ხმაზე მოშორდა ქმარს და ახლაღა დაინახა დასისხლიანებული ხელები
-მიშო რა დაგემართა
-არაფერი !
-მამა სადაა?
-მოდის მალე მოვა - თქვა და დივანზე დაჯდა- მომიტანეთ რა რამე რო მოვიწმინდო
-იჩხუბე?
-უნდა დამტუქსო ახლა?- ისე საყვარლად ახედა თათამ მაინც ვერ შეიკავა თავი და შეკრული წარბები გახსნა-მოდი ჩემთან- ხელი მოხვია ცოლს და გულზე მიიხუტა - მიყვარხარ და ხო იცი რომ იყოს რამე სერიოზული გეტყოდი უბრალოდ პატარა შეკამათება მოგვივიდა ერთ ბიჭთან რა
-კარგი მჯერა -აკოცა და ხელზე დახედა- ძალიან გტკივა?
-არა შენ თავს ვფიცავარ თუ მაკოცებ კიდე ერთს ვაფშე აღარ ამეწვება
-აბა ჩემი მალამო რა საჭიროა რას დამარბენინებთ ტყუილად
-მოდი გოგო აქ ! -მომე მე გავაკეთებ
-ოჰ როგორ უწევს რძალი ტონს ერთი ნახეთ რაა
-დედა სადაა?
-ლელასთან წავიდა
-კარგი
ხელი გაუსუფთავა თათამ მერე მალამო წაუსვა და შეუხვია. გვიან ყველანი ერთად იყვნენ ვახმშობდნენ შემდეგ მაო და თათა ალაგებდნენ მარიამი ირაკლისთან და მიშოსთან გავიდა აივანზე
-აბა გისმენთ- სკამზე დაჯდა და შეხედა მამა შვილს
-რას გვისმენ კუდრაჭა?
-მამა!
-კარგი ხო არაფერია სერიოზული მართლა
-და ამ ლაწირაკს ურეკავ არაფერი სერიოზულის გამო შენ ირაკლი ყიფიანი? მაგით მე მაბოლებ მამა?
-მოკლედ რა ამას ხომ ვერაფერს გამოაპარებ მეთქი არაფერი მკითხა გადავრჩითქო და მოგასვენებს?
-მიშიკო ნუ მაბრუებ თქვი რა ხდება ამჯერად ვის ეჩხუბე
-ახვლედიანი დაბრუნდა
-ვინ? ეგ ხომ წავიდა დიდ ხნის წინ
-ხო მაგრამ დაბრუნდა
-და ეგრევე იჩხუბეთ? ხო მაგრამ მაგ ბიჭთან ხომ შენ არ გქონდა პრობლემა მამა?
-მე არც ახლა მაქ პრობლემა
-ვერ გავიგე
-მოკლედ მამას კომპანიაში აქ რაღაც პრობლემა ის ჩვენი მეწილე ლადო რაღაცეებს ჩალიჩობდა თურმე მამამ გაუხურა და ახლა მაგარ გაჭედილშია მაყუთი ჰქონდა მოტეხილი და აზრზე არაა ის ვირთხა როგორ გაიქცეს ისე რომ ფული შეირჩინოს
-და დრო რამდენი მიეცი მამა?
-ერთი კვირა თუ არადა წავა ციხეში ხომ იცი მე ქუჩურ გარჩევებს შევეში
-კარგი და ამას რა ახტუნებდა ხელები გექავებოდა?
-მე ის არ მიცემია მამას რომ შევხვდი მერე ერთი ორი სი.. შემხვდა ვიღაც გოგოს აწუხებდნენ და გავუერთიანე თავ ყბა მერე ახვლედიანი გამოჩნდა მის უბანში ვიყავი და მაგ პონტში. ძაან ისე შემხვდა რაღაცაზე ეჩქარებოდა აშკარად უბრალოდ მომესალმა ცივად მომიკითხა ის პაცანები გააქრო იქედან და მოხია .
-ხოო კარგი გასაგებია ყველაფერი მადლობთ ინფორმაციისთვის ახლა წავედი დავიძნებ თორე რამდენჯერაც დავწექი იმდენჯერ გამაღვიძა ვიღაცამ ხვალ კიდე სამსახურში ვარ
-აღარ ამთავრებ? მიიწურა აგვისტოც
-არა გადავწყვიტე გამოცდები ჩავაბარო და მთავარ ექიმად დავიწყო მუშაობა
-აბა დიდი პასუხისმგებლობაა ჯერ ცოტა შევეჩვევი და შემდეგო
-მივხვდი რომ შევძლებ თან ბატონი თემურიც დამეხმარება
-კაი მა როგორც შენ გინდა დარწმუნებული ვარ იცი რასაც აკეტებ - ირაკლიმ შვილს აკოცა და ზემოდან დახედა- როდის გაქ მა გამოცდა
-ზუსტად არ ვიცი ერთ-ერთი ექიმი მიდის და მის ნაცვლად შტატი თავისუფლდება -ფეხისწვერებზე აიწია მამიკოს აკოცა შემდეგ ძამიკოს და საძინებელში შევიდა .
თათული მალე შეეჩვია ყიფიანებთან ცხოვრებას, მაოს დამხმარე გამოუჩნდა აბა ქალიშვილის ყოლას ვერასდროს აღიქვავდა მარიამი არასდროს არაფერში ეხმარებოდა ახლა კი თათა ტრიალებდა დაუღალავად . მარიამი გამოცდებისთვის ემზადებოდა მალე გავიდა და ჩააბარა კიდეც უკვე მთავარი ქირურგი გახდა და ბედნიერებისგან ცას ეწია. სურვილი რომელიც მთელი ცხოვრება ჰქონდა აუსრულდა ყოველთვის ამბობდა როცა ექიმი გავხდები მაშინ დავიწყებ ცხოვრების შეცნობას და იქნებ სამსახურის გარდა სხვა რამეც დავინახოო. მაგრამ მცდარი აღმოჩნდა მისი სიტყვები უკვე იმდენი სამუშაო ჰქონდა ღამეც კი ვერ იცლიდა მთელი თვე დასაძნებლად შეირბენდა სახლში და უკან ბრუნდებოდა. ხანაც გადაუდებელი ოპერაციები იყო და საერთოდ ვერ მოდიოდა სახლში . როგორც იქნა ორი დღე სასვენება ჰქონდა და მიუჯდა თათუს გვერდით რომელიც ჩაფიქრებული იჯდა და ყავის ფინჯანს თითებს უსმევდა
-თათუუ რა გჭირს?
-რამე მითხარი?
-რა გჭირს შენ კიდე რამე ამოგეკვიატა და იმაზე ფიქრობ?
-არა არაფერი მიშო წავიდა სადღაც და
-მატყუებ?
-არა გეფიცები მართლა დილიდან გასულია და ვერ გავიგე სადაა ბიჭებიც მასთან ერთად არიან ნეტა?
-თოკომ მითხრა დემეტრესთან ავდივართ რამდენი ხანია არ გვიქეიფია ბიჭებსო და ალბათ სვამენ
-მარტო სასმელს დაჯერდებიან ვითომ?
-შენი ქმარი დასჯერდება და სხვები არ ვიცი
-უნდა დავურეკო თუ არ მიპასუხა არ დამენახოს მობიულური აიღო და დაურეკა მარიამი სიცილს ვერ იკავებდა
-ჩემი ეჭვიანი რძალუკა
-სად ხარ მიშო?
-დემეტრესთან ვართ ბიჭები რა ხდება სიცოცხლე?
-მარტო ბიჭები ხართ?
-ეჭვიანობ ციცქნა?
-კითხვაზე მიპასუხე !
-მაჭავარიანის ქალო ვგიჟდები შენს ეჭვიანობაზე იცი?
-მიშა!
-არა რა მარტო ბიჭები იცი რამდენი ნაშები არიან მინდა გითხრა შესანიშნავი ტრუსები აცვიათ და არაჩვეულებრივი მკერდი აქვთ კარგადაც ცეკვავენ აი ერთი მეძახის მოდი შე ჩემა დალიეო - ლუკას ხმა გაისმა მობილურში და თათას გაეცინა
-გიჟი ხარ კაი წავედი და ჭკვიანად ბევრი არ დალიო იცოდე დაგირეკავ და მიპასუხე ბიჭები მომიკითხე ნუ დაიკარგეთთქო უთხარი მარიამიც გაბრაზებულიათქო ეგეც უთახარი
-გადავცემ დედოფალო
-მთვრალი ხარ უკვე ხო?
-რაღა დაგიმალო და ხო შენი სიყვარულით ვარ მთვრალი- ისე უთხრა თათუს ღიმილი არ მოშორებია სახიდან-ჩემი ტკბილი გოგო მიყვარხარ
-მეც... მეც მე ც
-თქვენ რომ გიყურებთ ვთბები
-აბა ვინმეს შენა რ იკარებ ახლოს და ვინ გაგათბობს
-მულს როგორ მელაპარაკები გოგო
-კარგი რა მარიამ 24 წლის ხარ და შეყვარებული არ გყოლია მეტიც არასდროს გითქვამს რეალურ ბიჭზე ჩვენს ირგვლივ რომ მოგწონს თუ აღნიშნავ რომ ლამაზია ისიც იმიტომ რომ მეგობრულად უყურებ და მგონი ლეზბოსელი ხარ იცი?
-რატო გოგოებზე ვამბობ ხოლმე რომ ლამაზები არიან?
-არა არც ეგ გითქვია რომ არ ვიცოდე როგორი თავმდაბალი ხარ მეგონებოდა განგებ არ აღნიშნავ ვინმეს სილამაზეს
-რატო არ ავღნიშნავ უბრალოდ ყველას მეგობარივით ვუყურებ რა ვქნა არ გამოცენილა ჯერ არავინ ვინც ამაფორიაქებს და მაგრძნობიებს რომ ისე უნდა შევხედო როგორც კაცს და არა ძმას
-ღმერთო გამოუგზავნე ამას ერთი ბიჭი რა იქნება თორე დამრჩება დაქალი გაუთხოვარი და როგორ გავუძლო შინაბერა მულს მთელი ცხოვრება ეს ახლა როგორი მწარეა და უკაცობა სულ გააგიჟებს
-რა იყო შენ გავიგეთ რა ხილია და გადავედით გვანცას ჭკუაზეო?
-ნუ ახლა რაც მართალია მართალია და რა ვქნა? - ტუჩები მოიკვნიტა და გადაიკისკისა მარიამის შეწუხებული სახის დანახვისას
-წავედი მე უნდა დავისვენო შენი ნერვები არ მაქ დაძაბული თვეები მელოდება წინ ზამთრამდე ვერ დავისვენებ მერე მთელი ორი კვირით ვისვენებ იმის გამო რომ ზაფხულშიც არ ამიღია შვებულება
-ვაიმე სასწაული როგორც იქნა
-ჯერ რა გიხარია სამი თვე წინაა-წამოდგა და ლასლასით წავიდა საძინებლისკენ როცა თათას ხმამ გააჩერა -მარიამ ხვალ წამოგყვები რა
-სად წამომყვები
-საავადმყოფოში მინდა ანალიზები გავიკეთო ,გინეკოლოგთანაც მივალ
-თათ
-ვიცი ხომ ადრეა ნერვიულობა მაგრამ უნდა ვიცოდე ხშირად დაგვიანებულია ხოლმე მკურნალობა მინდა ადრევე მივიღო ზომები ხომ მიმყვები?
-მიშოს არ ეტყვი?
-ხომ იცი არაფერს ვუმალავ ველაპარაკე ამ საკითხთან დაკავშირებით და გაგიჟდა შენ რა აზრები გაწუხებს თურმე ამიტო ხარ ასე მოწყენილიო გამიბრაზდა მითხრა ამოიგდე თავიდან ეგ აზრიო
-მართალია თათ მაგრამ ისე წავიდეთ მეც ჩავიტარებ გამოკვლევებს ყველა ქალს სჭირდება ექვს თვეში ერთხელ გამოკვლევებზე მისვლა დაზღვევის მიზნით
-კარგი
-ჩემი გოგო - ჩაეხუტა და აკოცა -როგორ მიყვარხარ გაიღიმე თორე გცემ
-ეგრე რომ მიყურებ ვერასდროს ვიკავეშებ სიცილს . მეც წამოვალ დავიძინებ
-შენთან დავიძინებ რა ამაღამ - მარიამმა თვალების ჟუჟუნი დაიწყო რა თქმა უნდა თათამ შეიპატიჟა და ერთად დაიძინეს როგორ ადრე ჩვეოდათ ისე იყვნენ მიხუტებულები ერთმანეთზე შუაღამით დაბრუნებულ მიშიკოს შუაში ჩაწოლის საშუალებაც არ მისცეს ამიტომ მონატრებულ დაიკოს ჩაეხუტა ზურგიდან და ხელით გადასწვდა ცოლს .
მეორე დღეს ერთად წავიდნენ გამოკვლევებზე მარიამი ისე იქცეოდა სულ სიცილ კისკისში გალიეს დრო , შემდეგ კაფეში დასხდნენ ცოტა ისაუბრეს და კვლავ დაუბრუნდნენ ჩვეულ მდგომარეობას.
-სად იყავი თათ?
-საავადმყოფოში
-რატომ?
-ისე გამოკვლევებზე მე და მარიამმა ჩავიტარეთ დაგიჩხვლიტეს ვენა?- მაისური აუწია და აკოცა - ჩემი ტკბილი ორი დღით წასვლა მიწევს მამაჩემთან ერთად
-აუ რატოო
-საქმეა ძალიან მნიშვნელოვანი შენ თავს ვფიცავარ რომ შემეძლოს დავრჩებოდი - ხელი მოხვია წელზე და აკოცა - გემრიელო -ტუჩებს უკოცნიდა და ჩურჩულებდა მაისური გადააძრო და საწოლზე დააწვინა კოცნიდა თან თავადაც იხდიდა მაგრამ ვინ აცადათ . თათას მობილური ამღერდა და მაშნვე უპასუხა როცა გაკრეჭილი მარიამის ფოტო დაინახა . სუნთქვააჩქარებულმა ძვლივს დაილაპარაკა მიშო ისევ უკოცნიდა ყელს და შარვლის შესაკრავს უხსნიდა
-გისმენ
-რა ხმა გაქ.. არ დავეძებ მოშორდი მაგ გადარეულს არ შიეძლება ჯერ ცოდოა ბავშვი -უცებ მიაყარა ისეთი ბედნიერი იყო მაზეც ეტყობოდა. თათა უცებ მოშორდა მიშოს და ოთახში ხტუნვა დაიწყო
-გაიმეორე გაიმეორე არ მჯერა მიდი გთხოვ მარიამ გემუდარები
-ფეხმძიმედ ხააარ მალე მამიდა გავხდები ბავშვი ძალიან პატარაა დაახლოებით ორი კვირის და იცოდე ფრთხილად იყავი სახლში მალე მოვალ ახლა ოპერაციაზე შევდივარ და არ ვიცი როგორ გავჩერდე შეიძლება სხვას გადავაბარო და გამოვვარდე არ უთხრა გემუდარები ჩემს მოსვლამდე
-კარგი ისედაც არ ვაპირებდი ჯერ მიყვარხარ მიყვარხარ
-მე უფრო ჩემო მომავალო გიპუცა ვაიმეე ხალხო მამიდა ვხდებიიი ჩემ გიჟ ძმას და დაქალს შვილი ეყოლებათ ვაიმეეე არ მჯერა თამუნია გოგო
-ეგ ვინაა
-ანალიზატორი - გაიცინა -წავედი მაგვიანდება
-სად გამექეცი გოგო რა უნდოდა მაგ გიჟს ?
-მიყვარხარ მიყვარხარ მიყვარხარ -ზმოედან მოექცა და ტუჩები დაუკოცნა მერე ჩაეხუტა და გაიტრუნა-სულაც არ გყავს ავადმყოფი ცოლი
-რა თქვი?
-დილას რომ მითხარი როჩვენებები გაქო არ მაქ სულაც არ ვარ გიჟი და ავადმყოფი
-ოჰ მე გიჟი მეგონე - ხელები მოხვია და აკოცა
-წავედი საქმე მაქ არსად გახვიდე რაღაც საქმე მაქ სავახშმოდ არ დასხდეთ ცემამდე- უცებ გადაიცვა მაისური და წავიდა. მიშო გაკვირვებული უყურებდა ვერ მიხვდა რა ჭირდა . მალე ქვემოთ ჩავიდა ყველა ელოდა თათას და მარიამს . ქალბატონები ერთად შემოვიდნენ ჩახუტებულები მოდიოდნენ და იცინოდნენ მარიამს პატარა პარკი ეჭირა ხელში
-საღამომშვიდობის ოჯახო - ყველას ჩაეხუტა და გაიცინა
-რა ხდება თათუ?
-ახალი ამბავი მაქ ოღონდ ჩემები მოვლენ ჯერ
-მოდიან უკვე გიომ დამირეკა და მე არ მეტყვი?
-გეტყვი რა თქმა უნდა
-მერე როდის
-რომ მოვლენ აი მოვიდნეენ - კარის გასაღებად მიდიოდა მარიამმა გააჩერა თავად წავიდა სტუმრების შესაგებებლად ნათია, გიო და თათული მოვიდნენ
-საღამომშვიდობის როგორ ხართ?
-ვაა მარიამ შენ სახლში ხარ? რა ხდება ასეთი?
-წამოდით და გეტყვით თათა
-თათა ნუ მანერვიულებ მითხარი რამე ან გამომეყველება მაინც შეცვალე - მიშო უკვე ნერვიულობდა ასეთს რომ უყურებდა თათას წარბი ვერ გაახსნევია - ფერია , გაიღიმე გთხოვ გული მისკდება ასეთს რომ გიყურებ ჩემო დედოფალო
-თათა გეყოს ნუ მიწამებ ძმას
-ახალი ამბავი მაქ ძალიან მაგარი ამბავი რომელიც ყველაფერს შეცვლის ჩვენს ცხოვრებაში უფრო მხიარულს და ხალისიანს გახდის და მამიკო მართლა ხელის გულზე მატარებს უკვე- მიშოს შეხედა პატარა ბავშვივით უმზერდა თვალები უბრწყინავდა. მიშოს ფერი დაეკარგა გაშრა გაფითრდდა თათას მუცელზე გადაიტანა მზერა თან უსმენდა მის ჭიკჭიკს- მთელი ცხრა თვე ჩემი მოთხოვნების შესრულება მოგიწევს მამიკო ნუ თუ ჭირვეული ვიქნები
-ჩემი სიცოცხლე ჩემი ბედნიერება მამა გავხდები.. მამა გავხდები - თათას ფეხებთან დადგა მუხლებზე და მუცელზე მოეხვია ცოლს კოცნიდა და ჩურჩულებდა ხმა წართმეული -აქ ხარ პატარავ? სულ ციცქნა ხარ ხომ ? ძალიან მიყვარხარ ჩემო ცხოვრებავ
-ჩვენც გვიყვარხარ მამიკო- თათა მოეხვია და შემდეგ აკოცა
ყველა გახარებული იყო ახალი ამბით სიხარულს ვერც გამოხატავდნენ ბოლომდე. მარიამი იმ დღის შემდეგ ყოველ საათში ურეკავდა თათას მგონი იმაზე მეტად ღელავდა ვიდრე თავად ფხმძმე . აკონტროლებდა ვიტამინების მიღების გრაფიკს , კვებას მოკლედ ყველაფერს და თავს ევლებოდა რძალს . ყველაფერი არაჩვეულებრივად იყო ყიფიანების დიდ ოჯახში , სიმშიდეს დაესადგურებინა ირგვლივ.
-თათუუუ მოვედიი მარწყვი მოგიტანეე
-ჩემი გოგოო ახლა სწორედ ეგ მინდოდა გადაარჩინე მიშიკო
-გადამარჩინა ხო დავურეკე წეხან და წამოიღო - გამობერილ მუცელზე ედო თავი და კოცნიდა- მაა ჩემი გოგო გაიზარდა უკვე
-ვინ გითხრა რომ გოგოა
-გოგო მინდა მე და გოგოა ბიჭს მერეც კი გავაკეთებ გოგო მინდა პირველი ლიზიკო უნდა დავარქვა
-რატო მაინცადამაინც ლიზი
-ჩემს საყვარელს ერქვა და მაგრად მევასებოდა -ისე დარწმუნებით უთხრა თათამ მართლა დაიჯერა ეს ფეხმძიმე ქალები ხომ ძალიან სესნსიტიურები ხდებიან ისე უცებ წამოუვიდა ცრემლები და გავარდა ოთახიდან მიშომ რეაგირება ვერ მოახდინა
-იდიოტი ხარ არ გითხარი ძალიან მგრძNობიარე გახდება ამ თვეებში და შეეშვი ნერვებზე დაკვრასთქო?- მარიამმა შეუტია და ისიც გავარდა
-თათ.. თათუუ- საწოლზე მოკუნტულ ცოლს გვერდით მიუჯდა და კოცნა დაუწყო მან ურგი აქცია და ხმაც არ გასცა- ფერიაა ნუ მებუტები გეხუმრე გეფიცები რაც გინდა ის დავარქვათ ჩემო ცხოვრება ნუ ტირი გთხოვ ხომ იცი ვერ ვიტან შენს ცრემლებს რომ ვხედავ თათუუ
-შემეშვი ვიცი მართლა გყავს ვიღაც
-ეგ საიდან მოიტანე ახლა მითხარი ჩემ თავს გაფიცებ -მის ყელში დააცოცებდა ცხვირს და იღიმოდა --შენ გარდა არვინ მჭირდება ჩემო ცხოვრებავ
-ახლა გავიბერე , გავსუქდი და აღარ მოგწონვარ ვიცი სამსახურშიც აღარ მიშვებ და ღმერთმა უწყის რას აკეთებ სახლში მოსვლამდე სულ აღარ მაქცევ ყურადღებას - ზლუქუნებდა და ცრემლებს ღვრიდა
-გეფიცები გავგიჟდები თათა სისულელებს ნუ მელაპარაკები სულ ორასი კილო რომ გახდე მე მაინც მეყვარები და სხვა ქალი არ მენდომება არასდროს გაიგე რა ვიცი ახლა შენი ჰორმონები თავდაყირა დგას და სიგიჟეები გეჩვენება მაგრამ დამშვიდდი რა გეფიცები ჩემო ცხოვრება შენს გარდა არავინ მჭირდება - მისი სახე ხელებში მოიქცია ცრემლიანი თვალები დაუკოცნა და გაბუსულ ტუჩებს მიადგა- შენზე ტკბილი და გემრიელი არავინაა ჩემო გაბელილო - ისე ტკბილად უთხრა თატამ თვალები მინაბა და კოცნაში აყვა- მიყვარხარ ჩემო გოგოვ და ვიცი მანდ გოგოა
-არაა გოგო ბიჭია დარწმუნებული ვარ აი ნახავ ბიჭი იქნება -ტუჩები გაბუსხა და ჩაეხუტა ქმარს
-დამშვიდდი? -თმაზე ეფერებოდა და კოცნიდა -წამოდი ახლა მარწყვი ვჭამოთ
-არ მინდა მარწყვი ფორთოხალი მინდა
-კარგი იქნება ფორთოხალი გვაქ მგონი გუშინ ბევრი ვიყიდე მაინც არ გიჭამია
-მაშნ არ მინდა მჟავე იყო ეგ
-აბა ტკბილი ფორთოხალი საიდან გაგიჩინო
-ნუ მეწუწუნები რომ გეუბნები ის გააკეთე
-ახლა გაბრაზების სტადია გეწყება? კარგი მზად ვარ ავიტანო ჩხუბი - ეფერებოდა და სახეს უკოცნიდა- როგორ მეტკბილები რომ იცოდე- ჩურჩულებდა და უკვე ყელს უკოცნიდა
-გეყოფა სირცხვილია ვინემ შემოვა
-კარი ხომ დავხურე მერ ევინ შემოვა მოდი აქ -ხელი ისევ მოხვია და თბილი ზედა გადააძრო - ჩემი საოცრება ხარ შენ - კოცნიდა და ჩურჩულებდა ...
-სად არიან მამა ისინი?
-თათა გააბრაზა მერე გავარდნენ და ახლა რა ვიცი“ამშვდიებს“ ალბათ- გაიცინა და თვითონ შეექცა მარწყვს- რა გემრიელია
-დედაშენი შენზე რომ იყო ფეხმძიმედ ტკბილს არაფერს ჭამდა სულ მჟავე უნდოდა ერთხელ მანდარინი მომთხოვა შუა ივლისში თან მთაში ვიყავით
-ამიტო გაქ მწარე ენა მარუსი?- თოკო შემოვიდა მაოსთან ერთად და გვერდით მიუსკუპდა მეგობარს
-შენ როდის გემწარა ერთი ის მიტხარი
-ნუ ახლა მე გამონაკლისი ვარ ცხოვრება- გაიცინა და ლოყაზე აკოცა ხმაურით
-რას შვები სად დაიკარგე
-მეც საქმეები მაქ სხვათაშორის მართალია შენ ბიზნესმენების საქმეებს არ მიიჩნევ საქმედ მაგრამ დრო არც მე მრჩება ცხოვრება
-დღეიდან შვებულებაში ვარ საახალწლოდ
-ვაიმე გვეღირსა გუდაურში წავიდეთ ჩვენთან ერთად წამოხვალ ამდენი ხნის შემდეგ როგორც იქნა
-ნუ გიხარია ტყუილად დღეს და ხვალ ძლის დღეს ვაცხადებ ახალ წელს ავდგები
-ვაიმე შვილო ხომ გეუბნებოდი ა გინდა ეს ექიმობა ვერასდროს მოიცლი დაიტანჯები ყუილადთქო ესაა ახლა საქმე?
-დედა მე მიყვარს ჩემი საქმე და დამღლელი ყველაფერია . შენ კიდე უპასუხე ამ მობ- თოკოს მობილური რეკავდა მაგრამ ვაჟბატონი გასული იყო ამიტომ თავად უპასუხა
-გისმენთ
-თორნიკეს თხოვეთ-გაისმა ბოხი ბარიტონი რომელსაც გაბრაზება ხმაზეც ეტყობოდა
-თოკო გასულია რა გადავცე?
-ვინაა ცხოვრება?- თოკო დაბრუნდა და ხმამაღლა თქვა ისე რომ მეორე მოსაუბრესაც ესმოდა
-არ ვიცი თოკ - მობილური მიაწოდა თორნიკემ ეკრანზე გამოსახულ ნომერს რომ შეხედა ერთიანად აენთო და ოთახიდან გავარდა
-რა დაემართა
-მოვა და კითხავ ადროვე ახლა
-იმ ბიჭს დაბრუნებას უკავშირდება ხომ? ვინაა ასეთი ან რა აქვთ გასაყოფი
-თავადაც არ იციან მარ
თორნიკე გაბრაზებული დაბრუნდა და სავარძელშ ჩაეშვა
-ვინ იყო თოკ?
-სხვა დროს არ უპასუხო ჩემს მობილურს უცხო ნომერი რომ იქნება კარგი?
-რა მოხდა რა დავაშავე ასეთი -იცოდა გაბრაზებული რომ იყო და აღარ შეეკამათა
-შენ არაფერი პატარავ
-ბავშვებო წამოდით ვისადილოთ ძალიან გემრიელი საცივი გავაკეთე შენ რომ გიყვარს ისეთია თოკო
-გვრიტები სად არიან? - სუფრასთან დაჯდომის შემდეგ თქვა თოკომ -ძალიან გემრიელია თქვენნაირად ვერავინ აკეთებს საცივს
-მადლობა შვილო გემრიელად მიირთვი
-ეე მე რატომ არ დამელოდეთ მაო საცივი გააკეთე უკვეე - სკამზე დასკუპდა და ჭამა დაიწყო, ისე ილუკმებოდა გეგონებოდათ მტელი თვის ნაშიმშილები იყო
-ჩემი ფუმფულა - მუცელზე მოეფერა მარიამი და ლოყაზე აკოცა
-საყვარელი ფუმფულა ვარ სამაგიეროდ- გაებუსა მულს
-ჩემი ბუსიი
მარიამი უკვე ტკბებოდა დასვენებით , ორი დღე სახლიდან არ გასულა შემდეგ კი საახალწლო საჩუქრების შესაძენად მაღაზიებში გავიდა. მთელი დღე დაბორიალებდა გოგოებთან ერთად თათამ რამდენიმე წყვილი ტანსაცმელი იყოდა ბავშისთვის და ძალიან საყვარელი ბაჩუჩები . გოგოები გაუშვა სახლში თავად კი განაგრძო შოპინგი ძალიან ლამაზი ქურთუკი ნახა და ის შეიძლინა . გარეთ რომ გაიხედა ისე წვიმდა მთელი ქუჩა დაცარიელებული იყო , ღრუბლების გამო ჩამობნელებული იყო არადა მხოლოდ ხუთი საათი იყო . კაპიშონი წამოიფარა და სწრაფად გავიდა უცებ მანქანის მუხრუჭების ხმა გაიგონა და ყველაფერი ბურუსმა მოიცვა. გონს საავადმყოფოში მოვიდა აკო ადგა თავზე ანერვიულებული უყურებდა
-გაიღვიძე როგორც იქნა
-რა მოხდა?
-მანქანამ დაგარტყა ნუ ღელავ მსუბუქი შერყევა გაქ არაფერი დაგზიანებია ყველა გამოკვლევა ჩავატარეთ რა იყო გოგო ექიმად რომ არ მოდიოდი პაციენტად მოგვევლინე?
-აქ ვინ მომიყვანა?
-არ ვიცი გოგოებმა მითხრეს მძღოლი გაიქცა და ვიღაც ბიჭმა მოიყვანაო მე რომ გავაკეთე ყველაფერი და მერე გამახსენდა ის ბიჭი იქ აღარ იყო თანხა გადაუხდია მკურნალობის
-რა? უნდა ავდგე დამაგვიანდა სიედაც ინერვიულებენ შენ როდიდან გეწყება შვებულება?
-მე მხოლოდ პირველში ვარ სახლში
-ცუდია წავედი - სწრაფად წამოდგა ქურთუკი მოიცვა -ჩემი ნივთებიც დაუტოვებია - ჩანთები აიღო და მიმრებში გავიდა-როგორ ხართ გოგოებო?
-კარგად მარ შენ? ხომ ყველაფერი რიგზეა?
-კი კი არაფერია მაინტერესებს აქ ვინ მომიყვანა სახელი და გვარი ეწერება მითხარით რა
-მოიცა ეხლავე რადგან შენ ხარ ავადმყოფი უფლება გვაქ - ერთ-ერთმა ნახა და ხმამაღლა წაიკითხა- ალექს ახვლედიანი -ეს გვარი რომ გაიგონა შეკრთა
-ახვლედიანი?
-ხომ ის ახვლედიანია ვაიმე რა სიმპატიური ყოფილა შენს ადგილს რომ ვყოფილიყავი შანსს არ გავუშვებდი და მადლობას გადავუხდიდი -გოგო ლამის დადნა ისე ლაპარაკობდა. მარიამს რომ გაახსენდა როგორი ურთიერთობა ჰქონდათ ბიჭებს მასთან სულ დაავიწყდა ყველაფერი
-რა ხდება მარიამ?
-არაფერი .. არაფერი უთხრა ჩემებს კარგი? არ მიდა ინერვიულონ წამალს დავლევ და კარგად გავხდები
-როგორც გინდა გაიგე ვინ მოგიყვანა?
-კი არ ვიცნობ მე
-კარგი წავედი ავადმყოფი შემოიყვანეს კარგად მარ- სწრაფად გავარდა აკო
მარიამი სახლში დაბრუნდა გამოიცვალა და შხაპი მიიღო , სულ ფირობდა ხომ არ ვუტხრა ბიჭებსო მაგრამ გადაიფიქრა მას მაინც არ ეცოდინებოდა ჩემი ვინაობა საშიში არაფერია ამაშიო .
ახალ წელს ყველანი ერთად შეხვდნენ სახლში . მეორე დღეს კი მელმა სასტავმა რესტორანში აღნიშნა ახლი წლის შემობრძანება. ალეკო ბატონიც მათთან ერთად იყო როგორც იქნა 31 აპირებდა სიურპრიზის მოწყობას მაგრამ სასწრაფოდ შემოიყვანეს პაციენტი და ვერ მოახერხა განთავისუფლება . ახლა კი იდგა თათულის წინ ცალ მუხლზე დაყრდნობილი ხელში ბრილიანტის ბეჭედი ეჭირა და ცოლობას სთხოვდა.. ყველა გაყურსული უყურებდა წყვილს თავად თათული თვალებს არ უჯერებდა გული სალტოებს აკეთებდა
-ცოლად გამომყვები მაჭავარიანის ქალბატონო?
-კი.. კი კიი- მოევხია და ბედნიერებისგან ცრემლები გადმოსცვივდა. ბიჭმა მისი ბაგეები დაისაკუთრა და მხოლოდ მას შემდეგ მოარგო ბეჭედი. ოვაციები ისმოდა ყველა ულოცავდა ბედნიერ წყვილს
-ჩემი გოგო თხოვდებააა
-გიპუც - დას მოეხვია და აკოცა
-ვაიმე როგორც იქნა დაგადგათ საშველი - გვანცა გაექანა და მეოხვია- გილოცავ ჩემო თოჯინა
-მადლობა გვანც
-ჩემი ფერია თხოვდება ტო - ლუკამ მოხვია ხელი და გულში ჩაიკრა- ახლა რა მეშველება მე ? ნაბახუსევზე ვის დავადგე
-მე - გიორგი იცინოდა -რა იყო შე ჩემა მაგარ წვნიანებს ვაკეთებ არ იცი?
-გადაშენდი - ხელი აიქნია და ისევ თათუს ჩაეხუტა -გილოცავ ჩემო ფერია იცოდე თუ გაახუროს მე მითხარი
-აბა თუ მიმიშვებენ ახლა საცოლესთან
-რას მეეჭვიანები შე ჩემა - ლუკამ შეუბღვირა და მოშორდა გოგოს -ის კიდე სადაა ამდენ ხანს გავგიჟდი
-მოვა - ნოდომ უთხრა და მიულოცა წყვილს. მალე დემეტრეც გამოჩნდა თავისი დიდებით მოწყენილი იყო მაგრამ როგორც კი დაინახა წყვილი და გაიგო ახალი ამბავი გახარებული მოეხვია მეგობრებს
-გილოცავთ აბა როდისაა ქორწილი
-ქორწილი არ იქნება უბრალოდ ჯვარს დავიწერთ
-ხელს მოვაწერთ-ორივემ ერთად თქვა
-და როდის?
-მალე რაც შეიძლება - აკომ ხელი მოხვია საცოლეს და საფეთქელზე აკოცა
-ამ ყინვაშია ზუსტად დრო - გვანცამ გაიცინა და გიგის შეუბღვირა ნაცხუბრები იყვნენ როგორც ყოველთვის და ხმას არ სცემდა არადა უკვე იწვოდა ისე უნდოდა მასთან ყოფნა. ის რომ აიგნორებდა ამაზე გიჟდებოდა უარესად
შუაღამით გავიდნენ რესტორნიდან ქალბატონი გვანცა სადარბაზოში შევიდა და სახისკენ დაიძრა მარტო ცხოვრობდა მისი მშობლები საზღვარგარეთ იყვნენ . კართან იყო მისული გასაღები მოარგო და მუცელზე იგრძნო ხელების შემოხვევა ამას ყელში კოცნა მოჰყვა და ჟრუანტელის კორიანტელი, გული სალტოებს აკეთებდა
-შევრიგდით?
-არა !
-კარგი უბრალოდ სექსი გვექნება და მერე წავალ და ისევ მებღვირე - კარი შაღო გოგო სახლსი შეიყვანა და ზედ ააკრა
- ხარ
-ვიცი - ტუჩებით ყელიდან მკერდისკენ გადაინაცვლა კაბის ჭრილიდან მომზირალმა მკერდმა არ დააკმაყოფილა ამიტომ სწრაფად მოშორა სხეულიდან ზედმეტი სამოსი ლიფიც მას მიაყოლა გოგო მუცელზე შეისვა და ვნებამოერულმა განაგრძო გზა- მომენატრე .. ვგიჟდები უშენოდ
-მიხვდი რომ ვერავინ მჯობია და ისევ გაგახსენდი ხო?- კოცნიდა და ვნებიანი ხმით ეჩურჩულებოდა თან კვნესას ურევდა
-ნწ მივხვდი რომ არც არავისთან შემიძლია ყოფნა მაგრამ შენ ვერ შეგაგნებიე ეგ გადარეულო - ხელები დაუკავა და ზემოდან დააცქერდა - როდის შეიგნებ რომ იმ დღის მერე რაც პირველად გვქონდა სექსი არავის შევხებივარ და სულ ვის უნდა ჩემთან ყოფნა და ვის არა მე მხოლოდ შენთან მინდა -თვალებში უყურებდა და ცეცხლს უკიდებდა გოგოს ტუჩებზე დააცხრა და ხელი მთელს სხეულზე ჩამოაყოლა ბოლოს ფეხები გაუწია და მასში შეაღწია. გვანცას კვნესა მთელს სახლში ისმოდა თავდავიწყებას მიეცნენ და სრულიად მოსწყდნენ სამყაროს. ბოლო ბიძგი და ერთმანეთზე მისვენებული ორი შიშველი სხეული აჩქარებული სუნთქვის დარეგულირებას ცდილობდნენ
-ყოველი ჩხუბის შემდეგ აუმჯობესებ -გვანცამ გაიცინა და გიგის ბაგეებს დააცხრა- მიყვარხარ
-მინდა ჩემთან გადმოხვიდე - საწოლზე გადააწვინა და მკერდზე დაადო თავი -მოიშორე ეს - პლედი მოაშორა და შიშველ მკერდზე ტუჩები მიაწება -ხომ გადმოხვალ
-არ მინდა გადმოსვლა
-გვანცა !
-ახლა შენუნდა მეჩხუბო? კარგი რა აღარ შემიძლია - ტუჩებზე მიადო თითები და გააჩუმა- გადმოვალ გადმოვალ და მთლიანად მიგისაკუთრებ - ფეხები მოხვია და მოუჭირა -არ მეძინება საერთოდ ხვალ არც სამსახურში ვარ - თავისკენ მიიზიდა და ყელში აკოცა მცირე ბიძგის საშუალებით ზემოდან მოექცა და კოცნა დაუწყო- შემიძლია მთელი დღე საწოლში გავატარო შენთან ერთად -კოცნიდა და მისი რეაქციებით ტკბებოდა, გახშირებული სუნთქვა, ოხვრა, კვნესა და თავზე დათენება .....
......
აკოს და თათულის ქორწილი ერთ კვირაში გაიმართა მართლაც მხოლოდ მეგობრები იყვნენ ხელი მოაწერეს ჯვარი დაიწერეს და მაგრად გაერთნენ საყვარელ ადამიანებთან ერთად. რაც მთავარია დედამთილს მოსწონდა რძალი მართალია ერთად არ იცხოვრებდნენ მაგრამ ანჩხლი დედამთილის ყოლა რთული საქმეა . თათულიმ ცრემლები ვერ შეიკავა და მთელი ტკივილი გადმოაყოლა ცრემლებს როცა მაკა დაინახა ეკესიასთან იდგა და წყვილს უყურებდა . თავი ვეღარ შეიკავა და მისკენ გაიქცა მაგრად მოეხვია და შეურიგდა უკვე ორი დედიკო ჰყავდა და ორივე აბედნიერებდა/
-ჩვენი წასვლის დროა თათუ- ხელი მოხვია წელზე ცოლს და სხეულზე აიკრა მის მზერაში ვნება ჩანდა იმხელა თათას გული სალტოებს აკეთებდა, ტუჩები გაუშრა და მოიჭამა ლამის-ეგრე ნუ აკეთებ სანამ თავს ვაკონტროლებ მოისვენე- მის ყელში ჩარგო სახე და მელოდიას აყვა. როგორც კი დასრულდა იქედან მოტყდნენ აკოს ბინაში მივიდნენ . ყველაფერი სურნელოვანი სანთლებით და ვარდის ფურცლებით იყო მორთული . თათული საშინლად ღელავდა მართალია სიგიჟემდე უყვარდა აკო მაგრამ ეშინოდა მსგავსი ურთიერთობის და თავს ვერაფერს უხერხებდა ეს მისი მორცხვობა ვერ გადაფარა . აკო ხედავდა როგორ ღელავდა და გულში იცინოდა მისი ასეთი მორცხვობის გამო , მშვიდად გაიხადა პიჯაკი და შამპანიური გახსნა ჭიქა აავსო და ცოლს გაუწოდა, თითებზეც კი ეტყობოდა ღელვა ისე უკანკალებდა
-ჩვენი ქორწინების პირველ დღეს გაუმარჯოს თოჯინა - უთხრა და ცოტა მოსვა . თათამაც მოსვა იქნებ გამბედაობა შემმატოსო მაგრამ მჟავე სითხემ ყელი აუწვა და სახე დაემანჭა, აკომ ღიმილი ვერ შეიკავა ხელი მოხერხებულად შეუცურა წელზე და თავისკენ მიიზიდა ტუჩები ლოყაზე მიაწება და ნიკაპზე გადავიდა -ჩემი ფერია ... ჩემი გემრიელი ცოლი მხოლოდ ჩემი - კოცნიდა და ჩურჩულებდა იგრძნო როგორ მოდუნდა თათული და თავს უფლება მისცა კაბის შესაკრავისკენ გადაიტანა თითები მოხერხებულად გახსნა და თითები შიშველ ზურგზე ააყოლა გრძნობდა ბუსუსებს თათულის გლუვ კანზე რომ მოეყარათ თავი და ვნება იპყრობდა , სურვილი საყვარელი ქალის დაუფლებისა , მაგრამ თავს აკონტროლებდა ძალიან ფრთხილად ეფერებოდა გული სალტოებს აკეთებდა როცა აყვა თათული . ნახევრად შიშველი სხეული საწოლზე მიაწვინა და ყელიდან მკერდზე გადაინაცვლა კოცნიდა ფრთხილად და ამავდროულად მთელი ვნებით ქალი კვნესას ვერ იკავებდა , თითებს აკოს ზურგზე დააცოცებდა და შიგადაშიგ უჭერდა . როცა შარვალიც მოიშორა და ხელი გოგოს ტრუსისკენ ჩაასრიალა კვლავ დააკვდა თათულის დაბურცულ ტუჩებს თვალებში უყურებდა გოგოს ცდილობდა მისი ფიქრები ამოეცნო როცა იქ ვნებასთან ერთად შიშიც დაინახა ხელი ზემოთ ამოწია და წელზე მოხვია ცოლს მის ყელში ჩარგო თავი და შეეცადა სუნთქვა დაერეგულირებია ესმოდა თათულის გაორმაგებული გულისცემა ისე რომ ეგონა ცოტაც და გაუსკდებოდა ამდენი დარტყმისგან . გვერდით გადაწვა და სხეულზე აკრა გოგონა- დამშვიდდი არაფერს გავაკეთებ მანამ სანამ შენ არ ქინები მზად -თავზე აკოცა და ხელით საბანი დოაფარა
-მე .. მაპატიე - ჩურჩულით თქვა თვალებაწყლიანებულმა და თავი დახარა აწითლებული ლოყები უარესად აუხურდა
-შემომხედე - ნოკაპქვეშ თითი ამოსდო და თავი ააწევინა თვალებში უყურებდა და იღიმოდა- მითხარი რა გაპატიო
-აკოო
-შემომხედე თათუ - ლოყაზე აკოცა და მთელი სახე დაუკოცნა- მე შენ სექსის გამო კი არ შემირთიხარ ცოლად .შენ ჩემი ხარ ეს გული ჩემთვის ფეთქავს და ესაა ჩემი ბედნიერება , სიამოვნება და ნეტარება მთელი ცხოვრება ეს იქნება ამ გულის ფეთქვა და შენი მზერა რომელიც მატყობინებს როგორ გიყვარვარ უმიშვნელოა ახლა გვექნება სე.... თუ ერთი კვირის ან თვის შემდეგ ნუ ახლა ჩემთვის უნიშვნელოა და - თავი უკან გაწია და ძლივს შეკავებული ღიმილით უთხრა- შენ თუ ძალიან გინდა მე არ მაქ პრობლემა
-უზრდელო - ტუჩები გაბუსხა და მკერდზე დაბანი მიიკრა
-თვალს მაინც დავალევიო წყალი მაცადე- საბანი მოაშორა და ზურგიდან აეკრო ისეთი მუხტი იგრძნო თვალები მაგრად დახუჭა- ხოო მგონი მართლა ჯობს ჩაიცვა რამე
თათულიმ პენუარი გადაიცვა ისევ დაწვდა საწოლში ჩაეხუტა ქმარს . ისე ტკბილად ეძნა როგორც არასდროს. მეორე დღეს კარზე ზარის ხმამ გააღვიძა ორივე
-რა ჯანდაბაა ვინაა - აკო წამოდგა შარვალი ამოიცვა მაისური აიღო და სიარულთან ერთად იცმევდა . თათული წამოდგა ხალათი მოიცვა და გავიდა გაოცებისგან თვალები შუბლზე აუვიდა როცა თავად ქალბატონი „დედამთილი“ დაინახა . ადრე ვინმეს რომ ეთქვა ქორწილის მეორე დღეს დედამთილი გესტუმრებაო სიცილით მოკვდებოდა ახლა კი რეალურად უყურებდა ამ ქალ ენერგიას და აკოს რომელიც ხელებგადაჯვარედინებული იდგა და უყურებდა ხან ცოლს ხან დედას
-ვაიმე შვილო გაგაღვიძეთ? თქვენ მოგიკვდით მე ჩემი გოგო როგორი დაღლილი სახე აქ არ მოგასვენა ხომ მთელი ღამე ამ გადარეულმა ადრე კი წამოდით ქორწილიდან არ გვიკადრეთ ბოლომდე ისე გეჩქარებოდათ და მაინც ვერ გამოიძინეთ?- უცებ მიაყარა თან რძალს სახეზე მოეფერა , ისე წამომწითლდა თატული აკო ფხუკუნებდა. თვალების ბრიალით გახედა ქმარს და დედამთილს გაუღიმა
-დედა რამ მოგიყვანა ამ დილაადრიან თან ამ დროს?
-რა იყო დედუნა შენთან უნდა მოვიდე აბა სხვა ვინმმყავს მე შენზე უკეთესი - ჩანთა დადო ქურთუკი გაიხადა იქვე მიაფინა , სახლი მოატვალიერა - ჯერ არ ამოგილაგებია ბარგი ხო? მოგეხმარები მერე თუ გინდა დარწმუნებული ვარ ბედვრი ტანსაცმელი გექნება ახლანდელმა გოგოებმა ასე იცით რაში დახარჯოთ ფული არ იცით და ისევ ტანსაცმელს ყიდულობთ, ჩვენ დროს აბა სახლში რა მიმეტანა იმაზე ვიყავი მომარჯვებული
-რომელ შენ დროს დედაა შენი ნაყიდი არაფერი მახსოვს სულ მამა ყიდულობდა ყველაფერს ხოლმე
-შენ არ გახსოვს და იმიტო ? - იმდენი იწრიალა ბოლოს მაინც შევიდა საძნებელში
-იქ რა უნდა - ტუჩების მოძრაობით ანიშნა ქმარს რომელმაც სახეზე ხელი აიფარა და სიცილი დაიწყო
-გამაგრდი- ტუჩების მოძღაობით უთხრა და თითებზე გადაითვალა-1 2 3
-დედააა ჩემი სიკვდილი რას მოესწარი შარვაშიძის ქალოო ახლა აგაყენა საფლავიდან კაკო ამას რომ ხედავდე ხომ გაგისკდებოდა გული . დედა ეს რა დღე დადგა ვაიმე მოვკვდები ახლა გამოუძახეთ ექიმს
-დედა რა ხდება?
-რაღა რა ხდება რაღა რა ხდება დედაა მე შენ პატიოსანი გოგო მეგონე წესიერი ზრდილობიანი და ესაა დედა? ისე გავთხოვდი ბიჭს დანალაპარაკები არ ვიყავი და შენ .. შენ... დედა რატო ვარ ცოცხალი- თატული გაოცებული უყურებდა და ვერ იჯერებდა რომ მის თავს ხდებოდა მსგავსი რამ , ეს ქართველი ქალები ამ ძელი უაზრო სტერეოტიპებით რომ არსებობდნენ სულ აღიზიანებდა ახლა კი მისი დედამთილი იყო სწორედ ერთ-ერთი მათგანი. აკოს რომ შეხედა სირცხვილისგან სად დამალულიყო აღარ იცოდა , წონასწორობა დაერღვა იმდენად იმოქმედა ამ საკითხმა მასზე , უნდოდა ყველაფერი მიეხალებია რასაც ფიქრობდა მაგრამ არ შეეძო იმ ქალთან კამათი ვინაც მისი საყვარელი კაცს სიცოცხლე აჩუქა .
-დედა გეყოფა უფლებას არ მოგცემ. მაგისთვის მოხვედი? მიპასუხე მაგისტვის მოხვედი? მე შენ ხომ გითხარი დიდი ხნის წინ ჩემს პირად ცხოვრებაშ არ ჩაერიო თორემ დამკარგავთქო ხომ გაგაფრთხილე ახლა რას აკეთებ პირველ დღეს როცა უნდა ვატარებდე ქალთან ერთად რომელიც სიცოცხლეზე მეტად მიყვარს მოდიხარ შეურაცხყოფას აყენებ ქოთქოთებ და რისთვის მითხარი ? რომელ საუკუნეში ხარ საბჭოთაკავშირშ რომ აღარ ცხოვრობ არ იცი? ახლავე ბოდიში მოუხადე თათას და წადი ან მშვიდად ისაუზმე ჩვენთან ერთად - ისე მშიდად უთხრა ყველაფერი თათული გაოცებული უყურებდა
-ალეკო ეს რას ნიშნავს
-დედა იმის გარდა არაფერს რაც გითხარი ბოდიში უნდა მოიხადო იმის გამო რომ საერთოდ ჩაერიე ჩვენს პირად ურთიერთობაში რომელიც ჩვენ ორის გარდა არავის ეხება ამქვეყნად და მაინც გააკეთე ის რაზეც მე და შენ ბევრჯერ გვიკამათია
-ბოდიში მოვიხადო?
-არა არააა აკო გააჩრე გეყოფა მან ხომ სხვანაირად გაიგო
-სიტყვა არ დაძრა - თათა გააჩუმა და შემდეგ დედამისს გახედა - დედა
-მაპატიეთ რომ ჩავერიე თქვენს ურთიერთობაში თუ გაგახსენდება რომ დედაც გყავს რომელიც სრულიად მარტოა იმხელა სახლში და მიკადრებთ დაგელოდები - ჩანთა და ქურთუკი აიღო და გავარდა ისევე ჩქარა როგორც შევარდა . თათული სავარძელში ჩაემხო და აკოს ახედა
-ეს მართლა მოხდა ახლა თუ დამესიზმრა?
-მაპატიე ვერაფრით მოვახერხე მისთვის ამ სტერეოტიპების დარღვევა არ ვიცი რა ვუყო მაგრამ შენ არ ინერვიულო არ დავუშებ თქვენს კამათს მაპატიე იმ სიტყვების გამო- ხელი მოხვია და სხეულზე მიიკრა თან კოცნიდა -გემრიელო მზად ხარ ჩემი კულინარიული ნიჭის გასაგებად?
-კი - გაიცინა და აკოცა -მიყვარხარ
-ეგ რას ნიშნავდა თანახმა ვარ მოვიწამლო შენი ნამზადითო? უკახცრავად რა ქალბატონო შენ არც კი იცი მე კულინარიის კურსებზე რომ დავდიოდი ისეთი კერძების მზადება ვიცი ვერც კი შემედრები
-მე მაკას რეცეპტები მაქ სამაგიეროდ
-უბრალოდ მიყურე და ისწავლე - ასე სიცილ კისკისში მომზადა ბატონმა საუზმე გააწყო მაგიდა და ქალბატონთან ერთად ისაუზმა. როგორც იქნა ჩაიცვეს და ფილმის ყურება გადაწყვიტეს როცა კიდევ მივიდა ვიღაც ამჯერად აკოს ძმაკაცები აღმოჩნდნენ რომელტაც არც იცნობდა ნორმალურად თათული . ხომ არ გააგდებდნენ ხალხს გააწყვეს სუფრა და დაიწყეს დალევა აკო შეყვა საუბარს ცოტა დალია კიდეც. გვიან წავიდნენ ბიჭები, შემდეგ დედიკოებმა დაურეკეს მორიგეობით იმატ ელაპარაკა ცისარტყელას ფერები დაედო სახეზე რაზეც აკო იცინოდა და ამაზე უფრო ბრაზდებოდა. თათა არ ურეკავდა რა თქმა უნდა , აი გიომ კი დაურეკა უბრალოდ მოიკითხა მენატრებიო უთხრა და გაუთიშა .
-ვსიო ვკეტავ კარს ვაქრობ შუქს ყველგან და ვრთავ მობილურებს - უცებ განაცხადა გავარდა გამვარდა ყველაფერი შეასრულა და თათასკენ დაიძრა -ვსიო ჩემი ჯერია ახლა
-რა რა -უკან იხევდა სანამ კედელს არ აეკრო - აკო
-ჩშ - შუქი გამორთო და თვალებში ჩააჩერდა -ეგრე ნუ მიყურებ თორე სიცილს ვერ ვიკავებ და მერე გამიბრაზდები- სერიოზულად უთხრა ხელი მოხვია მხარზე გაიდო და დივანზე დასვა -ვრთავ ფილმს და სუსი არ გავიგო
-არც შენ ხარ ნორმალური
-მადლბთ - ერთი კვირა მაქ შებულება და თუ შეიძლება გამომიყენე სანამ დრო გაქ
-აუ ერთი კვირა რა არიი - ტუჩები დაბრიცა და ჩაეხუტა- სახლში რომელ საათზე მოხვალ ხოლმე
-ისეთ დროს მოვდივარ გაბრაზებულიც რომ იქნები მაგრამ გაყრის ზრვარზე რომ არ მივალთ
-ნუ მეხუმრები მართლა მაინტერესებს
-გააჩნია სიტუაციას შევეცდები ღამით არ ვიმორიგეო - ტუჩებზე აკოცა და ჩაეხუტა .
გვიან შევიდნენ საძინებელში თათუ შხაპის მისაღებად შევიდა . უკან პენუარის ამარა გამოტანტალდა დასკუპდა და ლოსიონის წასმა დაიწყო . აკო შევიდა სააბაზანოში და ზუსტად იმდ როს გამოვიდა როცა დაწოლას აპირებდა თათული . წელს ზემოთ შიშველი იყო მთლიანად დაცვარული ჰქონდა წყლის წვეთებით სხეული და იმდენად მიმზიდველი ეჩვენა თათულის ნერწყვი ძლივს გადააგორა
-ასე ყურებას ჯობია ვიმოქმედოთ - გაიცინა აკომ და თვალის დახამხამებაში გაჩნდა ცოლთან -ახლა რომ არ მოგეფერო მოვკვდები -კოცნის დროს თქვა და პენუარის ქვეშ შეუცურა დაძარღვული ხელი - მეგემრიელები -კოცნიდა , შემდეგ საწოლზე დააწვინა და ზემოდან მოექცა თათული განაბული იწვა და თითებს დაასრიალებდა მის განიერ მხრებზე და ზურგზე . იმდენად მძლავრი იყო სურვილი გრძNობებს თავი ვერ მოუყარა და საკმაოდ შორს შეტოპა როცა მისი ცახცახი იგრძნო უნდოდა გაჩერებულიყო მაგრამ თათულიმ თავად გამოიჩინა ინიციატივა და ეს პასუხად მიიღო , მაქსიმალურად ფრთხილობდა მაგრამ უჭირდა თავის შეკავება მითუმეტეს როცა ცოლის ვნებიანი ამოძახილები ესმოდა ..
......
თათა იბერებოდა და უკვე გორავდა როცა გაიგეს მაწავარიანებმა რომ მალე აკუნაც მამა გახდებოდა . უკვე მეორე ტყუპიც ფეხმძიმედ იყო და ნათია სიხარულისგან ჭკუაზე აღარ იყო. გიო ხო საერთოდ გაგიჟდა ხან რომელ დასთან იყო ხან რომელთან ბიჭებიც მას დაყვებოდნენ ასე რომ მოწყენის საშუალება არ ჰქონდატ ფეხმძიმეებს
-აქ რა ხდება ფეხმძმეების პარადია?
-მარიაამ მოდი ჩემო ცუნცულაა
-გოგო ! შენ სულ ნუ კი გამითამამდები- კბილებსშორის გამოსცრა და აფხუკუნებულ ბიჭებს გადახედა- რა იყოთ თქვენ
-არაფერი ცუნცულა არაფერი მოდი ჩემთან მოდი - ხელი მოხვია მიშომ და გვერდით დაისვა -როგორ ჩაიარა დღემ?
-რავიცი დღეს არაფერი მომხდარა განსაკუთრებული მშვიდობა სუფევდა მადლობა ღმერთს
-ამათ შემხედვარე მეც მინდება ბავშვი - გიგიმ თქვა მოულოდნელად და გვანცა კინაღამ დაიხრჩო ცრემლები მოსდიოდა ხველისგან უკვე
-რა ბავშვი
-ბავშვი შენ არ გინდა ბავშვი?
-შენ როდის მერე გაწუხებს სერიოზული შემოთავაზებები - დაბნეულმა უთხრა და ტუცები გაილოკა სიმშრალე რომ გაექრო
-დიდი ხანია
-მოკლედ გვრიტებო ბავშვი აღარ უნდა გამოლიოთ სასტავში - მარიამმა თქვა და თვალი ჩაუკრა გვანცუს
-და შენ ამ დროს რას აკეთებ ჩვენ ვიზრუნოთ ერის გამრავლებაზე, იმაზე რომ შენ სულ გყავდეს ერთი პატარა ბავში და გაერთო კარგად ?
-ხო აბა? მე რა უნდა გავაკეთო
-ეს მართლა დაგვრჩება შინაბერა დავიღუპეთ მგონი მიშიკო- თოკომ გაიცინა და ლოყაზე აკოცა მარიამს- მარ ჯობია მაგ შენი პაციენტების გარდა შეხედო სხვებსაც
-თუ არა და ერთ კაი ბიჭს შემოგიგზავნით პაციენტის პონტში- ლუკამ გაიცინა და თვალი ცაუკრა- რას იტყვი ნოდიშ?
-თქვენ ვის ვინ უნდა შეუგზავნოთ თქვენი თავისთვის ვერ მიგიხედავთ
-ახლა მაჭავარიანები ამ წელში ვერ დავვოჯახდებით ყველა ორიც საკმარისი ხართ მე გაისად ვიფიქრებ
-ვერც დევდარიანები
-რა დევდარიანები !-დემეტრემ დაუბრიალა თვალები ძმას
-კაი ბოდიში არ ვიღებ ხმას ტიპპს რომ ჰკითხოთ ყველაფერს შეძლებს და ერთი 17 წლის გოგო ვერ დაკერა ტო
-ლიკა ერთხელაც იქნება ენას ამოგაცლი და გადაგაყლაპებ
-ჩემს ენას უმაღლესი რეგენერაციის უნარი აქ იცი? საყოველთაო დაზღვევაც მაქ და სულ ახალთ-ახალი ამომივა
-მასხარა
-რა იყო შე ჩემა გაგვაცანი ის გოგო თითქმის ერთი წელია აქეთ ხარ მგონი მას მერე გევასება და მარიამს მაინც გააცანი ამან უშველა ყველა გაჭირვებულს და იქნებ შენც დაგეხმაროს
-კაით ახლა რას შეაწუხეთ კაცი 17 წლის თუა ის გოგო ხომ არ გააგიჟებს ახლა ფრთხილად უნდა მოექცეს და იმიტოა ყველაფერი რთულად
-დედა შენ რომ ხარ 24 წლის ხო რას ამბობ უცებ დაიკერები
-მე არ მინდა რომ დავიკერო და ქალს თუ მოანდომებ შეიძლება წამებში ისე შეაბა მთელი ცხოვრება ვერ დაიხსნას თავი
-მამენტ სიმართლის მარცვალი დევს მაგ ამბავში
-გეყოფათ ახლა ჩემი საქმის გარჩევა აჭარბებს ეს არც არავის შებმას ვცდილობ უბრალოდ ვთქვი რომ ის გოგო განსხვავებულია და ამოიჩემა გიყვარსო სულ ხუთჯერ თუ ოთხჯერ მყავს ნანახი და ყოველ ჯერზე მეკამათა ისე შენი ბავშობა გამახსენდა რომ ვეჩხუბებოდი ისიც შენნაირი შემტევია უკან არ იხევს არასდროს ტიპს ფეხებზე ჰკიდია ვინ ვარ ისე მელაპარაკება ხუთი წლის ბავში მგონია თავი
-თქვენნაირ ბიჭებს ეგეტი გოგოები ხშირად გივარდებათ გულში შენც ფრთხილად იყავი თოკუნა სადმე არ შეგეყაროს სიყვარულის სენი პატარა გოგოს სახით
-მე პატარა გოგოებთან არაფერი მესაქმება ვერავის გავზრდი და ჩამოვაყალიბებ ქალად ზედმეტი თავის ტკივილი არ მიყვარს ხომ იცი
-მეც ეგრე ვამბობდი ჩემო კარგო მაგრამ 17 წლის იყო მაიკო რომ გავიცანი 18 გახდა იმ დღეს ცოლად რომ დავქორწინდით უფრო სწორედ ვინ მატანდა მოვიტაცე - ირაკლი შევიდა ოთახში და წარსული გაიხსენა ძველმა ამბავმა კარგ გუნებაზე დააყენა
-ყოველთვის მიყვარდა თქვენი ისტორიის მომსენა - ტოკომ თქვა და კომფორტულად მოკალათდდა
-ხოო? ჩვენ არ ვიცით ეგ ამბავი
-მე არც არასდროს მომიყოლია
-მამაჩემი გვიყვებოდა სამაგიეროდ მოგვიყევით რა ირაკლი ბიძია თქვენი ვარიანტი მაინტერესებს მგონი მამა აჭარბებდა რაღაცეებს
-მაოოო
-რა არიი- გამოკუსკუსდა ქალბატონი როგორც ყოველთვის იღიმოდა ეს ქალი ედნიერების გამვრცელებელია არ არსებობს ცუდ გუნებაზე იყო როცა მას უყურებ რადგან სულ უბრწყინავს თვალები
-ჩვენი ამბის მოსმენა უნდათ ბავშვებს იქნებ დაიჯერონ სიყვარულის ამ მეამბოხე ბიჭებმა
-რაღა ბიჭებმა შენს ქალიშვილს ჯერა?
-რა გინდატ ხალხო რა ასე თუ ვერ მიტანთ ამ სახლშ რომ ვარ ვიყიდი ბინას და გადავალ ჩემთვის და ვითომ გავთხოვდი
-ყოჩაღ შვილო იხუმრე შენ იხუმრე მე 24 წლის რომ ვიყავი უკვე ორი შვილის დედა ვიყავი
-მერე? მე რა გავაკეთო არ მყავს შვილები და ახლავე როგორ გავთხოვდე ნათესავები ხართ ყველა თორე რომელიღაცას გავყვებოდი მაინც
-მარიამ ნუ გამაგიჟებ ახლა - მაო გაბრაზდა ეს მშვიდი წყნარი ქალი ვერ იტანდ მსგავს ხუმრობებს ბიჭები კი ფხუკუნებდნენ
-ღმერთმა დაგვიფაროს მარიამ ჩვენ ყველას გვეშინია შენი და ცოლის თუ შემეშინდა ხომ დარჩა გაუმრავლებელი ჩემი ჯიში და ჩემნაირი ერთი ორი მაინც თუ არ გაჩნდა ხომ დაეკარგა ელფერი ყველაფერს- ლუკა იცინოდა
-აი ხედავ დედა ? ეს კი ხუმრობს ახლა მაგრამ მართალია ისეთი გიჟი ხარ შენ ყველას უბღვერ და ეჩხუბები კაცს რათ უნდა ისეთი ცოლი იქეთ თუ დაჩაგრა
-დედა კარგი რა ყველა თემაზე საუბრის დროს ჩემს გათხოვებას რატომ ეხები?
-უნდა კიდე შვილიშილები და იმიტო-თათამ უთხრა და გამობერილ მუცელზე გადაისვა ხელი-ხო ჩემო პატარაა
-შენ გაჩერდი შენთვის ქალბატონო თორე ეგ ბავშვი დღე დღეზე გაჩნდება და მეორეზე მუშაობაც შეიძლება
-შენ ნუ ინერვიულებ მაგაზე მარიამ- მიშომ ჩაუკრა თვალი
-ხო ბაგა ბაგი გავაკეთოთ მიშიკო
-რა პრობლემაა
-გეყოთ ახლა ყიფიანებო უნდა მოეყოლათ რაღაც მაოს და ირას
„17 წლის ვიყავი როცა თბილისში გადმოვედით როგორც მოგეხსენებათ ქუთაისელი ვარ ნამდვილი იმერული ოჯახი მყავდა , მამაჩემი ქართული ტრადიციების მიხედვით მზრდიდა. სკოლაში შესვლის პირველი დღიდან საუკეთესო მეგობარი გავიჩინე ლელას(თოკოს დედის) სახით . ჩემგან განსხვავებით ენერგიის წყარო იყო , მე სულ მორცხვი , მშვიდი და საკუთარ თავში ჩაკეტილი გოგო ვიყავი აი მან კი ისე მომიქცია თავის მხარეს რამდენიმე თვეში მთელს სკოლას ვიცნობდი კარგად ვსწავლობდი ამიტომ ყველა მასწავლებელი და მოსწავლე მიცნობდა მაგრამ ურთიერთობა მხოლოდ ლელასთან მქონდა . რაც შეეხება ბატონ ირაკლის ის სხვა ფენომენი იყო ყოველთვის სკოლაში როგორც კი შევაბიჯე თვალში მომხვდა „ბირჟა“ რომელიც იმ დროს ძალიან აქტუალური თემა იყო ახლაც არის მაგრამ მაშინ თითქმის ყველა ბიჭი „კაი ბიჭობას“ იჩემებდა . ეს ვაჟბატონი დამამთავრებელ კლასში იყო საერთოდ მივირს იმდენი ხანი როგორ გააჩერეს სკოლაში ჩემი იქ ყოფნის განმავლობაში სამჯერ აგდებდნენ სკოლიდან მერე არც კი ვიცი რა ამოუქექა დირექტორს სამივეჯერ დააბრუნეს . მართალია ერთ კლასშ ვიყავით მაგრამ 20 წლის იყო დაგვიანებით სკოლაში შესული ორი წელი საერთოდ არ დადიოდა ამიტომ ყველაზე უფროსი იყო კლასში. რომ დაიწყო მასზე ლეგენდები არც დასრულებულა მთელი წელი ყველა გოგო ჰყავდა თუ არა შეყვარებული ამაზე ლაპარაკობდა გამუდმებით და თვალების ცეცებით ეძებდა ეზოში , კაბებს ამოკლებდნენ, დეკოლტეს ადიდებდნენ და ფეხსაცმლის ქუსლს ამაღლებდნენ ჩემი კლასელები . ლელა ისედაც ეგრე დადიოდა სულ მაგრამ აბა ვინმეს გაებედა ზედმეტი სიტყვის თქმა მაშინვე მოუწევდა საფლავის ქვის გამზადება . ვინაიდან არ მიყვარდა არასდროს ეს ავარდნილი ტოები ყურადღებაც არ მიმიქცევია ირასთვის ეს შკოლნიცა გოგო მსგავს ტიპს როგორ შევხედავდი. თურმე სად ხარ მაო შეხედავ კი არა სხვას გახედავ ოდესმე? ჩემზე უარესი დაგემართება ქალბატონო მარიამ შენ - უცებ გაჩერდა ისედაც ხომ ემოციურად ყვებოდა ამბავს მაგრამ მარიამს რომ უბრიალა თვალები ამაზე სიცილი ვერავინ შეიკავა- რომ გავილექსე ალბათ გაინტერესებთ როგორ გავიცანი ირაკლი ხო? გავიცანი რა როგორც აღმოჩნდა სულ მადევნებდა თვალს გაგიჟებული ყოფილა ასე უდარდელად რომ ჩამივლის გვერდს და ერთს არ შემომხედავს თავი ვინ ჰგონიაო ამას და ბატონ გოგას ნიძლავი დაუდვიათ ყველაზე ურჩი გოგოს შესაბმელად ურჩი ვინ იყო თუ არა ლელა და ვის უყვარდა ლელა თუ არა გოგა ამიტომ ირაკლის დავრჩი მე , ეს ისედაც დაგრუზული იყო ახლა მიზეზი მიეცა გასამართლებელი და თუ სადმე ვიყავი ესეც იყო იქვე . ერთხელ ვიღაც ბიჭი მეცეკვებოდა და მეორე დღეს გავიგე რომ ტრავმატოლოგიურში იწვა მთელი თვით ის საცოდავი , ერთს მოვწონდი და ის საერთოდ გადაიკარგა მას მერე მეგონა რომ ამქვეყნად ვერავინ მამჩნევდა რომ გავივლიდი დერეფანში ჩუმდებოდა ყველა . ერთხელ დავინახე როგორ ურჩევდა საქმეს ვიღაც ბიჭს რომელსაც ჩემთან უნდა მოეტანა ყვავილების თაიგული და ჩემს ერთ კლასელს გადასცა შემთხვევით რადგან იმ დღეს ჩემს ადგილას იჯდა .
-ასეთი იდიოტი როგორ ხარ მაიას როგორ ვერ ცნობ იმ გოგოს რომ მიაჩეჩე ყვავილები შენი აზრით იმასთან გაგატანდი ბიჭო?
-მე რა ვიცოდი იქ დადეო და მეც მივიტანე და დავდე
-კაი შე ჩემა რა მოხდა მერე კიდე გაუგზავნე ან ვაფშე სახლშ გაუგზავნე
-კი და იმენა ავთოს მივუტან აჰა შენს შვილს მიეცი ძმურათქო
-მოიცადე ! ის ყვავილები რატო გამომიგზავნე და საერთოდ საიდან მიცნობ - ეს როგორ ვუთხარი და როგორ გამომხედა აზრზე არ ვარ მარტო ის მახსოვს ბოლოს სულ მარტოები რომ ვიყავით სკოლის უკანა ეზოში და ის იმდენად ახლოს იდგა ჩემთან გული თუ მქონდა ისევ არ ვიცოდი ისე მიყურებდა მეგონა მომკლავდა. ეს საზიზღარი ხვდებოდა რომ მეშნოდა და არაფერს მეუბნებოდა ნაკვთიც არ შეუტოკებია
-კაი ახლა მაო ნუ აჭარბებ მე გავაგრძელებ მოკლედ თორე შენ ვერ დაამთავრებ ვერასდროს და მოყვები ყველა დეტალს
-ყველა დეტალი არ გვინდა იყოს
-მარიამ!
-აუ დედა კაი რა ყველაფერზე ნუ მეჩხუბები ცოდო ვარ
-ჩემი საკალელი ლოგოლ ეჩინია აქლა ლა ქნას- თოკომ ჩაიხუტა და სიცილით აკოცა თავზე
-აცადე შე ჩემა - ისე აინტერესებდა დემეს თვალებს აბრიალებდა
-მოკლედ ვუთხარი რომ მომწონდა
-ასე პირდაპირ?
-ხო აბა რისტვის დამეცადა მარა მერე უკან შემომიბრუნდა ქალბატონმა რაში მაინტერესებსო
-არ მითქვამს ეგრე
-იგულისხმე სამაგიეროდ
-შენ რა იცი მე რა ვიგულისხმე
-მოიცა .. -ირაკლიმ თვალებმოჭუტულმა გახედა გაბუსხულ ცოლს- თქვი ახლა რომ მაშინაც მოგწონდი უბრალოდ არ უტყდებოდი თავს
-გააგრძელე მოყოლა და შეირგე ის რომ მიყვარხარ 27 წელია
- კაი მაგაზე ვილაპარაკებთ აძინოკში .-ქალბატონმა მომიყომარა და რა მექნა ხომ არ შევაწუხებდი არასპრავედლივი იქნებოდა სამაგიეროდ ლანდად ვიქეცი . გავიგე მარტო რჩებოდა სახლში ორი დღით და იმ უბანში გადავიტანე ბირჟა . იმ პერიოდში ხშირი იყო ყაჩაღობა ერთ საღამოს სასტავი ყველა საქმეზე იყო მეც ვიფიქრე ერთ საღამოს ჩავაგდებ არაფერი მოხდებათქო მაგრამ ვერ მოვისვენე და მაინც წავედი. კორპუსთან მისულმა ვერ გავძელი და შიგნით შევედი . კივილის ხმა გაისმა მერე კარის მიჯახუნების და შემდეგ მსხვრევის სწრაფად ავირბინე დარჩენილი კიბეები და მაოს სახლიდან რომ გამოდიოდა ხმა მაშინ დავკარგე აზროვნების უნარი და სიმართლე გითხრათ რომ დავინახე სახლში შესულმა როგორ ჰყავდა ვიღაც კაცს გაკოჭილი მაო და მის შეშინებულ თვალებს წავაწყდი მივხვდი რომ ისე უბრალოდ კი არ მომწონდა ეს იყო ის ქალი ვინც მთელი ცხოვრება ჩემთან უნდა ყოფილიყო . ასე მარტივად და არც არაფერი გამირთულებია თქვენ კი გგონიატ ყოველთვის რომ ეს უბრალო გატაცებაა როცა მიხვდები რომ გიყვარს დრო არ უნდა დაკარგო ბევრი ფიქრი ზოგჯერ სწორ გზას გაცდენს .ყველაფერი რომ დალაგდა მაშინ დაბრუნდნე მაოს მშობლები სახლი არეული დახვდათ მაო ნაცემი და თვალებდასიებული რომელიც უცხო ბიჭს ეხვეოდა და ცრემლებად იღვრებოდა . თენგიზი ძვლივს დავამშვიდეთ მაინც ვერ მოვიგე სიმამრის გული არ მოვწონდი და ვერაფრით შევაცვლევინე აზრი. როცა მაო გამოვტეხე სიყვარულში აუღებელი ციხესიმაგრე დამრჩა სიმამრის სახით აი სიდედრს ვევასებოდი თქვენ წარმოიდგინეთ . სიმამრმა კი ერთადერთი ქალიშვილი იმისთვის არ გამიზრდია უსწავლელ, ნარკომან , ქუჩის ბიჭს გავაყოლო ცოლად რომელიც კაცმა არ იცის რომელ რაზბორკაზე გახდება ტყვიის ან დანის მსხვერპლი ან სხვას მოკლავს და ციხეში უნდა ამოლპეს ჩემი შვილი კი გაუბედურდესო“ კი მივხვი რომ მართალი იყო მეც გავგჯდებოდი მის ადგილას მაგრამ მიყვარდა და არ დავიხიე უკან ქალბატონს დავავლე ხელი და მოვიტაცე თავიდან კი გაგიჟდა გადაირია მამაჩემი არ შემირიგდება ამას ვერ გავაკეთებო მაგრამ გულმა ვერ გაუძლო და სვანეთიდან დაბრუნების შემდეგ კი გაჩნდი ცხრა თვეში ყმაწვილო“
-მას მერე სულ ერთად ხართ?
-ხო ჩემო კარგო მართალია ჩავარდნები გვქონდა ისევ ჩემს გამო მაგრამ მიძლებდა მაო და რაც მთავარია ჩვენმა სიყვარულმა გაძლო , კამათი კი ახალისებს გრზძნობას ნაჩხუბარზე შერიგებაზე ტკბილი არაფერია მართალია გოგო მწარე გამოგვივიდა მაგრამ
-კაით ახლა ეს სვანეთში ცაისახა და მე რო წყვიტავდით ერთმანეთს მაშინ?
-მერე მარიამ შენ რომ უკეთესი ხარ არ იცი?
-აი ძმაკაციც ასეთი უნდა
-სხვათაშორის იმ სახლს მაგარი აურა აქ
-ხოოო მე რომ წავიდე მარტო ვითომ ბავშვით ვერ დავბრუნდები?
-პართენპგენეზით გამრავლება გახასიათებს დავიჯერო?
-მე უნდა წავიდე მაპატიეთ მნიშვნელოვანი საქმე მაქ- დემე წამოდგა დაემშიდობა ყველას და წავიდა. ალბათ გაინტერესებთ ბოლოს და ბოლოს ვინ მოსწონს ამ ბიჭს ასე რომ ჩაუვარდა გულში და რომ ვერ იშორებს მასზე ფიქრს.
სადარბაზოსთან გააჩერა მანქანა და მეხუთე სართულზე ერთ-ერთ ფანჯარას ახედა . გოგონა იდგა აივანზე დიდი ჭიქით ხელში და ვარსკვლავებით მჭედილ ცას უყურებდა . აშკარად მოწყენილი იყო გრძნობდა ამას უნდოდა მისულიყო და გულში ჩაეკრა მაგრამ ვერ ბედავდა ხომ დემეტრე დევდარიანი ვერ ბედავდა მტელი ათი თვის მანძილზე გოგოსთან მიახლოებას და ნორმალური ადამიანივით დალაპარაკებას . პირველად შემთხვევით შეხვდნენ. დიდი სისწრაფით მოდიოდა გოგონა ვერ შენიშNა და ლამის დაეჯახა . შეშინებული გადმოვიდა ბოდიში რომ მოეხადა მაგრამ ვინ დააცადა ისე გამოლანძღა გოგომ ლამის ენა გადაყლაპა თან ისე აბრიალებდა ყავისფერ თვალებს გააშეშა ადგილზე . შემდეგ გავარდა და ასე დატოვა შუა ქუჩაში დევდარიანი. მეორედ რამდენიმე თვის შემდეგ შეხვდა წვეულებაზე მეგობართან ბედი უნდა ყველაფერსო რომ ამბობენ მართალია თიტქოს პირველი შეხვედრა არ იყო საკმარისი ამჯერად თავად შეასკდა და ზედ გადაავლო კოქტეილი გოგომ რომ ამოხედა ქვემოდან მიხვდა რომ მანაც იცნო მაგრამ არ შედრკა ისევ გალანძღა მეტიც ძმაკაცის თანდასწრებით რომელიც მის გაჩერებას ცდილობდა უთხრა რომ „ის იყო დემეტრე დევდარიანი“ თან თვალებს უბრიალებდა მაგრამ ასე განუცხადა :“ საერთოდ არააქ მნიშვნელობა დემეტრეა თუ დოდო დამნაშავეა და იმას ვეუბნები რასაც იმსახურებს . მეზიზღება უზრდელი ადამიანები საკუთარ თავზე დიდი წარმოდგენა რომ აქვთ და თავი სამყაროს შემოქმედათ მიაჩნიათ არადა უბრალოდ რამდენიმე ადამიანის მართვა შეუძია ვისაც სჯობს ტვინით და ამით იხალისებს ცხოვრებას „ ასე კულტურულად მისვა დემეტრე და ისე გამოლანძღა უარესი რომ არ შეიძლებოდა . უკვე გაცოფდა ამჯერად უკან გაყვა მაჯაში წვდა და ისე შემოაბრუნა თავისკენ ლამის ზედ აიკრა სიფრიფანა სხეული
-თავი ვინ გგონია ლაწირაკო
-ხელი გამიშვი
-მიპასუხე როგორ ბედავ ასე ლაპარაკს პირდაპირ ჩხუბზე რომ გადადი იქნებ ბოდიშის მოხდას ვაპირებდი
-ბოდიში არ უშველის ჩემს საყვარელ კაბას რომელიც აღარაფრად გამოდგება
-კაბა თუ იყო პრობლემა ახალს გიყიდდი
-შენს ნაყიდს იგივე დანიშნულება ვერ ექნება რასაც ეს კაბა ატარებს- თვალები ცრემლით აევსო მაგრამ გადმოღვრის საშუალება არ მისცა კვლავ ისე ამაყად იდგა . -ხელი გაწიე თუ ხვდები რომ მიჭერ ეგ ძალია და შეიძლება დაიმსხვრეს
-არ მაინტერესებს იცოდე კიდევ ერთხელ თუ მომმართავ ისევ ისეთი ტონით როგორც წამის წინ გეფიცები განანებ პატარა ქალბატონო
-ნუ მემუქრები და ვერც ვერაფერს ვერ გააკეთებ გასაოცარს გამოავლენ შენს პირუტყვლ ძალას და მაგით რას მიაღწევ მაგარი ბიჭი იქნები?
-გოგო !
-ბიჭო ხელი გამიშვი გაფრთხილებ გამიშვა
-რომ არ გაგიშვა რას იზამ- უფრო მაგრად მოუჭირა და იგრძნო კიდეც ისეთი ტკივილი ფეხებს შორის ამორტყმის გამო მოიკეცა და მთლიანად გალურჯდა
-ვახ ჩემი - უნდოდა ეღრიალა მაგრამ ქალივით ხომ არ დაიწყებდა დემეტრე დევდარიანი კივილს ამიტომ უბრალოდ მუშტები შეკრა და შეეცადა სუნთქვა დაერეგულირებინა
-გაგაფრთხილე და არ მომისმინე რატო არ გესმით კაცებს რომ სუსტი წერტილი გაქვთ და უნდა შეგვეშვათ სანამ დრო გაქვთ . კარგად მომისმინე დემეტრე თუ დემუსი და დაიმახსოვრე ჩემთან არ გაგივა ბატონობა და სანამ თავად გახდები ჩემს დაქვემდებარებაში ჯობს გზაზე არ გადამეყარო -ხელი უშვა და კუსკუსით წავიდა.
ამ ამბის შემდეგ ხომ ვერ ამოვიდა ლუკას ყბიდან მაგრამ ამ გოგოზე ფიქრი ვერ ამოიგდო თავიდან, მისი თვალები საგონებელში აგდებდა იმდენ ემოციას გადმოსცემდა ერთდროულად ტკივილს, სევდა, სიამაყეს, ძლიერებას მაგრამ არა სიხარულს მისი თვალები მხოლოდ ბრაზისგან ბრწყინავდნენ და არა სიხარულისგან. როცა შეხვდა ყოველთვის მოწყენილი მოდიოდა არა მეგობრებთან ერთად ხალისობდა იცინოდა დარბოდა პატარა ბავშივი მაგრამ მისი თვალები არასდროს იცინოდნენ თითქოს ის ენერგია და ბედნიერება დაკარგული ჰქონდათ. ამჩნევდა მის მზერას როცა დემეტრეს დაინახავდა მაგრამ არც ერთხელ გამოუჩენია ყურადღება , დემეტრეც არაფერს აუბნებოდა ყურადრებას აქცევდა მაგრამ ზედმეტ მზერასაც კი ერიდებოდა . უყურებდა როგორ ერთობოდა მეგობრებთან ერთად ცეკვავდა , სვამდა კიდეც გაიგო რომ არასრულწლოვანი იყო და გაუკვირდა ბარში რომ შეუშვეს მითუმეტეს იქ სადაც ხვდებოდა ხოლმე და აღმოაჩინა რომ საერთო მეგობარი ჰყავდათ ბარის მეპატრონის შვილი თიკუნა მისი კლასელი იყო ამიტომ გოგოენები ხშირად იყვნენ იქ. რამდენჯერმე ბიჭებთან ერთად შენიშნა მაშინვე გაარკვია და გაიგო რომ ერთი მათგანი მისი კლასელის ბიძაშვილი და ამავე დროს ნათლია იყო მეორე კი მისი ძმა შესაბამისად მხოლოდ მეგობრები იყვნენ . სულ ყოველ ჯერზე მეტ ინფორმაციას იღებდა ბოლოს ოჯახის შესახებაც გაიგო, მისამართი და მობილურის ნომერიც ჰქონდა და ყველა მისი მარშრუტი იცოდა დღის განმავლობაში . აბიტურიენტი იყო ამიტომ მასწავლებლებთან დადიოდა დილიდან შუაღამემდე . ხშირად მისულა როცა მონატრებია მისი კისკისი და თვალების ბრიალი . ერთხელ მასწავლებლიდან გამოსულს სადარბაზოსთან ბირჟა დახვდა , ერთ-ერთი მათგანი გამოეყო ჯგუფს და წინ გადაუდგა . ცოტახანს ელაპარაკებოდა აშკარად ეტყობოდა როგორ აღიზიანებდა მასთან საუბარი მაგრამ მოთმინებას ინარჩუნებდა ბიჭი კი გააგიჟა ხელში წვდა და შენობის მეორე მხარეს გაათრია. დემეტრეს სისხლი გაეყინა ისე მივიდა და დაარტყა ბიჭს გააზრება ვერ მოახდინა
-კარგად ხარ?
-შენ? - გაოცებულმა შეხედა ბიჭს და მტკივანი ხელი თითებით დაიზილა -აქ როგორ აღმოჩნდი მფარველო დემონო
-სარკაზმი შენთვის შეინახე პატარა ქალბატონო და წამოდი მივდივართ - ხელი ჩაკიდა ძირს დაგდებულს გადააბიჯა და მანქანისკენ წაიყვანა
-ხელი გამიშვი სად მიგყავარ
-სიტყვა არ დაძრა იცოდე თორე ხომ ხედავ გაცოფებული ვარ
-შრატს გაგიკეთებენ ცოფის საწინააღმდეგოს საავადმყოფოში
- მართლა როგორ გავხარ იმ გიჟს -ჩაილაპარაკა და საჭესთან დაჯდა. მანქანა სწრაფად მოსწყვიტა ადგილს და ისე მიიყვანა კორპუსთან სიტყვა არ უთქვამს
-ყოვლისმცოდნე დემონო ჩემი მისამართც გცოდნიათ მადლობთ მომსახურებისთვის ყელამდე ვარ ვალში თქვენთან- მანქანიდან გადასულმა შეტყუპებული პთხი თითი მიიდო საფეთქელთან მხედრული სალამის მსგავსად და წავიდა. დემეტრე მანამ უყურებდა სანამ მის ოთახში შუქი არ აინთო შემდეგ კი წავიდა .
მარიამთან მისი მსგავსება სულ თვალში ხვდებოდა არა მხოლოდ გარეგნულად ხასიათითაც ძალიან გავდა ყიფიანის ქალბატონს .
ისე გავიდა ერთი წელი ვერც ერთხელ დაელაპარაკა ნორმალურად სიმართლე რომ გითხრათ არც კი იცნობდნენ ერთმანეთს გოგოს სახელი სხვისგან გაიგო მანაც იგივენაირად გაიგო დემეტრეს ვინაობა და მორჩა.
უკვე დამამთავრებელ კლასში გადადიოდა და წინ ეროვნული გამოცდები ჰქონდა, მაგრამ ზაფხულში ისვენებდა და მშვიდად იყო. ახლა რატომღაც გრძნობდა რომ ცუდად იყო , ბოლო დროს რამდენჯერად შენიშნა ყოველთვის მოწყენილი აცრემლებული თვალებით მილასლასებდა ქუჩაში არ გავდა ჩვეულ მხიარულ გოგოს .
დიდხანს იდგა აივანზე გაუნძრევლად შემდეგ ჭიქა მოისროლა ხელი დაარტყა მოაჯირს და ჩაიკეცა უყურებდა კუთხეში მობუზულს როგორ ტიროდა და გული შეეკუმშა შეტყობინება გააგზავნა და დაელოდა რეაქციას „ტირილი არ გიხდება პატარა ქალბატონო . შენ ხომ ძლიერი გოგო ხარ დაუპირისპირდი პრობლემას ცრემლების გარეშე“
გოგომ შეტყობინება წაიკითხა და თავი მაღლა აწია , წამოდგა ცრემლები შეიმშრალა და ირგვლივ მიმოიხედა . ღამის გამო ვერ დაინახა დემეტრე თანაც მანქანაში იჯდა და შეუძლებელი იყო მისი სილუეტის გარჩევა ჩაბურულ ფანჯრებს მიღმა.“შენ ხომ ყოვლისშემძლე ხარ დამეხმარე“ მხოლოდ ეს მოწერა და ზუსტად მისი მიმართულებით გამოიხედა „უბრალოდ მოდი ........ მჭირდები“ დემეტრე გაოცებული იყო . თვალებს არ უჯერებდა შეუძლებელი იყო დაენახა იმ სიმაღლიდან თან მანქანაში დემეტრეს სილუეტი მაგრამ აშკარა იყო იცოდა ვინც იყო წერილის ავტორი . არც ნომერი ექნებოდა რადგან ახალი შეძენილი ჰქონდა და ძალიანცოტამ იცოდა . მანქანიდან გადავიდა , სადარბაზოში შევიდა და ლიფტის ასვლამდე გული მიეწურა შავ რკინის კართან დადგა და ზარი დარეკა. მალე მოესმა ფეხის ხმა და გული აუჩქარდა საკეტის გაღების ხმა და მის წინ იდგა თვალებჩაწითლებული, ჩაშავებული უპეებით, თმაარეული, პიჟამოებში და თხელ ხალათში გამოწყობილი გოგონა , ისედაც გამხდარი გოგო უფრო სუსტი მოეჩვენა თითქოს ერთი კვირის მანძილზე ნახევარი წონისა დაიკლო და მთლად გამოიფიტა . უყურებდა სევდაჩამდგარ თვალებში და ტკივილი ღღრნიდა მისი ტკივილი ტკიოდა სიტყვა არ დაუძრავს უბრალოდ შევიდა სახლში და კარი მიხურა უცებ დაიძრა გოგონა მისკენ და მაგრად მოეხვია . სუნთქვა შეეკრა გრძნობდა არნახულ სისუსტეს მისი სისუსტე იპოვა და ახლა ტკიოდა . ხელები ფრთხილად მოხვია და თავზე აკოცა , გრძნობდა მის ცრემლებს რომლებმაც მხარი დაუსველეს და მაისურის შიგნით ყელზე დაეცნენ
-მაპატიე .. მე .. არ უნდა მომეწერა შენ არ ხარ ვალდებული საერთოდ არ უნდა იყო ახლა აქ მაპატიე გთხოვ დაივიწყე - უცებ მოშორდა ცრემლები შეიმშრალა და კვლავ უემოციოიმიჯი დაიბრუნა მაგრამ მზერას ვერაფერი მოუხერხა
-დაივიწყე ეს დ..მ.... სიამაყე და მოდი ჩემთან -დემეტრემ თავი ვერ შეიკავა ძლიერი ტორი მოხვია სიფრიფანა წელზე გოგოს და სხეულზე აიკრა -მომიყევი პატარა ქალბატონო დაგეხმარები გეფიცები შეუძლებელს გავაკეთებ
-სიმსივნესაც მოერევი? მეტასტაზებს რომლებიც მთელს სხეულშია გაბნეული და მალე ტვინამდე მიაღწევს? - ქვითინით თქვა და აცრემლებული თვალებით ამოხედა. დემეტრემ რა იგრძნო? დემეტრე დევდარიანი იმ წამებში გაქვავდა არც სუნტქავდა გულიც არ უცემდა მხოლოდ იმ აზრს ამუშავებდა ტვინი რომ მის წინ მდგომ გოგოს განუკურნებელი სენი ჰქონდა და დაკარგავდა , დაკარგავდა ერთადერთ სიყვარულს ყველაზე წრფელს და ნამდვილს აი ისეთს როგორიც მხოლოდ ერთხელ ეწვევათ ხოლმე ცხოვრებაში . ახსენდებოდა ირაკლის სიტყვები როცა მიხვდები რომ გიყვარს უბრალოდ დრო არ უნდა დაკარგოო
-შენ.. შენ ... შეუძლებელია ღმერთი ასე არ გამწირავდა შეუძლებელია - მისი სახე მოიქცია ხელებში და ეფერებოდა ისეთი ბგერები ამოუშვა თავადაც გაუკვირდა
-მე არა ნეტავ მე დამმართოდა ნეტავ მე ვკვდებოდე მაგრამ არა ღმერთმა ესეც არ გამოიმეტა ჩემთვის და ერთადერთი რაც გამაჩნია ამქვეყნად ჩემს დედიკოს მართმევს გესმის? მიყავს ჩემი სული მიაქ გესმის? ჩემი დედიკო მიყავს მტკივა სული მტკივა და ვერაფერს ვუხერხებ - ერთიანად მოწყდა და იატაკზე დაეცა ხელებს უშენდა ცივ იატაკს და ხაოდა - მიყავს ჩემი დედიკო უნდა წამართვას და სულ მარტო დამტოვოს მის გარეშე მოვკვდები ვერ ვიცოცხლებ ჩემი დედიკო მინდა მინდა ჩემთან იყოს მასთან ერთად წავალ აუცილებლად წავალ როგორც კი შეწყვეტს მისი გული ფეთქვას ჩემიც მას მიჰყვება
დემეტრე დევდარიანი მიხვდა რომ ეგოისტი იყო , ადამიანი ყველაზე დიდი ცხოველი იყო რაც კი ოდესმე ღმერთს შეუქმნია . იდგა და კვლავ უცემდა გული კვლავ უხაროდა რადგან გაიგო რომ მისი გულისფეთქვა იარსებებდა და არაფერი ემუქრებოდა . უკვე ტკიოდა უბრალოდ ტკიოდა მაგრამ არ კვდებოდა . მასთან ჩაიმუხლა და ხელები დაუკავა
-დამშვიდდი გთხოვ მაგას ნუ ამბობ შენ არ უნდა მოკვდე შენ არაფერი დაგემართება წარმოიდგინე ახლა დედაშენი რომ გისმენდეს რას იტყვის ამით უფრო ატკენ გულს გთხოვ თავიხ ელში აიყვანე და მომიყევი - ფრთხილად წამოაყენა სხეულზე მიიკრა და ისე შევიდნენ მისაღებში დივანზე დასვა თავად იქვე ბარს შეხედა წყალი დაუსხა და მიუტანა. კანკალით დალია და ამოისუნთქა
-რამდენიმე თვეა სუსტადაა ვეუბნებოდი ექიმთან წავიდეთთქო მაგრამ ყოველ ჯერზე მარწმუნებდა არაფერია დაღლილობის გამოაო თურმე უკვე იყო ექიმთან და იცოდა რომ რამდენიმე თვე ჰქონდა დარჩენილი. მკურნალობაზე უარი თქვა და ასე თანდათან ცუდად ხდებოდა მე კიდევ არაფერი ვიცოდი ჩემი ვითომდა პრობლემებით ვიყავი შეწუხებული ის მადარდებდა როგორ ვისწავლიდი და გამოცდაზე რას მივიღებდი თურმე რა ხდება - სახე ხელებში ჩარგო დაისევ ატირდა- გუშინ გონება დაკარგა შემეშინდა ცხოვრებაში პირველად შემეშინდა მისი დაკარგვის ვლოცულობდი ცუდი არაფერი ყოფილიყო როცა ექიმმა მითხრა დიაგნოზი მას მერე არაფერი მახსოვს ისიც არ ვიცი დედა ახლა სადაა . არა მახსოვს მითხრა უნდა წავიდე მნიშვნელოვანი საქმეა სიკვდილამდე უნდა მოვაგვაროო და წავიდა უკვე .. რა დროა ახლა ?
-ღამის თორმეტი საათია
-სადაა ჩემი დედიკო მინდა მოვიდეს - ხელი ისე უკანკალებდა ნომერიც ვერ აკრიბა . მაგრამ არ დასჭირდა თავად დაურეკა ამ დროს -დე სად ხარ?
-მალე მოვალ დე არ დაიძინო უჩემოდ კარგი?
-კარგი დე .. ხომ მოხვალ მალე ?
-კი დე მოვალ
-კარგი დე - უთხრა და მობილური გვერდით გადადო- მოვალო
-რომ მოვა წავალ ნუ ღელავ - ჩაეხუტა და თავზე აკოცა - ნებისმიერ დროს შეგიძლია დამირეკო შენთან გავჩნდები
-ვიცი - გატრუნულმა თქვა და ცხვირი მაისურს გაუსვა -ხომ არ წავა მალე? იცი რამდენი რამის თქმა მინდა? იცი რამდენი რამ მქონდა დაგეგმილი ?
-იცოდე იმაზე აღარ იფიქრო რაც წუთის წინ თქვი იცოდე არ დავუშვებ რამე შეგემთხვეს მაგ გულის ძგერა მხოლოდ შენ სიცოცხლეს არ განაპირობებს სხვაცაა ასზე დამოკიდებული იცოდე ეს და არ დაივიწყო -შუბლზე მიაკრა ტუჩები და სახლი სწორედ იმ დროს დატოვა როცა ლიფტიდან გამოდიოდა გოგონას დედა .
მანქანაში გათიშული ჩაჯდა და სახლში წავიდა. ლუკა გამოიძახა მხოლოდ მას თუ მოუყვებოდა სხვასთან ლაპარაკი არ შეეძლო . ვისკის ბოთლი გამოიღო სვამდა და თან ელაპარაკებოდა ძმას რომელიც შეშფოთებული უსმენდა .
....
ყიფიანები სრული შემადგენლობით იყვნენ საღამოს შეკრებილნი მისაღებში და მხიარულად ჟღურტულებდნენ. კარზე ზარის ხმამ დაურღვიათ იდილეა წამოდგა გაბერილი და კარის გასაღებად წავიდა
-გამარჯობათ
-გამარჯობა შვილო ირაკლი ყიფიანის ნახვა მინდა აქ ცხოვრობს ხომ? -ქალმა გაუღიმა ფეხმიძიმეს
-დიახ მობრძანდით
-მადლობთ
-ახლავე დავუძახებ - წავიდა გვანგვალით და მისაღებშ შევიდა- შენთან არიან ირაკლი
-ჩემთან? ამ დროს? ვინაა ვერ შემოიყვანე?
-ვიღაც უცხო ქალია გელოდება დერეფანში
-ვინ არის?
-აბა მე რა ვიცი მაო? - წამოდგა და სწრაფად გავიდა. დერეფანში გასულმა ქალი რომ დაინახა გაუკვირდა თავიდან ვერ იცნო განსაკუთრებულად ჩანდა მისი გამომეტყველება და კანის ფერი იმდენად ფერმკრთალი იყო .
-როგორ ხარ ირაკლი?- ქალს ხმა დაუსუსტდა მოგონებებმა იჩინა თავი და შეეცადა ემოციების შეკავებას-ვერ მიცანი ხომ? - სიმწრის ღიმილმა გაურბინა და ახლა იცნო ირაკლიმ
-ქეთო? როგორი შეცვლილი ხარ ამდენი წელია არ მინახიხარ -მოეხვია ქალს და გაუღიმა- შემოდი ჩემებს გაგაცნობ
-მოითმინე გთხოვ მნიშვნელოვანი საქმე მაქვს მინდა მაიას დაველაპარაკო შენს შვილებსაც ძალიან გთხოვ თუ ვინმე ისეთია სახლში უცხო არ შევიდეთ
-არა არავინაა მხოლოდ შვილები არიან და მაო ხომ მშვიდობაა ქეთინო?
-დიდი ამბავია მაგრამ გააჩნია როგორ მიიღებთ
ოთახში შესულმა იქ მყოფებს მოავლო თვალი მაომ მაშნვე იცნო და გაოცებული წავიდა ყოფილი სკოლელისკენ ქეთო მათზე ერთ წლით პატარა იყო .
-ქეთო როგორ ხარ?
-არამიშავს -გაუღიმა გაცრეცილი ტუჩებით და მოეხვია ქალს
-გაიცანი ჩემი შვილები მიშო მისი მეუღლე თათა და ქალიშვილი მარიამი - ქალმა მარიამს რომ შეხედა მზერა გაუშეშდა მსგავსება განუმეორებელი იყო. დასხნდენ ერთმანეთის მსუბუქი მოკითხვის შემდეგ ქეთოს ძალიან უჭირდა საუბარი განსაკუთრებით მაოს და ბავსვების თანდასწრებით
- არ შემაწყვეტინოთ ძალიან გთხოვთ . წინასწარ მინდა მაპატიოთ და შემინდოთ ჩემი უმსგავსო საქციელის გამო და მაპატიოთ სიმშვიდის დარღვევა . მაო შენ ყოველთვის ხვდებოდი რომ ირაკლი მიყვარდა მე კი ვიცოდი რომ შანსი არ მქონდა არც არასდროს გამომიხატავს ეს გრძნობა ირაკლი სულ ისე მიყურებდა როგორც ჩვეულებრივ ნაცნობს მე კი სიგიჟემდე შემიყვარდა . უკვე დიდი ხნის დაქორწინებულები იყავით მარიამიც გყავდათ , ვიცოდი რომ რთული ურთიერთობა გქონდათ იმ პერიოდში წამით არ მიფიქრია რომ თქვენი სიყვარული შეიძლება გამქრალიყო მაგრამ ეშმაკი შემიჩნდა არა ვცდები ალბათ ანგელოზი იყო რომელმაც ცხოვრებაში ყველაზე დიდი განძი მომივლინა -წყალი მოსვა და განაგრძო. დარწმუნებული ვარ არც ერთს გახსოვთ ღამე როცა იჩხუბეთ ირაკლი კომპანიაში მოვიდა ნასვამი იყო მე შემთხვევით დავრჩი გვიანამდე რადგან სამუშაო ვერ მოვათავე. დავინახე როგორ მიბარბაცებდა დერეფანში არყის ბოთლით ხელში თან ეწეოდა სიგარეტი ნამდვილად არ იყო . მინდოდა წავსულიყავი მაგრამ გონება გამეტშა და შეყვარებული ქალის ინსტინქტი ამუშავდა იმდენად კარგად რომ ყველაფერი დავივიწყე ყველა პრინციპი, ურთიერთობა და იმ ღამით ... -აქ გაჩერდა მაო ფეხზე იდგა უკვე ნაპერწკლებს ისროდა თვალებიდან მაგრამ სიტყვას არ ძრავდა . ირაკლი გაოცებული იჯდა აუხსნელ გრძნობას შეეპყრო რცხვენოდა? კი რადგან ამ ამბავს მისი ოჯახი უსმენდა და თან არაფერი ახსოვდა
-რა და იმ ღამეს რა მოხდა - მაომ ვეღარ მოითმინა და დივანს ხელებით დაეყრდნო . ქალს უყურებდა და პასუხს ხვდებოდა- თქვი რომ ის არ მოხდა რაც მე მგონია
-ირაკლის შენთვის არ უღალატია ის იმ ღამითაც შენთან იყო აზრზე არ იყო თუ მე ვიყავი შენს სახელს მეძახდა -ამ ამბავს მთელი ცხოვრება ატარებდა , მთელი ცხოვრება ქენჯნიდა სინდისი, აწუხებდა სირცხვილის გრძნობდა შიგნიდან ღღრნიდა მაგრამ არავისტვის უთქვია არასდროს . ახლა კი ყვებოდა თავისუფლად- სამსახურიდან წამოვედი და დანაზოგით მცირე ბიზნესი დავიწყე . ერთ თვეში გავიგე რომ ფეხმძიმედ ვიყავი და უბედნიერესი ქალი ვიყავი . გოგონა შემეძინა ულამაზესი და უსაყვარლესი რომელიც საკუთარ თავზე მეტად მიყვარს. ის მხოლოდ ჩემი იყო აქამდე რადგან შენ არც კი იცოდი იმ ღამის შესახებ მაშინ ისეთ მდგომარეობაში იყავი თან სისულელე იქნებოდა თქვენი იდილიის დარღვევა ამ ფაქტის გამო . არც არასდროს მოვიდოდი და შეგატყობინებდი ამ ამბავს ჩემს შილს ვინმე რომ ჰყავდეს ჩემს გარდა . ის ჯერ კიდევ პატარაა და ვერ დავუშვებ მარტო დარჩეს თითოეული წამი რაც ვიცხოვრე მის გამო გავლიე მაგრამ ჩემს ორგანიზმს რომელიც კიბოს მეტასტაზებმა უკვე მთლიანად მოიცვა აღარ შეუძლია განგებასთან დაპირისპირება შეიძლება დღესვე აქედან წასვლის შემდეგ გამიჩერდეს გული და ჩემი გოგონა სრულიად მარტო დარჩება. აქ მხოლოდ იმიტომ ვარ რომ გთხოვოთ, შეგევედროთ არ ვიცი რა დავარქვა უბრალოდ როგორც ნაცნობს გაუწიოთ ჩემს შვილს დახმარება უბრალოდ გვერდით დაუდგეთ და იცოდეს რომ მარტო არაა სხვა არაფერი სჭირდება მხოლოდ საყრდენი. მაპატიე მაია გთხოვ მაპატიე არ გთხოვ მიიღო ამ სახლში უბრალოდ მინდა მისმა და ძმამ გაიცნოს და გაამხნეონ ვიცი თქვენი შვილები ცუდი ადამიანები არ იქნებიან დარწმუნებული ვარ ისე მოიქცევიან როგორც ველოდები მათგან . ეს ჩემი მისამართია და სესილის მობილურის ნომერი ის ჯერ მხოლოდ 17 წლისაა - უკანასკნელად შეხედა გაოცებულ ოჯახს წამოდგა ფრთხილად და ცრემლი შეიმშრალა
ირაკლი გაოცებული იყო ვერასდროს წარმოედგინა მსგავსი რამ მას თუ შეემთხვეოდა დაიფიცებდა რომ მთელი 27 წლის მანძილზე ცოლისთვის არასდროს უღალატია ახლა კი .. ახლა ყველაფერი თავდაყირა დაუდგა , გაიგო რომ შვილი ჰყავდა და მჩხვლეტავ ტკივილს გრძნობდა გულის არეში. სული ტკიოდა უყურებდა ქალს რომელსაც დიდ პატივს სცემდა ყოველთვის , გრძნობდა მის დამოკიდებულებას მაგრამ არ იმჩნევდა ცოცხალი თავით რადგან არ უნდოდა უხერხულად ეგრძნო ქალს თავი ამის გამო ახლა კი უყურებდა მიმავალ მომაკვდავ ქალს რომელის ტკივილიც ძრავდა . არ შეეძლო მისი ასე გაშვება წამოდგა და გააჩერა
-მე.. მინდა იცოდე რომ არ მივატოვებ ჩემს შვილს- ხმა ჩაუწყდა ძალა ვერ მოიკრიბა ძვლივს შეიკავა თავი - მე მინდა გავიცნო -ქალს თვალები გაუბრწყინდა ცრემლმა იკიაფა თაფლისფერ თვალებში
-ხვალ .. ხვალ მოდით -თქვა და ისევ წავიდა
-მოიცადეთ- მარიამი დაეწია და გააჩერა - თქვენ ... იქნებ არაა დაგვიანებული მე ქირურგი ვარ და იქნებ შევძლოთ
-არა შვილო საუკეთესო ქირურგებთან ვიყავი ყველამ ერთნაირი მაჩვენებელი დადო შენც ნახე ჩემი ანალიზები უბრალოდ არ შევხვედრილვართ ერთმანეთს . იცი ჩემი სესი ძალიან გგავს შენ რომ გიყურებ ვიცი როგორი იქნება შენს ასაკში და მიხარია - ცრემლებმა კვლავ იჩინეს თავი მაგრამ შეიმშრალა . მარიამს სული დაუმძიმდა უყურებდა ქალს მისი ლურჯი თვალები სევდას მოეცვა მთლიანად
-მან იცის ჩვენზე?
-არა არაფერი იცის ახლა მოვუყვები სანამ დრო მაქვს აღარ მინდა არც ერთი წამის დაკარგვა -ისევ აქცია ზურგი და წავიდა აღარ უნდოდა იქ ყოფნა თავის სესილიასთან ეჩქარებოდა
-ქალბატონო ქეთევან იცოდეთ რომ ჩემი სახით ყოველთვის ეყოლება სესილიას დამცველი და საყრდენი კედელი არასდროს მივატოვებ პირობას გაძლევთ
-ღმერთი დაგლოცავს შვილო -სევდიანად გაუღიმა და სახლი დატოვა ქალმა.
ოჯახი დუმდა . მაო წამოდგა და ბარბაცით წავიდა კიბისკენ, კედელს მიეყრდნო და ისე წავიდა. ირაკლიმ ხელი შეაშველა
-არ შემეხო გთხოვ .. გთხოვ მარტო მინდა ვიყო არ ამოხვიდეთ არც ერთი - ისე თქვა არც კი შეუხედავს ქმრისთვის
ირაკლი კედელს მიეყრდნო ღრმად ჩაისუნთქა ჰაერი და სახეზე აიფარა ხელები . მიშო მივიდა და უბრალოდ მოეხვია , მხარზე ხელი დაარტყა და მოუჭირა
-გამაგრდი ლომო ამასაც გავუძლებთ . შეგირიგდება ხომ იცი როგორ უყვარხარ
-ჰვრისწერაზე რომ დამთანხმდა იცი რა მითხრა?ყველაფერს გაპატიებ ღალატის გარდაო . მეც არასდროს მიღალატია აქამდე მეგონა რომ არასდროს შევხებივარ მის გარდა სხვა ქალს რომ არასდროს წამიბილწია ჩვენი სიყვარული ახლა კი სიცარიელეს ვგრძნობ უმწეობას უსუსურებას მრცხვენია - შვილს მოხვია ხელი და გულზე მიაბჯინა შუბლი- მრცხვენია გესმის ? ისეთი მთვრალი ვიყავი არაფერი მახსოვდა შვილი მყავს რომელიც უბრალო ჟინის ნაყოფია
-შენ ირაკლი ყიფიანი ხარ კაცი რომელიც ჩემი კერპია - კეფაზე მოუჭირა ხელი და თვალებში ჩახედა - ძალა მოიკრიბე თავი აწიე და პრობლემას მედგრად დაუხვდი
-მარ - თათამ მარიამს შეხედა რომელიც სავარძელშ ჩაესვენა და სახე ხელებში ჩარგო . წამოდგა გაბაჯბაჯდა და წყალი მიუტანა . მარიამმა გამოართვა დალია და მამას შეხედა
-შენი აზრით მიგვიღებს?
-არ ვიცი ერთი ზუსტად ვიცი ჩემს გვერდით უნდა იყოს ჩემი შვილი და აქ იცხოვროს ისეთივე უფლება აქ როგორც თქვენ . მეტის აქამდე არ უგრძვნია მამის სითბო და ვერ დავუშვებ ამ დანაკლისით იცხოვროს მითუმეტეს როცა დედას კარგავს ასე პატარას ამ ტკივილისთვის ვერ გავიმეტებ
-ნუ მიხსნი ჩვენ არ ვართ წინააღმდეგნი მართალია რთულია მაგრამ ვერ დაგადანაშაულებ მე არ მაქ ამის უფლება გიცნობ და დარწმუნებული ვარ მაშინ ძალიან რთული პერიოდი გქონდათ . მაოსთან მე ავალ მოგვიანებით და დაველაპარაკები შენს მისვალს ისევ ჩემი დალაპარაკება სჯობს
..
კიბეები აიარა და მშობლების საძინებელთან გაჩერდა. ამჯერად ყველაზე მძიმე საქმე უნდა მოეგვარებია რომელიც ორივე მხრივ ატკენდა გულს .საშინლად ტკიოდა თავადაც ადვილი ხომ არ არის 23 წლის ასაკში შეიტყო რომ გყავს ნახევარდა ,რომ მამამ დედას უღალატა. მართალია გამამართლებელი საბუთი აქვს მაგრამ რა მნისვნელობა აქ ამ ყველაფერს მთავარი ფაქტია რომელიც მხოდა და რომელსაც ვერავინ შეცვლის. კარი გააღო და შევიდა , მაო ფანჯარასთან იჯდა სავარძელში და ხედს უყურებდა . მარიამის მისვლა ვერც კი შენიშნა . მხოლოდ მაშინ შეირხა როცა მის მკერდზე მოათავსა თავი მარიამმა და მოეხვია . ცოტახანს ჩუმად ისხდნენ არც ერთი ძრავდა სიტყვას
-დე ის ხომ არაფერ შუაშია ბავშვია დე 17 წლის უცოდველი ბავშვი შენ ხომ დედა ხარ ჩემი კეთილი და თბილი დედიკო რომელსაც სითბო და სიყვარული არასდროს ენანებოდა გაიღე მისთვისაც სითბო . სრულიად უცხო ადამიანსაც კი შეიკედლებდი მსგავს შემთხვევაში მას ხომ ჩვენი სისხლი უჩქეფს ძარღვებში . იმ ადამიანების რომლებზე გიჟდები დე
-რატომ ხარ ასეთი მარიამ?- სახეზე მოეფერა შილს და აკოცა0 ყოველთვის რატომ ივიწყებ შენს ტკივილს და პირველად სხვების დასახმარებლად რატომ გარბიხარ დე . ასეთი კარგი როგორ ხარ დე ჩემი ცხოვრება ხარ დე . როგორ იფიქრე რომ იმ ბავშვს არ მივიღებდი , მტკივა სულის შეძვრამდე მაგრამ მის ადგილას რომ წარმომიდგენია თავი ჩემი ტკივილი არაფერია მე ყველა საყვარელი ადამიანი მყავს გვერდით და ყველა ჯანმრთელი . მყავს ოჯახი ქმარი შვილები, არაჩვეულებრივი რძალი და მალე ბებიაც ვიქნები . მშობლები მართალია შორს მაგრამ ჯან-ღონით სავსე. ახლა რომ ვიხსენებ რის გამოც ვიჩხუბეთ იმ ღამით როცა ირაკლი სამსახურში წავიდა გაბრაზებული ბრაზი მომიდის ჩემი ბარლი იყო იცი? ირაკლის საერთოდ არ ახსოვს ის პერიოდი სამაგიეროდ მე მახსოვს, ალბათ ღვთის ნება იყო შენი დის ჩასახვა და მე არ დავუშვებ უბედური იყოს
-მიყვარხარ დე . შენ ყველაზე ძლიერი ქალი ხარ ამქვეყნად. ყველაზე შეგნებული სწორად მოაზროვნე და გამგები მიყვარხარ და ვამაყობ რომ შენი შვილი ვარ დე-ჩაეხუტა და ყელშ აკოცა. საყვარელი სურნელი შეიგრძნო . პატარაობისას უყვარდა ასე დაჯდომა ჩაეხუტებოდა და საათობით არ შორდებოდა დედიკოს მის სურნელს იმახსოვრებდა რომ დიდხანს გაჰყოლოდა. -მამიკოს გონია რომ არ აპატიებ და ძალიან ცუდადაა -თვალების ფახულით ახედა ქალს
-ხოო? - გაეღიმა და შბლზე აკოცა ქალიშვილს- ცოტა დაიტანჯოს არაფერი დაუშვადება მაინც არ უნდა დაელია ამდენი და ღმერთიც ვერ აასრულებდა საწადელს - პატარა ბავშვივით წაიტიტინა და გაჩუმდა-იცი დე ყოველთვის ვიცოდი რომ ქეთის უყვარდა მაგრამ მამაშენი არასდროს იმჩნევდა მე ვიცოდი რომ არასდროს გახედავდა სხვას ქეთი ძალიან მორცხვი და საყვარელი გოგო იყო ყოველთვის ვგრძNობდი რომ უხაროდა ჩვენი ბედნიერება. სწორედ ესაა ნამდვილი სიყვარული , მართალია ჩემსავით ვერავინ შეიყვარებს ირაკლის მაგრამ მასაც უყვარდა არა მარტო მას რომ ვამბობ ბევრ გოგოს გული მისდიოდა ყოფოს დანახვისასთქო არ მიჯერებთ .მის გამო მტკივა გული ძალიან კარგი ადამიანი იყო და არ მემეტება სასიკვდილოდ მითუმეტეს როცა დედის სტატუსით წარმოვიდნგენ. არც ერთმა დედამ არ უნდა მიატოვოს შვილი ყოვეთვის მტკივნეულია დედის დაკარგვა მაგრამ ასე პატარა ასაკში ყველაზე რთულია .
-რომ მეუბნებით ასეთი რატომ ხარო არ მესმის როგორ გებადებათ ეგ კითხვა . ხასიათი სწორედ ამიტომ მაქ ასეთი განსხვავებული და ერთად მაქვს საპირისპირო თვისებები რომლებიც წესით უნდა გამორიცხავდეს ერთმანეთს მაგრამ მაინც შემიძლია გამოვიყენო მაშნ როდესაც საჭიროა . ერთი ნაწილი მამიკოსგან მაქვს მეორე შენგან . თქვენ ხომ ორი უკიდურესობა ხართ მე კი ნაზავი
-ჩემი ლამაზი გოგო -თმაზე ეფერებოდა და კოცნიდა. უკვე შუაღამე იყო მიშომ და თათამ დაიძინეს. ირაკლი სავარძელში იჯდა და ვისკის ნელა სვამდა. ფიქრობდა და უკვე აღარ იცოდა რა გაეკეთებია ყველაზე მეტად ცხოვრებაში მაოს დაკარგვის , მასთან კამათის ეშინოდა და ერთადერთი იყო ვისთანაც ნებისმიერ დათმობაზე წასვლა შეეძლო დაუფიქრებლად . კიბეები ლასლასით აიარა როცა მარიამი აღარ გამოჩნდა , კართან გაჩერდა და ხელი მიადო , ძალა მოიკრიბა და ძალიან ნელა შეაღო . დედა-შვილმა მაშნვე გამოხედა და დაინახა სევდიანი ირაკლი ყიფიანი რომელიც მზერით , მიმიკით დგომითაც კი პატიებას სთხოვდა საყვარელ მეუღლეს . მარიამმა დედიკოს აკოცა რაღაც უჩურჩულა და წამში აორთქლდა, მანამდე მამიკოს ხელით უბიძგა ოთახში შესულიყო და კარი მოხურა.
-მე უნდა დაგელაპარაკო -ნერწყვი გადაყლაპა და შეეცადა მშვიდად ეთქვა მაგრამ მაო ისე კარგად იცნობდა მის თითოეულ გულის ფეთქვას გრძნობდა . წინ დაუდგა ქმარს და თვალებში ჩააჩერდა -მაპატიე ... გეფიცები არც კი მახსოვს ის ღამე ვიცი არ მამართლებს ეს ფაქტი მაგრამ მას შემდეგ ხომ დიდი დრო გავიდა არც ეს მიშველის ვიცი - თავი დახარა . ამხელა კაცი ისე დაპატარავდა და დაუძლურდა მაოს წინაშე სასწაული სანახავი იყო მაგრამ ვერც ვერავინ ნახავდა ამ მდგომარეობაში ყიფიანს მხოლოდ მაო , ერთადერთი ადამიანი ვისაც განადგურებულიც და აღზევებულიც ჰყავს ნანახვი ყიფიანი.
-გახსოვს სვანეთში ჯვრისწერამდე რა გითხარი?-ქვემოდან ამოხედა სიფრიფანა ქალმა რომლისტვისაც დროთასვლას არაფერი დაუკლია და შევერხლილ თმაზე გადაუსა ხელი ქმარს რომელიც უფრო სიმპატიურს ხდიდა , შემდეგ წვერზე გადავიდა სადაც თეთრ ღერებს გამოეყოთ ტავი შავ თმაში . სახის კონტურს ხაზავდა და უყურებდა როგორ სიამოვნებდა ირაკლის მისი თითოეული შეხება ამდენი წლის შემდეგ ისევ ისე დნებოდა და გული უჩქარდებოდა მისი შეხებისას. თვალები მინაბა და თავი ოდნავ გადაწია
-იმდენად მიყვარხარ ვიცი ყველაფერს გაპატიებ და აზრი არ აქვს იმის თქმას რომ თუ არ შეიცვლები მიგატოვებ . ერთს რითაც ყველაზე მეტად მატკენ და რის გამოც მიგატოვებ ღალატია, რადგან თუ სხვა ქალთან წახვალ მეცოდინება რომ აღარ გიყვარვარ - გაიმეორა მეუღლის სიტყვები და თვალები გაახილა -ვიცი რომ ყოველთვის ასრულებ სიტყვას
-მართალი ხარ ყოველთვის ვასრულებ - კვლავ ისე მშვიდად ელაპარაკებოდა . კაცს მზერა აემღვრა, გულისცემა გაუჩერდა წარმოიდგინა რომ მაო ტოვებდა და წამწამზე დაეკიდა ცრემლი რომელმაც სვლა დაიწყო ღაწვზე და წვერიან ლოყაზე გაიარა შემდეგ კი სადღაც გაქრა -გითხარი რომ თუ სხვა ქალთან წახვიდოდი მეცოდინებოდა რომ აღარ გიყვარვარ .... მაგრამ შენ არსად წასულხარ და არც არასდროს წახვალ ის ღამე არ გახსოვდა და შესაბამისად ვერც გაიხსენებ ჩვენს ცხოვრებაში კი შედეგი იარსებებს . ახალი წევრი გვეყოლება ოჯახში . მე ვერ გაჩუქე მეტი შვილი მაგრამ შენი სურვილი ახდა ორი გოგო და ერთი ბიჭი გყავს დარწმუნებული ვარ სამივეთი იამაყებ რადგან ქეთი ცუდ შვილს ვერ გაზრდიდა არც ბუნება დააკლებდა რადგან შენი სისხლი უჩქეფს ძარღვებში . ის შენი ნაწილია მე კი შენი თითოეული უჯრედი მიყვარს და ბოლო ამოსუნთქვის შემდეგაც მეყვარება რადგან იმ ქვეყნადაც დაგელოდები -თქვა და ისევ შეერწყა მათი ბაგეები ერთმანეთს, ისევ გაორმაგებული გულისცემა და აჩქროლებული სისხლი რომელიც კაპილარებს ეხეთქებოდა და გადმოღვრას ლამობდა
-საოცრება ხარ ჩემი პირადი საოცრება - უთხრა და გულში ჩაიკრა საყვარელი სხეული.
....
მარიამი აბაზანაში შევიდა იფიქრა შხაპი ცოტა დამეხმარება აზრების დალაგებაშიო მაგრამ არაფერი გამოუვიდა, ვერ ახერხებდა ძალის მოკრებვას , შემდეგ აივანზე დაჯდა დღის ხვარტის შემდეგ სიგრილე ესიამოვნა მაგრამ იქაც ვერ მოისვენა. ბოლოს ძმის და რძლის საძინებლის კართან აღმოჩნდა არ უნდოდა ასე შეჭრილიყო მაგრამ ასეთ დროს სულ ერთ-ერთ მათგანთან იძნებდა ხოლმე ახლა კი სხვა გზა არ ჰქონდა. ფრთხილად დააკაკუნა კარზე და შეაღო
-შეიძლება?- ჩუმად თქვა და შეიჭყიტა ოთახში
-მარიამ? ხომ კარგად ხარ - მიშო სწრაფად წამოჯდა დას გახედა
-შეიძლება თქვენთან დავიძინო? გთხოვ არ მინდა მარტო ყოფნა - მობუზულმა თქვა და თითების გრეხვა განაგრძო თვალებში ცრემლები კიაფობდნენ მაგრამ გადმოღვრას არ ანებებდა
-ჩემი გოგო მოდი ჩვენთან - გაუღიმა და ხელი დაუქნია . სწრაფად მიკუსკუსდა საწოლზე აბობღდა როგორც პატარაობისას უწვებოდა ძამიკოს საწოლში და თათაც გააღვიძა , ისეთი საყვარელი იყო ნახევრად მძინარე გაბერილი რომ გაერიმა მარიამს
-მარ აქ რა გინდა? ხომ კარგად ხარ ცხოვრება?- ლოყაზე მოეფერა მულს და აკოცა
-აქ ვიძინებ ამაღამ რძალო ხო შეიძლება მამიდუნა?- მუცელზე მოუსვა ხელი გაბერილს და აკოცა
-რას მეკითხები რა თქმა უნდა - ჩაეხუტა როგორც მოეხერხა , ზურგიდან ძამიკო აეკრო, შუბლზე აკოცა და დაიძინეს ერთად.
……
ქეთევან შენგელია სახლში დაბრუნდა . სესილია მაშინვე მოეხვია და მის ყელში ჩარგო სახე , სურნელი ღრმად შეიგრძნო დედის საყვარელი სურნელი რომელსაც ვერავინ შეცვლის
-ჩემი ლამაზი გოგო , ჩემი ცხოვრება- ქალი თამზე ეფერებოდა და სახეს უკოცნიდა გოგოს. -დე ის ბიჭი ვინ იყო?-არ გამორჩენია ბინიდან გამოსული ყმაწვილი და მაშინვე ჰკითხა
-ვინ ბიჭი
-სესილი ამ სართულზე ჩვენს გარდა არავინ ცხოვრობს და ტყუილად ნუ დამიმალავ თან მინდა ვიცოდე ყველაფერი რაც აქამდე არ გითქვამს ამაღამ საიდუმლოების გაცვლის დღე იქნება დე
-მე საიდუმლო არ მაქ არასდროს არაფერი დამიმალავს შენთვის ის ბიჭი დემეტრე დევდარიანია -თქვა და ლოყები აუწითლდა
-მერე შერიგება როდის მოასწარით უფრო სწორედ არც გილაპარაკია არასდროს მასთან და ბინაში როგორ აღმოჩნდა
-აივანზე ვიყავი ... ვფიქრობდი ჩვენზე ვიგრძენი რომ აქ იყო სადღაც მაგრამ ვერ ვუყურებდი დარწმუნებული ვარ მოშორებით იდგა და მიყურებდა . ხომ გეუბნებოდი მოდის ვგრძNობ-მეთქი . მომწერა „ტირილი არ გიხდება პატარა ქალბატონო . შენ ხომ ძლიერი გოგო ხარ დაუპირისპირდი პრობლემას ცრემლების გარეშე“ მივხვდი რომ ის იყო და მივწერე მოსულიყო. ხუთ წუთში ჩემთან გაჩნდა არ მიფიქრია მერე რა მოხდებოდა უბრალოდ ვიცოდი რომ მჭირდებოდა , რომ ვუთხარი მეტასტაზებს თუ მოერევითქო დავინახე როგორ ჩაუქრა თვალები ეგონა მე თუ ვიყავი ცუდად და ვიგრძენი როგორ ეტკინა
-და ამის შემდეგ იტყვი რომ ერთმანეთისთვის არ ხართ გაჩენილები დე?- გოგონას მის კალთაში ჰქონდა თავი მოკალათებული და ეკვროდა სხეულზე ის კი ეფერებოდა - იმ ბიჭს უყვარხარ დე სხვა მსგავს რამეს არ გააკეთებს უბრალოდ გამოხატვა არ შეუძლია , ამაყია შენსავით დე ზოგჯერ ჯიუტიც ხარ ალბათ ამაშიც გგავს
-არ ვუყვარვარ უბრალოდ ინტერესი კლავს ვერ მოინელა ის ფაქტი რომ ყურადღება არ გამოვიჩინე მის მიმართა არადა მე სულელს ასე უბრალოდ ყოველგვარი მიკიბ მოკიბვის გარეშე შემიყვარდა
-დე მე ხომ არასდროს მომიყოლია შენი ჩასახვის ამბავი დე. არც მამაშენზე მითქვამს არასდროს არაფერი ხომ ასეა
-ყოველთვის მაინტერესებდა მაგრამ არასდროს გითქვამს მეც აღარ დაგაძალე
-დღეს მოგიყვები დე ყველაფერს მოგიყვები მასზე და ჩემზე დღეს გაიგებ შენი სათაყვანებელი დედიკო როგორია სინამდვილეში
-ისეთშ ვერაფერს ვერ მეტყვი რომ წარმოდგენა შემეცვალოს
-დარწმუნებული ნუ იქნები დე ნურასდროს ნურაფერში იქნები ბოლომდე დარწმუნებული რადგან ადამიანი სუსტი ფენომენია შესაძლოა შეცდომა დაუშვას ერთი მაგრამ ისეთი რომელსაც უამრავი ჩვენება მოჰყვება და რომელსაც ვერასდროს გამოასწორებს, მაგრამ არ უნდა გეშინოდეს დე შეცდომის არასდროს შეგეშინდეს ყოველთვის თავი უნდა აწიო და გზა განაგრძო მე შენ მყავდი და არასდროს დამიხევია უკან - თქვა და ყველაფერი თავიდან დაიწყო. ირაკლიზე და მაოზე უყვებოდა სესილია გაფაციცებით უსმენდა შეყვარებული წყვილის ისტორიას შემდეგ როცა თავის თავზე დაიწყო თხრობა გამომეტყველება შეეცვალა . გაბრაზდა კიდეც მაგრამ დედას ვერ კიცხავდა არ შეეძლო მასთან კამათი ახლა ტყუილად ვერ დაკარგავდა დროს- დე ირაკლის ძალიან კარგი ოჯახი ყავს შენ და და ძმა გყავს მარიამი და მიშო . მიშოს ცოლი ჰყავს თათა რომელიც დაახლოებით რვა თვის ფეხმძმეა და მალე ძმისშვილიც გეყოლება . ყველანი ძალიან კარგები არიან მაპატიე დე მათთან რომ დაგაშორე , მაპატიე რომ მამა არ გყავდა მაგრამ არ შემეძლო ვიცოდი ირაკლი თუ დაკარგავდა მაოს ვერ გადაიტანდა და ეგ უარესი იქნებოდა არ შემეძლო მათ შორის ჩადგომა შენ ვერც კი წარმოიდგენ მათ რა გამოიარეს და მიუხედავად ყველაფრისა ახლა როცა ვნახე მივხვდი რომ არაამქვეყნიურად უყვართ ერთმანეთი . მე რომ აღარ ვიქნები დე მინდა მათთან იყო ხშირად ნახო და იცოდე რომ მარტო არ ხარ . ფიზიკურად თორემ მე ზეციდან დაგიცავ დე იცოდე რომ სულ შენთან ვიქნები ჩემო სიხარულო , სიზმრებში გეწვევი როცა ჩემზე იფიქრებ , როცა ჩემი რჩევა დაგჭირდება დე - ორივე ტიროდა და ერთმანეთშ ეხვეოდა. ამ პატარა გოგომ აღარ იცოდა რაზე უნდა ენერვიულა იმაზე რომ დედა სიმართლეს უმალავდა თუ იმაზე რომ მალე დაკარგავდა დედას . ლაპარაკში თავზე დაათენდათ ისევ ეკვროდნენ ერთმანეთშ და იმახსოვრებდნენ ერთმანეთის სურნელს, ნაკვთს და თითოეულ გულიფეთქვას ითვლიდნენ .
-პირობა მომეცი რომ შეეცდები მათთან ურთიერთობას . დამპირდი რომ ჯერ დააკვირდები და შემდეგ გამოიტან დასკვნებს და არასდროს ინანებ გადაწყვეტილებას მცდარიც რომ იყოს უბრალოდ იმაზე დაიწყე ფიქრი შეცდომის შემდეგ რა უნდა გააკეთო და როგორ წამოდგე კვლავ ფეხზე ჩემო გოგონა
........
დილით ადრე გაეღვიძა უნდოდა ლაპარაკი უცხოსთან ვისაც ეს ტკივილი ასეთი დოზით არ შეაწუხებდა და როგორც ყოველთვის, დილის რვა საათზე, თორნიკეს ბინის კართან იყო ატუზული და ზარს რეკავდა. თან ლოცულობდა ოღონდ ვინმე არ ჰყავდე,ს ოონდ ახლა არ ჰყავდეს და ვინმემ არ მნახოს ასეთ მდგომარეობაშიო და კარიც გაიღო. თმა არეული, თვალებ დასიებული, ჩაჩაჩული შარვლით იდგა თოკო და ჯერ კიდევ არ გაეხილა თვალები, მარიამი რომ შეიცნო და მიხვდა რომელი საათი იყო , სახეზე დააკვირდა უცებ გამოფხიზლდა
-ფერია რა მოხდა? ცუდად ხარ? თათამ იმშობიარა? ვინმეს რამე შეემთხვა? მარიამ ხომ ყველა კარგად ხართ? -უცებ აიღო და შესვა სახლში. კარიც მიხურა და თანვე კითხვები მიაყარა. მარიამი უბრალოდ ჩაეხუტა და ცრემლებს გასაქანი მისცა, აი თურმე რა სჭირდებოდა . თოკომ როგორც კი შიშველ კანზე სითხის დაცემა იგრძNო გული შეეკუმშა ბოლოს არც კი ახსოვს როდის ნახა მტირალა მარიამი . ხელი მოხვია და თავზე აკოცა თან ეფერებოდა -ფერია რა მოხდა ვინმემ გაწყენია ცხოვრება? ჩემო ფერია -ჩურჩულებდა და კოცნიდა .
რამდენიმე წუთში ყავის დიდი ფინჯნით ხელში იჯდა მარიამი თოკოზე მიხუტებული და ყველაფერს დაწვრილებით ყვებოდა. თოკო კი გაოცებული ხმას ვერ იღებდა
-ჩემი საბრალო გოგო წუხელ როგორ არ დამირეკე . რატომ ხარ ასეთი მითხარი რატომ შენ გტკიოდა და სხვებს ამშვიდებდი სხვა თავად დაიწყებდა წიოკს და დაამძიმებდა მდგომარეობას იმის ხარჯზე რომ თავად დაიცლებოდა შენ კი მთელი ამ ხნის მანძილზე ითმენდი გული რომ არ გეტკინა მათთვის
-დედა და მამა როგორ არიან რომ წარმოვიდგენ ჩემი ტკივილი არც გამხსენებია . ჩემი და ღმერთო ვერც კი ვიაზრებ ისე ვამბობ და მყავს გესმის? 17 წლის და რომელსაც ჯერ კიდევ ბევრი აქვს სასწავლი . გახსოვს სულ მინდოდა და მყოლოდა მისთვის მესწავლებია დამეცვა და გვერდით დავდგომოდი ახლა კი მყავს და მაგრამ ყველას გვტკივა . მაგრამ მაინც მას სტკივა ყველაზე მეტად რომ წარმომიდგენია ერთი დღე მამის გარეშე ვკვდები მან კი სიე გაატარა მთელი ცხოვრება არ გაუგია რა შეგრძნებაა როცა ძილის წინ მამიკო გეფერება და ზღაპარს გიყვება ეშლება არც იცის ზეპირად და რაღაც ამბავს იგონებს თან გკოცნის წვერიანი და ლოყებს გისუსხავს მაგრამ იმდენად გსიამოვნებს მისი სითბო არ აქცევ ყურადღებას ამ უსიამო შეგრძნებას . როცა იცი რომ რაც არ უნდა მოხდეს ის დაგიცავს მოგხვევს ძლიერ ხელს და ნებისმიერი საშიშროებისგან დაგიფარავს , როცა უყურებ როგორ უყვარს დედას და მამას ერთმანეთი წლების მიუხედავად როგორ უბრწყუნავთ თვალები ერთმანეთის დანახვისას და იაზრებ რომ სიყვარულის ნაყოფი ხარ უდიდესი სიყვარულის რომელსაც დრომ ვერაფერი დააკლო და გინდება შენც ისეთი ოჯახი გქონდეს წლების შემდეგ როგორშიც თავად გაიზარდე, ისეთი ქმარი გყავდეს როგორიც მამაშენია მასსავით ძლიერი მამა, ქმარი და კაცი გყავდეს გევრდით
-გეყოფა ჩემო ცხოვრება ნუ ტირი გთხოვ ხომ იცი ვერ ვიტან როცა ტირი შენ ხომ ჩემი მაგარი გოგო ხარ-ცრემლებს უწმენდდა და გულში იკრავდა
-შენ რომ არ მყავდე რა მეშველებოდა? ძმა რომელიც მაინც ნეიტრალურია და შეუძლია ისეც შეხედოს სიტუაციას როგორც უბრალო მეგობარმა, როგორც ძმამ, როგორც ნათესავმა , როგორც ძმის ძმაკაცმა - ჩურჩულებდა და თავს არ სწევდა თოკოს მხრიდან
-გეყოფა გოგო დამისველდა მაისური თავი მაინც აწიე გავწურავ თორე დამემართება ანთება და შენი სამკურნალო გავხდები ტან ხომ იცი რა სუსტი იმუნიტეტი მაქ ნემსები დამჭირდება და ცოდო არ ვარ ტო?- უცებ მიაყარა და საყვარლად ააფახულა თაფლისფერი თვალები რომლებიც ძალიან ღია იყო ამ წუთებში თითქოს ყვითელი იყო უფრო ვიდრე თაფლისფერი ან ყავისფერი. მარიამმა ღიმილი ვერ შეიკავა , ცრემლები შეიმშრალა და თავი მაღლა ასწია
-ვსიო ვწყვეტ ტირილს ბოლო-ბოლო ჩემი და უნდა გავიცნო დღეს იცი ქეთევანმა მითხრა რომ ძალიან მგავს
-ახლა დაგვერხა და ვერ გაგვიგია შენ თუ გგავს დავიღუპეთ დედა რა გაუძლებს მეორეს შენნაირის თან არ დავევასები და დაგვამხობს ყველაფერს თავზე სანამ მაგას მოვალბობთ და გადმოვიყვანთ ჩვენსას დაგვბრიდავს ყველას დედა ეს რა დღე დამიდგა ვსიო მე ვითესები აქედან რომ გაიცნობ კარგად მერე ჩამოვალ
-გადარეულო - მარიამი კისკისებდა ფეხზე წამოდგა და მაგრად მოეხვია თოკოს -ჩემი გადარეული ხარ შენ მარტო ჩემი და იმ ერთის რომელიც ჯერ არ ჩანს მაგრამ ვიცი გამოჩნდება ჯერ ეს ერთი იმიტომ რომ მე უნდა გამიჩინოს ნათლული , მერე მეორე შენ ისეთი კარგი ხარ შეუძლებელია შენნაირები არ მოამრავლოს ღმერთმა და ასე ეულად მარტოობაში მოგკლას რიგით ნაშებთან გართობას შეალიოს შენი გენომი და კიდევ ერთი იმსახურებ ნამდვილ სიყვარულს წრფელს და ისეთს შენც რომ გაგაგიჟოს და დაგარწმუნოს რომ არსებობს გრძNობა რომელიც თავს გაკარგვიებს
-ისე ჩამოაყალიბე ჯობია ფანჯრები მივხურო ეგ სიყვარული არ შემოფრინდეს აქ ორმაგი მინები მაქ და ვერ გატეხავს
-სულელო მე სერიოზულად გეუბნები შენ კიდე მეღადავები აი რომ შეგიყვარდება არ მოხვიდე ჩემთან და არ მეწუწუნო ერთი გოგო როგორ არ გამოჩნდება ისეთი შენ რომ არ ჩაგადნეს ხელებში და მოგცეს ის რასაც ითხოვ
-ნუ ახლა როგორ არ გამოჩნდება მაგის მეტი რა არის . ყველას კი არ ვეჩალიჩები და ვნუსხავ
-ვსიო აღარ გელაპარაკები აიღე გასაღები ახლა და წამიყვანე სახლში
-უფ კიდე ხომ არ გგნებავს რამე ყიფიანის ქალბატონო რომ შემომივარდი დილის რვა საათზე არც მიბანავია, თმა არ დამივარცხნია , სპორტული შარვლით და მაისურით რომ ვარ ამაზე ხომ არაფერს ვამბობ ლოგინიდან გადმოვარდნილს ვგავარ
-მიდი ერთი არ მჭირდება შენი წაყვანა შენ რომ გამოპრანჭვას დაიწყებ ახლა კი დაღამდება
-მოიცადე გოგო უცებ გავვარდები და წაგიყვან - დასერიოზულდა და მართლა სწრაფად მოწესრიგდა გასაღები აიღო და ქალბატონი სახლშ მიიყვანა. თავადაც შევიდა
-დილამშვიდობის ყიფიანებო
-დილამშვიდობის ჩასახლებულო
-თუ მოვიდე კიდე მომაჭერი თავი
-კიდე ორი საათიო უნდა გეთქვა ალბათ
-არ მიაქციო შვილო მაგას ყურადღება რაც გაიგო მამა უნდა გავხდეო იმის მაგიერ დაჭკვიანებულიყო სულ გაგიჟდა ნეტავ ბავშვი დედას დაემსგავსოს
-არ წავიდეთ?
-მე არ მოვდივარ დე არ მინდა ის გოგო დავაფრთხო ისედაც ცუდად იქნება სულაც არ მინდა დედინაცვლის ამპლუაში მოვევლინო თქვენ წადით , ვიცი შენ ყველაფერს ისე გააკეთებ როგორც საჭიროა - მარიამს უთხრა და აკოცა- მამიკო გაამხნევე დე ხომ იცი როგორ ტკივა უბრალოდ არ დაგანახებთ არც ერთს -ჩუმად უთხრა და ისევ მოეფერა სახლიდან გასვლამდე. ყველანი გავიდნენ ირაკლი მივიდა და ჩაეხუტა - ქეთის უთხარი რომ ვპატიობ - აკოცა ქმარს და გაუშვა , თავად კი სავარძელში ჩაჯდა და ცრემლებს გასაქანი მისცვა ტიროდა ყველაფრის გამო , ტკიოდა ქეთოს , სესილიას, შვილების და ქმრის გამო.
კორპუსთან გააჩერა მანქანა ირაკლიმ და სამივე გადავიდნენ. ლიფტში მდუმარედ იდგნენ და არაფერს ამბობდნენ. როცა კარი გაიღო შემზარავი კივილის ხმა გაისმა რომელმაც ყველას სულამდე მიაღწია და ყველაფერი მოიცვა .

გამოფხზილებულს სიცივე ეუცნაურა , ისევ დედიკოს სხეულზე იყო მიკრული, მის მკერდზე ედო თავი როგორც ბავშვობაში, მაგრამ ფეთქვა აღარ ესმოდა , მისი თბილი სხეული მთლიანად გაყინული იყო . სწრაფად წამოიწია და გაფითრებულ სახეზე დააკვირდა, დედის უსიცოცხლო სხეულს შეხედა , მშვიდი ღიმილი მოჰფენვოდა სახეზე და არაფერზე რეაგირებდა. სესილია გაითიშა არც ის ახსოვდა როგორ ყვიროდა, არც ის როგორ თხოვდა დედას გამოფხიზლებას , ეხვეოდა და კოცნიდა საერთოდ არაფერი ახსოვდა . ვერც ახალი ოჯახის მისვლა გაიგო ვერც მკვრივ სხეულზე აკვრა გაიგო რომელიც მის დამშიდებას ცდილობდა , ხმა წაერთვა, ცრემლი დაუშრა მაგრამ გული მაინც ტიროდა .
შემზარავი იყო სესილიას გლოვის ყურება პანაშვიდების პერიოდში. უამრავი ადამიანი მოდიოდა ყველას უყვარდა დედა-შვილი და გულით ტიროდნენ მიცვალებულს და გული შესტკიოდათ ობოლ გოგონაზე, რომელიც გაშეშებული იჯდა და ცრემლებად იღვრებოდა ვერავის ხედავდა ,ვერაფერს აღიქვამდა. დედასთან ერთად იყო იმ ბედნიერ დღეებს იხსენებდა ბავშვობიდან ბოლო წუთამდე რაც ერთად გამოუვლიათ , ყოველი დღე ხომ ბედნიერი იყო მისთვის რადგან ქეთოს არაფერი მოუკლია და არასდროს უგრძნობინებია მისთვის სიმწარე რა იყო .
მეგობრები არ ტოვებდნენ არც ერთი წუთით , ყიფიანებიც მასთან იყვნენ მაგრამ არავის მისვლა გაუგია მხოლოდ შუაღამით გრძნობდა როგორ ეკვროდა თბილ სხეულს და სულიერ სიმშიდეს გრძნობდა , ყოველ ღამით დევდარიანი მიდიოდა მასთან და დილამდე არ ტოვებდა მისი ხმა ესმოდა ბოლოს და ტკბილად იძინებდა მამაკაცის მკლავებში მოქცეული .
დაკრძალვის დღეს ქეთო დაესიზმრა როცა წამით ჩაეძინა, გამთენიისას, თეთრი გრძელი კაბა ეცვა და ბრწყინავდა ,ძალიან ლამაზი იყო .ეფერებოდა გოგოს სანამ თვალები არ გაახილა“გეყოფა დე დროა გამოფხიზლდე და დაინახო შენს ირგვლივ მყოფი ხალხი. ნახო რამდენ ვინმეს უყვარხარ დე და გახსოვდეს რომ თითოეული შენი ცრემლი მტკივა დე „
გაიღვიძა და მას მერე აღარ უტირია . შავებში მოსილი იდგა სასახლის წინ თეთრი ვარდით ხელში რომელიც დედას ძალიან უყვარდა ჩაიმუხლა ბოლოჯერ შეხედა დედას შუბლზე აკოცა და უჩურჩულა“აღარ ვიტირებ დე არასდროს დე მე შენ ვერ გატკენ დე“ . უყურებდა როგორ აყრიდნენ მიწას თავის საყვარელ დედიკოს და ტკივილს გრძნობდა ისეთ ტკივილს რომლის ბოლომდე აღქმაც კი არ შეეძლო .ირგვლივ უამრავი ადამიანი ჰყავდა მაგრამ ვერავის აღიქვამდა ვერც მეგობრებს, მათ მშობლებს რომელთა თვალწინ გაიზარდა, ვერც საყვარელ მეზობლებს , ვერც ახალ ოჯახს რომელთა აღქმა არც უცდია უბრალოდ იცოდა რომ იქ იყვნენ . როცა წონასწორობა დაკარგა საყრდენი გამოუჩნდა რომელმაც სხეულზე აიკრა ხელი მოხვია და სამუდამო საყრდენად ექცა . ორი თავით მაღალ მამაკაცს ახედა მასში დევდარიანი რომ ამოიცნო თვალები მინაბა მხარზე დაადო თავი და მისი სხეულიდან წამოსული სითბო შეიგრძნო. ყველა უყურებდა წყვილს და ყოველგვარი სიტყვების გარეშე აგრძელებდნენ გზას .
სახლი ისეთი ცარიელი ეჩვენა დედის გარეშე კვლავ მოგონებებში გადაეშვა ,როცა სკოლიდან დაბრუნებულს მოფუსფუსე ქეთო ხვდებოდა ღიმილით და გაბრწყინებული თვალებით, მუდამ კოცნიდა და ეფერებოდა ისე თითქოს ბოლოჯერ უყურებდა , თავს ევლებოდა ყველა სურვილს უსრულებდა და ამაყობდა ქალიშვილით რომელსაც იმედები არასდროს გაუცრუებია მისთვის არც ერთ ასპექტში .
-მარტო მინდა ყოფნა !- პირველად დაელაპარაკა მის გვერდით მყოფებს ამ ხნის მანძილზე
-სესო მხოლოდ მე დავრჩები უბრალოდ აქ ვიქნები - თაკო მოეფერა ლოყაზე და ცრემლიანი თვალებით გაუღიმა
-უბრალოდ მარტო მინდა ყოფნა ბოლომდე უნდა გამოვემშვიდობო ჩემს დედიკოს რომ ცხოვრების გაგრძელება შევძლო - ჯერ თაკოს შეხედა შემდეგ იქ მყოფებს - ყველას დაგელაპარაკებით როცა დრო იქნება- თქვა ირაკლის მიმართულებით და შემდეგ დემეტრეს შეხედა მზერაც კი შეეცვალა მაგრამ არაფერი უთქვია. ბიჭმა უბრალოდ აკოცა შუბლზე და წავიდა.
ბინის თითოეული კუნჭული მოიარა ყველაფერს შეეხო რასაც კი ქეთო ეხებოდა , მისი ტანსაცმელებიდან ერთ-ერთი მაისური გამოიღო სურნელი ღრმად შეიგრძნო და საწოლზე დაწვა . ასე ჩაეძინა თითქოს მასთან ერთად იყო და მთელი ღამე თმაზე ეფერებოდა . ისევ დაინახა ამჯერად შორს იდგა არაფერი უთქვია უბრალოდ უღიმოდა შემდეგ კი გაქრა .
დილით მზის სხივებმა გააღვიძა თვალები მაშინვე გაახილა. უკვე უნდა შეჩვეოდა დამოუკიდებლად გაღვიძებას რადგან დედიკო ვეღარ წამოაგდებდა ჯუჯღუნით საწოლიდან. თავი მოიწესრიგა საჭმელი გაიმზადა აღმოაჩინა რომ დამოუკიდებლადაც შესძლებია საჭმლის მომზადება და ახლაღა გაახსენდა როგორ დაჟინებით ასწავლიდა კერძების მომზადებას ბოლო თვეების მანძილზე ქეთო, თითქმის ყველაფერი ასწავლა რაც მანამ არ იცოდა უამრავი დარიგება გაიხსენა რომლისთვისაც მაშინ არ მოიქცევია ყურადღება და გაეღიმა . ყველაფერი მიალაგა და მობილური აიღო მეგობრებს დაურეკა თაკოს , მის ძმას ბექას და ბექას შეყვარებულს რომელიც ამ ორთან ერთად მისი საუკეთესო მეგობარი იყო თამუნას . წამებში მასთან გაჩნდნენ
-ჩემი გოგო - მოეხვია თაკო და ლოყები დაუკოცნა. ყველას გაუკვირდა როცა ასე ძლიერი დაინახა თიტქოს არც არაფერი მომხდარა მართალია ისეთი მხიარული არ იყო მაგრამ დანარჩენი არაფერი შეეცვალა ყავა გაუმზადა სამივეს და მათთან დაჯდა. ყველაფერი უამბო რაც საჭირო იყო მამაზე და მის ოჯახზე
-ანუ ის ბიჭი შენი ძმა იყო? და ის დანარჩენი რომ მოდიოდნენ და მათთან იყვნენ მეგობრები?
-ხო თაკუნა ალბათ. მე არ მახსოვს არც ერთი ნორმალურად
-ხო ყოველ დღე აქ იყვნენ მხოლოდ ფეხმძიმე მოდიოდა ცოტა ხნით მერე ისევ მიყავდა იმ სიმპოს . გოგო სულ აქ იყო შენი გაზრდილი ვარიანტი რომ შევხედე კი გავვოცდი მაგრამ სად მეცალა მაგაზე დასაკვირვებლად- ჭიკჭიკებდა თაკო და იხსენებდა მომენტებს რაზეც ყურადღება ვერ გაამახვილა
-მათთან გადახვალ სესო?- ბექამ მიიხუტა გოგო გულზე და აკოცა
-არ ვიცი ირაკლის ცოლი ჰყავს და არ მინდა პრობლემა შევუქმნა აქ დავრჩები დედამ საკმაოდ დამიტოვა ყველაფერი და შევძლებ მარტომ ვიცხოვრო
-თუ შემოგთავაზეს?
-არ ვიცი ვნახოთ
-იცი აქ მგონი ის ქალიც იყო მაია ანუ ირაკლის ცოლი გასვენებაზეც იყო და პანაშვიდზეც .ტიროდა გავიგე როგორ უთხრა დედაშენს გაპატიეო და
-ხოო? მე არ მახსოვს საერთოდ
-დემეტრე მხოლოდ გასვენებაზე მოვიდა ! - გაბუსხულმა თქვა და ძმის დაბღვერას არ მიაქცია ყურადღება
- მოდიოდა - სესილიმ ოდნავ გაიღიმა და თაკოს გაოცებულ სახეზე სიცილის დაწყებამდე ცოტა აკლდა
-რაიო? სად მოდიოდა გოგო შუაღამით მივდიოდი თუ ისეთი პატარაა ვერ შევნიშნავდი
-ღამით მოდიოდა ყოველ ღამე აქ იყო
-ვინ დევდარიანი იყო აქ? -ბექსაც კი გაუკვირდა
-რა გიკვირს ბექ?- თამუნამ დაუბღვირა- წავედით ახლა ჩვენ სესო საქმეები გქონია მერე შეგეხმიანებით საღამოს ან შენ დაგვირეკე როცა მოიცლი კარგი?
-კარგი . მიყვარხართ მადლობა რომ არსებობთ . თქვენებს მადლობა გადაეცით ვიცი რომ აქ იყვნენ უბრალოდ არ მქონდა მაშნლაპარაკის თავი- დამშიდობებისას ყველას მოეხვია და აკოცა
-რას გვეუბნები ახლა ვერ აზროვნებ კარგად შენ ქეთო ჩვენი დედაც იყო ჩემი ტკბილი და ხალისიანი დედიკო -გასვლამდე უთხრა თაკომ და თვალები ცრემლებით აევსო მაგრამ დაქალს არ დანახა ისე უცებ მოიწმინდა და წავიდა.
მობილური აიღო და დიდი პაუზის შემდეგ ნომერი აკრიბა რომელიც უკვე ჩაემახსოვრებინათ მის მობილურში . როგორც კი დარეკა მაშინვე უპასუხა ირაკლიმ რომელიც ამ დროს სახლშ იყო ოჯახთან ერთად და ელოდა მის ზარს
-გისმენ - ახლა დააკვირდა მის ხმას და სითბო იგრძნო ჯერ არ განცდილი რაღაც უცნაური და ყველაზე კარგი
-ირაკლი ბრძანდებით?- თქვენობით მიმართვა გადაწყვიტა და მიხვდა როგორ ეწყინა
-კი მე ვარ სესილი -იმდენად თბილი მოეჩვენა მისგან ნათქვამი სესილი ირწმუნა სისხლის ყივილის შესახებ
-მე მინდა ჩემთან მოხვიდეთ ყველა . რომ დავილაპარაკოთ თუ შეძლებთ
-ახლავე .. ახლავე წამოვალთ
-კარგი გელოდებით მაშინ
მობილური გადადო და დივანზე დაწვა , ცოტახანს იწვა თვალებდახუჭული და გული განსაკუთრებულად უცემდა , მალე გაისმა კარზე ზარის ხმა და სამი ყიფიანი დაინახა . მარიამს ახლა დააკვირდა და თვალები გაუშეშდა მართლა ძალიან ჰგავდა . მაგრამ არაფერი უთქვია უბრალოდ შეატარა სახლში
-მობრძანდით -ყველას მზერაში სითბოს ხედავდა და სურვილს რომ უფრო თავისუფლად ესაუბრათ, მაგრამ მაინც გადაწყვიტა ზღვარი დაეცვა გარკვეულწილად - დედამ ყველაფერი მომიყვა თქვენზე . ყოველთვის მინდოდა და ძმა მყოლოდა . მამა... არც კი ვიცი როგორი შეგრძნებაა როცა მამა გყავს არაბიოლოგიური და-ძმა მყავდა და მინდოდა ბიოლოგიურიც მყოლოდა მაგრამ დედა არ გათხოვილა არასდროს . არ მინდა თქვენი ცხოვრება აირიოს ჩემი გამოცენის გამო . მადლობა მინდა გითხრათ ყველაფრისთვის ვიციი რომ აქ იყავით ვაფასებ ამას
-ქეთოს მიმართ ყოველთვის განსაკუთრებულად თბილი დამოკიდებულება მქონდა ალბათ რომ მცოდნოდა მსგავსი რამ შემემთხვეოდა ვისურვებდი სწორედ ის ყოფილიყო ჩემი მესამე შვილის დედა . ვიცი ასე უცებ ვერაფერს მოგთხოვ ვერ გეტყვი მამა დამიძახო შეგიყვარდე და ჩემთან იყო , მაგრამ მინდა ვცადოთ. მე უკვე ვგრძნობ და ვიაზრებ რომ ჩემი ნაწილი ხარ და ვერ დავუშვებ დაგკარგო
-არა მე არ მითქვამს რომ თქვენზე უარს ვამბობ უბრალოდ არ მინდა პრობელმა შეგიქმნათ
-ჩემო კარგო იცი ახლა ვხვდები რატომ მითხრა დედაშენმა სესილია ხასიათიდაც გგავსო . რომ გიყურებ მგონია ისევ 17 წლის ვარ მართალია მე მაგ დროს ფუმფულა ვიყავი მაგრამ ძალიან მგევხარ იმდენად რომ პირველად როცა დაგინახე შევცბი . ორივე ირას ვგავართ ხასიათის საერთო მხარეც მისგან გამოგვყვა მემკვიდრეობით . რაც შეეხება იმას რომ შენ პრობლემას შექმნი ეგ სისულელეა პირიქით გაგვაბედნიერე მიუხედავად იმისა რომ რამდენიმე დღე ვერ ვიაზრებდი რომ და მყავდა , ჩემი ოცნება იყო სულ პატარა და მყოლოდა მართალია სულ პაწაწინა არ ხარ რომ გაგზარდო მაგრამ უსაზღვროდ მიხარია შენი არსებობა , ყველას ძალიან გვიხარია
-მე რომ დაგინახე პირველი ის ვიფიქრე ღმერო რა შეგცოდე მეორე მარიამი კი არ მინდოდა უბრალოდ და მინდოდა კიდევ ერთი-მეთქი იმედს ვიტოვებ შენც ამის მსგავსად გადარეული არ ხარ . ეს გადარეული ჩემი სიცოცხლეა მართალია ორი წლით დიდი ვარ მხოლოდ მაგრამ სულ პატარად მიმაჩნდა სულ მინდოდა დამეცვა არ სჭირდებოდა მაგრამ მაინც. ვიცი შენი ხასიათის რამდენიმე მახასიათებელი და ვხვდები არც შენ გჭირდება ჩემი დაცვა მაგრამ ერთი თავქარიანი გადარეული ძმა თუ გინდა ჩამეხუტე რა - მიშომ უცებ მიაყარა თან იღიმოდა მომაკვდინებლად ბოლოს წამოდგა და საყვარლად შეხედა სესილის რომელიც უკვე პოზიტივით იყო დახუნძლული , სწრაფად წამოდგა და მოეხვია ძმას .მიშომ ხელი გაშალა და მარიამიც მიიხუტა - ვა ჩემი მართლა როგორ გავხართ .
ირაკლი უყურებდა მათ და ბედნიერებისგან მოწოლილ ცრემლებს გადაქანს არ აძლევდა ბოლოს ერთმა დატოვა თვალი და ღაწვზე გადმოინაცვლა
-შეიძლება მეც ჩაგეხუტო შვილო?- მისი ხმა იმდენად თბილი იყო იმდენ სიყვარულს იტევდა სესილი შებრუნდა მისკენ ცოტახანს უყურებდა შემდეგ კი იგრძნო როგორ ჩაიმალა ძლიერ მკლავებში კიდევ ერთი სასიამოვნო სურნელი იგრძნო რომელიც უკვე უყვარდა.
საუბრის დროს ირაკლიმ მოიკრიბა ძალა და შეაპარა სესილიას შეთავაზება
-შვილო მე არ გაძალებ არაფერს არც ის იფიქრო რომ მინდა შენი ცხოვრება შევცვალო და აქაურობას მოგაშორო უბრალოდ მინდა ერთად ვიცხოვროთ მინდა ცემი ოჯახის სრულფასოვანი წევრი გახდე . ყიფიანების დიდი ოჯახის წევრი და ჩემს შვილიშვილს მოასწრო რომ სახლში მეორე მამიდა დახვდეს . დარწმუნებული იყავი რომ ყველა ჩვენგანს გაუხარდება შენი ჩვენს სახლში ცხოვრება . ოჯახის უფროსმა ქალბატონმა უკვე მოამზადა შენთვის ოთახი ბავშვების ოთახთან და უკვე ელოდება ახალ მცხოვრებს . კარგი არ მინდა მინიშნებები მაია გელოდება სიხარულით და უბრალოდ იმიტომ არ მოვიდა აქ რომ არ უნდოდა თვალში გაგჩხეროდა შეეშინდა ცუდად არ მიგეღო მისი აქ მოსვლა
-აბა წამოხვალ? შევყარო აქ სასტავი ბარგის ჩასალაგებლად?
-მე არ ვიცი მართლა არ მინდა ტვირთად დაგაწვეთ
-კარგი რა ნამცეცა შენ ტვირთად როგორ უნდა დაგვაწვე წამოდი რა თან ერთით მეტი ძიძა ეყოლება ჩემს გოგოს
-გოგოა?
-არა არ ვიცით მაგრამ ვიცი მე რომ გოგოა .გოგო მინდა მე
-თათამ თქვა ბიჭი იქნებაო და მე დედის ინსტიქტს ვენდობი
-ხომ მოდიხარ- მიშომ თვალები აუციმციმა დაიკოს თან მობილური მოიმარჯვა და გოგოებს გადაურეკა- ცოლისდავ მოდი რა სესილიასთან და იმ გიჟ გვანცას უთხარი კიდე წამოვიდეს რა გვჭირდებით
-არ მაქ მაგდენი ბარგიც უცებ ჩავალაგებდი მე თვითონ
-მოვიდნენ ისინი თან მე უნდა წავიდე თათა დედამისთანაა და უნდა წამოვიყვანო ჩემი გაბერილი. სახლში დაგელოდებით -აკოცა სესოს და წავიდა.
გოგოები მალე მოვიდნენ გაიცნეს სესილია და ისეთი განწყობა შეიტანეს სახლში სულ წამებში ჩაალაგეს ყველაფერი . თათული ჯერ ისე გაბერილი არ იყო თან პატარა და საყვარელი მუცელი ჰქონდა . შემდეგ ერთად დატოვეს სახლი სესილიმ ბოლოჯერ შეხედა სახლს სადაც ყველაფერი ხელუხლებელი დატოვა მხოლოდ თავისი ნივთები აიღო . ყიფიანებს ძალიან ლამაზი სახლი ჰქონდათ არაფერი განსაკუთრებული და ძვირადღირებული არ იყო მაგრამ ისეტი ლამაზი ეზო ჰქონდა სესილის ყურადღება გეფანტა . ეზოში ჩრდილში ისხდნენ ბიჭები და ელოდნენ ახალ სტუმარს რომელსაც მართალია იცნობდნენ შორიდან როცა მიდიოდნენ პანაშვიდებზე მაგრამ პირადად ახლა გაიცნობდნენ . მაო მაშინვე გამოეყო ბიჭებს და მათკენ წავიდა
-გამარჯობა სესილია კეთილი იყოს შენი ფეხი ჩვენთან
-მადლობთ - გაუღიმა მსუბუქად და მოეხვია ქალს
-სესილი ჩემს ბიჭებს გაგაცნობ და შემდეგ შენი ოთახი ვნახოთ კარგი?- ბიჭებს გადახედა რომელებიც იდგნენ და უყურებდნენ დებს ასე ერთად რომ შეხედეს უფრო ნატელი იყო მსგავსება -ეს გიგია გვანცას „ბიჭი“ სტატუსი არ აქვს ამათ ურტიერთობას მიხვდები მერე შენ თვითონ- ჩუმად გადაულაპარაკა . ეს ჩემი ეკეა ჩვენ სკოლიდან ერთად ვართ ისინი ცემი ძმის ასაკის არიან და რაც თავი მახსოვს ესენიც მახსოვს . გიო თათას და თათულის ძმა , აკო თათულის მეუღლე და ჩემი ძმა - თვალი ჩაუკრა აკუნას და გაიღიმა ერთი სასტავი გვაკლია და მგონი ისინიც მალე მოვლენ - გიოს გახედა რომელმაც ჩაიცინა და თვალები უბრიალა .
-სასიამოვნოა სესილი-ერთად შესძახეს და სათითაოდ მოეხვივნენ გოგოს - მართლა როგორ გავხარ მარიამს - გიომ თქვა და კიდე გადახედა- კიდევ კარგი გარჩევა თავისუფლად შეიძლება თორე ჩემს დებს მუცლის ზომით რომ ვარჩევ ეგეც მყოფნის რომ იმშობიარებს ორივე იმედია წონაში მაინც მოიმატებს რომელიმე თორე ისევ მომიწევს თავის მტვრევა
-თათა სადაა? მინდა ნორმალურად დავაკვირდე რძალს - გაიღიმა და დაინახა კიდეც როგორ მობაჯბაჯებდა თათა მოკლე სარაფანში რომელიც წინ აწეული იყო მუცლის სიდიდის გამო , ხელი წელზე ჰქონდა შემოდებული და საყვარლად იღიმოდა
-მულო სასიამოვნოა შენი ამ სახლში გადმობარგება . კეთილი იყოს შენი ფეხი
-მადლობა . ძალიან ლამაზი ფეხმძიმე ხარ თათულისაც ვუთხარი ისე გავხართ მართლა მუცლის ზომა რომ არა ვერ გაგარჩევდით- გულახდილად უთხრა და მუცელზე მოეფერა- როდის გაჩნდება ჩემი ძმისშვილი -პირველად მოიხსენია ასე მიშო და გაეხარდა
-ძალიან მალე ერთი კვირაც და შემდეგ ყოველ დღე მოლოდინში ვიქნებით
-თათული რამდენი თვისაა?
-ექვსის ვარ ჯერ ჩემი ბიჭი პატარაა ჯერ - გამობერილ მუცელს მოეფერა და გაიღიმა.
ბიჭებმა ბარგი აიტანეს სესილის ოთახში და ჩამოვიდნენ ისევ. ამჯერად გოგოები ავიდნენ . სესილის ძალიან მოეწონა ყველაფერი და მადლობა გადაუხადა მაოს . ბარგი ამოალაგეს ბარემ კომფორტულად იქნებიო მაომ კი ვახშამი ეზოში გააწყო ბიჭები მოსულები იყვნენ მაგრამ ყველა ისევ არ ჩანდა. მარიამისგან აიღო ნებარტვა სესიმ და თავის მეგობრები დაპატიჟა.
ქვემოთ ყველაზე ბოლოს ჩავიდა გრძელი შავი კაბა ეცვა , შავი თმები წელზე ეფინებოდა სიარულის დროს ძალიან ლამაზი იყო მგლოვიარეც კი . როცა ეზოში გავიდა და ზურგით მდგომი დაინახა გულმა განსხვავებულად დაუწყო ძგერა სანამ მივიდოდა მათთან გულმა ფეთქვა შეწყვიტა და კვლავ გაორმაგებულად აძგერდა . ყველამ მას მიაპყრო ყურადღება ბოლოს ზურგით მდგომმაც გაიხედა როცა მათი მზერა გადაიკვეთა სესილი გაშრა, სიტყვა ვერ დაძრა უყურებდა მომღიმარს და არ იცოდა რა უნდა ექნა , ყველაფერი გაახსენდა ბოლო დროს რაც მოხდა და გაგრძელება ვერ უპოვა ამ სიტუაციას უბრალოდ მიესალმა ბიჭს
-საღამომშვიდობის -ცივად აუარა გვერდი და მარიამთან დაჯდა . დემეტრე მოიღუშა ისევ როგორც ჩვევია მაგრამ არაფერი უთქვამს უბრალოდ თავი დაუკრა მისალმების ნიშნად. სამაგიეროდ ლუკა აჭიკჭიკდა რა გააჩერებდა მაგას
-როგორ ხარ კრასავიცა?
-არამიშავს ლუკა შენ როგორ ხარ?
-კარგად . მიხარია რომ დღეიდან ჩვენი სამეგობროს ნაწილი გახდები
-ოჯახის წევრობა არ ნიშნავს სამეგობროს წევრობას მეგობრად ყველას ვერ მიიღებ - ჩვეულ პოზიციას დაუბრუნდა და ეზოში შემოსულ მეგობრებს გახედა-მაპატიეთ ჩემები მოვიდნენ -გამოკვეთა კარგად და მათკენ წავიდა. განსაკუთრებით სოსო მოსხვდა თვალში დემეტრეს სესილის მეგობარი რომელიც არასდროს ეხატებოდა გულზე მიზეზი მარტივი იყო ხვდებოდა მის გრძნობებს რომელიც სესილისთან აკავშირებდა , ერთიანად დაიძაბა და მოუნდა საკუტარი ხელით მიეხრჩო ის ვაჟბატონი. ირაკლი სიტუაციას აკვირდებოდა და უკვე ყველაფერს აკავშირებდა ერთმანეთს , დარწმუნებული იყო აქამდეც რომ ის გოგო დემეტრეს გულში ვინც ჩაუვარდა სესილია იყო მაგრამ დაფიქრების საშუალება არ მიეცა .
სესილიამ ადრიანად გააცილა მეგობრები რომლებმაც დიდხანს დარჩენა უზრდელობად მიიჩნიეს და უკან დაბრუნება არც სურდა . საკმაოდ ტკიოდა იმისტვის რომ მათთან ერთად ყოფილიყო და არ სურდა თავისი გრძნობა სხვისთვის მოეხვია თავს . ჰამაკში ჩაჯდა მკერდზე მიიკრა ფეხები და ხელები შემოხვია, ნიკაპი მუხლისთავ დაააყრდნო და თვალები მინაბა. იგრძნო ბალახებში როგორ მოდიოდა ვიღაც , ისიც იცოდა ვინ იყო გრძნობდა მის მოახლოებას შემდეგ როცა ჰაერიც საერთო გახდა მათთვის სურნელი სასიამოვნოდ უღიტინებდა ცხვირში და საერთოდ არ უნდოდა სიტყვის დაძვრა. ბიჭი მის გვერდით დაჯდა და უკითხავად მოეხვია , ამ დღეებში გადაავიწყდა როგორი იყო სესილია შენგელია .
-ხელს თუ მომაშორებ დამავალებ
-ისევ თავიდან ვიწყებთ?
-ამ დღეებში თავს ვერ ვაკონტროლებდი
-და იმას აკეთებდი რაც გინდოდა და არა იმას რაც შენს სიამაყეს შეესაბამებოდა
-დევდარიანო გეყოფა მანიპულირება ჩემი იმ დღევანდელი სისუსტით გიმეორებ რომ არაფერს ნიშნავდა ის საღამოები და რამეს რომ აკეთებ აღარ უნდა ამადლიდე
-სისულელეს ამბობ და ამის თავადაც არ გჯერა . კარგად იცი რომ ის ყველაფერი მხოლოდ შენთვის გავაკეთე და არა იმისტვის რომ რამე მეთხოვა შემდეგ . მე თუ მინდა ვიღებ და წინასწარი ანგარიში არ მაქ არავისთან ვალდებულების გამო რომ გააკეთონ რამე
-აქ საიდან აღმოჩნდი უკაცრავად რა სულელი ვარ შენ ხომ დემეტრე დევდარიანი ხარ და როგორ შეიძლება ყიფიანებს არ იცნობდე ბლატნოი სასტავი ერთად ხომ?
-გოგო! - ხელში წვდა წამომდგარს და სხეულზე მიიკრა- ნუ ცდილობ ცემს გაბრაზებას ჯერ კიდევ არ იცი რა შემიძია და გაფრთხილებ ნუ გამომცდი იცოდე ის ფაქტი რომ მიშოს და ხარ წინ ვერ დამიდგება
-არც არასდროს ამოვფარებივარ ვინმეს კალთავს და არც ახლა ამოვეფარები დევდარიანო - ხელი გაინთავისუფლა და იქედან წავიდა. გაბრაზებული უყურებდა მიმავალ ქალს და ხვდებოდა რომ დიდი ბრძოლა ელოდა წინ. მარტივად ვერ ეტყოდა მიყვარხარო რადგან ამას აზრი არ ექნებოდა .
-მოიცადე დემეტრე - მარიამის ხმამ გააჩერა და მსიკენ შებრუნდა
-რა ხდება?
-სესილია ის გოგო ხომ? ვიცი რომ ისაა ამას შენი საქციელით ამტკიცებ ზედმეტად მოგივიდა გრძნობების გამოაშკარავება დევდარიანო
-უნდა მეჩხუბო შენც? თქვენ ხომ ერთნაირები ხართ არა ის უფრო ჯიუტია .. ჯიუტი მარტივი სიტყვაა კიდე ნამდვილი ქაჯია ,გიჟი რომელიც არც კი ფიქრობს
-იქნებ იმაზე მეტს ფიქრობს ვიდრე საჭიროა და სწორედ ამიტომ იქცევა ასე
-რაზე მიმანიშნებ პირდაპირ მითხარი
-კარგად დაფიქრდი უბრალოდ უცხო ეგზოტიკური ხილივით უყურებ ჩემს დას თუ ისე როგორც ერთადერთ ქალს რომელიც სიცოცხლის ბოლომდე გეყვარება . იცოდე არ დავუშვებ ჩემს დას ვინმემ გული ატკინოს შეიძლება ჩემი დაცვა არც სჭირდება მაგრამ იცოდე მის არც ერთ ცრემლს გაპატიებ ხომ იცი ნებისმიერი კაცის გადაკიდება სჯობს ჩემნაირი ქალის გადაკიდებას - მშვიდად უთხრა და გაეცალა. მეტი არც არაფერი იყო სათქმელი ყველაფერი სწორად გაიგო დემეტრემ ჩაიცინა და სუფრასთან ისე დაბრუნდა თითქოს არც არაფერი მომხდარა. გოგოები მალე წავიდნენ აკომ წაიყვანა თათული , თათა დასაძნებლად წავიდა , გვანცა სახლში , სესილი და მარიამი თავიანთ ოთახებში ავიდნენ. უჭირდა სესოს ახალ საწოლში დაძინება სრულიად მარტოს. უკვე აცნობიერებდა რომ ძილის წინ არ შევიდოდა არავინ, არ გაუსწორებდა საბანს პატარა ბავშვივით და არ აკოცებდა . თვალები დახუჭა და დემეტრეზე ფიქრებმა შეიპყრო , ვერაფრით მოისვენა ყველაფერი გაიხსენა და საკუთარი თავი გაკიცხა ვერ იტანდა როცა გოგო ჯერ სითბოს იჩენდა ტავისტან მიუშვებდა ბიჭეს შემდეგ კი ხელს კრავდა, რომ დაფიქრდა თავადაც ასე გამოუვიდა ,, ზედმეტად გაამჟღავნა თავი ახლა კი მყარად დგომა მოუწევდა . კარის გაღების ხმა ჩაესმა მაგრამ თვალები არ გაუხელია , ფანჯარა ღია ჰქონდა და ჰარდას არხევა ნიავი . სილუეტი ჯერ ფანჯარასთან მივიდა მიხურა ძალიან ფრთხილად შემდეგ საწოლთან დაიხარა საბანი გაუსწორა და საფეთქელზე აკოცა -ტკბილი ძილი ჩემო პატარა-მარიამის ხმა იცნო და გული გაუთბა . ისევ გაიგო კარის ხმა მაგრამ თვალები არ გაუხელია ძილის სამყაროში გადაეშვა და დილამდე არ გაუღვძია.
ირაკლი და მაოც წავიდნენ მხოლოდ ბიჭები დარჩნენ , სვამდნენ და ლაპარაკობდნენ.
-იცოდი რომ ჩემი და იყო?
-დედამისის გარდაცვალების დღეს გავიგე
-პანაშვიდებზე რატომ არ მოხვედი?
-არ მინდოდა ზედმეტად გავჩხეროდი თვალში . თან არანაირი ურთიერთობა არ გვაქ არ ვიცოდი რა სტატუსით უნდა ვყოფილიყავი იქ
-ღამე რომ მიდიოდი რა სტატუსით იყავი- ქვემოდან ამოხედა ცოტა ხნის შემდეგ მიშომ და ნამდვილად გააოცა დევდარიანი- რა გეგონა ასე მივატოვებდი ჩემს დას მთელი ღამით? პირველივე ღამეს როცა წავიყვანე თათა და უკან დავბრუნდი შენი მანქანა დავინახე კორპისთან ეგრევე მოვწვი რაც ხდებოდა მაგრამ აღარ ამოვსულვარ რადგან იქ გაჩერების უფლება მოგცა ესეიგი ასე სურდა
-დღეს მითხრა ის დღეები დაივიწყეო . თავიდან იწყებს ტო - ამოთქვა ძლივს და ბოლომდე დაცალა ჭიქა
-კაი ტო ღადაობ? ეგ იმაზე მეტი ჯიუტი ყოფილა ვიდრე შენ ხარ
-ველოდი კიდეც მაგრამ მთლად ასე თუ გადაუსმევდა ყველაფერს ხაზს არ მეგონა. რა უნდა დამაჯეროს ახლა რომ არაფერს გრძნობს? დარწმუნებული ვარ ისევე ვუყვარვარ როგორც მე ყოველგვარი მიზეზის გარეშე ასე უბრალოდ ვუყვარვარ და ახლა არც კი ვიცი რა ჰგონია ერთი ვიცი არ დაიხევს უკან
-ბედის ირონიაა რა დემეტრე დევდარიანს მაინცადამაინც ჩემი და შეუყვარდა ჩემი 17 წლის და როცა 24 წლის მანძლზე არავინ ჰყვარებია პატარა გოგომ გააგიჟა
-ასაკზე ხაზგასმას ნუ აკეთებ რა
-კარგი ხო არაფერს ვამბობ კარგად გიცნობ და ვიცი არასწორად არ იმოქმედებ არც მე გადამაბიჯებ და არც შენს კაცობას - ჭიქა აწია და ბიჭებს გადახედა - თოკო სად გაქრა ტო უნდა ჩამოსულიყო საღამოს
-სად წავიდა ? დილით ხომ იყო თბილისში
-კომპანიის საქმეზე წავიდა ბაქოში ჩვენ ვერც ერთი წავიდოდით ამიტომ თოკო გავუშვით .
-მერე დარჩა ეტყობა ეგ საგულაოს ყველგან იპოვის
-არა არ დარჩებოდა გამორიცხულია
-კაი ტო რას ნერვიულობ ჩამოვა სად წავა
მარიამმა ვერ მოისვენა სესილისგან რომ გამოვიდა ისევ ქვემოთ ჩავიდა
-თორნიკეს ხომ არ დაურეკავს? რაღაც ცუდს მიგრძნობს გული უკვე ჩამოსული უნდა იყოს . ლელას დავურეკავ
-არ შეაშინო ახლა ქალი იქნებ მართლა დარჩა სადმე
-არ დარჩებოდა როცა იცის მე როგორ ვარ იქ არ დარჩებოდა -მტკიცედ თქვა და ნომერზე დაურეკა. გავიდა მაგრამ არ იღებდა. რამდენიმე წუთში ტავად დაურეკა
-მარიამ მიშველე -ისეთი ხმა ჰქონდა გული შეეკუმშა გოგოს
-რა ხდება თორნიკე კარგად ხარ?
-მე კი მე კარგად ვარ მარიამ მაგრამ ისაა ცუდად მოდი გთხოვ საავადმყოფიში მიმყავს მოდი მჭირდები . მარტო შენ მოდი გთხოვ
-კარგი ხუთ წუთში მანდ ვარ - უცებ უთხრა მაგიდაზე დადებული მიშოს მანქანის გასაღები აიღო - მე უნდა გავიდე საავადმყოფოდან დამირეკეს სასწრაფო საოპერაციოდ შემოიყვანეს პაციენტი არ დამელოდოთ დარჩენა მომიწევს ალბათ - მანქანამდე სანამ მივიდოდა მანამ მიაყარა სწრაფად ჩაჯდა და გავარდა. წამებშ საავადმყოფოს დერეფანში იყო . თორნიკე დაინახა სისხლში მოსვრილი და წონასწორობა დაერღვა
-თორნიკე - ხმა ჩავარდნილმა ძლივს მოახერხა სიტყვის თქმა და კედელთან ჩაცუცქულ ბიჭს თავი ააწევინა მადლობა ღმერთს შენი სისხლი არაა მადლობა ღმერთს კარგად ხარ- სახეს უკოცნიდა და ეხვეოდა
-მარიამ დამეხმარე .. დავეჯახე მარიამ ... მე ვერ დავინახე ფერია .... სულ სისხლიანი იყო ,რომ მოკვდეს თავს ვერ ვაპატიებ - არეული ლაპარაკობდა
-დამშვიდდი ჩემო ცხოვრება კარგი? არ მოკვდება არ დავუშვებ რომ შენ მკვლელი გახდე გესმის? ახლა მე გავალ მიშოს დავურეკავ ჩემთან ბიჭები არიან
-არა გთხოვ არ მინდა მარტო ვიქნები
-კარგი მე გავალ მაშინ მოვითხოვ მეც დავესწრო ოპერაციას და ჩარევის უფლება მომცენ ხუთ წუთში შევალ კარგი?- სწრაფად გავარდა მალე მოაგვარა ყველაფერი და საოპერაციოში შევიდა . გოგონას მრავლობითი მოტეხილობა ჰქონდა , ჭრილობა მუცლის არეში მაგრამ არაფერი მნიშვნელოვანი და სიცოცხლესთან შეუთავსებელი არ იყო .
-როგორაა
-ნუ ღელავ კარგადაა . პოლიცია მოვა ახლა მის ოჯახისწევრებს დაურეკეს უკვე ისინიც მოვლენ შეიძლება გიჩივლოს
-არ მოკვდება ხო? ხომ არ მოკვდება
-თორნიკე დამშვიდდი და თავი ხელშ აიყვანე მომიყევი რა მოხდა.
-რომ ჩამოვფრინდი სახლში მივდიოდი მეთქი ჯერ გამოვიცვლი და მერე მივალ მარიამთანთო ჩვეულებრივი სიჩქარით მივდიოდი ეს ჩემისა ვიღაც გოგოსთან ერთად მოდიოდა შუა გზაში კოცნიდა უცებ ვერ დავინახე ის გოგო კი მოშორდა მაგრამ ამან გზისკენ იწყო სვლა და ისე უცებ დავეჯახე აზრზე მოსვლა ვერ მოვახერხე .
-ანუ მისი ბრალი იყო მთვრალიც იქნებოდა დარწმუნებული ვარ . ანალიზები დაადგენს ყველაფერს ნუ ღელავ . ვნახოთ თან გამომძიებელი ვინაა .
პროკურატურაში ერთად წავიდნენ პოლიციის თანხლებით. რადგან არ გაუწევია წინააღმდეგობა და თავად მიიყვანა საავადმყოფოში პრობლემაც არ იქნებოდა მაგრამ გამოძიებას მაინც საჭიროებდა . გამომძიებელი არც მეტი არც ნაკლები მარიამის თაყვანისმცემელი აღმოჩნდა. ზე სიმპატიური ტიპი იყო აი ისეთი არაფერი რომ არ აკლია მაგრამ მაინც რომ არ მოსწონდა მარიამს .
-მარიამ? ჩემო კარგო შენ აქ რას აკეთებ?
-თორნიკეა ეჭვმიტანილი
-ავარიის საქმესთან დაკავშირებით ხარ? მე კიდე რა აღარ ვიფიქრე არ ინერვიულო შენ ისე ვიზამ რომ ამაღამ თუ არა ხვალ დილით მაინც გავუშვათ თან დაზარალებული კარგადაა , მალე გამოფხიზლდებაო ნუ შენ უკეთ გეცოდინება. კამერების ჩანაწერებიც გვაქ და კარგად ჩანს ყველაფერი. ახლა დაკითხვაზე შევალ და დაგელაპარაკები მერე
-კარგი მადლობ ყურადღებისთვის
-რას ამბობ გეკადრება? - გაუღიმა და დასაკითხ ოთახში შევიდა. მართლაც მალე დაბრუნდა და მარიამთან გაჩნდა-რაღაც პროცედურებია ახლა აქ გასავლელი და გავუშებთ. ის ბიჭი არ უჩივის ასე რომ ყველაფერი რიგზეა . მანამ წავიდეთ ყავა დავლიოთ
-კარგი - დათანხმდა აბა იქ ცდას რა აზრი ჰქონდა. იქვე კაფეში დასხდნენ ცოტა ისაუბრეს. მარიამი თორნიკესთან იყო ფიქრებით როცა ბიჭმა შეთავაზება აჯახა
-შეიძლება გაგაბრაზო მაგრამ მაინც გეტყვი . მინდა სადმე დაგპატიჟო მხოლოდ ერთი საღამო გეფიცები მაშნვე დავბრუნდებით როგორც კი შენ მეტყვი -ისე უყურებდა უარის მეათასედ თქმა დაენანა ამიტომ დასთანხმდა. თან მაოს მოსწონდა ეს ბიჭი სულ და ცოტა ხნით სათქმელი ექნებოდა როცა მის გათხოვებაზე დაიწყებდა წუწუნს.
-კარგი თანახმა ვარ. მგონი დროა დავბრუნდეთ
-მართლა თანახმა ხარ?- ისეთი აჟიტირებული იყო მარიამს გაეღიმა უცებ წამოდგა და მეოხვია - მადლობა რომ იცოდე ჩემთვის ეს რას ნიშნავს - უცებ თქვა და რომ მიხვდა მარიამი არ აპირებდა იგივე გაემოეროებია უცებ მოშორდა- მაპატიე უბრალოდ ძალიან გამახარე და
-კარგი არაუშავს- მშვიდად უთხრა და გასასვლელისკენ წავიდა. ბიჭმა ფული გადაიხადა და უკან გაჰყვა. თორნიკე მალე გამოვიდა . ფერი არ ედო სახეზე. თედო რომ დაინახა მარიამთან ერთად ძარღვები დაებერა.
-წავედით!
-ნახვამდის
შენობიდან გავიდნენ და მანქანაში ჩასხდნენ. მარიამი იჯდა საჭესთან. თორნიკემ თვალები დახუჭა და საზურგეს მიეყრდნო
-იმას რა დ,.... უნდოდა
-რატომ არ მოგწონს მიკვირს სულ
-შენ რატომ არ მოგოწნს
-ვინ გითხრა რომ არ მომწონს ძალიან სიმპატიურია
-მარიამ ! მე რომ მელაპარაკები ისეთ რამე სნუ იტყვი რითაც სხვა ნებისმიერს აბოლებ! რა უნდოდა იტყვი ახლა? რაღაც მოგთხოვა ჩემი გამოშვების სანაცვლოდ მაგ თ.. ხო?
-არაფერი მოუთხოვია ისედაც გიშვებდნენ . უბრალოდ დამპატიჟა და დავთანხმდი
-რა ქენი? გოგო შენ მე გამაგიჟებ ხან ისეთ ბიჭებს ეუბნები უარს მართლა ჯიგარი ტიპები რომ არიან და ამ ძაღლთან რა გინდა გამაგებინე
-მაოს მოსწონს
-მოსწონს არა ის ეგ ისე გითხრა ხო იცი რა ტიპია . არ წახვიდე !
-წავალ კარგი რა რამდენი ხანია არ ვყოფილვარ სადმე ცოტახნით და მერე დავბრუნდები რას დავაშავებ პაემანი კი არაა
-მაინც უნდა მაცემინო და მაყურყუტონ მერე საკანში? კარგი როგორც გინდა ისე მოიქეცი. სესილია გადმოვიდა თქვენთან? შეხვდნენ ის და დემეტრე?
-კი ჩემთანაა უკვე . დემეტრესთან ისევ იგივენაირადაა ყველაფერი
-ვაა ეგ გოგო გააგიჟებს ჩემს ბიჭს - გაიცინა და პერანგის გახდა დაიწყო რაზეც სისხლი ეცხო . -როგორაა ის ჩემისა ნეტა
-კარგადაა რამდენიმე დღე იწვება საავადმყოფოში და გაწერენ
-ფუ მაგის დ.. შ.. კინაღამ მკვლელი გამხადა რომ არ დამემუხრუჭებია ვაფშე გადავუვლიდი
-კარგი დაივიწყე რაც იყო იყო . ხვალ მოხვალ ჩემთან?
-შენ რამდენი ხნით ხარ შვებულებაში
-ზაფხული კია მაგრამ შვებულებაშ ახლაც არ ვარ ირაკლი მორიგეობს ჩემს მაგივრად და მერე მე ვიქნები მის ნაცვლად
-ვაა ნახე ირაკლი შენ ჯიგარი მასტია
-კი
-ოჰ რა ემოციური მყევხარ რა. ფუ ახლა კიდე ამის დამატება მინდოდა ? ისედაც ის ჩემისა აღარ აპირებს მგონი წასვლას
-ვინ?
-ახვლედიანი . ხომ ჩამოვიდა მერე ისევ წავიდა და დიდი ხნით არ ჩამოსულა რამდენიმე თვე მოსკოვში იყო ახლა ისევ დაბრუნდა ამბობენ საერთოდ დაბრუნდა აღარ აპირებს უკან დაბრუნებასო
-რა გინდათ მაგ ბიჭთან ვერ ვხვდები საერთოდ რატო არ გევასებათ
-უბრალოდ ხშირად ვჩხუბობდით და ბოლოს ძალიან დაგვეძაბა სიტუაცია მოკლედ რა არ მინდა მაგაზე ლაპარაკი
-მე არ ვიცნობ და მიკვირს როგორ არასდროს მინახავს
-გნახავს და მისი აჯობებს . იცის ძალიან კარგად რომ შენთან არაფერი ესაქმება . წავედი ახლა მიყვარხარ ჩემო ცხოვრება იმატ ნურაფერს ეტყვი ხვალ მე დავებაზრები ისედაც ინერვიულა ამდენი და აღარ უნდა ახლა ჩემი მიმატება - გადასვლამდე ჩაეხუტა ლოყები დაუკოცნა და წავიდა.
უკვე თენდებოდა სახლში რომ შევიდა . კიდევ კარგი ღამის ტევას მჩვეული იყო ტორემ ფეხზე ვეღარ დადგებოდა მალე. საწოლში დაწვა საცვლების ამარა და მალევე დაეძინა. მეორე დრეს იმ დროს გაიღვიძა წამები აკლდა სამსახურში უნდა მისულიყო . ჭამაც ვერ მოასწრო ჩაიცვა და წავიდა. პირველად საუზმობდა სესილი ყიფიანებტან ერთად.
-დილამშვიდობის
-დილამშიდობის საყვარელო მოდი ვისაუზმოთ . მარიამს სამსახურში ეჩქარებოდა და წავიდა უკვე
-ექიმია ხო? არაა შვებულებაში ჯერ?
-არა აგვისტოში თავისუფლდება მანამ უნდა იმუშაოს . არ ვიცოდი რა გიყვარდა და ბევრი რამ გავაკეთე - როცა დასხდნენ უთხრა და სუფრას გადახედა
-არ იყო შეწუხება საჭირო . ეგეთი პრეტენზიული არ ვარ ზოგადად საუზმობა არ მიყვარს მხოლოდ ყავას ვსვავ
-სამაგიეროდ ჩემი ბუთქუ ჭამს ბევლს- მიშომ ცოლს გადახედა სიცილით რომელსაც უკვე ყველაფერი დაგემოვნებული ჰქონდა და პირგავსებული ილუკმებოდა საყვარლად.
-ბუთქუ თუ ვარ ამხელა ბავში მყავს მუცელში და საერთოდ ნეტა კაცებსაც შეგეძლოთ დაფეხმძიმება გაიგებდით მერე რა არის როცა ამხელა ბავშვს ატარებ მუცლით
-ნუ მიბრალზდები ბუთქუ თორე ბავშვზე იმოქმედებს- ჩურჩულით უთხრა და ყელში აკოცა -ჩემი ტკბილი ბუთქუ
-დედა მეუბნებოდა ხოლმე ფეხმძმობაში სულ მწარეს ვჭამდიო
-მართლა? მარიამზე რომ ვიყავი ფეხმძიმედ მეც სულ მჟავეს ვითხოვდი
-მოკლედ მუცელშიც კი გავდით თურმე ერთმანეთს არადა ჩვენ მარიამი ერთადერთი და განუმეორებელი გვეგონა
-ახლა გისმენდეს ჩემი გოგო გაჩვენებდა შენ განუმეორებელ მუშტს -გაბრაზდა თათა- ჩემი გოგო ისედაც განუმეორებელია როგორც არ უნდა გავდეს ვინმე . სესილი კი ცალკე ფენომენია თქვენ ვერ ამჩნევთ თორე ეგრეც არ გვანან ერთმანეთს უბრალოდ ორივე მკაცრია გარკვეულწილად და არ უყვართ გრძნობების გამომჟღავნება
-საინტერესოა რძალ მულს ასე რომ გიყვარტ ერთმანეთი
-მე და მარიამი ბავშობიდან ვმეგობრობთ დიდი ისტორიაა თუ დაგაინტერესებს მოგიყვები
-დიდი სიამოვნებით მოვისმენ შენ თუ არ დაგეზარება . საქმე მაინც არაფერი მაქ ზაფხულში ვისვენებ
-მეთორმეტეში გადადიხარ ხო?
-კი ვამთავრებ გაისად
-და რაზე აპირებ ჩაბარებას?
-არ ვიცი შეიძლება ბიზნესის მართვაზე ჩავაბარო ან იურიდიულზე
-თუ ღმერთი გწამს გამომძიებლობა არ გინდა არ გამოდგებით მერე ოჯახში ერთად ძელი ბიჭები და გამომძიებელი რა
-მე თუ მომინდა ვერავინ შემაცვლევიებს აზრს თუ ვინმე ვერ შემეგუება გზა ფართოა- ეგრევე მიხვდა ვისზეც ეუბნებოდა და ისე უკმეხად უთხრა მიშოს წვენი გადასცდა
-ბოდიში ხელებს ვწევ არ ვერევი არავის საქმეში
-მიშო გეყოფა- თვალები დაუბრიალა თათამ და ისიც გაჩუმდა
-მარიამსაც ვეუბნები და შენც გეტყვი ნუ მიწყენ უბრალოდ არაა კარგი როცა ვინმეს მიმართ გამორჩეულ აგრესიას იჩენ ჭკვიანი კაცი ყოველთვის ხვდება ამ აგრესიის მიზეზს და დაფარვის ნაცვლად შესაძლოა ფარდა ახადოს ყველა გრძნობას - მაომ უთხრა და ზუსტად წერტილში მოარტყა . სესილის გამომეტყველება შეეცვალა და ამჯერად ირაკლის გადახედა
-რა იცით ჩემსა და იმ ხისთავიანის ურთიერტობის შესახებ ყოველგვარი მიკიბ მოკიბვის გარეშე მაინტერესებს. თავიდანვე თვალთმაქცობით ნუ დავიწყებთ ურთიერთობას
-ტყუილად ნუ ბრაზდები შვილო . არაფერი არ ვიცით და ზედმეტად არც ჩავერევით ტქვენს საქმეში ორივეს კარგად გიცნობთ დემეტრეს მითუმეტეს ჩემს თვალწინააქ ნახევარი ბავშობა გატარებული და ვიცი რა კაცია . შეეცადე მოთმინებიდან არ გამოიყვანო თორემ ვეღარავინ შეაჩერებს შემდეგ ვერც შენი სიჯიუტე . რადგან შეყვარებული ქალის გული ყოველგვარ ბარერს გადალახავს და პირველ ადგილას მაინც საყვარელ ადამიანს აყენებს
-ახლა ყველაფერი გასაგებია. ყველა თქვენგანი ფიქრობთ რომ დემეტრე მიყვარს რადგან შეუძლებელია ერთ პატარა 17 წლის გოგოს მსგავსი ბიჭი უფრო სწორედ კაცი არ შეუყვარდეს ხო? და წინასწარ იცით რომ ჩვენი გზები ბოლოს გადაიკვეთება. იმაზე რატომ არ ფიქრობს ჩემი მამა და ძმა რომ ამ თავზეხელაღებულ, გადარეულ, საკუთარ თავზე შეყვარებულ კაცს რომელსაც თავი ქვეყნის მმარტველი ჰქონია რადგან ერთ უბანს აკონტროლებს სულაც არ უყვარს ეს 17 წლის გოგო და უბრალოდ მისი გამოყენება სურს
-ყველაზე უკიდურეს ვარაიანტს რატომ განიხილავთ ყოველთვის ქალები არ მესმის აი ყველა ერტნაირები ხართ რა თუ ბიჭი სიმპატიითაა განწყობილი რომელსაც მისი გარეგნობის გამო ბევრი გოგო ჰყოლია გგონიათ რომ თქვენც რიგითი ნაშა ჰგონიხართ და ამ დროს სულაც არაა ეგრე
-მიშო თქვენ ძაკაები ერთნაირი ჭკუის ხართ ყველა და ძალიან კარგად აზროვნებს ეს გოგო
-ეგრე მეც არ უნდა გამომყოლოდი ცოლად ხომ იცი რამდენი ქალი მყავდა შენამდე რატო იყავი დარწმუნებული რომ შენს მერე არავინ მეყოლებოდა
-შენ და დემეტრე განსხვავდებით მიშო. ის არაა შენსავით გულღია და ემოციური, მას ვერ შეატყობ როდის რა უნდა მითუმეტეს 17 წლის ბავშვი რომელიც რთულ მდგომარეობაშია და სულ არ ესიყვარულება ამჯერად ვერ გაარჩევს მის ისუმალ გრძნობებს .
-გეყოფათ ! თავად გაერკვევიან დარწმუნებული ვარ
-დავიჯერო მარიამს რომ შეემთხვეს მსგავსი რამ ასეთი რეაქცია გექნებათ?
-ნეტა შეემთხვეოდეს და არ დარჩებოდეს მართლა შინაბერა და არ დავეძებ . მაგრამ ხომ ვიცი მე მაგას მთლად უკანასკნელი შეუყვარდება და გაგვაგიჟებს ყველას . შენ კი შილო ერთს გეტყვი დემეტრეს მსგავსი ბიჭი არ დაიბადება მეორე და კარგად დაფიქრდი თუ გიყვარს ზედმეტ პრობლემას ნუ გაიჩენ
-შევწყვიტოთ მაგ თემაზე საუბარი . ერთ კვირაში სვანეში ვაპირებთ წასვლას ყოფილხარ ოდესმე?
-არა მაგრამ მაინტერესებდა . სახლი გაქვთ?
-სახლი გვაქ ყველას იქ და მესამე პირში ნუ ლაპარაკობ ჩვენი ქონება შენიცაა - მაომ უთხრა და ხელზე ხელი მოუსვა- იცი ძალიან ლამაზი სახლი გვაქ . ხშირად მივდივართ . ამათი ბიჭები სულ იქ იყვნენ ზაფხულობით მარა მერე წუწუნებდნენ აქ ბევრი გოგოები არ არიანო და ზღვაზე გარბოდნენ
-დევდარიანებიც დადიოდნენ ხოლმე?
-არა ! ნაკლებად რადგან საქართველოში არ იყვნენ. მისი სასტავი უფრო გიოს განუყრელი მეგობრები არიან მაგრამ თავად დემეტრე ჩემი , თოკოს , ეკეს და გიგის „ტრუსიკის“ ძმაკაცია
-გიგიზე და გვანცაზე გავიგე და დანარჩენებს ყავთ შეყვარებულები?
-ისე რომ ვაკვირდები ჩვენთან თუ შეუყვარდატ ერთმანეთი იმდენ ხანს არ უმხელენ ერთმანეთს პირდაპირ ცოლობას ვთხოვთ ხოლმე. არც ერთს ყავს სატრფო გულაობენ ბიჭებირ ა ენაღვლებათ
-შენ თუ დარდობ ძალიან შეგიძლია იგულაო ვინ გიშლის- თათამ უთხრა და მკვლელი მზერა მიაპყრო
-დედა? უკვე იმშობიარებს შენი რძალი და ეს ფეხმძმობის თანმხლები წიკები აღარ უნდა გაქრეს? - დააიგნორა თათა და მაოს გახედა რომელიც ფხუკუნს ვერ იკავებდა
-მაო მოვკლავ ახლა შენს შვილს ჩემს ნერვებზე თამაშის და იმის გამო რომ ერთი საათის წინ ვუთხარი წადი მანგო მომიტანეთქო და იმის მაგივრად წასულიყო აქ ზის და ნერვებს მიშლის
-დე გაიგე რა თქვა ჩემმა გოგომ? მანგო მინდაო
-შენ რძალს უთხარი ცოტაც მოიცადე შეჭამს ჩემი შვილი და წავათქო
-მაო შენს შვილს უთხარი ბარემ გამოვა შენი ბიჭ და ერთად წადით მამა შვილითქო
-ბიჭ არაა გოგოა - ახლა შეუბრუნდა თათას და ძვლივს შეკავებული სიცილით უთხრა გაბრაზებულ ცოლს და ტუჩებზე დააკვდა- ვგიჟდები რომ ბრაზდები
-ხოო?
-არა შემორიგებაში სპეციალისტი ყოფილხარ და თქვენ ასე ჩხუბობდით სუულ?
-შვილო შენ არ იცი მე რა მაქ ნაყურები ბავშვობიდან დღემდე ამათ როგორ არ დაწყვიტეს ერთმანეთი მიკვირს
-თქვენთან კაცი ვერ მოიწყენს მაგრამ ჩემებთან უნდა წავიდე მალე ბექუნას და თამოს ქორწილია და უნდა მივეხმარო. უფრო სწორედ ჯერ დავარწმუნო რომ არ ღირს ჩემს გამო ქორწილის გადადება და მერე კაბა შევარჩევიო
-გაგიყვან გინდა?
-არა გამომივლიან
-ვინ?
-სოსო
-მაგ სოსოს რა უნდა თავ ყბა უნდა გავუერთიანო? გიკრძალავ მაგ ბიჭთან ურთიერთობას და ტყუილად ნუ მეტყვი შენი საქმე არაა მე ვისთან ვიქნები და ვერავის გაუერთიანებ თავ ყბასო- უცებ მიაყოლა სანამ სესილი ეტყპდა რამეს
-და დემეტრეს რატომ არ უერთიანებ დარწმუნებული ვარ მასაც მოერევი რო რამე
-დემეტრე არავის აწუხებს
-გაერკიე ჯერ ჯობს და მერე მესაუბრე- ირონიულად გაუღიმა და ტერიტორია დატოვა.
-ეს გოგო მომწონს- თათა ფხუკუნებდა - ხომ მიგასვა დაისვენე ახლა
-მოგეწონა ახლა შენ ის ბიჭი?
-მე ზოგადად აღარ მომწონს ბიჭები და ისე არაა შენი საქმე , მისი გადასაწყვეტია .ისე კი უყვარს დემეტრე, მაგრამ იეჭვიანოს იმანაც რა დაუშავდება
-ეს ქალები ყველა ერთნაირი ალქაჯები რატო ხართ?
-ყოჩაღ შენ! კიდე ვერ გაგიგია ქალის ფენომენი რას ნიშნავს ქალი არასდროს არ არის ალქაჯი ის უბრალოს სიტუაციის მიხედვით სხვადასხვაგვარად რეაგირებს
-მოუსმინე და დაიმახსოვრე ისწავლე რამე - დაეჭყანა ქმარს და ფეხზე წამოდგა .
....
მარიამი სამსახურში იყო როცა მისი მობილური ამღერდა
-გისმენთ
-მსოფლიოში ულამაზესო ქირურგო როგორ გიკითხოთ?
-თედო -გაიღიმა რა ქნას ამხიარულებს ეს ბიჭი -კარგად შენ?
-მე გუშინს მერე მაგრად ვარ -აშკარად გაიცინა - აბა ხომ არ შეგიცვლია გადაწყვეტილება?
-არა არ შემიცვლია
-კარგია და ამ საღამოს ეცლება მის უდიდებულესობას ჩემთვის?
-იცი დღეს არ მცალია ძალიან გვიან გამოვდივარ სამსახურიდან . კვირა დღე მაქ მთლიანად თავისუფალი თუ შენ შეძლებ ან ოპტიმალურ ვარიანტს მოვიფიქრებ
-შენთვის ნებისმიერ დროს მოვიცლი ჩემო კარგო , მაგრამ კვირამდე ცოდო არ ვარ?
-ოჰ თედო თედო არასდროს მოგწყინდება?
-ნწ
-კარგი შესვენებაზე შეგხვდები ისე
- ახლა? ანუ დღესვე?
-ხო დღესვე ახლა მეწყება შესვენება ერთი საათით შემიძლია გამოსვლა თუ რამე არ მოხდა გაუთვალისწინებელი აქვე საავადმყოფოსთან კაფეში დავსხდეთ
-კარგი ხუთ წუთში მანდ ვარ
-შეხვედრამდე მაშინ.
-მოვქრივარ- თქვა და მობილური გაუთიშა. დერეფანშ მიდიოდა და იღიმოდა . როცა მობილური ჩაიდო ჯიბეში ხმა მოესმა
-მარიამ ექიმი შეყვარებულია? - შებრუნდა უკან და ვის ხედავს ბავშობის მეგობარს რომელიც ზაფხულშ ბებია-ბაბუასთან ყოფნის დროს გაიცნო ქუთაისში
-ნუციიკოო ჩემი ნუციკოო - გოგოესკენ გაექანა სულ დაივიწყა ექიმი იყო თუ ბაღის მოსწავლე და მოეხვია გოგოს. ის მასზე გიჟი იყო მასზე კი არა თუ სადმე გადარეული დადის ყველაზე დიდი ეგ იყო
-ჩემი მარიკუნააა როგორ მომენატრე ასე უნდა დავიწყება შე ქალო? გავხდი ექიმიო და აღარ მაინტერესებს ქუთაისელი სასტავიო სიმონ?- ქუთაისური კილოთი თქვა და დაიმანჭა
-ვერ მოვიცალე თორე იცი როგორ მენატრებოდით ყველანი?
-ჩვენც ძალიან გვენატრებოდი ჩემო კარგო . გავიგე მიშიკომ თათა შეირთო გახსოვს როდის გეუბნებოდი? შენ კიდევ არ მიჯერებდი
-აბაა? ვანგელია ხუციშვილი ხარ შენ
-აბა სად მიდიოდი ქალბატონო? ვინაა ის უბედური
-ერთია რა ისე ვხვდები არაფერ მართლა
-უიმე შენ ისევ ისეთი სულით შინაბერა ხარ გოგო?
-სულით შინაბერა ვარ კი- მარიამი კსიკისებდა და ეხვეოდა გოგოს -მომენატრე ნუნუციი . აქ რას აკეთებ შენ ხომ არ გიყვარს თბილისში ჩამოსვლა
-ბინას ვეძებ წელს ხომ ვაბარებ უფრო სწორედ გამოცდები გვქონდა უკვე და დარწმუნებული ვარ თბილისში ჩავაბარე და მოკლედ ბინა უნდა ვიპოვო რამე საჩემო- გაიცინა- აქ კი ჩემი დეგენერატი ბიძაშვილი წევს ვირაცას შეუხტა მანქანის ქვეშ და დალეწილია გულმა არ მომითმინა და მეთქი ვინახულებთქო. აქ რომ დაგინახე სულ გადამავიწყდა ის ტვინით ავადმყოფი კიდე შერყევა უნდოდა იმას?
-მოკლედ რა შენი მოსაწონი არავინაა. ვინაა ის ბიჭი იქნებ მე ვიცი
-102 პალატაშია
-რომელში?
-რა ხდება იცნობ?
-ისა ჩემს ბიჭს შეუვარდა ეგ შენი გენიოსი ბიძაშვილი
-მართლა? მოკლედ რა პატარაა ეს ქვეყანა . წავედი ახლა მომეცი შენი ნომერი დამეკარგა მე დაგიკავშირდები რომ ჩამოვალ ისევ
-დღესვე მიდიხარ?
-ხო აბა რა გამაჩერებს აქ . როცა უნდა დავრცე ისიც მყოფნის-ცხვირი აიბზუა და საყვარლად დაიმანჭა
-კარგი წავედი აბა არ ვალოდინებ იმ ბიჭს - აკოცა მეგობარს და სწრაფად გავიდა საავადმყოფდან. ბატონი თედო მანქანაზე იყო მიყრდნობილი სატვალეები ჰქონდა სწორ და ლამაზ ცხვირზე დაკოსილი , სიგარეტის გრძელი რერი მოექცია ლამაზ თითებს შორის და საყვარლად აბოლებდა. მარიამი რომ დაინახა სწრაფად გადააგდო მოსაწევი და გოგოს გაუღიმა, მაინც რა მაგარი ღიმილი აქ ამ საზიზღარს
-როგორ ხარ დედოფალო?
-თედოო!
-კარგი ხო აღარ დაგიძახებ არავითარ დამატებით სახელს ქალბატონო მარიამ
-აი ეგრე - გაუღიმა და გზა განაგრძო - შენ არ იყავი დაკავებული?
-ოდესმე ვყოფილვარ როცა შენ დაგჭირვებივარ?
-არ დამჭირვებიხარ არც ახლა-ჩაიცინა და ღიმილი მოუშალა ბიჭს
-ხოო მართალია შენ არც არასდროს გჭირდები - კარი გააღო და მარიამი შეატარა პირველი
-კარგი ხო ნუ მოიწყენ არ გიხდება- გაუცინა მარიამმა და მხარზე დაადო ხელი
-ანუ ღიმილი მიხდება?- თვალები აუციმციმა . მარიამი კისკისით შევიდა კაფეში და მაგიდასთან დასკუპდა საიდანაც გარეთ იხედებოდა ლამაზი მაისური და შარვალი ეცვა როგორც ყოველთვის
-მოკლედ კომპლმენტის გამოტყუების დიდოსტატი ხარ
-რას შეუკვეთავთ?- მიმტანი მივიდა და თვალებით შეჭამა თედო რომელიც მხოლოდ მარიამს უციმციმებდა თვალებს
-მე ლუდი მომიტანეთ ქალბატონს კი ატმის წვენი და შოკოლადის ნამცხვარი
-გვახსოვსო რა მიყვარსო?
-რა დამავიწყებს - გაიცინა და გოგონას ახედა რომელიც მის ღიმილს გაშეშებული უყურებდა - გასაგებია?
-აა კი ახლავე მოგართმევთ -უცებ დაიმორცხვა გოგომ და იქაურობას გაეცალა ლოყებაწითლებული. თედომ ვითომ არ შეიმჩნია
-რა ხართ ეს კაცები რა თავბრუს ახვევთ ქალებს და მერე ვითომ არ იმჩნევთ?
-ვინ მე? მე ვის დავახვევ თავბრუს სად შემიძლია ერთი უბრალო ბიჭი ვარ რომელსაც ზედაც არ უყურებს ერთი ქალბატონი რომელზეც გონება ებინდება ამ ვაჟს
-მაგ ქალბატონმა რამდენჯერ უნდა გითხრას რომ უყვარხარ როგორც მეგობარი , არ შეუძლია სხვანაირად შეყვარება და რა ქნას?
-კარგი ხო კარგი შევეცდები ისევ მე სხვა შევიყვარო მაგრამ შენს მერე ეს უბრალო არაფრით გამორჩეული გოგოებიდან რომელიმემ როგორ უნდა მიიპყროს ჩემი ყურდრება მითხარი
-კარგი რა ნუ იცი ეგრე
-სერიოზულად გეუბნები მარიამ- თვალებში შეხედა თან მისი თლილი თითები თავისაში მოიქცია და აკოცა - შენ ხომ კუბიდონი ხარ მიშველე მეც
-თედო ნუ იქცევი რა ეგრე გული მტკივა ასეთს რომ გიყურებ ხომ იცი არ მიყვარს როცა ვინმე ამდენ სითბოს იჩენს ჩემს მიმართ მე კი ვერ ვპასუხობ ისე როგორც მას უნდა . შენ განსაკუთრებულად გაფასებ მართლა მაგრამ გულს ხომ ვერ უბრძანებ. ხომ ამბობენ ექიმებს გრძნობები არ გააჩნიათ ჯალათები არიანო . მართალია იცი? რომ ვაკვირდები რაც უფრო დრო გადის მით უფრო ნაკლები ვინმე ახდენს ჩემზე შთაბეჭდილლების მოხდენას
-ყოველთვის ისეტი გულახდილი ხარ მიზეზსაც ვერ ვნახულობ რომ გავბრაზდე და გული ამიცრუვდეს შენზე
მარიამი უსმენდა და სიტყვებს ეძებდა რომ ბოლოს და ბოლოს გადაეჭრა ეს საკითხი . დაჟინებულ მზერას გრძნობდა იქ შესვლის წამიდან მაგრამ ვერავინ შენიშნა ისეთი ვისაც იცნობდა არც მოთვალთვალე ობიექტი მოხვედრია თვალში მაგრამ რაღაცნაირად ღელავდა . უცებ მობილური ამრერდა და მაშინვე უპასუხა სამსახურიდან იყვნენ სასწრაფო საოპერაციო პაციენტი შეიყვანეს
-მაპატიე თედო ძალიან გთხოვ სხვა დროს ვისაუბროთ სასწრაფოდ უნდა დავბრუნდე საავადმყოფოში მძიმე პაციენტია - უცებ მიაყარა და ელვისისწრაფით დაბრუნდა უკან.
სახლში დაქანცული დაბრუნდა , თოკოც მათთან იყო უკვე მოესწრო სესილის გაცნობა და დაუახლოვდა კიდეც ისე ეჭუკჭუკებოდა გოგოს.
-ჩემი ლამაზი გოგო მოვიდაა - თოკო წამოდგა და მოეხვია. მარიამი მიეყრდნო და თავი მკერდზე მიადო . მხოლოდ ამმაკაცის ხელები იჭერდნენ
-დავიღალეე ხუთი ოპერაცია გავაკეთე უკვე ფეხზე ვეღარ ვგავარ
-ჩემი ფერია ძალიან დაიღალე? ცოტახნით შეისვენე რას იკლავ თავს მითხარი რა - მასთან ერთად დაჯდა დივანზე და თავზე კოცნიდა
-ჩემი გაბერილი გოგო სადაა
-ზემოთაა დაიღალა და ისვენებს . დედიკო და მამიკო?
-სამზარეულოში არიან ვახშამს ამზადებს მაო და ირა როგორც ყოველთვის იქაა
-როგორ მოგეწონა ჩემი ბიჭი?- დას გახედა და გაუღიმა
-კარგი ბიჭია - გაიღიმა სესიმ და სავარძელს მიეყრდნო - გაუსაძლისი სიცხეებია მე ზამთარი მიყვარს
-გამომეცხადა მეორე დევდარიანი იმასაც ეზიზღება ზაფხული ძალით მივათრევდი სულ ბათუმში ნუ მერე ნაშების პონტში კი მოდიოდა მარა მთაზე გიჟდება ყველა აგარაკი მთაში აქ
-ამანაც იცის ხო ? იმიტო ჩამირტყა ახლა- მარიამს გახედა წარბაწეულმა რაზეც თოკოს და მარის სიცილი აუტყდათ-გამაგიჟებთ თქვენ მე რა . ყველგან კერპად როგორ ყავთ ეს დეგენერატი
-ეე ჩემი გოგო ძმაკაცს ნუ მილანძღავ რა
-არ დაგეკარგოს სადმე . წავედი მე გავისერინებ
-სად?
-არ ვიცი ბავშვებმა მომწერეს ცოტას გავივლი და დავბრუნდები
-კარგი მობილური არ გამორთო რა - შეპარვით უთხრა და გაუღიმა
-არის არ გამოვრთო მობილური . საინტერესო ოჯახი ხართ აქამდე არაფერს მავალებდნენ უკვე ვგრძნობ რომ შემეზღუდება თავისუფლება აი თურმე რას ნიშნავს როცა „კაი ბიჭია“ შენი „მამიკო“
-შეეცადე ცინიზმისგან თავი შეიკავო - მშვიდად უთხრა მარიამმა თითქოს არც გაბრაზებულა მის უხეშობაზე . სესილიმ არაფერი უთხრა უბრალოდ დატოვა სახლი
-ასეთია სულ?
-უჭირს შეგუება . ზოგჯერ თბილია ზოგჯერ ცინიკური ხდება თითქოს ვერცერთს გვიტანს მაგრამ ვიცი რომ ასე არაა. დრო გავა და ყველაფერი შეიცვლება
-წამო ზემოთ ავიდეთ დაისვენებ უფრო
-მშია შევჭამ და მერე ავიდეთ რა - წამოდგა და სამზარეულოში გავიდა თოკოსთან ერთად. ივახშმეს და შემდეგ საძნებელში ავიდნენ . მარიამი უცებ შევიდა აბაზანაში წყალი გადაივლო, პიჟამო ჩაიცვა და უკან გაცუნცულდა. თოკო საწოლზე იყო წამოგორებული ის კი საწოლში შეწვა და მხარზე ჩამოსდო თავი
-გისმენ -მაშნვე მიხვდა რომ რაღაცის მოყოლას აპირებდა
-დღეს თედო ვნახე
-აბა საღამოო?
-ხო საღამოსაც შევხდვდები რომ მეცლება
-შენ ხომ არ აპირებ მაგასთან ურთიერთობას
-აუ რას ერჩი ვერ ვხვდები რა
-არაფერს არ ვერჩი კარგი ბიჭია უბრალოდ შენი შესაფერისი არაა. არაა ის კაცი ვინც შეგიყვარდება ისე როგორც შენ გინდა არაა ის ერთადერთი. რომ იყოს აქამდე მიხვდებოდი შენ კი ისე უყურებ როგორც მეგობარს და არ მინდა ტყუილად ააგოს კოშკები და დაგიწყოს მერე შეწუხება ესაა და ეს
-კარგი ხო მართალი ხარ რა ვქნა ასე ვერ ვეჩხუბები . მინდა ცივილიზებულად მოვშორდე რა
-მარიამ ყველასთან კარგ ურთიერთობას ვერ შეინარჩუნებ ზოგს გულსაც ატკენ
-არ მინდა რომ ცუდად გავახსენდე რამეს მოვიფიქრებ .
-რაღაც მოხდა კიდე ხომ?
-ჩემი ნუციკო ვნახეე
-ეგ ვინაა?
-ქუთაისში რომ ჩავდიოდი ბებოსთან და ბაბუსთან იქაური მეზობელია წელს აბარებს უნიში
-რომელი მე რომ ვიყავი ერთხელ თქვენთან და 10 წლის იყო მგონი მაშინ ყინვიანი წყალი რომ გადამავლო რასქვია წყალი შემასხი მე არ მინდოდა წუწაობაო ეგ?
-ოჰ რა კარგად გახსოვს?
-გამახსენდა ახლა . შეცვლილია თუ ისევ ისეთი ქაჯია
-ნახავ და გაიგებ
-მეტი საქმე არ მაქ
-იდიოტო ხომ ხარ ღირსი ახლა ყბა ჩამოგივარდეს მისი დანახვისას
-იმდენი ქალი მინახავს ცხოვრებაში შენი 17 წლის ღვლაპი ნინიკო ვერაფერ გავლენას მოახდენს
-კარგი ბატონო დავიმახსოვრებ მაგ სიტყვებს და გაგახსენებ
-მაინც არ გითქვამს რაღაც ეგ არ დაგაფიქრებდა
-ხო მართალია სულ გადამავიწყდა ამდენ ლაპარაკში . მოკლედ ბოლო რამდენიმე თვეა სადაც დავდივარ ვგრძნობ რომ ვიღაც მიყურებს ვიცი ერთი და იგივე პიროვნებაა მაგრამ ვერავის ვამჩნევ ვიფიქრე მეჩვენებათქო მაგრამ არ მეჩვენება. დღესაც კაფეში რომ ვიჯექი ვგრძნობდი ვიღაცის დაჟინებულ მზერას
-რა გინდა თქვა რომ ვირაც გითვალთვალებს?
-დამშვიდდი ეგრეც არაა საქმე უბრალოდ ხშირად ვგრძნობ-მეთქი
-აწი მეც დავაკვირდები ყველას ვინც ირგვლივ იქნება შეიძლება მე ვიცნობდე იმედია ის ნაბ... არაა ჩარეული და ისევ თავიდან არ აპირებს დაწყებას
-ისევ ახვლედიანზე ფიქრობ? კარგი რა ვინაა ასეთი თან ჩემთან რა უნდა სისულელეა ეგ როდიდან რევს ქალებს საქმეში ეგ
-ეგეც მართალია ეგეთი ც არაა
-მომაბეზრეთ თავი შენ და ჩემმა ძმამ მაგ ახვლედიანით ვის არ შერიგებიხართ და ერთი ეგ რა გახდა
-არ მინდა მაგაზე ლაპარაკი ცუდ ხასიათზე ვდგები - მაგრად მოხვია ხელები გოგონას და შუბლზე აკოცა- მიდი დაიძინე ახლა
-მიყვარხარ - ლოყაზე აკოცა და ისევ გულზე დაადო თავი
-მეც ჩემო ფერია . ის გოგო სად გამოჩნდა ახლა მომიშხამა ნერვები რომ მახსენდება ის დღეები შუა აგვისტოში სიცხიანი რომ ვიწექი და ვერ ვდგებოდი -ჩუმად თქვა ეგონა თავისთვის მაგრამ მარიამს ესმოდა და ჩუმად იცინოდა.
....
რამდენიმე დღე გავიდა , სესილი უფრო შეეჩვია გარემოს, მაგრამ სახლში იშვიათად იყო ხანაც მეგობრებთან, ხან კიდევ სასაფლაოზე ადიოდა . დემეტრე არ გამოჩენილა ამ ხნის მანძლზე და ნერვები ეშლებოდა იმის გამო რომ მისი დანახვაც კი მოენატრა და უკვე სიზმრებში ესმოდა მისი ხმა და გრძნობდა მის ჩახუტებას . ისე თითქოს რეალურად მიდიოდა . რამდენიმეჯერ გაეღვძა მაგრამ ოთახში არავინ დახვდა. არც არავინ ამბობდა სად ბრძანდებოდა ბატონი თავად ხომ არ იკითხავდა ცოცხალი თავით და დადიოდა ასე გამწარებული.
-დემეტრე მივლინებაში იყო და ჩამოვიდა ორი დღის წინ - მარიამმა ისე უთხრა არც კი გაუხედავს სესილიასკენ
-არ მაინტერესებს! თქვა მაგრამ ვეღარ მოითმინა და საყვარლად აბურტყუნდა- იდიოტი , ხისთავიანი სვანი ორი დღის ცამოსულია და არც კი მინახავს რომ მოსულიყო რა დაუშავდებოდა
-როგორც ჩანს როგორღაც აინაზღაურა მონატრება- უნამიოკა მარიამმა და წამოდგა. სესილიმ მაშინვე მოწვა და უკან გაჰყვა
-მოიცადე ! აქ იყო ხომ? არ დამსიზმრებია ღამით მოვიდა „ჩემო ჯიუტო გოგო მომენატრეო“ მითხრა მაკოცა და წავიდა
-არ ვიცი რა გითხრა შენს ოთახშ კამერები არ მაქვს
-მარიამ გეყოფა რა მითხარი იყო ხო? ხომ იყო
-რა პატარა და საყვარელი ხარ ჩემო გოგოვ- მარიამი მოეხვია დაიკოს და შუბლზე აკოცა-როგორ გიყვარს მის სიახლოვესაც კი გრძნობ და თან არ აღიარებ
-არაფერსაც ვაღიარებ წავატეხ იმ აბზეკილ ცხვირს დიდი ვინმე რომ ჰგონია თავი და მერე ვნახოთ
-სულაც არააქ აბზეკილი ცხვირი ნამდვილი ქართული ცხვირი აქ
-სულაც არააქ კეხი ცხვირიც ლამაზი აქ
-ოხ მე ბოდიში - შეიცხადა სიცილით მარიამმა და ისევ აკოცა დაიკოს რომელიც ეკვროდა და არ შორდებოდა- ამ ზაფხულში რომ არ გამოუტყდეთ ერთმანეთს სიყვარულში მე თავად აგიხსნით ორივეს სიყვარულს და დაგაქორწინებთ
-არ მინდა მე გათხოვება
-მოგინდება. გამოცდილებით გეუბნები .იმდენი მინახავს შენნაირი შეყვარებული რომ იძახდა არ მინდა ჯერ გათხოვებაო და დიდი დიდი ერთი წელი გაძლეს და შეეყარნენ ერთმანეთს . ეგ ახლა ხარჭად ვერ და არ დაგისვამს და მოგიწევს გათხოვება
-არა რა ხარჭად მარიამ
-მმართველი ჰქონია თავიო შენ არ ამბობ? მეფეებს ხარჭები ჰყავთ
-მართლა ნამდვილი გიჟი ხარ რა
-ვიციიი -გაიკრიჭა და უცებ მოშორდა- წამოდი ახლა დავიწვი შევდიეთ სახლში რა
.......
საღამოს როცა ყველა ერთად უყურებდა ტელევიზორს ყიფიანებთან. დივანზე მჯდომმა თათამ არაადამიანურ ხმაზე დაიყვირა და მუცელზე ისე მოიჭირა ხელი ბავშვი ლამის მაშნვე გამოაგდო
-აააააააააა დამეწყოოოოო მიშოოო დამეწყოოო- ქმარს ჩაავლო ხელზე მეორე ხელი
-რაა? მოდის? ჩემი გოგო მოდის?
-არაა გოგო ბიჭია ბიჭიი - კიოდა და თან მიბაჯბაჯებდა. სესილია ჩანთის ჩამოსატანად გავარდა . ირაკლიმ მანქანა გამოიყვანა მარიამი და მაო კი მითითებებს აძლევდნენ-ვერ ვსუნთქავ მარიამ ვერაა ვაიმეეე ვკვდებიიიი აააააააააააააა
მანქანაში ჩაჯდომიდან საავადმყოფომდე იმდენჯერ დაიყვირა ლამის დაუხვდნენ მზადყოფნაშ ექიმები ხმის გამგონე. მარიამმა დარეკა და უკვე მზად ჰქონდა თათს გინეკოლოგს სამშობიარო ბლოკი. უკვე წ....ბი ჰქონდა დაღვრილი როცა შეიყვანეს საავადმყოფოში
-მიშოოო .... შემომყევიიი გევედრები შემომყევიიი
-მოვდივარ შემოვალ- ძლივს აბავდა სიტყვებს თავს და ხელი დაბუშებული ჰქონდა უკვე ისე უჭერდა თათა-მარიამ - დას გახედა მავედრებელი მზერით
-მეც შემოვალ მადროვე ექიმს დაველაპარაკები
სანამ ყველაფერი მომზადდა ცაიჩვეს სპეციალური სამოსი და შევიდნენ საავადმყოფო გაივსო ბავშის მომლოდინეებით . ნათია ცრემლებს ვერ იკავებდა ნერვიულობისგან , მაოც მის დღეში იყო . ბიჭები ერთ ადგილას ვერ ისვენებდნენ
-გაჩერდით ბიჭო შენ მშობიარობ თუ თათა- გვანცამ დაუყვირა და გააშეშა ყველა
-გადავიფიქრე ამ ნერვიულობისთის მზად არ ვარ - გიგიმ თქვა და გვანცას რეაქციამ ყველა გაახალისა წამიერად
-ისე მეუბნება ვითომ მშობიარობა თვითონ უწევს
სამშობიარო ბლოკში თათას თავს დასტრიალებდა ექიმების და ექთნების გუნდი ფერდაკარგული მიშო კი თავთან ედგა და ხელს არ უშვებდა . მარიამი ვერ ერეოდა რა ტქმა უნდა გინეკოლოგი არ იყო შესაბამისად უბრალოდ ესწრებოდა და ძას უფრო ამხნევებდა ვიდრე რძალს ბოლოს როცა ბავშვის გამოსვლამდე ცოტა იყო დარჩენილი კამერა ჩართო და ჯერ მშობლებს უღებდა შემდეგ ბავშვი დააფიქსირა
-ბიჭია ბიჭიი მამიკოო- ექიმმა თქვა და ძვლივს გადაფარა პატარა ყიფიანის ხმა ისე ტიროდა . თათამ ამოისუნთქა და მთელი სხეული მოუდუნდა. მიშო დაიხარა და დაცვარულ შუბლზე აკოცა შემდეგ ტუჩებზე და პატარა არსებას შეხედა რომელიც კიდევ ტიროდა და ხალხს ატყობინებდა თავის დაბადებას. ისეთი ციცქნა იყო და იმხელა სიყვარულს გრძნობდა მამიკო და დედიკო მის მიმართ. როგორც კი გულზე დაიწვინა დედიკომ და წიტელ კანზე აკოცა დამშვიდდა
-დედას სიხარული. ხომ ვამბობდი ბიჭიათქო დე - ბავშვს ფრთხილად გაუსვა კანზე ცხვირი და მისი სურნელი შეიგრძნო - დე ეს შენი მამიკოა -როცა აკოცა ბავშვს მიშომ პაწუწა თიტებზე მაშნ უთხრა მარიამი უყურებდა ამ ყველაფერს და ბედნიერებისგან გული სალტოებს აკეთებდა ცრემლები წამოუვიდა მაგრამ მალევე შეიმშრალა- დე მამიდა მარიამიც აქაა როგორც ყოველთვის ჩვენთანაა -ბავშვმა თითქოს გაიგო რას ეუბნებოდნენ სწორედ მაგ დროს გაიხედა მარიამის მიმართულებით ...
დერეფანში მყოფებმა კარგად გაიგონეს ბავშის ხმა და მილოცვებიც დაიწყო . მალე მიშოც გამოვიდა სიხარულისგან და ამდენი ემოციისგან გათიშული
-ბიჭია .. პატარა ყიფიანი დაიბადა .. მამა ვარ - ბოლოს იმხელა ხმაზე დაიყვირა და ჩაეხუტა მამას რომ მთელმა საავადმყოფომ გაიგო . ყველამ მიულოცა ადღეგრძელეს პატარა ვაჟკაცი რომლის სახელს ჯერ არ ამბობდა მიშიკო. მართალია ითათბირეს ბევრი ბიჭის სახელზეც მაგრამ ბოლოს როგორც გამარჯვებულ დედიკოს მიანდო არჩევანი . მამიდა როცა გამოვიდა გაცისკროვნებული თვალებით პირდაპირ დედიკოს მოეხვია
-რა პატარა და საყვარელია ღმერთო ისეთი ციცქნაა ისეთი თბილი და ტკბილი. ვსიო ვტოვებ სამსახურს და ძიძად ვიწყებ მუშაობას ვერ მოვშორდები მაგ ბავშვს ვსიო
-გიჟია ეს გოგო ღმერთო . 24 წლის ქალს შენი შვილი უნდ აგყავდეს იმატ უნდათ თავისი შილი შენი გაზრდილი რათ უნდათ
-კაი ბატონო ერთად მარტო ყოფნა რომ მოუნდებატ მაშინ დავიტოვებ ჩემს გოჭუნიას მართლა ციცქნა კი არაა 4.5 კგ დაიბადა 57 სმ გიგანტი ბავშვია იმიტო ჰქონდა ამხელა ღიპუცა ჩემს თათას
-ვაიმე ჩემი ბავშვი ძალიან ხვანცალებს - უცებ დაჯდა თათული და მუცელზე მიიდო ხელი
-მამა დამშვიდდი რა ვიცი გინდა შენი დეიდაშილის ნახვა მაგრამ ორი თვე მოიცადე გევედრები პატარა ხარ ჯერ არ შეიძლება მა - აკო მოეფეა მუცელზე და აკოცა
-გაჩერდა - გაიღიმა თათულიმ და ქმარს აკოცა -ჩემი სასწაულმოქმედი ქმარი
აღარ მოვყვეი საავადმყოფოს ამბებს . ყველა აჟიტირებული იყო სახლში მიყვანის დღიდან ხან ვის ჰყავდა ბავში ხან ვის. ბიჭები ხელში არ იჭერდნენ მხოლოდ რჩებოდნენ როცა გოგოები ისვენებდნენ . უკვე ჩურჩულით მოძრაობდნენ ოთახთან სადაც ბავშვს ეძნა რომ არ გაეღვიძებიათ პატარა ჭირვეული.
-თათ იწექი მე მოვიყვან- მამიკო წამოდგა საწოლიდან აიყვანა ბიჭუნა და გვერდით მიუწვინა ცოლს(სულ დამავისწყდა მეთქვა თათას გადაწყვეტილებით პატარა ირაკლი ყიფიანი ჰყავდათ . ასე განაცხადა თქვენზე უკეთესი ადამიანი არ მეგულება მინდა თქვენ გგავდეთ შვილიშვილიო . ირაკლი უფრო გასწორებულში იყო )-მამას ვაჟკაცი მა ცოტა ხმადაბლა იტირე ხოლმე ცოდოა მამიდა იცი ძალიან ადრე უწევს ადგომა და შენ იმხელა ხმაზე ტირი ღვიძება მასაც
-დე მართალია მამიკო - ისე ეუბნებოდნენ თიტქოს რამეს გებულობდა ერთი თვის ბავშვი . დედიკოს მკერდს მოეფერა ცხვირი მიაწება მკერდზე და ჭამა დაიწყო. ისეთ საყვარელ ხმებს გამოსცემდა ჭამის დროს ეღიმებოდა ცოლ-ქმარს . ტუჩები ესვრებოდა ხოლმე რძით და ძალიან საყვარელი იყო.-ჩემი ბაჭია - კოცნიდა დედიკო შემდეგ მამიკომ დაიჭირა ხელში და გულზე მიხუტებულს დაატარებდა საჭმელი კარგად რომ შერგებოდა . შემდეგ ჩაეძინა და განაგრძეს ძილი.
თათული უკვე დღეებს ითვლიდა . ღამით ვეღარ იძინებდა სიეთი მოუსვენარი ბავშვი ჰყავდა ამიტომ იჯდა საწოლზე ხან კითხულობდა ხან სიმღერას უსმენდა. აკო სამსახურის გამო ვერ ათენებდა ამიტომ სხვა რა გზა ჰქონდა ბოლოს ჩაეძინებოდა და იმეტებდა ცოლს მარტოობისთვის როგორც თავად ამბობდა თორემ თათულის პრობლემა არ ჰქონდა . ერთხელაც ძალიან ხვანცალებდა ბავშვი ხან ფეხი მოარტყა ხან თავი მოადო ბოლოს ტკივილი დაეწყო ისეთი რომ სუნტქვა აღარ შეეძლო
-აკოოო დამეწყოოოოოოოო- იმხელაზე იყვირა წამებში წამოფრინდა აკუნა. შარვალი ამოიცვა ჩანთა გამოიღო მხარზე გადაიკიდა ცოლი ხელშ აიყვანა და ისე ჩაირბინა კიბეები აზრზეც არ მოსულა. მხოლოდ ღცევებს აძლევდა რომ მშიდად და ღრმად ესუნთქა და დაეთვალა შეტევების ინტერვალი . გზაში გადარეკა დედასთან, მარიამთან გიოსთან და მივიდა კიდეც საავადმყოფოში. ისე ნერვიულობდა ფერი არ ედო , მოსამზადებელი პერიოდი გაიწელა, ექიმმა არ შეიყვანა სამშობიაროდ რადგან წ....ბი დარვრილი არ ჰქონდა არც დამაჩქარებელი გაუკეთა რამდენიმე საათი იტანჯებოდა ოფლშ გაწუწულს ცრემლები სდიოდა და ერთ ადგილას ვერ ისვენებდა თავს დადებდა და ისევ შეტევა ეწყებოდა
-გაუძელი ჩემო ლამაზო როგორც კი დაგეწყება მალე დაიბადება აი ნახავ - ხელს მაგრად უჭერდა ცოლს და დაცვარულ შუბლზე გაციებულ ტუჩებს აკრავდა
-დამშვიდდი ჩემო გოგოვ ყველაფერი კარგად იქნება დე - ნათია და მაკა თავთან ედგნენ- ჩვენც ასე გაგვიჭირდა დე მე ხუთი საათი გავატარე მოლოდინში სანამ დაიბადებოდით დე
-ააა მტკივააა ვერ გავუძლეეებ გამიკეთონ საკეისროოო
-თათუ ყველაფერი ნორმაშია ბავშვიც არაჩვეულებრივადაა და საკეისრო არაა აუცილებელი
-მტკივა მარიაამ მტკივააა
-მე ვერაფერს გავაკეთებ შენმა ექიმმა ასე გადაწყვიტა
-ირაკლიი მოგკლაავ- უკვე გინეკოლოგზე გადავიდა რომელიც არადა არ უკეთებდა დამაჩქარებელს
-აბა ვინ მკლავს? - შემოვიდა ოთახში და რაღაცეები შეამომა თან იწერდა- გამაგრდი აკუნა მალე ბიჭის მამა გახდები
-აბა გოგოო?
-ახლა კარგად დავინახეთ რომ ბიჭია ნუ მაგას ვარჩევთ დამიჯერე - თვალი ჩაუკრა
-რა გაცინეეებთ ვკვდებიიი აააააააა
-ეს რა ანჩხლი ცოლი გყოლია ტო ამას როგორ უძლებ
-შენ გენაცვალე აქ ქალის დასახმარებლად მუშაობ თუ იმის დასადგენად ვინ როგორ უძლებს ცოლს- თათულის დედამთილმა აჯახა ეგრევე . ისე ნერვიულობდა ასე რომ უყურებდა გოგოს რომ თავისი მშობიარობა ახსენდებოდა. ერთი შვილი ჰყავდა რადგან ნაადრევად დაქვრივდა და მართალია მარტივად იმშობიარა მაგრამ ასე რომ უყურებდა საყვარელ რძალს ნერვები მოეშალა
-დედა!
-რა დედა წვალობს აქ ჩემი გოგო - აცრემლებული თვალებით შეხედა რძალს -ბავშვი კიდე მუცელში წამობს შენ მოგიკვდა ბებია ბე ნუ აწვალებ დედიკოს ცოდოა ბე
კიდევ ერთი საათი გაგრძელდა მსგავსი კივილ წივილი და როგორც იქნა წაიყვანეს სამშობიარო ბლოკში. უკვე არაადამიანურ ხმაზე ყვიროდა მაკა და ნათია ერთმანეთს აკვდებოდნენ ამდენი ტირილით . დედამთილი კი დერეფანში მიმოდიოდა და ისე ზლუქუნებდა თავისთვის ჩუმად. გიო დერეფანში იყო ჩაკეცილი კედელთან და ყოველ დაკივლებაზე გული უჩერდებოდა. ბიჭებიც არ ჰყავდა გვერდით ყველანი წასულები იყვნენ შეჯიბრზე. დემეტრე ორი თვე არ გამოჩენილა შვედეთში იყო წასული და როდის ჩამოვიდოდა არავინ იცოდა. თორნიკე და მიშო იქ იყვნენ მაგრამ რას გააკეთებდნენ ლოდინის გარდა არფერი შეეძლოთ.
დაიბადა უკვე დილის რვა საათზე ბატონი გაბრიელი და იმხელა ხმაზე დასჭექა ყველას ირაკლის დაბადება გაახსენდა თითქოს ერთმანეთს შეეჯიბრნენ დეიდაშვილები. ძალაგამოცლილმა მილულა თვალები თათულიმ მხოლოდ ბავშვის დანახვა მოახერხა შემდეგ უყურებდა როგორ დაიჭია ხელშ მამიკომ რომელიც ბედნიერებისგან ტიროდა და პატარა ხელებს უკოცნიდა . როცა გულზე დაიწვინა ეს პატარა არსება ენერგია იგრძნო ორმაგად დაუბრუნდა დაკარგული ძალა და მიხვდა რომ ამქვეყნად დედობაზე დიდი ბედნიერება არაფერი იყო.
-მიყვარხარ ჩემო ცხოვრებავ მადლობა ამ სიხარულისთვის - აკომ აკოცა დედიკოს და მერე ბიჭუნას შეხედა
გაფითრებული მაგრამ ენერგიით დამუხტული გამოვიდა სამშობიარო ბლოკიდან და დაიყვირა ბიჭის მამა ვარო დაიწყო მილოცვები პირველად „ქალბატონი დედამთილი“ მძახლებს გადაეხვია და მიულოცა შვილიშილის დაბადება შემდეგ კი შვილს
-ჩემი სიამაყე ნეტავ მამაშენი მოსწრებოდა ამ დღეს ჩვენი პატარა ბიჭის დაბადებას . ღმერთმა სასახელო გაგვიზარდოს დე ისეთი ბედნიერები ყოფილიყავით როგორც მე ვარ შენით დე - კოცნიდა შვილს და თან ტიროდა .
რამდენიმე საათში შევიდა აკო პალატაში სადა უკვე მიეყვანათ დედიკოსთან ბავშვი და მოესწრო კიდეც საკვებთან წვდომა. როცა დაინახა ეს შესანიშნავი სურათი გულმა ორმაგად ძგერა დაიწყო . ორივეს მოეხვია და ცოლს ტუჩები დაუკოცნა .
მეორე დღეს როცა ყველას შეეძლო შესვლა და დედა-შვილის ნახვა ქალბატონი ნინელი(აკუნას დედა) აკოსთან ერთდ შევიდა რძლის და შვილიშვილის სანახავად . თათული უკვე უკეთ იყო შედარებით კარგი ფერიც ჰქონდა და უკეთ გამოიყურებოდა. ქალი ჯერ ბავშვს აკვირდებოდა ცრემლები წამოუვიდა მაგრამ მალევე შეიმშრალა
-გილოცავ ჩემო გოგოვ შესანიშნავი ბიჭია - თბილად აკოცა რძალს და გაუღიმა- ვიცი ყველა დედამთილი ამას ამბობს არ გეგონოს არ მინდა შენ გგავდეს მაგრამ მართლა ძალიან გავს ჩემი ალეკოს პატარაობას. მისი ასლია ჩემო გოგო ეს ბიჭი -ბავშვს პატარა თითებზე ეფერებოდა და როგორც იცის ქოთქოთებდა საყვარლად
-დედა გაფიცებ რას ატყობ ახლა ამ ციცქნას ვის გავს
-შენი აზრით შენ დიდი დაიბადე? 2 და 800 იყავი ძვლივს გიჭერდით ხელში . თათული რას არქმევთ ჩემს შვილიშვილს? მეკითხება ხალხი და არ ვიცი რა ვუპასუხო - რძალს შეხედა
-ოჰ მე არ მეკითხებით? სასწაული თუ უფლება არ მაქვს ბავშვს სახელი დავარქვა
-შენ ვინ გეკითხება ბევრი არ გეწვალოს ახლა შენც. ბავშვს სახელი დედამ უნდა დაარქვას რაც ჩემმა გოგომ გამოიარა ამ პატარას ამ ქვეყნად მოსავლენად შენ საერთოდ ვინ რას გეკითხება
-ახლა დამერხა მგონი გაიღვიძა ქალურმა სოლიდარობამ მამა გვჩაგრავენ კაცებს ამოიღე ხმა
-აკოო-დაუბრიალა ქმარს თვალები და დედამთილს შეხედა თბილად უღიმოდა როგორც ყოველთვის. უყვარს ეს ქოთქოთა ქალი იცის რომ უსაზღვროდ კეთილია. - ბავშვს გაბრიელი ქვია
-გაბრიელი? ჩემი გაბროს სახელი დაარქვით? - ქალი არ ელოდა რომ ამას ეტყოდნენ ქალი კი არა აკოც არ ელოდა თვითონ სულ იძახდა ნიკოლოზი დავარქვათო და თათული საერთოდ არ ეუნებოდა არაფერს . გაოცებულმა გახედა ცოლს და გაუღიმა . უნდა აღიაროს რომ არ აქცევს მსგავს რაღაცეებს ყურადღებებს მაგრამ მაინც ძალიან ესიამოვნა .
-დიახ ბაბუას სახელი ერქმევა ჩემს ბიჭს და სასახელო გაიზრდება რომ მისი სახელი არ შეარცხვინოს ხო დე- გვერდით მიწოლილ პატარას შეხედა რომელიც საყვარლად აცმაცუნებდა პატარა ტუჩებს და სიზმარს ნახულობდა ალბათ რძეს მიირთმევდა.
-ძალიან გამახარე შვილო - ხელზე მოეფერა ქალი და ჯიბიდან პატარა კოლოფი ამოიღო გახსნა და თათულის გაუწოდა- ეს ღვთისმშობლის მედალიონი ჩემმა დედამთილმა მაჩუქა ალეკო რომ დაიბადა ღვთისმსშობელი იყოს შენი და შენი შვილების მფარველი ჩემო საყვარელო. მინდა შენ გაბრიელის ცოლს აჩუქო მან კი მისი უფროსი ვაჟის ცოლს
-მადლობა ნინელი დეიდა
მადლობა შენ შვილო ჩემი ბიჭის ცხოვრებაში რომ გამოჩნდი და ასე გამიბედნიერე შვილი
ძალიან ჭირვეული ბავში იყო გაბრიელი. დედიკოს და მამიკოს მოსვენებას არ აძლევდა როგორც კი დააწვენდნენ მაშინვე იწყებდა ტირილს და უწევდათ ხელით ეტარებიათ. თათა ისედაც სუსტად იყო ძალიან გახდა და ფერმკრთალი დააბოტებდა. მაკა , ნათია და ნინელი ეხმარებოდნენ .
-შენ მოგიკვდი შილო მე რას დაემსგავსე სულ ჩამოხმი ის ბიჭ კიდე არასდროსაა სახლში არასდროს რა სიკვდილად ავარჩევიე ეს დარგი ყველა სახლშია ის სულ სამსახურშია . ავად გამიხდა ბავშვი ეს გოჭი კიდე ჭამს და ჭამს- ბოლოს ბავშვს დახედა და გაიღიმა- სულ რომ შეჭამე დედიკო დაუტოვე ცოტა ენერგია შე ვირო შენ . მამაშენს რომ გავხარ სულ ცოდო არაა დედიკო? რას მიყურებ რას ცოდოა ქო?- უცინოდა ბავშვს და ისიც უღიმოდა
-კარგად ვარ ნინელი მართლა
-რა კარგად ხარ გოგო ლანდი ხარ დარჩენილი
-აბა ვინაა ლანდი ჩემო ფუმფულა დედიკო?- აკო შემოვიდა ოთახში პიჯაკი იქვე დადო დედიკოს აკოცა ბავშვს დახედა და შემდეგ ცოლისკენ წავიდა რომელიც სამზარეულოში იყო და მოეხვია -როგორაა ჩემი ლამაზი გოგო?- ტუჩებზე დააკვდა და როგორც იქნა მოშორდა როცა უჰაერობა იგრძნო
-როგორაა და ვერ ხედავ? ჩაგანდება მართლა ხელში და მეყოლე მერე ვარდივით . რომ აიღო შვებულები აგვისტოა ახლა მაინც არ შეიძლება? დაანებე საერთოდ თავი მაგ ექიმობას მიხედე ოჯახს ან დამხმარე აუყვანე ამ გოგოს ან ჩემთან გადმოდით შვილო არ შეგიშლით არაფერში ხელს ბავშვს მივხედავ , დავალაგებ , საჭმელს გაგიკეთებთ წამოვზარდოთ ეს ბავში და მერე კი არ დაჭირდება ამდენი რამე . ეს გოგოც მოძლიერდება
-არაა საჭირო მართლა ისედაც ძალიან მეხმარებით
-დედა მომკლავს მე თქვენი ნერვიულობა ყველაფერი შენი ბრალია
-დედა მე რა დავაშავე?
-შენც თუ კაცი ხარ რა არც ქმარი ხარ შენ კაი არც მამა ექიმი ხარ მარტო . ექიმმა ცოლი არ უნდა მოიყვანოს არც უნდა გათხოვდეს . დავიკავებ ბავშვს ხელშ მივცემ ცოლს დასვენების საშუალებას რო დაიძინოს ნორმალურად ჭამოს და გამოკეთდდეს
-არ გამასწორა მიწასთან? ასეთი ცუდი ვარ თათუ?
-ეგ როგორ გეტყვის ცუდი ხარო გიჟდება ბავში შენზე
-მოკლედ ნინელი შენი მოსაწონი ხო არაფერი დაბადებულა ამ ქვეყნად რა - ჩაეხუტა დედიკოს და ლოყები დაუკოცნა
-ნუ მეფერები გაბრაზებული ვარ მაინც
-კიდე?- საყვარლად შეხედა დედიკოს და მთელი ძალით აკოცა ლოყაზე
-ჩემი გიჟი ბიჭი ვის გავხარ ასეთი გადარეული
-შენ
-გიჟი გიჟი ნამდვილი გიჟი
ქოთქოთებდა ნინელი სამაგიეროდ მაო ეხმარებოდა მშვიდად ყოველგვარი ქოთქოთის გარეშე თათას ბავშვის გაზრდაში ისედაც მშვიდი ბავში იყო უმცროსი ყიფიანი.
-დედას ტკბილი ბიჭი ვინ არის? დედას ცხოვრება ვინ არის ? - ბავშვს კოცნიდა ისიც კისკისებდა და პატარა ფუმფულა თითებს უსმევდა დედიკოს სახეზე -ჩემი გემრიელი დედას სიხარული
-აბა ჩემი ცოლ-შვილი რას შვება?- საბაზანოდან გამოვიდა ბატონი მიშა და ნახევრად შიშელი წამოგორდა საწოლზე- სიცხეებია გაუსაძლისი სვანეთში წასვლას ვერ შევძლებთ
-დანარჩენები მაინც წავიდნენ
-ხო იცი მაო რა ტიპია შენ არ მიეხმარები და ცოდოა თათა მარტოო
-კარგი რა ამ ერთ ონავარს ვერ მივხედავ? დედები სულ მარტო ზრდიან ბავშვებს ხო დეე შენ ხო ჩემი ჭკვიანი ბიჭი ხარ- ბავშვის მოფერება განაგრძო -ჭამე დე ახლა და დაიძინე კარგი? შენი ძილის დროა დეე - ხელში აიყვანა პენუარის სახელო გადაწია მკერდი მოიშიშვლა და ბავშს ძუძუს თავი ჩაუდო პირში. მანაც დაიწყო ჭამა და თან ხელი ძუძზე ედო და უტკაცუნებდა . მიშო უყურებდა და იცინოდა
-რა მადა აქ ტო
-ნეტა ვის გავს შენ ხო არა
-სხვას ვერ დაემსგავსებოდა უბრალოდ -გაიცინა და თვალი გააყოლა ცოლს რომელიც მოკლე პენუარით მიფარფატებდა და ლამის მთლიანად უჩანდა მკვრივი საჯდომი. ერთიანად შეიპყრო ვნებამ და მის უკან გაჩნდა წამებში ისე რომ შემობრუნებული გოგო პირდაპირ აეკრო სხეულზე - მომენატრე თოჯინა- ჩახრენწილი ხმით უთხრა და ტუჩებზე დააცხრა. კოცნიდა ერთდროულად ფრთხილად და ველურივით . ხელი პენუარის ქვეშ შეაცურა და წამებში გაანთავისუფლა მისგან თითებს გასაქანი მისცა და მთელი სხეული შეისწავლა. საწოლზე ნაზად დააგდო გაიხადა დარჩენილი სამოსიც და ვნებისგან აშლილ ცოლს ზემოდან მოექცა, საალერსო სიტყვებს ეჩურჩულებოდა და მონატრებულ სხეულს უკოცნიდა . ქალის კვნესა უსაზღვროდ სიამოვნებდა და ყველაფერთან ერთად სიამოვნების ზენიტში აჰყავდა.
სესილია გულნატკენი იყო რადგან დემეტრეს ვერ ხედავდა უკვე მოჩვენებები ეწყებოდა. მართალია იმ რამდენიმე დრეს რაც საქართველოში გაატარა ყოველ ღამით სტუმრობდა მძინარეს ისიც არ იღვიძებდა ცოცხალი თავით და ასე მაინც გრძნობდა მის სიახოვეს ახლა კი სიგიჟემდე ენატრებოდა ყოველ წამს მის პროფილზე იყო და ყველა ახალ ფოტოს ათვალიერებდა. რამდენმე ერთიდაიგივე გოგოსთან ჰქონდა გადაღებული ხელი ჰქონდა მოხვეული ყველაში და კოცნიდა არა ტუჩებში მაგრამ იმდენად იეჭვიანა იმ დღეს ყველა დაცოფა
-სესილია გეყოფა !-მარიამმა დაუყვირა და ისიც გაჩერდა- შენ გაბრაზებული ხარ იმას არ ნიშნავს რომ ჩვენზე იყარო ჯავრი და თუ რამე გაბრაზებს ისიც შენს თავს დააბრალე . სესილის არაფერი უთქვია საძინებელში შეიკეტა საწოლზე დაემხო და იწვა საღამომდე. მარიამმა ვეღარ მოითმინა და ბოლოს ისიც მიადგა მის დახურულ კარს
-სესილი გამიღე მნიშვნელოვანი საქმე მაქ ....დემეტრეს ეხება სესილი-ბოლოს დააყოლა და საკეტიც გადატრიალდა. თვალებში სევდაჩამდგარ გოგოს რომ შეხედა გული შეეკუმშა . ხელი მოხვია და თავზე აკოცა- ჩემი პატარა გოგო როგორ დაიტანჯა. იმ იდიოტს ვუთხარი შენს გამო თუ იტირებს განანებთქო მაგრამ ის არაა დამნაშავე
-ისაა აბა მე ვარ? რატომ წავიდა რატო არ მოვიდა და არ დამემშიდობა
-დემეტრე დევდარიანი არასდროს არვისთან არ მიდის . არავის არ ამშიდებს და არავის გამო იწუხებს თავს თუ მისი ძმაკაცი არაა. ქალი კი მხოლოდ დედა ჰყავს რომელიც საფიცარია მისთვის და ყველაზე წმინდა ამ ქვეყნად მის გარდა არავისტვის შეუმშრალებია ცრემლი და არავინ ჩაუკრავს გულში. ვიცი იტყვი დიდი წარმოდგენა აქვს საკუთარ თავზეო მაგრამ ასე არაა. მეც ეგრე მეგონა როცა შენი ასაკის ვიყავი ხშირად ვეკამათებოდი დემეტრეს მაგრამ შემდეგ მივხვდი რომ უბრალოდ არ შეეძლო გრძნობების გადმოცემა, არ შეეძო მისვლა და ვინმეს დამშიდება. ნებისმიერ რამეს გააკეთებდა ძმაკაცის გამო მაგრამ ქალისთვის არაფერს. ამის გარდა უამრავი რამ მაქ სათმელი მაგრამ არ ვაპირებ მინდა თავად გამოიტანო დასკვნები თან სწორი დასკვნები და არა მცდაი. მინდა ისწავლო დამოუკიდებლად ყველაფრის გარკვევა და გაანალიზება რადგან შეიძლება ერთ დღეს ისეტი რამ შეგემთხვეს ვერავის გაანდო და ვერავის სთხოვო დახმარება . დემეტრეს სასწრაფო საქმე გამოუჩნდა კომპანიასთან დაკავსირებით რომ არ გაფრენილიყო სასწრაფოდ ყველაფერს დაკარგავდა მაინც არ მოვიდოდა შენთან რადგან უთხარი რომ შენთვის არაფერს ნიშნავს ის კი რომც ხვდებოდეს სიმართლეს არასდროს გაიძლებს მაგის თქმას . დადგება დღე და უბრალოდ გკითხავს დაგაყენებს არჩევანის წინაშე და მას მერე აღარასდროს დაგისვამს კიტხვას მეორედ . შენ მოგიწევს მისი დაბრუნებისთვის ბრძოლა და კარგად დაფიქრდი - აკოცა და წამოდგა-შენი დაბადებისდღისთვის მამიკო რესტორანში წასვლას აპირებს უნდა ჩვენი ყველა მეგობარი, ნათესავი და ბიზნეს პარტნიორი გაგაცნოს რათა იცოდე ვინ ტრიალებს ჩვენს ირგვლივ
-არ მაქ ხალისი
-ვიცი მაგრამ საჭიროა ნუ აწყენიებ ირაკლის გულით უნდა გაგამხიარულოს რადგან გონია რომ აქ ყოფნის გამო ხარ ასე და დანაშაულის გრძნობა ტანჯავს აქ გადმოყვანის გამო
-ასე არაა მე აქ კარგად ვარ მართლა
-მე ვიცი მაგრამ საქმით სხვას ამტკიცებ. მაოსთან და ირაკლისთან ან ჩვენთან კამათი ვერაფერს უშველის ჩემო პატარა
სესილია მთელი ღამე ფანჯრის რაფაზე იყო შემოსკუპული ,რომელიც სპეციალურად გააკეთებიეს მისთვის როცა გაიგეს რომ ასე ჯდომა და კითხვა უყვარდა, და ფიქრობდა. ასეთი არეული არასდროს ყოფილა ბოლო სამი თვე ჯოჯოხეთად ექცა. ასე ცუდად არასდროს არავის მოქცევია, არავისთან უჩხუბია ამდენი როცა იცოდა რომ კარგები იყვნენ ყველანი და მისთვის კარგი სურდათ. შუაღამით ჩამოვიდა ძირს ჩაიცვა და ტკივილის გასაყუჩებლად ერთადერთ გზას ქეთოს საფლავზე ასვლას მიმართა. როცა ტაქსის მძღოლს მისამართი უთხრა გაოცებულმა გამოხედა შუა ხნის მამაკაცმა როცა უთხრა დედაჩემის საფლავზე მივდივარო გული აუჩუყდა მოხუცს და მაშინვე აიყვანა. შესთავაზა რომ დაელოდებოდა მაგრამ იუარა . ქეთოს საფლავთან დაჯდა ქვას მიადო თავი და ყველაფერი უამბო რაც ერთი კვირის მანძილზე განიცადა რადგან ბოლოს სწორედ ერთი კვირის წინ იყო მისული . არ ტიროდა ისევ არ ტიროდა უნდოდა მაგრამ თავს იკავებდა თიტქოს მართლა სტკენდა ამით ქეთოს. დილის სამი საათი იყო როცა ადგა გაყინული, დაბუჟებული და ფეხით გაუყვა გზას. როცა ტრასაზე გავიდა რამდენიმე მანქანა თუ მოძრაობდა მხოლოდ. იმდენად იყო გათიშული აზროვნებაც კი არ შეეძლო მიდიოდა შუა გზაში და მანქანების სიგნალსაც არ აღიქვამდა . შემდეგ იგრძნო ძლიერი შეჯახება და ყველაფერი სიბნელემ მოიცვა.
სიბნელე უცებ ნათელმა შეცვალა დროის არქმა არ ჰქონდა და არც ის იცოდა სად იყო მხოლოდ კაშკაშა სხივს ხედავდა უნდოდა გამოსახულება გაერჩია დაიძაბა და ბოლოს დაინახა ქეთო . ღმერთო მისი მონატრება იმაზე დიდი ყოფილა ვიდრე ეგონა ამდენი ხნის შემდეგ პირველად ხედავდა
-დე ხმა გამეცი დეე რატო არ მიღიმი ჩემო ქეთუუ-მისკენ მიდიოდა ქალი არ იძვროდა მაგრამ მაინც ვერ უახლოვდებოდა-დეე გაბრაზებული ხარ? დე გთხოვ ხმა გამეცი შენი ხმის გაგონება მომენატრა დედიკო . ტირილი მინდა დე მტკივა არ ვიცი რა მაგრამ გაუსაძლისად მტკივა იცი შენს დაკარგვაზე მეტად მტკივა. ვიცი საშინელი შვილი ვარ მაგრამ მისი დაკარგვა უფრო მტკივა დე მითხარი რამე გთხოვ მითხარი როგორ მოვიქცე დედა
-ჩემო სულელო გოგონა-თმაზე გადაუსვა ხელი - მეგონა ძლიერ იყავი დე .. მაპატიე ასეთ დროს რომ მიგატოვე და ცხოვრება აგირიე დე .. რატომ ვერ დააფასე ჩემო გგოვ მათი დამოკიდებულება ყველას ძალიან უყვარხარ ხომ იცი. რატომ ეჩხუბებოდი გამუდმებით გითმენდნენ რადგან უყვარდი .. მაოსაც უყვარხარ ძალიან დე რადგან დიდი გული აქვს ყველას დატევა შეუძლია მის დიდ და თბილ გულს. მარიამი მას გავს ტყუილად ამბობენ ირაკლის ასლიაო . ირაკლი ეგეთი ძლიერი არაა ვერც ერთი კაცი ვერ იქნება ისეტი ძლიერი როგორც დედები ვართ დე ...
-ვიცი დე მაგრამ გაბრაზებულ გულზე ხომ იცი რომ ვერ ვაზროვნებ. ვერ ვისწავლე თავის დამშვიდება
-იმ ბიჭს რას ერჩოდი მართლა ჯიუტი თხა ხარ
-ეგ საიდან მოიტანე
-მე აქედან ბევრ რამეს ვხედავ იცი? -გაიღიმა და თავზე აკოცა - მშვენიერი სიძე იქნება ისეთია შენ რომ მოგარჯულებს . ისე რარა მორჯულება კი დაგიმორჩილა უკვე ამ ტავისი უმოქმედობით
-შენც მისკენ ხარ? ყველანი მისკენ რატო ხარტ
-მიცვალებულსაც ეცხუბები მოკლედ თავის გასამართლებლად
-დედაა ნუ მეუბნები ეგრე
-გვეყოფა ახლა ამდენი ლაპარაკი არ შეიძლება
-არ წახვიდე რა წამიყვანე დე აქ რისთვის მოხვედი თუ არ მიგყავარ
-სად წაგიყვანო ჩემო სულელო ბავშვო შენი ადგილი აქ არაა . მე მოვალ ხოლმე როცა ძალიან დაგჭირდები იცოდე ახლა რომ გაიღვიძებ სანამ ყველაფერს არ გაიაზრებ და სწორ არცევანს არ გააკეთებ არაფერი შეიცვლება -ეს უთხრა და გაქრა.
სესილის შეგრძნებები დაუბრუნდა უკვე ფიზიკურ ტკივილს გრძნობდა მაგრამ თვალებს ვერ ახელდა რადგან რაღაც ჰქონდა შემოხვეული . თავბრუსხვევას გრძნობდა გარჩევა არ შეეძლო არაფრის მოგვიანებით იგრძნო როგორ ეხებოდა ხელზე ვიღაცის ხელი და გული აუჩქარდა მაინც ვერ გაიღვიძა ზემოდან უყურებდა მის სხეულს და სიზმარი ეგონა ისევ ფიზიკურად ისევ ვერაფერს გრძNობდა მაგრამ ტკივილს განიცდიდა. ოთახი ჯერ ცარიელი იყო ვიღაც თეთრხალათაინი შევიდა რაღაცეები ჩაიწერა და ისევ გავიდა. შემდეგ ისევ გაიღო კარი და ირაკლი შემოვიდა მკვდარს გავდა ასეთი არასდროს ენახა
-მაპატიე ჩემო თოჯინა მაპატიე რომ ვერ დაგიცავი . ვერ გაგიწიე შესაფერისი მამობა მხოლოდ შენ ვერ გაგიწიე სათანადო დახმარება არადა ყველაზე მეტად შენ გჭირდებოდი ჩემო ლამაზო. ჩემო პატარა ფერია . რომ იცოდე როგორ ძლიერ მიყვარხარ . გაიღვიძე გთხოვ გეფიცები სულსაც კი მოგცემ ოღონდ გაიღვიძე გთხოვ -ირაკლი ყიფიანი ტიროდა და სესილის სხეულს ეხვეოდა . ექიმმა დაუძახა ცრემლები შეიმშრალა და იქაურობა დატოვა. ასე თანმიმდევრობით უყურებდა ყველას მარიამს, მიშოს, მაოს, თათას რომლებიც ტიროდნენ მაგრამ დემეტრეს ვერ ხედავდა.ის პირველი შეგრძნება კი ახსოვდა მაგრამ ვერ დაიჯერა რომ ის იყო. საათს შეხედა უკვე ორი საათია ამ კადრებს უყურებს. ბოლო მარიამია რომელიც არ ტირის უბრალოდ ზის მისი ხელი უჭირავს და უყურებს
-ვიცი აქ ყველა მოდის ქვითინებს და გთხოვს გამოფხიზლდე. მე მგონია რომ გესმის და სულ არ განაღვლებს რას გეტყვით. მგონი შენ თვითონ არ გინდა დაბრუნება რადგან უმადური ხარ . არც დედაშენის ღვაწლს აფასებ არც ჩვენს სიყვარულს. ტუტუცი ბავში ხარ რომელმაც თავი შეგვაყვარა ყველას ჩვენს გულებში შემოძვრა და ახლა წასვლას აპირებს უნდა დაკრას ფეხი და მოგვშორდეს სამუდამოდ . რომ გამოფხიზლდები იცოდე მე არ გაპატიებ შენ კიდევ არ იცი როგორი გაბრაზება იცის მარიამ ყიფიანმა. ერთი კვირაა უკვე აქ ხარ გაუნძრევლად და არაფერს ცვლი გულისცემა გეცვლება მხოლოდ ისიც დემეტრე რომ მოდის ვითომ ჩვენ ნაკლებად გვიყვარხარ. მაგრამ არა ყველა შეყვარებული ქალი ერთნაირი დამთხვეულია . ზუსტად ორ დღეში ხდები თვრამეტი წლის და უკვე ისე გიყვარს ის ხისთავიანი დევდარიანი სულ ფეხებზე გკიდია მის გარდა ყველა - თავიდან ჩხუბით დაიწყო ფერდაკარგულმა გაბრაზებულმა მაგრამ გულგაჩერებულმა მარიამმა მერე ცრემლები სდიოდა პარალელურად იწმენდდა და ისევ აგრძელებდა სესილიას ლანძღვას თითქოს მართლა იცოდა რომ იქ იყო და ყველაფეი ესმოდა . - წავედი მე ღირსიც არ ხარ ლაპარაკის მოვა ის შენი ბიჭი და იქნებ ახლა მაინც გაიღვიძო ისე მალე ჩამოვიდა მგონი დაჯახება წინასწარ იგრძნო და ეგრევე წამოვიდა - ბურტყუნით თქვა და გავიდა. რამდენიმე წუთი უყურებდა კარს სესილი მაგრამ არავინ ჩანდა. ტყუულად ეგონა რომ დემეტრე გამოჩნდებოდა პულსაცია შეუნელდა მაგრამ კარი გაიღო გაიხედა და დაინახა სრულიად სხვა დევდარიანი ეს ორ მეტრიანი კაცი ისე გაფერმკრთალებულიყო , დასუსტებულიყო გეგონებოდათ ერთი მეტროა მხოლოდ დარჩენილიო . მოდიოდა არა კი არ მოდიოდა მილასლასებდა თვალებჩაშავებული, ღამენათევი და ფერმკრთალი ისეთი ფერმკრთალი რომ მუდამ გასაგიჟებელი მუქი კანი მიტკლისფერი გახდომოდა . ტუჩები კი გალურჯებოდა , გაღიავებოდა და ახლა კაცმა არ იცის რა ფერი დასდებოდა. სკამზე ჩამოჯდა ღღმად ჩაისუნთქა ოთახში გამეფებული ჰაერი თლილი თითები რომლებიც უფრო თხელი ეჩვენა სესილის ხელს ჩაიკდა და ტუჩები მიაკრა დაიფიცებს რომ იგრძნო შეხება მხოლოდ ის ადგილი ეწვოდა რომელზეც აკოცა . ბიჭი დაიხარა სესილისკენ და მისი შავი თმები მუჭში მოიქცია ბალიშზე გაშალა მის მხარეს და თავი დაადო ისე რომ ლოყაზე ეხებოდა ცხვირით , თვალები დახუჭა და მიცვალებულს გავდა ფერმკრთალ ღაწვზე სითხემ იწყო სვლა რომელიც ბრჭყვიალებდა და ძალიან ნელა გადიოდა გზას თვალიდან ყბაბმე ზოგი კისერშიც ჩაიკარგა და მფეთქავ არტერიას მიაღწია. ბიჭი კი ისევ არ შეტოკებულა არც თვალები გაუხელია
-მჯერა! ჯანდაბა დავრწმუნდი რომ ჩემზე ჯიუტი ხარ ! ამის დედაც... ვიცი უკვე რომ შეგიძლია ჩემს გარეშე ყოფნა მე კი არ შემიძლია გაიგე არ შემიძლია. ერთი კვირაა გიმეორებ რომ არ შემიძლია შენს გარეშე ყოფნა მაგრამ არ მისმენ ისევ არ გესმის ჩემი ახლა ხომ პირდაპირ გეუბნები რომ მოვკვდები თუ თვალს არ გაახელ . გამლანძღე მეჩხუბე თავნება ნარკომანი, საკუთართავზე შეყვარებული იდიოდტი ,გულქვა მონსტრი , უსუსური მლიქვნელების მეფე მეძახე რაც გინდა ის გააკეთე ოღონდ გამოფხიზლდი გთხოვ არ დამტოვო . სულ მთლად ქვა თუ არ გაქ მანდ მანდ მარცხნივ შემიბრალე ... შემიცოდე და გაახილე ეგ თაფლისფერი თვალები გახსენი ვარდისფერი ტუჩები და გაიღიმე , ან შეკარი ეგ ლამაზი წარბები გაბრაზებულმა როგორც იცი და დამარტყი ეგ ლამაზი თითები ოღონდ გიგრძნო , ვიგრძნო რომ არ აპირებ ჩემს მიტოვებას და ისევ შევძლებ შუაღამით შემოპარვას შენს ოთახში ძილისწინ შუბლზე კოცნას და შენი სურნელის შეგრძნებას იმდენს მომდევნო ღამემდე, რომ მეყოს.... სულ წავალ , სამუდამოდ გადავიკარგები შენ თუ მეტყვი რომ ვერ მიტან და გეზიზღება ჩემი დანახვა -შუბლი ხელზე დაადო და კვლავ იგრძნო იგივე შეხება რაც პირველი გამოფხიზლებისას. უკვე ვეღარ უყურებდა ზემოდან ყველაფერს. უკვე ვეღარაფერს უყურებდა მაგრამ გრძნობდა ყველაფერს, ესმოდა ისევ და სურვილი ჰქონდა დალაპარაკების მაგრამ სხეული დაბუშებული ჰქონდა ტკივილს გრძNობდა კუნთების, ძლების და თავის თიტქოს ახლაც ვიღაც ურტყამდა ბლაგვს საგანს . ძალა მოიკრიბა და ხელი მოუჭირა დემეტრეს თლილ თითებს ისე მოუჭირა რომ სისხლის მიმოქცევა შეუჩერა დევდარიანს . ბიჭმა უცებ აწია თავი და ხელს დააკვირდა - გაიღვიძე? მართლა გაიღვიძე? ღმერთო მადლობა მადლობა - ხელს უკოცნიდა მერე კარის გაღების ხმა გაიგონა სესილიმ და ვეღარ გრძნობდა მის სიახლოვეს არც სურნელი რჩებოდა ოთახში და დალაპარაკების სურვილიც უქრებოდა. ტუჩები დაუსველეს ამიტომ შეძლო გამშრალი პირის დასველება და სიტყვების თქმაც განიზრახა
- როგორ გრძნობთ თავს სესილია მე თქვენი მკურნალი ექიმი ვარ ნოდარი. ერთი კვირის წინ ავარიაში მოყევით მანქანა დაგეჯახათ . ურთულესი ოპერაციები გადაიტანე ამ ხნის მაძინლზე კომატოზურ მდგომარეობაში იყვავით მინდა მიტხრათ რა გახსოვთ ანუ თქვენს შესახებ რა გახსოვთ .
-ყველაფერი მტკივა - ხმაჩაწყვეტილმა თქვა და თავად გაუკვირდა - თვალზე რატომ მაქვს სახვევი
-თავი მაგრად დაარტყით და ჰემატომა განვითარდა ამიტომ შეგიხვიეთ არ იდარდოთ მალევე მოგხსნით ჩემი თანაშემწე გნებავთ თქვენი ოჯახისწევრების და მეგობრების ნახვა?
-დიახ თუ შეიძება
-ახლავე დავუძახებ- გოგონას ხმა გაიგონა და მალევე გაიგო ფეხის ხმა და ერთმანეთში არეული სურნელი გრძNობდა რომ ტიროდნენ . არაფერი უთქვია სახვევის მოხსნას ელოდა რომ ყველა დაენახა . მაგრამ იცოდა დემეტრე რომელ მხარეს იდგა და გადაწყვიტა პირველად მისთვის შეეხედა და ბოლოს და ბოლოს ეთქვა რომ სიგიჟემდე უყვარდა . სახვევს აღარ გრძნობდა მიწებებული წამწამები ფრთხილად დააშორა ერთმანეთს დაახამხამა რამდენჯერმე მაგრამ ამაოდ . ვერაფერს ხედავდა სრულიად ვერაფერს წერტილების გარდა საიდანღაც შუქს აღიქვამდა ეს იყო და ეს
-რა ხდება რატომ ვერ ვხედავ ვერაფერს? ექიმო რა მჭირს? ვერ ვხედავ
-დამშვიდდით - თავად შიშის ნოტები შენიშNა ექიმის ხმაში - გადით გთხოვთ
-რა ხდება ექიმო? -მარიამის ხმა გაიგონა
-მარიამ გადით გთხოვთ ყველაფერს შეგატყობინებთ
-ისაა რაც მე მგონია? ხომ მაგრამ ოპერაცია ხომ გავუკეთეთ ყველაფერი რიგზე იყო
-მარიამ გადი რამდენიმე წუთში ან საათში ყველაფერს გავარკვევთ დაამშდიე ის ბიჭი კიდე არ დალეწოს აქაურობა
-რა დროს ეგაა - გაბრაზებულმა დაიყვირა და ისიც გავიდა. სესილი გაშეშებული იწვა ხვდებოდა რომ სადღაც მიჰყავდათ რაღაც აპარატის შეხებას გრძნობდა. უამრავი გაურკვეველი კითხვა და როცედურა გაიარეს უკვე მოთმინება დაეკარგა გული უსკდებოდა მაგრამ მოთმინებას იცენდა
-ბოლოს- და ბოლოს მითხარით რა მჭირს ვეღარ გამოვიხედავ? ნუთი სამუდამოდ დაბრმავდით
-დამშიდდით შესაძოა დროებითი იყოს დღესვე გამოიხედოთ ან ხვალ ან ერთ კვირაში
-თქვენ მკითხავ ხართ თუ ექიმი რა უბედურებაა უნდა ვიცოდე რა მჭირს უნდა ვიცოდე ! მნიშვნელოვანია ვიცოდე გამოვიხედავ თუ ბრმა ვიქნები
-დამშვიდდით გთხოვთ თორემ მომიხდება დამამშვიდებელი გაგიკეთოთ
-როგორ დავმშვიდდე ჯანდაბა წარმოიდგინეტ რომ ვერაფერს ხედავთ ყველაფერი ბნელითაა მოცული და ნუ მეუნებით რომ დავმშვიდდე- უკვე იმხელა ხმაზე ყვიროდა და ისე იქცეოდა ყველას ესმოდა და დამამშიდებელიც გაუკეთეს. ამჯერად მოდუნება იგრძნო და ვეღაფარეს გრძობდა . გამოფხიზლდა მიხვდა რომ იქ ვიღაც იყო თვალები გაახილა იმ იმედით რომ ყველაფერი სიზმარი იყო მაგრამ არაფერი შეიძალა
-ვიცი რომ აქ ხართ ვგრძნობ დამელაპარაკე ან მომიახლოვდი
-შვილო მე ვარ - თავზე მოეფერა ირაკლი და აკოცა . ესიამოვნა მაგრამ ისევ უღრენდა
-მარიამის ნახვა მინდა სასწრაფოდ
-ახლავე დავუძახებ
-არავინ შემოყვეთ იცოდეთ ვიგრძNობ- გააფრთხილა მკაცრად და დაელოდა ფეხის ხმას
-გისმენ ლამაზო აქ ვარ- მარიამი დაუჯდა გვერდით და შუბლზე აკოცა
-ყველაფერი მაინტერესებს ჩემს მდგომარეობაზე არაფერი დამიმალო
-მანქანა რომ შეგეჯახა თავი ძლიერად დაარტყი . სისხლჩაქცევა განვითარდა მართალია ოპერაცია წარმატებიტ დასრულდა თავადაც ვესწრებოდი და შეფერხება არ მომხდარა მაგრამ ტვინი ამოუცნობია დღემდე შესაძლოა უკუჩვენებები მოჰყვეს როგორც შენს შემთხვევაში მოხდა ეს შეიძლება რამდენიმე დღე გაგრძელდეს ან წელი მაგრამ არა სამუდამოდ ღვთის წყალობით სამუდამოდ არ გაგრძელდება
-მაგრამ დარწმუნებული არ ხარ
-ხო ასეა მაგრამ ნუ იქნები პესიმისტი
-რამდენი ხნით დავრჩები აქ შენგან განსხვავებით ვერ ვიტან საავადმყოფოებს ბავშობიდან
-დარჩა რაღაც გამოკვლევები და ხვალ შეგეძლება წასვლა
-ახლა რა დროა
-საღამოს ათი საათია
-გარეთ ვინ არიან
-ყველა აქ არიან ბავშვების გარდა
-კარგი ახლა რასაც გეტყვი კარგად დაიმახსოვრე და ზუსტად ისე შეასრულე კარგი?
-კარგი გისმენ
-მოკლედ ახლა გახვალ ყველას ეტყვი ჩემგან მადლობას რომ აქ იყვნენ გადასცემ რომ კარგად ვარ და ისეთი არაფერი მომხდარა რაც ღმერთისგან არ დამიმსახურებია ალბატ ასე იყო საჭირო და წავიდნენ. თუ მოუნდებათ ხვალ მოვიდნენ სახლშ მორჩა გლოვა მორჩა ღამის თევა დაიძინონ ჭამონ რა ვიცი ნაშები ააგდონ მოკლედ აორთქლდნენ აქედან . ყველა
-მეც?
-არა შენ დარჩი ვიცი რომ არ გაწუხებ - ნიშნისმოგებით უთხრა და ხელი აამოძრავა- ხელზე რაღაც მიკეთია ხო?
-კი
-რა არის?
-სამაჯურია
-არ გადამრიო მე ბეჭედი მეგონა- უთხრა და გაიცინა-მითხარი გოგო როგორია
-რომ გაიღვიძებ დაინახავ და მიხვდები იმასაც ვინ გაგიკეთა
-დემეტრემ რა თქმა უნდა და რა აწერია ალქაჯი?
-არა ! წავედი მე გადავცემ იმათ დანაბარებს -მარიამი გავიდა და რამდენიმე წუთში დაბრუნდა . გვერდით მიუჯდა მერე ვიღაც შემოვიდა დ რაღაც შემოიტანა
-ვახშამი მოიტანეს მე გაჭმევ კარგი?
-მშია და უარს არ გეტყვი იცოდე არ დამსვარო
-სანამ ექიმი გავხდებოდი ლონდონში საავადმყოფოშ ექთნად ვმუშაობდი და ახლახანს ჩემს ძმისშვილს ვაჭმევდი
-რამხელა გამოცდილება გქონია შენ - გაიცინა და ჭამა დაიწყო . ისე იქცეოდა თითქოს არაფერი აწუხებდა . მარიამი ეჭვობდა მიზეზს მაგრამ არაფერს ამბობდა ყვებოდა თამაშში. კულმინაციაც დადგა ოთახში დემეტრე შემოვიდა ერთი სიტყვაც კი არ უთქვია ისე შემოიპარა და დაჯდა საწოლის წინ უბრალოდ უყურებდა სესილიას და საკუთარი გლისცემა ყურებს ტკენდა იმხელა ხმაზე ესმოდა
-მარიამ
-გისმენ პატარა
-ამ ინდივიდს უთხარი ადგეს და აქედან აორთქლდეს საქმე ნახოს ნუ თუ მედდად არ დაიწყო მუშაობა
-ვინ ინდივიდს მე ვარ მარტო
-რომ გეუბნები უთხარი ან თქმა რათ უნდა ხომ ესმის ადგეს ახლა და გავიდეს - ისევ მშვიდად ამბობდა და ზუსტად მისკენ იხედებოდა
-სესილია არავინაა მართლა
-ისე რაღაც მხრივ შენც მართალი ხარ არავინაა ერთი თავნება ნარკომანი, საკუთარ თავზე შეყვარებული იდიოდტი ,გულქვა მონსტრი , უსუსური მლიქვნელების მეფე და ჯოჯოხეთიდან გამოდევნილი დემონია რომელიც მონსტრადაც არაა ვარგისი -უცებ მიაყარა ის სიტყვები რაც დემეტრე ეუბნებოდა რამდენიმე საათის წინ . ბიჭს თვალები გაუფართოვდა უყურებდა და ვერ იჯერებდა
-სესილია გეყოფა რა
-კარგი ხო აღარაფერს ვეუბნები ჯობია ვესროლო აბა თუ მოვარტამ ისე კარგად ვისვრი მიზანში რომ რა გითხრა- გვერდით იცოდა რომ ჭიქა იდო წეხან დაალევია მარიამმა წყალი ის აიღო წყალი ბოლომდე დალია მერე კი ისე გააქანა დემეტრეს მიმართულებით გეგონება მართლა უყურებდა . ჭიქა სკამის მოხვდა დაიმსხვრა და ნატეხები ხელზე დაეყარა დემეტრეს. მიხვდა რომ ატკინა გრძNობდა მაგრამ ხმას მაინც არავინ იღებდა . მარიამი წამოდგა
-გადარეული ხარ ნამდვილი გიჟი ზუსტად შესაფერისები ხართ ორი დამთხვეული მოისვენე ახლა ?
-არააა კიდე არ გასულა და - ტუჩები დაბრიცა საყვარლად - თავში თუ მოხვდა ტვინი არ გადმოეღვრებოდა დიდი რაოდენობით ასე რომ არაუშავს . სახეზე თუ მივაფშვენი დიდი სილამაზის მატარებელი არც მყავს ახლა ეგ და არაფერი მოაკლდება ერთი ორი ნაკაწრით. თითები ისედაც მოკვარჩხული არ და მეტი რაღა მოუვა
-შე მართლა ხისთავიანო ყიფიანო შეწყვიტე ლანძღვა და დაიძინე
-არ მინდა მოვა მერე ერთი ინდივიდი მომიწვება გვერდით და დამიწყებს ხელების ფათურს. სულ მიკვირდა ასე უსიამოვნოდ რატო მეძინა ხოლმე და თურმე ერთი უნამუსო მეტმასნებოდა და თავისი იაფფასიანი უგემოვნო სურნელით მგუდავდა ?ცოტა ხანში სუნთქვის უნარსაც დავკარგავ მხედველობასთან ერტად და მოაშორე ეს აქედან - მშვიდად ლაპარაკობდა და ცინიზმს არ იშორებდა . რაც აქამდე უნდოდა მოეშალა მისთვის ნერვები ახლა იყენებდა მომენტს იცოდა ბავშვურად რომ გამოსდიოდა მაგრამ დრო გაჰყავდა ,ფიქრს იშორებდა თავიდან .
-ვაიმე ახლა თუ არ გავიცინე მოვკვდები- მარიამმა თქვა მოგუდული ხმით და კისკისი დაიწყო იმათ რომ შეხედა. განსაკუთრებით დემეტრეს სახეზე ეცინებოდა . ისე იცინოდა თითქოს მთელი კვირა გამოტოვა და ისევ ყველაფერი რიგზე იყო .
-ჩემი ბავშვები აქ იყვნენ ხო?
-კი და რომ ვუთხარი შენი დანაბარები თიკო ლამის გაგიჟდა რომ მოვალ მოვკლავო
-სადისტი ეგ ხეიბარსაც მემუქრება? თუ ჰგონია მომერევა ძაან ცდება დამცველი როგორ არ გამომიჩნდება ვინმე ყველა „პაკლონიკი“ ხომ არ მიმატოვებს
-ამას მოვკლავ ახლა - მობილურზე აკრიბა ტექსტი დემეტრემ და მარიამს აჩვენა ის კიდე ფხუკუნებდა
-ფრთხილად იყავი ვინმეს რომ მოუნდეს ახლავე შენი მოგუდვა მე ვერ გიშველი. მართალია ბავშვობაში დავდიოდი კარატეზე, ძიუდოზე და კიდევ ბევრ რამეზე მაგრამ მაინც ვერ მოვერევი უკვე აღარ ვარ პუტკუნა
-მოიცა შენ პუტკუნა იყავი?
-შენს ასაკში აღარ დაახლოებით 12 წლიდან 15 მდე ისეთი მსუქანი ვიყავი დავგორავდი
-კაი ახლა მაგას ვერ დავიჯერებ
-ნუ დაიჯერებ ჩემს ფოტოებს გაჩვენებ მერე რომ გამოიხედავ მაგ ლამაზი თვალებიდან და დამიჯერებ
-რა ინტრიგაში ჩამაგდე გოგო გული მწყდება უკვე რომ დავბრმავდი
-ისე რას ამბობ კი არ გინდა ახლა უყურებდე ვიღაც-ვიღაცეებს
-მარიამ ვიცი სად დგეხარ და ხომ არ გინდა გესროლო შენც რამე ჰა? ვცადოთ?
-არა რა მე ხომ ლამაზი ვარ
-აქამდე ეგ არ გითქვამს მოკლედ როცა უნდა თავმდაბალია როცა უნდა ტრაბახობს მე რატო ვერ ვისწავლე ვერასდროს ორი დაპირისპირებული თვისების გამოყენება საჭირო დროს - ჩაიფრუტუნა და საბანი გადაწია- დავიწვი
-სხვათაშორის საცვლებით წევხარ იმის გამო რომ საავადმყოფოს პერანგი არ ჩაიცვი
-აქ ხომ არავინაა ჩვენს გარდა და რა პრობლემაა?-უცებ თქვა დამარჯვენა ფეხი მოხარა . დემეტრემ ნერწყვის ყლაპვით რომ მოიკლა თავი ხელები აიფარა და ამოუხვნეშა . მარიამი იცინოდა სესილი მხიარულდებოდა . იწ ისეთი მოძრაობები გააკეთა დემეტრეს აორთქლება მოუნდა
-კიდევ მცხელა იცი? რარაც უჰაერობაა არადა კონდიციონერი ჩართულია
-ახლა ახალგაზრდა ბიჭია მორიგე ექიმი და მაინც გადაიფარე რა იცი რა ხდება - მარიამმა ხმამაღლა წაიკითხა დემეტრეს დაწერილი შეტყობინება და გაიცინა
-ხოო? სიმპატიურია თუ არა - ეს ისე თქვა გეგონებოდათ მართლა საარშიყოდ ემზადებოდა
-ვაიიმეე რა შარში ხარ მარიამ? - ჩურჩულით თქვა და დემეტრეს თვალები უბრიალა - საშალო სიმაღლის ბიჭია , გამხდარი ქერა ცისფერი თვალებით
-ახლა ქერებს რომ ვერ შევიყვარებ უცებ იცი და მაგიტო მეუბნები მაგას ხო? -გაბუტულმა გადაიჯვარედინა მკერდთან ხელები ფეხები გაშალა
-გადაიფარე ეს საბანი შენ რა თორე გავიხდი ახლა მეც მცხელა უკვე
-მიდი გაიხადე იქნებ და ვინ შემოვიდეს
-მე არავინ მყავს ეგეთი რომ მომინდეს მისი შემოსვლა
-ეჰ 17 წლის ბავში რომ გაჯობებს შენც ქალი ხარ რა. მართალია რომ ამბობენ ექიმი არც ქალად ვარგა და არც კაცადო
-ამ ექიმებზე ფრაზებს ვინ იგონებს მითხარი ერთი. შენ და მაო რომ მაგიჟებთ
-ტყუილია?
-ნუ მედავები პატარა ქალბატონო რა ვინმეში არ შეგეშალო
-მე ისეთები დამიმარცხებია შენ ვინ ხარ ქალბატონო - თვალები მინაბა და ისევ გაახილა . ყოველ ჯერზე დიდხანს ხუჭავდა ელოდა რომ დაინახავდა
-ვინ ვის დაამარცხებს მაგასაც ვნახავთ- მარიამმა ისევ წაიკითხა დემეს შეტყობინება და გაიცინა მასთან ერთად ნუ ის იღიმოდა. უკვე მშვიდად იჯდა როცა მოჭიკჭიკე ქალბატონს უყურებდ რომელიც ყველა წინადადებაში დევდარიანს კიცხავდა
-არ მეგონა „კაი ბიჭებს“ სიტყვა თუ მიჰქონდათ უკან - თქვა და დემეტრესკენ გაიხედა . რომელმაც ჩაიცინა და უკვე მხიდვა რომ ყველა სიტყვა ესმოდა ქალბატონ სესილის. მიუახლოვდა საწოლს უყურებდა როგორ შეკრთა სესილი სწრაფად დაიწყო ხელების სავსავი საბანი რომ მოეძებნა მაგრამ უკვე მოისროლა დემეტრემ . მარიამი გაქრა იქედან -მარიამ სად წახვედი მარიამ! მარ..- გრძნობდა ცრელ სუნთქვას რომელიც სხეულზე ეფინებოდა და ცეცხლს უკიდებდა. თვალები დახუჭა და მთელი სხეული აუთრთოლდა, ბუსუსები აყრიდა ელოდა როდის გაიგებდა მის ხმას მაგრამ დევდარიანი აწამებდა , სახესთან იგრძნო მისი სუნთქვა და ხელები ზეწარს მოუჭირა მერე ისევ გაშალა და შეეცადა ძალა მოეკრიბა „არ აყვე სესილი ! არ გაბედო და არ აყვე თორე დაიღუპები სესილი. არ შეიძლება სანამ არ დაინახავ მანამ არაფერს ეტყვი გამორიცხულია სესილი! ხეიბართან ვერ აიძულებ ყოფნას !“ უკვე ყურთან გრძნობდა მის ტუჩებს მაგრამ ისევ არ შეხებია სამაგიეროდ ყელზე იგრძნო შეხება ჯერ ცხვირი გაუხახუნა შემდეგ კი როცა სურნელი შეიგრძნო ტუჩები მიაწება იმდენად სასიამოვნო იყო სული განუტევა სესილიმ
-17 წლის ბავშვის ვნებებზე თამაში რომ არ შეიძლება ამხელა კაცმა არ უნდა იცოდე? პედოფილი ხომ არ ხარ-სხვა რომ ვერაფერი მოიფიქრა დაბოლებულმა სისულელე წამოაყრანტალა. რაზეც გაეცინა დემეტრეს . მაგრამ ისევ არ აღირსა სიტყვის თქმა -ვერ გიტან დემეტრე დევდარიანო - გაბუსხულმა თქვა და ფეხები მკერდთან მიიტანა თავი შიგ ჩარგო და ასე იყო სანამ კანზე დემეტრეს თითების შეხება არ იგრძნო და მთელი სხეული არ დაეხორკა, არა ეს ბუსუსები არ იყო რაღაც სასწაულ გრძNობდა ეწვოდა ყველა ადგილი სადაც კი შეეხო , სუნთქვა გაუხშირდა რომ შეეხედა ახლა დემეტრესთვის ალბათ ცეცხლი მოეკიდებოდა სირცხვილისგან , ნახევრად შიშელი იჯდა და გატრუნული ელოდებოდა მის შეხებას . თითებით ხან მხარზე ეხებოდა ხან ხერხებალზე ხანაც წელზე აკეთებდა ნახაზებს ბოლოს ზურგს უკან დაუჯდა და სხეულზე აიკრა . საბანი აიღო მაგრამ მაინც არ დააფარა მუცელზე შემოხვია ხელები და მის ყელშ ჩარგო სახე. კოცნის კვალს უტოვებდა და სიტყვას არ ძრავდა
-მაინცდამაინც უნდა გითხრა რომ მომენატრა შენი ხმის გაგება რომ მითხრა რამე?- ბურტყუნით თქვა და ტუჩები გამობურცა -რატომ ხარ ასეთი დემონი
-დემონს ერთმა გოგომ მოჰპარა გული და მას მერე მასაც კი აწამებს - როგორც იქნა თქვა ერთი წინადადება და სესილიმ იგრძნო რომ დევდარიანი იღიმოდა . კოცნას ისევ არ წყვეტდა ისე ახებდა კანზე ტუჩებს გეგონებოდა არც ეხებოდა მაგრამ სესილისთვის მისი სიახლოვეც საკმარისი იყო გრძნობების ქარცეცხლში რომ მომხვდარიყო. არაფერი უთქვია უბრალოდ სხეული მოადუნა აღარ უნდოდა კამათი საერთოდ სიტყვის თქმაც არ სურდა კომფორტულად დაწვა დემეტრეს სხეულზე აეკრო თავი მკერდზე დაადო და უსმენდა მის გულისცემას რომელიც თავისას ერთვოდა და ერთად მელოდიასავით ჩაესმოდა . დევდარიანი ისევ ეფერებოდა თითებს მის ხელზე დაატარებდა ხანაც სახეზე ეფერებოდა მაგრამ ზედმეტად არ შეხებია ესეც საკმარისი იყო მისთვის . მთავარი იყო ეგრძნო რომ მასთან იყო და არასდროს დატოვებდა . წამიერად უფრო ძლიერად მოხვია ხელები მისი სურნელი ღრმად შეიგრზნო და ჟრუანტელმა დაუარა ასმაგად აუჩქროლდა გული -დემონს მთელი არსებით უყვარს თავისი გულის ქურდი - ჩურჩულით უთხრა ჩაძნებულ სესილის და ლოყაზე აკოცა. საბანი დააფარა თმაზე მოეფერა ისევ აკოცა და ოთახი დატოვა.
-რა ხდება?
-დაეძინა
-მიდიხარ?
-უნდა გავიდე მნიშვნელოვანი საქმე მაქ მოსაგვარებელი ამაღამ გამოვიძინებ აქ ვიქნები სხვაგან მაინც ვერ მოვისვენებ მაგრამ დილით წავალ
-რა ჩაიფიქრე იცოდე კიდევ რომ გააჭიანუროთ მოვკვდები ნუ შემიწირავთ რა
-ხვალ დაგირეკავ შენი დახმარებაც დამჭირდეს შეიძლება
-ხვალ არ მოხვალ და სულ გააგიჟებ ამ გოგოს ხო?
-თორმეტზე მოვალ ან ის მოვა ჩემთან ვიცი რომ დროებითია ყველაფერი და ხვალ როცა სრულწლოვანი გახდება ჩემი პატარა ქალბატონი პირველს მე დამინახავს
-თქვენ რომ გიყურებთ მგონი მომინდა მეც მიყვარდეს - საყვარლად დაბრიცა ტუჩები არადა არ უყვარდა ასე პატარა ბავშვს რომ ემსგავსებოდა მაგრამ რა ექნა ესაყვარლებოდა ეს ხალხი - მართლა ძალიან საყვარლები ხართ
-მარიამ მგონი დაბერდი ძალიან სენტიმენტალური გახდი ამ ბოლო დროს. ადრე არ გიჩუყდებოდა გული- ჩაეხუტა დემეტრე და თავზე აკოცა -ასე მარტივად
-თქვენნაირი წყვილი არასდროს შემხვედრია თქვენს შორის რაღაც არნახული კავშირია რომელსაც მეც კი ვერ ვხსნი . დარწმუნებული ვარ ესმოდა ყველა შენი სიტყვა გრძნობდა რომ შედიოდი გული უჩქარდებოდა კომაში მყოფსაც კი . არავინ აინტერესებდა ყველას დატოვებდა დარწმუნებული ვარ მხოლოდ შენ ვერ გაგიმეტა მაგ პატარა გოგოს ისე ძლიერად უყვარხარ ვერც კი წარმოიდგენ
-ვიცი რომ ვერ წარმოვიდგენ მე ჩემი გრძნობის საზღვრებსაც ვერ აღვიქვამ - გაიღიმა მომაკვდინებლად შუბლზე აკოცა- ცოლისდავ შეგიძლია სახლში წახვიდე მე ვიქნები მასთან
-კარგი არ შეგიშლით ხელს - გაიღიმა და წავიდა.
დემეტრემ უზარმაზარი დათუნია იყიდა , შემდეგ ვარდების თაიგული და ისევ შეიპარა პალატაში. გვერდით მიუწვა საყვარელ ქალს სხეულზე აიკრა და ტკბილად დაიძინა მთელი ამ ხნის მანძილზე პირველად ეძინა მშვიდად .
დილით როცა გაიღვიძა , გაბრუებული იყო და კიდევ გრძნობდა დემეტრეს იქ ყოფნას მაგრამ როცა გაიაზრა რომ იქ არ იყო და ხელით დიდი სწორედ თავის ზომა დათუნია ეწვა მას ჩაეხუტა . კარი გაიღო და მარიამი შევიდა
-როგორ ხარ სესილი?
-არაა ხო? იცი სად წავიდა?
-ვინ?
-მარიამ შენ მაინც რატო მაწამებ? შენ ხომ ყველთვის ყველაფერი იცი
-არაფერიც არ ვიცი ეგეთი მხოლოდ ღმერთია ჩემო კარგო
-ხომ იცი რაც ვიგულისხმე და მითხარი რა სადაა
-არ ვიცი მე რომ მოვედი წასული იყო დათუნია კი გინახავს აქ კიდევ არის რაღაცეები
-რა არის?
-შენი საყვარელი თეთრი ვარდების თაიგული მაგრამ იმხელაა ხელში მე ვერ დავიჭერ წერილია წაგიკითხო?
-არა იყოს მე თვითონ! მარიამ რას ელოდები?
-მოკლედ ეს ბავშვები ძალიან მოუთმენლები ხართ ესეიგი ასე წერს მაგ საჩუქრის ავტორი „ დროს უკვე ვითვლი ...“და სამი წერტილია რის გამო ითვლის დროს და როდემდე არ ვიცი ჩემო კარგო იქნებ შენ მიხვდე
-ითვალოს და იყოს -გაბუსხა ტუჩები - როდის წავალთ?
-ახლა შემოვა ექიმი მოგვცემს დანიშნულებას და წავალთ
-სადაა ამდენ ხანს რომელი საათია
-12 საათია აი მოდის მგონი. კარი გაიო და შემოვიდა ბატონი ნოდარიც
-როგორ გრძნობს ჩვენი პაციენტი თავს?
-ვგიჟდები სიბნელეში ყოფნაზე , თქვენ როგორ ხართ? გამიშვებთ მალე თუ რას იზამთ
-ცუდია ძალიან თუ მოგწონს ჩემო კარგო დიდხანს აღარ მოგიწევთ ეგრე ყოფნა . პასუხი მოვიდა და არანაირი გართულება არ უნდა მომხდარიყო . ეგ შენი პრობლემა შესაძლოა ახლავე გაქრეს და ნერვიულობის ფსიქიკური მდგომარეობის გამო უფრო არის ვიდრე ტრამვის . უბრალოდ შეეცადე დამშიდდე უბრალოდ დამშვიდდე და ყველაფერი დაივიწყო იმ ადამიანების გარდა ვინც ბედნიერებას განიჭებთ . გისურვებთ რომ არასდროს დაგჭირვებოდეთ საავადმყოფოში მოსვლა მარიამის მონახულების გარდა ეს სულ აქაა და მოგენატრებათ ალბათ
-ყველა ექიმი ასეთი პოზიტიური თუა ამ საავადმყოფოშ შენნაირი ბუზრუნა ვინ მიიღო აქ მარიამ?- გაიცინა სესილიმ და წამოჯდა -დიდი მადლობა რჩევისთვის დიდი სიამოვნებდით დაგიმახსოვრებდით სახეზე მაგრამ არ შემიძლია ხმას ვიმახსოვრებ
რამდენიმე საათში უკვე საძნებელში იწვა სესილი და მაოს დახმარებით ჭამდა საყვარელ ქაბაბს
-უგემრიელეს ქაბაბს რომ აკეთებ მითქვამს მაიკო შენთვის?
-მადლობა საყვარელო
-მასწავლე მერე რა
-რა ტქმა უნდა ოღონდ შენ მთხოვე ჩემო გოგოვ- ქალი მოეხვია და საფეთქელზე აკოცა- მე გავალ რამე გინდა რომ მოგიტანო?
-არა თუ შეიძლება ყველას უთხარით რომ არ შემოვიდნენ თუ რამე დამჭირდა დაგიძახებთ კარგი?
-კარგი აქვე ვიქნები დამიძახე და შემოვალ
-მადლობა მაო
ალბათ მთელი დღე ასე იწვა და მხოლოდ ფიქრობდა . ყველაფერი კარგი გაიხსენა რაც კი აკავშირებდა ამ ცხოვრებასთან და იღიმოდა. ისეთ დეტალებს იხსენებდა რაზეც მანამდე არ მიუქცევია ყურადღება და მიხვდა რომ ამჯერად სიამაყე , სულელური სიჯიუტე უნდა დაევიწყებია, ისიც სისულელე იქნებოდა კაცისტვის რომელსაც ასე ძლიერ უყვარდა მხოლოდ იმიტომ მოეთხოვა მისი ცხოვრებიდან გაქრობა რომ ვერ იხედებოდა. თუნდაც მთელი ცხოვრება ასე ყოფილიყო იცოდა რომ დევდარიანს მაინც ყველაზე ძალიან ეყვარებოდა ასე თავისებურად ძლიერად მაგრამ უთქმელად .
-მარიააამ - დაიძახა და დაელოდა როდის შემოვიდოდა
-გისმენ სეს
-ვინები არიან მანდ?
-შენი ბავშვები , ყიფიანები სრული შემადგენლობით და რძლის ნათესავებით გაბროც აქაა . კიდევ ნოდო, საბა , ჩემი თოკო , ჩემი ეკე , გვრიტები რომლებიც რაღაცაზე კამათობენ და როგორც ყოველთვის სიცილს ვერ ვიკავებ და წეხან მეც მეჩხუბეს ორივემ თან . დევდარიანები არ ჩანან ასპარეზზე
-დამეხმარე ქვემოთ მინდა ჩასვლა . ხომელი საათია ?
-10:33
-უი რა დრო გასულა . ისა და ხვალ რომ უნდა გამეცნო თქვენი სასტავი ეგ პონტი გადადო ირამ?
-წასვლას აპირებ?
-ხმებს დავიმახსოვრებ აბა საკუთარი დაბადების დღე იმის გამო რომ დავბრმავდი არ ავღნიშნო?
-შენ ჩემზე გადარეული ხარ ეჰ ერთი შვილი არ ვყავართ მამაჩვენს ნორმალური
-არაუშავს არ მამამისს ჰყავდა
-ეე ამას შეხედე ერთი გამილანძღა მამიკო და მამიდა
-მამიდა? მამიდა გვყავს?
-ბაბუას და ბებიას ნაშილები ჰყავდათ გოგო ნათესავია ისე მშობლები დაეღუპა და მიშამ და მარუსამ იშვილეს
-გასაგებია -უკვე ოთახშ იყვნენ -სარამომშვიდობის ჩემს თეკუნასთან მიმიყვანეტ ვის კლავდა ერთი უნდა ვნახო
-ოხ გვიკადრე ქალბატონო? როგორ მოხდა ყველაზე ბოლოს მე გახსენდები
-ბოდიშ დაია ვერ გიყურებ ახლა და მერე ვიბაზროთ რა- დივანზე დაჯდა და ჩაეხუტა გოგოს-ხო იცი როგორ მიყვარხარ ჩემო თეკუნა . აბა რა ხდება ქორწილზე?
-რა უნდა ხდებოდეს რა დროს ქორწილია სესილია?
-მოდი ასე მოვიქცეთ ერთ თვეში თუ არ დამიბრუნდება მხედველობა სხვა იქნება მეჯვარე თუ დამიბრუნდება მზად იქნება ქორწილისთვის ყველაფერი და მეც მოვფრიალდები ჩემი ლამაზი კაბით რომელიც საუკუნეა ავარჩიე და არ დამაყენეტ საშელი რომ ჩავიცვა
-კარგი როგორც გინდა მზადება არ გვჭირდება როგორც კი დაგვინახავ სამ დრეში ცოლად შევირთავ თამუნიას
-აუ თამუნა რა დრო დაგიდგა? ჩემზე ხარ დამოკიდებული ვაიდა დაგტოვე შინაბერა
-შენზე იმდენი ვინმეა დამოკიდებული ჩემო კარგო ვეღარც ჩამოვთვლი უკვე- საბამ თქვა სიცილით
-ოჰ შენ საბა ხარ ხომ? ის ენაჭარტალა სადაა? დამივიწყა?
-ენაჭარტალა რომელია ის ლუკა ხომ?
-„ის“ არა რა ლამაზო ლუკა დევდარიანი შენ თაკო თიკ თუ რაღაც მაგდაგვარი ხომ?- შემოვიდა ვაჟბატონი და თიკუნას ირონიული მზერა სტყორცნა
-უი მე ლავრენტი მეგონე ლუკა უფრო სვეცკობაა ეტყობა ახლა გადაირქვი
-რა პონტი იყო იციი - ხმა დაიწვრილა თითქოს თაკოს აჯავრებდა ისე რაღა დაგიმალოთ და ამ გოგოს კი აქვს ეს „სვეცკური გამოხტომები“ ბგერებში მაგრამ არც ისე ძალიან როგორც ამ გიჟმა გაასარჟა - აი რომ დავიბადე ხო ეგრევე დამარქვეს ლუკა უი ცუდად გითხარი ეგრე არ შეიძლებოდა შენ პატალა ქალ ჯელ მოკლედ წერომ რომ მომიყვანა და დამსვა ჩემს დედიკოსთან და მამიკოსთან დემეტრეს ჩემს ძმას უთქვამს რომ ლუკა მერქმეოდა და აჰაა
-ამას მოვკლავ და აღარ გეყოლება მაზლი- თან იღიმოდა თან სესილის უთხრა რომელიც სიცილს ვერ იკავებდა
-ლუკ როგორ ხარ?
-არამშვას ცოტა ზედმეტი საქმე დამავალა ერტმა ინდივიდმა და დავიღალე შენ როგორ ხარ პატარა ქალბატონო?
-ვარ რა ქურდულად სულ შავს ვუყურებ ყველაფერს
-მოკლედ ყველაფერზე როგორ უნდა იცინოდე შენ ვერ ვხვდები ასეტი გამოხატვა თუ იცოდი არ მეგონა
-თორნიკე ზლუქუნს ვერ დავიწყებ არაფერი ეშველება ამით ჩემს თვალებს . რომელი საათია ხალხოოო?
-რა იყო ჩვენი გაგდება გინდა სახლიდან?- ნოდომ უთხრა
-აბა ისე ვერ ხვდებით და ბავშვებს ძნავთ თუ ასე ჩუმად რა პონტში არიან თუ საერთოდ არ არიან აქ
-აქ არიან უბრალოდ თამაშობენ მალე დაეძინებათ
ცოტა ხანს ისაუბრეს როცა თორმეტი დაიწყო ყველა აიშალა და გაქრა თვალსაწიერიდან . სესილი საძინებელში იყო ტანზე გაიხადა როცა მარიამი შევარდა
-სესო არ ჩაიცვა რა პიჟამა
-აბა?
-მოდი მე ჩაგაცმევ რაღაცას და წამოდი კარგი?- კაბა გამოიღო ყუთიდან ფეხსაცმელებიც და უცებ გადააცვა. ფეხსაცმელი თავად ჩაიცვა , თმა უბრალოდ დაუვარცხნა და გაიყვანა. აშკარად ეზოში მიდიოდნენ .სესილის ქუთუთოები დაუმძიმდა იმაზე მეტად ვიდრე ბოლო რამდენიმე საათში , წვასაც გრძნობდა ამიტომ თვალდახუჭული მიყვებოდა ან რა აზრი აქო გახელას ფიქრობდა და მიჰყვებოდა მარიამს. მანქანაში რომ ჩასვა და ნაცნობი სურნელი იგრძნო გონება გაეთიშა. ერთი სიტყვაც კი არ უთქვამს მოდუნდა და თვალებსაც კი აღარ აქცევდა ყურადღებას ქუთუთოების მოადუნა უკვე მშვიდად იყო გაბრუებული მანქანის სალონში არსებული სურნელით. სავარძელს მიეყრდნო და ღღმად ჩაისუნთქა საყვარელი სუნამოს სურნელი იმდენი რომ ფილტვები აივსო და გაიღიმა შეუმჩნევლად მაგრამ მაინც ჩატეხა ტუჩის კუთხე. დიდხანს იარეს ბოლოს როგორც იქნა გაჩერდა მანქანა . მძღოლი გადავიდა კარი გაიღო სესილის მხარეს და მის ხელს ნაზად შეეხო დემეტრეს თითები. გოგო უსიტყვოდ დაჰყვა მის ნებას უკვე შეეძლო დასალიერამდე გაჰყოლოდა ყოველგვარი კითხვის გარეშე და მიჰყვებოდა კიდეც . კარის გაღების ხმა გაიგონა და სითბო იგრძნო სახლში შესვლისას გარეთ აშკარად უფრო ციოდა ალბათ სადღაც ტყეში ვართო გაიფიქრა. როცა გაჩერდნენ მეორე ხელზეც ჩაკიდა ხელი დევდარიანმა და ტუჩებტან მიიტანა მისი ნაზი თითები , ნეტარად უკოცნიდა და არაფერს ამბობდა
-ვიცი რომ გესმოდა ყველაფერი მაშინ რაც გითხარი. არასდროს მჯეროდა რომ კომაში მყოფებს ესმოდათ ირგვლივ მყოფთა საუბარი მაგამ ამ ბოლო დროს ერთ დროს დაუჯერებელ ფაქტებს ვირწმუნებ . სიტყვები უკან მიმაქვს რადგან სისულელეა შენგან ვერ წავალ რადგან მაინც ვერ ვიარსებებ შენგან შორს მყოფი - პაუზას აკეთებდა და ჯერ არ მოსმენილი ნაზი , თბლი ხმით ესაუბრებოდა რითაც უფრო აბრუებდა სესილის- შესაძლოა დემონი შენს გამოჩენამდე ვიყავი მაგრამ გული ნამდვილად შენ მიისაკუთრე რადგან სხვამ არც კი იცოდა ეგ ორგანო მეც თუ მიფეთქავდა. მეც არ მესმოდა მისი ძგერა მხოლოდ მაშინ ვიგრძენი რომ გული მქონდა როცა სულ პირველად დაგინახე მას მერე ყოველ შეხვედრაზე ვგრძნობდი ამ ფეთქავი ორგანოს არსებობას რომელიც მგონი სალტოების კეთებას სწავლობდა ისე მიფეთქავდა ხოლმე. რაღა წარსულში ვლაპარაკობ ახლაც ამ წამებშიც და ყოველთვის როცა მიახლოვდები ჯერ მიჩერდება გულისცემა შენდეგ კი გაასმაგებით მიცემს- გულთან მიიტანა სესილის პატარა ხელი რომელიც თავის ტორში ჰქონდა მოქცეული და მანაც უგრძნო გულის ფეთქვა გაეღიმა
-შენი აზრით მიკვირს ეგ ფაქტი?- მშვიდად უთხრა და მისი ხელი მიიტანა გულთან ამჯერად . დღეს რაღაც მშიდად ვარ ალბათ იმი გამო რომ დარწმუნებით ვიცი რა მჭირდება ნებას მაძლევ ვილაპარაკო? -გაიღიმა თვალებს ისევ არ ახელდა განსაკუთრებულ წამს ელოდა
-ხო მაგრამ მე უნდა გითხრ
-ჩუ ჯერ მომისმინე და მერე კარგი? შენ ხომ არ გიყვარს ბევრი ლაპარაკი მე არც მილაპარაკია და უმოქმედოც ვიყავი . იმიტომ რომ პატარა სულელი ბავში ვარ რომელმაც ვერ გაიაზრა რას აკეთებდა როცა გეუბნებოდა რომ არაფერი შეცვლილა ქეთოს დაკრძალვის შემდეგ . არადა მას შემდეგ შეიცვალა მთელი ჩემი ცხოვრება რაც პირველად გნახე უფრო სწორედ შენ შემნიშნე მანამდეც მყავდი ნანახი რომ გითხრა დიდი შთაბეჭდილება მოახდინეთქო ვერ გეტყვი . ერთი ჩემი ნაცნობი სცემე უმოწყალოდ და მას მერე ამოგითვალწუნე. ასე ვიცით ბავშვებმა რომ არ მოგვეწონება ბოროტი ბიძია შემდეგ მის გაჯავრებას ვცდილობთ. მგონი გამომდიოდა ხომ? ვიცი რომ გამომივიდა შენს ნერვებზე დაკვრა . სხვა თუ არაფერი ამით მაინც დაგამახსოვრე თავი არა ვცდები შენ სულ გემახსოვრები.. კიდე ვცდები არც მოგცემ უფლებას დამივიწყო რადგან ყველაზე დიდ შარში ხარ დევდარიანო ასეთ ხათაბალაში არასდროს ჩავარდნილხარ რადგან ერთ გიჟ, გადარეულ, ჯერ კიდევ ჩამოუყალიბებელ, ქარბოლბალასავით მოულოდნელი ცვლილებებით დახუნძლული ხასიათის მქონე ბავშს , რომელსაც ერთ წუთში შესაძლოა მშვიდად ესაუბრო მეორე წუთში კი ჩხუბის ზღვარზე მიგიყვანოს, ბავშვს რომელსაც სულ ცოტა ხნის წინ ეგონა რომ არავინ ჰყავდა დედის გარდა და იმ ერთადერთსაც კარგავდა უამრავი დამცველი გამოუჩნდა, ადამიანი რომელსაც უყვარს და იმ ბავშვს გონების დაკარგვამდე უყვარხარ არა უკვე დაკარგული მაქ გონება - ისე უცებ მიაყარა ამ ჩახვეული ლაპარაკის შემდეგ დემეტრეს გული გაუჩერდა საათს შეხედა და ზუსტად თორმეტი იყო როცა ეს სიტყვები თქვა სესილიმ და თვალები ძალიან ნელა გაახილა თან ლოცულობდა რომ დევდარიანის სახე დაენახა . ღმერთი ყოველთვის ჩვენთანაა და სურვილებს გვისრულებს როცა მთელი გულით გვსურს და დავიმსახურებთ ამას . სესილია უყურებდა საყვარელ მამაკაცს და ხედავდა მის გაბრწინებულ თვალებს . ბიჭმა თვალებში ჩახედა და მიხვდა რომ ისიც უყურებდა
-ვაბოდებ შენზე სესილია შენგელია ყიფიანო - უთხრა გაიღიმა და ისე სწრაფად დააცხრა გოგოს ვარდსფერ ბაგეებს სესილი გონს ვერ მოვიდა. როცა იგრძნო ბაგეების შეხედა რომლებიც ზეაღმატებულ სიამოვნებას ანიჭედა და გრძნობდა ის მცირე ენერგია როგორ ეცლებოდა და როგორ იჭერდა დევდარიანის ხელები დედამიწაზე იქედან რომ არ აფრენილიყო რადგან უკვე ფრთებს გრძნობდა როგორ გამოეზარდა მხრებზე და დაფრინავდა კიდეც. ხელები ყელზე მოხვია და კოცნაში აყვა შეძლებისდაგვარად . როცა ჟანგბადი გამოელიათ მხოლოდ მაშინ მოწყდნენ ერთმანეთს . შუბლი მიაბჯინა დევდარიანმა სესილის შუბლს და სუნთქვის დარეგულირებას შეეცადა
-ყველაზე სასიამოვნო დაბადების დღის საჩუქარი იყო რაც კი მიმიღია 18 წლის მანძილზე-თქვა და ტუჩები გაილოკა
-საჩუქარი რომელსაც მთელი წლის განმავლობაში მიიღებ ბონუსების ჩათვლით - დევდარიანმა უთხრა თეძოზე უფრო მოუჭირა ხელი და ამჯერად ისე დააცხრა ტუჩებზე რომ სინაზის ნატამალი არ ერია მასში. ძლივს რომ ჩაისუნთქა ჟანგბადი სესილიმ ქვემოდან ახედა მამაკაცს
-შენ ახლა რას აპირებ გამოცდილება ამაღამვე უნდა ამიმაღლო?
-ისეთი ტკბილი ხარ სულ რომ არ მაკოცო მაინც სასწაული ხარ ჩემი პირადი სასწაული - მთელი სახე დაუკოცნა გოგოს ისე ნაზად ეხებოდა სულ ჩაადნა ხელებში ეს სიფრიფანა არსება
-სულ ცოტაც და გონებას მართლა დავკარგავ არადა მაინტერესებს სად ვართ - ჩურჩულით უთხრა და თვალები გაახილა
-კარგი ხო ვნახოთ სახლი აქ ვრჩებით ამაღამ ხვალ პირდაპირ რესტორანში წავალთ ალბათ
-ალბათ რას ნიშნავდა ?
-დაბრუნდი? მეთქი ასეთი ნაზი რატოა ამდენ ხანსთქო
-გამიარა კოცნის ზემოქმედებამ და - ტუჩზე იკბინა და მაცდურად გაუღიმა
-ზებუნებრივი ნიჭით ხარ დაჯილდოებული იცი როგორ მმართო - ძლივს მოშორდა და ისევ მოხვია ხელი და ტუჩებზე დააცხრა-ღმერთო როგორ მაგიჟებ მეშინია რამე არ დაგიშავო
-ვამპირებიც კი სისხლს წოვენ მხოლოდ მსხვერპლს და შენ შემჭამ ვითომ? მაქცია ხო არ ხარ
-რა დიდი სიამოვნებით დაგაგემოვნებდი რომ იცოდე- ჩამხჩალი ხმით უთხრა და ყელში აკოცა
-არაა გენაცვალე შენ ეგრე თუ უნდა მაკოცო ხელში ჩაგაკვდები პატარა ვარ ჯერ მე არ შემიძლია სად მაქ ნებისყოფა - ისე საყვარლად თქვა დემეს გაეცინა - ნუ დამცინი პატარა რომ ვარ არ იცი?
-რაღა პატარა 18 წლის ხარ უკვე
-ოჰ იმხელა ცოდნა და გამოცდილება მომემატა რომ რას ამბობ
-ამ გამოცდილებას ძალიან ხშირად ამბობ შენ და ნუ ცდილობ ჩემს გამოწვევას გირჩევ- ცხვირზე აკოცა და თვალი ჩაუკრა- აბა დავათვალიეროთ ჩვენი სახლი „ბუნაგი“ იცოდე ამ ადგილის შესახებ არავინ იცის და არც კი გაბედო თქვა სად ვიყავით .
-აქ ატრიალებდი შავ ბნელ საქმეებს ჩემო დემონო?
-ისე მკიტხე მომინდა გითხრა ხოთქო მაგრამ ხომ არ მოგატყუებ- გაბრუებულმა უთხრა და უცებ გადააქნია თავი გამოსაფხიზლებლად - აქ მხოლოდ მე მოვდიოდი ლუკამაც კი არ იცის მაგას რაც ვუთხარი ყველგან ნაშები აყარა და ამ სახლზე ცოცხალი თავით როგორ ვეტყოდი
-ანუ ამ ადგილის შესახებ არავინ იცის და მე მომიყვანე პირველად?- სახლს ათვალიერებდა ყველა დეტალს აკვირდებოდა და მოხიბლული იყო . - ეზოს ნახვა მინდა
-შუაღამეა გავიდეთ ლამპიონები კი ანათებს მაგრამ დღე გაგაოცებს
-ვინ გააკეთა ეს ყველაფერი?
-ჩემი შემოქმედებაა ყველა დეტალი
-ისე მომწონს აქაურება სულ დავრჩებოდი
-როგორ მომტეხა უცებ პონტიდან
-და ვინ გითხრა რომ მინდა სადმე მარტო ვიყო შენს გარეშე. ეგრე თუ გგონია გააგრძელებ შენს ნებაზე გულავს ძაან ცდები. ახლა ნუ მეტყვი შენს გარდა ყველა ქალი ო ეგ არ მიგულისხმია გულავში ზოგადად ვერ იმოძრავებ ასე უმისამართოდ ნუ ჩემთან ერთად შეიძლება ვგიჟდები მოგზაურობაზე და ხეტიალზე განსაკუთრებით ტყეში
-ტყეში ვისთან ერთად იხეტიალე გოგო!
-რომელი ერთი გითხრა რა სად მახსოვს ეგრე ზეპირად იმდენი იყვნენ- ძალიან სერიოზულად თქვა ყელზე ჩამოეკიდა დემეტრეს და თან კოცნიდა ჯერ ქვედა ტუჩზე - ჩამოვთვალო?- რომ არ აყვა და ასე იდგა გაბრაზებული სახით სიცილი ვერ შიკავა ტუცებზე კბილი მოსდო და მერე ისევ აკოცა - თაკო, თამუნა, მაკუნა, ბექუნა , ბექუნას დედიაშვილი სალომე და კიდევ უამრავი გოგო მაკოცე ახლა თორემ სულ განვუტევებ დევდარიანო - საყვარლად აახამხამა თაფლისფერი თვალებით მიანათა დემეტრეს და ისევ აკოცა -მარტო ვერ ვმეცადინეობ მე დახმარება მჭირდება
-ჩემი გადარეული ხარ შენ - უთხრა და მოწყვეტით აკოცა
-მართლა აქვ რჩებით ამაღამ- თვალების ფახურით ახედა ბიჭს და ლოყები აუწითლდა. დემეტრეს გაეღიმა და აწითლებული ლოყაბი დაუკოცნა
-ახლა არ მითხრა მეშინია შენთან მარტო დარჩენაო
-შენი არასდროს მეშინოდა ახლა მითუმეტეს -გულახდილად უთხრა და თვალები მინაბა . მობილური ამღერდა და მაშინვე უპასუხა მიშო ურეკავდა და
-გისმენ
-შენ... შენით უპასუხე? ანუ მართლა დაგიბრუნდა მხედველობა?
-კი არაჩვეულებრივად ვხედავ მიშ
-ვაიმე მართლა? როგორ გამახარე ჩემო სიცოცხლე .. ჯანდაბა სულ გადამავიწყდა დაბადების დღეს გილოცავ პატარა ქალბატონო და ახლა რადგან 18 წლის ხარ ნუ აუშვებთ აფრებს ეგ რომ გითხარი მაგას არ უთხრა წინ რომ გიდგას ახლა თორემ მომკლავს . მიყვარხარ ფერია ძალიან მიყვარხარ და მინდა სულ ბედნიერი იყო ყველა წყენა , ტკივილი წარსულში დაგეტოვებიოს ფერია
-მადლობა მიშ იცოდე რომ დავბრუნდები საჩუქრები დამახვედრეთ ვგიჟდები სიურპრიზებზე
-მე გიყიდე უკვე და დანარჩენები შეიძენენ ალბათ. მიყვარხარ და ჭკვიანად დემეტრემ იცის სად უნდა მოგიყვანოს
-მეც მიყვარხარ მიშ - გაიღიმა და პირველად უთხრა ძმას ასეთი თბილი სიტყვა . იგრძNო როგორ გაიღიმა მიშომ -ნახვამდის.
-მოდი ვივახშმოთ, ვიცი მთელი დღეა მშიერი ხარ და მერე დავიძინოთ
-ვინ მოამზადებს საჭმელს გააჩნია მე არ ვიცი მზარეულობა
-სწავლობ შენ ნელ-ნელა როდის რა უნდა თქვა ხო? არ იყო თავის შეცოდება საჭირო ისედაც მე გავამზადებდი რამეს მსუბუქს თორე პირველი საათია და ამ დროს არ ვჭამ ხოლმე
-ფორმას უფრთხილდები დევდარიანო?
-ხო აბა მერე გოგოებს აღარ მოვეწონებოდი- ჩაიცინა რადგან ზურგით იდგა მაგრამ სესილი მიუხვდა
-მართალია დარწმუნებული ვარ შენ ყველაფერს სხვების გამო აკეთებ თორე დიდ კომფორტს შეგიქმნიდა მაგ პრესის ნაცვლად ღიპი რომ გქონდეს
-შენ რა იცი რომ პრესი მაქ?- წარბაწეულმა გამოხედა და უცებ ააწითლა სესილი
-შენ რა იყო დღეიდან ჩემს შერცხვენაზე მუშაობ? - სხვა არაფერი უთქხრა და ფრატუნით წავიდა სამზარეულოსკენ. სახლის მსგავსად სამზარეულოც პატარა და ყოველ მხრივ აღჭურვილი იყო . დახლთან მდგომ მაღალ სკამზე შემოსკუპდა და იქედან ადევნებდა თვალს დევდარიანს
-ასე თუ მიყურებ თითებს წავიჭრი კი მაქ“დაკვარჩხული“ მაგრამ მჭირდება რაღაც-რაღაცეებში
-აჰაა ესეიგი დაგამახსოვრდა ჩემი სიტყვები . ნეტა დამენახა მაშინ როგორ მიყურებდი ალბათ ჩემი მოხრჩობა გინდოდა მაგ გრძელი და ლამაზი თითებით -პირდაპირ არ უთხრა და წინადადებაში ჩასვა მოხერხებულად. ამაზე დემეტრეს გაეღიმა და განაგრძო სალათის მზადება , ძალიან მალე დაასრულა მაგიდაზე თეფშები და წვენიც დადო ჩანგლებიც არ დავიწყებია , ჭიქებიც დადო და მიუსხდნენ მაგიდას.
-მე რომ ვერ ვიტან ბოსტნეულს ეგ არ იცი როგორც სჩანს
-ხო? ძალიან ცუდი მიჩვევა მოგიწევს რადგან ჯანმრთელ ცხოვრებაზე უნდა გადაგიყვანო ნელ-ნელა მერე ენერგია რომ გქონდეს
-მოსამზადებელ პერიოდს მინიშნავ დევდარიანო? იმ წამებს ჩემს დაბადებისდრემდე ითვლიდი?
-დიახ ! მოდი ჩემთან - ხელი მოხვია უცებ და თვითონ გადაისვა მუხლებზე
-რას აკეთებ
-მადროვეე - კაბა გაუსწორა და ხელი ბარძაყზე მოხვია მეორე წელზე და ტუჩებზე წაეტანა -ჩემი გემრიელი - თქვა და არხეინად განაგრძო ჭამა თან სესილის აჭმევდა
-აღარ მინდა მეტი ისედაც მშია და ძალით ვჭამ
-მიწუნებ ანუ ნახელავს
-არა უბრალოდ არ მიყვარს ეს „სალაწიკები“ და რა ვქნაა -ტუჩები გაბუსხა და დანაშაულის გამოსასწორებლად“გაბუტულ“დემეტრეს ლოყაზე აკოცა -მეძინება წავიდეთ რა
-კარგი წავიდეთ - უცებ აალაგა ბატონმა ის გიჟი ფოტოებს უღებდა რეცხვის დროს და მერე უცებ დამალა მობილური
-მაგ ფოტოებს რომ მიღებ დავიჯერო ამ ამპლუაში უფრო მოგწონვარ?
-მოკლედ შენ ხო ვერაფერს გამოგაპარებს კაცი წამოდი ახლა წავიდეთ - ხელი ჩაკიდა და ქედან გავიდნენ-სადაა ჩვენი საძინებელი?
-არადა მეთქი შევთავაზებ ცალკე დაძინებასთქო და თავად არ ისვენებს
-კარგი ახლა გეყოფა ნუ დაიწყებ ამ თავის გამოდებას რაც დავკარგე დრო ისიც მეყოფა ვაიდა წაერთმია ვინმეს შენი თავი ჩემთვის მერე რა მეშველებოდა -ეშმაკურად ააფახულა თვალები და ყელზე მოხვია ხელები
-ნუ ხარ ცუღლუტი ბავშვი თორე დაგსჯი ერთდ რეს მაგის გამო . არც წუხანდელი შენი მოშიშვლების ამბავი დამვიწყებია ქალბატონო
-ეგ იმიტომ რომ არც ისე ცუდი ფორმები მაქ
-„არც ისე ცუდი „თურმე -ჩაიფრუტუნა და საძინებელში შევიდა. სესილიც უკან მიჰყვა იქ ჩანთა რომ დახვდა გაუკვირდა
-შენი ნივთებია მარიამმა ჩააწყო
-ეს გოგო ნამდვილი შუამავალია ყოველთვის -თქვა და გაიღიმა -საინტერესოა რატო არ მირეკავს
-ხელს არ გვიშლის -სააბაზანოში შევიდა და იქედან გასცა პასუხი . რამდენიმე წუთი ელოდა პიჟამოებით ხელში და გამოვიდა კიდეც სპორტული შარვალი და ნაცრისფერი მაისური ეცვა ისეთი საყვარელი იყო ასეთ ფორმაშიც კი თვალებიდან გულებს უშვებდა სესილი. თავად შეცუნცულდა მაგრამ დიდხანს არ დარჩენილა უცებ გადაივლო და პიჟამოში გამოწყობილი გამოტანტალდა . საწოლში შეწვა და საბანი გადაიფარა
-რატომაა აქ ასეთი სიცივე ამ აგვისტოში
-რომ გათენდება და ნახავ სად ვართ გაიგებ -თავისკენ მიაჩოჩა გოგონა და ტუჩებზე ნაზად შეეხო, გამოიწვია გოგონა რომელმაც თავად აიღო ინიციატივა საკუთარ თავზე და მხოლოდ უჟანგბადობამ მოსწყვიტა ერთმანეთს წყვილი . სესილი თავის მკლავებში მოიქცია დევდარიანმა და შუბლზე აკოცა , გოგონამ მის ყელში ჩარგო ცხვირი და აკოცა
-ყველანაირი გაგებით როგორ მაბრუებ- ჩუმად თქვა და გაეღიმა
-იგივე კითხვა მკლავს რამდენი ხანია მაგრამ პასუხი ვერ ვიპოვე ერთისგარდა მ ი ყ ვ ა რ ხ ა რ
......
-მამა გამოიხედა გესმის? გამოიხედა სესილიმ
-ასეც ვიცოდი - მარიამმა გაიცინა და ძმის შვილს უფრო მაგარდ ჩაეხუტა- მამიდას ვაჟკაცო შენი მეორე მამიდა კარგადაა უკვე ეგ კი არა თუ იმაიმუნეს მამიდაშილიც კი გეყოლება მალე
-შენ სულ გაგიჟდი ამ ბოლო დროს კლიმაქსი გეწყება მგონი ამდენი შინაბერობით კიდეც მოვკლავ იმ ვაჟბატონს
-რომელ საუკუნეში არსებობ შენ რომ მითრა არ გინდა?
-ვაიმეე მარიამ ვინმე რო შეგიყვარდება და ქორწილამდე დაგაკაროს ხელი იცოდე გადაგადუღებთ. არ მაინტერესებს მე საუკუნე ასე მიმაჩნია სწორად და სადაც მე გავჩერდი ესენი რა გამიხდნენ ასე გადარეულები ვერ ვხვდები . ელემენტარული გამოხატულებაა იმის რომ მხოლოდ ხორციელი სიამოვნებისთვის არ გჭირდება ქალი
-გეყოფათ ახლა კამათი . ხვალისთვის ყველაფერი არაჩვეულებრივი უნდა იყოს ჩემს გოგოს პირველად ვუხდი დაბადების დღეს თან სრულწლოვანი გახდა.
-მოგვარებული მაქ ყველაფერი დაპატიჟებულიც მყავს ყველა ნუ ვინც არა გადავურეკავ ხვალ რა პრობლემაა -მიშომ ბავში გამოართვა მარიამს და აკოცა- მამას კაცი რაო მა?- კოცნიდა და ისიც კისკისებდა .
.....
უამრავი ადამიანი იყო შეკრებილი და ზეიმობდა სესილის დაბადებისდღეს. თავად ისევ შავი კაბა ეცვა თმები გაშლილი ჰქონდა , ფეხზე შავი მაღლები ეცვა და ბედნიერებისგან ბრწყინავდა. დემეტრესთან ერთად რომ შევიდა რესტორანში ყველა ტაშს უკრავდა. ტორტის შემოტანის დროს ყველაფერი ჩაბნელდა მომღერლები სადღესასწაულო სიმრერას მრეროდნენ. სესილიმ სურვილი ჩაიიფიქრა და სანთლები ჩააქრო . გაოცებული დარჩა როცა აღმოაჩინა თუ როგორ კარგად ცეკვავდა დემეტრე მართალია მხოლოდ რამდენჯერმე იცეკვა მაგრამ არაჩვეულებრივი შეგრძნება ჰქონდა. დედა გაახსენდა როგორ ეუბნებოდა რომ ცეკვა ძალიან უხდებოდა და სულ უნდა ეცეკვა რადგან ბედნიერდებოდა ამ დროს .
მამიკოს ეცეკვებოდა ვალსს ხელები მხრებზე დააწყო და მელოდიას აყვა
-არაჩვეულებრივად ცეკვავ მამა ახლა ვხვდები როგორ გააგიჟე მაო - ღიმილით უტხრა და თითქოს ვერ შენიშნა ირაკლის გაბრწყინებული თვალები როცა პირველად დაუძახა მამა . ქალიშვილს აკოცა და ცაეხუტა
-ძალიან მიყვარხარ ჩემო ანგელოზო
-მეც მა .შენ ყველაზე კარგი მამა ხარ ეს არასდროს დაივიწყო და ეჭვი არ შეიტანო არასდროს.
აივანზე გავიდა მშვიდად უნდოდა ცოტა ხნით ყოფნა როცა ზურგიდან აეკრო ცხელი სხეული აეკრო და მალევე შეაბრუნა თავისკენ. ისე სწრაფად ეძგერა ტუჩებზე ამოსუნთქვა ვერ მოახერხა უბრალოდ ისიც აჰყვა და ემოციისგან გაგიჟებულმა ქვედა ტუჩზე კბილები ჩაასო როცა მამაკაცის გმინვა მოესმა და წელზე ხელის მოჭერა იგრძნო კოცნით ჩაანაცვლა კბენა და სიამოვნებისგან კრუსუნი დაიწყო
-მგონი განცხადების გაკეთება უნდა დავაჩქარო თორემ მალე სულს განვუტევებ- დაბოხებული ხმით თქვა დემეტრემ და ტუჩები გაილოკა -ასე როგორ მაგიჟებ - ისევ აკოცა და უკან დაბრუნდა. სესილი გონს რომ მოვიდა და სიცივემ შეაწუხა შენობაში დაბრუნდა . ყველაფერი ჩაბნელდა სასიამოვნო მელოდია გაისმა ის ადგილი განათდდა სადაც სესილი იდგა მის წინ დემეტრე დადგა და მისი ხელი დაიჭირა. ასე ყოველგვარი შესავლის გარეშე ისე როგორც სიტყვაძუნწ დევდარიანს შეეფერება ჯიბიდან ბეჭდის ყუთი ამოიღო საიდანაც ბრილიანტის მოზრდილი თვალი ბრწყინავდა
-ცოლად გამომყვები პატარა ქალბატონო და იქნები მუდამ ჩემს გვერდით ?
სესილი ამას ნამდვილად არ ელოდა გაოცებული უყურებდა ბიჭს და გული ბედნიერებისგან ყვიროდა რომ მიხვდა ცოტაც და დემეტრე გაგიჟდებოდა ხელს დაავლებდა და იქედან მოიტაცებდა მაგრად მოეხვია
-დიახ .. დიახ დიახ თანახმა ვარ დევდარიანო შენი სამუდამო მეგზური გავხდე მიყვარხარ . ბიჭმა ხელი მოხვია და დიდხანს აფრიალებდა ყველა ტაშს უკრავდა აქამდე დაუმებული დარბაზი ახმაურდა .
მარიამი იდგა ყველაზე წინ და ბედნიერებისგან ბრწყინავდა . ეს გოგო ყოველთვის უფრო ლამაზი ჩანს , თანდათან მშვენდება როცა ერთით მეტ ბედნიერ წყვილს უყურებს. თოკო მოეხვია და საფეთქელზე აკოცა- ესეც კიდევ ერთი წყვილი ჩემო ფერია მგონი მე და შენ დავრჩით მართლა შინაბერები.
-რა ხდება ვინმემ ხომ არ მოგანდომა დაოჯახება გვეღირსა?
-რა სისულელეა ხომ არ გაგიჟდი - სერიოზულად უთხრა და მარიამის კისკისი გამოიწვია.
ირაკლი გაგიჟებული იყო სკოლის დამთავრებამდე მაინც დაიცადეთო დევდარიანს არაფერი უთქვია . უბრალოდ მისი დასტოინობის იმედი ჰქონდათ. ის კი არ იციან შეყვარებულ ადამიანს ერთნაირად რომ უქრის და რა დასტოინობაზეა საუბარი , თავის თავი ხომ ავიწყდება ყველას ,რომ დაავლო ხელი მაოს და მოიტაცა ვითომ ერთი ცანცარა ბიჭი იყო.
სექტემბერიც დაიწყო , ქალბატონი სესილია სკოლისთვის ემზადებოდა, რეპეტიტორები შეარჩია და ადრიანად დაიწყო მომზადება. დევდარიანი რომ მიაკითხავდა გოგოები „გონს კარგავდნენ“ ამაზე სულ ღადაობდა და დემეტრეს ურეაქციო გამოხედვებზე ხომ ჭკუა ეკეტებოდა. უცებ ეძგერებოდა აკოცებდა და ისე ჩაჯდებოდა მანქანაშ თითქოს არაფერს აკეთებდა გასაოცარს. ყოველ კვირას დადიოდა ქეთოს საფლავზე , თეთრი ვარდების თაიგული მიჰქონდა უყვებოდა ამბებს და უკან გულდამშიდებული ბრუნდებოდა როგორც ჩვეოდა როცა ეჭორავებოდა ხოლმე დედიკოს.
თორნიკე ბიჭებთან ერთად რესტორანში იყო . ბოლოს კი ქეიფობდნენ მაგრამ საქმიანი შეხვედრა ჰქონდათ. იმავე სართულზე ახალგაზრდები ისხდნენ , დაახლოებით ათი კაცი იქნებოდა ამათგან უმრავლესობას გოგონები წარმოადგენდნენ. მხიარულობდნენ და მთელი საღამო კარგ დროს ატარებდნენ. ალბათ არავის შეუნიშნავს ეს ფაქტი, თორნიკეს შემოსვლისთანავე ერთი გოგო მოხვდა თვალში ჯერ ზურგით იდგა და მენეჯერს ესაუბრებოდა მუქი ლურჯი კაბა ეცვა მიუხედავად იმისა რომ კატასტროფულად მოკლე არ იყო მაინც კარგად გაარჩია ყველა სასურველი ფიგურა დაკვირვებულმა და გამოცდილმა თვალმა . ზურგი საკმაოდ ამოღებული ჰქონდა კაბას რაც მეტ ინტერესს იწვევდა მამაკაცში, სურვილი გაუჩნდა თეთრ გლუვ კანზე თითები შეეხო შემდეგ კი ტუჩებით შეხებოდა თითოეულ წერტილს .ახლა იტყვით რამ დაახამა განა ქალი არ უნახავს აქამდეო? მაგრამ ყველაფერი გულის ამბავია რომელმაც გონება აიყოლია და თვალთვალის ობიექტი გახადა მაღალი, გამხდარი სექსუალური ქალი რომლის მკვრივ საჯდომს წამით თვალი ვერ მოსწყვიტა, მაგრამ ფეხებმა უფრო გაიტაცა , მაღლებზე შემდგარი უფრო გრძელლი ჩანდა და პირველად იმ ფრაზამ გაუელვა გონებაში“ყელიდან ეწყებოდა ფეხებიო“
უკვე დამსხდრები იყვნენ თავიანთ მაგიდასთან კიდევ არ ჰქონდა გოგოს სახე დანახული ისე იდგა . როგორც იქნა შემობრუნდა და ისევ ვერ დაინახა რადგან ხელჩანთიდან რაღაც გადმოუვარდა და ასაღებად დაიხარა ყავისფერი თმა სახეზე ჩამოეყარა და სახეს კვლავ ვერ მოჰკრა თვალი . უკვე ინტერესი კლავდა , როგორც იქნა გასწორდა თმაც გადაიწია თორნიკემ ისევ გაიხედა , თითქოს ბედი ეთამაშებოდა უკვე ვიღაც ბიჭი ეფარებოდა რომელმაც ხელი მოხვია გოგოს და ლოყაზე აკოცა ასე მიიყვანა მაგიდამდე და კიდევ კარგი ისე დასვა რომ დანახვას შეძლებდა . ტვინში სისხლი ჩაექცა როცა გაიფიქრა რომ ის ბიჭი შესაძლოა ქმარი ან შეყვარებული ყოფილიყო მერე გაეცინა საკუთარ თავზე მსგავსი ფიქრი რომ აწუხებდა და საერთოდ შეეშვა გოგოს , საქმეზე იყო ბოლო-ბოლო მისული იქ ვიღაც გოგოს საყურებლად ხომ არა . როცა შეწყვიტეს საუბარი ერთ-ერთმა საცეკვაო მოედნისკენ გაიხედა და ყველას მოცეკვავეებისკენ მიუთითა
-რა მაგრად ცეკვავენ ტო . მაგარი გოგონები არიან -თორნიკემაც გაიხედა და თვალი გაუშეშდა მშვენიერ ანგელოზზე რომელიც ისე მოხდენილად ცეკვავდა და იღიმოდა გონება დაებინდა. თვალის დაუხამხამებლად უყურებდა და ცხოვრებაში პირველად გაუჩნდა უძლიერესი სურვილი ქალის დაპატრონების . წამით მათი მზერა ერთმანეთს შეხვდა ,მაგრამ მხოლოდ წამით გოგონამ არ ისურვა მასზე ყურადღების გამახვილება. ამან ცოტა გააბრაზა, არა ძალიან გაბრაზდა. ასე როგორ შეიძლებოდა ბატონი თორნიკე ფარჯიანი ვინმეს ამდენი ხნით აქცევდა ყურადღებას და მას ზედაც არ შეეხედა? უკვე დაპყრობის წყურვილთან ერთად სამაგიეროს გადახდის სურვილი გაჩნდა , ამას დაემატა ისევ ვნება მისი მარწყვივით დიდი და წითელი ტუჩების დაგემოვნების სურვილი , სითბო და მარცხენა მხარეს რაღაც გამორჩეული ხმა რომელიც აქამდე საერთოდ არ აწუხებდა . რამდენჯერმე იგრძNო რომ გოგოც უყურებდა, მაგრამ როცა კი გაიხედა ყოველ ჯერზე სრულიად სხვა მიმართულებით იხედებოდა და საერთოდ სხვა პლანეტაზე იყო ისე იღიმოდა , არა თორნიკე იყო სხვა განზომილებაში , ისე დააკვირდა მის თითოეულ ნაკვთს შეეძლო ფურცელზე გადმოეტანა თვალდახუჭულს . არც ამაშია გასაკვირი რაიმე ყველა კაცმა ეგრე იცის ქალს რომ დაინახავენ თვალებით აშიშვლებენო მაგრამ არა ეს არ იყო ბილწი აზრების კორიანტელი , ისედაც არუყვარდა ნებისმიერ ქალზე მიშტერება და თვალებით გახდა მხოლოდ ერთეულებზე ახორციელებდა უხამს ფანტაზიებს ისინიც მალევე მოჰყავდა მოქმედებაში . ახლა კი უბრალოდ იმახსოვრებდა ყველა დეტალს რომ მეორე შეხედრისას მისი ერთი ნაკვთის დანახვისას ეცნო . მაგრამ თვალები მაინც სხვა იყო რაღაც არაამქვეყნიურად ბრწყინავდნენ მაგრამ ფერი მაინც ვერ დაადგინა. ბოლოს დაასკვნა რომ ქამელეონის თვალები ჰქონდა ამ ციდან მოვლენილ ანგელოზს.
გვიან წამოვიდნენ რესტორნიდან ბიჭები , მეგობრები კი ისევ იქ დარჩნენ , არ უნდოდა წამოსვლა მაგრამ ხომ არ გაიდგამდა იქ ფესვებს თან საქმიანი ვიზიტი ჰქონდა ერთი კვირით მეზობელ თურქეთში სტამბოლში მიდიოდა მოლაპარაკების მიზნით .
მარიამი იმდენად დაკავებული იყო დღეებს ითვლიდა შვებულებამდე . გასაოცარი ის იყო რომ ამას საავადმყოფოშ ყოფნის დროს ვერ აღიქვამდა იმდენად ავადმყოფურად უყვარდა თავისი პროფესია. თორნიკე უნდა გაეცილებია მაგრამ სასწრაფო საოპერაციოდ პაციენტი შემოიყვანეს და ესეც ვერ მოახერხა.
........

კლუბში წავიდნენ ლუკას დაბადებისდღე იყო ამიტომ დახურეს მთელი ტერიოტორია . იმდენი ხალხი იყო და ისეთი სიტუაცია დემეტრე გაგიჟებული დააბოტებდა
-ეს ბიჭი გამაგიჟებს ასეთო ორგია როგორ უნდა მოაწყოს ყოველ წელს
-აცადე შე ჩემა არ იცი რა ტიპია? გიჟდება ამ ქალებზე და რა ქნას
-კარგი რა ქალებზე ვინ არ გიჟდება მაგრამ ამ ნახევრად შიშელი მიმტანების მოძრაობა ზედმეტია ტო - ეკემ თქვა და თვალი გააყოლა ერთ-ერთ მათგანს
-ზედმეტია კი აშკარად ძალიან შეწუხდი ცქერით მგონი- მარიამმა სიცილი ვერ შეიკავა
-რომ მოვაცდინო საქმეს სულ რამდენიმე წუთით ვითომ დასჯიან?
-ავადმყოფი ხარ რა გოგოს ვერ ხედავ მაგათ გარდა?
-არა არც დანარჩენებს აცვიაT ბევრი რამე მაგრამ ესენი ძალიან მადისაღმძვრელები ჩანან ამ სამოსში
-ნუ იტყვი-გიგიმ თქვა და ისე უჩქმიტა გვანცამ აიყვირა
-გოგო მეტკინა
-არ გამაგიჟო მე მეგონა გეფერებოდი როგორ ამერია მიკვირს- ირონიულად გაუცინა და მერე გაბრაზებული სახე დაკერა-რამდენჯერ გითხარი მე შენ
-არ გამიხედია ისე ვთქვი
-ვაიმე ესენი გამაგიჟებენ გოგო თვალებს ხო არ აიკრავს ახლა
-შენ ნუ ერევი რა ბაბნიკი სანამ ხარ დატკბი ცხოვრებით რომ შეგიყვარდება მერე მელაპარაკე
-შენნაირი რძალი მტერს
-არც მივყვები ცოლად
-ვინ გთხოვა თორე კი
-არც გამოგყვები
-რატო საყვარლის პონტში უფრო მოგწონს ყოფნა? მაგასაც მუღამი აქ რამე?- მარიამმა უთხრა ჩურჩულით თან იცინოდა
-რაშიც გამოუცდელი ხარ ნუ ჩაერევი ძვირფასო რა
-ოჰ რამხელა დანაკლისს განვიცდი ჭკუაზე აღარ ვარ მოკლედ რა
მიშომ ცოლს მოხვია წელზე ხელი და თავისკენ მისწია-მთელი რამე მაოს ეყოლება ბავშვი და ხომ არ მოვტდეთ აქედან ლამაზო?
-სირცხვილია
-ვითომ შეგვნიშნავენ? მაგრად რომ ახლა ყველაფერი ხომ იცი?-ყელში აკოცა და სველი კოცნის კვალი დაუტოვა. გოგმ ტუჩზე იკბინა და ხელი ჩაავლო
-სად წავიდეთ?
-მოვიფიქრებ რამეს- თვალი ჩაუკრა, საჭესთან დაჯდა ცოლს გადახედა და აგარაკისკენ დაიძრა. - ამ კაბას მეორედ არარ ჩაიცმევ - უცებ დაამუხრუჭა მანქანა გზიდან გადასული იყო ხელი დაავლო თათას და ფეხებზე დაისვა
-მიშო არ გაბ.. - თქმას აპირებდა რაღაცის მაგრამ ვინ ადროვა ისე ეძგერა ქმარი სულ დაავიწყდა ყველაფერი ამქვეყნად. მხოლოდ მის ხელებს გრძნობდა კაბის ქვეშ , სხეულზე ფეხებზე საჯდომზე , მკერდზე რომლიც როდი მოუშიშვლდა ეგეც ვერ გაარჩია და სიამოვნებისგან ამოძახილებს ვერ იკავებდა .
მარიამი , სესილიასთან თაკოსთან ერთად იდგა რომელიც გაბრაზებული იყო და ნაპწერკლებს ისროდა თვალებიდან
-უზრდელი, ხეპრე, ეგ ბაბნიკი ეგ არა რა მოაწყო ხედავ? ბარემ სტრიპტიზი აცეკვოთ ამათ
-რომ წავლენ გოგოები მერე უნდა მოვიყვანო სტრიპტიზის მოცეკვავეებიო ასე მითხრა და რა ვიცი-სესილიმ სრული სერიოზულობით უთხრა არადა ფიქრებით იატაკზე იწვა და სიცილით კვდებოდა შემდეგ გავიდა რადგან დემეტრეს ნახვა უნდოდა „მნიძვნელოვან საქმეზე უნდა „დალაპარაკებოდა““
-ოხ როგორ ვერ ვიტან ნაძირალა, არა მაინც რამ მომაწონა რამდენ ვინმეს მოვწონვარ და მაინცადამაინც ეგ რამ მომაწონა . დეგენერატი
-ვინაა ასეთი შენ რომ ვერ დაკერე თიკჩო?- ლუკა უღიმოდა თვალებით თან ვისკს სვამდა. იმდენად გასაოცარი იყო მისი მზერა ჭკუიდან გადავიდა თაკო
-თიკჩო არ ვარ მე და ნუ სარგებლობ იმით რომ იუბილარი ხარ
-რავი წეხან გამომლანძძღე და უარესს რას ამბობ ხოლმე დეგენერატი , უზრდელი ხეპრე და ნაძირალა დარჩა კიდე რამე?
-რა სისულელეა შენზე არც ერთი მათგანი არ მითქვამს ისე შენც შეგესაბამება. მოიცა შენ რა გეგონა რომ შენზე ვამბობდი იმ ყველაფერს? ღმერთო რა მეოცნებე ხარ ლუარსაბ . თან მონდომება რად უნდა ისედაც ხომ ვიცით ორივემ რომ ჩემზე აფანატებ პირველივე დღიდან ხომ ასეა მარ - შებრუნდა მაგრამ სადღა იყო მარიამი ეგ ახლა იქ დარჩებოდა როცა იგრძნო მოსალოდნელი მოვლენების განვითარება?
-რაო? რა ვიცი პირველივე დღიდანო?- მისკენ ისე ახლოს მიიწია თაკომ უკან დახევა დაიწყო ბოლოს ყველაზე მირყუებულ ჩაბნელებულ მხარეს აღმოჩნდა გასასვლელთან და ზურგი ეტკინა ისე შეეჯახა კედელს - სად გარბიხარ ქალბატონო თინა?- ცხვირი გაუსვა მის ცხვირს თან იცინოდა
-არსად ! მომშორდი არაჩვეულებრივად გავერთე დროა უკვე წავიდე მეჩქარება
-სად გეჩქარება შენი ძმა და თამუნა აგარაკზე არიან შენს მშობლებთან ერთად და მარტომ რა უნდა გააკეთო თუ შენ ისედაც ხომ მარტო ცხოვრობ
-შენ რამდენ ინფორმაციას ფლობ თურმე ჩემზე
-აბაა იმ შენს შეყვარებულსაც ვიცნობ რა ქვიაა მოიცა გავიხსენო თუ არა ეგ შეყვარებული არაა მაგასთან „ზა პროსტა“ დადიხარ ასეთი მაგარია დავიჯერო?
-იდიოტო როგორ მიბედავ- ისეთი სილა გააწნა თავადაც ეტკინა ხელი. ლუკამ ყბა დაიზილა და მაჯაში წვდა . თვალისდახამხამებაში ჩატენა მანქანაში
-სად მიგყავარ იდიოტო გამიღე კარი
-ჩაკეტილია და შეეშვი წიკვინს უარესად ნუ გამაბრაზებ ეგ გარტყმაც იკმარე
-კიდევ დაგარტყამ იმდენჯერ რამდენჯერაც შეურაცხყოფას მომაყენებ შენ ეტყობა ყველა ისეთი გარყვნილი გგონია როგორი გოგოებიც გახვევია ირგვლივ და საერთოდ სად მიგყავარ გააჩერე მანქანა მთვრალი ვარ მაგრამ არც ეგრე გავგიჟებულვარ
-ნუ წიკვინებ -მეთქი
-ნუ მიყვირი იდიოტო რა იქნებოდა შენს ძმას რომ გავდე ასეთი იდიოტი ვის გევხარ
-ბევრს ილაპარაკებ და უარესად დაგსჯი გეფიცები არაფერი გიშველის
-შენ რა .. როგორ მიყურებ ასე ... დაბოლოლი ხარ? დავბრუნდეთ უკან ლუკა მთვრალი ხარ არ იცი რას აკეთებ ლუკ
-გაჩუმდი და გადმოდი- მანქანა სწრაფად გააჩერა სადღაც ტყეში თბილისიდან საკმაოდ შორს ამ ჩუმად ყოფნის და წივილ კივილის განმავლობაში ისე ჩქარა მიჰქროდა ვერც კი გაარჩევდით სად მიდიოდა . თიკუნას უკვე ეშინოდა არა ვცდები შეეშინდებოდა ფხიზელი რომ ყოფილიყო მაგრამ გაბრაზებულ გულზე სესილიმაც ვერ შეაჩერა იმდენი დალია ახლა კი შეეძლო სიყვარული აეხსნა ლუკასთვის და ყველაფერი მიეხალა რასაც კი ფიქრობდა. მანქანიდან გადაათრია ბიჭმა და სწრაფად მიჰყავდა ესეც ამ ორ მეტრიან კოშკებზე შემდგარი მიჰყვებოდა ხან ერთ მხარეს გადაქანდებოდა ხან მეორე . ისე რომ არ გაქცეულიყო მაინც ასე წავიდოდა ისე იყო გალეშილი . მხოლოდ ჩხუბის თავი ჰქონდა . ლუკამ სახლის კარი გააღო სწრაფად შესვა სახლში თიკუნა და ისე მარტივადვე ააკრა კარზე როგორაც მიჰყავდა . ხელები მის ირგვლივს კარზე მიადო ისე რომ ბეღურასავით ჰყავდა მომწყვდეული ხელებში სიბნელეში ორი სხეულის ანარეკლი იკვეთებოდა , ერთმანეთის სუნთქვას სახეზე გრძნობდნენ რამდენიმე რამი ერთმანეთს თვალებში უყურებდნენ შემდეგ კი თოთქოს ორივე მთლიანად გაითიშა(ისე ხომ რას ამბობ ამათ მსგავსი დასტოინობაშ და აზროვნებაში არავინ ჰყავთ)ერთმანეთს ეძგერნენ(არ ვაჭარბებ)კი არ კოცნიდნენ მგონი უფრო მეტს კბენდნენ ერთმანეთს არა ვაჭარბებ უბრალოდ ორი ველური რომ შეხვდება ერთმანეთს მათი სექსი მშვიდი და ნაზი ვერ იქნება . რამდენიმე წამში ერთ-ერთო საძინებლიდან ხმამაღალი კვნესის და ოხვრის ხმა გამოდიოდა ,რომელიც სიმყუდროვეს არღვევდა მთელი ღამის განმავლობაში.
დემეტრე ძმას დაეძებდა უკვე ნერვიულობდა ყოველთვის რაღაც სისულელეს ჩადიოდა და ახლაც იგივეს ელოდა
-გამაგიჟებს ეს ბიჭი . რომ ვიპოვი მოვკლავ
-კაი შენ კიდე ალბატ ვიღაც ნაშა ააგდო და აკვნესებს ალბათ ნოტე- წინადადება არ დაასრულა ნოდომ რადგან სესილი მიუახლოვდათ
-ბიჭებო ჩემი გიჟი დაქალი ხომ არ გინახავთ?
-არა შეიძლება ვნახე მაგრამ იმ გიჟს დავე.. დავეძებ? მოიცა თიკუნაც არაა? მოვკლავ !
-რა ხდება დემეტრე არ იტყვი?
-ლუკაც გაქრა აბა თუ მიხვდები ახლა დაბოლილი, გალეშილი მთვრალი რას გააკეთებდა როცა იმ გოგოს ჩაიგდებდა ხელში რომელზეც ერთი წელია აფრენს
-კაი შე ჩემა ასე ხო არ გააფრენდა რამე არ მოწიოს ბავშვს
-ვისზე აფრენს თაკოზე? ჩემს თაკოზე?
-ხო შენს თაკოზე ვამბობ ღმერთო ოღონდ რამე სისულელეს არ გააკეთებდეს
-დამშვიდდი არ წაყვებოდა თაკო შენ კიდე არ იცნობ? ალბათ ვირაც ნაშა ააგდო უბრალოდ რა როდის იყო ბოლომდე დარჩენილიყო ეგ კი არა ხალხიც მიდის უკვე ორი საათია შე ჩემა
-მობილური სახლში დარჩა და დარეკვითაც ვერ დავურეკავ -სესილიმ მოირტყა თავში ხელი
-რა აზრი აქ რომ დავურეკო ერთი საათია ვრეკავ და არ იღებს სადღაც აქ დატოვებული
-წავედით რა ჯობს დავმშვიდდეთ გათენდება და გაირკვევა ყველაფერი
მარიამი და თორნიკე უკვე წასულები იყვნენ . ამიტომ სესილი დემეტრემ წაიყვანა მხოლოდ მაგიტომ თორე ისე კი არ უნდოდა მასთან ყოფნა
-დარჩი რა ჩემთან- მისი ხელი თავისაში მოიქცია და აკოცა
-სკოლა მაქ ხვალ
-გთხოვ პატარა ქალბატონო- ამჯერად მყევანზე გადავიდა ხელს მიუყვებოდა კოცნით
-რამდენჯერ უნდა გითხრა რომ არ შეიძლება ასე მოქმედება ადამიანზე
-სამაგიეროს გიხდი
-ვერ დავრჩები ცუდად ვარ და მინდა მარტო დავწვე და დავიძინო
-მე როდის არ მომიცია დაძინების საშუალება
-არა!
-კარგი ხო მიბრძანდი ვიქნები მთელი ღამე მარტო . ისე გითხარი ახალი მეზობელი რომ გადმოვიდა ჩემს გვერდით ბინაში ? ამ დილით დავინახე აივანზე იდგა მაისურის და ტრუსის ამარა საცვლებს ფენდა თოკზე . დარწმუნებული ვარ ის კოლექცია სხეულს უფრო დაუმშვენებს
-დაუმშვენებს და უმშვენებდეს მერე მე რა ან შენ რა მაგ შენს მეზობელს დიდი ხანია ბოიფრენდი ჰყავს ვინმე კოსტა აბაშიძე გაგიგია?
-მოიცა შენ რა გაიგე ვინ გადმოვიდა?
-შენი აზრით დავუშვებდი ჩემს ზე სიმპატიურ საქმროს ვიღაც ვნებიან ნაშასთან მხოლოდ ერთი კედელი აშორებდეს და სხვა არაფერი? ისე გავიცანი მშვენიერი გოგოა
-აბაშიძე აღარასდროს ახსენო კარგი? და რომ შეგხვდეს სადმე მის სასტავთან ერთად არც კი გამოელაპარაკო
-რატომ? ეგეთი სატანური გამომეტყველებაც კი არ აქვს უბრალოდ უცნაური ტიპია რაღაცნაირად ჯმუხი ჩანს
-სესილია მე ვიცნობ არაჩვეულებრივად არანაირი პრობლემა არ მაქ პირადად მასთან მაგრამ თორნიკეს და მიშოს აქვთ. ძალიან დიდი პრობლემა მაგის სასტავთან და ნუ გააბრაზებ შენს ძმას კარგი?
-მაგათ და ვინმესან პრობლემა ? ეგეთებიც არსებობენ?
-რა გავაკეთო ჭორები მოგიყვე?
-უიმე რა სიტყვაძუნწი ხარ რა წავედი მე და იცოდე კიდევ ერთხელ შეეცდები ჩემს გაბრაზებას და დიდი ხანია რომ მთხოვს სოსიკო წავყვები ვახშამზე
-ადგილზე მიეყინე !-მაჯაში წვდა და ქორივით დასცქეროდა ზემოდან - იმ ს... ლაპარაკი ხომ აგიკრძალე თუ მაინცადამაინც უნდა დავულეწო ყველა დარცენილი ძალი და გადავაყლაპო ის ენა რომ ვერ აჩერებს
-ნამდვილი სადისტი ხარ იცი?
-ვიცი ძალიან კარგად მაგრამ შენ არ იცი . აი ის ს.. კი მოდებაშ არაა მე რა შემიძლია მაგრამ კარგად გაიგებს
-ახლა რომ მიხვიდე და სცემო იმის გამო მე რაც გითხარი იცოდე გავგიჯდები . ისე ხომ მეზიზღება ბჭები რომ ჩხუბობენ გოგოს გამო მაგრამ ცემი ხუმრობის მერე რომ თითი დააკარო იმ ბიჭს გეფიცები არ დაგელაპარაკები
-ნუ მიყურებ ეგრე მბრძანებლურად
-შენ ნუ ყვირი და სისულელეებზე ნუ ფიქრობ ისე არ წავყვები არავის არსად როგორც შენ არ დაგინახავს ის გოგო საცვლებში და არ გაგიშიშვლებია თვალით - საყელოში წვდა და თავისკენ მიწია- ვერ ვიტან რომ მეჩხუბები ენერგიის გამოცლას ვგრძნობ და დამუხტვა მჭირდება- ტუჩებზე ჯერ ნაზად შეეხო შემდეგ უკბინა ქვედა ტუჩზე ბოლოს კი ვნებიანად კოცნიდნენ ერთმანეთს-წავედი ახლა იმედია ის გიჟები არ დახოცავენ ერთმანეთს
-არამგონია ლუკასთან თუა ჩხუბზე შეჩერდნენ მხოლოდ
-ხვალ გავიგებთ ყველაფერს და დაგელაპარაკები მე შენ - თვალები უბრიალა და როგორც იქნა გადავიდა მანქანიდან . სახლში შეკუსკუსდა წვენი მიირთვა ერთი ფილა შოკოლადი აიღო და საძინებელში ავიდა. ტუმბოზე დადო შოკოლადი და ჭიქა თვითონ კი სააბაზანოში შევიდა რომ არ ებანავა მოკვდებოდამიუხედავად იმისა რომ ღამის სამი საათი იყო თუ დილის უკვე . მშვენიერი განწყობა უფრო ამაღლებული გაუხდა შხაპის მიღების შემდეგ პირსახოცი შემოიხვია რომელიც საჯდომს ძვლივს უფარავდა , თმა იქვე გაიშრო და გარეთ გატანტალდა . ღიღინით მივიდა კარადასთან საცვლები და პენუარი აიღო , შემდეგ კი სარკის წინ მდგომ სკამზე დადო თავად ერთ მხარეს ჩამოჯდა ლოსიონი აიღო და წასმა დაიწყო
-აბა თუ ამოიღებ ახლა ხმას და იტყვი რომ აქ ხარ და არ გავშიშვლდე- თან ისმევდა და თავიც არ აუწევია ისე თქვა სრული სერიოზულობით
-ვიფიქრე ვერ მიგრძნოთქო და ლამის განცვიფრება მოახდინე ჩემი -ბნელი კუთხიდან გამობრძანდა ბატონი საცვლები და პენუარი აიღო ტყავის გრძელს სკამზე დაჯდა სესილის უკან და მუხლზე დაიწყო ის ყველაფერი -საინტერესო საცვლები გაქ -თითზე ჩამოიცვა ტრუსი და სერიოზული გამომეტყველება არ დაუკარგავს.
-სულ გახვედი თავს დევდარიანო იცი?- სესილიმ გაიცინა და განაგრძო ლოსიონის წასმა
-ცოტა ხნით გაგრძელებ კიდე ლოსიონის წასმას და შენც გაგიყვან ამ სამყაროდან
-ხმამაღალი განცხადებაა იცი?
-პასუხისმგებელი ვარ თითოეულ ჩემს სიტყვაზე
-ამაღამ აქ აპირებ დარჩენას?
-მიშოსგან ნებართვა მაქ
-ვაუჩერი მიიღე უფასო თუ რა ხდება ეგ ერთხელ გითხრა დარჩი ჯანდაბას თუ კვდები სურვილითო
-ისეთი მწარე ხარ ანაზე რომ იკბინო მოკვდები
-კარგი ხო ფრთხილად ვიქნები არ გაგიმეტებ სასიკვდილოდ და არ გიკბენ - მისკენ მიიწია და ტუჩებზე შეეხო თან მუხლზე დადებული ნივთები გამოართვა და თეძოს რხევით გავიდა სააბაზანოში. მალე გამოვიდა და კართან დახვდა ბატონი დემეტრე რომელმაც წამში აიკრა სხეულზე და კოცნით მიიყვანა საწოლამდე
-დემეტრე გეყოფა ..- ძლივს ამოთქვა ორი სიტყვა და ზემოდან მოექცა მუხლები თეძოზე მოუჭირა და ხელებით მკერდზე დაეყრდნო . ზემოდან დაჰყურებდა მხოლოდ მოკლე პენუარი ეცვა რომელშიც მკერდის საკმაოდ დიდი ნაწილი უჩანდა და ისიც აკეცილი იყო ბოლომდე და საჯდომს დემეტრეს ტორები იყო დაპატრონებული .“ოკუპირებულ ბურთებს“ ვინ დაეძებდა ისე იყო მასში ჰორმონები ათუხთუხებული სულ ცოტაც და აქვე ყიფიანების სახლში დაკარგავდა ქალიშვილობას . სიტყვა არ დაუძრავს არც კი შეტოკებულა დევდარიანი მხოლოდ უყურებდა ჭინკებათამაშებული თვალებით . ლურჯი თვალები უფრო გამუქებოდა და ჭკუას უკარგავდა სესილიას . რომ მიხვდა თავად არ შეეძლო გაჩერება მაისურს დასწვდა და წამში მოაშორა მამაკაცის სხეულს- ჯანდაბა ... სიგიჟემდე მინდიხარ- თქვა და ყელიდან პრესამდე გაკვალა ტუჩებით გზა, დევდარიანის კანი საპასუხოდ რეაგირებდა , მთელი ორგანიზმი უხურდა და სესილიასაც წვავდა, ცხელ ხელისგულებს გრძნობდა შიშველ ხერხემალზე შემდეგ ისევ საჯდომზე, ფეხებზე და სუნთქვა ეკვროდა იცოდა რომ გაჩერდებოდა დემეტრე მაგრამ თავად ეარებოდა საკუთარ თავში ეჭვი . სურვილი ჰქონდა ბოლომდე შეეგრძნო მისი სხეულის სითბო და ჩაეხშო მოზღვავებული ვნება. დემეტრე გრძნობდა რომ სულ ცოტაც და თავს ვეღარ გააკონტროლებდა ეს პატარა არსება ჭკუიდან შლიდა და ყველაფერს ავიწყებდა . მხრებში წვდა და გააჩერა ღმერთო როგორ უჭირდა ახლა ამის გაკეთება
-გეყოფა გთხოვ თორემ ჩემი მოთმინება ქრება - ისედაც ბოხი ხმა უფრო დაბოხებოდა და მთლიანად ვნებას დაეფარა - აქ არ შეიძლება არასწორია ... უპატივცემულობაა..-საწოლზე გადააწვინა და ყელს უკოცნიდა ასე ერთბაშად შეშვება არ შეეძლო . მიზეზებს თვლიდა რის გამოც უნდა გაცერებულიყო და ისევ ეფერებოდა -ჯანდაბა მგონია რომ მოვკვდები ახლა თუ არ შეგიგრძენი- უცებ გადააბრუნა და ზურგიდან აეკრო ისე მაგრად მოხვია ხელი ძვლების ხმა ესმოდა. მის თმაში ჩარგო სახე და კონცენტრაციის სხვა რამეზე გადატანა სურდა მაგრამ როგორ შეიძლებოდა ასეთი წუთების შემდეგ სხვა რამეზე ეფიქრა- ხომ გითხარი ჩემთან წამოდი-მეთქი - კანზე გაუსვა ცხვირი და ელექტრონების ნაკადი რომლითაც სესილი იყო დამუხტული თავადაც იგრძნო. -და მაისამდე მოთმენას ვინ აპირებდა მე?
-არაფერიც ივნისამდე ცოლად არ მოგყვები და შენ ტრადიციებისამებრ ქალიშვილი თუ გინდა შემირთო ჯობია თავი მოიკლა და მეც გამიყოლო- ბალიშში ჩარგო სახე და დაიყმუვლა რასაც ქვია . რამდენიმე წამშ ორივე იცინოდა . სასაცილო იყო მათი მდგომარეობა აბა რა იყო. ბოლოს ცრემლებს იმშრალებდნენ , რული არ ეკარებოდათ ამიტომ სესილი მის გულზე მოკალათდდა და ნახაზების გაკეთება დაიწყო
-მეტყვი ლუკას და თაკოს ამბავს?
-შენ რატომ არ მითხარი თაკოს თუ უყვარდა ჩემი გიჟი?
-შენ უფრო მეტი დამიმალე - ტუცები გაბუსხა და ისევ დაუყვა პრესს საჩვენებელი თითით
-სესილია გეყოს!- ხელი დაუკავა და აკოცა- ხელი არ აამოძრაო თორე პასუხს არ ვაგებ
-ნუ აგებ მერე ეგ მინდა მეც
-ესეიგი გინდა . და შიშისგან რომ ცახცახებდა ის გოგო ვინ იყო რომ გალურჯდა და ცეცხლი ეკიდა თან
-ნუ დამცინი - მობუზულმა ჩამალა სახე მის ყელში
-ჩემი პატარა სულელი ბავშვი ხარ შენ .. მარტო ჩემი - ლოყაზე ცხვირის წვერი გაუსვა და მერე აკოცა ისე ტკბილად რომ ერთი კოცნა ათასს უდრიდა
-მაინც არ მომიყევი
-ლუკასგან რომ გაიგებს ერთ დღეს ყველაფერს შენი თაკუნა ის მოგიყვება თვითონ და რატომ წაგართვათ გოგოებს საჭორაო თემა?
-ცუდი ხარ- ტუჩები გაბუსხა და ყელში უკბინა
-არ დამაწითლო ახლა ხვალ შეხვედრა მაქ
-ძალიან კარგი ქალები იქნებიან და გაიგებენ რომ დაკავებული ვარ
-დარჩა კიდე ჩემს გარემოცვაში ქალი ვისაც შენ არ იცნობ, ვინც არ გააგიჟე და საერთოდ ვინმე მიყურებს კიდევ შენს გარდა?
-დიდი ბოდიშ ბატონო დემეტრე რომ დაგიფრთხე ბოზ.. რა გეშველება ახლა შენ კი არ გეყოლებიან ბლომად
-არავინ არ მყავს მე ერთი ჩამოუყალიბებელი ბავშის გარდა რომელიც ჩემს ვნებებზე ისე თამაშობს როგორც ვერც ერთმა ქალმა მოახერხა მთელი 26 წლის მანძილზე
.....
დილით თავის ტკივილმა გამოაღვიძა იცოდა რომ აუცილებლად შიშველი ქალი ეყოლებოდა გვერდით ამიტომ ხელი მეორე მხარეს გაასრიალა და ქალის სხეულსაც შეეხო ნეტარად აასრიალა გლუვ კანზე თითები და მრგვალ თეძოზე ისე მოუჭირა ანაბეჭდები დატოვა . ანაბეჭდების დატოვებამ ტკივილი გამოიწვია, ტკივილმა გათიშული , ვნებიანი ღამისგან გადაღლილი სხეულის გამოფხიზლება და აზრზე მოსვლა დაიწყო გვერდით მძოლიარე გოგონამ , არა უკვე ქალმა ნუ ფიზიკური მდგომარეობიდან გამომდინარე თუ ვიმსჯელებთ მხოლოდ .( მოკლედ გავილექსე რა )ესეიგი სად ვიყავიი? აა ხო მოკლედ რომ მოუთათუნა ხელი შიშველ ქალს ავტომატურად ვნება აღეძრა დილით სექ... უკეთესი გამოსაფხიზლებელი საშუალება არ ეხელეწიფებოდა უმცროს დევდარიანს ამიტომ ერთი ხელის მოძრაობით დაატრიალა ეს შიშველი ქალბატონი და ზედ სხეულზე მოიქცია მეორე ხელიც მოხვია . თვალები ორივემ ერთად გაახილა და ჰოპ რას ხედავენ ლუკა დევდარიანი სრულიად შიშველი მოქცეულა თინა კანკავას ქვემოთ რომელიც მთელი თავის ავლადიდებებით იყო გამომზიურებული და მოკლე თმა არ გამოადგა მკერდიც მოშიშვლებული ჰქონდა . მოკლე დამათ ამდენი არ უფიქრიათ ეს მე ვფიქრობ თორე ამათ იწივლეს და იღრიალეს თაკო საწოლის ერთ მხარეს აღმოჩნდა ზეწარ შემოხვეული ლუკა მეორე მხარეს . გოგო გაფითრდა, ფერები ეცვალა , მოკვდა და ისევ გაცოცხლდა მერ იესევ იფიქრა რა მინდა ცოცხალს ამ სულელური საქციელის შემდეგ, ამის ყბაში ჩავვარდიო, ნეტა მარტო ყბაში ჩავვარდნოდიო და ისევ ინატრა მიწის გასკდომა და ღრმად ჩაფლა. სახეზე ხელები აიფარა და რომ მიხვდა არაფერი ეჩვენებოდა ცრემლები წამოუვიდა იმდენი ალბათ გუბე დადგებოდა
-ამის დ.. შ... ასე როგორ გავითიშე- როცა ყველაფერი გაახსენდა იქვე მდგომი სანათი გააქანა კედლისკენ და დალეწა . სწრაფად ამოიცვა შარვალი და სახეზე ნერვიულად ჩამოისვა ხელი, მერე თმაზე გადაისვა და თაკოს რომ შეხედა საწოლის კუთხეში მობუზულს , მუხლები მკერდამდე ჰქონდა ატანილი ხელები მოხვეული და თავი შიგ ჩარგული, მთელი სხეული უთრთოდა და ცახცახებდა . გული გაუჩერდა, სუნთქვა შეეკრა და თავი შესძულდა, არაკაცად იგრძნო თავი ქალი ასეთ დღეში რომ ჩააგდო თან საყვარელი ქალი რომელმაც სულ გადარია , რომელსაც არაფერს აგრძნობიებდა და ახლა ასე სულელურად გააფუჭა ყველაფერი . საწოლზე აფოფხდა მასთან ძალიან ახლოს მიიწია და მოახვია როცა ისევ იგრძნო მისი კანის შეხება ისევ დაუდგა წინა ღამინდელი კადრები თვალწინ და მიხვდა რომ გოგოც იგივეს გრძნობდა მაგრამ ამაზე ფიქრის საშუალება არ ჰქონდა . პირველი რაც მოადგა პირზე ის უთხრა
-მაპატიე გთხოვ ... ვიცი არაკაცი ვარ და გეზიზღები რადგან გგონია რომ ერთი ღამის გასართობად გამოგიყენე მას შემდეგ რაც გეჩხუბე . მაპატიე გთხოვ რასაც გინდა იმას გავაკეთებ ოღონდ ..
-ისე ნუ ლაპარაკობ თითქოს მე არაფერში ვიყო დამნაშავე . მეტიც ყველაზე დიდი დამნაშავე მე ვარ და ვიმკი კიდეც - ჩამწყდარი ხმით თქვა ცრემლები მუშტით შეიმშრალა მკერდზე მიიკრა ზეწარი და ფრთხილად წამოდგა. იატაკზე როცა დადო შიშველი ფეხები სიცივემ სხეულში დაუარა , აქამდე ტკივილს ვერ აღიქვამდა რადგან გონება სხვა რამეზე იყო ორიენტირებული მაგრამ როცა წამოდგა ერთიანად იგრძნო ყველაფერი, ეგონა კუნთები ამოაცალეს, მყესები დაუგლიჯეს, ძვლები კი დაუმსხვრიეს და ახლა აღარ შეეძლო სხეულის მოძრაობაში მოყვანა. წონასწორობის უნარიც დარღვეული ჰქონდა აშკარად თავი მაღლა რომ ასწია ოთახი ბრუნავდა აშკარად მაგრამ მხოლოდ წამით შეჩერდა და გზა განაგრძო სააბაზანოსკენ როგორღაც გონს რომ მოსულიყო , მაგრამ ვერ გათვალა ფიზიკური სისუსტე და ისე ძლიერად შებარბაცდა წაიქცეოდა ლუკას რომ არ დაეჭირა , თავიდანვე მიხვდა რომ ცუდად იყო და გვერდით დაუდგა ასე რომ მოახერხა მისი დაჭერა. თაკოს სუნთქვა შეეკრა როცა მისი ხელებისგან წამოსული სითბო იგრძNო
-კარგად ხარ? ხმა ამოიღე თაკუნა
-ხელი გამიშვი კარგი? -ისე ცივად უთხრა ლუკამ მაშინვე მოაშორა ხელი და გული უარესად დაუმძიმდა . თაკოს თვალი გააყოლა რამდენჯერმე უნდოდა ხელი შეეშველებინა მაგრამ თავი შეიკავა . როცა კარი გააღო და სააბაზანოში შევიდა ლუკა მოწყვეტით დაეცა საწოლზე . პირველად ცხოვრებაში მართლა არ იცოდა როგორ გამოესწორებინა საქციელი დროს ვერავინ დააბრუნებდა უკან მაგრამ სხვა რამეზე დარდობდა, ეშინოდა რომ თაკო შეიძულებდა და ეს ფაქტი აგიჟებდა , თორემ ამ გოგოს დევდარიანის გარდა ვერავინ შეეხებოდა მაინც და მნიშვნელობა იმდენად არ ჰქონდა როდის მოხდებოდა „სისხლის ღვრა“ . ისედაც არ აქცევდა ლუკა მაგ ამბავს ყურადრებას მაგრამ ისე როგოც მოხდა საშინელება იყო თან მათი ურთიერთობა ისე იყო იმ დროს ჭკუიდან გადასვლა შეიძლებოდა.
თათამ ცხელი წყალი მოუშვა ზეწარი მეთლახზე დააგდო და დუშის ქვეშ დადგა, თვალებდახუჭული იდგა გაუნძრევლად და ცხელ წვეთებ შეიგრძნობდა როგორ ეცემოდა სხეულზე. ტკივილი გაუყუჩდა როგორც იქნა შეწყვიტა წყლის ქვეშ დგომა და სარკის წინ დადგა სიმწრისგან გაეცინა როცა თითების ანაბეჭდები დაინახა თეძოზე , ბარძაყებზე , ჩაწითლებული ყელი, დასიებული და დაკბენლი ტუჩები რომელზეც თიტქოს ახლაც გრძნობდა ლუკას ბაგეების სიმხურვალეს . თვალები მინაბა და ხელი შეახო ტუჩებს შემდეგ ყელზე ჩამოჰყვა თითებით და გაიხსენა როგორ ეხებოდა წუხელ დევდარიანის თითები , ტუჩები და ესიამოვნა , ისევ მოუნდა იგივე გაემეორებინა , როცა გაიაზრა რა გაიფიქრა შერცხვა ლოყები აუწითლდა , ალბატ ასე არ იქნებოდა სიმართლე რომ სცოდნოდა , რომ გაეგო ლუკას გრძნობის შესახებ . ახლა იდგა და ფიქრობდა რა იქნებოდა ამის შემდეგ , ასე ყველაფერს ხომ ვერ დაივიწყებდა და ისე ხომ ვერ გააგრძელებდა ცხოვრებას თიტქოს არაფერი მომხდარა, ეს ურთულესი იქნებოდა მაგრამ სხვა გამოსავალს ვერ ხედავდა. პირველად უწევდა ცხოვრებაში სერიოზული პრობლემის წინაშე დადგომა, სრულიად მარტოს ყველას რჩევის გარეშე არც სესო ჰყავდა რომელიც სულ უჩიჩინებდა რაღაცას გაახსენდა მისი სიტყვები „ერთხელაც დადგები ყველაზე დიდი პრობლემის წინაშე და მე არ გეყოლები“ . იცოდა ლუკა როგორი იყო და გადაწყვეტილებაც მარტივად მიიღო , იქვე საკიდიდან დევდარიანის მაისური აიღო და შიშველ სხეულზე გადაიცვა იმხელა იყო ამ ციცქნა გოგოს ლამის კაბასავით ჰქონდა .
-კარგად ხარ?- ლუკამ დაუკაკუნა კარზე და ისევ აუჩქროლდა ძვლივს დამშვიდებული არსება. ვერაფერი თქვა უბრალოდ კარი გამოაღო და ცხვირით შეასკდა ლუკას მკერდს რადგან კართან იდგა ვაჟბატონი . კიდევ ეს უნდოდა ამათ? ძვლივს დაიხია უკან ლუკამ და გამოსვლის საშუალება მისცა -ცუდად ხომ არ ხარ თუ გინდა გამაყუჩებელს მოგიტან ან რამე სხვას
-არ მინდა - მშვიდად უთხრა იატაკზე დაყრილ სამოსში თავისი საცვლები ამოიცნო და მათი მიმართულებით წავიდა . ზურგით იდგა ტრუსი ამოიცვა და იქვე გადაიძრო მაისური ლუკამ მისი ანაბეჭდები ამოიცნო და თვალები გაუშეშდა . ისე აღმოჩნდა მის ზურგს უკან ვერც კი გააცნობიერა, თითები ნაზად ჩამოაყოლა სხეულს რომელსაც მხოლოდ საცვლები ფარავდა და ჩალურჯებულ ადგილად მოეფერა ისე თითქოს მალამოს უსმევდა სასწაულოქმედს. გრძნობდა დაბუსუსებულ კანს თითის ბალიშზე და სიამოვნება ეძალებოდა
-მაპატიე არ ვიცოდი .. რომ მცოდნოდა
-რომ გცოდნოდა, ფხიზელი რომ ყოფილიყავი, მეც რომ არ დამელია იმდენი რაღაცაზე გაბრაზებულს შემდეგ სისულელეზე არ აგიყოლიებდი არც აქ მომიყვანდი და არც არაფერი მოხდებოდა , მაგრამ ფაქტი ფაქტად რჩება ძალიანაც რომ მინდოდეს მაინც ვერ შევცვლით ამიტომ ჯობს უბრალოდ აქ დარჩეს რაც მოხდა მხოლოდ ჩვენ ორს შორის და გავაგრძელოთ ჩვენ ჩვენი ცხოვრება ისე როგორც მანამ გავაკეთებდით -ეს სიტყვები იმდენად უემოციოთ თქვა ოსკარს მიიღებდა საუკეთესოდ დაფარული გრძNობისთვის . ლუკა უსმენდა და ყურებს ვერ უჯერებდა არადა სულ სხვა რამის თქმას აპირებდა
-მეე.... მე მინდოდა მეთქვა რომ დაველაპარაკებოდი ბექას და შენს ხელს ოფიციალურად ვთხოვდი - ჩამწყდარი ხმით თქვა
-დაუჯერებელია ... შენ რა ქალიშვილი არასდროს გაგ.... მე შენ ყოველმხრივ გამოცდილი ბიჭი მეგონე.. შევცდი- ირგვლივ იხედებოდა კაბა რომ ეპოვა ფეხსაცმელიც არ ჩანდა მაგრამ ახსოვდა რომ ჯერ კიდევ ქვემოთ გაიხადა და მერე ჩაიცმევდა - კაბა ქვემოთ გამხადე თუ აქაა სადმე და მე ვერ ვხედავ
-შენ გოგო ნორმალური ხარ საერთოდ?- ბოლოს რომ გაუწყდა მოთმინების ძაფი მაჯაში წვდა და კედელს მაიხეთქა- რა კაბა .. რა კაბა მიპასუხე ამის დ.. შ... გაგლეჯილმა მთვრალმა ქალწულობა ჩააბარე 17 წლის ასაკში ბიჭს, რომელიც დაბოლილი და გახეული მთვრალი იყო და თან ყველაზე უარესი ბიჭს რომელსაც დანახვის წამიდან ვერ იტან ერთხელ არ დალაპარაკებიხარ რომ არ დაგეგესლა და ახლა მეუბნები რომ თურმე ქალიშვილი არ გა.. შენი აზრით ყველას ცოლად შერთვაზე ვფიქრობ? მიპასუხე ! ხმა ამოიღე თუ მართლა ასე გკიდია წუხანდელი ახლა რატომ არ ხარ მაღალ ფეხზე როგორ გჩვევია და რატო არ მეუბნები არაფერს რატომ ვუყურებ შენს თვალებში სირცხვილს, შიშს , ტკივილს და აქედან აორთქლების სურვილს მიპასუხე !
-რა გინდა რომ გიპასუხო რა ! ის რომ მთვრალმა ის გავაკეთე რასაც ფხიზელი ვერ გავბედავდი , ის რომ როცა ჩამავლე ხელი და გადმომატრიე მანქანიდან სულ მეკიდა თუნდაც უფსკრულში გადაგეჩეხე? თუ ის რომ შენი ერთი შეხედა გულს მიჩერებს და წუხელ საერთოდ არაფერზე ვიფიქრე რაც საჭიროა იმას გეუბნები მთვრალი ვიყავი არ ვიცოდი რას ვაკეთებდი და შენ ხო საერთოდ გეკიდა ვისთან ჩაიცხობდი ვნებას . რა არ გაკმაყოფილებს ჩემს პასუხში მითხარი ! თუ მაინცადამაინც ის უნდა გითხრა რომ ყველა სიკეთესთან ერთად ამ ენაჭარტალა ბავშვს თავდავიწყებით უყვარხარ და ახლა ,როცა ვიცი რომ შენი გავხდი, მხოლოდ რამდენიმე საათი გაგრძელდა ყველაფერი და მე სამუდამოდ დამრჩება შენ კი აქედან გასულს დაგავიწყდება ისევ მე თუ არ გაგეჩხირები თვალში და გამოგიყვან წყობიდან საერთოდ არ გემახსოვრება ჩემი არსებობა ! რომ გითხრა იმას კი არ ვნანობ რომ შენთან სე.. მქონდა მხოლოდ ის მტკენს გულს რომ იმის ერთი ნაწილითაც არ გიყვარვარ როგორც მე -ერთიანად ამოაფრქვია ყველაფერი და თან ცრემლები სდიოდა მწვანე თვალებიდან რომელიც უკვე ჭაობს გავდა სიმუქით . ლუკა კი იდგა ისევ იგივე პოზაში კედელზე ხელებ მიყრდნობილი და ყველაფერი სიზმარი ეგონა , მოჩვენება რომელიც გაქრებოდა, სიტყვები რომლებიც უბრალო ფანტაზიის ნაყოფი იყო მაგრამ შანსს ვერ დაკარგავდა ამ სიზმრიდან ისე ვერ გამოვიდოდა ეს რომ არ გაეკეთებია . ხელი სწრაფად მოშვია შიშელ წელზე გოგოს და ტუჩებზე დააკვდა, ერთი ხელით თავს უჭერდა და კოცნიდა მთელი სულით და გულით . ბოლოს მოშორდა ბაგეებს თორემ ისევ ისე ახლოს იყო , გახშირებულ სუნტქვას აფრქვევდა გოგოს სახეზე და მის დაბნეულ მზერაში იძირებოდა
-პრობლემა მოგვარებულია ჩემო თინა რადგან სატკივარიც აღარ გქონია იმას თუ არ დარდობ რომ დღეიდან მხოლოდ ჩემი საკუთრება ხარ და დევდარიანის გოგო გქვია , ამ ტიტულს ატარებ ბოლო ამოსუნთქვამდე და შემდეგ თუ ჯოჯოხეთში არ მოვხვდი და შენ როგორც ანგელოზმა ჩემი სული გადაარჩინე იქ ზემოთაც ჩემი გოგო იქნები რადგან უბრალოდ კი არ მიყვარხარ შენით შეპყრობილი ვარ სულ პირველად რომ დაგინახე როგორ ცეკვავდი შენი მამიკოს ბარში დაქალების წინ რადგან გეგონა მხოლოდ გოგოები იყავით და რაღაცაზე გულიანად კისკისებდი. ვიდექი კარში გაჩხერილი და თითოეულ შენს მოძრაობას ვიბეჭდავდი გონებაში რომ არასდროს ამომშლოდა. მას მერე შენს ლანდად ვიქეცი და იმათ მტრად ვისაც შენთან კავშირი სურდა .როგორც იქნა სასწაული მოხდა ტუზი დამეცა და სესილიას წყალობით გაგიცანი მეტიც შენთან უფრო ახლოს ტრიალის საშუალება მქონდა და სამყარო ჩემი მეგონა. ჰოპ გადავწყვიტე თბილად მოვექცევი ნელ-ნელა შევაყვარებ თავს-მეთქი და ეგრევე მომშხამე . მერე მე ხო იხტიბარს არ გავიტეხდი და ასე შემიტყუე ამ სულელურ თამაშში და საერთოდ ყველაფერი შენ გამო მოხდა რა ჯანდაბად გადამეკიდე ჯერ 22 წლის ვარ ახლა მინდოდა მე გულავი შენ კიდე ისე გამომაშტერე ხანდახან ვაფშე ვერ აღვიქვავდი ქალი თუ არსებობდა დედამიწაზე შენს გარდა - უკვე სახეს უკოცნიდა ერთ ადგილას მიყინულ გოგოს და ჩურჩულებდა- შენი თავი ღმერთმა გამომიგზავნა და გამორიცხულია რომ დაგკარგო - ტუჩებზე ისე ნაზად შეეხო თაკომ მართლა განუტევა სული. ლუკამ ჩაიხუტა და ყელში აკოცა . ისე იყო ძალაგამოცლილი მხოლოდ ბიჭის ხელები იჭერდნენ. დევდარიანი გრძნობდა მის მდგომარეობას ამიტომ ხელში აიყვანა და ძალიან ნელა დააწვინა საწოლზე ისედაც არეული ზეწარი სულ მოიფრიალა იქედან და საბანზე გადასვა . კარადიდან ახალი ზეწარი გამოიღო გადააფარა და ამჯერად ნორმალურად დაწვა თაკო. რომელიც თვალებმინაბული უყურებდა მის თითოეულ მოძრაობას . ელვისისწრაფით მიალაგა ყველაფერი ოთახში
-შენი მობილური სადაა?
-ალბათ მანქანაშია ჩანთა იქ დავტოვე
-კარგი მოვალ მე მალე არ ადგე იცოდე - შუბლზე აკოცა და გავარდა. თაკომ თვალები დახუჭა და ბალიში ჩაიხუტა . ლუკამ ბექას მიწერა თაკოს მობილურით ორი დღით სახლში არ ვიქნები აგარაკზე ვართ გოგოებიო შემდეგ სესილის დაურეკა . არც მოუსმინა პირდაპირ უთხრა რომ თუ რამე თაკო მასთან ერთად იყო აგარაკზე და ორივე კარგად იყვნენ . შემდეგ დემეტრეს დაურეკა მას უფრო დიდი პატივი დასდო და უთხრა ერთად ვართ მე და თაკო მშვიდობაა და ორ დღეშ ჩამოვალ ყველაფერს გეტყვიო. რა თქმა უნდა აღარაფერი უთქვამს უფროს დევდარიანს წარმატება უსურვა და გაუთიშა. კიდევ კარგი ლუკა ბოლო დღეები ამ სახლში იყო და პროდუქტზე და ტანსაცმელზე გასვლა არ სჭირდებოდა . სწრაფად მოამზადა საუზმე რადგან თავადაც ძალიან შიოდა, ლანგარზე დააწყო ყველაფერი და საძინებელში შევიდა
-თინა გაიღვიძე ჭამე ენერგია გჭირდება და მერე ერთად დავიძინოთ- შესვლისთანავე დასჭექა
-შენ ისევ აქ ხარ? არ დამესიზმრა?- თავი არ აუწევია ბალიშიდან ისე თქვა და შემდეგ რომ დაინახა ლანგრით ხელში წელს ზემოთ შიშველი თმაარეული მომღიმარი ლუკა თავადაც გაეცინა - წუხელ ვერ მომკალი და ახლა უნდა მომწამლო?
-მოვედით შხამის ნთხევის ხასიათზეო? - საწოლზე აცოცდა გვერდით მიუწვა და მუცელზე დაიდო ლანგარი. - ამ პატარა ბავშვს ამდენი შხამი როგორ გაქ მიკვირს
-ზებუნებრივი ნიჭია ერთეულების ხვედრია - მისკენ მიჩოჩდა და მხარზე თავი დაადო და ბეკონის ნაჭერი ყბისკენ გააქანა- ვის ოჯახშიც შენ შეხვალ რა - ჭამდა და იღიმოდა. ლუკა ხმას არ იღებდა ნაყრდებოდა და უყურებდა ტიკტიკა ქალბატონს. შემდეგ გვერდით გადადო ყველაფერი და თაკოს ტუჩებს დაეწაფა .

.........
მარიამმა ქუთაისში წასვლა გადაწყვიტა მაო და ირაკლი მიდიოდნენ და იფიქრა მეც ვნახავ ბებიას და ბაბუასო. მათი ქორწინებიდან 50 წელი იყო გასული და როგორც ყოველთვის ახლაც აღნიშNავდნენ . მთელი სანათესაო და სამეზობლო იყო შეკრებილი. პირველად ნახეს შვილთაშვილი მოხუცებმა და სიხარულისგან ცას ეწივნენ. მერე იმერელი ხალხის ლოცვა და მოფერება ხომ საერთოდ სასწაულია მაგრამ მოხუცების განსაკუთრებით.
-ჩემი საამაყო გოგო შენ გეხუტუნოს ბებო ჩემი ლამაზი ასე უნდა ბებია დაკარგვა? ეს სულელი ბიჭი მოდიოდა უფრო ხშირად და შენ თლა დაგვივიწყე მოხუცები - ნაზიკო ბებო სიბერისგან დანაოჭებულ თითებს უსმევდა შილიშვილს სახეზე და კოცნიდა. ძალიან ლამაზი ქალი იყო ქალბატონი ნაზიბროლა საშუალო სიმაღლის ოდნავ პუტკუნა ლამაზი სახის ნაკვთებისთვის დროს ვერაფერი დაეკლო , გული კი მუდამ თბილი და სიყვარულით სავსე ჰქონდა . მარიამი ბედნიერი იყო იქ ყოფნით რადგან ძალიან უყვარდა მათთან ყოფნა. მართალია ერთი დღით რჩებოდა მაგრამ ესეც საკმარისი იყო. როგორც მოგეხსენებათ ქუთაისელი ქალებიც ყველა დანარცენის მსგავსად ჭორაობის ზენიტში არიან და განიხილავდნენ მაიას ოჯახისწევრებს აღტაცებით უყურებდნენ პატარა ყიფიანს , რძალი ძალიან მოეწონათ კი ჰყავდათ ნანახი მანამდეც მაგრამ რძალის ამპლუაში სხვა თვალით შეხედეს, მარიამი ხომ ყველას მოსწონდა ერთ- ორს მისი დედამთილობის სურვილიც კლავდა , მაგრამ თავის დროზე გააჩერა ნაზიკომ ჩემი გოგო ჯერ არ აპირებს საერთოდ გათხოვებას და მერე მეორე ასე მაშვლობით გასათხოვარი ქალი სად მყავს მე , ენაცვალოს ბებია ქალი უნდა დადგეს ჯერ ქვეყანაზე და მერეც ქე მეესტრება ყომფერსო .
სესილია დიდი თხოვნის და დარწმუნების შემდეგ რომ არ იქნებოდა რობლემა მისი იქ ჩასვლა წავიდა . მორცხვად იდგა გაყუჩული თავისთვის და უყურებდა მოხუცების შეხვედრას შვილიშვილებთან . როცა მორჩნენ ერთმანეთის მოკითხვას ნაზიკომ მაიას შეხედა
-არ წამოიყვანეთ ის ბოვში მაინც ხომ? რა ქინება რომ მანახოთ მეც რომ იძახით მარიამის ბავშობააო სიძე რატო არ წამოიყვანე
-წამოვიყვანე სიდედრო აქაა ჩემი სესილია - ირაკლიმ ხელი მოხვია შილს და თავზე აკოცა
-დედა მართლა რაფრა გავხარ ბებია ჩემს გოგოს. მალადეც სიძე მაგარი ყოფილხარ ბოვშების გამომგვანებაში - უცებ მიაყარა და მოეხვია სესის - კეთილი იყო ბებია შენი ფეხი ამ ოჯახში რავარც შენი სახლი ისე იგულე და ჩამოი ხოლმე რომ დეიხვარტები იმ თბილისში . ქეთოს უყვარდა ჩემი ხაჭაპურები თბილისში მოდიოდა ხოლმე ჩვენთან - ცრემლჩამდგარი თვალები მიანათა გოგოს რომ მიხდვა სევდა შემოიტანა ისევ განაგრძო მხიარულად-ბებია ხასიათითაც ჩემ გოგოს გავხარ თუ ტკბილი ხარ პატარა
-მგავს ბებო ძალიან მგავს - მარიამი მოეხვია სესილის გვერდიდან და ლოყაზე აკოცა.
სუფრა ეზოში გაიშალა და არ აკლდა ჩიტის რძე როგორც იტყვიან. ღვინო მერაბი ბაბუას ნახელავი იყო და იწონებდა თავს. ამდენი წლის შემდეგ სიძე სიმამრს კარგი ურთიერთობა ჰქონდათ. უკვე სიცილით იხსენებდნენ მათი დაოჯახების ამბავს . შუა ქეიფის დროს გაიღო ჭიშკარი და შემოვიდა ქალბატონი ნუციკო ხელში სასაჩუქრე ყუთი ეჭირა მისი დები და მშობლები უკვე მაგიდასთან ისხდნენ
-გილოცაავთ ჩემო საყვარლებოო კიდევ ხუთი ამდენისთვის გაეძლოს თქვენს სიყვარულს - მოხუცებთან მივიდა პირველად და ორივეს აკოცა
-ჩემი ცქრიალა გოგო მოსულა. სად დეიკარგე ბებია ამდენ ხანს მეთქვი ახლა მოვა ახლა მოვათქვა და მერე დედაშენმა რას ელოდები მაგას ღმერთმა იცის სად გავარდა ახლაო- ქალმა დაუყვავა და ხელები დაუკოცნა გოგოს
- საჩუქარს ვამზადებინებდი და დიდი დრო დასჭირდა ახლავე გახსენით მაინტერესებს თქვენი რეაქცის - ყუთი გაუწოდა და დაელოდა . საჩუქარს ნაზის და მერაბის ერთად განვლილი წლების ამსახველი ჰოტოკოლაჟი წარმოადგენდა. ამ გადარეულ ბავშვს უპოვია სურათები მერე დაუბეჭდავს თავიდან და ერთად შეუკრავს . ახლა მოხუცები იდგნენ და მთელ განვლილ ცხოვრებას უყურებდნენ ჯერ ქორწილის შავ თეთრი ფოტო იყო , შემდეგ მაიკო ეჭირათ ხელში ძალიან პატარა , რამდენიმე მაიკოსთან ერთად იყო , უკვე სიძე შეემატა ფოტოებს , შემდეგ პატარა მარიამი და მიშიკო , უკვე ფერადი ფოტოები იყო კვლავ შვილიშვილებთან ერთად გადაღებული, ისევ შილთან და სიძესთან , ერთში მტელი ოჯახი იყვნენ ერთშიც თავად ნუციკოსთან ერთად რომელიც წინა დღეს გადაიღო მოხუცებს ეუბნებოდა სელფი ხომ უნდა გქონდეთ გადაღებულიო და აიყოლია ისინიც. ქალს ცრემლები წამოუვიდა სიბერისგან დანაოჭებული ღაწვები გაიარა მლაშე სითხემ თაფლისფერი თვალები კი სითბოთი აევსო
-ჩემი გოგო ეს რამ მოგაფირა შე ჭინკა რომ იცოდე როგორ გაგვახარე
-მოდი ბაბუკო უნდა ჩაგიხუტო გულში - ნაზიკოს შემდეგ მერაბი მოეხვია და თავზე აკოცა
-როგორ მიყვარხართ თქვენ არ იცით - ორივეს მოხვია ხელი და აკოცა. საკუთარი ბებია ბაბუასავით უყვარდა ეს ხალხი რადგან მეზობლად ცხოვრობდნენ მხოლოდ ერთი ღობე ჰყოფდათ და ნახევარი ბავშობა მათთან აქვს გატარებული. უცებ ჩამოუქროლებდა ზაფხულში ხილით დახუნძლულ ხეებს , შეათვალიერებდა სასურველ ტოტს და მოექცეოდა კენწეროზე . ბევრჯერ დაუკრეფია მოხუცებისთვის კომპოტებისთვის განკუთვნილი ხილი , ნაზიკოს სულ ეშინოდა მაგ სიმაღლეზე ნუ ადიხარ გოგო კატა ხარ თუ ქალიო მაგრამ ვინ უსმენდა .
ნუციკომ მარიამამდეც მიაღწია როგორც იქნა და დაეტაკნენ ერთმანეთს როგორც მონატრებულ მეგობრებს სჩვევიათ
-დიდება შენ გამოჩენას მზეო მარიამ
-კაი რა ხომ იცი რომ სულ მინდა ჩამოსვლა უბრალოდ დრო არ მაქვს
-ახლა ხომ გაქ რას ამბობ
-ხვალ დილით მივდივარ ჩემები რჩებიან
-ხვალ მეც მოვდივარ ბინა ვიყიდეთ ჩემები ისევ მიდიან და მე მომიწევს ყველაფრის მოგვარება
-ხო მითხრა ლენა დეიდამ
-ჩემო ლამაზო შენთან შემოთავაზება გვაქ მე და ირაკლის- მაიამივიდა გოგონებთან და თმაზე მოეფერა ნუცას
-აბა რა შემოთავაზება ?
-თუ წინააღმდეგი არ იქნები სანამ ბინას გაარემონტებ და დაასრულებ გადაბარგებას ჩვენთან იცხოვრე ჩვენი სესილია წელს ამთავრებს სკოლას
-უიმე არა ვერ შეგაწუხებთ ასე არ შემიძლია
-რა შეწუხებაა არ გრცხვენია ? ისევ ჩვენი ოჯახის წევრი არ ხარ? ყველას ძალიან გვიყვარხარ ხომ იცი
-მეც ძალიან მიყვარხართ მაგრამ არა მართლა ვერ დავრცები თან დიდი დრო დასჭირდება ყველაფერი თავიდან უნდა გავაკეთო ჩემი დები მომავალ წელს ასრულებენ და გამზადებული უნდა დავახვედრო ყველაფერი
-ლია მოდი დაელაპარაკე შენს შვილს არ უნდა ჩვენთან ცხოვრება
-როგორ არ მინდა უბრალოდ.. აუ დედა შენ დათანხმდი? როგორ შეიძლება ასე
-შვილო ამათზე ახლობელი არავინ მყავს მე ისედაც ხომ იცი როგორ მეშინია შენი იქ წასვლა არ მინდა მარტო რომ იყო ამათთან რომ იქნები გული დამშიდებული გვექნება
-დედაა..
-ნუციკო გამაბრაზებ ახლა წამოდი იცოდე ხვალვე გადმობარგდები. ერთად წავიდეთ რა მე გადავაბარებ მორიგეობას ჩემს კოლეგას და ხვალ შენთან ვიქნები მთელი დღე მიდი ახლა ნუ ხარ ჯიუტი - მოეხვია მარიამი და აკოცა
-კარგი ხო მაგრამ თუ ვერ ამიტანთ და გადაგიყვანთ ჭკუიდან გამომაგდეთ ეგრევე
-შენ არ იცი ჯერ ჩვენ რა გიჟები ვართ - სესილიმ გაიცინა და მობილურს დახედა- წავედი მე- უცებ გაუბრწყინდა თვალები და გავიდა სიწყნარე სადაც იყო რომ დევდარიანს დალაპარაკებოდა.
-ამ პატარა ლამაზმანს თვალები რატო უბრწყინავდა შეყვარებული ჰყავს?
-რა ჭკვიანი მყავხარ რა მაგრამ შეცდი საქმროა უკვე
-საქმრო? სკოლაში არაა ჯერ? რა ეჩქარებოდა
-აი კიდევ ერთი სიყვარულზე გულაცრუებული ახალგაზრდა რა გჭრთ ხალხო რა მნიშვნელობა აქ ასაკს როცა მოვა სიყვარული ეგაა მთავარი- თათამ თქვა და ბავშვს აკოცა- დედა ჩენ ლოდიც შეგიკვალდება დე? მომიკვან მელე რძალს და თუ მითრია თმებით ხომ დავიღუპე დე
-შენი რა გითხრა და ეს შინაბერა რომ გვეყოლება სახლში ამას კი ითრევს მართლა ისეთი მწარეა გააგიჟებს რძალს- მიშომ გამოხედა და მარიამმა რომ დაუბღვირა უკან გაიხედა ისევ- ბოდიში დავლევ მე
-ხოდა ეგრე ნუ მიტლიკინებ აქ ენას როდის ნახეთ ერთი ჩემი გაგიჯებული ვინმე ქალი სიტკბოების განსახიერება ვარ
-აბაა ნუ იტყვი ერთი მე და მეორე შენ
-აუუ სად დაერხა მაოს? ამდენი გაუთხოვარი გოგო ეყოლება სახლში ყველა ლამაზი და ყველა მწარე
-რა იყო შენ რძალი ვარ და ვატიკტიკებ უკვე ენასო?
-ოხ მარიამ მარიაამ მოგკლავ ერთხელაც
-ეგრე მემუქრები ბაღიდან მარა რავიცი ვერ გამიმეტე ვერც ერთხელ- ჩაეხუტა და აკოცა- ჩემი ბუსი . მამიდა იცი როგორ მიყვარს ეს შენი საყვარელი დედიკო?-ბავშვს აკოცა ისე ტკბილად მოფერება დაუწყო პატარა ყიფიანმაც- როგორ უყვარხარ გოჭუნია მამიდას იცი? არ იცი !
-მეც მიკაქალ მამიდათქო უთხარი დე
-გეყოთ ახლა მაგ ბავშვს უყვარს სესოო- სესილიამ გამოართვა ბავში და მოფერება დაუწყო - ჩემი გოჭი ვინ არის? გიპუცა

მთელი ღამე ლაპარაკობდნენ. მეორე დღეს ადრე დაადგა მარიამი ნუცას წამოაგდო საწოლიდან ბარგის ნაწილი ჩაალაგა დამშვიდობების ცერემონია მოაწყვეს და წამოვიდნენ მიშიკოს მანქანით სესილიაც წამოყვათ . სახლში მისულებმა მთელი სახლი დაათვალიერებიეს ნუცას, თან უყვებოდნენ ბოლო დროს გავითარებულ ამბებს ისიც აჟიტირებული დადიოდა . თორნიკე რომ ახსენა მარიამმა როგორც ყოველთვის ჩემი ბიჭით მოიხსენია , ნუცამ კი გაიხსენა მაშინვე თინეიჯერი უსიმპატიურესი ბიჭი იმ დროს ისე გასაგიჟებლად რომ გამოიყურებოდა მაგრამ არაფერი უთქვია უბრალოდ გაატარა. მარიამმა თავისი ოთახი დაუთმო ამაზე გაგიჟდა მე შევალ იმ ოთახში რა პრობლემააო მაგრამ მარიამს აივნიან ოთახში ერჩივნა იმჟამად ყოფნა ასე რომ ნუცამ დაისაკუთღა მარიამის ოთახი. საღამოს დარჩენილი ბარგიც ჩამოვიდა და მთელი ოჯახი შეიკრიბა. ამ გადარეულმა ბავშვმა მეტი სიხარული შეჰმატა ისედაც გიჟ ყიფიანებს და მალევე შეეჩვია ოჯახისწევრებს.
მეორე საღამოს უკვე სასტავმა იცოდა ყიფიანების ახალი ოჯახისწევრის შესახებ და იქ მყოფი სრული შემადგენლობა დაადგათ. ნუცა სპორტული შავლით , მაისურით და ფუმფულა ჩუსტებით ჩამოფრატუნდა მარიამმა რომ დაუძახა ნამძინარევი ისეთი საყვარელი იყო ქერა თმა ფანქრით ჩაიმაგრა უცებ და ასე რომ შეიზლაზნა მისაღებშ და ამდენ ბიჭს წააწყდა თვალები გაუფართოვდა. ისინიც როგორც ჩვევიათ ღიმილით აკვირდებოდნენ
-ეს ბარბის თოჯინაა ქუთეისელი ნუციკო სიმონ?- ლუკამ დაიწყო როგორც ჩვევია აბა რა მოასვენებდა . რატომღაც თაკო სულ არ ეჭვიანობდა სესილისგან იცოდა უკვე ყველაფერი ამ გოგოზე და მშვიდად იყო რადგან დარწმუნდა რომ ყელზე არ ჩამოეკიდებოდა მის ბიჭს
-მე გახლავართ- უთხრა და მარიამს გადახედა გაცეცხლებულმა- რატომ არ მითხარი სტუმრები თუ გვეყოლებოდაა მარიამ!
-ჩვენ სტუმრები არ ვართ და იმიტომ აი ასე ხშირად შემოვვარდებით დაგარბევთ ვიქეიფებთ ვილაზღანდარებთ და გავვარდებით. თან მე ყიფიანების მომავალი მძახალი ვარ რა სასიძოს ძმა . ნახევარზე მეტი სიძეები და ძმაკაცები არიან გავაიასნე სიმონ?
-გასაგებია მაგრამ სიმონს უადგილო ადგილას სვამთ ძალიან უჩვეულოა და ჯობია „თქვენი ტოო“ გამოიყენოთ ისევ ოქეი?- ისე უთხრა ლუკამ ენა გადაყლაპა
-ოჰ ერთი ტკბილი ენის პატრონი ბავში არ შემოიყვანოთ თქვენ ოჯახში მე ლუკა ვარ დევდარიანი სასიამოვნოა - ბოლოს მორჩა ხუმრობა და ხელი გაუწოდა
-ჩემთისაც -გაუღიმა და თმიდან“სარჭი“ გამოიძრო თითებით გაისწორა მარტივად და დანარჩენებს გადახედა
-დევდარიანიდან უფროსზე გადავალ ხო? ჩემი დემეტრე - სესილიმ განაგრძო და ისე დაუთბა ხმა ნუცაც გაიბადრა და ორმეტრიან ბიჭს ახედა
-სასიამოვნოა
-ჩემთვისაც . კეთილი იყოს შენი შემოსვლა ჩვენს სასტავში
-მადლობა სიძე- გაიკრიჭა და მომდევნოზე გადაიტანა მზერა საბა და ნოდო მიწებებულები ისხდნენ და ეჭვისთვალით ახედა
-მომშორდი შე ჩემა პიდ... ვეგონები გოგოს ხომ მომეჭრა თავი თან უგემოვნოც გამოვდივარ ტო- ნოდომ თქვა და საბას ხელი ჰკრა მაგრამ მოიშორა?
-ვაიმე ცუგრუმელა რატო მკრავ ხელს? -ტუჩები წინ გამოსწია თითქოს კოცნას აპირებდა. ნოდომ სიეთი სახე დაკერა ყველას სიცილი აუტყდა
-კომედია იწყება მონაწილეები არიან ნოდო და საბა - გიომ თქვა და გაუიმა- მე გიორგი მაჭავარიანი
-ტყუპების ძმა ხომ? შენ კი თათული თუ თათა ხარ? აუუუ გავიჭედე მგონი არა ქმართან შენ იჯდები ამიტო ეს აკოა თათა ჯერ არ ჩამოსულა ბავშვს უცვლიდა ეს ი თქვენი გაბრიელია ხო?
-კი მართალია სასიამოვნოა ჩემო კარგო
-ჩემთვისაც პატარა მოხვალ ცემთან?-ბავშვთან ჩაცუცქდა და აიყვანა - როგორ გავს ირაკლის არა? ეტყობა ორივე დედიკოს გავს - ბავშვს აკოცა რბილ კანზე და გაიღიმა
-ხო შეიძლება ამათი გარჩევაც გაგვიჭირდეს მალე
-მოკლედ ხაალხო ახალი მაბავი მაქ მალე შვებულებას ვიღებ მეშველა
-მოკლედ რა ჩვენ რომ ვიწყებთ მუშაობას ეს იღებს შვებულებას კარგია სახლში მაინც გნახავთ სხვა თუ არაფერი-მიშომ თქვა და ბავშვიანად დაჯდა თათც შემოკუსკუსდა თან თმას ისწორებდა და საეჭვოდ იყო აწითლებული
-ესენი ბავშვს დაავადებენ ფსიქიკას გაუსწორებენ მიწასთან- მარიამმა გადაუჩურჩულა სესილის და ორივე იცინოდნენ . თათა მიხვდა და თვალები უბრიალა მულებს .
-გიგი და გვანცა გვაკლია ალბათ„ საქმე „ გამოუჩნდათ
-აბაა ძალიან დაკავებულები არიან პირდაპირ შეშურდება კაცს- ლუკამ თქვა და თაკოზე მოხვეული ხელი მაისურის ქვეშ შეაცურა
-მალე ქორწილი აქვთ ბექუნას და თამროს და ვქეიფობთ ყველა
-ძვლივს დაადგათ საშველი
-ჯერ მარტო ოთხი თვით ჩემს გამო გადადეს , მაგრამ არაუშავს ახლა დატკბნენ - სესილიმ თქვა და წამოდგა- აბა ჰე აბა ჰო მოვეხმაროთ მაოს მზადებაში ამდენი ქალი ხართ და ერთმა უნდა გაამზადოს ყველაფერი?
-ოჰ გათხოვებას ვაპირებთ და დავიწყეთ მზარეულობაო?- მიშომ თქვა და ისე დაუბღვირა სესილიმ ენა გადაყლაპა- მოკლედ რა მეორე მარიამია
-მე არ მჭირდება მზარეულობა არ მომკლავენ შიმშილით არანაირი გაგებით- უცებ უთხრა და კურტუმოს ქნებით წაყვა გოგოებს უკან.
-შენ სად მიდიხარ მოდი აქ
-ხო მაგრამ ... ისინი თუ ეხმარებიან მე აქ ვცხოვრობ
-კი ცხოვრობ მაგრამ ჯერ არ იცი სად რა დევს მერე რომ ისწავლი თუ გინდა სულ შენ მოამზადე
-ხაჭაპურის კეთება გეცოდინება კარგი ვგიჟდები მაიას გაკეთებულ ხაჭაპურზე - საბამ თქვა და ტუჩები გაილოკა
-ვიცი მაგრამ მაია დეიდას ვერ შევედრები
-მარიამმაც ეგრე იცის მზარეულობა დედას უსწრებს უკვე
-მიშიკო შენ რამე პრობლემა გაქ? იდარდოს ამის ქმარმა თვითონ რომ მოუწევს სამზარეულოში ფუსფუსი
-ოღონდ ეს გავათხოვო და არაფერს დავეძებ
-ყველა 17 წლის ვერ გათხოვდება და ვფიქრობ გათხოვება არ გათხოვებით არ წყდება ყველაფერი. პირადად ჩემი ცხოვრებისეული მიზანი სამდე შეყვარება და გათხოვება არაა
-შენც ექიმობას ხომ არ აპირებ
-ეგ რა შუაშია ექიმებს ყველაზე მეტად ვაფასებ
-ჩემი გოგო ძლივს არ გამომიჩნდა დამცველი?
-შენ და დამცველი? მარიამ ყიფიანს რაში ჭირდება ვინმეს დაცვა
-ეჰ ჩემი ნუცა შენ არ იცი ეს რა გულჩვილი და სუსტია შინაგანად ახლა დარდობს თავის თოკოზე ალბათ - გიომ გადაუსვა თავზე ხელი და აკოცა
-შენც კარგი მასხარა ხარ რა
-ამათთან კიდე კარგად ვარ რა
-ბიჭებოო მობრძანდით მზადაა ვახშამიი
ყველა მაგიდას მიუსხდა , მშვიდად მიირთმევდნენ და საუბრობდნენ. ნუცა ყველას დაუახლოვდა ისედაც კომუნიკაბელური იყო და ამათთან ვინ ვერ გამონახავდა საერთოს.
,.......
დილით ადრე გაიღვიძა ჩვევას ვერ დაარღვევდა ამიტომ სწრაფად გაცუნცულდა სააბაზანოში მოწესრიგდა ელასტიკი , ბრეტელიანი მაისური , ბოტასები ჩაიცვა, სპორტული მოსაცმელი ჩაიცვა მობილური , ყურსასმენები აიღო და სავარჯიშოდ წავიდა. იქვე სახლთან ახლოს პარკში დარბოდა თან საყვარელ მელოდიებს უსმენდა და ხალხს აკვირდებოდა. დაჟინებულ მზერას გრძნობდა რომელიც აგიჟებდა მაგრამ ვერ მიხვდა ვინ ან რომელი მიმართულებიდან უყურებდა. სახლში დაქანცული დაბრუნდა ჯერ კიდევ ადრე იყო სააბაზანოში შევიდა შხაპი მიიღო და პირსახცშემოხვეული დაბრუნდა საძინებელში . თმებს პირსახოცით იმშრალებდა , ოდნავ მოხრილი იყო და სულ მთლად საჯდომზე ჰქონდა პირსახოცის ბოლო მიდებული სულ ცოტაც და შიშველი იქნებოდა. უცებ კარი გაიღო და ქარბორბალასავით შევიდა ვიღაც
-მარიამ გაიღვიძე უნდა გელაპარაკო თორე გული გამისკდება მალე , მგონი დამერხა სერიოზულად გავები - აღელვებულმა თორნიკემ შეაჭრა მეგობრის ოთახში რომელიც ერთი კვირაა არ უნახავს, წინა ღამოთ ჩამოფრინდა და დაღლილობის გამო დილით გადაწყვიტა ენახა მარიამი და მთელი კვირის დაგროვებულ ფიქრებზე და დილანდელ ინციდენტზე მოეთხრო მაგრამ შესულმა ასეთი ნოზი დაინახა რომელიც მომაჯადოებლად ღიღინებდა თმის გამშრალებასთან ერთად და ლამის მთელი სხეული სააშკარაოზე გამოეტანა, დანამულ სხეულზე წყლის წვეთები დაცოცავდნენ და უნდოდა იმ წვეთების ნაცვლად თავად ყოფილიყო გლუვ კანზე რომ ეხებოდა ქალს. გაოცებულ თვალებს წააწყდა და შიგ ჩაიკარგა, გრძნობდა სურვილს რომელსაც ჭკუიდან გადაყავდა და რომელმაც უკვე სასურველ საოცნებო ქალამდე მიიყვანა. ვერ გააცნობიერა როგორ მოიმწყვდია მკლავებში ათრთოლებული სხეული , მხოლოდ იმაზე ფიქრობდა რომ სულ ცოტა აკლდა მის ბაგეებთან შერწყმამდე როცა მზერა მკერზე გადაიტანა , იცოდა რომ სულ განუტევებდა თუ არ შეეხებოდა ამ საოცრებას მისი ტუჩები . მაგრამ ვაი რომ ყველა სურვილს ვერ აისრულებ დაუყოვნებლივ . სურვილები ლოყის აწვამ ჩაუქრო და დედამიწაზე მაგრად დაანარცხა
-ახლავე მოაშორე შენი ტორები ჩემს წელს და ისე აორთქლდი აქედან როგორ უცაბედადაც გამოჩნდი თორემ უკანასკნელი ქალი ვიქნები ვისაც შეეხე - ლოყაზე ხელი მოისვა და ყბა გაანძრია რომ დარწმუნებულიყო მის სიმრთელეში და გოგოს შეხედა . თვალები გამუქებოდა და ბრაზისგან იწვოდა . სასწრაფოდ უნდა ეპოვნა გამოსავალი რომ არ შერცხვენილიყო უარესად ამ პატარა ქალბატონს ხომ არ გაამარჯვებიებდა . უკვე მეორედ აიგნორებდა ბიჭის მიმზიდველობას და ეს უკვე პიკი იყო
-ღმერთო ჩემო მარიამ როგორ გაკაპასებულხარ და შეცვლილხარ ერთი კვირის წინ მაგარ ფორმაში დაგტოვე ასე აგაღელვა ჩემმა წასვლამ?
-უკეთესი ვერაფერი მოიფიქრე?-ირონიულმა ღიმილმა გაუპო ბაგე - შენი მარიამი მეზობელ ოთახშია და შეგიძლია ესტუმრო
-ეს კუზანოვები ვეღარ აკეთებენ მგონი კარგ მკერდს ნახელავი ჩაუვარდათ- ბოლომდე ნერვებზე თამაშ გადაწყვიტა თორნიკემ რადგან კარგად იცოდა ეს ალქაჯი უბრალოდ ნიღაბს ეფარებოდა სინამდვილეში კი იწვოდა მისი ჰორმონები . მკერდზე დახედა და ასე ცერემონიალურად აორთქლდა ოთახიდან .
ნუცა რას გრძნობდა? ეგონა იწვოდა, არა უკვე დაიფერფლა და ვეღარავითარი ძალა აღადგენდა . პირველად მიუშვა ასე ახლოს ბიჭი თან როცა ფაქტიურად შიშელი იყო და ძვლივს შეიკავა თავი მის მამაკაცურ მომხიბვლელობასთან რომ არ გათელილიყო და ყველა გრძNობა არ დატყობოდა.ახურებულ ლოყებზე ხელები მიიდო , თავი კედელს მიაყრდნო, თვალები დახუჭა და ღრმად სუნთქვა დაიწყო. ეს თვალები ხომ პირველივე დანახვიდან აკარგიებდა ჭკუას ჯერ მხოლოდ 10 წლის იყო და უკვე აბოდებდა მასზე. ახლა კი , ახლა იგრძნო რომ მისი გაგიჟებაც შეუძლია , მართალია მხოლოდ ფიზიკურად მაგრამ ესეც დააკმაყოფილებდა როცა ანგარიშს გაუსწორებდა. იდეით კმაყოფილმა ტუჩები გაილოკა რადგან ისე ჰქონდა გამშრალი უკვე ცუდად იყო , სწრაფად მოიშორა პირსახოცი ტრუსი ამოიცვა და პირდაპირ გადაიცვა მაისური რომელიც ისედაც საკმაოდ მოშისვლებული იყო მაგრამ უკვე ყველა ზღვარს სცდებოდა. გამობურცული მკერდი ამაყად იმზირებოდა , თავები ისე ეტყობოდა მაისურს რომ ჭკუას დააკარგიებდა ნებისმიერს . შორტი ამოიცვა და ოთახი დატოვა. ასე პირდაპირ შეაჭრა მარიამის საძინებელში. სადაც თორნიკე ცოტა ხნის წინ შევიდა მარიამმა მხოლოდ ჩახუტება და იმის აღქმა მოსწრო რომ მეგობარი ცუდ დღეში ჰყავდა და აი დააღო პირი ყველაფერი რომ მოეყოლა და შემოვიდა კიდეც გიჟი ნოზი . ისედაც ხომ ელეტმელეთი ემართებოდა მაგრამ იმ ფორმაშ რომ დაინახა როგორშიც იყო ჩვენი ნუციკო ენა სადღაც ჩაუვარდა, სასა გაუშრა ნერწყვსაც ვერარ ყლაპავდა და უკვე იხრჩობოდა.
-პრივეტ მარ -გაიღიმა და თორნიკე მაქსიმალურად დააიგნორა- შეგიძლია თმის სარჭი მათხოვო? ჩემები სადღაც ჩავყარე და ახლა ვეღარ ვიპოვე -ტუჩები ისე დაბრიცა უკვე გაქვავებული იყო თორნიკე .მარიამი სწრაფად მოეგო გონს ყველაფერი უცებ ამოხსნა და მიაწოდა თმის სამაგრი
-აჰა გამომართვი მეც მალე ჩამოვალ სასაუზმოდ- უცებ მიაყარა
-მადლობა - გაიცინა და ტუჩს კბილი მოსდო ვითომ შემთხვევით . შემდეგ შებრუნდა და ოთახი დატოვა.
მარიამი თორნიკესკენ შებრუნდა ცოტახნით უყურებდა მერე ხელი კრა რომ დამჯდარიყო საწოლზე
-ჰეიი თოკუნა აქ ხარ?
-ის ვინ იყო?? აქ რა უნდოდა - საცოდავი თვალებით ახედა მარიამს-ცუდად ვარ
-ვიცი ვხედავ კი არადა ვხვდები რომ ცუდად ხარ - კისკისებდა მარიამი და თავს ვერ იკავებდა - ვიღაც ბიჭი მეუბნებოდა რაშ მაინტერესებს შენი ლაწირაკი ნუციკოო და ესაა ბიჭო? მე მეტს მოველოდი შენგან ვიფიქრე ცოტას თვითონაც გააგიჟებს გოგოსთქო და ესაა? ფუიი შემირცხვენია შენი ბაბნიკობა ჰორმონი კი არა ნერვი ვერ შეუტოკე 18 წლის გოგოს
-რა?
-რა- გაიცინა და შუბლზე აკოცა- მე უნდა ჩავიცვა ახლა მეჩქარება ბოლო დღე მაქ დღეს სამსახურშ უცებ მოვაგვარებ რაღაცეებს მერე მოვალ და ვილაპარაკოთ ჩემო ცხოვრებავ ვაიმე როგორ მომენატრე - ბევრი აკოცა მაგრამ რეაქცია არ ჰქონდა თოკოს ამაზე უფრო გახალისდა და სულ წამებში გაემზადა და დატოვა სახლი . თორნიკ..ეც უკან მიჰყვა იქ კიდევ იმ გოგოს დანახვას ვერ გაუძლებდა ნამდვილად, ძალები უნდა მოეკრიბა და მერე დაბრუნდებოდა ლაბათ
.......
სამსახურიდან დაღლილი გამოვიდა ძვლივს მიიღო შვებულება და ახლა ბედნიერი იძინებდა ორი დღე გადაბმულად . ტაქსი გააჩერა და მისამართი უნდა ეკარნახებია როცა მობილურზე ირაკლის ფოტო გამოჩნდა
-გისმენ მა
-მარიამ სად ხარ? - ისეთიშ ეშინებული ხმა ჰქონდა შიშმა შეიპყრო ყიფიანების ქალიშვილი
-სამსახურიდან გამოვედი ტაქსში ჩავჯექი ახლა რა ხდება?
-გადმოდი მოვდივარ ორ წამში მანდ ვარ
-კარგი - უკვე გათიშული ჰქონდა ირაკლის- მაპატიეთ - ტაქსიდან გადმოვიდა მანქანა წავიდა და წამში მის ფეხებთან გაჩერდა ირაკლის მანქანა . მანქანაში ჩაჯდა მაგრამ ღვედის შეკვრაც ვერ მოახერხა ისე მოსწყვიტა ადგილს მანქანა
-რა ხდება
-საშინელება მარიამ
-მამა ასე ჩქარა ნუ მიდიხარ ხომ ხედავ უამრავ წესს არღვევ საშიშია
-ამის დ... შ... დრო არ გვაქ - საჭეს ხელი დაარტყა და უფრო უმატა სიჩქარეს . მარიამი გაცუმდა მიხვდა საქმე რთულად იყო როცა აგარაკზე ავიდნენ გაოცდა. მანქანიდან აფთიაქის პარკები გადმოიღო სავსე ირაკლიმ და სახლისკენ დაიძრა - სწრაფად წამოდი გთხოვ
-კი მაგრამ რა - როგორც იქნა შევიდა სახლში როცა სისხლის კვალი შენიშნა იატაკზე ენა ჩაუვარდა
-უნდა დამეხმარო შენს გარდა ვერავინ მიშველის მოკვდება თუ არ დაეხმარები და იცოდე ჩემს თავს ამას ვერასდროს ვაპატიებ ეს ბიჭი რომ მოკვდეს გესმის მარიამ?- ირაკლი კი არ ლაპარაკობდა ხმა ჩახლეჩილი, გაგიჟებული მზერით ჩხაოდა მარიამს მხრაბში ჩაავლო ხელი თან თვალებში უყურებდა მისი მზერა შემზარავი იყო ასეთს პირველად ხედავდა მამას -ოპერაცია უნდა გაუკეთო უნდა გადაარჩინო შენ ხომ საუკეთესო ხარ
-დამშვიდდი გესმის? ყველაფერს გავაკეთებთ ახლავე გადავიყვანთ საავადმყოფ..
-არც კი იფიქრო ამის შესახებ არავინ უნდა გაიგოს შენ უნდა გაუკეთო ოპერაცია აქ
-რა? გამორიცხულია აქ შეუძლებელია მამა არ მაქ არაფერი ეს არ შეიძლება ექიმობას გამოვეთხოვები არალეგალური ოპერაცია ..
-მარიამ ეს კაცი რომ მოკვდეს მამას დაკარგავ რა გირჩევნია ექიმობა თუ ჩემი დახმარება მჭირდები შვილო პირველად ცხოვრებაში შენი პროფესია მჭირდება ისე როგორც არასდროს
-ვინაა ასეთი მიმიშვი - თავი გაინთავისუფლა და მისარებში შევიდა დივანზე გონდაკარგული ბიჭი იწვა თავი საპირისპირო მხარეს ჰქონდა შებრუნებული ხელი მუცელზე ედო და სისხლი სდიოდა -ჯანდაბა -უცებ მივარდა უკვე ექიმის ინსტინქტი მუშაობდა და არაფერი აღელვებდა ბიჭის გადარჩენის გარდა, მაგრამ მაინც განსაკუთრებით ღელავდა ამ ხნის მანძილზე უამრავი oპერაცია გაუკეთებია ,ბევრი პაციენტი ჰყოლია , სვხადასხვა ასაკის ადამიანები ასე კი არასდროს დამართნია ვერაფერზე ფიქრობდა მხოლოდ აკეთებდა იმას რაც საჭირო იყო . როცა გონს მოვიდა ხალიჩაზე დაეშვა და თავი ბიჭის ხელს დაადო-გადარჩა -მხოლოდ ეს თქვა და თვალები დახუჭა. ღრმად სუნთქავდა და ცდილობდა დამშვიდებულიყო. ირაკლიმ წამოაყენა და ჩაეხუტა
-მადლობა ვერც კი წარმოიდგენ რამხელას ნიშნავს ჩემთვის ამ ბიჭის გულისცემა
-მერე გთხოვ ახლა უნდა გამოვიცვალო
-აქ არის შენი ტანსაცმელი მიდი ადი მე მივხედავ აქაურობას
-მასაც უნდა ტანსაცმელი- კიბეებზე ადიოდა ისე უთხრა უკან არც მიუხედავს. შხაპი მიიღო ცხელმა წყლის წვეთებმა გამოაფხიზლა , აზროვნების უნარი დაუბრუნდა . მოწესრიგებული ჩავიდა ქვემოთ უკვე აზროვნების უნარი ჰქონდა დაბრუნებული. ირაკლის ყველაფერი მიელაგებინა ახლა კი ავადმყოფთან იჯდა სავარძელში და უყურებდა
-საწოლში უნდა გადავაწვინოთ აქ ვერ გავაჩერებთ
-ნაკერი არ გაეხსნას
-ნუ ღელავ უკვე კარგად იქნება . აქვე შევიყვანოთ პირველი სართულის საძინებელში
-მანდ მხოლოდ შენი საძინებელია
-არაუშავს დავუშვებ კიდევ ერთ გამონაკლისს
ბიჭი მარიამის საწოლში ჩააწვინეს ირაკლიმ შარვალიც მოაშორა და საბანი გადააფარა , წვეთოვანი ედგა ამიტომ მშვიდად ეძინა ერთი შეხედვით ისე გამოიყურებოდა არავის შეეპარებოდა ეჭვი მის ჯანმრთელობაში.
მარიამი სავარძელში ჩაჯდა და მამას ახედა
-გთხოვ ნურაფერს მკითხავ უბრალოდ მიხედე მე უნდა წავიდე საჭირო ნივთებს მოგიტანს გოგა მე ვერ მოვალ
-მოიცადე ის მაინც სახელი მაინც მითხარი
-ალექსანდრე! სანდრო ჰქვია ზედმეტს ნურაფერს ეტყვი
-გასაგებია ყველაფერი და შენთან დაკავშირებას შევძლებ თუ რამე?
-კი დამირეკე და თუ ვერ გიპასუხო დამელოდე აუცილებლად დაგირეკავ
-კარგი მა თავს გაუფრთხილდი
-შენით ვამაყობ - მოეხვია ქალიშვილს აკოცა და წავიდა. მარიამი ისევ სავარძელში ჩაჯდა ამჯერად საწოლთან ახლოს მიაჩოჩა გათბობას აუწია რადგან დიდი ოთახი იყო და კარგად არ გათბა ჯერ კიდევ . ახლაღა დაიწყო ბიჭზე დაკვირვება , თითქოს ეცნობოდა მისი ნაკვთები მაგრამ ვერ იხსენებდა უსმენდა მის დამშვიდებულ გულისცემას და თავადაც მშვიდდებოდა
-ასე რატომ ვღელავ ალექსანდრე?- ჩუმად თქვა და შუბლზე ხელი დაადო -სიცხე გაქვს არაუშავს ძლიერი ხარ ყველაფერს გაუძლებ, უნდა გაუძლო სიკვდილის ნებას არ მოგცემ . მორიგი ნემსი გაუკეთა და დაელოდა მოქმედებას. ბიჭი მთელი ღამე ბორგავდა, ოფლი ასხავდა და სახე ენამებოდა ბოლოს საბანიც მოიშორა წელს უფარავდა მხოლოდ იწვოდა და გაუგებარ სიტყვებს იძახდა ბოლოს მოახერხა გარჩევა მარიამმა როცა შედარებით დაუკლო სიცხემ
-არ წახვიდე მარიამ ... არ დამტოვო ... მჭირდები მარიამ .... მჭირდები მხოლოდ შენ მჭირდები მარიამ გთხოვ ხელი ჩამკიდე მარიამ ხომ იცი ბოლოს მაინც შენამდე მომიყვანს ცხოვრება ხომ ხედავ უკვე მერამდენედ გადაიკვეთა ჩვენი გზები- ხმა დასუსტებული ჰქონდა თავს არხევდა და ცრემლებიც სდიოდა მარიამი გაოცებული უყურებდა სულის სირმემდე ძრავდა ბიჭის სიტყვები ისე აწუხებდა თითქოს მას ესაუბრებოდა . დილის ოთხი საათი იყო როცა დამშვიდდა აღარ ბოდავდა, სიცხეც არ ჰქონდა და უკვე მშვიდად ეძინა . მარიამი მის გვერდით დაწვა და იგივე ფორმაში დაეძინა როგორც დაეცა .
მზის სხივებმა გააღვიძა წვიმიანი ამინდის შემდეგ განსაკუთრებით ანათებდა არემარე რომ გაეთბო . სწრაფად წამოდგა საჭირო პროცედურების შემდეგ საკუთარ თავსაც მიხედა , ბიჭი გაღვიძებას ისევ არ აპირებდა. სამზარეულოში გავიდა მაგრამ არაფერი იყო სახლში ახლა გაახსენდა გოგა კი ისევ არ ჩანდა . როცა დაურეკა მობილური გაუთიშა და მანქანის ხმაც გაისმა.
-როგორ ხარ პრინცესა?
-კარგად გოგა ბიძია მამიკო სადაა?
-კარგადაა ქალაქგარეთაა საქმეზე აი ამათ შევიტან ყველაფერია აქ რაც გამოგადგება ის ბიჭი სადაა
-ჩემს ოთახშია უკეთაა რომ გაიღვიძებს უკეთ გახდება
-კარგი მალე დავბრუნდები აქვე მაქ საქმე და წავალთ
-ხომ მაგრამ ასე ვერ დავტოვებ შეიძლება გართულდეს მდგომარეობა
-ირაკლის გადაწყვეტილებაა გადმოგცა რომ შენი საქმე დასრულდა
-გოგა ბიძია როგორ არ გესმით შეიძლება მოკვდეს
-მოვიყვან ექთანს და ის მიხედავს შენი აქ დარჩენა საჭირო არაა მეტიც აუცილებელია რომ წახვიდე
-მესმის
-არ გესმის არც მან უნდა გაიგოს რომ შენ იყავი აქ და შენ უმკურნალე იმდენად საიდუმლო უნდა იყოს რომ თავად შენც დაივიწყო -გოგამ პარკები სახლში შეიტანა და წავიდა. მარიამმა სწრაფად დაახარისხა და უკან დაბრუნდა შოკოლადის ფილით ხელში რომელსაც აგემოვნებდა ნეტარებით. ბიჭს უკვე ფერი დაუბრუნდა , გალურჯებული ტუჩები შეეფერა , თვალის გუგები ისევ გაშავებული ჰქონდა მაგრამ მკვდრისფერი აღარ ედო სიცხეც აღარ ჰქონდა, პულსაციაც წესრიგში იყო , ჭრილობა კარგად იყო დამუშავებული ამიტომ პრობლემას არ შექმნიდა . ფარდები გადაწია და სინათლე უკეთ შეუშვა ოთახში ფანჯარასთან იდგა ზურგით და ხედს უყურებდა შემდეგ ბიჭს დააკვირდა მანქანის ხმაც გაიგონა სწრაფად დაიხარა და შუბლზე მიაკრა ცხელი ტუჩები
-ძალა მოიკრიბე ალექსანდრე შენ უნდა გამოჯანმრთელდე - მისი ხმა იმდენად თბილი იყო თავადაც გაუკვირდა სწრაფად გავიდა ოთახიდან .
-შვილო ესაა ის ქალი ვინც მოუვლის ბიჭს- საშუალო ასაკის სანდომიანი გამოხედვის ქალზე მიუთითა გოგამ
-გამარჯობათ . იქ დავწერე მე როდის რა უნდა გაუკეთოთ დანარჩენს ალბათ თქვენც მიხედავთ ძალიან გთხოვთ თუ გართულდება მდგომარეობა შემატყ
-არავითარ შემთხვევაში შენ აქ აღარ მოხვალ !
-ბიძია
-წავედით ! ქალბატონო მაგდა თქვენ გაბარებთ ყველაფერს თავად მიაგნებთ საჭირო ნივთებს და ადგილებს ვიცი . მოგვიანებით შეგეხმიანებით
-კარგით ნახვამდის
ბიჭს გამოეღვიძა ძვლივს დააშორა შეწებებული ქუთუთოები ერთმანეთს, კადრების გარჩევაც გაუჭირდა, გული განსაკუთრებულად უცემდა , სასიამოვნო სურნელს გრძნობდა რომელსაც მთელი ოთახი მოეცვა , ტკივილთან ერთად სიამოვნებით აევსო გული და ელექტრონებმაიწყეს მოძრაობა ჭერს უყურებდა ძვლივს გახელილი თვალებით და იხსენებდა განვლილ დღეს ბოლოს ქალის ხმა ჩაესმოდა ნაცნობი ხმა რომელის გაგონებაზეც ნატრობდა. მხოლოდ შორიდან ჰქონდა მისი საუბარი მოსმენილი, ასე ახლოს არასდროს შეუგრძვნია მისი სუნთქვა, სხეული და შეხება . თვალები დახუჭა და შეეცადა არედგინა წინა ღამის ამბები ბოლოს როცა მაგდა დაინახა ოთახში ყველა ფიქრი გადაავიწყდა
-გაიღვიძეთ? როგორ გრძნობთ თავს?
ტუჩები გამშრალი ჰქონდა ამიტომ ენის წვერი გადაისვა და დახშული იოგების წყალობით ძლივს შეძლო სიტყვის თქმა , მთელი სხეული დაბუჟებული ჰქონდა
-აქ თქვენს გარდა ვინაა?
-არავინ მხოლოდ მე ვარ . ბატონმა ირაკლიმ გამოჯანმრთელება გისურვათ
-თავად სადაა- ძლივს თქვა და ქალს შეხედა
-მითხრა რომ როგორც კი შეძლებს თქვენს სანახავად მოვა მანამდე კი თავი ისე იგრძNოთ როგორც საკუთარ სახლში და აქ დარჩეთ მანამ სანამ არ გამოჯანმრთელდებით
-ჩემი მობილური მჭირდება
-მაპატიეთ მაგრამ აქ არაა თქვენი არც ერთი ნივთი მხოლოდ ახალი ტანსაცმელია
-უნდა დავრეკო
-მაპატიეთ მაგრამ ვერ დაგეხმარებით ბატონმა ირაკლიმ გთხოვათ მასთან გასაუბრებამდე არავის დალაპარაკებოდით . საკმაოდ ღრმა ჭრილობა გაქვთ ერთი კვირა მაინც უნდა იწვეთ შემდეგ შეგეძლებათ გადაადგილება, ბევრი სისხლი დაკარგეთ მაგრამ გადაგისხეს საჭირო მარაგი და უკვე საფრთხე აღარ გემუქრებათ თუ დაემორჩილებით მითითებებს . ახლა კი დაისვენეთ
-სად ვარ
-წყნეთის აგარაკია -გასვლამდე უთხრა ქალმა და ოთახი დატოვა. მაშინვე მობილური მოიმარჯვა და დაურეკა ყიფიანს
-ბატონო ირაკლი გაიღვიძა პაციენტმა ყველაფერი ნორმაშია არაფერი გაუპროტესტებია
-მადლობა ღმერთს. კარგი მაგდა მიხედე და მე მოვალ ღამით შეეცადე ჩემს მოსვლამდე არ დაიძინოს
-კარგით როგორც მეტყვით
სანდრო ისევ ხმაზე ფიქრობდა რომელიც კვლავ ჩაესმოდა „ ძალა მოიკრიბე ალექსანდრე შენ უნდა გამოჯანმრთელდე“ ექისავით ჩაესმოდა და გონებას ურევდა. ქალმა საჭმელი შეუტანა ორი დღის უჭმელმა მთელი თეფში გამოცალა და ცოტა ძალა მოემატა
-დაბრუნდით მალე თუ შეიძლება- ქალს უთხრა როდესაც ოთახიდან გაჰქონდა თეფში . მაგდა მალევე შემოვიდა
-რამე გნებავთ?
-დარწმუნებული ხართ რომ აქ არავინაა თქვენს გარდა?
-დიახ ბატონო მხოლოდ მე და თქვენ
-ოპერაცია ვინ გამიკეთა თქვენ?
-არა მე არა მე მხოლოდ ექთანი ვარ მსგავსი სირთულის ოპერაციის გაკეთება გამორიცხულია შემეძლოს თან ასეთი ხარისხით . მეტს ვერაფერს გეტყვით არ მკითხოთ ძალიან გთხოვთ არ მაქ უფლება
-უნდა ვიცოდე
-ბატონი ირაკლი მოვა მალე და მას გაესაუბრეთ ძალიან გთხოვთ -თქვა და ოთახი დატოვა . ბიჭმა ისევ მინაბა თვალები და შეგრძნება გააღრმავა უკვე სურნელის ამოცნობა სცადა რომელიც უკვე გამქრალიყო მაგრამ მაინც შეიგრძნო ბალიშს ცხვირი გაუხახუნა და ღრმად შეისრუტა ოდნავ შერჩენილი სურნელი . კვლავ ნაცნობი შეგრძნება დაეუფლა და გულისცემა აუჩქარდა
-შეუძლებელია
რამდენიმე საათი ელოდა ირაკლის მოსვლას უკვე დაღამებული იყო ტელევიზორის ეკრანს უინტერესოდ მიშტერებოდა, გამაყუჩებლის მოქმედების გამო ტკივილს ვერ გრძნობდა მაგრამ ერთ ადგილას წოლისგან უკვე ხერხემალი სტკიოდა . მანქანის ხმა გაიგო წვიმის თქეშთან შერწმული და მომლოდინედ მიაჩერდა კარს . ნაბიჯების ხმა გაიგო შემდეგ სიტყვების გარჩევას შეეცადა მაგრამ ვერ მოახერხა . კარი გაიღო და ირაკლი შემოვიდა ბიჭს გაუღიმა და სავარძელში დაჯდა
-როგორ ხარ ყმაწვილო - ხელზე ხელი დაადო და თბილად გაუღიმა
-მადლობთ კარგად თქვენი წყალობით -ყოველთვის პატივისცემის გრძნობით იყო ამ კაცის მიმართ განსჭვალული ახლა კი უკვე სიცოცხლით იყო დავალებული
-პირიქით მე ვარ შენთან სიცოცხლით ვალში , შეიძლება ახლა მკვდარი ვყოფილიყავი ,შენ რომ არ მოსულიყავი. იცოდე ამას არასდროს დავივიწყებ
-არ ღირს ამდენი საუბარი ამაზე მე ის გავაკეთე რაც გულმა და სინდისმა მიკარნახა . დანარჩენს დარწმუნებული ვარ თქვენ მოაგვარებთ- შესვენებებით თქვა და ოდან წამოწევა სცადა
-გინდა ბალიში გაგისწორო?
-ხო თუ შეიძლება
-ახლავე - წამოიწია და ბიჭიც ოდავ წამოწია -ასე კარგია?
-კი გმადლობთ
-წყალი ხომ არ გინდა
-არა
-მინდა ეს ამბავი დაივიწყო ვიცი ჭრილობა შეგახსენებს ამას მაგრამ დარწმუნებული ვარ დიდი ნაკერი არ იქნება არც დაგაჩნდება ძალიან -გაიცინა და განაგრძო- მე ისე გავაკეთებ ის ხალხი აღარასდროს გადაგეყაროს შენ არავინ შეგეხება პირობას გაძლევს მხოლოდ ჩემი პატივისცემა გექნება და ნებისმიერ დროს შეგეძლება დამხარების თხოვნა
-არც ვაპირებდი ამ ამბის გარჩევას უბრალოდ ერთი რაღაც მაინტერესებს ვინ გამიკეთა ოპერაცია ასეთ პირობებში
-მაპატიე მაგრამ ამის თქმა არაა საჭირო დამიჯერე -ისე უთხრა შეწინააღმდეგება ვეღარ გაბედა - აქ დარჩი რამდენ ხანსაც გინდა მობილური მოგიტანე ისევ შენი ნომერი დევს მაშინ იქ დაიმტვრა შენი მობილური მგონი ზუსტად ისეთია ნუ რა მნიშვნელობა აქ შეგიძლია დაურეკო შენებს დანარჩენი იცი - მობილური მიაწოდა და წამოდგა - დაიმახსოვრე შენთან ვალში ვარ სიცოცხლის ბოლომდე - თქვა და გავიდა. მალე გაიგონა მანქანის ხმა და მაგდას დაუძახა
-გისმენთ
-მინდა მითხრა ვინ გამიკეთა ოპერაცია ვიცი რომ იცი გთხოვ მაგდა რასაც მეტყვი მოგცემ ვერც არავინ გაიგებს ამის შესახებ
-მაპატიეთ მაგრამ აქ თანხა არაფერ შუაშია არც შიში მე დავალებას ყოველთვის ვასრულებ ირაკლის ვერ ვუღალატებ
ამის შემდეგ აღარფერი უკითხავს. რამდენიმე კვირა გავიდა , თანდათან უკეთ ხდებოდა ყველას დასასვენებლად ეგონა თუ იყო წასული ამიტომ პრობლემა არ გამოჩენილა უკვე მოძრაობაც დამოუკიდებლად შეეძლო . სავარძელში იჯდა და ფილმს უყურებდა. მაგდა გარეთ იყო სანამ არ დაუძახებდა არ შეაწუხებდა ამიტომ იდეა გაუჩნდა ფრთხილად წამოდგა მუცელზე ჰქონდა ერთი ხელი მიდებული და ნელა მოძრაობდა კარადების დათვალიერება დაიწყო რამოდენიმე ჯინსის შარვალს და მაისურს წააწყდა ერთ-ერთ კარადაში მაშინვე აიღო და სურნელი შეიგრძნო ისევ იგივე სასიამოვნო ჟანგბადი რომლითაც ფილტვები აივსო და მუჭში მოიქცია . რამდენიმე კარადა ნახა მაგრამ ისეთი არაფერი იყო მხოლოდ ერთში აღმოაჩინა ფოტო რომელზეც თორნიკე და მიშო იყვნენ ჯერ კიდევ სტუდენტობის დროს გადაღებული ფოტო იყო ერთმანეთზე ჰქონდათ ხელი გადახვეული და კამერას უღიმოდნენ . მათ შემხედვარეს ძარღვები დაებერა ცივად ჩააგდო ფოტო უჯრაში და მიხურა . საწოლზე დაწვა და მაისური ჩაიკრა გულში -ვიცი რომ შენ იყავი ვიცი - მაისური ცხვირთან მიიტანა და სახე შიგ ჩამალა . რამდენიმე დღე კიდევ გავიდა . უკვე თავს არაჩვეულებრივად გრძნობდა ამიტომ სახლი დატოვა , თავისი მანქანა ეზოში ელოდა გაოცდა
-ეს საიდან გაჩნდა აქ?
-ბატონმა ირაკლიმ მოაყვანინა გადმოგცათ კვალი არ უნდა დარჩეს იმ დღიდან თქვენს ცხოვრებაშიო
-კარგი მაგდა გინდა გაგიყვან
-არა გმადლობთ მომაკითხავენ ნახვამდის ბატონო სანდრო
-ნახვამდის მაგდა მადლობა ყველაფრისთვის
-ჩემი მოვალეობა იყო
-მაინც იცოდე რომ თუ დაგჭირდება ჩემი იმედი შეგიძლია გქონდეს - ხელში სავიზიტო ბარათი ჩაუდო და გაუღიმა - იქნებ მითხრა სახელი მაინც იმ ქალის ვინაც ოპერაცია გამიკეთა
-მეტი არც მე ვიცი არაფერი მართლა
-კარგი მითხარი მარიამი ერქვა? ხომ მარიამი ერქვა უბრალოდ გამიღიმე და მივხვდები სიმართლეს - ქალმა შეხედა და გაუღიმა . მხოლოდ ეს სჭირდებოდა მცირედი ბედნიერებისთვის მოეხვია ქალს და ფუმფულა ლოყაზე აკოცა-მადლობა მაგდა -უთხრა მანქანაში ჩაჯდა და იქედან აორთქლდა მხოლოდ მაისური წამოიღო სამახსოვროდ .
......
მარიამი რომ აიკლო რეკვით თორნიკემ და მაინც არაფერი უთხრა ნერვიულობდა იცოდა თოკოს ამბავი ამიტომ ისედაც დამძიმებული პირდაპირ მასთან მივიდა.
-ოჰ ქალბატონო გაგახსენდი? მე აქ რა დღეში ვარ შენ კიდევ მიუხედავად იმისა რომ დღეს დაგეწყო შვებულება არც კი გამიხსენე, მეტიც მობილურზეც არ მიპასუხე
-მაპატიე რა მართლა მნიძვნელოვანი საქმე მქონდა მამიკოსთან ვიყავი - საყვარლად აუფახულა ტვალები და სახლში შევიდა.-ხომ მაპატიებ თოკუნა? გეფიცები დაგეხმარები
-არ მჭირდება გაბრაზებული ვარ!
-თოკოოო-ბუზღუნით გაყვა ბიჭს უკან და მოეხვია ზურგიდან . მისი სურნელი შეიგრძნო და დამშვიდდა , თვალები დახუჭა მაგრამ ბიჭის სახე დაუდგა წინ სიცხისგან გათანგული მარიამს რომ ესაუბრებოდა მართალია სხვას მაგრამ მაინც იმოქმედა მარიამზე. მისი სურნელი გაახსენდა და უფრო მაგრად დახუჭა თვალები
-მოდი ჩემთან ჩემო ფერია და მომიყევი რა დაგემართა
-არაფერი მე უბრალოდ შენს გამო ვღელავდი რომ ვერ მოვედი და შენთან არ ვიყავი პირველად როცა გჭირდებოდი ცუდად გავხდი მაპატიე რა
-კარგი ჩემო ცხოვრებავ არაფერი მართლა კი არ ვბრაზობ გადამიარა უკვე თან ძალები მოვიკრიბე და მზად ვარ შენი ნუციკო“ გავანადგურო „
-ნუ სულელობ შეეშვი ბავშვს არაა ის ისეთი როგორებსაც შენ ხარ მიჩვეული
-მაგას ვხვდები მაგრამ შენ იმდენი ხანია არ მისმენ ვერაფერი მოგიყევი
-მიდი მომიდუღე ყავა და გისმენ . მერე გამოვიტან დასკვნებს
-კარგი - ლოყაზე აკოცა . ყავა გაუმზადა და როგორც ჩვევიათ დივანზე დასკუპდნენ. მარიამმა მკერდზე დაადო თავი და სმენად იქცა. გაოცებული დარჩა და დასკვნაც დადო
-ხომ გეუბნებოდი გამოჩნდება ერთხელ გოგო რომელიც გაგაგიჟებს და ყველაფერს აგირევს მაგ ტვინშითქო . შეიძლება შენც პატარა გოგომ გაგაბასთქო არ მითქვამს?
-არა რა რაღა შენი დაქალი დამევასა ახლა მთლიანად ჩემსკენ არ იქნები ღმერთო ასეთ შარში რომელი ცოდვისთვის ჩამაგდე? მაგიჟებს ხომ იცი შენც რომ განგებ გამოვიდა ჩემს ჰორმონებზე დაკვრა უნდა ნერვებთან ერთად .აზრზე ხარ ეგ პატარა არსება რას ჩალიჩობს? მაგას ვანახებ მე როგორ უნდა ჭკუიდან გადასვლა
-ვაიმე ესენი ან დაღუპავენ ერთმანეთს, ან მოკლავენ ან კიდევ მალე ნათლული მეყოლება - გაიცინა და ლოყები დაუკოცნა თოკოს როგორც იცის- როგორ უთხარი მკერდზე? არა ისე მართლა მაგარი მკერდი აქ მშურს ცოტათი - საყვარლად მოჭუტა თვალები და თოკოს მზერა რომ დააფიქსირა „ვაი შენს ჭკუასო“ რომ ამბობდა გადაიხარხარა
-სულელი ხარ გოგო შენ ნეტა მეტი რაღა გინდა მაინც არავის აძლევ მაგ ბურცობებით ტკბობის საშუალებას და შენ რა განავლებს
-უიმეე სხვამ თუ არ ისარგებლა ისე არაფერი არ უნდა მქონდეს? მაგიტო არააქვთ გოგოების რაღაც პროცენტს ტვინი ბიჭებს რომ არ სჭირდებათ?
-მამენტ სხვა რაღაცეები აქვთ- გაიცინა მაგრამ ისევ ნუცა გაახსენდა - წუხელ დამესიზმრა ისევ ის ზედა ეცვა იდგა ხელს არ მიშლიდა რომ მოვფერებოდი მაგრამ ვერ მივუახლოვდი ვიღაცამ ჯაჭვები ჩამაბა რამდენი ვიწამე რომ იცოდე-ისე საცოდავად თქვა მალე ორივე იცინოდნენ
-ვაიმეე ცუდად ვარ არ ხარ შენ კარგად -მუცელზე იჭერდა ხელს რომ წარმოიდგენდა სიუჟეტს სიცილს ვერ იკავებდა. როგორ უნდოდა ყველაფერი მოეყოლა მაგრამ არ შეეძლო მამას ვერ დააღალატებდა იცოდა რომ მითუმეტეს თორნიკესთვის არაფერი უნდა ეთქვა .
-იცი უცნაურად ვგრძნობ ამ ბოლო დროს თავს მგონი მართლა მართლდება იმ გიჟი გვანცას სიტყვები- თორნიკეს ცხვირი გაუსვა ყელზე და უკეთ მოკალათდდა
-რა სიტყვები
-მოჩვენებები დაგეწყება ცოტა ხანში უკაცობისგანო
-რაო? შენ ხომ არ გაგიჟდი მარიამ არა რას მეუბნები აზრზე ხარ?
-ოო ნუ გიჯდები ახლა ვიხუმრე ისე მართლა მგონია რომ ვიღაც მიყურებს ძალიან ხშირად და შებოჭილობის მაგივრად მსიამოვნებს , რაღაცნაირად კარგად ვარ. ერთი პაციენტი მყავს რომელმაც მთელი ჩემი არსება ააფორიაქა არასდროს ასე არ მინერვიულია ოპერაციისას რომ მომკვდარიყო ვიცი რაღაც დიდს დავკარგავდი. არ ვიცი ასეთი გრძნობა რატომ მაქვს მხოლოდ მისი სახელი ვიცი სხვა არაფერი , მისი ხმაც კი არ გამიგია არც ის ვიცი რას წარმოადგენს, როგორი მზერა აქ როგორი ადამიანია
-როგორც შენ ამბობ ხოლმე იქნებ „ის ისაა“
-არ ვიცი იცი? მაგაზეც ვიფიქრე მაგრამ ვგრძNობ რაღაც ძალიან რთული ამბავი მელოდება
-შენ ყოველთვის მაგას ამბობ მე იმიტომ არ მიყვარდება ღმერთი დიდ განსაცდელს მიმზადებსო
-დარწმუნებული ვარ. ამჯერად ვგრძნობ რომ მალე დადგება ყველაზე რთული მომენტი ჩემს ცხოვრებაში. შენ ხომ სულ ჩემთან იქნები თოკო?
-პირველი ღამის გარდა სულ შენთან ვიქნები- სიცილით მოხვია ხელები ძალიან მაგრად და ბევრი აკოცა- მიყვარხარ ფერია ყველაზე ძლიერად მიყვარხარ ყველა სიყვარულს შორის რაც კი არსებობს . სანამ ის ქაჯი არ შემოვა ჩემს გულში ბოლომდე მერე ის დაიკავებს იმ ადგილს რომელსაც შენ ვერ დაიკავებ ვერასდროს ყველა დანარჩენი სიყვარული კი შენია
-ხომ იცი ეჭვიანი არ ვარ ნათლული მინდა მე
-ნათლული კი არა რომ მახსენდება წამი მაკლდა სასურველის მისაწვდომად და ვერ გამოვიყენე ნერვები მეშლება
-ნერვებს რატო მიშლი იცი? რომ არ ვიცოდე როგორი ხარ ვიფიქრებდი რომ მხოლოდ „ დასაგემოვნებლად“ გჭირდება და მისი ფორმები გაგიჟებს
-ხო მაგრამ შენ ხომ მიცნობ მაგრამ ფორმებიც მაგიჟებს ჩემს ორგანიზმს აგიჟებს სუნთქვა მეკვრის და კიდე ერთხელ თუ გამეჩითება ისე იმპოტენტი გავხდები
-იდიოტო-ბალიში ჩაარტყა მოხარხარეს და თვითონაც გაიცინა
-შენ ის თუ იცი ნუციკოს მე და შენ რომ შეყვარებულები ვეგონეთ ერთ დროს
-ხოო? და მაგას რატომ მეუბნები რაღაც შეამჩნიე მის მზერაში ხო?
-მე? არაფერი საიდან მოიტანე
-არ მეუბნები ხომ? ესეიგი ნუციკოსკენ ხარ ძალიან კარგი აღარაფერს გეტყვი და დამოუკიდებლად ვიმოქმედებ
-რას მეკიტხები მე დააკვირდი და მიხვდები მართალია შეუდარებელი ძალა აქ ემოციის დაფარვის მაგრამ თუ მოინდომებ შენი ლამაზი თვალებისთვის არაფერი გახდება შეუმჩნეველი ჩემო სოხარულო- თვალებზე აკოცა და მერე ცხვირზე
-მოვიფიქრე
-აბა გისმენ
-უპირობოდ დამთანხმდები თუ გინდა ნათლული და შენი ბიჭის ბედნიერება და ბოლოს და ბოლოს რძალი
-ოო მითხარი რას მთხოვ ასეთს
-ჩემი შეყვარებული უნდა გახადო . რაღაც უნდა მომაფიქრებიო რომ დამთანხმდეს რამდენიმე კვირით ფიქტიური შეყვარებული იყოს. ეგრე უფრო მარტივად მოვახერხებ გავაგიჟო, თან მოუწევს შეეგუეოს ჩემს მიახლოვებას
-რა საზიზღარი ვიღაც ხარ რა ამ გამოუცდელ ბავშვს რომ მიადექი სხვა ვერ ნახე ვინმე?
-დარწმუნებული ვარ საკმაოდ დიდ კონკურენციას გამიწევს
-აუუ კაი რა ეგ ღალატია და მე ვერ ვუღალატებ ნუცას . ბავშვი ცემს ხელშია გაზრდილი
-და მე მიღალატებ? ზურგს აქცევ შენს საუკეთესო მეგობარს და მეტს? ადამიანს რომელიც ყველაზე მეტად გიყვარს?
-ნუ ხარ საზიზღარი
-მარიამ ანუ არ მეხმარები?
-არ ვიცი ვნახოთ დაელოდე თუ რამე ნახავ შენ თვითონ
....
ამ ამბის შემდეგ მარიამი სულ ფიქრობდა ბიჭზე. ირაკლი არ ჩანდა, არ აწუხებდა ზედმეტი ზარებით , როგორც იქნა დაბრუნდა სახლში გახარებული, ბედნიერი და დამშვიდებული . როგორც კი დრო გამონახა და მარტო დაიგულა მასთან გავიდა და მუხლებზე დაუსკუპდა როგორც პატარაობისას , გულზე მიეკრა
-რაო ფერია დაიღალე?
-ძალიან მაგრამ პაციენტებთან ყოფნის დროს ვერ ვგრძნობ . ის ჩემი პაციენტი როგორაა
-კარგადაა შენი დამსახურებით
-კარგია -გაინტერესებს ვიცი ყველაფერი მაგრამ შენთვის აჯობებს არაფერი იცოდე არაა საჭირო ჩემო თოჯინა ასე უფრო მარტიად დაგავიწყდება ყველაფერი ვიდრე ბევრი ინფორმაციის მიღების შემდეგ
-კარგი მა როგორც გინდა . აუუ ჩემი ბიჭი როდის დაბრუნდება მომენატრა
-ძამიკო და რძალი აღარ გენატრება უკვე ხომ
-არაა მე მხოლოდ ირა მენატრება ჩემი ბუთხუზა , მამიდას ფუმფულა ბიჭი უნდა დავურეკო მისი ტიტინის მოსმენა მინდა იცი მამის მეძახის -აჟიტირებულმა აიღო მობილური და ზარი განახორციელა თათუსთან . ბავშვს ეტიტინა შემდეგ ივახშმა მშობლებთან ერთდ და დასაძინებლად წავიდა , აივანზე გავიდა თხელი პერანგის ამარა ცივი ჰაერი დაეტაკა ,მაგრამ სიამოვნებდა ეს შეგრძნება აივნის მოაჯის ხელისგულებით დაეყრდნო და ვარსკვლავებით მოჭედილ ცას ახედა კვლავ იგრძნო მზერა რომელიც არ ტოვებდა ვერავის ხედავდა .
ბიზნესთან დაკავშირებით პრობლემები ჰქონდათ , მამებიც და შვილებიც დაძაბულები იყვნენ დანაკბილს არ უხსნიდათ . არაფერს ამბობდნენ , თორნიკეც კი არ ნახულობდა ისე იყო ნუცაც არ უხსენებია ნორმალურად მარტო იმას ეუბნებოდა ყურადღება მიაქციეო და იცოდა რომ მარიამი აკვირდებოდა ყველაფერს რასაც თავად შეამჩნევდა და რაც თავად დააინტერესებდა. რა თქმა უნდა მეგობარს თხოვნას უსრულებდა და კარგად დაინახა როგორ ელოდა უნივერსიტეტიდან დაბრუნებული ნუციკო რომ თორნიკეც შეაღებდა ერთხელ მაინც სახლის კარს მაგრამ ერთმა კვირამ ფუჭად განვლო.
ყიფიანები შეიკრიბნენ ერთად როგორც იქნა და ირაკლიმ დაიწყო საუბარი ბიზნესთან დაკავშირებით, თათა მოწყენილი იჯდა რადგან მარიამისგან განსხვავებით ყველაფერი იცოდა , მარი ახლახანს შევიდა სახლში და აზრზე არ იყო რა ხდებოდა . ირაკლიმ საუბარი დაასრულა და დასკვნა დადო
-მოკლედ ჩვენდა სამწუხაროდ მიშოს თათასთან და ირასთან ერთად გერმანიაში გადასვლა მოუწევს . არ ვიცი რამდენი ხნით მაგრამ სანამ ყველაფერი არ მოგვარდება მანამ ვერაფერს შევცვლით
-და ის კაცი ვინაა ასეთი რომ შენ ირაკლი ყიფიანი ვერ აღუდგები წინ სხვა გზით მაინც
-სხვა გზა არ არსებობს
-დარწმუნებული ვარ არის მაგრამ შენ არაფერს ამბობ
-სხვა გზა არ არის მარიამ ჩვენ წავალთ მოვაგვარებთ საქმეებს და ისევ დავბრუნდებით. - თათამაც იგივე რომ თქვა ეჭვი შეეპარა მაგრამ გაჩერდა . არ უყვარდა ჩაჯინება . ყველაფერი გართულდა , ირაკლიმ ყურადღებით ყოფნა სთხოვა და დაცვაზეც კი დაელაპარაკა მაგრამ მარიამმა კატეგორიული უარი განაცხადა არჩია იარაღი ეტარებინა თან ვიდრე ვიღაც ახმახი გაჰყოლოდა ყველგან.
-ფერია სად ხარ?- თორნიკემ დაურეკა შეშინებული ხმა ჰქონდა
-საავადმყოფოდან გამოვალ მალე, მერე კოლეგები მივდივართ რესტორანში და გვიან სახლშ მოვალ შენ სად ხარ თოკ?
-ისევ თელავში ვართ
ძნელი იყო ყველასთვის და განსაკუთრებით მარიამისთვის საუკეთესო ძმის , მეგობრის და ძმისშვილის გაშვება. მთელი კვირა ყველა მოწყენილი დააბოტებდა. ბავშვის სათამაშოებს რომ წააწყდებოდა გული ეკუმშებოდა და მაშინვე თათას ურეკავდა სკაიპში . ახლა კი ეს საღამო გამოჩნდა და გადაწყვიტა ცოტა მაინც გადაეყოლებინა გული. სამეგობროც რომ ვერ შეკრიბა საქმეების გამო ეს საშუალება არ დაკარგა. როგორც ყოველთვის უბრალო წითელი კაბა ჩაიცვა ძალიან სადა , თმა მაღლა აიწია ფეხზე საშუალო ზომის წითელი მაღლები ჩაიცვა შავი კლაჩი დაიჭირა და წავიდა. რესტორანშ საკმაოდ კარგად გაატარა დრო , ისევ გრძნობდა დიდი ხნის შემდეგ დაჯინებულ მზერას და რატომღაც თავს დაცულად და ბედნიერად გრძნობდა ისევ რომ გამოჩნდა „იდუმალი ლამაზთალება „
რესტორნის ეზოში მიაბიჯებდა როცა მიხვდა რომ უკან მოჰყვებოდნენ. არ დაიბნა ჩვეულებრივად განაგრძო გზა უბრალოდ ხელით იარაღი მოძებნა ჩანთაში სასროლად გაამზადა და როცა უკნიდან აკერო სწრაფი მოძრაობით მასზე ორი თავით მაღალი მამაკაცის მკვრივი სხეული და ტორები მუცელზე შემოხვია სწორედ მას მიაბჯინა იარაღი , ბნელოდა ამიტომ მის მოქმედებას ვერავინ უყურებდა ისე შებრუნდა მის მოხვეულ მკლავებს შორის და ცხვირი მიაბჯინა მკერდზე თითქოს კარგ ნაცნობს უყურებდა. მხოლოდ ცხელი სუნტქვა ეფრქვეოდა სახეზე და მის გულისცემას გრძნობდა
-ვინ ხარ და უკან რატომ მომყვები
-ორი წამი გვაქ თუ არ გავალთ აქედან ორივე მკვდრები ვართ თოჯინა- ეს ხმა! მღერთო როგორ ეცნობოდა , ბგერებისგან გამოწვეული ჟრუანტელიც ეცნო აჩქარებული გულისცემა და თვალები რომელიც სიბნელეშც ანათებდნენ . და ასე მარტივად დაჰყვა მის ნებას იარაღი განმუხტა და ისე ჩაუცურა ქამარში კაცს გულისცემა აუჩქარდა . ამაზე გულში იღიმოდა ისე კი მიმიკა არ შეუცვლია. ბიჭს არაფერი უთქვამს უბრალოდ ხელი მოხვია წელზე სხეულზე აიკრა და ჩქარი ნაბიჯით გავიდნენ იქედან. შავი ჯიპისკენ აიღო გეზი ბიჭმა ჯერ მარიამს გაუღო კარი შემდეგ თავად ჩაჯდა. და ელვის სისწრაფით მოსწყდა ადგილს. ისე ჩქარა მიდიოდა მარიამმა ღვედის შეკვრაც ვერ მოახერხა
-ცოტა შეანელე თუ მოვკვდი მაინც რა აზრი აქ !- ასე რომ შეუბღვირა ბიჭმა უბრალოდ გამოხედა და ოდნავ უკლო სვლას. მარიამი ბიჭისკენ გადაიხარა ხელებს შორის შეუძვრა დააიგნორა მასთან სიახლოვით განცდილი გრძნობები ღვედს დასწვდა გაუკეთა და შემდეგ თავად გაიკეთა ღვედი. ბიჭი ისევ გაოცებული უყურებდა , მიმიკას კვლავ არ იცვლიდა. ასე ისხდნენ ნამდვილი სვანები უემოციოდ ჯერ მანქანა მიჰყვებოდატ მაგრამ იმდენჯერ დაარტყა წრე ქუჩებს და ისე იარა ბოლოს აღარავინ ჩანდა. შემდეგ ხევსურეთის გზას დაადგნენ. მარიამი გაოცებული იყო არ ელოდა ასე შორს თუ წავიდოდნენ მაინც არ ეშინოდა. გიჟი არ არის უბრალოდ მთელი არსებოთ ენდობოდა კაცს რომლის შესახებ სახელის გარდა არაფერი იცოდა და არც აინტერესებდა . უბრალოდ იცოდა იქ იმ წამს დარწმუნებული იყო რომ გვერდით ის კაცი ეჯდა ვინც მისი ბედი იყო ვის გამოც მოევლინა ამ ქვეყნად აი ის ადამიანი ვისთისაც არსებობდა .ეს არაფერს წყვეტდა ვერც ხელებში ჩაუვარდებოდა არც სიყვარულს აუხსნიდა არც ეტყოდა რომ მის გარეშე ვერ იცხოვრებდა უბრალოდ ელოდა მოვლენების განვითარებას. ჩანთისკენ წაიღო ხელი და მობილურის ძებნა დაიწყო მალე მიხვდა რომ ამოაცალეს და ბიჭს გახედა გაბრაზებულმა
-რომ აგეხსნა და გეთქვა რომ დარეკვა არ შეიძლებოდა მოკვდებოდი?
-თამაში თუ გინდა დაგიბრუნებ - ცინიკურად უმზერდა წამით შემდეგ კი გზას გახედა
-შენსავით არ ვგიჟდები თამაშებზე პირდაპირ მიყვარს ხოლმე ყველაფრის თქმა და არც არავის ვემალები და მომენტს არ ველოდები ფურორი რომ მოვახდინო
-დარწმუნებული ხარ?
-რა თქმა უნდა
-ოპერაციებს რომ აკეთებ ყველა პაციენტთან რჩები და დაჭრილს სიკვდილისთის არ იმეტებ ?
-საიდან გაიგე არ გკითხავ ირაკლი უბრალოდ არ დაგეხმარებოდა ახლა კი მომეცი მობილური უბრალოდ დავრეკავ ვეტყვი რომ კარგად ვარ და მერე აქ არ ვარ?
-ვის ეტყვი შენს ბიჭს?-კვლავ ცინიკური ჩაცინება , მაგრამ თითებს უფრო ძლიერ უჭერს საჭეს- ნუ დარდობ გიპოვნის ფარჯიანი დარწმუნებული იყავი მის შესაძლებლობებში
-ნუ იდარდებ ისედაც დარწმუნებული ვარ მაგაში და არც არასდროს შევიტან ეჭვს - ეს რომ უთხრა არც რეაქცია გამორჩენია. ეს ხომ მარიამ ყიფიანია და მუდამ აკვირდება ყველა დეტალს ისედაც ქალწულების ზოდიაქოს ნიშნის ქვეშ დაბადებულებს ჩვევიათ მეწვრილმანეობა მაგრამ ყიფიანს გენიც უწყობს ხელს. - ამ მდგომარეობას რა ვუწოდო გატაცება?
-შეიძლება მაგრამ არ იქცევი ტყვესავით და გეგმებს მიშლი იცი?
-შენც არ იქცევი გამტაცებელივით. დავიჯერო ორმაგი გატაცება იგეგმებოდა? - ეს რომ უთხრა ბიჭს გაეღიმა
-რა მიხვედრილი ხარ თოჯინა
-რა თქმა უნდა ბარბის ბიჭუნავ - სახელი გამოკვეთა და მიახვედრა რომ მეორედ აღარ უნდა დაეძახებია თოჯინა - მაინც სად მივდივართ
-მუცო გაგიგია?
-ვიკიპედიაში ვნახავდი ინფორმაციას მაგრამ ერთი იდიოტი მობილურს არ მიბრუნებს სიტყვაზე არ მენდობა და ჰგონია რომ მიუხედავად გაფრთხილებისა დავრეკავ
-მე არ გამიფრთხილებიხარ
-მითუმეტეს - ხელი გაუწია და მალე მობილური დაუდო ბიჭმა ხელის გულზე. მანაც დაგუგლა და წაიკითხა : : მუცო ხევსურეთის ისტორიული დამცველი. მდებარებს ზღვის დონიდან 1880 მ. დუშეთიდან 121 კმ-შია . 49 ადამიანი ცხოვრობს და თითქმის გაუკაცრიელებული ყოფილა საინტერესოა არჩევანი გაგიკეთებია აქ ცხოვრობენ შეკათაურები და დაიაურები . ჩვენ რომელ მათგანს ვესტუმრებით
-შენ ხომ სუპერ ანალიტიკოსი ხარ დაადგენ როგორმე
-ბევრი რამით არ ვინტერესდები
-დიდად არ დარდობენ ის „ რამეები“ მისით თუ არ ინტერესდები
-საინტერესოა-გაიცინა და მაგნიტოფონი ჩართო . იქვე ჩიპი დაინახა შეუერთა და სიმღერის ჰანგებით აივსო. კომფორტულად მოთავსდა მანქანაში , სავარძელს მიეყრდნო თვალები დახუჭა და თითები მელოდიის რიტმის მიხედვით ფეხზე აათამაშა.
-ამაღამ ჩავალთ?
-დუშეთში გავჩერდებით
-იქედან რომ მოვტყდე არ გეშინია?
-მშიშარას ვგავარ?
-აბა მე რა ვიცი ყველა ადამიანს ეშინია რაღაცის ან ვიღაცის დაკარგვის
-ცდები !
-როგორ
-ადამიანს რომელსაც დასაკარგი არაფერი და არავინ გააჩნია მას არაფრის ეშინია
-მე ძალიან სუსტი ადამიანი ვყოფილვარ იმდენად ძლიერად მიყვარს
-ვნახავთ მასაც ისეთივე გრძნობით უყვარხარ თუ არა
-მე გამოცდებს არ ვატარებ . დარწმუნებული ვარ ჩემს და სხვის გრძნობებში ! - ეს რომ თქვა ბიჭმა მოთმინება დაკარგა მანქანა დაამუხრუჭა და მაჯაში წვდა მარიამს
-ფეხ... შენ რაშ ხარ დარწმუნებული და რაში არა ! ჯობს გაჩუმდე და მოთმინებიდან არ გამომიყვანო! თუ გკითხო მიპასუხე თუ არა იჯექი და იფიქრე შენს საყვარელზე ! - იმდენად უხეშად თქვა და ისე აბრიალებდა ისედაც შავ თვალებს რომლებიც უკუნით გამოქვაბულს დაემსგავსნენ და მთვარესაც კი შეედრებოდნენ რომ მარიამი შეკრთა. ხელი გაინთავისუფლა და ამაყად შეხედა
-გავჩუმდები მხოლოდ იმიტომ რომ ყველა არ იმსახურებს ჩემი საუბრის მოსმენას და მითუმეტეს სურვილი არ მაქვს ყველას ვესაუბრო ! - თქვა და ზურგი აქცია ფეხზე გაიხადა მინას მიადო თავი და გზის ყურება განაგრძო. ბიჭმა მანქანა დაძრა და ისევ იგივე სიჩქარით განაგრძო გზა. წვიმამ დაიწყო ისედაც საკმაოდ ციოდა უკვე ოქტომბერი იწურებოდა . უყურებდა მინაზე დაცემულ წვიმის წვეთებს და ამინდის შესამჩნევ გაუარესებას. მანქანა ისევ დიდი სისწრაფით მიჰქროდა , როგორც ჩანს დაგეგმილი ჰქონდა რომ ოთხ საათძე შევიდოდნენ დუშეთში. ერთ-ერთ სასტუმროსთან გააჩერა . მანქანიდან გადავიდნენ, მარიამს აკანკალებდა მაგრამ მაინც არაფერი უთქვამს . ბიჭმა ნაბიჭს უმატა , როცა შევიდნენ სასტუმროში ფოიეში გაჩერება სთხოვა მარიამს თავად კი ღმერთმა უწყის რა უთხრა მენეჯერს. მალე თანხა გაუწოდა გასაღები გამოართვა და მარიამთან დაბრუნდა. სასტუმროს მეორე სართულზე ავიდნენ . მარიამი ელოდა კიდეც რომ ერთ ოთახს აიღებდა და არც გაუპროტესტებია ბიჭი აშკარად ელოდა არადა ამას. კარი მიხურა და მარიამს მიადევნა თვალი რომელმაც ოთახი დაზვერა საკმაოდ კომფორტული იყო აშკარად „ლუქსს“ წარმოადგენდა სასტუმროსთვის. სააბაზანოს ხალათი გამოიღო კარადიდან, პირსახოციც აიღო და აბაზანაში შეიკეტა. ბიჭი სავარძელში მჯდომი ელოდა დიდხანს ბოლოს იფიქრა აორთქლდა იქედანო და ძლიერად დააკაკუნა
-მარიამ მანდ ხარ?- ხმა არ გაუცია ისე გამოვიდა ხალათი ეცვა თავზე პირსახოცი ჰქონდა მოხვეული საწოლზე ჩამოჯდა თმა გაიმშრალა და ბიჭს ახედა
-მოკარება რომ გაბედო იმ ადგილის ამპუტაციას მოვახდენ რითაც შემეხები - საკმაოდ დამაჯერებლად ჟღერდა ქირურგის სიტყვები .საბანი გადაწია ტეთრეულს დააკვირდა რომ მიხვდა სისუფტავის ნორმები აქაც დაცული იყო დაწვა მშვიდად თმა ერთ მხარეს გადმოიყარა საბანი მკერდამდე აიწია და მალე ხალათი სავარძელზე გადადო. მშვიდად დაწვა, ბალიში ააფუმფულა და თვალები მინაბა. ბიჭი იდგა და გაოცებული უყურებდა, მსგავსი არასდროს არაფერი ენახა და ვერც წარმოიდგენდა რომ საღამოს მსგავსი განვითარება ექნებოდა . სააბაზანოში შევიდა შხაპი მიიღო რამდენიმე ზარი განახორციელა და ტრუსის ამარა გამოვიდა . თმა ბოლომდე გადაპარსული ჰქონდა ამიტომ გაშრობა არც დასჭირვებია ხელი გადაისვა საწოლთან მიახლოებისას , ფრთხილად აწია საბნის მეორე მხარე და დაწვა. წამით მართლა იფიქრა რომ მარიამი მოაჭრიდა ხელს ან რა ვიცი კიდევ რას თუ შეეხებოდა. მერე თავის თავზე გაეცინა და მოდუნდა. მოხერხებულად მოეწყო მაგრამ რა დააძინებდა . ახლა როცა მარიამთან ასე ახლოს იყო და ამავე დროს შორს როგორ შეძლებდა თვალის მოხუჭვას. მთელი ღამე მის სუნთქვას აკვირდებოდა ოდნავ მიიწია და სურნელი შეიგრძნო, არ შეხებია , თავადაც არ იცის რატო უბრალოდ ვერ შეძლო . გოგონამ საწოლში ბრუნი გააკეთა და ნახევარი სხეულით ზემოდან მოექცა. აი მანდ უკვე მიხვდა რომ რთლად იყო საქმე და სჯობდა საერთოდ იატაკზე დაწოლილიყო. გრძნობდა მისი კანის შეხებას და ჟრუანტელი უვლიდა. სუნთქვა ეკვროდა და ყველაფერი ემართებოდა რაც კი შეიძლება ნახევრად შიშველი ქალის ჩახუტებამ მოგგვაროს. მარიამს ხელები ჰქონდა მოხვეული მასზე თავი კი მის ყელში ჰქონდა ჩარგული ისე რომ ცხვირი კანს ედებოდა. ბიწმა ხელები ფრთხილად შეაცურა მის მხარსა და წელზე და ოდნავ მოდუნდა , თავი გვერდით გააბრუნა და ვალები დახუჭა რადგან უკვე დილა იყო და იცოდა მარიამი გაიღვიძებდა. ასეც მოხდა ორი წუთი არ იქნებოდა გასული რომ იგრძნო მისი გაორმაგებული გულისცემა, და აჩქარებული სუნთქვა . სწრაფად წამოიწია იმ იმედით რომ ბიწს არ ეღვიძა მაგრამ ამ დროს გაახილა თვალები . ჯერ უყურებდა აფორაჯებულ ქალს ურეაქციოდ შემდეგ კი ხელი მაგრად მოუჭირა წელზე
-მე რა გავაკეთო შენ ხომ დაარღვიე ჩემი ტერიტორია
-არ მგონია რაიმეს მოკვეთა მოგინდეს ან შეძლო ასე რომ დამშვიდდი - ხელები მოიშორა საბანი მიიფარა შემდეგ ხალათი და ისე წამოდგა არაფერი გამოჩენია . მაგრამ დანახვა რად უნდოდა ეხებოდა და გრძNობდა მის თითოეულ უჯრედს.
რამდენიმე საათიანი მგზავრობის შემდეგ მუცოსაც მიაღწიეს . მარიამი აღფრთოვანებული იყო სანახაობით. თავი სამოთხეში ეგონა , მთებში მოძრაობდნენ და ირგვლივ უძველესი კოშკები იყო , ადამიანს ვერსად დაინახავდი, სრული სიმშვიდე იყო . მანქანას უკვე უჭირდა სვლა მაგრამ გამოცდილი მძღოლი მაინც ახერხებდა საშინელ გზაზე გავლას. როგორც იქნა ერთ სახლს მიუახლოვდნენ თითქოს უძველესი დროიდან დღევანდელობაში დაბრუნდნენ.ულამაზესი სახლი იდგა ძველებური კოშკის გვერდით და არაჩვეულებრივ ნაზავს ქმნიდა. მანქანა ეზოში გააჩერა და სანამ რამეს იტყოდა მარიამი უკვე გადასული იყო გოგოს გახედა რომელიც კოშკის წინ იდგა და უყურებდა უმშვენიერეს ქვით ნაგებ ციხეს შესასვლელი დაინახა და იქეთ წავიდა. ძვლივს აიარა ხის კიბე და სულ ბოლო წერტილში ავიდა სათოფურიდან უყურებდა მთებს და მთელს ტერიტორიას როცა იგრძნო საყვარელი სურნელი და გულისფეთქვა რომელიც უახლოვდებოდა. იცოდა მის უკან იდგა მაგრამ არ ტოკდებოდა ელოდა როდის შეეხებოდა წარმოსახვაში ასეც მოხდა უკვე , რეალურად კი წარმართული ხელი ისევ უკან დააბრუნა ბიჭმა
-ექსკურსიაზე არ ვართ ! ქვემოთ ჩამოდი
-მოჩვენებითი უხეშობა არ გიხდება - მხოლოდ ეს უთხრა და მისკენ შებრუნდა . ხომხ ედავდა მის თვალებს და ყველაფერს კითხულობდა მათში - როგორც არ უნდა მოიქცე, რაც არ უნდა თქვა თვალები გყიდიან ახვლედიანო- პირველად მიმართა ასე , პირველად გაუსწორა რეალობას თვალი . სწორედ ალექსანდრე ახვლედიანი იყო ღვთის მიერ მოვლენილიგანსაცდელი რომლის დაძლევაც შესაძლოა ვერ მოეხდინა მაგრამ არც ერთ გადაწყვეტილებას ინანებდა . დრო იყო ისე მოქცეულიყო როგორც ყველა უბრალოდ გოგო , ემოქმედა გულის ძახილის მიხედვით და ის გაეკეთებნა რაც მოოუნდებოდა ,რასაც გული უბრძანებდა .
-სახლში ჩამოდი - ზურგი აქცია და წავიდა. მარიამი დიდხანს იდგა და ფიქრობდა მობილური ისევ ხელში ეჭირა მაგრამ არ რეკავდა არც კი ჩაურთავს ამჯერად გადაწყვიტა თოკოსთვის დაერეკა და ეთქვა რომ კარგად იყო მაგრამ აღმოაჩინა რომ მობილური დაბლოკილი იყო ზარს ვერ განახორციელებდა . სწრაფად ჩავიდა ქვემოთ და უკვე სახლში შეაჭრა
-როგორ გაბედე ! ბლოკი მოხსენი მობილურ უნდა დავრეკო მხოლოდ ვეტყვი რომ კარგად ვარ ინერვიულებენ
-შენი მშობლები არ ინერვიულებენ საყვარელი ბიჭუნა თუ იღელვებს მაგრად - ბუხარს ანთებდა ახვლედიანი ისე უთხრა არც კი შეუხედავს გოგოსთვის.
-ჩემს ძმას უნდა დავურეკო
-გერმანიაში რომ აითესა იმას?- უკვე გამოხედა და ისევ შებრუნდა გაბრაზებულ მარიამს რომ წააწყდა . მობილური მოიფრიალა და ზემოთ ავიდა . საძნებლები დაათვალიერა და ყველაზე დიდი აირჩია რომელსაც აივანი ჰქონდა და უზარმაზარი მინის კარი საიდანაც ყველაფერს უყურებდა.
-სად ხარ - ხმა გაიგონა და შემოვიდა კიდეც სანდრო . ხელში მარიამის მობილური და ჩანთა ეჭირა - აქ ტანსაცმელია ამ ოთახში თუ დარჩები ჩემთან ერთად მოგიწევს ძილი რადგან ჩემი საძინებელია
-შენ მოგიწევს სხვა საძინებელში გადაბარგება რადგან მე არ ვაპირებ არც სხვაგან ძილს არც შენთან ერთად !
-ფეხებზე რას აპირებ და რას არა მე ჩემი გითხარი და ნუ ეცდები მოთმინება დამაკარგიო
-ეგეც გაქ ? მე მეგონა უკვე მიყვიროდი - ჩანთა გამოართვა და გახსნა საჭირო ნივთები ამოიღო და სააბაზანოსკენ წავიდა
- ნუ მაბრაზებ სანამ გითმენ - კარის მიხურვამდე გაიგონა ბიჭის ხმა მაგრამ არაფრად ჩაუგდია . გაიხადა და დუშის ქვეშ დადგა , მთლიანად მოდუნდა მაგრამ თორნიკეზე ფიქრი არ შორდებოდა, იცოდა ირაკლი და მაო კარგად იქნებოდნენ რადგან მამა არ დაუშვებდა რამე ცუდი მომხდარიყო . თორნიკე კი არასდროს მშვიდდებოდა ყოველთვის ცხელ გულზე მოქმედებდა , სესილის დემეტრე ჰყავდა. ნუცას კი არავინ შეეხებოდა თუ რამე თორნიკე მის გამო ნებისმიერს გაანადგურებდა . იცოდა რომ მის ლანდად იქნებოდა ქცეული . ნაცრისფერი სპორტული შარვალი, იმავე ფერის გრძელკლავიანი თბილი ზედა და თბილი ბუგები ჩაიცვა. გარეთ ისეთი სიცივე იყო ალბათ მიიყინებოდა. სახლში გათბობა კი არა ელექტროგაყვანილობაც არ იყო სანთლები იყო ყველა ოთახში ამიტომ დათბილული დადიოდა. ქვემოთ ჩავიდა , მოშივდა და მართლა ხომ არ მოიკლავდა თავს . კიბეები ჩაიარა და მისაღებში შესულმა დაინახა როგორ ზუზუნებდა მობილური გაუკვირდა როგორ იჭერდა თან კარტაც არ იდო შიგ . სწრაფად მივიდა თოკოს ფოტო რომ დაინახა უნდოდა ეპასუხა გადაუსვა კიდეც ეკრანს ხელი მაგრამ ვინ დააცადა. წამში გამოგლიჯა ახვლედიანმა თან ისე უცქერდა ეგონა იმ წამსვე მოკლავდა
-მარიამ ჩემო ფერია სად ხარ . ორი დღეა გირეკავ ხან გათშული გაქ ხან არ მპასუხობ კარგად ხარ? მეც მოვდივარ დღეს უკვე გზაში ვარ და გნახავ. მომენატრე ფერია - უცებ მიაყარა თორნიკემ ჯერ აღელვებულმა მერე აშკარად გაიღიმა და ხმა დაუთბა - ლამაზოო რატო არ მელაპარაკები მარიამ
-მეგონა უფრო ფრთხილი იქნებოდი შე ნაბ... ორი დღეა გოგო აგახიე და შენ ვერც მოწვი რო მაგრად დაგენძრა?- პირველად ხედავდა ასეთ გაბრაზებულს ყველა ძარღვი ეტყობოდა და თვალები უფსკრულივით გაუხდა .
-შე მართლა ნაბო... როგორ გაბედე მარიამთან მიკარება მე ხომ გაგაფრთხილე ჩემს რომელიმე ოჯახისწევრს რო შეეხო დაგასახიჩრებთო . გეფიცები მიწიდან ამოგთხრი და მაინც გიპოვი , გიპოვი და ჩემს გოგოს რამე რომ სჭირდეს გეფიცები დე....მ..... შენ სისხლს დავლევ დევდარიანო მარიამს რომ შეეხო გესმის? - ისე იღრიალა თორნიკემ მარიამმაც კი გაიგონა . ახვლედიანს კი წამში სიამოვნებისგან გაუბრწყინდა სახე მარიამს შეხედა და გაიცინა
-ვნახოთ თუ მიპოვი ცხოვრებაში ერთხელ მაინც რომ აასრულო სიტყვა რადგან მარტო შეხებას არ დავჯერდები ფარჯიანო ახლა კი არივედეჩი თოკუნა
-შენ ნაბ... დ.. მ.....- დაიღრიალა მაგრამ ვინ უსმინა მობილური გათიშა და მარიამს შეხედა ზე კმაყოფილი გამომეტყველებით- ეს აღარ დაგვჭირდება ფუნქცია პირნათლად შეასრულა შენის ნებართვით ხოო- მოპირდაპირე კედლისკენ გაიხედა და მთელი ძალით გააქანა
-რატომ უთხარი ეგ ყველაფერი
-შენ რა იცი რომ არაფერს დაგიშავებ პატარა ქალბატონო ? ასეთი მეამიტი ხარ თუ ეგ პატარა გული შიშისგან გისკდება მაგრამ შენი დამპალი ძმის მსგავსად შენც კარგად გეხერხება თავის მოკატუნება - ახლოს მივიდა მარიამთან და საჩვენებელი და შუათითი გულზე მიადო . მარიამი გაუნძრევლად იდგა და ბრაზის გარდა არაფერს უჩვენებდა მისი მზერა. ხელზე დახედა და უხეშად მოიშორა. სიტყვის ღირსიც არ ჩათვალა ისე აქცია ზურგი და სამზარეულოსკენ წავიდა. ოთახში შესულს მაჯაში წვდა ახვლედიანი და კედელზე მიანარცხა თვალებიდან ცეცხლს აფრქვევდა , ბრაზისგან ძარღვები დაბერვოდა თვალები ჩაწითლებოდა , სუნთქვა აჩარებოდა და ცხელ ჰაერს აფრქვევდა მარიამს სახეზე-როგორ მიბედავ ხელის კვრას და ზურგის ქცევას როცა გელაპარაკები . შენ შენს ჩმორიკ თორნიკეში ხო არ გეშლები სულ ფეხებზე ვინ ხარ და რას წარმოადგენ . მე თქვენი ოჯახიდან მხოლოდ ერთს ვცემ პატივს იმიტო რომ არც ერთს გგავთ და თქვენსავით გარეგნული მხარით არ მსჯელობს ყოველთვის იმას იჯერებს რაც მართალია და არა იმას რასაც ყველა ფიქრობს . მას ვერც ერთი დაემსგავსებით და თუ ცოცხალია დღეს შენი მიშიკო და თოკუნა ჩერეზ მისით თორემ დიდი ხნის ჩამპალი იქნებოდნენ მიწაში . როგორც კი ცუდად დატრიალდა საქმე მაშნვე აითესა შენი კრისა ძმა მაგას თუ ჰგონია იქ ვერ მიაგნებენ ძალიან ცდება . მე რა მიკვირს იცი? ის შენი ფარჯიანი აქამდე რატო არ მოტყდა ყველაზე მაგარი ათესვაში ეგ იყო ხოლმე
-შენი ლაპარაკის მოსმენას მე არ ვაპირებ და გულის მოოხება თუ გინდა სარკის წინ დადექი და შენს თავს ელაპარაკე ნარცისებს გჩვევიათ და მიჩვეული იქნები შენი დიდებით ტკბობით - ზიზღი ჩანდა მარიამის მზერაშ ასეც იყო ვერასდროს მოითმენდა მისი ძების აუგად მოხსენიებას . ხელს არ უშვებდა ახვლედიანი მეტად მოუჭირა ამ სიტყვების შემდეგ და განთავისუფლების მცდელობას ხელების თავს ზემოთ მიკვრა მოჰყვა
-კარგად მომისმინე თავხედო ! კიდევ ერთხელ აუწევ ხმას ჩემთან, ასეთი მზერით და სიტყვებით დამელაპარაკები და იმათ მაგიერ მე დაგბრიდავ კაცობას გეფიცები
-სასცილოა შენივე წინადადება იცი? რაღაც ორი უკიდურესობა მოგყავს შენა და უნარების გამოცდა არ ჩაგიბარებია ხო? ორი საწინააღმდეგო წინადადება არც ერთ ზღაპრულ საუბარშ რომ არ მოდის? ან იმას მატყუებ რომ მომკლავ ან იმას რომ კაცი ხარ შენ აირჩიე რომელი ვარიანტი გიჯობს და მერე დამიწყვე წინადადება- მარიამი ცეცხლს ეთამაშებოდა როგორც ყოველთვის და გააზრებული ჰქონდა მაგრამ არაფრად აგდებდა. რაღაცაში ხომ ხარ დარწმუნებული ისიც იყო ღრმად დარწმუნებული რომ ახვლედიანი თითს არ დააკარებდა მიუხედავად იმისა რომ მის თვალებში შებრალების ვარიანს ვერ ხედავდა . ხელებიც ტკიოდა უკვე და ნელ-ნელა უბუჟდებოდა მაგრამ არ იმჩნევდა კანმა გალურჯება იწყო ისე მოუჭირა მაგრამ სიტყვა არ დაუძრავს. ასე იდგნენ და უყურებდნენ ერთმანეთს მკვლელი მზერით . ალექსანდრემ ყბაზე მოუჭირა ხელი თითი კი ნიკაპზე , ყელსაც ეხებოდა მარიამმა თავი გაარხია მაგრამ ვინ ადროვა
-გინდა მართლა დაგასახიჩრო? იმ შენი მონის დანახვას არაფერი აჯობებს როცა სისხლში დასვრილს გნახავს მაგრამ ვერ ვხვდები საიდან დავიწყო
-გააჩნია რომელ ნაწილს ვერ დათმობ , ვიცი ყველა დაგჭირდება რადგან ჩემი ან მისი ხელით მოგშორდება იგივე ნაწილი
-საინტერესოა შენს ადგილას მუქარას არ დავიწყებდი . ისეთ ადგილას მყავხარ ვერავინ მოგაგნებს , როცა გაქცევა შეგეძლო წამომყევი მორჩილად, იარაღი ჩამიდე , ყველა წყარო ხელმიუწვდომელია, ძალა აშკარად მე მეტი მაქ ვიდრე შენ სიფრიფანა და ასეთ ჭკვიან ექიმს ეგ უნდა გეშლებოდეს?- თიტებს სახეზე დაატარებდა თვალებში სითბო ჰქონდა ჩამდგარი და აშკარად სხვა რამეზე ფიქრობდა , სხვას გრძნობდა მაგრამ სიტყვები საპირისპიროს გადმოსცემდნენ.
-მტერს შენი ძალების შესახებ არასდროს უნდა გაანდო ასე რომ ნუ ელოდები ჩემგან საუბარს ჯობს მომშორდე ან შეტევაზე გადახვიდე შენი თითების შეხება დიდ სიამოვნებას ვერ მანიჭებს - მისმა სიტყვებმა მოიყვანა გონს და ტუჩებთან მიახლოებული ცერა თითი ჰაერში გაუშერდა ხელი მოაშორა და ციებიანივით მოშორდა რადგან თავისი სისუსტე გააცნობიერა . მარიამმა ისე დაიჭირა თავი თითქოს ვერაფერი შეამჩნია რადგან კოზირს არასდროს კარგავდა . მოშორდა და ბარის მეორე მხარეს კარადასთან მივიდა . ხელები საშნლად ტკიოდა რამდენიმეჯერ მომუშტა და გაშალა სისხლის მიმოქცევა რომ აღედგინა მაგრამ კვლავ დაკარგული ჰქონდა მგრძნობელობა, მაჯებზე დაიხედა და თითების კვალი ლურჯი სარტყელივით ეტყობოდა . მაჯებიც აამოძრავა წრიულად და ტკივილი დააიგნორა. კარადიდან კარტოფილი გამოიღო . გათლა დაიწყო შემდეგ წვრილად დაჭრა და გაზქურა აანთო რომელსაც დიდი ბალონი ჰქონდა მიერთებული. კიდევ კარგი ეს ერთი კომფორტის სახე ჰქონდათ. გაუკვირდა საერთოდ ონკანში როგორ მოდიოდა თბილი წყალი მაგამ ალბათ რაიმე სპეციალური გამათბობელი იყო. ნუ მოკლედ ამაზე არც უფიქრია ისე დაყარა ტაფაზე კარტოფილი ჯამი მორეცხა და შემდეგ ჩამოჯდა .ისევ ტკიოდა ხელები , იცოდა ალექსანდრე ისევ დაბრუნდა უკან იქ სადღაც იდგა და უყურებდა მის თითოეულ მოძრაობას და უფრო გაბრაზდა
-ყველი გვაქ ბატონო ალექსანდრე ?
-კი
-ტყემალი?
-კი
-გინდა?- შებრუნდა ამჯერად როცა გამორთო გაზქურა და თეფშზე გადმოღება დაასრულა -გინდა-მეთქი? ალექსანდრე
-შენ რა არსება ხარ გამაგებიე გინდა გამაგიჟო ხო? ნამდვილად ჯადოქარი ხარ იმიტო გიჟდება ყველა შენზე
-რას გულისხმობ კუდი მაქ თუ რქები- მაგიდაზე თეფშებს ალაგებდა ყველი იპოვნა , ტყემალიც და პურის ძებნაში დაიღალა-სადა პური?- უცებ გასწორდა და შეეჯახა ალექსს რომელიც ზემოდან დასცქეროდა , კარადის ერთ- ერთი უჯრიდან გამოიღო პური და დაჭრა თავად დადო თეფში მაგიდაზე და დაჯდა. მარიამი მივიდა და მის წინ დასკუპდა თეფშზე გადმოიღო კარტოფილი დაისხა ტყემალი, დაიდო ყველის დიდი ნაჭერი და სულ ქოცა პურიც მოტეხა. რომ უყვარს ამდენი კალორიის მიღება იმიტომაა ძვალმსხვილი. ეს რომ ტყუილად იჯდეს სახლში ისე გასუქდებოდა ვეღარ გაივლიდა. ჩანგალი დაასო კარტოფილის ნაჭერს და ტყემალში ამოუწო და გემრიელად მიირთვა. ახვლედიანი მშვიდად მიირთმევდა როცა დაასრულა თეფში აიღო და ნიჟარაში ჩადო , თავად გარეცხა და გასვლას აპირებდა როცა მარიამის მაჯას შეხედა, გონება გადაეკეტა თავი შეზიზღდა ისე უცებ მივიდა და მისი ხელი თავისაში მოიქცია არც გაუაზრებია. მარიამს გაუკვირდა როცა გალურჯებულ ადგილას მოფერება დაუწყო თითებით ისეთი შეშინებული სახე ჰქონდა გეგონებოდატ რაღაც საშიშროება ემუქრებოდათ
-მაპატიე მე .. ვერ გავიაზრე თუ გტკენდი ... მართლა ვერ მივხვდი ასე ძალიან თუ გიჭერდი. რატომ არ მითხარი !
-რა გასაოცარი ვიღაც ხარ ახვლედიანო ცოტა ხნის წინ მემუქრებოდი მოგკლავო და ახლა ამ ჩალურჯებების გამო მებოდიშები? მე ხომ შენი ტყვე ვარ იმ კაცის და ვინს გეზიზღება და ვის გამოც ფარჯიანს აშინებ ახლა რა მოხდა შენი სიზლიერე ხომ გამოჩნდა ექიმებს სუსტი ხელები გვაქ - ასე ადგა და გავიდა არც აულაგებია . ოთახიდან გავიდა თუ არა მსხვრევის ხმა გაიგონა ეტყობა გარეცხვა დაეზარა ახვლედიანს და მთლიანად მაგიდა მოიფრიალა . მარიამმა წამშ გადალახა მანძილი მაგრამ გაჩერდა არ შეიძლებოდა თავადაც გამოემჟღავნებია სისუსტე ზურგი აქცია და მშვიდად დაჯდა ბუხართან გაგებულ ხალიჩაზე. მალე გამოვიდა ახვლედიანი ინსტიქტურად გაიხედა მისკენ და დაინახა ბუხრისგან წამოსული სინატლის საშუალებით როგორ წვეთავდა მარცხენა ხელიდან სისხლი და სიარულის დროს იატაკზე ეწვეთებოდა. ალექსანდრემ ისე გაიარა მანძილი ნაკვთიც არ შეურხევია ისევ ისე იყო კიბეები აიარა და საძინებელში შევიდა. მარიამმა ვერ მოითმინა როცა წვეთებშ მართლა სისხლი ამოიცნო , სამზარეულოში რომ შეიხედა და მდგომარეობა ნახა გულმ აღარ გაუძლო კიბეები ელვისისწრაფით გაიარა საძნებელშ შევარდა და ხელში შერჩა წელს ზემოთ შიშველი ალექსანდრე რომელსაც ხელზე მოეხვია მაისური პერანგი კი დასვრილი ეგდო იატაკზე. არც მიუქცევია ექიმს ყურადღება მისი სიშიშვლისთვის, არც გაკვირვებულის , სითბოჩამდგარი თვალებისთვის უბრალოდ სააბაზანოში შევიდა სამედიცინო ყუთი გამოიტანა საჭირო ნივთები წამები იპოვა და ხელიდან მოხსნა მატერია . სისხლმა ისევ იწყო დენა მაგრამ მარიამი რომელს სისხლდენას ვერ შეაჩერებდა . სწრაფად მიიღო საჭირო ზომები ხელი გადაახვია და შემდეგ შეხედა -ნუ მიყურებ გაოცებული ექიმის ინსტინქტი ყოველთვის მუშაობს . ჰიპოკრატეს ფიცი მაქ დადებული -ოთახი დატოვა . ღმერთო როგორ ჭირდებოდა ახლა თორნიკე მასთან საუბარი და ყველა იმ გრძნობის ერთად გადმონთხევა რასაც ახლა განიცდიდა . ოთახი მალე მიალაგა ცოტა ხნით ბუხართან იჯდა შემდეგ ზემოთ ავიდა. ახვლედიანი საწოლში იწვა და ეძინა . მაგრამ არა მშიდად და ღრმად არ სუნთქავდა , მარიამმა ყურადღება არ მიაქცია სააბაზანოშ გამოიცვალა და თბილი პიჟამოებით შეწვა საწოლში. ისეთი სიცივე იყო მართალია სხეული თბილად ჰქონდა მაგრამ ცხვირი გაეყონა საბნის ქვეშ ჩაძვრა, მაგრამ ვეღარ ისუნთქვა შემდეგ ემბრიონის ფორმაში დაწვა მაგრამ მაინც ვერ გათბა . როცა გადაბრუნდა და შიშველ სხეულს შეეხო გაგიჟდა
-ავადმყოფი მე აქ ვიყინები ეს კიდე შიშველია და მაინც თბილადაა- ბუზღუნით თქვა და ისევ გადაბრუნდა . წამი არ გასულა ახვლედიანიც რომ გადაბრუნდა გაყინულ წვივებზე თბილი ფეხების შეხება იგრძნო, მუცელზე ხელი მოეხვია და ერთიანად გათბა თავი ალექსანდრეს მხარზე ჰქონდა მიბჯენილი - რას აკეთებ
-შენს გათბობას ვცდილობ - მისი სუნთქვა ყელზე მოეფრქვია და ჟრუანტელმა დაუარა . უკვე უნდა შეჩვეოდა მასთან სიახლოვეს მაგრამ იმდენად უჩვეულო იყო მსგავსი შეგრძნება თავს ვერ აკონტროლებდა. აი რა იყო გაუკონტროლებელი, დაუმორჩილებელი, უმართავი რაც ყოველგვარ წინასწარმეტყველებას უგუნებელყოფს , სადაც გონება უძლურია და მხოლოდ გული არსებობს აღარც მენტალიტეტი, პრინციპები არ ფიქრობ რა მოხდება შემდეგში უბრალოდ იცი რომ ყველაფერი შეგიძლია გააკეთო.
დილით სახლში არ დახვდა ალექსანდრე , ისაუზმა ეზოში ისეირნა გარემოს დააკვირდა, ბუხარი დაანთო რადგან ძალიან ციოდა მაგრამ ისევ არ ჩანდა . დივანზე იწვა და ბუხარში მოგიზგიზე ცეცხლს უყურებდა როცა კარი გაიღო და ალექსანდრე შემოვიდა. მარიამმა მისარებიდან დაინახა და წამოდგა. ბიჭი უკვე კარების ჩარჩოს იყო მიყრდნობილი და ჩაწითლებული თვალებით უყურებდა მარიამს . საშინლად გამოიყურებოდა ამაზრზენიც კი იყო იმ წამს მითუმეტეს იმ ადამიანისთვის ვინაც იცოდა ამ მდგომარეობამდე მიყვანის მიზეზი
-მარიამ - ისე განსხვავებულად ჟღერდა მის მიერ წარმოთმული „მარიამ“ მაინც ესიამოვნა , მაზოხისტურად ესიამოვნა. ტკივილი იგრძნო მის მზერაში და იმედგაცრუება. გოგოსკენ დაიძრა ტყავის მოსაცმელი გაიხადა და იქვე მიაგდო მხოლოდ პერანგი ეცვა ერთ ხელზე ნახევრად აკეცილი ჰქონდა . -რატომ ხართ ქალები მოღალატეები, ორპირები, მლიქვნელები, რატომ არსებობენ ბოზ... ქალები რომლებსაც არ აინტერესებს ვის მისცემს ლიჟბი თავისი გაისწოროს კაცებს კი თავის ნებაზე ატარებენ, ერთმანეთს აძულებენ და აკვლევიებენ კიდეც . რატომ მარიამ? ხომ შეიძლებოდა სხვანაირი ყოფილიყავი რა დაშავდებოდა - უკვე კედელთან ჰყავდა მიმწყვდეული გოგო და ხელები მის თეძოზე მოჭერილი ლოყაზე მიადო ცხვირი და გაუხახუნა
-გაიწიე სანამ აზროვნებ ალექსანდრე გადი ჯობს
-ისევ არ გეშინია ხო? არადა უკვე უნდა გეშინოდეს რადგან ახლა ძალიან ცუდი ვარ
-ხელი მომაშორე - უკვე როცა მიხვდა რომ აზრი არ ჰქონდა მშვიდად ლაპარაკს და მართლა საფრთხეს წარმოადგენდა შეტევაზე გადავიდა. არ უნდოდა დარტყმა თორემ მარტივად შეეძლო მისი მოშორება მითუმეტეს როცა ასეთ მდგომარეობაში იყო
-ისევ ხმას უწევ არადა ჩემი უნდა გეშინოდეს რადგან მე ვერ გამომიყენებ სათამაშოდ მე პირიქით ვიქცევი მთელი ცხოვრებაა -ხელი წელზე შეუცურა და სხეულზე მიიკრა
-ალექსანდრე მომშორდი არ გაბედო მეტად მოახლოვება -მკერდზე მიაბჯინა ხელი . საკმაოდ ხმა მაღლა თქვა მითუმეტეს ცარიელ ოთახში . ალბათ მალე მოიშორებდა რომ დასცლოდა და ოთახში შემოვარდნილ თორნიკეს მუშტის მეშვეობით იატაკზე არ დაეგდო. ეს იმდენად მოულოდნელად მოხდა როცა გონს მოვიდა უკვე სისხლი სდიოდა გახეთქილი ტუჩიდან ალექსანდრეს . თორნიკე კი ისევ დარტყმას აპირებდა თან ღრიალებდა
-შენ ნაბიჭვ.. ხომ გითხარი თითი არ დააკაროთქო
-ვააა თოკუნაც მოვიდა ისევ მოფერება იცი რტყმევის ნაცვლად ხო? გასწავლი ბოლოს და ბოლოს როგორ უნდა დარტყმა - სწრაფად მოექცა ზემოდან და ისე დაარტყა ყბა მოტეხა მგონი ფარჯიანს, სისხლი გადმოაფურთხა და წიხლი ჩაარტყა
-ბოლოს და ბოლოს მოგივლი რადგან ვატყობ ვერ ისწავლე ჭკუა ვერასდროს -ისევ დაარტყა მაგრამ მეორედ დარტყმა ისევ არ ადროვა ხელი მოუქნია და იატაკზე დაანარცხა , წამოდგა და ფეხის დარტყმას აპირებდა. მარიამმა კარადიდან იარაღი ამოიღო და დაუმიზნა
-ახვლედიანო გაინძრევი და მოგკლავ გეფიცები - თქვა და იარაღი გაამზადა გასასროლად. ალექსანდრე გაშრა ზურგს უკან მდგომისკენ შებრუნდა და საერთოდ დაავიწყდა იქ თუ თორნიკე იდგა
-მომკლავ? ასე ძალიან გიყვარს ხო? ისე ძალიან რომ შენ ექიმი ქალი სხვის სიცოცხლეს ხელყოფ? კარგი შეგიძლია მესროლო უბრალოდ წამით დაფიქრდი აქ რატომ ვართ მე და შენ - მიუახლოვდა და ლულას მკერდით მიებჯინა
-მარიამ დაუში ეგ იარაღი ! -თორნიკე წამოდგა ცხვირიდან წამოსული სისხლი მუშტით მოიწმინდა და მათ გვერდით დადგა
-დაფიქრდი მარიამ იქნებ მიხვდე
-თუ რამე გაქ სათქმელი მითხარი ნუ მელაპარაკები გამოცანებით
-შენ ხომ ახსნა არ გჭირდება ისედაც იცი როდის რა და რატომ ხდება და იმასაც მიხვდები შენი ხელიდან ვარ მოსაკლავი თუ ამ ნაბოზ...
-მარიამ დაუში იარაღი და მადროვე ვაზღვევიო
-რისთვის? არაფერი გაუკეთებია - უკან დაიხია და იარაღიც დაუშვა - საერთოდ არაფერი მეტიც იმ ღამით ცემს მოტაცებას აპირებდნენ ან იქნებ მოკვლას კიდეც
-ირაკლიმ თქვა მარიამის მოსაკლავად არიან წავედი მაგრამ იქ უკვე აღარავინ იყო შემდეგ მარიამის ხმა გავიგე და კარგადააო . რა გამოდის ამან გადაგარჩინა?
-და შენ ზა პროსტა დაგირეკა ჩემი მსგავსი სუსტი წერტილი არ გაქვს საინტერესო ისაა ახლა რას აპირებ და ეს რატომ მოიყვანე აქ
-ვაა ჩემი რა ჭკვიანი გოგო გყავს ტო შენც რომ ამას გავდე მამაშენის ბედს ძაღლი არ დაუყეფდა- ჯიბიდან ერთჯერადი ამოიღო დივნის სახელურზე ჩამოჯდა და სისხლი მოიწმინდა
-ალექსანდრე უბრალოდ ჩემი გადარცენა თუ გინდოდა თორნიკე აქ რატომაა . ან მე რატომ გადამარჩინე როცა იცოდი თონიკეს ეტკინებოდა ჩემი სიკვდილი
-სხვებსაც ეტკინებოდა შენი სიკვდილი. იმაზე მეტად ეტკინებოდა ვიდრე რომელიმე სულიერს წარმოუდგენია და სამაგიეროც გადაგიხადე სიცოცხლე სიცოცხლის სანაცვლოდ, მამაშენთანაც ვალში ვიყავი ასეა თუ ისე მაინც მისი წყალობით გადავრჩი
-რას ნიშნავს სამაგიერო სიცოცხლის ფასად მარიამ! ამ ახვართან რა გესაქმებოდა
-არ გითქვამს? რა საინტერესო იქნება თქვენი ჩხუბის ყურება ღმერთო ჩემო არადა პოპკორნი არ მაქ - დივანზე გადაწვა და გაიცინა
-მერე მოგიყვები გთხოვ -თოკოს გახედა და ისევ ალექსანდრესთან მივიდა- თორნიკე რატომაა აქ უბრალოდ ჩემი გადარჩენა თუ გინდოდა
-საყვარელი ადამიანის პოვნა იმაზე მარტივი ყოფილა ვიდრე მეგონა ამ პიტ.. მოგაგნო მაგრამ ვინც გეძებს ამაზე მეტი ყ... არიან და დამიჯერე აქ ვერ მოგაგნებენ ამას კი არ შევიფარებ და შეუძლია მიქელასთან წავიდეს პირდაპირ
-შენ საიდან იცი მე ვინ მემტერება ან ის რომ იმ ღამით მომკლავდნენ
-რამდენ კითხვას მისვამ არადა უკვე ბევრი გელაპარაკე რაღაც კარგ განწყობაზე ვარ . მამაშენს შევთავაზე გამოსავალი მაგრამ არაო ახლა კი შესაძლოა დაბრიდონ შენი ძამიკო, თოკუნიაც და ყველაზე ცუდი შენი დედიკო ქალბატონი მაია და მამიკო
-მოიცა რა გამოსავალი ალექსანდრე შემომხედე და მითხარი რა გამოსავალი ჯანდაბა გამოფხიზლდი - სახეში გაარტყა და წამოაჯინა
-მარიამ - თორნიკეს ეგონა გაგიჟდებოდა ახვლედიანი ამიტომ იმ წამსვე მოემზადა - შეეშვი არ არსებობს გამოსავალი არაა საჭირო ბოლომდე იცოდე რა ნაძირალაცაა. წავიდეთ აქედან სანამ ჩემთან ხარ ვერაფერს დაგიშავებენ
-ვერაფერს დაუშავებენ ძალიან რომანტიულად აგაფრენენ ცაში ორივეს დიდი ფეერვერკებით ან მარტო შენ ყმაწვილო
-საიდან ფლობ ალექსანდრე ამ ინფორმაციას და რა არის გამოსავალი
-მარიამ შეეშვი გთხოვ და წავიდეთ გამოსავალი არაფერია ირაკლი მოიფიქრებს რამეს თუ საჭიროა ძაღლებსაც მიმართავს
-ვაა ჩემი ბოზ.. დაიწყე შენ უკვე ? ხედავ მარიამ რამხელა ფასი გაქ მისთვის? ლიჟბი შენ არ დაგკარგოს და ყველაფერზე სპასობნია არა რაც მართალია ბოზ.. არასდროს უკადრებია
-ნუ გამაგიჟებთ თორე ორივეს გადაგადუღებთ ერთმანეთზე თორნიკე რას მიმალავ ახლავე თქვი .. არა ჯერ ეს უნდა გამოვაფხიზლო ასე ვერ ვუყურებ - ხელი ჩაავლო დასააბაზანოსკენ წაიყვანა. ნიშარაშ აყვინავა საკმაოდ დიდხანს ბოლოს გამოაფხიზლდა და ხელშ რომ წაავლო და იგივე მზერა დაიჭირა გაუშვა
-ხელი მარიამ გამოვფიხზლდი - პირსახოცი აიღო და გაიმშრალა . მაისური გადაიძრო და იქვე დააგდო
-სალაპარაკო გვაქ ბარემ ბოლომდე იტყვი
-ჯერ იმ თე.. გავუერთიანებ თავ ყბას და მერე ვნახოთ როგორ ხასიათძე ვიქნები - თქვა და თორნიკესკენ წავიდა
-არ გაბედო ახვლედიანო შეხება თორე მოგკლავ - წინ დაუდგა და ხელი ისე დაუჭირა ბიჭს გაოცებისგან თვალები გაუფართოვდა
-მარიამ რას აკეთებ !
-ნუ დარდობ შენ მე არაფერს დამიშავებს - დარწმუნებულმა თქვა და ხელი გაუშვა - ახლა დასხდებით და ორივე დაფრქვავთ ყველაფერს შენ მერე დაგელაპარაკები- ტორნიკეს ხელი მიკრა მკერდზე და დივანზე დაჯდა.
ალექსანდრეს და თორნიკეს შორის იჯდა და ელოდა როდის დაიწყებდნენ
-თორნიკე მეტყვი რა შემოგთავაზათ ახვლედიანმა?
-აქ ამის თანდასწრებით უნდა გელაპარაკო?
-ბევრჯერ ვიყავით მარტო მაგრამ არაფერი მითხარი -ეს რომ უთხრა ალექსანდრეს ძარღვები დაებერა დივნის კიდეს ხელი მოუჭირა
-არ გეტყოდა რა თქმა უნდა ეგრე ხომ დაგკარგავს სამუდამოდ
-რააა ასეთი
-მე უნდა გამომყვე ახლო არა უახლოეს მომავალში ცოლად მაგრამ მამაშენმა მტკიცე უარი განმიცხადა
-ხომ ხედავ რა ნაგავია რას გთავაზობს , მხოლოდ პირადი ინტერესები ამოძრავებს და შეიძლება თავად მოაკვლევინოს ჩვენი თავი მას მერე რაც ხელში ცაგიგდებს
-რა გარანტია გვაქ რომ მაგის შემდეგ ის კაცი შეგვეშვება
-ნოდარი მამაჩემის ბავშობის მეგობარია და მისი საოცნებო რძლის ოჯახს მითუმეტეს რძალს არ შეეხება . ქორწილში მოვა დაგვლოცავს და ყველაფერს დაივიწყებს
-მარიამ ..
-მოიცადე თორნიკე გთხოვ ..
-შენ ... გამორიცხულია იცოდე თუ დათანხმდები ისედაც მკვდარი ვიქნები შენთვის დამკარგავ მარიამ სამუდამოდ იცოდე მეც და მიშოსაც ხომ იცი
-თორნიკე დამშვიდდი გთხოვ დაჯექი
- მარიამ რატო მაჩერებ რა არის აქ გასაჩერებელი დიდი ხნის წინ უნდა ვყოფილიყავით წასულები ამ ნაბიჭვარს მხოლოდ ჩემი გაგიჟება უნდა შენი საშუალებით სურს გამანადგუროს მაგას ხომ იცი მირჩევნია მოვკვდე ახლავე და ამ წამსვე . შენ ამის ცოლი რომ გახდე ... არა ენაც არ მიბრუნდება სიტყვის სათქმელად . ფერია დაივიწყე ეგ ყველაფერი და წავიდეთ ირაკლი გველოდება. ხომ იცი ეგ ყველაფერს მოაგვარებს
-უკვე ხუთი თვეა გრძელდება თორნიკე ეს ყველაფერი - მეგობარს შეხედა და საკმარისი აღმოჩნდა მისი ერთი შეხედვა . უკვე იცოდა თორნიკემ მისი პასუხი . ხელში წვდა და ფეხზე წამოაყენა ცხოვრებაში პირველად ექცეოდა ასე , პირველად მიმართავდა უხეშად და უყვიროდა
-რას აპირებ გოგო ამ ნაბიჭ.. ნარკომანს გაყვე ცოლად? ნამდვილი არაკაცია არ არსებობს მისთვის გამონაკლისი ერთნაირად გადაუვლის ყველას თუ მოუნდა ქალსაც ბავშვსაც და საკუთარ ნათესავსაც . ყველა და ყველაფერი ჰკიდია შენ რა გგონია რომ როგორც ბევრს აუხილე თვალი ისე დაანახებ ამას სწორ გზას? მაგას ვერ გააკეთებ იმიტო რო ამის მსგავსი არაკაცი არასდროს მოგახლოვებია . ვიცი მეტყვი როდის იყო ნარკომანებს ვრიყავდი საზოგადოებიდანო , მკვლელებსაც არ რიყავ? იმ ადამიანსაც ვისაც სხვის სისხლში აქ ხელები გასვრილი? თან არა ერთი ადამიანის სისხლში ? მითხარი იმ ადამიანს გაყვები ვინაც ხელის აუკანკალებლად მოკლა 22 წლის ბიჭი . სამი გოგოს გაუპატიურებისთვის წარსდგა სასამართლოს წინაშე . კაცი რომელსაც მე და მიშო მთელი ცხოვრებაა ვეომებით . ჩვენ გადაგვაბიჯებ? მითხარი ამის ხელში როგორ ჩაგაგდო და მერე ბედნიერი დავრჩე რომ ვიღაც ნარკოდილერი დ..მ.. კაცი ტყვიას არ დამახლის? მითხარი გოგო ! თქვი იმას წაყვები ცოლად ვინაც გატირა საავადმყოფოში? ვინაც ჭკუიდან გადაგიყვანა როცა ელოდი დერეფანში ექიმს რას გეტყოდა? ვერ მიხვდი ხო? შენი აზრით ვის შეიძლებოდა სასიკვდილოდ გავემეტებინე მითხარი ვინ მყავდა მე თორნიკე ფარჯიანს ამ თე.. გარდა მტერი ისეთი ვინც მესროდა ან ახლა შებრუნდები სიტყვის უთქმელად გახვალ და დაივიწყებ ამ არსების არსებობას ან არადა მე დამივიწყებ სამუდამოდ-ხმა ჩაუწყდა ხელი გაუშვა მარიამს და უკან დაიხია ელოდა როდი დაიძრებოდა მისი სიცოცხლის წყარო ერთადერთი ახლო ადამიანი რომლის მსგავსი განძი არ გააჩნია კარისკენ მაგრამ უშედეგოდ. მარიამი იდგა გაშეშებული ცრემლი არ სდიოდა მაგრამ იცოდა , თორნიკემ იცოდა მარტო რომ ყოფილიყვნენ ცრემლებად დაიღვრებოდა ყიფიანის ქალი. გული გაუჩერდა , სიცოცხლის ნახევარი იქ დატოვა . განადგურებულმა აქცია ზურგი და კარისკენ დაიძრა
-თორნიკე - მარიამის ხმა სტკიოდა, მისი წარმოთქმული თორნიკეც ტკიოდა მაგრამ არ შებრუნებულა იცოდა რომ ვერ გაუძლებდა - თორნიკე გთხოვ .... გემუდარები თორნიკე ხომ იცი რომ ... ხომ იცი ამას რატო ვაკეთებ თორნიკეეე - წამომდგარი მაგიდას დაეყრდნო და იგრძნო როგორ წაერთვა სიცოცხლის სურვილი . იცოდა დარწმუნებული იყო რომ არ აპატიებდა . მაგრამ ისიც იცოდა რომ მისი სიცოცხლისთვის ყველაფერზე თანახმა იყო თანაც ალექსანდრე სხვა იყო. იცოდა რომ ის სხვა იყო და ბოლოს მაინც მასთან მიიყვანდა ღმერთი . შეიძლება ახლა ამ ვითარებაშ დაეთმო კდიეც მიშოს და თორნიკეს გამო მაგრამ ბოლო მაინც იცოდა დაიტანჯებოდა მისი მონატრების გამო სიცოცხლეს რომ არ ეხებოდეს საქმე. გათიშული იდგა და გრძნობდა რომ სუნთქვაც უჭირდა . ალექსანდრე წამოდგა მარიამთან რომ მისულიყო მის გრძნობას უბრალოდ ვერ აღვწერ ახლა ორმაგად ეზიზღებოდა თორნიკე ფარჯიანი და სურვილი კლავდა მარიამის განადგურების. მობილურზე შეტყობინება მოუვიდა როგორც კი წაიკითხა მაშინვე ადამიანურმა ინსტიქტმა შეიპპყრო , გულმა და კაცობამ რომელიც სხვაგვარად ვერ ამოქმედებდა.
-ჯანდაბააა ამის დ... შ..... არ ჩაჯდეე შენიიი ........ თორნიკე არ ჩაჯდე- იღრიალა და რომ უნდა გავარდნილიყო გარეთ აფეთქების ხმა გაისმა . იმხელა ხმა იყო გეგონებოდათ მთები ჩამოიქცა. მარიამმა გაასწრო კარში გაშეშებულს გასვლა. კი არ გავიდა გული დატოვა და გაფრინდა. ეზოში გავიდა და გზაზე შეხედა თორნიკეს მანქანას რომელიც უკვე მთლიანად დამწვარიყო უბრალოდ ყველაფერი მორჩა იმ წამებში მისთვის. პირდაპირ მთის ნაპირიდან ეშვებოდა რომ არა ალექსანდრეს სწრაფი მოძღაობა . მხრებშ ხელი ჩაავლო და უკან გამოიყვანა
-თორნიკეეეეეეეეეე -მისმა ხმამ ყველაფერი შეძრა მთები იხმიანებდნენ და ირგვლივ მხოლოდ მისი ხმა ისმოდა- თორნიკეეე ჩემიიი თორნიკეე მინდაა გამიშვი ... ალექსანდრე გამიშიიიი გეფიცები გაგანადგურებ ახვლედიანოო გამიშვი ჩემი სიცოცხლე ჩემი თორნიკე უნდა ვნახო მასთან მინდა გამიშვი - ალექსანდრემ ვერ დააკავა ისე ყვიროდა ხელი გაუშათუ არა ბალახზე დაეცა მუხლებით და აქვითინდა . ისე ტიროდა როგორც დედა ერთადერთ შვილს, როგორც ტყუპისცალი ტყუპს , როგორც საკუთარ ნაწილს დასტირიან რომელიც მთელი ცხოვრება თან ატარა რას ამბობდა ვერ გაარჩევდი უბრალოდ მიწას ურტყავდა ხელებს და ხაოდა, ხმაწართმეული მოთქვამდა ბოლოს მიწაზე დადო თავი და ისე ტიროდა ბოლოს კი ძალაგამოეცალა და უსულოდ დავარდა . ალექსანდრე შეძრწუნებული უყურებდა ამ კადრებს და ტკიოდა აღუწერლად. არა თორნიკეს გარდაცვალება არამედ მარიამის ტკივილი. მას რომ ასე ხედავდა ყველაფერზე წამსვლელი იყო. წინ გაიხედა და დაინახა როგორ მორბოდა თორნიკე გზაზე . ჯერ თველაბს არ უჯერებდა შემდეგ როცა მიუახლოვდა ბიჭი მარიამისკენ დაიხარა რომ წამოეყენებინა მაგრამ გონდაკარგული დახვდა . წამში გაასწორა და სახეზე უსმევდა ხელს
-მარიამ გამოფხიზლდი, გამოფხიზლდი მარიამ ცოცხალია ეს ნაბ... გამოფხიზლდი
-მარიაამ - გულამოვარდნილი მივარდა და ხელი ჰკრა ალექსანდრეს -ფერია .. მარიამ ხმა გამეცი . მარიამ კარგად ვარ - სახეს უკოცნიდა და გამოფხიზლებას სთხოვდა. გოგომ თვალები ძლივს გაახილა და თორნიკეს ხმა უკეთ რომ ცაესმა, ტუცები და საყვარელი სურნელიც რომ იგრძNო ფართოდ გაახილა თვალები - გამოფხიზლდი? ცოცხალი ვარ არ გეჩვენები იქ მყავდა მანქანა დატოვებული აქამდე ვეღარ ამოვიდა . რომ მივედი ხმა მომესმა , უცებ ამომიტივტივდა გონებაში ბომბის არსებობა და დავინახე კიდეც მანქანაზე მიმაგრებული არც ჩავმჯდარვარ -უცებ მიაყარა და სახეზე ჩამოშლილი თმა გადაუწია . გოგო გამოფხიზლდა და რომ გაიაზრა ცოცხალი ჰყავდა თორნიკე ისე მოეხვია როგორც არასდროს სახეზე უსმევდა თითებს და ჰკოცნიდა
-ჩემი თორნიკე .... ჩემი ცხოვრება ჩემი ერთადერთი თორნიკე მადლობა ღმერთს არ გამწირა უშენობით .. არ დამსაჯა ..
-თუ არ გადაიფიქრებ გამოტირებული გყავარ უკვე
-გაგიჟდი ხო? ახლა ახვლედიანზე მითხოვებაზე კი არა ეშმაკზე სულის მიყიდვაზეც თანახმა ვარ .ხომ ხედავ რომ არ შეგემჩნია აფეთქდებოდა მანქანა და შიგ დაიწვებოდი ღმერთო გაფიქრებაც აღარ მინდა მეყო რაც ვიტირე - წამოდგა და თორნიკესაც გაუწოდა ხელი
-ანუ არ გადაიფიქრე?
-შენ ბიჭო ნორმალური ხარ? შენ რომ რამე დაგემართოს ან ჩემებს მოვკვდები გესმის? მე არ მაინტერესებს შენ გიღირს თუ არა სიკვდილი ჯერ რა გიღირს მერე ნუცას რას უშვები., დედაშენს? მამაშენს ან საერთოდ მე რას მიშვები რომ მოკვდე
-მარიამ ! მეორე შანსი არავისთვის მიმიცია ან ის ან მე მარიამ !
-მე შენ და ჩემი ოჯახის წევრების სიცოცხლეს ვირჩევ მშვიდ ცხოვრებას როგორიც გვქონდა . უცებ მიაყარა და ჩაეხუტა- აქ მეორე მანქანაცაა შეგიძლია ეს წაიყვანო ნუ დაამტვრევ ! მიყვარხარ სიცოცხლეზე მეტად გახსოვდეს .- უთხრა და ზურგი აქცია. სწრაფად შევიდა სახლში მეორე სართულზე ავიდა საწოლზე დაწვა ემბრიონის ფორმაში და ყველა დეტალმა ერთად შეახსენა თავი. უკვე ტვინი უსკდებოდა ამდენი ფიქრით ბოლოს ალექსანდრე შევიდა უნდოდა ბრაზი გადმოენთხია მაგრამ ასე რომ დაინახა ისევ გული დადგა წინ
-კარგად ხარ?
-ჩვენ სალაპარაკო გვაქვს
-ახლა გვიანია დღეისთვის ზედმეტია ხვალ ვილაპარაკოთ - საბანი გადასწია მაისური ისედაც არ ეცვა , ქვემოთაც გაიხადა და დაწვა. მარიამი ტანსაცმელებით დაწვა გახდის თავიც არ ჰქონდა ისე იყო მაშინვე ჩაეძინა . დილით გაეღვიძა სამაგიეროდ ადრე და ყველაფერზე ფიქრი დაიწყო რაც არ უნდა გაეფიქრებინა მაინც იმავე აზრზე იდგა . ალექსანდრესკენ გადაბრუნდა და უყურებდა . დიდი ხანი გავიდა ის კი ისევ არ იღვიძებდა
-რამდენი ხანი უნდა მიყურო მარიამ?- თვალები გაახილა და
-სანამ გაიღვიძებდი მანამ ვაპირებდი ახლა კი საუბრის დროა
-ახლავე უნდა გელაპარაკო? თუ ცოლ-ქმრობაზე გადავიდეთ უკვე იცი როგორი ვარ და მარტივადაა საქმე
-ჩაიცვი და ჩამოდი დრეს წასვლა მოგვიწევს
-ბრძანებებს რომ გასცემ ვინ მოგცა უფლება?
-ალექსანდრე გეყოფა თვალთმაქცობა ერტხელ იყავი სიეთი როგორიც ხარ და არა „მონსტრის ნიღაბს“ ამოფარებული ვითომდა ურჩხული - უთხრა და ოტახი დატოვა. სამზარეულოში იყო ერბოკვერცხს წვავდა . გადმოიღო თეფშებზე და მაგიდაც გააწყო. ალექსანდრესთან ერთად ისაუზმა მიალაგა სწრაფად და მისაღებში მჯდომს წინ დაუსკუპდა
-იმედია შემოტავაზება ძალაშია და იმოქმედებს არ მგონია გინდოდეს გუშინდელის შემდეგ ჩემი შერთვა რაიმეს რომ ამოეფარო ტყუილად
-არ გადამიფიქრებია საწუხაროდ - ბოლოს დააყოლა - მაგრამ ეგრე მარტივად არაა საქმე წინ იმხელა გამოცდა გელოდება ჯობდა ყველა მოგეკლა შენი ხელით და თავიც ჩამოგეხრჩო
-არ მეგონა ხუმრობაც თუ შეგეძო
-ვინ გითხრა რომ ვხუმრობ ? ცოლად რომ მომყვები ობოლი არ ვარ ყველამ თუ არ დაიჯერა რომ ნამდვილი ცოლი ხარ არაფერი გამოვა
-მოიცა მე თვითონ ვიტყვი შენ ხომ არ გიყვარს ლაპარაკი. მოკლედ დედაა პრობლემა?
-დედასაც გააჩნია . დედაჩემი შენზე დიდი აფთარია რომელსაც ვერავინ გადაურჩა მე ვყავარ მხოლოდ და უკვე ოცნებობს ჩემს ცოლზე
-და რა გგონია რომ მე ვერ გავივლი გამოცდას? მაპატიე მაგრამ ჩვენი შეყვარებულობის პერიოდის დრო რომ არაა ხომ იცი პირდაპირ ქორწილზე უნდა გადავიდეთ და ვიცოდე რომ ყველაფერი დასრულდა
-მაინც ვერ ვხვდები რატომ მენდობი
-სამაგიეროდ მე ვხვდები -უთხრა და შეხედა - მოკლედ აქედან რომ დავბრუნდებით ჩემებს ვნახავ დაველაპარაკები და მერე წავალთ შენთან და იტყვი რომ ვქორწინდებით ან ხელს მოვაწერთ ბარემ
-ისე უცებ დაგეგმე ლამის გავიფიქრე რომ ჩემთან ერთად ხარ გამოპარული აქ
-ჰა ჰა ჰა გვეცინება უკვე? იმედია სახლშიც ცოტას საუბრობ და არ მოგვიწევს იქ იმაზე საუბარი როგორ შემაბი და რეები აკეთე ჩემს გამო. ვერ ვიტან ისედაც ბანალურ რომანტიზმს
-კარგი ესეიგი ვარდებზე სირბილი ზამთარ ზაფხულ არ დამჭირდება
-ბოლოს როდის იყიდე შენ ვარდი
-ძალიან გამითამამდი და ჯობს აიღო ნივთები და წავიდეთ ! დანარჩენს გზადაგზა გავარკვევთ -უცებ შეეცვალა მზერა და ისევ ის ახვლედიანი გახდა.
გზის მანძლზე ისევ ინარჩუნებდა მტრულ მზერას , მაგრამ მარიამს ეს არ აწუხებდა ამის გარდა ისედაც უამრავი საფიქრალი ჰქონდა .
.......
თორნიკემ მიშოს მოუყვა ყველაფერი . ბიჭი გაგიჟდა გადაირია წამოსვლაზეც კი იფიქრა , მაგრამ ტყუილად იცოდა რომ მარიამი აზრს არ შეიცვლიდა. სახლში მთელი ოჯახი იყო შეკრებილი მათ შორის ნუცაც
-მე წავალ არ მინდა ჩაგეჩრათ
-რას ამბობ შენ ჩვენი ოჯახის ნაწილი ხარ- სესილია თმაზე მოეფერა და სევდიანად გაუღიმა. გული ცუდს უგრძნობდა. დემეტრეს მიეკრა რომელიც საეჭვოდ დუმდა - იცი ჩემი და სადაა?
-ნუ ღელავ მალე მოვლენ-გულში ჩაიკრა და აკოცა-ყველაფერი კარგად იქნება .
-ირაკლი რატომ არაფერს ამბობ იცი მარიამი სადაა მაგრამ არ მეუბნები ახლაც ზიხარ აქ გაფითრებული ფიქრობ და მე არ მაძლევ დახმარების საშუალებას ასე უფრო ვღელავ- ჩაეხუტა ქმარს და ცრემლებს გასაქანი მისცა -ხომ კარგადაა ჩემი გოგო
-მალე მოვა ნუ ღელავ და თავად გეტყვის ყველაფერს რაც საჭიროა . მე თუ ვერ შევძელი მის გვერდით დგომა იცოდე არ მიატოვო ჩვენი გოგო -ცოლს აკოცა და მის ყელში ჩარგო სახე.
თორნიკე მათთან არ მისულა მეტჯერ ვერ ნახავდა მათ ერთად მის მტერს და სიცოცხლეს ერთად. სახლში იჯდა ვისკის ბოთლით ხელში და ნელ-ნელა ეკიდებოდა ბახუსი. ტკიოდა და მარიამი არ ჰყავდა .
როგორც იქნა ჩამოაღწიეს . მარიამის სახლთან გააჩერა მანქანა და გახედა. მისი თვალები ტკივილს, ნოსტალგიას, შიშს ყველაფერს ერთად იტევდა მაგრამ მაინც მყარად იდგა .ღღმად ჩაისუნთქა და გადავიდა
-შენ... ხომ თქვი რომ მამაჩემთან არ გაქ ცუდი ურთიერთობა თუ ცუდად მახსოვს-წამით გაჩერდა და გვერდით მდგომს გახედა
-ნუ ღელავ ირაკლის არ ექნება იგივე რეაქცია მას სხვა დამოკიდებულება აქ ჩემ მიმართ .
სახლის კარს ხელი მიადო თითქოს ძალა გამოეცალა თვალები დახუჭა და ისე შეაღო კარი. მიდიოდა მისაღებისკენ და ფეხები უკან რჩებოდა . პირველი დედა ჩაიხუტა მისი სურნელით აივსო, ქალმა ალექსანდრე იცნო და შეკრთა .მართალია არავინ იცოდა თორნიკე მან თუ დაჭრა მაგრამ მათი ურთიერთობის შესახებ იცოდა. ირაკლისთან მისვლის დროს შეყოყმანდა მაგრამ მაინც მოეხვია- მაპატიე ცუდად თუ ვიქცევი -ჩუმად უთხრა და სიტყვებს გული ამოაყოლა. ყიფიანი უემოციოდ იდგა . ალექსანდრე უბრალოდ თავის დაკვრით მიესალმა ყველას და მარიამის მითითებულ სავარძელში ჩაჯდა. მარიამს თორნიკე დააკლდა, მაგრამ არაფერი უთქვამს. მოკლედ მოყვა ამბავი რაც მთავარი იყო და ირგვლივ მყოფებს შეხედა მაოს ძალა გამოეცალა და რომ არა ირაკლი წაიქცეოდა
-რა თქვი მარიამ? შვილო ეს ... შენ მას თხოვდები და მაინცადამაინც მას მიჰყვები შენი ძმები ვისაც ვერ იტანენ? რა მნიშვნელობა აქ რატომ
-დედა გადაწყვეტილება მივიღე თორნიკე უკვე დავკარგე მაინტერესებს კიდევ ვინ უნდა დავთმო იქ მყოფებს შეხედა რომლებიც დუმდნენ. ჯერ კიდევ შოკში იყვნენ
-მამა ყველაფერი ისე უნდა მოხდეს როგორც ნამდვილი შეუღლების დროს ხდება ეჭვი არავის უნდა შეეპაროს . ნუც იქნები ჩემი ხელისმომკიდე? - იქ მჯდომ ნუცას შეხედა რომელიც ამ ამბით შეძრწუნებული იყო და ძლივს მოვიდა გონს
-მე კი.. რა თქმა უნდა
-მიშო რეკავს - სკაიპი ჩართეს მარიამმა ეკრანს რომ შეხედა ფერი დაკარგა , ისე უყურებდა მისი საყვარელი ძმა რომელსაც ხმაც არ აუწევია მასთან საუბრის დროს გული მოუკვდა უკვე მეორე ძმა დაკარგა ,ისინი დაკარგა ვის გამოც აკეთებდა ამას .არაფერს ამბობდნენ ყიფიანები ასე უყურებდნენ ერთმანეთს
-ხომ იცი რომ ძმები აღარ გყავს . არაფერს გეუბნები სხვას თორნიკეზე მეტს ვერაფერს გეტყვი უბრალოდ მითხარი რომ მაგ .. მაგას მიყვები
-მე ალექსანდრე ახვლედიანს მივყვები - თქვა ჩამწყდარი ხმით და ისევ შეიკავა ცრემლი . როცა უსიტყვოდ გაქრა მიშოს გამოსახულება ვეღარ გაუძლო იქაურობა დატოვა და საძინებელში შეიკეტა . კუთხეში ჩაიკეცა მუხლები გულთან მიიტანა ხელები მოხვია და თავი შიგ ჩამალა . სესილი და ნუცა ერთდროულად წამოდგნენ და მარიამის ოთახში შევიდნენ. არაფერი უთქვამთ უბრალოდ მოეხვივნენ
-ჩვენ შენთან ვართ გესმის? ჩვენი გზა სულ შენთან მოდის ვერასდროს ვერ გავწყვეტ ამ გზას გესმის ?- სესილიმ უთხრა და აკოცა -შეგირიგდება ორივე შეგირიგდება აი ნახავ
-თორნიკე .. იცით სადაა?
-დემეტრემ სახლშიაო
-შეგიძლია მისამართი მომცე? მე ... უნდა წავიდა მარიამ - ნუცამ შეხედა მეგობარს . მარიამი წამოდგა და ჩაეხუტა
-არ მიატოვო გთხოვ რაც არ უნდა გააკეთოს არ დატოვო უბრალოდ თვალებში ჩახედე მისი ფიქრების და გრძNობების კითხვა ისწავლე . როცა შეხედავ მიხვდები ყველაფერს დაივიწყე გთხოვ დაივიწყე თამაში და სიამაყე გთხოვ ასე არასდროს დასჭირდები ჩემს ბიჭს
-მე .. მობილურზე გამოგიგზავნე მისამართი -სესილიმ უთხრა და ისიც წავიდა.
-ბიჭები მოვიდნენ -თქვა თუ არა სესილიამ ოთახში გვანცა შემოვარდა
-მარიამ მართალია? იმას მიყვები მართლა? გოგო ამოიღე ხმა ამას როგორ აკეთებ ასეთი როგორ ხარ მიპასუხე სულ შენ როგორ უნდა გაწირო სხვის გამო თავი მითხარი ყოველთვის შენ რატომ უნდა დაზარალდე რატო
-ნუ ტირი გთხოვ ხომ არ ვკვდები ვთხოვდები თუ შენც უნდა დამკარგო
-რა ვქნა? ეგ დეგენერატები ვერ ხვდებიან რას აკეთებ ბოღმით და მტრობით არიან დაბრმავებულები და ვერ ხვდებიან ვერაფერს . ჩემი გოგო შენ როგორ გკრავ ხელს შენ ხარ ჩემი დასაყრდენი და ჭკუის დამრიგებელი . სხვა ნორმალური ვინ მყავს მე - მოეხვია და მაგრად აკოცა- აჰა აღარ ვიტირებ. ქვემოთ არ ჩამოხვალ ბიჭები მოვიდნენ
-ყველა? ჯანდაბა ! მაგათი და ალექსანდრეს ერთ ჭერ ქვეშ ყოფნა შეიძლება?- უცებ გავარდა ოთახიდან და დაინახა კიდეც როგორ უბღვერდნენ ერთმანეთს ერეკლე და ახვლედიანი. მათ შორის ჩადგა
-ბიჭებო გამარჯობათ. რა ხდება ერეკლე?
-კიდე მე მეკითხები მარიამ?
-იმის სათქმელად მოხვედით რომ ყველა ალექსანდრეს მტერი მიღებს ცოცხლების სიიდან ? თუ დანარჩენებიც მიემატეთ ჩერეზ ძმაკაცების ხათრით
-მარიამ კარგი რა - აკო მივიდა -მაგას როგორ ამბობ
-კარგი ერთის პოზიცია გავიგე რამდენი მრჩებით ძმებიდან გიგი? - გიგის შეხედა რომელიც ისე უყურებდა იქ ბრაზზე მეტად ტკივილი ჩანდა- კარგი გასაგებია ერეკლე შენ?
-შენთან ურთიერთობის გაწყვეტას ეს მოვკლა მიჯობს
-მაგას ცოლად მივყვები მე და ძალიან გთხოვთ აქ ამ ჭერ ქვეშ ნუ გამოიყვანთ მწყობრიდან -ალექსანდრე ისევ მის უკან იდგა
-ჩვენც იგივე აზრზე ვართ
-გასაგებია სიძეს არ ირებთ მაგრამ მე ვერ მიშორებთ თავიდან. არც სიძე მოიკლავს მაგის გამო თავს ასე რომ ყველაფერი მოგვარდა
-რა მოგვარდა გოგო მაგას მოგვარებას ეძახი შენ?
-დამშვიდდი ეკე ძალიან ცუდად ვარ ისედაც ხომ მიყურებ -ჩუმად უთხრა და ბიჭებს გადახედა
-დევდარიანების და მაჭავარიანის პოზიცია ვიცი . სესილია შეგიძლია ბარგის ნაწილი ჩამილაგო?
-კი ახლავე?
-ხო ახლავე
-ამაღამვე მიდიხარ?
-ხო დედა დღეიდან ახვლედიანებთან ვიცხოვრებ
-ცოტა მაინც მოგეცადა
-რას ვუცადო როდის მოგკლავენ რომელიმეს? - სესილიამ ჩანთა ჩამოუტანა ალექსანდრემ გამოართვა
-წავედით?
-წავედით - ყველას შეხედა და სახლი დატოვა. გასვლის შემდეგ წონასწორობა დაერღვა და რომ არა ალექსანდრეს მოხვეული ხელი წაიქცეოდა
-მარიამ .... თუ გინდა ამაღამ დარჩი მე ვეტყვი დედაჩემს და ხვალ მოვაწეროთ ხელი
-არა მეორედ ვერ შევძლებ „წილი ნაყარია რუბიკონი გადალახულია“ -თქვა მხარზე დაეყრდნო მყარად დადგა და თავად ჩაჯდა მანქანაში
-ახლა თამაში მოგიწევს და შეძლებ?
-ჩემზე ღელავს ალექსანდრე ახვლედიანი თუ მეჩვენება- როგორც კი ზედმეტი კითხვებით შეააწუხა მაშინვე დააჭირა მტკივნეულ წერტილზე
-თუ ჩაიშალა გეგმა დღესვე შეიძება დახოცონ შენები თორე მე არც ისე და არც ასე ვიღელვებ არაფერზე- მანქანა დაძრა და გამომეტყველება არ შეუცვლია. უზარმაზარი სახლის წინ გააჩერა მანქანა ჭიშკარი გააღო და გამოჩნდა უმშვენიერესი ეზო ბევრი ყვავილით, მინდორით და შუაში უზარმაზარი სახლით . მანქანა გაჩერა და გადავიდა. მარიამიც უკან მიჰყვა კარი გაიღო თუ არა მარიამმა წელზე დაძარღვული ხელის მოხვევა იგრძნო და სხეულზე აეკრა ახვლედიანს .
..........
ნუცა თორნიკეს ბინის კართან იდგა . ღრმად ჩაისუნთქა და ზარი დარეკა. ცოტა ხნის შემდეგ გაიგონა ნაბიჯების ხმა და კარიც გაიღო . უყურებდა თორნიკეს მაგრამ ის ა ჰგავდა იმ ბიჭს რომელსაც იცნობდა . არც მხიარული იყო, აღარც თვალები უბრწყინავდა, გალეშილი მთვრალი , თმაარეული, ჩაწითლებული თვალებით ჩაცაჩული შარვლით, ფეხშიშველი, იდგა და უყურებდა ნუციკოს
-შენ? შენ აქ რა გინდა პატარა თოჯინა? -ისე საყვარლად შეკრა წარბები და გაუღიმა დადნა ნუცა.
-არ შემომიშვებ
-მობრძანდით დავალებით ხართ ხომ?
-არა უბრალოდ მინდოდა შენი ნახვა ვიცი რომ ცუდად ხარ
-ნწ არ იცი ვერ წარმოიდგენ მაგას პატარა - დივანზე დაჯდა ბოთლი აიღო და მიიყუდა-შენთვის წვენი იქნება მაცივარში ის დალიე
-თორნიკე ის ხომ შენთვის აკეთებს
-რას აკეთებს ჩემთვის შენ ... პატარა ხარ ვერ გაიგებ ძალიან პატარა ხარ რომ გითხრა
-არ ვარ პატარა საკმაოდ დიდი ვარ და ძალიან კარგადაც ვაზროვნებ
-ნუ ყვირი თორე გავბრაზდები უარესად
-არ ვარ ბავშვი და შეგიძლია მითხრა ყველაფერი ჩათვალე თითქოს შენს თავს ელაპარაკები . შენთან ვიქნები , უბრალოდ იცოდე რომ შენს გვერდით ვიქნები - სახეზე მოეფერა და ლოყაზე აკოცა. ბიჭს თვალებში უყურებდა და მართლა ცდილობდა მისი აზრების სწორად გაგებას იქ ტკივილს ხედავდა იმდენად ძლიერს რომ თავადაც სტკიოდა . უცებ მოხვია ხელი და გულზე მიიკრა სიფრიფანა სხეული . მუხლებზე დაისვა და თავზე აკოცა. მერე თმაზე ეფერებოდა
-მოვიდნენ უკვე ხო?
-კი
-მიშო ელაპარაკა?
-კი
-შენ მისკენ ხარ ხო? მხარს უჭერ
-ის ხომ თქვენთვის აკეთებს ამას თავს სწირავს თქვენი სიცოცხლის გამო . იქნებ არაა ის ბიჭი ისეთი საშინელი და არ ექცეს ცხოვრება ჯოჯოხეთად. შენი არ ვიცი და მე დარწმუნებული ვარ სწორად მოიქცევა ყოველთვის . თან მგონია რომ მათ შორის უხილავი კავშირია მეტყვი ახლა ბავშვი ხარო მაგრამ მართლა ასე ვფიქრობ და რა ვქნა

-რატომ ხართ ქალები ასე ერთნაირად მოაზროვნეები ვერ ვხვდები . ის ვერც კი წარმოგიდგენია რა ა მარიამი ასე კი არ ეყოლება დასავით მისი ცოლი უნდა იყოს ცოლი არ გესმის რა ვიცი როგორ აგიხსნა შენ რამდენი წლის ხარ პატარა?
-თორნიკეე
-კარგი ხოოო . ხომ ხვდები რა რასაც გეუბნები .. ეს საშინელებაა ჩემი მარიამი რომელსაც ჯერ არავინ მოსწონებია იმ არაკაცის ხელში ვერ წარმომიდგენია ჭკუიდან გადავდივარ შეუძლია შეეხოს და რაც მოუნდება ის გააკეთოს . მარიამი რომ შეეწინააღმდეგება უფრო გახელდება , ზოგადად ასე ვიცით კაცებმა არაფერი გვაკმაყოფილებს არც იოლად მისაწვდომი გვინდა , ხელუხლებელი კი უფრო გვაგიჟებს მასაც რომ დავისაკუთრებთ მერე გვბეზრდება რადგან ისიც ადვილად მისაწვდომების რიცხვში გადადის
-მაგას მე არ უნდა მეუბნებოდე ფაქტიურად მაფრთხილებ რომ მართალია გიზიდავ მაგრამ როგორც კი დამისაკუთრებ მიმაგდებს სხვა ყველა დანარცენი ქალივით
-მე ქალებზე გელაპარაკებოდი ბავშვებზე არ გადავსულვარ
-ბავში ხომ კარგი შეგახსენებ მაგას მოვა დრო
-ჩემი მარიამი მენატრება მტკივა მისი დაკარგვა აღუწერლად. ის ჩემი ნაწილია ჩემი სიხარული ერთი დღე არ გამიტარებია რომ არ დავლაპარაკებოდი ახლა როგორ გავძლო მის გარეშე . თან იმ ნაბიჭვარს ჩემი გამწარება უნდოდა და მიაღწია კიდეც
-ხომ შეურიგდები
-ბავშვი ხარ პატარა რომელიც მხოლოდ იმიტომ იბუტება მერე რომ შემოირიგონ
-ანუ არ შეურიგდები? და ასე უნდა იყო? იმის ნაცვლად რომ მის გვერდით იყო ასე აპირებ ჯდომას და სმას?
-ნწ შენ ხომ ჩემთან იქნები ჩაგეხუტები და დავიძინებ. ხელში აიყვანა და საძინებლისკენ წავიდა. ნუ გეშინია უბრალოდ ჩაგეხუტები - მიხვდა რომ გული უფართხალებდა და თავზე აკოცა. მის მკლავებში მოქცეული ისეთი საყვარელი სანახავი იყო. საწოლზე დააწვინა და თავად გვერდით მიუწვა , თავი მხარზე დაადო მოეხვია და ლოყაზე აკოცა შემდეგ მის ყელში ჩარგო სახე და სურნელი ღრმად შეიგრძნო -როდისაა ქორწილი?
-ერთ კვირაში მე ვარ მარიამის მეჯვარე
-შენ რატო გვანცა არ ჰყავს?
-რამ გაგაბრაზა
-არაფერიი პატარა ნუ მომაქცევ ყურადღებას - გეგმაში ჰქონდა სულ თავისი შვილი მარიამს უნდა მოენათლა და ახლა აღარ გამოვიდოდა .-ხომ დარჩები ამ ღამით?-ყელში აკოცა და გაეღიმა მისი კანის დაბუსუსება რომ იგრძნო
-თუ გინდა დავრჩები დავუშვებ გამონაკლისს რთული ვითარების გამო
-ისე გკიდია მაგრად ხო როგორ ვიქნები?
-ჩემი აქ ყოფნა შვებას გგვრის?
-შენი აზრით ყველა გოგოს ვეხვევი და მის გვერდით ძილი მამშვიდებს?
-ძილიო იძახი და გამოფხიზლდი უკვე
-მშია მგონი გუშინ რომ ვჭამე მას მერე მშიერი ვარ
-გაქ პროდუქტი რამე რომ მოვამზადო?
-შენ გამიკეთებ საჭმელს?- კიდევ აკოცა ყელში და გაიღიმა
-გამონაკლისებს ვუშვებ დღეს ! კეთილი ფერია ვხდები ერთი დღით და შეწყვიტე კოცნა მაგხელა გამონაკლისზე არ წავალ
-ოჰ დაბრუნდა ჩემი ალქაჯი გოგო
-შენი არა ალქაჯი შეიძლება - წამოდგა მაისური გაისწორა და სამზარეულოში გავიდა , მაცივარში რაც დახვდა იმით მოამზადა სალათი მაიონეზი მოასხა და შებრუნდა რომ დაეძახებინა თორნიკესთვის მაგრამ არ დასჭირდებოდა რადგან კარის ჩარჩოს მიყრდნობილი იდგა და თბილად იღიმოდა . შემდეგ მიუახლოვდა და წელზე მოხვია ხელები
-აქ ხარ? როდის მოხვედი ვერ გავიგე
-მიხარიხარ ჩემო პატარა ნამცეცა გოგოვ - მისკენ დაიხარა ჯერ ცხვირის წვერზე აკოცა მერე ლოყაზე და მოეხვია . ნუცა აფორიაქებული და დაშაქრული იდგა ,შემდეგ მოდუნდა და განიერ მხრებზე მოხვია ხელები
-არ შეჭამ?
-ვიკვებები უკვე შენი სურნელით - ცხვირი გაუსვა ყელზე და აკოცა -ტკბილი ხარ
-ტკბილი ალქაჯი საინტერესო კომბინაციაა
-გეთანხმები- გაიცინა და სკამზე დაჯდა. მთელი თეფში შეჭამა და წვენიც რომ დააყოლა მერე ახედა ნუცას რომელიც თვალებგაფართოებული უყურებდა და ამაზე ხარხარი დაიწყო
-შენ იმდენს წამ მგონი მეც გადამყლაპავ
-გადაყლაპვის რა გითხრა და კბენა შეიძლება
-უიმე სადისტი
-გაგახსენებ თავის დროზე მაგას - თითი დაუქნია და კიდევ ერთი ჭიქა წვენი დალია-მე ავალაგებ - თეფშები აიღო და ნიჟარაში ჩაალაგა შემდეგ მაცივრიდან შოკოლადის ფილა გამოიღო და მიაწოდა-გიყვარს? ჩემს მარიამს ძალიან უყვარს და სულ მაქ ხოლმე თორე მე დიდად არ ვგიჟდები შოკოლადზე სხვა ტკბილეული უფრო მიყვარს
-ძალიან ნუ გათამამდები თორე შეიძლება ბოროტ ურჩხულად გადავიქცე
-კომპლიმენტად რომ გეუბნები რატომ ბრაზდები ვერ ვხვდები
-ვულგარულ კომენტარებს და ხამ კაცებს ვერ ვიტან
-მერე ვინ გითხრა რომ ხამი ვარ უბრალოდ მშვენიერების აღქმის მაღალი უნარით გამოვირჩევი -თეფშების რეცხვა დაიწყო თან უყურებდა ნუციკოს როგორ აგემოვნებდა შოკოლადს - და შეეშვი ტუჩების კვნეტას ნერვებზე მოქმედებს და შემიბრალე ისედაც ცუდად ვარ -უცებ მიაყოლა და ისე თქვა ნუცამ კისკისი დაიწყო
-განგებ კი არ ვაკეთებ
-შენგან ეგეც არ გამიკვირდება ის მაისური გადააგდე სანამ მე მოგპარავ და დავწვავ
-რა მაისური
-აი ის იმ დღეს რომ გამომეცხადე გარყვნილი ანგელოზივით
-მე და შენ ვატყობ ვერ შევძლებთ დალაპარაკებას სანამ მოგკლავ ჯობს წავიდე
-მოკვლის ხერხსაც გააჩნია იქნებ და თანახმა ვარ
-ეგ ხერხი მე არ ვიცი და არც გამოვიყენებ შენთან ასე რომ
-არასოდეს თქვა არასოდეს ჩემო პატარა- თითი ცხვირზე დაკრა და გაიცინა -როგორც მარიამი ამბობს ღმერთი რას გვიმზადებს არავინ ვიცით
-კარგი რა თორნიკე ასეთი ჯიუტი რატომ ხარ ხომ ხედავ ისე გიყვარს ყოველ მეორე წინადადებაშ ახსენებ სულ გული გეტკინება როცა გაიხსენებ და გეცოდინება რომ შენ ტავად თქვი მასზე უარი
-მე არ მითქვამს თვითონ გააკეტა არჩევანი
-არჩევანის გაკეთება მეგობარსა და ქმარს შორის შეუძლებელია რადგან ურთიერთს არ გამორიცხავენ შეუძლებელია გამორიცხონ
-ამ შემთხვევაშ გამორიცხავენ


...........

სახლიდან საშუალო სიმაღლის ძალიან ლამაზი ქალი გამოვიდა ნახშირივით შავი თმა კოსად შეეკრა გრძელი ერთიანი კაბა ეცვა და თბილი ბეწვის მოსაცმელი
-დედა მოხვედი როგორც იქნა სად იყავი ამდენ ხანს სულ ასე როგორ უნდა გააკეთო მოვკვდი ნერვიულობით- შილს მოეხვია და მხოლოდ ერთხელ აკოცა უცებ მოშორდა და მარიამს შეხედა-საღამომშიდობის? -გაოცებულმა შეხედა ალექსანდრეს ხელს და შემდეგ შვილს ახედა
-სახლში შევიდეთ გარეთ სიცივეა ლიზა -ისე უთხრა ქალი შებრუნდა და ისინიც უკან მიჰყვნენ -ზედმეტი არაფერი თქვა -ჩუმად უთხრა და ისევ გასწორდა. სახლი შიგნიდანაც ისეთივე ლამაზი იყო როგორც გარედან, გემოვნებიანი ქალის ნამუშევარი ეტყობოდა. მისაღებშ შევიდნენ სადაც ანტიკვარი იდგა მგონი ყველაფერი . დივანზე დასხდნენ ქალი უკვე ისე უცქერდა მიხვდა ალექსანდრე ვის გავდა
-დედა გაიცანი მარიამ ყიფიანი ჩემი მეუღლე ელიზაბეტ ჭყონია დედაჩემი
-ვიინ? -ქალი აენთო მარა რა აენთო მარიამს გაოცებისგან დარჩა თვალები - რა ცოლი რის ცოლი ორი დღის წინ მეუბნებოდი არასდროს შევირთავ ცოლსო და ასე უცებ საიდან გამოაჩინე ეს გოგო
-მაშინ არ მქონდა შეთავაზებული ცოლობა და მეგონა უარს მეტყოდა
-რას იზამდა? უარი რატო უნდა ეთქვა
-მართალია ქალბატონი ელიზაბეტი უარის თქმის მიზეზი არ მქონდა და არც არავის ექნებოდა ჩემს ადგილას რადგან შენზე უკეთეს ქმარს ვერც კი ვინატრებდი -მარიამი ჩაერთო რადგან მიხვდა სიტუაციის უკეთ შემობრუნების გზას. ალექსანდრეს გვერდით დაუდგა და ლოყაზე მიაკრა ტუჩები -მაპატიეთ ქალბატონო ლიზა უბრალოდ ვერც მე წარმოვიდგენდი ასე მალე და სააერთოდ თუ მომიხდებოდა დაოჯახება მაგრამ როცა შემომთავაზა უარი ვერ ვთქვი სიყვარული ყველაფერზე მაღლა დგას და ფიქრის საშუალებას არ გიტოვებს ხომ ასეა
-ასე როგორ გაიპარეთ თუ რა ხდება
-არა დედა რა გავიპარეთ მარიამს ცოლობა ვთხოვე შემდეგ მის მშობლებს ველაპარაკე და თანახმა არიან თუ მარიამმა გადაწყვიტა რომ შენ უნდა გახდე მისი ქმარი პრობლემა არ გვაქო- ხელი მოხვია „ცოლს“ და მხარზე აკოცა
-ესეიგი დრეს სთხოვე ხელი ხომ? -ისე შეხედა აშკარად სხვა რაღაცას ეუბნებოდა , მარიამს თვალებით ლაპარაკს ვინ ასწავლის მაშინვე მიხვდა რაც ხდებოდა
-ხო დედა დღეს ვთხოვე
-რამდენი წლის ხარ მარიამ? მომიყევი შენზე
-24 წლის . ექიმი ...ქირურგი ვარ
-ექიმი? ასე პატარა ასაკში? ალბათ დამხმარე მეც დავამთავრე სამედიცინო მაგრამ მუშაობის გაგრძელებდა ვერ შევძელი სამწუხაროდ
-დამწყები არა უკვე მთავარი ექიმი ვარ მთელი წელია . განათლება საზღვარგარეტ მივიღე დიდი ხნით ვიყავი წასული ამიტომ მალე მოვახერხე იმ ცოსდნის მიღება რაც საჭირო იყო ექიმობისთვის
-ძალიან კარგია ეგ -ისე შეხედა ზედ ეწერა „ერთი + შენ“
-დედა დაღლილები ვართ მუცოდან მოვდივართ და ვივახშმოთ რა
-მუცოში რა გინდოდა სხვა ადგილი ვე რიპოვე
-იქ რომ მიმყავდა ვიფიქრე უარი რომც მითხრას მოტაცებული მეყოლება ბარემთქო-უცებ გასცა პასუხი
-მართლა შენ მეუბნები მაგას? შვილო მე ვარ ცუდად თუ შენ გჭირს რამე
-სიყვარულით ვარ დაავადებული- ხელი მოხვია მარიამს ისე რომ წინ დააყენა და შუბლზე მიაკრა ტუჩები ეს იმდენად ტკბილი კოცნა იყო რომ გული გაუჩერდა და ლამის ყველაფერი გადაავიწყდა
ქალი უკვე გასული იყო როცა განაგრძო საუბარი
-ბრავო თავად ელიზაბეტსაც კი არ მიეცი მიზეზის გამოყენების საშუალება . 1:0 ჯერ სად ხარ
-ნუ მაშინებ ძაან გთხოვ . რას ეუბნები ახლა ასე რატომ წამოგყევი
-სანდროო მოდით დეე-პასუხი ვერ მიიღო . სასადილო ოთახში შევიდნენ , მაგიდა სამ კაცზე იყო გაწყობილი და გაუკვირდა მარიამს . -დაჯექი ჩემო კარგო იმედია მოგეწონება
-მადლობთ -გაუღიმა და დაჯდა ალექსანდრეს გვერდით . ქალი მათ წინ დაჯდა , ალექსანდრე სუფრის თავში იჯდა. უზარმაზარ მაგიდაზე მდოლოდ სამი ადამიანი, სასახლეში კი დედა-შვილი ცხოვრობნენ მხოლოდ. არ გავდა ყიფიანების ოჯახს არაფრით ახვლედიანების მაგრამ პირველ შთაბეჭდილებას არ დაეყრდნობოდა ყიფიანების ქალიშვილი. ყველაფერი ძალიან მოეწონა და შეუქო კიდევაც ნახელავი დედამთილს , რამაც აშკარად გაახარა ქალი. კიდევ ერთი ამოცანა ამოხსნა
-შვილო ასე უტაქტოდ გამომდის მაგრამ თუ არ გაპარულხართ, მხობლებმა გაიგეს და ჯვარიც არ დაგიწერიათ ასე უცებ რატო მოიყვანე სახლში კერ ქორწილი გადაგვეხადა და როგორც წესია ისე წამოგვეყვანა პატარძალი მამისეული სახლიდან
-დედა მე ვთხოვე და ბატონმა ირაკლიმ კვლავ მარიამს მისცა გადაწყვეტილების მიღების უფლება. ის კი მე არ შემეწინააღმდეგა . ქორწილი არ გვინდა
-რას ნიშნავს არ გინდათ ჩემს ერთადერთ შვილს როგორც იქნა 30 წლის ასაკში ცოლი მოგყავს და ქორწილი არ გადავიხადო? თუ დასამალი მაქ რამე . მაგას მე მოვაგვარებ რძალთან ერთად თუ ასე ძალიან გეჩქარება შევალ შენს მდგომარეობაში და უმოკლედ ვადაში გადავიხდით
-დედა !
-ხმა არ გავიგო გოგოს ალბათ წარმოედგინა სულ როგორ გათხოვდებოდა თეთრი კაბით ულამაზესი ქორწილი ექნებოდა და შენ კიდევ ასე პირდაპირ წამოიყვანე გოგო . ეს დღე ყველა ქალისთვის დასამახსოვრებელია ისედაც და ლამაზიც ხომ უნდა იყოს . მარიამმა ალექსანდრეს გადახედა და ფეხზე მოუჭირა ხელი
-კარგი დედა გადავიხდით ქორწილს ისეთს როგორიც გინდა შენ ვინც გინდა დაპატიჟე რაც გინდა გააკეთე კაბას აარჩევს მარიამი და თუ რაიმე განსაკუთრებული დეტალი აინტერესებს
-მე .. არც კი ვიცი არ მიფიქრიასიმართლე გითხრათ ამაზე
-როგორ შვილო 24 წლის ხარ და ჯერ გათხოვებაზე და იმაზე როგორი სადედოფლო კაბა გეცმეოდა არ გიფიქრია?
-მართლა არ მიფიქრია აქამდე ვერასდროს წარმოვიდგენდი ცოლის ამპლუაში თავს შესაბამისად ქორწილზეც არ მიფიქრია
-როგორ ერთნაირები ხართ რა . უცნაურები და განსხვავებულები. თქვენს ასაკში ოთხჯერ აქვთ ქორწილი გადახდილი და აღარ იციან რა გააკეთონ ამან კიდე თავისნაირი დინჯი მომიყვანა. ხომ ვერ ვეღირსე ერთ მხიარულ ადამიანს სახლში ისევ ჩემი გასახალისებელია ყველაფერი. თქვენ ბავშვებიც ხომ დინჯები გეყოლებათ ღმერთო ჩემო -ბავშვები რომ ახსენა ორივეს შეეცვალა გამომეტყველება ჯერ შეკრთნენ შემდეგ წარმოიდგინეს საერთო შვილები და გაეღიმათ მხოლოდ წამიერად
-დედა გეყოფა რა ხომ დაგთანხმდით. უბრალოდ ერთ კვირაზე მეტ დროს ვერ მოგცემ საკმაოდ ველოდე ამ დღეს ლამის მთელი ცხოვრება- ეს სიტყვები ისე თქვა ეჭვი მარიამსაც კი არ შეჰპარვია.
-ერთი კვირა? გამორიცხულია რას მოვასწრებ
-როგორ ვერ მოასწრებ რესტორანს შეუთანხმდები ხელის მოწერის ამბავს ჩემი ბიჭები მოაგვარებენ , კაბას მარიამი შეარჩევს მეგობრებთან ერთად და ეგაა რა
-ჯვარს რომელ ეკლესიაში დაიწერთ?
-ჯვარი.. ჩვენ არ გვინდა ჯვრისწერა საკმარისი არაა ხელისმოწერა?
-ნუ გამაგიჟებ ახლა შვილო ჯვარი როგორ არ უნდა დაიწერო . მერე როდის დაიწერთ აბა ჯვარს თან ასე ამბობენ ჯვარდაწერილები იმ ქვეყნიურ ცხოვრებაში ერთად ხვდებიანო
-დედა დაიწერე ჯვარი მამაზე მაგრამ იმ ქვეყნიურად კი არა აქაც არაა შენს გევრდით
-მამაშენს ნუ ადარებ შენ თავს და მასსავით თუ აპირებ ცხოვრებას მე არ მოგცემ უფლენას ვინმე გააუბედურო სულ ნუ შეირთავ ცოლს- ქალს ხმა წაერთვა თვალები აუცრემლიანდა და მაგიდაზე დაარტყა ხელი
-დაურეკე და უთხარი ახალი ამბავი ბარემ გაიგოს ყველამ რომ ცოლს ვირთავ
-არ ვაპირებ სასიხაულო ამბავი შევატყობინო თან ახლა სახლში ბრძანდება ალბათ მიდი და თვითონ დაურეკე შეატყობინებს მის საძმოს და შეიკრიბებიან ერთად - ჩაიცინა და ამრეზით მოსვა წყალი
-კარგი ხო მე დავურეკავ . ახლა წავალთ ჩვენ - ხელი ჩაკიდა მარიამს და წამოდგნენ
-მოიცადე სად წახვალ
-საძინებელში სად უნდა წავიდე დედა
-მერე მარიამს მოვუმზადე ოთახი ჯეერ?
-არაა! არ გაბედო ელიზაბეტ
-ამ სახლში მე ვარ უფროსი და უკანონო არაფერი განხორციელდება -გაიცინა და მარიამს გაუღიმა- დიდი ბოდიშ ჩემო კარგო , მაგრამ თქვენი „ამბავი“ გადაიდება ერთი კვირით - მარიამს ალისფერი დაედო ახვლედიანი გაბრაზებული უყურებდა დედას . ქალი გავიდა
-აქ იყავი ! თუ არ გადავარწმუნე
-რაში უნდა დაარწმუნო
-უნდა შევაპარო რომ უმწიკლო რძალი არ ჰყავს -მარიამს ცეცხლი მოეკიდა, ლოყებზე სიმხურვალეს გრძნობდა თვალები იატაკს გაუსწორა -მე არ მაქ პრობლემა გამოცდილი ქალი მიჯობს კუნძს ის ხომ არ გგონია შენ ფიქტიური ქორწინება გვექნება და ვითარცა და ძმა ისე გავიყოფთ სარეცელს- სარკაზმით გააჯერა წინადადება და თავი ააწევინა მარიამს . აკვირდებოდა მის მდგომარეობას და კარგად სწავლობდა . ისე გაბრაზდა მარიამი დიდი სიამოვნებით გაულამაზებდა სახეს
-და საიდან დაასკვენი რომ რამის შეპარებაა საჭირო და ისე არაა როგორც უნდა იყოს
-ანუ? რა გინდა მითხრა რომ ქალიშვილი ხარ? ვინ შენ? ღმერთო ამას რას მასმენიებ ცირკია მგონი- გადაიხარხარა და დივანზე დაებერტყა. ელიზაბეტი რომ არ მოსულიყო გააგრძელებდნენ საუბარს
-მარიამ მზადაა შენი ოთახი ჩემს საძინებელთანაა ამის ოთახისგან შორს- შვილს დახედა და ხელი მოხვია რძალს -შენი ჩანთა ავიტანე უკვე იმედია მოგეწონება
-ძალიან მომწონს სახლის ინტერიერი თქვენი გემოვნებითაა თუ დიზაინერი მოიწვიეთ
-არა რა დიზაინერი შვილო ალექსანდრეს ოთახის გარდა ყველაფერი ჩემი შერჩეულია . შარშან გავაკეთეთ კაპიტალური რემონტი ვერ ვიტან ერთფეროვნებას ყოველ ოთხ ან ხუთ წელში ერთხელ ვარემონტებ თავიდან. უბრალოდ ავეჯს ვტოვებ ხოლმე არის ისეთი ნივთები რომლებსაც ვერ ველევი . საძინებლებს ვცვლით ძირითადად უბრალოდ ვაჟბატონის ოტახს არ ვეხები განახებს მერე თვითონ -საძინებლის კარი გააღო . მარიამი შეუშვა ჯერ . მართლა მოეწონა ნათელ ფერებში გაწყობილი საძინებელი ლამაზი იყო და სიმშვიდესთან ასოცირდებოდა ყველაფერი
-ძალიან ლამაზია მადლობთ ყველაფრისთვის
-რას ამბობ შვილო ჩემი ბიჭის თვალებში სითბოს და სიყვარულს ვხედავ პირველად . როგორც იქნა გავიგე ვინაა მისი გულის ტკივილი და სიხარული და აწი ყველაფერი უმნიშვნელოა. ტკბილად დაიძინე დარწმუნებული ვარ აქ არ მოვა - გაიცინა და ლოყაზე აკოცა რძალს.
მარიამმა შხაპი მიიღო პენუარი გადაიცვა და საწოლში დაწვა. რა თქმა უნდა ვერ დაიძნა უამრავი საფიქრალი ჰქონდა. ტკიოდა, ენატრებოდა და დარდობდა ყველაფერზე. ბოლოს წამოდგა ფანჯარასთან იდგა და უყურებდა წვიმიან ქალაქს . ოთახში მაღალი ტემპერატურა იყო გარეთ კი საშინლად წვიმდა და ფანჯრებს დიდი სიჩქარით ეხეთქებოდა წვეთები. მინას მიადო შუბლი და თვალები დახუჭა, უსმენდა წვიმის წვეთების ხმას ვერც კი გაიგო როგორ შევიდა ალექსანდრე მხოლოდ შეხება იგრძNო ზურგიდან აკერო და ცეცხლი მოუკიდა მთელს მის ორგანიზმს , ყურთან მიაკრა ტუჩები
-უჩემოდ ვეღარ ძლებ ახვლედიანო?- სატირა გაურია სიტყვებში და დაიწყო მოქმედება
-არ ვარ შენი სატირის გუნებაზე იცი?- ყელს ჩამოჰყვა და ისე ნაზად კოცნიდა დაბალ წვერზე მეტად მარიამის გლუვ კანს მისი ტუჩები აბუსუსებდა
-ახლა დედაშენი რომ შემოვიდეს რას ეტყვი
-არ შემოვა - თავისკენ შეაბრუნა და უკვე წელზე მოხვია ტორები . მარიამმა თვალებში ჩახედა და ყელზე ხელი მოხვია . ფეხისწვერებზე აიწია და ყურთან უჩურჩულა
-ელიზაბეტმა რომ გნახოს კაიფში მყოფი როგორ შეუვარდი შენს უმწიკლო საცოლეს საძინებელში თანაც თავისი ოთახის გვერდით რას ეტყვი ახვლედიანო -ეს რომ უთხრა იცოდა რაღაც საშინელებას გააკეთებდა მაგრამ მისი გაგიჟების სურვილი კლავდა, მისი თვალები ბრაზისგან რომ ელავდნენ არგანცდილ სიამოვნებას გრძNობდა. მალევე გამოიწვია ბიჭი და მხრების ტკივილი იგრძNო
-ერთი მატყუარა ქალი ხარ რომელსაც ისე შეუძლია თავის დაჭერა ნამდვილ უმანკო კრავს დაემსგავსოს მაგრამ მე ვერ მომატყუებ . ვხვდები ელიზაბეტის დაბოლებაც შეძელი მაგრამ ეგრე მარტივად არ იქნება საქმე დამიჯერე
-საინტერესოა მორიგი კაიფის შემდეგ ძალებს მოიკრებ და რას მიზამ მე ხომ გარყვნილი ქალი ვარ რომელიც ყველაფერს იმსახურებს და რომელმაც შენი მოჯადოებაც კი შეძლო- თითები წვერზე ჩამოუსვა და იგრძნო მისი რეაქცია
-ნუ მეთამაშები მარიამ ! ჯერ კიდევ შემიძლია გადავიფიქრო
-შეგიძლია . ისიც შეგეძლო არაფერი გაგეკეთებია და გეყურებია როგორ მოკლავდნენ შენს მტრებს . მთელს ყიფიანების და ფარჯიანების ოჯახს შენ რა გააკეთე ამ დროს თავი საფრთხეში ჩაიგდე და გადამარჩინე -არ ვიცი რა დაემართა მაგრამ უბრალოდ თავი მიადო მკერდზე და მის გულისცემას უსმენდა . ჩუმად იდგნენ. ალექსანდრეც არაფერს აუბნებოდა უბრალოდ თავი დაადო მხარზე და გაიყურსა-მალე გამოფხიზლდები? -ჩურჩულით უთხრა
-ვერასდროს გამოვფხიზლდები ... ალბათ სულ შეძლებ ჩემს დაბოლებას - თქვა და ყელში აკოცა . მეორე ოთახის კარის ხმა გაიგონა შემდეგ ფეხის- ჯანდაბა მოდის - ხელი ჩაავლო მარიამს და საწოლზე დააწვინასაბანი გადააფარა შემდეგ დიდი ადიელაც და ზემოდან მოექცა პის მუცელზე ედო თავი -თვალები დახუჭე და ისუნთქე - უთხრა და კდიეც შევიდა ლიზი საძინებელში. როცა მძინარე მარიამი დაინახა გაიღიმა და გავიდა . ალექსანდრემ კი ხელები მარიამის შიშველ ფეხებზე ააასრიალა და ტუჩები მუცელზე მიაკრა , ცხვირით აუყვა მუცელს და მკერდზე გადაინაცვლა
-არ გაბედო - უცებ აიფარა ხელი სანდრიკო საბნიდან უყურებდა მალე ამოძვრა და ზემოდან უფრო კომფორულად მოექცა
-წინააღმდეგი ხარ ანუ ცოლის მოვალეობის შესრულების? ეგრე ჩავშლი ყველაფერს ხომ იცი - ხელი ააწევინა და მკერდზე გადაუსვა თითები
-მე ცოლად მოგყვები და ვიქნები შენი ცოლი გრძNობის გარეშე სხვა დანარჩენს ისე შევასრულებ როგორც საჭიროა და იგივეს მოვითხოვ შენგან ასე მარტივად ვერ გამოხვალ ამ საქმიდა . ახლა კი არ ვარ შენი მეუღლე და თუ შეიძლება მომმშორდი
-კარგი იყოს შენ როგორც გინდა . -გვერდით გადაწვა და ხელი მუცელზე გადასდო თავი კი მხარზე დაადო- დავიძინოთ . ეგ არ მეკრძალება . ღმერთი დასცინის არა? წევს კაცის გვერდით რომელსაც მისი საყვარელი ძმები ვერ იტანენ რომელმაც მისი თორნიკე დაჭრა სასიკვდილოდ და არ ეზიზღება . მისი შეხება სიამოვნებს, მოსწონს და სურვილი აქ ბევრჯერ იგრძნოს მისი ცხელი ტუჩები . უყურებდა მძინარეს და მის თითოეულ ნაკვთ სწავლობდა. სახის ნაკვთებიც მამკაცურად ლამაზი ჰქონდა სწორი ცხვრი, საშუალო ზომის ტუჩები, გრძელი წარბები რომელთაც არაჩვეულერივი ფორმა ჰქონდათ . შავი თმა ბოლომდე გადაეპარსა მაგრამყურები ისეთი ზომის ჰქონდა უხდებოდა. დაბალზე წვერი მეტ სიმპატიურობას მატებდა. ლამბერი არ გეგონოთ უბრალოდ დაბალზე ჰქონდა არა მოზრდილი . ყელზე ეტყობოდა ნავარჯიშები სხეული რომ ჰქონდა , განიერი მხრები და ზომიერი კუნთები , მაინც გამხდარი ერქვა ეს წამლისდამსახურება უფრო იქნებოდა რომლითაც ორგანიზმს იწამლავდა , როგორც სჩანს მცირე დოზით რადგან მიუხედავად მარიამის სიტყვებისა აგრესია არ გამოუმჟღავნებია პირიქით უფრო თბილი გახდა. ლამაზი თითები ჰქონდა გრძელი , თხელი და გასაგიჟებელი რომელთაც მარიამისთვის სასწაულებრივი ეფექტი ჰქონდათ .
მარიამისთვის ეს დამოკიდებულება რაც ალექსანდრეს მიმართ ჰქონდა ღალატს წარმოადგენდა მიშოს და თორნიკეს მიმართ . გონებას რომ ეთამაშა წამყვანი როლი და ეს კაცი ალექსანდრე ახვლედიანი არ ყოფილიყო არ დასთანხმდებოდა მის გვერდით ასე წოლას, გაყვებოდა მაგრამ მიკარების უფლებას არ მისცემდა. ახლა კი თავადაც არ იცოდა რას გააკეთებდა. უკვე ფიქრი აღარ შეეძლო, წანასწარ განსჭვალვას ვერ ახდენდა ამიტომ დინებაზე მიყოლა გადაწყვიტა. სანდროს ხელს თავისი დაადო და დაიძინა. დილით მარტოს გაეღვიძა საკმაოდ გვიანი იყო. საათი თორმეტს აჩვენებდა , სწრაფად მოწესრიგდა და ქვემოთ ჩავიდა. ელიზაბეტი მისაღებშ იჯდა და გადაცემას უყურებდა
-დილამშიდობის - გაუღიმა დედამთილს რომელსაც ისევ შავი ეცვა თმა ისევ შეკრული ჰქონდა მაგრამ ძაძებით მოსილს მაინც არ ჰგავდა
-დილამშვიდობის ჩემო კარგო
-გვიან გამეღვიძა , წუხელ ვერ მოვისვენე უცხო საწოლში ასე ვიცი ხოლმე
-ხოო მაგას არაუშავს ისე ქალი ადრე უნდა იღვიძებდეს ოჯახი და საქმე თუ აინტერსებს. მხოლოდ უსაქმურებს სძინავთ ყოველთვის შუადღემდეგ , მაგრამ იმას არ ნიშNავს რომ ერთხელ ან ხუთჯერ გამოძინება რამეს ცვლის
-დიახ მართალია . მე სულ ადრე მიწევს წსვლა ათზე სამსახურში უნდა ვიყო და შესაბამისად ადრე ვიღვიძებ
-წამოდი ისაუზმე მერე დავილაპარაკოთ ქორწილის ამბებზე . შენს მშობლებს დაუკავშირდი გაარკვიე როდის შეძლებენ ჩვენს მირებას რომ ისე ვთხოვოთ შენიხ ხელი როგორც წესია . გავიცნობთ თან მე და ვახტანგი შენს მშობლებს
-დიახ დავუკავშირდები
-სტუმრების სიასაც მომაწვდიან ალბათ. მინდა მოსაწვევები გავამზადებინო . ჩემი მეგობარი მოიტანს ახლა ვარიანტებს თან გაიცნობ და ავაჩიოთ, არ მინდა მე ავარჩიო მსგავსი რაღაცეები დედოფალი შენ ხარ მე კი არა
-რას ბრძანებთ მე სრულიად გენდობით დარწმუნებული ვარ შესანიშნავ არჩევანს გააკეთებთ. მე ბევრი საქმე მექნება და თუ არ გეწყინებათ მინდა კაბის გარდა ყველაფერი თქვენ მოგანდოთ . თანაც სიურპრიზები მიყვარს და მეტი ემოციით ავივსები როცა ყველაფერი უცხო იქნება .
-კარგი შვილო შენ თუ ასე გინდა მე არ მაქ პრობლემა პირიქით. მეგონა გაგიჟდებოდი ახლანდელი გოგოები დედამთილებს არაფერ საქმეში ახედებენ და ვიფიქრე არ გავაბრაზო ჩემი სარძლო ქორწილამდეთქო
-მე მსგავსი შეხედულებები არ მაქვს ასე რომ პრობლემაც არაა - მიირთვა და წამოდგა - მაპატიეთ უნდა გავიდე მოდი ყველა საჭირო საქმეს და მოვალეობას ქორწილის შემდეგ შევითვისებ თუ წინააღმდეგი არ იქნებით მანამდე უბრალოდ სტუმარი ვიქნები
-კარგი შვილო როგორც გინდა.
მარიამი სამსახურში წავიდა იმდენი დღე გაუცდა ეშინოდა პრობლემები არ შეჰქნოდა. დირექტორს შეატყობინა ახალი ამბავი და ერთ თვიანი შვებულება აიღო, ახლა არ შეეძო სამსახურში სიარული და დამატებითი დატვირთვა. შემდეგ სახლში მივიდა მაია და სესილია იყვნენ მხოლოდ .
-დეე მოხვედი = მაია მოეხვია შვილს და ცრემლიანი თვალებით აკოცა
-დეე ყველაფერი კარგადაა მართლა გეფიცები მოვაგვარებ ყველაფერს და ისევ ბედნიერად ვიცხოვრებთ . ალექსანდრეს დედას ქორწილის გადახდა უნდა და ისე უნდა დაიჭიროთ თავი თითქოს იმაზე ხართ თანახმა რაც მე მინდა . არაა საჭირო თვალთმაქცობა და თამაში უბრალოდ მოვლენ ესაუბრეთ . სია შევადგინოთ სტუმრების ძალიან ტრადიციული ქალია ყველანაირად დედა და მგონი მზვითსაც მომთხოვს
-იხუმრე შენ და ბებიაშენს არ აქვს თუ?
-კაი ახლა ეგ რომ მითხრა მეგონა ხუმრობდა
-რას ხუმრობდა რომ ჩამოვლენ ნახავ თუ ხუმრობდა .
-კარგი შევეშვათ მაგას ნუცა სადაა?
-გუშინ არ მოსულა მითხრა მეგობართან ვრჩები და პირდაპირ წავალ უნიშიო
-კარგი დე რა ვუთხრა ელიზაბეტს როდის მოვიდნენ
-რავიცი დედა როცა უნდათ თუნდაც ხვალ საღამოსვე . გავამზადებ ყველაფერს და დაგელოდებით მარტო ჩვენ თუ დაგხვდებით თორე ბიჭები ისე ვერ იტანენ ალექსანდრეს აქ ვერ გაძლებენ, თორნიკე ხომ საერთოდ არ მოვა და მე და მამაშენი , სესილია და ნუციკო ვიქნებით
-კარგი დე წავედი ახლა სეს ქორწილისთვის მოემზადე კარგი? ასეა თუ ისე გოგოები მაინც მოდით ვიცი ისინი არ მოვლენ
-ჩვენი იმედი გქონდეს შენს გვერდიტ ვიქნებით ყველა. ბიჭები თუ არ მოვლენ არაუშავს. გულით შენთან იქნებიან
-წავედი ახლა გვიანია უკვე -ორივეს აკოცა და ახვლედიანებთან წავიდა . სახლში შესულს ხმაური მოესმა მისაღებიდან და იქეთ წავიდა . შესვლამდე დაუდგა წინ ალექსანდრე
-სად იყავი !
-სამსახურში შვებულება ავიღე, მერე სახლში დედა ვნახე თან რაღაც მინდოდა და წამოვიღე. სტუმრები გვყავს?
-ხო ! ჩემი მეგობრები არიან
-ელიზაბეტი სადაა?
-გასულია საქმეებზე გვიან მოვა ალბათ
-ანუ ბიჭები ხართ მარტო თუ გოგოცაა შენი „მეგობრებიდან“ აქ
-არა ნამდვილი მეგობრები არიან ჩემი ძმები - უთხრა მოკლედ ხელი მოხვია და შეიყვანა
-სიმართლე იციან?
-კი
-მერე ეს ხელი რა საჭიროა- მოიშორა წელზე მოხვეული ხელი და სამ წყვილ თვალს გაუსწორა მზერა . ყველას სახეზე ეწერა როროგ უხაროდათ მარიამის მათ ოჯახში შესვლა
-გამარჯობა- მიესალმა მაინც და უბრალოდ გაიღიმა
-ბიჭო - ალექსანდრემ დაუბღვირა
-რა გინდა? გულში ჩავიკრა თუ ვუთხრა მიხარია რძალი რომ ხდები ჩემითქო
-არც არავის უხარია და ახალს არ ამბობთ არაფერს - მარიამმა უთხრა და ალექსანდრეს შეხედა - ასე თუ უნდა მიბღვირონ ქორწილში ისე თითქოს წამიც და მომკლავენ ჯობს წავიდე
-ისე ბაზრობ ვითომ ჩვენ დაგვაკლდება რამე მაგით
-ძალიან კარგად იცით ყველამ რა შეიძლება დაგაკლდეთ უკაცრავად - ოთახი დატოვა და სამზარეულოში გავიდა. მაცივრიდან კერძები გამოიღო და თეფშებზე გადაიტანა-ვიცი რომ აქ ხარ. დარწმუნებული ვარ გშიათ თქვენით ვერ გააკეთებთ ვერაფერს ამიტომ გავაწყობ და წავალ იცი ხელსახოცები სად დევს?
-სანდრიკო გვშია ტო მალე რაა- ერთ-ერთი შემოვიდა და სიტუაცია რომ დაინახა გაოცებისგან პირი დააღო
- ხელსახოცები აქაა - უჯრა გამოაღო და ბიჭს ანიშნა გასულიყო . მარიამმა სწრაფად გააწყო მაგიდა არ მიაქცია მათ მზერას ყურადღება . ბოლოს დაასრულა და ჩანთას მოკიდა ხელი
-გემირელად მიირთვით . მე ზემოთ ვიქნები ალექსანდრე- თქვა და წასვლა დააპირა
-შენ არ ივახშმებ?
-მოგვიანებით ვივახშმებ არ მინდა ჩემი არსებობით შევაწუხო ვინმე - თქვა და გვერდი აუარა
-მოიცადე .. დარჩი -ერთ -ერთმა შეხედა და წამოდგა - არავის შეაწუხებს შენი აქ ყოფნა მართლა -მსუბუქად გაუღიმა ჩანთა გამოართვა დივანზე დადო. მარიამმა ალექსანდრეს შეხედა რომელმაც ანიშნა მის გვერდით დამჯდარიყო. დასხდნენ ბიჭებმა მშვიდად ივახშმეს, მარიამმა ცოტა მიირთვა არ ჰქონდა მადა თავს ზედმეტად გრძNობდა .
-გაგვაცანი შე ჩემა ამ გოგოს
-მარიამ გაიცანი იოანე- იმ ბიჭზე მიუთითა სამზაეულოში რომ შევიდა , საშუალო სიმაღლის მუქი ყავისფერი თმით , ნიკო- ლურჯთვალებაზე მიუთითა და ბოლოს , კოსტა - ყველაზე სრანნი გამოხედვა მას ჰქონდა
-უხეშად გამოგვივიდა შენ არაფერ შუაში ხარ უბრალოდ ხომ გესმის ძაან არ გვევასება შენი სასტავი - ნიკომ უთხრა და საყვარლად გაუღიმა -მარა ქორწილში ვიგულავებთ დედას გეფიცები არ შეგეშინდეს კაი? მსმენია უშიშარი გოგოაო- გაიცინა და წვენი მოსვა
-ყველას ეშინია რაღაცის ჩემს შიშზე ბევრმა გაიგო უკვე- ალექსანდრეს გახედა - გამიხარდება კარგი ურთიერთობა თუ გვექნება სხვა თუ არაფერი თქვენი ოჯახისეწვრი გამოვალ ფიქიურად მაინც
-ფიქტიური ოჯახისეწვრობა არ არსებობს ნამდვილი ძმაც შეიძლება დაკარგო გარკვეული მიზეზების გამო და ვიღაც გადამთიელი გაიხადო ძმად
-იმას თუ გულისხმობ რომ მიშომ დამკარგა სამუდამოდ ეგ არაფერს ცვლის ჩვენი და ძმობა ბოლომდე დარჩება რადგან შეუძლებელია საკუთარ სისხლს და ხორც მტრად მოეკიდო უკიდურესი ნაძირალა თუ არ ხარ . შეიძლება მთელი ცხოვრება არ მაპატიოს არ დამელაპარაკოს ზედაც არ შემომხედოს მაგრამ როგორც კი დამჭირდება იმ წამსვე ჩემთან გაჩნდება როგორც პირიქით . ყველა ვინც ამბობს რომ რაღაცის გამო ცოცხლად დამარხავს საკუთარ დას უბრალოდ სიამაყის გამო აკეთებს შეიძლება ვერავინ გააცნობიეროს მისი ტკივილი და ძლიერი ჩანდეს მაგრამ შეუძლებელია არ გტკიოდეს
-ანუ რადგან ტკივა უნდა შეგირიგდეს და ალექსმაც ისე ჩაიკრას გულში როგორც ნაღდ ცოლის ძმას ჩაიკრავდა? ან პირიქით ის ბედნიერი იქნება შენ რომ სანდროს ცოლი გახდები? არასდროს არ გადაუვლის ბრაზი და ტკივილი . და იმდენად წმინდაა ყველა კაცისთვის როგორც გიყვარს ერთი იმდენჯერ მის დაკარგვაზე ხარ სპასობნი
-შევეშვათ მაგ თემას ლიზა მოვა მალე მამაჩემიც და ახლა მაგათი გაძლება არ შემიძლია
-აუ ტო შენ რომ მოგეყვანა ჩვენთან არ გერჩივნა? - ნიკამ უთხრა და მარიამს შეხედა- დამავიწყდა მეთქვა მე ალექსანდრეს ნახევარძმა ვარ . მარა მე და ლიზიოს გვეკეტება ერთმანეთზე ეს ლიზიკოს გავს ჯიგარი - გაიცინა და სახლშ შემოსულ ლიზიკოს და მის თანმხლებს გაუცინა
-ჩემი ბიჭები მოსულაან სად დაიკარგეთ ბიჭო ეს თუ არ მოვიდა სახლშ ისე არ უნდა გაიხსენოთ ლიზიკო? - ყველა წამოდგა და ჩაეხუტა ქალს მანაც ჩაკოცნა ყველა. ნიკუშ სადაა ის შენი ბედოვლათი მამა
-რავი ლიზიკო მოვა ალბათ
-იმედია მარიამი ხელის სათხოვნად ის ქალიც არ წამოვა
-არა დედაჩემი არ წამოვა იმედია - გაიცინა და ლოყაზე აკოცა ქალს
-დედაჩემს ველაპარაკე და ხვალ საღამოს შეგვიძლია მივიდეთ
-ძალიან კარგი ჩემო გოგო გაიცანი ჩემი მეგობარი ელისო
-ამდენი მელაპარაკე გოგო და ის ვერ მიტხარი მარიამ ყიფიანი თუ უნდა გამხდარიყო შენი რძალი? ის ექიმია ჩემი ბიჭი რომ გადაარჩინა შენ გაიხარე შვილო შენზე ლოცვაში ვათენ ვაღამებ - ქალი მოეხვია და აკოცა
-მადლობთ. ჩემი მოვალეობა ეგაა . როგორაა შაკო?
-შაკუნას შენ გაუკეთე ოპერაცია ? იქ ვათენებდით და ვაღამებდით როგორ ვერ გნახეთ ტო
-მე მხოლოდ ოპერაცია გავაკეთე მკურნალი ექიმი სხვა იყო ჩემს ნაცვლად რამდენიმე დღე
-მოკლედ მარიამ ყიფიანს ყველა იცნობს ან ყველას სმენია მასზე - კოსტამ თქვა და გაიცინა პირველად ამ ხნის განმავლობაში.
მთელი საღამო მხიარულად გაატარეს თავადაც ჩაერთო საუბარში სხვა რა გზა ჰქონდა. ისე ჭიკჭიკებდა ელისო რომ არ აყოლოდი საუბარში არ გამოგივიდოდა არაფერი.
-ნამდვილად ვერ ვიფიქრებდი ის ლამაზი ექიმი შენ თუ იქნებოდი აღტაცებაშ რომ მოჰყავდა შაკუნა - სიცილით თქვა ნიკამ მაგრამ ალექსანდრეს იქ ყოფნა რომ გაახსენდა და კოსტამ ხელი მოუჭირა მხარზე დადუმდა.
რამდენიმე წამში ზარი გაისმა და ბატონი ვახტანგი მოვიდა მეუღლის თანხლებით. ელიზაბეტს გამომეტყველება ჰქონდა ისეთი სიცილი ვერ შეიკავეს ბიჭებმა
-როგორ ხარ ჩემო ვაჟკაცო? როგორც იქნა მოგყავს ცოლი? სადაა დამანახეთ გავიგო ერთი როგორი გოგოა
-ხო შენ ამრტო გარეგნობა გაინტერესებდა თავიდან მერე ეგეც დაგავიწყდა და გემოვნებაც დაკარგე - ელიზაბეტი არც წამომდგარა ნიკას გვერდით იჯდა
-რატო ლიზიკო მე ცუდი ბიჭი ვარ?
-შენ ღმერთის წყალობით ხარ ჩემო ლამაზო კარგი ესენი ვერ გაგაკეთებდნენ ეგეთს დამიჯერე- ჩუმად უთხრა და ბიჭს აკოცა ლოყაზე-რაია ბიჭო ეს წვერი ხო შევწუხდი ლამბერობა და ჯანდაბა ვეღარ გკოცნით წესიერად
-კაი რა ლიზიკო გოგოებს მაგრად ევასებათ და შენ რა გჭირს ტო
-მე არ მომწონს დედა და რა ვქნა ამ ახალგაზრდა გოგოებს მერქანი აქვთ იმდენი ტონალური უსვიათ და რას გაიგებენ წვერის ჩხვლეტას , სხვა გაიგონ მთავარია - ჩუმად დააყოლა
-ოჰ ლიზიკო ლიზიკო? შენ არ იცვლები მოკლედ- ვახომ დაადო მხარზე ხელი
-რაღა შემცვლის წურბელა მოვიშორე 25 წლის წინ და ახლა ვისაც მიეკრა კი ეტყობა ჟამთა სვლა ნაოჭებზე -ორივე წაკბინა მოხერხებულად და გაიღიმა.
-უდარდელ ადამიანებს ახასიათებთ კანის სიგლუვე , უსაქმურები არც უშნოვდებიან არც არაფერი ტკივათ
-შენ ეტყობა რაღაც სინთეზირებული ვარიანტი ხარ უსაქმური, უემოციო და მაინც ბერდები
-დედა! მარიამი სადაა?
-ზემოთ ავიდა დედიკო ჩამოვა მალე რა იყო დიდი ამბავი ახლა თუ ვერ ნახავს ეს მალე - მარიამი უკვე ოტახში იყო უბალოდ ლაპარაკშ არ ჩაეჩრათ
-აქ ვარ გამარჯობათ- ალექსანდრეს დაუდგა გვერდით გაღიმებული. კაცმა რომ შეათვალიერა ამაზე ნერვები მოეშალა და ალექსანდრეს ხელს რომელიც დაეჭიმა თავისი მოუჭირა
-აი მესმის ქალი... რა გასაკვირია ჩემი შილი არ ხარ? ცუდს როგორ შეხედავდი . მიბაძე ბიჭო იქნება გეშველოს შენც
-არაა ჯერ შვილიშილისთვის ზედმეტად ახალგაზრდა ვარ
-მართალია ორ წელშ უკვე 70 გახდება და მერე იფიქრე ნიკუ- ელიზაბეტმა თაქვა და გაიღიმა ქალის დაღვრემილ სახეზე.
-დედაშენს გავხარ ლამაზი გამიგია ხასიათით მამას გავსო და მანდ რთულად გენება სანდრიკო საქმე
-ნუ რელავ მამა ჯობს ყველამ თავსი ცუდ თვისებებს მიხედოს მარიამის ხასიათი არავის გასარჩევი არაა - უცებ უთხრა და გააჩუმა-დასხედით ლია - დედინაცვალს შეხედა . ოირვე ერთად დაჯდა- ხვალ მივდივართ ხელის სათხოვნელად შაბათს ქორწილი იქნება და წამოხვალ ალბათ
-ვერაფერი გავიგე სახლში გყავს უკვე და ახლა მივდივართ ხელის სათხოვნად? ვის გატანს მერე ან ასე მალე რატომაა ქორწილი? -აჭიკჭიკდა ლიაკო
-მომისმინე ლია იცი რაშია საქმე? ასეთი გრძნობა არსებობს სიყვარული გაგიგია ალბათ . ადამიანებს უყვართ ერთმანეთი , ენატრებათ და ვერ ძლებენ ერთმანეთისგან შორს იმიტომაა ჩვენთან ახლავე მარიამი და ნეტავ აქამდეც გადმოსულიყო , სიხარული შემოიტანა ოჯახში შენ ევრ გაიგებ მაგას ბოღმა ხალხს არ ესმის სიხარული რა ხილია-ისე სწრაფა დუთხრა პასუხი ქალმა ხმა ვერ ამოიღო. ბიჭები სიცილს ვერ იკავებდნენ ნიკაც კი ფხუკუნებდა. მხოლოდ ალექსანდრე და მარიამი იყვნენ მშვიდად.
-ან იქნებ შვილიშვილს ელოდები უკვე შენი ბიჭი ყველანაირად მოსწრებულია საქმეში და ამიტომ არის აქ - ეს რომ თქვა ყველა დასერიოზულდა. ელიზაბეტი გაგიჟებული აბრიალებდა თვალებს ალექსანდრეზე ნაკლებად არა . მარიამიც გაბრაზდა მაგრამ არაფრის თქმას არ აპირებდა უბრალოდ თავის დამცირება იქნებოდა მსგავსი ქალისთვის სიტყვის თქმა . ალექსანდრე აპირებდა რაღაცის თქმას ლიზიკომ რომ დაასწრო
-ბოზს ყველა თავისნაირი ეგონაო ნათქვამი კი არის მაგრამ შენს მსგავსად ვერ გათხოვდება ყველა ლია ! -უთხრა და ვახტანგს გახედა - კიდევ ერთხელ მიაყენებს ეგ ქალი ჩემს რძალს შეურაცხყოფას და აქ მოსვლის უფლებას ავტომატიურად დაკარგავ შენც მასთან ერთად
-ლიზიკო
-ვახუნა შენი ვიზიტი დასრულებულია მგონი რძალი ნახე უკვე ხვალ საღამოს შენ და ნიკუშა წამოხვალთ ყიფიანებთან თუ არა მარტო ნიკუ წამოვა ჯობს საამაყო წევრები სარვსდგეთ მარიამის ხელის სათხოვნად და არა უმეცრები - თქვა და წამოდგა
-ხომ გეუბნებოდი არ წავიდეთ იმ სახლშითქო შენ კიდე არ გამიგონე ნიკ არ მოდიხარ სახლში?
-არა !
- ჯობს იქ მოხვიდე სადაც შენი ადგილია
-ეს სახლი ნიკასაც ეკუთვნის და სადაც ურჩევნია იქ იქნება
ვახტანგს და ლიას ყველანაირი თვალსაზრისით ჩააგებია ხმალი ხანჯალში და გაუშვა გაგიჟებული.
როგორც კი გავიდნენ ტაში შემოჰკრა -ელისო ავიტანოთ ესენი ჩემს ოთახში მარიამს არ ვაჩვენებ არაფერს ქორწილში სიურპრიზი იქნება ყველაფერი
-მოვდივარ -ელისომ ყველაფერი აიღო და უკან გაჰყვა მეგობარს.
-ხვალ ჩვენ წამოვიდეთ?-კოსტამ გახედა ალექსანდრეს მაგრამ მარიამმა უპასუხა
-მხოლოდ დევდარიანები იქნებიან . ხომ იცით ჩემი სიძე გახდება მალე დემეტრე ასე რომ თუ ეკეს და გიგის გამო იკავებთ თავს ისინი არ მოვლენ
-მთავარი ეგ არაა მარიამ ალექსანდრეს თუ დასჭირდება მაგათთან ერთადაც ვიქნებით თანაც ყიფოს ოჯახში ჩხუბს ჩვენ კი არა ვერავინ გაბედავს - იომ თქვა და წამოდგა- წავედით ჩვენ და ხვალ დაგიკავშირდებით
-ბოდიში დედაჩემის გამო მაგრად გამიტყდა რა ვქნა ეგეთი არასპრავედლივი ბაზარი იცის - ნიკამ მავედრებელი მზერა სტყორცნა მარიამს
-კიდე გახსოვს? მე ისეთ რაღაცეებს რაც არ მეხება არ ვიმახსოვრებ არც მესმის ხოლმე
-როგორ არ გეხება
-არ მეხება იმიტომ რომ იმ წინადადებაში მხოლოდ სახელი იყო ჩემი სხვა არც ერთი სიტყვა შეესაბამებოდა სიმართლეს - წამოდგა და თვალი ჩაუკრა- წავალ მაგიდას ავალაგებ ლიზიკო დაღლილი იქნება
-დაღლილი? სულ ფრენა ფრენით წავიდა საშოპინგოდ . უხარია ქალს რძალი რომ შეუვიდა ოჯახში ფიქრობს მეშველაო. ისე არ უნდა მოგეტყუებია ლიზიკო ეგ ისეთი ჯიგარია ყველას გააცრუებდა და დაგეხმარებოდა პირიქით , თუ გაიგო მაგრად გაუტყდება
-არ მინდა ჩემს გამო ნაწყენი იყოს თქვენზე შემიძლია დაველაპარაკო ელისო როგორც კი წავა
-არა ! გიკრძალავ რამის თქმას გასაგებია?
-ნუ ყვირი ისედაც მესმის ხმას ნუ ჩაიხლეჩ ტყუილად- ზურგი აქცია და მაგიდის ალაგება დაიწყო
-რა იყო ბიჭო რო არ გეყვირა არ შეიძლებოდა
-რა სიმართლის თქმა აგიტყდა მოწვი ცოტა რას ამბობ ნუ ხარ ბავშვი
-ბავში კი 22 ვარ აბა რა ჩვილი ვარ სულ . მე ბოდიში ახლა შენ იცი ლიზიკო რომ არ მოგცემს ნებას მარიამს არ შეასრულებინებს ცოლის მოვალეობას და მერე შენ რას იზამ
-ნიკა ენა ჩაიგდე
-მე გავჩუმდები მაგრამ შენ ხარ შენს სინდისთან მართალი? მითხარი
-სხვანაირად ვერ გადავარჩენ ასე სიტყვით არ შეეშვება ის ნაბოზ.. თორე ირაკლი ყიფიანს ჩემზე დიდი გავლენა აქ
-შენი არ მესმის . როგორ შეგიძლია იმ ქალის შერთვა ვისაც ასე ძლიერ უყვარს თორნიკე . რაში გჭირდება ისეთი ქალი რომელიც შენთან ყოფნის დროს სხვას წარმოიდგენს როცა ნებისმიერი შეგიძლია შეირთო
-გეყოფა მორჩი ლაპარაკს თუ ჩემთან ხარ იყავი თუ არადა ხმას ნუ იღებ ვაფშე- იღრიალა და სამზარეულოში გავარდა მარიამთან
-რა ხდება?
-არაფერი არ ხდება - წვენი გამოიღო და დალია. ხელი აუკანკალდა
-ლომკა გაქ?- ისე უთხრა თითქოს რაღაც კარგს ეუბნებოდა და არაფერი იყო მაგაში საშინელი
-არა-გაიცინა და ისე უთხრა -ნუ დამელაპარაკები გთხოვ გაბრაზებული ვარ და შენზე ვიყრი ჯავრს
-ხოო? და ვისზე გაბრაზდი ნიკუშაზე? ასეთი რა გითხრა სიმართლე?- თან თეფშებს რეცხდა თან ელაპარაკებოდა ზურგს უკან მდგომს
-რომ გაჩუმდე არ შეიძლება
-კი შეიძლება - გახედა გაუღიმა და ისევ განაგრძო რეცხვა. შემდეგ საწდობში ჩაალაგა და სამზარეულო დატოვა.
-აუ ტო თორმეტ საათზე რო სახლში იქნები არადა მარტო მეზარება გულავი
-მარტო რატო არ მოგყვება სანდრო?
-ნწ საცოლეს ვერ ვუღალატებოოო
-კაი მართლა- გაიცინა და გვერდით მიუჯდა მაზლს -რას უყურებ არ გრცხვენია? ყველამ ტელევიზორს გახედა სადაც მეტად ჩახლართული ამბავი იყო რომ ვერ გაარჩევდი ვინ სად იყო და რას შვებოდა . ნიკამ უცებ გადართო ამაზე მარიამმა კისკისი დაიწყო. ალექსანდრემ რომ შეხედა უმცროს ძმას სულ დაიბნა პატარა ბავშივით
-მართლა არ ვიცოდი რა იყო ისე გადავრთე წეხან ლაპარაკობდნენ შენ ძმობას ვფიცავარ
-კრეტინი ხარ რა უნდა გელაპარაკო - ალექსანდრე წამოდგა და დაუბღვირა არადა მარიამის სიცილზე თავს ვერ იკავებდა თვითონაც უნდოდა გაცინება
-ეჰ ნიკო ნიკოო წაყევი ალექსანდრე ბავშვს რა დღეში აქ ნერვები ხომ ხედავ - წამოდგა და კუსკუსით წავიდა
-კაი რაა მარიამ მართლა გადამერთო
-აბა თუმიხვდება ახლა რომ ვაღადავებ ეს მართლა შენი ძმაა თუ შემოგაპარეს
-შენ ვინ ყოფილხარ გოგო ამაზე უარესს თუ შევხვდებოდი ვინმეს რას ვიფიქრებდი მოდი აქ შენ- დივანზე გადახტა და მარიამისკენ დაიძრა
-ნიკუშა გეყოფა ახლა რა გითხარი ისეთი ნიკუშააა- გარბოდა და კისკისებდა ბოლოს ალექსანდრესთან მივიდა და მოეხვია- მომაშორე ეს ბავშვი ვინაა დამრბენინებს ამხელა ქალს ვაიმე - ღრმად სუნთავდა და გამშრალ ტუჩებს ილოკავდა
-აქ რა ხდება ? რა მარათონი გამიმართეთ ბავშვებო?- ლიზიკომ გადმოიღედა კიბის თავიდან და ძვლივს იკავებდა სიცილს
-შენი რძალი მაბრაზებს ლიზიკოო- ნიკამ კიბეები არბინა და ქალს მოეხვია
-ჩემი პატარა შენ ყველა როგორ გაბრაზებს ბიჭო
-შენ არ მაბრაზებ ლიზიკო - ლოყაზე აკოცა და ისევ ჩაეხუტა - წავედი მე დავიძინებ კარგად გვრიტებოო
-თქვენ არ იძინებთ?
-კი მოვდივართ უკვე - ხელი მოხვია მარიამს და კიბეებს აუყვა
-ისე დამალვის ალტერნატიული გზებიც არსებობს მთლად უხერხეულ ადგილად შეძრომა არაა საჭირო შვილო- ოთახში შესვლამდე უთხრა ვაჟს და კარი მიხურა. ალექსანდრე და მარიამი გაფართოებული თვალებით იხედებოდნენ
-ვგიჟდები მე ამ ქალზე -კისკისი დაიწყო და საძინებელში შევიდა
-შენთვის რაღაც მაქვს და შემოხვალ ჩემთან? მეზარება ახლა გამოტანა
- მოგვიანებით შემოვალ- ოთახში შევიდა გამოიცვალა ხალათი მოიცვა პენუარზე და გაფრატუნდა ალექსანდრეს ოთახისკენ . დააკაკუნა და შეიჭრა პასუხის თმის გარეშე და შერჩა ხელში პირსახოცშემოხვეული მთლიანად დანამული სხეულით ბიჭი და ცხოვრებაში პირველად იგრძNო რა იყო ვნებისგან ნერწყვის ყლაპვა , გათშვა და თვალის გაშეშება.
-დიდხანს უნდა მიყურო ისე თითქოს პირველად ხედავ ნახევრად შიშველ კაცს?- კარადიდან მეორე პირსახოცი გამოიღო და გამშრალება დაიწყო
-მე გავალ ჩაიცვი და შემოვალ
-იყავი არ ვარ კომპლექსიანი - თქვა და პირსახოცისკენ წაიღო ხელი . ის არ იყო მაგრამ მარიამი ? ისე უცებ შებრუნდა და დაემართა ელეთმელეთი(ვგიჟდები ამ სიტყვაზე) სინთლის სიჩქარეს გადააჭრბა ალბათ. ალექსანდრეს სიცილის ხმა რომ მოესმა სულ გადაიწვა და ღრმად დაიწყო სუნთქვა
-აქ რისთვის მომიყვანე შენი სხეულს საცქერლად? არ მინდა მადლობთ
-მოიცადე -ხელში წვდა და შეაბრუნა -თვალები კიდე დახუჭული ჰქონდა მარიამს და უბრალოდ გრილ სურნელს გრძნობდა ტუჩები გაილოკა და ისვ რომ იგრძნო იცინოდა ძალა მოიკრიბა
-გაცვია თუ არა
-რაზე მეკითხები გააჩნია. რის დანახვას ვერ უძლებ
-გეყოფა დაცინვა - ჭყიტა თვალები და ისე ახლოს აღმოჩნდა სანდროსთან გული გაუფრინდა
-როგორ გეკადრებათ მე და დაცინვა? თუ გინდა გავთანაბრდეთ - ხალათის ქამარი გაუხსნა და გადაუწია მხარზე ერთი ხელი წელზე ჰქონდა მოხვეული და სხეულზე იკრავდა ტუჩები მიაწება მხარზე და იგრძნო ჟრუანტელი
-ახლა არ მითხრა შიშველი ქალის დანახვა არ მსიამოვნებსო
-დანახვასაც გააჩნია - სველი კოცნა დაუტოვა ყელში და ხელით ხალათის გახდა დაიწყო მაგრამ მარიამმა გააჩერა - თუ უბრალოდ ვუყურებ და ვერ ვეხები ეგ არ მომწონს საქმე ყურებასთან ერთად ძალიან
-არ მგონია რომ მაგის სათქმელად შემომიყვანე -ისევ არ კარგავდა გონს მაგრამ ცამდე სიამოვნებდა მისი შეხება . ეს რომ უთხრა უცებ გამოეცალა ფეხ ქვეშ საყრდენი და ალექსზე აკრული აღმოჩნდა რომელმაც მაგიდას მიაკრა და მერე მოშორდა
-ტელეფონი გიყიდე შენი ნომერი დევს ისევ -ხელში მობილური მისცა ძალიან მშვიდად მაგრამ თვალებში უხტოდნენ ჭინკები
-მადლობ არ იყო საჭირო - გამოართვა ყუთი და ზურგი აქცია -ძილინების
დაწვა საწოლში და ვერ მოისვენა , უკვე არაფერზე ფიქრობდა სამაგიეროდ ალექსანდრეს გვერდით ძილს მიეჩვია და უკვე ვეღარ ისვენებდა . მობილური აიღო და ზარები შეამოწმა თათას დანარეკები იყო ქართული ნომრით და მშინვე დაურეკა პირველის ნახევარი იყო მაგრამ არ ანაღვლებდა. მაშნვე უპასუხა
-მარ ჩემო გოგო როგორ ხარ?
-თათ დაბრუნდით?
-არა მხოლოდ მე და ბავში ჩამოვედით . ასეთ დროს ვერ დაგტოვებდი ჩემო ცხოვრებავ
-თათუუ ჭირდებოდი თათ
-მოხვალ ჩვენთან ვილაპარაკოთ
-სახლში მოსვლა არ მინდა მანდ გოგოებიც არიან მათ იმას ვერ ვეტყვი რასაც შენ მიშოს ბინაში მოხვალ?
-კი წამოვალ ახლავე ბავშვს მაოს დავუტოვებ ისედაც არ გაიღვიძებს დილამდე
-კარგი თათ მივალ მე გასაღები მაქ- გათიშა უცებ ჩაიცვა ჩანტა აიღო და სახლიდან გავიდა. ალექსანდრე მასთან მიდიოდა რადგან ვერც მან დაიძინა . დაინახა როგორ გამოვიდა მარიამი ოთახიდან და სისხლი გაეყინა . სწრაფად ჩაირბინა კიბეები ჟაკეტი მოიცვა და უკან გაჰყვა ტაქსს რომელშიც ჩაჯდა. კორპუსთან რომ გაჩერდა სადაც ადრე თოკო ცხოვრობდა იქ ყველაფერი დაასრულა .
მარიამმა კიბეები აიარა და კარი გააღო. თათა უკვე იქ იყო მონატრებული მეგობრის ნახვა ისე გაუხარდა მთელი ღამე დილამდე საუბრობდნენ . მარიამმა ყველაფერი უამბო ბოლო დეტალის ჩათვლით. თათა გაგიჟებული უსმენდა ბოლოს გულში ჩაიკრა და ორივე ცრემლებად იღვრებოდა როცა ეჭვიანობისგან გაგიჟებული ახვლედიანი ავარდა თოკოსთვის რომ გაეერთიანებინა ცხვირ-პირი კარზე ზარი დარეკა . მარიამი წამოდგა გასაღებად რომ გამოაღო კარი და ახვლედიანის გააფტღებულ მზერას წააწყდა ხმა ჩაუვარდა
-აქ რას აკეთებ როგორ...
-სადაა ! - დაუყვირა ხელით გაწია და სახლში შევიდა
-ვინ სადაა რა გაღრიალებს
-შენი თორნიკე სადაა
-გამარჯობათ?- თათა გავიდა და ზურგით მდგომ ბიჭს შეხედა . ალექსანდრე შებრუნდა და თათა რომ შერჩა ხელში ლოდი მოეხსნა გულიდან
-თათა? ის შენი საყვარელი არაა აქ?
-რაღაც გეშლებათ თორნიკე არ..- თათას უნდოდა ეთქვა მაგრამ მარიამმა გააჩერა
-შენ ასე აპირებ ჩემს თვალთვალს დრე და ღამ რომ თორნიკეს არ შევხვდე? შენი აზრით მოვა და მნახავს იმის შემდეგ რაც შენი ცოლი გავხდები?
-რატომ არ მითხარი სად მოდიდი
-რატომ უნდა მეთქვა სად მოვიდოდი
-მარიამ !
-მე წავალ მარ ბავშვი გაიღვიძებს უკვე ამ საღამოს რომ მოხვალთ მერე გავაგრძელოთ ლაპარაკი - აკოცა მეგობარს და სასიძოს გაუღიმა - ნახვამდის
-ნახვამდის -თათას გაუღიმა და მარიამი წაიყვანა. -წამოდი წავიდეთ
მთელი გზის მანძლზე სიტყვა არ დაუძრავს . სახლშიც ისე შევიდა არაფერი უთქვამს საძინებლის კარი მიხურა და გახდა დაიწყო . შარვალი გაიძრო , მაირურიც მიაყოლა და სემოვიდა კიდეც ალექსანდრე
-ახლა ასე უნდა მებღვირო იმის გამო რომ დამაინტერესა სად მიდიოდა ჩემი მომ...- ლაპარაკით შეაჭრა და მარიამი რომ დაინახა თვალები ჭინკებით აევსო. კარი ზურგს უკან მიხურა მარიამმა ზურგი აქცია პენუარი გადაიცვა ლიფი გაიხადა და საწოლში დაწვა
-რომ გახვალ შუქი ჩააქრე -ბალიში ააფუმფულა თავი დადო და გაიტრუნა. ალექსანდრეს ეღიმებოდა მის ბავშვურ საქციელზე ,მაგრამ არაფერი უთქვამს , შუქი ჩააქრო გაიხადა და გვერდით მიუწვა
-დიდხანს უნდა გამებუტო პატარა ბავშვივით?
-დიდხანს უნდა გამომყვე ყველგან სადაც წავალ ეჭვიანი შეყვარებული კაცივით? შენ მგონი ზედმეტი თამაში მოგდის
-ახლა კარგად მისმინე . მე ბევრჯერ გითხარი , რომ ჩემთან საუბრი დროს ხმას არ უნდა აუწიო , ისიც გითხარი რომ ჩემი სრულფასოვანი ცოლი უნდა გახდე რაც იმას ნიშნავს რომ ყველა კაცის არსებობა უნდა დაივიწყო გიყვარს თუ არა . ჩემჩან ყოფნის დროს ფიქრითაც კი არ უნდა იფიქრო იმ ნაბიჭვარზე თორემ გეფიცები ნოდარი კი არა მე მოვკლავ ჩემი ხელით. ვერ ავიტან რქიანი მერქვეს და ცოლი მღალატობდეს რომელიც მხოლოდ იმიტომ მომყავს რომ დახმარება გავუწიო -ზემოდან მოექცა და ისე ახლოს იყო მასთან ორივე დადნენ მაგრამ მაინც ჩხუბობდნენ
-შენ მე არ მიცნობ საერთოდ არაფერი იცი ჩემს შესახებ და ისე გიღალატებ ყოველთვის როგორც წუხელ და ერთგულებას რომ მთხვ ცოლ ქმრობა ერთი ადამიანისგან არ შედგება ორივეს გვმართებს მოვალეობების შესრულება თუ გგონია დომინანტობა ჩემთანაც გაგივა ძალიან ცდები
-შენ ქალი რომელსაც სხვა კაცი უყვარს და იმის გამო მომყვება ცოლად რომ ის გადაარჩინოს . კიდევ ჩემგან ითხოვ რამეს?
- კი არ ვითხოვ მოვითხოვ და საერთოდ მძიმე ხარ და ვეღარ ვსუნთქავ - ხელები აამოძრავა მაჯებზე ის უჭერდა ამიტომ ვერ გაინთავისუფლა ხელები
-ძალიან საყვარელი ხარ ასე ჩემს მკლავებში მოქცეული - ქვემოთ ჩაწია და ყელზე დაუწყო კოცნა
-შენ ყველაზე ასე ბრაზდები ხოლმე? ჯერ უყვირი ხელებს ამტვრევ და მერე კოცნი გასაგიჟებლად?- მოდუნდა და ისე წამოაყრანტალა ეს წინადადება არც კი დაფიქრებულა
-გეთანხმები
-რაზე ?-თქვა და ტუჩები გაილოკა რადგან მის თითებს ფეხებზე გრძნობდა
-გასაგიჟებლად რომ გკოცნი - იგრძნო როგორ გაიღიმა და ბრაზით აივსო
-მომშორდი ახლავე ზედმეტია შენთვის ყველაფერი- ხელი კრა და მოიშორა-არ შემეხო
-ახლაც ის უნდა მოიმიზეზო რომ ჩემი ცოლი არ ხარ?
-ოთხ დღეში იძულებული ვიქნები შენი ცოლი გავხდე და შესაბამისად შენი გაძლებაც მომიწევს
-ისე ამბობ თითქოს შენს გაუპატიურებას ვაპირებ
-დიდი განსხვავება არ იქნება ალბათ. მადროვე დავიძინო ბოლოს და ბოლს ამ საღამოს მივდივართ ჩემებთან
ალექსანდრე საშინლად გრძნობდა თავს უკვე მიხვდა რომ მართლაძალადობა იქნებოდა რომც არაფერი გაეკეთებინა მარიამს , მაგრამ იმ წამს საყვარელ კაცზე იფიქრებდა და გააუბედურებდა სამუდამოდ. ამ ფაქტმა მთლიანად შეძრა არც კი მოხვევია იწვა გაშეშებული სანამ მარიამმა არ დაიწყო ტრიალი და ზემოდან არ მოექცა .
საღამოს ყიფიანებთან მივიდნენ ძალიან ლამაზად გამოიყურებოდა ქალბატონი ელიზაბეტი, ალექსანდრეს მუქი ჯინსის შარვალი , ცისფერი პერანგი და შავი მანტო ეცვა ისეთი სიმპატიური იყო მარიამს გული შეუტოკდა რომ დაინახა. ქალბატონი შარვლით გამოეცხადა დედამთილს რომ დაინახა მისი გამომეტყველება უცებ აბრუნდა მე ჯერ არ ჩამიცვიაო მუქი ლურჯი მუხლზე კაბა ჩაიცვა თმა გაიშალა შავი მაღლები და შავი მოსაცმელი ჩაიცვა .
-მოასწარი უკვე ლიზიკო შენი გემოვნების ამ გოგოსტვის გაცნობა და იმიტო მოძრაობს ასე დარბაისლურად - იომ უთხრა სიცილით ლიზიკოს
-საიდან მოიტანე უბრალოდ გოგოს გემოვნება აქ და სიეთია როგორიც ჩემი ღძალი უნდა ყოფილიყო . წავედის რაც ველოდებით ალექსანდრე მიდი გოგოსტან იდექი ახლა და უყურე - უჩქმიტა და მარიამთან გაუშვა. ბიჭები იცინოდნენ .
-წავედით - ალექსანდრემ ხელი მოხვია წამით და მერე ისევ გაუშვა . მარიამმა შეამჩნია მაგრამ არაფერი უთქვამს. სახლში მისულებს უკვე იქ მყოფი დახვდა სასტავის ნაწილი. მაოს და ელიზაბეტს ძალიან მოეწონათ ერთმანეთი , ვახტანგი მალე გავიდა როგორც კი ოფიციალური მხარე დაასრულა დანარჩენს ისედაც ელიზაბეტი აგვარებდა. მაოს ისე მოეწონა ლიზიკო სულ დაავიწყდა როგორ თხოვდებოდა მისი ქალიშვილი. მარტო ბიჭები იყვნენ ოთახში უმცროსმა ყიფიანმა ტირილი დაიწყო
-აიყვანე ტო ტირის ნახე, მე თათას დავუძახებ- ნიკა წამოდგა ალექსანდრემ ბავშვი აიყვანა და ძალიან ნელა მიიკრა გულზე
-რაო პატარა გაბრაზდი მარტო რომ დაგტოვეს?- ცრემლები ფრთხილად შეუმშრალა და აწითლებულ ლოყებზე აკოცა - რა მაგარი კაცი ხარ შენ ბაბუას სეხნია რომ ხარ კი უნდა გავდე - ბავშვს მოეწონა ბიძია და ფუმფულა ხელებს უპარტყუნებდა ლოყებზე და კისკისებდა შემდეგ პერანგის საყელოზე დაავლო ხელი და რაღაც ბგერებს წამოთქვამდა
-აღარ ტირის გააჩერა ალბათ სანდრიკომ- ნიკა და მარიამი შემოვიდნენ. მარიამმა რომ დაინახა ბავშვი და ალექსანდრე გათბა , გაბედნიერდა . ირამ მამიდა რომ დაინახა მაშნვე დაუძახა
-მამიი - ისე საყვალად იძახდა მარიამი თვალებით ანათებდა
-ჩემი ბუშტი მოდი ჩემთან არ მოხვალ? - ბავშვმა თავი დაადო მხარზე ალექსანდრეს და ჩუმად გამოხედა ასე უყურებდა მამიდას არ გამიბრაზდესო მერე გაიცინა- მა იი ააა ... მიჩოოოო
-მამიკოს სახელიც ისწავლეე ყოჩაღ შენ რა მაგარი ბიჭი ხარ მოდი რა ჩემტან გთხოოვ რაც მოვედი მას მერე გძინავს
-აცადე ბავშვს ჩემთან უნდა
-ხო მაგრამ უნდა ვაჭამო თათა ნათიასთან წავიდა და მე დამიტოვა
-მოიტანე მერე აქ ვაჭამოთ ან მე წამოვალ -თავზე აკოცა ბავშს მერე ღიპუცაზე გაუსწორა პაწუწა პერანგი
-წამოდი მაშინ სამზარეულოში მაქ საჭმელი
ალექსანდრე უკან გაჰყვა მაგიდასთან დაჯდა , ბოთლში აანჯღრია ფაფა , ყელსახვევი აიღო და გაუკეთა
-მოდი ჩემთან ნახე რა მაქ
-მომეცი მე ვაჭმევ
-შენ?
-ხო რა იყო მართალია გამოცდილი არ ვარ მაგრამ მითხარი თუ რამე - ბოთლი გამოართვა და ბავშვს საწოვარასთავი პირში ჩაუდო . ისე მადიანად შეექცეოდა გაღიმებული უყურებდა სანდრო - მიშოს გავს გარეგნულად
-ხო დედიკო ამბობს მიშოს ასლიაო.
-დედიკო სად წახვედით არ მომიცია საჩუქრები შენთვის
-რა საჩუქარი
ამ ვაჟბატონმა როგორ გთხოვა ხელი არ ვიცი . ბებო რა ლამაზი ხარ შენ - ბავშვს შეხედა და გაიცინა - გიხდება სანდრიკო ბავშვი იმედია მალე შენს შვილს დაიჭერ
-ვაჭმევ და გამოვალთ
-ნუ მიბღვერ თუ კაცი ხარ ვეღარ დაგელაპარაკო? - შეუბღვირა და გავიდა. მარიამმა გაიცინა
-ირა რა უნდატ ამ ქალებს ჩემგან? ყველა რაღაცას მთხოვს დავიღალე -ბავშს უთხრა კიდევ აკოცა და ბოთლი გვერდიტ გადადგა - დავიბანოთ ახლა პირი და გავიდეთ ცერემონია იწყება აავსებენ მამიდაშენს ოქროთი ვეღარ გაივლის - გაიცინა და ბავში სააბზანოში გაიყვანა თვითონ მობანა პირი და გაუმშრალა -ესეც ასე ჩემო ლამაზო წავიდეთ ახლა და ვიცინოთ მარიამის გამოხედვებზე
-ბავშვს ნუ აგიჟებ რა
-ოჰ შენ ხომ გიჟდები ახლა ამ სიტუაციაზე
-სამაგიეროდ დედაშენი მიყვარს და ვერ გავუტეხავ . ისე მართლა ბევრი იყიდა? რა საჭირო იყო
-ყიდვით რა იყიდა ეგ ცალკე საქმეა თავის საგვარეულო სგანძურს გაძევს - იცინოდა
-ოო ნუ ღადაობ ჩემს დედამთილზე
-მე ვიფიქრე გამიგიჟებს მარიამს და გადაიფიქრებს საერთოდ გათხოვებასთქო და ესენი დამიდაქალდნენ აქ
-აბა მე და ჩხუბი სად ნახე არ შემიძლია როცა ვინმე ვერ მიტანს
-ეგეთებიც არსებობენ?
-კი შენ
-მე?
-შენ სულ მეჩხუბები- უთხრა და ოთახში შევიდა. ალექსანდრე მართალი იყო როგორც ადრე ჰქონდათ ჩვევათ იმდენი სამკაული მისცა რძალს ელიზაბეტმა ერთად ვერ გაიკეთებდა კი არა ვერც ატარებდა დიდ მანძლზე ხელით . მაინც მეგრელი ქალი იყო და ეს ძველი ტრადიცია შემროჩენილი ჰქონდა . ბავში მთელი საღამო ალექსანდრესთან იყო სათამაშობეი გადააყარა თავზე, შოკოლადიანი ხელები მოუსვა სახეზე და მოკლედ ცუდ დღეში მოაწყო
-რას გავხარ შე ჩემა - ნიკა იცინოდა - რა მაგარი კაცი ხარ ტო .არ ეტყობა მიშოს შვილი როა? გაგანადგურა ჩემი
-შენ ამაზე უფრო დიდი ბავშვი ხარ
-შვილო დროა წავიდეთ ხო? გვიანია უკვე
-წავიდეთ - ბავშვს ბევრჯერ აკოცა და დედიკოს გადააბარა . დაემშვიდობა ყველას და გავიდნენ.
სახლში დაქანცული მივიდა პირდაპირ საძინებლებისკენ წავიდნენ
-ახლაც არ შეიძლება ჩემს გვერდით რომ დაიძინოს?
-თორე ისე ხო ძინავს სხვაგან რას ამბობ - ეს რომ უთხრა მარიამმა ფხუკუნი დაიწყო . ალექსანდრე ორივეს უბღვერდა უკვე
-შენ მოგივლი მე
-ფრთხილად იყავი მოვლის დროს რამე არ იტკინო - ჩუმად უთხრა გაუღიმა და დედამთილს მოეხვია - გმადლობთ ყველაფრისთვის არ იყო ამდენი რამ საჭირო . მითუმეტეს თქვენი სამკაულების ჩუქება
-შვილო მე ყველაფერი რძლისთვის მქონდა ერთ დროს ვიკეთებდი მათ მაგრამ უკვე თორმეტი წელია არაფერი გამიკეთებია მხოლოდ დედაჩემის ნაჩუქარ ბეჭედს და ჩემი გოგოს ჯვარს ვატარებ ასე რომ მაგაზე ნუ იღელვებ . არც ის იფიქრო ახლა ესენი თუ არ გავიკეთე ლიზიკო გაბრაზდებაო გქონდეს და როცა საჭიროდ ჩათვლი მაშინ გაიკეთებ რომელიმეს- გაუღიმა თბილად და ოთახში შევიდა. მარიამი ცოტა გაკვირვებული იყო , ამ ოჯახში იმდენი ამოუხსნელი ამბავი იყო რომელთაც ასე მარტივად ვერ მიხვდებოდა ალექსანდრე ხომ არაფერს იტყოდა. ახლაც რომ შებრუნდა ბიჭი ისეთი სევდიანი თვალებით იხედებოდა გული დაფერფლა.
-სანდრო .. კარგად ხარ?
-კი . ძილი ნებისა - სწრაფად აქცია ზურგი და წავიდა.
....
ორმა დრემ ელვისისწრაფით განვლო. მარიამმა გოგოების დახმარებით შეარჩია გრანდიოზული ქორწილის შესაფერისი კაბა რომელიც თითქოს მისთვის იყო შეკერილი და იყიდა კიდეც . დანარჩენს ისედაც ლიზიკო ამზადებდა ამიტომ თავისუფალი იყო. სანდრო ხან სად იყო ხან სად მაგრამ ფხიზელი მოდიოდა როგორც სჩანს კომპანიის საქმეებზე გადიოდა . ქორწილის წინა ღამით ლზიკოს მოთხოვნით ალექსანდრე პირველ სართულზე ჩააბრძანეს არ უნდა ნახო პატარძალიო და ახლა მართლა მკაცრად აკონტროლებდა პერიმეტრს. სახლში ჰყავდა მოწვეული სტილისტი, ვიზაჟისტი მოკლედ დილიდან თავზე დასტრიალებდა უამრავი ადამიანი . ყიფიანებიც მივიდნენ, გოგოებიც ბიჭები ქვემოთ იყვნენ . ალექსანდრე უკვე მზად იყო კლასიკურად ეცვა პირველად მგონი და ძალიან პიმპატიურად გამოიყურებოდა. ლიზიკოს დაჟინებით შავი ბაბთაც მოირგო . მხოლოდ სამმა იცოდა ახლა როგორ ღელავდა მშვიდ ნიაბს ამოფარებული ახვლედიანი
-ფერი არ გადევს შე ჩემა ერთი ჭიქა დალიე აჰა- იომ გაუწოდა ჭიქა და მანაც ს;2ულმოუთქმელად დალია
-იქნებ ცხოვრებას ვუნგრევ და მართლა სჯობდეს ომი გააგრძელონ ვიდრე დავაშორო. იქ არც კი ვიცი რომ ვუყურებდი მარიამი როგორ იყო ...
-ერთს ვერ ვხვდები იცი? ყველა რატო ამბობს რომ ძმები დაკარგა და არავინ რატო არ იხსენიებს თორნიკეს მის შეყვარებულად ჯერ ბავშობიდან ერთად თუ არიან შე ჩემა ირაკლი დაუშვებდა მაგათ დაშორებას ? მე მაინც მგონია რომ არაა ისე როგორც შენ ფიქრობ და ტყუილად ექცევი ამ გოგოს ცუდად და იტანჯავ შენს თავს ყველაზე მეტად თორე მარიამს რომ ვაკვირდები ისეთი შეგრძნება მრჩება რომ იცის სინამდვილეში რას მალავ იმ ჩხუბის და „არაკაცის“ ნიღბის ქვეშ
-იცი რამდენჯერ მინახავს როგორ მოჰყავდა ხელში აყვანილი და უკოცნიდა სახეს? იცი რამდენჯერ დამინახია ერთმანეთზე აკრულები? სხვა ძმაკაცებიც ჰყავს მაგრამ არც ერთთან არაა ეგრე
-და იქნებ თორნიკე ყველაზე განსხვავებული მეგობარია
-ხო განსხვავებულია სექ.. ჰქონდათ შიგადაშიგ
-შემეში რა შენ რომ შეჯდები ვირზე ვინ ჩამოგიყვანს თუ შეიძლება დაატანე გონებას ძალა და ნორმალურად მოიქეცი დღეს მე მაინც არ მგონია მარიამი ისეთი როგორიც შექმენი შენ სიყვარულისგან დაბრმავებულმა ალექსანდრე ახვლედიანმა რომელიც ყველაფერს ხვდება და ამ გოგოს რო ეხება საქმე ყლ...
-გეყოფა შე ჩემა მართლა რა თორე ამას უკუ რეაქციები აქ არ იცი რა გადარეულია? ის დ.. მო.. ნოდარიც მოვა ხო? მაგის ნაბოზ... დ..შ...
-რას აკეთებენ ამდენ ხანს მოვკვდი უკვე რაც მალე დასრულდება მით უკეთესი რესტორანშ მერე გავაკეთებ რამეს რომ მოვიდე გარტობის მუზაზე
-შენ შ... ხ... გაქ ბიჭო რას აპირებ რო შენივე ქორწილში დაბოლილი იყო? გამორიცხულია მოვკვდები და მაგის უფლებას არ მოგცემ ვიცი რაღაც საშინელებას გაუკეთებ იმ გოგოს და არ გაპატიებ - ნიკა გაგიჟებული იყო
-შემეშვით რა და თუ ხართ ჩემთან იყავით უბრალოდ იყავით და ჭკუის დარიგებას შეეშვით
-არც გარიგებ უბრალოდ არ გაიკეთებ და მორჩა !
-უნდა იჩხუბოთ ახლა? ლიზიკო თუ შემოვიდა ხომ იცი გაგიჟდება მაგან ყველაფერი იცის ხო იცი
-დეე სანდროო გამოდით მზადაა უკვე პატარძალი - ლიზიკო შემოვიდა ისეთი ლამაზი იყო შავი გრძელი კაბა ეცვა თმა ისევ აწეული ჰქონდა ძალიან ლამაზი იყო , მსუბუქი მაკიაჟი ყელზე კვლავ ჯვარი ეკეთა , და მხოლოდ ოქროს ლამაზთვლიანი ბეჭედი ეკეთა .
-მეღირსა- ჩუმად თქვა ბიჭები გაუშვა და კიდევ ერთი დალია შემდეგ ჩქარი ნაბიჯებით გავიდა კიბის წინ დიდ დარბაზში იდგნენ მრგვალი მაგიდა ჰქონდა ტკბილეულით და სასმელით ლამაზად მორთული ელიზაბეტს რომ გასვლამდე დაელოცათ ნეფე-დედოფალი. ალექსანდრე ჯერ უყურებდა კიბეს გრძნობდა როგორ აუჩქარდა გულისცემა სახეზე ჩამოისვა ხელი ნერვიულად და სწორედ ამ დროს გაისმა ტაშის ხმა. წინ გაიხედა და დაინახა თეთრ წელიდან გაშვებულ , უზარმაზარ კაბაში გამოწყობილი მარიამი , მსუბუქი მაკიაჟი ეკეთა უმკლაო კაბა ძალიან მოხდენილი იყო საკმაოდ დიდი დეკოლტე ჰქონდა . ყველა პატარძალი ლამაზია რადგან ამ დღეს ბედნიერებისგან ბრწყინავსო ამბობენ მაგრამ მარიამი ყველანაირად ბრწინავდა. არ ახსოვდა მიზეზი რის გამოც იდგა საკურთხევლის წინ და თანხმობას უბრალოდ ცხოვრების ერთადერთ მამაკაცს უცხადებდა , ხელისმოწერის დროსაც თანხმობა საყვარელ კაცს განუცხადა რომელთან ყოფინის დროსაც გული გამალებით უცემდა და გონება ებინდებოდა . კაცი რომელსაც შეეძლო მისით მანიპულირება, მწყობრიდან გამოყვანა, აღელვება და მთელი სისტემის თავდაყირა დაყენება , ყველაზე და ყველაფერზე უარის თქმა შეეძლო . ლოყაზე კოცნით შემოიფარგლა ახვლედიანი და ამ კოცნაში იმხელა სითბო და მოწიწება იგრძნობოდა ყველაზე დიდ სიამოვნებას იღებდა. როგორც იქნა დასრულდა ყველაფერი და თავისუფლად მოქცევა შეეძლო . რესტორანში შესვლის და დამშიდების დროს ტკივილი იგრძნო , დანაკლისი რომელთა გარეშეც ვერასდროს წარმოედგინა მსგავსი მნიშვნელოვანი დღე მაგრამ ახლა მასთან არ იყვნენ მისი ძმები ორი სულის ნაწილი რომელთა გარეშე თავს ვერ წარმოიდგენდა გვერდით არ ჰყავდა. დაიწყო მამაპაპური ქართული ქორწილი თამადის სადღეგრძელოები და ჭამა სმა
-კლასის დროა მიყურეთ და დატკბით- იაონე იყო ალექსანდრეს მეჯვარე გაიცინა და დაისის მელოდიაზე ცეკვა დაიწყო . დედოფალი წამოდგა და ნამდვილი ნაზი, ქალური , დახვეწილი ცეკვა შეასრულა იმდენად დახვეწილი რომ ყველა გასუსული უყურებდა . თორმეტ წლიანი პაუზის შემდეგ ალექსანდრეც კი წამოდგა და იცეკვა . სამივე ძმაკაცი გაოცებული უყურებდა მერე ერთმანეთს გადახედეს და ერთნაირად იმედი ჩაესახათ რომ ამდენი წლის შემდეგ მაინც დაუბრუნდებოდა ძველ ცხოვრებას ალექსანდრე. ელიზაბეტს ცრემლები მოადგა დთვალზე გულზე ჩამოკიდებულ ჯვარს ეამბორა „დე როგორც იქნა შენი ძმაც ბედნიერია . დარწმუნებული ვარ მარიამი შეძლებს დე „ თქვა და ცრემლები შეუმჩნევლად შეიმშრალა და კვლავ გაიღიმა.
მელოდიაში ჩაკარგულებმა საუკუნოდ გაიხადეს რითმები და როცა დასრულდა ცეკვა ისევ რეალობაში დაბრუნდნენ. ალექსანდრემ ნელა დაიწყო დალევა მაგრამ საკმაოდ ცუდად იყო თითქოს რამეს აშავებდა იმით რომ საკუთარ ქორწილში იცეკვა.
-შეწყვიტე - იოანემ ჭიქა გამოართვა და თვითონ დალია
გვანცამ, რომელიც მარიამის გადაწყვეტილებით იყო მეჯვარე რადგან ნუციკოს და თორნიკეს ბავშის მონათვლას ვერ გადაიფიქრებდა ვერას გზით, შეტყობინება მიიღო და ტაშ შემოკრა სიხარულისგან
-რა ხდება გვანცუ?
-იქეთ გაიხედე ვინ მოდის ?- შემოსასვლელისკენ გაახედა . გიგი და ერეკლე მოდიოდნენ მათი დანახვა ძალიან გაუხარდა ფეხზე წამოდგა და მათკენ წავიდა . გიგიმ ხელი მოხვია და დაატრიალა თან კოცნიდა
-მოხვედით ...
-ხო მოვედით ფერია ჩათვალე რომ იმათი გულებიც ჩვენ გვაქ და მათ ნაცვლად გვიხარია . იმედია ბედნიერი იქნები რაღაც დოზით მაინც მიყვარხარ ფერია - კიდე ჩაეხუტა და აკოცა
-მიმიშვი შე ჩემა მეც ვნახო რა ლამაზი ხარ ტო შენნაირი ლამაზი დედოფალი თუ მენახოს ბოზ.. შვ.. ვიყო მამენტ თათუ ძალიან მაგრად იყო - ერეკლე მოეხვია და აკოცა- მაკიაჟი არ მოგაშორო თორე გახდები ურჩხული
-ერეკლეე!
-კაი ხო იცი ვხუმრობ გოგო შენ სულ ჩემი ანგელოზი იქნები ტო ვიცი ჩვენ ოთხი ისევ ვიქნებით მთელი არსებით შენთან განუყოფელი ხუთეულის დაშლა არ მოხდება
-ჩემი ბიჭები როგორ გამიხარდა რომ მოხვედით მეგონა აღარ მოხვიდოდით - გვანცა მოეხვია გიგის და აკოცა - სად ხარ ამდენ ხანს გამისკდა გული
-მოვედი და რაღა გინდა?
-წამოდით ბავშვებო ჩვენთან დასხედით - ირაკლი მივიდა მაგიდას რომ გადახედეს და იქვე დაინახეს ალექსის სასტავი
-სხვა ვარიანტი არაა? ისედაც ცოტა ხნით ვართ
-კარგი რა რა ცოტა ხნით გთხოვთ ჩემი ხათრით დარჩით რა
-იმათთან ერთად ყოფნა სპასობნია და არ გვინდა ახლა ჩხუბი
-არ იჩხუბებენ და არაფერი სპასობნი არაა არ არიან ეგეთი ცუდები საერთოდ კარგები არიან და ჩემს მაზლს ნუ მილანძღავთ
-ამას დამიხედეთ ერთი გადაგიბირეს ?
-გიგი რა ლაპარაკია? შენ არ იცი ამას ვინმესთან ჩხუბი რომ არ შეუძლია? რადგან ამბობს ესეიგი მართალია
-კარგი არ გვინდა „სპორი“ რადგან მოვედით დავრჩებით შენს გამო მაგას თუ ვერ გავუძლეთ რაღა მეგობრები ვართ-აკოცა ეკემ და წავიდა გგისთან ერთად. მარიამმა რომ გაიხედა თავისი ადგილისკენ უკვე აღარ იჯდა სანდრო . ნათესავები მოინახულა ლიზიკოსთან ერთად გაიცნო მისი მეგობრები და ახლობლები
-სადაა ის ბიჭი
-არ ვიცი ალბათ საქმე გამოუჩნდა -თქვა და როგორც კი შეძლო მაშინვე ნიკას ჩაკიდა ხელი
-სად მიგყავარ რძალო?
-კაცების საპირფარეშოში ხომ ვერ შევალ შედი იქ იქნება შენი ძმა დარწმუნებული ვარ და თუ ვინმე არაა მითხარი და მერე მე ვიცი სხვა არაფერი გააკეთო გესმის?
-მომკლავს
-ნიკა
-მოკლედ რა - შევიდა და მალე გამოვიდა არავინ არაა აუ მარიამ არ შეხვიდე რა
მარიამმა კარი შეაღო ერთი ხელით კაბა ჰქონდა აწეული და ისე უყურებდა ალექსანდრეს შპრიცი გაუშეშდა ხელში
-აქ რა გინდა
-ვცდილობ ჩემი ქმარი ქორწილში კაიფში არ იყოს . მე არაფერი დამაკლდება მაგრამ 1500 კაცი რომ დაინახავს როგორ მდგომარეობაში ხარ მათ შორის ელიზაბეტიც . გული ეტკინება და ის ბედნიერება გაუქარწყლდება ახლა რასაც გრძნობს ისედაც ნერვიულობს უკვე იმის გამო რომ დაკარგული ხარ ამდენი ხანია . იმის ძალა თუ არ გაქ რამდენიმე საათი გაძლო ტყუილად მოგაქვს თავი - მოშხამა და გავიდა.
-სადაა
-იქ იყო წამოდი მეცეკვე რა აქ მაინც გავერთო თორემ რომ ვფიქრობ ცუდად ვხდები
-მარიააამ შეიძლება რაღაც გკითხო?
-გისმენ - გაიცინა და ხელები მოხვია ყელზე - გოგო მოგეწონა რომელიღაც ხოო? აბა რომელი მითხარი ვნახოთ ვინაა
-ახლა გვიყურებს ჟღალი ტალღოვანი თმა აქვს და ქამელეონის თვალები წითელი ტუჩები პატარა აპრეხილი ცხვირი
-არც იფიქრო ღმერთო შენ და შენი ძმა გიჟები ხართ ხომ? ვინმე მოყვარე არ გყავთ იმათი ქალი რომ მოგეწონოთ?- მართლა ეწყინა ისე აჟიტირებული ელაპარაკებოდა ნიკა
-ვინაა ასეთი გათხოვილი არაა ბეჭედი არ უკეთია , საქმრო ჰყავს?
-უარესი გიგის და არის
-ამის. .. დ... შ... ეს გოგო ნინა არის? გავიგე სასწავლებლადაა უკრაინაშიო
-ხო ნინა არის და ჯობს დაივიწყო . ჯერ ეს ერთი პატარაა მერე მეორე გიგი მოგკლავს და მესამე ისეთი ნაზი და საყვარელია მისთვის გულისტკენა უდიდესი ცოდვა იქნება ნამდვილი ფერიაა და მე მიყურე- საუბარში გართულს გამოეპარა ნიკას მზერა და უჩქმიტა
-ძალიან ლამაზია- უცებ გაფანტა ყურადღება - ის სადაა ამდენ ხანს
-ალბათ ტკბება კაიფით
-ასე მშვიდად როგორ ხარ
-მე ექიმი ვარ და მათ ავადმყოფებად ვთვლი დაავადებულ ადამიანს ვერ გაუბრაზდები ვერც გაკიცხავ .
ალექსანდრე ამ დროს აივანზე იდგა სიბნელეში და ცდილობდა ძალის მობილიზებას. გარეთ სესილია და თაკო გამოვიდნენ როგორც სჩანს ხმაურს გაექცნენ , სანდროს ვერ ხედავდნენ ამიტომ იმაზე დაიწყეს საუბარი რაც ალექსანდრეს ანადგურებდა წავიდოდა ალბათ გასასვლელი რომ ჰქონოდა მაგრამ კუთხეში იდგა
-მიშოს ველაპარაკე გუშინ თოკოზე მეტად გაგიჟებულია , თორნიკე უფრო ახლოს იყო ყოველთვის მარიამთან და ესმის რაღაც მხრივ მისი უბრალოდ ვერ პატიობს მიშოს და მარიამს სისხლის ყივილი უფრო აკავშირებთ ვიდრე სულიერი ძმობა. თორნიკე და მარიამი კი არც კი ვიცი სისხლის გარდა ყველაფერი აკავშირებთ . ერთხელ შევესწარი თორნიკე ეუბნებოდა რომ გაგათხოვებ მზვითში გამოგყვები ბავშვს მაინც გაგიზრდიო . მარიამმა ნუცას ნაცვლად გვანცა იმიტო აირჩია ხელისმომკიდედ
-ხო მაგას წინასწარმეტყველური ნიჭ აქ მეც მეუბნებოდა ლუკა თუ არ შეგიყვარდეს ვნახავთო . ნუცა ისეთი ჯიუტია არ ვიცი მარიამის გარეშე როგორ დაკერავს თოკუნა
-მერე მე აქ არ ვარ? შუამავლობას გავუწევ მარიამის იდეებს გავაცნობ . ნუცა მოანათლიებს ბავშვს
-კაი რა მანამდე შეურიგდება დარწმუნებული ვარ ვერ გაძლებენ და ძმის ჩხუბი არ მჯერა მე . ჩემი ძმის მოკვლა მინდება ხანდახან რომ გაიგო ჩემი და ლუკას ამბავი მეგონა მომკლავდა
-ამ შემთხვევაში უფრო რთულადაა საქმე, კატასტროფულად რთულად ახვლედიანი ეზიზღებათ ამათ იმას ესენი და არც კი ვიცი მარიამი როგორ აპირებს მათ შერიგებას . ერთი ვიცი რომ ყველაფრის მიუხედავად მარიამს გრძნობა აქვს სანდროს მიმართ და ასე მარტივად არ დათმობს
-ასე გგონია?
-მგონია კი არა ვგრძNობ ამ მცირე დროში კარგად გავიცანი მარიამი და ვიცი არაფერს იტყვის ერთადერთი თორნიკეს უყებოდა ყველაფერს ახლა მას ვერაფერს ეტყვის ასე რომ საიდუმლოდ დარჩება მისი გრძნობა . ის ბიჭი კიდე უსიმპატიურესი ურჩხულია ჩემი დემეტრე ბევრად გახსნილია არადა მეგონა დევდარიანზე ჯმუხი კაცი არ დადიოდა - ამაზე ორივე იცინოდა . ალექსანდრე კი ღმერთმა იცის რას გრძნობდა . ყველაფერს აყალიბებდა გონებაში, ერთმანეთთან აკავშირებდა და როგორც იქნა მიხვდა რომ შეცდა . თან მწარედ შეცდა, სიხარულისგან უბრწყინავდა თვალები . ერთი სული ჰქონდა როდის შევიდოდა. გოგონები უკან დაბრუნდნე ისიც შევიდა შენობაში ღრმად ჩაისუნთქა ჰაერი და თითქოს ახალი ცხოვრებისკენ გადადგა ნაბიჯი . მარიამი გიგის ეცეკვებოდა ვალსს როცა დაასრულეს ყველაფერი ჩაბნელდა წყნარი მელოდია გაისმა , მხოლოდ ის ადგილი იყო განათებული სადაც მარიამი იდგა . სუსტ წელზე ხელი შეუცურა და სხეულზე აიკრა საყვარელი სხეული. თვალებში უყურებდა და იკარგებოდა მის სიღრმეში, გრძნობდა მის გულისცემას , აჩქარებულ სუნთქვას და დაჟინებული მზერისგა აფორაჯებულ ლოყებს . მისი ტუჩების დაგემოვნების სურვილი კლავდა ისე როგორც არასდროს . მელოდია დასრულდა დარბაზი განათდდა და გამეფებული დუმილი ვაციამ და შეძახილმა დაარღვია „კოცნა“ იქუხა ხალხმა და თითქოს ბიძგი მისცა ახვლედიანს . როცა იგრძნო სასურველ ბაგეებთან შერწყმა სხეულში მეტასტაზებივით გავრცელდა ბედნიერება, ელექტრონებმა დაუარა თმის ღერიდან ფეხის ფრჩხილამდე თითქოს პირველად კოცნიდა ქალს . ჯერ ნაზად უკოცნიდა ბაგეებს თითქოს ფაიფურის თოჯინას ეხებოდა შემდეგ შეიგრძნო მისი ტუჩების სიტკბო და კოცნა გაახანგრძლივა .მარიამის თითები ყელზე ძალიან მალე იგრძნო და უფრო გახელდა . შემდეგ გააცნობიერა რომ 1500 კაცი უმზერდა და მოშორდა . ზემოდან დასცქეროდა აბრჭყვიალებული თვალებით შემდეგ გაუღიმა და შუბლზე მიაკრა ტუჩები .
მამიკოს ეცეკვებოდა დედოფალი და ყველაზე ამაღელვებელი სანახავი იყო ეს კადრები .
-დედიკო რომ იცოდე როგორ გამახარე - ელიზაბეტი მოეხვია და ლოყაზე აკოცა
-არ იცოდი რომ ვიცეკვებდი დე?
-თავს ნუ ისულელებ ჩემო ბიჭო ხომ იცი რომ დედაშენმა ყოველთვის ყველაფერი იცის და მაგ თვისებით მე მგავხარ -. ალექსანდრე შეკრთა ყოველთვის აოცებდა ელიზაბეტი როცა ისეთ რამეს ეტყოდა რაც წესით არ უნდა სცოდნოდა მაგრამ ამჯერად ყველანაირად გააოცა
-საიდან გაიგე
-ამას არააქ მნიშვნელობა . მთავარი ისაა რომ დარწმუნებული ვარ მარიამია ის ქალი ვინც ბედნიერებას და სიმშვიდეს მოგიპოვებს. ალექსანდრემ გაიცინა და შუბლზე აკოცა დედიკოს-რომ გააბრაზო , აწყენინო და ეჩხუბო გეფიცები განანებ ახვლედიანო
-დამერხა ორი დომინანტობის მოყვარული ქალი და მე ისე ვართ როგორც ძუ და ხვადი ლომები ერთ გალიაში
-გილოცავთ ქალბატონო ელიზაბეტ ვაჟის დაოჯახებას - ერეკლე და გიგი მივიდნენ ლიზიკოს მიულოცეს ალექსანდრეს ანიშნეს გაჰყოლოდა
-მადლობა გაიხარეთ თქვენ მარიამის მეგობრები ხართ ხომ?
-დიახ
-დე ჩვენ დაგტოვებთ ხო - მხარზე დაარტყა ხელი გიგის და ისე გავიდა ვითომ დიდად გიჟდებოდა ამათზე. ეზოში ჩავიდნენ ბაბთა მოიხსნა - შემჭამა ტო ვინაც ეს მოიგონა - ჯიბეში ჩაიდო და ბიჭებს შეხედა- აბა რა ამბავია? არ ველოდი თქვენს მოსვლას
-მოგვიწევს ერთმანეთის ატანა რადგან მარიამი იქნება ჩვენს შორის მანამ სანამ შენი ცოლი ერქმევა
-მაშინ საუკუნოდ მოგიწევთ ჩემი ატანა რადგან პერსპექტივაშ არც კი განიხილება გაყრის ამბავი
-საინტერესო ვიღაც ხარ რაში გჭირდება ქალი რომელიც სხვისი საყვარელი გეგონა მთელი ცხოვრება
-ეგ რომ მეგონა მაგის გამო კი უნდა გიგლეჯდეთ სიფათს მარა გადავყლაპავ ამ ერთხელ უკვე ვიცი სიმართლე
-ხოო? გჯერა მერე? შენ ხო პატიოსანი ადამიანის არსებობა არ გჯერა
-ყველაფრის დაჯერება შესაძლებელია თუ მოინდომებ
-მოკლედ გვინდა იცოდე რომ თვალყურს გადევნებთ და მარიამს რომ რამე ისე არ ჰქონდეს და თავს ცუდად გრძნობდეს შენთან სამუდამოდ გამოეთხოვები სიცოცხლეს - გიგიმ ლოყაზე მოუთათუნა ხელი ალექსანდრემ უხეშად მოიშორა და შეუღრინა
-მაგ მუქარას მეორედ საკუთარ თავზე განგაცდევიებთ პასუხის გაცემასაც არ ვაპირებ თოკუნა მომიკითხეთ და ის ვირთხა რომ გაიქცა აქედან -შენობაში დაბრუნდა და თვალი მიადევნა მოცეკვავე მარიამს კოსტა, ნიკა და იო ეცეკვებოდნენ . მათ შემხედვარემ ღიმილი ვერ შეიკავა . დაღლილი ღრმად სუნთქავდა დედოფალი ხელი ნიკუშასთვის ჰქონდა ჩაკიდებული და წუწუნებდა - ამ ფეხსაცმელს მოვისვრი ახლა აქედან
-რანაირი ქალი ხარ რა მაღლებზე სიარული შენ არ გიყვარს, მაკიაჟი შენ არ გიყვარს ამ გადარეულის რეპლიკები გკიდია
-სვანის და იმერელის ნაზავი ვარ და განსხვავებული როგორ არ ვიქნები - გაიცინა და მხარზე თავი ჩამოსდო შემდეგ ახედა ქმარს- მეჩვენება თუ ეს არაა მოღუშული და გაბრაზებული ჰა მაზლო
-მე მეჩვენება რომ იღიმის
-მე მეჩვენება რომ უხდება ღიმილი ხომ მართალია რძალო?-კოსტას სატრფო მივიდა მათთან კოტიკოსთან ერთად და გაუღიმა მარიამს
-ხო რავიცი არის რა - ისე თქვა სხვათაშორის
-გილოცავ მარ
-მადლობ ანა
-იცნობთ თქვენ ერთმანეთს? მე ახლა მოვიყვანე გასაცნობად
-დემეტრე ხომ ცხოვრობს ჩემს მეზობლად და იქ მხვდება ხოლმე ისე დიდი ხანია ვიცნობთ მუსიკაზე დავდიოდით ერთად
-შენ უკრავ?
-არა მე არაფერი მისწავლაი ძალით მიშვებდა დედაჩემი აი მარიამი კი ძალიან მაგრად უკრავდა უფრო ამის მოსასმენად მივდიოდით ზარმაცების სასტავი თორნიკე ეჩხუბებოდა სულ რომ დაჯდები მეც მასწავლე შემწამა დედაჩემმა დამიკარი რამე რომ დადიხარ ამ მუსიკაზეო
-ისეთი ნიჭიერია ეგ დეგენარატი მეცადინეობის გარეშე მასწავლებელთან ისე მაგრად უკრავდა ხანდახან მჯობდა კიდეც .
-ღადავი ის იყო ბეთჰოვენის სონეტის ნაცვლად თოლია რომ დაიწყო მასწავლებელი გააგიჟა . ჩვენც რომ ავყევით სიმღერაში
-კლოუნი - ალექსანდრემ ჩაილაპარაკა იო იცინოდა რადგან მან გაიგონა მხოლოდ . კავკასიური ბალადის მელოდია გაისმა და მარიამმა უკვე იცოდა ვინც იცეკვებდა
-ჩემი ბიჭები დაანთებენ ცეცხლს და გაჩვენებენ კლასს-ამაყად თქვა და ალექსანდრეს დაუდგა გევრდით კარგად რომ დაენახა საცეკვაო მოედანი
-ჩემები ვერ იცეკვებენ შენი აზრით? - ზურგიდან აეკრო ცოლს და ყურში ჩასჩურჩულა
-მე რა ვიცი მაჩვენონ როგორ ცეკვავენ და გეტყვი შედეგს
-რას გვიყურებ ალექსანდრე? - ნიკამ შეიცხადა ეგრევე
-იყოს ყურება გვირჩევნია არ მაქ ახლა ამათი ნერვები
-კაი რა შე ჩემა არ გვიცეკვია რამდენი ხანია ალექსანდრეე- ბოლოს მისი მზერა რომ ვერ დააიგნორა პიჯაკი გაიხადა და სკამზე დადო- კაი ხო ხომ არ შეგარცხვენ შემაღლებუ ადგილას დადგა და ავაზასავით ჩახტა შუაში ნიკოლოზი
-ვაუუ აი მესმის ყიჩაღ მაზლო- გაიცინა და ხელი გააშვებინა ალექსანდრეს -საქმე მაქ ამ წამს დავბრუნდები- გაიცინა და გიჟურმა იდეამ გაუელვა იცოდა რომ რთულ მდგომარეობას ქმნიდა მაგრამ სხვაგვარად მოქცევა არ შეეძლო . მითუმეტეს ნინას მზერას ხედავდა
-ნინ რაღაც თხოვნა მაქ
-რა მაქ? თუ შემიძლია
-მე ვერ ვცეკვავ ამ კაბით შენ ხომ იცი და ჩემს მაგივრად რომ აჩვენო ამათ კლასი მინდა
-ხომ მაგრამ - გოგო დაიბნა მოცეკვავეებშ ნიკა რომ დაინახა
-ნინააა
-კარგი უარს ხომ ვერ გეტყვი იცოდე თუ შემეშლება და ცუდი გამოვა ნუ დამაბრალებ- წამოდგა მუხლამდე კაბა ეცვა წელიდან გაშლილი ბევრი ნაკეცით რომ მოძრაობდა კაბაც ირხეოდა ძალიან ლამაზი იყო. მარიამმა ბიჭებს ანიშნა გამოსულიყვნენ და მხოლოდ ნიკა შერჩა ხელში ნინას შემდეგ კი რაც გააკეთა ალექსანდრეს დამსახურება იყო
-დარწმუნებული ხარ რომ ჩემი ძის კონკურენტად გამოდგება ეს ჟღალი ლამაზმანი?- ალექსნდრემ ჩაიცინა და ცოლს ისევაეკრო ზურგიდან
-ვუყუროთ და ვნახავთ- თქვა და თვალი ჩაუკრა . ნინა ლამაზი მოძრაობით ჩაერთო ცეკვაში ერთდროულად ნაზად და ენრგიულად ცეკვავდა , ისეთი დახვეწილი მოძრაობები ჰქონდა ყველა აღტაცებული უმზერდა ნიკას ხომ საერთოდ შოკიდან გამოსვლა უჭირდა. მარიამმა თვალით ანიშნა იცეკვე რას გაშეშდიო და ენერგია მოიკრიბა . ორივე გაოცდა მელოდია რომ შეიცვალა
-ყოჩაღ ქმარო - ეგრევე მიხვდა მარიამი და გაიცინა
-ისე ვინაა ეს გოგო?
-სარძლოდ ხომ არ მოგეწონა
-დასაწუნი არაფერი აქ როგორც სჩანს თან ისე უყურებს ნიკუშა მგონი კიდევ ერთი სათამაშო იპოვნა
-სათამაშო როგორ არა გიგის დაა ნინა ფანგანი
-რაა? ეს როგორ გააკეთე გოგო მაგ გიჟის გადამტერება აკლია ახლა ნიკუშას
-დამშვიდდი სადაც მე და შენ ვართ ცოლ-ქმარი ამატი ცეკვა არაფერს დააშავებს
-სადაა ის თვითონ
-გასულ.. აი მოვიდა მგონი დაგვერხა - შუბლზე მიიდო ხელი და გიგის შეხედა თვალებიდან რომ ისროდა ნაპერწკლებს
-ხომ არ ჩამატარებია ქორწილი ჩხუბის გარეშე
-შენ გიგი მონსტრი ხომ არ გგონია ცეკვავს გოგო . ეგრე მე იმდენს ვეცეკვებოდი მაგრამ არც ერთს უთქვია არაფერი
-ჩემთან არ გიცეკვია და სხვებზე არ აქვთ გართულება მაგათ . ჯანდაბა
-რა ?
-ართულიდან ტანგოზე გადავლენ ბოლო ვალსია ხო არ ჩავუჭრა?
-დაეტიე მანდ ! მე ვიცეკვებდი მაგრამ ამ კაბით რანაირად ვიცეკვო ტანგო ღმერთო როგორ მიყვარს - ტუჩი მოიკვნიტა და წყვილს გახედა . ნიკა იდგა ნინა კი მისკენ მიდიოდა მოხდენილი , სექსუალური სვლებით . ნიკა ისე დაატარებდა თითებს მის სხეუზლე ცეკვა კი არა ვნების ქარცეცხლი დაატრიალეს . ბოლოს ხელზე გადაიწვინა და ისე ახლოს იყო მგონი ყველა ვლოცულობდით „ნიკა კოცნა არ გაბედო“ რომ გასწორდნენ ამოვისუნთქეთ ბოლო ვალსიღა დარჩა ისეთი ლამაზი წყვილი იყო შავგვრემანი თაფლისფერთვალება ნიკუშა სუფტა კავკასიელი და ჟღალი ნინა ნამდვილი საოცრება უკრაინელი დედიკოს ასლი ჟღალ თმას თუ არ ჩავთვლით .
-დროა ჩავერიო მიყურე და ისწავლე როგორ უნდა ტერიტორიის განაღმვა - ლოყაზე აკოცა სანდროს და გიგისკენ წავიდა რომელსაც ყველა ძაღრვი დასკდომაზე ჰქონდა და მარიამის ხათღით ითმენდა ნიკოლოზის თვალებით არშიყს
-გიიგუუ არ ვიცეკვოთ?
-ის მტელი საღამოა ზის და ახლა რამ გააგიჟა ხომ ვერ მეტყვი?
-კარგი ხო მართალი ხარ მე ვთხოვე ჩემი წარმომადგენელი ყოფილიყო მე ხომ ვერ ვიცეკვებდი ხევსურულს ამ კაბით არაა?- შრეკის კატის თვალებიდან ნუკრზე გადავიდა და ტუჩები გაბუსხა - გიგუნაა
-კარგი ხო ნუ მიყურებ ეგრე შენი ხათრით მოვითმენ მაგრამ უთხარი იმ შენს მაზლს იმ თაფლისფერ თვალებს დავთხრი და იმ ფანტაზიების გამო თავს წავაცლი რომ გაეკაროს კიდე - უთხრა აკოცა და წასვლას აპირებდა
-კარგი რა რატომ ხარ ასეთი ბოროტი? გვანცას და შენ ისეტი ცივილიზებული ურთიერთობა გაქვთ კიდე აზიატი როგორ ხარ
-გვანცა ბავშობიდან ჩემი საკუთრებაა და სხვა დანარჩენში ისეთი ვარ როგორიც საჭიროა - ლოყაზე აკოცა ხმაურით და დაიკოსკენ წავიდა. ისეთი დამფრთხალი გამომეტყველება ჰქონდა გოგოს ნიკაც დაიძაბა
-ნუ უყურებ ეგრე - მარიამმა გაახედა თავისკენ
-რა გინდოდა მარიამ? ხომ ვცეკვავდი ჩემთვის
-მე არაფერი ბავშს მოეწონე და ვაცეკვე დიდი ამბავი ახლა
-ხო არ ეჩხუბება
-თუ ვინმეს ეჩხუბა ისევ შენ მოგხვდება თორე ნინას ვერაფერს ეტყვის ეგ სად შეუძლიათ ძმებს მაგდენი მე ჩემი მიშიკო და თორნიკე არასდროს მეჩხუბებოდნენ ხოლმე - პირველად ახსენა ერთად ძმების სტატუსით ისინი და ალექსანდრეს ნერვებმა უმტყუნა ლამს უთხრა აქამდე რას მაეჭვიანებდი აბაო.
ღამის პირველი საათი იყო ყველა მთვრალი და ბედნიერი იყო იმათ გარდა ვინაც ნამდვილი ვითარება იცოდნენ . მარიამი საბას ეცეკვებოდა როცა ვიღაც ბიჭმა ჩაუჭრა მისი მზერა ეცნობოდა მაგრამ ვერ იხსენებდა , ასე მარტივად ვერ შეეშვებოდა დედოფალი ყურადღების ეპიცენტრში იყო
-ვერ მიცანი ლამაზი ხო?
-უკაცრავად მაგრამ ვერა
-ასეა გააგიჟებთ კაცებს და მერე არც კი გახსოვთ მატი არსებობა როცა ოჯახის ამოხოცვაზეც კი მიდის მაშინაც ვერ იხსენებ , იმ დიადი პიროვნებების წყალობით როგორიცაა დიდი ალექსანდრე ახვლედიანი
-ვერ ვხვდები რა გგნებავთ მე არ გიცნობთ და როგორ მაბრალებთ თქვენი გაგიჟების ამბავს
-მამაჩემი კი გააჩერა შენმა ქმარმა მაგრამ მე ვერ მომიშორებ ასე მარტივად
-მუქარა მხოლოდ სუსტ ადამიანებს შეუძიათ ქმედება პირდაპირ კი ძალიან ცოტას
-კოკა დროა შენს ადგილს დაუბრუნდე - ალექსანდრემ გამოსტაცა ხელიდან მარიამი და დაუბღვირა . თავად მოხვია ხელი ცოლს და მელოდიას ააყოლა სხეული- რა უდოდა
-ნოდარის შვილია?
-კი ბრძანდება
-და მე საიდან მიცნობს?
-რა გითხრა !
-არაფერი არ ღირს ახლა ..-ისე უყურებდა ალექსანდრე გადაწყვიტა ეთქვა ყველაფერი
-მაგის დ.. შ.. ასე ყველა ნაბოზ.. როგორ არიან -ჩუმად თქვა და შუბლზე აკოცა მარიამს- დაივიწყე ეგ არსება საერთოდ არ მიაქციო ყურადღება
-ისიც ჩემების მტერია?
-ის საერთოდ ვერავის მტერი გახდება ერთი უსუსური არსებაა რომელსაც მამიკო უსრულებს სურვილებს დამოუკიდებლად კი არაფრის ტ.. არააქ ლაპარაკიც არ ღირს
თათას ბავშვიც წამოყვანილი ჰყავდა თავის კალათში ეძინა ამ ხმაურის მიუხედავად ახლა კი ვერ ისვენებდა ერთ ადგილას ალექსანდრემ რომ დაინახა პატარა ვაჟბატონი გაბრიელი შორიდან ირაკლი ეგონა
-პატარა ყიფიანს ხომ ეძინა?
-ეგ არაა ყიფიანი თათულის შვილია თათას ტყუპის და აკოს შვილი ძალიან გვანან ერთმანეთს შორიდან
-მართლა ძალიან ჰგავს
-მამიიი - ირაკლიმ დაიძახა მამიდას დანახვისას
-ჩემს გოჭს გაუღვიძიაა - ხელში აიყვანა ბავშვი და ლოყები დაუკოცნა . ის კი რაღაც ბგერებს გამოსცემდა ხვანცალებდა და ალექსანდრესკენ იწევდა
-ჩემთან გინდა მოსვლა პატარა?- ხელში დაიჭირა და აკოცა ისიც თავისებურად სიხარულით ხვდებოდა ამ ამბავს და საყვარლად კისკისებდა - რა მაგარი ჯაცი ხარ რომ იცოდე - თითებზე აკოცა
-დროა წავიდეთ ბავშვიც იტირებს მალე მაო და ირაკლიც მოდიან - თათა მარიამს თვალებით სხვას ელაპარაკებოდა სიტყვებით სხვას. ალექსანდრეს ეღიმებოდა მარიამის ნერვიულ ჩასუნთქვებზე და ბავშვს ეფერებოდა -აი მოდიან ისინიც
-დეე - მაო მოეხვია და რაღაც უთხრა - მიყვარხარ ფერია - ლოყაზე აკოცა და სიძეს შეხედა - ნახვამდის
-ნახვამდის ქალბატონო მაია
მარიამი მამიკოს მოეხვია და მანაც მაგრად ჩაიკრა გულში. მათი წასვლის შემდეგ რომ გადახედეს დარბაზს მხოლოდ ახალგაზრდები იყვნენ . მარიამი მაგიდასთან იჯდა და შოკოლადს მიირთმევდა თან როგორც სჩვევია სიტუაციას ზვერავდა ერეკლეს დააკვირდა ბოლოს და ბოლოს ასე ვის უყურებსო და გოგონაში კოტეს და რომ ამოიცნო ხველა აუტყდა
-მარიამ აჰა დალიე - შამპანიურის ჭიქა მოჰყვა ხელში და ის მიაწოდა ალექსანდრემ. მანაც დაუფიქრებლად დაცალა და ყელი რომ აუწვა მერე დამანჭა სახე
-ფუუ რა მჟავეაა როგორ სვამთ ამას
-შენ რა საერთოდ არ დაგილევია ?
-ნწ მეკვლე როცა ვიყავი ფარჯიანებთან მაშინ ვსვამდი ისიც მოვალეობის მოხდის მიზნით ორ ყლუპს . ისა კოსტას და რამდენი წლისაა?
-რა იყო?
-ისე მაინტერესებს ლამაზი გოგოა ძალიან გათხოვილია?
-არა კოტეს გამო აღარავინ ელაპარაკება მგონი ბიჭი ვინცაა იმდენი სცემა სცემა რა ვცემეთ
-ველურები ხართ?
-რა იყო შენი ბიჭები არავის ცემდნენ შენ გამო?
-მე არავინ მაწუხებდა ისე ნუ ერთი შემთხვევა იყო ბარში ვიყავით და ვიღაც მთვრალი ტიპი და მისი საძო სცემეს ისე ტრავმატოლოგიურში გადაიყვანეს პირდაპირ ისე ვეჩხუბე იმის მერე აღარავის შეხებიან ჩემს გამო
-ან შენ ვერ იგებდი
-იმ გოგოზე გკითხე კატო ჰქვია ხო?
-კი კატუსია სასტავში ერთადერთი გოგოა იოს ძმა ჰყავს უფროსი აქ არ ცხოვრობს და კატუსია გვყავს ფაიფურის თოჯინას მსგავსად . მერე უკეთ გაიცნობ და მოგეწონება არაა კომუნიკაბელური შენსავით მორცხვია მაგრამ რომ დაგიახლოვდება მერე მხიარული და საყვარელია - რომ ლაპარაკობდა თვალები უბრწყინავდა . მარიამს თორნიკე გაახსენდა და მოიწყინა
-იმედია შენც ისე არ მიატოვებ კატოს როგორც მე თორნიკემ
-ეგ რა შუაში იყო?
-არა არაფერი
-აუუ მარ დავიღალე უთხარი იმ გადარეულს შემეშვას - გვანცა დაეხეთქა სკამზე - სიძე უკაცრავად ხელი შეგიშალეთ მგონი
-არა რას ამბობ
-ვინ გაგაბრაზა გვნაცუ? დავაჭრა ყურები?
-არა გოგო ხო არ გაგიჟდი როგორ მიყვარს მაგის ყურები
-ანუ გიგიმ გაგაბრაზა?
-ხო იცი რა დეგენერატია თქმით არაფერი უთქვია მაგრამ ვიღაც მეცეკვა მგონი სიძის ძმაკაცი და ისე მიყურებდა მეთქი დამჩეხავსთქო . იქეთ ნინას უბღვერს რა უნდა ვერ გავიგე
-თუ არაფერი უთქვია რა გაწუხებთ ვერ ვხვდები
-რო მიბღვერს ვერ ვიტან შენ კიდე არ იცი?
-უიმე რა ბავში ხარ რა
-ხვალ დაგელაპარაკები საღამოს მე შენ - წარბაწეულმა უთხრა მოკისკისე მარიამს რომელიც ამჯერად მოსასულიერებლად წყალს სვამდა და გადასცდა. სულ მთლიანად გალურჯდა ხველა რომ შეწყვიტა ისე გახედა მოკისკისე გვანცას ერჩივნა გამქრალიყო
-ავვორთქლდები ახლავე - ისე საყვარლად წამოდგა ალექსანდრემაც ვეღარ შეიკავა სიცილი. მარიამმა ახლა მას გახედა
-რა ?
-არაფერი ! შენს ძმას უთხარი მორჩეს თვალებით ფლირტს ნუ გამიგიჟა გოგო 16 წლისაა ჯერ აქტუალური გახდა მგონი ამ პატარა ბავშვების შებმა
-გამოხედვას ხომ ვერ დავუშლი მაგას ეგეთი თვალები აქ
-კი როგორ არა გიგიც ეგრე ფიქრობს რომ ეგეთი თვალები აქ უბრალოდ დათხრის და დაულაგებს ცხვირწინ
-ისე მაგ.. - უცებ გაჩუმდა- სისულელეა- სხვა რომ ვერაფერი მოიფიქრა ეს თქვა და თავზე გადაისვა ხელი . მარიამის მზერა დააიგნორა და შამპანიური მოსვა -არ მევასება ეს ტო ვისკი გამიჩითე ძმურად რა - ახლად მოსულ იოს უთხრა
-დღესათ თვრები შე ჩემა ?
-ცოლი შევირთე თუ ვკვდები ვერ გავიგე შპრიცი გამომგლიჯეს ვისკს მიკრძალავთ იმედია ქალსაც არ ამიკრძალავთ თორე ჩამეშლება პირველი ღამეც და ესაა- მარიამს გახედა ირონიული ღიმილით რომელსაც ტუჩთან მიტანილი შოკოლადის ფილა გაშეშებოდა ლოყევი ასწითლებოდა
-მარიამ თაიგულის სროლის დროა ტორტი უნდა გაჭრა და ასე შემდგომ მერე - გვანცა მისკუსკუსდა დროულად
იომ მხიარულად დასჭექა გასათხოვრები უცოლოები დადექით დედოფალი თაიგულს ისვრისო და ყველა მხიარულად წამოიშალა . სესილი და გვანცუ არ დამდგარან ჩვენ აპოვნი გვაქ ჩვენი ბედიო, თიკუნაც მათ გვერდით იდგა , ნინა და კატო საერთოდ არ დაძრულად ადგილებიდან ნუციკო ძალით დააყენა ეკემ და გაბუსხული იდგა . მარიამმა ვეღარ გადაწყვიტა საით ესროლა არადა ზუსტად იცოდა გაარტყავდა მიზანში
-რძალო იცოდე ისვრი მარჯვენა დაბალ კუთხეში - ნიკამ უთხრა - წელს ახვლედიანების წელი უნდა იყოს
-მიკერძოება არ შეიძლება მაზლოო- გაიცინა და თვალ დაიწყო . უეცრად ისროლა და პირდაპირ ნუცას ჩაუგდო ხელში
-ოხ მარიამ მარიამ- იცინოდნენ გოგონები
-ჩემი ნუციკო თხოვდება მომდევნო? ნუუც ბავშვის ნათლია მე ვიქნები იცოდე - ჩაეხუტა და ყურში უთხრა
-ვის მივყვები ისიც ხომ არ იცი?
-იმ ერთის გარდა ვარიანტი აღარ გექნება ან მრავალჯერადი ტრამვა ექნებათ
მოკლედ ტორტის გაჭრის , თაიგულის სროლის ცერემონია დასრულდა და უკვე კლუბის განათებაზე გადართულ დარბაზში ახალგაზრდების სიცილის და შეძახილების ხმა ისმოდა. მარიამს ხელი ჩაავლო ვიღაცამ და გამოიყვანა ბრბოდან. მაშინვე მიხვდა ვინც იყო და გული აუჩქარდა ისედაც თავისი დაემართა უკვე გვიანი იყო და ელოდა „უბედურების ზარი როდის ჩამოჰკრავდა“ და აი გაისმა სიტყვები“ჩვენი წასვლის დროა „
გარეთ საკმაოდ ციოდა შემოდგომისთვის დამახასიათებელი სუსხიანი ამინდი იყო . მანქანის კაი გაუღო პატარძალს დაელოდა როდის დაჯდებოდა , შემდეგ თავადაც დაჯდა და როგორც ყოველთვის სწრაფად მოსწყდა ადგილს. მარიამის სიჩუმით ხალისობდა უფროს სწორად რომ ვთქვათ მოვლენების განვითარების მიზეზს ხედავდა უფრო ნათლად და რწმუნდებოდა რომ მარიამი მხოლოდ მისი იქნებოდა და შეცდა თორნიკესთან დაკავშირებით. მანქანა სახლის წინ გააჩერა გადმოსვლაში დაეხმარა და სახლისკენ გაუძღვა მისი გულისცემა ესმოდა და სიამოვნებდა. სახლში შესულმს თავადაც გაოცება გამოესახა სახეზე და ღიმილით აღმოხდა-ლიზიკოს შემოქმედება
-ლამაზია - სანთლებით განათებულ სახლს შეხედა ჭერზეც კი გულის ფორმის უზარმაზარი დეკორატიული სანათები იყო . მართალია დიდად არ გიჟდებოდა მსგავს რაღაცეებზე მაგრამ ძალიან მოეწონა და ინსტიქტურად გაეღიმა უკვე კიბესთან იდგა, როცა ფეხ ქვეშ საყრდენი გამოეცალა და ალექსანდრეს მკლავებში მოქცეული აღმოჩნდა, დაუფიქრებლად მოხვია ყელზე ხელები და მის თვალებში ჩაიძირა რომელიც თანდათან აშორებდა რეალობას და ზღაპრულ მხარეში სამოგზაუროდ მიჰყავდა, გულისცემა ხან საერთოდ არ ესმოდა ხანაც ისეთი ხმით აძგერდებოდა სმენას უქვეითებდა . თავისი საძინებლის კართან გაჩერდა და მარიამის ლოყას შეახო ტუჩები ესეც კი საკმარისი იყო იმისთვის რომ გულს მეტი სიძლიერით ემუშავა და დამუხტულ ნაწილაკებს მოეცვათ მარიამის სხეული. როცა გამოფხიზლდა უკვე ოთახში იდგა მინიმალური მანძილით დაშორებული ქმრისგან , მისი ცხელი აჩქარებული სუნთქვა სახეზე ეფრქვეოდა და მთლიანად აფორიაქებდა , გონების არსებობასთან ერთად თავშეკავების უნარიც ქრებოდა რადგან ვერ ახერხებდა გრძნობების შეკავებას ,ჯერ ალექსანდრეს თითებს გრძნობდა ,სუსტად განათებულ ოთახში, რომელიც მეტ სიმყუდროვეს ჰქმნიდა შემდეგ ტუჩებს სახეზე , ისე კოცნიდა თითქოს სანუკვარ განძს ეხებოდა და ფრთხილობდა რომ არ შეებილწა თავისი შეხებით. მელოდიასავით ჩაესმოდა ალექსანდრეს თბილად წარმოთქმული სიტყვები -ისუნთქე , მოდუნდი და მომენდე მარიამ -უთხრა და მანამ კოცნიდა სანამ არ იგრძნო სურვილი და სიმშვიდე გარკვეული დოზით მარიამისგან, შემდეგ კი ნეტარად დაეწაფა მის ბაგეებს უკვე გასინჯულს და მისაკუთრებულს . თავს არ აძლევდა მოვლენების დაჩქარების უფლებას სანამ მარიამისგან „თანხმობა“ არ მიიღო ქმედების სახით შემდეგ კი მოხერხებული ქმედებების სახით იატაზე აღმოჩნდა სამოსი ნეფის და თეთრი სადედოფლო კაბა , მარიამი კი საწოლზე ალექსანდრეს მოფერებისგან მიბინდული თვალებით და გაუაზრებელი ქმედებებით რომლის საშუალებით უარესად აკარგინებდა მოთმინებას ქმარს რომელიც კვლავ ნაზად უკოცნიდა სხეულს უკვე მთელი სხეული გაუნთავისუფლა და თავისუფლად დათარეშობდნენ მისი მხურვალე ბაგეები და თითები მარიამის გლუვ კანზე რომელიც უკვე სიამოვნებისგან იხორკლებოდა ტუჩები ბგერებს წარმოთქვამდნენ გაუაზრებლად , თითები სასურველ გზას იკვალავდნენ ალექსანდრეს მხრებზე , ზურგზე წელზე ხანაც პრესზე ტუჩები კი ცდილობდნენ საყვარელი კანის გემო გაეგოთ , იმდენად მგზნებარე კოცნის კვალი დაუტოვა ყელში ქმარს ოხვრა აღმოხდა ახვლედიანს რასაც ბიძგი მოჰყვა პირველს მარიამის ხმამაღალი კვნესა ერთვოდა და თვალის კუთხეში გაბრწყინებული ცრემლის ეული წვეთი . შემდეგ კი ხმაში ისევ სიამოვნების ნოტა დაუბრუნდა ყველა დანარჩენისგან განსხვავებული და ამაღელვებელი. ახვლედიანის საოცარ თალებს უყურებდა და თავადაც ორმაგად ბედნიერდებოდა მათში გაბრწყინებული სხივის საშუალებით, იმდენად არარეალურად ანათებდნენ , იმხელა სიხარულს და ბედნიერებას გადმოსცემდნენ, შავი სფეროები , სასურველი სურვილის ასრულებით.
ორი ვნებისგან გათანგული სხეული ერთმანეთზე აკრული იწვნენ სუნთქვის დარეგულირებას ცდილობდნენ. ალექსანდრეს მკერდზე ედო თავი ის კი ჩამოშლილ თმაზე ეფერებოდა და პარალელურად კოცნიდა ,სიზმებში წასულს ჩურჩულით უთხრა „მხოლოდ ჩემი ხარ! ალექსანდრე ახვლედიანის ახდენილი ოცნება და პირადი ბედნიერება ხარ „ მის ბაგეებს თავისი შეახო და მშვიდად მინაბა თვალები.
დილით მზის სხივებმა გააღვიძა , წინა ღამეს განცდილი გაიხსენა გონებამ იმ წამსვე და გაეღიმა.ირგვლივ ყველაფერი ალექსანდრეს სურნელით იყო გაჟღენთილი . თვალები გაახილა და ოთახში მიმოიხედა , მაგრამ ახვლედიანი იქ არ იყო შესაბამისად ვერ იხილავდა საყვარელ მამაკაცს. რამდენიმე წამი იწვა იცოდა ასე უცებ ვერ წამოფრინდებოდა შემდეგ ადგა ის ზეწარი მოაშორა საწოლს ახალი გადააფარა სწრაფად , საცვლები აიღო და სააბაზანოში შევიდა. შხაპის მიღებამ ენერგია შეჰმატა თვალის დახუჭვისას კვლავ გრძნობდა ალექსანდრეს ტუჩებს სხეულზე და ისევ ეწვოდა კანი .
საცვლების ამარა გატანტალდა პენუარის ჩაცმას აპირებდა და ქვემოთ უნდა ჩასულიყო როცა გამოჰგლიჯეს ხელიდან პრიალა ნაჭერი
-არ დაგჭირდება ეგ- ისევ ეს შეცვლილი თბილი და ამაღელვებელი ხმა , ტუჩები ყელზე და მხარზე -ვისაუზმოთ ენერგია გჭირდება შემდეგ მეც რომ დავნაყრდე - უთხრა ხელი მოხვია სხეულზე აიკრა და საწოლზე დასვა სპორტული შარვალი ეცვა უცებ მოიშორა სხეულიდან იქვე დადებული სინი დაიჭირა ხელში და საწოლისკენ დაიძრა , მარიამი გაკვირვებული ახამხამებდა თვალებს იქნებ მეჩვენება და ეს საუზმე ვარდით ჩემს ქმარს არ მოაქვსო მაგრამ უკვე გვერდით ეწვა ახვლედიანი და თავად აგემოვნებდა ხილის ასორტს -გემრიელია ესეგი შეგიძლია ჭამო -გაიღიმა და მარიამის ტუჩებთან შეაჩერა -რატო მიყურებ გაოცებული?
-ნამდვილად შენ ხარ?
-სხვა ასეთ მდგომარეობაში უბრალოდ ვერ იქნება შენს გვერდით - ისევ გაიცინა და უკვე დადნა მარიამი. როცა მორჩა საუზმობას ყავის ფინჯანი გამოართვა სწრაფად დადო ლანგარზე და ისიც გვერდით გადადო თავად კი მარიამი მიიზიდა თავისკენ და ველურივით დააცხრა მის ბაგეებს
-ალექსანდრე - ქმრის მკლავებში მოქცეულმა ხელები მკერდზე მიადო და როგორც კი საშუალება მიეცა წართმეული ხმით თქვა
-რა ხდება რამე გტკივა? ცუდად ხარ მარიამ ძალიან გატკინე ?-ისეთი შეშფოთებული ხმა და გამომეტყველება ჰქონდა მარიამს გაეცინა
-კარგად ვარ ცუდად როგორ შეიძლება ვიყო უბრალოდ..
-რა უბრალოდ არა რა გაცინებს გამისკდა გული - ამოისუნთქა და თავი მკერდზე დაადო - ინფორმაციას გაწვდი ლიზიკოს ადგილსამყოფელის შესახებ უფრო თავისუფლად რომ იგრძნო თავი , თავისთან წავიდა მარტვილში ძმასთან და რძალთან ერთი კვირით დავრჩები და მერე ვერ მომიშორებ რძალოო ასე გადმოგცა -გაიცინა რომ გაახსენდა დედამისის გამომეტყველება როცა ამას ეუბნებოდა და ყელში აკოცა ტუჩებით გზას იკვალავდა მარიამის ბაგეებისკენ
-რატომ აკეთებ ამ ყველაფერს?
-რას გულისხმობ? -გაიცინა და ისევ აკოცა
-თითქოს გუშინ ღამით ქორწილის ერთ მონაკვეთში სრულიად სხვა ალექსანდრე იყავი შემდეგ კი სხვა უფრო არა ძალიან თბილი, მომღიმარი და არა ჯმუხი და ბრაზიანი უხეში ალექსანდრესგან არაფერი არაა დარჩენილი . დილით საუზმე მომიტანე ისე მელაპარაკები მგონია ხმა თუ დაგიშაქრეს , ისეთ ტონალობაზე მესაუბრები მგონი არავინ არ იცის ასე ლაპარაკი თუ შეგიძლია კიდე რა გითხრა და არ გგონია რომ უნდა მითხრა ასე რატომ იქცევი თუ ისევ მე უნდა მივხვდე როგორც სხვა დანარჩენს შენს შესახებ
-ჭკვიანი გოგო ხარ და მიხვდები
-ოდესმე დამელაპარაკები და მეტყვი რაიმე ქცევის ამხსნელ მიზეზს?
-ალბათ კი ახლა არ მინდა საერთო ლაპარაკი დანაყრება მირჩევნია -ხელი ტრუსისკენ ჩაასრიალა და მარიამის შეუკავებელი კვნესაც გამოიწვია . ზემოდან მოექცა და ამჯერად უფრო მომთხოვნად ჰკოცნიდა მარიამიც უფრო დახელოვნებულად ეფერებოდა და ბოლოს ხელები დაუკავა - გაჩერდი თორე შემომეფშვნები - უთხრა და ტუჩებიტ გაიკვალა გზა ყელიდან მუცლამდე.
ერთი კვირა სრულ ნეტარებაში გაატარა , ალექსანდრე ისეთი თბილი და მოსიყვარულე იყო მოწყენის და საერთოდ მის გარდა სხვა რამეზე ფიქრის საშუალება არ ჰქონდა. მთელი კვირა მის ნამზადს მიირთმევდა, ფილმებს უყურებდნენ პოპკორნის თანხლებით აღმოჩნდა რომ ახვლედიანს ძალიან უყვარდა სასუსნავები ყველა სახის . მარიამი სასაცილო კომენტარებს რომ აკეთებდა საშინელებათა ფილმზე სულ გაგიჟდა „ვიფიქრე დაიწყებს კივილს ყვირილს და ვნახავ შეშინებულსმეთი შენ კიდე იცინი აქ? ბარემ ჩავრთოთ კომედია ისედაც არ მიყვარს ჰორორი „ იმდენი მოახერხა ის მაინც გაიგო რისი კეთება უყვარდა, რომელი კერძი მოსწონდა გამორჩეულად, როგორი გემოვნება ჰქონდა და ათასი ინფორმაცია გამოსტყუა ნელ-ნელა. მთავარს და მნიშვნელოვანს არაფერს ეუბნებოდა.
დილით რომ გაიღვიძა სანამ ალექსანდრე დაიწყებდა დილის სიანსს წამოფრიდა უცებ მოწესრიგდა შარვალი და მაისური ჩაიცვა როგორც ყოველთვის , სახლის ჩუსტები მოირგო და თმა კოსად შეიკრა
-სად მიდიხარ - თვალები გაახილა თუ არა მაშნვე ჰკითხა და ბალიში ჩაიხუტა
-სახლს მივხედავ, მივალაგებ თუ რამე ისე არაა, ნივთები რომ მაქ ამოსალაგებელი საუკუნეა იმათ მივხედავ , მერე სადილს მოვამზადებ და ლიზიკოს დავხვდები
-აი მესმის დედამთილზე ზრუნვა და ქმარის უფლებები არ უნდა დაიცვა?
-არავითარი უფლება შემიზღუდავს მე და გეყოფა მთელი კვირაა უკვ...- კარზე რომ მიაკრა და ყელზე კოცნა დაუწყო- გეყოფა ალექსანდრე გთხოვ -მობილურზე ზარმა უშველა - გისმენ თათ- უპასუხა მაგრამ ხმა შეცვლილი ჰქონდა ალექსანდრემ მაისური მოაშორა და მკერდს უკოცნიდა
-რა ხმა გაქ მარიამ- რომ უთხრა კისკისი დაიწყო ბოდიში ხელი შეგიშალეთ? ერთი კვირაა არ დამირეკია ხვალ მივდივარ და ვიფიქრე ვნახავ წასვლამდეთქო
-მიდიხარ უკვე ? ამ - ტუჩძე იკბინა და-ხომ უნდა დარჩენილიყავი კიდე
-27 უკვე მარიამ- ისევ იცინოდა - წავედი ბავშვმა გაიღვიძა . რას იზამ მოხვალთ?
-დღეს ლიზიკო ბრუნდება და თქვენ რომ მოხვიდეთ- ალექსანდრეს შეხედა მანაც ანიშნა მოვიდნენო -მოდით რა გთხოვ
-სიძე რას იტყვის მერე კაი რა სირცხვილია
-ისე აპირებ წასვლას ბავშვს არ მანახებ? - ალექსანდრემ უთხრა
-მაგას ესმის? კიდე კაი რ ა ც ვიფიქრე მთლად ყველაფერი რომ არ გითხარი
-გოგო! მოხვალთ ? გოგოებსაც უთხარი რა და მოდით ყველა გთხოვ თან ალექსანდრეს მეგობრებსაც გაგაცნობთ ნორმალურად. ჩემი ნინა წამოიყვანეთ რა ახლა ჩამოვიდა და ვერ ვნახე ნორმალურად
-ჩვენთან იცი ვინაა? აბა თუ მიხვდები დღეს დილით დაგვადგა
-აუუ ვინ ?
-ვაიმე რომ გითხრა მომკლავს შენ და მართლა მორჩით ამბებს თუ არა და ჯერ არ გესტუმროთ
-თათა რომ მოხვალ გინდა მოგკლა და ირა მე და ალექსანდრემ დავიტოვოთ?
-არ დაიტოვებს ეგ მიშას შვილს
-ეგრე გეგონოს შეეენ- შარვლის შესაკრავი რომ გაიხსნა და ტუჩებით ქვემოთ ჩაუყვა ალექსანდრე თან შარვალმაც იწყო იატაკისკენ სვლა ხმა ვეღარ მოთოკა - მოკლედ ახლა თუ მაცლი რამდენიმე საათში შემიძლია მიგიღოთ ხუთისთვის აქ იქნება ლიზიკო და გელოდებით იცოდეეთ- უცებ მიაყარა და მობილური იქვე დადო ალექსანდრეს მოხვია ყელზე ხელი და მის ტუჩებს დააკვდა - იცოდე სწრაფად და მერე მომეხმარები შეფერხების სანაცვლოდ
-კიდე მე უნდა მოგეხმარო? ამხელა საქმეს ვაკეთებ- კოცნასთან ეღატდ თქვა მუცელზე შეისვა ცოლი და კედელზე ააკრა ....
ხუთ საათამდე ყველაფერი წესრიგში იყო , ალექსანდრეც მტვერსასრუტით ხელში როგორ ასუფთავებდა იატაკს დაფიქსირებული იყო კამერით, მხარზე გადადებული ტილოს ერთი ბოლოთი როგორ ამშრალებდა თეფშებს , როგორ ჭრიდა ხახვს აცრემლებული თვალებით და მარიამს აცოდებდა თავს ეს უკვე ვიდეო კადრი იყო . შედეგი კი მოწესრიგებული სახლი , გამზადებული სადილი, საკონდიტროდან ამოტანილი უამრავი ტკბილეული და ორი დაღლილი სხეული მიწვენილი დივანზე იყო. უფრო სწორედ ალექსანდრე დივანზე იწვა მარიამი ალექსანდრეზე .
-რომელი საათია სანდრო?
-ხუთის ნახევარია
-მეძინება - ყელში აკოცა და თვალები მინაბა . ეზოში მანქანა შემოვიდა ორივეს ფრთხილი ძლი ჰქონდა ამიტომ სწრაფად წამოდგნენ და გარეთ გავიდნენ. მარიამი პირველი გაიჭრა ჰორიზონტზე და მოეხვია დედამთილს
-ჩემი გოგო მომენატრეთ
-მეც ძალიან
-კონკურენტი გამომიჩნდა - ალექსანდრემ თქვა და ორივეს მოხვია ხელი
-მე აქ ვერ მხედავთ კაოჩე?- სიცილით სუფთა მეგრული კილოთი თქვა ელიზაბეტის ძმისშვილმა და ყველამ მას გახედა
-ოჰ ბაჭია გვიკადრეე?
-მაპატიე ძამია ვერ მოვიცალე და ახლა ჩამოვედი სამგიეროდ
-გეყოფა გოგო როგორ ლაპარაკობ გაგიჟდა მარიამი
-კარგი ხო მომწონს ეს მეგრული და რა გავაკეთო რძალო სასიამოვნოა მე შკესანე შონია გახლავარ ამ ვაჟბატონის საყვარელი და განუმეორებელი ბიძაშვილი იმედია ისეთი ხარ როგორსაც მამიდა გვიხასიათებდა და მიმიღებ ერთი კვირით
-ვაიმე ბაჭი როგორი ლაპარაკი იცი ხოლმე რა . მარიამ ნუ მიაქცევ ყურადღებას ვერააქ მწყობრში გონება
-ხოხ რას მკადრებ კი მარა
-პირიქით მიხარია. რამდენი წლის ხარ?
-ეეჰ მე დავბერდი უკვე მივუკაკუნე 19 წელს -ისე თქვა გეგონებოდათ 70 იტყვის ან კიდევ 80
-ჩემი მასხარა -მოეხვია ახვლედიანი და აკოცა- წამოდით ტო გავიყინე გარეთ რა სიცივე ყოფილა
-არ გამოსულხარ ხო მთელი კვირა საძნებლიდან
-შენ ამ ბოლოს დროს ძალიან გაუზრდელდი ხო?
-აცადე ბავშვს ტყუილს ამბობს თუ? დარწუნებული ვარ არ ადროვე ბავშვს -სახლშ რომ შევიდა თვალები გაუშტერდა -დამლაგებელი გამოიძახე?
-შენმა რძალმა შემაწუხა და დაალაგა მერე
-დღეს ჩემი გოგოები მოვლენ წინააღმდეგი ხომ არ იქნებით?
-ვაიმე მამიდუნა ეს ანგელოზი გოგო ამ ჯოჯოხეთიდან გამოგდებულმა ურჩხულმა სად იპოვნა
-კესოო
-რძალო მე თუ რამე ისეთი ვთქვი ხომ გადამეფარები? ეს იცი როგორ მცემს ხოლმე? სულ დალურჯებული მივდივარ აქედან-ცრემლები შეიმშრალა რომელიც არ ჰქონდა და ტუჩები დაბრიცა
-ამას ახლა მართლა ვცემ მოდი აქ შე პატარა ლაწირაკო - კესო კისკისით გარბოდა ნახევრად შიშველი ალექსანდრე უკან მისდევდა , უყვარს ამ ბწს შარვლის ამარა ტანტალი და რა ქნას? კარზე ზარის ხმა გაისმა და ლიზიკომ ისე გააღო და გოგონები შემოატარა ალექსანდრე და კესო ისევ დარბოდნენ
-კესარია ჩაგქოლავ - ოთახიდან გამოვარდა და თვალეგაფართოებულ გოგონებს რომ შეხედა გაშეშდა . მალე ყველას ეღიმებოდა -გაიცინეთ ტო მართლა მონსტრი კი არ ვარ - ისე საყვარლად თქვა და გადაისვა ნერვიულად თავზე ხელი წამით ყველა მიხვდა რომ მარიამი მართლა კარგად იყო და ბედნიერებით აივსნენ
-ჩემი გოგონებიიი- მარიამი მოეხვია ყველას და ბევრი აკოცა
-მოგვენატრე მარ იმდნეი რამე მაქ მოსაყოლი ამაღამ უნდა გვაპატიოს შენმა ქმარმა თორე გავსკდი ამდენი ინფორმაციით და ესაა- უცებ მიაყარა გვანცამ თან ჰკოცნიდა
-თან ჩემზე უნდა აირებს მოყოლას დარწმუნებული ვარ- ნუცამ უთხრა ჩუმად და ლოყები აუწითლდა
-ხოო? კარგი გაუძლებს ერთ ღამეს
-უკაცრავად? მე არაფერს მეკითხებით?- ალექსანდრე შემოვიდა პერანგის ღილებს იკრავდა
-ალექსანდრე!-დაუბღვირა და კესანემ ფხუკუნი კისკისშ რომ გადაზარდა მერე გააცნო გოგონებს- კესუნა ესენი არიან ჩემი გოგონები სრული შემადგენლობით ბიჭებს მერე გაგაცნობ ალბათ - მოწყენით თქვა მაგრამ გაიღიმა- სესილაი ცემი ბიოლოგიური და , თათა ჩემი რძალი, ნუცა ჩემი მომავალი რძალი,
-მარიამ
-რაა? -გაიცინა და განაგრძო- თაკუნა ჩემი არაბიოლოგიური და, გვანცა ჩემი რძალი, და , თავის ტკივილი , შვილი ყველაფერია ეს . ჩემი გიგის და ჩემი ფერია ნინა , ეს კიდევ თათულია თათას ტყუპისცალი
-თათა რომელია თათული რომელი?
-ვერ არჩევ? არაუშავს მარტო ქმრები და დედა არჩევთ ამათ
-ბავშვები ჩემთან შეიძლება? - ალექსანდრე მივიდა ტყუპებთან და გაბროც დაიჭირა- როგორ გვანან ტო
-მარტო მიხედავ?
-ბიჭებიც მოვლენ ჩვენ ზემოთ ვიქნებით ბილიარდის ოთახში დეე-ბავშვებს აკოცა და ზემოთ წავიდა ლიზიკოც გაყვა რაღაცეები მიჰქონდა თან
-მოკლედ ჩემი გოგონები არიან ესენი ეს ლამაზმანი კი ალექსანდრეს ბიძაშვილი კესანე შონიაა
ყველანი მისაღებში დასხდნენ ყავა ტკბილეული და გაუთავებელი ამბები . კესანე ისეთი მხიარული და კომუნიკაბელური იყო ყველაფერი იცოდა უკვე მათ შესახებ . ნინა მშვიდად იჯდა უსმენდა და იცინოდა მათ სიგიჟეებზე. ეს ერთი ამდენ გიჟში მაგრად იყო მაგრამ შეუერთდდა მალე კოსტას და ისიც ასეთი ნაზი და საყვარელი იყო რასაც ვერ ვიტყვით კოსტას გერლფრენდზე . ის ტიპიური გვანცა იყო .
-გამარჯობათ. რძალო როგორ ხარ?-ოირველი კოსტა მივიდა გოგონების თანხლებით -მარიამს აკოცა და მიმოიხედა- შენი ქმარი სადაა?
-მეორე სართულზე ბილიარდის ოთახშია ბიჭები არ მოვლენ?
-კი დააგვიანდებათ ალბათ ცოტა . კაი გავედი - გოგონებს გადახედა და გავიდა. მალე ქარბორბალასავით შემოვარდა ნიკუშა
-რძალო დამენახე ხომ ხარ ჯანმრთელად - ამ წინადადებით შევიდა გაკრეჭილი და ნინა რომ დაინახა ეგრევე დასტოინი გახდა- გოგონებო როგორ ხართ?
-ნიკუუუ სად ხარ ამდენ ხანს - მოეხვია მარიამი -მეტი სერიოზულობა ნიკა იქნებ შეაშინო გოგო
-მარიამ რა იყო შენ?
-ვინც არ იცნობთ ჩემი საყვარელი მაზლი ნიკოლოზ ახვლედიანი
-ნიკუუუ ჩემი სიცოცხლეე როგორ მიყვარხაარ და მომენატრე შე საძაგელო ასე უნდა დაგევიწყებიე?- კესანე გასული იყო და რომ შემოვიდა ეგრევე მოეხვია ნიკუშას მანაც დააფრიალა
-ჩემი ბაჭიაა როგორ ხარ კესარიაა?- ხმაურით აკოცა -რა დაგივიწყე შენ როგორ უნდა დაავიწყდე ვინმეს
-ოჰ შე გაიძვერა ბაბნიკო ეგრე ეუბნები ყველა გოგოს ხო?
-ენას ამოგაცლი- ჩუმად უთხრა ტუჩების მოძრაობით თან იღინოდა
-ხოო? გასაგებიაა- ირგვლივ მიმოიხედა და გაიცინა- ვაიმე როგორ მიყვარხარ ნიკუუ - ისე აეკრა სხეულზე გეგონებოდათ ტაკ მინიმუმ საცოლე იყო -ამყევი შე სულელო მართლა ასე კი არ მიყვარხარ დავტესტოთ რა
-შე ალქაჯო -ჩუმად უთხრა - მოგტაცებთ რა ამ გოგოს ცოტა ხნით და დაგიბრუნებთ ისევ
-ნიკაა სირცხვილია - ვითომ დაიმორცხვა და ბიჭის ყელშ ჩამალა სახე -მარიამმა კი მოწვა ყველაფერი მაგრამ ხომ ვერ იტყოდა
-ნიკუ? მოხვედი?-ლიზიკო შემოვიდა ამათ ეჭვისთვალით შეხედა მაგრამ კესანე ისე უბრიალებდა თვალებს არაფერი შეიმჩნია
-როგორ ხარ ლიზიკო?- აკოცა და გაიცინა - ძმისშილს მოგტაცებ ცოტა ხნით კარგი>?
-კარგი - გახედა მიმავლებს და გოგონებთან ჩამოჯდა - რა სპექტაკლს დგამდა ის გოგო ამჯერად?
-მეც არ ვიცი
-რა გეშველება შენ კი ვერ ხვდები ვერაფერს- გაიცინა და გოგონებს გადახედა . - მარიამ საყვარელო ყველას არ ვიცნობ და გამაცანი შენი გოგონები რა
-მგონი ჩემი ნინა არ იცით ხო?- მაშინვე ლამაზთვალებას მიაპყრო მზერა რომელიც მოწყენილი იჯდა -ხლახანს ჩამოვიდა უკრაინიდან ძალიან კარგი მოსწავლეა ჩემი პატარა მეგობარია გიგა ხომ იცით ფილფანი
-კი გავიცანი
-მისი და არის ჩემი ნინა - აკოცა გოგოს და გაიღიმა
-სასიამოვნოა
-ჩემთვისაც-გაიღიმა ძლივს
...
-რა მოიფიქრე ახლა ეს სულ დაფრთხება მეც სულელი ვარ რას აგყევი დამანებე თავი მე და ის ერთად არ შეიძლება ომი გაჩაღდება
-ნუ სულელობ ომი რა მოსატანია მთავარია გიყვარდეს ნიკუუუ . თან ყველაფერი მარტივი მოსაბეზრებელია , რთულად მიღწეულს კი არასდროს დათმობ . ისე ძალიან პატარა და საყვარელი გოგოა რამდენი წლისაა?
-არ ვიცი
-უიმეე მუდო აბა რა იცი შენ რანაირი ბაბნიკი ხარ ისწავლე რა ჩემი ბიძაშვილისგან რა გოგო შეირთო ნახე კალოჩე
-ვაიმე ამ ბოლოს რომ ურევ მეგრულს მაგიჟებ
-წავედი ახლა ამდენი ხანი ბავშვ ხომ არ ვაკეთებთ ისე მე რას მიწუნებ ?- წარბები აუთამაშა და ვეღარ მოითმინა სერიოზული გამომეტყველებით ცქერა . ნიკა უბღვერდა
-სულ გატუტუცდი რა
-მეც მიყვარხარ სიიხ ააჰ - ამოიკვნესა და ტუჩი მოიკვნიტა - ისე ახლოს იდგა ნიკასთან, თან ხელები ჰქონდა მოხვეული. დერეფანშ მომავალ იოანეს ეგონა მართლა თუ კოცნიდნენ ერთმანეთს - წავედი სანამ „მოგვისწრო „ვინმემ
-შენ გამაგიჟ- თქმას აპირებდა მაგრამ იოანეს რომ შეხედა რომელიც მკვლელი მზერით უმზერდა ხელი უშვა კესოს
-წავედი - შებრუნდა , კულულა თმა რომელიც მოკლედ ჰქონდა შეჭრილი სახეზე ჩამოეფარა მარტივი მოძღაობით გადაიწია და სწორედ ამ დროს წააწყდა იოანეს გამჭოლ მზერას წამით ჩაიძრა მის მწვანე თვალებში მაგრამ ხომ არ გაშეშდებოდა შონიას ქალი. გზა ისე გააგრძელა ვითომ არც დაუნახავს იოანე .
-როდის მოხვედი?
-ახლახანს . ის გოგო ვინ იყო მარიამის რომელიმე დაქალია?
-არა კესარიაა
-ვინ კესარია ახალია ვინმე?
-ვერ გავიგე?
-რა ვერ გაიგე კაი შემეშვი - ოთახშ შევიდა . კოტე და ალექსანდრე ბავშვებს ართობდნენ ბილიარდის ბურთებით და კარტით . ყველაფერი თავდაყირა იყო ისინი ისხდნენ და კისკისებდნენ
-აი მოვიდნენ როგორც იქნა სად ხართ ამდენ ხანს
-რავი გოგოები ვნახე და ამოვედი
-ლამაზი გოგოა მართლა - ალექსანდრემ უთხრა და თვალი ცაუკრა
-უჰ არ გამაგიჟო? მეც ვიცი მარა არა . არაა სწორი ამ შემთხვევაში მე ვიქნები დამნაშავე მარა მევასება ტოო- თავი მიადო მხარზე და ბავშვებს შეხედა- ორი ყავს მიშიკოს?
-ტათას დისშილია
-ისე როგორ გვანან თათული და თათა არა? ის ჩემისა როგორ არჩევს ნეტა
-ცხრა დუბლი რომ დამიყენო ნამდვილ მარიამს თვალდახუჭული ვიპოვნი
-ოჰ ეს სიყვარული - იომ გაიცინა და პუფში ჩაწვა
-უგულოვ
-კარგი რა შენ გიყვარს? უბრალოდ დამოკიდებული ხარ ვინმე უკეთესი რომ გამოჩნდეს მიატოვებ იმ გოგოს და დაიკიდებ
-არც არასდროს მითქვამს რომ მიყვარს მოვალეობებს ტყუილად ვერ დავიკისრებ მაგრამ შენს მსგავსად მაინც არ ვარ
-შე ჩემა შენ რაღაც ძაან გაბრწყინებული მოძრაობ და რა მოწიე ასეთი
-მარიამით ვბოლდები დღეიდან - გაიცინა და მუცელზე დაიწვინა ბავშვი - მოისვენე ტო სულ ამამშენს გავხარ რა მარა ჯიგარი ხარ - აკოცა . ბავშმა მკერდზე დაადო თავი დაღლილი იყო და მალევე ჩაეძინა
-ანუ? - სამივემ ერთად თქვა
-მართლები იყავით ანუ ის სი.. ფარჯიანი და მარიამი უახლოესი მეგობრები არიან მართალია მსგავსი მეგობრობის არ მჯერა მაგრამ მომიწია ალბათ არსებობს ჩემი ცოლი ხო ყველანაირად განსხვავებული უნდა იყოს . სესილიას და თაკოს საუბარს მოვუსმინე შემთხვევით , რა ბრმა ვარ ტო ეს გოგო ვეჩნათ მაშტერებს
-გვეშველა მგონი ხო?- კოტემ გადახედა ბიჭებს -აეე შენ გაიხარე მარიამ ისევ შენ თუ უშველი ამას
....
გოგონები საუბრობდნენ კესო რომ შევიდა ლოყები აწუთლებული ჰქონდა თითქოს გულისცემა ძალიან ჰქონდა აჩქარებული დაბოლილი მზერით შევიდა პერანგის ღილებზე იხედებოდა და უფრო გამხიარულდა. ნინას უკვე მოთმენა აღარ შეეძლო
-მარიამ სააბაზანო სად არის?
-მეორე სართულზე დერეფანს გაჰყევი და ბოლო ოთახია წამოვალ თუ გინდა ცუდად ხომ არ ხარ?
-არა იყავი - წამოდგა და სწრაფად აირბინა კიბეები , სუნთქვა ეკვროდა გულის არეში ტკივილს გრძნობდა . სააბაზანოში შევიდა ნიჟარას დაეყრდნო და ცრემლებმა გაუკვალეს გზა. პირველად ტიროდა მსგავს სისულელეზე როცა მიზეზი არ ჰქონდა და ასე უბრალოდ სტკიოდა და ტიროდა , თვალები დაებინდა ცრემლების გამო ხედვა უჭირდა. სარკეში ჩაიხედა და როცა ნიკუშას ანარეკლი დაინახა ზურგს უკან შეკრთა
-რატომ ტირი პატარავ?- სევდიანი ხმით უთხრა და თავისკენ შეაბრუნა ცრემლები ცერა თითით მოსწმინდა მის გლუვ კანს როცა შეეხო სუნთქვა შეეკრა, გოგონას თვალები ნაცრისფერი გამხდარიყო . ნიკას სურვილი ჰქონდა მთელი სახე დაეკოცნა მისთვის მაგრამ არ შეეძლო . ჟღალ თმაზე შეეხო თითქოს ამოწმებდა მის არსებობას რეალურად - ვინ გაწყენინა? -ისევ აგრძელებდა ჩურჩულს თითებს კი მის სახეზე დააცოცებდა
-მე.. უნდა გავიდე უკაცრავად ...- ძვლივს თქვა ჩამწყდარი ხმით და ოთახი დატოვა. ნიკამ კედელს მიარტყა ხელი, რას არ მისცემდა მათ შორის გიგი რომ არ ყოფილიყო.
ალექსანდრეს ირა ეჭირა ხელში რომელსაც ტკბილად ეძინა და ჩუმად მიაბიჯებდა . უკან იო მოჰყვებოდა მას გაბო ეჭირა მასაც დაეძინა.
-ჩემი ცხოვრება დე დაგეძინა?- თათა და თათული წამოდგნენ
-აუ ვაფშე ვერ ვარჩევ ამათ ტო- იომ თქვა და დებს შეხედა
-ძალიან გაგაწვალათ?
-არა მაგარი ბავშები არიან ოთახი არიეს ცოტა თორე ისე არაფერი გაუფუჭებიათ
-კატუს წავედით?
-რა გეჩქარება ტო
-ჩვენ უკვე მივდივართ ნახვამდის . მადლობთ მასპინძლობისთვის- ლიზიკოს გაუღიმეს , დაემშვიდბნენ და შემდეგ მარიამს ჩაეკონენ
-აუუ მიდიხართ? აბა მოგიყვებით რაღაცასოო
-ნუ ბუზღუნებ ამაღამ დაგირეკავ და მე მოგიყვები - ნუცამ უთხრა და გავიდნენ .
-წავიდნენ ძევაჩკებიი?- კესო ჩამოსრიალდა კიბის სახელურზე თან კაბით და ბანანის ჭამით
-კი წავიდნენ
-ანუშკები ძალიან ლამაზი კაბა გაცვია სად შეიძინე? მეძარება ახლა სიარული მომწერე ნომზე რა ფლიიზ- პირდაპირ საქმიანი წინადადებით შეაჭრა ოთახში და ალექსანდრეს ჩაუჯდა . ლოყაზე აკოცა და მერე ბანანს მოკბიჩა -მამიიდულიი ბანანი კიდე გვაქ? ვერ ვიპოვნე მე
-ვინ?- იოანემ გახედა ალექსანდრეს
-მამიდა რა იყო მწვანეთვალება ? - გაიცინა და იოს შეხედა
-იოანე ჩემი კესარია ვერ იცანი?
-მერაბი ბიძიას შილია?
-ხო შენ რომ ჩამოდიოდი ხოლმე შენს თმებს იყო ჩაჯინებული გწიწკნიდა სულ
-ვინ მე? ვერ დავიჯერებ მაგას როგორ შეიძლება ჩემნაირმა საყვარელმა არსებამ ვინმე გააბრაზოს ხო ბაჭია?- ნიკუშას გადაუსკუპდა - იმას ცოლი ჩაუჯდეს მე შენთან მინდა ბაჭა- გაიკრიჭა და ლოყაზე აკოცა. იო კიდე შოკში იყო ვენები დაებერა , გაახსენდა დერეფანში ნანახი და ნიკას გაგლეჯვა მოუნდა , ისეთი თვალებით უყურებდა .
-მე რატომ არ მახსოვს ეს არსება?- ნიკას უჩურჩულა კესარიამ
-აბა მე რა ვიცი პატარა იყავი შენთან სოფელში რომ ჩამოვედით მას მერე აღარ გინახავს და საიდან გემახსოვრება
-ხოომ არ გამიკვირდა? მეთქი როგორ ვერ დავიმახსოვრე ასეთი ბიჭითქო
-ოხ გევასა კესუ?
-მევასა არა შეყვარებული ვარ - კისკისებდა და ლამის მუხლებზე გადააწვა ფეხები კი ალექსანდრეს კალთაშ ეწყო
-წესიერად დაჯექი გოგო
-ოო კაი რა ვინაა უცხო
-წავედით ჩვენ ანა მყავს გასაყვანი სადღაც კატოსაც მასწავლებელი აქ
-მეც წამოვალ
-აუუ გააჩერე თორემ ინფარქტი დამემართევა შენს სიცოცხლეს ვფიცავარ- კესომ ტქვა და კისკისებდა
-სულელი ხარ რა ამხელა 18 წლის ქალი ხარ სკოლას ამთავრებ და გრამი ტვინი არ გაქ
-ტვინი ყველას გვაქ უბრალოდ შენ თეთრი ნივთიერება გჭარბობს მე ყავისფერი
-აუ მარიამ ეს მომავალი ექიმი სამედიცინო ენაზე მლანძღავს და აზრზე არ ვარ რა მითხრა მათემატიკის გარდა არაფერი მიყვარდა სკოლაში იმიტო გავხდი ეკონომისტი
-რაო და თეთრი ნივთიერება გაქ მეტიო ანუ უკაცრავად და დებილი ხარო მე კიდე ჭკვიანიოო
-დიდი მადლობა მეტის ღირსი ვარ ამხელა კაცი შენგან
-ბაჭიი აჰა ბანანი შენი წელი მოდის და წინასწარ გაგაბედნიერებ
-ურჩხული და მზეთუნახავი რომაა მულტიპლიკაციური ფილმი ნანახი გაქვთ ბატონო ალექსანდრე?
-არა ურჩხული წელი არ არსებობს მზეთუნახავის თუ მოინდომებს სულ იქნება
-და ურჩხულის რატომ არ იქნება ვითომ თუ ასე მარტივად ნებდნება ურჩხული? -მარიამმა თავი მხარზე დაადო და აკოცა
-ურჩხულები არ ნებდებიან ჩემო კარგო უფლისწულებად იქცევიან ზღაპრებში
-მე გოიმი უფლისწულები არასდროს მიყვარდა
-აბა ურჩხული კი გყავს- ნიკამ ჩაიფხუკუნა და მიიღო კიდეც ბალიში თავში-არაა? ხო კაი იყოს უფლისწული ურჩხულის ელმენტებით . წავედი ახლა მე ბარში არ ვარ სახლის მოტრფიალე ღამე აქ მოვიდე სესაძლოა ლიზიკო არ მაქ დედაჩემი ნერვები
-მეც მინდა წამოვალ რა ფლიიიზ
-ჩაიცვი და წამოდი ამ ნაჭრით ხო არ წაგიყვან
-ისე ნაჭერი არა კაბაა და ისედაც არ წამოვიდოდი ამ საშინაო კაბით - წავიდა თეძოს რხევით და რამდენიმე წუთში გაჩნდა მაღალ ქუსლიანებზე „ამხედრებული“ მოკლე შავი კაბით რომელსაც რა ჰქონდა დაფარული ოთხი წყვილი თვალი აკვირდებოდა და ვერც ერთმა დაასკვნა , ხელში კლატში ეჭირა და სიცივის გამო მანტო რომელიც კიდევ კარგი რომ მოიცმევდა დაუფარავდა რამეს
-ასე მე ამას ვერსად წავიყვან რომც გამატანოთ- ნიკამ ხელები აწია მაღლა
-ახლა არ თქვათ ტანსაცმელზე გართულება გვაქო
-და რომ ვთქვათ რა?- ალექსანდრემ შეხედა ცოლს
-მოკლე კაბის ჩაცმა რომ მომინდეს ვერ უნდა ჩავიცვა?
-არ მოგინდება დარწმუნებული ვარ
-რა მომინდება ეგ სხვა თემაა
-მიდი რძალო მე შენსკენ ვარ -გაიცინა და მხრებზე ისე მოუჭირა ხელები თიტქოს მასაჟს უკეთებდა
-წაიყვანე შენ კიდე სანამ მომკლავს ეს არ მინდა ახლა ერთი კვირის შემდეგ ჩხუბი
-სად წავიყვანო შე ჩემა იქ ამას ვუყურო ვინ გახდის თვალებით თუ გოგოებს გავხადო თვალებით -ეს რომ თქვა ყველა იცინოდა
-იოანე იქ იქნება, კოსტაც და რომელიმე მიხედავთ ახლა რას შემჭამე
-კაი ხო წამოდი იცოდე ვინმე რომ მოგიახლოვდება სახე დამანჭე და გააქციე ნურავის მაცემიებ ძურად -ხელი მოხვია და მანტო მოაცვა -ეს რომ არ გაიხადო ვაფშე?
-რა ხამივით იქცევი
-ხამის რა მეტყობა თვალებით კი არ გჭამ ხელებს ვუფრთხილდები პროსტა მერე მისკდება ვიღაცეების სახესთან ერთად
-შენ ჩემზე დიდი გიჟი ხარ
.,,,,,,,
გოგონები მარიამიდან წამოსვლის შემდეგ სახლში მივიდნენ. შუა ღამით იყო ფრენა . თათა გააცილეს ბევრი ცრემლი ღვარეს. მარიამი და ალექსანდრე სახლშ დაბრუნდნენ დანარჩენები კი მოწესრიგდნენ და რადგან ერთ-ერთი მეგობრის დაბადებისდღე იყო და ვიწრო წრეში აღნიშნავდნენ ბიჭებთან ერთად კლუბში წავიდნენ. გიგი საქმეებზე იყო წასული და ამიტომ იქ არ იყო. გვანცამ ძალით წაათრია რასაც ქვია ნინა ბოლოს და ბოლოს ხომ უნდა გაერთოო . ასე და ამრიგად ლამაზმანები და მათი სიმპატიური ბიჭები ერთად შევიდნენ ბარში და ყველას ყურადღება მიიპყრეს. როგორც ყოველთვის თაკოს ბარი იყო გართობის ეპიცენტრი .
-ლუუკ დავიღალე და წავიდეთ რაა- ორი საათის შემდეგ დაიწყო ბუზღუნი
-ამ ბოლო დროს ძალიან მალე გეძინება, მესიჯობის დროს მტოვებ საცოდავად , აღარაფერს ჭამ და ნახევარი დღე გძინავს თუ არ სწავლობ რამეს
-აუუ მართლა მეძინება და რა ვქნა? - ტუჩები გაბუსხა და ხელები მოხვია უკეთ -წავიდეთ რა
-ჩემთან მაინც გადმოდი თანახმაა ყველა შენ აჯანჯლებ მხოლოდ
-არ მინდა ისეთი შეგრძნება მაქ რომ მერე მოგბეზრდები სულ რომ დამინახავ და არ მოგენატრები
-ახლაც მენატრები თუ მშვიდდები
-მე კი არ გენატრები სე..ი გენატრება შენ
-ნუ შვრები ეგრე ტუჩებსთო მილიონჯერ მითქვამს - უთხრა და დააკვდა კიდეც მის დაბურცულ ბაგეებს- წავედით ჩემთან თორე მომენატრე ერთი კვირაა ვერ მოგიხელთე
-თუ მაჭმევ რაიმე გემრიელს კი
-შენ მართლა არ ხარ კარგად ექიმთან მივიდეთ ხვალ რა
-რა მინდა ექიმთან ერთხელ დავკარგე გონება მეტჯერ ხომ არა- უცებ წამოსცდა
-რა? ეგ რატო არ მითხარი ჰა?
-აუუ წამომცდა რაა როგორ ვერასდროს ვაწერ ენას კბილს
-თინა ! როდის დაკარგე გონება?
-გუშინ რაღაცამ ცუდად იმოქმედა კუჭზე ვაღებინე ენერგია გამომეცალა და გონება დავკარგე
-სახლშ მივალთ და ვილაპარაკოთ - მანქანაშ ჩაჯდა და სწრაფად დაძრა. მალე ავიდნენ ბინაში ეფერებოდა ლუკა მაგრამ სამზარეულოში გადანაცვლება მოსთხოვა თაკომ . უცებ გაამზადა ტოსტები და დაუწყო. ისე მადიანად ილუკმებოდა გეგონებოდატ ერთი თვის ნაშიმშილები იყო
-კიდე მინდა ლუიი- საყვარლად აწია წარბები
-ექვსი ჭამე უკვე
-მერე რაა კიდე მინდა
-კარგი ხოო ვაკეთებ -ისევ გაამზადა ერთი აიღო მხოლოდ თავადაც მოუნდა უკვე დანარცენი ისევ თაკომ ჭამა კიდევ კარგი ერთი დატოვა ხუთიდან
-აღარ მინდა. შოკოლადის ნუსი გაქ? თეთრი მარწყვი?
-ამ ზამთარში მარწყვი რატო მექნება
-მინდა მე და რომ ჩაირბინო მარკეტში და ამომიცუნცულო არ გინდა?
-არაა
-ლუკაა სულ არ მისრულებ არც ერთ სურვილს
-შენ 17 წლის ხარ თუ 5-ს?
-ბავშვი მხოლოდ მაშნ ვარ როცა რამეს გთხოვ როცა გეფერები და გკოცნი მაშინ არ ვარ ბავშვი. მხოლოდ ჩემთან სე... გინდა და ერთი სული გაქ როდის მომშორებ თავიდან ხო?
-ამის დ..შ... გოგო ნუ გამაგიჟებ ახლა რა გატირებს მითხარი უბრლოდ რის გამო ტირი საიდან დაასკვენი რომ არ მიყვარხარ მაღაზიაშ რომ არ ცავედი იქედან? მარწყვს კი არა შვლის ხორცს მოგიტან თუ გინდა
-ხოო?- უცებ მოიწმინდა ცრემლები და ლუკას მხრიდან თავი წამოსწია - მართლა მომიტან?
-მეღადავები ხო?
-აიი ხომ ხედავ მხოლოდ სიტყვებს იძახი და შესრულებით არასდროს ასრულებ ნამდვილი მატყუარა ხარ და მიყენებ
-ბავში ხარ აბა ვინ ხარ ახლა ამის შემდეგ იმის მიხედვით წყვეტ მიყვარხარ თუ არა რამდენ წუთში მოგიტან სასურველ საჭმელს ან ნივთს?
-არა უბრალოდ მეც არ ვიცი მართლა არ ვიცი ძალიან მარტივად ვღიზიანდები , სულ სუსტად ვარ ვეღარც ვმეცადინეობ და ყველაფერზე ვბრაზდები
-თვიური გაქ გოგო? ეგრე ის ოთხი დღე აფრენდი
-არა სულ არ მომსვლია ამ თვეში- ისე თქვა და თან ყელში აკოცა . უცებ გაახსენდა რაღაც და თვალებგაფართოებული წამოვარდა- ვაიმეე ... არაა შეუძლებელია - ოთახში დადიოდა შუბლზე მიჭერილი ხელს ძირს არ სწევდა და გონების დაძაბვას ცდილობდა . ლუკას მორიგი შემოტევა ეგონა და არხეინად გაწვა დივანზე - მაშინ იქ წყნეთში რომ ვიყავით არ მახსოვს თავი დავიცავით
-ჩემ თავს გაფიცებ სააბაზანოში სად გავჩითავდი პრეზერვატივს -ისე თქვა სულ არ დაფიქრებულა. წამით ყველაფერი გაუნათდდა გონებაში
-არაა შეუძლებელია იმ ერთხელ მარტო მაინცადამაინც მაშინ ხომ არ გაგიჟდებოდნენ შენი ტოზოიდები და გაანაყოფიერებდა ერთ-ერთი მათგანი ჩემს კვერცხუჯრედს
-ვაიმე ბავში - უცებ წამოიყვირა შოკში მყოფმა და ინერციით გადმოვარდა იატაკზე -წავეიდი ორ წუთში მოვალ - უცებ წამოვარდა და ისე გავარდა თეკლა გონს ვერ მოვიდა ისეტივე სისწრაფით დაადგა თავზე ერტ ხელშ შეკვრა ეჭირა მარწყვით სავსე მეორეში აფთიაქის პარკი ნახევრად სავსე
-მარწყვიიი- უცებ გაილოკა ტუჩები და გამორთმევა სცადა
-ჯერ არა შედი ესენი გაიკეთე გაიკეთე კი არა რეებს ვბოდავ ჩაატარე თუ როგორცაა და მერე ვჭამოთ ერთად - აფთიაქის პარკი მიაჩეჩა ხელში . თიკამ ყუთი რომ ამოიღო თვალები გაუფართოვდა
-ეს ისაა რაც მგონია
-ეგაა მიდი ახლა გამისკდა გული და მერე ან ქვრივი ქინები მარტო ან ფეხმძმე ქვრივი - ასააბაზანოს კართან დასვა შიგნიშ შესვა და კარი მოხურა. თვითონ იატაკზე დაჯდა და დაელოდა
-შემოდი მარტო ვერ დაველოდები - ხმა გაიგონა სააბაზანოშ შევიდა და უკვე ორივე ისხდნენ მეთლახზე და წინ გადაშლილ ფეხმძმობის ტესტებს უყურებდნენ . თანმიმდევრობით დაიწყო გაწითლება ყველა ორ ხაზს აჩვენებდა . თიკო გონს ვერ მოვიდა ინსტიქტურად ეფერებოდა მუცელს , ლუკა მისკენ გადაიწია და მუცელს უკოცნიდა
-მაა ჩემი პატარა ჩემი საოცრება აქ ხარ? სულ პაწაწინა ჩემი და ამ გიჟი ბავშვის პატარა ვაიმე არ მჯერა - კოცნიდა და თვალები უბრჭყვიალებდა . როცა ორივემ გაიაზრა იტირეს, იცინეს დამშვიდდნენ და მიწვნენ ჩახუტებულები საწოლზე შემდეგ გაახსენდა დანარჩენები.
....
კლუბში მიდიოდა გართობა , ცეკვავდნენ მღეროდნენ, სვამდნენ და აღარ იცოდნენ რა გაეკეთებინათ მთვრალებს.
-დავიღალე უკვე ამდენი ლოთის ყურებით წავიდეთ რა
-ნუ წუწუნებ კატუს იცეკვე წადი აქ არაა ნიკა?
-არ მინდა ცეკვა ცუდ გუნებაზე ვარ თან ის იდიოტი ლაშაა აქ
-არ გკიდია ? იყოს მერე დიდი ამბავი
-შენს მსგავსად ყველაფერი არ და მეშინია საერთოდ ისე მიყურებს მგონია მომკლავს კოტეც ახლა წავიდა ამ საქმეზე რა
-ნუ გეშინია დამშიდდი და გაერთე შენს ასაკში უკვე მყავდა შეყვარებული
-მერე რას მიაღწიე მაგით კოტე ვისთანაც უნდა იმასთან გულაობს შენ კი მის გარდა ვერავის ხედავ
-მიყვარს და იმიტომ ისაა ერთადერთი ვისაც მივუძრვენი ყველაფერი რაც გამაჩნდა და არც არასდროს ვინანებ ვიცი რომ ვუყვარვარ
-ეგ თავად არ იცის ანა შენ როგორ გაიგე -თქვა და სააბაზანოსკენ წავიდა.
ანა გაბრაზებული იყო ეწყინა მისგან არ ელოდა ამ სიტყვებს. სიმართლე მწარეა და აღიარება ბევრს უძNელდება, ანაც ერთ-ერთი მათგანი იყო. ნიკუშას ჩაკიდა ხელი და საცეკვაოდ წაიყვანა თან სვამდა და ერთობოდა .
კესარიას შესვლამ იოანე გააბრაზა , იმიტომ ბრაზეობდა რომ ეშმაკი შეუჩნდა თითქოს სულში ამ ქალის სახით და თავისკენ იზიდავდა , იმდენად რომ ტავის გაკონტროლება უჭირდა. როცა ასე განსხვავებულ ფორმაშ დაინახა უფრო მეტად ღრღნიდა რაღაც შიგნიდან სასმელს მიეძალა საერთოდ გაეთიშა გონება ნიკა სხვა ქალებს ეარშიყებოდა, კესარიას ეს არ ანაღვლებდა არადა ის დერეფნის ამბავიც ახსოვდა . ვიღაც ბიჭ მივიდა კესოსთან და ცეკვა სთხოვა მაშინ დაუფიქრებლად ჩაავლო ხელი
-ჩემთან ცეკვავს - ხალხს შეერია თითქოს განგებ აღმოჩნდნენ ყველაზე ბნელ მხარეს . კესარიამ სხეული ააყოლა მელოდიას და ისე სექსუალური ეჩვენა მისი თითოეული მიხვრა- მოხვრა იოანეს სისხლი გაეყინა , ალკოჰოლზე მეტად მათრობელა მისი ტუჩები ეჩვენა რომელსაც გაუცნობიერებლად შეერწყა . თითქოს ტვინის ნაცვლად თავად ტუჩები გადაწყვეტდნენ მოქმედებას . კესარიას შიშველს სხეულზე დაატარებდა თითებს და კოცნიდა გასაგიჟებლად ისე როგორც უდაბნოში მყოფი წყალს ეწაფება . მის თითებს გრძნობდა თმაში, ყელზე და თითქოს წვავდნენ ეს თლილი, ნაზი თითები. არც კი ახსოვს როგორ გაუჩინარდა მისი თვალთახედვიდან კესარია . ისე გაქრა როგორც იდუმალი აჩრდილი გაორებულად აღიქვამდა ნირვანაშ მყოფი ყველაფერს. უბრალოდ სახლში დაბრუნდა და მთელი ღამე გრძნობდა მხურვალე ტუჩების გემოს . დილით თავი არაკაცად მიაჩნდა ცხოვრებაში პირველად ფიქრობდა რომ ყველაზე წმინდას ძმაკაცებს უღალატა და უნდოდა გამქრალიყო , რამე დაეშავებინა საკუთარი თავისთვის რადგან ისევ მისი ტკბილი გემო ახსოვდა ისევ თვალის დახუჭვისას მისი სუნთქვა ესმოდა, სურნელს გრძნობდა რომელიც წამით შეიგრძნო მაგრამ გონებამ ჩაიბეჭდა, კანის სიმხურვალე რომელიც თავიდან ვერ ამოიგდო ზმანებად ექცა.
...
ნინა და გვანცა მალე დაბრუნდნენ სახლში , იმღამით მათთან დარჩა ქალბატონი გვანცა და სახლში გვიან დაბრუნებულ გიგის საწოლში დახვდა .
სესილია და დემეტრე ღამის ერთად გატარებას აპირებდნენ როგორც იქნა მაგრამ ლუკას ზარმა გააწყვეტინათ საქმე ჯერ კიდევ ბინის კართან დაწყებული. მერე კი სულ დაავიწყდატ ყველაფერი ბავშვზე რომ გაიგეს და მათთან გაჩნდნენ.
ნუცა მარტო იდგა აივანზე და ღამის თბილისს უყურებდა როცა სიცივისგან გაყინულს თბილი სხეული მოეხვია და გაატბო წამში
-ჩემი პატარა აქ მარტო რას აკეთებს
-აქ რა გინდა ხომ თქვი ვერ მოვალ იმათ რომ ვნახავ მარიამი გამახსენდებაო
-მარიამი სულ მახსოვს და შენი ნახვის შანსს ვერ გავმაზავდი - ყელს უკოცნიდა მერე თავისკენ შეაბრუნა მანტო მასაც მოხვია და გაყინულ ცხვირზე აკოცა . აწამებდა მთელ ამ ხნის მანძილზე ყველგან ეხებოდა რასაც კი მისწვდებოდა ტუცებთან მისული კი ჩერდებოდა და სანატრელ პირველ კოცნას მაინც არ ჩუქნიდა ნუციკოს -შენთვის სიურპრიზი მაქვს შეგიძლია წამომყვე? თანხმობა განაცხადა ქალბატონმა დ ამანქანაშიც ჩასხდნენ
-მიყვარს სიურპრიზები მაგრამ სად მივდივართ რომ არ დასრულდა ეს გზა
-ახლოსაა ნუ ღელავ არ მოგიტაცებ
-მოტაცებაზე რატომ უნდა ვიღელვო?
-ასეა უკვე საქმე?
-ცინიკოსო
-მაგ ცინიკოსს ძალიან უყვარხარ და სურს მთელი ცხოვრება მის გვერდით გაატარო, გახდე მისი შვილების დედა მაშინ როცა თავად აღარ იქნები ბავშვი , გიყვარდეს ცხოვრების ბოლომდე დაარა მარტო აქ . მე მესაკუთრე ვარ და მინდა მუდამ ჩემთან იყო აქაც და იმქვეყნადაც - უთხრა და აკოცა.ისე ტკბილად მოეჩვენა ნუცას მისი ბაგეები უნდოდა აღარასდროს მშორებოდა მაგრამ ფეიერვერკის გასროლის ხმამ ჩაშალა ყველაფერი ან პირიქით რადგან თვალწინ გადაეშალა საკუთარი ფოტო უზარმაზარ კედელზე წარწერით „გახდი ჩემი ბედნიერება“
-თანახმა ვარ მიყვარხარ მიყვარხარ თორნიკე ფარჯიანო- თავად შეეხო მის ბაგეებს და ცრემლებმა დაუნამეს ღაწვები. საკმაოდ დიდხანს ჰყავდა ჩახუტებული ფარჯიანს ხუციშვილი და მის გულისცემას უსმენდა რომელიც იმ წამს კლასიკურ მელოდიას მოაგონებდა.
...
ეკატერინე სააბაზანოდან გამოსვლის შემდეგ ხმაურმა უფრო შეაწუხა ამიტომ მოსაცმელი მოიხურა და გარეთ გავიდა. ეზოში მიდიოდა როცა პირზე ხელი ააფარეს და მიუხედავად ფართხალისა ვერაფერს გახდა. მანქანაში ჩატენეს და სადღაც წაიყვანეს. ყვიროდა , კიოდა ფეხებს ურტყამდა იმატ ვინც მის დაჭერას სცდილობდნენ . ბოლოს ტკივილი იგრძNო და გაითიშა. გონს სახლში მოვიდა ოთახში იწვა წინ კი ლაშა იდგა ბიჭი რომელიც მოსვენებას არ აძლევდა უკვე ბევრჯერ სცემა კოტემ მაგრამ მაინც არ იშლიდა თავისას , ავადმყოფურად იყო შეპყრობილი ეკატერინეთი . არყის ბოთლი ეჭირა ხელში და ისეტი მზერით უყურებდა გოგოს ,უარესად დაფრთხა საწოლის კუთხეში მიიწია . ისეტი პატარა ოთახი იყო საწოლიდან რომც ჩამოსულიყო აზრი არ ჰქონდა
-რაო კატუუს მოხვდი ჩემს ხელში? ახლა ძალიან მაგრად გავერთობით ისე რომ არასდროს დაგავიწყდები და დღეიდან სულ ჩემი იქნები კატუს - შიშელ ფეხზე ხელი ააყოლა, გოგოს გააჟრჟოლა გული ერეოდა მის შეხებაზე , ძალიან სუსტი იყო, ნაზი და მშიშარა თანაც ძალიან პატარა იყო არ შეეძლო ბრძოლა
-გთხოვ გამიშვი , გემუდარები არაფერი დამიშაო ხომ ამბობ მიყვარხარო
-მერე რა გამოვიდა კატუს არაფერი ახლა დროა მოქმედებაზე გადავიდეთ აქ მაქვს ორი წამალი ელთი შენთვიც მეოლე ჩემთვიც იკო მაგრამ გავიკეთე უკვე და ისე ვარ როგორც არასდროს კატუუუს - საწოლზე ავიდა და შპრიცი დააძრო გოგოს უცებ სწვდა ხელში და ზემოდან მოექცა
-არაა არ გინდა არ გინდა გთოოვ მიშველეთ გევედრებით დამეხმარეთ.. დამეხმარეეეთ- კიოდა და ფართხალებდა შემდეგ იგრძნო როგორ შევიდა ვენაში წამალი და მოდუნდა
-აი ასე თოჯინა უკვე მომწონხარ - მაიsური გაიხადა და თითები გოგონას გლუვ კანზე აასრიალა რომელიც ერთ წერტილს უმზერდა გრძნობდა მაგრამ ვერ რეაგირებდა . კაბა გადაუგლიჯა და თითები აასრიალა თეთრ კანზე შემდეგ კი ქამარი გაიხსნა და ტრუსის შემოხევას აპირებდა . კატოს ცრემლები სდიოდა თვალებიდან მაგრამ კუნთების მძრაობაში მოყვანას ვერ ახერხებდა უნდოდა ეყვირა მაგრამ ხმა წართმეული ჰქონდა, პირს აღებდა ;მაგრამ ხმა არ ესმოდა ან იქნებ ყვიროდა კიდეც მაგრამ თავად ეგონა რომ ვერაფერს ამბობდა. შემდეგ დაინახა როგორ შემოანგრია ვიღაცამ კარი , ციცხლიანი იყო ლურჯ პერანგზე წითელი ლაქები ემჩნეოდა, წამით გაჩერდა შემდეგ ლაშას სწვდა და მეორე ოთახში გააგდო ისე დაარტყა , ესმოდა ღრიალის გინების , მსხვრევის ხმები ბოლოს განწირული ხმა ისეთი სიკვდილის წინ რომ შეიძლება გაიგო და ისევ თაფლისფერი თვალები რომელიც ყველა გრძნობას იტევდა ბრაზს, ტკივილს, სიბრალულს, სითბოს, მოწიწებას სიყვარულსაც კი . თბილი ხელების შეხება იგრძნო, გლუვის არა მაგრამ თბილის , უკვე აღარ ეზიზღებოდა შემდეგ სიცივე იგრძნო და ისევ თბილი სხეული მანქანაში ჩასვეს და სადღაც წაიყვანეს. შუბლზე თბილი ტუჩები და ჟრუანტელი მთელს სხეულს მოიცავს. გული მშვიდდება , დაცულად გრძNობს თავს და გონებას უფლებას აძლევს მოსწყდეს სამყაროს.
თავი სტკივა, კუნთები, ძვლები, პირი უშრება და შიმშილის გრძNობა ჰგონია რომ მოკლავს. მაგრამ არა ყველაფერი ახსენდება და რცხვენია, ტკივა , გული ერევა როცა მისი შეხება ახსენდება, აცახცახებს როცა მის თვალებს ხედავს , შემდეგ თბება ისევ თბება როგორც თაფლისფერი თვალებია თბილი. და უკვე რეალობაშ ბრუნდება , თმაზე ეფერება ვიღაც ,ვიღაც არა თაფლისფერთვალებაა მისი ხმაც ესმის
-შენთან ვარ ანგელოზო, ვერავინ ვერაფერს დაგიშავებს მე შენთან ვარ- და ახსენდება რომ რამდენჯერაც გაახსენდა ის წამები და ყვიროდა იმდენჯერ ეს სიტყვები ესმოდა და ისევ იძინებდა . სურნელს გრძნობს მამაკაცის სუნამოა ტკბილი და არომატული , თავის სხეულზე გრძNობს როგორ ვრცელდება სურნელება და ხვდება რომ მისი მაისური უფარავს სხეულს. უნდა გაიღვიძოს მაგრამ არ გამოსდის, ან იქნებ ამ წამებით ტკბობა არ უნდა შეწყვიტოს , მერე ხომ ბიჭი წავა მან ხომ იცის ვინცაა თაფლისფერთვალება. დიდი ხანია იცის და ამიტომ ღელავს რომ როცა გაიღვიძებს მას ვეღარ ნახავს, მასთან დააშორებენ ისევ შორიდან ცქერა მოუხდება მისი თვალების რადგან ძალა არ აქვს მივიდეს მასთან და შეეწინააღმდეგოს ყველას, არ უნდა მარიამის ბედი გაიზიაროს არ უნდა ძის და ოჯახის დაკარგვა. არ შესწევს ძალა მაგრამ მოუწევს გაიღვიძოს. თვალები გაახილა, ვერ ხედავდა გამოსახულებებს შემდეგ გაარჩია ნაცრისფერი კედლები რომელიც სასიამოვნო ატმოსფეროს ქმნიდა , თეთრი ჭერი და ისევ ქვემოთ ინაცვლებს მზერა აქ ისევ ითიშება ოღონდ ყველაზე სასიამოვნოდ- თაფლისფერი თვალები რომლებშიც სევდას დაუბუდებია არ მოსწონს უნდა ბრწყინავდნენ ისინი ისე როგორც მაშინ სულ პირველად რომ ჩაიძირა მათში .
-გაიღვიძე პატარავ? როგორ ხარ?- ლოყაზე ხელის ზურგი ჩამოუსვა და ისევ უკან გასწია თითქოს ერიდებოდა ზედმეტად შეხებას . უნდოდა ეთქვა რომ კარგად იყო მაგრამ ვერ შეძლო პირი გამშრალი ჰქონდა. ბიჭი მიხვდა და წყლით სავსე ჭიქა მიაწოდა -აი გამომართვი დალიე და უკეთ გახდები . თავის ტკივილის წამალი თუ გტკივა - ხელის გულზე ედო პაწაწინა ტაბლეტი კატომ ფრთხილად აიღო და დალია.
-გმადლობთ ... მე არც კი ვიცი როგორ გადაგიხდით მადლობას იმისთვის რაც გააკეთეთ შეიძლებოდა რამე მოგსვლოდათ ჩემს გამო
-ეგ აღარ გაიმეორო კარგი? მთავარია დროულად მოვედი. მაპატიე რომ მანამ ვერ მოგისწარი და იქედან უფრო ადრე ვერ წამოგიყვანე . ბოდიში რომ იმ ზღვარზე მიგიყვანა იმ ნაბიჭვარმა- ვეღარ მოითმინა გოგოს სახეზე კვლავ რომ დაინახა აკიაფებული ცრემლები და გულში ჩაიკრა, თავზე ჰკოცნიდა და ეფერებოდა- გეფიცები არ დავუშებ ცხოვრებაში ვინმე ცუდად მოგექცეს ანგელოზო . შენი ცრემლები ჩემთვის შეუფასებელია და არ დავუშვებ ბედნიერების გარდა დატოვონ შენი ლამაზი თვალები -ჩურჩულებდა და თითებს უკოცნიდა. ახლა შეამჩნია როგორ ჰქონდა დაღლეტილი ხელები, მართალია გაეწმინდა უკვე მაგრამ კანი მთლიანად გადაღვლეფილი ჰქონდა ძვლებთან . კატო ინსტიქტურად შეეხო მის ხელს და მტკივან ადგილას ფრთხილად გადაუსვა
-ძალიან გტკივა?
-ვერ ვგრძნობ ტკივილს, ალბათ იმის გამო რომ ჩემთან ხარ ბედნიერების გარდა ვერაფერს ვგრძნობ - შუბლზე აკოცა კვლავ , მის თმაში ჩარგო სახე და სურნელი შეიგრძნო შენი სურნელი მაბრუებს და ვერაფერს ვგრძნობ .
სიმშვიდე წყვილს კარზე ბრახუნმა დაურღვია, ვიღაც ისე ურტყამდა მუშტს რკინის კარს ლამის ჩამოიღო . მაინც არ ცქარობდა ერეკლე, იცოდა ვინც იქნებოდა უნდოდა ბოლო წამებით დამტკბარიყო მისი სახე ხელებში მოიქცია და ისევ აკოცა შუბლზე ამჯერად უფრო ხანგრძლივად თითქოს სურდა ამით დამახსოვრებოდა გოგოს და დიდხანს გაჰყოლოდა კოცნის კვალი.
მშვიდად გავიდა და კარი გააღო. არ შემცდარა კარის მიღმა გაფითრებული აბაშიძე იდგა . ბევრჯერ უნახავს დაჭრილი, გამწარებული მაგრამ მსგავსი ტკივილი სახეზე არასდროს აღბეჭდვია . ერეკლეს შეხედა
-მითხარი რომ აქაა მითხარი რომ კარგადაა - ძალაგამოცლილი ჩაეჭიდა ერეკლეს პერანგის საყელოს ეს მუქარა არ იყო არც ჩხუბის პროვოცირება უბრალოდ სასოწარკვეთილების გამოხატულება იყო
-საძინებელშია- ეს უთხრა და გზა გაუნთავისუფლა, არც სჭირდებოდა ისე გაიქცა და შევარდა ოთახში . ნიკა და იოანე კედელს მიეყრდნენ და ჩაიკეცნენ
-კარგადაა - მხოლოდ ეს უთხრა მაგრამ გამხნევებას უდრიდა მოსისხლე მტრიდგან მსგავსი ტონალობით ნათქვამი სიტყვა“ კარგადაა „
-ჩემი ცხოვრება, ჩემი სიცოცხლე , ღმერთო შენ რომ რამე მოგსვლოდა მოვკვდებოდი ჩემო ფერია, ჩემო ანგელოზო - გულში ჰყავდა ჩაკრული პატარა დაიკო და კოცნიდა, გრძნობებს ვერ აკონტროლებდა ძალაგამოცლილი მთელი ღამის და დილის ნარბენი, ნაომარი გაგიჟებული სიმშვიდე იპოვნა და მთელი ძალით იკრავდა გულში ამდენი თბილი სიტყვა ცხოვრებაში არ უთქვამს ერთად. როგორ არ იცოდა რომ უყვარდა საქმით ამტკიცებდა მაგრამ სიტყვით არასდროს არაფერს ამბობდა აბაშიძე-მართლა კარგად ხარ?
-უკვე კარგად ვარ მისი დამსახურებით ის რომ არ მოსულიყო ... რომ არ მოსულიყო სულ რამდენიმე წუთით რომ დაეგვიანა .... ვერ ვიცოცხლებდი თავს მოვიკლავდი ის რომ შემხებოდა მეტად რომ შემხებოდა - ისევ ტიროდა ძის მკლავებს ამოფარებული. კოტეს ძარღვები დაებერა ისევ იქცა ურჩხულის მზერად მისი გამოხედვა . ერეკლეს გახედა რომელიც არაფერს გამოხატავდა ურეაქციოდ იდგა და უყურებდა და ძმას . ბიჭებიც იქ იყვნენ მკვდრებს გავდნენ ცოტაც და იტირებდნენ .
-შენთან ვარ ჩემო ცხოვრება გეფიცები ვეღარასდროს ვერავინ გაწყენინებს შენს სიცოცხლეს ვფიცავ ყველას ვანანებ ვინც კი გატკენს - ცრემლები შეუმშრალა და აკოცა- მე და ბიჭები გავალთ სულ ხუთი წუთით და წავალთ აქედან .
ოთხივე მისაღებში ისხდნენ . კოსტამ ვისკის მთელი ჭიქა ჩაცალა , ჯერ წიქას უყურებდა და არაფერს ამბობდა
-ნახე ის ნაბოზ.. ?- ერეკლემ დაიწყო ისევ რადგან საქმის დასრულების სურვილი კლავდა
-ის სამი რომ სცემე როგორღაც წაბობღებულან იქედან სასწრაფო გამოუძახებიათ . ჩემებმა ნახეს და მითხრეს , მანამდე გადატრიალებული მქონდა ნახევარი თბილისი ეგრევე იმათკენ წავედი ისე იყვნენ ვერც გავიგე სად დამერტყა რომ დამინახეს მაშინვე მითხრეს რომ შენ იყავი ის თეს.. კომაშია ექიმები ბაზრობენ ან მოკვდება ან დაჩლუნგდებაო მოკლედ პიზ.. -ჯერ ისევ არ უყურებდა ერეკლეს ისევ დაისხა ერთი ჭიქა და გადაკრა - მოკლედ .. ვიცი გკიდია მაგრამ მაინც მაგ საქმეში შენ ვაფშე არ გამოჩნდები ეს ისე .. დალშე შენ ისეთი რამე გააკეთე წუხელ მთელი ცხოვრება ვალში ვიქნები შენთან - ეს რომ თქვა თვალებში უყურებდა . შემდეგ ოთახი დატოვა კატო ხელში აიყვანა და დატოვა ერეკლეს ბინა.

დილით ჩახუტებულებს ეძინათ ალექსანდრეს და მარიამს , როცა სანდრომ მობილური ამღერდა სწრაფად უპასუხა
-გისმენ კოსწიკ
-გამოდი რა ჩემთან ძმურად -მისი ხმა რომ გაიგონა მაშინვე წამოდგა სკამზე დადებული შარვალი ამოიცვა , მაისური გამოიღო თან ელაპარაკებოდა
-რა ხდება შე ჩემა მშიდობაა?
-მოხვალ?
-მოვალ ხუთ წუთში - გათიშა სწრაფად შევიდა აბაზანაში ჩაიცვა საფულე, გასაღები მობილური აიღო და საწოლთან დაიხარა . მარიამს აკოცა ძალიან ნელა მაგრამ მაინც გაეღვიძა
-სად მიდიხარ?
-ბიჭებთან გავალ
-რა ხდება ? ყველაფერი რიგზეა?
-არ ვიცი წავედი - აკოცა და გავარდა. კიბეები აირბინა და სწრაფად დააკაკუნა. იოანებ გაუღო ისევ გაფითრებული იყო, ამაზე სულ გაგიჟდა . იომ შეატარა პირდაპირ მისაღებში შევარდა , დივანზე იყო მიწოლილი კოსტა ვისკის ჭიქით ხელში ნიკა კიდე ადამიანს არ ჰგავდა
-რა ხდება იტყვით ამის დ..შ... ?
-გუშინ კლუბში ხომ წავედით მე და იო კესარიაზე ვიყავით ორიენტირებულები ჩემი კატუსია უყურადღებოდ დამრჩა ვიღაც ბოზ.. ავაგდე და იმასთან ერტად წავედი. ანასთან ერთად იყო და რას ვიფიქრებდი რამე თუ შეემთხვეოდა , ანუშკას ვეცეკვებოდი ბოლოს მერე მოვტყდი . კატუსიას რაღაც უთქვამს ანასთვის ის მომტყდარა გაბრაზებული კატუსია კიდე იმ თეს..ლაშამ და მისმა ძმაკაცებმა მოიტაცეს - პირი გაუშრა ვისკი მოსვა და განაგრძო-სამი საათის მერე კოსტა რომ დაბრუნდა და არ დახვდა სახლში ციკოც გაგიჟებული იყო მოვწვით რომ არ იყო მას მერე ვეძებთ
-ბავშვი სადაა ბიჭო არ გამაგიჟოთ
-კარგადაა ახლა საძინებელშია ციკოსთან ერთად
-ერეკლემ გადამირჩიინა - კოტემ თქვა კიდევ შოკში მყოფმა და ალექსანდრეს ახედა
-და ამ დროს ალექსანდრე ახვლედიანი არავის არ გახსოვდათ ხო? დარბოდით გაგიჟებულები და მე ამ დროს სახლში უნდა ვყოფილიყავი მშვიდად? მე რომ მიჭირს ასე ვაკეთებ
-ძვლივს გეღირსა მშვიდად ყოფნა მარიამთან და
-შენ ბიჭო შ.. ხ... რა მარიამი მარიამ წამართმევს ვინმე? თუ იმაზე გაგიჯდებოდა ღამე რატო გახვედი სახლიდანო შემეშვით ახლა ჩემი გოგო უნდა ვნახო მერე ვილაპარაკოთ - კიბეები აირბინა , საძინებლის კარზე დააკაკუნა , კარი შეაღო და შეიჭყიტა-შეიძლება კატუს?
-სანროო შემო- ხელი დაუქნია და გაუღიმა . ისიც მაშინვე შევიდა და საწოლზე მიწვა გოგოს ჩაეხუტა და აკოცა-
-ძალიან შეგეშინდა ჩემო ანგელოზო?- შუბლზე აკოცა და თმაზე მოეფერა
-ხო მაგრამ ახლა დაცულად ვგრძნობ თავს ვიცი რომ არცერთი დაუშვებთ ჩემს ცუდად ყოფნას.- შეხედა და ლოყაზე აკოცა -სანდრო ? რაღაცას გკითხავ და კოტეს არ უთხრა რა ვიცი გაბრაზდება
-როდის მითქვამს კატუს-გაიღიმა და ლოყაზე მოეფერა
-ერეკლე.... ის ბიჭი ვინაც გადამარჩინა .. პრობლემა ხომ არ შექმნია იმათი ცემის გამო მგონი ლაშა ძალიან მძიმედაა
-არა ნუ დარდობ ყველაფერი რიგზეა ერეკლეს ვერავინ ვერ დაიჭერს
-მართლა
-ხო ჩემო ფერია - შუბლზე აკოცა და კიდე ჩაეხუტა -მიყვარხარ პატარა
-მეც ძალიან
-წავედი ახლა მე ბიჭებთან ჩავალ ერთი კვირაა არ დამილევია - გაიცინა თვალი ჩაუკრა და ოთახი დატოვა.
ბიჭებმა ყველაფერი წვრილად უამბეს ალექსანდრეს შემდეგ ციკომ სუფრა გაუწყოთ იქვე და დალევა დაიწყეს .
...
მარიამი მისაღებში იყო კესანესთან და ლიზიკოსთან ერთად როცა მობილური აზუზუნდა. ფოტო რომ დაინახა რომელზეც ის და რეკლე იყვნენ გამოსახულები მაშინვე უპასუხა
-ერეკლე მაისურაძეს ჩემი დიდი სალამი როგორ ბრძანდებით ბატონიშვილო?
-მარ -ერთ სიტყვაზეც კი შეატყო რომ რარაც ისე ვერ იყო და ოთახიდან გავიდა- მაპატიე რა ასე რომ გირეკავ ერთი კვირაა რაც გათხოვდი
-რას ბოდავ ბიჭო რა ხდება საქმეზე გადადი სად ხარ?
-სახლში
-ხოდა მოვდივარ არ მინდა ახლა ზედმეტი ლაპააკი მანდ ვარ ათ წუთში- მობილური გათშა მისარებშ დაბრუნდა -მე უნდა გავიდე მნიშვნელოვანი საქმე გამომიჩნდა
-მშვიდობაა მარიამ?
-იქნება აუცილებლად
-კარგი შვილო წადი რას ელოდები მნიშვნელოვანი თუა
-ბოდიში რა კესო ასე რომ გტოვებ
-შენ კიდე აქ ხარ?- წარბაწეულმა ამოხედა ქალბატონმა და მარიამიც სწრაფად გავიდა კურტკა მოიცვა ფეხზე ბუგები ამოიცვა ქუდი ცამოიფხატა ჩანთას ხელი დაავლო სწრაფად და გავიდა.მარტო ცხოვრობდა ვაჟბატონი ბინაში და რა ენაღვლებოდა გიგი იყო მასთან მარიამი რომ შევიდა ჯერ ჩაეხუტეს მოიკითხეს ჩაკოცნეს და მერე დაიწყო თხრობა მოკლედ და ლაკონურად როგორც სჩვევია .
-მოკლედ მარ მე ვერ დავურეკავ ახალაძეს და იქნებ გაიგო როგორაა?
-ეგ გაინტერესებდა ანუ? კიდევ კარგი დროულად მიხვედი და საერთოდ გაყევი უკან თორე საშინელება მოხდებოდა ჩემი ბიჭი- ჩაეხუტა და ლოყაზე აკოცა -ანუ მოგწონს კატუსია მოკლედ რა ეს 17 წლის გოგონები მართლა მოდაში არიან რა
-ანუ?-გიგიმ გახედა ეჭვისთვალით
-შენ რა გინდა შეყვარებული არ გყავს თუ 17 წლის გოგო ხარ. ახლა მე გადავრეკავ ჩემთან საავადმყოფოში იმ ნაბიწვარის ამბავს გავიგებ -მარიამი ესაუბრა საავადმყოფოს დირექტორს შემდეგ ქირურგს და დაჯდა-მოკლედ რაღა დაგილამო და ძალიან ბევრი მოგსვლია როგორც სჩანს თავი დაარტყა რაღაცას გემატომა განვითარდა, ტვინის შერყევა იქ რაღაც ნერვი დაზიანდა და დიდი ხნით ან სამუდამოდ ვერ შეძლებს გავლას განუცხადებია მცემესო შემდეგ როცა პოლიცია მისულა უთხვამს კიბიდან დავგორდი და არაფერი მახსოვსო . მოკლედ სანდროს ბიჭები წვევიან .
-მაგის დ.. შ... უნდა მომეკლა
-გეყოფა ახლა როგორც არ უნდა იყოს შენ ცოდვა არ უნდა დაგედო მაგრამ ერთიდაიგივე არაა? მოკლედ რაც არის არის ახლა წავალ კატუსასთან ხომ უნდა ესტუმროს რძალი
-კარგი აზრია თორე ვნერვიულობ ისე ცუდად იყო რომ შევხედე გული მომიკვდა
-კაი შე ჩემა ნუღარ ფიქრობ ხომ კარგადაა და რაღა გინდა -ახალი ამბავი გვაქვს მართლა როგორც სჩანს ჯერ არ იცი მოკლედ შენმა თაიგულმა მაგრად გაჭრა
-ანუ?
-თორნიკემ გუშინ ჩემი დიდი დახმარებით ცოლობა სთხოვა ნუციკოს ისიც დასთანხმდა მაგრამ როდის იქნება ქორწილი არ ვიცი
-მართლაა ვაიმე რა მაგარია ასეც ვიცოდი ვიცოდი რომ ეს ჩემი ამბავი ბევრისთვის ბედნიერების მომტანი ყოფილიყო აი ზოგი ჭირი მარგებელიაო
-ის რას შვება მარ?- ერეკლემ ამოხედა ქვემოდან ისე საყვარლად ჰკითხა მარიამს გაეცინა
-ვინ ის?
-ის ნაბ... -სიტყვა გაწყვიტა - შენი ქმარი
-აა ალექსანდრეზე მეკითხები? რავი არი რა
-გოგო მაგას გეკითხები ახლა მეე?
-ვერ გავიგე რა გინდა პირველი ღამის დეტალებს ვერ მოგიყვები მოიყვანე ცოლი და შენებურად განახორციელე „სისხლის ღვრის „ ამბავი წავედი ახლა მე -უცებ მიაყარა სანამ გაბრაზებას მოსწრებდნენ აკოცა ორივეს და იქედან გავარდა.
შენობიდან გამოვიდა და კესარიას დაურეკა
-კესუუ სტურმობისთვის მზად ხარ?
-რა თქმა უნდა სულით ჩანგალისტი ვარ მე რძალო -მაშნვე უთხრა - აბა რა ჩავიცვა სად მივდივართ?
-აბაშიძეებთან ავდივართ მისია „ეკატერინე ჩვენს აზროვნებაზე გადმოვიყვანოთ“ იწყება ბეიბი
-ოქეიი სიხ აბა ვინები შევკრიბო ? ახალი მეგობრობის გაღვივების პონტში შენს ნინას რომ დაურეკო? დანარჩენები საქმიანი ქალები არიან
-კარგი მოკლედ მოვაგვარებ მე მისამართი იცი?
-კი მოგწერ და იქ დაგელოდები
-კარგი ..
მარიამმა მარკეტში შეიარა ტკბილეული იყიდა . შემდეგ საკონდიტროში საშუალო ზომის შოკოლადის ტორტი შეარჩია და ხელდამშვენებული მივიდა სახლთან. ნინა, გვანცა, მარიამი, კესარია . კესო ბევრჯერ არა მაგრამ კოტესთან ნამყოფი იყო აი იმ პერიოდში იო რომ მივლინებაში იყო ორი თვით მივლინებაში ერთი თვით დანარჩენით საგულაოდ. ციკომ ახალი რძალი რომ დაინახა მეგობრებთან ერთად ძალიან გაუხარდა, რატომ შეწუხდი რათ გინდოდაო ამდენი რამ. ამ ქოთქოთში იყვნენ ალექსანდრემ რომ გაიგონა მარიამის ხმა და დაფეთებული წამოდგა უკვე კარგად შეზარხოშებუული იყო
-მარიამ? აქ რა გინდა
-სანდრიკო შენც აქ ხარ? მეგონა იოსთან იყავით მაინც მარტო ცხოვრობს და -ქმარს აკოცა ლოყაზე და ბიჭებს გადახედა რომლებიც ახლა გამოვიდნენ -გამარჯობათ
-აი ვის ყავს ყველაზე ჯიგარი რძალი ასეთი უნდგა გვყოლოდა აბა სულ სახლში რომაა და მაინც ვერაფერს აკეთებს ის რად მინდოდა- კოტე მოეხვია და აკოცა შუბლზე
-კატუსა არაა სახლში? მასთან ჭორაობა უნდოდათ ჩემს გოგონებს
-კი როგორ არაა ჩამოვა ახლავე .კოტე შეიყვანე გოგონები რას დგეხართ
-მობრძანდით ქალბატონებო
-ჩემი ტკბილი ბიჭი დათვრა?- თვალი ჩაუკრა კესომ ნიკას
-აბა გოგო? მოდი აქ შენც უნდა დაგათრო- გვერდით სავარძელზე დაკრა ხელი და მიიკრა კესარია. იოანე უყურებდა და გიჟდებოდა იმ იგნორის გამო , ისე ეჭირა თავი შონიას ქალს თითქოს არაფერი მომხდარა წუხელ და არც კი იცნობს იოანეს , ის კი ამ დროს რას არ გრძNობდა.
კატო მალე ჩამოვიდა გოგონების დანახვამ გაახარა კოტეს გვერდით იჯდა ისიც ეფერებოდა . გოგონებმაც დაიწყეს ნელ-ნელა სმა , მარიამმა არც ერთი წვეთი დალია
-რა იყო მარიამ ყველას ეგონება რომ ალექსი გიკრძალავს დალევას-კარგად შეზარხოშებულმა კესომ თქვა და მხარზე ჩამოსდო თავი ნიკუშას
-მარიამი სასმელს ბოიკოტს უცხადებს რომელთაც ალკოჰოლურს მიაკუთვნებენ ეშინია ეტყობა მთლად არ გავაფრინოო
-მისი გაფრენა ჩვენ არ გვინახავს არც გვსმენია
-სად ხართ ჯერ ორი კვირაა იცნობთ
-კარგი გვანცა ნუ აჭარბებ
-არ ვაჭარბებ მარ
კოტეს მობილური ანათებდა და ზუზუნებდა მაგრამ არ პასუხობდა ვაჟბატონი, არაფრად აგდებდა ზარს
-ანა გირეკავს კოსტა- კატომ შეხედა
-ვიცი !
-ისევ ეჩხუბე?
-არა არ გვიჩხუბია უბრალოდ დავშორდით - მშიდად თითქოს უემოციოდ უთხრა და მობილური ეკრანით დადო განათებულიც რომ არ დაენახა-ტყუილად ნუ დაიწყებ თავის დადანაშაულებას და მის მართლებას . მე და შენ ანაზე არ ვისაუბრებთ და მორჩი ფიქრს იმაზე თუ როგორ ჩააკვეხო სიტყვა- შეხედა ხელი მოხვია და შუბლზე აკოცა ...
შემდეგი ვისი მობილურიც ამღერდა გვანცა იყო . გიგი ურეკავდა -გისმენთ- მაქსიმალურად სერიოზული იყო -გოგოები ფხუკუნებდნენ
-სად ხარ?-გიგის გაეცინა იცოდა რომ ნასვამი იყო
-ის გაინტერესებს სად ვარ თუ ის ვისთან ერთად
-არა ის მაინტერესებს მერამდენე ჭიქაზე ხარ და როდის გამოგიყვანო მაგ სახლიდან
-აქედან შენ ვერ გამომიყვან
-რატო ვითომ
-არ ვრცელდება აქ შენი ძალაუფლება ფილფანო
-სად ხარ გოგო მარიამთან?
-ნწ აბაშიძეებთან ვარ
-სად ხარ გოგო?
-აუ ნუ მიყვირი კატუსიასთან მოვედით გოგონები მარტო მე კი არ ვარ
-ვინაა კიდე მანდ
-ალექსანდრე გიგი, ნიკა და კოტე
-ჩემი დაც მანდაა ანუ?
-ხო
-ამის დ... შ... მოვკლავ იმ დ..მ...-დაიყვირა და რაღაც დაამსხვრია- ჭკვიანად იყავი და მეტი აღარ დალიო იცოდე სერიოზულად ვიჩხუბებთ-არაფრის თქმა დააცადა გაუთიშა . მაგიდასთან დაბრუნდა გაბუსხული
-რაო გიგუნამ დაგბრიდავ ბოზ.. შვილი ვიყოო?- ნიკამ თქვა და მომავალ რძალ მულს შეხედა. ნინას გამომეტყველება შეეცვალა
-გიგი იყო?
-ხო მაგრამ მსგავსი არაფერი უთქვამს პატარა ქალბატონო- თვალი ჩაუკრა და გაიღიმა -მგონია დროა წავიდეთ
-დარჩით რა ცოტა ხნით რა მოხდება
-არც არაფერი მაგრამ მამენტ წარმოიდგინე შენ ხარ ერესთან ან გიგისთან ან სულაც თორნიკესთან სახლში მთელ სასტავთან ერთად და კოსტამ ეს იცის
-ხოო ჯობს წახვიდეთ- გაიცინა კატომ ისეთი საყვარელი იყო ეს გოგო მისი მოფერება მოგინდებოდა
-მე გაგიყვანთ -ალექსანდრე წამოდგა -თქვენ დარჩით მოვალ - მარიამს და კესოს შეხედა
-კარგი ნახვამდით . მადლობთ მასპინძლობისტვის კარგი დრო გავატარეთ-გოგონები დაემშვიდობნენ ყველას ბიჭებს შორიდან გაუღიმეს მარიამი და კატუსია ჩაკოცნეს და სიძეს გაყვნენ
-სიძე იმედია არ დაგვამტვრევ გვსმენია ყველას შენი მძღოლობის ამბავი
-ჩქარა ვერ ივლი ნინას სიჩქარის ეშინია არ შემიწუხდეს მული
-მართლა ნინ?
-ხო- მორცხვად გაიღიმა და მანქანაში ჩაჯდა. ალექსანდრემ ორივე გიგის სახლთან დატოვა თავად კი უკან დაბრუნდა. მარიამი მარტო იჯდა დივანზე მას მიუჯდა ხელი მოხვია მხარზე და აკოცა ჯერ ლოყაზე შემდეგ ყელში
-აქ რა ძალამ გადმოგაგდო ქალბატონო?
-მინდა ჩვენი გოგონები მაინც დამეგობრდნენ ბიჭებს თუ არაფერი გეშველებათ
-ეგ ხო და მაგის გარდა?
-რაც მაინტერესებდა უკვე გავიგე კესოს ვიპოვი უფრო სწორედ რა პოვნა უნდა ჩამოვა სააბაზანოშია და მერე წავიდეთ .
კესარიამ კიბეები ღიღინით აიარა დერეფანში იოანე დაინახა , ბიჭი იდგა და უყურებდა ის კი ჯიქურ მისკენ დაიძრა საყელოში სწვდა და იქვე საძინებელსი შეათრია კარი გადაკეტა და ტუჩები გაილოკა
-რა თამაშს მეთა..- როცა აპირებდა ბრაზის გადმოფრქვევას უკვე მეორედ შეეხო მხურვალე ბაგეებს თითქოს ის არ ჰკმაროდა მატი გემო აქამდე რომ ახსოვდა , გეგონებოდატ მარაგს უვსებდა რომ არ დავიწყებოდა მისი ტუჩების გემო. ცდუნებას ვეღრ გაუძლო ხელი მოხვია და კოცნა გააძლიერა, თითებს მის ტანზე დააცოცებდა მაისურის შიგნით შეუცურა შემდეგ საჯდომზე გადავიდა მუცელზე შეისვა და თავად ააკრა კარს . ძვლივს მოვიდა გონს და აჩქარებული გულისცემით და სუნთქვიტ მშორდა. ძირს დასვა და ხელები მის თავდათ მიადო კარს. უყურებდა ერთს ფიქრობდა და მეორეს ამბობდა გაკეთებით ხომ საერთოდ სხვას მოქმედებდა- მაგიჟებ და ამ ამბიდან ასე მარტივად ვერ გახვალ- უცებ უთხრა და ისევ წაეტანა ქალის ბაგეებს სანამ ოხვრა არ აღმოხდა მანამ კოცნიდა შემდეგ შეეშვა და თავად დატოვა ოთახი. კესარია რომ დაბრუნდა ახვლედიანებმა დატოვეს სახლი.
ალექსანდრე ქვემოთ დარჩა ვიღაცას ელაპარაკებოდა მობილურზე ამიტომ მარიამმა დრო იხელთა
-როდის გააგებინებ იმ ბიჭს რომ ნიკუშას და შენ არაფერი გქონიათ
-რა?-ისე გაოცებულმა შეხედა მარიამმა სიცილი დაიწყო
-ვანგელია ყიფიანს მეძახიან მე ისე ცნობისთვის
-დედა ამათ ვინ მოიყვანეს სახლში მამიდაჩემმა ხომ ყველაფერი იცის თუ რამემ დააინტერესა, ალექსანდრემ იმენნა ყველაფერი იცის მაგრამ მასაც კი გამოვაპარე და შენ ვინ ხარ ასეთი
-მე ყველაფერი არ ვიცი უბრალოდ აჩქარებული გულისცემა სადაცაა იქ ვარ ვანგელია
-ხოო? და ჩემი გულის ცემა მე არ მესმის და შენ საიდან?
-გეყოფა ახლა სანამ ამოვა სანდრო მითხარი რას აპირებ
-მეც არ ვიცი წინასწარ კი არ ვიფიქრებ უბრალოდ ის ბიჭი ჩემი რომ არ გახდეს და სხვას შეეხოს ჩემი ბაგეები მოვკვდები იმაზე დარდით რომ ტყუილად შევალიე პირველი კოცნა მიუხედავად ამაღელვებელი და იდუმალი ეფექტისა მაინც ვგრძNობ რომ დამამარცხებს ვნებების ქარცეცხლში
-გიჟი ხარ შენ
-ვიციი მადლობაა- გაიკრიჭა და აკოცა- წავეიდ მე და ძალიან ნუ იხმაურებთ ახალი ნაყიდია ეგ საწოლი მალე ნუ დაამტვრევთ და კიდევ ისე ნუ იკვნესებ ხმა ჩემამდე რომ მოვიდეს ცოდო ვარ მე ორჯერ მაქ ბიჭისთვის ნაკოცნი ისიც სულ რაღაც ორი დღეა და არ შემიძლია გევედრებით- უცებ მიაყარა და სანამ მარიამი ესვროდა რამეს გაიქცა -მიყვარხარ რძალუაა
მარიამმა იქვე გაიხადა ტანსაცმელები და სააბზანოში შეტანტალდა. დუშის ქვეშ იდგა როცა შიშველ სხეულს აეკრო და წყლისგან გაგრილებულ სხეულზე ცეცხლის მოკიდება იგრძნო , წამებში აალდა და დაიფერფლა, შემდეგ საწოლზე განაგრძო“დაფერფვლა“ (რა სიტყვებს არ მოვიგონებ მოკლედ რა ) შემდეგ კი მკერდზე დაადო თავი და სუნთქვის დარეგულირებას შეეცადა
-უკვე გამოვფხიზლდი და არ მომიყვები იქ როგორ აღმოჩნდი ჩემო ყოვლისმცოდნევ?- საწოლზე დააწვინა და თავად დაადო მკერდზე თავი
-ეგრე არ გამოვა შენ არაფერს მეუბნები და მე ყველაფერი უნდა გითხრა? ეგრე საერთოდ ვერაფერს მიხვდები ჩემზე
-ტუჩებს შეეშვი -ისე უთხრა არც აუხედავს მისთვის - ჩემი გამოცდა რომ არ დაგეწყო თავიდანვე და გეთქვა თორნიკე ძმასავით მიყვარს და სხვა არაფერია ჩვენს შორისო ღმერთი გაგიწყრებოდა?
-შენ აუცილებლად უნდა გაგეგო რომ ქალიშილი ვიყავი და მერე დაგეჯერებინა ეგ? ისე რატომ ხარ დარწმუნებული იქნებ და უბრალოდ იმ წყვილთა კატეგორიას ვეკუთვნოდით რომელთაც ქორწინებამდე არ აქვთ სექსი
-ჩემს ნერვებზე ვერ დაუკრავ კიდევ დიდხანს ასე რომ ჯობს სიმართლე მითხრა
-რომ მეთქვა დამიჯერებდი? ამიტომ გადავწყვიტე დრო მომეცა სიმართლე ყოველთვის ზეიმობს და აზრი არააქ დამტკიცებას შეეცდები თუ არა უმრავლეს შემთხვევაში ყვირილი უბრალოდ ენერგიის ხარჯვაა დუმილს კი ოქროს ფასი აქვს
-დუმილი დაარღვია როგორც ჩანს შენმა მაისურაძემ და იმიტომ გაჩნდი იქ მისიით „როგორაა ეკატერინე“
-თუ მოინდომებ შეგძლებია - გაიცინა და მის მოზრდილ წვერზე თითებით თამაში განაგრძო- ლამბერობას აპირებ თუ წვერს რატომ არ იჭრი?
-იმდენად გემრიელი ცოლი მყავს ვერ მოვიცალე სააბაზანოში დიდხანს დასარჩენად სულ მინდა გამოვვარდე და ხელში ჩავიგდო- ყელში კოცნა დაუწყო-იმას რატომ აინტერესებს ასე ჩემი კატუსა?
-ნიკოლოზს რატომ აინტერესებს ასე ძალიან ნინა? ისე ძალიან რომ კესარიას იყენებს საეჭვიანოდ? და სიტუაციას ხლართავს რომლის შესახებ ძალიან კარგად ხვდები და მაინც არაფერს ამბობ
-ღადაობ ხო?- უცებ წამოჯდა და ზემოდან ახედა- შანსი არაა ახლა ეგ ყველაფერი შენ იცოდე
-ამიტო სანამ შეირთავ ცოლს უნდა გაიცნო მინიმუმ გაიგო რა შეუძლია . მაგრამ არა შენ ჩემთან დაკავშირებით ვერ აზროვნებ - პენუარი აიღო რომელიც მაისური უფრო იყო და გადაიცვა შემდეგ კომფორტულად დაწვა საბანი გადაიფარა და ალექსანდრეს მხარზე დაადო თავი
-შენ რაღაც მეტი იცი კესარიაზე და არ მეუბნები ხო? ისე მიყურებს იო უეჭველი რაღაც ისეთი მიქარა და
-არაფერი მიუქარავს ნუ გიჟდები ახლა ყველა ძმაკაცი ერთნაირი როგორ ხართ როგორც თათა არ მეუბნებოდა ჩემი ძმა რომ უყვარდა თითქოს გავბრაზდებოდი მე კიდე ჩემს თავს ვერ ვაპატიებ მაგას რომ ვერ მივხვდი
-ვერ დავიჯერებ რომ არ იცოდი . მაგას ვინ ვერ ხვდებოდა რომ დავინახავდი ერთად მაგ ორს ისე უყურებდნენ ერთმანეთს . ჩემი უბნელი სცემა შენმა ძმამ სხვათაშორის თათას გამო ტიპი ვერ ვიცანი რომ დავინახე ერთი კვირის შემდეგ ეგ
-და ამ დროს სად იყავი მარიამ
-შენ სად უნდა ყოფილიყავი
-არ გეტყვი საიდუმლოდ ვიტოვებ კოზირებს ჩემს შესახებ რა იცი რა მოხდება ისევ რომ გახდე ბოროტი მონსტრი ხომ უნდა გაგაკვირვო და დაგიბრუნო როგორმე . რაღაც უნდა გითხრა და მიპასუხე თუ ძალიან დიიიდ და სასწაულებრივ საიდუმლოს არ ახდი მაგით ფარდას რომლის გამჟღავნებასაც როგორც სხვა დანარჩენისაც არ აპირებ შენი მეუღლისთვის
-მარიამ რატომ ცდილობ გამაბრუო?
-შენი მზერა დიდი ხანია მგონია რომ ვიღაც მიყურებდა და სულ ერთიდაიგივე ადამიანი იყო თანაც ისეთ ადგილებში სადაც უამრავი ადამიანი ირეოდა ნუ მეტყვი რატომ უბრალოდ მაინტერესებს შენ იყავი ხომ? შეუძლებელია სხვა ყოფილიყო შენს მზერას ვგრძნობ ყოველთვის
-რატომ გრძნობ?
-იმიტომ რომ... იმიტომ ვგრძნობ .. მიზეზი შენი მზერის და ჩემი შეგრძნების ერთია მგონი
-მგონი შენს მიზეზს დაესმის თუ ჩემსას
-მე ყოველთვის გარკვეული მაქ მიზეზი და შენ ამოუცნობი ხარ ჩემთვის. ერთადერთი ადამიანი ვისი ამოცნობაც ვერ მოვახერხე
-შეიძლება არ გქონდეს ინფორმაცია ჩემი მონათხრობიდან მაგრამ გრძნობა ყოველთვის გექნება და სწორედ მას ენდე - უთხრა და ჩაეხუტა- დავიძინოთ გვიანია უკვე
ორი დღე მშვიდობა სუფევდა ახვლედიანებთან რადგან ბიჭები არ სტუმრობდნენ საქმეების გამო. კესარია გაბრაზებული დააბოტებდა , ალექსანდრე და მარიამი ამაზე ხალისობდნენ მაგრამ რომ გამოხედავდა წყვილს ორივე სერიოზულ გამომეტყველებას კეავდნენ.
-მარიამ უნდა დამეხმარო - ნიკა შემოვიდა და მაშინვე ყოველგვარი მისალმების მოკითხვის გარეშე დაიწყო
-რომელიმე ქალაქის აღება გინდა და მიძმე ალტილერია მოგაშველო?-მანაც სერიოზულად უთხრა და ალექსანდრემ სიცილი რომ დაიწყო ნიკა მოწყენიდან გაბრაზებაზე გადავიდა
-ტყუილად მქონდა შენი იმედი შენც ამას გავხარ არასდროს მიყურებთ სიე როგორც სერიოზულ კაცს სულ გგონიათ რომ ვღადაობ - სავარძელში ჩაჯდა .
-რა იყო ბიჭო რა გჭირს ამ ორ დღეში სამსახურში იყავი თუ დეპრესია გქონდა და სახლში ჩაჯექი
-სადაა ლიზიკო არ მინდა მე შენთან ლაპარაკი ვნახავ ჩემს ლიზიკოს და წავალ. კესარია წავიდა უკვე?
-არა ხვალ მიბრძანდება.-ნიკა სამზარეულოში გავიდა მამიდა და ძმის შვილი მოინახულა ჩაკოცნა დაემშვიდობა წინასწარ კესარიას და წასავსლელად მოემზადა
-მოიცადე მართლა მიდიხარ? გამიბრაზდი? ცუდად არ მიფიქრია მართლა უბრალოდ გეხუმრე - მარიამი აეტუზა კარებთან როგორც იცის ხოლმე რომ ხვდება ვიღაც გააბრაზა თან თითებს აწვალებდა -ნიკუუ
-ნუ მიყურებ ეგრე მოდი აქ- ხელი მოხვია და ჩაეხუტა , თავზე აკოცა მარიამამ ისევ ამოხედა
-ხომ მაპატიე? ახლა მითხარი რა გინდოდა ასეთი მე რომ მომმართე და არა შენს ყოვლისშემძლე ძმას
-ყოვლისშემძლე ის არაა ამ შემთხვევაში
- ანუ ნინას ეხება საქმე . რა გინდათ ამ ახვლედიანებს მაინცდამაინც ყველა ძმა მეჩხუბოს და მხოლოდ თქვენ დაგრჩეთ? ისინიც მჭირდებიან მე-საყვარლად გაბუსხა ტუჩები და აცრემლიანებული თვალებით შეხედა ნიკას - შემოდი ვილაპარაკოთ -უკან მიბრუნდა და ალექსანდრე დაინახეს . არაფერი უთქვამს. „სათამაშო“ ოთახში ავიდნენ პუფებში ჩასხდნენ მარიამი ალექსანდრეს ჩაუსკუპდა და მიეკრა -ახლა გეტყვი ისეთ რაღაცეებს რაზეც ყოველგვარ ტყუილს, გართობას და ირონიას დაივიწყებ და მიპასუხებ სიმართლეს სერიოზულად
-ნუ მელაპარაკები ეგეთი ტონით თორე გული გამისკდება სადაცაა
-პირველ რიგში უნდა გითხრა რომ ნინა 16 წლისაა სულ რაღაც 16 წლის
-ორ თვეში გახდება 17 წლის რაღა დარჩა მარიამ?
-ოჰ მერე ხომ იქნება ზრდასრული რას ამბობ ! და რომ გელაპარაკები ნუ მაწყვეტინებ
-კაი ხო
-ეს იმას ნიშნავს რომ ასაკზე კი არა იმაზე უნდა გაამახვილო ყურადღება რომ ჯერ კიდევ ბავშია , დაუცველი, ნაზი და გულუბრტყვილო რომლის ცრემლიც შეუფასებელია იმდენად წმინდაა და გიგა კი არა მე მოვკლავ ნებისმიერს მისი შეურაცხყოფისთვის . არც ისეთი გოგო არაა მის ასაკში უბრალოდ იმის გამო რომ მაგარი გოგოები იყვნენ თავისზე უფროს მაგარ ბიჭებთან დადიან და ამით ჰგონიათ რომ რაღაც გააკეთეს. მიუხედავად იმისა რომ საქართველოდან დიდი ხანია წასულია არაფერი შეცვლილა მის აზროვნებაში ისევ ჩვეულებრივი ქართელი გოგონაა ისეთი როგორიც უნდა იყოს „კაი ბიჭის და“ პარალელის გავლება შემიძლია კატოსთან მაგრამ ნინა მაინც განსხვავებულია , კატომ შეიძლება თქვას ის რაც აწუხებს ან გამოხატოს ნინა კი არასდროს ამბობს და შესაძლოა ვერც მიხვდე როგორ ტკივა მხოლოდ მაშინ ემჩნევა როცა ძალიან , გაუსაძლისად ტკივა . ესაა მათელი ის ინფორმაცია რისი გაცემაც შემეძლო და საჭირო იყო ახლა გისმენთ ბატონო ნიკოლოზ მე და ჩემი მეუღლე
-ვერ მოვყვები ახლა რა დამემართა, რას გავაკეთებ და რატო დამემართა უბრალოდ ვიცი რომ მიყვარს და არ შემიძლია მხოლოდ იმიტომ დავკარგო რომ ჩვენს შორის უფსკრულის სახით გიგი დგას .
-და მე რა გავაკეთო ხელი შევუწყო ნინას იმაში რომ დაკარგოს ყველა საყვარელი ადამიანი? ისედაც ამდენი წელი წასული იყო აქედან ძლივს ჩამოვიდა .შენ თუ გგონია გიგიმ მე რადგან მაპატია და ქორწილში მოვიდა ,უფროსწორად კი არ მაპატია უბრალოდ არ მიმატოვა, ნინას არ აპატიებს შენ რომ გამოგყვეს
-ახლავე ხომ არ ვირთავ17 წლის ბავშვს ცოლად გამომყევითქო ვერ ვეტყვი სულ რომ კარგი ურთიერთობა გვქონდეს ვერ გავურთულებ მაგით საქმეს უბრალოდ მინდა უფრო მეტი დროის გატარება შევძლო მასთან თუ არ შევუყვარდი ძალით ვერაფერს გავაკეთებინებ
-მეტი შეყვარება რაღა გინდა გაგიჟებული იყო ბავშვი იმ გიჟმა რომ დადგა იქ სცენები
-არ ვიცოდი ასე თუ ეტკინებოდა
-კარგი ხო გაატარე მაგას მოაგვარებ არაა პრობლემა სხვას კი დრო გვიჩვენებს არ გვინდა პირდაპირ მიწოლა თან შენც დაფიქრდი უფრო დრო გავა და უკეთ გაერკვევი შენს გრძNობებში . გასაგებია რომ უბრალოდ არ მოგწონს მაგრამ სუსტი სიყვარული რომელიც რაღაც მიზეზისგან გამომდინარეობს ბრძოლას არ იმსახურებს
კარზე დააკაკუნა ქალბატონმა კესარიამ და შემოაჭრა მაშინვე
-აბა რას ჟღურტულებთ? კარგი ვხვდები არ მაინტერესებს მე მაქ საქმე ოღონდ არ დამიწყოთ ახლა გიჟი ხარ შენ საიდან დაასკვენი რამ მოგცა მაგის საბაბი და მოკლედ რა იოანე ქალდანი არის ის ვისთან ერთადაც უნდა გავლიო დარჩენილი ცხოვრება და სანამ ჩამოვალ უნიში სასწავლად ჯობს საცოლე ყავს თუ შეყვარებული გადამალოთ თორე მოვკლავ - თქვა სრულიად მშიდად -წავედი ახლა ბარგს ჩავალაგებ ხვალ ადრე მივდივარ გაცილება არაა საჭირო დილით წავალ ათასი საქმე მაქ სკოლაში უნდა შევიარო რა იცი რა ხდება -ოთახი დატოვა ნიკა კი თვალებგაფართოებული უყურებდა
-რაო რა თქვა ?
-ჯობს გამოვგლოვოთ ის საცოდავი იოანე ვა ჩემი რა შარია ეს გოგო რა სულ ვიცოდი რაღაც სისუელელეს მოიმოქმედებდა ასე უკვალოდ არ დატოვებდა ეგ სიტუაციას
-იმიტო დადის ამ ბოლო დროს ის ბიჭი დაშტერებული?
-გეყოთ ახლა მიხედავენ ისინი თავიანთ საქმეს არაა დარდი და ვარამი საჭირო რაც მოსახდენია მაინც მოხდება დღეს და ერთი თვის შემდეგ თუ არაა ათის წლის შემდეგ მაინც რას აირჩევ ეგ შენი საქმეა უკვე არჩევანის არ უნდა შეგეშინდეს მთავარია
-როდის გადიხარ სამსახურში?
-ერთ კვირაში
-საახალწლოდ არ ისვენებ?
-არა სამწუხაროდ. შეიძლება 31 ან 1 -ში სამსახურში ვიყო . თქვენ სად ხვდებით ხოლმე ახალ წელს
-გუდაურში ავდივართ ჩვენს სახლში სასტავი და იქ ვრჩებით ერთი თვით მაგრამ ახლა არ ვიცი შენ თუ აქ უნდა იყო?
-ალექსანდრე მე რადგან ვერ მოვდივარ შენც უნდა დარჩე და ესენიც?- ქმარს ახედა გაბრაზებულმა . ის ისევ ეხვეოდა
-არა ისინი წავლენ მე დავრჩები და პაციენტის პონტში მაინც მოვალ საავადმყოფოში
-ქირურგი ვერ გიშველის შენ ფსიქიატრი გჭირდება- ნიკამ უთხრა კართან იდგა უკვე- წავედი მე შემოგივლით თავისუფალ დროს.
-დავაიგნორო თუ დავმარხო
-დააიგნორე- მარიამი მისკენ შებრუნდა და ზემოდან მოექცა -ჩვენ რა გავაკეთოთ? ცოტა დავიძაბე -თავი დაადო მკერდზე და შემდეგ ყელში აკოცა
-ბოულინგის თამაში იცი?
-ჩემიონი ვარ სასტავის
-წავიდეთ ?
-დიდი ხანია არ მითამაშია - წამოდგა და ხელი გაუწოდა. ორივე მოწესრიგდა და სახლი დატოვეს.
სპეციალური ფეხსაცმელი მოირგეს და თავიანთ მაგიდასთან დასხდნენ . შეკვეთა მისცეს ცოტა ხნით ისაუბრეს შემდეგ კი თამაში დაიწყეს მარიამი კარგად თამაშობდა მაგრამ ალექსანდრე იმარჯვებდა ბოლოს ქალბატონმა სძლია ეგრე არ უნდაო და ალექსანდრემ გაათანაბრა ანგარიში
-აბა ახლა რას იტყვით ქალბატონო?- სროლის შემდეგ შემობრუნდა
-გაიღიმე?- წინიდან დაუდგა მარიამი და კამერას გაუღიმა . მორიგი ფოტოც გადაიღეს . გვიან დაბრუნდნენ სახლში უკვე ყველას ეძინა
-მშია - ტუჩები დაბრიცა მარიამმა და სამზარეულოსკენ წავიდა
-მაგდენს რომ წამ იმიტო ხარ სულ პუტკუნა
-მაგით ახლა ვითომ რა გავაკეთეო-მაცივრიდან საჭმელი გამოიღო - სულაც არ მინდა ვიყო გამხდარი მომწონს მე ჩემი ფორმები და შენ გაქ პრობლემა დავიჯერო?- გაიცინა და თან საჭმელი გააქანა ყბისკენ - ლიზიკო არის საოცარი მზარეული . ელარჯის გაკეთება უნდა ვისწავლო აუცილებლად მეგრელივით ვერავინ მასწავლის მაგას - კმაყოფილმა თქვა და ალექსანდრეს მზერა დააიგნორა თვალებით რომ ეუბნებოდა უკვე მეასეჯერ „მიყვარხარ“ . იდგა და უყურებდა გაუნძრევლად ,მარიამმა სწრაფად აალაგა ყველაფერი თეფში გარეცხა ხელები გაიმშრალა , ხელი ჩაკიდა ალექსანდრეს და მასთან ერთად ავიდა საძინებელში .
.....
კესარია წავიდა, ბიწები მუშაობდნენ საახალწლო შებულებამდე ყველაფერი უნდა მოეგვარებინათ . ნუციკო აჭიანურებდა ქორწილს საერთოდ ადრეა ჯერ არ გვინდაო, თორნიკეც წინააღმდეგობას არ უწევდა სხვა სადარდებელი ჰქონდა უკვე ერთი თვე გავიდა რაც მარიამი არ უნახავს , უფრო სწორად როგორ არ უნახავს მაგრამ შორიდან ყურება ვერ უშელიდა საქმეს , მის დარდს ვერ გაქარწყლავდა შორიდან შეხედვა, მის სითბოს , კისკისს და ბედნიერებას ვერ შეცვლიდა მზერა. სესილია მშვიდად იყო ფიქრობდა სკოლის დასრულებას დაელოდება დემეტრე თან ძმის შილს ელოდება და ყურადღება აქვს გადატანილი მათ ქორწილზეო. ხომ სულ დამავიწყდა მეთქვა ლუკამ ჩვენი შვილს გვარი ხომ უნდა მივცე დევდარიანი უნდა დაიბადოს და შეუღლებული არ უნდა ვიყოთო? თავიდან ქორწილი არ სურდა ქალბატონს შემდეგ გადაწყვიტა სადედოფლო კაბაში მუცელი საყვარლად მექნება გამობერილი თან ხომ უნდა მოვუყვე შვილს ლამაზი ამბავიო და ყველა მუშაობდა მისი კაპრიზების ასასრულებლად. არაჩვეულებრივად უკრავდა ლუკას ნერვებზე როცა მოსაწვევ ბარათებს ან ხელსახოცის ფერ და ფორმას არჩევდნენ უცებ გაჩერდებოდა კამათს შეწყვეტდდა და ისე თითქოს სუნტქვა აღარ შეეძლო იტყოდა“აუუუ ლუიიიი კივი მინდაა ძალიაან“ „’აუუუ ლუკ რა მჟავე კივია მე ტკბილი მინდაა““ მოკლედ მის ამ ქცევაზე ყველა ხალისობდა ლუკა გავდა გიჟს წამიერად მერე ახსენდებოდა იქ მის გამობურცულ მუცელში პატარა არსება რომ იყო ღრმად ჩაისუნთქავდა ჰაერს აკოცებდა და წავიდოდა.სემესტრი სრულდებოდა ამიტომ სკოლის მოსწავლე გოგონები დიდ ორომტრიალში იყვნენ . სესილია თავს ვეღარ უყრიდა საქმეს დემეტრე ეხმარებოდა თორემ სულ გაგიჟდებოდა თან შუაღამით მეცადინეობდა . კვირაობით ქეთოს საფლავზე ასვლის ტრადიცია არ დაივიწყა იჯდა და უყვებოდა ამბებს შემდეგ დემეტრე მივიდოდა და საქმეებს ჩაუჯდებოდა. ნიკა პასიურობდა არც უნახავს ნინა მაგრამ იცოდა ნებისმიერი მისი ქმედების შესახებ, თუ სადმე ჰქონდა გასვლითი საღამო იქ დაერჭობოდა თავით უბრალოდ მასთან არ მიდიოდა, ხვდებოდა რომ ნინამ ამის შესახებ იცოდა და შორიდან აპარებდა მზერას მისკენ და ესეც საკმარისად მიაჩნდა იმ ეტაპისთვის. ერეკლე ხომ საერთოდ არაფერს ფიქრობდა აგრძელებდა ჩვეულ ცხოვრებას მარიამის აზრი მცდარი აღმოჩნდა მან როგორც ნამდვილმა კაცმა ის გააკეთა რაც იმ წამში აუცილებელი იყო და სხვა არაფერი . იოანემ კიდე ყველაფერი გაიგო ნიკოლოზის საშუალებით , გულიდან ლოდი მოშორდა და დაიწყო გართობა როგორც სჩვევია. კოტე მას მერე მართლა დაშორდა ანას , როგორც ავღნიშნე ეს ბიჭი ყველაზე უგულო ურჩხული იყო ამათ შორის და ფეხებზე ეკიდა ყველაფერი . ის საწყალი გოგო გლოვობდა ევედრებოდა მაგრამ რეაგირებას არ ახდენდა არც ერთ ზარს პასუხობდა არც შეტყობინებას ,არც ბოდიშები ჭრიდა. ბოლოს ერთი თვე რომ გავიდა შეეშვა და 7 წლის განმავლობაში პირველად გადაწყვიტა კოტესთან სამუდამოდ გაეწყვიტა კავშირი , მის გარეშე არსებობაც კი უჭირდა მაგრამ ძალას იკრებდა .
მარიამს სამსახურში შვებულება დაუსრულდა , აფლობის თვეც დასრულდა , დილით თორმეტამდე „გამოძნებაც“ . ცხრაზე უკვე მზად იყო , სამზარეულოში ფუსფუსებდა საუზმეს ამზადებდა . ალექსანდრე მოეხვია ზურგიდან და ყელშ აკოცა
-დილამშვიდობის
-დილამშიდობის დღეს იწყებ სამსახურს ხო?
-ხო ვისაუზმებ და წავალ
-მე გაგიყვან - ისევ კოცნიდა და თავს არ ანებებდა- რომელ საათზე განთავისუფლდები? მეც გავალ სამსახურში ყველაფერი ბიჭებს შევატოვე
-წესით ექვსზე ვთავისუფლდები მაგრამ შეიძლება გართულება მოხდეს
-ღამითაც ხარ მორიგე?
-ვიყავი მაგრამ დავამატებ დღეს ერთს და ღამე ჩავსვამ სხვას . თუ მე არ გამომიძახებს ვინმე სპეციალურად ღამით სახლში ვიქნები
-ძალიან კარგი და ახალ წელს მართლა სამსახურში იქნები?
-გავარკვევ დღეს
-დილამშვიდობის ბავშებო -ლიზიკო შევიდა და გაუღიმა წყვილს
-დილამშვიდობის
-ჩემი გოგო ამზადებს საუზმეს?
-უკვე გავამზადე , დღეს სამსახურს ვიწყებ და ადრე მომიწევს მაინც ადგომა ასე რომ ჩემ მომზადებულ საუზმეს უნდა შეეჩვიოთ - გაიღიმა და მაგიდის გაწყობა დაასრულა. -მმ ძალიან მშია როგორც ყოველთვის
-ჩემი მსუნაგი გოგო -გაიცინა ლიზიკომ და აკოცა რძალს . ყველაფერს უქებდა ოღონდ წრფელად და ყოველგვარი მლიქვნელობის გარეშე . მარიამი ალექსანდრემ წაიყვანა სამსახრუში ისე აკოცა გადასვლის წინ ორივეს მთელი დღე გაჰყვებოდა ტუჩებზე გემო. სამსახურში დაბრუნებულ ექიმს სიხარულით შეხვდნენ. განსაკუთრებით აკუნამ შეიცხადა
-ღმერთო ამას ვის ვხედავ დაბრუნდი ქალბატონო?- დერეფნის ბოლოდან გამოექანა და მოეხვია - მომენატრა შენი დანახვა თეთრ ხალათში
-მეც მომენატრა წავედი საქმეს უნდა მივხედო პირველი პაციენტი მყავს უკვე
-შესვენებაზე გნახავ უნდა დაგელაპარაკო
-კარგი გავვარდი ახლა მართლა თორე გამაგდეს სამსახურიდან- კაბინეტისკენ გაიქცა ქალბატონი და შემდეგ ისე გავიდა დღე როგორც ყოველთვის აზრზე ვერ მოვიდა. უკვე ექვსი კი არა რვა საათი იყო ბოლო პაციენტი მოინახულა და კაბინეტში დაბრუნდა
-არ მოვენატრე ცოლს?- ალექსანდრეს ხმა რომ გაიგონა თვალები გაუბრწყინდა
-სანდრო? აქ რას აკეთებ?ხომ გითხარი შეიძლება დამაგვიანდეს არ დამელოდოთქო-ხელები მოხვია და აკოცა
-არ მპასუხობ ხო?
-მომენატრებოდი აუცილებლად დრო რომ მქონოდა შესასვენებლად . საერთოდ არ გავსულვარ საავადმყოფოდან კაფეტერიაშიც კი ისე მშია შეიძლება სული განვუტევო - საყვარლად თქვა და ქმარს აკოცა- კუჭს შია ტუჩებს არა ჯერ
-კარგი დავიმახსოვრებ მაგას . წამოდი სახლში წავიდეთ თუ ვერ მოითმენ
-არა წავიდეთ ჩქარა-ხალატი საკიდზე დაკიდა, მოსაცმელი აიღო ჩანთა ოთახს გადახედა საწირო ნივთები აიღო და გამოვიდნენ. როცა მოვარდა ექთანი
-მარიამ სასწრაფოდ მოემზადე პაციენტი შემოიყვანეს ირაკლიმ დახმარება დამჭირდებაო . ეს იყო და ისე მოემზადა და გავარდა კოცნა იგრძNო მხოლოდ ალექსანდრემ და გაქცეულმა როგორ დაუძახა
-არ დამელოდო გვიან მოვალ შეიძლება გამთენიისას მოვიდე მაპატიეეე0ბოლოს შემობრუნდა და საყვარლად შეკრა წარბები ჰაეროვანი კოცნა გაუგზავნა და გაიქცა. ალექსანდრეს სხვა რა გზა ჰქონდა სახლში დაბრუნდა. საწოლში ვერ მოისვენა და ახლა მიხვდა რომ აქამდე თუ სურვილი კლავდა ახლა მონატრება მოკლავდა მარიამის. აივანზე გავიდა სიგარეტს ეწეოდა და დაინახა როგორ შემოლასლასდა ნახევრად მძინარე მარიამი ეზოში. საწოლში დახვდა ცოლს რომელიც ჩუმად შემოიპარა, სხეულიდან ზედმეტი სამოსი მოიშორა და საცვლების ამარა წამოვიდა საწოლისკენ , საბანში შეძვრა და ალექსანდრეს თვალებდახუწულმა აკოცა
-რატომ არ გძინავს?
-ვერ დავიძინე -თავზე აკოცა და თმაზე მოფერება დაუწყო . კომფორტულად მოეწყო ქალბატონი ნახევრად მასზე იწვა და უკვე მშიდად ფშვინავდა, შუბლზე აკოცა ხელი მოხვია და ტკბილად დაიძინა.
გაოცებული დარჩა როცა დილით გაღვიძებულს მარიამი საწოლში არ დახვდა . პირველი ის იფიქრა ისეთ დროს მოვიდა ხვალ შუადღემდე იძნებსო . ის კი პირსახოცით გამოვიდა სააბაზანოდან ისე გამოიყურებოდა საერთოდ არ ემჩნეოდა უძილობა . გაუღიმა ქმარს და საწოლისკენ დაიძრა , ალექსანდრემ ტუჩზე რომ იკბინა და ზურგზე გადაწვა გაეღიმა საწოლზე აცოცდა და ზემოდან მოექცა
-ვინ ხარ ასეთი საოცრება - ალექსანდრემ წამებში გაანთავისუფლა იმ ერთადერთი საფარისგან და კოცნის დროს მოგუდული ხმით თქვა. თავადაც განთავისუფლდა და მკერდს დააწება ტუჩები
-დრო რამდენი გვაქვს?- ოხვრით თქვა და მარიამის კვნესა მისწვდა მის სმენას
-აააჰ სხვა საქმეს შევამცირებ ნუ ღელავ - სიამოვნებისგან გათანგულმა გაიღიმა და ტუჩები ყელზე მიაკრა , შემდეგ კი სრულად გადაეშვა სიამოვნების მორევში. როცა დასრულდა ყველაფერი და საწოლზე მიწვნენ საათს დახედა
-ჯანდაბა ვერ მოვასწრებ საუზმის მომზადებას -უცებ წამოიწია რომ ამდგარიყო მაგრამ ალექსანდრემ მოხვია ხელი და უკან დააბრუნა
-მოდი ცემთან და მოისვენე ლიზიკო მოამზადებს
-სირცხვილია ალექსანდრე რას იფიქრ..
-ჩშ .. დამმორჩილდი ლიზიკო არაფერს იფიქრებს იმის გარდა რომ მე მჭირდები - ჩაეხუტა და თითებით ფერება განაგრძო.
როგორღაც ისაუზმა ალექსანდრეს გადამკიდემ , ლიზიკო იცინოდა ჩუმ ჩუმად ალექსანდრეს ეშმაკურ ქმედებებზე მალევე დატოვა სამზარეულო და სხვა საქმეებს მიხედა. მარიამმა კი იფეთქა , ფეხისკენ წაღებულ ალექსანდრეს ხელს თავისი დაარტყა
-მოაშორე ხელი ნუ ხარ საძაგელი მადროვე
-ვინაა საძაგელი მე? -შეშფოთდდა ახვლედიანი
-ხო შენ არ მაცლი ჭამას არადა იცი რომ მჭირდება ენერგია და საერთოდ ნუ მაგიჟებ მერე ვეღარ ვახდენ კონცენტრირებას
-ხოო?- ხელი მოხვია და უცებ გადაისვა ფეხებზე ზურგით მაგიდას მიაყრდნო და ტუჩებზე დაეკონა - ახლა რაზე ფიქრობ?- თითები პერანგის ქვეშ შეაცურა და მოუჭირა ცერა თიტებს მუცელზე უსმევდა ისე კი ყელში კოცნიდა , მარიამის თითები მის შიშველ ზურგზე დათარეშობდნენ ხანაც მხრებზე გადაინაცვლებდნენ
-ალექსანდრე გეყოფა გთხოვ... დამაგვიანდება
-ორ წამში მიგიყვან -წამოდგა და დახლზე შემოსვა
-ალექსანდრე შეიძლება ელიზაბეტი შემოვიდეს
-ვერ შემოვა საყიდლებზე წავიდა -ყელიდან მკერდზე გადაინაცვლა პერანგის ღილები უკვე ჩახსნილი ჰქონდა და თავისუფლად ეძგერა მოღეღილ მკერდს შარვლის ღილებს რომ დასწვდა პირველის გახსნა მოასწრო მხოლოდ და გაისმა კიდეც მისაღებიდან ხმა
-სანდრიკოოოოოოოოო სამზარეულოსკენ მოვდივარ და შეწყვიტეთ ცელქობააა
-ოხ შენი - მუჭი დაარტყა ბარის ზედაპირს და აფორაჯებულ მარიამს საცოდავი ღიმილით შეხედა-ბედი არ მაქ რა ახლა მოსვლა შეიძლებოდა?
-მეტის ღირსი ვარ აქ რომ აგყევი - ძვლივს თქვა , ძირს ჩამოხტა და უცებ შეიკრა ღილები. ნიკოლოზი ფხუკუნით მოუახლოვდა ოთახს
-შემოვიდე? სახეზე ხელები ჰქონდა აფარებული - მწყობრშ ხართ თუ წავიდე
-მწყობრში შენ თუ ხარ რა გინდა ?
-სად რა მინდა ამ სახლში მოსვლის უფლება აღარ მაქ? - საწყლად თქვა და თან ფხუკუნებდა ალექსანდრე ოთახიდან გავიდა მარიამმა კი საათს დახედა
-ვაიმე დამაგვიანდა ათი წუთი მაქ
-წამოდი მე წაგიყვან და მერე ჩავუვარდები კლანჭებში სანდრიკოს . ხო მართლა დღეს ელისოს დაბ დღეა და ლიზიკო იქ იქნება პირველი საათიდან
-ხოო? ანუ საჩუქარი უნდა ვიყიდო არ დამავიწყდეს- მობილურში ჩაიწერა -ჩქარა ცოტა თორე ისედაც გუშინ გავედი სამსახურში ორი თვეა ნორმალურად ვერ შევუდექი საქმეს
-ჩვენ ცხრაზე უნდა მივიდეთ როგორც ყოველთვის სახლში აღნიშნავენ არ უყვარს ელოს რესტორნები და იქ იქნება ახლა ქალების ტრიალ ბზრიალი. გააჩერა მანქანა და მარიამს აკოცა ლოყაზე- ჰე მიდი ახლა გადასკუპდი ორი წუთი გაქ შესასვლელად
-მაგარი ბიჭი ხარ ფრთხილად იყავი არ მოგკლას იმან
-პირველად კი არ გამიჩერებია დაძაბულ მომენტში გადაიტანს როგორმე- უცებ იკბინა ენაზე და მარიამს საცოდავი თვალებით ახედა. რომ მიხვდა რეაგირება არ ჰქონდა ამოისუნტქა-უჰ მეთქი არ დაიწყოს ახლა ეჭვიანობა თორე ხომ მომკლა მართლა სანდრომთქო წავედი მე წავედი დილიდან შარს ვეძებ მგონი.
ძალიან რთული ოპერაციის გაკეთება მოუხდა მარიამს, პაციენტს ჰკარგავდა, მაგრამ ღმერთმა არ გაუშვა დედამიწიდან გოგონა , როცა ბოლოჯერ სცადეს გულის ამუშავება მცდელობა შედეგიანი აღმოჩნდა . სიხარულისგან აუფრთხიალდა გული „ყოჩაღ , კარგია .. იბრძოლე საყვარელო არ დანებდე ცხოვრება ლამაზია“ მარიამმა თქვა და დაასრულა ნაკერის დადება . გოგონა რეამინაციაშ გადაიყვანეს ,მარიამი მნახველების სანახავად გავიდა მაგრამ იქ არავინ დახვდა
-რა ხდება ნათესავებს არ შეატყობინა პოლიციამ?
-ვერავინ იპოვნეს მობილური არ ჰქონდა არც პირადობაო ვინც დაეჯახა ის დააპატიმრეს განაცხადა ისე მოდიოდა მწვანეზეო წვიმის გამო ვერ დავინახეო. კამერებიც ყოფილა და გაარკვევენ
-ანუ ამ გოგოს არავინ ჰყავს? -მარიამს ძალიან ეტკინა გული ბოლოს საქმეები რომ მოილია თავად შევიდა მის სანახავად. უკვე ნარკოზიდან გამოსული იყო
-გილოცავ ჩვენთან დაბრუნებას -გაუღიმა მწვანეთვალება გოგონას და მათში იმხელა ტკივილი და სევდა ამოიკითხა გული შეეკუმშა. -თავს როგორ გრძნობთ?
-მადლობთ ალბათ კარგად უბრალოდ მერჩია მოვმკვდარიყავი -თვალებიდან ცრემლებმა იწყეს სვლა თითქოს სევდა ცრემლებს უნდა წამოჰყოლოდა მაგრამ არა, მლაშე სითხე იღვროდა მაგრამ სევდა კვლავ უძრავად რჩებოდა ჭაობისფერ თვალებში .
-სალომე ხომ? -ანკეტას ჩახედა სადაც უკვე ეწერა მისი მონაცემები. უცებ გადაავლო თვალი და შეუვალი მზერა სტყორცნა- 21 წლის ასაკში რამ გაიძულა სიკვდილზე ფიქრი ? შენს ასაკში სიცოცხლით ტკბებიან ჩემო კარგო
-ჩემს ცხოვრებაში მსგავსი არაფერია
-შეიძლება ასე გგონია მაგრამ მხოლოდ გარეგან მხარეს არ უნდა დააკვირდე შიგნით ღრმად უნდა ეძებო ხელჩასაჭიდი და აუცილებლად იპოვნი ცხოვრების მიზეზს. ბედნიერება კი ჩემო კარგო არავის დაჰყვება თან უმიზეზოდ შესაძოა უბედური იყო ან არაფერი გაგაჩნდეს და ბედნიერება მოიპოვო . ახლა დაიძინე ხვალ დილით მოგინახულებ უკეთ იქნები და ვისაუბროთ კარგი? -ისე უმზერდა გოგოს შეუძლებელი იყო წინააღმდეგობის გაწევა. მსუბუქად დაუქნია თავი თანხმობის ნიშნად სალომემ და მარიამმაც პალატა დატოვა. უკვე შვიდი საათი იყო სამსახურიდან გამოვიდა სანდროს დახვდა . გაეღიმა მისი ხილვისას მანქანაზე მიყუდებულს ჩაეხუტა და ყელშ აკოცა
-მცივა უცებ ჩავსხდეთ რა - მოიბუზა და ალექსმაც მანქანის კარი გაუღო-დრო ხომ გვაქვს საჩუქრისთვის
-დედამ შეიძნა უკვე
-ჩვენ არ ვუყიდოთ?
-რავი ახლა თუ გაქ საჩუქრის ასარჩევათ სიარულის ნერვები წავიდეთ
-წავედით მაშინ სწრაფად უცებ შევარჩევ რაიმეს ეგ ისეთი ქალია საოჯახო ნივთი უფრო გაუხარდება ტექნოლოგიური გადატრიალება რამაც მოახდინა ამ ბოლო დროს ის ვუყიდოთ
-ყველაფერზე ფიქრი როგორ შეგიძლია
-დღეს რთული დღე მქონდა მინდა დარდი გავაქარწყლო თორემ დავსევდიანდი - ალექსანდრეს გახედა და მის თითებშ ახლართა თავისი თლილი თითები
-მძმე ოპერაცია გქონდა?
-ხო ლამის დავკარგე პაციენტი ძლივს გადარჩა ღმერთმა გადაარჩინა და ამბობს მერჩივნა მოვმკვდარიყავიო. თვალებში იმხელა სევდა დავინახე თითქოს ჩემს გულში შეაღწია -კარგი ნუ მომაქცევ ყურადღებას ცოტას დავისვენებ და წავიდეთ კარგი?
-როგორც შენ იტყვი ქალბატონო. - ტექნიკის სახლთან გააჩერა და ორივე გადავიდნენ.ბოლოს შეარჩია საჩუქარი და გაგზავნეს მისამართზე შეფუთული. თავად სახლშ დაბრუნდნენ მარიამმა იბანავა, ცოტა გამოიძინა შემდეგ მოწესრიგდა და წავიდნენ დაბიდუბიზე. პირველად მიდიოდნენ ერთად მსგავს ადგილას სადაც ყველა დედამისის მეგობარი და არა მარტო შუა ასაკის ხალხი ახალგაზრდებიც იყვნენ . ზოგი ნაცნობი , ზოგიც უცნობი, ყველა მარიამს აკვირდებოდა ქალები ხომ საუბრობდნენ და საუბრობდნენ , ლიზიკო ზედმეტს არ საუბრობდა აშკარად არ უყვარდა ჭორაობა და გაბუქება ისედაც ნათელია ვინ როგორიაო მოკლედ თქვა და გაუღიმა მარიამს. ელისოს საჩუქარი მოეწონა ქოთქოთებდა და ყოველ წინადადებაში მარიამს ადიდებდა.
-წავიდეთ ხო?- შუბლზე აკოცა ცოლს
-ადრეა ცოტა მოვიცადოთ
-რა მნიშნელობა აქ დაღლილი ხარ დასვენება გჭრდება . წავედით - წამოდგა მარიამი გვერდიტ ამოიყენა დაემშიდობა ყველას და წავიდნენ. ლიზიკო მოგვიანებით დაბრუნდებოდა . სახლში მისულმა შხაპი მიიღო და საძინებელში გავიდა. ალექსანდრეს ჩაეხუტა და მშვიდად დაიძინა , თითების და ტუჩების შეხებას მაინც გრძნობდა და ყოველგვარი დაღლილობა ავიწყდებოდა.
დილით ამჯერად მშვიდად მიიყვანა საავადმყოფოში აკოცა და შენობაში შევიდა. როგორც კი დაასრულა საქმეები სალომესთან შევიდა , უკვე პალატაში ჰყავდათ, ფანჯარაში იხედებოდა და ტიროდა . მარიამმა მოკლე ყავისფერ თმაზე ჩამოუსვა ხელი და მანაც ისე დაიწყო თხრობა თითქოს გრძნობდა რომ მარიამის ნდობა შეეძლო
-მშობლები პატარა ვიყავი რომ დამეხოცა , ბებო მზრდიდა ძალიან გვიწირდა მაგრამ არ ვწუწუნებდით რადგან ერთმანეთი გვყავდა ის იყო ჩემი საარსებო წყარო, მისი ღიმილი და მოფერება მაბედნიერებდა და სურვილი მიჩნდებოდა მის გამო მეარსება . უნივერსიტეტში ვერ ჩავაბარებდი ამიტომ კოლეჯში კულინარობას დავეუფლე , ბებო არაჩვეულებრივი მზარეული იყო და ბევრს მასწავლიდა . სკოლაში ყოველთვის მამცირებდნენ, მდიდარი გოგონები და ბიჭები სულ აქილიკებდნენ ჩემს ქცევას , დამცინოდნენ იმაზე რომ არსად დავდიოდი, ყოველთვის ძველი სამოსი მქონდა, არასდროს მეცვა მოდურად ვერც მათ მსგავსად დავდიოდი კლუბებში და რესტორნებში არც შეყვარებული მყოლია ოდესმე რადგან არასდროს მცხელოდა ბიჭებისთვის თან ჩემს ირგვლივ ყველა არაკაცი იყო იმის გამო რომ ქონება არ მქონდა მამცირებდნენ და შეურაცხყოფას მაყენებდნენ მე კიდევ ფულის გამო ამაზრზენ საქციელს ვერასდროს ჩავიდენდი. კაფეში დავიწყე მუშაობა ღამით ვმუშაობდი ისეთი ადგილი იყო . იქაც ისეთი ხალხი დადიოდა ხშირად მიწევდა შეურაცხყოფის მოთმენა მაგრამ ბებო ცუდად იყო და უნდა მომეთმინა სხვა გზა არ მქონდა. ერთი კვირის წინ სახლში რომ დავბრუნდი ბებომ არ მიპასუხა , მის საძინებელში შევედი და ბებო სულ ცივი დამხვდა არაფერზე რეაგირებდა. მანაც მიმატოვა , სამსახურიდან გამომიშვეს იმ ერთი კვირის გამო რომელიც გავაცდინე ბოლოს კი ჩემმა ნაძრალა უფროსმა რომ ვემუდარე არ გავეში ისეთი რამ შემომთავაზა გამეორებაც არ მინდა . იქედან წამოვედი და არც კი მახსოვს როგორ გადავდიოდი გზაზე ბოლოს შეჯახება ვიგრძენი და შემდეგ აქ გავიღვიძე. ახლა არც კი ვიცი რატომ გადამარჩინა ღმერთმა , გასაგებია თქვენი მოვალეობა იყო მაგრამ ხომ ვერაფერს გააკეთებდით რომ არა ის
-ყოველთვის შეიძლება შენი გზის პოვნა ჩემო კარგო ცხოვრება ყველაზე კარგი რამაა რისი დატმობაც არასდროს უნდა გინდოდეს. როცა იბრძვი და იმარჯვებ ამაზე კარგი არაფერია აქ ერთი კვირა მოგიწევს ყოფნა და შემდეგ მე დაგეხმარები სამსახურის შოვნაში კარგი?
-არა მე მაგიტომ არ მომიყოლია
-ვიცი ჩემო კარგო უბრალოდ მინდა დაგეხმარო და უარს ნუ მეტყვი კარგი? ახლა კი წავალ პაციენტები მელოდებიან .მარიამი პალატიდან გულდამძიმებული გამოვიდა , პირველად დაისახა მიზნად ადამიანის მსგავსი მდგომარეობიდან გამოყვანა. სახლში ადრე დაბრუნდა , ლიზიკო არ იყო კიბეები აიარა და საძინებელთან მისულს მსხვრევის ხმა უკვე მეორედ მოესმა ამას ღრიალი მოჰყვა, ალექსანდრეს ხმა რომ ამოიცნო წამებში დაფარა მანძილი . ოთახში შესულმა მიმოიხედა და იატაკზე დამსხვრეულ სანათებს წააწყდა , წამში მოავლო ოთახს თვალი და სანდროც დაინახა კუთხეში იყო ჩაკეცილი , ეს ორ მეტრიანი კაცი დაპატარავებული მოხრილი იჯდა მუხლები მკერდთან ჰქონდა მიტანილი ხელები მოხვეული , თავი ზედ ედო და ირწეოდა თან ცახცახებდა , ყელზე წვეთებ შეხედა , მთლიანად დაცვარული ჰქონდა კანი , თითებს ფერი ჰქონდა დაკარგული , მუხლებში ძალა წაერთვა მარიამს მაგრამ თავიხელშიაიყვანა და ქმართან მივიდა, თავი რომ ააწევინა ფერდაკარგულ, ტუჩებგალურჯებულ, თვალებჩაწითლებულ კაცს შეხედა რომელიც ისე სუსტად გამოიყურებოდა, ისეთი უძლური იყო იმ წამებში სუნთქვა შეეკრა, მის მზერაში სირცხვილის გრძნობა კიაფობდა რომელიც სურვილთან ერთად ჩანდა . მზერით უხდიდა ბოდიშს იმის გამო რომ ასეთს უყურებდა. მარიამი მის გაყინულ ტუჩებს შეეხო შემდეგ შუბლი მიადო მის დაცვარულ შუბლს და თვალებდახუჭულმა უთხრა
-სად გაქ წამალი სანდრო - ხმა ისე დაიჭირა ვერ შეამჩნევდით რომ ტკივილი ღღრნიდა
-არა ... არ გავიკეთებ შენ არ მინდა მარიამ - ძვლივს თქვა, თავი მხარზე ჩამოსდო. მარიამი თავზე უსმევდა ხელს . ცოტა ხნით ისხდნენ ასე ბოლოს სულ გაიყინა, ცახცახს უმატა და კრუნჩხვები დაეწყო . მარიამმა საწოლზე დააწვინა
-ალექსანდრე მითხარი სად გაქ წამალი -სანდრომ ბალიშს ჩაავლო ხელი და მოუჭირა თვალის ქუთუთოებიც გაუშავდა. მარიამმა იცოდა რომ არ ეტყოდა რომც მომკვდარიყო მაინც არ ეტყოდა . ოტახში მიმოიხედა და ყველაზე მოსახერხებელი ადგილები გადმოაყირავა ბოლოს იპოვნა პატარა პარკში იდო ყველა საჭირო ნივთი . სწრაფად გაამზადა მცირე დოზა შემდეგ რეზინის სალტო აიღო ნემსს თავი მოაძრო ხელზე მოუწირა რეზინი ვენა უკეთ გამოჩნდა და ნემსის წვერი კანში შეიყვანა. წამლის გაკეთებიდან რამდენიმე წამში შეწყვიტა ცახცახი უბრალოდ იწვა და ერთ წერტილს უყურებდა . მარიამი საწოლზე დაწვა თავი მის ყელში ჩარგო და სიტყვა არ დაუძრავს. უბრალოდ მის გულისცემას ისმენდა რომელიც თანდათან მშვიდდებოდა . ალექსანდრეს თითებს გრძნობდა თმაზე , ხელებზე ტუჩებს მაგრამ მაინც არ ტოკდებოდა
-მაპატიე გთხოვ ... მაპატიე რომ ასეთი ცხოველის ცოლი გაგხადე და ამის გაკეთება გაიძულე .
-რომ არ მოვსულიყავი რას გააკეთებდი
-ლომკაში არასდროს ვყოფილვარ სურვილი რომ არ გამეკეთებია პირველად მქონდა ათი წლის მანძილზე
-შეიძლება მომკვდარიყავი . შეუძლებელია ასე ერთბაშად შეეშვა . რამდენი ხნის შემდეგ გქონდა ლომკა?
-ერთი თვეა არაფერი მიმიღია რაც ერთად ვართ - კიდე ჩამხჩალი ჰქონდა ხმა და ისევ კოცნიდა მარიამს. შემდეგ მაგრად ჩაიკრა გულში თვალები დახუჭა და კუთხიდან ცრემლმა იწყო დენა , ეულმა წვეთმა დატოვა თვალი და საფეთქლიდან გაუჩინარდა.
ორი დღე ისევ ძველი ჯმუხი ალექსანდრე მოძრაობდა , უხეშობდა და ბრაზობდა მაგრამ მარიამისთვის არაფერი უთქვამს. უბრალოდ გვიან შედიოდა საძინებელში , მთელი ძალით ჩაიკრავდა ცოლს გულში და მის თითოეულ ნაკვთს აკვირდებოდა, ეფერებოდა სახეს უკოცნიდა სიზმრებში მოგზაურობისასაც კი გრძნობდა მარიამის სხეული ამ სითბოს . კვირას სამსახურში არ მიდიოდა ამიტომ დილით გამოიძინა , გაღვიძებულს არ დახვდა ალექსანდრე , საღამომდე არ დაბრუნდებულა შემდეგ კი საძინებელში რამდენიმე ყუთი შეიტანა და საწოლზე დაუდო მარიამს . მასთან დაიხარა ტუჩები დაუკოცნა შემდეგ თვალებში ჩახედა იქ იდუმალ შიშს ხედავდა მარიამი, რაღაც ცუდს უგრძნობდა გული იცოდა რომ განსაცდელი უახლოვდებოდა . სანდრომ თმა ყურს უკან გადაუწია და ლოყაზე ხელის ზურგი ჩამოუსვა- მოემზადე გთხოვ ისინი ჩაიცვი რაც ყუთებშია სადღაც მივდივართ -ძალიან მშვიდად და ერთი შეხედვით ბედნიერად საუბრობდა მაგრამ მარიამმა ხომ იცოდა რომ ყველაფერი რიგზე არ იყო.
ერთ საათში მზად ყოფნაში იდგა და სარკის წინ უმშვენიერეს ანარეკლს უმზერდა შავი ტანზე გამოყვანილი კაბა ეცვა ზურგი მთლიანად ამოღებული ჰქონდა, ფეხზე შავი მაღლები , ხელშიც შავი კლაჩი ეჭირა, ყორნისფერი თმა წელზე ჩამოეშალა , ტალღებად ეფინებოდა მხრებსა და წელს, წითელი ტუჩსაცხი ესვა ისე კი მსუბუქი მაკიაჟი ამშვენებდა მის თეთრ კანს. ხელს საქორწინო და ნიშნობის ბეჭდები უმშვენებდნენ , ყელზე ჯვარი ეკეთა კაბის ქვეშ მალავდა მკერდთან ახლოს როგორც სჩვევია ისე კი ძალიან ლამაზი კოლიე ეკეთა, საყურეებიც მისი შესაბამისი იყო . ანარეკლს გაუღიმა ღრმად ჩაისუნთქა , წინათგრძნობა დააიგნორა და დინებას მიჰყვა. ალექსანდრე თეთრ პერანგსა და მუქ ჯინსში გამოწყობილი კვლავ ინარჩუნებდა სპორტულ-კლასიკურ სტილს . მარიამს უყურებდა და თვალებით იღიმოდა. სურვილმა სძლია და წითელ ბაგეებს თავისი შეაგება. ლიზიკო ჩამოვიდა და წყვილი რომ დაინახა გაეღიმა
-სად მიდიხართ ბავშვებო?
-სიურპრიზია დე -ალექსანდრე მოეხვია, დიდხანს გაგრძელდა მისი ჩახუტება ქალის ყელში ჩარგო სახე სურნელი შეიგრძნო შემდეგ შუბლზე აკოცა მისი სახე თავის ხელებში მოიქცია და ისევ აკოცა -ამაღამ არ დავბრუნდებით
-კარგი დე . კარგად გაერთეთ ბედნიერი საღამო დე - მარიამს გაუღიმა -ულამაზესი ხარ შვილო
-გმადლობთ - გაიღიმა და ალექსანდრეს შეხედა რომელმაც ბეწვის ქურქი მოახურა და ხელი მოხვია. მანქანაში ჩასხდნენ და ადგილს მოსწყდა ალექსანდრე ამჯერად სახლს გახედა სადაც ლიზიკო იდგა და მიმავალ მანქანას უყურებდა. მარიამს რამდენჯერმე გახედა მგზავრობისას მისი ხელი თავისაშ მოიქცია და ტუჩებთან მიიტანა .
-მალე მივალთ?
-სულ რამდენიმე წუთიც მარ - გაიღიმა და სიჩქარეს უმატა. ქალაქიდან საკმაოდ შორს იყვნენ უკვე ირგვლივ ყველაფერი მწვანედ იყო შეფერილი. წვიმდა , მანქანა ტყეში მოძრაობდა შემდეგ სახლი გამოჩნდა ირგვლივ სახლები ალაგ ალაგ მოსჩანდნენ , ალექსანდრე გადმოვიდა ქოლგა ამოიღო საბარგულიდან მარიამს გადააფარა და მიეკრა . სახლში სწრაფად შევიდნენ. ძალიან პატარა და მყუდრო სახლი იყო . ალექსანდრემ შუქი აანთო ელექტრობუხარი უკვე ანთებული იყო და სახლში სითბო იყო , ბუხართან მაგიდა იყო ლამაზად გაშლილი ორ კაცზე. ალექსანდრემ მოსაცმელები საკიდზე დაკიდა და ცოლს მოეხვია
-მოგწონს?
-ძალიან . არ ვიცოდი ასეთ ადგილებშიც თუ გქონდა სახლები
-მე მთა და ზღვა ერთნაირად მიყვარს მაგრამ ეს მყუდრო სახლი ბაბუამ დამიტოვა სპეციალურად ჩემთვის ააშენებინა და მხოლოდ რამდენიმე კაცზე გათვლილი .
-დღეს რომ დაიკარგე ამ ყველაფერს ამზადებდი?- გაერიმა მარიამს და ლამაზად მორთულ მაგიდას გადახედა
-ტყუილად ვიწვალე?
-პირიქით ყველაფერი ძალიან მომწონს.- ალექსანდრემ ღვინო ჩამოასხა მარიამმა აიღო და სურნელი შეიგრძნო - რას გაუმარჯოს ალექს?
-სიყვარულს არა მხოლოდ ქალ-ვაჟის , ყოველგვარ სიყვარულს გაუმარჯოს როცა იცი რომ ყველა გზა მხოლოდ იმ ერთთან მიდის როცა გიხარია, გტკივა და უბრალოდ გსურს
-გაუმარჯოს-გაიღიმა და ჭიქის ერთი მხარე ალექსის ჭიქას შეახო შემდეგ კი ტუჩთან მიიტანა სასმისი- მგონი დროა გავიგო მათრობელა ღვინის გემოც - თქვა და მოსვა წითელი ღვინო . წვეთებმა ტუჩები დაუნამა და ენისწვერით მოიწმინდა . ალექსანდრემაც დალია
-ეს ის ადგილია სადაც მაშინ მივდივარ როცა მარტო ყოფნა და ფიქრი მინდა, ეს სახლი უამრავი ემოციითაა დახუნძლული, მე და ბაბუ ბევრ დროს ვატარებდით აქ . ანდროს ძალიან უყვარდა ჩემთან ერთად ყოფნა სულ მეუბნებოდა მხოლოდ იმ ადამიანთან ერთად მოდი აქ ვისაც წარუშლელი კვალის დატოვება შეეძლება შენს ცხოვრებაშიო . თუ ოდესმე მომბეზრდება ქალაქის ხმაური და ზოგადად სიმშვიდის მოპოვება მომინდება აქ გადმოვალ საცხოვრებლად
-არ არის ცუდი იდეა ეს ადგილი ძალიან მომწონს მაგრამ გაძლებ ყველასგან შორს?
-დაახლოებით ათი წლის წინ ვფიქრობდი რომ შემეძლო სრულიად მარტოს ყველასგან შორს მეცხოვრა ასეთ სიტუაციაში მაგრამ შემდეგ რაღაც შეიცვალა ახლა კი ყველას მიტოვება არ შემიძლია. უბრალოდ სიმშვიდეს ვერ მოვიპოვებ . შენ გაქ ისეთი ადგილი სადაც იმ შემტხვევაში წახვალ როცა იგრძნობ რომ აღარ შეგიძლია ?
-იცი მიფიქრია მეც მაგაზე და ვფიქრობდი რომ როცა ყველა საქმეს მოვაგვარებდი და აღარავის დასჭირდებოდა ჩემი დახმარება მონასტერში მონაზვნად აღვიკვეცებოდი . ახლა არ ვიცი ,ისევ მონასტერში წავალ ,მაგრამ რამდენიმე თვით ალბათ
-მონაზვნად აღკვეცას რატომ აპირებდი
-გულახდილობის საღამო გვაქვს? - გაიღიმა და მის წინ მსხდომს შეხედა- ყოველთვის ვამბობდი რომ არასდროს შემიყვარდებოდა რადგან შეუძლებელი იყო ისეთი კაცი გამოჩენილიყო ჩემს ცხოვრებაში ვინც შემიყვარდებოდა მთელი არსებით და თან ისეთი იქნებოდა როგორსაც სიამოვნებით გავყვებოდი ცოლად. რადგან ისეთი განსხვავებული თვისებები მაქვს შეუძლებლად მეჩვენებოდა , მაგრამ ღმერთი რას გიმზადებს არავინ იცის წინასწარ არ უნდა გამეკეთებია დასკვნები . შესაძლოა მარადიული ურთიერთობა არ არსებობს მაგრამ გრძნობის მარადიულობისა ყოველთვის მჯეროდა ახლა კი მწამს.
კიდევ დიდხანს ისაუბრეს მაგრამ საინტერესო და გამორჩეული არაფერი ყოფილა . შემდეგ ალექსანდრემ სასიამოვნო მელოდია გააჟღერა და მეუღლე ვალსის საცეკვაოდ გაიწვია. ეს იყო შეუდარებელი ცეკვა, დაუვიწყარი ემოციებით. სუნტქვა ეკვროდა როცა მის თითებს გრძნობდა სხეულზე , მისი თვალები აბნევდნენ „ცაზე შორს შენი თვალებია“ ფრაზა გაახსენდა და ალექსანდრეს თითებმა ზღვარი გადალახეს . ყელიდან დაუყვა კოცნისას თითები , ნაჭერი მხრებს ფრთხილად მოაშორა შემდეგ კი მთლიანად სხეული დატოვა და ისე დარჩა მარიამი გაძარცვული როგორც მხატვრის წინ შედევრი. ვნებამ შეიპყრო ორივე და მხოლოდ სიამოვნებაზე ფიქრობდნენ , სურდათ ერთმანეთი ბოლომდე შეეგრძნოთ ისე თითქოს უკანასკნელი იყო მათი ალერსი. საძნებელიდან სადაც მთელი კედელი მინის კარს ეკუთვნოდა ლამაზი ხედი იშლებოდა, გარეთ კოკისპირულად წვიმდა დეკემბრისათვის დამახასიათებელი სიცივე იყო . ოთახში კი ორი ერთმანეთზე სიგიჟემდე შეყვარებული არსება გრძნობებს გასაქანს აძლევდა, ხმამაღალი ოხვრა და კვნესა ერეოდა გარეთ ამოვარდნილ ქარიშხალს თითქოს მათი გრძNობაც ერთვოდა ამინდს .
შესანიშნავ ღამეს შესაძლოა უბედურება მოჰყვეს დილის სახით როცა ყველაფერი სრულდება კარგიც და ცუდიც . გრძნობდა რომ ყველაფერი რიგზე არ იყო , დილით ამ შეგრძნებამ გამოაღვიძა კადრები გადაეშალა თვალწინ წინა ღამისგან შემორჩენილი , პლედი მოიხვია და ალექსანდრეს პოვნა განიზრახა. მთელი სახლი შემოიარა , იცოდა რომ ტყუილად დადიოდა მაგრამ სურდა ის ადგილი ენახა სადაც ბედნიერი წამები განიცადა . ძალაგამოცლილი დაბრუნდა საძინებელში. საწოლს შეხედა და ბალიშთან წითელი ვარდი და წერილი დახვდა . ფრთხილად აიღო ყვავილი და თითებით მოეფერა თითქოს ალექსანდრეს ეხებოდა. წერილის წაკითხვის ეშინოდა მთელი არსებით ეშინოდა რომ იქ ისეთი რამე ეწერებოდა რაც გაანადგურებდა , მან ხომ არ იცოდა ალექსანდრე ახვლედიანის შესახებ არაფერი. მისი ცოდნა ზღვაში წვეთი იყო იმასთან შედარებით რაც ახვლედიანი გულით ატარებდა. პატარა ფურცელი აიღო და ერტი წინადადების წაკითხვაც ვერ მოახერხა რადგან თვალები მლაშე სითხემ დაუბინდა , უბრალოდ ხელი შეახო წარწერას , თვალები ისე შეიმშრალა ასოების გარჩევა რომ შესძლებოდა „დავბრუნდები ,როცა დაგიმსახურებ“ მხოლოდ სამი სიტყვა და ამ სიტყვაში ჩადებული ტკივილი, იმედგაცრუება, შიში მარტოობის, დავიწყების და ღალატის, იმედი რომ დაბრუნდება და ოცნება რომ ყველაფერი დროებითია , წარმავალი და კვლავ გაბრწყინდება მზე შავი ღრუბლების მიმოფანტვის შემდეგ.

უბრალოდ იჯდა საწოლზე და ფიქრობდა. ტკივილი კვლავ დააიგნორა მოწესრიგდა ჩაიცვა , მანქანა ეზოში დახვდა ,ჩაჯდა და სახლში დაბრუნდა . ლიზიკო რომ დაინახა მიხვდა რომ საკმარისად ძლიერად არ მოდიოდა . მხრებში გასწორდა და ლიზიკოს ჩვეულებრივად მიესალმა არ იღიმოდა , რეაგირებას არც ერთი ნაკვთი ახდენდა, ეს იყო სწორედ საშინელება. ქალი გაღიმებული შეეგება რძალს მაგრამ მისი სახე რომ დაინახა გაჩერდა
-რა ხდება მარიამ? ალექსანდრე სად არის?
-ალექსანდრე ... ალექსანდრე წავიდა არ ვიცი სად როგორც ვხვდები არც თქვენ გაქვთ წარმოდგენა სად . დარწმუნებული ვარ არც არავინ იცის სად
-როგორ დაგტოვა და წავიდა? შენ... -ქალს ცრემლები სდიოდა მაგრამ არ ქვითინებდა მარიამს უყურებდა და ტიროდა
-მე ... მარიამ ყიფიანი ალექსანდრე ახვლედიანის მეუღლე ვარ იქნება აქ თუ არა ისე როგორც თქვენ ხართ დედა გვერდით გეყოლებათ შვილი თუ არა
-მარიამ შენ ... შენ უბრალოდ საოც
-საოცარი ვარ? არ მინდა ვიყო შეუდარებელი , საოცარი და უნაკლო მინდა მხოლოდ ერთადერთი სიმშვიდე რომელსაც სამარადისოდ დაველოდები -თქვა და საძინებელში ავიდა.
დუშის ქვეშ იდგა მთელი დღე სამსახურში ისედაც ღამით ჰქონდა მორიგეობა ამიტომ გამოიძინა , სიზმარი არ უნახავს, მოწესრიგდა ძალიან მშვიდად ქვემოთ ცავიდა ლიზიკოს აკოცა და მაგრად ჩაიკრა გულში
-შენ თუ ინერვიულებ გეფიცები ვიპოვნი იმ იდიოტს და ჩემი ხელით მოვკლავ
-როგორ არ ვინერვიულო
-შენ ჩემზე ბევრად ძლიერი ქალი ხარ ვიცი რომ დედა ხარ და აქ ყველაფერი წყდება მაგრამ იყავი ძლიერი როგორც დედამთილი და უბრალოდ დაელოდე შილს სიე როგორც მივლინებაში წასულს ელოდებიან . მე ამაღამ სამსახურში ვარ ხვალ დილით მოვალ და იცოდე არ ინერვიულო მეც ვნერვიულობ გახსოვდეს
-კარგი ჩემო გოგო
-მარტო ყოფნა თუ პრობლემაა ბიჭებს დავურეკავ ან ჩემებთან გადი გოგონები არიან მარტო მამიკო საქმეებზეა წასული
-არა შვილო რა პრობლემაა სახლში რომ არ იყო ალექსანდრე სულ მარტო არ ვიყავი? ახლა ავალ მე დავიძინებ
-კარგი თუ რამე დამირეკე მთელი ღამით გვერდით მექნება მობილური ან ჩემს თანაშემწეს თუ ოპერაციაზე ვიქნები - აკოცა და სახლი დატოვა. ალექსანდრეს ერთ-ერთი მანქანით სარგებლობა . თავად არცერთი ჰყავდა წაყვანილი რაც აფიქრებინებდა რომ საქართველოში არ იმყოფებოდა.
მეორე დღეს უკვე ბიჭებმა რომ მოიკითხეს ძმაკაცი და ლიზიკომ უთხრა რომ წავიდა , გაგიჟებულები იყვნენ , პირველად სამივემ ერთად თქვა“მარიამი წავიდა?“ პასუხმა გააოცა ყველა მაგრამ თავად რომ ჩამოვიდა მანდ გაჭედეს
-დღეს დედიკოს დაბადების დღეა და წამოხვალთ ჩემთან ერთად? რომ გთხოვოთ ჩემი ბიჭების გაძლება ერთი საღამო ჩემი ხათრით
-მოვდივართ რძალო არაა პრობლემა ლიზიკო მოემზადება და გავიდეთ . რესტორანში თუ სახლში
-რესტორანში ჩვენთან
-კარგი გასაგებია და ნინაც იქნება?
-კი ნინაც იქნება -გაეღიმა
-საახალწლოდ სამსახურშ ხარ?
-არა ბედობას გავდივარ მაგრამ წასვლით ვერ წამოვალ გუდაურში.შეგიძლიათ ახვიდეთ აყაროთ ნაშები და იგულაოთ საცოლეები ტქვენ არ გყავთ და ცოლები ხო საერთოდ
-ხო რავიცი შეიძლება საერთოდ არ წავიდეთ
-ნუ გაჭედავთ ახლა ძმობას გაფიცებთ-ლიზიკოს შეხედა და გაიღიმა- აბა ჩემი მსგავსი დედამთილი თუ ყავს ვინმეს
-ვაა ლიზ რა ლამაზი ხარ?
-კარგით რა ბიჭებო ნუ ღლაბუცობთ. წავედით ახლა
-აუ ჩვენ საჩუქარი რომ არ გვაქ ტო?
-თავად თქვენ ხართ საჩუქრები იქ რომ იქნებით- გაიღიმა მსუბუქად უემოციოდ რადგან არ გამოსდიოდა . რესტორანშ რომ შევიდნენ ყველამ მათ შეხედა, ალექსანდრეს ეძებდნენ თვალებით მაგრამ ვერ იპოვნიდნენ დიდხანს. ირაკლი და მაო შვილს სიხარულით შეხვდნენ
-დედა სიძე სადაა?
-წავიდა
-რას ნიშნავს წავიდა?
-იმას ნიშნავს ირაკლი რომ ადგა და წავიდა ! ბიჭებო ჩემთან ერთად დასხდებით ხო? რო რამე შუაში ვიქნები- მაგიდის ერთი მხარე დაიკავა მათთან ერთად. ლიზიკო თავს უხერხულად გრძნობდა აშკარად უჭირდა იქ ყოფნა სანამ მარიამმა არ დაამშიდა.
მარიამისთვის კიდევ ერთი ტკივილი თორნიკეს ნახვა იყო , უკვე ერთი თვის უნახავი ძმა დაინახა და მის მზერაში ჩაიკარგა, როგორ უნდოდა მისულიყო და ყველაფერი მოეყოლა ყველაფერი რასაც განიცდიდა ,მაგრამ არა ადგილიდან არ დაძრულა არც ერთი. ყველაფერი მშვიდად მიდიოდა სანამ ყველაფერი არ ჩაბნელდა და განათებული ტორტი რა წამოვიდა სუფრისკენნ. ირაკლიც გაოცებული იყო ტორტი ოფიციანტებს უნდა შეეტანათ როცა სიმღერა მიშომ და თათამ დაიწყეს მაოს სიხარულს საზღვარი არ ჰქონდა. მარიამი უყურებდა მონატრებულ ძმას და თვალებში ცრემლები უკიაფობდა. როცა თორნიკე და მიშო ერთმანეთს მოეხვივნენ თავი ვერ შეიკავა ალბათ მოკვდებოდა რომ არ მისულიყო .
-ბიჭებო ..- გადახედა და უკვე იცოდნენ რომ უნდა წასულიყვნენ.
მარიამი სწრაფად მივიდა მათთან და ორივეს მოეხვია , ძმის სურნელი იგრძნო მონატრებული, სხეულის სითბო რომელსაც ვერაფერი ცვლის და ყველასგან განსხვავებულია მხარზე დაადო თავი და მისმა ცრემლებმა დაუსველეს პერანგი . - ორივე ტკივილამდე მიყვარხართ - თავი აწია ცრემლები შეიმშრალა და იქაურობა დატოვა.
-კარგად ხარ? გინდა ამაღამ დავრჩებით თუ მარტო ყოფნა გირჩევნია
-ხვალ დილით სამსახურში ვარ ამიტომ უნდა გამოვიძინო კარგად ვარ . მადლობთ რომ წამოხვედით - სამივეს მოეხვია ლიზიკოსთან ერთად ჩაჯდა მანქანაშ და სახლში დაბრუნდა.
-ლიზიკოო- სახლში რომ შევიდნენ შემდეგ შებრუნდა მისკენ
-გისმენ მარიამ
-ახალ წელს სად ხვდები ხოლმე?
-მე .. ახალი წლის ღამეს სახლში ვარ სანდრო მოდიოდა ხოლმე თორმეტზე ჩემთან იყო შემდეგ კი ბიჭებთან მიდიოდა
-კარგი ძილინებისა ლიზიკო -ლოყაზე აკოცა და საძინებელში შევიდა. უკვე ალექსანდრეს მაისურზე ჩახუტებულს ეძინა .
სამსახურიდან გამოვიდა როცა მიშო დაინახა მანქანაზე მიყუდებული სიგარეტს ეწეოდა და უყურებდა ჯიქურ მარიამს.
-გამარჯობა
-წამოდი სალაპარაკო გვაქ
-ჩემი მანქანით წამოვალ სად ?
-თორნიკესთან
-კარგი- თქვა და გულდამძიმებული წავიდა მანქანისკენ . თორნიკეს კორპუსთან გააჩერა და ერთიანად მოაწვა სევდა. ერთი თვე პირი იყო უკვე ყველაფერთან ერთად გიჟდებოდა ისე ენატრებოდა .
სახლში შესული დივანზე საკუთარ ადგილას დაჯდა, მაგრამ ტორნიკე არ ცახუტებია არც ყავა მიურთმევია არც შოკოლადი . მიშო ნერვიულად დააბიჯებდა ბოლოს შეეშვა სიგარეტს და მაგიდას დაარტყა მუშტი
-სად წავიდა ის ნაბ... იცოდა რომ მოვდიოდი და მოტყდა?
-რომ მოდიოდი მერე რა
-შენ ვისკენ ხარ გოგო!
-როგორც აღმოჩნდა ყველა ჩვენი თავისკენ ვართ . შენი ჩამოსვლა არ ჩამოსვლა ალექსანდრესთვის არაპრიორიტეტული იყო და მაგრად ეკიდა შენ სად იქნებოდი ეგ ხომ იცი და არ გინდა ახლა ჩხუბი მე რატომ მეკაჩავები ვერ ვხვდები
-კარგი და რატომ მოხია აბა
-ვინ გითხრა რომ მოხია ამდენი წლის განმავლობაში თუ არ მოხეულა ეგ იმ მიზეზით თქვენ რასაც ფიქრობთ ახლა რა დაემართებოდა ვითომ . მიზეზი არავინ იცის და არცაა საჭირო მე ერთიც საკმარისი ვარ მაგრამ ვერც მე ვხვდები ბოლომდე
-მიგატოვა ! მაგ ნაბოზ... ასეც ვიცოდი გიხმ... გაგვაგიჟა დედა მოგვ... მე და თორნიკეს იცოდა რომ შენზე სუსტი წერტილი არ გვყავდა ჩემს ცოლ შვილს თუ არ ჩავთვლით და მიიღო კიდეც თავისი
-წესიერად ილაპარაკე გესმის? შენ არაფერი არ იცი მის შესახებ შენ ყველას გადმოსახედიდან უყურებ ამ საქმეს არასდროს ფიქრობ და იძიებ პირდაპირ ყვირი რაც მოგადგება ენაზე და იმასაც ვერ ხვდები შენს საკუთარ დას შენს სისხლს და ხორცს რომ შეურაცხყოფას აყენებ
-შეურაცხყოფა გოგო იმან მოგაყენა თუ მოგაყენა
-საიდან დაასკვენი ეგ მითხარი საიდან რა იცი ჩემი და მისი ურთიერთობის შესახებ ან მის შესახებ რა იცი . საერთოდ რის გამო არ გევასება იცი? იმიტო რომ ვიღაცის მკვლელობას აბრალებდნენ? იცი ვაფშე არ მიკითხია მაგაზე იმიტომ რომ არ დავინტერესებულვარ რომელმა ახვარმა დაასრულა მისი ხელით სიცოცხლე რადგან „თუ მოსაკლავია უნდა მოკლა კიდეც“ პრინციპი თქვენ რომ გაქვთ ისე უნდა უბრალოდ სიტუაციას არ გიქმნიდათ ირაკლი ყიფიანის სახელი ისედაც გვარდებოდა ყველაფერი .
-შენ რა იმას იცავ? ვაფშე რატო გაყევი იქნებ მანამდეც გევასებოდა და მოიმიზეზე ეს ყველაფერი ჩვენ რომ შეგვცოდებოდი როგორც თავგანწირული განტევების ვაცი -ეს რომ უთხრა უკვე მოთმინება დაეკარგა და ცხოვრებაში პირველად ღრიალებდა , ტიროდა და მოთმინება დაკარგული სილის გარტყმას არ დასჯერდა ლამის სცემა
-მაგას როგორ მეუბნები შენ აზრზე ხარ რას მეუბნები? ესეიგი მე მლიქვნელი აფერისტი მატყუარა ქალი ვარ რომელმაც თქვენი მტერი საყვარლად გაიხადა და მახე დაგიგოთ? რომელმაც ის არ იცოდა რომ არ აპატიებდით ამ საქციელს არავითარ შემთხვევაში? თუ იმის გამკეთებელი ვიყავი ვინმეს საყვარელი ვყოფილიყავი თან იმ კაცის ვისაც მტრობდით თქვენ ორი . მე ხომ ბრმა ვიყავი და ფეხებზე მეკიდა შენ ვის ეომებოდი და რას შვებოდი საერთოდ , შენ ხომ არაფერზე ფიქრობ შენ ხომ შაკუთარი დაც შეიგძლია ბოზ.. შერაცხო იმის გამო რომ გონება გაქ დაბინდული და საერთოდ ვერ აზროვნებ. ეგ შენი მენტალიტეტი გახრჩობს რომელიც მამაჩემსაც აღარ აქვს უკვე იმიტომ რომ აზროვნებს შენ კი ამდენი მოსაწევის და სიშტერის ჩადენის შემდეგ სულ გამოშტერდი სისულელის გამო შენს საკუთარ დას რომელიც საფიცრად გყავდა ერთ დროს პირველმა ჰკარი ხელი და ისე გადაუარე ზედაც არ შეგიხედავს მისთვის. იქნებ რა სტკიოდა , იქნებ როგორ უჭირდა, ეშინოდა და დარდობდა, პირიქით დაუმატე სადარდებელი , ტკივილი და სინდისის ქენჯნა . ეგაა შენი სიყვარული მენტალიტეტის გამო რომ გაწირე საკუთარი და რომელიც სულ რომ გაგიჟებით ყოფილიყო შეყვარებული შენ არ გადაგაბიჯებდა რომელიც სულ იმაზე ფიქრობდა სხვა შეერიგებინა როგორმე , სხვებს შორის ჩამდგარიყო თუნდაც ყველაზე ბევრი მოხვედროდა, სხვა გაებედნიერებინა და ამით მიეღო ბედნიერება სინამდვილეში რა დამრჩა ყველაზე მეტად ვინც მიყვარდა, ყველაზე მეტს ვისტვისაც ვიბრძოდი თქვენ ორმა გადამთელეთ სხვები კი ჩემთან დარჩნენ . იმ სუფრაზე ისხდნენ ალექსანდრეს ძმები თქვენთან ერთად ჩემს გამო და სულ რომ გაგელანძღათ იქედან ფეხს არ მოიცვლიდნენ სანამ გარეთ არ გახვიდოდით სიტყვას არ გეტყოდნენ იმიტომ რომ ალექსანდრე უყვართ ისე როგორც ძმა მე კი .. მე კი მშურს მათი რადგან საკუთარმა სისხლმა და ხორცმა გამიმეტა . ახლა კი ... ახლა მისი მონატრება მკლავს ყველაფერი დავკარგე ... თქვენს გამო გავყევი ცოლად და გულიც დავკარგე ახლა კი ახლა აღარაფერი მეკუთნის ეს ხელებიც მისია ყველა უჯრედი სადაც შემეხო მისია და წავიდა. ასე ადგა და წავიდა ჰგონია რომ ამით გამაბედნიერებს და შანსს მაძლევს არ მჭირდება შანსი არ მჭირდება იდეალურობა მხოლოდ ის მჭირდება მხოლოდ საყვარელი ადამიანები მჭირდება რას ვითხოვ ასეთს- უკვე თორნიკეს მკლავებს იყო ჩაბღაუჭებული, ისევ თორნიკე იჭერდა რომ არ წაქცეულიყო , ისევ მის მკლავებში მოთქვამდა მის გარეშე არც ახლა დაუღვრია ცრემლი . ისიც მასთან ერთად ტიროდა თავზე კოცნიდა . ეხუტებოდა ,ეფერებოდა და ჩურჩულებდა. მიშო კი კედელთან იყო დამჯდარი სახე ხელებში ჰქონდა ჩაფლული , ტიროდა და მისვლასაც ვერ ბედავდა რომ დაემშვიდებინა.
ბოლოს როცა გონს მოვიდა ისევ ძველებურად იჯდა დივანზე თორნიკეს მკერდზე მიკრული, მისი ხელები ეხვია სხეულზე და მონატრებულ სიმშვიდეს გრძNობდა მისი ერთი ნაწილი მაგრამ ეს არ იყო ის სრული ნეტარება რაც სიმშვიდეს მოუპოვებდა .
-მარიამ....- მიშომ თქვა და ხელზე აკოცა -მარ ....
-უკვე გავსწორდით ახლა თუ მომეხვევი ისევ ვიქნები შენი და თუ არა მაშინ მე დაგკარგავ სამუდამოდ -ისე თქვა არც კი მოშორებია თორნიკეს. მეორე მხრიდანაც იგრძნო სითბო , ეს უკვე იმ ერთი ნაწილის მთლიანად შევსება იყო რაც ძმებს ეჭირათ . როცა გონს მოვიდა ელიზაბეტს დაურეკა, უთხრა რომ ძმასთან იყო , ლიზას გაუხარდა და დამშვიდებულმა დაიძინა ამასაც თუ სიმშვიდე ერქვა.
ყავას და შოკოლად მიირთმევდა როცა გაკეჭილი ნიკუშას ფოტო გამოჩნდა
-გისმენ ნიკუ
-რძალო გამარჯობა . როგორ ხარ? სად ხარ? გცალია ამ ღამით? რესტორანში მივდივართ და წამო ძმურად არ გაგვიტეხო რაა
-გაგიმარჯოს. კარგად ვარ , მიშოსთან და თორნიკესთან ვარ, ვერ წამოვალ რადგან ძალიან მომენატრა მათთნ ყოფნა და უნდა მაპატიო ძმურად -გაიღიმა ბოლოს
-ოჰ დღეს გონების გახსნის დღეა? მიხვდნენ რომ არ უნდა ეჩხუბათ შენთან? დიდი მიღწევაა აბა როგორ დაგიშლი მაგათთან ყოფნას-შეწყვიტა სატირა და გაიცინა- ტკბილი ძილი. მიყვარხარ სუპერ რძალი ხარ რძლებს შორის ხვალ დაგადგები სახლში და დამახვედრე სუფრა გაშლილი
-კარგი ნახვამდის მეც მიყვარხართ მომიკითხე ეგ ორი მანდ რომ სხედან
-კარგიი.
მიშოც დარჩებოდა თათას რომ არ დაერეკა. წასვლა მოუხდა და დარჩნენ მხოლოდ ორინი ქვეყანაზე . მთელი ღამე ამბებს ცვლიდნენ, ჩემი ამბავი უფრო მოკლე, საინტერესო და მხიარულია ამიტომ მე გიამბობ ნუციკოზე და ჩემზეო და მალევე დაასრულა ყველა დეტალის თხრობა ბოლოს დაამატა იმედია ცოლადაც გამომყვება ოესმე და ეს თანხმობა არ დამრჩება ტყუილად , თორე სულ გადავიყვან ჭკუიდან და ბოლოს გული თუ არა , გული, სული, სხეული და გონებაც რომ მომითხოვს ხომ წამომყვებაო. მარიამმა დაიწყო ყველაფერი მოუყვა , რომ გაიგო ის იყო ადრე ვისზეც ესაუბრებოდა თორნიკე გაოცდა. ბოლოს ხელი მოხვია და საწოლში ჩააწვინა. თავადაც მიუწვა უცვლელი ნაცრისფერი პიჟამოები ეცვა ორივეს . მარიამის ტანსაცმელი ხომ ჰქონდა ვაჟბატონს და გამოადგათ.
-მაგასთან შერიგების შანსი არ არსებობს მაგრამ რაც მართალია უნდა ვაღიარო თავდავიწყებით უყვარხარ და ამის აღიარებას მერჩივნა მიწას ცავეტანე მაგრამ რა ვქნა ასეა
-მე კი არ მიყვარს . ერთი სიტყვა“მიყვარხარ“ უბრალოდ დაცინვა იქნება მე ვიცი რომ ისაა ჩემი სულის ნაწილი, ვიცი რომ მის გამო ვიარსებე , ვვარსებობ და ვიარსებებ იმისთვის რომ ის გაბედნიერდეს ჩემი გულსიცემით ,იმისთვის ვარ ქალი რომ მისი შვილების დედა გავხდე იმიტომ ვარ ასეთი რომ მისი ბედნიერება და ცხოვრების წყარო გავმხდარიყავი. ის კი უბრალოდ ჩემთვისაა შექმნილი მაგრამ იმას ვერ ხვდება რომ უბრალოდ არსებობით მაბედნიერებს და არაფერი სწირდება იმისთვის რომ დამიმსახუროს უბრალოდ მისთვის შემქმნა ღმერთმა და ჩვეულებრივად იმსახურებდა.
მეორე დღე სამსახურში გაატარა , საღამოს მშობლების სახლში მივიდა, მთელი ოჯახი იქ იყო ძველებურად გაატარა დრო მაგრამ ღამით არ დარჩა. ყველას დაემშვიდობა და ლიზიკოსთან დაბრუნდა. ლიზა მისაღებში ელოდა და რომ დაინახა მაშნვე გაუბრწყინდა თვალები . ერთად ივახშმეს და დასაძინებლად წავიდნენ. მარიამმა, რომ ვერ მოისვენა უნდოდა ლიზიკოსთან მართალი ყოფილიყო და დარწმუნებულიყო რომ ამ ქალს არ ატკენდა . სანდროს მაისური გადაიცვა იმისთვის რომ უფრო ეგრძნო მისი სიახლოვე და ლიზის ოთახში შეცუნცულდა
-მარიამ? რა ხდება კარგად ხარ?
-ლიზიკოო- საყვარლად გადააჯვარედინა ფეხები და ხელები- ლიზ შეიძლება ამაღამ აქ დავიძნო? იმდენი ხანია დედასთან ერთად არ დამიძინია რომ მომენატრა
-ჩემი გოგო. მოდი აქ სწრაფად გამიცივდა ოთახი- ჩაიწია და ადგილი გაუნთავისუფლა მარიამს. რძალი მიცუნცულდა და მოეხვია ქალს -ძალიან ცივა რაღაც ეს ბოლო დღეებია . ბებოსთან უკვე თოვს აქ არ გვეღირსება თოვლი- გაბუსხულმა თქვა. თვალები დახუჭა. ლიზიკო თმაზე ეფერებოდა
-ჩემს ალექსანდრას სულ თმაზე ვეფერებოდი და ისე ვაძინებდი -ცუმად თქვა ქალმა და ცრემლი შეიმშრალა
-ალექსანდრა? ვინ არის?- მარიამმა შეხედა ქალს და კომფორტულად დადო თავი ბალიშზე
-არ უთქვამს ალექსანდრეს არაფერი ხო? არ უყვარს მასზე საუბარი ყველაფერი მაშინ შეიცვალა . ალექსანდრა ჩემი უფროსი ქალიშილი იყო . სანდროზე ხუთი წლით დიდი ახლა 35 წლის იქნებოდა . ისე ჰგავდა სანდროს ყველას ტყუპები ეგონა . 12 წლის წინ მან... თავი ჩამოიხრჩო ... მე კი დღემდე არ ვიცი მიზეზი ალბათ ფიქრობ რომ საშინელი დედა ვარ ჩემი 23 წლის შვილმა თავი ჩამოიხრჩო მე კი მიზეზი არ ვიცი . ყოველთვის ლაღი ბავშვები იყვნენ მე მგავანან ორივე და ყოველი დაცემის შემდეგ ამაყად დგებოდნენ. ორი კვირით მივლინებაში ვიყავი ბავშვები მარტო დავტოვე, რარა ბავშვები უკვე 18 იყო ალექსანდრე მეორე კურსზე იყო მივლინებაში მე გამიშვა მითხრა მეზარება და ჯობს შენ წახვიდეო და წავედი. ალექსანდრემ დამირეკა და მითხრა ცუდად ვარ და ჩამოდიო. სხვა არაფერი უთქვამს მაგრამ მისმა ხმამ იმდენად შემძრა ყველაფერი იმას დავაბრალე რომ ჩემი ბიჭი იყო ცუდად და ამიტომ ვიყავი იმ ღამით მეც შეუძლოდ. იმ ღამით უკვე სახლში ვიყავი ყველა იქ იყო ეზოში შესულს ფეხები მომეკვეთა ალექსანდრე რომ დავინახე გონება დავკარგე და არც მახოვს სხვა არაფერი. მხოლოდ სიზმრებში ვნახულობდი ჩემს გოგოს ყოველ ჯერზე მეუბნებოდა ნუ გლოვობ მე კარგად ვარ იყავი ბედნიერი და მიდიოდა. მის გამო ვარ დღეს ასეთი მგონია რომ ის აქაა სადღაც და უბრალოდ ვერ ვეფერები მისი ოთახი სანდროს ბრძანებით ჩაკეტილია, გასაღები არც კი ვიცი სად აქვს . ერთადერთი რასაც ვერ ვაკეთებ ფერადს ვერ ვიცმევ ხომ არაფერ შუაშია ტკივილთან მაგრამ არ შემიძლია ფერადი სამოსის ტარება .
-მე.. არაფერი ვიცოდი წარმოდგენაც კი არ მქონდა ახლა მესმის სულ რატომ ახსენებდა ამ პერიოდს თქვენც და ბიჭებიც მაგრამ ვერ ვხვდებოდი
-ამის თქმა უფრო იმიტომ მინდოდა რომ მიზეზი გაგეგო ბევრი რამის გამომწვევი. ალექსანდრე მას მერე გახდა ასეთი და მთელი 12 წელია სხვა ადამიანს ვხედავ ჩემს გვერდით . მაგრამ ვიცი რომ ჩემთან ყველაზე თბილია სხვებთან კი საშინელია. მას ჰგონია რომ არაფერი ვიცი და არ ვერევი მის ცხოვრებაში სინამდვილეში კი ყველა გარჩევა, ყველა ჩხუბი და დაჭრა ვიცი ისიც ვიცი ვის და რატომ ეჩხუბებოდა. ბევრჯერ არ იყო მართალი ჰქონდა ისეთი პერიოდები როცა უბრალოდ ეძებდა მიზეზს საჩხუბრად და სხვებსაც იყოლიებდა, ბევრჯერ ჩემი გიჟი ბიწების გამო ჩხუბობდა და აზრზე არ იყო რატომ ამტვრევდა თავ ყბას ხალხს. ზოგჯერ ისე იყო მეგონდა საერთოდ წავიდოდა და ბერად აღიკვეცებოდა , ყველაზე უკიდურეს მდგომარეობაში მყოფმა სამი თვე გაატარა მონასტერში ბერებთან ერთდ როცა ციხიდან გამოვიდა და იცი მე რა მითხრა? როცა ჩამოვიდა მინდა მთაში ვიყო ცოტა ხნით მარტო მომბეზრდა რუსეთში გართობა და დროს ტარებაო
-თქვენ არ გითხრათ ციხეში რის გამო იჯდა?
-ისიც კი არ უთქვამს რომ იჯდა . ნაძირალა მამამისმა ისე გააკეთა რომ ერთი წელი იჯდა რუსეთში ციხეში შემდეგ როგორ გამოიყვანა არ ვიცი და არც მაინტერესებს მხოლოდ ერთის გაგება მინდა მთელი ცხოვრებაა ვინ მოკლა და რატომ . ეს ბიჭებმაც არ იციან საერთოდ თემურს რის გამოც იტანს ეგ ერთია . ეგ ერთი საიდუმლო აქვთ მამა შვილს . მაგრამ მიზეზი არც მან იცის დარწმუნებული ვარ და ვერ ვერავინ გაიგებს ალბათ . ყოველთვის უყვარდა გალაქტიონის „მე და ღამე“ ბოლოს კი მართლა მის მსგავსად დაემართა მისი ყველა საქმის შესახებ მხოლოდ მთვარემ სარკმელში მოკამკამემ იცის .
-ნარკოტიკებზე დამოკიდებული როდიდან გახდა
-შენ რომ იცოდე მთელი 18 წელი როგორი შვილი მყავდა ახლა არ დაიჯერებდი რომ ჩემი ალექსანდრე კოკაინს კი არა საერთოდ სიგარეტს თუ ეკარება - ქალს სიმწრის ღიმილმა გაუპო ბაგე . ნამდვილი შკოლნიკი ბიჭი რომელიც ყველაფერზე სიარულს ასწრებდა და იყო დედის საამაყო შვილი მუდამ . თვე არ გავიდოდა სპორტის რომელიმე სახეობაში ან სკოლის ოლიმპიადაზე სიგელი რომ არ აეღო. ყოველთვის მიკვირდა როგორ ასწრებდა ამდენს , ვერც ვერასდროს ვხვდებოდი ზაფხულშიც კი წრეებზე დადიოდა მაგალითად ფრანგული ამოიჩემა და 16 წლის იყო ზაფხულში დადიოდა იმდენი იმეცადინა მგონი ნამდვილი ფრანგივით მეტყველებდა ბოლოს . მაგით მამიდას გავს ისაა პოლიგლოტი მე ვერასდროს ვითვისებდი ასე მარტივად . მხოლოდ ორი ენა ვიცი ერთადერთი მაგ ამაბავში არ მგავს და ძალიანაც კარგი. ხუთი წლიდან ცეკვაზე დამყავდა მგონი იმდენი იცეკვა 18 წალამდე მთელი 12 წლის ცავარდნამ ვერაფერი დააკლო . მელოდიას რომ გაიგებდა ინსტიქტურად ხტებოდა საცეკვაო მოედანზე ახლა კი თხოვდნენ ბიჭები ცეკვას მაგრამ ადგილიდან არ იძვროდა თითქოს მისი ყველა უჯრედი რომელიც ადრე სიცოცხლეს ასხივებდა ჩაკვდა. იმ ბიჭისგან ერთადერთი სიმაყის გრძნობდა დარჩა რაც არ უნდა გააკეთოს ყოველთვის ვიამაყებ მისით სულ რომ არაფერი მისი სიძლიერე მეამაყება . და იცი რა? შენ რომ გიყურებ ვხვდები ასე ძლიერ რატომ უყვარხარ ყოველთვის მეშინოდა რომ ცოლს არ შეირთავდა სულ პატარა რომ იყო მაშინაც რადგან იმდენად განსხვავებული იყო ერთ ჩვეულებრივ გოგოს ვერ შეიყვარებდა სულ რომ ეტალონი ყოფილიყო სისუსტის გამო დათმობდა რადგან ისეთ ქალს ვერ გაუძლებდა ვისი იმედიც არ ექნებოდა, ვისაც ვერ ენდობოდა რადგან ოჯახი მისტვის ყველაზე წმინდაა ცოლი , დედა , და, შვილი მიაჩნია ამ ქვეყნად ყველაზე წმინდად დასაყრდენად ცხოვრებაში რომელმაც მისი კაცობა უნდა დაიცვან და ისე გაუმაგრონ ზურგი როგორც იმსახურებს . ალექსანდრე ახვლედიანის გვერდით დგომას და მის გაძლებას ამ ყველაფრის მოთმენას შენს გარდა ვერავინ შეძლებდა . უამრავი ძლიერი ქალია ამქვეყნად მაგრამ შენ სრულიად განსხვავებული ხარ და ვამაყობ რომ ღმერთმა შენი თავი გამოუგზავნა ჩემს შვილს ეს ალბათ ის სიკეთეა რასაც ყველა ადამიანისთვის იმეტებს მისი ცოდვების მიუხედავად
-განა ისეთი რა გავაკეთე მას ხომ ჩემთვის არაფერი დაუშავებია არ ისეთი რამ გაუკეთებია რის მოსათმენადაც დიდი ენერგია დამჭირდებოდა
-რას ამბობ მარიამ ახლა შენს ადგილას სხვა რომ ყოფილიყო ხელი ექნებოდა გაყრის საბუთებზე მოწერილი იმის გამო კი არა რომ ნარკომანი ქმარი ჰყავს იმიტომ რომ ის ადგა და მიატოვა ყველაფრის ახსნის გარეშე. ნუთუ შენს ირგვლივ მყოფ ქალებს არ უყურებ რა მარტივად ხედავენ ყველაფერს და როგორ სირთულეებს გაურბიან და იძახიან რომ ცხოვრებამ უამრავი ტკივილი ანახა .
მეორე დღეს უკვე იცოდა რა უნდა გაეკეთებინა. საავადმყოფოში მივიდა , განცხადება დაწერა და დირექტორს გადასცა. კაცი გაგიჟდა ეგონა სხვა კლინიკაში მიდიოდა მაგრამ რომ უთხრა როცა შევძლებ სამსახურში გამოსვლას და თქვენც წინააღმდეგი არ იქნებით აუცილებლად მოვალ ისევ და ისე გავაგრძლებ თითქოს არც წავსულვარო. ისე დატოვა შენობა აკომაც კი არ იცოდა ახალი ამბავი დირექტორს სთხოვა მეორე დღემდე არაფერი ეთქვა. შემდეგ მშობლებთან წავიდა. ჯერ არავინ იყო სახლში მაოს გარდა მასზე ჩახუტებული იჯდა და რაღაცეებს უყვებოდა , ის კი ეფერებოდა . შემდეგ გაივსო სახლი ყიფიანებით .ბავშვს ეფერებოდა უკვე გაზრდილი იყო ბატონი და ახალ სიტყვებს იძახდა. საღამოს ბიჭები მივიდნენ ცოტა ხნით კიდევ დარჩა ბოლოს ისე დაემშვიდობა ყველას თითქოს სულ მიდიოდა ამ ქვეყნიდან მაგრამ ეს ვერავინ შეამჩნია ერთის გარდა , რომელიც უკან გაჰყვა
-მარიამ მიდიხარ სადმე?
-რას გულისხმობ თოკუნა?
-მითხარი რომ სისულელის ჩადენას არ აპირებ და იმ ნაბიჭ.. ალვლედიანზე თუ არა ჩემზე მაინც იფიქრებ
-ნუ დარდობ თავს არ ვიკლავ -გაიცინა მოეხვია და მალევე წავიდა. სახლში ბიჭები დახვდნენ . მათთან და ლიზიკოსთან ერთად იყო შუაღამემდე . შემდეგ ალაგდა სასტავი და მოკურცხლა იქედან. საძინებელში ავიდა პატარა სპორტული ჩანთა აიღო უმნიშვნელოვანესი ნივთები აირო ჩაალაგა, შემდეგ რამდენიმე გრძელი კაბა, თბილი სამოსი ჩადო ზემოდან ალექსანდრეს მაისური და სუნამო დადო ერთი ფოტო რომელზეც ერთად იყვნენ, შეკრა ჩანთა და საწოლზე დაწვა. ჭერს უყურებდა და ფიქრობდა . წერილი დაწერა ერთადერთი ლიზიკო იყო ვისთვისაც სურდა რაიმე ეთქვა წასვლამდე შემდეგ კი დაიძინა მხოლოდ სამი საათით. დილის ექვს საათზე ადგა თბილი ერთიანი კაბა მთლიანად შალის, გრძელი შავი დუტი ჩაიცვა, თბილი ქუდი ხელთათმანები, ჩექმები და მზად იყო. საწოლზე დადო წერილი და წავიდა.
დეკემბრის სუსხიანი ამინდი იყო , თბილისში წვიმდა ძალიან ნელა და უბრალოდ სახეს უნამავდა გოგონას. ტაქსში ჩაჯდა და მისამართი უთხრა. მძღოლს გაუკვირდა მაგრამ თანხამ დააკმაყოფილა და მშვიდად დაძრა მანქანა. მთელი გზა ისე განვლეს შეფერხებების და ამინდის გარდა არაფერს შეუწუხებია, იჯდა მშვიდად უკანა სავარძელზე და იხსენებდა თითოეულ წამს რაც ალექსანდრესთან აკავშირებდა. ყველა დეტალს ერთმანეთს უკავშირებდა და როგორც ჩვევია პოულობდა ქცევათა სწორ მიზეზს .
გზა ისე გაგრძელდა თოვლის გამო რომ უკვე ძალიან ნელა მოძრაობდნენ .
-ასე თუ გაგრძელდა ქალბატონო ბოლომდე ვერ ავალთ მანქანით
-ფეხით ასვლა შესაძლებელია თუ იცით?
-არა რას ამბობთ ასეთ ამინდში იქ მხოლოდ ბერები და მონაზვნები ადიან გზები კარგად იციან თქვენ შეიძლება თოვლის გამო გზა ვერ გაიგნოთ ღამით კი მგლებია ამ ტყეში
-თქვენ ასე კარგად საიდან იცით
-დიდი ხანია მძღოლი ვარ აქ ბავშვები დამყავდა ექსკურსიებზე და ადგილობრივებს ვესაუბრებოდი ხოლმე
-სხვა საშუალება არ არსებობს იქ მოხვედრის?
-არის მანქანები სპეციალური თავად მცხოვრებლები რითაც ადიან მაგრამ ასეთ ამინდში არავინ დადის და ალბათ არ მუშაობენ
-ცუდია ეგ ვეღარ გავითვალისწინე
-მალე აქ დაღამდება ქალბატონო
-ვიცი მაგრამ იქ უნდა მოვხვდე აუცილებლად
-მე დაგეხმარებით მყავს ერთი ნაცნობი მძღოლი და აგიყვანთ თუ ვთხოვ მაგრამ დარწმუნებული ვარ მეტრო თოვლი მაინც იქნება სულ მცირე და მანქანა როგორ ავა არ ვიცი. სასტუმროა იქ დარჩით ხვალ გაწმენდენ და ახვალთ.
რამდენიმე საათი კიდევ შეყოვნდნენ გზაში რადგან თოვდა და სვლა უჭირდა ტრანსპორტს , საცობი იყო და ძალიან ნელა მოძრაობდნენ. როცა მიაღწიეს დანიშნულების ადგილს უკვე ღამე იყო მიუხედავად იმისა რომ მხოლოდ ექვსი საათი იყო. დამღლელი მგზავრობის შემდეგ უზარმაზარ თოვლში რომელიც ლამის წელამდე სწვდებოდა გაკვალულ გზაშიც კი ეყრებოდა ფეხებზე და კაბაზე. კაცმა სასტუმრომდე მიიყვანა შემდეგ კი მძღოლი იპოვნა შეუთანხმდა და თავად წავიდა. მარიამმა მადლობა გადაუხადა ფული დამატებით გადაუხადა და სასტუმროს ნომერში ავიდა. ძალიან შიოდა ასე არასდროს ყოფილა გაუკვირდა მაგრამ როცა დანაყრდა აღარაფერი ახსოვდა. ალექსანდრეს მაისურს ჩაეხუტა და დაიძინა. დილით ადრე გაიღვიძა ფანჯრიდან უყურებდა თეთრად შეფერილ მთებს , ისეთი სუფთა და შეუბღალავი იყო დიდხანს უყურებდა. შემდეგ თბილად ჩაიცვა ნივთები აიღო , მაღაზიაში რომელიც იქ ერთადერთი იყო რაღაც პროდუქტები შეიძინა საჭირო ნივთებიც და რადგან მანქანით ადიოდა რამდენიმე ჩანთის ტარება არად ჩააგდო. როცა მიაღწია მიზანს კაცს დაემშვიდობა და მონასტრის ეზოში შევიდა. იმხელა თოვლი იყო მოძრაობა გაუჭირდა თითქოს ტაძრის დანახვისას ის მზიმე ტვირთი მოშორდა მხრებიდან რომლის ზიდვაც უწევდა . ზარებს რეკავდნენ , იქვე დადო ჩანთები ეკლესიის კართან და შიგნით შევიდა. მხოლოდ შავი ჯვალოთი მოსილი რამდენიმე ადამიანი იყო და ლოცულობდა. იმ წამიდან სიმშვიდე იგრძნო და უფრო დარწმუნდა გადაწყვეტილების სისწორეში. მონაზვნებმა სიხარულით მიიღეს სტუმარი გაეცნენ მოკლედ და ყოველგვარი კითხვების გარეშე თავისი სენაკი აჩვენეს. ოთახში შეიტანა ჩანთა და სველი კაბა გამოიცვალა. ოთახში სანთელი და ლამპა იდო რომელიც განათების ერთადერთი წყარო იყო. საერთო ოთახში გავიდა სადაც ვახშამს ამზადებდნენ ბუხარში ჩამოკიდებულ ქვაბში და იგრძნო როგორ მოშიებია ამ ხნის მანძილზე
-ჩვენ აქ ვერ შემოგთავაზებთ სხვადასხვა კერძს
-იმდენად მშია ნებისმიერ საჭმელს შევჭამ მაგაზე არ იდარდოთ -გაიღიმა და სკამზე ჩამოჯდა- ალბათ ჰაერის გამოა
-გათხოვილი ხარ შვილო?
-დიახ დედაო -გაიღიმა და ბეჭედს დახედა რომელიც ხელს უმშვენებდა
-ჩვენთან დიდი ხნით დარჩები?
-სანამ არ მომაკითხავენ - თქვა და იატაკს ჩააჩერდა . ის საღამო შვიდად გაატარა. ძილის წინ ილოცა შემდეგ კი მაისურთან ჩახუტებულმა დაიძინა .
როცა ლიზიკომ წერილი ნახა ეგონა რომ სამუდამოდ წავიდა მარიამი ,მაგრამ წაკითხვის და მისი ნივთების ნახვის შემდეგ დამშვიდდა , ყიფიანებთან წავიდა და უთხრა რომ მარიამი წავიდა.
-რას ნიშნავს წავიდა არც თქვენ იცით სად წავიდა?
-არა წერილში უბრალოდ ეწერა რომ მშვიდად ყოფნა სურდა ყველასგან და ყველაფრისგან შორს და აუცილებლად დაბრუნდებოდა.
-ეს გოგო რამ გააგიჟა ღმერთო ჩემო
-დედა მისიც ხომ უნდა გავიგოთ ვეღარ გაუძლო და წავიდა. მშვიდად იქნებდა სულს დაიმშვიდებს გონებას მოიკრებს და დაბრუნდება, აუცილებლად დაბრუნდება ! -მიშომ თქვა ბავშვი თათას ჩაუჯინა და თავად თორნიკესთან წავიდა.
თოკოსთან ნუციკო ბრძანდებოდა იმ წამის მისული იყო, ვინაიდან ცოტა ხნით ქუთაისში იყო მონატრებული ჰყავდა თოკო
-მართლა შერიგდით თუ ისე გამომაქციე იქედან- როგორც კი კარი გაუღო პირველად ეს უთხრა
-თუ სალაპარაკოდ მოხვედი და მე არ მოგენატრე შეგიძლია მიბრძანდე -ისეთი ხმით უთხრა სულ კინწის კვრით რომ გაეგდო მაინც შევიდოდა. ტუჩები გაილოკა თავისკენ მიიზიდა ბიჭი და ტუჩებზე დააცხრა,ვერც გაიაზრა როგორ მიხურა კარი თოკომ . უბრალოდ მის შეხებას გრძნობდა და მონატრებულ ბაგეებს ზედმიწევნით აღიქვავდა
-მომენატრე ძალიან -თავი უკან გადაწია ყელზე რომ უკეთ ეკოცნა . თითებით მის მაისურს ჩაეჭიდა და გახდა დაუწყო
-ნუ ცელქობ - თორნიკეს დაბოხებული ხმა და სრული სიცარიელე ვერაფერს აღიქვავს შიგნიდან იწვის და ახლა რომ არ შეეხოს მის კანს მოკვდება მაისურს ხდის და კოცნის . გიჟდება თორნიკეს რეაქციას რომ აღიქვავს, გული კმაყოფილებისგან სალტოებს აკეთებს. თორნიკემ მუცელზე შეისვა და საძინებლისკენ წავიდა როცა კარზე ზარის და კაკუნის ხმა გაიგონა . ისე აბრახუნებდა მიშო ნათელი იყო რომ არაფერი იყო რიგზე .
-დ..შ.. რა ჯანდაბა ხდება- ნუცა დასვა მაისური გადააცვა ისეთი სახით აკეთებდა ამას საცოდაობით დაგეწვებოდათ გული.-ღმერთო რა დავაშავე- კარი გააღო და მიშო რომ დაინახა ბოთლებით ხელში თვალები გაუფართოვდა?
-რა გინდა ბიჭო !
-აცვია?
-აუ ამას მოვკლავ ბოზ..შ.. შემოეთრიე - გაიწია და შემოუშვა
-ბოდიში მაგრამ რომ არ მოვსულიყავი და მეთქვა მერე მომკლავდი და რა მექნა?
-რა უნდა გეთქვა ასეთი
-მარიამი წავიდა- ეს რომ თქვა თორნიკეს პირზე მიდგმული არყის ბოთლი გაუშეშდა - ადგა და წავიდა არავინ იცის სადაა? შენთვის ხომ არაფერი უთქვამს
-არა ! მაგრამ ვიცი სადაც იქნება ჩემი საბრალო გოგო როგორ დაიტანჯა იმედია ახლა მაინც იქნება მშვიდად . -სავარძელში ჩაესვენა .
-რა თქვი? მომესმა?- ნუცა შემოვარდა განერვიულებული- როგორ წავიდა მარიამი არ გაიქცეოდა გამორიცხულია
-არ გაქცეულა პატარა უბრალოდ ისვენებს ყველაფრისგან და ყველასგან . მიდი გააღე კარი ბიჭები იქნებიან და დაურეკე გოგოებს მოვიდნენ ამოიტანონ რამე მშია
-კარგი - თან მობილური აიღო თან კარი გააღო.
ერთ საათში ერთად ისხდნენ და სვამდნენ. თავიანთი გოგონები ჰყავდათ გვერდით . ხო მართლა სულ გადამავიწყდა ორ დღეში თაკუნას და ლუკას ქორწილია .
-ლუკაა ხომ არ გადავდოთ ქორწილი? მინდოდა მარიამი ყოფილიყო ჩვენთან ერთად
-არც იფიქროთ. დარწმუნებული ვარ არ ეწყინება თან რა იცი როდის დაბრუნდება იქნებ იმშობიარო ამ დროში
-კარგი ხო მაგრამ მინდოდა მარიამიიი
-აუ ახლა არ იტირო და თუ გინდა წავალ და მარიამის ასლს შევქმნი
-იცინე შენ ხო და რომ არ მოვალ ქორწილში იდექი და მელოდე
-ნუ მოხვალ მერე დიდი ამბავი ბავში კი გავაკეთე უკვე და მისია ნომერი ერთი შესრულებული მაქ. მერე ვერ გაძლებ ცემს გარეშე და მეორესაც მივაყოლებთ რა
-უიმე მასხარა - ტუჩები გაბუსხა და ჩაეხუტა ქმარს.
სესილია მოწყენილი იყო მარიამის წასვლის გამო, ისედაც დანაკლისს განიცდიდა ისე ხშირად რომ ვერ ხედავდა ახლა კი სადარდებელი დაემატა . დემეტრეზე მიკრული იჯდა გაბუსხული . როცა დემეტრემ წაიყვანა . ერთად სეირნობდნენ ქუჩაში სახლამდე ფეხით მივიდნენ ბატონმა დემეტრემ სახლში მიიყვანა და ფილმის ყურება შესთავაზა, შემდეგ შიმშილი მოიმიზეზა რომ საქმეზე დაეყენებინა და მერე მოიფიქრებდა რამეს მაგრამ არ გაჭრა
-სესილია მარიამი კარგადაა აბა მის ადგილას წარმოიდგინე თავი . სულ ვიღაცაზე ფიქრობდა, როცა მისი დრო დადგა ყველაფერი აერია ახლა კი წარმოიდგინე რომ მე წავედი და არ იცი როდის დავბრუნდები
-შენ სხვა ხარ ის კიდე სხვა
-მართალია ალექსანდრეს იმდენი აქვს ცხოვრებაში გადატანილი მე არც კი დამესიზმრება . და დარწმუნებული ვარ ისე უყვარს მარიამი აუცილებლად დაბრუნდება რაღაც მნიშვნელოვანი მიზეზი ექნებოდა .
-მაშინ მეც ვერ გავძლებდი შენს გარეშე და წავიდოდი სადმე სადაც ყველაფრისგან შორს ვიქნებოდი
-ხოდა ნუღარ ნერვიულობ , მარიამი კარგადაა და ყველაზე მაგრად იქნება როცა ახვლედიანი დაბრუნდება ,მალე თუ არ ჩამოვიდა გეფიცები ჩემი ხელით ვცემ ბავშობის მერე არ გვიჩხუბია ვნახავ ერთი რა ბიჭია
-ბავშობიდან თუ იცნობდი არ ვიცოდი
-ხო ერთად დავდიოდით ჭიდავზე და სხვათაშორის მე და ის ვიყავით ჩემპიონები ნუ ჩემზე უფროსი კი არის მაგრამ მის მერე მე დავრჩი ჯგუფში
-დიდი პატივია
-სესილია ნუ ხარ ახვლედიანის მიმართ მტრულად განწყობილი, ძალიან გთხოვ ნუ იზიარებ შენი ძმის დამოკიდებულებას . ეგ ვერაა კარგად, ვერ ამჩნევს ვერაფერს და ჰქონია მის გარშემო ბრუნავს დედამიწა, დაბრმავებულია და რომ ამოიჩემებს მერე ვეღარ გადაათქმევინებ. დიდი ხანია ვიცნობ და კარგად ვიცი . ყველანაირად ჯიგარია უბრალოდ ხისთავიანი სვანი ხდება ზოგჯერ .
ჩახუტებულები ისხდნენ როცა სესილია წამოდგა და ხელი ჩაკიდა დემეტრეს- აუუ პიცა მინდა ძალიან და უნდა გავაკეთოთ მე და შენ
-კარგი რა ამ შუაღამით პიცის ჭამა ვის გაუგია
-მე პუტკუნაც მომეწონები და სხვას არმგონია რომ ეპრანჭებოდე - უცებ უთხრა წინსაფარი ესროლა და ინგრედიენტები დააწყო მაგიდაზე. ცომი თავად გაამზადა თუ რამე იყო დასაჭრელი პიცისთვის დემეტრეს ჩააბაა ბოლოს კი ღუმელში შედგეს და სკამზე დაესვენენ. სესილია დემეტრეს ჩაუსკუპდა
-იმ ღამით რომ გელაპარაკებოდა ქალბატონი მარიამი რა გითხრა?
-არაფერი ისეთი
-ნუ მატყუებ რაღაც დაგიბარა?
-შეიძლება ასეც ითქვას მაგრამ სადუმლო არაა მას არ უკავშირდება ნუ მეტ-ნაკლებად
-აუ დემეტრე მაგიჟებ რა ხანდახან . ჯერ წიტყვას არ ამბობ მერე დაიწყებ და სიე ჩაბურდულად იტყვი ხოლმე თავიდან რომ მომიშორო ვერაფერს ვგებულობ
-ძალიან კარგი ! არ დაიწვას ის
-არ მეტყვი მაინც ხო? ძალიან კარგი გაგებუტები და საერთოდ აღარ დაგელაპარაკები მე შენ
-ლაპარაკი იმდენი სასიამოვნო საქმისთვის არაა საჭირო შენ ვერც კი წარმოიდგენ- მიუახლოვდა სხეულზე აეკრა და აწამა ტუჩებთან მისული ცხელ სუნთქვას აფრქვევდა , თვალებმინაბული სესილია ელოდა კოცნას მაგრამ ამაოდ. ბოლოს თვალეი გაახილა ხელი მოხვია და ველურივით ეძგერა ტუჩებზე
-ხომ გაგაფრთხილე ნუ ახდენ ჩემს წამებას პატარა ვარ ჯერთქო
-მალე 19 გახდები სულაც არ ხარ პატარა -გაიცინა და ღუმელიდან გამოიღო პიცა. ისეთი სურნელი ჰქონდა სესილიამ ტუჩები გაილოკა დანა მოიმარჯვა და დაჭრა
-ადროვე გაგრილდეს, გასუქდები მე კიდე არ მომწონს ფუმფულა გოგოები
-შენ გამხდრებიც რომ აღარ მოგწონს უკვე ხომ იცი - წარბაწეულმა გახედა და თვალი ჩაუკრა
-ერთი გოგონა ცოლად არ მომყვება და რა ვიცი ვისკენ გამექცევა თვალი და სხვა ორგანოები
-ფრთხილად იყავი შენ ეგ ორგანოები არ წაგაჭრას ვინმემ მაგალითად ესენი -დანა მაგიდაზე დაყრდნობილ თითებზე გადაატარა და ისე უყურებდა გეგონებოდათ მართლა მოაჭრიდა ხელს
-რა შარში ხარ დემეტრე დევდარიანო? მგონი მართლა მომაჭრის ,ხელს ვინ დაეძებს თუ არა კი - ჩუმად თქვა და დანა მოიშორა- ნუ მეთამაშები არ მიყვარს თამაშები ძალიან კარგად იცი შენ
-კიდე დიდხანს არ გეყვარება
-ვნახოთ- თქვა და პიცის ნაჭერი მადიანად ჩაკბიჩა
-რაღაც მომესმა ხომ?
-არაფერიი
გემრიელად მიირთვეს შემდეგ ეზოში იბოდიალეს ცოტა ხნით ბოლოს კი დაიძინეს ერთად.
უკვე ყველას მშვიდად ეძინა , ზოგს მარტო , ზოგს უბრალო ღამის გასართობთან ერთად , ზოგსაც საყვარელ ქალთან და შვილთან ერთად . ყველას ფიქრი კი სიფხიზლისას მარიამთან იყო , როგორ არ ეცადნენ სიმშვიდის შენარჩუნებას, მაგრამ მაინც მარიამთან მიდიოდა ფიქრების გზა.
ერთადერთს არ ეძინა საწოლზე იჯდა და მარიამის ფოტოს დაჰყურებდა . შემდეგ წამოდგა მაგიდიდან ფანქარი და სახატავი რვეული აიღო . უკვე ბოლოში იყო ჩასული ცარიელი ფურცელი ძვლივს იპოვნა და ხატვა დაიწყო. თითქოს ამით გადმოსცემდა ტკივილს . ფურცელზე გადმოჰქონდა ნაკვთები და შეხების ნაცვლად ამ სიამოვნებას იღებდა. ასე ჩაეძინა ხელში ისევ ფანქარი ეჭირა უკვე კი ფიქრებში ხედავდა თაფლისფერ თვალებს რომლებიც გამორჩეულად ელავდნენ.
...
თაკუნას და ლუკას ქორწილის დღეც დადგა. უმშვენიერესი იყო ქალბატონი და ყველას გასაკვირად მთელი დღე ერთხელ არ უწუწუნია . იღიმოდა და შიგადაშიგ კოცნიდა ლუკას. კარგად მოილხინეს . თაიგული ისროლა ქალბატონმა და ნინას რომ ჩაუვარდა ხელში ყველა გაოცებული იყო, თავადაც ვერ მოვიდა აზრზე ისე მიათრია გვანცამ და დააყენა შენც გასათხოვარი ხარ აბა სახლში რომ არ უნდა დამხვდე მე და შენ ორი აფთარი ერთად ვერ ვიქნებითო. ეს რომ უთხრა იმდენი იცინეს კი დაეცა თაიგული .
-ხედავ გიგუნა? ბედის ამბავია უველაფერი - აკოცა და მომავალ მულს ჩაეხუტა- გილოცავ გენაცვალე იმედია მთლად მალეც არ გათხოვდები სულ ცოტაღა დარჩა სკოლის დასრულებამდე .
-გვანცა შენ სულ როგორ უნდა ხუმრობდე?
-ვინ მე? ღმერთო ეს რა მესმის ხუმრობდეო ხალხოო ეს რა მაკადრა
-გეყოფა !
-შენც ბრუტუს?-გიგის გახედა გაბრაზებულმა- აუ მარიამი მინდა მეე! აქ რომ იყოს ახლა მეტყოდა ყველაფერზე ნუ იბუტები ბუსო და დავმშვიდდებოდი
-მარიამი ყველას გვინდა მაგრამ დააგვიანდება ვატყობ - თათამ თქვა და ბავშვს აკოცა - მიშო?
-ხო
-წავედით რა სახლში , ჩვენ წაგვიყვანე და შემდეგ დაბრუნდი შენ თუ გინდა
-კაი წამოდი - ნივთები აიღო ბავშვის ჩაცმაშ მოეხმარა და ერთად გავიდნენ, თვითონ ჰყავდა გულზე მიხუტებული პატარა ყიფიანი . სწრაფად ჩასხდნენ მანქანაში და სახლში დაბრუნდნენ.
-წახვალ?
-არა რაღა მინდა დალევა მაკლია თუ გართობა ჩემს ცოლთან დავრჩები ჯობია . მოიყვანე ეგ გოჭი აქ ერთად დავიძინოთ და ნუ ბრაზობ . გახდა დაასრულა და საწოლში დაწვა. თათაც მიუწვა ბავშვს პიჟამა ეცვა ერთიანი ისეთი საყვარელი იყო პუტკუნა ლოყები დაწითლებოდა და ხელ-ფეხს დიდი ენერგიით იქნევდა . თათა დაწვა პენუარის მკლავი გადასწია ბავში დაიჭირა და აჭამა. თან ეფერებოდა ბავშვს . შემდეგ ცოტა ხნით მამიკოს ჰყავდა და მასთან ჩაეძინა. საწოლში ჩააწვინა ბავში და ცოლს ჩაეხუტა
-არ დამელაპარაკები?
-კარგია თუ აღმიქვავ მაგრამ ლაპარაკი არ მინდა
-თათ- ყელში აკოცა და თითები მის გლუვ კანზე აასრიალა . ქალს რეაგირება არ ჰქონია
-გამიკვირდა ლამის გკითხე კარგად ხომ იყავი? შენ ხომ მაშინ მეალერსები როცა სექსი გინდება
-რას მელაპარაკები ხვდები?
-იმას რასაც ვფიქრობ მე ზოგადად ასე ვიქცევი შენგან განსხვავებით . პირის მოკუმვა და სიტყვების არწარმოთქმა, გულში ჩახვევა და ლოთობა არაა გამოსავალი, როცა იცი რომ მე შენს გვერდით ვარ და იგივე ტკივილი მაწუხებს შენ კი როგორც კი დარდი მოგაწვება და მარიამზე ბრაზი, გარბოდი და სვავდი მთელი ღამე, ღმერთმა უწყის კიდე იმ კლუბში ვისთან ერთობოდი . ახლა კი წავიდა, ისიც წავიდა და უკვე აღარავინ მყავს რომ დაველაპარაკო. მაგრამ არ მადარდებს მთავარია კარგად იყოს და სიმშვიდე მოიპოვოს. მთელი ცხოვრებაა ჩვენთანაა ერთხელაც რომ დაისვენოს არაფერი დაშავდება მაგრამ მაინც მენატრება . შენც გენატრება, ნორმალურად ვერც კი ელაპარაკე , ვერ მოეფერე და ახლა დალიე სამაგიეროდ
-რა გავაკეთო მითხარით . ოდესმე ვყოფილვარ სხვანაირი? ასეთი ხისთავიანი სვანი ვიყავი ყოველთვის . რომელსაც სიგიჟემდე უყვარხარ და სულელი ხარ თუ გგონია რომ როცა სახლში გვიან მოვდიოდი ნასვამი ვინმესთან ვიყავი - ჩაეხუტა და თავი მკერდზე დაადო -დავიღალე ყველაფერმა დამღალა მინდა მშვიდად ვიყო თქვენთან ერთად და ისევ ძელებურად იყოს ყველაფერი , მაგრამ აღარაფერი შეიცვლება უნდა შევეგუოთ ამ სიტუაციას., მარიამს ის უყვარს ვგრძნობ რომ იმასაც უყვარს არ ვიცი შევრიგდებით თუ არა, მაგრამ მინდა ბედნიერები იყვნენ . ჩემი მარიამი ასეთია არ შეუძლია უბრალო იყოს და ვერც რიგით ბიჭს შეიყვარებდა ვისაც მშვიდი და გაწონასწორებული ხასიათი , ცხოვრება და უზრუნველი მომავალი ექნებოდა. სულ ვიცოდი ვიღაც ისეთი შეუყვარდებოდა გამაგიჟებდა ,მაგრამ ამან გამანადგურა თუ რამე საშინელება შეიძლება კაცმა გააკეთოს ყველანაირ ცოდვაში აქვს ხელები გასვრილი ახვლედიანს ....
.........

მარიამის დილა მზის სხივების განსხვავებული ბრწყინვალებით იწყებოდა. იმდენად თბილად ანაებდნენ სხივები და დასთამაშებდნენ სახეზე გაღიმებულს ეღვიძებოდა. თბილი კაბა ჩაიცვა ფეხზე სქელი წინდები ამოიცვა , ჩექმა და გარეთ გავიდა. მონაზვნები უკვე ფუსფუსებდნენ ირგვლივ. მიესალმა და ხელ-პირის დასაბანად გავიდა. ერთ-ერთი მათგანი წყალს უსხამდა . შემდეგ თავად ეხმარებოდა . ოთახში დაბრუნდა თმა დაივარცხნა , შეიკრა, თავსაფარი კარგად შეიკრა და მონასტერში წავიდა ლოცვის წიგნით ხელში.
დიდხანს იდგა ფეხზე თავდახრილი და ლოცულობდა. უზმოზე სისუსტემ შეაწუხა, უკვე ერთი კვირაა ლოცვასა და მარხვაში ატარებს. თავს სუსტად გრძნობდა მაგრამ მაინც განაგრძო კითხვა, ბოლოს ასოებს ვეღარ არჩევდა , წონასწორობა დაერღვა და იატაკზე დაეცა. მძაფრმა სურნელმა გამოაფხიზლა, საწოლზე იწვა
-კარგად ხარ მარიამ?
-მე .. რა დამემართა?
-გონება დაკარგე შვილო . ძალიან სუსტად ხარ როგორ ფიქრობ მხოლოდ მარხვის გამოა? შეუჩვევლია ორგანიზმი მსგავს კვებას და ამიტომ ხარ სუსტად?
-არაფერია ! გზა როდიდან გაიხსნება?
-ჩვენ ხვალ მივდივართ პროდუქტების საყიდლად და თუ გინდა წამოდი იქ აფთიაქიცაა, სამედიცინო პუნქტიც და ყველაფერს გაარკვევ .
-მე წამოსვლა არ მინდა , ვერ გავივლი ამხელა გზას თან საშიში იყოს შეიძლება. მე დაგიწერთ რა მჭირდება და იქნებ მიყიდოთ. ფურცელი მიეცით უბრალოდ აფთიაქარს კარგით?- ჩანთიდან კალამი და ფურცელი ამოიღო,, ჭამას შეეშვა და დაწერა ყველაფერი რაც სჭირდებოდა. ბოლოს ყოყმანით მიუთითა რაღაც და ფურცელი ,მიაწოდა.
იმ დღეს ბევრი მიირთვა შედარებით და ძირითადად იწვა. თავს უფრთხილდებოდა წინასწარ აკეთებდა გათვლას რაიმე გართულება რომ არ მომხდარიყო. მეორე დღემდე ლოდინი აღარ შეეძლო. , ბოლოს ალექსანდრეს მაისური აიღო რომელსაც სურნელი აღარ ჰქონდა უკვე და სუნამო დაასხა. უკვე ესეც არ ეყო და ბალიშზე დააპკურა. შემდეგ ჩაეხუტა და სურნელი ღრმად შეიგრძნო . დილით ისე ჩაეძინა ვერც კი გაიაზრა. უკვე შუადღე იყო როცა დაბრუნდნენ მონაზვნები. მარიამს გადასცეს პარკი წამლებით და ფული რაც არ დასჭირდათ , მაგრამ მარიამმა დაუტოვა საკვებისტვის ფული ხომაა საჭირო და გქონდეთ მომდევნო წასვლაზე გამოიყენებთო. თავად ოთახში დაბრუნდა და პირველად კოლოფი აიღო ხელში გახსნა და ტესტი ამოიღო. უყურებდა და გულისცემა უჩქარდებოდა , მუცელზე მოისვა ხელი თითქოს გრძნობდა რომ იქ პატარა ახვლედიანი უკვე არსებობდა , სულ ციცქნა, ჯერ კიდევ ჩამოუყალიბებელი მაგრამ იქ იყო.
რამდენიმე წუთის შემდეგ დამადასტურებელი საბუჭი ეჭირა ხელში და უყურებდა ორ ხაზს. უყურებდა და თვალებიდან წამოსული ცრემლები ბინდს ქმნიდა. მუცელს ეფერებოდა და ჩურჩულებდა, გრძნობდა რომ იქ მასში პატარა არსება იყო რომელიც მთლიანად დედიკოზე იყო დამოკიდებული. ღმერთს მადლობა შესწირა , მონასტერში შევიდა , ხატებს ემთხვია და ლოცვები წაიკითხა. დამშვიდდა უკვე ყველაფერს ყურადღება მიაქცია, რას ჭამდა, რა საკვების ნაკლებობა ჰქონდა, როგორ უნდა მოქცეულიყო მაგრამ უკან დაბრუნება არც უფიქრია იცოდა იქ ღმერთთან ახლოს მის პატარას არაფერი ემუქრებოდა დარწმუნებული იყო რომ ახვლედიანი მაქსიმალურად იჩქარებდა რადგან იგრძნობდა მის ბედნიერებას.
იქ მყოფები გაბედნიერდნენ ახალი ამბის გაგებით. მარიამს ძალიან შეეჩვივნენ და უკვე სიხარულს გამოხატავდნენ, არაფერს აკეთებინებდნენ და სულ თავს დასტრიალებდნენ. ახალი წლის ღამეს თოვდა ყველაფერი თეთრით იყო მოსილი მარიამს ძალიან მოუნდა ამ მომენტის დაფიქსირება . მობილური აიღო ჩართო და კამერას გაუღიმა. ეზოში იდგა გრძელი კაბით, ხელთათმანებით, თბილი ქუდით, კაშნეთი ყელზე , თბილი მოსაცმელი მოკლედ თოვლის დედოფალი იყო
-ახალ წელს ყველაზე ბედნიერი ვარ 24 წლის ასაკში მეწვიე ბედნიერების სახით რომელსაც მთელი ცხოვრება ვგრძნობდი . ახლა აქ ამ წმინდა ადგილას ვდგევარ , ერთი შეხედვით მარტო. მე შენ გგრძნობ ,რადგან შენი ნაწილი ჩემში არსებობს, აქ ციცქნა არსება არის რომელიც ნელ-ნელა იზრდება და ვითარდება ჩემი და შენი ნაწილი . ჩვენი გრძნობის პირმშო, მის ასრსებობას მთელი ჩემი არსება აღიქვამს და ვბედნიერდები. პირველი ახალი წელია ჩემი შენი და ჩვენი შვილის . გილოცავ ჩემო. - მაღლა აიხედა ფანტელები სახეზე ადნებოდა, მათ უღიმოდა თითქოს სანდროს ხედავდა და გრძნობდა მათი შეხებით.
......
ახალი წლის ღამე მხოლოდ მარიამისთვის არ ყოფილა ბედნიერი და გამორჩეული. ყველა ერთობოდა, გადაწყვიტეს და როგორც ჩვევიათ, უკვე გაზრდილი რაოდენობით, ერთად შეხვნდენ ახალ წელს ნუცა თავისთან დაიტოვა თორნიკემ და დაარწმუნა რომ სახლში პირველში დაბრუნებულიყო თან ყიფიანებიც მიდიოდნენ . ქალბატონი ნინა ღამის თორმეტზე მოევლინა ქვეყნიერებას ასე რომ მის დაბადებისდღესაც აღნიშნავდნენ. ყველანი მარიამთან აღნიშნავდნენ ანუ ყიფიანებთან ახალ წელს რადგან ქალბატონი აერთიანებდა ყველას ამ წელსაც არ დაარღვიეს ტრადიცია . დემეტრე განსაკუთრებულად მხიარული იყო მაო, ირაკლი და მიშიკო კი ნერვიულობდნენ ცოტას, მაგრამ მაინც არაფერი უთქვამთ , სხვა რა გზა ჰქონდათ? არც არაფერი .
მაგიდა გააწყვეს მისაღებში, ყველაფერი სააღალწლო მოსართავებით იყო გაწყობილი, უზარმაზარი ნაძვისხე იდგა ბუხართან და სასიამოვნო ატმოსფეროს ჰქმნიდა. ადრე ყოველთვის მარიამი რთავდა ნაძვს , იმდენად უყვარდა ეს საქმე არავის უშვებდა ხესთან ახლა კი თათამ მორთო და რომ იხსენებდა მარიამის განწყობას ამ დროს უფრო ენატრებოდა. ყველას მოეყარა უკვე თავი ყიფიანებთან რათა 12 -მდე იქ ყოფილიყვნენ. ყველა თაობის წარმომადგენლები ადგილზე იყვნენ.
სესიალია დემეტრემ გაიტყუა საძინებელში და კოცნა დაუწყო
-გეყოფა დემეტრე
-წავიდეთ გთხოვ სულ ცოტა ხნით გამომყევი -ჩახლეჩილი ხმით უთხრა და მანტო მოახურა
-ხო მაგრ..
-გთხოოვ-დემეტრეს ეს მზერა უბრალოდ აშტერებდა . მანტო მოიცვა შეიკრა, კაპიშონი წამოიფარა და ჩუმად გაიპარა მასთან ერთად. ნუ სესილიას ეგონა ჩუმად თორე ყველამ იცოდა მათი წასვლის შესახებ. ეგონა თავისთან წაიყვანდა ბინაში ,მაგრამ შეცდა უკვე თბილისს გასცდნენ თან ისე სწრაფად მიდიოდა დევდარიანი წამებში ადგილზე იქნებოდა ალბათ
-სად მივდივართ დემეტრე?
-ჩემთან სახლში
-რომელ სახლში?
-სვანეთში! მინდა დევდარიანების ძველი სახლი გაჩვენო
-მეკაიფები ხო? არა რას გეუბნები შენ და ღადავი? - ჯერ ჩუამდ თქვა თითქოს თავის თავს ელაპარაკებოდა მერე რომ მიხვდა რასაც გეგმავდა დაიყვირა- დემეტრე უკან მოაბრუნე მანქანა და სახლში დამაბრუნე სასწრაფოდ ! იცოდე ვიჩხუბებთ და ამ ახალ წელს არ გინდა გთხოვ
-მინდა ჩემი ცოლი გახდე რამდენიმე საათში ახალი წელია და მინდა შენი ქმრის სტატუსით შევხვდე
-მე რატო არ მეკითხები?
-გკითხე უკვე დიდი ხნის წინ
-მე უბრალოდ დაგთანხმდი და გითხარი რომ ჯერ სანამ სკოლას არ დავასრულებდი არ გამოგყვებოდი , მაგრამ დალოდებაც არ შეგიძლია საერთოდ არ სცემ პატივს ჩემს გადაწყვეტილებას
-სესილია გთხოვ დაუფიქრებლად ნუ ისვრი სიტყვებს ისეთს ნუ იტყვი შემდეგ თავად რომ ინანო
-რატომ არ შეგიძლია მოთმენა მითხარი ხომ არ შემიზღუდიხარ რაც გინდა გააკეთე სანამ ცოლად შემირთავ მაინც შენთან ვარ თითქმის მთელი დღე და
-მე მთლიანად მჭირდები მინდა ჩემს გვერდით იყო სულ და არ მენატრებოდე ყოველ წამს , მინდა ვიცოდე რომ სახლში ერთად შევალთ ან შენ დამელოდები საწოლში როცა გვიან მოსვლა მომიწევს . მინდა მიხაროდეს სახლში შესვლა მინდა იქ მეგულებოდე ან გელოდე როდის შემოაბიჯებ აღარ შემიძლია უშენოდ დარწმუნებული ვარ შენც გიჭირს უბრალოდ იხტიბარს არ იტეხ შენ ხომ სესილია ყიფიანი ხარ , მიშოს სისხლი გიჩქეფს
-სურვილის მოთმენა უნდა შეგეძლოს თან ახლა მამაჩემი გაგიჟდება
-სულაც არ გაგიჟებულა მგონი უკვირდა კიდეც ამდენი ხანი რომ არ შეგირთე
-მოიცა ანუ იცოდა? იმიტო იყვნენ ასე? ყველამ იცოდა? მოვკლავ რომ დავბრუნდები. მარიამი მაინც იყოს ის იყრიდა ჯავრს ჩემს ნაცვლად
-მარიამმა ყველაზე ადრე იცოდა იცოდა რა მან შემომთავაზა იდეა ! ასე რომ კუბიდონი მარიამის ხელი ურევია ამ საქმეში
-რაა? იმ ღამით ეგ გითხრა ხო? იმიტო დადიოდი შემართებით მაგის შემდეგ ხო?
-დიახ ქალბატონო -მისი ხელი ტუჩებთან მიიტანა და აკოცა -მიყვარხარ ფერია და ნუ მეჯიუტები გთხოვ არაფერს შევცვლი შენს ცხოვრებაში ისე იქნება როგორც შენ მთხოვ უბრალოდ ჩემს გვერდით იქნები .
მას შემდეგ არაფერი უთქვამთ გზა გადატვირტული იმდენად აღარ იყო რადგან ამ დროს უკვე ყველა დანიშნულების ადგილას იყო . მანქანაში დევდარიანის სურნელს ყიფიანის სასიამოვნო სურნელი შეერწყა და სალონში გამეფდა. მელოდია ჩაესმოდა სესის , გზას უყურებდა და ფიქრობდა. მართალია ბევრი რამ გადაიტანა ცხოვრებაში, ძლიერ ქალად მოჰქონდა თავი მაგრამ ოჯახური ცხოვრების ყოველთვის ეშინოდა, ამიტომ არ თანხმდებოდა დემეტრეს თორე სიგიჟემდე უნდოდა მასთან ყოფნა როცა მიდიოდა გული სტკიოდა , მაგრამ არასდროს ჰქონია შანსი ესწავლა მშობლებისგან როგორია შექმნა ოჯახი , მხოლოდ ორნი ცხოვრობდნენ და როცა უნდა შეესწავლა ცოლ-ქმრის ურთიერთობა , მოვალეობები და ტვირთი აღექვა მხოლოდ ქეთო ჰყავდა. შემდეგ ერთიანად დაატყდა ყველაფერი თავს ჯერ დიდი დროც არ იყო გასული მას შემდეგ რომ ამაზე ეფიქრა . თან მხოლოდ 18 წლის იყო და ეს სულაც არაა ის ასაკი როცა სრულიად ჩამოყალიბებული გაქ შენს გონებაში ყველაფერი. სესილიასთვის ასე იყო და ეშინოდა ამ ნაბიჯის , მაგრამ დარწმუნებული იყო რომ დემეტრესთან არაფერზე უნდა ედარდა და ის ნებისმიერ დროს, ყველა გასაჭირის ჟამს მასთან იქნებოდა და გაუგებდა .
ჯვარი ერთ-ერთ ეკლესიაშ დაიწერეს , მამაო როგორ იპოვნა დემეტრემ ეგ არც გაურკვევია. ასე ჩვეულებრივად გაოგნებულმა, აღელვებულმა და აფორიაქებულმა დაიწერა ჯვარი და ნიშნობის ბეჭედთან ერთად ქორწინების ბეჭედი მოირგო და დემეტრეს თითსაც ამშვენებდა საქორწინო ბეჭედი.
თოვდა , გზაში შეხვდნენ ახალ წელს ერთმანეთძე ჩახუტებულები უყურებდნენ განატებულ ცას , ფიფქები ეფინებოდა ორივეს სახეზე . დემეტრეს გრძნობით სავსე კოცნა , ჟრუანტელი , ახურებული სხეული, შიში და ჩახუტება „დავიძინოთ პატარა, გვიანია უკვე „დემეტრეს ნაზი მოზომილი კოცნა მისი ცხელი სხეულის შეხება, მორფეოსის სამყაროში მის ტუჩებს და თითებს გადაჰყავდათ და შეგრძნება კვლავ არ სტოვებდა.
...
მარიამს მშვიდად ეძინა, ალექსანდრეს მაისური ეცვა , მუცელზე ჰქონდა შემოხვეული ხელები სიზმარში სანდროსთან გატარებულ წამებს ხედავდა და ბედნიერებისგან იღიმოდა .
ახალი წლის ღამე , მარტოობა, სიცარიელე , ცარიელი ოთახი მხოლოდ ის და მარიამზე ფიქრები , მონატრება რომელიც სულს უღღრნიდა და ანადგურებდა . რაღაც დაფარულ იდუმალ სიხარულს გრძნობდა რომელსაც ვერ ხსნიდა რის გამო შეეპარა გულში , კვლავ მოკრებილი ენერგია და ძალა იმისთვის რომ მალე დაბრუნებულიყო . ისევ ოცნება , მარიამის ნახვა და მისი ჩახუტება, სურნელი, შეხება . ფნჯრიდან ჩანს ქალაქში როგორ ზეიმობენ ახალ-წელს , მართალია ქართველებივით თბილად არა მაგრამ სანახაობის მხრივ წარმოუდგენელი სილამაზე იყო მის თვალწინ. აქაც მარიამის მზერას ხედავდა უკვე ათასობით რომ ჰქონდა დახატული. საწოლზე გადაწვა , თვალები დახუჭა უცებ წამოდგა უზარმაზარ ტილოსთან დადგა , ფუნჯი აიღო და ხატვა დაიწყო . არ იაზრებდა უბრალოდ ხატავდა ბოლოს კი მარიამის შავ-თეთრ გამოსახულებას ხედავდა მთის წვერზე იდგა და უზარმაზარი მუცელი ჰქონდა, ხელები მოეხვია გამობერილ მუცელზე , ცას უყურებდა და იღიმოდა.
.....
ყიფიანებთან ახალ წელს, ნინას დაბადების დღეს, დემეტრეს და სესიიას შეუღლებას აღნიშნავდნენ. ნინა ეზოში იყო თორმეტზე სხვებთან ერთად და განათებულ ცას უყურებდა. მოშორებით იდგა ყველა თავის საყვარელ ქალს ეხვეოდა ის კი ფიქრობდა ერთზე. უცებ ვიღაცამ პირზე მიაფარა ხელი და ეზოს მეორე მხარეს გაათრია.ნინას შეეშინდა მაგრამ ნიკას სურნელი რომ ამოიცნო აღარ ფართხალებდა . ბიჭმა როგორც კი სამშიდობოს მიაღწია თავისკენ შეაბრუნა გოგონა ხელები წელზე მოხვია და მომენტალურად შეერწყა მათი ბაგეები ერთმანეთს, ნიკამ საოცნებო ბაგეებს გაუსინჯა პირველად გემო , ნინამ კი პირველი კოცნა იგემა და ლამის ჩაადნა ხელში ახვლედიანს . ბიჭი გამოერკვა და ჯერ კიდევ გაბრუებულ ქალბატონს ყურში ჩასცურჩულა-დაბადების დღეს გილოცავ პატარა ქალბატონო, გისურვებ ეს წელი ისე ამაღლებულ განწყობაზე გავატაროთ როგორც ამ წამს -უთხრა და ამჯერად უბრალოდ შეეხო მის ჯერ კიდევ მთრთოლვარე ბაგეებს . იქაურობას ისე გაეცალა როგორც გაჩნდა და თავის ბიჭებთან გადაინაცვლა. ნინა კი იდგა გახევებული, მთელი სხეული ეწვოდა , ტუჩებზე ისევ მის შეხებას გრძნობდა და კიდევ დაფარფატებდა სადღაც ცაში .რომ გამოფხიზლდა ხელში პატარა ყუთი ეჭირა გახსნა ვერ მოახერხა რადგან გიგა დაადგა , უცებ ჩაიდო ჯიბეში ყუთი და ძამიკოსკენ წავიდა
-ნინაა სად ხაარ?
-აქ ვარ
-რა გინდოდა მანდ?- ეჭვისთვალით შეხედა დას
-არაფერი ისე - პირველად იტყუებოდა და ლოყები აუწითლდა. გიგი ხვდებოდა ყველაფერს და უკვე ჭკუაზე აღარ იყო, არადა დამამტკიცებელი საბუთი არ ჰქონდა ერთხელაც კი არ შეხვედრია ნიკოლოზი ნინას და იმისთვის ხომ არ ეჩხუბებოდა მგონი შენ ჩემი და მოგწონსო. სახლში განაგრძეს ქეიფი, ნინა კი ბუხართან დაჯდა დივანზე და კიდევ კოცნაზე ფიქრობდა. ვიღაცამ ხელი ჩაავლო და სადღაც წაათრია. ეს ვიღაც გვანცა იყო. სესილიას საძინებელში შესვა და დაკითხვა დაიწყო. საბჭო იქვე იდგა და უსმენდა
-აბა გისმენ ქალბატონო
-რა?
-ნუ მიყურებ ეგრე ნინააა რატო ხარ ჩაფიქრებული და სად დაფრინავ ჩემო საყვარელო?- წარბები აათამაშა გვანცამ და ეშმაკურად ჩაიცინა- ვისთან ვართო ფიქრებითოო?
-რა მოიგონე გვანცა? გამიშვით ხალხო თორე მგონია ეშაფოტზე უნდა ამიყვანოთ
-გვითხარი ნებითა შენითა თორე გავარკვევთ ძალითა ჩვენითა- ნუცამ თქვა თან ისე უყურებდა ნინა სულ დაიბნა
-ნუ ხარტ ბოროტები ნუ მიშინებთ ბავშვს- თაკუნა გამოესარჩლა--უბრალოდ უთხარით რომ ვაწამებ თუ არ იტყვსი რა ხდება მის თავს
-აუუ კარგით რა ვერ გეტყვით ვერაფერს იმიტომ რომ არაფერი მაქ მოსაყოლი
-არ გვენდობი ესეიგი შენს საკუთარ სარძლოს არ ენდობი? ბავშობიდან გიცნობ ჩემს ხელში ხარ გაზრდილი გოგო დიდი ამბავი ცოტა ხნით თუ წადი
-გვანცა რა გინდა?
-მითხარი რა ხდება შენს თავს ბოლო თვეებია ვეღარ გცნობ . მოგვიყვევი რა, აი ნახავ მერე დამშიდდები თან ამხელა გამოცდილების ხალხი ვართ მართალია მარიამს ვერ შევედრებით იმას ნიჭი აქ ზებუნებრივი მაგრამ ჩვენც დაგეხმარებით
-ნიკა იყო მოსული - ცრემლები წამოუვიდა, თავადაც არ იცოდა რატომ ტიროდა უბრალოდ ისე უცნაურად აფორიაქებული იყო მას მერე რაც პირველად ნახა ახვლედიანი უკვე თავს ვეღარ აკონტროლებდა, აღარ იყო მშვიდი მისი სხოვრება , ფიქრები ერეოდა და ცუდად გრძნობდა თავს გაურკვევლობაში ჩავარდნილი
-ვინ ნიკა ახვლედიანი? -თაკომ შეიცხადა და დაჯდა -ვაი მეე ხო არ დაუნახავთ ამ გიჟებს
-არა ... არამგონია
-ნუ ტირი რა დაბადებისდღე მოგილოცა ალბათ ჩემო თოჯინა - ცრემლები შეუმშრალა გვანცამ
-უცებ გამიყვანა უკანა ეზოში აზრზე ვერ მოვედი რომ მკოცნიდა ეს.. არც კი ვიცი რა ვიგრძენი - სახე ხელებში ჩარგო და უფრო ატირდა
-რა გატირებს მერე ასეთმა ბიჭმა გაკოცა თან ახალი წლის ღამეს როცა 17 წლის გახდი მაგაზე უკეთესი საჩუქარი რა უნდა გაეკეთებინა - გვანცა ეფერებოდა თავზე და ცდილობდა დაემშიდებინა- ახლა ცოტა გაერკვევი მგონი თუ ვერაფერი იგრძენი როგორი გასაგიჟებელი კოცნაც არ უნდა იცოდეს იმ მექალთანემ, არაფერს თუ არ გრძნობ მის მიმართ ვერ აგაღელვებდა
-მოკლედ კითხე ნუ აბრუებ - თაკომ გააჩერა - მოკლედ მოგეწონა დადნი და გათბი თუ ერთი სული გქონდა როდის მოგშორდებოდა
-მინდოდა საერთოდ არ წასულიყო - თქვა და ლოყები აუწითლდა
-დედა მეშველა მული მყავს შეყვარებული პირველად ცხოვრებაში ისეთი ბიჭია ის გიგიმ თუ არ მოკლა სამუდამოდ გეყვარება გული მიგრძნობს . აი მარიამმა რა კარგი საქმე გააკეთა არ ერევა და მაინც კუბიდონია რა სანამ ამათ შერიგებულებს არ ვნახავ ვერ მოვისვენებ ჩემი გოგო მომენატრა- გვანცამ თქვა და თან ნინას კოცნიდა
-ახლა რას აპირებ ნინაა?
-ეს რას უნდა აპირებდეს მტავარია ის რას აპირებდ . მომისმინე და დაიმახსოვრე ნუ ინერვიულებ იმაზე რომ გიგისთან ცუდი ურთიერთობა აქვს. ხომ ხედავ ბიჭს მოსწონხარ და არ გაწუხებს . ახლაც რომ მოვიდა და გაკოცა ისეთი ამაღელვებელი მომენტი შეარჩია ეს დღე არასდროს დაგავიწყდება
-იქნებ არ ვუყვარვარ
-ნიკა ის ტიპი არაა 17 წლის ბავშვს რომელიც მისი მტრის და არის იმიტომ კოცნიდეს რომ უბრალოდ გარტობა უნდოდეს. თან რაღა შენნაირ წესიერ გოგოს ამოირჩევდა ქალები ახვევია ბუზებივით და კიდევ მე დარწმუნებული ვარ რომ უყვარხარ . უბრალოდ დაფიქრდი ჩემო ლამაზო და დინებას აყევი . წინასწარ ნუ შექმნი პრობლემას ის ბიჭი არ გაჩქარებს ხომ ხედავ
-რაღაც დამიტოვა ,მაგრამ ნახვა ვერ მოვასწარი- ჯიბიდან ყუთი ამოიღო და გახსნა გაეღიმა როცა ანგელოზის გამოსახულებით კულონი დაინახა . ძალიან ლამაზი იყო . ამოიღო და დაინახა ზედ მიბმული ლენტი რომელზეც ეწერა „ჩემს ანგელოზს ანგელოზი. უბრალოდ გაიკეთე და მომენდე“
-ვგიჟდები ამ ბიჭზე
-გაიკეთებ?
-არ ვიცი ...
-რა არ იცი ? უბრალოდ დაივიწყე ყველა და ყველაფერი არავის მისცე უფლება შენზე გავლენა მოახდინოს და პასუხიც ნათელი იქნება
-წავედიტ ახლა რა დროს მოწყენაა ამდენი ამბავი გვაქ აღსაღნიშნი
.....
გაზაფხული მოვიდა, თოვლმა მთებშიც იწყო დნობა ,თეთრი ფერი მწვანემ ჩაანაცვლა, ირგვლივ ყველაფერი ყვაოდა. მარიამი უკვე სამი თვის ფეხმძიმე იყო მუცელი სულ ოდნავ ეტყობოდა, მართალია გაორმაგებული რაოდენობით მიირთმევდა ყველაფერს , მაგრამ მაინც არ ემჩნეოდა ფეხმძმობა . მონატრებას გრზნობდა მაგრამ ბედნიერი იყო პატარა ახვლედიანის არსებობით, იმდენად რომ ეს გრძნობა ყველაფერზე წინ იდგა. ლოცულობდა , სეირნობდა, ფოტოებს და ვიდეოებს იღებდა ,თავის პატარას ესაუბრებოდა .
თიკუნა გაიბერა , ქალბატონი სესილია ორი თვის ფეხმძიმე იყო . დევდარიანებთან მატება იყო და ძმები ჭკუაზე აღარ იყვნენ. მართალია დაქალის მსგავსად ჭირვეული არ იყო სესილია,მაგრამ მამიკო იყო ზედმეტად ყურადღებიანი . ყიფიანები ბედნიერები იყვნენ შვილიშვილის მოლოდინში იყო ირაკლი . სხვა არაფერი შეცვლილა , ნიკოლოზს ყველა საქმე დააწვა მხრებზე ალექსანდრეს არ ყოფნის გამო და გამგზავრება მოუხდა , მას მერე რაც „საჩუქარი“ უბოძა აღარ უნახავს ნინა. ლიზიკო მარტო იყო სახლში , ეკესიაში დადიოდა ლოცულობდა და სიმშვიდეს მაქსიმალურად ინარჩუნებდა, მაო უკვე ნერვიულობისგან ადამიანს აღარ გავდა, ადრე თუ მუდამ უღიმოდა სახე ახლა მარიამზე დარდმა შეიწირა , ფერმკრთალი იყო, საშინლად გახდა და ძალა აღარ შესწევდა არაფრის.
საშინელება რაც მოხდა ამ ორი თვის მანძილზე თორნიკეს დაატყდა თავს. მარიამის წასვლის გამო დამწუხრებულს ნუცაც დაემატა , უფრო სწორედ აზროვნების უნარი აღარ ჰქონდა , უემოციო გახდა, რობოტივით მოძრაობდა , ნუცას სწავლასთან დაკავშირებული პრობლემები აწუხებდა და ისე დაშორდნენ ერთმანეთს თითქოს სრულიად ბუნებრივი იყო , ისე უცებ განვითარდა მათთან ყველაფერი და იმდენი რამ დაერთო მათ ურთიერთობას ერთად ყოფნის და გახარების შანსი არ მიეცათ. ამას დაერთო თორნიკეს „მუდმივი საცოლის“ თბილისში დაბრუნება რომელიც დედამისის რჩეული იყო , მათი მშობლები ბიზნეს პარტნიორები იყვნენ და თორნიკეს ჩარევის გარეშე ბავშვობიდან დაგეგმილი ჰქონდათ მათი ქორწინება. ყველაფერთან ერთად ქალბატონს ძალიან მოსწონდა თორნიკე და მისტვის არ ჰქონდა გრძნობას მნიშვნელობა მთავარი იყო მატერიალური და გარეგნული მხარე სხვა დანარჩენი არ ანაღვლებდა. ისედაც შორს მყოფ წყვილს მურმანის ეკალივით შუაში ჩაუდგა უფრო სწორედ ჩაუწვა და ნუცას ნიშნობის ბეჭედი თორნიკეს ბინის იატაკზე მოსროლილი აღმოჩნდა. თორნიკე გიჟს გავდა , უკვე სულის ტკივილი გაუსაძლისი გახდა , ბიჭებიც ვერ შველოდნენ მხოლოდ მარიამი სჭირდებოდა მაგრამ ის არსად ჩანდა . ნუცას ყიფიანებთანაც ვერ ნახავდა რადგან უკვე თავის ბინაში იყო .
ქალბატონი ნუცა ისევ ის „ჯიუტი ალქაჯი „ გახდა როგორიც თავიდან იყო , ისე იჭერდა თავს თითქოს არც არაფერი მომხდარა. მეგობრებს ჩვეულებრივი რეჟიმით ხვდებოდა , ხალისობდა და თორნიკეს ისე აიგნორებდა თავადაც ეპარებოდა ეჭვი იქ ყოფნაში თოკოს. ერეკლე დასცინოდა სადაა შენი შემართება , ხალისი და სიძლიერე ნუციკომ როგორ დაგჩაგრა ბიჭოო მაგრამ აღარ ჰქონდა არაფრის უნარი , ძალა აღარ ჰქონდა, ენერგია აკლდა, მარიამზე დარდი ანადგურებდა და მის მოძებნასაც აზრი არ ჰქონდა, იცოდა მაინც ვერაფერს შეცვლიდა უფრო გააბრაზებდა მისი დანახვა ისე მოენატრა ფოტოებს ათვალიერებდა უკვე , იხსენებდა სიგიჟეებს , მერე ნუციკო ახსენდებოდა და ჭკუიდან გადადიოდა ისე ენატრებოდა . ეს ორი ქალი იმდენად ძლიერად უყვარდა , ორივე განსხვავებულად და ყველაზე მეტად უყვარდა ახლა კი არც ერთი ჰყავდა გვერდით და არც მეორე .
მაოს მარიამი დაესიზმრა ალექსანდრესთან ერთად იყო ცუდი სიზმარი არ იყო მაგრამ მალევე გაქრა კადრები და გაიღვიძა შეშინებულმა. უკვე მონატრება ანადგურებდა , ხელები სახეზე აიფარა და ატირდა. ირაკლის მაშნვე გაეღვიძა ცოლს ასეთ მდგომარეობაშ რომ შეხედა გული შეეკუმშა. ხელი მოხვია და გულზე მიიკრა
-ნუ ტირი გთხოვ , დამშვიდდი
-როგორ შეგიძლია,, ასეტი უგულო როგორ ხარ ის ხომ შენი მარიამი საამაყო შვილი როგორ შეგიძლია იმის გამო რაც ისევ ჩვენთვის გააკეთა ასე ამოგეშალა გულიდან . შენ ხომ ჩემი ირაკლი ხარ რომელსაც არ შეუძლია არასწორი გადაწყვეტილების მიღება , ფიქრობს და სწორი დასკვნები გამოაქვს . მარიამი კი ყოველთვის მართალია, ყოველთვის და შენ საერთოდ არ გაწუხებს მისი ტკივილი, იქნებ სადაა ახლა ჩვენი შვილი, იქნებ რა ტკივა, რა აწუხებს როგორ ენატრება ქმარი რომელსაც ისე გაყვა ცოლად და ისე შეაყვარა თავი ესეც კი მძიმე გადასატანი იყო -ქალი ისტერიკაში იყო ირაკლის მკერდზე უშენდა ხელებს და ქვითინებდა.
-რომ გამომაქ სწორი დასკვნები და ვიცი რა როგორ იქნება იმიტომ ვარ მშვიდად. მე მჯერა ჩემი შვილის და ვიცი რომ ყველა ვითარებაში მყარად იდგება. რომ იცოდეს მარტო ვერ გაძლებს ცუდად რომ იყოს ამდენი ხნით არ დარჩებოდა არსად უკან დაბრუნდებოდა და მიგვახვედრებდა რომ ვჭირდებით მაგრამ ჯერ არასდროს დასჭირვებია სხვისი დახმარება . პირიქიტ ყველას გვეხმარებოდა და მომავალშც ასე იქნება . მას ჩვენი სისხლი აქ ორივეს ნაზავია და იმაზე ძლიერია ვიდრე წარმოვიდგენთ .
-ალექსანდრეზე და მასზე რას იტყვი. შენ არაფერი გიტქვამს არც ქორწილზე არაფერი საერთოდ არ შეწინააღმდეგებიხარ არც რჩევა მიგიცია ასე მშიდად გააყოლე შვილი იმ კაცს ვისაც მტრობენ ჩვენი ბიჭები
-ისინი მტრობენ იმიტომ რომ ჯერ კიდევ ვერ ჩამოყალიბდნენ მალე 28 წლის გახდებიან და კიდევ ვერ ისწაველს თეთრის და შავის გარცევა. მიშოც ჩვენი შვილია და მისით ვამაყობ მაგრამ მარიამის მსგავსად აზროვნებას ვერასდროს შეძლებს ასე მგონია , რადგან მისი აზროვნება არც კი ვიცი მხოლოდ იმას იჯერებს და აღიქვამს რასაც ხალხი აწოდებს არ ცდილობს დააკვირდეს ადამიანის სულს , არ შეუძლია ადამიანის სულის წაკითხვა, მარიამი კი იმიტომაა ძლიერი რომ ეს ნიჭი ბავშობიდან აქვს . შეუძლია ადამიანის სულს ჩასწვდეს და დემონშიც კი იპოვნოს კეთილი მხარე.
-შენ რაღაც იცი იმ ბიჭზე
-არაფერი არ ვიცი იმის გარდა რომ ის კაცია ვინც მარიამის გვერდით ყოფნას შეძლებს და ჩვენს შვილს სათანადოდ გაუმაგრებს გვერდს. კაცია რომელიც მარიამზე ძლიერია და მისი მსგავსი არ მგონია ვინმე გამოჩნდეს, მარიამი კი „სუსტ“ კაცთან ვერ გაძლებს . მათი სიყვარული სწორედ ისეთი სიძლიერისაა შეიძლება ვერც დაიჯეროს და ღიქვას ყველამ იმდენად მყარია რომ ვერანაირი ძალა ვერ დანგრევს , საძირკველს ვერ შეურყევს და ამას ორი აზრი არ აქვს . ის შემთხვევაა როცა უბრალოდ ახსნა არ სჭირდება და ღმერთმა უბოძათ ეს სიყვარული . ასე რომ დამშვიდდი და დატკბი ყოველი დღით ვიცი ჩვენი გოგონა კარგადაა. შვილიშვილს შეხედა , ხალხს რომელიც გიყვარს და გაბედნიერდი. თორემ ჩამომიდნი და მე ხომ იცი არ მიყვარს ძალიან გამხდარი ქალები - ირაკლიმ თვალები აუციმციმა ცოლს და აკოცა
-კარგი რა ირაკლი ოდესმე არ უნდა შეიცვალო? ყველასთან სერიოზულს ჩემთან ეს ბავშვური სისულელეები რატომ შემოგიტევს ხოლმე?
-მეც ხომ უნდა ვიყო სულელი ვინმესთან და შენზე ახლობელი არავინ მყავს. შენ ჩემი ნაწილი ხარ მხოლოდ შენ-ჩაეხუტა და აკოცა.
მაო დამშვიდდა რადგან რწმენა ჰქონდა როგორც ირაკლის ინტუიციის ასევე მარიამის , მაგრამ დედის გული მაინც ვერ ითმენდა ამხელა მონატრებას.
.....
ელიზაბეტი ტაძარში იყო , როცა დაბრუნდა თავსაფარი მოიხსნა და სახლში შევიდა. შემდეგ გააცნობიერა რომ კარი ღია იყო , არადა ზუსტად ახსოვდა რომ ჩაკეტა. პირველი სწორედ ის იფიქრა რომ ალექსანდრე დაბრუნდა და მაშინვე გული მიეწურა სიხარულისგან . ბედნიერებისგან თვალები უბრწყინავდა. ჩანთა დაუვარდა იატაკზე უნდოდა ზემოთ ასულიყო მაგრამ გაშეშებული იდგა , უკნიდან მოესმა ხმა მან აამოძრავა
-დედა- ყველაზე კარგად გააცნობიერა იმ წამებში როგორ მოენატრა ეს სახელი, მისგან დაძახებული დედა სხვანაირად ჟღერდა ის იტევდა ყველა ემოციას. სწრაფად შებრუნდა და მოეხვია ორი თავით მაღალ შვილს, სახეს უკოცნიდა და ეფერებოდა
-ჩემი სიცოცხლე.. ვიცოდი რომ დიდხანს ვერ გაძლებდი დე -როდის მოხვედი
-ამ წამს - ისიც მოეხვია და აკოცა . მაგრამ ერთს ელოდა მთელი გულით და მოუთმენლობისგან კვდებოდა უკვე. -ლიზიკო .... მარიამი - როგორ არ უნდოდა ეთქვა რომ იქ აღარ იყო, მთელი ორი თვე იმაზე ფიქრობდა რომ წავიდოდა ასე მარტივად მიატოვებდა და ვერ გაუგებდა .
-წავიდა - ეს რომ უთხრა იღიმოდა ისევ ალექსანდრემ კი ფერი დაკარგა, სახე ტკივილისგან დაეღარა იგრძნო როგორ ეტკინა. მონატრება არაფერი იყო უნდობლობასთან შედარებით, თავს ერეოდა და სულ აჯერებდა რომ მარიამი ენდობოდა , რომ მარიამი მიხვდებოდა სინამდვილეშ როგორიც იყო- ორი დღის შემდეგ წავიდა, წერილი დამიტოვა მითხრა რომ არ მენერვიულა იმედია იპოვნი, არავინ იცის სად არის -ამის გაგონებაზე სულ გაგიჟდა
-როგორ ..საერთოდ არავინ? სახლიდან ისე როგორ წავიდა ვერავინ გაიგო?
-სახლში არ დაბრუნებულა ალექსანდრე ის უბრალოდ წავიდა მისი ყველა ნივთი აქაა და ელოდება პატრონის გამოჩენას, სახლი დიასახლისი მოსვლას თავად ქალბატონი შენი ქალბატონი შენ გელოდება და დარწმუნებულია რომ იპოვნი
-დედა ... ანუ ის აქედან სახლიდან არ წასულა? არ მივუტოვებივარ? გაყრა არ უნდა?-ისე შეისვალა უცებ ლიზიკოს გაეღიმა
-არა ეგ როგორ იფიქრე მარიამი მაგის გამკეთებელი იყო? რას ელოდები ახლა რაღაც მოიმოქმედე მომენატრა რძალი ბიჭებს არ დაენახო მარიამის გარეშე ნიკა მოგკლავს
-მიყვარხარ- დედას აკოცა , პატარა ბავშივით იყო გახარებული. ქურტუკი აიღო და სახლიდან გავარდა. ყველაფერი გაიხსენა და მიხვდა სადაც იქნებოდა მარიამი. ეჭვიც არ შეჰპარვია ამ ამბავში ისე დაადგა გზას. სწრაფად მიდიოდა და საღამოს უკვე ადგილზე იყო . ულამაზესი ტაძარი აღიმართა მის წინ , მანქანიდან გადავიდა , მუხლებში ძალა წაერთვა, გული სიხარულისგან შეეკუმშა , სუნთქვა უჭირდა , პირი გაუშრა მიდიოდა დაძრისკენ თავდახრილი , ეგონა რომ ნაბიჯს არ დგამდა . მონაზონი დაინახა და მანაც შეხედა
-დედაო .. -საკუთარი ხმა თავად ვერ იცნო იმხელა ტკივილს ასხივებდა - მე .. აქ ერთი ქალი უნდა იყოს მე მისი ნახვა მინდა
-მარიამის მეუღლე ხართ ხომ?- ქალმა მაშინვე იცნო რადგან ფოტო ჰქონდა ნანახი , გაღიმებული უმზერდა ბიჭს რომელსაც წამში თვალები გაუბრწყინდა - ახლავე დავუძახებ - ქალი შენობისკენ წავიდა ალექსანდრე იდგა გაშეშებული და დაბუშებულ ხელებს დასცქეროდა . იგრძნო როგორ უახლოვდებოდა მისი საყვარელი ქალი და სუნთქვა გაუჭირდა წინ გაიხედა და დაინახა მარიამი. მისი თაფლისფერი თვალები განსხვავებულად ბრწყინავდნენ ისეთი ლამაზი მოეჩვენა როგორც არასდროს, უყურებდა უმშვენიერეს ქალს გრძელ ერთიან კაბაში გამოწყობილს თითოეული ნაკვთის გარჩევა შეეძლო, წამებში ყველა განსხვავება დაიჭირა მაგრამ ფიქრი არ შეეძლო. ვერც ის გაიაზრა როგორ გადაკვეთა მანძილი მათ შორის .
მარიამი სარკმელთან იდგა და ლოცულობდა როცა დედაო შევიდა და უთხრა რომ მასთან იყვნენ. მიხვდა ვინც იყო და სიხარულისგან გაბრუვდა, მონატრებამ შემოუტია, ერთი სული ჰქონდა როდის დაინახავდა , როდის იგრძნობდა მის არსებობას და დარწმუნებოდა რომ კარგად იყო. მაინც ვერ მიდიოდა სწრაფად. როცა გავიდა და დაინახა ალექსანდრე რომელიც თავდახრილი იდგა და თრთოდა, მონატრებამ სძლია , სუნთქვა შეეკრა, გული აუფართხალდა ყველანაირმა გრძნობამ შეუტია, ტკიოდა, უყვარდა, უხაროდა, ენატრებოდა ახლაც მის წინ იდგა და ყველაზე მეტად ენატრებოდა თიტქოს წამები საუკუნეებად იქცა სანამ მანძილი გადაკვეთა. ნელა მიაბიჯებდა უბრალოდ არ შეეძლო მოძრაობა , როცა ალექსანდრემ თავი ასწია და მის თვალებს წააწყდა სხეულის დაბუჟება იგრძნო, ძალა წაერთვა მაგრამ მაინც მიდიოდა . უყურებდა მეტად ძლიერს, უფრო ამაყს, თავდაჯერებულს, მეტ გრძნობას ხედავდა მის მზერაში , იქ იყო მონატრება, სევდა და ტკივილი . ისედაც ძლიერი სხეული მეტად შეცვლილი ეჩვენა ადრე თუ თხელი იყო და არ ეტყობოდა ნავარჯიშები სხეული ახლა პერანგში ისე მკვეთრად ჩანდა მისი დაკუნთული სხეული , ყელზე ძარღვები აჩნდა სურვილმა შეიპყრო მოხვეოდა და არასდროს გაეშვა. წამებში იგრძნო სითბო რომელსაც ვერაფერი შეედრება ამ ქვეყნად, ერთიანად ახურდა, ყველა უჯრედი გამოცოცხლდა , სხვა ენერგიით დაიმუხტა , ბედნიერება მეტასტაზებივით გავრცელდა მთელს მის არსებაში. გრზნობდა მონატრებულს სურნელს, შეხებას, სუნთქვას და აზროვნება უქვეითდდებოდა.ცახცახით შეახო სახეზე ხელი და მოზრდილ წვერზე ჩამოუსვა თითები , მისი თითოეული ნაკვთი შეისწავლა . ალექსანდრეს თითები იგრზნო სახეზე და თვალები მინაბა, იმდენად დიდი ემოცია მოდიოდა მისი შეხებისგან არ შეეძლო სიამოვნებისთვის გაეძლო“ჩემი არსებობის წყარო ხარ „- ჩურჩულით უთხრა და მის ბაგეებს შეეხო, იმდენად ტკბილი იყო მისი ბაგეები , უფრო გაბრუვდა, კოცნაში აყვა და შემდეგ მკერზემიაყრდნო თავი, ესმოდა მისი გულისცემა და მშვიდდებოდა. ალექსანდრემ შუბლზე აკოცა და ხელები მაგრად მოხვია.-„არასდროს წახვიდე . შეუძლებელია ისეთი რამ ჩაიდინო შენგან შორს ყოფნა რომ მჭირდებოდეს“-მარიამმა უთხრა და ყელზე გაისვა ცხვირი დაბერილ ძარღვზე აკოა და ხელები წელზე მოხვია.
იმ საღამოსვე წავიდნენ , მარიამი ყველას დაემშიდობა ცრემლებით გამოაცილეს საყვარელი გოგონა, დალოცეს და პირობა დაადებინეს რომ კვლავ ესტუმრებოდნენ ერთად. ალექსანდრე მარიამის ხელს არ უშვებდა და ყოველ წამს უყურებდა
-გვიანია არ უნდა წამოვსულიყავით
-აქვეა ჩემი სახლი და იქ დავრჩეთ - ხელზე აკოცა და გაუღიმა- მეც რომ სვანი ვარ ხომ არ გავიწყდება ქალბატონო
-როდის ჩამოხვედი
-ამ დილით . სახლში რომ მივედი მეგონა სამუდამოდ წახვედი
-რატომ უნდა წავსულიყავი შენ ხომ არ გითქვამს რომ არ გინდოდა ჩემთან ყოფნა ისეთი არაფერი გითქვამს რაც მაიძულებდა წამოსვლას
-მარიამ მე დაგტოვე იქ იმ ღამის შემდეგ და წავედი
-მიზეზი გქონდა და იმიტომ წახვედი , მარალია ვფიქრობ, რომ გრძნობებს დამსახურება არ სჭირდება მაგრამ შენ ასე თვლიდი საჭიროდ
-გისმენ და ვხვდები რომ ჩემი სისხლის შხამისგან განთავისუფლება არაფერს ცვლის შენი დამსახურება შეუძლებელია უბრალოდ ღმერთს ავერიე ვიღაცაში და შენი თავი მერგო -ისევ აკოცა. მარიამი მიეხუტა და ლოყაზე მიაკრა ტუჩები
-შენ ის ხარ ვინც მე მჭირდებოდა და აღარასოდეს თქვა მსგავსი შინაარსის წინადადება -სიმკაცრე გაურია ტონში ყიფიანმა რაზეც გაეღიმა ალექსანდრეს
-ჩვეულ ამპლუას დაუბრუნდი ქალბატონო?
-ნწ იმდენი რამ შეიცვალა ბოლო თვეებში რომ ისეთი აღარასდროს ვიქნები .-მანქანა საშინელ გზაზე მიდიოდა მაგრამ მაინც არ უკლებდა სიჩქარეს ახვლედიანი, გზაში მანქანა არ შეხვედრიათ მაგრამ ისეთი სავალი იყო მარიამს გულისრევის შეგრძნებაა არ ასვენებდა და უკვე ამდენი ჯანყალისგან ყველაფერი ატკივდა
-ალექსანდრე ნელა იარე რა ხომ ხედავ საშინელი გზაა
-ცუდად ხარ?- უცებ შეანელა და დაფეთებულმა გახედა ცოლს. მარიამს მის მზერაზე გაეღიმა
-არა უბრალოდ ნელა იარე შერყევა დამემართა უკვე
-კარგი ნელა ვივლი.. უკვე მივუახლოვდით დიდი ხანია არ ვყოფილვარ აქ მას მერე რაც წავედი საქართველოდან
-დიდი ხნით იყავი წასული?
-დიდი ხანია შენი ძამიკო და ის არსება მრთელი ძვლებით დადიან?
-კი დაახლოებით ხუთი წელია- მარიამსაც გაეღიმა და სავარძელს მიეყრდნო . ყველა ძალიან ენატრებოდა მაგრამ ალექსანდრეს ნახვის სურვილმა ყველა გადაჩრდილა . ლამაზი სახლის წინ გააჩერა ალექსანდრემ მანქანა, ეზოშ ძელი კოშკი და სვანური სახლიც იდგა. მანქანიდან გადმოვიდნენ , პროდუქტები გადმოიტანა სანდრომ , მარიამის ნივთებიც მოჰქონდა . ვინაიდან სოფელი დასახლებული იყო ცივილიზაცია შესული იყო ასე თუ ისე და სუქი ჰქონდათ. მარიამი დივანზე დაჯდა, სანდრომ შეშა შეიტანა და ბუხარი დაანთო
-საძინებელში გათბობა არის? სიცივეში არ მინდა დავიძინო გაციებას ვერიდები -მარიამმა თქვა და სანდრიკოს ჩაეხუტა
-მე აქ ვერ მამჩნევ? ჩემზე უკეთესი გამათბობელი რა გეპოვება?- გაიღიმა ისე მარიამს რომ უყვარს და ტუჩებზე დააკვდა. მარიამს უკვე შიმშილმა შემოუტია და მოშორდა
-მშია , შენ მთელი დრე გზაში ხარ და არაფერს შეჭამ?
-რა დროს ჭამაა მარიამ? ისე მენატრებოდი ექვსი თვის ნაცვლად სამ თვეში ჩამოვედი -ტუჩები ყელზე გადაიტანა და თითები თეძოებზე მოუჭირა
-თუ არ ვჭამე გონებას დავკარგავ და გინდა რომ შევწუხდე?
მარიამი წამოდგა და სამზარეულლოში გაქუცქუცდა, ნახევარი მასალის მიირთვა მომზადებამდე შემდეგ კი მომზადებული . ალექსანდრეს ცოტა დაუტოვა შემდეგ გახალისდა თიტქოს მარტო ჭამა აკლდა სრული ბედნიერებისთვის. ელვის სისწრაფით მიალაგა ყველაფერი და ალექსანდრეს რომელიც ფიქრებშ წასული უმზერდა შეპუტკუნებულ ცოლს პირდაპირ ზედ აეკრა . ისე კოცნიდა ნათელი იყო მიზანი. ალექსანდრესაც სხვა რა უნდოდა მონატრებულ ცოლს რომელზე ფიქრებიც მოსვენებას არ აძლევდნენ სწრაფად შემოაძარცვა სამოსი და საძინებელში ისე შეიყვანა გონს ვერ მოვიდნენ. უკვე საფარველის გარეშე შეისწავლიდა მარიამის სხეულს და თითოეული ნაკვთის ზომა იცოდა ზედმიწევნით.
მძიმე ემოციური, დამღლელი დღის შემდეგ ძალაგამოცლილებს ჩაეძინათ. მიუხედავად სიცივისა რომელიც ოთახშ იყო გამეფებული, მარიამს ტემპერატურის დაცემა არ უგრძვნია. ამდენი ხნის შემდეგ პირველად ეძინა ბედნიერს. უკვე იცოდა რა იყო ნამდვილი ბედნიერება არსება რომელიც შენშია და კაცი რომელიც შენთვის ყველაფერი .
თორმეტ საათამდე ეძინათ, ქალბატონი ისევ შიმშილმა შეაწუხა , ქმარს ყელში აკოცა და უცებ წამოდგა, ალექსანდრეს ხელმა უკან დააბრუნა და ზემოდან მოექცა, გამოფხიზლებაც ვერ მოახერხა ისე დააცხრა მის ბაგეებს ალექსანდრე. ახლა ისეტ ფორმაში იყო მას ვინ გაექცეოდა, მარიამის ასრიალებდა თითებს მის პრესზე რომელზეც კუბიკები უფრო მკაფიოდ ჩანდა და მეტას სექსუალურს ხდიდა.
-რომ არ წავიდეთ შენი ბიჭებიც მოგვკლავენ და ჩემებიც . ვიცი ნერვიულობენ და აღარ მინდა ცუდად იყვნენ. დარწმუნებული ვარ ყველაფერი აურიეს და უნდა მივხედო სიტუაციას
-მარიამ სულ სხვაზე ნუ ფიქრობ ერთხელ ჩემზეც იფიქრე დავრჩეთ რა მერე არ მოგვასვენებენ
-თორნიკე მომკლავს - ეს რომ თქვა უცებ მოშორდა ალექსანდრე და მაგიდას დაადო ხელები
-შერიგდით?
-მიშოც ჩამოვიდა და შევრიგდით
-რა მოხდა ასეთი აზრი რომ შეიცვალეს
-შენ რა არ გინდოდა რომ შევრიგებოდი?
-მე მინდა რომ ბედნიერი იყო და ყველაფერი გიწყობდეს ხელს, საერთოდ არ მინდა რომ რაიმე გაწუხებდეს
-ეგრე მინდა ჩემი ძმები და ქმარი ერთად მყავდეს გვერდით მაგრამ თქვენი ერთად სხდომა წარმოუდგენელი ფაქტია
-არ გვინდა მაგათზე საუბარი . ჩემი ბიჭებიც გაბრაზებულები იქნებიან და წავიდეთ
....
მგზავრობისას გამოიძინა ქალბატონმა და უზღვავი ენერგიით დაბრუნდა სახლში. პირველი გადავიდა მანქანიდან და სწრაფად წავიდა ლიზიკოსკენ
-ლიზიიიკოო -დაიყვირა პატარა ბავშივით და მოეხვია - მომენატრე ლიიზ
-ჩემი გოგო- ქალმა ხელები მოხვია და სახე დაუკოცნა- მეც მომენატრე ჩემო საყვარელო . როგორც იქნა გვეღირსა სიმშვიდე - ორივეს ერთად შეხედა და გაიღიმა
-დე ახლა ჩვენ რომ წავიდეთ ჩემებთან ხომ არ გეწყინება? რომ ჩაიცვა და წამოხვიდე? ძალიან მომენატრნენ ყველანი და გთხოვ რა წამოდი- ისე უთხრა ალექსანდრეს თვალები გაუფართოვდა
-მე ბიჭებს დავურეკე ჩვენთან მოდიან მარიამ
-ვიცი მაგრამ ისინი აქ არ მოვლენ და - ტუჩები გაბუსხა, წარბები შეკრა და კნუტის თვალებით ახედა ქმარს-ალექსანდრეე
-ნუ მიყურებ ეგრე ჩასიძებული ხო არ ვარ ყიფიანებთან სამი თვეა სახლშ არ ვყოფილვარ
-სანდრიკოო- წარბები აუთამაშა და ხელები მოხვია ყელზე- სანდროო- წაიღიღინა და მისი ტუჩებისკენ ნელა დაიძრა . ალექსანდრე წინაარმდეგობას ვერ უწევდა , ლიზიკომ გაიცინა და სწრაფად წავიდა გამოსაცვლელად. -საან- ბოლოს თქვა და აკოცა
-ნამდვილი ჯადოქარი ხარ- მომკლავენ ბიწები და რომ დაქვრივდები ნახავ მერე
-ალექსანდრე ახვლედიანი მეწუწუნება? - კოცნიდა და ჩურჩულებდა
-რატომ მაბრუებ? რა დავაშავე? მარიამ რა ვუთხრა იმათ მითხარი
-მე ვეტყვი ახლა მაკოცე და ნუ ბუტბუტებ - ქვედა ტუჩზე მოსდო კბილები და შემდეგ ისე ეძგერა სანდრო მოაჭამდა ალბათ ტუჩებს ეზოში რომ არ შემოვარდნილიყო ის სამი გიჟი
-შენ ბიჭო ნორმალური თუ ხარ საერთოდ - კოტე ეგრევე ჩხუბით წამოვიდა
-არა როგორ წახვედი სიე რომ არც ერთს გაგვაგებინე?
-იცი საერთოდ შე დეგენერატო რამდენი ვინერვიულეთ?
-მეც მომენატრეთ
-ჩვენ არა - სამივემ ერთ ტონალობაშ უთხრა გვერდი აუარეს და მარიამს ჩაეხუტნენ- რძალო მოგვენატრე როგორ ხარ? ამას როგორ აპატიე ვერ გააწამე ცოტა?
-მეც მომენატრეეთ - სამივე ჩაკოცნა როგორც იცის აჟიტირებულმა და ხელი მოხვია იოს და ნიკას . ლიზიკო რომ გამოვიდა გადახედა -მიდით ახლა იმასთან თორე დამეწვა გული - ალექსანდრეზე მიუთითა თვალებამღვრეული რომ უყურებდა ბიჭებს რომლებიც უბღვერდნენ
-არა! გაბრაზებულები ვართ
-კაი რა მიზეზი მქონდა იქ არ გამიშვებდით ან თქვენც წამოხვიდოდით ან მარიამი გამოგტეხდათ ამას ვერ გამოაპარებდით და გამაფრთხილა ექიმმა მობილიზება რომ მოახდინო მარტო უნდა იყოოო თქვენია ზრით მე მიხაროდა იქ რომ წავედი? ამდენი ხნით მოგშორებივართ? ან მარიამს დავტოვებდი? რა გერჩივნათ კაიფში ვყოფილიყავი მთელი ცხოვრება და მეჩხუბა თქვენთან ამის გამო თუ სამი თვე წავსულიყავი - ახლაღა თქვა მიზეზი გაბრაზებულზე და სკამზე ჩამოჯდა. ბიჭები უყურებდნენ მარიამს გაეღიმა მისი აზრი რომ დამტკიცდა არც ეკითხებოდა არაფერს ისედაც იცოდა სად იყო . ბიჭები რომ მოეხვივნენ აწურულები ისეთი საყვარლები იყვნენ მარიამი და ლიზიკო იცინოდნენ.
-ესეც ასე ყველაფერი მოგვარდა ახლა მეც მინდა ჩემების ნახვა იმდენი რამ მოხდებოდა ჩემი და გათხოვილი იქნება თაკუნა გაბერილი აუუ წავიდეთ რა მალეე - უცემ რომ გაიხსენა ყველაფერი მანქანისკენ წავიდა. ალექსანდრე დადუმდა . ბიჭები მარიამს უყურებდნენ, მერე ალექსანდრეს გახედეს
-სად მიდის? კი არადა შენც მიდიხარ?- იომ უთხრა
-მარიამი წავა მე თქვენთან დავრჩები იქ არ..
-ალექსანდრე რას ნიშნავს არ წამოხვალთ? ჩემს გამოც არ წამოხვალთ? ის ხომ მამაჩემის სახლია და ირაკლი ყიფიანთან რომელიმეს პრობლემა გაქვთ? ის სახლი მიშოსი არაა ჯერ კიდევ ყიფოა იმ სახლის უფროსი რომელსაც თქვენი ნახვა გაახარებთ . სიძის ძმაკაცების სტუმრობა ყველას ახარებს თან თქვენნაირი მეგობრების თან იმ ოთხის გარდა იქ ბევრი ისეთი ადამიანია ვისაც თქვენი ნახვა გაუხარდება- ტუჩის კუთხე ჩატეხა და ნიკას გახედა - თუ არ წამოხვალთ არც მე წავალ
-მარიამ!
-არსად ვაპირებ წასვლას დავურეკავ დედას და მოვლენ ის და მამა აქ ,თუ რა თქმა უნდა არაა გაბრაზებული
-კარგი ხო წამოვალთ ჯანდაბას შენს გამო ავიტან იმ ოთხ გამ.. - კოტეს კინაღამ წამოსცდა და უცებ გადააკეთა- ავიტანთ იმ ოთხს -მარიამმა ალექსანდრეს შეხედა
-მე ნუ მიყურებ ხომ იცი გამოშტერებული ხალხის დაიგნორება შემიძლია - ხელი მოხვია და მანქანის კარი გაუღო . ბიჭები თავიანთ მანქანებში ჩასხდნენ. მარიამს უკვე გაგზავნილი ჰქონდა ყველასთან შეტყობინება“ჩემთან გაჩნდით ხუთ წუთში მომენატრეთ“ რომ მივიდნენ ეზო მანქანებით იყო სავსე . მარიამს გაეცინა და გადავიდა. წამშ გამოვარდნენ ეზოშ გიჟები სულ რომ ეკიდათ ვინ უყურებდა და რა ხდებოდა ყველაზე წინ თორნიკე გამოიჭრა მარიამს ხელი მოხვია და ჰაერშ ააფრიალა . იმდენი აკოცა და იმდენი საალერსო სიტყვა უთხრა როგორც ჩვევია ალექსანდრეს ყველა ძარღვი დაებერა. პირელად უყურებდა ამათ ასე ახლოდან და მუჭი შეკრა ნიკამ მხარზე მოუჭირა ხელი .
-ჩემი ფერია.. ჩემი გოგო როგორც იქნა დაბრუნდი .. ღმერთო როგორ მომენატრე შენ ხომ ვერ წარმოიდგენ
-მეც მეც მეც - თოკოს ლოყები დაუკოცნა- ეს წვერი როდის მოუშვი ბიწო- ბოლოს დაიმანჭა და ცხვირზე აკოცა- აუუ დამსვი რა
-რა გჭირს მარიამ- ფერი რომ დაკარგა უცებ დასვა ალექსანდრეს სახე რომ დაინახა მარიამმა უცებ დაიწყო სიტუაციის განმუხტვა ყველა ნახა დედიკოს ცრემლები წამოუვიდა შეუმჩნევლად მოიშორა მაგრამ მაინც შეამჩნია მარიამმა. გაბერილ თაუნას რომ შეხედა გაეღიმა. სესილიას და დემეტრეს ჯერი რომდ დადგა და შეხედა წყვილს
-ბეჭდები მანახეთ თორემ გავაფრენ ახლა - მკაცრად თქვა
-ბავშის ფოტოსაც გაჩვენებ თუ გინდა
-რაა? ვაიმეეე დეიდაც ვხდებიი- იმხელაზე დაიყვირა და ისე მოეხვია დაიკოს ყველას გადაედო მისი სიხარული ისევ თავიდან განიცადეს ყველაფერი- საღოლ სიძე არ დაგიკარგია დრო. ახლა კი დაგიბარე რომ ჩამოვალ ბავში დამახვედრეთქო მაგრამ რა მეგონა თუ შეასრულებდი- დემეს მოეხვია
-ხო იცი შენი ბავშობიდან მეშინია- ჩუმად უთხრა დემემ და მსუბუქად აკოცა ლოყაზე
-მიმიში ახლა ბიჭო მეც - ლუკამ გამოსწია და მოეხვია- მომენატრე მარიკუნკულა სად დაიკარგე გოგო ამდენ ხანს ლამის დაიბადა ბავშვი ასე უნდა იყოს ნათლია
-რა ნათლია? ანუ მე მოვნათლავ? ვაიმეე რა მაგარიაა?უკვე მეორე ნათლული მეყოლება - უკვე ნუცას შეხედა - ამათი ბავშისამდე თქვენს მოვნათლავ
-სამი გამოდის ეგ უკვე მეც მოგანათლიებ ბავშვს და ის არსებაც- ნუცამ ცხვირი აიბზუა და თორნიკეზე თითით ანიშNა ისე რომ არც შეუხედავს მისთვის
-რაო? თქვენ რა დაშორდით? თორნიკე! - ისე დააბრიალა თვალები თორნიკემ ფერი დაკარგა ამაზე ალექსანდრე კინაღამ დაიგუდა. ნიკამ კი გაიცინა
-ჩემთან რა გინდა მარიამ? ვინც ვერ მაფასებს იმასთან არაფე..
-მოკეტოს ახლა უცებ სალაპარაკო ღრუ თორემ ამოვუკერავ იმ ტუჩებს
-შენ რადგან აღარ გჭირდება არ ნიშნავს იმას რომ უფუნქციოდაა დარჩენილი
-ვაიმეე ორივე გაჩუმდით ახლა . ამ საღამოს ჩხუბი არ გამაგონოთ . დაბზრიალდით ახლა გოგონებო და ვიქეიფოთ მომენატრა თქვენთან ერთად მოლხენა აჩვენეთ ერთი ამათ როგორი სუფრა იშლება ყიფიანებთან
ვინც კარგად იყო ბიჭებთან იმატ უკვე ნანახი ჰყავდათ. ნიკას ყველაზე მეტად ნინას დანახვა გაუჭირდა წამიერად შეხედა და შემდეგ მაქსიმალურად იჭერდა თავს რომ არ გაქცეოდა მისკენ თვალი. გოგოს ყელზე ანგელოზი რომ დაინახა მანდ აღარაფერი ესმოდა, სიხარულისგან უფრთხიალებდა გული და კმაყოფილი იღიმოდა. შეამჩნია ნინას შეფაკლული ლოყები და ამან უფრო გააბედნიერა.
სახლში შელაგდნენ მარიამი ალექსანდრეს გვერდით იდგა ლოყაზე აკოცა უცებ -მადლობა რომ აქ ხარ -ჩუმად უთხრა და მხარზე დაადო თავი.
მისაღებში დასხდნენ , ლიზიკო და მაო როგორც ყოველთვის ჟღურტულებდნენ. გოგონები სამზარეულოში გავიდნენ ბავშები მარიამს ჰყავდა, ფეხმძმეებიც დაიტოვა . ირაკლი ესაუბრებოდა ბიჭებს. ისე კი უბღვერდნენ ერთმანეთს მაინც . რამდენიმე წუთში კარზე ზარის ხმა გაისმა და ეკატერინე შემოვიდა, ლოყები შეეფაკლა ყველამ მას რომ შეხედა, მარიამი წამოდგა და მოეხვია
-სად ხარ კატუს ამდენ ხანს? პირველად შენ მოგწერე გოგო
-მომენატრე მარუს . როგორ ხარ?
-გადასარევად- გაიცინა და აკოცა . ალექსანდრე მოეხვია თავისპატარა გოგოს და აკოცა. კატოს ბიჭებიც მიესალმნენ. მარიამმა მომენტი დაიჭირა როცა ერეკლე მოეხვია თბილად გოგოს კი განსხვავებულად აუწითლდა ლოყები , ამაზე გაეღიმა .
-არ ვიცოდი კატოც თუ დაპატიჯე - კოსტამ თქვა და დას გახედა
-ნუ იბღვირები ერთი რა ყველა ჩემი მეგობარი აქაა და კატუსა არ უნდა ყოფილიყო? ხომ ყველას იცნობ კატუს?
-კი -გაიღიმა და თაკოს მოეფერა გამობერილ მუცელზე
-დემეტრეე - სესილიამ შეხედა მომღიმარ ბიჭს
-რა მოვიტანო?-გაიცინა დემემ და ლოყაზე აკოცა
-არაფერი უბრალოდ აქ დავრჩეთ რა ამაღამ ვიცი ხო ორ წუთში სახლში ვართ შენ ისე დადიხარ მაგრამ მინდა რაა
-თუ მიმიღებს სიმამრი - გაიცინა დემეტრემ და ხელი მოხვია ცოლს
-შენ თუ ცოლის სახლშ დარჩენაზე ხარ თანახმა მე ხო მითუმეტეს არ ვიქნები წინაარმდეგი თქვენი სახლი არაა?- ირაკლიმ გაიცინა და მარიამს მოეხვია . ალექსანდრეს რომ შეხედა ცოლმა ეგრევე აენთო ახლა ოღონდ ის არ მითხრას ჩვენც ყველა დავრჩეთო და სხვა ნებისმიერ სურვილს შევუსრულებო. მიშო არაფერს ამბობდა , იმათ აიგნორებდა უბრალოდ მარიამის იქ ყოფნით ტკბებოდა. ბავშვი ტიროდა და ვერ მიხვდა რა უნდოდა. ალექსანდრეს კი სურდა ირასთან თამაშ მაგრამ იფიქრა მიშო ისეთია შეიძლება გაწედოსო და შორიდან უყურებდა ბუთხუზა ბავშვს , უფრო რომ გაზრდილიყო და შეცვლილიყო ამ რამდენიმე თვეში .
-მა რატო ტირი ?- მიშო წამოდგა და ოთახში დატარებდა -ნახე გაბო რა მშიდადაა მამიკოსტან და შენ რა გჭირს ტო მე რო დამემსგავსე ყველა სისულელეში
-კარგი ვერ იპოვნა ეტყობა - მარიამმა თქვა და ისე შეხედა . მიშომ ვერაფერი უთხრა - შენ ვაჟბატონო სამი თვე დაგტოვე და გამოშტერდი სულ?- თორნიკეს გახედა
-მარიამ - თვალით ანიშნა ახლა ამათთან უნდა გამლანძღოო ? მაგრამ ვის ანაღვლებდა
-სულ არ მანაღვლებს ვინ ისმენს - უცებ მიაყოლა - მაგათ სულ არ აწყობთ ახლა ვინმეს დაცინვა- ნიკას შეხედა რომელსაც სახეზე ფერი ეცვალა და მუხლებზე მოიჭირა ხელი , სიმწრით გაიცინა
-რატოა ეს გოგო შენზე მწარე ?- ალექსანდრეს უთხრა და სამივეს გაეცინა-დამცინეთ ხო თუ ვერ შევიკავე თავი აქვე მოგვიწევს ჩხუბი -ისე შეხედა სამივემ თვითონ გაიცინა ამჯერად- მოკლედ დაისვენეს. მარიამმა ვერ მოითმინა თორნიკეს ასე შორიდან ყურება და გვერდით მიუსკუპდა, ნუ მიუსკუპდა რა სავარძელში იჯდა და ლამის მიეკრო . თორნიკემ ხელი მოხვია და ლოყაზე აკოცა
-კაი რა მარიამ მართლა არაფერ შუაში ვარ ხომ იცი ჩემი პატარა ალქაჯი ჯიუტია და არ მქონდა ომის თავი ახლა დამიბრუნდი და გავაგიჟებ იმ ალქაჯს - ზურგიდან მიეხუტა და კიდე აკოცა-აუ რას ჩაეკვეხე აქ ტო დაჯექი ნორმალურად- უცებ დაისვა მუხლებზე . მაგრამ ალექსანდრეს სახეს რომ შეხედა- არაა ადგე ჯობია თორემ მაგის მუჭი არ მინდა ახლა მომხვდეს თან ისეთ ფორმაშია ახლა ჩამილურჯებს თვალს ეს მინიმუმ - უცებ დასვა მარიამი ძირს და თვითონ დაჯდა -იდექი შენ არაფერი დაგიშავდება
-თორნიკე! - გაბრაზებულმა დახედა მერე ალექსანდრე გავიდა და იმას გაყვა უკან. სიგარეტი ამოიღო და ეწეოდა , თან ეზოშ მიმოდიოდა ისეთი საყვარელი იყო ანერვიულებული მარიამს ეღიმებოდა. წინ დაუდგა და რომ შემობრუნდა წინ დაუდგა ქვემოდან უყურებდა და იცინოდა - რა მოხდა სანდრიკოო
-რატომ იქცევი ასე?
-როგორ ?
-მარიამ! ხომ იცი რომ იმ ნაბიჭ... ვერ ვიტან ძლივსშევეგუე იმას რომ შენთვის მნიშვნელოვანი ადამიანია და მასთან ურთიერთობას ვერ აგიკრძალავ და ახლა ... ჭკუიდან გადავდივარ რომ გეხება
-ეჭვიანობ?
-რა გაცინებს გინდა გამაგიჟო გოგო?- მაჯაში წვდა და ისე ახლოს მიიზიდა თავისთან უკვე გული უსკდებოდა ორივეს - დღეიდან დისტანციას დაიავ რაც გინდა ის მოუყევი როგორი მეგობარიც გინდა ისეთი იყავი მაგრამ ნუ გეხება და ნუ გეძახის ისეთ სიტყვებს როგორის დაძახების უფლება მხოლოდ მე მაქ -მკაცრი იყო ახვლედიანი. მარიამი კი მხიარული და ასეთ მდგომარეობაში რომ ხედავდა ეჭვიანი ალექსანდრე ახვლედიანი ისე ახალისებდა ჭკუას კარგავდა.
-თორნიკე ჩემია და ვერ დავუშლი ისე მოქცევას როგორც მტელი 24 წელია იქცევა შეუძლებელია გადაეჩვიოს ჩემს ჩახუტებას მოფერებას და მე მისი ფერია ვარ - მშვიდად უთხრა და ალექსანდრე რომ დაინახა მოთმინება დაკარგული რომელიც მარიამს ვერ ეჩხუბებოდა და აღარ იცოდა რა გაეკეთებინა წამებს ითვლიდა როდის გადაიხარხარებდა
-ჩაგეხუტება და იმ ხელებს დავალეწავ ერთხელ გამიკეთებია თუ ორჯერ და მერე ენას ამოვაცლი და რას გააკეთებს მერე
-მე და თორნიკეს ისე თვალებითაც შეგვიძლია საუბარი ასეა როცა კარგად იცნობ ადამიანს
-მარიამ .. მაშაყირებ ხო? - ბოლოს მიხვდა როგორც იქნა და ზემოდან დახედა გაბრაზებულმა -მე კიდე ვგიჟდები აქ საერთოდ რას მიკეთებ მარიამ? -ხელი მოხვია წელზე და აკოცა . ტუჩები დაუკოცნა და მერე ყელზე გადავიდა - ის რაც გითხარი სერიოზულად ვთქვი !
-კარგი რა ალექსანდრე როდის უნდა დაზავდეთ?
-არასდროს! აქ რომ ვარ ესეც ძვირად მიჯდება და ანაზღაურებას მოვითხოვ ორმაგად - გაიღიმა და ხელი საჯდომისკენ ჩააცოცა
-სახლში შევიდეთ თორემ დათვრა ბიჭები შენ კიდევ არ სვავ ვიღაცას ვამღერებ მაინც- უცებ მოშორდა და დატოვა ხახამშრალი ალექსანდრე. ისე უყურებდა მიმავალს ყბადაღებული მარიამს ეცინებოდა. უკან გაიხედა და გაიცინა- არ მოდიხარ სან?
-მოვდივარ ხო- ჩაიბურდღუნა და უკან გაჰყვა. ნელ-ნელა მიმოიფანტნენ ფეხმძმე ქალბატონები ჭირვეულობდნენ ამიტომ ლუკა და თაკო წავიდნენ, ბიჭები დათვრნენ მღეროდნენ მაომ ადგილი გაანთავისუფლა და ცეკვავდნენ კიდეც. ალექსანდრე და ბჭები დასტოინად ისხდნენ და უყურებდნენ მოცეკვავეებს
-მოიცა ახლა თქვენ არ აპირებთ ცეკვას?
-არ ვიცი მე ცეკვა და ნუ დაგვავალებ ახალ რამეს რა
-ქორწილში ხომ ვიცეკვე არა?-ნიკას რომ შეხედა ისე საწყლად ამოხედა გაიცინა
-ნიკუუუ მერე ქორწილის ცეკვა არ გინდა გაიმეორო?
-ნუ ცდილობ ჩემს მოთაფვლას აქედან ისე უნდა გავიდე რომ არაფერი დავაშავო გემუდარები ნუ გამომიწვევ ისედაც ცუდად ვარ რომ ვუყურებ და ვერ ვეხები . ასე მიხვედრილები როგორ ხართ სასტავი ისე იხედება გიგი ვგრძნობ ელოდება ჩემს ერთ მოქმედებას რომ გამიერთიანოს თავ ყბა და მიზეზი მიეცეს -ჩურჩულით ეუბნებოდა ისეთი საყვარელი იყო იო და ალექსანდრეც კი იცინოდნენ
-ჩემი პატარა ბიჭი როგორ გამიწამდა- ალექსანდრემ მოხვია ძმას ხელი და თავზე აკოცა
-ნუ დამცინი შენ კიდე რა . გაიხსენე რაღაც-რაღაცეები ჯობს
-ნუ ხარ ბუსი რა შე ჩემა გამხიარულდი დიდი ამბავი ახლა გიგის დავიხვევ ხელზე ან ის დამიხვევს -უცებ გადააკეთა იომ და გაიცინა
-ოო ნუ ხართ ყველა მოჩხუბრები რა - მარიამი გაიბუსა და ალექსანდრეს ჩაუჯდა - ესენიც შენნაირი ჯმუხები რატომ არიან რა
-მე ჯმუხი ვარ?
-არა ზე მხიარული ტიპი ხარ
-თუ არ მოგწონვარ არაუშავს
-როდის მომწონხარ . მქონდა დრო? ეგრევე შემომიჩდი და მომიყვანე ცოლად- თქვა და სიცილით აკოცა ყელში- რამდენი ხანი ვარჯიშობდი დღეში ასე რომ დაიყენე კუნთები სული მეხუთება უკვე რომ გეხები - უცებ წამოაყრანტალა და მერე წამოწითლდა. ალექსანდრეს ჩაეცინა
-ისე არ მოგწონდი ხო რას ამბობ
-საზიზღარი ბიჭი ხარ შენ!-სახე მის ყელში ჩამალა ალექსანდრე თმაზე ეფერებოდა და იქ მყოფებს ადევნებდა თვალს
-სენს ეკეს ხო არ უნდა თვალები დავთხარო?- ისე სხვათაშორის უთხრა
-რას ერჩი? არა ერეკლესთან რა გინდა?
-ჩემთან ნუ ისულელებ თავს ვიცი ეგ შენი ლამაზი თვალები ყველაფერს ხედავენ მერე კი სწორად აღიქვამს ტვინი ინფორმაციას- ცხვირზე დაკრა თითი -მერე ვილაპარაკოთ მაგაზე
-ჩვენ წავალთ რა მარ - კოტემ შეხედა თან მობილურში ნახა შეტყობინება და ბიჭებს ანიშნა რაღაც
-რამე მოხდა?
-არა არაფერი წავედით ხვალ შემოგივლით ისევ - ფეხზე წამოდგნენ ოჯახი დალოცეს ბოლო ჭიქა შესვეს ბოლომდე . დაემშვიდობნენ ვინც საჭიროდ ჩათვალეს და გავიდნენ. ალექსანდრემ გაყვა მანქანამდე
-რა ხდება?
-არაფერი ქალბატონ ანას უნდა ვებაზრო - კოტემ თქვა და მხარზე ხელი დაარტყა- წავედით ახლა . ხვალ შეგეხმიანებით
-სამსახურშც მოვალ სულ თქვენ შეგატოვეთ ყველაფერი
-კაი რა შე ჩემა არ გრცხვენია დარჩი რამდენ ხანსაც გინდა მთავარია ქალბატონი მარიამი გყავს გვერდით -გაიცინა და წავიდნენ.
ალექსანდრე უკან დაბრუნდა მარიამს მოხვია ხელი და შუბლზე აკოცა
-მშვიდობაა?
-კი - გაიცინა და ნინას შეხედა მანქანას რომ უყურებდა ჩაფიქრებული ამაზე გაეღიმა და მარიამს უჩურჩულა- ამ გოგოზე ვგიჟდები ისეთი საყვარელია
-მაგ გოგოზე მთელი სასტავი ვგიჟდებით ჩვენი ფერიაა ეგ - გაიცინა და ნინას მივარდა- ნინ მთელი საღამოა მინდოდა მეკითხა ყელსაბამზე ძალიან ლამაზია როდის იყიდე? სად? აქ იყიდე თუ გიგიმ ჩამოგიტანა
-არა.. მე არ მიყიდია მაჩუქეს
-ხოო? და ვინ გაჩუქა თუ საიდუმლო არ არის?- საყვარლად აუფახულა წამწამები გოგომ ალექსანდრეს შეხედა რომელიც წამებშ აორთქლდა იქედან.
-მერე მოგიყვები კარგი?
-კარგი ჩემო ფერია - მარიამი მოეხია და აკოცა -თმები უფრო მოგზრდია აღარ იჭრი ხო?
-არ ვიცი შეიძლება სულ მოკლეზე შევიჭრა
-კარგი რა მე ესე მომწონს - ჟღალ თმაზე გადაუსვა ხელი რომელიც ისეთი ფაფუკი იყო ესიამოვნა და თითები ახლართა შიგ , გოგონებიც გამოვიდნენ გარეთ და ვინაიდან თბილი და მშვიდი საღამო იყო გარეთ დასხდნენ.
ალექსანდრე ოთახშ რომ შევიდა ბავშვი ისევ მიშოს ჰყავდა თათამ შეაცეჩა და მარიამთან გაიქცა .
-ირა ნუ გამაგიჟებ რა ვერ ვხვდები მთელი საღამოა რას მთხოვ ტო - ბუზღუნებდა როცა სანდრო შევიდა. ბავშვს გაუღიმა ისე უნდოდა ხელში დაეჭირა და ის ბუთხუზა ლოყები დაეკოცნა სისხლი უდუღდა
-ცანოო- წამოიტიტინა ბავშვმა და მისკენ გაიშვირა ფუმფულა ხელები . მიშო გაშრა ირაკლი უფროსი უყურებდა და იცინოდა . ალექსანდრემ ეს რო გაიგონა საერთოდ აღარ აინტერესებდა მიშოს გაბრაზება ბავშვი აიყვანა და ლოყები დაუკოცნა
-პატარა ვაჟკაცო მიცანი? - გაღიმებულმა უთხრა და ისევ აკოცა. ის კიდე კისკისებდა უკვე და წვერიან ლოყაზე უსმევდა ხელს - მომენატრე იცი? მიდი აბა კიდე დამიძახე რა
-ცანოო- ისე დარწმუნებულმა უთხრა და მოხვია ყელზე პაწუწა თითები ალექსანდრეს სითბო ჩაეღვარა გულში . ბავშვს ყელში აკოცა და ზურგზე დაუსვა ხელი . იმხელა თითები ჰქონდა ლამის უფარავდა მთელს ზურგს . პატარა ყიფიანს მის მხარზე ედო თავი და ისე უყურებდა ყველას . მიშოს რომ შეხედა გაიცინა - მა.. მაა მპაა- ფუმფულა ხელი ტუცებთან მიიტანა და კოცნა გაუგზავნა. ამაზე ყველას გაეცინა ბავშვიც კისკისებდა. ნამდვილი საოცრებაა ეს ბავშვი . ალექსანდრე მასთან ერთად დაჯდა სავარძელში და თმაზე ეფერებოდა ის კიდევ როგორც ყოველთვის პერანგის საყელოს დასწვდა და რაღაცას თავისთვის თანაშობდა.
-შვილიშვილზე საყვარელი არსება არ არსებობს . შვილი რომ გყავს საოცარი გრძნობაა მაგრამ შვილისვილი სასწაულია უბრალოდ
-ამის ამბავი რომ მახსენდება სამშობიარო ბლოკიდან ფერდაკარგული რომ გამოვიდა ცუდად ვხდები- გიგიმ თქვა და ბავშვს გახედა
-თორემ რას ამბობ გვანცა თანახმაა ბავშვის გაჩენაზე , სანამ არ დაგაჭკვიანებ არ მოგეშვებიო ხომ გითხრა- ერეკლემ წაკბინა და სიცილი ვერ შეიკავა გიგის გამომეტყველებაზე
-შენ შენს თავს მიხედე რა გზააბნეული რომ დადიხარ - თვალი ჩაუკრა და ირონიულად გაიცინა
-მთავარია სხვის ტერიტორიაზე ბოდიალი არ მოუნდეს - ალექსანდრემ სხვათაშორის თქვა და ერეკლეს შეხედა
- და ვისაც მოუნდა უკვე და შორსაც შეცურა წყალში ?- გიგიმ უთხრა ხმაჩავარდნილი ერეკლეს ნაცვლად . ეგონა ალექსანდრე უკან დაიხევდა მაგრამ პირიქით როგორც ჩვევია ისეთი მზერით უყურებდა
-როცა ჩემპიონი ხარ ცურვაში ღრმად შეტოპვის არ გეშინია რადგან იცი რა წესები უნდა დაიცვა გიგი! - ეს უთხრა და ბავშვი ბებოს მიაწოდა
-წავიდეთ ბე დედიკოსთან გოგონებმა ჩვენთან მოიყვანე ჩვენი ბუთხუზა ბიჭიოო- ქალმა აკოცა და ოთახიდან გაიყვანა
-როდი დაბრუნდი ალექსანდრე?-ირაკლიმ თემა გადაიტანა
-გუშინ დილით
-გუშინ? სვანეთში ასვლა და მარიამის ნახვა წამოსვლა და აქ ყოფნა რანაირად მოასწარი იფრინე?
-იცოდი სად იყო?- ალექსანდრემ მხოლოდ ეს შეამჩნია და მკვლელი მზერა სტყორცნა თორნიკეს
-შენგან განსხვავებით მარიამს 24 წელია ვიცნობ და ზუსტად ვიცი როდის რას მოიმოქმედებს ყოველთვის უნდოდა იქ წასვლა და ამაზე რთული პერიოდი არ ჰქონია ცხოვრებაში. იმედია არც შეექმნება - უთხრა ბრაზმორეულმა და თავადაც ისეთივე მზერა მიაპყრო როგორიც ალექსანდრემ გაიმეტა
-გასაოცარი იმაში არაფერია ამდენი ხნის შემდეგ რომ კარგად იცნობ , მთავარია მცირე დროში რომ შევძელი მისი შეცნობა
-ძალიან დარწმუნებული ხარ საკუთარ თავში და ეგ დაგღუპავს ერთხელაც
-მთელი ცხოვრებაა ეგრე ცხოვრობ თორნიკე- უთხრა და ირონიულად ჩაიცინა
-ბიჭებო აბა როგორ ხართ უჩემოდ? რატომაა გამეფებული დაძაბულობა? - მარიამი შემოვიდა და ალექსანდრეს ჩაუჯდა - არ შეგიძლიათ ასე არ უღრენდეთ ერთმანეთს? თუ აუცილებლად მალე უნდა წავიდე მიშიკო - ძმას შეხედა მერე თორნიკეს- შენ რას იტყვი თოკო?
-მარიამ ზედმეტი მოგდის ხომ იცი - მიშომ თქვა და დაიკოს შეხედა
-არა არ ვიცი ! წავალ მე ჩემს ოთახს გავამზადებ ამაღამ აქ ვრჩებით ჩვენც დროა მთელი ოჯახი შევიკრიბოთ ერთად სიძეებით და რძლით - წამოდგა და კაბა გაისწორა ხელის მსუბუქი ჩამოკვრით
-მარიამ! შენ .. არ .. -მაქსიმალურად იკავებდა თავს მაგრამ არ შეეძლო ბრაზს ვერ ანთხევდა როცა ასე უყურებდა უბრალოდ გრძნობდა რომ ეს ქალი ასე მარტივად ატარებდა თავის ჭკუაზე ისე რომ არც კი ეკამათებოდა . ახლა რომ ეთქვა წავიდეთი დათანხმდებოდა მაგრამ ბოლოს მაინც იქ დატოვებდა და ეს აგიჟებდა ყველაზე მეტად
-თოკო შენც ხომ დარჩები? ბიჭებო?
-არა ჩვენ უნდა წავიდეთ, ნინა უნდა მივიყვანო სახლში მერე საქმე მაქ გვაქ - ორივე ერთად წამოდგა როცა იგრძვნეს როგორ ჩამოწვა საშიშროება მარიამის სახით
-მეც უნდა წავიდე მარიამ ადრე აქ დარჩენის დროს რა ადგილსაც ვიკავებდი იმ ადგილს ახლა ვერ დავიკავებ და ამიტომ არ შემიძლია. აი სიძე ცოლისძმას შეუძლია დაბინავდეს ერთ ჭერ ქვეშ შენი ხათრით- უცებ წამოდგა მიშოს და ალექსანდრეს გესლი ჩააწვეთა კულტურულად
-რა ადგილს იკავებდა ასეთს- ჩაიბურტყუნა სანდრომ მაგრამ მაინც გაიგონა თოკომ და შანსი არ დაკარგა გასვლამდე
-მარიამის გვერდით მეძინა სულ -ეს რომ უთხრა სანდროს თითები ისე ჩაეჭიდა სავარძელს ალბათ შემოეფშვნებოდა მატერია რომ არ ყოფილიყო
დემე და სესილია შევიდნენ სახლში ქალბატონს დემეს მოსაცმელი ჰქონდა მოხვეული
-სიგრილეა უკვე გარეთ - მარიამს ჩაეხუტა და აკოცა- აქ რჩებით?
-არა ! -ალექსანდრე წამოდგა და შეეცადა მაქსიმალურად შეენარჩუნებინა სიმშვიდე
-კარგი გასაგებია ნუ დავრჩებით მე ხომ არ მაქვს უფლება სამი თვის შემდეგ მონატრებულ სახლში მშობლებთან და ძმასთან , ძმისშვილთან ერთად დავრჩე და ქმარიც მყავდეს გვერდით იმიტომ რომ თქვენ ორნი ხომ უნდა ებღვიროთ ერთმანეთს ორი ხისთავიანი სვანი რომელსაც კომპრომისზე წასვლაც არ შეუძლიათ ჩემს გამო ამ სულ მცირე რამეზეც
-ამის ნამუსზე შეგდებას თუ აპირებ ცუდი გზა აგირჩევია. რაც არააქვს ვერც გამოიყენებ საშენოდ - მიშომ თქვა და დივნიდან ალექსანდრეს ხელმა წამოაფრინა რომელიც პერანგის საყელოში ჰქონდა ჩაჭიდებული და მსუბუქად ეჭირა . ისეთი თვალებით უყურებდა წამიც და შუაზე გაგლეჯდა -აი ხომ ხედავ შენი მშვიდი ქმარი როგორია სინამდვილეში ცხოველი რომელსაც ამ წამს შეუძლია ხელის აუკანკალებლად მომკლას-სანდრო ისევ იკავებდა თავს ასე უცებ რომ სწვდა და შეაშინა ყველა მარიამი ხმას არ იღებდა, სესილიამ და თათამ უეცარი მოქმედების გამო წამოიყვირეს. ირაკლი გაბრაზებული უყურებდა ორივეს მაგრამ მაინც არ ერეოდა .
-კიდე ერთ სიტყვას იტყვი მიშა ყიფიანო და გეფიცები სიკვდილს ინატრებ დის დაკარგვის და შენი დაუფიქრებლობის გამო!-მარიამის სიტყვებმა ისეთ ტონალობაში გაიჟღერა ადგილიდანაც არ დაძრულა, წარბი არ შეუხრია, მაგრამ ყველაფერი დაანგრია ირგვლივ. ალექსანდრეს სიამაყით აევსო გული, გრძნობდა რომ ის ქალი ჰყავდა გვერდით რომელსაც მთელი ცხოვრება ნატრობდა. არა ისედაც იცოდა ეს ყველაფერი მას შემდეგ რაც პირველად დაინახა ქალბატონი ყიფიანი მაგრამ ამაში რომ რწმუნდებოდა გული სიხარულით ეკუმშებოდა. მიხვდა რომ არაფერზე უნდა აღელვებულიყო , წამში დამშვიდდა ხელი უშვა მიშოს პერანგის საყელოც კი გაუსწორა და უკან დაიხია .- მშვიდი ძილი - გაუღიმა მარიამმა ყველას ადგილზე მიყინულ თათას აკოცა და მზერით უთხრა რაღაც , სესილიას მუცელზე მოეფერა გაუღიმა . ალექსანდრეს ხელი ჩაკიდა და მშვიდად გავიდა . სიტყვა არ დაუძრავთ გზაში უბრალოდ მზერას აპატებდა მარიამისკენ ალექი და თვალებით ეალერსებოდა. სახლში შესულებს ლიზიკო უკვე დაძნებული დახვდათ რა გასაკვირია ღამის ორი საათი იყო მარიამი უცებ გავარდა სამზარეულოში იქედან ვაშლის ჭამით გამოცუნცულდა ხელში წვენი ეჭირა
-რაა? მინდოდა და რა მექნა?- ალექსანდრეს მზერა დააიგნორა და ლოყაზე აკოცა . საძინებელში ასვლისას ვიტამინი დალია , შემდეგ გამოიცვალა და ქმარუკას ჩაეხუტა
-დაიღალე ხო? ის წამალი რა იყო?
-ვიტამინია არაფერი ისეთი -საბანი გაისწორა და უფრო მიეკრო ქმარს- მქონი ძალიან ცივა ხო? მარტი მართლა ცვალებადია დღეს რა კარგი ამინდი იყო და ახლა წვიმას იწყებს . სად რეკავ სანდროო?- ქმარს ახედა ისევ საყვარლად აფახურებდა თვალებს
-კოსტასთან - თქვა და უპასუხა კიდეც ბატონმა - რა ხმა გაქ შე ჩემა - წამოჯდა ანერვიულებული
-არაფერი გაღიზიანებული ვარ და ცოტა დავლიე კიდე
-ცოტა? გათშული ხარ ბიჯო რა ცოტა სად ხარ ! სახლში მიდი მალე ან მოვალ მე და წაგიყვან
-სად მოხვალ შე ჩემა სახლში ვარ უკვე
-მართლა? იცოდე თუ მატყუებ დაგამტვრევ ძვლებს აბაშიძე
-რა გაახურე ბიჯო სახლში ვარ საძინებელში რა პოზაში ვწევარ ისიც ხო არ გითხრა. ბოთლი მაქ არყის გულზე მიხუტებული
-კარგი და ხვალ მოდი დილას დაგახვედრებ ლიზიკოს წვნიანს და ბორჯომს-გაიცინა და მობილური გვერდით გადადო. ისევ ჩაეხუტა ცოლს და თავზე აკოცა-ამდენ ტვინ შრყეულს ეშველება რამე?
-მე ვშველი ხოლმე გააჩნია რა ხდება - გაიცინა და მუცელს მოეფერა
-იქნებ ამათაც უშველო რამე კუბიდონო მარიამ
-ჩემი ეგ სახელი შენ საიდან იცი?
-არ მახსოვს უბრალოდ ვიცი . დავიძნოთ ახლა გვიანია უკვე ხვალ ადრე დამაგდებიან სიინი დარწმუნებული ვარ შენ დაიძნე არაა პრობლემა
-ხვალ უნდა წავიდე
-სად
-საქმეების დალაგება უნდა დავიწყო თორემ ძალიან აურიეს ზოგ-ზოგიერთებმა
-თორნიკესთან მიდიხარ?
-აუ ნუ ეჭვიანობ რა გთხოვ რა გავაკეთო ასე ვარ მიჩვეული . მთელი ცხოვრება არავინ მყოლია და არც არავის გაუწედავს მაგის გამო და ახლა ვერ გადავეჩვევი . ისიც მიშოსავით ხისთავიანი არაა მაგრამ გაგიჯდება რომ ვუთხრა აღარ ჩამეხუტოთქო
-უბრალოდ წარმოიდგინე რომ ვიღაც გოგო ეგრე მეხუტება მკოცნის მისკუპდება კალთაში და მეფერება . წარმოიდგინე?
-მოიცადეე კი უკვე შავ კუბოში წევს - სრულიად სერიოზულად თქვა და ალექსანდრეს გამომეტყველებაზე აკისკისდა - როგორ არ მიცნობ სანდრო? კიდევ დიდხანს მოგიწევს ჩემი გაკვირვება ასე რომ შეეჩვიე და ნუ კერავ ეგეთ გაოცებულ სახეებს ძაან გთხოვ - მაღლა აიწია ტუჩებზე მოწყვეტით აკოცა ისევ ჩაეხუტა და დაიძინა.
...
რომ არ მოვყვე კოსტამ რა ამბები დაატრიალა გული გამისკდება და მე თუ გული გამისკდა ისტორიას ვინ გააგრძელებს? მოკლედ ვაჟბატონი ხომ დაშორდა ანას (მის სატრფოს თუ რაც იყო მოკლედ თავადაც ვერ გაუგია ეგ მარა აქ არ ვარ მეე?)ხოო რომ დაშორდა ქალბატონი ერთი თვე თხოვდა შერიგებას , ყოველთვის ასე იყო და უკვე გამომუშავებული ჰქონდა ეს ინსტინქტი ,მაგრამ მიხვდა რომ თავადაც ჰქონდა სიამაყის გრძნობა რომელცი დიდი ხნის წინ გათელა იმ გრძნობის გამო რასაც აბაშიძის მიმართ გრძნობდა და უბრალოდ ერთი თვით საქართველოდან წავიდა. სრულიად გამოიცვალა სტილი შეცვალა უფრო დახვეწილი გახდა, თმა შეიჭრა ასე უფრო საყვარელი იყო ვიდრე გრძელ თმებში . ერთდროულად ამაყი ქალის და ბავშვის იმიჯი შექმნა, მამასთან მუშაობა დაიწყო დიდი მუდარის შემდეგ რომ დასთანხმდა კაცს ძალიან გაუხარდა . უკვე სხვა საზოგადოებაში ტრიალებდა და კოსტას მსგავსი „შეუგნებელი“ ტიპებისგან შორს იყო . ორმა თვემ ისე განვლო საქმეებს ეჩვეოდა და მშვიდად იყო. ეს გარეგნულად თორემ პირველი სიყვარულის დავიწყება რომელიც თინეიჯერობის შემდეგ გიყვარს არტივი არაა მეტიც შეუძლებელია ანა იმდენად იყო მასზე მიჯაჭვული. ისეთი სექსუალური და მომხიბვლელი იყო ყველა თანამშრომელს მოსწონდა , ერთ-ერთს კომპანიის მეორე დამფუძნებლის შვილს კი დიდი ხანია გულში ჰყავდა ჩავარდნილი უბრალოდ იცოდა რომ კოტესთან იყო(რაღაც ძალების საშუალებით გაიგო და თვალიც დიდხანს ჰქონდა ჩალურჯებული) ახლა კი გზა ხსნილად იგულა და მიუწვდომლის დასაკუთრების სურვილმა შეიპყრო. როგორც ჭკვიანი და მოხერხებული კაცი შორიდან უვლიდა და ბოლოს ახლო ურთიერთობაც ჰქონდათ. ანა ხვდებოდა , მაგრამუარზე არ იყო ისედაც ვერ იტანდა სწერვობას და მითუმეტეს ცუდს არაფერს აკეთებდა ლუკა . ერთ საღამოსაც კლუბში დაპატიჟა , სხვა რამდენიმე მათი მეგობარიც იქნებოდა ამიტომ მოემზადა და საღამოს ლუკასთან ერთად შევიდა ნაცნობ კლუბში სადაც კოტესთან ერთად ყოველ საღამოს მიდიოდა ალბათ. საშინელმა ნოსტალგიამ შეიპყრო, თითქოს ფილტვები დაეხშო და სუნთქვა აღარ შეეძლო. მკერდზე მიიჭირა ხელი და ღრმად ჩაისუნთქა ჟანგბადი , წელზე ხელი მოეხვია და უსიამოვნოდ გასცრა ის ხომ არ იყო მიშვეული კოტეს გარდა ვინმე შეხებოდა, მაგრამ დააიგნორა . მაგიდასთან დასხდნენ ,რამდენიმე ჭიქა დალია , იცინოდა , გარეგნულად ძალიან მხიარულად იყო შემდეგ ლუკას ეცეკვებოდა . ბიჭს სხეულზე ჰყავდა აკრული და ხელებს მის მოშიშვლებულ ზურგზე ნეტარად დაატარებდა, ეს მისთვის თორემ ანას ეკლებივით ერჭობოდა კანზე მისი თითოეული შეხება .
-ძალიან ლამაზი ხარ ანუკი - ამ ანუკიმაც კი გააგიჟა უკვე ვეღარ ითმენდა კოტეს წარმოთქმული მისი სახელი ისე თბილად ჩაესმოდა ინაბებოდა ახლა კი უბრალოდ იდგა და სასიამოვნოს ვერაფერს გრძნობდა . ბიჭმა მის ყელში ჩარგო თავი და მხარზე მიაკრა ტუჩები უკვე იქედან გამოქცევას აპირებდა , ალბათ საერთოდ დატოვებდა ყველაფერს და წავიდოდა მაგრამ არ დასცალდა ვიღაც ხელში სწვდა , სიბნელის გამო კარგად ვერ ხედავდა მაგრამ, წამშ იგრძნო ელექტრონების მიმოსვლა თმის ღერიდან ფეხის ფრჩხილამდე , გული გაუთბა და სხეულმა სასიამოვნო იმპულსების შეგრძნება დაიწყო. ლუკას ცხვირში მოხვდა თავი და იატაკზე დავარდა მოწყვეტით. ანა კი გარეთ გაათრია ნაცნობმა უცნობმა. მანქანაში ჩასვა და ისე სწრაფად წავიდა მათ ადგილას ისევ სიამოვნებისგან იყო გაბრუებული. მანქანიდან გადასულს ისევ კოტეს ღრიალმა გამოაფხიზლა იქ მარტონი იყვნენ, სიგრილემ გონს მოიყვანა მთელს არსებას კვლავ ბრაზი მოედო
-გოგო შენ აზრზე ხარ საერთოდ? რა გინდოდა იმ ს... როგორ გაბედე და მოკარების უფლება მიეცი მიპასუხე - განრისხებული იყო აბაშიძე როგორც ყოველთვის მას ხომ სხვა არაფერი შეეძლო ტიპიური ურჩხული
-შენ მგონი დაგავიწყდა რომ სამი თვის წინ დავშორდით სამუდამოდ - მშვიდად უთხრა იმდენად მტკიცედ ჟღერდა მისი სიტყვები კოსტა შეკრთა , თვალებში უყურებდა და იქ პირველად ხედავდა გაბრწინებული სხივების ნაცვლად ჩამქრალ სფეროებს - არაა შენი საქმე მე ვისთან ვიქნები და ვის რის უფლებას მივცემ და შეგახსენებ რომ მაგის უფლება თავად დაკარგე
-ნუ თავხედობ გოგო იაზროვნე და გაიხსენე რა შემიძლია . შენ ჩემი ხარ და ვერასდროს ვერავინ შეგეხება
-ვერ ხვდები ხო? ისე რა გასაკვირია სამი თვით საგულაოდ გაქრობა შენი სტილი იყო და ალბათ გგონია რომ ისევ იმ მდგომარეობაში ვართ. შენ ერთობი მე კი გელოდები და ვალპობ ბალიშს ცრემლებით . მერე შენ დაბრუნდები გამიღიმებ და მორჩა შენი ვარ ! ძალიან ცდები აბაშიძე რადგან უკვე დამკარგე და შენი გართობის შემდეგ ქალი რომელიც მხოლოდ შენი იყო აღარ დაგხვდება არ მოგეხვევა და არ გეტყვის მემილიონეჯერ რომ უყვარხარ , არ გაპატიებს ყველაფერს და ჩუმად არ ჩაყლაპავს იმ ტკივილს რასაც გრძნობდა . არც შენი იქნება სამუდამოდ რადგან თითოეულ შენს შეხებას ვნანობ ყველა წამს რაც შენზე ფიქრშ გავათენე, ყველა მომენტს როცა გეუბნებოდი რომ მიყვარხარ , რომელიც უპასუხოდ დარჩა და ვნანობ ჩემს გულის გახლეჩას როცა მეათასედ გითხარი მიყვარხარ და შენ ისევ ურეაქციოდ დუმდი , ყველა წამს ვდარდობ როცა ველოდი რომ შენც ისე შემომხედავდი როგორც ალექსანდრე უყურებდა მარიამს , შორიდან მაგრამ მაინც უყვარდა სიგიჟემდე ეგონა სხვისი იყო მაგრამ თვალებს ვერაფერს უხერხებდა მისი გულის ხმას გამოხატავდა. შენ კი სულ გეკუთვნოდი და შენს თვალებში ჩემი დაპატრონების სურვილი გარდა არასდროს არაფერი დამინახავს ვცდილობდი , სურვილი მკლავდა მაგრამ ვერ მივაღწიე მთელი შვიდი წელი შევალიე შენს ერთ თბილ გამოხედვას რომელიც მეტყოდა, რომ ეგ გული ჩემთვის ძგერდა მაგრამ მორჩა მეყო ბავშვური გართობა რაც მიუღწეველია იმაზე ოცნებას ვერ შევალევ მტელს ცხოვრებას . უფრო სწორედ დროს სანამ შენი ოჯახისთვის საჭირო კანდიდატი გამოჩნდება და მაგ შენ გულს გაალღობს ვის გამოც ერთი ხელის მოსმით გამაქრობ შენი ცხოვრებიდან . არ ველოდები და მე თვითონ მივდივარ შეგიძლია აირჩიო შენი დედიკოსთვის მოსაწონი გოგო ინტელიგენტი, უმწიკლო რომელიც პირველი ღამის შემდეგ დედაშენს გაახარებს ზეწარზე დაღვრილი სისხლით რადგან დიდი ხნის წინ ჩაგაბარე ეგ მე შენ - ამ დროს სიმწრისგან გაეღიმა, ხმა უკვე ჩავარდნილი ჰქონდა- ქალს რომელიც შესანიშნავი მზარეული იქნება და შენს დიდ ოჯახს უხელმძღვანელებს , ქალი რომელიც მამიკოს განებივრებული გოგო არ იქნება და ცხოვრება ეცოდინება . მე კი ისეთ კაცს ვიპოვნი ვისაც უბრალოდ მე ვეყვარები და ჩემთან იქნება ყოველგვარი მოთხოვნის გარეშე ვეყვარები და სანაცვლოდ ჩემს თავს მიიღებს ჩემს გულს სხვა დანარცენთნ ერთად და სწორედ მისი ვიქნები სამუდამოდ და არა შენი . შენთვის ისიც ზედმეტი იყო ის შვიდი წელიც ტყუილად დაკარგული შვიდი წელი რომელსაც მალე გავაქრობ ჩემი გონებიდან - უთხრა ხმამაღლა ყვირილით მაგრამ მისი გული იფერფლებოდა ამ დროს , კოტე იმ წამს შეეჯახა რეალობას და სისხლი გაეყინა
-შეუძლებელია გესმის? არ მოგცემ მაგის უფლებას შენ ჩემი ხარ და შეუძლებელია ნანობდე იმ წლებს რაც ერთად გავატარეთ
-ერთად გავატარეთ? შენ არ ყოფილხარ არასდროს ჩემთან როცა მჭირდებოდა მე გავატარე სვიდი წელი შენთან როცა ბრაზს ვეღარ ანთხევდი, როცა გაერთიანებული გქონდა თავ ყბა და მიუხედავად იმისა რომ სისხლის პანიკურად მეშინოდა სამჯერ საკუთარი ხელით გავკერე შენი ჭრილობა , სამჯერ მოვკვდი შიშით რომ გტკიოდა და შეიძლება დამეკარგე მე ვიყავი შენთან შვიდი წელი და ველოდი რომელიღაც ჩხუბის დროს რომლის შესახებაც გავიგებდი ვიღაც მოგკლავდა შენ არ ყოფილხარ არსად რადგან გეკიდე ყველაზე მეტად მე გეკიდე . ახლაც ხომ ხედავ იმას აპროტესტებ რომ ვიღაც შემეხება ის კი გკიდია რომ მე ვიქნები უბედური რომ მე უნდა შემოგწირო მთელი ცხოვრება . ისიც არ განაღვლებს რომ ვთქვი ჩემი გული სხვისთვის აძგერდებათქო მხოლოდ ის გაინტერესებს რაც გააინტერესებდა ჩემთან ყოველთვის. ხანდახან ისიც მინდოდა მახინჯი ვყყოფილიყავი მაგრამ ახლა არ მინდა რადგან მინდა იმ ადამიანს ვისაც ჩემი სული ეყვარება სხეულიც მოსწონდეს და ბოლომდე ბედნიერი იყოს - ეს რომ უთხრა მაჯაში ტკივილი იგრძნო თითქოს ძვლები ჩაუმსხვრიეს ისე მიიზიდა თავისკენ კოტემ და ისე დააცხრა ტუჩებზე როგორც სჩვევია . ყველაზე მეტად თავის შეკავება გაუჭირდათქო რომ გითხრათ მოგატყუებთ რადგან ასე არაა , უკვე იმდენი რამ თქვა შეგრძნება დაკარგული ჰქონდა . კოტე კოცნიდა ის კი იმის ნაცვლად თავადაც აჰყოლოდა იდგა გაშეშებული როცა მოშორდა და თვალებში ჩახედა ბიჭმა იქ ყველაზე დიდი უფსკრული დაინახა. ანა კი ტკივილს, სევდას და კვლავ ტკივილს ხედავდა ცხოვრებაში პირველად და სატანურად უხაროდა მის რომელიღაც უჯრედს . - კმაყოფილი ხარ? წამიყვან სახლში თუ უფრო მეტი გინდა . შენთვის რა მნიშვნელი აქ მე რა მინდა
-ანა ... -პირველად ესმოდა მისი სახელი ასეთი სევდით მაგრამ არ შეუმჩნევია - მე... მაპატიე გთხოვ - სახეზე მის ხელებს გრძნობდა. თვალები გაუშეშდა, ყურებს ვერ უჯერებდა ნუთუ თავად კოტე აბაშიძე ეუბნებოდა ამ სიტყვებს
-გაქრი ჩემი ცხოვრებიდან და ყველაფერი დასრულდება - თქვა და ზურგი აქცია. მანქანაში ჩაჯდა და დაელოდა კოტეს რომელიც ჩაწითლებული თვალებით ძალაგამოცლილი მოლასლასებდა . სიტყვა არ უთქვამს სახლთან მისვლამდე, გზას უყურებდა და გრძნობდა მის მზერას . მანქანა როცა გაჩერდა უსიტყვოდ გადავიდა და სწრაფად შევიდა ეზოში. უკან არც მოუხედავს სანამ სახლში არ შევიდა და იატაკზე არ ჩაიკეცა . ორ წამში მანქანის ხმა გაიგო ისე მოსწყდა ადგილს კოტეს მანქანა გული გაუჩერდა რამდენიმე წამი ლოცულობდა რომ არაფერი შემთხვეოდა. შემდეგ ზემოთ ავიდა საწოლზე დაემხო თავი ბალიშში ჩარგო და მთელი ხმით დიღრიალა.
კოტე ისე ავიდა ბინაში ვერც გაიაზრა, სულ ანას სიტყვები ესმოდა და ყველაფერი ტკიოდა საწოლზე დაემხო და თავზე მოიჭირა ხელები თითქოს ეს გაფანტავდა ხმას რომელიც ჩაესმოდა , ისე ტკიოდა სუნთქვა აღარ შეეძლო . არყის ბოთლი აიღო და მთლიანად დაცალა ბოლოს არც კი ახსოვდა რას აკეთებდა.
....
მარიამი ალექსანდრეს კოცნამ გააღვიძა და მაშინვე გაეღიმა
-დილამშვიდობის - ხელი მოხვია და აკოცა. ალექსანდრე ზემოდან მოექცა და ყელი დაუკოცნა
-ბიჭები მოვიდნენ . უცებ წამოიწია აკოცა და გაღიმებული წამოდგა. სწრაფად ჩაიცვა შარვალი . მარიამი ღიმილით უყურებდა - ჩამოხვალ ხო?
-უცებ მოვწესრიგდები და ჩამოვალ
-წავედი მე - უცებ გავარდა კიბეები ჩაირბინა და კოტე რომ ვერ დაინახა გაჩერდა- კოტე სადაა?
-რავიცი მე შე ჩემა წუხელ კლუბშ დაგაზა და ალბათ ძალაგამოცლილი აგდია ახლა საწოლში
-ანას ველაპარაკეო გუშინ ასე მითხრა
-მერე სადაა ტო
-სახლში ვარო გუშინ ასე მითხრა
-სად სახლში ბინაშია თუ მშობლებთან
-ბინაშია
-წავედი მე მოვიყვან პრივეტ რძალო- ნიკამ გასაღები აიღო მარიამს გაუცინა და გავარდა
-დილამშდობის - გაიღიმა მარიამმა და ბიწებს აკოცა- სად წავიდა ნიკუნკულა?
-კოტესთან
-პრობლემაა ხო? ესეიგი დღეს თოკუნას ვერ ვნახავ მშია მე მოვამზადებ რაღაცეებს ლიზიკო წავიდა ამ დილით კესარიასთან ერთად დაბრუნდება - უცებ თქვა და იოს ჩაუკრა თვალი
-ის მოდის?
-ხო - ალექსანდრემ გაიცინა და დაჯდა
-რა იყო შენ?
-მე არაფერი - მარიამს გაყვა უკან და ჩაეხუტა- რომ გამიფუმფულდი მაგას არ ვიმჩნევთ ცოლო?
-ძალიან ბუნებრივია რომ გავფუმფულდი .. იმდენს მივირთმევ აბა როგორ - ჭამა არ შეუწყვეტია . ალექსანდრეს გაეღიმა , აკოცა და როგორც კი ნიკას ხმა გაიგო მაშინვე გავარდა
-რა გჭირს შე ჩემა - როგორც კი დაინახა მაშინვე წაეშალა ღიმილი. მარიამი თეფშებით გამოვიდა მაგიდაზე დააწყო და კოტეს შეხედა
-ანას რომ დაშორდი ახლა გაანალიზე ხო?- მაშინვე უთხრა და დაჯდა
-რამე არ გაქვთ დასალევი? -თქვა და სახე ხელებში ჩამალა -მიშრება პირი
-აჰა - იომ დაუსხა და მიაწოდა - ხომ ვამბობდი ეგ გოგო შეგიწირავსმეთი და არ გესმოდა . არ შეიძლება ამდენი ხანი იყო ერთ ქალთან
-წინასწარ ნუ იმეტყველებ შენ რა - ნიკამ შეხედა და გააჩუმა-მოყევი შენ კიდე რა მოხდა სანამ მოვარდება კესარია და ისეთებს დაატრიალებს გაგაგიჟებს. მანამდე მოვიფიქროთ იქნებ როგორ შეგარიგოთ
-არ შევრიგდებით ... გავათავისუფლე მთელი ღამე ვიფიქრე და მივხვდი რომ მართალი იყო უნდა მივცე საშუალება ბედნიერების
-ვაიმეე ამას დავბრიდავ ბოზ.. შ... ამოღერღე ბიჭო რა გელაპარაკა და რა მოხდა თორე მივალ და ანას დავებაზრები შენ ძმობას ვფიცავარ- ნიკა გაგიჟდა და ბოლოს მოყოლა დაიწყო . რომ დაასრულა მთელი ბოთლი ჰქონდა დაცლილი ლამის . ალექსანდრემ გამოაცალა და თვითონ დალია . მარიამს შეხედა
-მე ნუ მიყურებთ რაც დათესა იმას იმკის რა გაწუხებს ვერ ვხვდები რომ არ გიყვარს ხოდა შეეშვი გოგონების ნაკლებობას არ განიცდი - მშვიდად უთხრა და ჭამა განაგრძო
-არ მიყვარს მაგრამ
-მაგრამ არ არსებობს ან გიყვარს ან არა . თუ არ გიყვარს უნდა შეშვა მორჩა და გათავდა თუ ის ყველაფერი მართალია რაც ანამ გითხრა სანამ გავბრაზდები ჯობს შენ თვითონ დამშვიდდე და შეეშვა იმ გოგოს გლოვის გარეშე . ტქვენ კიდე საქმე არ გაქვთ? წაიყვანეთ განიტვირთოს მე წავალ ჩემს ბიჭს მივხედავ ვისაც წრფელი სიყვარულით უყვარს და არ ამცირებს - თავისი საქმე გააკეთა უკვე ზუსტად უთხრა რაც საჭირო იყო იმ ეტაპზე და მშვიდად წავიდა. ალექსანდრე უკან გაჰყვა და კარი მიხურა ზურგს უკან
-რას ნიშნავდა ის სიტყვები მარიამ? ხომ ხედავ რომ ცუდადაა შენ მეგონა სხვა მხრიდან დაინახავდი სიტუაციას და დაეხმარებოდი
-ჩემგან რას მოითხოვ სანდრო? შენ თუ ამართლებ მის ქცევას იმ გოგოს მიმართ საერთოდ ნუ ვილაპარაკებთ . თუ არ უყვარს უნდა შეეშვას
-ხო მაგრამ ორივემ ვიცით რომ უყვარს
-თვითონ არ იცის სამაგიეროდ კიდევ ერთი ხისთავიანი ღმერთო ასეთი ხალხი რატომ მოძრაობს დღესაც რა - ჩაცმა განაგრძო თან ფრუტუნებდა გაბრაზებული- შეეში ეცადე დამშვიდდეს მერე რომ შემოუტევს მონატრება თავისთავად იმოქმედებს სწორად და თუ კიდე ვერ გადაახტება ამ სულელურ პრინციპებს მერე ჩავერევი მე
-განგებ უთხარი ხო? მეც როგორ ვერ მივხვდი
-მთლად დაფიქრებულად აზროვნება არ იცი როცა მეგობრებს ეხება საქმე - მიუახლოვდა და აკოცა- მაგაზე ვიმუშავებთ წავედი ახლა ისე მოიქეცი როგორც გითხარი თუ გინდა სადმე წაიყვანეთ აგარაკზე მოაწყვეთ ფართი. უნდა თუ არა მაინც გადააყოლებს გულს . ხო და კიდევ დაგირეკავ და რომ არ მიპასუხებ იცოდე მოგკლავ - გაუცინა ვნებიანად აკოცა გაშეშებულ ალექსანდრეს და სახლი დატოვა.
თორნიკე გაბრუებული იწვა საწოლში და ადგომას კიდევ არ აპირებდა, რომ არა გაბმული ზარი კარზე . წამოდგა თვალების ფშვნეტით და კარი გააღი. მომღიმარი მარიამი რომ დახვდა უცებ გახალისდა.
-ჩემი გოგო - ჩაეხუტა და სახლშ შეიყვანა
-რა დროს ძილია თორნიკე?
-აბა რა გავაკეთო?
-ცხოვრების სიყვარული დაიბრუნო ნუ მანამ უნდა მომიყე რა მოხდა
-კარგი რა მარიამ მე თვითონ მივხედავ თან არავინ დამიკარგავს იმ ალქაჯს ჰგონია ეგრე რომ დავშორდი უბრალოდ ორი თვეა არ შევხებივარ მონატრება მკლავს და სულ ცოტა მაკლია რომ შევუვარდე ბინაშ და ის გემრიელი ტუჩები მოვაჭამო
-ჩემი თორნიკე ძვლივს არ ვიცანი? მეთქი დავკარგე და დამილენჩდა ამდენი დებილის მაყურებელითქო - ტაშ შემოკრა და სავარძელში ჩაჯდა- თოკო შოკოლადი და წვენი მომიცუნცულე და მოყევი ყველაფერი შენზე სხვაზე ნუ რაც მოხდა ჩემს აქ არ ყოფნაში
-არის შეფ მაგრამ ყავა არ გინდა?
-არაა - გაიცინა და მობილური აიღო სანდროს დაურეკა- სად ხართ?
-სად და ახლა ვეფერები რუს ნაშას
-ჰაჰაჰა ახვლედიანო ხუმრობა დაიწყე?
-მოკლედ რა - გაიცინა და ბიჭებს გახედა- აგარაკზე მივდივართ კახეთში ამაღამ დავრცებით ალბათ ჩამოხვალთ თქვენც? გოგონებს უთხარი და ხვალ წამოდით
-ვნახოთ. გკოცნი ,დაგირეკავ მერე
-თორნიკესთან ხარ?
-დიახ - გაიცინა
-კარგი წავედი მე ჭკვიანად-უთხრა და გაიცინა
თორნიკემ ყველაფერი მოუყვა. მარიამმა გამოლანძღა მე თუ არ ვქნები ვერ უნდა იცხოვროო? მერე აიტუზა საყვარლად თორნიკე როგორც იცის ხოლმე მარიამთან მაგრამ ისეთ ენერგიაზე იყო გამხიარულდა ყიფიანების ქალიშილი იცოდა კარგი დღეები ელოცა სულ მალე .
-ის არსება კიდე თბილისშია?
-კი ორი დღის წინ ვნახე კლუბში ჩემს იღბალზე მაშინ მოვიდა ნუცა ჩემებთან ერთად . ერთ მაგიდასთან ვისხედით
-და შენ როგორც ყოველთვის შანსი არ გაუშვი და ისე გეჭირა თავი რომ გაგეგიჟებია გოგო
-ხო მაგრამ იქეთ გამაგიჟა ვირაც ბიჭს ეცეკვა მინდოდა დამემსხვრია ის დ..მ..
-ვგიჟდები მაგ გოგოზე და რა გავაკეთო
-მარიამ გაგიჟება მინდა მე კიდე? თან იცი როგორი კაბა ეცვა ლამის ხელები თავისით გამექცა რა ენერგია დავხარჯე თავის შესაკავებლად ღმერთმა უწყის . ის კიდე არ მამჩნევს მე ხო ვიცი რომ მასაც კლავს სურვილი , რამდენჯერმე ისე შემომხედა მეგონა მოვიდოდა და მაკოცებდა მაგრამ არა ჯიუტი ალქაჯი - ისე ლაპარაკობდა თორნიკე, მარიამი ღიმილს ვერ იშორებდა
-ვინმეს მოსწონს?
-უკვე აღარ - კმაყოფილმა გაიცინა
-სადისტო რა გააკეთეთ
-ერთი თავხედი კურსელი ჰყავს ვითომ ეჩალიცებოდა ბიჭი , ეს კი უბზუებდა ცხვირს და აგიჟებდა მაგრამ ნერვებმა ამასხა და ველაპარაკე
-მარტო შენ?
-მარტო მოსულიყო და მე დაველაპარაკებოდი მართლა მომიყვანა თავისი ფინია ძმაკაცები და წავიდნენ ხუთნი დალურჯებული გოშია
-ველურები ხართ ყველა და არასდროს გამოიცვლებით როგორ ვერ ვიტან ამ საქმის გარჩევებს და მაინც არ ეშვებით ორივე მხარე ერთნაირები ხართ
-რაო სანდრიკოს ნამდვილი სახე დაინახე?
-დიდი ხნის წინ დავინახე და ახლა მიშოს მსგავსად არ დაიწყო თორემ გეფიცები დაგკარგავ
-რა დავიწყო ის ვიგულისხმე ვინმე ხომ არ ცემათქო რა გინდა მარიამ? იმან რა ილაპარაკა ასე რო გაგაგიჟა
მარიამი მოუყვა , თორნიკეც გაბრაზდა მერე ჩაეხუტა და აკოცა- კარგი არ ინერვიულო შენ მოვა გონს ბოლო ბოლო
-შენ ისე ლაპარაკობ ვითომ ძალიან მოგწონს სანდრო
-რა მნიშვნელობა აქ მე შენს ქმარს შეურაცხყოფას არასდროს მივაყენებ იმიტომ რომ ვიცი თავ ყბას გამიერთიანებს და მითუმეტეს ჩხუბი არ მინდა იმ კაცთან ვინც სიცოცხლეს გირჩევნია მაგ დონემდე არ დავალ არასდროს . შეიძლება მართლა ვცდებოდი მასში მაგრამ არ ვიცი რა დრო გვიჩვენებს ყველაფერს ის რომ შენთან არაჩვეულებრივია არ ნიშნავს იმას რომ ზოგადად ყველასთან მაგარი კაცია და მხოლოდ ჩვენ ვიყავით დამნაშავეები
-არასდროს მითქვამს ეგ რადგან შეუძლებელია ადამიანი ერთნაირად კარგი იყოს ყველასთან
-შენ ხარ მარიამ შესაბამისად შესაძლებელია
-ერეკლე რას შვება?
-რავი არაფერს გულაობს ბიჭი რა ენაღვლება ყველაზე თავისუფალი ეგაა ახლა გიოსთან, ნოდოსთან და საბასთან ერთად გულაობს. დანარჩენებს სად შეგვიძლია აბა მასე გართობა ხომ მომკლა ხუციშვილების ქალმა
-და მხოლოდ იმიტომ არ აძრობ ნაშებს რომ ნუცასი გეშინია ხო?
-მეშინია რა უბრალოდ არავინ არ მინდა მის გარდა . მას კიდე ჰგონია რომ იმ ქალთან სექ.. მქონდა . სულ რომ ამოწყდეს საქალეთი იმას არ შევეხები ისეთი ამორალური ქალია თან ისე უბრალოდ კი არ უნდა ნაშა იყოს მეტის პრეტენზია აქ ქალბატონს მარა მიიღებს ჩემ ფეხებს . ყველაზე მეტად ის მეწყინა რომ არ დამიჯერა და ისე წავიდა
-ახსნა არც გიცდია თორნიკე
-როცა გიყვარს უნდა ენდობოდე კიდეც. ალბათ საკმარისად არ ვუყვარვარ რადგან ახსნას მოითხოვდა . რომ ამეხსნა რა დამიჯერებდა? სულ ეჭვი ექნებოდა და სანამ არ ჩამოყალიბდება ბოლომდე და არ ირწმუნებს ჩემსას მანამ იწამოს და იყოს . უბრალოდ წარმოიდგინე რომ შენ ხედავ ალექსანდრეს სხვასთან არა საწოლშ შიშველს შუა ალერსის დროს როცა მართლა ყველაფერი ნათელია რას გააკეთებ
-ნუ ახლა ცოტას ვაწვალებ - გაიცინა და განაგრძო შოკოლადის ჭამა- იმ ქალს კიდე ისე გავაქცევ აღარასდროს რომ არ მიეკაროს ჩემს საკუთრებას . მაგრამ ნუცა კიდევ ბავშვია თან ჩემგან ძალიან განსხვავდება ხომ იცი ფეთქებადი ხასიათი აქვს მართალია არ გამოხატავს მაგრამ მაინც ასეთია. უზომოდ ეჭვიანი და ბრაზიანი
-ღმერთო როგორ მენატრება შენ ვერ წარმოიდგენ შორიდან რომ ვუყურებ მინდება მივიდე და უსასრულოდ დავეპატრონო მის ტუჩებს - სახეზე აიფარა ხელები და მარიამის კისკისი ჩაესმა
-ვაიმეე ვგიჟდები ეგრე რომ ლაპარაკობ . წავედი ახლა მე საქმეები მაქ კიდევ მოსაგვარებელი ამაღამ სადღაც უნდა წამიყვანო მე არ მინდა საჭესთან ჯდომა
-კარგი რა პრობლემაა - აკოცა წასვლის წინ და თათას დაურეკა. თავის საუკეთესო მეგობარს სულის ნაწილს ვის თვალებშიც ყველაზე დიდი სევდა დაინახა და რომ არ გაექრო ეს ტკივილი ვერასდროს იქნებოდა მშვიდად. თათას თავიანთ საყვარელ კაფეში დაუთქვა შეხვედრა და დაელოდა. სანამ მივიდოდა ფიქრობდა როგორ გავიდა ორი დღე მაგრამ კიდევ ვერ გამონახა დრო ალექსანდრესთვის სიმართლე ეთქვა სულ რაღაც უშლიდა ხელს ასე პირდაპირ თქმა კი არ უნდოდა ,მომენტს ეძებდა მაგრამ არადა არ გამოჩნდა.
-თათუუ - მეგობარს მოეხვია და აკოცა. აშკარა იყო მისი ბედნიერება წამიერი იყო მხოლოდ მარიამის ნახვით გამოწვეული
-ჩემი გოგო.. როგორ მოპუტკუნდი მარიკუნა?
-ხოო ვიცი - გაიღიმა და წვენი მსოვა- მაგაზე მეგოვიანებით ვისაუბროთ . ახლა შენზე მომიყევი თორემ ცუდად ვარ
-ოდესმე რამეს დაგიმალავ?
-ვერასდროს რადგან ჩემი ნაწილი ხარ და ვგრძნობ როცა გტკივა შენი თვალები კი სარკეა თათ.. ჩემი იდიოტი ძის გამო ხარ ხომ ასე.. მეც დამნაშავე ვარ ჩემმა გათხოვებამ და წასვლამ უფრო გააგიჟა ხო ის დეგენერატი არსება
-შენ არაფერ შუაში ხარ მარ .... როგორ შეიძება შენ ვინმეს ცუდისკენ მოუწოდო უბრალოდ მიშო .. ის მე და ის ძალიან მალე დავქორწინდით .. მართალი ყოფილა რომ ამბობდნენ ქორწინება სუსტ გრძნობას ანგრევს ძლიერს კი აძლიერებსო . შენ და სანდროს რომ გიყურებდით გუშინ ვბედნიერდებოდი მარ ის მართლა ის კაცია ვინც შენთვის გააჩინა ღმერთმა შენი ქცევა კი ცამდე მართალი იყო ყველა ასპექტით . თავიდან ვფიქრობდი რომ შესაძლოა დატანჯულიყავი მის გამო და არ ვიცოდი რა მოხდებოდა. ახლა კი დარწმუნებული ვარ რომ ბედნიერი იქნები რაც არ უნდა მოხდეს სანდრო არ მოგცემს უფლებას ცუდად იყო
-თათ რა მოხდა ასეთი თქვენს შორის ?
-არაფერი სწორედ ეგაა საშინელება მირჩევნია მეჩხუბოს გამოცოცხლდება ასე ჩვენი ურთიერთობა ის კი უბრალოდ დუმს ხომ იცი როგორია ვერ მოვახერხე მისი ალაპარაკება. ნამდვილი სვანია ვერაფრით შევაღწია მის გონებაში , შეიძლება არ ვარ შენს მსგავსად ძლიერი მაგრამ ვიცი რომ დამელაპარაკოს ყველაფერი უფრო დალაგდება ის კი გაბრაზებული როცაა საერთოდ არ მენახება სადღაც მიდის ან ბავშვს აიყვანს და ოთახშ იკეტება . ყოველთვის ვამბობდი საყვარელ კაცს ყველაფერს გავუგებ არასდროს მივატოვებ როგორ უნდა მოხდეს ისე რომ პრობლემის მოგვარების გზა ვერ ვიპოვნოთქო მაგრამ ვცდებოდი. როცა პრობლემას შევეჯახე მივხვდი რომ აზრი არააქ ერთი წელია უფრო გართულდა ყველაფერი ვეღარ ვგრძნობ რომ ვუყვარვარ , იმიტომ კი არ ვწუწუნებ რომ არაფერს მიყვება ამას გადავლახავთ მაგრამ გრძნობის ნაკლებობას არაფერი ეშველება შეუძლებელია მოგვარდეს . ვფიქრობდი იქნებ ჩემშია პრობლემა ბავში რომ გავაჩინე რამდენიმე თვე ჯუჯღუნა გავხდი და იქნებ ეს ვერ მოითმინათქო მაგრამ არ გავმხდარვარ უინტერესო , არ ვყოფილვარ ჯუჯღუნა, პრეტენზიული ცოლი თავი რომ მომებეზრებია სულ რაღაც ახალს ვეძებდი მაგრამ აღარ მომყვება მშორდება თანდათან და ვცარიელდები არ ვიცი რა გავაკეთო მარ- მულს მიეკრა და ცრემლებმა გაიკვლიეს გზა. ამდენი ხნის შემდეგ როგორც იქნა განთავისუფლდა ყველაფერი თქვა და ატირდა. მარიამი შეძრწუნებული უსმენდა და გული ეკუმშებოდა , თმაზე ეფერებოდა და კოცნიდა როგორც ბავშვობაში
-ჩემი გოგო როგორ დაიტანჯე თათ.. მე კი ვერ გეხმარებოდი თათ ჩემი სიცოცხლე - ცრემლები შეუმშრალა და მოეფერა - ყველაფერი კარგად იქნება შენ ხომ იცი რომ უყვარხარ იმ დოყლაპიას და უბრალოდ არ შეუძლია გამოხატვა
-ადრე ხომ შეეძლო მარიამ, არ ლაპარაკობდა მაგრამ ყველა ქცევაზე ეტყობოდა ვიცი რომ ვუყვარდი მაგრამ ახლა ... ახლა არაფერი ვიცი მხოლოდ ის ვიცი რომ ტკივილამდე მიყვარს და ვგრძნობ ჩემი სიახლოვე უფრო ტკენს.. თითქოს შებოჭილია არ მინდა ცუდად იყოს ჩემი მიზეზით მირჩევნია დავშორდე სხვასთან იყოს ბედნიერი იყოს ოღონდ ბედნიერი იყოს შეიძლება იფიქრო რომ გემს თაგვივით პირველი ვტოვებ მაგრამ ასე აღარ შემიძლია ვიცი დარწმუნებული ვარ დროის ტყუილად ხარჯვაა ... უფრო ვტკენ ყველაზე მეტად ამის მეშინოდა რომ დავშორდებოდი მაგრამ აღარ შემიძლია ირას ვწირდები მე კი ძალა მეცლება უკვე .. ჩემი შვილისთვის კი ძლიერი უნდა ვიყო
-თათა გაყრას აპირებ?- მარიამმა ძლივს თქვა ეს სამი სიტყვა და თავად გაუწყდა ხმა , რომ გაიაზრა თათა როგორ იყო არაფერი უთქვამს - იქნებ ... თათა არც კი ვიცი რა გითხრა მე ... ვიცი არაფერი მოგეჩვენებოდა მაგრამ იქნებ ცდები და უბრალოდ გაურკვევლობაშია ახლა და მალე დამშვიდდება . ხომ იცი ყველაფერი ერთად მოხდა და ვერ .. ლაპარაკობდა მაგრამ იცოდა ეს სიტყვები ხავსს მოჭიდებული ქალის ნათქვამი იყო და თათას უკვე ყველაფერი გადაწყვეტილი ჰქონდა- აზრი არააქ ჩემს სიტყვებს მე უბრალოდ სულ შენს გვერდით ვიქნები შენ თუ ასე უფრო უკეთ იქნები მე დაგეხმარები ყველანაირად - წვენი მოსვა ანერვიულებულმა - როდის ... როდის აპირებ უთხრა
-არ ვიცი სულ სადღაც არის მარტო ვერ ვნახე რომ დაველაპარაკო ასე როგორ მივახალო გაგიჟდება ისედაც თან ბავშვთან ერთად .. მოკლედ არ ვიცი
მარიამი კიდე ცუდად იყო ამ ამბის გამო . საავადმყოფოში წავიდა გინეკოლოგთან და გაესინჯა. გამოკვლევები ჩაიტარა და სახლში დაბრუნდა. ალექსანდრე რომ დაინახა უცებ წავიდა და ჩაეხუტა
-რა ხდება მარ?- თმაზე ჩამოუსვა ხელი , იგრძნო რომ ძალიან ტკიოდა
-შენ ხომ კახეთში უნდა იყო
-ბიჭები დავტოვე. ხვალ წავიდეთ თუ გინდა. ლიზიკომ ხვალ წამოვალთო .- ხელი მოხვია და მიიხუტა - რა გჭირს პატარა?- აკოცა და ისევ მოეფერა
-ჩიხში ვარ და ვერ ვხვები ცხოვრებაში პირველად რა შემიძლია გავაკეთო და მტკივა საშინლად მტკივა
-არ მომიყვები?
-თათას გაყრა უნდა და ვიცი რომ მართალია ალბათ .. არც კი ვიცი მის ადგილას რას გავაკეთებდი. ჩემს ძმასთან იმდენად ხისთავიანია მეც კი ვერაფერს ვაწყობ . მთელი ცხოვრებაა ვცდილობ და ვერ გავიგე როგორ შეიძლება მისი მოლბობა რომ სულ ცოტათი მაინც იყოს ისეთ როგორც ყველა ნორმალური ადამიანი . ვიცი რომ უყვარს თათა მაგრამ ახლა ისეა შეიძლება დასთანხმდეს კიდეც და ეს მაშინებს . ვიცი არ იბრძოლებს რადგან ჰგონია რომ დასრულდა ყველაფერი და მე ის სხვის გვერდით რომ დავინახო ალბათ მოვკლავ
-არ ვიცი რა გითხრა შენს ძმასაც ვიცნობ და თათასაც და დარწმუნებული ვარ ბოლოს მოაგვარებენ . შენ არ ინერვიულო რა .. ეს ის დროა როცა მხოლოდ ორის მოსაგვარებელია და სხვა ვერ ჩაერევა . უბრალოდ შეეცადე იმ დეგენერატს თვალები აუხილო მაგრამ იმდენადაა ეგ დაყ... მთელი ცხოვრება არაფერი ეშველება . ხანდახან ვერ ვხვდებოდი ისეთ რაღაცას მოტხრიდა მე ვიყავი ნარკომანი თუ ეგ ისეაქ გათიშული ტვინი
-ეგ არაა მიჩვეული პრობლემებს არასდროს ჰქონდა გონებით გადასაჭრელი საქმის მოგვარების თავი . მაგას უბრალოდ აჩხუბე მუშტიკრივია მაგის საქმე , ან ირაკლის სახელით გასვლა ყველგან ახლა კი გაჭედა აღარ იცის რა გააკეთოს . კარგიცაა რომ ვუფიქრდები ბოლოს და ბოლოს ისწავლის ცხოვრებას დროა უკვე თავად მოაგვაროს საქმე
-ვერასდროს ვხვდებოდი მაგის და როგორ ხარ - იმდენად გულწრფელად გამოუვიდა მარიამს გაეღიმა - რაო თოკუნამ შემოვირიგებ ნუციკოსო? ეგ გოგო მაგისთვის ზედმეტად კარგია
-ნუ მილანძღავ შენ მე თოკუნას ეგ მიშიკოს მსგავსი არაა უბრალოდ უჩემოდ ცუდად იყო ახლა მიხედავს თავის თავს დარწმუნებული ვარ ეგ არაა პრობლემა არც სხვა დანარჩენი. ჩემი თათა დამეტანჯა მხოლოდ . კოსტალა როგორაა?
-რავიცი ერთობა და არის ვითომ დამშვიდდა მაგრამ ჯერ სადაა რომ შემოუტევს გრძნობები და გაიაზრებს მერე ნახოს . იმედია არ გაუფრინდება ანა მანამდე
-შენი აზრით ის გოგო ასე მალე დაივიწყებს? მის თვალებში იმხელა გრძნობას ვხედავდი დარწმუნებული ვარ ახლა ცოცხალ მკვდარია იმ სიტყვების თქმის შემდეგ , მაგრამ კარგია რომ ძალა მოიკრიბა სუსტი ქალების არ მესმის
-მართალია ცუდად ვარ ასე რომ ვხედავ კოსტას მაგრამ წვიმიან დღეებს მზიანი მოყვება და მამშიდებს , ცოტა თუ იწვალებს არაუშავს ის გოგო რაც აწამა ეყოფა ისიც
-შენგან თუ მოვისმენდი ამას არ მეგონა- გაიღიმა - არა მეგონა მაგრამ თუ იტყოდი ეგ არ ვიცოდი- საყვარლად თქვა და ყელშ აკოცა- გავისეირნოთ რა არ შემიძლია სახლში ვიჯდე ასეთ დროს . როდი მოვა ზაფხული უფრო თავისუფლება მექნება ჩემებიც დაასრულებენ სკოლას და უნის
-წავიდეთ
სეირნობდნენ ღამით განათებულ თბილისში, სიგრილე იყო მარიამს მაიური ეცვა და ალექსანდრეს ხელები ათბობდა. თავს ისე მშვიდად და დაცულად გრძნობდა როგორც არასდროს . საუბრობდნენ და იხსენებდნენ სასაცილო მოგონებებს. ალექსანდრე ძირითადად თავის ბიჭებზე ყვებოდა, მარიამი ყველაზე და ალექსანდრეც ვერ იკავებდა სიცილს . მარიამმა გარემო შესაფერისად წარმოიდგინა და გადაწყვიტა ეთქვა ფეხმძიმობის შესახებ უკვე მოთმენა აღრ შეეძლო, სჭირდებოდა პოზიტივი ამ მძიმე დღის შემდეგ
-ირასთან შენს ურთიერტობას თუ გავიხსენებთ მივხვდი რომ ბავშვები ძალიან გიყვარს
-ჩემი სუსტი წერტლი ბავშვებია .. ყველაზე თბილი, უმანკო და კეთილი არსებები. მათი თვალები ყველაზე სუფთაა მათ რომ ვუყურებ მახსენდება რომ ერთ დროს მეც მათნაირი მშვიდი ცხოვრება და სინდისი მქონდა . არ ვიყავი ცოდვებით დამძიმებული და ვბედნიერდები - მის ხმაში იმხელა სევდა შენიშნა ხმა წაერთვა . თითქოს ყველაფერი ერთმანეთს მიჰყვა თორნიკე გამოჩნდა სავაწრო ცენტრიდან გამოვიდა , წყვილი რომ დაინახა მათკენ წავიდა
-საღამომშვიდობის
-გამარჯობა
-სად ბრძანდებოდი თოკუნა?- ყუთზე მიანიშნა
-ნუ ჩაძვრები ახლა შიგ ! საჩუქარია ერთი ჯიუტი ქალბატონისთვის
-უი ხვალ დაბადების დღე აქ ნუციკოს ეგ სულ დამავიწყდა . რა უყიდე თოკ?
-ნუ მიყურებ ეგეთი თვალებით მაინც არ გეტყვი . მარიამ ნუ მიყურებ ეგრე არა!
-აუუ თორნიკე არ შეიძლება ჩემი გაბრაზება მითხარი რა გთხოოვ . მითხარი ტორემ ახალ ამბავს არც ერთს არ გეტყვით - ტუჩები გაბუსხა და მოშორებით დადგა. ორივე მის წინ იდგა და გაკვირვებული უყურებდა
-რა ამბავს რომ გასუქდი და ხუთი კილო რომ მოიმატე? ეგ ვიცი ვხედავ მითუმეტეს ამას ეცოდინება - ბოლოში დაამატა და სანდროზე მიუთითა ხელით
-კარგი მარტო მეუღლეს ვეტყვი შენ რა გესაქმება ისედაც
-აუ მარიამ მაგას რომ მეუბნები ნერვებს მიშლი გეყოფა ახლა თქვი უცებ გაუსკდა გული ახვლედიანს
-რომ მოკეტო და აცადო რისი თქმა სურს არ შეიძლება?
-ჩხუბი არ დაიწყოთ ახლა არ შეიძლება ჩემთვის დაძაბულ გარემოში ყოფნა ბავშვზე მოქმედებს ყველაფერი - ალექსანდრე და თორნიკე ერთმანეთს უყურებდნენ მარიამის წკრიალა ხმა რომ ჩაესმათ. უცებ გააცნობიერა ორივემ და ერთად გახედეს გოგოს, მაგრამ ალექსანდრეს თვალები და გამომეტყველება რაღაც საოცრება იყო , მთლიანად გაშეშდა, ყველა უჯრედს ახალი სიცოცხლე შეემატა, თითქოს მასში მეტამორფოზა მოხდა უყურებდა გაშეშებული და ვერაფრეს ამბობდა , საერთოდ ვერ გრძნობდა მხოლოდ მარიამის ხმა ჩაესმოდა რომელიც აცნობებდა რომ მალე მამა გახდებოდა შემდეგ რაც 12 წლის მანძილზე ემოცია არ გამოუხატია ერთად ამოაფრქვია ყველაფერი იმდენი რამ თქვა რამდენიმე წამში თორნიკემაც ვერ დააფიქსირა მგონი კამერით ინსტიქტურად რომ ჩართო , თვალები სიხარულისგან უბრწყინავდა , სითხით გაევსო და სიხარულისგან მალე იტირებდა მაგრამ არა რა დროს ტირილი იყო. მარიამს მთელი სახე დაუკოცნა, ხელში აიყვანა და ბოლო ხმაზე ყვიროდა მამა გავხდებიო . ყველა მათ უყურებდა ვიდეოს უღებდნენ და ტკბებოდნენ სანახაობით. მერე მუცელზე ეფერებოდა . თორნიკე სიხარულისგან გაბადრული უყურებდა და ბედნიერებისგან წამოსულ ცრემლებს წამში აშრობდა. შემდეგ იყო შეკითხვები როგორ ხარ? ხომ არაფერი გაწუხებს? რამე ხომ არ გტკივა? ნუ მოკლედ ალექსანდრე ისე იყო მარიამი სიცილს ვერ იკავებდა ბოლოს აკოცა და ისიც დამშვიდდა
-მიჩქმიტე გევედრები მგონია რომ ეს ბედნიერება შეუძლებელია მე მეკუთვნოდეს
-შენ გეკუთვნის და რით ვერ მიხვდი რომ იმ დღიდან გეწვია დაუსრულებელი ბედნიერება როცა მე შემიყვარდი - პირველად უთხრა პირველმა მარიამმა ალექსანდრეს რომ უყვარდა და ისევ აკოცა -მიყვარხარ ალექსანდრე ახვლედიანო
-რომ გითხრა მიყვარხართქო სისულელე იქნება, დიდი ტყუილი რადგან უბრალოდ არ მიყვარხარ მე შენ გაღმერთებ შენ ხარ ჩემი არსებობის წყარო, ჩემი ბედნიერება , ყველა გრძნობა შენ ხარ. შეგიძლია მატკინო, გამაბედნიერო, მომკლა ერთი სიტყვით და ისევ გამაცოცხლო . შენ ჩემი საოცრება ხარ ანგელოზი რომელიც ღმერთმა გამომიგზავნა მაგრამ ვერ ვხვდები რისთვის დავიმსახურე - ეფერებოდა და ეუბნებოდა ყველაფერს რაც ამდენი ხნის მანძლზე უნდოდა ეთქვა , რასაც მისი ქცევა, მზერა ამბობდა უკვე სიტყვებიც ამბობდნენ.-შენ ხარ ერთადერთი ვისაც შეუძლია ნებისმიერი რამ გამაკეთებინოს , ვისაც შეუძლია გამანადგუროს ისე რომ ვერასდროს წამოვდგე , ვინც უბრალოდ ჩემი საყრდენია ჩემი სიამაყე და სიძლიერის წყარო. თუ ოდესმე რამე კარგი გამიკეთებია ქვეცნობიერად იმიტო ვაკეთებდი რომ სადღაც შორს მყოფი მარიამისთვის სესაფერისი გავმხდარიყავი. ერთადერთი ხარ ვის გამოც გამიკეთებია , მომინდომებია შევცლილიყავი, თავი მეიძულებია რომ უკეთესი გავმხდარიყავი, ვინაც გამაცოცხლა და ცხოვრების წყურვილი დამიბრუნა ,ვის გამოც მინდა რომ ძლიერი ვიყო და საერთოდ ვიცოცხლო . გაღმერთებ შენ ხარ ჩემი ცხოვრების მიზანი ერთადერთი ოცნება და ამისრულდი . ყოველთვის ,ყველა გზა შენთან მოდიოდა მარიამ ! -თქვა და მის ათრთოლებულ ტუჩებს მოწყურებული დაეწაფა. თორნიკე იდგა უსმენდა ამ ყველაფერს , უყურებდა და უბრალოდ ამაყობდა ამ ხალხით, მათ გრძნობას აღმერთებდა და უშრეტ სიხარულს გრძნობდა, ამაყი იყო იმით რომ მისმა მარიამმა ბედნიერება იპოვნა და ახლა ყველაფერი აზრს კარგავდა, არც ის აინტერესებდა ვინ სცადა მისი მოკვლა, არც ის როგორ იქცეოდა ალექსნადრე ან მომავალში რას გააკეთებდა უბრალოდ იცოდა რომ მარიამისთვის ის იყო განუმეორებელ და ერთადერთი ვისთანაც მოისურვებდა მისი გოგოს ყოფნას და მშვიდად იგრძნობდა თავს.


დილით ძილშიც იგრძნო როგორ ეფერებოდა სანდრო, თან ისე ფრთხილად ეხებოდა ჭკუას კარგავდა. ჯერ სახე დაუკოცნა შემდეგ კი მუცელზე აკოცა, პენუარი მკერდამდე აწია და მუცელი დაუკოცნა მერე თავი დაადო და გაიყურსა. მარიამი ასეთი ბედნიერი არასდროს ყოფილა , თავზე ეფერებოდა მერე სახეზე ის კი არ ტოკდებოდა
-ექიმთან არ წავიდეთ? მინდა გავიგო მისი გულისცემა თან უკვე სამი თვისაა და იქნებ ფორმაც გავარჩიო . სქესის გაგება როდისაა შესაძლებელი? ოთახი ხომ უნდა გავაკეთოთ სახელი მოვიფიქროთ დღესვე წავიდეთ რა- უცებ წამოწია თავი პენუარი გაუსწორა და ისე უცებ მიაყარა აჟიტირებულმა მარიამი გაოცებული უყურებდა. მერე იცინოდა- რატო დამცინი მარიამ?
-არ დაგცინი უბრალოდ ასეთს რომ გხედავ მიკვირს მგონია სულ სხვა ალექსანდრეს ვუმზერ
-მე კი ვიცი რომ ის ალექსანდრე გავხდი როგორიც დიდი ხნის წინ ვიყავი გარკვეულწილად,შენთან მაინც და სხვებთან ვერ შეგპირდები - ტუჩები დაუგემოვნა და შემდეგ განაგრძო - ლიზიკო და კესარია დღეს ჩამოვლენ რამდენიმე საათში ალბათ აქ იქნებიან გაგიჟდება ლიზიკო რომ გაიგებს ამ ამბავს არავინ იცის ხო?
-არა მხოლოდ შენ და თორნიკემ
-მაგას როგორ არ უთხარი მიკვირს
-კარგი რა ვიცოდი ისე გაგიხარდებოდა გრანდიოზული ამბის მოწყობას არ ვგეგმავი თროემ შენამდე გავაგებინებდი. რადგან შერიგდით რას დავეძებ
-ვიღაც მოვიდა ჩავალ მე ვნახავ ვინ..-სიტყვის დასრულება ვერ მოახერხა ოთახში რომ შემოვარდნენ ნიკა, იოანე და კოტე თანმიმდევრობით . პირველი ნიკა შემოვიდა თვალებზე ხელები ჰქონდა აფარებული და იკრიჭებოდა
-ჩიტმა ამბავი მომიტანა ბიძა ხდებიო და მართალია თუ წავაწრა იმ ჩიტს ენა. გავახილო თვალები თუ ?
-მართალია? ნათლიები ვხდებით?- სამივემ ერთად თქვა და წყვილს შეხედეს
-ოჰ თორნიკეე აქამდე არ გელაპარაკებოდატ და გუშინ რამ გააგიჟა
-რაო თორნიკეო? ვინ მახსენა?- შემოვარდა ბატონი
-რა იყოთ თქვენ იქნებ და როგორ მძინავს
-მე ყველა პიჟამა ვიცი მარიამის და შიშველი ახლა არამგონია ეძინოს ხო?
-ვაიმე ეს რატო აყრანტალებს ენას სულ?- ალექსანდრემ უთხრა გაბრაზებულმა ცოლს და წამოდგა - მადროვებთ ვიბანაო მოვწესრიგდე თუ როგორ მოვიქცე
-ამას მოვკლავ ახლა - კოტემ ტქვა და მარიამს შეხედა- არ ვენდობი ბოლომდე ამ არსებას და მართლა ახვლედიანი ზის მანდ?
-ჯერ არ ზის პატარაა ერთ თეში დაჯდება - მარიამმა გაიცინა და მერე ისე უცებ დაეტაკნენ ის გიჟები და დაუკოცნეს სახე აზრზე ვერ მოვიდა
-გაეყარეტ ახლა აქედან თორე გცემთ რატო მიწუხებთ ფეხმძიმე ცოლს? - ალექსანდრემ თქვა და ახლა მას დაესხნენ თავს მტელი შემადგენლობით . ულოცავდნენ ხორხოცებდნენ ისეთი ამბავი იყო ოთხი კი არა ორასი კაცი გეგონებოდათ . თორნიკე მარიამს ჩამოუჯდა საწოლზე და ჩაეხუტა .
-ვინააო აქოო პატარა ახვლედიანიო? დედიკოს და მამიკოს გავს ნეტა თუ მარტო დედიკოსო? - მუცელზე ეფერებოდა- როგორ ვერ მივხვდი ისე გქონდა ფორმები შეცვლილი, ისეტ რაღაცეებს ჭამდი და თან საყვარელ გამომეტყველებებს კერავდი . მგონი ზუსტად ისეტი ფეხმძმე ხარ მე როგორც გეუბნებოდი თბილი საყვარელი და ღორმუცელა მაგრამ არა პრეტენზიული. მაგაშც გაუმართლა ამ ჩემისას.
ბიჭები გალაგდნენ. წყვილი მოწესრიგდა სანდრომ ცხრაჯერ აკოცა გასვლამდე და შემდეგ ერთად ჩავიდნენ ქვემოთ. უკვე გოგონები მოვარდნენ და კესარია ლიზიკოს წყვილიც შემოვიდა. ქალმა ფერი დაკარგა ამდენ ადამიანს რომ შეხედა ერთად
-რა ხდება? მარიამი სადაა ხო კარგადაა?
-აქ ვარ ლიზიკოო- მოეხვია რძალი და აკოცა
-დედა ხომ მშვიდობა გაქვთ?
-ისეტი ამბავი გვაქ დე ჯობს დაჯდე რავიცი სიხარულისგან რამე არ დაგემარტოს
-ალექსანდრე ?- ასე რომ უყურებდა შილს ლაღად მოსაუბრეს სიხარულისგან გული უფრთხიალებდა -რა ხდება დე?
-მალე ბებო გახდები ზუსტად ექვს თვეში შვილიშვილი შეგეძინება - მარიამს მოეხვია უკნიდან და მუცელზე მოეფერა
-რაა? ფეხმიძმედ ხარ? ვაიმე რა მაგარია მამიდა ვიქნები ხო ? - კესარიამ ხტუნვა დაიწყო ორივე ჩაკოცნა- საღოლ სანდრიკო გიყოჩაღია . აქ ხარ პატარა ხო? შენ რომ იცოდე აქ რამდენი გიჟი გელოდებით სულ მანდ დარჩებოდი მაგრამ ამათი შვილი ნრომალური ვერ იქნები სასწაულები მოახდინეთ შენ და შენმა დედიკომ მადლობა ამისთვის პატარავ- ბოლოს ჩუმად უთხრა და აკოცა . ლიზიკო გაშეშებული იდგა და ცრემლები სდიოდა
-დედაა
-მართლა.. იქ ბავშვი შენი და მარიამის ბავშვი.. ღმერთო ბებია ვხდები მადლობა ... მადლობა მარიამ შენ სასწაული ხარ რომელმაც ჩემი არსებობა ბედნიერი გახადა - ქალს მოეხვია აცრემლებული . მარიამიც მოეხვია . ამ დროს შემოვიდნენ ყიფიანები
-დედიკოოო- მარიამი პატარა ბავშივით გაიქცა და მოეხვია -თქვენ საიდან გაჩნდით?
-ალექსანდრემ დაგვირეკა მოდით სასიხარულო ამბავი გვაქ თქვენთვისო და ისაა ხო რაც მე მგონია კიდე ერთი შვილიშილი გვეყოლება?
-ხოოო
ირაკლის ისე გაუხარდა სიხარულისგან აღარ იცოდა რა გაეკეთებია . ალექსანდრეს მოეხვია მიულოცა. მიშო არ ჩანდა მხოლოდ მარიამს გული ეტკინა . თათა მოეხვია
-გაბრაზებული ვარ როგორ არ მითხარი გუშინ ჰა? ღმერთო ეს ბავში ნამდვილი საოცრება იქნება თქვენი შვილი რომ წარმომიდგენია ერთი სული მაქვს როდის გაჩნდება
-მიშო სადაა?
-არ ვიცი წუხელ არ მოსულა სახლში უფრო სწორედ შენ რომ მოაკეტინე იმის მერე არ ჩანს ვურეკავ არ პასუხობს . ვიცი ბიჭებმა იციან სად არის ისე მიყურებენ დღეს მთელი დღეა ასე მგონია მათ რცხვენიათ ჩემი ნუ მოკლედ უკვე აღარაფერი გამიკვირდება არ გვინდა მაგაზე ჩემი ბიჭი სად დაძრწის? უკვე ხელს რომ ვკიდებ დაბაჯბაჯებს , სადღაც გახოხდა ალბათ- მიმოიხედა და დაინახა რომ ალექსანდრეს ეჭირა და კოცნიდა.- ამ ბიჭს ისე უყვარს ბავშვები მგონი თვითონ გაზრდის - გაიცინა და ალექსანდრეზე ანიშNა მარიამს
ყველანი ერთად ისხდნენ სუფრასთან რაც იმას ნიშნავდა ,რომ მარიამს მიზანი ნახევრად მიღწეული ჰქონდა. მხოლოდ მიშო რჩებოდა კერკეტი კაკალი რომელიც უკვე აგიჟებდა თავისი სიჯიუტით რომლის გამართლებაც არ მოიძებნებოდა. ალექსანდრე ისეთი თბილი და ყურადღებიანი გახდა მარიამს ღიმილი არ შორდებოდა სახიდან. არაფერს ითხოვდა მაგრამ ის ვერ ისვენებდა ხან რას შესთავაზებდა ხან რას
-ალექსანდრე არ მინდა არაფერი და მოისვენე ცოტა ხანს
-კარგი ხო -ლოყაზე აკოცა ხმაურით
-მინდა ეგ პატარა საოცრება დავლოცო მანდ რომ არსებობს მარო - ირაკლი წამოდგა ჭიქით ხელში და შვილს დიდი სითბოთი გაუღიმა - საოცარი დედიკოს და მამიკოს შვილია . რომელმაც როგორც იქნა მოახერხა თქვენი შერიგება მე ყველას კარგად გიცნობთ და ვიცი რომ ახლა ორმაგად ძლიერები იქნებით ერთად გისურვებთ მეგობრობა და სიყვარული არასდროს დაგეკარგოთ რადგან ამ ორ გრძნობაზე დიადი , შეუფასებელი და ძვირფასი ამ ქვეყნად არაფერია
ნუცა აკლდა საზოგადოებას სამაგიეროდ მობილურში გაჰკიოდა და ალბათ ცეკვავდა სიხარულისგან რომ გაიგო მარიამის ფეხმძმობის ამბავი. ქალბატონის დაბადებისდღე იყო ამიტომ სახლში ხვდებოდა ამ დღეს როგორც ყოველთვის. თორნიკემ ეს ამბავი რომ გაიგო ჭკუაზე აღარ იყო გეგმა ჩამეშალაო მაგრამ მარიამის ამბავმა ისე გაახარა სხვა დროისთვის გადაიტანა ნუციკოს ნახვის ამბავი.
გვიან წაბრძანდნენ სახლებში სტუმრები , ნიკოლოზი მათთან დარჩა დღეიდან ფეხს არ მოვიცვლი აქედანო განაცხადა ყმაწვილმა და ლიზიკოს მოეხმარა სუფრის ალაგებაში. მარიამი რომ წამოდგა ალექსანდრემ დასვა უკან
-შენ სად მიდიხარ ქალბატონო?
-მოვეხმარები ლიზ...
-რას ნიშნავს მოეხმარები შენი გადაღლა არ შეიძლება რომ მცოდნოდა ფეხმძიმედ იყავი იმ გზაზეც არ განჯღრევდი ხომ შეიძლებოდა ცუდად გამხდარიყავი როგორ არ მითხარი მარიამ?
-კარგი რა ალექსანდრე ჯანმრთელი ვარ და ძლიერი ორგანიზმი მაქვს. ტოქსიკოზიც კი არ მაქვს და რატომ ართულებ სიტუაციას?
-აუ შენ ფეხმძიმეც განსვავებული როგორ ხარ რა შენს გოგონებს რომ ვუყურებ შეაწუხეს ლუკა და დემე შენ კიდე არაფერს მთხოვ
-რა გინდა სანდრიკო ბავშვი შენ შექმენი და აცადე ახლა ადამიანს თუ არ უნდა არაფერი
-ენა დაიდუმე შენ რა - ბალიში გაუქანა ნიკუშას იმან უკან დაუბრუნდა და პირდაპირ ააფარა სახეზე
-რას მესვრი შე ჩემა თვალში ხომ არ გეპატარავები მამიკო?
-აუ ამას გავატყავებ ახლა
-აუუ ლიზიკო შენი შვილი მაბრაზეებს
-ბავშვი ხარ ნამდვილი რა
-რა იყო შენ მამა ვხდებიო და მაგარი გგონია თავი? დიდი ამბავი ახლა პროსტა ჩემი გოგოა პატარა თორე მეც კი გავაკეთებ ერთ ბავშს . ერთი ორი წელი მაცადე და
-ორი წელი კი როგორ არა
-კაი რა ცხრამეტისას არ გაათხოვებს? ეგეთი ტირანია დავიჯერო?
-კოტე გაათხოვებს კატუსას?
-არა! -ორივემ ერთად თქვა
-ხოდა მტავარია გოგო დაკერე შენ და გაპარვის გეგმას მე შეგიდგენ რამდენი ხანია არავინ მომიტაცებია ეჰ გადაგვარდა ყველაფერი
-სერიოზულად მეუბნები თუ მეღადავები რძალო?- გვერდით მიუსკუპდა უცებ -ანუ რო რამე და მე ჭკუა გადამეკეტოს და მოვკვდე ასე შორიდან ყურებით გამოიტყუებ ნინას რომ მოვიტაცო?
-არა რა თქმა უნდა !
-აბაა ?
-ახლა შენ 17 წლის ბავში რომ მოიტაცო მოგკლავს გიგი და დაიწყება ძვლივს მოგვარებული ომი თავიდან . მაგას თვითონ გიგი მოიტაცო ის ჯობია
-გიგი რათ მინდა გოგო !-ისე თქვა ნიკამ ორივე ცოლ-ქმარი ხარხარებდნენ - მოკლედ რა აიწყვეს საქმე და სულ არ აინტერესებთ ჩემი გრძნობები არადა შორიდან ყურება ისეთი ძნელია ჭკუაზე აღარ ვარ . ცოტა გადარეული მაინც იყოს ეს გოგო არ გავცერდებოდი მაგრამ ისეთი ნაზი და მორცხვია დაფრთხება არ მინდა დავაჩქარო, თან თუ ძალიან დავუახლოვდი ვიცი ბევრი მომინდება და მართლა გავჭედავ მერე
-დამღალა უკვე რა ბოლოს მე ავდგები ავუხსნი ამის ნაცვლად სიყვარულს იმ გოგოს ვთხოვ რძლობას მერე გიგისთან მივალ და დავუსვამ სახლში
-რა იყო შენ სიძე გავხდი და მაგარი პალაჟენია მიჭირავსო?
-ამას დამიხედეთ ერთი როგორ მებლატავება მიდი შენ საქმეს მიხედე ჯობს
-შენ არ გეკადრება ყმაწვილო ? აუ მარიამ ამან თეფშების რეცხვა იცის? იმენა სასწაული . რა ბიჭი ჩაიგდე ხელში ეეჰ - კაი მოხუცი ქალივით შეიცხადა და სიცილით გავიდა ლიზიკოსთან-ლიზიკოო მე მოვედიი მზად ვარ თეფშების დატილოებისთვის თუ რაც ჰქვია მაგას- ქალს ჩაეხუტა და აკოცა -მიყვარხარ ლიზიკოო
-ჩემი გადარეული ბიჭი შენ როდის გეშველება ჰა?
-მთავარია ალექსანდრეს ვხედავ ბედნიერს და რაღა მიწირს აწიი- არ არსებული ცრემლი შეიმშრალა და განაგრძო ლიზიკოსთან ჟღურტული.
მარიამი და ალექსანდრე საძინებელში ავიდნენ. იბანავა ქალბატონმა ალექსანდრე ამ დროს მობილურზე ესაუბრებოდა ვიღაცას, მარიამი რომ გამოვიდა აკოცა და გავარდა სახლიდან. ნიკა ნახა და ისიც წასული იყო , ნერვიულობდა და ძვლივს დამშვიდდა. შუა ღამემდე იჯდა აივანზე პლედ შემოხვეული და ელოდა ალექსანდრეს გამოჩენას შემდეგ ჩაეძინა, სიცივე სითბომ შეცვალა , ხელში აიყვანა სანდრომ და საძნებელშ შეიყვანა. როცა დააწვინა მაშინ გაახილა თვალები , ალექსანდრეს ტუჩი ჰქონდა გახეული . მაშინვე დააკვირდა სხვა რამე ხომ არ სჭირდა და შეშინებული მოეხვია-ასე აღარასდროს შემაშინო კარგად ხარ?
-მაპატიე ფერია უბრალოდ არ შემეძლო რომ არ წავსულიყავი
-ბიჭები როგორ არიან?
-გიგუნაა ცოტა შელამაზებული დანარცენები კარგად არიან
-გიგი? მოიცა იმათთან ერთად ჩხუბი დაიწყეთ უკვე?
-უკვე რა როცა საჭირო იყო ერთადაც გვიჩხუბია ჩვენ ქალბატონო. ახლა მითუმეტეს შენი წყალოდბით შევრიგდით - გაიხადა და გვერდით მიუწვა ცოლს, საბანი გადააფარა და ჩაეხუტა -იცი ტუჩი მეწვის ცოტა და სამკურნალო კოცნა მიშველიდა- მისკენ მიიწია და ჩურჩულით უთხრა, მარიამს გაეღიმა და კოცნა აჩუქა
-რა მოხდა?
-უნდა გეჭორაო?
-მოვაყოლებ რომელიმეს აუცილებლად
-თორნიკე არ იყო იქ არც ერეკლე
-რა? აბა სად იყვნენ ჩემი გიგი მარტო იყო?
-ნიკოლოზის შესაძლებლობებში ეჭვი გეპარება შენ ქალბატონო ჩემს მისვლამდე ხუთი ორზე იყვნენ ნუ მერე გავთანაბრდით - ისე საყვარლად გაიცინა მარიამსაც გაეღიმა
-ვის ეცხუბებოდა?
-ვიღაც მუტრუკს იმხელა იყო მგონი არაა ადამიანი რა ვიცი . გვანცნას გამო მოუვიდათ კონფლიქტი რა ის ვიღაც მოჭიდავე ბრძანდებოდა მაგრამ გიგის გულის ამბავი არ იცი? გადახსნა შუაზე
-რანაირად ლაპარაკობ რა იმის მაგივრად ვინერვიულო მეცინება
-არ შეიძლება შენი ნერვიულობა ქალბატონო თან დარწმუნებული ვარ გვანცა უმუშავებს ჭრილობებს და არ იქნება ძალიან ცუდად დავიძნოთ ახლა თორემ ხვალ ვერ წავალთ
-სად უნდა წავიდეთ?
-ჩემი ცოლის მეგობარი ქუთაისში აღნიშნავს დაბადების დღეს და არ უნდა ჩავიყვანო ცოლი რომ გავახარო? თან თორნიკეც იქაა და რა ვიცი ის გიჟი გოგო რას დამართებს
-რაა? თორნიკე წავიდა შენ იცი ეგ ამბავი და მე არა? მოვკლავ მაგ საცოდავს როგორ გაბედა წასვლა სიე რომ მე არ გავიგე. მოიცა წამიყვან? მართლა? - უცებ მიაყარა და ტუჩები დაუკოცნა -ჩემს ბებიკოს და ბაბუკოს გაგაცნობ ვიცი მოეწონები
-ვიცნობ
-რაა? ქუთაისში იყავი და მე არ ვიცი?
-შენ ვერ მამჩნევდი ქალბატონო თორემ მე იმდენა ადგილას ვარ ნამყოფი - თვალები მინაბა და ყელში აკოცა. ვიძინებთ ახლა ჩუ
-უიმეე კარგი ხოო- ხმაურით აკოცა ცხვირზე მერე ტუჩებზე და დაიძინა.
გიგის ომს არ აღვწერ ახლა, საჭირო დროს გამოჩნდა ჰორიზონტზე ნიკოლოზი და დაეხმარა. შემდეგ სანდრიკო და კოსტალაც მივიდნენ , მოკლედ მოაგვარეს ის საქმე, სანდრიკო წამოვიდა ბიჭები კი კლუბში დარჩნენ იოც შეუერთდათ თან გაბრაზებული იყო აქ ომი თუ დაატრიალეთ საუკუნეა არ მიჩხუბია მე როგორ არ დამირეკეთო . მოკლედ გვანცამ რომ გაიგო გიგის ჩალურჯების ამბავი ნერვიულობისგან გაგიჟდა. გიგიმ რომ იცოდა ეს ამბავი ბინაში დაადგა გამთენიისას, ცოტა შეზარხოშებული, ცოტა ჩალურჯებული უფრო სწორედ ტუჩ და წარბ გახეთქილი და ხელებ გადაღვლეფილი. გვანცამ უცებ გაარო კარი გიგი რომ დაინახა და ყელზე ჩამოეკიდა
-ჩემი ცხოვრება, ჩემი სიცოცხლე ღმერთო როგორ ვინერვიულე.. მოგკლავ გიგი გაგანადგურებ როგორ იჩხუბე რამე რომ მოგსვლოდა? იმ ხისთავიანთან რა გესაქმებოდა არ გადავაყლაპე იმას მე დღეს ენა? -უცებ მიაყარა თან კოცნიდა . გიგიმ გაიცინა ხელი მოხვია წელზე სახლშ მასთან ერთად შევიდა კარი მიხურა და ზედ ააკრა
-ვგიჟდები როცა ჩემზე ღელავ
-გეცინება? მთვრალი ხარ?
-არა ნასვამი ვარ და მალე დავთვრები შენი სურნელით - ტუჩებზე დააკვდა და ხელი პენუარის ქვეშ შეუცურა
-მოიცადე ჭრილობებს დაგიმუშავებ არ გტკივა?
-რომ მკოცნი არაფერი მახსოვს ერთის გარდა ყველა შენს უჯრედს შევეხო - კოცნიდა და თან ლაპარაკოცბდა. გვანცას ჟრუანტელი უვლიდა უკვე მთელი სხეული უხურდა პერანგის ღილები კი არ გაუხსნა მოაგლიჯა და ამორძალივით დაუწყო კოცნა. დალურჯებულ კანს რომ შეხედა უცებ მოშორდა
-ეს რა არის? კაცს ეჩხუბე თუ მანქანას სულ დალურჯებული ხარ-ხელი შეახო და ცრემლები წამოუვიდა- ჩემი ბრალია თავის დროზე უნდა მომეშორებინა ის ხისთავიანი რა დღეშ ჩაუგდიხარ- დივანზე დასვა უცებ გავარდა ბამბა და სპირტი მიიტანა წრილობები დაუმუშავა თან ტიროდა და ცრემლებს იმშრალებდა
-გვანცა გეყოფა რა ხომ იცი მეკეტება რომ ტირი -ცრემლები შეუმშრალა და თვალები დაუკოცნა -მიყვარხარ ჩემო ფერია და ნუ ნერვიულობ თორემ ცუდად ვხდები ხომ იცი ჩხუბი ჩემთვის წამალივითაა არ იცი რა გიჟი ვარ - გაიღიმა და თმაზე მოეფერა გამიღიმე ახლა თორემ დაგსჯი- ცხვირზე მოუჭირა თითები და ხმაურით აკოცა -მოდი ჩემთან - ხელი მოხვია და მუცელზე შემოისვა. გვანცას ფეხები წელზე შემოეხვია სწრაფად მოაშორა პენუარი შეათვალიერა ნახევრად შიშველი ქალი , ვნებამორეული უკოცნიდა სხეულს და მთელს სახლში მათი ამოძახილი ისმოდა.
ნიკოლოზი ნინასთან მისვლას გეგმავდა მაგრამ საკმაოდ იყო შელამაზებული და ახლა ნამდვილად ვერ დაენახებოდა ბავშვს . სახლში წავიდა , თვითონ დაიმუშავა ჭრილობები და საძინებელში ავიდა.
მეორე დილით სანდრომ გააღვიძა ქალბატონი მარიამი
-მარ გაიღვიძე წავიდეთ
-სულ ცოტაც რა
-მარიამ -ისევ აკოცა თან ელაპარაკებოდა- ნუციკო გაბრაზდება ღამით თუ ჩავედით თან გველოდებიან ბიჭები
-ვაიმე ნუციკო-უცებ წამოდგა და ასე თვალდახუჭული მოემზადა . ალექსანდრე უყურებდა დ აიცინოდა-ვინები მოდიან?
-თურმე მთელს სასტავს სურს ქალბატონს სიურპრიზი მოუწყოს ჩემი ბიჭებიც დაკერეს და ისინიც მოდიან. იმერულ სუფრაზე უარს ხომ არ იტყვიან
-თან ნინა და კესარიაც მოდიან- გაიცინა და ქმარს აკოცა- მზად ვარ
-გინდა იქ დავრჩეთ?
-აუუ კი მაგრამ ვიფიქრე შენ არ გენდომებოდა
-რატო? თან დიდი ხანია იქ არ ყოფილხარ ახლა არც სამსახურში ხარ და დავრჩეთ ცოტა ხნით
-კარგი მაშნ ჩავალეგებ- უცებ აიღო ორი ჩანთა სანდრომ თავისი ნივთები თვითონ ჩაალაგა არ შეაწუხა ზედმეტად ქალბატონი . შემდეგ კი ქვემოთ ჩავიდნენ. ლიზიკო არ აპირებდა წასვლას მაგრამ ისიც აიყოლიეს ნაზიკოს და მერაბის გაგაცნობთ უკეთო და წაიყვანეს.
მოკლედ სხვადასხვა დროს გავიდნენ მაგრამ ქუთაისის შესასვლელთან შეჩერდნენ მისამართი არ იცოდნენ და ერთად მივიდნენ ბოლოს ნუციკოს სახლთან . უკვე საღამო იყო ამიტომ ქალბატონი მშობლებთან ერთად გამოდიოდა სახლიდან ძალიან ლამაზი იყო ტანზე გამოყვანილი წითლი კაბა ეცვა, ზურგი მთლიანად შიშველი ჰქონდა, ფეხზე შავი მაღლები ეცვა, ამავე ფერის კლატჩი ეჭირა, თმა მარლა ჰქონდა აწეული , მის ტუჩებს კი წითელი ტუჩსაცხი ამშვენებდა და უფრო მადიანს ხდიდა. მანქანები რომ დაინახა სიხარულისგან გაშეშებული იდგა. პირველად ქალბატონმა მარიამმა შეაჭრა
-ჩემიიი ფუმფულა გოგოოო- მისკენ გაიქცა და მოეხვია -ღმერთო როგორ გამახარეთ თქვენ ხომ არ იცით.
-ნუუც გილოცავ - მარიამმა აკოცა და გაიცინა. ქალბატონი კი ისევ მის მუცელს ეფერებოდა. შემდეგ სხვებიც გაახსენდა მილოცვები მიიღო მშობლებს გააცნო მეგობრები უცებ და შემდეგ რესტორანში წაბრძანდნენ. როცა შევიდნენ მარიამმა ვერსად დაინახა თორნიკე
-კი მაგრამ ის ბედოვლათი სადაა ?
-სიურპრიზს უმზადებს ალბათ ქალბატონს
-ასე უცებ შემოირიგებს ვითომ?
-იქნებ არც უნდა ასე უცებ შემორიგება
-შენ უკეთ იცნობ თორნიკეს თუ მე
-კარგი ნუ ბრაზდები ვნახოთ რა მოხდება - გაიცინა და ცოლის გვერდით დაჯდა. წავიდა ქეიფი მოკლედ ქალბატონი ნუცა სიხარულისგან ბრწყინავდა. მისი კლასელები და მეგობრებიც იქ იყვნნ, ნათესავებიც მოკლედ მთელი სასტავი შეკრებილი ჰყავდა.
ნინა აივანზე გავიდა , ვაჟბატონი რა თქმა უნდა უკან გაჰყვა . ისე ახლოს დადგა მასთან გოგო ჩაიფერფლა ადგილზე. ასე ხმის ამოუღებლად იდგა და ცხელ სუნთქვას აფრქვევდა მხარზე და ყელზე ნინას. ქარი ქროდა და ნინას ჟღალი თმა სახეზე ეფინებოდა ნიკოლოზს, სურნელს გრძნობდა და ითიშებოდა. უცებ შემობრუნდა გოგო არ ეგონა ასე ახლოს თუ იდგებოდა ნიკა და ცხვირით შეასკდა მის გულ-მკერდს მთლიანად აუწითლდა ლოყები და ნელა ახედა ბიჭს. ნიკამ თითები შეახო სახეზე და ძალიან ნელა ჩამოაყოლა მის გლუვ კანს . ნინამ ნიკას გახეთქილი ტუჩი რომ დაინახა ინსტიქტურად მოუსვა თითი
-ძალიან გტკივა- გულუბრტყვილოდ ჰკითხა და თვალებ ამღვრეულმა შეხედა. ნიკას სუნტქვა ეკვროდა უკვე სურვილისგან. ეს პატარა არსება აგიჟებდა, უნდოდა თავი შეეკავებინა მაგრამ არ შეეძლო , მაქსიმალურად ნაზად შეეხო მის ბაგეებს და მონატრებამ სძლია . კოცნა გააძლიერა თითები მის თმაში ახლართა და ბოლომდე შეიგრძნო მისი ბაგეების არომატი . როცა მოშორდა ნინა თვალს ვერ უსწორებდა ეს უფრო იზიდავდა თავი მაღლა ააწევინა შუბლზე აკოცა და მოეხვია
-რომ იცოდე როგორ მაგიჟებ პატარა ქალბატონო -თავზე აკოცა და ოდნავ მოუჭირა ხელები .
გიგი ამ დროს აივნის კართან იდგა და უყურებდა წყვილს. თავიდან ბრაზი მოერია , გვანცამ მოკიდა ხელი და ლოყაზე აკოცა. დამშვიდდა გაიაზრა რომ ცუდს არაფერს აკეთებდა, ყველაფერი დაალაგა და მაინც დაძაბული უკან გაბრუნდა.
-მიყვარხარ გიგუნა- გვანცამ აკოცა და საცეკვაო მოედისკენ წაიყვანა- დამშვიდდი ხომ ხედავ ის ბიჭი როგორ უფრთხილდება ნინას
-ვხედავ და ვაფასებ მაგრამ არ შემიძლია ცუდად ვხდები რომ ვიაზრებ ჩემი პატარა ნამცეცა გაიზარდა და მალე გათხოვდეს შეიძლება
-გათხოვება რა საჭიროა . თუ მე და შენ რომ ერთად ვართ დანაშაულია
-არაა მაგრამ ხომ იცი ნინა სხვანაირია შენ რომ მიმორჩილებ და დიდი ხანია უღელი დამადგი ხელმოწერის გარეშე -ამაზე გაეღიმა თავი ვერ შეიკავა - ისე ვერ იქნება
-სამაგიეროდ ნიკოლოზს ძალიან უყვარს და არ გაჭედავ იმედია იცოდე მე ჩემი მულისკენ ვარ
-არ გავჭედავ მაგრამ ცოტა რომ იწვალოს ახვლედიანმა არაფერი დაუშავდება . მეტი დრო გავა და უფრო გაიზრდება ჩემი გოგო. სკოლა ხომ უნდა დაამთავროს
-ისეთი განათლება აქ ბევრ მესამე კურსელს შეედრება ხომ იცი უბრალოდ ატესტატი სჭირდება . აქ ვრცებით ჩვენ ამაღამ?
-ნაზიკო ბებოსთან ვრჩებით დაჯავშნილია უკვე ადგილები
-ის ბიჭი სადაა?
-ნუციკოსთან გამოჩნდება ნუ ღელავ შენ- გაიცინა გიგიმ და აკოცა ისევ გვანცას.
ნუცა თავის კლასელთან ერთად ცეკვავდა , უკვე მერამდენე ცეკვას ასრულებდა მასთან ერთად ვერ დაითვლიდით, ბჭს ყოველთვის მოსწონდა ახლა კი თორნიკეზე გაბრაზებული თავისუფლად ერთობოდა, ან რას აშავებდა რო? უცებ განათება შეიცვალა სიმრერაც და დაიძრა ბიჭები უზარმაზარი თაიგულებით ბოლო შედარებით პატარა იყო და პირდაპირ მიაწოდეს ქალბატონ ნუცას. შიგ წერილი და ყუთი იდო . ყუთი გახსნა აჟიტირებულმა, უკვე იცოდა ვისგანაც იყო მაგრამ მაინც ღელავდა“ დაბადების დღეს გილოცავ ნუციკო. კიდევ ერთი წელი მოგემატა და ჩვენი ქორწილის თარიღი მოახლოვდა. მიყვარხარ ჩემო ალქაჯო . არაფერს გისურვებ ჩემი თავის გარდა რადგან ყველაფერს მოგიძღვნი ღმერთის წყალობით . p.s. არ დაივიწყო რომ სამუდამოდ ხარ დაკავებული . ჭკვიანად მოიქეცი „ ეს სიტყვები ბოლოს იყო მინაწერი . რომ წაიკითხა სიცილი ვერ შეიკავა. შემდეგ ყუთი გახსნა უყურებდა თავის ნიშნობის ბეჭედს და ცრემლებით ევსებოდა თვალები. თავი მაღლა არ აუწევია მხოლოდ მაშინ აიხედა მაღლა როცა თორნიკეს მიახლოება იგრძნო. უყურებდა მომღიმარ ბიჭს რომელმაც თაიგული გამოართვა გვანცას მიაწოდა ნუცას ხელი მოხვია და სასიამოვნო მელოდიაზე დაიწყეს ცეკვა. მიხვდა რომ სიგიჯემდე მოენატრა მისი შეხება. ახლა გრძნობდა მის თითებს კანზე და ჟრუანტელი უვლიდა . ხელები მხრებზე დააწყო ბიჭმა დაატრიალა და სხეულზე აიკრა . სიმრერის დასრულებამდე არაფერი უთქვამს . შემდეგ ისე დატოვა და მიესალმა იქ შეკრებილ საზოგადოებას ვითომ არაც არაფერი. ნუცა გაბრაზდა
-მოიცა ეს ახლა მე მაიგნორებს?იგნორი ჩემი მოგონილია- გვანცას გაეცინა და თაიგული მიაწოდა. ბეჭდის ყუთი აიღო მიუახლოვდა თორნიკეს და ჯიბეში ჩაუდო . ბწმა არ შეიმჩნია საუბარში იყო გართული შემდეგ უკან გაჰყვა და კედელთან მიიმწყვდია
-აქ რას აკეთებთ ბატონო თორნიკე? თქვენი საყვარელი გაგექცათ?
-ჩემი საყვარლები არ გარბიან ზოგადად პირიქით ვეღარ მშორდებიან- ირონიულად გაიცინა და უფრო უკეთ დაიწყო გოგოს ნერვებზე დაკვრა. მთელი სხეული ეწვოდა ასე ახლოს რომ იყო მასთან, ერთის ული ჰქონდა როდის შეეხებოდა მაგრამ არ ჩქარობდა თორნიკე, მეტიც მგონი საერთოდ არ აპირებდა უფრო მეტს
-საჩუქარი ვერ მოძებნე და ისევ ის ბეჭედი მომიტანე?
-ვიცოდი მასზე ძვირფასი შენთვის არაფერი იყო და იმიტომ- ისე მოიქცია ნუცას მარჯვენა თავის ხელში და ბეჭედი მოარგო , გოგო ისევ დატყვევებული იყო მისი მზერით. თორნიკემ ხელზე აკოცა ამ შეხებაშიც კი იმხელა ვნება იგრზნობოდა ნუცას სიამოვნებისგან სისხლი აუდუღდა - უნდობლობის გამო არ გპატიობ ქალბატონო მაგრამ ეს ბეჭედი შენთვისაა შექმნილი და სხვაგან არაფერი ესაქმება- უთხრა ძალიან მშვიდად და ზურგი აქცია. როცა ეგონა ნუცას რომ მისი სურვილი შეუსრულებელი დარჩა და ისე მიატოვა ფარჯიანმა ერთხელაც არ აკოცა სწორედ მაშინ მოხვია ხელი თორნიკემ და მოწყურებული ველურივით დაეწაფა მის ბაგეებს. ისე კოცნიდა როგორც ორი თვის მონატრებულს შეეფერებოდა, ნუცას სულ დაავიწყდა ყველაფერი და ვნებისგან ათუხთუხებული ჰოქმონები აზროვნებას უქვეითებდა. კოცნიდა მონატრებულ კაცს და სიამოვნების ზენიტში იყო, როცა ისევ თორნიკემ შეწყვიტა კოცნა ტუჩებზე ენისწვერი გადაისვა რითაც უფრო გამოიწვია გოგო გაიღიმა გასაგიჟებლად და ჩურჩულით უთხრა ყურთან- დაბადების დღეს გილოცავ ალქაჯო - ეს ხმა იმდენად ბოხი, ხავერდოვანი და ემოციური იყო ნუცა გაშეშდა. გონს მხოლოდ მაშინ მოვიდა როცა გაცხელებული სხეული ისევ გაეყინა, მარტოობა იგრძნო და მხოლოდ ტუჩების მოკვნეტაღა შეეძლო. როცა დაბრუნდა დარბაზში თორნიკე იქ აღარ იყო. მობილურზე კი შეტყობინება დახვდა თოკოსგან“ 2:2 ალქაჯ“ გაგიჟდა ნუცა და უფრო მოეძალა შურისძიების სურვილი.
-რაო ნუც გაგაბრაზეს
-მაგას ვაჩვენებ გაგიჟება როგორ უნდა მარიამ ჯერ კიდე ვერ გამიცნო კარგად იმ ქალთან გაქცევას ვანატრებ
-ვაიმე როგორ მიყვარხართ ორივე - გაიცინა და აკოცა გოგოს
ნაწილი სტუმრებისა ნუციკოსთან დაბინავდა, ნაწილი კი ნაზიკო ბებოსთან. ყიფიანები ბებოსთან იყვნენ . მარიამი თავის საძინებელში დაბინავდა ამჯერადაც , როგორც კი შევიდა დაღლილი მიესვენა საწოლზე
-კარგად ხარ?
-დავიღალე მოძრაობის თავიც აღარ მაქ
-იმდენი იცეკვე ქალბატონო აბა რა იქნება
-ცოტა მადროვე შენც აგაცეკვებ - გაიცინა და უკვე ნახევად შიშელ ქმარს შეხედა
-ვიცი რომ მოგწონვარ არაა საჭირო ნერწყვის ყლაპვა
-ნერწყვს ის ყლაპავს ვისაც შეხება და დასაკუთრება არ შეუძლია შენ კი ჩემი ხარ უკვე ბატონო ალექსანდრე - თქვა გაიცინა და ტუჩები მის ბაგეებს შეახო . სწრაფად გაიხადა , პენუარი გადაიცვა და საწოლზე აბობღდა.-ჩემს ბებიკოს და ბაბუკოს მოსწონხარ ხვალიდან გაგასუქებს ნაზიკო - გაიცინა და აკოცა
-მიყვარს ხაჭაპური უარს არ ვეტყვი -სანდრომ შუბლზე აკოცა და მერე მუცელზე მოეფერა.
ნუცას ძილის წინაც თორნიკე ელანდებოდა , ძვლივს დაიძინა დილით კი უკვე ყველა წასული იყო , იცოდა მარიამი და სანდრიკო იქნებოდნენ მეზობლად დილაადრიან გადაკუსკუსდა მათთან.
-დილამშვიდობის ბებო- მოფუსფუსე ნაზიკოს აკოცა და სახლში მიმოიხედა-ძინავთ იმათ კიდე?
-არა ბებო სააბაზანოში იყო მარიამი ალექსანდრე კი ქვემოთაა უკვე
-კარგი აბა წავედი მე
-სად წახვედი ბებო ვანაში უნდა შეუხტე ბოვშს?
-რა უჭირს ბე?- წავიდა კუკსუსით და ასე დაუკაკუნებლად შეაჭრა სააბაზანოში . იქ ყველაფერი დაორთქლილი იყო ისედაც ხო სუნთქვა შეეკრა მაგრამ წინ რომ პირსახოცშემოხვეული თორნიკე დახვდა აპოლონისებური სხეულით მოკვდა და გათავდა . თვალი ვერ მოაშორა და იდგა ასე გაშეშებული ისევ თოკუნას ირონიულმა ჩაცინებამ გამოაფხიზლა და უკვე ცივ კედელს იყო აკრული
-ისე მოგენატრე სააბაზანოში მივარდები უკვე ? - ყურთან აკოცა და თითები მაისურის ქვეშ შეუცურა . ელექტრონების მოძრაობა მაშინ უნდა გენახათ ეს გრილი თითები რომ იგრძნო ახურებულ კანზე ლამის დადნა , მაგრამ წინა ღამე გაახსენდა და თამაში დაიწყო . თითები თმაში შეუცურა და ტუჩებთან ახლოს მიიწია
-ხოო მართალი ხარ ვიცოდი რომ .. ჩემი მონატრებით იწვოდი და ვიფიქრე დავენახები მაინცთქო - ბოლოში ვნებიანი ხმა ირონიულით შეცვალა უცებ უშვა ხელი და იქედან ისე გამოვიდა თორნიკე აზრზე ვერ მოვიდა -3:2 თოკუნაა- გასულმა მოაძახა . თოკომ გაიცინა და კედელს მიაყრდნო შუბლი
-რას მიშვები ალქაჯო გინდა მოთმინება დავკარგო?- თქვა და სწრაფად ჩაიცვა. მარიამის ოთახიდან ისმოდა ნუციკოს კისკისის ხმა და ისიც იქ შევიდა.
-მარ არ მოდიხარ ქვემოთ?
-კი წამოვალთ ახლავე
-თ? ა თქვენც აქ ბრძანდებით ქალბატონო ნუცა?
-ვიღაცის ხმა მესმის მაგრამ ვერავის ვხედავ - ისეთი სახე დაკერა თითქოს ვერავის უყურებდა გვერდი აუარა და ოთახი დატოვა. მარიამი სიცილს ვერ იკავებდა
-მიგასვა?
-მაგასაც ვნახავთ ბრძოლაში წაგება ომში დამარცხებას არ ნიშნავს
-კარგია თორნიკე ფარ-ხმალი არ დაყარო
-შენც დამცინი ხო? დიდი მადლობა მარიამ - „გაბრაზებულმა უთხრა და უცებ ჩაეხუტა , მუცელზე მოეფერა- რას შვება მანდ პატარა ახვლედიანი?
-ჯერ რა უნდა გააკეთოს თორნიკე? არის თავისთვის რომ გაიზრდება მერე კი დამიშენს ხელ-ფეხს
-არ გეტკინება?
-ვაიმე რა სულელი მყავხარ რა - მარიამმა აკოცა და ჩაეხუტა-ვაიმეე ხაწაპურიიიი -სუნი იგრძნო და სწრაფად ჩავარდა. პირდაპირ დიდ ნაჭერს დაავლო ხელი და ნაშიმშილებივით ჩაკბიჩა. ორი ნაჭერი რომ შეჭამა მერე მიესალმა იქ მყოფებს
-ბებია შენ იმდენს ჭამ ჯობია ერთი ხუთი გამოვაცხო კიდე
-არაა იყოს მე ორიც მეყოფა სანდროს არ უნდა გასუქდება
-უკაცრავად? ყველამ თავის ღიპუცას მიხედოს- სანდრომ თვალი ჩაუკრა და ხაჭაპურის ნაჭერი აიღო
-უზრდელოო სულაც არ მაქ მე დიდი ღიპი სტანდარტია ჩემი გოგო
-გოგოა ბებია?
-ჯერ არ ვიცით მაგრამ პირველი გოგო მინდა დანარჩენი ბიჭები
-გამეიწერე ბებია თუ რაფერაა საქმე მასე შენ ჭკუაზე რო იყოს
-ვგრძNობ რომ გოგოა თან წინააღმდეგი არავინაა მატიარქატი დავამყაროთ ოჯახში
-ჩემი გოგო ჩემკენ იქნება ტყუილად ნუ დაამყარებ იმედებს
-მაგასაც ვნახავთ რა პრობლემაა . ის ბიჭი და გოგო სად გაქრნენ სანდრიკო?- ქმარს უთხრა სიცილით და წვენი მოსვა
-მაგათ ასავალ-დასავალს შენ გაიგებ? პატარა ბავშვებივით არიან ვითომ დაშორდნენ ღმერთო რა ეშველება ამდენ გიჟს?
-ოჰ დამიჭკვიანდა ქმარი და დასცინის ახლა სხვებს . გავისეირნოთ რა კარგი ამინდია მოწამეთაში ავიდეთ მერე გელათში
-გამოვიცვლი და წავიდეთ - სანდრიკო ზემოთ ავიდა მარიამს თავსაფარიც ჩამოუტანა და ერთად გავიდნენ .
ნუციკო დაქალთან იყო როცა სახლში დაბრუნდა მისაღებიდან სიცილის ხმა მოესმა თორნიკე რომ ამოიცნო უცებ შევარდა. ვაჟბატონი მის მშობლებს ესაუბრებოდა და რაღაცაზე იცინოდა
-აი ჩემი გოგოც მოვიდაა
-სად ხარ შვილო ამდენ ხანს ასე უნდა ალოდინო სიძე?
-ასე მაწამებს ეს მე სულ - შეაცოდა თავი სიმამრს და გაშტერებულ ნუცას აკოცა ლოყაზე. -დაჯექი ნუც- გვერდით მიისვა და ხელი მოხვია - ხო რას ვყვებოდი?
-იმას რომ ჯერ დაქორწინებას არ აპირებთ
-დიახ სანამ ნუციკო არ დაასრულებს სწავლას მანამ არ დავქორწინდებით , არ მინდა სწავლაში ხელი შეეშალოს - უკვე საფეთქელზე აკოცა . ნუცამ მკვლელი მზერა სტყორცნა ის კი კმაყოფილი უღიმოდა
-ისე ვინერვიულე რომ მითხრა დავშორდითო მეგონა გული გამისკდებოდა . მიხარია რომ შერიგდით დედიკო ასე არ ჯობია? ტყუილად რატომ უნდა იჭირვეულო
-კი დედა ასე ჯობს-უჩქმიტა წელზე ისე რომ ძვლივს შეიკავა ყვირილი თოკომ. თვითონ კი იღიმოდა
-გამილურჯდა გოგო- ღიმილით უთხრა და ხელი მოიშორა- ალქაჯო - ისევ უღიმოდა და ისე ჩუმად ამბობდა მხოლოდ მას რომ გაეგონა-მინდა გთხოვოთ რაღაც
-რა შილო თუ შეგვიძლია?
-სამ დღეში საქმიანი ვიზიტით მივფრინავ ორი კვირა ვერ დავბრუნდები და მინდა ნუციკო თბილისში იყოს გამომშვიდობება რომ მოვახერხო თუ წინააღმდეგი არ იქნებით - ეს რომ თქვა ძვლივს შეიკავა ნუცამ თავი
-წადი დედიკო რა პრობლემაა თან უნივერსიტეტსაც არ გააცდენ ორი კვირა ცოტა დრო ხომ არაა
-აქ მინდოდა დარჩენა მაგრამ კარგი იყოს ამ ერთხელ შენებურად-თმაზე ჩამოუსვა ხელი და მოქაჩა -გამოხვალ გარეთ? სალაპარაკო გვაქ გავისეირნებთ ჩვენ - უცებ წამოდგა და თორნიკეც გაიყოლა. როგორც კი გავიდნენ მაშინვე მეორე ოთახში შეაგდო გაგიჟებულმა
-როგორ ბედავ მიპასუხე ვინ მოგცა უფლება ჩემი მშობლებიც მოტყუების
-როდის მოვატყუე? სამი წელი ხომ არ მომყვები კიდევ ქალბატონო
-სამი საუკუნე რომ გავიდეს მაინც არ გამოგყვები მოღალატე ხალხი მძულს
-მე კიდევ ის ხალხი ვინც არ მენდობა მაგრამ შენ გამონაკლისი ხარ ასე რომ შენც მოგიწევს კომპრომისზე წასვლა - წელზე მოხვია ხელი და სხეულზე აიკრა კოცნას აპირებდა ნუცამ თავი უკან გადაწია
-გამიშვი ხელი და წადი აქედან
-წავალ რა თქმა უნდა- უფრო მიიზიდა და ტუჩებზე დააკვდა . ნუცა ისე იყო გაგიჟებული რაც პირველად მოაფიქრდა ის გააკეთა . სწრაფად გადააძრო მაისური მართალია უფრო გაუწირდა თავის შეკავება და რამდენჯერმე აკოცა კიდევ მაგრამ მოახერხა გონების მობილიზება. როცა მიხვდა რომ თორნიკე ვეღარ აზროვნებდა სწორედ მაშინ მოშორდა. მაისური მხარზე გადაიდო ოთახიდან გავარდა და შიგნით ჩაკეტა ვაჟბატონი
-ნუცააა
-ჩუმად ჩემო სიცოცხლე თორემ მამამ რომ გნახოს ჩემს საძინებელში ნახევრად შიშველი აღარ მოგათხოვებს ქალიშვილს შეურაცხყოფისთვის - უთხრა ფხუკუნით , თან მაისურის სურნელი შეიგრძნო-არივედეჩი თოკუნაა ამ საღამოს ვერ გიპოვი გული მიგრძნობს ამიტომ ხვალ წავალთ თბილისში ან გაბრაზებულ გულზე საერთოდ აღარ ქამოგყვები
-ნუცა იცოდე გააღე თორე..
-ნწნწნწ რა ცუდი ბიჭი ხაარ საცოლე დატოვე და სადღაც მოტყდიი ღმერთო რა საშინელებააა
-ნუცაა
-უფს მობილურიც დაგიტოვებია ნეტავ სად წახვედი ? როგორ შეიძლება ასე თორნიკე? ჩემთან ყოფნას ძმაკაცებთან გართობა გირჩევნიაა? ეს როგორ გაპატიო თოკუნა?
-ნუცა გამიღე ! სანამ დრო გაქვს და არ გავგიჟებულვარ გამიღე
-4:3 თოოკ-დაიძახა და სახლი დატოვა. მისი მშობლები სამსახურში იყვნენამიტომ სახლშ არავინ იყო. თირნიკე ლამის გაგიჯდა არც მობილური ჰქონდა, მეორე სართულიდან ხომ არ გადახტებოდა თან შიშველი . ბოლოს რომ გაახსენდა ნუცას ოთახში იმყოფებოდა მისი ლეპტოპი აიღო და თავისი ფოტო რომ დაინახა კმაყოფილებისგან სული განუტევა . ნუციკოს იმდენი ფოტო ჰქონდა მათი ერთად და ცალკე თორნიკესი თვალებს ვერ უჯერებდა თოკუნა. შემდეგ საწოლზე დაწვა და მისი ბალიში ჩაიკრა გულში. პენუარი შენიშნა საწოლში და აიღო. ცოტახანს უყურებდა ამ მოკლე ნაჭერს
-კიდევ კარგი ამით არ მინახავს თორემ მოვკვდებოდი- ისევ უკან დადო . ბოლოს ჩაეძინა. ღამე იყო უკვე რომ გაიღვიძა ქალბატონი კი არ ჩანდა შუაღამით შებრძანდა თორნიკე რომ ვერ დაინახა გაგიჟდა.-რაო ქალბატონო ვის ეძებთ?-ზურგიდან აეკრო და ყელში აკოცა
-მომშორდი იდიოტო! შეგიძლია გაბრძანდე
-დიდად გმადლობთ ანუ ჩემი დროა ხო?
-რა შენი დრო ვერ ვხვდ..- სიტყვის თქმაც ვერ მოახერხა ისე აღმოჩნდა თორნიკეს მხარზე გადადებული , რომ დაეყვირა გამოვარდებოდნენ და მერე რა უნდა ეთქვა ამ შუაღამით რა უნდა თორნიკეს ჩემს ოთახში უმაისუროდო ამიტომ უბრალოდ ურტყავდა
-ხელები გააჩერე გოგო
-საზიზღარი ხარ არასდროს შეგირიგდები
-არც მე შეგირიგდები უბრალოდ არ დაგშორდები
-დეგენერატი ხარ ამის მერე აბა რა ხარ . რა .. მანქანაში რა მინდა თორნიკე - კარი რომ ჩაუკეტა და უცებ მიუჯდა გვერდით გაბრაზებული არა გაცოფებული მზერით ცოტა შეეშინდა -თორნიკე..
-ხმა არ გავიგო შენი ... ხომ გაგაფრთხილე არ ჩამკეტო დროზე გამიღემეთქი ახლა იმას მიიღებ რაც დაიმსახურე .
-თორნიკე იცოდ...
-რაც უფრო მეტ სიტყვას იტყვი მით უარესად დაისჯები -იმდენად შეუვალი ჩანდა ფარჯიანი ნუცამ სიტყვა ვეღარ დაძრა. იჯდა გაყურსული და ლოცულობდა როგორმე თავის შეკავება მოეხერხებინა. ჩაეძინა და რომ გაიღვძა აზრზე ვერ მოვიდა სად იყვნენ ტყე იყო მხოლოდ ირგვლივ მანქანა კი ძვლივს მიდიოდა. სიტყვის თქმაც ვერ შეძლო შეშინებულმა, ასეთი თორნიკე არასდროს უნახავს ეგონა რომ მისი მოკვლაც შეეძლო იმწამს . მანქანა სახლის წინ გააჩერა
-გადმოდი ! -ისეთი ხმა ჰქონდა შეკრთა -გადმოდი-მეთქი მალეე
კარი გააღო და რომ გადავიდა შემდეგ მიხვდა რომ მხოლოდ მოკლე შორტი ტა თხელზე თხელი მაისური ეცვა . შესცივდა და ცახცახი დაიწყო . თორნიკე წინ მიდიოდა ის კი უკან მიჰყვებოდა. ბოლოს სახლში შევიდნენ თუ არა ბიჭმა სწრაფად ააკრა კარზე და გადაკეტა . ისეთი თვალებით უყურებდა ნუცა უკვე ემოციას ვეღარ მალავდა
-რატომ ხარ ასეთი ჯიუტი? მე ხომ მშვიდად ვიქცეოდი არაფერი დაგაძალე, გელოდი მოთმინებით შენ კი იმის მაგიერ რომ შეგემჩნია ეს უფრო მაბრაზებდი ასე მარტივად გინდოდა ჩემთან ურთიერთობის გაწყვეტა? მიპასუხე გეგონა რომ ასე უბრალოდ დაგშორდებოდი და გაგანთავისუფლებდი?
-თორნიკე ნუ იქცევი ასე გთხოვ მე ... ჩემი რატომ არ გესმის ჩემს ადგილას წარმოიდგინე თავი რომ მეღალატა რას გააკეთებდი
-კიდევ მეუბნები მაგას? როგორ ვერ ხვდები რომ არ მიღალატია არა ! მაინცდამაინც უნდა მეთქვა და ახსნა დამეწყო? არაფრის ახსნას არ ვაპირებ საერთოდ არაფრის მოთმენას და იმას გავაკეთებ რაც მინდა დიდი ხანია - უთხრა და ტუჩებზე ეძგერა. იცოდა უკვე შორს რომ შეტოპა , მაგრამ არ ელოცა ნუცას თუ ასეთი რეაქცია ექნებოდა . მთელი სხეული უთრთოდა, გაიყინა და გაქვავდა . უფრო ნაზად კოცნიდა ისე როგორც არასდროს ყელსაც კი არ გაშორებია მაგრამ მაინც იგივე რეაქცია ჰქონდა. ამან ყველაზე მეტად ატკინა უკვე სისხლი გაეყინა , გული შეეკუმშა , იმედგაცრუება იგრძნო უკვე მეორედ თავი მხარზე ჩამოსდო მისი თითები დაიწირა რომელიც გალურჯები ჰქონდა გულისცემას უსმენდა . ძლივს წარმოთქვა სიტყვები ხმაზეც კი ეტყობოდა ტკივილი
-რატომ ცახცახებ ნუცა..-არაფერი უპასუხა ან ვერ უპასუხა ნუციკომ- ნუცა მიპასუხე ! უბრალოდ მიპასუხე ახლა რა იფიქრე - კარს დაარტყა ხელი და მის თვალებში შიში რომ დაინახა მოშორდა ხელშ რაც მოხვდა ყველაფერი დაამსხვრია - რატო არ მპასუხობ . სხვა დროს ხომ კარგად მეჭიკჭიკები
-მე.. მეშინია
-ჩემი გეშინია? გეგონა რომ გაგაუპატიურებდი? მითხარი გეგონა რომ შენზე ძალას ვიხმარდი? ისე დავეცი შენს თვალში რომ ღალატის შემდეგ მოძალადეც გავხდი? და ამის შემდეგ შენ მეტყვი რომ მეც შენს ადგილას ასე მოვიქცეოდი? შენ როგორც ჩანს საერთოდ არ გიყვარვარ უბრალოდ არც კი ვიცი რატომ იყავი ჩემთან კაცი რომელიც გიყვარს შენი ნაწილია და იცი რომ მსგავს საშნელებას არ გააკეთებს. დარწმუნებული უნდა იყო რომ არ გიღალატებს მითუმეტეს ისეთ ამაზრზენ ქალთან შენ კიდევ როგორც კი მომენტი გამოჩნდა მინიმალური დაბრკოლების დროს დამტოვე . ახლა აქ რომ მოგიყვანე ვიფიქრე სანამ არ შემირიგდება არ გავუშვებთო აქ მეყოლება ჩემს გვერდით და სანამ არ მიხვდება რომ შეცდა არ გავუშვებთქო ახლა აღარ მინდა გესმის? არ მჭირდება ქალი რომელსაც ჰგონია რომ მასზე ძალის გამოყენება შემიძლია რომელიც საერთოდ არ მიცნობს არ მენდობა და ბოლო დონის გარეწარი ვგონივარ . აქამდე არაფრად მიმაჩნდა ჩვენი კამათი რადგან მეგონა სადაც სიყვარულია იქ კამათიც ბუნებრივი ამბავია მალე დამშვიდდება და მიხვდება ყველაფერსთქო , მაგრამ მწარედ შევცდი ერთხელ დაგელაპარაკე გაბრაზებულმა და გეგონა რომ დაგასახიჩრებდი . სულ კარგ ხასიათზე ვერ ვიქნები შესაძლოა ყველაფერი დავლეწო ერთ დღეს მაგრამ შენ უნდა იცოდე რომ არ შეგეხები დარწმუნებული უნდა იყო .... - ისე ლაპარაკობდა უკვე სუნთქვა ეკვროდა , თვალები ჩაუწითლდა და აემღვრა -თუმცა რა აზრი აქ ლაპარაკს ყველაფერი ნათელია - მიუახლოვდა ნუცას რომელიც ცრემლებად იღვრებოდა მაგრამ ხმას ვერ იღებდა . ცრემლები შეუმშრალა თვალებდახუჭულ გოგოს და შუბლზე აკოცა.
ნუცა გათიშული იჯდა და ვერაფერს აღიქვამდა , მხოლოდ თორნიკეს სიტყვები ჩაესმოდა. ბიჭი ჩქარა ატარებდა . მალევე მიიყვანა სახლთან და კარი გაუღო , ანიშნა გადასულიყო
-თორნიკე
-ყველაფერი დასრულდა . მშვიდობით ... შეგიძლია ეგ ბეჭედი სამუდამოდ მოიშორო დარწმუნებული ვარ გბოჭავს - სევდიანი ღიმილი მოეფინა კარი მოხურა და იქაურობას გაეცალა.
ნუცა ისევ გაშეშებული იდგა და ტიროდა. ალექსანდრე და მარიამი ამ დროს დაბრუნდნენ . სწრაფად მივიდა მარი მასთან
-ნუცა რა დაგემართა .... ნუც ... ნუციკო
-მტკივა მარიამ ვგრძნობ რომ სული მეწვის ... -ტირილით თქვა და მოეხვია . მარიამი ვერაფერს მიხვდა შოკში იყო . უბრალოდ სახლში შეიყვანა და საწოლზე დასვა. ნუცა ემბრიონის ფორმაში დაწვა და ტირილი განაგრძო. ასეთს პირველად ხედავდა . აქამდე არასდროს მოთქვამდა სხვისი თანდასწრებით, ემოციას ნიღბავდა და მხოლოდ მარტო თუ დაიცლებოდა მოწოლილი დარდისგან , ახლა კი საშინელ მდგომარეობაში იყო . როგორც იქნა გაიგო მარიამმა ყველაფერი , მთელი ღამე მის გვერდით იყო და ეფერებოდა. ასე მასზე მიხუტებულს ჩაეძინა და მხოლოდ მაშინ გავიდა სახლიდან.
-სად ხარ თორნიკე?
-შენთან ლაპარაკი მჭირდება ვგრძნობ რომ გავგიჟდები
-თოკო მე ... ნუცა
-გთხოვ არაფერი მითხრა შემიბრალე
-მარტო ხარ?
-ბიჭები არიან აქ ძინავთ უკვე
-მე ხვალ ჩამოვალ ალბათ სისულელეს ნუ ჩაიდენ მიყვარხარ
-კარგი მარ -უთხრა და გათიშა. მთელი გული ამოაყოლა სიტყვებს და მარიამიც ცუდად გახდა . ალექსანდრეს ჩაეხუტა
-ყველაფერს რატომ ართულებენ ალექსანდრე? როცა შეიძლება სიყვარულით დატკბნენ რატომ აკეთებენ სისულელეებს მითხარი ახლა ორივეს ტკივა ორივე დამნაშავეა და მე რა გავაკეთო მითხარი
-დამშვიდდი თუ უყვართ წრფელად მოგვარდება ყველაფერი . დამშვიდდი და შეეცადე დაიძინო ბავშვზე იფიქრე - ალექსანდრე ეფერებოდა და მის მკლავებში მშვიდდებოდა. მეორე დღეს თბილისში დაბრუნდნენ, ნუცაც წავიდა მაგრამ არაფერი შედიოდა ტვინში გათიშული იჯდა ლექციაზე და ასე მთვარეულივით მოძრაობდა. თორნიკე კი სახლიდან არ გასულა ორი დღე სანამ ცოლ-ქმარი ახვლედიანები არ დაადგნენ . მაშინვე ისეთი შემართებით შევიდა მარიამი გეგონებოდატ წინა ღამით თვითონ არ შეეპყრო სევდას
-გაიწიე შოკოლადი, ფორთოხლის წვენი და რამე მძიმე მომიტანე -შევიდა ქოთქოთით და თორნიკე უარესად გააგიჟა
-დილამშვიდობის თორნიკე როგორ ხარ? ჩვენ კარგად მარიამს დილიდან რაღაც ჭირს იდეების გადმოფრქვევას აპირებს ალბათ-ალექსანდრე შევიდა და მარიამის გვერდით დაჯდა. თორნიკემ მიუტანა წვენი და შოკოლადი
-მძიმე ?
-რაში გჭირდება
-თავშ არაფერი ჩაგარტყა ასეთი დეგენერატი რომ ხარ? -აი უკვე გადავიდა ჩხუბზეე. ალექსანდრემ შეხედა თორნიკეს თანაგრძნობა გამოუცხადა მზერით ქალბატონმა კი განაგრძო- არა რომ დაავლე ხელი და გააქანე გოგო აბა რა გეგონა რას იზამდა თან შენ რომ გადარევა იცი და თვალების ბრიალი მეც მგონია რომ უნდა მეშინოდეს ხოლმე მთელი ცხოვრებაა გიცნობ შენ კი გავიწყდება რომ ის გოგო ასე კარგად არ გიცნობს ჯერ რაღა იმ სახლშ მიიყვანე ან რამ გაგახსენა საერთოდ ის ადგილი არის ადამიანის საწამებლად ხმას ვერ გაიგებს ვერავინ გარეტ გახვალ მგლები დაგგლეჯს
-ჩემს გასალანძღად მოხვედი? პირველად ვერ ხვდები მგონი სიმართლეს და არ დგები ორივეს მხარეს მხოლოდ ერთის მდგომარეობა გაგიაზრებია და შეგიძლია ნუციკო ანუგეშო. ისე რაში ჭირდება ნუგეში დაისვენებს უკვე ზედმეტი თავსატეხი რაში ჭირდება მოძებნის ვინმე პიტ.. ბიჭს მაგის მეტი რა ჰყავს გარემოცვაში და იქნება მშვიდად
-ამას მოვკლავ ახლა - მარიამმა ალექსანდრეს გახედა მერე წამოვარდა და დაარტყა - სიტყვა არ დაძრა ფარჯიანო თორემ ენას ამოგაცლი და გადაგაყლაპებ ! ან ალექსანდრე გააკეთებს მაგას ახლა რომ დაუყვირო მის ფეხმძიმე ცოლს -უცებ ისე საყვარლად თქვა თითქოს არაფერი მომხდარიყოს - დოყლაპია ხარ იცი რატო? ვერ ხვდები რომ იმ გოგოს ჭკუა ეკეტება შენზე უბრალოდ გიჟდება , აფრენს, გაღმერთებს არ ვიცი კიდევ რა მაგრამ რას ელოდი ფეხებში ჩაგივარდებოდა, არ გაბრაზდებოდა და შენ როგორც გადაწყვიტე მისი გადარევა იგივე მიზანს არ დაისახავდა? ელემენტალურია ეგ ჩემო კარგო სიმტკიცის თავისებური გამოხატულებაა. მაგრამ შენსავით ნადირივით რომ დაეტაკება ადამიანი და წაათრევს ტყეში რა უნდა ეფიქრა? მითხარი რა უნდა ეფიქრა იმ წამს იცოდა რომ შეცდა მაგრამ განა რა გააკეთა ისეთი სამაგიერო გადაგიხადა დიდი ამბავი თუ გაგაბრაზა მაგრამ შენ როგორ გეკადრება შენც ხომ მიშო ყიფიანის ხისთავიანი ძმაკაცი ხარ ეგ როგორ გაკადრეს ვინ გაგიბედა ღმერთო ჩემო თურმე შორდება ახლა რადგან ნდობა არ ჰქონია და არ ჰყვარებია . რას მოითხოვ ნეტა ყველა იმ წამიდან ვერ გამოგიცხადებს ნდობას ხალხს წლები სჭირდებატ იმის აღმოსაჩენად რომ ერთმანეთი უყვართ ის კი 19 წლის გოგოა რომელსაც აქამდე არ ჰყვარებია არავინ თავისთვის მშვიდად ცხოვრობდა მერე რა რომ 19 და შეიძლება მის ასაკში უზარმაზარი გამოცდილება ჰქონდეს სხვას. მას არააქ და მორჩა , არ იცოდა რა უნდა გაეკეთებინა რაც უკარნახა გულმა ის გააკეთა , გონებამ როგორც უბიძგა ისე წავიდა შენ კი იმის მაგივრად რომ გამოგესწორებინა საქმე და ეგ შენი უფროსობა სხვა რამეშ გამოგეყენებინა პირიქით დატანჯე ბავშვი და საერთოდ ავნერვიულდი და კიდე მინდა შოკოლადი ოღონდ რაფაელო - უცებ დამშვიდდა და ალექსანდრეს გახედა .
-ღმერთო ეს ისედაც აფრენდა ფეხმძმობაშ სულ გაუტია მგონი
-ხმა შენ !
-რა გავაკეტო მარიამ? მე წავიდე და ბოდიში მოვუხადო იმის გამო რომ არაკაცი ვგონივარ? თუ იმის გამო რომ იმ ბოზ.. არაფერი მქონია და აზრადაც არ მომსვლია მისთვის თითის დაკარება
-ბოდიში არაა ჯერ საჭირო უბრალოდ ისე იცხოვრე როგორც აპირებდი წინა კამათის დროს არაა საჭირო სახლში ჩასხდომები სასტავის და ღვიძლის დაშლა . გადი სამსახურში წაბრძანდი მივლინებით საქმეები მოაგვარე თუ გინდა დიდხანს დარჩი და გოგონებს საჩუქრები ჩამოგვიტანე ბელგიურ შოკოლადებს რა ჯობია მერე - ტუჩები გაილოკა- ვაიმეე როდის მიდიხარ თოკუნა?
-არ ..
-ხმა არ გავიგონო შენი რა გიგი ვერ წავა გვანცა გაგიჟდება ორი კვირა რომ არ იცოდეს ეგ სად დადის და ვის ხვდება, ერეკლეს საქმეები აქ მნიშვნელოვანი , მიშოს ხომ საერთოდ ამიტომ შენ უნდა წაბრძანდე თან ცოტა დრო გავა დამშვიდდებით ორივე და რომ ჩამოხვალ მერე მოვიფიქრებთ რამეს დრო ყველაფერს აგვარებს ჩემო ცხოვრება თან შემიბრალე მეც ახლა ჩემს ფეხმძიმობაში რომ მოგინდათ ყველას ჩხუბი და გაყრა და „ძველი ბიჭის „ დის შეყვარება
-წავალ კარგი ხო.. მართალი ხარ ალბათ
-ოჰ ალბათო ხედავ რას მეუბნება? - თორნიკეს შეხედა ლოყა გაწითლებული ჰქონდა და თვალები აემღრვრა ლოყაზე მოეფერა მერე აკოცა- ბოდიში ... უბრალოდ მიჭირს თავის კონტროლი ფეხმძიმობის ბრალია ალბათ არ გამიბრაზდე ხო?- ისეთი საყვარელი იყო წარბებშეკრული, სატირლად რომ ემზადებოდა და აფახულებდა გრძელ წამწამებს . თორნიკე დაიფერფლა . ხელი მოხვია და მაგრად ჩაეხუტა
-შენ ვინ მყავხარ ... ვინ ხარ ასეთი სასწაული გოგო საერთოდ ადამიანი ხარ თუ ზეციური ქმნილება სულ უცებ მოსვლა და ყველაფრის დამშიდება როგორ შეგიძლია - თავი მის ყელში ჩარგო და ბუტბუტებდა
-დამშვიდება ? მე რომ ვიწვევ იმდენ პრობლემას არავინ ქმნის. თქვენ ყველას გგონიათ რომ ყველა ქალს ჩემნაირი ხასიათი უნდა გქონდეს ის კი არ გახსენდებათ მე რამდენჯერ მიფიქრია არასწორად იმდენად ჩემგან უყურებ სამყაროს გინდა რომ ისეთი ჯიუტი და ძლიერი იყოს ყველა . იმას კი ვერ ითვალისწინებ მე მის ადგილას რომ გაგაგიჟებდი ეჭვი თუ არ შემეპარებოდა სამაგიეროდ გაგაცამტვერებდი რომ გავბრაზებულიყავი -თმაზე ეფერებოდა და ელაპარაკებოდა -ნუცას ადანაშაულებ თავად შენ კი ხომ იცი რომ ჩემს თვისებებს ეძებ მასში . ის ქალია ვისაც უყვარხარ მე კი მეგობარი რომელსაც მაინც ეყვარები რაც არ უნდა ჩაიდინო , საყვარელი ქალი კი ეჭვიანია და ასეც უნდა იყოს ამას თუ ჰგონია ჯერ არა და ავუშვებ აფრებს და ვიგულავებო ძალიან ცდება ისეთს ჩავუტარებ აზრზე ვერ მოვა
-მე რას მერჩი მარიამ?
-ჯერ-ჯერობით არაფერს გაფრთხილებ ისე ყოველი შემთხვევისთვის - გაუღიმა და მერე თორნიკეს აკოცა - ხვალ წახვალ ხო?
-ხო ხვალ დილით
-გაგაცილოთ?
-არა ძალიან ადრე მივდივარ ისედაც განერვიულე ვიცი , მაგრამ გვაპატიებს იმედია პატარა ახვლედიანი - მუცელზე მოეფერა- როდის მიდიხართ ექიმთან ?
-ამ დღეებში წავალთ . წავედით მაშინ სახლში არც მივსულვართ იქნებ აიღო ციხესიმაგრე კესარიამ -გაიცინა და ბევრჯერ აკოცა თოკოს ბოლოს ლოყაზე უკბინა წასვლის წინ - მიყვარხარ თოკჩო?
-მაგ თოკჩოსთვის პასუხს მოგთხოვ იცოდე - ლიფტში შესვლამდე მიაძახა და გაიცინა რომ დაეჭყანა მარიამი -გიჟი ხარ.
ალექსანდრეს ჩაეხუტა და ტუჩები დაუკოცნა
-ნამდვილი მიქსტურაა სასწაულმოქმედი, უცებ მახალისებს და ენერგიით მავსებს - თქვა და სანდროსთან ერთად გაიცინა - იცინე ხო იცინე - კიდე აკოცა
-ჯადოქარია მა დედაშენი- მუცელზე მოეფერა და ბავშვს უთხრა სიცილით. ისეტ ამბებს ატრიალებს რომ გაიზრდები და ხმებს გაიგონებ გაგიჟდები
-არაფერიც დე არ მოუსმინო მამიკოს უბრალოდ იდეები მაწუხებს როცა ჩემები არიან ცუდად . იმედია შენს დაბადებამდე მოვაგვარებ საქმეებს მერე მშვიდად რომ ვიყო
-ახლა საით ქალბატონო მარიამ?
-სახლში! ლიზიკო და კესარია მომენატრა თან მშია ელარჯს გავაკეთებინებ კესარიას ვაიმე ჩქარა წავიდეთ თორემ შევწუხდები- უცებ ტქვა და მანქანაში ჩასკუპდა. ალექსანდრე იცინოდა ასე კისკისით მივიდნენ სახლში.
-ხოხ ჩემი გოგო მოსულაოო- კესარია შეხვდა და აკოცა - რას შვება პატარა ახვლედიანი აქ ხომ არ გაბრაზებს დედიკოო აა?
-არაა რას მაბრაზებს ხომ არ გაგიჟდი შენ- მარიამმა რომ უთხრა მეგრული კილოთი კესარია ხაოდა კი არ იცინოდა . ალექსანდრე და მარიამიც აყვნენ .
საღამოს შეიკრიბნენ ბიჭები , ნიკოლოზი ბოლო ორი დღე სახეგაბადრული დადიოდა უფრო სწორედ კი დადიოდა მაგრამ გონებით სადღაც დაფრინავდა
-ამას რა ჭირს- კესომ თქვა ყურადღება რომ არ მიქაცია და მარიამს გახედა
-მარიამ დაინახე ყელსაბამი ეკეთა ჩემს ფერიას - უცებ ჩამოფრინდა დედამიწაზე და გაბადრულმა უთხრა რძალს
-ვაი რა გეშველება შენს ტვინს კიდე გაქრობა უნდოდა? ახლა სულ დადნა მგონი და გამოთაყვანდი
-გამოთაყვანებული და მარტოსული ვინაა კი გეტყობა გაწამებულ სახეზე -კოტეს უთხრა და უარესად გახდა - კარგი ხო რას უსმენ ჩემს ლაპარაკს ხო იცი წამოვაყრანტალებ ხოლმე რაღაც სისულელეს ისე რომ არ ვუფიქრდები ახლა მითუმეტეს - მოიღუშა და ისე საცოდავი თვალებით ახედა კოტეს გაეღიმა . მერე ჩაეხუტა უმცროს ძმაკაცს და მხარზე დაკრა ხელი
-დავინახეთ , ისიც დავინახეთ აივანზე რომ გაჰყევი და ისიც დავინახეთ ერთად რომ გამოხვედით და იმი მერე ვხედავთ როგორ დაფარფატებ ჩემო ნიკოლოზ
-გიგის უნდა დაველაპარაკო და მეც დავისვენებ თქვენც და ტრიფონიაც
-კარგი რო რამე ჯავშანჟილეტს, რკინის ტყვიაგაუმტარ ჩაფხუტს და რაკეტას გითრევთ და ებაზრე მერე რა პრობლემაა თუ რამე და მოახტები რაკეტას და გაფრინდები - იოანე შემობრძანდა სიცილით . მაგრამ კესარიას რომ შეხედა სულ აებნა თავ გზა .
-რა კარგ დროს მოხვედი იო ახლა უნდა მეთხოვა კესარიასთვის ელარჯის მომზადება
-ხოო? დარწმუნებული ვარ მაგის მომზადებაც არ ეცოდინება
-და შენ რა იცი სხვას რას აკეთებს- კოტემ უთხრა და ძლივს შეიკავა სიცილი
-ჩემი შენ გითხარიო - ჩაილაპარაკა კესომ და კურტუმოს ქნევით დატოვა ოთახი . მარიამიც უკან მიჰყვა სიცილით . აი მერე კი სამ ხმაშ იცინოდნენ ბიჭები
-ვაიმეე ეს გოგო გამაგიჟებს რა მაგრად გითხრა შენ ძმობავს ვფიცავარ მიგასვა- ნიკა ჩაბჟირდა უკვე ცრემლებს იმშრალებდა
-ალექსანდრე როდის ჩამოვიდა ეს აქ . არ უნდა გეთქვა?
-ტყუილად ნუ კარგავ ფერებს თუ ძმა ხარ რომელი ტირანი მე მნახე , მაინც ვერაფერს გამომაპარებ და ბარემ ამოისუნთქე. ვიცი არ მიქარავ ტყუილად და დამშვიდდი
-არ მგონია იცოდე ის გოგო რას აკეთებს ... მგონი ჯადოქრებთანაა შეკრული და მაბოლებს - ისე თქვა და შეხედა ოთახში შემოსულ კესოს რომელიც თავის ავლადიდებებს ამზეურებდა , ამინდი ხელს უწყობდა და გამჭვირვალე ნაჭრის ნაგლეჯით ჰქონდა სხეული დაფარული. -დამერხა მგონი სერიოზულად. ვითომ მეშველბა რამე- ისე თქვა თვალი არ მოუშორებია და ნერწყვი მძიმედ გადააგორა. ნიკა სერიოზული გამომეტყველებით მიუახლოვდა და ჩუმად უთხრა
-მე თუ მკითხავ ჯობს მტკვარში გადახტე გაგრილდე და ამოხვიდე თორემ ვგრძნობ როგორ იწვი კვამლი დგას უკვე -ისეთის ერიოზული ხმა ჰქონდა თავიდან უსმენდა იო მერე რომ მიხვდა რაც უთხრა ისე გახედა და ჩაარტყა თავში ბალიში ასე დამალული იცინოდა ნიკა
მარიამი მაგიდას აწყობდა თან ჭამდა ყველაფერ ისეთი საყვარელი გამომეტყველება ჰქონდა ალექსანდრეს ეღიმებოდა და ასე თვალმოუშორებლად უყურებდა . კესარიამ ბოლოს ელარჯი შემოიტანა და მართლა სასწაული იყო. ლიზიკოს შექებაც დაიმსახურა
-ვის ოჯახშიც შენ შეხვალ მოკლედ კესო ვის ოჯახშიც შენ შეხვალ
-დაიქცევა ფეხათ- იოანემ თქვა და მორიგი ლუკმა უნდა ჩაედო მოულოდნელად რომ ავიდა ჰაერში წყლით სავდე ჭიქა შემდეგ გაცერდა იოს თავზე და გადაყირავდა , ალბათ მიწისძვრა იყო ან რაღაც მაგიური ძალა . ასე გაწუწული იყო ორ წამს სანამ ჩამოვიდა წყალი სახეზე და თვალებში გამოხედვა შეძლო, ისე იხედებოდა ბიჭებმა გაცინება ვერ გაბედეს არადა იგუდებოდნენ უკვე, ლიზიკოც კი ცუდად იყო . კესარია მშვიდად მიირთმევდა და ღიღინებდა . რომ შეხედა მკვლელი მზერით იომ კნუტის თვალებით შეხედა
-ვაიმეე სულ გაწუწულხარ წამოდი ალექსანდრეს მაისურს მოგცემ ცოდო ხარ საბრალო გაწუწულ წიწილას გევხარ . ბებოს ერთ-ერთი წიწილა ჩავარდა ქვაბში და რომ ამოვიყვანეთ შენ გგავდა , ოღონდ ის საყვარელი იყო უფრო - ისეთი გამომეტყველებით და ხმით წარმოთქვა ეს სიტყვები ნობელის პრემია და ოსკარი ეკუთვნოდა ზე ირონიული როლის მორგებისთვის, მიმიკის დაჭერისთვის და საერთოდ იმიტომ რომ კესარია შონია იყო . იო ნაპერწკლებს ისროდა თვალებიდან უკან გაჰყვა და ერთი სული ჰქონდა როდის მოშორდებოდა იმ ოთახს რომ ხელში ჩაეგდო ეს პატარა გიჟი გოგო რომელიც ისე მიაბიჯებდა დერეფანში სწრაფი ნაბიჯებით ვითომ სუფთა იყო ამ საქმეში. კესოს ოტახს რომ მიუახლოვდნენ მანძლი გადაფარა იომ და საძნებელში შეაგდო . მაჯაში ჰქონდა ხელი მოჭერილი , კარზე მიაჯახა და მეორე ხელი მის თავდათ მიადო კარს
-შენ ... გინდა მწყობრიდან გამომიყვანო გოგო! რა თამაშს მეთამაშები გამაგებინე - დაუყვირა და ისე ახლოს მიიწია ორივეს ცეცხლი ეკიდა. იოანე კი აპირებდა თავის შეკავებას და წესით ჩხუბისთვის იყო მზად მაგრამ კესარია არ აპირებდა ასე დგომას და ჩაფერფვლას სურვილისგან . თავისუფალი ხელი სველ ყელსა და ლოყას მიადო თავისკენ მიიზიდა და ტუჩებზე ეძგერა. უცებ მოეხვია მარწუხებივით ბიჭის დაძარღვული ხელები წელზე და მთლიანად აეკრო მის სხეულს . კოცნიდა მთელი გრძNობით , თავდავიწყებით რამდენიმე თვის მონატრებას ინაზღაურებდნენ მანამ სანამ ჟანგბადის მარაგი იყო საკმარისი. შემდეგ კი ბაგეები დააშორეს ერთმანეთს მანძილი კი იგივე იყო , სუნთქვა ორივეს გახშირებული ჰქონდა, თვალებიდან ცეცხლს აფრქვევდნენ და ამ ცეცხლში ცეკვავდნენ ჭინკები , ეს რაღაც საოცარი ლტოლვა იყო ორ არსებას შორის რომელსაც ახსნა არ მოეძებნებოდა უბრალოდ სურდათ და ხდებოდა.
-მე თამაში არ მიყვარს რადგან წაგებაც ისეთივე შესაძლებელია როგორც მოგება . იმ თამაშს არასდროს ვითამაშებ რაშიც დარწმუნებული არ ვარ გამარჯვებაში - უთხრა და ისევ აკოცა -თუ მოინდომებ დამარცხებული არ ეყოლება-ოთახიდან გაუჩინარდა და კმაყოფილი გამომეტყველებით დაბრუნდა სუფრასთან
-ის სად არის?
-ჩაიცმევს და ჩამოვა . იქ ხომ არ დავრჩებოდი რა წესია- ისე თქვა ვითომ უმორცხვესი იყო მორცხვ არსებათა შორის.მარიამს გაეღიმა , კესოსაც მის დანახვაზე მაგრამ არაფერი უთქვამთ. იოანე ძლივს დამშვიდდა და დაუბრუნდა სუფრას. ისე იქცეოდა ორივე ვითომ არაფერი მომხდარა თავად სურდატ ასე თორემ ვინმეს მოტყებას არც ფიქრობდნენ იცოდნენ რომ ისედაც ყველაფერს ხვდებოდნენ.
...
თორნიკე წავიდა, ნუციკო ისევ მარიონეტივით იყო . ნიკოლოზი ნინას ხვდებოდა ხოლმე უბრალოდ კაფეში სხდებოდნენ ცოტას საუბრობდნენ შემდეგ კი სახლში მიჰყავდა.ასე თავისუფლად იმიტო იქცეოდა რომ გიგიმ უკვე მისგან გაიგო ყველაფერი და ნებართვა ჰქონდა მიუხედავად იმისა რომ საერთოდ არ ეხალისებოდა ეს ამბავი ბატონს. გვანცა ისეთი ბედნიერი იყო ნინას რომ გახარებულს ხედავდა გიგიც მოსვენებული იყო რადგან სულ ტკბილი იყო ქალბატონი . კოტე მშვიდად იყო ერთი შეხედვით , ანას ცხოვრებაში აღარ გამოჩენილა ისე კი იცოდა თითქმის ყველაფერი მის შესახებ. საგრძნობლად შეეცვალა ხასიათი , აქამდე სულ თუ ერთობოდა ყველა საშუალებით ახლა მხოლოდ ბიჭებთან ერთად იყო მხიარული, როცა ალექსანდრესთან შეიკრიბებოდნენ. უყურებდა გაბერილ ქალბატონებს და გული უთბებოდა.
ქალბატონმა ზარი განახორციელა სადღაც , დიდხანს ისაუბრა შემდეგ კი სახლშ შეცუნცულდა და სანდრიკოს მიუსკუპდა გვერდით. ყიფიანებთან იმყოფებოდნენ მიშიკო ისევ არ იყო სახლში ამჯერად მივლინებაში ბრძანდებოდა საქმეების გამო ორი კვირით დანარჩენი ერთი კვირა კი ისე მიაყოლა , თათა უკვე საშინლად გამოიყურებოდა აქამდე თუ სულ მხიარული იყო ახლა მხოლოდ ზოგჯერ უბრწყინავდა თვალები ბედნიერებისგან ისიც მაშინ როცა მარიამი და სესილია მივიდოდნენ ან გოგონებთან ერთად იყო და შეეძლო სხვა რამეზე გადაეტანა ყურადღება.
-რა ხდება ქალბატონო მარიამ?
-ხვალ მივიდვართ გინეკოლოგთან
-როგორც იქნა ამდენი ხანი რატო მალოდინე ვერ ვხვდები
-იმიტომ რომ მართალია აქ მყავს ნაცნობი გინეკოლოგი ძალიან კარგი მაგრამ გავიგე რომ ჩემი მეგობარი ჩამოდის . ერთად ვსწავლობდით ნუ მერე მან სხვა განხრა აირჩია მაგრამ მაინც ვმეგობრობდით . თოკუნა იცნობს მხოლოდ გიჟდებოდნენ ერთმანეთზე
-ოჰ მაგაზე ვინ არ გიჟდება
-უკაცრავად რაა ჩემი გოგო საყვარელი კი არ ყოფილა
-აბა უყვარდა?- ნუცას ისეთი გამომეტყველება ჰქონდა მარიამს არაფერი უთქვამს
-ნუ როგორც იყო , მოკლედ ხვალ მასთან წავალთ საკუთარ კლინიკას ხსნის ქალბატონი და ვწევევით. შემდეგ გაგაცნობთ თქვენც. - აბა საბუნა რა პრობლემა გვაქო რა თქვი წეხან ვერ გავიგე ნორმალურად
-ჩემი ბინის მომვლელი ვინც საჭმელს მიმზადებდა ასრულებდა ჩემს პრიკაზებს წავიდა და დავრჩი ასე მოსამსახურის გარეშე. რამდენიმე მივიღე მაგრამ ისეთი საჭმელები მოამზადეს მეგონა მოვკვდებოდი დედაჩემი და მამაჩემი ახლა წავიდნენ მაინცდამაინც და იქნებ იცით ვინმე ნორმალური მზარეული
-შენთან უნდა დარჩეს თან სახლში ხო?
-ხო რა მარტო ვცხოვრობ იმხელა ბინაა გვიან მივდივარ დილას გავდივარ პროსტა განრიგი იცოდეს და კვების რაციონი ასე ყველაფერს ვერ ჩავიყრი კუჭში ქონა უნდა ვარეგულირო სხვა კატეგორიაში რომ გადამიყვანონ არ მინდა
-გასაგებია მგონი ვიცი ვინც დაგეხმარება მე გავარკვევ მაგას და დაგიკავშირდები საბუნა

წავედით ახლა სანდრიკო გვიანია უკვე მეძნება
-როგორც მიბრძანებთ ქალბატონო- გვერდით დაუდგა . დაემშიდობა ყველას და სახლში დაბრუნდნენ. ისეთი გახარებული იყო რომ ჭკუაზე არ იყო მეორე დღისთვის დაგეგმა საბას საქმის მოგვარებაც და ალექსანდრეს მოფერების შემდეგ მშვიდად დაიძინა.
დილით გახარებული მოძრაობდა, სწრაფად ჩაიცვა შარვალი, ლურჯი პერანგი ფეხზე დაბლები, პიჯაკი მოიცვა და წავიდნენ. სულ გაღიმებული მიდიოდა , ალექსანდრე ხომ საერთოდ მისით საზრდოობდა და რომ უყურებდა ბედნიერდებოდა. პირველად უნდა მოესმინდა ბავშის გულისცემა და ჭკუაზე არ იყო. მდივანს უთხრა რომ არ გაეფრთხილებინა და პირდაპირ შეაჭრა
-ქალბატონო გაიანე გიხილათ როგორც იქნა მშობლიურმა მხარემ და დაგვდეთ პატივი თქვენი ცოდნა ქართველ ფეხმძმეებს გამოგვეცადა
-მარიაააამ ჩემი გიჟი გოგოო - ქალბატონი გაიანე ვითომ რომ მშვიდად იჯდა და ელოდა პაციენტს ისე უცებ გახდა გადარეული დაქალი ალექსანდრემ გაოცებულმა შეხედა , სიცილი ძლივს შეიკავა ამათ ათ წუთიან მოკითხვაზე და ლამის მთელი ინფორმაცია გაცვალეს რამდენიმე წამში -ვაიმე რა საყვარელი მუცელი გაქ . რას წარმოვიდგენდი შენ თუ ვინმე შეგირთავდა და გაგიძლებდა რამდენი ხანია მითხარი გახსოვს რომ დავნიძლავდით?
-მახსოვს კი და თავანი გაქ ჩასაბარებელი მე გავთხოვდი შენ კი დაყიალობ მარტო როგორც ვხედავ
-გენაცვალე მე სიტყვას ვასრულებ მარტოობაში უნდა ამომხდეს სული ბავშვის ნათლიების სიაშ იმედია ვარ თუ ძალა გამოვიყენო
-რადგან ჩამოხვედი რა თქმა უნდა ხარ
-და შენი უჟასი ქმარი სადაა?
-რა უჟასი გოგო ! - ისე შეცვალა გამომეტყველება უცებ ალექსანდრე ლამის ჩაბჟირდა არა გულში კი ხოხავდა იატაკზე მაგრამ ისე დასტოინი გამომეტყველება ჰქონდა. ახლა შეხედა გაიანემ და ენა გადაყლაპა
-შენ ხომ იძახდი მთავარია ისეთი ხასიათი ჰქონდეს როგორიც მინდა და გარეგნული მხარე არაა მნიშვნ...ვაიმეე ეს .. ეს.. ალექსანდრე ახვლედიანია შენი ბავშვის მამა? ქმარიც?
-ხო უჟასი ქმარი
-უკაცრავად მე არ მინდოდა უბრალოდ
-იცნობთ ერთმანეთს
-არა უფრო სწორედ მე გარეგნულად ვიცოდი გამიგია .. მსმენია ვაიმე მარიამ მშვიდობა გაქვთ?- ისე შეხედა მარიამს გაეღიმა
-კი ყველაფერი რიგზეა. სრულ იდილეას ვერ მივაღწიე მაგრამ რაც მთავარია ბედნიერი ვარ უზომოდ ახლა კი გაგაცნობთ ნორმალურად ქალბატონი გაიანე ქალდანი, ჩემი მეუღლე ალექსანდრე ახვლედიანი
-სასიამოვნოა .. მაპატიეთ იმ უჟასის გამო
-არაუშავს
-გაიანე ისე ნუ უყურებ თითქოს შენი მოკვლა შეუძლია არაა ეგეთი ტირანი
-მარიამ !
-საქმეზე გადავიდეთ მგონი ჯობს თქვენ ბევრი გექნებათ სასაუბრო მე კი ბავშვის ნახვა მინდა
-ხო რა თქმა უნდა მეც მაინტერესებს ყველაფერი . დავიწყოთ კითხვები და მერე ვნახოთ ბავშიც- ადგილი დაიკავა , მარიამი და ალექსანდრეც დასხდნენ, რამდენიმე კითხვა დაუსვა რაღაცეები ჩაინიშნა მოკლედ შევიდა როლში შემდეგ კი ყველაზე მნიშვნელოვან და ამაღელვებელ ექოსკოპიაზე გადავიდნენ . გელი წაუსვა მუცელზე შემდეგ კი სპეციალური აპრატი დაადო ეკრანზე მალე გამოჩნდა გამოსახულება და ყველაზე მთავარი საკმაოდ კარგად ისმოდა გულისცემა . ალექსანდრე სუნთქვაშეკრული იჯდა მარიამის გვერდით სკამზე მისი ხელი ეჭირა და ბედნიერებას ასხივებდა მისი თვალები . მარიამი იღიმოდა
-არაჩვეულერივია ყოჩაღ -გაიცინა და ეკრანი მარიამისკენ შეაბრუნა - აბა ქალბატონო რომ გასწავლიდნენ გარჩევას თუ გახსოვს ადამიანის გაჭრის და გაკერვის გარდა რამე - თქვა და ალექსანდრეს გახედა - წყალს მოგიტანთ უცებ მაინც რა ვიცი ძალიან ემოციური ცანხარ და მარიამი რომ გაარჩევს გამოსახულებას გონება არ დაკარგოთ- უცებ გავარდა და ჭიქა მიაწოდა წყლით სავსე- აბა ქალბატონო რას ხედავთ მანდ?
-მარიამ რამეს არჩევ სერიოზულად?
-როგორ არა ვარჩევ აი გამოსახულება ერთი თავისქალა ზურგითაა ხო?
-კი ზურგითაა უკარებაა ეტყობა კიდევ ქალბატონო
-მოიცა ის მეორე ჰა?- ძვლივს თქვა და გაიანეს შეხედა
-ხოოო
-რა ხო მეორეცაა? ტყუპებია? ტყუპებია მართლა?- ალექსანდრემ ძლივს თქვა და მართლა მოსვა წყალი
-დატოვეთ ცოტა ტყუპები არაა ორი არაა
-აბა რომ ვხედავ?
-კიდევ ვერავის ხედავ მანდ?
-რაა? - მარიამი იცინოდა უკვე და ეკრანს უყურებდა
-უიმეე მოკლედ რა ბავშვებო დედათქვენმა ქირურგობის გარდა არაფერი ისწავლა რა - სიცილით თქვა და ეკრანზე ერთ წერტილს დაადო თითი - აი აქ ჩემო საყვარლებო მესამე ბრძანდება რომელთა სქესიც ჯერ არ ვიცი მაგრამ სამი რომაა ნათლად ჩანს . მართალია პატარები არიან რადგან დედიკოს როგორც სჩანს ბევრიც არ უჭამია და საკმარისი რაოდენობით ვიტამინები არ მიუღია ეს ხომ სხვებს უნდა გადაყვეს თუმცა რას ვლაპარაკობ გავალ მე - უცებ გაუწმინდა მუცელი და ფარფატით გავიდა იქედან . ალექსანდრე სიხარულისგან დამუნჯებული კოცნიდა , მარიამიც კი დამუნჯდა ნამდვილად ვერ იოცნებებდა სამ შვილზე ერთად ეს რაღაც საოცრება იყო. რომ დამშვიდდნენ და დალაგდნენ , გავიდნენ გაიანესთან
-ყოჩაღ რა ბავშვების ჩასახვაშიც მაგარი ხარ მოკლედ ხომ ვერაფერში ჩაგჭერი გამასწარი კიდეც ქალბატონო. მგონი მომინდა მეც ბავშვი
-მერე გეგმა ბეზე გადადი
-არაა არ მინდა გეგმა ბე სადაცაა 27 გავხდები რა დროს ჩემი საყვარელია - ჩუმად თქვა და განაგრძო წერა. -მოკლედ ჩემო კარგებო აქ დავწერე ყველაფერი რაც ზედმიწევნით უნდა დაიცვათ რადგან სამი ბავშვთან ცოტა რთულადაა საქმე პლაცენტას უნდა გავუფრთხილდეთ ნუ არ გვინდა ზედმეტი საუბარი უბრალოდ ხშირად მოგიწევთ ჩემთან ვიზიტი რომ სამივე ბავშვი ჯანმრთელი მოევლინოს ამ ქვეყანას . მე გოგოს მოვნათლავ მარიამ თუ რა თქმა უნდა სამივე ბიჭი არაა , მაგას მომდევნო ვიზიტზე დავადგენთ - ჩასუნთქვის გარეშე მიაყარა და მერე ამოისუნთქა - ღმერთო როგორ გამახარე მგონი მთელი თვე მეყოფა ეს სიხარული ამ დოზით მარიამ რა საოცარი ვიღაც ხარ . სხვათაშორის სულ როცა ბავშვს ვახსენებდით ტყუპებზე ოცნებობდა სამზე არა რადგან მაგდენსაც ვერ მოვითხოვო
-გეყოფა ახლა მე რასაც ვსაუბრობდი შენთან ყველაფრის გახსენება არაა საჭირო
-კარგი ხო იმას არ ვეტყვი შავთვალება კაცებზე რომ გიჟდებოდი
-გაიანე მოგკლავ- ტუჩების მოძრაობით უთხრა და ალექსანდრეს ღიმილზე დაუბღვირა- რა მოხდა მერე რომ მიყვარხარ არ იცი?
-როგორ არ ვიცი უბრალოდ მთლად შენი ოცნების მამაკაცი თუ ვიყავი არ მეგონა
-არა რა ბავშვებო მამათქვენს ენას ამოვაცლი თვალებითაც მშვენივრად მელაპარაკება -მუცელს მოეფერა მერე კი გაიანეს შეხედა- ქალბატონო რომელ საათზე თავისუფლდები?
-დღეს პირველი დღეა ამ კლინიკის ამიტომ გახსნას ავღნიშნავთ და საღამოს რესტორანში გეპატიჟებით ცოტა ხნით შემოივლი და მერე წახვალ არ შეიძლება დღეიდან დიდხანს გართობა და ცეკვა თამაში
-გასაგებია. ჩვენც ქეიფი მოგვიწევს გული მიგრძნობს ასე რომ ბარემ ჩემებსაც გაგაცნობ თან ჩვენს რესტორანშ გქონია დაჯავშნული მაგიდები - მისამართს რომ დახედა გაიცინა
-ხოო? არ ვიცი მენეჯერს ვთხოვე ხომ იცი მსგავსი საქმეები არ მაინტერესებს. მოკლედ საღამოს შევხვდებით. ჩემი თოკუნა აქეთაა ? მომენატრა სიგიჟემდე არ უთხრა რომ ჩამოვედი
-არა ორ დღეში ჩამოვა მივლინებაშია დარწმუნებული ვარ გაგიჟდება რომ დაგინახავს
-ვაიმე სამნი არიან მარიამ სამნი . თუ რამე და ნერვები აღარ მეყო კლიმაქსის დროს ძიძად ხომ ამიყვან?
-გიჟი ხარ შენ გიჟი
-მადლობთ კომპლიმენტისთვის შენც ასევე- მოეხვია მეგობარს სიძეს გაუღიმა და გააცილა. ალექსანდრემ მანქანამდე ვერ გაძლო და ხელში ააფრიალა
-სამი შილის მამა ვხდები ღმერთო ვერ ვიჯერებ - აკოცა და მანქანაშ ჩასვა- შენ რეკავ ყველასთან თუ მე დავრეკო
-მე მივწერ რომ საღამოს რესტორანშ მოვიდნენ
-ლიზიკოს არ ვუთხრათ?
-ლიზიკოს რომ არ ვუთხრა მოვკვდები მართალია დედაჩემი მომკლავს მაგრამ ჯანდაბას
სახლში რომ შევიდნენ უკვე ყველა წამალი ნაყიდი ჰქონდათ ლიზიკო ელოდა მოუთმენლად
-დედიკო ხომ მშვიდობაა? რაო ექიმმა ბავში როგორაა?
-რომელ ბავშვზე მეკითხები გააჩნია სამია აქ და შენ რომელი გაინტერესებს - მუცელზე მიადო ალექსანდრემ ხელი და მშიდად უთხრა
-სამიიი - ლიზიკოს ხმა არ იყო ეს კესარიას კივილი იყო კიბეებზე რომ გადმოფრინდა და მივარდა მარიამს- ვაიმეეეე სამი? სამი ვაიმეე რა მაგარია რა გააკეთეთ ასეთი მეც მინდა ტყუპები და მასწავლე არ გინდა?- მარიამს უთხრა ბოლო სიტყვები ჩუმად მაგრამ ალექსანდრემ გაიგონა და ისე შეხედა გაჩუდა-კარგი ხო . გილოცავ სანდრიკოო მართლა ბაჭია თუ იყავი რას ვიფიქრებდი
-კესარია მოგკლავ ეგ სხვასთანაც რომ თქვა
-ნუ მართალია ახლა ამხელა კაცი ბაჭია ვერ იქნები მაგრამ ეს ბავშვები როგორც ჩაისახა თუ რითაც ჩაისახა
-გააჩუმეთ ვიღაცამ ეს არსება - ალექსანდრემ პირზე მიაფარა ხელი თან კოცნიდა შუბლზე - ჩუ ჩუ ჩუმად . ახლა მოამზადეთ რამე ნოყიერი სამი ბავში რომ დაანაყროს ისეთი პლიუს მეც თუ არ ვწამე ცუდად ვარ უკვე , ოთახში ამოგვიტანე , კიდევ ხილიც მოაყოლე და წვენი კესარია
-შენ ამოგიტანდი ვიცი რასაც მაგრამ ჩემი რძალი სამ ბავშვს ელოდება და ამოვიტან კი არა ამოვიფრენ კიბეებს . ლიზიკოს ისე გაუხარდა ეფერებოდა რძალს და ტიროდა სიხარულისგან.
ალექსანდრემ ხელში აიყვანა და მხოლოდ საწოლზე დასვა.
-გისმენთ ქალბატონო რა გნებავთ რომ მოგართვათ ?
-ტუჩები მინდა მხოლოდ ტკბილი და მხოლოდ ჩემი
-საინტერესოა იმ ტუჩებსაც მხოლოდ თავისი ტუჩებთან შეყრა სურს- გვერდით მიუწვა და ბაგეებზე ნაზად შეეხო შემდეგ უფრო მომთხოვნად აკოცა ბოლოს ყელზე გადავიდა , შემდეგ მკერდზე პერანგის ღილები გახსნა და მუცელი დაუკოცნა თან ჩურჩულებდა. შემდეგ თავი დაადო ხელები მოხვია და გაიტრუნა-იმხელა სიხარულს ვგრძნობ მგონია რომ გული გამისკდება . არ მინდა რომ ამდენ ბედნიერებას რამე ცუდი მოჰყვეს. თქვენ რომელიმეს რომ რამე შეგემთხვეთ მოვკვდები არ მინდა ღმერთმა ცოდვებისთვის ასე დამსაჯოს . მინდა ვნახო მათი დაბადება, გავიგო როგორ დამიძახებენ მამას ვიწვალო მათ გარჩევაზე იდენტურები თუ იქნებიან და ვასწავლო შეცდომები, რომ მინიმალური რაოდენობით დაუშვან . გაჩუმდა , მარიამი თავზე და სახეზე უსმევდა თითებს . რამდენიმე წუთი იყვნენ ასე . შემდეგ კესარიამ დააკაკუნა და შემოვიდა დიდი ლანგრით. იმდენი რამ შემოიტანა მართლა ხუთ კაცს ეყოფოდა. მარიამს საერთოდ არ გასჭირვებია თავისი ნაწილის ჭამა წვენიც დააყოლა შემდეგ წამლები დალია , იბანავა და მშვიდად დაიძინა.
ალექსანდრე ქვემოთ ელოდა მარიამს , ლიზიკოც მზად იყო უკვე , კესარია გამოჩნდა მოკლე წელიდან გაშებული კაბა ეცვა ნამდვილ ბარბის გავდა. იღიმოდა და მოფრიალებდა. მარიამიც გამოჩნდა მუხლს ქვემოთ ტანზე გამოყვანილი მწვანე კაბა ეცვა , ყველა კონტური ეტყობოდა და გამობერილი მუცელში ისეთი ლამაზი იყო , აქამდე სულ გაშლილ თავისუფალ სამოს იცმევდა ახლა კი ასეთ ფორმაშ უფრო ლამაზი იყო. ფეხზე ძალიან ლამაზი შავი ფეხსაცმელი ეცვა , ხელშიც შავი კლატჩი ეჭირა, თმები მაღლა ჰქონდა აწეული და სახის კონტური გამოკვეთილად ჩანდა, ლიზიკოს ნაჩუქარი სამკაულები პირველად მოირგო ქორწილის შემდეგ ფირუზის თვლით საყურეები და ყელსაბამი, ოქროს სადა სამაჯე და როგორც ყოველთვის მხოლოდ ნიშნობის და ქორწინების ბეჭდები უმშვენებდა ხელს. სადა მაკიაჟი და თვით ანგელოზი იდგა ალექსანდრეს წინ რომლის ბაგეებიც დააგემოვნა და შემდეგ გამოფხიზლდა
-მსოფლიოში ყველაზე ლამაზი ცოლი მე მყავს
-მსოფლიოშ ყველაზე ლამაზი ბიძაშვილი და დედიკოც შენ გყავს სანდრიკოო მაგრამ რძალს უბრალოდ ვინ შეედრება თვით საოცრება ხარ რამხელა მუცელი გქონია იმ ტანსაცმელშ არ გეტყობოდა- მაინც მოეფერა და ხმაურით აკოცა -პატარებო მამიდას უყვარხართ
რესტორანი დახურული იყო მხოლოდ გაიანეს მოწვეული სტუმრები და მარიამ-ალექსანდრეს სასტავი იყვნენ. უკვე ყველა ადგილზე იყო . გაიანე მათთან მივიდა რადგან მისი სტუმრები უკვე დამსხდრები იყვნენ უბრალო საქმიანი შეხვედრა შეიძლება ვუწოდო რომელიც მალე დასრულდებოდა. აი მარიამის მეგობრები კი ახალი მისულები იყვნენ .
-პირველ რიგში ჩემს გაიანე ქალდანს გაგაცნობთ ჩემი საყვარელი მეგობარი ამათ ვერ ჩამოვთვლი ახლა თავად გაგეცნობიან მას შემდეგ რაც სანდრიკო იტყვის ახალ ამბავს . მეტ წილად მისი დამსახურებაა და მივცემ ნებას შეგატყობინოთ აქ მოსვლის მიზეზი. გაიანე უცებ დასკუპდა და უყურებდ აგაბრწყინებული თვალებით წყვილს რომელმაც მასზე დიდი გავლენა მოახდინა თითქოს მათი ბედნიერების მონაწილე გახდა .
-დღეს როგორც მოგეხსენებათ ყველას ქალბატონ გაიანეს ვეწვიეთ მან კი შეგვატყობინა რომ აქ არა ერთი ახვლედიანი იზრდება არამედ სამნი არიან და უფრო გაამყარებენ ჩვენს სიყვარულს და ყიფიანების და ახვლედიანების მეგობრობას- ცოლს მოხვია წელზე ერთი ხელი მეორე კი მუცელზე დაადო და ლოყაზე აკოცა. ნუ იქ ამბავი იყო? გაგიჟდნენ გადაირივნენ ტან ისე ვერ დაეტაკნენ მარიამს როგორც საჭირო იყო რომ წამოიშალნენ ვინ აცადათ მისვლა თორნიკე და მიშო იყვნენ იმ წამს შესულები ვიტომ სიურპრიზს მოვაწყობთო და რომ გაექანა მიშიკო ზე გახარებული და აჟიტირებული მოეხვია დაიკოს ალექსანდრეც კი გაოცებული იყო რამ გააგიჟა ეს კაცი ტვინი ხომ არ გადაუნერგეს ნეტავ იქ ყოფნისასო . პიკი იყო მარიამს რომ მოაშორა თორნიკემ და იქ დაიწყო ჩვეული ჩახუტებები კოცნები და ჟივილ ხივილი, მიშო რომ ძალიან მოწიწებით, მორიდებით მიუახლოვდა სიძეს და ხელი გაუწოდა უბრალოდ უყურებდა და მისი თვალები ყველაფერს ამბობდნენ, საწირო არ იყო ბოდიში მაპატიე შევრიგდეთ. ალექსანდრე უყურებდა მის გამოწვდილ ხელს , შემდეგ მარიამს შეხედა რომელიც მათ უყურებდა , თავის ბავშვვებს მუცელშ რომ ისხდნენ და ეს ყველაფერი რამდენიმე წამის გაგრძელდა შემდგე კი სამუდამოდ დასრულდა მათი მტრობა , ბოლოს და ბოლოს უკვე ოთხი საყვარელი ადამიანი აკავშირებდათ .
თორნიკე რომ გამოფხიზლდა და მოშორდა მარიამს დაინახა ქალბატონი გაიანე რომელიც იდგა და უღიმოდა ყმაწვილს
-ღმერთო მოჩვენებები დამეწყო? მარიამ მიჩქმიტეე - ხელი გაუწია თან განოს უყურებდა- ჩემი განოა ეს თუ მე მომეჩვენა ?
-თოკუნაააა - ქალბატონი თავად წავიდა თოკოსკენ და მთელი ძალით მოეხვია . იმ გიჟმა ჰაერში აწია და აფრიალებდა -დამსვი ბიჭო სირცხვილია ჩემი თანამშრომლები არიან თორნიკე დამსვი
-ერთი მაგათი .. არ გკიდია? გოგო მომენატრე რა დროს ხალხია მოდი აქ - დასვა და ისევ ჩაეხუტა
-მოშორდით ახლა ერთმანეთს ყველა თქვენ გიყურებთ მოკვდა ბავშვი საზიზღარო არსებავ- მარიამმა უთხრა ღიმილით და ნუცაზე მიანიშNა რომელიც ადგილზე მიეყინა
-ვინ ბავშვი?
-არავინ იდექი მანდ მოიცა ცოტა ხანს შეგიგრძნო ვინ ხარ შენ - ყელში აკოცა და ასე იდგა დიდხანს- მერე მოგიყვები
-გიყვარს თოკ? ჩემი ბიჭი შეყვარებულია? - ჩუმად უთხრა და მოშორდა
-არ შეიმჩნიო თორემ მოგკლავ
-გეკადრება თოკჩო?
-ნუ მეძახი ეგრე - ზურგიდან მოეხვია და ასე იდგნენ
-მივხვდიიი - გაიღიმა და ლოყაზე აკოცა- ის გოგონაა შხვართალა მუქი ყავისფერი თმით ცისფერი კაბა აცვია ხო? ყოჩაღ შენ მაგარი გოგოა ვუთხრათ რომ მეგობარი ვარ თორემ მეცოდება ისე იხედებოდა წეხან
-არაფერსაც არ ეტყვი რაც უნდა ის იფიქროს დავშორდი უკვე
-კაი ახლა ნუ მაცინებ ამ ანგელოზს როგორ დაშორდი შე ხისთავიანო
-მადროვებ ახლა დავტკბე შენით და ამ ახალი ამბით? ეს ხალხი ვინაა ?
-კლინიკა გავხსენი დღეს და ჩემი თანამშრომლები და პარტნიორები არიან
-საინტერესოა და ის ბიჭი ვინღაა თვალებით რომ მჭამს? ქერა საყვარელი სიფათით
-ვინ გჭამს თვალებით ხო არ გაგიჟდი ეგაა დირექტორი ყველაფერი ეგაა მოკლედ ექიმის გარდა
-ევასები?
-არაა!
-კარგი იყოს ისე როგორც შენ გგნებავს ჩემო განო . მიდი ახლა აღარ დაგაკავებ. მალე წავლენ ესენი გული მიგრძნობს და მოხალ ჩვენთან იმენა შენ რომ გიყვარს ისეთი მეგობრები მყავს ყველას გაგაცნობ
-წავედი - აკოცა და მეორე მაგიდასთან მივიდა.
როცა სიტუაცია დაწყნარდა მათ მაგიდას ანა მიუახლოვდა გაშლილი თავისუფალი კაბა ეცვა ზედმეტად დიდი და გაშვებული , მაგრამ მაინც ლამაზი იყო მიუხედავად იმისა რომ ამ კაბაში მის ვერც ერთ ნაკვთს გამოკვეთდდი . მარიამმა რომ დაინახა გაუღიმა
-გილოცავთ მარ გავიგე რომ სამნი არიან ბედნიერი ყოფილიყავი მთელი ცხოვრება - მოეხვია და მთელი გულით დალოცა. ალექსანდრესაც მიულოცა. ნიკა და იო მაშინვე მივიდნენ და მოეხვივნენ
-სად დაიკარგე გოგო ასე უნდა გაქრობა? იმას თუ დაშორდი ჩვენ არ ვართ მეგობრები?
-არ დავკარგულვარ აქ ვარ უბრალოდ ბევრი საქმე დამიგროვდა და აღარ მაქვს თავისუფალი დრო- გაიღიმა და ამ ღიმილშიც კი სევდა დაინახა მარიამმა. ყველა მის მოძრაობას აკვირდებოდა და ეჭვი ღღრნიდა.
-კარგი გაპატიებთ ხომ იცი რა კეთილი გული მაქ- ნიკამ გაიცინა ისეთი საყვაელი იყო ანასაც გაეცინა
-კარგი წავალ უკვე . გამიხარდა თქვენი ნახვა
-ჩვენც . გვესტუმრე ხოლმე
-ნახვამდის - თქვა და გაჩნდა კიდეც მისი პრინცი ლუკა ხელი მოხვია წელზე და ასე დატოვეს შენობა. კოტე მთელი ამ ხნის მანძილზე თვალის დაუხამხამებლად უყურებდა მონატრებულ ქალს და გრძNობდა რომ ვერაფერი დაივიწყა ვერც ერთი დეტალი , იოტისოდენა ტკივილიც ვერ გააქრო . როცა ლუკა დაინახა რომელიც უღიმოდა და თვალებით ეფლირტავებოდა ანას სისხლი გაეყინა .
-დამშვიდდი აჰა დალიე გშველის ცოტას- ერეკლემ მიაწოდა ჭიქა ღვინით სავსე მანაც გამოცალა ისე უჭერდა ჭიქას ხელს ლამის შემოეფშვნა - თუ გიყვარს რატომ არ იბრძვი მის დასაბრუნებლად კოტე
-შეუძლებელია და იმიტომ !-გადაჭრით თქვა და გაბერილ მარიამს შეხედა- რა საოცრება არა? ფეხმძმე ქალზე ლამაზი არაფერია ამქვეყნად . როცა ეს ქალი შენი საყვარელი ქალია რომელიც შენს ნაყოფს ატარებს ის უკვე „შეუფასებელია“- ამ სიტყვებში იმხელა ტკივილი ჟღერდა ერეკლეს გულამდე მიაღწია . მაგრამ ვერაფერი თქვა .
თორნიკე მართალი იყო განოს სტუმრები მალე წავიდნენ , თავად ქალბატონი კი მათთან მივიდა მარიამი და თოკო ერთად ისხდნენ ამიტომ მათ შორის დადგა და ორივეს აკოცა
-მზად ვარ თქვენი მეგობრების გასაცნობად , იმდენ ბედნიერ და სევდიან სახეს ვხედავ მარიამ შენს ნამუშევარს და მომავალ საქმეს ერთად ვხედავ- ჩუმად დააყოლა და გაიღიმა
-აბა მეგობრებო დაიწყეთ გაცნობა ლუკ მგონი შენ ყველაზე უკეთ შეასრულებ ამ საქმეს- თორნიკემ დევდარიანს შეხედა რომელიც გაბერილ ცოლს ეფერებოდა მუცელზე და იღიმოდა
-დიდი პატივია - გაიცინა და წამოდგა ესეიგი ქალბატონო ექიმო მე გახლავართ თქვენი მონა მორჩილი ლუკა დევდარიანი მიკერძოებაში ნუ ჩამითვლით და პირდაპირ ჩემს საყვარელ მეუღლეს გაგაცნობთ რომელიც ვატყობ მალე თქვენი პაციენტი გახდება სხვათაშორის ქალიშვილს ველოდებით თაკო ჩემი ცხოვრება, კიდევ მიკერძოებული ვიქნები ბარემ და ჩემს უფროს ძამიკოს დემეტრეს გაგაცნობთ თავისი უმშვენიერესი მეუღლით სესილია ყიფიანი მარიამ და მიშო ყიფიანების საყვარელი დაიკო ჩემი უძალიანმაგრესი ფეხმძმე რძალი
-მართლა? უკვე მესამე ფეხმძმე რა მაგარი წელი გაქვთ სასტავს- აიცინა და მარიამს შეხედა- დაზე მერე მომიყვები ალბათ
-განვაგრძობ თქვენის ნებართვით რადგან და ძმებზე ვართ მიშიკო ყიფიანი მისი უმშვენიერესი მეუღლე თათა და ვაჟკაცი ირაკლი უმცროსი ყიფიანი , თათას ტყუპი მიხვდით ალბათ -გაიცინა და თათულიზე გადავიდა- თათული მაჭავარიანი მისი მეუღლე აკო და ვაჟიშვილი გაბო, ბარემ ამათ ძმასაც ჩავაკვეხებ აქ ჩემს გიო მაწავარიანს რომელიც აქ არ ყოფილა სად გაშპა ნეტავ ნუ მოკლედ გამოჩნდება , ნოდო და საბუნა ჩემი ძმები ძმებთა შორის- კვლავ გაიცინა და განაგრძო- გიგუნა მისი საყვარელი ქალბატონი გვანცუნა და უმშვენიერესი დაიკო ნინა, ნინა ვახსენეთ და ნიკაზე გადავალ ნიკოლოზ ახვლედიანი სიძის ძმა , ნიკაზე იმიტომ გადავედი რომ „ნ“-ზე იწყებოდა , ახლა კოსტა , კატო და იოანე ალექსანდრეს ძმადნაფიცები , სიძის ბიძაშვილი ულამაზესი კესარია და ბოლოს ჩვენი საყვარელი, თბილი, ტკბილი, მხიარული მაგრამ ახლა დაღვრემილი ჩვენი უსექსუალურესი უმაგრესი გოგო ნუციკო
-სასიამოვნოა თქვენც ფეხმძიმედ ხომ არ ხართ ?- ეს ისე კითხა თითქოს აზრზე არ იყო ვინ იყო . ნუცას ფერები ეცვალა ცისარტყელა მიმიქარავს . თორნიკემ ძვლივს შეინარჩუნა სერიოზული სახე
-არა შეცდით ალღომ გიღალატათ როგორც სჩანს ექიმო - ირონიულად გაუღიმა და მარიამს შეხედა“ამას მოვკლავ „ მზერით .
-მაპატიეთ მგონი რაღაც ისე ვერ ვთქვი ხო?
-არაუშავს საყავრელო რა პრობლემაა -თოკომ ხელზე აკოცა და გაუღიმა.
-დავასრულებ ხო? ბოლოს ჩვენი ყველაზე მშვენიერი ქალბატონები მაო ყიფიანი და ელიზაბეტ შონია ალექსანდრეს უმშვენიერესი დედიკო . ჩვენი ყველას მეგობარი, ძა მამა უფროსი ირაკლი ყიფიანი
-სასიამოვნოა ბევრი მსმენია თქვენზე ვინც ბავშვობიდან იცნობთ თოკოს და მარიამს . ბევრი ახალი სახელია მარიამისთვის დამახასიათებელია ურიცხვი და ძალიან მაგარი მეგობრები მიხარია თქვენი გაცნობა და იმედია შედგება ჩვენი მეგობრობა.
საღამომ არაჩვეულებრივად ჩაიარა , წყვილები ერთად ცეკვავდნენ , მარტოხელები რძლებს ეცეკვებოდნენ , გაბუტულები ერთმანეთს ვითომ ვერ ამჩნევდნენ არადა თვალებით ჭამდნენ როცა მომენტი ჰქონდათ. თორნიკე განოს არ მოშორებია , ნუცა იოსთან ცეკვავდა როცა წყვილის გაცვლა შესთავაზა თოკოს და ასე მოხვდა მის მკლავებში . ეგონა ყველაფერმა არსებობა შეწყვიტა იმ წამს, აღარც ბრაზი იყო აღარც განშორება, ტკივილი, მხოლოდ ორნი იყვნენ , მელოდიად კი მათი გულსცემა რომელიც მკერდის გამონგრევას ლამობდა . თვალები რომლებშიც იძირებოდნენ , თიტები რომლებიც ცხელ ტალღებს და დამუხტულ ნაწილაკებს ცვლიდნენ და ტუჩები რომელთან შერწყმის სურვილიც უსაზღვრო იყო . უნდოდა ეთქვა ერთი სიტყვა მაინც მაგრამ ვერ მოახერხა, თორნიკემ ხელი გაუშვა როგორც კი მელოდია დასრულდა და ღრუბლებიდან მწარედ დაენარცხა მიწაზე.
კოტე ადრე წავიდა არ შეეძლო ასე მოწყენილი ყოფილიყო და სხვებიც ცუდ განწყობაზე დაეყენებინა. კატო დარჩა ყველა ძალიან ბედნიერი იყო. ნიკოლოზი ნინას არ შორდებოდა და ისეთი საყვარლები იყვნენ ლიზიკო ბედნიერდებოდა
-მეორე რძალიც მომწონს- მარიამს უთხრა და გაიღიმა
-ყველას ძალიან მოგვწონს დე- ალექსანდრემ აკოცა დედიკოს და ხელი გაუწოდა - ვიცეკვოთ დე?- მარიამმა მისი მზერა დააფიქსირა და სევდა მოეძალა მაგრამ მაინც გაიღიმა. უყურებდა დედა შვილს და მათი სიყვარული უსაზღვრო იყო, ორი ძლიერი ადამიანი რომელთაც ციდან ანგელოზი მფარველობდა ელენეს სახით .
მიშიკომ ცოლ-შვილი ადრე წაიყვანა ბავშვის გადაღლა მოიმიზეზა და ქვისლს გაყვა უკან ერთი შეხედვით მაგრამ სხვა იდეა ჰქონდა. თათა მარიამის ამბით ისე იყო გახარებული აღარაფერი ახსოვდა, მხოლოდ მაშინ შემოუტია სულის ტკივილმა როცა მარტო დარჩა მიშოსთან. ბავშვი უკან იჯდა თავის სავარძელში და მშვიდად ეძინა . ჩანთებს რომ შეხედა გაუკვირდა , მერე კი პასუხს მიხვდა .
-სად მივდივართ მიშო?
-წყნეთში აგარაკზე -უთხრა და მისი ხელი ტუჩებთან მიიტანა-აკოცა და თან კანის სურნელი შეიგრძნო - მომენატრე
-მე უკვე ექვსი თვეა მენატრები -სიმწრის ღიმილმა გაუპო ბაგე , ხელი მუცელზე დაიდო და გზას გახედა. მიშოს არაფერი თქვამს არც გაჰკვირვებია . როცა ავიდნენ ბავშვი მიშომ გადმოიყვანა თავისი ადიელა მოახურა და გულზე მიხუტებული შეიყვანა სახლში. შემდეგ ჩანთები და პროდუქტები ამოალაგა . თათა ბავშვთან იყო გამოუცვალა და საწოლში დააწვინა, სანათი აანთო მძინარეს აკოცა და გავიდა. კიბეები ისე ჩაიარა ეგონა ფეხებზე მძმე ტვირტი ჰქონდა მობმული და ის უშლიდა ხელს გადაადგილებაში. მიშო მისაღებში ფანჯარასთან იდგა და ელოდა, გარეთ ქარი იყო მიუხედავად იმისა რომ აპრილის ბოლო დღეები იწურებოდა წვიმას იწყებდა , მიშოს ყოველთვის უყვარდა ასეთ ამინდში ფანჯარასთან დგომა როცა ფიქრობდა სიგარეტით ხელში მშვენიერ დამამშვიდებელს წარმოადგენდა. თათას მიახლოება იგრძნო და სწორედ მაშინ შებრუნდა როცა ძალიან ახლოს იდგა მასთან. სახეზე მოეფერა და მერე აკოცა
-მიშო უნდა ვილაპარაკოთ ...- ძვლივს თქვა სამის სიტყვა მისმა შეხებამ ისე გააბრუა ყველა უჯრედმა თავიდან დაიწყო არსებობა
-ვიცი ყველაფერი... ვიცი ჩემო ლამაზო - ისე ახლოს იდგა და ისეთი მზერით უყურებდა თათას სუნთქვა შეეკრა
-მაინც რა იცი მიშო . ჩემთან დაკავშირებითაც ფლობ ინფორმაციას
-გთხოვ ასე ნუ მელაპარაკები ვიცი უარესის ღირსიც ვარ მაგრამ მტკივა საშინლად მტკივა . მე და შენ ხომ ვიცით რომ არ შემიძლია შენგან და მარიამისგან ყოველი სიტყვა მტკივა . ვიცი რომ დეგენერატი ვარ , ვერ გაგაბედნიერე საკმარისად ვერ შევასრულე სიტყვა. როგორც მარიამმა თქვა პირველივე გაჭირვების დროს რომელიც მხოლოდ ჩემზე იყო დამოკიდებული გავტყდი და შენც გატკინე ჩემო ფერია. ვიცი , ვიცი რომ არ ვარ ღირსი პატიების საშინლად ვიქცეოდი , არეული მქონდა თავ გზა და შენ გაქციე ზურგი . შენ არაფერ შუაშ იყავი ჩვენი გრძნობა გვერდით უნდა დამეტოვებინა და მაინც შემენარჩუნებინა ის ურთიერტობა რაც გვქონდა მაგრამ ვერ შევძელი სუსტი აღმოვჩნდი მაგრამ გეფიცები ეს აღარ განმეორდება არასდროს რადგან უბრალოდ მოვკვდები შენს გარეშე როცა მეცოდინება რომ შენ არ იქნები ჩემთან ვერ ჩაგეხუტები, ვერ მოგეფერები, შენი ღიმილი ჩემი არ იქნება, შენი თვალები ჩემი დანახვისას არ გაბრწყინდებიან ვერ ვიცოცხლებ შენს გარეშე არარაობა ვარ , შენი წყალობით გავხდი მამა, ქმარი შენს გამო ვიგრძენი პირველად რომ დათმობაზე წასვლა შემიძლია, შემიძლია დაუფიქრებლად გავწირო სიცოცხლე იმიტომ რომ მასზე მეტად შენ მიყვარხარ . მთელი არსებით მიყვარხარ გეფიცები არც ერთხელ არ გამიხედავს სხვა ქალისკენ რაც არ უნდა მოხდეს ეს გული მხოლოდ შენთვის ფეთქავს და რომ გამეყარო შენ რომ წახვიდე მოვკვდები . ვიცი ასე მარტვად პატიების ღირსი არ ვარ, მაგრამ გთხოვ გემუდარები არ შეიტანო სარჩელი გაყრაზე ის ღამეები რაც სახლში არ ვიყავი ალექსანდრეზე ინფორმაციის მოსაპოვებლად დამჭირდა, არ შემეძლო მშიდად ყოფნა თუ არ დავრწმუნდებოდი რომ მისი კარგი ხასიათი მოჩვენებითი არ იყო და რაიმე ცუდს არ გეგმავდა. გემუდარები მაპატიე რომ არაფერი გითხარი, გთხოვ
-მიშო ... - თვალები ცრემლებით ჰქონდა სავსე და უკვე ხედვაც უჭირდა, მიშოს ტუჩები უშრობდა ცრემლებს და გრძნობდა მის ცახცახს, მის ტკივილს, მის თვალებში ყველაფერი ჩანდა , ისევ ხედავდა გრძნობას რომელიც ითრევდა და სწორედ ეს იყო ის ერთადერთი რომლის გამოც ყველაფრის პატიება ,დაჯერება, მოთმენა შეეძლო რადგან მისთვის ეს ერთადერტი იყო რასაც მიშოსგან მოითხოვდა -მიყვარხარ ტკივილამდე ,მთელი არსებით . მხოლოდ ერთს გთხოვ არასდროს ჩაქრეს შენს თვალებში სხივი რომელიც ასხივებს გრძნობას ჩემ მიმართ რადგან მხოლოდ ამას შეუძლია გამანადგუროს როგორც ქალი და ვიარსებო როგორც დედამ - ქმარს აკოცა და მონატრებული ალერსი თავიდან შეიგრძნო.
მიშოს მკერდზე ედო თავი ის კი ისევ ვერ აჩერებდა თითებს როგორც ყოველთვის
-საიდან გაიგე გაყრაზე არ მეტყვი?
-შენი აზრით ? ორი დღის წინ დამირეკა ქალბატონმა მარიამმა, ნახევარი საათი მლანძღავდა თუ რამე ჰქონდა სათქმელი ჩემზე , მასზე შენზე ყველაფერი ამოანთხია მერე შოკოლადი მიირთვა და დააყოლა რომ თუ გონზე არ მოვიდოდი საკუთარი ხელით მიმახრჩობდა რადგან ყიფიანების ოჯახს ვარცხვენდი . ხო კიდევ ბოლოს დაამატა როგორც ჩვევია სიგიჟემდე მიყვარხარ მიშკო და თუ უხამსი გითხარი რაიმე ფეხმძმობის დროს მემართება თავს ვერ ვაკონტროლებო და გამითიშა . რომ დავჯექი გაბრუებული და ყველაფერი გაიხსენა ჩემმა გონებამ მივხვდი რომ ყველაზე მეტად შენთან შემეშალა და ინტენსიურად ვიმუშავებ ბედნიერების განუკურნებელი სინდრომით რომ დაგაავადო - ზემოდან მოექცა და აკოცა- მე და შენ სხვათაშორის ერთ ბიჭზე არ ვიყავით შეთანხმებულები მე გოგო მინდოდა
-იყოს გოგო - გაიცინა თათამ და ალერსში აყვა. დილით არა მზემ, არა კოცნამ, არა ბავშის ტირილმა სამაგიეროდ მარიამის ზარმა გამოაღვიძა მაჭავარიანი
-მითხარი რომ შერიგდით თორემ ჩამოვალ და სიტყვას ავასრულებ -პირველივე სიტყვები ეს იყო მისალმების მოკითხვის და ბლა ბლა ბლას გარეშე თან აშკარად რაღაცას ჭამდა . ტათას გაეცინა რომ წარმოიდგინა როგორ მიირთმევდა მარიამი და თან რა გამომეტყველება ჰქონდა
-შევრიგდით მაგრამ ვაჟიც და ქმარიც დავკარგე მგონი რომელი საათია მარ?
-გძინავს გოგო? რა იყოთ თქვენ აუშვით აფრები?
-რომელი საათია მართლა
-პირველი საათია გოგო აეგდე საწოლიდან სახლი არ გადაწვას იმ დეგენერატმა
-არ გადაუწვავს მხოლოდ ტოსტები დაუწვავს ცოტა
-მოვიდააა წავედი მე აბა გკოცნით და ბავშვთან ერთად ნუ იმაიმუნებთ დიდია ეგ უკვე
-ოხ მარიამ მარიამ შენ აარფერი გიშველის
-მეც მიყვარხარ? აკოცე მაგათ ჩემს მაგივრად -უცებ მიაყარა და გათიშა.
მიშოს ერთ ხელში ლანგარი ეჭირა მეორე ბაჯბაჯა იკაზე ჰქონდა მოკიდებული , აჟბატონს რეზინის სათამაშო ედო და კბილების ამოსვლის გამო გამწარებული ღეჭავდა თან თვალებით უღიმოდა დედიკოს . მამიკო კი ისე იღიმოდა თათამ ბალიშში ჩარგო თავი. მიშოს სიცილი რომ მეოსმა ბალიში გაუქანა
-ნუ დამცინი გითხარი მე შენ ეგრე ნუ მიღიმი არ მაქ მაგხელა ძალა და იმუნიტეტი - ბავშვს ხელი მოჰკიდა და ლოყები დაუკოცნა- დედიკოს სიცოცხლე ვინ არის ... დედას სიხარული ვინ არის
-მე ..
-ყოჩაღ დე . აბა თქვი დედააა
-მამა ..
-ირაკლი თქვი დედააა
-მაა მააა
-მოკლედ რა ცხრა თვე მე გატარე მუცლით, მე გაგაჩინე,მე გივლი, მე ვნერვიულობ სიცხე რომ გაქვს, მე ვგრძნობ ტკივილს რამე რომ გაწუხებს, მე ვვარსებობ შენს გამო შენ კიდევ მამას დაემსგავსე ყველანაირად უმადურიც კი
-მამიკო რა უნდა ამ ქალს? უთქალი მეოლე , მეცამე ან მომდევნო ბავშვი შენ დაგემსგავსება მამიკო იზრუნებს მაგაზეთქო- ბავშვს აკოცა. და შუაში დასვა. ისეთი საყვარელი იყო ფუმფულა და მამიკოს დაპატარავებული მოდელი რომ ლოყების კოცნით აწითლება მოგინდებოდა.
აგარაკზე რამდენიმე დღე დარჩნენ . ძალიან მაგარი დრო გაატარეს და ბატონმა ირაკლი უმცროსმა დამოუკიდებლად გაიარა კიდეც ასე რომ სახლში თავისი ფეხით შეაბიჯა და გააგიჟა ბებო და პაპა.
ამ დროს კი თბილისში იყო დაძაბული მდგომარეობა. მარიამი ერთ ფრონტზე მოაგვარებდა საქმეს მეორე გამოუჩნდებოდა. ალექსანდრე ამაზე ხალისობდა. სამსახურში ცოტა ხნით მიდიოდა სახლიდან აგვარებდა საქმეებს და სულ თავს დასტრიალებდა მარიამს . რაც უფრო ახლოვდებოდა აღდგომა მით უფრო მოღუშული ხდებოდა სანდრო, მარიამი კი ხვდებოდა რომ ამ შემთხვევაში უძლური იყო.
ქალბატონ მარიამს საბუნას პრობლემა ყველაზე მარტივად მიაჩნდა ამიტომ მალევე დაურეკა საჭირო მონატრებულ კანდიდატს სალოს აი იმ სალოს ოპერაცია რომ გაუკეთა, შემდეგ კაფეში დაასაქმა ისეთ ადგილას სადაც ხელფასიც კარგი ჰქონდა და არც არავინ შეაწუხებდა. მოკლედ სალო დიდი ხნის უნახავი ჰყავდა. მასთან მივიდა სამსახურში უკვე მუშაობის საათები დასრულებული იყო ამიტომ მშიდად დასხდნენ როგორც კლიენტები. სალომ გაბერილი მარიამი რომ დაინახა თვალები გაუბრწყინდა
-ქალბატონო მარიამ რამდენი თვის ფეხმძმე ხართ?-მოკითხვის შემდეგ უთხრა და მუცელზე ფრთხილად მოეფერა
-სალომე!
-მაპატიეთ.. მაპატიე მარიამ უბრალოდ ხომ იცი მიჩვეული ვარ
-მე ხუთი თვის ვარ უკვე და ამხელა მუცელი იმიტომ მაქვს რომ სამნი არიან
-სამნი? -გაოცდა გოგო და უფრო ფართოდ გაიღიმა . ისევ შავები ეცვა სამსახურის გარეთ ნამდვილი მონაზონივით დადიოდა. მარიამს ეს თვალში მოხვდა მაგრამ ვერაფერს ეუბნებოდა. როცა ისაუბრეს საქმეზე გადავიდა- რატომ მოვედი ახლა გეტყვი თორემ ეს ტორტი ისეთი გემრიელია მთლიანად შევჭამე უკვე - მოკლედ სამსახური მინდა ახალი შემოგთავაზო არაჩვეულებრივი პირობებით , დამღლელი სამუშაოც არ გექნება , ბინის პრობლემაც მოგვარდება მხოლოდ მილაგება მოგიწევს, საჭმლის მომზადება პატრონი კი იშვიათადაა სახლში როცაა პრეტენზიული ძალიან არაა უბრალოდ მოჭიდავეა და საჭმელები ისე უნდა მოუმზადო როგორც გეტყვის ეგ არ იქნება პრობლემა დარწმუნებული ვარ. ხელფასზე არააქ პრობლემა რამდენსაც იტყვი იმდენს გადაგიხდის წინა მოსამსახურეს 1000 უხდიდა მგონი ნუ თუ პრობლემა იქნება დაგიმატებს არაა პრობლემა . მოკლედ სალო თანახმა ხარ? ძალიან მინდა დავეხმარო იმ ადამიანს და შენზე სანდრო ვერავინ გავიხსენე
-იცით არ ვიცი სამუშაოზე არ მაქვს პრობლემა უბრალოდ სხვაგან ცხოვრება ...
-მაგაზე არ იდარდო მართალია 23 წლისაა მაგრამ უზრდელი ბიჭი არაა მხიარული საყვარელი ტიპია . ხომ იცი რომ ისეთ ადგილას არ გაგიშვებდი სალო
-კარგით თქვენ გენდობით და თუ დაგეხმარებით ჩემთვის არაა პრობლემა . როდიდან უნდა დავიწყო?
-ახლა წასულია მალე ჩამოვა და დაველაპარაკები . დაგირეკავ და დანარჩენზე გეტყვი
-კარგით
-ნახვამდის ჩემო კარგო მადლობა რომ უარი არ მითხარი
-რას ამბობ თქვენს.. შენს ამაგს ვერასდროს გადავიხდი
-არ მიყვარს ეგრე რომ მეუბნებიან წავედი ახლა საქმეები მაქ ცემი მულიკო გადაწვავს სახლს.
მარიამი სახლშ დაბრუნდა , კესარია არ დახვდა , იოანეს დაურეკა მარიამმა ისედაც უნდა მოსულიყო მაგრამ მალე დაიბარა მარტო ყოფნა მეზარება გამიწიე ფილმის ყურებაზე კომპანიონობაო და ისიც წამში გაჩნდა. კესარია რომ ვერ შენიNშა და საერთოდ სიმშიდე იყო სახლში თავადაც , თავისუფლად მოეწყო. მარიამი აკვირდებოდა და სიცილს ვერ იკავებდა.
ქალბატონი ამჯერადაც სტარტზე იყო -აბა დელი დელი დელა აბა დელი დელი დელა აბა დელი დელი დელაოოოოოო- კესარია როგორც ყოველთვის ზე განწყობაზე მყოფი,დაეშვა კიბის მოაჯირის საშუალებით შემდეგ ჩამოხტა ქვედა კაბა გაისწორა და იოანესკენ დაიძრა, რომელიც მარტო იჯდა დივანზე და მშვიდად უყურებდა რაღაც ფილმს რომელიც მარიამმა ჩართო და მიატოვა ასე შუა ყურების ჟამს .
-დილამშვიდობის ბატონო იოანე როგორ გიკითხოთ- წინ დაჯდა კლდევამოსილი ქალბატონივით ფეხი ფეხზე გადაიდო , ასე და ამრიგად მთელი მისი შხვარი ფეხები მოაშიშვლა და პირდაპირ ნერწყვის ყლაპვით დაგუდა იოანე. მაგრამ ეს ბიჭი მაგის ჩიტია? გადაიტანა უცებ ყურადღება აბა რა წესია ძმაკაცის ბიძაშვილთან არშიყი? ბავშვია თან ხომ არ აყვება? ეს ახლა არის აჟიტირებული თორემ მერე დაშვიდდება .(კი მაგ აზრზე იყავი შენ მოიგებ ბევრს)
-კარგად თავად
-არაჩვეულებრივად უბრალოდ ცოტა სიცხეებია და აღარ ვიცი როგორ გავგრილდე . შენ ხომ ვერ მირჩევდი რაიმეს?- იოანემ ინსტიქტურად ახედა და უკვე ცუდად იყო
-გაიხადეთქო ვერ გეტყვი გაგიკეთებია ეგ უკვე ასე რომ სხვა არ ვიცი . ეტყობა ძალიან ხარ აფორიაქებული რაღაც მიზეზის გამო თორემ მე საერთოდ ვერ ვგრძნობ ტემპერატურის მატებას
-ხოო? დარწმუნებული ხარ? - მასთან მივიდა დივნის საზურგეზე დააწყო ხელები ისე რომ მის ბეჭებს ეხებოდა , სახე ისე ახლოს მიუტანა იოანეს გასაქცევი აღარ დაუტოვა . ცხელოდა კი არა უკვე ცეცხლი ეკიდა -გრილი თუ ხარ იქნებ მეც მიშველო-მოწყვეტით დასკუპდა მის მარჯვენა ფეხზე და მუხლზე მოჭერილი ხელი თავის ლავიწზე გადაიტანა . შემდეგ კი ისევ ‘მეამიტურად“ განაგრძო - ესაა არ მცხელაო? მგონი სიცხე გაქ ხო? რაღაც მზერაც არ მომწონს შენი, თვალებიც საგრძNობლად დაგიწითლდა მანდ მოცეკვავე არსებებსაც ვხედავ -ისევ ახლოს მიიწია და ყურთან უჩურჩულა ისე ახლოს იყო მათი ლოყები ერთმანეთს მიეკრა წამით, ორივემ იმხელა მუხტი იგრძNო უკვე ცუდად იყვნენ - ისევ შენთვის აჯობებს „დისტანცია“ დაარღვიო თორემ გაწამდები ეგრე და ძალიან ცოდო ხარ - ისეთი ხმით უთხრა ბოლო ორი სიტყვა და აკოცა ყურის ძირში იოანე მზად იყო ყველა და ყველაფერი დაევიწყებინა იმ წამსვე მაგრამ მარიამი შემოვიდა დაგეგმილივით ზუსტად იმ დროს კესო რომ ადგომას აპირებდა
-კესარია ლიზიკომ რაღაც რომ დაგიბარა გააკეთე მიდი ნუ ზარმაცობ- სალათის თეფშით შემოვიდა ძალიან მშვიდად დაჯდა და წვენი მიაწოდა იოანეს- აჰა დალიე იქნებ გიშველოს
-ჰა? რამე მითხარი?
-წვენი .. წვენი დალიე იოანე წვენი- გაიცინა და ჭამა განაგრძო
-ხო.. მადლობა - ერთიანად გამოცალა და უკან დააბრუნა-კიდე იქნება ხო სამზარეულოში
-კი კესარიაა იქ და დაგალევინებს არ გეტყვის უარს
-არ მინდა იყოს .. ალექსანდრე აღარ მოდის მგონი მე წავალ საღამოს მოვალ
-შენ არ მიდიხარ სააღდგომოდ სადმე?
-დილით თბილისში ვართ ყველანი შემდეგ კი ბებიას და ბაბუას საფლავზე უნდა გავიდე გურიაში წავალ ბიძაჩემთან და ბიცოლასთან .
-გასაგებია კარგი მაშინ ხვალ გნახავ ზეგაც - იცინოდა თან ისე ელაპარაკებოდა . იოანე წავიდა . კესარია გამოვიდა
-სადაა ის აორთქლდა და ჩაიფერფლა
-რა ხარ გოგო ასეთი გიჟი ჰა? მოკვდა ბიჭი და გათავდა რომ არ შემოვსულიყავი დაივიწყებდა ჩემს ყოფნა არ ყოფნას და ჩემი ბავშვებიც კი გაიგებდნენ შენ კვნ...- უნდოდა გაგრძელება მაგრამ საბა შემოვიდა
-გამარჯობათ მოვედი ქალბატონო მარიამ რა ხდება?
-საბუნააა დაბრძანდი კესარია ყავას , ჩაის, წვენს, ან წყალს მოგიტანს
-არა არაფერი არ მინდა ის საქმე მაინტერესებს თუ მოაგვარე
-ხოხო რასაა რომ მკადრებ შენ რას ქვია თუ? მოვაგვარე აბა?
-მარიაამ შენ ჯობს ბებიაჩემი რომ ჩამოვა მაშინ არ გააკეთო მეგრელების პაროდია თორემ დავიღუპებით პირდაპირ- კესომ თქვა და გაეცალა იქაურობას.
- ეს გოგო სულ ასეთ ხასიათზეა?
-აბა? ჩვენი ჭრიჭინაა ეგ -გაიცინა და ვაშლი ჩაკბიჩა- ესეიგი ის კანდიდატი ვნახე თანახმაა მუშაობა დაიწყოს . შენთან იცხოვრებს ყველაფერი უთხარი რა როგორ და მოამზადებს სუპერ მზარეულია
-აუ ჯიგარი ხარ მარიამ ვდარდობდი ახლა ამ სააღდგომოდ მეზარებოდა ყველაფრის ყიდვა ჩემები კიდე არ ჩამოდიან და ხომ უნდა გავიდე სასაფლაოზე . მერე ვინმე დამადგება მოკლედ რა სულზე მომისწრო
-რაღაც უნდა გითხრა . ძალიან თავისებური, ჩაკეტილია და გთხოვ რა ძალიან არ შეაწუხო თუ დიდად არ შემოვა კონტაქტში ისე კი ყველაფერს არაჩვეულებრივად გააკეთებს .
-კარგი რა პრობლემაა . მომეცი ნომერი მეც მქონდეს, ისე შენ დაურეკე და ხვალ დილით მოვიდეს ორი დღე დარჩა და ხომ უნდა მოასწორს შეჩვევა ნუ მოკლედ ხვალ ველოდები მისამართი უთხარი თუ ადრე მოვა კარგი იქნება
-კარგი გადავცემ
-წავედი კარგად გნახავ მოგვიანებით
-ნახვამდის .-გააცილა საბა და გაიღიმა- ესეც ასე მოგვარებულია . ახლა კი ჩემი ბიჭის ნახვის დროაა ბავშვებო მამიკოსთან წავიდეთ . ჩანთა აიღო კესარია გააფრთხილა და ალექსანდრესთან წავიდა კომპანიაში . მდივანს მიესალმა
-გამარჯობა
-გამარჯობათ ქალბატონო მარიამ
-კაბინეტშია ალექსანდრე?
-დიახ მარტოა მითხრა არავინ შემაწუხოსო დაახლოებით ორი საათია არ გამოსულა
-კარგი მადლობა დასრულებულია მგონი უკვე სამუშაო დღე შეგიძლია წახვიდე
-ხო მაგრამ გაბრაზდება
-ნუ გეშინია წადი მე ვეტყვი რომ თავად გაგიშვი
-გმადლობთ ნახვამდის-გოგონა უცებ წამოდგა ნივთები აიღო და წავიდა. მარიამმა ოთახის კარი შეაღო და შევიდა. ალექსანდრე მაგიდასთან იჯდა თავდახრილი , ხელებზე ედო თავი გახშირებუი სუნთქავდა , წინ არყის ბოთლი ედგა , ფეხის ხმაც ვერ გაიგო ,მარიამმა მხარზე რომ დაადო ხელი მხოლოდ მაშინ ამოხედა თვალები სულ ჩაწითლებული ჰქონდა, საშინლად გამოიყურებოდა თითქოს სევდისგან და ტკივილისგან ოცი წლით დაბერებული იყო. სახეზე ემჩნეოდა ტკივილის კვალი.
-ჩემო ფერია აქ რას აკეთებ- მაქსიმალურად შეეცადა მტკიცედ ეთქვა
-სანდრო ცუდად ხარ?
-არა უბრალოდ დავლიე და
-სანდრო რატომ არ მიყვები იქნებ განთავისუფლდე როცა იტყვი - სახეზე მოეფერა და აკოცა . ალექსანდრემ ხელები მოხვია და თავი მუცელზე დაადო
-არ შემიძლია... როცა მივხვდები რომ შემიძლია აუცილებლად მოგიყვები . ახლა წავიდეთ .. გავისეირნოთ მშვიდი საღამოა
დიდხანს სეირნობდნენ ,მშვიდი ამინდი იყო. ბავშვებზე საუბრობდნენ გეგმავდნენ ოთახის ინტერიერი როგორ მოეწყოთ, როდის წასულიყვნენ ნივთების შესაძენად, ოთახი უკვე შერჩეული ჰქონდათ მათი საძინებლის გვერდით , ფერებზე მსჯელობდნენ . უამრავი რამ განიხილეს ბოლოს საერთოზე შეჯერდნენ . მაგრამ სახელები იყო გასარკვევი ჯერ სქესი კიდევ არ იცოდნენ . ცოტა მოცდა მოუხდებოდათ .
-ხომ გითხარი პირველად შენ დაარქვი სახელი ბავშვს-მეთქი რა მნიშნელობა აქვს რამდენი არიან პირველი ფეხმძიმობა ესაა და სრულ თავისუფლებას გაძლევ
-თანახმა ვარ ისედაც შერჩეული მაქ სახელები მიახლოებით
-არ მეტყვი?
-რომ დაიბადებიან გაიგებ
-დიდი მადლობა რომ ამხელა პატივს მდებ როგორც მამას
-ნუ იბუსხები თორემ ცუდად ვხდები ხომ იცი- მარიამი ჩაეხუტა თან იცინოდა
-ჩემი ბუთქუ ხარ შენ. ხუთი თვის ბუთქუ ,ცხრა თვის ალბათ ვეღარ გაივლი ხელში დაგიჭერ და გატარებ
-ელოდე შენ ეგრე არ გავსუქდები მე და ისე ახლაც არ გეტყვი უარს რომ დამიჭირო ხელში და ისე მატარო -ეს უთხრა თუ არა ჰაერში აღმოჩნდა, ინტსიქტურად მოხვია ხელი ყელზე და თავი მიადო- ვგიჟდები შენს სურნელზე სასიამოვნოსთან ერთად დაცულობის და სიმშვიდის სიმბოლოა ჩემთვის . მას რომ ვგრძNობ ვიცი ჩემთან ხარ .
......
სალომემ ბარგი ჩაალაგა ბინის პატრონს ფული გადაუხადა და წავიდა მარიამის დატოვებულ მისამართზე. დილის 12 საათი იყო ნეიტრალურ დროდ მიიჩნია ამიტომ თამამად ავიდა მეექვსეზე ლიფტით შავ კართან გაჩერდა და ზარი დარეკა . დიდხანს ელოდა მაგრამ კაკუნი არ დაუწია , შემდეგ ფეხი ხმა მოესმა საკეტი გადატრიალდა და თმაგაბურძგნული , თვალებდაწითლებული საბუნა გამოჩნდა შავი სპორტული პელზე ჰქონდა საცვლის სათავე ჩანდა ზემოთ კი არაფერი ეცვა . სალომემ რომ დაინახა წამით გაუშეშდა მზერა ამაზე არ უფიქრია ასეთი ბიჭი თუ დახვდებოდა , იმდენად მორცხვი იყო წამში მოაშორა მზერა მაგრამ ლოყები მაინც შეეფაკლა
-თქვენ საბა ხო?
-დიახ და თქვენ?
-მე სალომე ვარ მარიამმა რომ ..
-რაა? -უცებ გაოცდა საბას შუა ხნის ქალი ეგონა თუ იქნებოდა თან ასე გამოწყობილს რომ შეხედა გოგოს რომელსაც ლამის შავი ჯვალო ეცვა და კანი არც უჩანდა სახეს და ხელებს თუ არ ცავთვლით, სახეზე კი მიტკლის ფერი ედო მისი თვალები დიდ სევდას გამოხატავდნენ . უცებ გადაიცვა მხარზე გადადებული მაისური და გაიწია- მაპატიე უბრალოდ არ ვიცოდი ადრე თუ მოხვიდოდი მეგონა დაიგვიანებდი შემო
-არაუშავს რას ბრძანებთ , მე ვერ შევარჩიე ალბათ სწორი დრო
-აქეთ წამო - მისაღებში შევიდნენ .საბუნას ორი მეზობელი ბინა ჰქონდა გაერთიანებული და საკმაოდ დიდი აპარტამენტი ჰქონდა . სალომე დივანზე ჩამოჯდა და მუხლებზე დაიდო ხელები
-ხოო -თავზე ხელი გადაისვა და თმა შეისწორა - სალომე სიმართლე გითხრა არ მეგონა ასეთი ახალგაზრდა თუ იქნებოდი ...- გულახდილად უთხრა და ჩამოჯდა - მარიამმა გითხრა ალბატ რაც გევალება ხო? თანხაზე თუ თანახმა ხარ ყოველი თვის ბოლოს ანგარიშზე ჩაგირიცხავ ან რავი მოგცემ სულ ერთია
-დიახ ყველაფერი მითხრა სახლს თუ დამათვალიერებინებთ , ჩემს ოთახს მაჩვენებთ მალევე დავიწყებ მუშაობას
-კარგი წამოდი ჯერ შენს ოთახს გაჩვენებ ეგ მომე მძიმე ჩანს- ჩემოდანი გამოართვა, ისე მსუბუქად ეჭირა სალო რომ ძვლივს იჭერდა ის ჩემოდანი გაუკვირდა გოგოს. ძალიან ლამაზი ოთახი აღმოჩნდა სალოს მომავალი საძინებელი. ჩანთა დადო და შეხედა ისევ გოგოს-თუ არ მოგწონს შეგიძლია სხვა ოთახშ შეხვიდე მე არ მაქ პრობლემა
-არა ძალიან ლამაზია
სახლი დაათვალიერებინა , ყველაფერი უთხრა თან, ისეთი ენამახვილიაა საბუნა წამებში აუხსნა ყველაფერი შემდეგ სამზარეულოში გადავიდნენ რამდენიმე დასახელების კერძ უთხრა და ეგონა ამ გოგოს ესენი არ ეცოდინებაო მაგრამ სალომემ მშვიდად უპასუხა
-გასაგებია პროდუქტი გაქვთ თუ წავიდე და ვიყიდო
-მოამზადებ ახლავე?
-დიახ
-კარგი.... მოკლედ სალათებს ვჭამ დილით ძირითადად ვარჯიშის შემდეგ მზად უნდა დამხვდეს მერე გავდივარ და მარტო იქნები სახლში რაც გინდა ის გააკეთე ბევრი დასალაგებელიც არაფერი იქნება . შეიძლება სადილად არც მოვიდე ... ტკბილეულიც მიყვარს მაგრამ ბევრს ვერიდები მოკლედ ცხარე და ძალიან მლაშე არაფერი არ უნდა იყოს ფულს დაგიტოვებ დილით პროდუქტებისთვის და საჭირო რაღაცეებისთვის . რაც გინდა ის იყიდე დამატებითაც
-არაა საჭირო ბატონო საბა
-ვაიმეე რა ბატონო 23 ვარ მე მეტის კი არა თავი მოხუცი მგონია ეგრე რომ მეძახი... საბა, უბრალოდ საბა შევთანხმდით?
-არა!
-რატომ?- საბას გაუკვირდა მისი კატეგორიული უარი და მისკენ შებრუნდა .. მაგიდაზე თითები აათამაშა
-იმიტომ რომ მე და თქვენ უბრალოდ უფროსი და მოსამსახურე ვართ ელემენტარული წესია
-კარგი როგორც უფროსი გიბრძანებ საბა დამიძახო ახლა გასაგებია ხო? მე ჩემს ოთახში ვიქნები თუ რამე დაგჭირდება შემოდი - ზურგი აქცია და საძინებლისკენ წავიდა. სალომემ ყველაფერი დაათვალიერა გაიგო სად რა იდო შემდეგ ხელები დაიბანა თმა კარგად შეიკრა , წინსაფარი მოირგო და საუზმის მომზადებას შეუდგა. მზადების დროს მზერას გრძნობდა, მაგრამ უკან არ მიუხედავს, თავის სტიქიაში იყო და ისე სწრაფად ჭრიდა ყველაფერს ალბათ ოც წუთში სამივე სალათი მზად ჰქონდა , წვენიც გაამზადა ლამაზად დააწყო ყველაფერი თეფშზე . გადახედა და შებრუნდა . უკან არავინ იყო საბას საძინებლსი კართან გაჩერდა დააკაკუნა და შემდეგ შევიდა
-შეიძლება?
-რა ხდება? რამე ვერ იპოვნე?
-მოვამზადე უკვე და სად გაგიწყოთ სამზარეულოში თუ სადმე სხვაგან
-უკვე? კარგი ერთი ფინჯანი ყავაც მოამზადე კაპუჩინო ზომიერად ტკბილი და აივანზე გამოიტანე
-კარგით , კიდევ ხომ არ გგნებავთ რაიმე?
-არა ! -ძვლივს იკავებდა თავს გაოცება რომ არ გამოეხატა , ბოლო წამამდე ფიქრობდა რომ რაღაც ისე ვერ იქნებოდა მაგრამ სამივე კერძის ზე კრიტიკულად დაგემოვნების შემდეგ მიხვდა რომ მიზეზი ვერ იპოვნა, წვენიც ძალიან მოეწონა . მარიამის ზარმა არ დააყოვნა
-დილამშვიდობის საბუნა რას შვები? მოვიდა სალომე? აბა მოგწონს?
-ეს უცნაური არსება სად იპოვნე მარიამ?
-უცნაური რატომაა? შავები რადგან აცვია?
-არა ტანსაცმელი რა შაშია თუ უსწორდება ჯვალო ატაროს . პატარაა ასაკით და ისეთი რაღაცეები მომიმზადა და ისე ცნობილი შეფ მზარეული მიმიქარავს თან ნუ მოკლედ რა ვალში ვარ შენთან
-იცოდე რამე არ აწყენინო თორემ დაგსჯი- ეს რომ უთხრა თვითონ გაეცინა -კარგი ხო უბრალოდ გავბრაზდები
-მერამდენედ მეუბნები მაგას? რა უნდა ვაწყენიო გაფიცებ სიტყვას ეგ არ მიბრუნებს არის თავისთვის ახლაც სადაა არ ვიცი თვითონ ისაუზმა ნეტავ?
-კაი აბა მიხედეთ ერთმანეთს წავედი მე გკოცნი შემოგივლით მერე
-კარგი ნახვამდის -გაუთიშა ყავა დააგემოვნა ისიც მოეწონა და ფინჯნით ხელში შევიდა ბინაში. -სალომეე
-დიახ- საძინებლიდან გამოვიდა იმ წამსვე
-გმადლობ ყველაფერი გემრიელი იყო შეგიძლია აალაგო მე გავდივარ . თავი ისე იგრძენი როგორც საკუთარ სახლში- ჭიქა ხელში მიაჩეჩა და საძინებელში შევიდა. სწრაფად გამოიცვალა და ბინა დატოვა. ბიჭებთან წავიდა .
საღამოს რომ დაბრუნდა სურნელი იგრძნო ისეთი ლამის მას გაყვა სამზარეულომდე . სახლში სიცხე იყო მითუმეტეს გაზქურასთან შავ გრძელ კაბაში რა თქმა უნდა დაიღვენთებოდა სალომე ამიტომ პერანგი გაეძრო და მხოლოდ მოკლე ტოპი ეცვა , ხელის აწევის დროს ვინაიდან ჭიქებს ალაგებდა კარადაში მკერდის ნაწილი უჩანდა, საბამ წამით მზერა ვერ მოსწყვიტა მის სხეულს , ნამდვილად ვერ წარმოიდგენდა იმ სამოსის მიღმა ასეთ ქალს თუ შეხედავდა, მაგრამ მალევე მოაშორა მზერა და უკან დაიხია ისე თითქოს არც შესულა
-რას ამზადებ სალომეეე - თქვა და წამის მერე შეაბიჯა, სალომეს პერანგი ვერ ეპოვა და აჭარხლებული , შერცხვენილი აცეცებდა თვალებს . კიდევ მოხვდა თვალში მისი თეთრი კანი რომელსაც თითქოს მზის სხივები არასდროს შეხებია . იმდენად საყვარელი და ბავშვური იყო იმ წამს საბამ ღიმილი ვერ შეიკავა , არ შეუძლია სერიოზულად მოქცევა ასეთ დროს და რა გააკეთოს - სასიამოვნო სურნელია - მისკენ დაიძრა და მხარი მის შიშველ მხარს მიადო თან გაზქურაზე შემომდგარ ქვაბში ჩაიხედა - მშია ვივახშმოთ . სალომე აქ ხარ?- გაიხედა მისკენ და ამჯერად წინ დაუდგა. -სალომეე- მხარზე დაადო ხელი და ჟრუანტელმა დაუარა
-მე ... გავალ და მალე გავაწყობ - უცებ თქვა და იქედან აორთქლდა. საბა იდგა და იცინოდა . სანამ სალომე არ დაბრუნდა , უცებ დაასერიოზულა გამომეტყველება და მაგიდასთან დაჯდა. უყურებდა გოგოს როგორ დაბნეული მოძრაობდა და ხალისობდა
-შენ?
-მე ... არ მინდა მოგვიანებით ... საქმეები მაქვს ახლა თქვენს ნივთებს უნდა მივხედო უკაცრავად - სწრაფად გავიდა . საბამ წვნიანი მიირთვა შემდეგ კი წყალი დალია. ამ დროს იატაკზე დავარდნილი შავი პერანგი დაინახა და აიღო. ინსტიქტურად მიიტანა ცხვირთან და უკვე მეორედ იგრძნო სასიამოვნო სურნელი რომელიც არ იყო სუნამოს არც სარეცხი საშუალება რაღაც სხვა იყო რასაც ვერ ხსნიდა
-ბატონო საბა ეს მაისურ..- ოთახში შემოვიდა სალომე და საბამაც უცებ დადო პერანგი
-პერანგი შენია გამომართვი. ეგ გადააგდე - თქვა და ოთახი დატოვა. საღამოს ტრენაჟორების ოთახში იყო და ვარჯიშობდა , ყურსასმენები ეკეთა და ბოლო ხმაზე უსმენდა მუსიკას , მთლიანად სველი გავიდა ოთახიდან ღრმად სუნთქავდა და საძნებლისკენ მიდიოდა , თან წყალს სვავდა ბოთლიდან . სალომე იდგა და გაშეშებული უყურებდა, საბამ რომ დაინახა მხოლოდ მაშინ გამოფხიზლდა და ისევ საძინებელში შევიდა.
........
ალექსანდრე და მარიამი ერთად გავიდნენ სასეირნოდ , ყოველ საღამოს რიტუალად ექცათ, თან ბავშვებისთვის კარგი იყო მშვიდ საღამოს სუფთა ჰაერი და სიმშვიდე. მარიამს ალექსანდრეს მხარზე ჰქონდა თავი დაყრდნობილი , მას კი ხელი მოეხია ცოლისთვის და დროგამშვებით თავზე ჰკოცნიდა.
-კიდევ ერთი ვიზიტი და უკვე სქესი გვეცოდინება
-ტყუპებისთვის სხვადასხვა ავეჯი მინახავს, ეტლებიც მაგრამ სამისთვის არის?
-ალექსანდრე ვნახოთ და მერე მოვიფიქრებ რამეს ხო და კიდევ ჯერ ადრეა ადრეე შვიდი თვის რომ იქნებიან ჩემი პატარები მერე დავიწყოთ მზადება
-ვეღარ ვითმენ თან არმგონია აქ იყოს მსგავსი რაღაცეები. ჯობია შევუკვეთოთ დაამზადებენ სიეთს როგორიც გვინდა და მშვიდად ვიქნები .მერე ვერ მოვიცლი მაგისთვის დარწმუნებული ვარ
-როგორც გინდა
-რაზე ფიქრობ მარიამ? უფრო სწორედ ვისზე
-ნუციკოზე თორნიკე კი გამოვაფხიზლე მაგრამ ჩემი გოგოა ცუდად . ვიცი ყველაფერს მიხვდა და უკვე დარწმუნებულია გრძნობებში მაგრამ ცოცხალი თავით არ მივა თორნიკესთან და არ ჩაუვარდება ფეხებში . ის იდიოტი კი მაგას ელოდება მე ხომ ვიცნობ
-მე კი ვიცი რომ მობეზრდება დაავლებს ხელს ერთხელაც და რომ ჩაიხუტებს შემდეგ მორჩება ყველაფერი . ისე კი მისიც მესმის რთულია როცა არ გენდობიან
-ენდობა უბრალოდ ისე გამოვიდა და რა უნდა დაშორდნენ ამის გამო? სხვათა შორის არასწორი დასკვნა შენც გააკეთე და მე არ დამისჯიხარ მაგის გამო
-სულ უნდა შემახსენო ახლა ეგ?- ტუჩები დაუკოცნა და ხელი ხერხემალზე დააყოლა, წელი უკვე შეწეული ჰქონდა და განსხვავებულად უჩქარდებოდა პულსაცია როცა ხელს ხვევდა და მის გაბერილ მუცელს ეხებოდა- დავბრუნდეთ თორემ სიცივეა უკვე .
- რომელ საათზეა შეხვედრა რომ დაგპატიჟეს დღეს?
-თუ გინდა არ წავიდეთ
-არა რატომ ვნახავ ნაცნობებს, თან შენთან ერთად არ ვყოფილვარ მსგავს შეხვედრაზე და მინდა გავიგო ვინ არიან შენი კომპანიონები და საქმიანი პარტნიორები
-კარგი მაშინ წავიდეთ ათ საათზე რესტორანში უნდა ვიყოთ მანამდე წავიდეთ ჩვენ ლოპოტაზე გავისეირნოთ
-არაჩვეულებრივი აზრია
-თუ გინდა ცოტა ხნით დავრჩეთ - პპარალელურად ეფერებოდა თითებზე და ისე მიდიოდნენ. მარიამი მაქსიმალურად ცდილობდა ალექსანდრეს დავიწყებოდა მოახლოებული ტკივილი და რა თქმა უნდა დათანხმდა იქ დარენაზე.
სახლში შესულებს იოანე და კესარია დახვდათ . იო როგორც ყოველთვის დაძაბული იჯდა და მაქსიმალურად ცდილობდა თავის შეკავებას, კესოც თავის ამპლუაში იყო და ძალიან ხალისობდა
-ოჰ იო აქ ხარ ? რა ქარმა გადმოგაგდო?
-სამეგრელოდან ქრის - კესომ თქვა და მარიამს მიეხუტა. გოგოს გაეცინა და თვალები უბრიალა
-გეყოს რა
-კაი შენ კიდე რა იყო დიდი ამბავი ახლა ერთი ბაბნიკი თუ გაწამდება მის მიერ მიტოვებული გოგონების ნაცვლად შურს ვიძიებ
-შურისძიებისგან სიამოვნების მიღება ყველაზე კარგად გამოგდის თან ორმაგი სიამოვნების
-მე მიკეთებ რძალო მაგას? ისედაც ვერ ვიკავებ ხანდახან თავს და კიდევ უფრო ვრწმუნდები რომ ის თუ მოინდომებს წამში დავკარგავ თავმოყვარეობას, სიამაყეს , სიგიჟეს და ჩავადნები მკლავებში - ეზოში მყოფ ბიჭებს გახედა და ტუჩები გაილოკა -რაღაც სასწაულს მმართებს ყველა უჯრედი თუხთუხებს რომ მეხება - ისევ ვნებიანი ხმით თქვა და მარიამს სასოწარკვეთილმა გახედა- მეშველება რამე?
-აბა რა გითხრა კესო ჯობია მალე დაითანხმო იოანე და გაგანეიტრალოს თორემ სხვა ვერაფერი გიშველის შენ- გადაიკისკისა მარიამმა და კესარია „გააბრაზა“
-რა უშველის კესოს მარიამ? საშუალება გამონახე? გვითხარი ჩვენც რა იქნებ მართლა უშველოს- ნიკა შემოვიდა იოანე უკან მოჰყვებოდა, ბოლოს კი სანდრო იდგა . კესარიას ფერები ეცვალა სახეზე, მარიამმა იოს მხარეს სასწორის გადაწევა განიზრახა რადგან უკვე ეცოდებოდა ეს ბიჭი და „იცელქა“
-ვურჩიე შეეშვი ხალხის გაგიჟებას თორემ თავად გაგაგიჟებენ თუ ჩაუვარდი მკლავებში-მეთქი
-ხოო დარწმუნებული იყავი გაგაგიჟებს - ნიკამ გადაიხარხარა და იოს გახედა. უდარდელად რომ დასკუპდა ალექწილი კესარიას წინ , ფეხები გაშალა ხელისგულები მუხლებზე დაიწყო და გააწრიალა ბარძაყებზე , თან ისეთი გამომეტყველება ჰქონდა კესარია ჩამოდნა . ნერვიულად ჩამოისვა თმაზე ხელი და წამოდგა
-მართალი ხარ მგონი დროა მივიდე და ვუთხრა რომ მაგიჟებს ხო?- ეს რომ თქვა მარიამმა გაოცებულმა შეხედა „რა ჩაიფიქრე გოგო“- იქნებ ისიც იგივეს გრძნობს ჩემს მიმართ და მეშელოს მეც
-მე აქ არ ვარ ამ დროს ხო?
-შენ ალექსანდრე ბიძაშილი ხარ აბა რა შენი საქმე მე ვისთან მექნება სექ... ? წავედი შეიძლება ამაღამ არც დავბრუნდე- ეს რომ თქვა იოანეს უკვე ყველა ძარღვი ემჩნეოდა და ცოტა აკლდა წამოფრენამდე. რომ გავიდა თეძოს რხევით სახლიდან ინსტიქტურად წამოვარდა და უკან გაჰყვა
-ღმერთო აგვაშორე მეორეთ მსოვლა დახოცავენ ერთმანეთს - ნიკამ თქვა და თან იცინოდა
-რაო ნიკოლოზ მეშველა უკვეო?
-აბაა? გიგუნა თუ ასეთი ბუნჩულა იყო რას ვიფიქრებდი
-ბუნჩულა იქნება ზედმეტი რომ გაბედო ისე გაგიერთიანებს თავ ყბას დედიკო ვერ გიცნობს
-მოკლედ რა ხომ არ მოგასვენებენ ოცნებებშიც მეჩრებით უკვე
...
იოანე ეზოში მყოფს სწვდა მაჯაში და თავისკენ შეაბრუნა, სხეულზე აიკრა და ზემოდან დააცქერდა. კესარიას მისი ეს გამოხედვა უფრო აღაგრზნებდა და უკვე ფიქრები რომ არსებობდა იმაზე გიჟდებოდა.
-საით მიდიხართ ქალბატონო კესარია?
-ხომ არ გამიყვან? ბარემ გადიხარ მგონი ხო?- სხვას ამბობდა და საპირისპიროს აკეთებდა თითები პრესზე ააყოლა და ყელზე გამობერილ ძარღვზე გადაუსვა - ძალიან მინდა ხომ იცი შენც რომ ძალიან მინდა...- ისეთი ვნებიანი ხმა ჰქონდა იოანე პირველად დაიფერფლა მანქანას მუჭი დაარტყა მეორე ხელი წელზე მოხვია უცებ მიიზიდა ისე რომ მენჯის ძვლები ერთმანეთს დაეჯახა და გიჟივით დააცხრა მის ტუჩებს. ხელს თმაში და ყელზე დაატარრებდა და კოცნას არ წყვეტდდა . ბოლოს მოშორდა ჩაისუნთქა და ისევ აკოცა ამჯერად ხელები მაისურის ქვეშ შეაცურა და ზემოთ ააყოლა თიტები , რომ მიხვდა კესარია პიკზე იყო გაიღიმა და ისევ საწყის პოზიციას დაუბრუნდა, თითები დაბუჟებულ ტუჩებზე შახო გოგოს და ირონიული ღიმილით უთხრა- მგონი ის დოზა მიიღე რაც საჭირო იყო შენს სამკურნალოდ ახლა შეგიძლია დათვებიანი პიჟამა ჩაიცვა და საწოლში დაწვე - თვალი ჩაუკრა . არხეინად მოუარა მანქანას გვერდი ჩაჯდა და იქედან აორთქლდა. კესარია კი ჯერ დაიფერფლა სიამოვნებისგან , შემდეგ რომ გაიაზრა რაც გააკეთა იოანემ ბოლო ხმაზე დაიყვირა და გაბრაზებული შევარდა სახლში. ბიჭები ზემოთ იყვნენ მხოლოდ მარიამი იჯდა და ბანანს მიირთმევდა
-მოვკლავ...გავაგიჟებ ეგ მე არ მიცნობს როგორ გამიბედა... არა როგორ გამიბედა მაგას მე მართლა სულელი პატარა გოგო ვგონივარ? იდიოტი ეგ ეგ დეგენერატი ყველა ბუნჩულა გოგო ჰქონია ვინც 18 წლისაა? მაგას ვაჩვენებ მე დათვებს ჯერ სადაა ჭკუიდან გადავიყვან -ოთახში გიჟივით დადიოდა ერთი ჭიქა წყალი ბოლომდე დალია. მარიამი წარბებაწეული უყურებდა მერე რომ მიხვდა რაც მოხდა სიცილი დაიწყო .
-ვგიჟდები თქვენზეე ღმერთო რა მაგარიააა
-მარიამ რა არის მაგარი? იცი რა მითხრა ? დათვებიანი პიჟამა ჩაიცვი და დაიძინე დღეისთვის გეყოფაო
-იოანე შენ პატარა გამოუცდელი ბიჭი ხომ არ გგონია? ასე მარტივად რომ დახამდეს შენს ფორმებს და გაგიჟდეს ჰა? კაცი რომელსაც გრძნობა აქვს ასე მარტივად არ შეტოპავს , მითუმეტეს ჰგონია რომ უბრალოდ ცანცარებ
-რა გრძნობ... მოიცა შენ ... გგონია რომ იმას ... მეე?
-მე არაფერი არასდროს არ მგონია დარწმუნებული ვარ უბრალოდ და დროა დააჯერო რომ გიყვარს და უბრალოდ „ათუხთუხებული ჰორმონების „ გამო არ აკეთებ ყველაფერს
-რა მარტივად უყურებ ყველაფერს მარიამ არც ისეთი გიჟი ვარ დავადგე და ვუთხრა რომ მიყვარს ყველა ჩემს უჯრედს უნდა და ჭირდება ყველა გაგებით
-აი ასე უნდა ადგე და ზუსტად ეგრე უთხრა სიყვარული და სირცხვილი , სიამაყე, ქედმაღლობა ერთად ვერ იარსებებს. უნრა იყოს მხოლოდ სიყვარული შემომხედე მე ეგრე რომ მეწუწუნა და დავფიქრებულიყავი ყველაფერზე დღეს გაგიჟებული და გაწამებული ვიქნებოდი
......
თორნიკე და გაიანე კაფეში შევიდნენ . მყუდრო ადგილი იყო სადაც თავისულად აჭიკჭიკდებოდა თოკო და მოუყვებოდა ყველაფერს მასზე და ნუცაზე , მეგობარმა არ მოასვენა და როგორც იქნა გამონახეს დრო. როგორც კი მაგიდისკენ დაიძრნენ კისკისის ხმა მოესმა და კუთხის მაგიდისკენ გაიხედა სადაც რამდენიმე გოგო და სამი ბიჭი ისხდნენ. თვალები გაუფართოვდა და ჩაუწითლდა როცა ნუციკოს გვერდით მისი ერთ-ერთი კლასელი დაინახა რომელიც ახლა გადმოცხოვრდა თბილისში მაინცდამაინც
-რა ხდება თორნიკე?
-არაფერი! დროა დამეხმარო გაიანე- უთხრა წელზე ხელი მოხვია და კუთხის მაგიდისკენ დაიძრა
-რა დაგეხ...-ჯერ ვერ მიხვდა მაგრამ ნუცა რომ დაინახა მაშინვე გაიაზრა -არ გაბედო ..
-მეც მიყვარხარ განოო- ლოყაზე აკოცა და მაგიდასთან უკვე იდგნენ. იქ მყოფი ყველა ადამიანი იცნობდა ტორნიკეს , გოგონებს თვალები გაუბრწყინდათ, წამოდგნენ სწრაფად და მოეხვივნენ თოკოს
-როგორ ხართ გოგონებო
-კარგად თოკ შენ?
-მეც კარგად . დაგინახეთ და ვიფიქრე მივალ ვნახავთქო . ახლა დაგტოვებთ გამიხარდა თქვენი ნახვა
-რას დაგვტოვებ ტო მოდი დასხედით ჩვენთან ერთად -გიორგიმ თვალები უბრიალა და მეორე მაგიდიდან ორი სკამი აიღო .
-რა ვქნათ ფერია?- განოს დახედა და პარალელურად თმაზე წაეთამაშა
-დავსხდეთ - ისე მოხდა რომ განო გიორგისა და თოკოს შორის იჯდა და პირდაპირ ნუცას ყურებდა . გოგო ისე მყარად იდგა და მიმიკას არ ცვლიდა გულში კმაყოფილს გაეღიმა. თორნიკე რას არ ამბობდა და აკეთებდა მაგრამ არაფერი , ეჭვიანობის ნასახიც არ შეიმჩნეოდა. აი ბიჭმა რომ ხელი მოხვია მხრებზე ნუცას და საფეთქელზე აკოცა ერთ-ერთი წინადადების დროს როცა ნუციკოზე საუბრობდა თვითონ გაგიჟდა. ნუცას ამაზე გაეღიმა და კმაყოფილი უცქერდა საზოგადოებას.მაჭავარიანი კი ორივეს მდგომარეობაზე ხალისობდა და თან გოგონებს ეჟღურტულებოდა, შანსს ხომ არ გაუშვებდა . ნუცა გავიდა და წამის შემდეგ თორნიკეც გაყვა , მაინც ვერავინ შეამჩნია განოსთან საუბარში იყვნენ გართულები . თორნიკემ ვეღარ მოთოკა ემოციები და იდაყვზე ჩაავლო ხელი, ერთი ბიძგით თავისკენ შეაბრუნა ნუცა და სხეულზე აეკრო შემდეგ კი არც დაფიქრებულა ისე დააცხრა მის გასაგიჟებელ ტუჩებს კედელს მიაყრდნო და ხელებს თავისუფლად მოძრაობის უნარი მიანიჭა . ნუცა თავიდან ეწინააღმდეგებოდა მაინც ეს სიჯიუტე რას არ იზამს მაგრამ არც მაგდენი მოთმენის უნარი შესწევდა , უკვე ყველა უჯრედი ითხოვდა კოცნის გახანგრძლივებას რომ რაც შეიძლება დიდხანს ეგრძNო მისი ცხელი ბაგეების შეხება. ერთი ხელი თმაში შეუცურა და მოქაჩა მეორე კი ყელზე მოხვია და იგრძნო როგორ დაებერა ძარღვები ფარჯიანს. ტუჩზე კბილები მოსდო და მისმა გმინვამ უფრო შეიტყუა ალერსში. გონება უკვე გამაფრთხილებელ იმპულსებს გამოსცემდა ,მაგრამ არ შეეძლო ამ სიამოვნების მოკლება მხოლოდ უჟანგბადობის ჟამს მოშორდა და ირონიული ღიმილი არ დააკლო
-მეგობარს ტყუილად ნუ აწუხებ სპექტაკლებში მონაწილეობისთვის , დაკავებული ქალია განო - უთხრა და კურტუმოს ქნევით მოშორდა. ისევ დაიჭირა თორნიკემ ამჯერად ჭინკებთან ერთად ბრაზიც ჩასდგომოდა თვალებში , ტუჩებს ვერ აშორებდა მზერას მაგრამ მაინც არ გატყდა
-იმ სირ... ერთად კიდე გნახავ გავლილს და გეფიცები ფეხებს დავამტვრევ
-აბა შენ იცი თოკჩო - თვალი ჩაუკრა , ხელი გაინთავისუფლა და გასაგიჟებელი მიხვრა-მოხვრით გაეცალა არემარეს. თორნიკე არეული დაბრუნდა უკან განო სიცილს ვერ იკავებდა და ამაზე უფრო გაგიჟდა . ნუცა იქ აღარ იყო არც მისი „კუდი“ ჩანდა . შენობა დატოვეს, გიოც მათთან ერთად წამოვიდა
-გიუშ განოს სახლში მიიყვან? მე მეჩქარება ძალიან სამსახურიდან დამირეკეს
-კი რა პრობლემაა
-არაა საჭირო არ შეწუხდე , თან მართვის მოწმობას ასე პატარებს გაძლევენ? მე რომ ვცხოვრობდი აქ მაშინ არ იყო კანონით შესაძლებელი და - ეს რომ თქვა მაჭავარიანი გაგიჟდაა , თვალებიდან ცეცხლს აფრქვევდა, თორნიკემ ერთი გადახედა წყვილს და აორთქლდა
-როგორც ჩანს კომპლექსი გავქს ქალბატონო ექიმო ასაკთან დაკავშირებით და იმდენად დიდი გგონია თავი სხვა ყველა ბავშვად მიგაჩნია . წამობრძანდით მიგიყვანთ სახში- მანქანის კარი გამოაღო და მიუთითა დაჯდარიყო. განო სიცილს ვერ იკავებდა გაბრაზებულს რომ უყურებდა. მთელი გზა გაბუსხული იჯდა მაჭავარიანი
-კარგი გიო ნუ ბრზადები დიდი ამბავი ახლა ორი წლით შევცდი ალბათ მეტით ხომ არა
-საკმაოდ ბევრი რამ გამომივლია ცხოვრებაში , ბევრი რამ ვიცი და გამეგება ამიტომ ჩემი ასაკი არაფერს ნიშნავს ქალბატონო ექიმო
-ნუ მეძახი ამ ქალბატონ ექიმს არ მეგონა თუ გაბრაზდებოდი , კარგი რა ამხელა ქალმა მოგიბოდიშო თუ რა გავაკეთო -რომ გაჩერდა მანქანა და თავისი კორპუსი დაინახა უცებ გადააბა- მოიცა ჩემი მისამართი საიდან იცოდი
-რაც საჭიროა ყველაფერი ვიცი ... ერთი საღამო მხოლოდ მე და შენ გაწყობს?
-ვერ გავიგე?- განოს თვალები გაუფართოვდა უცებ შოკიდან ვერ გამოვიდა
-თუ გინდა დავივიწყო დამცირება რომელიც ჩემი ასაკის განხილვამ გამოიწვია ერთი საღამო უნდა გაატარო ჩემთან ერთად სად წავალთ ვერ გეტყვი
-არა! უფრო სწორედ მიზეზს ვერ ვხვდები რაში გჭირდება
-ახლა უნდა გითხრა აუცილებლად? თუ გინდა გაბრაზებული ვიყო და ასეთი ურთიერთობა შევინარჩუნოთ არაა პრობლემა ჩემთვის
-კარგი თანახმა ვარ - ინსტიქტურად უთხრა ისე რომ არც გაუაზრებია - მაგრამ არ ვიცი როდის მეცლება დატვირთული გრაფიკი მაქვს
-არაუშავს დაგელოდები არ მაქ პრობლემა
-ნახვამდის - უთხრა და გადასვლას აპირებდა გიორგიმ რომ გააჩერა ხელზე მოკიდა ხელი და რომ შემობრუნდა ისე ახლოს იყო მასთან პირდაპირ ჩაიძირა მის ლურჯ თვალებში . სუნთქვა შეეკრა უხერხულმა სიჩუმემ დაისადგურა , რომელიც ისევ გიორგიმ გამოასწორა გაიღიმა და ლოყაზე ისე მიაკრა ტუჩები გული გაუჩერდა განოს
-ნახვამდის გაიანე - მშვიდად ჟღერდა მისი ხმა , თავის ადგილს დაუბრუნდა. განო კი მანქანიდან გადავიდა და სწრაფად შევიდა სადარბაზოში . გიორგის მანქანა კი ელვის სისწრაფით წავიდა.
სახლში შესულმა ყველაფერი გაიაზრა , ყველა დეტალი და თავი იმით დაიმშვიდა რომ მათ შორის მტელი შიდი წელი იყო და ალბათ უბრალოდ კარგი ურთიერთობა სურდა და იმიტომ ეპატიჟებოდა. მშვიდად დაიძინა და ყველაფერი დაივიწყა, რასაც გიორგიზე ვერ ვიტყვით , იმდენად იყო მოხიბლული გაიანეს სილამაზით, მომხიბვლელობით უკვე გონებიდან ვერ იშორებდა მის სახეს, თვალებს,ღიმილს , ხმას და სხეულს .
მთელი ღამე თეთრად გაათენა ალექსანდრემ , ჯერ მარიამს უყურებდა , ეფერებოდა ,შემდეგ საწოლში ვერ მოისვენა აივანზე გავიდა და გათენებამდე სიგარეტს ეწეოდა. მარიამს გაეღვიძა და დაინახა აივანზე მყოფი ქმარი. გრძნობდა როგორ ტკიოდა და უნდოდა როგორმე ენუგეშებია . ოთახში რომ შემოვიდა მაინც გაუღიმა გაბერილ ცოლს და აკოცა
-ქრისტე აღსდგა მარიამ
-ჭეშმარიტად -აკოცა და სახეზე მოეფერა
ქვემოთ ჩავიდნენ, ლიზიკო განსაკუთრებით ფერმკრთალი იყო იმ დღეს რძლის დანახვისას გაიღიმა და შეეგება.
-მალე მოვა ბებო?
-კი დამირეკეს უკვე თბილისში შემოვედითო
-კარგი . გააფრთხილე არ დაიწყოს რა როგორც იცის - თქვა და სავარძელში ჩაესვენა , თვალები დიდხანს ჰქონდა დახუჭული , ასეც კი ეტყობოდა ტკივილი. მარიამს დაურეკეს მეგობრებმა მიულოცეს ამიტომ აივანზე იყო რომ შემოვიდა უკვე სტუმრები მოსულები იყვნენ. ლიზიკოს ძმა, რძალი, დედა და კესარია ხომ იყო ისედაც. ლიზიკოს დედა და ეს ხალხი მხოლოდ ქორწილში ჰყავდა ნანახი მას შემდეგ არ შეხვედრია. გაუღიმა და მატკენ წაბაჯბაჯდა
-ქრისტე აღსდგა
-ჭეშმარიტად რძალო - ბიძა და ბიცოლა თბილად შეხვდნენ. აი ქალბატონი ცირა კი როგორც კი დაინახა მარიამმა მიხვდა რომ მომავალი ორი კვირა გამოცდა ელოდა მართლა წინ . აი ის გამოცდა ალექსანდრე რომ აფრთხილებდა დედაჩემი მოგიწყობსო .
-გილოცავ ბებია მრავალს დაესწარი - ჯერ ჩვეულებრივად შეხვდა მერე ახედ დახედა და ლიზიკოს შეხედა- რაა დედაა ეს რომ ამოუკვეხებია ეს შარვალი გუდავს ბავშვებს მუცელში? კაბა არ გეშოვებათ თქვენ? ან ფული არ გაქვთ რძალს რომ უყიდოთ?-მარიამი გაოცდა. ბებია კი ჰყავდა ძველ ყაიდაზე გაზრდილი მაგრამ მსგავსი რამ პირველად ესმოდა ,ნაზიკოსაც კი არ უთქვამს სამოსის გიჟს მსგავსი რამ . კესარიას დედა და მამა შეწუხებულები უმზერდნენ ერთმანეთს კესომ ხელი დაადო რძალს მხარზე
-გამაგრდი შენთან ვართ მარიამ- ჩუმად უთხრა და დედას გადახედა - წამოდით თქვენს ოთახს გაჩვენებთ
-დედა კაბა როგორ არ აქვს სულ კაბა აცვია უბრალოდ დღეს სიცივეა და
-მერე რა სიცივე როა ჩვენ შუა ზამთარში კაბით არ დავდიოდით? გავაჩინე ბავშვები და არ მოვყინულვარ
-დედა რა გინდა? ახლა მაგაზე ლაპარაკის დრო და სურვილი მაქვს შენი აზრით? -რომ ვეღარ მოითმინა უთხრა თვალებამღვრეულმა და ოთახი დატოვა . ქალი უყურებდა და სიბერისგან დამჭკნარ ლოყაზე ცრემლი სდიოდა. უცებ შეიმშრალა და ალექსანდრეს გახედა რომელიც ისე იჯდა იქ თორემ ფიქრებით სულ სხვაგან იყო . მეგრულად თქვა რაღაც და ოთახი დატოვა.
-სანდრო - მარიამმა მხარზე დაადო თავი და ხელი მოხვია
-გისმენ
-კარგად ხარ? გინდა რამე მოგიტანო?
-არა არაფერი უბრალოდ ჩამეხუტე - თქვა და გულზე მიიხურა. თავზე აკოცა და მუცელზე მოხვია ხელები . მარიამს არაფერი უთქვამს მთელი ძალით მოეხვია და ენერგია მოიკრიბა რომ მისთვის ძალა მიეცა და თავად არ დაეწყო ქვითინი.
ერთად გავიდნენ სახლიდან, ბიჭებიც მივიდნენ . არაფერს ამბობდნენ ყველას ერთი ტკივილი ჰქონდა ოთხივე წინ მიდიოდა და ზურგიდანაც , სიარულის დროსაც კი ემჩნეოდათ როგორ უმძიმდათ თითოეული ნაბიჯის გადადგმა წინ, თითქოს გოლგოთაზე ადიოდნენ . თეთრი ქვით იყო შემოღობილი საფლავი , მაღალ ქვაზე კი მომღიმარი გოგონა იყო გამოსახული, ისე იღიმოდა თითქოს ნახატი კი არა ნამდვილი არსება იყო , თვალები უბრწყინავდა და მთელი ემოციით იღიმოდა . მარიამი უყურებდა ფოტოს და მასსა და ალექსანდრეს შორის იმხელა მსგავსება დაინახა მართლა ტყუპებად მიიჩნია . სანდროს შეხედა რომელიც იმდენად სუსტი ეჩვენა იმ წამს ეგონა რომ ძალა გამოეცლებოდა და წაიქცეოდა . ლიზიკო ჩუმად იდგა ცრემლები სდიოდა და ქვას ხელით ეფერებოდა. ცირამ კი შესვლის წამიდან გვიან მივიდა რადგან ვერ დადიოდა სიბერის გამო ისე სწრაფად მოთქმა დაიწყო , ხან მეგრულად ხან ქართულად ტიროდა . ალექსანდრეს ვენები დაებერა ისეთი თვალებთ იხედებოდა გეგონებოდათ მასში მგელი ცხოვრობდა რომელიც მსხვერპლის დასაგლეჯად იყო მზად. ქვაზე რომ დაკრა მუჭი , ბიძამისი მივიდა ცირასთან და გააჩუმა .
იქ გატარებული რამდენიმე საათი , ძლივს შეკავებული ცრემლები უმძმესი იყო მარიამისთვის, უნდოდა დალაპარაკებოდა რამე ეთქვა სანდროსთვის მაგრამ სიტყვები ფუჭი იყო შეუძლებელი იყო რამე ეთქვა უბრალოდ მოეხვია და ლოყაზე აკოცა. ბიჭები წავიდნენ , ირგვლივ ხალხი მოდიოდა და მიდიოდა. ელენეს საფლავზეც ბევრმა გადააგორა წითელი კვერცხი , ღვინო შესვა და წავიდა. ალექსანდრე კი იდგა და ფოტოს უყურებდა . ბოლოს როცა წავიდნენ მხოლოდ მარიამი უყურებდა როგორ მივიდა მუხლებზე დადგა ქვას თავი მიაყრდნო და რაღაც თქვა ძალიან ჩუმად ჩამწყდარი ხმით . როცა წამოდგა ქვაზე ცრემლები დარჩა ერთადერთი ნიშანი ახვლედიანის ტკივილისა. ცოლს მოხვია ხელი და წავიდნენ. სახლში მისულს ცირა უკვე აქოთქოთებული დახვდა, მეგრულად ეუბნებოდა რაღაცას რძალს და აშკარად ეჩხუბებოდა.
-დედა გეყოფა შეეშვი ლალის
-შეეშვი.. შეეშვი ყველა უქნარები ხართ რომ შეგეშვით და უარესები მოდიან კიდევ რომ მოვკვდები ალბათ მთლად საშნელი ხალხი დარჩება პირდაპირ
-ბებია გისმენ და მგონია რომ აქ იმიტომ კი არ ჩამოდიხარ რომ შვილიშვილის საფლავზე გახვიდე ვინც მთელი წელი ვერ დალანძღე იმათზე ანთხევ შხამს - კესარიამ რომ ვერ მოითმინა უთხრა თან ისეთი მშვიდი ტონით გაგიჟდა ქალი
-ეს რა მითხრა გაიგეთ თქვენც? ფუიი ესაა ქალო შენი გაზრდილი გოგო ! მეტი არა ჩემი მტერი ამან არ ივარგოს ეს მთლად მოგჭრით თავს და შენზე უარესი იქნება რომ იცოდე ისე მეტს არაფერს გეტყვი მე რაცხა ბედოვლათი ხარ შილო შენ ქე ეტყობა შენს ცოლ შვილს.
ალექსანდრე სახლში შევიდა და ისე აუარა გვერდი მათ თითქოს არც შეუნიშნავს რომელიმე , კიბეებზე ადიოდა , ნელი ნაბიჯებით, თავდახრილი .
-ოჰ ეს არ გვკადრულობს ჩვენ ვითომ ამაზე ნაკლებად გვენატრება და გვიყვარდა ჩვენ ელენე ამან ხომ უნდა გაუსვას ხაზი რომ ყველაზე სათუთი გული აქვს
-როგორც ჩანს განსხვავებული მანერით გამოხატავთ ქალბატონო ცირა ტკივილს . არ მეგონა სხვებზე კბილის გაკვრის, სხვისი გაქილიკების შემდეგ ტკივილს თუ იქარწ....ბდნენ , ტკივილს რომელიც წესით შეუმსუბუქებელია ყველაზე მეტად კი დედისთვის . დედაზე მეტად არავის შეუძლია სიყვარული , დედაზე მეტად არავინ გლოვობს , მისი გულის მსგავსად არავისია შეუხორცებლად დასერილი სულ რომ სიცილ კისკისში გაატაროს მთელი ცხოვრება სული და მთელი არსება განადგურებული ექნება რადგან საკუთარი ნაწილი სამუდამოდ დაკარგა. რადგან შვილ მკვდარ დედას სახელი არ აქვს შეუფასებელი მისი ტკივილი და თქვენ კი იმის ნაცვლად რომ თქვენ შვილს დუმილით მაინც სცემდეთ პატივს უარესად აბიჯებთ ფეხს , თქვენ შეიძლება ქვრივი და ობოლი ხართ რადგან ქმარი და მშობლები არ გყავთ , ბევრი ტანჯვა და ტკივილი გამოარეთ მაგრამ ბედნიერი ქალი ხართ მაინც რადგან შვილები თქვენი პირდაპირი ნაწილები საღ-სალამათები გყავთ. შეგიძლიათ გულშ ჩაიკრათ მათი სურნნელი შეიგრძნოთ, უყუროთ როგორ იღიმიან, რგორ ცხოვრობენ როგორ ტკივათ , უხარიათ მათ შილებს უყუროთ . მისთვის არაფერია თქვენი სიტყვები რადგან მეტი ტკივილის განცდა შეუძლებელია. მაგრამ დამატება ნამდვილად არაა ის ქცევა რაც თქვენს გლოვას გამოხატავს ქალბატონო ცირა- მშიდად უთხრა კიბის საფეხურზე მდგარმა მარიამმა და ასევე აუღელვებლად აქცია ზურგი დადუმებულ ქალს . ალექსანდრესთან მივიდა რომელიც კიბის თავში იდგა და უყურებდა . ლოყაზე აკოცა და ერთად შევიდნენ საძინებელში.-მაპატიე ცუდად თუ გამომივიდა უბრალოდ... არ შემეძლო რომ არ მეთქვა -ფეხზე გაიხადა და გვერდით დაუწვა სანდროს. საწოლის თავს იყო მიყრდნობილი და ისე იჯდა . მარიამი კი მას მიეყრდნო და დუმილით გამოუცხადა თანადგომა ,თუ არ ვიცი რა შეიძლება დავარქვა ამას მაგრამ ის იყო რაც იმ წამს ჭირდებოდა ალექსანდრეს , უბრალოდ მასთან ყოფნა.
....
ოთახში კვლავ დუმილი იყო გამეფებული. ლიზიკო არაფერს ამბობდა ისევ უყურებდა იმ გზას სადა წამის წინ წყვილმა გაიარა . ცირა ცოტახანს გაშეშებული იდგა და ყოველი სიტყვა თავიდან ჩაესმოდა , შემდეგ დაჯდა და იქ მყოფებს შეხედა.
-საოცარია პირდაპირ- მხოლოდ ეს თქვა და თავის ოთახში ავიდა. სახლში ბევრნი იყვნენ ამჯერად მაგრამ ყველაზე მეტად ახლა იყო დაცარიელებული. ყველა თავის ოთახშ იყო და უხმოდ იტანდნენ თავის ტკივილს.
...
ალექსანდრე დიდხანს იყო ასე უხმოდ, მარიამიც არაფერს ამბობდა . შემდეგ წამოდგა ხელი ჩაკდა მარიამს. კარადიდან გასაღები ამოიღო
-წამომყევი
-კარგი - უთხრა და უკან მიჰყვა. მესამე სართულზე ავიდნენ სადაც მთელი ამ ხნის მანძილზე არც ერთხელ ასულა მარიამი. მთელს სართულზე როგორც კი ავიდნენ კარი იყო ალექსანდრემ გააღო და შევიდა. მარიამი შეყვა და გაშეშებული უყურებდა ყველაფერს. რაღაც საოცარი გრძნობა დაეუფლა თითქოს იქ ისევ ვიღაც ცხოვრობდა, ყველაფერი თავის ადგილზე იყო წიგნი საწოლის გვერდით ტუმბოზე, სანიშნით ისეთ გრძნობას ტოვებდა რომ მალე ვიღაც შევიდოდა და კითხვას გააგრძელებდა . სავარცხალი ხის მოჩუქურთმებულ „ტრილიაჟზე „ სუნამოები, სხვადასხვა კრემი და ყველაფერი რაც ქალს შეიძლება დასწირდეს იდო ხელუხლებლად. სავარცხალში თმებიც კი იყო თითქოს ახლახანს ჩამოივარცხნეს თმა და გაწმენდას ელოდა. ყველაზე დიდი და ნათელი ოთახი იყო მთელი კედელი მინის იყო ეზოს მხარეს საიდანაც ყვავილების ბაღის ყველაზე ლამაზი ნაწილი მოსჩანდა. საწოლის თავზე ჭერი მინისგან იყო ისეთ ასოციას ქმნიდა თითქოს შეგეძლო ცას შეხებოდი . ოთახის ერთ მხარეს სახატავი საშუალებების ნაკრები იყო ალბათ ყველა სახის. იქვე ნახატები ელაგა ერთად სხვადასხვა ზომის, რამდენიმე კი კედელზე იყო ჩამოკიდებული , ლაბათ ყველაზე საყვარელი და ძირფასი ნამუშევრები, ყველა მათგანში ალექსანდრე იყო თინეიჯერი ალექსანდრე ახვლედიანი, ორიში მარტო ერთში კი თავად ელენესთან ერთად. ორივე ერთნაირად იღიმოდნენ და სიცოცხლის სურვილს აღძრავდა ადამიანში, ყველა უჯრედ ერთიანად ათბობდა. უზარმაზარი კარადა რომელიც იგივე ორნამენტებით იყო რითაც, საწოლი, და სხვა დანარჩენი ავეჯი. მინის კედელთან კი დიდი ფუმფულა დივანი იდგა , წინ ხალიჩა ეფინა მასზე კი ბალიშები და პუფები ეწყო . მართალია ყველაფერი ძველებური იყო მაგრამ გემოვნების შეუდარებელი ნიმუში იყო.
ალექსანდრემ ხელები მხოვია მარიამს და მის ყელში ჩარგო სახე. შემდეგ კი დივანზე დასვა სადაც პატარა მაგიდაც იდო ყავის ფინჯანი და ისევ სახატავი ფურცლები იდო ბოლო ნახატით რომელზეც ზურგით მდგომი შავთმიანი ქალი იყო გამოსახული .
-დარწმუნებული ვარ უკვე ზუსტად იცი ქალბატონი ცირას ხასიათი , მისი მეუღლე მასზე დიდი ტირანი იყო . ან იმ დროისთვის რიგითი არაფრით გამორჩეული კაცი რომელმაც 16 წლის ქალიშვილი შეძლებული არა მდიდარი ოჯახის შვილს, უფრო სწორედ თავად ოჯახს მიათხოვა. ისეთი ლამაზი იყო ელიზაბეტი თემური როგორ დაიწუნებდა, მუდამ გართობის მოყვარული საქართველოში კი არა მთელი რუსეთი ჰქონდა მოვლილი მაშინ. სხვა რა გზა ჰქონდა ლიზიკოს გახდა ოჯახის ქალი, ბებია თინა თბილი ქალი იყო დედა ამბობდა ხოლმე რომ ყველაზე კარგი დედამთილი იყო დედამთილებს შორის . ძალიან ენატრება ხოლმე მაგრამ თინიკოს არ უნდა ჩვენი ნახვა , ელენე რომ გარდაიცვალა სახლიდან წავიდა მარტო ცხოვრობს თუშეთის ერთ-ერთ სოფელში . ლიზიკო რომ შეირთო თემურმა მამა მალე გარდაეცვალა გული აწუხებდა და დამშვიდებული წავიდა ცოლის შერთვა მაინც დააჭკვიანებს ჩემს ერთადერთ ბიჭსო , მაგრამ მამაჩემი არათუ დაჭკვიანდა უარესი გახდა. სახლში ცოლი ჰყავდა ცალკე საყვარლები . დედას პრობლემები ჰქონდა ალბათ ადრეულ ასაკში გათხოვებამაც განაპირობა თან მაშინ არ იყო ასე განვითარებული მედიცინა . სამი წელი არ დაფეხმძმებულა , შემდეგ კი მიყოლებით ოთხჯერ მოეშალა ნაყოფი არც ერთხელ ყოფილა ქმარი მის გვერდით . ელენეზე რომ დაფეხმძიმდა თინა ხელის გულზე ატარებდა თითსაც არ ანძრევიებდა და დაიბადა კიდეც. თურმე ისეთი ლამაზი იყო პირველი ნახვისას ყველა ინსტიქტურად ამბობდა „ნამდვილი ანგელოზია“ მას მერე ბატონი თეიმურაზი არც ბრძანდებოდა სახლში ქალიშვილის დაბადება არად ჩაუგდია , ვაჟი სურდა და რომ დაბრუნდა გაუმართლა მაინც ხომ იცი ღმერთი ყველაზე ცუდებსაც სწყალობს გარკვეულწილად . ხუთი წლის იყო ელენე მე რომ დავიბადე. ისევ ბებია და დედა გვზრდიდა ჩვენ ორს. თეიმურაზი ხან სად იყო ხან სად . ერთხელაც იპოვა თავისი „სიყვარული“ რომელთან ერთადაცაა ახლა . დედა უკვე არარ იყო ბავშვი და ისე აზროვნებდა როგორც საჭირო იყო , იმ სახლში მხოლოდ იმიტომ ცხოვრობდა რომ არ უნდოდა თინა მარტო დაეტოვებინა და შვილიშილები წაერთმია ისე კი თეიმურაზს ჩემი დაბადების შემდეგ ქმრად აღარ მიიჩნევდა . კარგად მახსოვს რომ მოვიდოდა მხოლოდ მე მაქცევდა ყურადღებას იმიტომ რომ გვარის გამგრძელებელი ვიყავი ერთხელ თქვა ძვლივს ერთი შვილი გამიჩინეო და ეგ იყო ბოლო წვეთი. დედას თავისი საქმე ჰქონდა კაფე გააკეთა ნუ მოკლედ შეეძლო ჩვეულებრივად ეარსება დამოუკიდებლად . რვა წლის ვიყავი როცა მუდმივი საყვარელი ცოლად შეირთო თეიმურაზმა და ძმა შეგვეძინა. ნიკოლოზი თავიდანვე სიგიჟემდე უყვარდა დედას. გარეგნულად მიუხედავად იმისა რომ ჩვენ დედას უფრო ვგავდით ისიც ძალიან გვგავდა. ვინაიდან ქალბატონს სულ საქმეები ჰქონდა ნიკა ბებოსთან იყო, ჩვენ ხშირად ვიყავით თინა ბებოსთან და ლიზიკო როცა მოვიდოდა სამივე ერთად მივყავდით. ბევრჯერ დარჩენილა პატარა ნიკუშა ჩვენთან, დედიკოს ელენეც ეხმარებოდა მის მოვლაში .
ვუყურებდი დედას და იმ დღიდან რაც მახსოვრობა მაქ და ყველაფრის აღქმა დავიწყე ვიბრძოდი იმისთვის რომ ამ ძლიერ ქალს ვისითაც მთელი ჩემი არსები ვამაყობდი ისევე ეამაყა ჩემით , იმით რომ ამდენი ტკივილის შემდეგ ჩემი გაჩენა მისთვის ბედნიერების მომტანი ყოფილიყო. ელენე ყოველთვის მშვიდი, გაწონასწორებული, უზომოდ კეთილი იყო ყოველთვის ანგელოზთან ასოცირდებოდა ჩემთვის და ზოგადად ყველასთვის ვისაც კი მასთან ჰქონდა ურთიერთობა, ეკლესიაში დადიოდა , ხატავდა, დედას ეხმარებოდა უფრო სწორედ სწავლობდა ყველაფერს რაც კი ქალს შეიძლება სჭირდებოდეს, დადიოდა ფორტეპიანოზე არ მოსწონდა კლასიკოსები მაგრამ მაინც , ცეკვავდა ბალეტს, ქართულ ცეკვებს და ყველაფერს აკეთებდა რაც ქალურობასთან და სინაზესთან ასოცირდებოდა. არ მეგონა არასდროს თუ ვინმეს შეეძლო მისტვის ეყვირა, მითუმეტეს რამე დაეშავებინა. ყველაფერს მიყვებოდა მთელი დღის მანძლზე რასაც აკეთებდა, ჩემი თითოეული ნაბიჯი იცოდა. ან რა იყო მაშინ მოსაყოლი 18 წელი მისი არსებობის გამო მეც წმინდანივით ვიცხოვრე . წავიდა და დავიწყე ცოდვების ურიცხვი მარაგის შეგროვება. დედას ბიზნესი გაფართოვდა მისი შრომის დამსახურებით როცა მამა იძირებოდა და ნიკოლოზისთვის საყიდელი საწმლის ფული არ ჰქონდა ნიკა ჩვენთან წამოიყვანა რადგან არც ერთი ულიდნენ და საკუთარი შილივით ზრდიდა. შემდეგ ნიკუშა ბებოსთან დატოვა თვითონ კი დიდი ორჭოფობის შემდეგ მივლინებაში წავიდა. მე და ელენე ვაგრძელებდით ჩვეულებრივ ყოფას. გამოცდებისთვის ვემზადებოდი და როგორც შკლნიკს შემეფერებოდა მასწავლებელთან დავაღამე როგორც განსაკუთრებულ მონდომებულ მოსწავლეს დამატებით მამეცადინებდა და ორი კურსის მასალა გავლილი მქონდა უკვე .-ამ დროს კიდევ ერთხელ სიმწრის ღიმილმა გაუელვა გალურჯებულ ბაგეებზე - ელენე იმ ღამით 16 სექტემბერი იყო საშინელი სიცივე იყო იმ დღეს ისეთი მთელი ზამთარი რომ არ ყოფილა, მე კი იმის ნაცვლად სახლში წავსულიყავი ისევ ვიჯექი და ლამპის შუქზე ვმეცადინეობდი ისტორიის მასწავლებელთან . „იყო იდეალური არ ნიშNავს იყო ბედნიერი „ მას მერე მწამს არ სიტყვების მაშინ ცოდვებით დამძმებული“მე „ რომ ვყოფილიყავი ქუჩაში ვიქნებოდი ჩემს დას ვიპოვნიდი და ყველას ეცოდინებოდა რომ მას არ უნდა შეხებოდნენ მეც რომ არ ვყოფილიყავი მის გვერდით, ან ჩემი ნაცნობების ურიცხვი არმია იქნებოდა იქვე ქუჩაში და ჩემს ერთადერთ საგანძურს სიწმინდეს რაც გამაჩნდა ვერავინ წაბილწავდა . მის სულს ვერავინ გადაუვლიდა სხეულთან ერთად - თვალები ჩაუწითლდა , სიმწრისგან გალურჯებული სახე მთლიანად აელეწა , ძარღვები დაებერა, თვალებით ისვევ მხეცი იმზირებოდა -მე რომ კაცი ვყოფილიყავი და არა ღვლაპი რომელსაც ყველა მის მსგავსად კარგი ეგონა და ვერ წარმოედგინა კაცს თუ ქალზე ძალადობა შეეძლო . მე რომ ის ვყოფილიყავი როგორიც გავხდი მას შემდეგ ელენე დღეს აქ მეყოლებოდა და ბედნიერი იქნებოდა იმის გამო რომ მამიდა გახდებოდა მეტყოდა“ ყველანაირად გამორჩეული ხარ შენ ჩემი სასწაული ბიჭი ხარო , შენი მსგავსი არავინ არაა ყველაზე დიდი გული გაქვს და ყველაზე კარგი ხარ ამქვეყნადო „ იქნებ ვიყავი კიდეც მაგრამ რა . ანგელოზები თავისთან მიჰყავს ღმერთს ჩვენ ცოდვილები კი ამ ჯოჯოხეთში ვრჩებით და ვლპებით სანამ ისევ ანგელოზი არ გამოჩნდება ჩვენი პირადი ანგელოზი რომელიც ადამიანის სახით ჰყავს მოვლენილი ღმერთს , მე ჩემი ანგელოზი გიპოვნე თორემ მთლიანად გაიხრწნებოდა ჩემი ცოდვებით სავსე სული. სახლში რომ დავბრუნდი ელენე არ დამხვდა , გარეთ რომ გავვარდი მის მოსაძებნად დავინახე ელვის განათებისას როგორ მოლასლასებდა ძალაგამოცლილი, ფიტული ეზოში და სახლს უახლოვდებოდა თიტქოს სული სადღაც გაფრენილი იყო და ცარიელი ჩონჩხი მოდიოდა რომელიც ჩემი ელენე იყო . რომ დამინახა მის თვალებში პირველად დავინახე ტკივილი რომელიც წამში სირცხვილმა დაფარა, ჭუწყმა რომელშიც გახვიეს . ჩემი რცხვენოდა გესმის? ჩემს ანგელოზს იმის გამო რომ მისი სხეული წაბილწეს ჩემი რცხვენოდა. ორი დღის შმედგე მოვიდა გონს უფრო სწორედ თვალები გაახილა მეგონა რომ ყველაფერი დასრულდა რადგან ჩემს ძლიერ დას ეს ფიზიკური ტკივილი ვერაფერს დააკლებდა. არაფერი მიკითხავ ვიცოდი სირცხვილისგან მოკვდებოდა რამე რმ მოეყოლა. მხოლოდ ორი საათით გავედი რომ პროდუქტები მეყიდა და საჭმელი მომემზადებინა, მას მერე რაც თავად მომიყვა ყველაფერი და მითხრა იმ ... მისი სახელი . მეც ვიცნობიდი დავლაპარაკებივარ კიდეც შორიდან მაგრამ მაინც ჩემს თვალწინ დადიოდა და .... - წყალი მოსვა და ისევ განაგრძო უკვე ის გრძნობა იყო როცა განთავისუფლება სურდა პირველად 12 წლის შემდეგ უნდოდა ყველაფერი ბოლომდე მოეყოლა რაც კი საიდუმლო იყო მის გულში რომელიც სულსაც უღღრნიდა უკვე-სახლში შევედი პარკები დავდე და ისედაც ხომ ვჩქარობდი მთელს სხეულში მტეხდა თითქოს ძლებს მიღღრნიდა რაღაც არსება კიბეები ავირბინე საძნებელშ არ დამხვდა არც სააბაზანოში , ონკანი ჰქონდა გაფუჭებული ტავის სააბაზანოში და ვიფიქრე მეორე სართულის აბაზანაშიამეთქი და პირდაპირ შევაჭერი ღიმილით „რა მოვამზადოთ ელის?“ ეს იყო ბოლო სიტყვა რაც გაღიმებულმა ვთქვი მერე ის მახსოვს რომ ჩემი ანგელოზი ჰაერში იყო დაკიდებული და ტრიალებდა . როგორ მივვარდი ჩამოვხსენი და რა გავაკეთე არ მახსოვს . ბიჭები როგორც მიყვებიან დედას თვითონ დავურეკე და ვუთხარი ჩამოსულიყო ძალიან მშვიდად . ისე კი ელენეს სხეულს ვერ მაშორებდნენ მე თვითონ ჩავაცვი მისი საყვარელი ატმის ყვავილისფერი კაბა მასსავით ნაზი და ლამაზი , თმა დავუვარცხნე და მერე ელიზაბეტის ჩამქრალი თვალები , უკვე მეორე ქალი იყო ვისაც ვუყურებდი როგორ დაკარგა სული დედა იმ დღეს დავკრძალე სექტემბრის 20-ში . ის დღეები ქცევა მხოლოდ ბიჭების მონათხრობიდან მახსოვს . მამა რომ მოვიდა დედას ღღიალი მახსენდება ხოლმე შენ მხოლოდ ერთი შილი გყავდა და ის იცოცხლებს მხოლოდ ჩემს გამო მეორეს როგორ გლოვობო და წავიდა. გასვენების დრესაც შორიდან უყურებდა თურმე , ბებო მახსოვს 60 წლის ქალი მთლიანად გაჭაღარავებული შემოვიდა ეზოში და უკვე მესამე საყვარელი ქალი ვნახე განადგურებული , მას მერე დავიფიცე რომ არ მეყოლებოდა საყვარელი ქალი რადგან ყველა ნადგურდებოდა, ჩემთან სიახლოვით სულს კარგავდა . მაგრამ შენ მაინც ვერ დაგთმე რადგან ვიცი რომ ყველაზე ძლიერი ხარ -მახსოვს ელისო დეიდა როგორ იყო მთელი თვეები დედასთან , ლალი ბიცოლა არ შორდებოდა და იმიტომ მიყვარს ეგ ქალი ძალიან. მე კი იმ დღეს 20-ში დავმარხე ალექსი როგორც ელენე მეძახდა ის უმანკო კრავი , ჩემი მთელი არსება შურისძიების სურვილმა შეიპყრო , გავხდი რაც ვარ დღეს გამიჩნდა ბევრი ისეთი მეგობარი რომელიც დღემდე მყავს და როცა დამშირდება ჩემს გვერდით იქნებიან დავიწყე იმ... იმის ძებნა თბილისში იყო თურმე კიდე მაგრამ ... ფარჯიანებმა გადამალეს- მარიამს შეხედა და განაგრძო- ხო შენმა ფარჯიანებმა გადამალეს და მაგიტომ გამექცა საქართველოდან და მომიხდა ცხოვრებაში პირველად და უკანასკნელად თემურ ახვლედიანის დახმარება უფრო სწორედ მისი ძმაკაცების რუსეთში რომლებიც მთელს ტერიტორიას აკონტროლებდნენ ყველა სხვადასხვას . არც მითქვამს რატომ ვეძებდი, არც იმას უკითხავს მისი შილი მოსაკლავად რატომ ეძებდა ვიღაც ბიჭს და თან რომ იპოვნიდნენ უნდა შეენახათ საღ სალამათი ასეთი მამა მყავს მე . ის .. ვერსად დამემალა რა თქმა უნდა და თუ ფიქრს არ ჩავთვლით , იმ შურისძიების სურვილს პირველად ჩავიდინე მიუტევებელი ცოდვა დავარღვიე „არა კაცს კვლა“ თან ისე რომ მთელი ცხოვრება სანამ ვსუნთქავ არ ვინანებ არც ერთ მის ყვირილს რომელსაც წამების დროს გამოსცემდა, არც ერთ ჭრილობას რომელიც მივაყენე არც ერთ წვეთ სისხლს რომელიც დავღვარე მისი ვენებიდან დღეს სისხლიანია ეს ხელები და ამ სისხლს ვერც ვერასდროს მოვიშორებ მაგრამ არ ვნანობ პირიქით ეს სისხლი მახსენებს რომ ჩემი დის გამო საკადრისი მიიღო სანამ ღმერთი მიხედავდა და აცხოვრებდა . შემდეგ დამიჭირეს რუსეთში მაგრამ დიდხანს არ ვყოფილვარ იქ რომ გითხრა ისეთი რამ ხდებოდა რამაც გამანადგურათო ვერ გეტყვი რადგან ისედაც განადგურებული ვიყავი და იქ ჩხუბი არაფერს დამაკლებდა ორ თვეშ ისე ვიქეცი ჩვეულებრივ ცივსისხლიან ცხოველად ციხეში რომ გავივლიდი ყველა გვერდით დგებოდა ეს მარტო ჩემი დამსახურება არ იყო ისევ თემურის ხალხი ჩაერია ოღონდ არა მისი დავალების გამო, უბრალოდ იცოდნენ რაც გავაკეთე და მაგიტომ გამომიყვანეს ციხიდან , მას მერე ყველას ვიცნობ ვნახულობდი კიდეც რუსეთში ყოფნისას ისე როგორც ნათესავი და არა პარტნიორი მე მაგათთან არანაირი საქმე არ მაქვს და არც არასდროს შემოუთავაზებიათ. აქ რომ დავბრუნდი დედა ისევ ისეთი დამხვდა გარეგნულად მითხრა რომ ელენე ესიზმრებოდა და მის სურვილს ასრულებდა . მე მონასტერში წავედი არც მიფიქრია ცოდვას რომ მომიტევებდა ვინმე არც მინდოდა უბრალოდ იქ მშვიდად ვიყავი, იქუნდა წავსულიყავი ახალი ცხოვრება რომ დამეწყო , უფრო სწორედ ძალა მეპოვნა . ჩემი ნიკუშა ჯერ კდიევ პატარა იყო და უბრალოდ დის დაკარგვას გლოვობდა , მე რომ მიყურებდა თავიდან ეშინოდა მერე შეეჩვია ჩემს გამომეტყველებას რომ არ ვიცინოდი და ვცეკვავდი, შავებსაც შეეჩვია . კოტე და იო ჩემს გვერდით იყვნენ უპირობოდ ყოველთვის ყოველ წამს. მე კი რამდენჯერ მიჩხუბია გამწარებულ გულზე უმიზეზოს რის გამოც ისევ მათ ხვდებოდათ, რამდენჯერ ვყოფილვარ ისეთ კაიფში ეშნოდათ არ მოვმკვდარიყავი მაგრამ რომ ვიკეთებდი და გავიფიქრებდი ნეტავ მოვკვდეთქო სულ მახსენდებოდი დედას სიტყვები“ჩემს გამო იცოცხლებს“ და ისევ ცოტას ვიკეთებდი . ფარჯიანები მძულდა ცოცხალთა შორის ყველაზე მეტად , მარტალია რამდენიმე წლის შემდეგ გავარკვიე რომ თორნიკემ არაფერი იცოდა და საერტოდ სუფთა იყო მაგ საქმეში მაგრამ ხომ იცი გაბოროტებულ ადამიანს საერთოდ არაფერი ანაღვლებს , რომ დავჭერი მაშინ 17 სექტემბერი იყო იმ დღეს არც კი მახსოვს რაზე დაიწყო ჩხუბი კაიფში ვიყავი და ისე გავუყარე დანა ან საიდან მქონდა ისიც არ ვიცი . ჩემი ცოდვათა სიას ეგეც მიემატა მაგრამ სხვა არავინ მომიკლავს დაჭრით ბევრი დამიჭრია და ბევრი მკვდრადაც გამოაცხადეს ასე გავხდი შენი ძმებისთვის საძულველი კაცი რომელსაც დას არც კი აჩვენებდნენ რომ დაინახავდნენ ჩემს მანქანას მგონიტრაფარეტებს გაფარებდნენ . სიმართლე არ იცოდნენ როგორც ყოველთვის.. მაგრამ მაგაზე აღარ გვინდა მოდი ჩამეხუტე და თუ გინდა იტირე მე მეტად არ მეტკინება მგონია რომ დავიცალე და შენთან აღარაფერი მაქ დასამალი - მოეხვია და მარიამმაც გადმოუშვა ნაგროვები ცრემლი - მაპატიე ასეთ მდგომარეობაში მყოფს რომ მოგიყევი მაგრამ ვიცი არაფერი მოგივა ჩემი და არ დაუშვებს მაგას ის ყველაზე წმინდა ანგელოზია დარწმუნებული ვარ . მარიამს არაფერი უთქვამს ასე ჩახუტებულები ისხდნენ რომ დამშვიდდა რამდენიმე წამში ახედა და აკოცა
-მიყვარხარ და შენ ჩემი ბოროტი- კეთილი ანგელოზი ხარ მხოლოდ ჩემი ...და ახლა შენი სამი შვილი და დედიკო ითხოვენნ საჭმელს ტკბილს, ხილს წვენს და შენს ცახუტებას...
-არის ქალბატონო . აქ მოვიტანო?
-თუ არ გინდა რომ გავიდე
-მე? მე არ მინდა რა თქმა უნდა შენ თუ გინდა აქ ვიყოთ
-ვიყოთ - გაიღიმა და სანდრიკო წავიდა. მალე დაბრუნდა დიდი სინით ხილი ჰქონდა დაჭრილი, შოკოლადები, ნამცხვრები წვენი მოკლედ ქალბატონმა მიიღო დასამშვიდებელი დოზა შემდეგ აკოცა ქმარს დესერტიც მიიღო და შეხედა
-ბოლოს რაღაც გინდოდა მოგეყოლა სიმართლე არ იცოდნენო და მომიყევი რა გთხოვ დარწმუნებული ვარ რაღაც ნუგბარი დაიტოვე ამ ყველაფრსი შემდეგ და არ მეუბნები
-რადგან დღეს ავჭიკჭიკდი და მთლიანად გავნთავისუფლდი მოგიყვები უკვე აღარაფრის მეშინია ჩემი ცოლი ხარ და სამი შვილსი დედა
-რამხელა შესავალია ალექსანდრე ? დაიწყე გელოდები - შოკოლადის ფილა მოიმარჯვა და ჩაკბიჩა
-მონასტრიდან რომ დავბრუნდი 20 ვიყავი უკვე ოღონდ მეორე ჯერზე უკვე რამდენჯერმე გვქონდა ჩვენ და შენს ბიჭებს დანალურჯები ერთმანეთი. მანქანით გიჟივთ მოვრბოდი ერთი ქალბატონი დაახლოებით 13-14 წლის პუტკუნა და საყვარელი სპორტის სასახლიდან გადმოცუნცულდა და ვინაიდან წითელი იყო ანთებული წამოვიდა კუსკუსით ამ დროს მე გავაჩერე წითელზე? არა და კიდევ კარგი დროულად დავამუხრუჭე თორემ ვერ წავაწყდებოდი იმ ლამაზ თვალებს რომლებიც ჩემი დანიშნულების წერტილი გახდა და საითაც ჩემი გზა მიდის მას მერე ნელა დავდივარ, შემოვლით, მოსკოვში ვარ, ლონდონში თუ ლას ვეგასში . ამ ქალბატონს ისეთი სუბთა თვალები ჰქონდა მეგონა ანკარა წყალს ვუყურებდი სადაც ჩავიკარგე , ასე დაშტერებული გადმოვედი მთელი ჩემი დიდებით ტიპს მაგარი ბიჭ მგონია თავი ბოდიშის მოხდას ვაპირებ და ისეთი გამომიქანა ამ პუტკუნა გოგოს ყბაში მივხვდი რომ კარატეზე თუ არა ჭიდავში მაინც დადიოდა , გონს მოსვლა ვერ მოვასწარი რომ მიმალანძღა და წავიდა. ვუყურებდი გოგოს რომელიც ისე უბრალოდ რომ დამენახა არც ერთი ფორმა არ ჰქონდა გასაგიჟებელი ჩვეულებრივი თინეიჯერი იყო გარდატეხის ასაკში წონაში მომატებული მაგარ დაუვიწყარი თვალებით , როს გამოც ასე ლენჩივით ვიდექი და სანამ ბოლომდე არ დაიმალა მანამ ვუყურებდი . მას მერე კლუბში წავედი და იმდენ ქალს შევხედე იმდენნაირს ვერც დავითვლიდი დილით არც ერთი მახსოვდა მხოლოდ ჩემი ფუმფულა გოგოს თვალები დამზდევდა ლანდად და მოჩვენებად. მას მერე იმ ადგილას ზუსტად იმ დროს ვიდექი ვითომდა შემთხვევით თავს ვატყუებდი ვითომ . ერთი კვირა ვუყურებდი ქალბატონს ხან ვისთან ერთად მოდიოდა ხან ვისთან ... მე ამ დროში კარგად დავალურჯე ბატონი თორნიკე ერთ ერთი ჩხუბისას და ზუსტად ერთი კვირის შემდეგ რომ ადგა საწოლიდან და სიარული შეძლო ამ ჩემს ფუმფულა გოგოსთან გაიჩითა, ისე მოდიოდნენ იმ წამსვე დავასკვენი რომ ჩემს ლამაზთვალებას უყვარდა იმას კი აზრზე არ ვიყავი რა უნდოდა ჩემს ფუმფულა თაფლისფერთვალებასთან . ფაქტი ის იყო რომ უფრო მეტად შემძულდა ფარჯიანი შინაგანად ჩემი ფუმფულა გოგოს გამო ისე კი ვამბობდი რომ თავი და თავი სისხლი იყო მამამისის და ბიძამისის მსგავსი ნაგავი რადგან იყო იმიტომ განსაკუთრებულად ვალამაზებდი არადა მინდოდა ერთხელ სიე დამემახინჯებია ჩემს ლამაზთვალებას რომ დავიწყებოდა . ვინაიდან ცემს წესებს ეწინააღმდეგებოდა მტერისტვის შეყვარებულის ახევა რადგან ქალი სულ სხვა თემა იყო მითუმეტეს ჩემი თაფლისფერთვალება გადავწყვიტე დამევიწყებინა. მაგრამ დავიწყების გარდა ყველაფერი გამომივიდა. ჩემდა ჭირად სადაც კი გავივლიდი ბირჟის გარდა ყველგან ჩემი თაფლისფერტვალება იჩითებოდა და თან ისე ჩაგვივლიდა გვერდს ამ“კაი ბიჭებს „ ქალაქს რომ ვაზანზარებდით ვითომ ვიღაც პატარა ბავშვები ვიყავით ის კი დედოფალი. შემდეგ სასწავლებლად წავედი მაგრამ მხოლოდ ორი წელი ისიც იმიტომ რომ დიპლომი მქონოდა „ზა პროსტა“ როგორც ვამბობდი . ჩამოვედი და ლიზიკოს კომპანიას ჩავუდექი სათავეში უფრო სწორედ კომპანია მერე გახდა . მართალია დავივიწყე ჩემი თაფლისფერთვალება რადგან უბრალო აკვიატება მეგონა (იმ სიზმრებს რომ მეჩვენებოდა მისი თვალები ) მაგას ვაიგნორებთ , მოკლედ ერთ დღესაც ვხედავ ბატონ თორნიკეს როგორ გადმობრძანდა მანქანიდან დიდი მოწიწებით მოიხარა ქედი კარი გააღო და გადმოვიდა ნაშა .. ნაშა რა ისე კი არ ეცვა ცუდად უბრალოდ ჩემს თვალს მისი არც ერტი ნაკვთი გამოჰპარვია სახეზე არ შემიხედავს სანამ ავყევი ბოლომდე უკვე შენობაშ იყო შესული. რა მომასვენებდა ავდექი და ჩემს ბიჭებთან ერთად შევაჭერი თოკუნიას დაბ-დღე ყოფილა და ქეიფობდა თურმე სასტავი , მეც კიდევ ერთხელ დავრწმუნდი რომ თოკუნას ნაშა იყო ის ლამაზფეხება გოგო . რომ შევედით ბიჭები დაიძაბდნენ . მაგრამ არაფერს გავაკეთებდი არ მიყვარს მსგავსი ძალით დაწყებული ცხუბი ეგ მომენტი გავლილი იყო უკვე თან მსგავსი პონტები არ მხიბლავდა . ყველაზე მთავარი კი იქ ჩემთვის სათაყვანებელი კაცი იყო ირაკლი ყიფიანი რომლის თანდასწრებით ხმის ამწევი არ ვიყავი ცოცხალი თავით, რადგან ის იყო კაცი ვინც ისე მელაპარაკებოდა და ამხვდებოდა ყოველთვის ვრწმუნდბეოდი რომ იცოდა სიმართლის ნაწილი და არა ის რომ ცივსისხლიანი მკვლელი ვიყავი . ყველაფერთან ერთად გადამარჩინა როცა ერთ-ერთი ჩხუბისას დანა უნდა დაერტყათ ჩემთვის ხელიდან დაუვარდათ რადგან ყიფოს ტყვია ზუსტად მიზანს მოხვდა. მოკლედ ქალბატონი ჩემდა წირად ზურგით იჯდა და არც აპირედა შემობრუნებას, მეც დავინახე როგორ გადიოდა აივანზე და გავყევი . უკან ვიდექი და ვუყურებდი სხვა ნებისმიერს ხელს ჩავავლებდი და ვაკოცებდი მაინც მაგრამ არა ასე გაშეშებული ვიდექი და ვუყურებდი ყოველგვარი ბილწი აზრების გარეშე უბრალოდ მისი სხეულის კონტურს ვიმახსოვრებდი სანამ არ შემობრუნდა და ჩემი თაფლისფერი თვალები არ დავინახე უკვე მეორედ მიმიყვანა გზამ მასთან. და კიდევუფრო შემძულდა თოკუნა რომ ისევ ჩემს თაფლისფერთვალებასთან იყო და პარალელურად სულ ახალ ნაშასთან ეძრობოდა . სისხლი მეყინებოდა რომ ის ნაბ... ასეთ ქალს უყვარდა და ის მაინც ბაბნიკობას აგრძელებდა... ისე მეყინებოდა ტვინი მთელმა თვემ განვლო მისი სახელი არ ვიცოდი არც არეფრეი მიკითხავს სამაგიეროდ ყველგან სადაც გავივლიდი მესმოდა მითები ყიფიანის ქალბატონზე, ამაყზე , ქედმოუხრელზე და ყველაზე „სპრავედლივი „ სიტყვის მთქმელზე . ისეთი „პალაჟენია „ ჰქონდა ლამის ყველა „ძველ ბიჭზე“ მაღლა იდგა ჩემს თვალშიც რატომღაც მაღლა იდგა რადგან ირაკლის შვილი იყო. კლუბში ვიყავი იღაც გოგონების გარემოცვაში , კუთხეშ ვიჯექი სადაც ვერავინ მიყურებდა მე კი ყველას ვხედავდი. ჩემმა მეგობარმა თქვა გაოცებულმა „ვა ყიფო ორი გაიჩითაო“ მეც გავიხედე ინტერესის ობიექტისკენ რადგან ბრაზი მომდიოდა ცემს თავზე ყველას ვიცნობ და ირაკლის შვილს როგორ არ უნდა ვიცნობდე იქნებ და რაში დახმარება დასჭირდესთქო და დამხვდა ჩემი თაფლისფერთვალება უკვე მესამედ. მანდ პირველად ვიგრძენი რომ მინიმუმ დარხეული მქონდა . ვუყურებდი და ვერ ვხვდებოდი როგორ შეიძლებოდა თორნიკეს მსგავსი დეგენერატის ქალი ყოფილიყო თავად ჩემი თაფლისფერთვალება მარიამ ყიფიანი . რომელიც იმ წამიდან მივიჩნიე ჩემად როცა პირველად დავინახე, არც მაშინ მოვაშორე ჩემი როცა თორნიკეს გოგო მეგონა, იმ ბრაზის, ეჭვიანობის, დამსხვრეული ნივთების, კაიფის მიუხედავად რომელიც ხშირი იყო როცა თორნიკესთან დავინახავდი. ისევ წავედი ამჯერად რუსეთში საქმეების გამო და მთელი შვიდი წელი დავრჩი . შვიდი წელი არ მივუტოვებივარ ჩემს თაფლისფერთვალებას უკვე მთელი არსებით მელანდებოდა მაგრამ თვალები რაღაც სასწაულ ზემოქმედებას ახდენდნენ ჩემზე , შუაღამით მეღვიძებოდა ვეწეოდი და ვცდილობდი თავიდან ამომეგდო . ისევ დავბრუნდი როგორც იქნა თბილისში უკვე მონატრებამ შემიპყრო , სულ ვფიქრობდი იქნებ სადმე ვნახომეთქი სავაჭრო ცენტრში ვიყავი ვიღაცის წკრიალა ხმა მესმოდა გასახდელიდან და გამოვიდა კიდეც უმშვენიერესი ქალბატონი ისევ შევხვდი ჩემს თაფლისფერთვალებას . თორნიკესაც შევხვდი მაგრამ ჩხუბისთვის უკვე ზედმეტად გაზრდილი ვიყავი, ირაკლის ნახვამ გამახარა შემთხვევით შევხვდი და რომ მიცნო მაგრად „გამისწორდა“ შემდეგ დავინახე როგორ დაეჯახა ქალს მანქანა და გავარდა. გინებით გადმოვედი მანქანიდან მივვარდი ქალთან და ჩემი თაფლისფერთვალება რომ დავინახე მეგონა იქვე მოვკვდი . პირველად ამდენი ხნის შემდეგ განწირული ვყვიროდი და დახმარებას ვითხოვდი, ნერვიულობისგან ლამის ყველა ექიმი მოვკალი რომ გავიგე არაფერი იყო მნიშვნელოვანი გადავწყვიტე ჩემი ვინაობა გამეჟღერებია და რა თქმა უნდა გაიგო კიდეც. შემდეგ იყო მის სახლთან დგომა როცა ცუდად ვიყავი , ისიც გამოდიოდა და ჩემს გასაგიჟებლად ნახევრად შიშელი დგებოდა და მთვარეს შესცქეროდა, მერე ჩემსკენ გამოიხედავდა და რომ არ მცოდნობდა შანსი ნული იყო დანახვის ვიფიქრებდი რომ ჩვეულებრივად მხედავდა. შემდეგ ყველა დეტალი ვიცოდი მისი ცხოვრების და მიკვირდა ამდენი ხანი როგორ არ გაყვა ცოლად უფრო სწორედ იმ დეგენერატმა როგორ არ შეირთო ცოლად , გამახსენდა ლონდონში ყოფნისას რომ მომეჩვენა ჩემი თაფლისფერთვალება და მივხვდი რომ იქაც შევხვდი და მოჩვენება არ იყო . ირაკლიზე გავიგე რომ მოკვლას აპირებდნენ და კიდევ კარგი დროულად გავჩნდი იქ ჩემი საბრალო მანქანა დაცხრილეს მეც მომხვდა ტყვია და გავითიშე. შემდეგ ჩამესმოდა ჩემი ანგელოზის ხმა და მოჩვენება მეგონა, მერე დავასკვენი რომ მართლა შენ გადამარჩინე და არაფერი მომჩვენებია , ბოლოს, რომ გავიგე ნოდარი ემუქრებოდა ირაკლის და შეიძლებოდა შენთვის რამე დაეშავებინა ყველა საქმე დავიკიდე და შენს ლანდად ვიქეცი , ვიცოდი ვერ მხედავდი მაგრამ ვგრძნობდი რომ დაცულად მიგაჩნდა თავი და იცოდი რომ იქ ვიღაც იყო ვინც შენს გამო მზად იყო ყველაფერზე წასულიყო. იმ ღამით გავიგე რომ შენს მოკვლას აპირებდნენ და დავასწარი . შენს ყველა ქცევას ვაკვირდებოდი და თუ სულ ცოტა ნაწილი მაინც იყო ჩემს არსებაში რომელიც არ გაღმერთებდა ისიც შეავსო და ცოტა მაინც დარჩა ისიც იმის გამო რომ თორნიკეს საყვარელი მეგონე და უბრალოდ ვარწმუნებდი თავს რომ მლიქვნელი იყავი . ქორწილის დღეს ღრმერთმაუწყის როგორ მტკიოდა რომ წარმოვიდგენდი თორნიკე გიყვარდა და ჩემთან ყოფნისას მასზე იფიქრებდი, ბოლოს რომ გადავწყვიტე ვერ დაგინგრევდი ცხოვრებას და იმ იდიოტისტვის დამეთმე თითი არ დამეკარებია შენთვის თაკოს და სესილიას საუბრაი მოვისმინე და იმ დარჩენილი ადგილის დაკავებაც შეძელი. მას მერე ვხვდები რომ ყველა გზა რაც არ უნდა გამევლო, შენ როგორც არ უნდა მოქცეულიყავი ჩემი შემოთავაზების შემდეგ მაინც შენთან მოვიოდი, შესაძლოა მოხუცი ვყოფილიყავი არსებობის ძალაც არ მქონოდა მაგრამ მაინც გეტყოდი მიყვარხარ ჩემო თაფლისფერთვალებავ - უთხრა და მარიამის ტუჩებს დაეწაფა
-მე არ მჯერა რომ მართალი იყო ის შეგრძნებები .. გულის აფორიაქება მომენტებში ცუდად ვხდებოდი დარწმუნებული ვარ იმ დღეებში რაღაც გემართებოდა, დაჭრილი რომ დაგინახე მაშინ არც კი ვიცოდი ვინ იყავი უბრალოდ ვგრძნობდი რომ მომკვდარიყავი ჩემს სულს გაიყოლებდი თან - მარიამი მიეკრა და ტუჩები დაუკოცნა- მაბედნიერებ ალექსანდრე ახვლედიანო
....
მეორე დღეს დილით ადრე გაიღვიძა , ქვემოთ ჩავიდა და ყველაფერი საძინებელშ აუტანა მარიამს . ისე მშვიდად იყო გეგონებოდათ ყველაფერი გაქრა რაც კი ცუდი ახსოვდა წარსულიდან , მხოლოდ მარიამი და ბავშვები არსებობდნენ. შუა დღემდე არ გაუშვა მარიამი ქვემოთ
-აუუ ალექსანდრე კარგი რა სახლში სტუმრები გვყავს შენ კიდე რას აკეთებ
-ჩემთან ყოფნას იმათთან გირჩევნია ?- პენუარი ნელა ჩააცოცა ქვემოთ და ტუჩებით გზა გაიყვანა მკერდამდე- შენი ბურცობები უკვე მთები გახდნენ - გაღიმებულმა თქვა და ხელში მოიქცია მკერდი
-ალექს... ხომ .. იცი - ვნებისგან არეულმა თქვა და ტუჩებზე კბილები მოსდო. სწორედ ამ დროს დააკაკუნეს კარზე . ალექსანდრემ თავი დაადო მკერდზე და ღრმად ამოისუნთქა
-მოვკვდები
-მიდი გააღე ...
-არა არ მინდა
-ალექსანდრე - პენუარი გაისწორა მარიამმა და ალექსანდრე გააგდო კარის გასაღებად
-გათენდა ბებია ვერ გევიგე სამი ბოვში კი გყავთ და რაღას ძრომიალობ თუ არ ეკადრება მაგ ქალბატონს ადგეს და დაგვენახოს ორ დღეში წავალთ ისედაც და არ შევაწუხებთ
-ცირა რა გინდა? ცოლი ჩემია და თუ მომინდება საერთოდ არ გამოვა ოთახიდან
-უზრდელი ხარ
-მადლობთ კიდევ გნებავს ბებო რამე? -გაიცინა და ლოყაზე აკოცა
-გადარეული - ძვლივს შეკავებული ღიმილით თქვა და მოშორდა იქაურობას. მარიამი უკვე ჩაცმული იდაგა
-აუუ კაი რა
-ჩაიცვი და ჩამოდი ვერ მოვისვენებ ცირა ასე თუ გავუში აქედან
-რას აპირებ გოგო - უკან გაჰყვა მერე გაახსენდა ზემოთ შიშველი რომ იყო მაისური აიღო გადაიცვა და ისე გაჰყვა. მარიამი უკვე მისაღებში იყო . იქ კი შეკრებილიყო ლიზიკოს დაქალები გოგონებითურთ. რომლებსაც იცნობდა შორიდან , მიესალმა და ალექსანდრეც შევიდა, ერთ-ერთი მათგანის მზერა დაიჭირა და ქმარს გახედა
-ლიკა როდის ჩამოხვედი?
-ორი დღის წინ - გოგო თავისი ინციატივით ჩამოეკიდა ყელზე და როცა საპასუხოდ რეაქცია ვერ მიიღო ცოვად მოშორდა- გილოცავ დაოჯახებას და ბავშვებს გავიგე სამნი ყოფილან
-მარიამ ჩემო საყვარელო როგორ ხარ? ხომ კარგად მიდის ფეხმძმობა?
-კარგად გმადლობთ. თავად როგორ ბრძანდებით?
-არაჩვეულებრივად , რომ გიყურებთ ასე ბედნიერებს მიხარია
-გავალ ყავას გავაკეთებ მალე დავბრ..
-არ გინდა ლიზ მე წავალ შენ ისაუბრე - მარიამმა გააჩერა თბილად გაუღიმა და სწრაფად წავიდა. ალექსანდრე იძულებული იყო ცოტა ხნით დამჯდარიყო . მარიამმა რამდენიმე წამში სუფრა გაშალა მათ წინ და თავად მიუჯდა ქმარს გვერდით , ლოყაზე აკოცა
-ამ გოგოს რა ნებავს?
-ვის?
-ხუთ წუთში გავალ და გამომყევი უკან - თვალების ბრიალით უთხრა და საუბარში ჩაერთო . ალექსანდრე თვითონ გავიდა პირველი , მარიამი რამდენიმე წუთი დარჩა და უკან გაჰყვა . ეზოში იჯდა და მობილურში იქექებოდა , ქალბატონი რომ თავზე დაადგა. გაბერილ მუცელზე ედო ერთი ხელი , მეორე წელზე და დაჰყურებდა „გაბრაზებული“ სახალისო მომენტი იპოვნა და ხელიდან ხომ არ გაუშვებდა . ალექსანდრემ შაკრული წარბებით ამოხედა
-რა?
-ვინაა ის?
-დედიკოს მეგობრის შვილია ლიკუნა
-ოჰ ლიკუნა ყოფილა თუმრე მე ლიათი ვიცნობდი
-მარიამ ეჭვიანობ? თუ მეღადავები
-არა საღადაო სულაც არაა როცა ვუყურებ ჩემს ქმარს როგორ ჭამს ვიღაც გოგო თვალებით და გული ეწურება ისე უნდა ჩემს ადგილას ყოფნა , პირდაპირ ფანტაზიებში მიდის ერთი გაღიმების შემდეგაც და შენი აზრით მეღადავება ახლა მეე?
-მარიამ ... მე რა შუაში ვარ ? არანაირი ურთიერთობა არ მქონია არასდროს და ახლა რა გავაკეტო მე თუ მოვწონვარ ეგეთი იმდენი შემხვდება რა ვქნა არ მივესალმო?
-არ უნდა მიესალმო და საერთოდ ბღვერა კარგად იცი? წარბს ვერ გაგახსნევინებდა კაცი ახლა რას უღიმი ყველას?
-მარიამ რის გამო მეჩხუბები ხვდები?-ისე შეწუხებული უყურებდა და თან მშვიდად ელაპარაკებოდა თითქოს მართლა დამნაშავედ გრძნობდა თავს ფეხმძმე ცოლი რომ აანერვიულა - ვიღაც გოგოს გამო ვინც არაფერს წარმოადგენს ჩემთვის რატომ ბრაზდები? - წინ დაუდგა და ლოყაზე ჩამოუსვა ხელი , მერე ცხვირზე აკოცა- ხომ იცი რომ შენს გარდა ჩემთვის ქალი არ არსებობს ჩემო გაბერილო? -ისეთი ტკბილი ხმა ჰქონდა ნამდვილად გაბრაზებული, რომ ყოფილიყო დაავიწყებდა ყველაფერს. კოცნაც რომ ამაღელვებელი იყო ისე ნაზად ეხებოდა
-შენ მართლა ითიშები მე რომ მეხება საქმე რა . არა როგორ დაიჯერე რომ შეიძლებოდა ვიღაც გოგოს გამო გავბრაზებულიყავი - მარიამი მოშორდა თუ არა სიცილით უთხრა ახლა ალექსანდრე გაბრაზდა
-ამდენი ტყუილად მაბოდიშე ? შენი აზრით მეცინებოდა? ლამის გამისკდა გული
-ლამის არ ითვლება და ტყუილად ნუ ბრაზდები ახლა- ხელი მოხვია და თავისკენ მიიზიდა -ცირამ ერთი კვირით ვრჩებიო
-რაა? აბა ხვალ მივიდვართო?
-დანარჩენები კი და ცირა რჩება . ჩემი შემოწმება სურს ალბათ
-კარგი რა არ შემიძლია რაც თავი მახსოვს ერთხელ არ უთქვამს თბილი სიტყვა ზოგადად არავისთვის სულ რაღაც მიზეზს ეძებს რომ დაგვლანძღოს გაგვასწროს მიწასთან და წავიდეს ფრაზით“რაც დო გადის მით უფრო უვარგისები ხდებით“
-არავის აზრი არ არის მნიშვნელოვანი თუ შენ დარწმუნებული ხარ რომ ის მცდარია - აკოცა და ჩაეხუტა - ცირა ასეთია არ შეუძია ტკბილად საუბარი დარწმუნებული ვარ ამაყობს თქვენით, უბრალოდ მიაჩნია რომ შექება სტიმულს დაგიკარგავთ და გაზარმაცდებით . ყველა ერთნაირად ხომ ვერ იფიქრებს, მას მისი ქცევა მიაჩნია გამართლებულად .
მომავალი ერთი კვირა მოკლედ რომ აღგიწეროთ ალექსანდრესთვისაც კი მხიარული გახდა, ციკოს დაწუნებული საჭმელი, დალაგებული, გარეცხილი, ჩაცმა სიარულიც კი . შემდეგ მეგობრებზე გადავიდა იმათაც ლანძღავდა . მაგათთანაც გადიოდა ბიჭები სიცილს ვერ იკავებდნენ ნიკას დაგლეჯილ ჯინსებზე რომ გადავიდა „ბებია ისე გაგიჭირდათ დაგლეჯილი ტანსაცმლით დეიარები?“ მოკლედ ძალიან მაგარი სიტუაცია იყო. მარიამი რომ ვერ გამოიყვანა მდგომარეობიდან უკვე აღარ იცოდა რა გაეკეთებინა.
-ელიზაბეტ სადაა შენი რძალი?
-აქ ვარ ბებო რა ხდება? რამე გნებავთ?-მარიამი ღიმილით გამოგვანგვალდა და ბებოს წინ დადგა . ქალმა რომ დაინახა კაბაში გამობერილი მუცელი გაეღიმა , თვალებით იცინოდა
-შენი ქმარი სად ბრძანდება?
-აქ ვარ რა ხდება?- სამზარეულოდან გამოყო თავი მერე კი გამოვიდა ბალი მიჰონდა თან ჭამდა. მარიამმა ააცალა და შეჭამა , ქალი უყურებდათ და ღიმილს ვერ იკავებდა- ბებო მივდივარ მე წამიყვანს მალე კესარია და რაღაც მინდა რომ მოგცეთ-წამოდგა, მარიამის წინ დადგა და მუცელზე მოეფერა - ორი დღის წუთისოფელი დამრჩა და შენნაირი გოგო მე ჯერ არ შემხვედრია სიმართლე რომ გითხრა რძალო , ეს ბიჭი თუ ასე შეიცვლებოდა ჩემი გოგოს წასვლის შემდეგ არ წარმომედგინა მე . ვფიქრობდი მთლად დავიღუპეთ და დამრჩება შვილი ასე გაწამებული ერთი დაკარგა და მეორეს ცოცხლად მკვდარს უყურებსთქვა. რომ დამირეკა და მითხრა ცოლს ირთავსო სანამ დაგინახე მევიფიქრე დევიღუპებით თლა ვინცხა წყალწაღებულს მეიყვანდათქვა მარა კიდო კაი შევცდი . ახლა ერთი კვირაა ვეძებ მიზეზს მარა ვერაფერი ვერ გიპოვე ბებია დასაწუნი , ზუსტად იმფერი ხარ რავარიც ჩემ გულს უხარია . ამ ბებერ ქალს ნამეტანი მწარე ენა კი მაქ მარა მიყვარხართ მე თქვენ ყველანი ძალიან . სულ თქვენ ლოცვაში ვარ და ღმერთი გადმოგვხედავს უცილოდ . ეს მარიამ ჯერ კიდო მაშინ გავაკეთებიე როცა სანდრო დაიბადა - ყველა შვილიშვილისთვის მაქ გამზადებული სამახსოვროდ რაღაც და მინდა ეს თქვენ გქონდეთ ბავშვებისთვისაცაა მანდ ერთნაირები და შენთვისაც გამიხარდება თუ გაუკეთებ ხოლმე ბაღნებს
-ცირა
-ხო ბებო
-მაგარი ჯიგარი ქალი რომ ხარ ხო იცი?- ალექსანდრე ჩაეხუტა და აკოცა -მარა მაინც მწარე ხარ
-შეხედე ახლა ამას შენ რაფერ მეტლიკინება ფუიი მაინც არ ვარგხარ და რა გიყო -ეე მევიდა ჩემი სულელი გოგო მოი ბებია მოდი და წევეით ახლა შევატუე ყველაფერი დედაშენს კაცო ასე რავა შეიძლება - კესარია შემოვიდა და მასზე გადავიდა. დაემშვიდობა ყველას და წავიდა.
ლიზიკო გაოცებული იყო ცირას ქცევით, დივანზე იჯდა და კიდე გაკვირვებული უყურებდა წყვილს
-მარიამ სასწაული მოახდინე ახლა იცი? ცირამ შეგაქო დედაჩემმა ერთი ტკბილი სიტყვა რომ არ მახსოვს ეთქვას. სასწაულია პირდაპირ
-არაფერი გამიკეთებია და რა დაინახა ვერ მივხვდი - პატარა ქისიდან ოროს ბეჭედი და სამი სამაჯე ამოიღო და ხელი გადაუსვა , ძალიან ლამაზი ნამუშევარი იყო
-ხვალ გამოცდებია როგორც იქნა ასრულებენ სწავლას - ნიკა შემოვიდა ოთახში და დივანზე დაჯდა ლიზიკოს გვერდით , კალთაში ჩაუდო თავი და ხელზე აკოცა - რა ხდება ლიზ?
-ცირა წავიდა მანამდე კი მარიამს ისე თბილად ელაპარაკა მეშნია რამე არ სჭირდეს ცუდად ხომ არაა ნეტა?
-კარგი რა ლიზიკო ცუდზე ნუ ფიქრობ თან ცირას არ იცნობ? სარეველასავითაა მაგას რა მოერევა
-ოხ ნიკა ნიკაა ! შენი გვრიტი ასრულებს სწავლას ხო?
-ჯერ არა ივნისში აქვს გამოცდები ეგ ხო მეთერთმეტეშია ვერც ველაპარაკები ნორმალურად სულ მასწავლებელთანაა და სახლში ხომ არ შევუვარდები მოვკვდი ტო
-უნდა გაუძლო სხვა რა გზა გაქ გაუნათლებელი ცოლი ხომ არ გინდა თან ისე უყვარს სწავლა ნინას მაინც ვერ გადააფიქრებინებ
-რას მოეწსრო დედაშენი - გაიცინა ლიზიკომ და ბიჭს შუბლზე აკოცა- ჩემი პატარა ბიჭი შეყვარებულიაოოო მალეე ცოლიც შეირთოს შეიძლებაოო
-აუუ ლიზიკოო რა მალე მინიმუმ ორი წელი მომიწევს ლოდინი აზრზე ხარ? ორი წელი როგორ გავძლო ტო?
-ჩვეულებრივად. აი ნახავ მალე გავა დრო და ისე იქნება შენთან შენი ნინა თითქოს არც გასულა დრო -თმაზე ეფერებოდა ნიკუშას , როგორც ბავშვობაში და ისიც გაყურსული იწვა. ალექსანდრე მარიამს აცლიდა ჯამიდან ბლებს და თავადაც მიირთმევდა
-ნუ მიჭამ არ გვყოფნის ჩვეენ- ბუზღუნით თქვა და ხელზე დაარტყა
-რა ღორები ხართ რა არის მამა არ ვარ მე ცოდო?- მუცელთან თქვა და აკოცა -მალე მივალთ განოსთან და გავიგებ ბიჭები რამდენი ხართ და გოგონები რამდენი იმედია ერთი მაინც ხართ გოგო
-მე ვიცი რომ გოგო ქნება ერთი მაინც დარწმუნებული ვარ
.....
გაიანე კაბინეტში იყო და რაღაც ანალიზებს ამოწმებდა როცა ვიღაც შევიდა , ვინაიდან დასრულებული იყო მიღების საათები დირექტორი ეგონა თავი არც აუწევია მაღლა
-კარგ დროს მოხვედი საქმე მქონდა... ნატას უთხარი ყავა შემოგვიტანოს და მერე გადავხედოთ იმ საბუთებს მაშინ რომ მითხარი და ვერ მოვახერხე
-კარგ დროს მოვედი ? ძალიან კარგი მეც ვიფიქრე რომ არ შეგაწუხებდი- სავარძელის უკან იდგა გიორგი ხელები მაგიდაზე დააწყო და თავის მკლავებშ მოიქცია განო , ისე რომ თავი მის ყეკთან ჰქონდა და ცხელ სუნთქვას აფრქვევდა. გაიანეს დაემართა თუ დაემართა, ლამის მთელმა ფაუნამ გადაუარა და ზოგიც შიგ სხეულში დაბინავდა , ჟიანჟველები დარბოდნენ და გულმა ფრენა დაიწყო . პირი გაუშრა როცა ცხელი ტუჩები მიეკრო ყვრიმალზე - გამარჯობა ქალბატონო ექიმო - ისეთი ხმა ჰქონდა თვალები მიენაბა განოს და თავი უკან გადასწია ეს იმდენად გაუაზრებლად გააკეთა არც გაჰკვირვებია გიორგის ჩაცინების ხმა რომ მოესმა და დაფეთებულმა ჭყიტა თვალები
-აქ რას აკეთებ გიორგი?
-არ მომესალმები?
-მაპატიე გამარჯობა როგორ ხარ?-უცებ დამშვიდდა აშკარად არ ივარგებდა ამ პატარა ბიჭის თანდასწრებით ასეთ მდგომარეობაში ყოფნა კიდევ კარგი ტონალურის ფენამ სიწითლე დაფარა მაგრამ თვალებს რას უშველიდა
-კარგად მაგრამ უკეთესად გავხდები თუ ხვალ საღამოს ჩემთან ერთად იქნები -მაგიდას მიეყრდნო , ფეხები გადააჯვარედინა და თითები ხის ზედაპირზე აათამაშა. თიტებიც რომ კარგი ჰქონდა და მოგინდებოდა ამ ათ თითს შენი სხეული შეესწავლა ეს აგიჟებდა განოს , სწრაფად შერაცხა თავი უზრდელ, თავშეუკავებელ ქალად რომელიც ბავშვზე საშნელ რაღაცეებს ფიქრობს და ბიჭს ახედა. ნეტავ არ აეხედა ისეთი ღიმილი ჰქონდა სავარძელში ჩადნა, თვალები კი რაღაც საოცარ მუხტს ასხივებდნენ ,ერთდროულად ვნებიანი და ძლიერი გამოხედვა საკამრისი იყო 27 წლის ექიმის ასაფორიაქებლად , გრძნობდა მისი მზერის გამო როგორ ჰეთქდებოდნენ ჰოქრმოდები და ალბათ ახლა ხორუმს ცეკვავდნენ ერთად . თითები მუშტად შეკრა და ამოისუნთქა , როგორც შეძლო მშვიდად უპასუხა
-იცი ხვალ სხვა გეგმები მქონდა და ალბათ ვერ ძევძლებ
-ხვალ კვირაა და როგორც ვიცი არ მუშაობ , მერწმუნე განტვირთვის უკეთეს საშუალებას ვერავინ შემოგთავაზებს -ეს თიტქოს მშვიდი ხმით უთხრა მის უკან რომ არაფერი იმალებოდა მაგრამ განოს ათასი გარყვნილი აზრი ამოუტივტივდა და საკუტარი ფიქრების შერცხვა „რა მემართება, ეს რა უბედურებაა გაიანე თავი აკონტროლე შენი ასაკის ქალს ეს არ გეკადრება ის ხომ ბავშვია „ თავის თავს ამხნევებდა მაგრამ მისი ტუჩების დანახვისას რომლებიც წამის წინ დაისველა გიომ ისე ბზინავდნენ , ისეთი გასაგიჯებელი იყო ქვედა ტუჩი ლამის მოიჭამა
-კარგი წამოვალ თუ გცალია მე დილიდან თავისუფალი ვარ- უცებ მიაყარა ისე რომ მისი ტუჩებისთვის მზერა არ მოუშორებია , არადა ბიჭის თვალებისტვის რომ შეეხედა მიხვდებოდა რომ ამოხსნა მისი ყველა ფიქრი ბატონმა გიორგიმ და ახლა ირონია იყო მის თვალებში გამეფებული
-არაჩვეულებრივია - მისკენ რომ დაიხარა თვალები გაუფართოვდა და გახევდა , ტუცებს რომ მიუახლოვდა და ასე უყურებდა სულ შეწყვიტა სუნთქვა შემდეგ რომ გასწია გვერდით თავი და ისევ ლოყაზე აკოცა ეგონა ამაზე დიდ სიამოვნებას ცხოვრებაში ვერ მიიღებდა ბაგეების წარმოთქმული ბგერა -აჰ უკვე ზენიტი იყო - გიოს მზერა რომ დაინახა ტონალურმაც ვერ დაფარა სიწითლე
-აჰ ახლა გამახსენდა რომ საქმე მაქვს ამ საღამოს მოსაგვარებელი ცოტნე უნდა ვიპოვნო და გაგაცილებ ბარემ - წამოდგა და გაოფლიანებული ხელები თეთრი ხალათის ჯიბეებში ჩაიწყო
-ცოტნე კლინიკის დირექტორია მგონი ხო?
-კი დირექტორია - დაეთანხმა და წინ წასულ გიორგის თვალი გააყოლა მაისური ეცვა , მხრებში გამართული მიდიოდა და მოუნდა ხერხემალს თითებით ჩამოჰყოლოდა ან უკეთესი ტუჩებით უცებ გააქნია თავი ნერწყვი გადაყლაპა და კარი რომ უნდა გაეღოთ გაღიმებული ცოტნიკო შემოვიდა
-განუშ თუ გცალია ამ საღამოს სადმე დავსხდეთ თან საქმეზეც ვილაპარაკოთ და გავერთობით კიდეც - ეს ყველაფერი წამებში მიაყოლა აჟიტირებულმა მაგრამ გიორგი რომ დაინახა გაჩუმდა- პაციენტი თუ გყავდა არ მეგონა -ეს რომ თქვა განო შებარბაცდა გიორგის სახე რომ დაინახა ახურებულ შუბლზე მიიდო ხელი და ცოტნეს გაუღიმა უნდოდა ეთქვა რაღაც მაგრამ ვინ დააცადა მაჭავარიანმა იფეთქა
-თქვენ მუდმივი პაციენტი ხართ ვისაც უშვილობა აწუხებს თუ ასე რატომ შემოიჭერით კაბინეტში?- ეს რომ უთხრა თან ისე როგორც უთხრა განომ სიცილი ძვლივს შეიკავა
-უკაცრავად? არანაირი პრობლემა არ მაქ მაგ საკითხთან დაკავშირებით და თუ შეიძლება სიტყვები აკონტროლეთ
-განო დავიჯერო მე მეტყობა რამე?
-არაა- ისე წაიღიღინა ვერც გაიაზრა და უცებ გაჩერდა - მოკლედ ცოტნე გაიცანი გიორგი ჩემი მეგობარი პაციენტი არაა ეს კი ცოტნეა ჩემი..
-კლინიკის დირექტორი და უახლოესი მეგობარი - ცოტნემ გააგრძელა და გიორგის ხელიც კი არ ჩამოართვა ისე არც იმას მოუკლავს თავი ხელის გაწვდენით
-აჰ თქვენ ხართ?- ნაგლურად გაუცინა და განოს ხერხემალზე ჩამოაყოლა გაშლილი ხელისგული ბოლოს წელზე გაჩერდა და ისევ აკოცა ლოყაზე- ხვალ დილით გამოგივლი რაც უფრო ადრე წავალთ მით მეტ სიამოვნებას მიიღებ ჯობს ადრე დაიძინო- კოცნის შემდეგ არც მოშორებია პრაქტიკულად ლოყას ისე უთხრა და გავიდა. განო უყურებდა ცოტნე მას ელაპარაკებოდა მაგრამ არაფერი ესმოდა
-განო მისმენ?
-რაა? აა ხო რა მკითხე?
-სად მიდიხარ ან ვინაა ეს ბიჭი?
-რა ტონით მელაპარაკები ცოტნე? ან რომელი ახლო მეგობრები ჩვენ ვართ რა უფლებით მაწყვეტინებ სიტყვას და შემოდიხარ ცემს კაბინეტში დაუკაკუნებლად ?- ქალბატონი ჩვეულ ხასიათს დაუბრუნდა და შეუტია კაცს
-განო ნუთუ მე და შენ ისეტი ურთიერთობა არ გვაქ რომ თავს უფლება მივცე და მეგობრად გავეცნო მარტო უფროსი და თანამშრომელი ვართ?
-არა მაგრამ შენი ქცევა ზედმეტია ყოველი შემთხვევისთვის არავის საქმე არაა მე ვისთან ერთად სად და როდის წავალ- ხალატი გაიხადა ,საკიდზე დაკიდა ,ჩანთა აიღო და კარისკენ წავიდა
-არ გავიდეთ ერთად?
-არა ამ საღამოს არ მცალია სხვა დროისტვის მოვაგვაროთ ეგ საქმე. ნახვამდის -უთხრა და შენობიდან სწრაფად გავიდა. საღამოს გრილმა ჰაერმა გონს მოიყვანა სწრაფად მივიდა მანქანასთან რომელიც წინა დღეს შეიძინა ჩასკუპდა და თორნიკესთან წავიდა, იფიქრა მარიამთან მივალო მაგრამ არ უნდოდა შეეწუხებინა თოკო კი ყველაზე კარგი არჩევანი იყო. კარზე დააკაკუნა და მანაც გაუღო ეგრევე შევარდა სახლში
-თოკო მჭრდები ისე რომ ახლა თუ არ ვიგრძენი რომ .. -ისე დაიწყო თან ისეთი გამომეტყველება ჰქონდა თორნიკე ხომ გაგიჟდა რას ლაპარაკობს ეს გოგოო მაგრამ იქ მყოფი ნუცა რომელიც დაკარგულ ნივთს ეძებდა ადგილზე გაშრა , აქამდე თავს არწმუნებდა რომ უბრალოდ მეგობარი იყო ახლა კი როცა ეს მოისმინა თან ისეთი გამომეტყველებით იდგა ისეთ პოზაში წამში დაავლო ჩანთას ხელი
-უკაცრავად მე ზედმეტი ვარ ხელს არ შეგიშლით .. თუ იპოვი დამირეკე და გამოგართმევ - სწრაფად მიაყარა და სახლი დატოვა
-ვაიმე მაპატიე .. გემუდარები მაპატიე თორნიკე არ მინდოდა ვერ ვიფიქრე რას გეუბნებოდი უბრალოდ ძალიან ცუდად ვარ მართლა ასე არასდროს ვყოფილვარ მგონი კლიმაქსი დამეწყო ალები მაქ მაცხელებს და მაციებს თორნიკე ცუდად ვარ .. ის შენ და ის შერიგდით და მე დაგაშორეთ ისევ? ვაიმე წავალ და ვეტყვი სიმართლეს ავუხსნი რომ მხოლოდ მეგობები ვართ
-დამშვიდდი ამოისუნთქე დაჯექი აქ- დივანზე დასვა და უცებ მიუტანა წყალი- დალიე ეს და მერე მომიყევი რა ხდება. არავის შევრიგებივარ უბრალოდ სამაჯე დაკარგა და დარწმუნებულია რომ ჩემთან დარჩა ნუ ნერვიულობ მაგაზე-განომ მთელი ჭიქა დაცალა სახე ხელებშ ცარგო გრილმა თიტებმა ცოტა უშველა მერე კი თორნიკეს შეხედა
-მე და შენ ხომ მეგობრები ვართ და ხომ არაფერს შეიმჩნევ და იტყვი შენს გარდა არავინ მყავს აქ ვერავის ვთხოვ დახმარებას მარიამი მყავს მაგრამ სახლშ ვერ დავადგებოდი თან დასვენება სჭირდება ცირა ბებოც მასთანაა და მოკლედ რა ხომ არაფერს ეტყვი მეგობარზეც რომ იყოს შენს მეორე მეგობარზე
-გაიანე რანაირ რაღაცეებს მეუბნები სიცხე ხომ არ გაქ თოჯინა?
-მოკლედ ვიღუპები
-რა ხდება 27 წლის ასაკში შენი ჰორმონები ათუხთუხდა და მიხვდი რომ კაცი გჭირდება? - სიცილით თქვა თორნიკემ მაგრამ განოს სახე რომ დაინახა გაჩერდა-მოიცა მართლა? მართლა ვიღაც მოგეწონა და იმიტომ ხარ ასე? რა იყო გოგო პირდაპირ სექს.. მერე გამოვარდი ჩემთან? მოგეწონა პირველი ნეტარება განუშ?
-რას ბოდავ ბიჭო ! მოიცა მართლა ეგეთი გამომეტყველება მაქ? ისე რაღა მაკლდა შეხედვით ვიღებ სიამოვნებას - თავი გადააგდო უკან და დივანს მიეყრდნო
-ვინაა მითხარი თორემ მოვკვდები შენც კი ამ ჩამორჩენილ ქალს ვიღაც მოგეწონა?ასე უცებ ვინ ნახე გოგო ნუ გამაგიჟე დარწმუნებული ვარ ვიღაც ზე სექსუალური ბიჭია მარა მაგნაირების მეტი რა გყავდა შენ არც ერთი მოგწონდა ცეცხლს ვერ მინთებენ და ეგეთი რათ მინდა გვერდით თუ ვერ ამიჯანყა ჰორმონებიო
-საშინელი ქალი ვარ ცოდვილი ღმერთო რას ვფიქრობ ... ეს რა უბედურებაა არ მინდა თავიდან უნდა ამოვიგდო მორჩა ხვალ ისე გავაკეთებ რომ ახლოს აღარ გამეკაროს
-ნუ დამტანჯე გოგო დიდი ამბავი ახლა ამ საუკუნეში 16 წლის ბავშვებს აქვთ სექ... გაიანე შენსავით კი არ იტანჯავენ თავს
-არაფერსაც არ ვიტანჯავ აქამდე სურვილი არ გამჩენია მგონი იმდენ კაცს და ქალს ვუყურებდი და ვმკურნალობდი ჩემში ქალი ჩავკალი ახლა კი არ ვიცი ვულკანი მგონია თავი რომელიც წამში ამოიფრქვევა და თავადაც ჩაიფერფლება. ხომ შეიძლებოდა ისეთი ვინმე ყოფილიყო რომ პრობლემა არ შემქმნოდა პირველად ცხოვრებაში პირველად მინდა მთელი არსებით და ამით ისეთი საშინელი ვხდები ღმერთო არც კი მინდა ფიქრი
-განო იცოდე არ ვიცი რას გავაკეთებ ახლა რა პრობლემა გაქ ასეთი ცოლი ჰყავს? ძალიან უფროსია? არა შენზე უფროსი თუა კლიმაქსი ექნება უკვე - ხარხარი დაიწყო
-გიორგი მაჭავარიანი - ეს რომ თქვა სიცილი არ შეუწყვეტია თორნიკეს
-რა ხდება? გიო ნახე სადმე? მოიცადე რაა? - უცებ შეწყვიტა სიცილი და თვალებში ჩააჩერდა გოგოს - არაა? კაი რა მეღადავები გოგო?
-საშინელი ვარ ხო? ღმერთო შიდი წლით უმცროსია ჩემზე მე ხომ ვერ ვიტანდი კატეგორიულად მსგავს დაშორებებს და საერთოდ უნდა მოვიშორო ვგრძნობ რომ არეული აქ ტვინი და სისულელეს ჩაიდენს პატარაა ჯერ არ იცის რას აპირებს
-რა მეჩვიდმეტე საუკუნის სვანივით ლაპარაკობ გაიანე რით ვერ შეიცვალე მითხარი ამ ზე დემოკრატიულ ქვეყანაში ცხოვრობდი და ისევ ქართველი როგორ დარჩი ამ სულელური აზროვნებით გოგო! აუცილებლად უნდა გათხოვდე, შვილები გყავდეს და შენ რომ სამოცდაათის იქნები ის რომ 63 იქნება მერე რა
-რა რა მე ქალი ვარ შემდგარი კარიერით დამოუკიდებელი ის კიდევ ბავშვია უნივერსიტეტში დადის და ცხოვრება უხარია მე ჩემი გასაკეთებელი გაკეთებული მაქ უკვე მას კი სულ უფრო და უფრო მოუნდება მიუწვდომელი ხილი ეს მარტო ვნება არაა დავწვეთ ერთად და მორჩეს რომ შემიყვარდეს მერე? მერე რა გავაკეთო მითხარი ან პირიქით იმას რომ შევუყვარდე და სერიოზული ურთიერტობა მოუნდეს დედამისი ხომ მოკვდება მალე ნაოჭები გამიჩნდება ის კიდევ ისეთ ფორმაშია ალბათ არ დაბერდება საერთოდ მერე დავიწყებ ეჭვიანობას და ისედაც გიჟი უფრო გავგიჟდები მეშინია და მრცხვენია , ვგიჟდები რომ პირველად ვგრძNობ რომ მეც ქალი ვარ და სამსახურის გარდა შეიძლება რამეზე ვიფიქრო ამას კი აზრი არააქ
-გაიანე არ ვფიქრობ მე ეგრე ყოველთვის გეუბნებოდით შენ და მარიამს რომ დღევანდელი დღით უნდა იცხოვროთ, მან სწორი გადაწყვეტილება მიიღო იცხოვრა იმ დღით ყველაფერი დაივიწყა და დღეს ბედნიერია . შენი მდგომარეობა მის სიტუაციასთან შედარებით უმარტივესია უბრალოდ მიეცი თავს საშუალება დატკბე ცხოვრებით სულ არ ვიქნებით და ჯობს იმ დღით ვიცხოვროთ რასაც უფალი გვარგუნებს
-შენ მეუბნები მაგას? იწვი ნუცას რომ ხედავ და დარწმუნებული ვარ შენი შარვალი „საშინელებების“ მოწმე ხდება ყოველ ჯერზე როცა იმ გოგოს ეხები მაგრამ რა დაშორდი იმის ნაცვლად რომ ხელი დაგევლო და ცოლად შეგერთო მითუმეტეს გოგო შენს ხელშ იყო უყვარხარ და გადნება მკლავებში ეს მეც კი მივხვდი რამდენიმე კვირაა გიყურებთ და შენ მე მეუბნები დღევანდელი დღით იცხოვრეო?
-მე მის ცოლად შერთვას ვგეგმავდი და არ მინდოდა დამეჩქარებინა პატარაა და გამოუცდელი და შენ? პატარა ხარ? 27 წლის ხარ მერე რა რომ გარეგნულად არ გეტყობა 18 წლის ასაკში რომ დაევლო ვინმეს შენთვის ხელი რას იზავდი
-მე არ მიყვარდა და არც სურვილი მკლავდა თორნიკე ნუ ხარ შეუგნებელი ჩამოუყალიბებელი 14 წლის ბავშვი კი არაა . შიში გარკვეულწილად ყველას თვალებში ჩანს მაგ დროს ეგ იმას კი არ ნიშNავს რომ არ უნდა
-შენზე ვლაპარაკობდით
-არაფერს აღარ ვლაპარაკობთ მომიტანე რამე მაგარი დალიოთ შენთან დავრჩები რა
-მერე ხვალ არ მიდიხარ?
-შენ ხომ გამომიყენე ნუციკოს საეჭვიანოდ ხოდა სხვებმაც ჩათვალონ რომ მე და შენ საყვარლები ვართ თოკუნა - ფეხზე დაადო თავი, თოკომ თმებზე დაუწყო თამაში და უარესად აურია ხვეული თმა ისეტი ხვეული ცხვრებს რომ აქვთ , ყოველთვის უყვარდა თორნიკეს მის თმებზე თამაში და ახლაც არ გაუშვა შანსი
-გეყოფა რა დამეწიწკნა თმები
-ნუ წუწუნებ და მიდი წადი სახლში მე წაგიყვან გინდა? თან ნივთები ხომ უნდა ჩაალაგო რა იცი რა ამინდი იქნება
-მეზარება იცი როგორი დაღლილი ვარ?
-მე წამოვალ და მოგეხმარები მიდი ადექი - წამოაგდო და სწრაფად გაიყვანა გარეთ. განოსთან ასულს უკვე გეგმა ჰქონდა მეგობრისთვის სამსახურის გასაწევად ასე ვთქვათ მცირე ბიძგი იქნებოდა -მიდი შენ იბანავე მე ჩაგილაგებ საჭირო ტანსაცმელს
-არ გეზარება?
-არა რა პრობლემაა უსაქმოდ ვარ მთელი დღეა მიდი შედი რას ელოდები
-მიყვარხარ თოკჩო
-გოგო!
-კარგი თოკუნას დაგიძახებ - გაიცინა და სააბაზანოში შეიკეტა. ტორნიკემ იცოდა კიდევ რამდენიმე საატი რომ არ გამოვიდოდა აბაზანიდან ამიტომ მშვიდად მოძებნა საჭირო ტანსაცმელი ტყავის შავ ჩანთაში ჩაალაგა კმაყოფილმა შეკრა და სამზარეულოში გავიდა. სააბაზანოდან გამოსულ განოს ვახშამიც მზად დახვდა და მიუსკუპდა გვერდით მეგობარს-საუკეთესო ძმაკაცი ხარ საუკეთესოთა შორის - აკოცა და ჭამა დაიწყო -ვისი ქმარიც შენ გახდები რა ის ბედნიერი
-არ შემირგეს გენაცვალე და რა ჩემი ბრალია
-ნუ ხარ ჯუჯღუნა . ხან იძახი პატარააო და როცა გჭირდება რატომ ითხოვ სასწაულებს? მგონი შარზე ხარ შენ
-ისე მენატრება ხოლმე მინდება სახლში შევუვარდე და ...
-არ მაინტერესებს შემეში მეყო დღეს
-წავედი მე კლუბში შევივლი ცოტას დავლევ გავერთობი რა მაქ საქმე დაიძნე შენ იმის ამბავი რომ ვიცი დილაადრიან დაგადგება
-რა იყო დილით ძილი არ უყვარს?
-შენ მართლა პატარა ბიჭი ხომ არ გგონია გიორგი? ნუ მოკლედ არაფერს გეტყვი შენ თვითონ გაიგო ყველაფერი ჯობს მეტი ინტრიგა მეტი და მეტიიი -გაიცინა და წავიდა.
...
მარიამმა ბარგი ჩაალაგა მეორე დღეს ლოპოტაზე მიდიოდნენ სასტუმრო უკვე დაჯავშნილი ჰქონდათ შუადღეს მიდიოდნენ მაგრამ მაინც მოემზადა . სანდრიკო სამსახურში იყო როგორც კი დაბრუნდა საძინებელში შევიდა და ზურგიდან აეკრო ცოლს
-როგორაა ჩემი ბუთქუ?
-მოენატრე შენს ბუთქუს - შებრუნდა და აკოცა -მმმ ვგრძნობ ამათ მერე მალევე მომიწევს დაფეხმძიმება ან მთელი თავდაცვის სამინისტროს ამოქმედება -ყელში კოცნიდა ქმარს და კრუტუნებდა მაისური გახადა და თითები ხერხემალზე ჩამოაყოლა
-მგონი ბავშვების შეწუხებას აპირებს დედიკო - დახშული ხმით თქვა ალექსანდრემ და მარიამს კაბა მოაშორა ...
... თორნიკე კლუბში წავიდა კოსტა, იო და ნიკოლოზი იქ იყვნენ მათთან მივიდა და მაშინვე სასმელი შეუკვეთა
-აბა როგორ ხართ ბიჭებო?
-რავიცი ვართ რა ეს ანას მისტირის, ეს ნინას ვერ ნახულობს ბავშვი მეცადინეობს მე კიდევ მე... ცუდად ვართ რაა - ბოლოს თქვა და გადაკრა
-ოჰ მინახიხართ საჩემო ხალხი - გაიცინა და თვითონაც დალია
-იცი რა მიკვირს? ადრე სულ დადიოდა კლუბში ვიყავი თუ არა მე მაინც და ახლა რატომ არ ჩანს არასად არ ჩანს სამსახურთან მიწევს დგომა რომ მოვკრა თვალი და იქაც იშვიათად მიდის განგებ მიკეთებს მგონი რომ ვერ დავინახო და საერთოდ გავგიჟდე მონატრებისგან
-შენ ყველაზე ცუდად ყოფილხარ მე ვუყურებ მაინც აი ვახსენე და გამოჩნდა-თორნიკემ თქვა და ნუცას შეხედა რომელიც როგორც ყოველთვის სექსუალურობის პიკზე იყო ცეცხლი მოეკიდა მაგრამ ვნება ბრაზმა შეცვალა როცა მისი თანმხლები დაინახა სხვებიც იყვნენ მაგრამ მაინცდამაინც ის მოხვდა თვალში- ვატყობ დღეს გავერთობი - თავი უკან გადაწია და მთელი ჭიქა გამოცალა
-ეს ბიჭი ძაან არასპრავედლივად ეძრობა ხო?
-ვეღარ გაეძრობა გული მიგრძნობს - თითები დაატკაცუნა და მუხლებზე დაიწყო - დაემტვრევა ძვლები დღეს აუ იცით რამდენი ხანია არ მიჩხუბია? რას შვრიგდით ტო ცოტა ვვარჯიშობდი თქვენთან ჩხუბის დროს მისნაირ ჭიაყელებს ერთი დარტყმით ვთიშავ სულ წავიდა თაობა ჩხუბი აღარ იციან
-ავადმყოფი ხარ მართალია ალექსანდრე
-ოჰ მე ვარ ავადმყოფი? ვითომ თქვენ არ გრძNობტ ადრენალინს ჩხუბის , რბოლის და კაიფის დროს
-მერე ვინ თქვა რომ ნორმალურები ვართ -იომ თქვა იცინოდა მაგრამ კესარია რომ დაინახა ვიღაც ბიჭთან ერთად ცეკვავდა უცებ დაებერა ძარღვები- ამას აქ რა უნდა ამ დ.. მო... ერთად მე არ ვუთხარი გასაგებად.. ფუ ამის დ.... შე.. სიკვდილი უნდა ტო
-მეჩვენება თუ ჩვენი ბიჭები ერთად არიან? - თორნიკემ გადახედა და წამოდგა - ჩემი გამოსვლის დროა კესარიას გაგიჟებას ჯობს ნუციკო ავაფორიაქო - გაიცინა და მშიდად დაიძრა შეკრებილი საზოგადოებისკენ. ნუცა ზურგით იჯდა შიშველ მხრებზე ხელები შემოაწყო და იგრძNო როგორ გაცხელდა ორი სხეული - როგორ ხართ? კარგად ერთობით?-თითებით მოეფერა და უკვე იდაყვებისკენ ჩაასრიალა
-თორნიკე ...
-რაო პატარა? რამ შეგაწუხა?- საფეთქელზე აკოცა და თვითონაც ადუღდა მაგრამ იგრძNო როგორ დადნა ნუცა
-შენ აწუხებ სხვა არავინ !-ბიჭმა ვითომ თავი გამოიჩინა და ეს უნდოდა გიჟსაც
-უკაცრავად გოგონებო საიდანღაც ხმა შემომესმა და უნდა მივხედო ხო?- ნუცა გვერდით მიწია და ბიჭთან დაიხარა - რაო რა გვინდაო ? რა გვაწუხებსო?
-შენ ! და სხვა არავინ რით ვერ მიხვდი რომ ნუცა დაგშორდა და აღარ აინტერესებ რომ გაქრე მისი ცხოვრებიდან ყველაფერი დასრულდება და მშვიდად ვიქნებით
-აჰ გასაგებია ნუც ამას რა უნდა ახლა რომ დავიჯერო მე რომ წავალ ეს მოვა ჩემს ნაცვლად - ბიჭს მხარზე ხელი მოუჭირა ისე რომ გონება დაკარგა ლამის თან ნუცას გახედა, უკვე ადრენალინის მატებას გრძNობდა
-თორნიკე არ გინდა გთხოვ - ნუცა მიხვდა რასაც აპირებდა და მავედრებელი მზერა სტყორცნა
-უნდა გაიგოს რომ მე და შენ ერთად ვართ და შეგვეშვას - ეს რომ თქვა უკვე მოთმინება დაეკარგა ბიჭს ყელში წვდა და თავი ისე ჩაარტყა იატაკზე დავარდა
-რატომ იბადებით ასეთი ყ... ტო ტვინი ვაფშე არ გაქ შე ჩემა? ვერ ხვდები რომ ტყუილად ანძრევ ტრ.. - ისევ სწვდა და კლუბის კარში გააგდო ინერციით . ბიჭმა ხელი რომ მოუქნია უკვე მაგრად იყო
-ნუცა ჩემი იქნება ჩემი იყო და შენ ჩადექი ჩვენს შორის
-ვაა ჩემი კიდე ლაპარაკობ შენ? მგონი ჯობს სისხლისგან გამოგცალო და იქნებ გაგეწმინდოს გონებაც ამ ხელებს რომ იქნევ რაო რა მინდაო ჰა?- ორჯერ რომ აიცდინა მოქნეული მუჭი მესამედ პერანგი გაისწორა და თავი დაარტყა ისევ -უფს გეტკინა?
-თორნიკეეე- ნუცას ხმა გაიგონა და უკან შებრუნებულმა სამი ბიჭი დაინახა
-ვაა შენნაირი სამი ტოო მიტოზურად მრავლდები როგორც ერთუჯრედიანი თუ რა პონტია ტო - გაიწია და პერანგის მკლავები აიწია მერე მეორეს მოქნეული ხელი აიცდინა და რომ შევიდა აზარტში იმ სამმაც ვეღარ გაძლო და ჩაერივნენ -რა იყოთ ტო მაცადეთ
-ნუ ხარ შენ ეგოისტი- სიცილით უთხრა იომ და მუშტი მოხვდა ყბაში -ფუ შენი დ... შ.. - აქამდე მშვიდად იყო და ისე ერთობოდა მაგრამ მერე ისე მოსცხო ბიჭი გაითიშა მანამ კი წამოწია - კესარიას რომ გაეკარო ძვლებს დაგამტვრევ დაბეჟილობას არ გაკმარებ გესმის? მიდი თავი დამიქნიე აბა თუ გესმის კარგი? კარგი ბიჭი ხარ შენ - ხელი გაუშვა და სახეზე მოუთათუნა ხელი -სხვის საკუთრებას აღარ შეეხო მომავალშ და ივლი მრთელი გაითვალისწინე პატარა ბიჭი- კარგი მშობელივით დაარიგა, შარვალი დაიფერთხა მაისური გაისწორა და კესარიასკენ წავიდა რომელიც გაბრაზებული იდგა და უყურებდა ამათ
-ხელი არ მახლო
-კარგი არ გახლებ - უცებ მოხვია ხელი , მახრზე გაიდო და მანქანისკენ წავიდა- მშიდად გოგო ამ ფეხებს რომ აფართხალებ შენი აზრით გრძელი გაცვია რამე?- კაბის ბოლოზე მიადო ხელი ანუ საჯდომზე და ოდნავ მიარტყა- დამშვიდდი
-იოანე რას ბედავ გამიშვი ახლავე
-გაგიშვებ აბა რას ვიზამ -მანქანაში ჩასვა და კარი მიხურა . თავადაც დაჯდა გასაღები გადაატრიალა-- აი ხომ ხედავ დამსვიო მითხარი და ჩამოგსვი ხომ მაგარი ბიჭი ვარ ვინ გიჯერებს ჩემსავით- ისე იყო შეზარხოშებული უფრო საყვარელი იყო. კესარია ბრაზიან გამომეტყველებას ვეღარ ინარჩუნებდა და გრძნობდა ისევ რომ დაეწაფებოდა მის წითელი, რბილი ტუჩებს
-ცხოველი ხარ ნამდვილი ჩხუბობდი და სიამოვნებას იღებდი
-ხო მართალი ხარ მე ჩხუბისგანაც შემიძლია სიამოვნების მიღება შენგან განსხვავებით - გაეკრიჭა და თვალები აუციმციმდა
-კინაღამ მოკალი ადამიანი შენ კიდევ გკიდია და საერთოდ რა არსება ხარ?
-არსება რომელიც გაგიჟებს და რომლის მოფერებაც წყალივით გწყურია
-თავხედი ხარ .თუ გგონია დიდად ვგიჟდები შენზე ძალიან ცდები უბრალოდ იმდენად სახალისოა შენი ვნებისგან გაგიჟებული სახის ყურება სხვა ვერაფერი ვიპოვე გასართობი - ეს რომ თქვა მანქანამ სიჩქარეს უმატა უკვე კი არ მიდიოდა მიჰქროდა სწრაფად დაამუხრუჭა და გადმოვიდა. კარი გააღო კესარიას მხრიდან და გადმოიყვანა
-ესეიგი გსიამოვნებს და მაღადავებ ხო? დამცინი და მოგწონს ჩემი გამომეტყველება ჩემს ჰორმონებზე რომ უკრავ ხო- სწრაფად გაახო ბინის კარი და შიგნით შეაგდო , ისეთი თვალებით იყურებოდა კესარიას ცეცხლი მოეკიდა, სუნთქვა შეეკრა და ინსტიქტურად მიდიოდა სად არ იცოდა. ბოლოს საძინებელში აღმოჩნდა წინ რომ გაიხედა იოანეს მაისური აღარ ეცვა და მუხლები აუცახცახდა, ხელის გულები დაუსველდა, სახე აელეწა და თვალები გაუშეშდა, ნერწყვის ყლაპვით დაიხრჩო, ის კი არ ანაღვლებდა რომ მთვრალი , გაბრაზებული კაცი უახლოვდებოდა და მისი თვალები ერთადერთ სურვილს გამოხატავდნენ მხოლოს სექსუალურ , დაკუნთულ ,ძლიერ სხეულს ამჩნევდა რომელიც მალე შეეხებოდა და მთლიანად დაუწვავდა შოკოლადისფერ კანს - ხომ მოგწონს ასეთს რომ მხედავ გსიამოვნებს რომ მინდიხარ - ხმა დაუბოხდა , ხელი წელზე მოხვია და მათი შიშველი მხრები ერთმანეთს შეეხო, იმ წერტილიდან დაიწყო ცეცხლმა წვა და მალე ყველგან გაგრძელდა სადაც კი შეეხო იოანეს ხელი . უყურებდა მინიმალური მანძილით იყვნენე დაშორებულები , უკვე მილიონჯერ იფიქრა რომ აკოცებდა მაგრამ არა და არ შეეხო უკვე დანებდა და მისი გახდა რადგან იცოდა რომ შეხებოდა ერთი სიტყვითაც ვერ გაუწევდა წინააღმდეგობას მაგრამ ვინ ეხებოდა - ასე კარგია ? გრძნობ როგორ მიცემს გული ? - ხელი მკერდზე მიიდო და გაუშვა . კესარიამ ხელი ჩამოაყოლა დაკუნთულ სხეულზე და უკვე მოთმენა აღარ შეეძლო ეს უბრალოდ წამება იყო კეფაზე მოსდო ხელი რომ ეკოცნა მაგრამ იოანემ თავი გაწია-ნწ ნწ ნწ რას აკეთებ კესარია?ეგ ხომ მე მინდა შენ დამცინი უბრალოდ ასე არ არის? ხომ არის ასე? თქვი თუ ენა გადაყლაპე შონია?- ცხვირი ახურებულ ლოყაზე გაუსვა და ყელზე გადავიდა ღღმად შეისუნთქა სურნელი და სველი კოცნის კვალი დაუტოვა მფეთქავ არტერიაზე, ესეც კი საკმარისი იყო კესოს კვნესა რომ ვერ შეეკავებია . ბიჭმა საწოლზე დააწვინა და ზემოდან მოექცა, მისი ხელები ერთ ხელში ჩაბღუჯა და თავს ზემოთ გაუჩერა. ზემოდან დაჰყურებდა -არაფერს იტყვი? რატომ არ ამბობ რომ ჩემი დანახვისას დნები, ყველა შენი უჯრედი ემს შეხებას ითხოვს რომ გინდივარ , რომ გაგიჟებ და მზად ხარ ჩემი გახდე ყოველ წუთს შეგიძლია თავი მომიძღვნა ახლაც და ნებისმიერ სხვა დროსაც რატომ არ ამბობ რომ კი არ დამცინი კვდები ისე გინდა ჩემი ტუჩების გემო გაიგო , ჩემი მწვანე თვალები ხომ გაგიჟებს ჩემი შეხებისას ხომ გონებას კარგავ -მინიმალური მანძილით იყო მოშორებული კესარიას ტუჩებს რომლებიც სურვილისგან დაწითლებული, თრთოდა . თვალები დახუჭა როცა კვლავ იგრძნო ცხელი ბაგების შეხება . მიუხედავად იმისა რომ გონება დიდი ხნის წინ გაეთიშა მაინც არ მოასვენა იოანეს გაგიჟების სურვილმა ახლა კი „წაგებულის“ პოზიციაში იყო მიხვდა რომ უბრალოდ აწამებდა და საშინელმა გეგმამ გაუელვა თავში . თავი წამოწია და თავად „შეეცადა“ კოცნას მაგრამ ტუჩების ნაცვლად ყბას შეეხო შემდეგ ყელს და ბოლოს კბილებით ჩაეჭიდა იოს ყელს . ბიჭმა რომ ამოიგმინა და სხეული მოუდუნდა ამით ისარგებლა და თავად მოექცა ზემოდან, ნაკბენ ადგილას აკოცა და მისი ხელები თავად დაიჭირა მაჯებზე ჩაეჭიდა და წამოიწია . თავიდან ეგონა რომ სიტყვას ვერ იტყოდა ისე უყურებდა იოანე ესეც საკმარისი იყო მაგრამ კესარიას ეს არ შეეფერებოდა
-იო მგონი დამეთანხმები რომ მე არ ვცდებოდი და შენი ყველა უჯრედი ჩემსკენ იტლტვის, უჯრედიც და დამეთანხმები რომ მეტად მაღალგანვითარებული ორგანოც . - ხელები მის მკერდზე გადაიტანა და მუცლისკენ გაიარა გზა თითებით
-კესარია - რომ გაიაზრა რა შეიძლება გაეკეთებია მაშინვე გაიცინა - უნდა გამეპარო? მე ვფიქრობდი რომ ასეთი მორცხვი არ იყავი
-იცი სულაც არ მინდა სადაც შენ მოგინდება და როცა მაშინ გავხდე შენი ასე რომ ჩემს გამოჭერას ნუ ცდილობ - მოწყვეტით აკოცა და წამში წამოდგა ფეხსაცმელი აიღო და გავარდა იქედან. იოანე გადაბრუნდა უყურებდა და იცინოდა , რამდენიმე წამში გააფთრებული შემოვიდა კესარია - გასაღები როდის გამოაძრე
-შენ ჩემზე მეტად გაბრუებული ყოფილხარ ხედავ?- იდაყვს დაეყრდნო და თავი ხელისგულზე ჩამოსდო , ფეხები გადაჯვარედინებული ჰქონდა და გასაგიჟებლად იცინოდა . კესარია კედელს მიეყრდნო და უბრალოდ უყურებდა მერე თვითონაც გაიცინა და კედელს მიაყრდნო თავი
-აქ უნდა დავრჩე ანუ? თუ ელოდები რომ გთხოვ გამიშვა
-ვიცი რომ არ მთხოვ პირიქით მითხრა შეიძლება ოღონდ არ გამიშვა და რასაც გინდა მოგცემო
-ოცნებობ?
-რატო ხარ ასეთი მწარე?
-მე ვარ მწარე? როგორც სჩანს მწარე გიყვარს - მინიშნება მისცა
-აბა მე რა შუაში ვარ ეგ დამოუკიდებელი ობიექტია - ძაან სერიოზულად უთხრა ორი წუთი უყურებდა კესარია მერე კი კისკისებდა . იოანეს თავი ჰქონდა ბალიშში ჩარგული და ისე იცინოდა
-რა დავლიე ამდენი ტო
-რომ გამოფხიზლდე და გამიშვა არ გინდა?
-ნწ - მისკენ გაიხედა და გაიცინა
-ნწ - დავრჩები მეორე საძინებელი კი გაქვს რა პრობლემაა - ფეხზე გაიხადა და დატოვა ოთახი . მეორე საძნებელში შევიდა კაბა გაიხადა იატაკზე დააგდო შემდეგ კი სააბაზანოში შევიდა. დუშის ქვეშ იდგა და კიდევ იწვოდა , დანამულ კედელს მიაყრდნო შუბლი და ღრმად ჩაისუნთქა ჰაერი . გაიმშრალა საცვლები ჩაიცვა და საძინებელში გავიდა . იოანე რომ დაინახა უკვე გამოფხიზლებული იდგა მაგრამ კესარია ასე რომ დაინახა თავზე გადაისვა ხელი და მერე თვალებზე
-განგებ აკეთებ ხო? კიდე ტო? -ისე თქვა კესოს ისევ გაეცინა მაგრამ ლოყები აუწითლდა და კაბა გადაიცვა - აქ რატომ დაგტოვე შენი აზრით
-აბა მე რა ვიცი შენ არაფერს აპირებდი როგორც ვიცი და დამოუკიდებელი ობიექტის აზრი გავიგეთ უკვე
-ხუმრობის ხასიათზე სულ როგორ ხარ შენ ?- ხელი მოხვია და აკოცა - დავიძინოთ -ხელში აიყვანა და თავის საძინებელშ გაიყვანა .
-კაბით ძილს არ ვარ მიჩვეული
-თუ გინდა დაიძინო ჯობს ეგრე იყო
-მაისური მომეცი ან პერანგი
-მითუმეტეს
-კარგი ! -დაწვა და საბანი დაიფარა . ქამრისკენ რომ წაიღო ხელი იომ წარბები აზიდა მაღლა- ვერ გავიგე მე წეხან თუ მინდოდა ძილი ეგრე რომ დაწვე დამეძინება
-მოკლედ რა ყველაფერს რასაც ფიქრობ როგორ ამბობ
-არ ვარ მორცხვი
-ზედმეტად თავნება ხარ- გვერდით მიუწვა და ჩაეხუტა
-ერთხელ მაინც რომ მაკოცო იცოდე ამ სახლიდან ვეღარ მომიშორებ ვერასდროს გაგიწამებ მთელს ცხოვრებას
-ახლა როგორც მიწამებ ისე თუ გააკეთებ თანახმა ვარ
-მე არ ვარ!
იოანემ ხელები ძლიერად მოხვია, ყელში აკოცა , მის თმაში ჩარგო სახე და მთლიანად შეიგრძნო მისი არსება , ეს იყო ყველაფერი რაც სჭირდებოდა და ამით იღებდა სიამოვნებას.
კესარიამ იმდენი იხვანცალა და იბრუნა საწოლში ძილშიც კი მოიშორა კაბა და ისე ჩაეხუტა იოანეს . დილით გაღვიძებულს მთელი სხეული რომ ეწვოდა მიხვდა როგორც ეძინა ნახევრად იოანეს სხეულზე იყო მოთავსებული, ისე რაღა ნახევრად ზემოდან აწვა თავი მის ყელში ჰქონდა ჩარგული, წელზე და საჯდომზე ტორები ჰქონდა მოხვეული, ფეხები კი იოს ფეხებს შორის ჰქონდა ახლართული „დამოუკიდებელი „ რომ იგრძნო უცებ მოშორდა და საბანი მიიკრა
-რა უბედურებაა ვაიმე დედა- მკერდზე მიიდო ხელი და თავი ბალიშში ჩარგო . იოანეს სიცილის ხმა რომ მოესმა ბალიში დააფარა თავზე -იდიოტო ახლა მაინც გამიღე კარი და გამიშვი გაგიჟდება მამიდა
-მოიფიქრებ რამეს დარწმუნებული ვარ-ხელი წელზე მოხვია და თავისკენ მიაჩოჩა. მოწყვეტით აკოცა და წამოდგა - შენის ნებართვით აბაზანით მე ვისარგებლებ ჯერ
-გამიშვებ თუ დავიძინო?
-დაიძინე- გაიცინა და სააბაზანოში შევიდა. კესარიამ თავი ჩარგო ბალიშში და დაიყვირა.
შევეშვათ ამათ და ქალბატონ ნუცას და თორნიკეს დავუბრუნდეთ იმათ ამბავს ნამდვილად ვერ გამოვტოვებ. მოკლედ რომ დაალურჯა თორნიკემ ყმაწვილი ის მეგობრებმა „აიყვანეს გაიყვანეს, წაიყვანეს“ თოკუნა ბიჭებთან ერთად წავიდა შენობისკენ. შესვლა ვერ მოახერხა უბრალოდ, ნუცა ისე იყო გაბრაზებული ცოტაც და იქვე მოაწყობდა ისტერიკას, მკლავში წვდა თოკოს და ქვემოთ ჩამოიყვანა
-სალაპარაკო გვაქ მხოლოდ მე და შენ ასე რომ წავიდეთ
-ისე მიყურებ მგონია რომ მომიტაცებ
-შენი ირონიის ხასიათზე ვარ?
-ნუ რავიცი ახლა მე რის ხასიათზე შეიძლება იყოს უმშვენიერესი ნუციკო რომელსაც შეყვარებული დაუმსხვრიეს როგორც ფაიფურის თოჯინა . მე საუბარს არ ვაპირებ იმ ღამით დაასრულე ყველაფერი შენივე ქცევით
-საუბარს არ აპირებ უბრალოდ როცა მოგინდება მომვარდები ისე დაიწერ თავს თიტქოს ისევ გიყვარვარ და ცოტა დრო დარჩა ჩვენს ქორწილამდე, ხანაც განოს იყენებ საეჭვიანოდ თუ რა ვიცი ვერც გავიგე ერთად ხართ თუ არა მაგრამ ნაკლებად მგონია რომ მისი მსგავსი ქალი შენნაირ გიჟთან დაიჭერს საქმეს , ხანაც მომვარდები და მკოცნი , მემუქრები და ახლა შეასრულე კიდეც ვერ ვხვდები რა გინდა თუ დამშორდი რატომ ცემ ვიღაცეებს მე და შენ ხომ გავწყვიტეთ ურთიერთობა რატომ იქცევი ისევ ისე როგორც მაშინ როცა ერთად ვიყავით
-შენ რატომ ატარებ ისევ ნიშნობის ბეჭედს - მშვიდად დაიჭირა მისი ხელი და ბეჭედზე გადაუსვა თითი -არ მითხრა უბრალოდ მომწონს და იმიტომ ვატარებო
-როცა პასუხს მივიღებ ჩემს კითხვებზე შენ გიპასუხებ
-მე არ მჭირდება პასუხი ისედაც ვიცი რას რატომ აკეთებ . შენ არ იცი არაფერი ჩემს შესახებ მე ხომ მოძალადე მოალატე არაკაცი გგონივარ ასეთ კაცს როგორ უნდა გაუგო ეს ხომ შეუძლებელია ახლა კი მშვიდად დაძინება მინდა. გამოჯანმრთელდება იმედია შენი ბიჭი მალე
-ყველაფერი იცი და უბრალო ნაცნობს ჩემს ბიჭს უწოდებ არაჩვეუელებრივად მიცნობ
-რომ გიცნობ იმიტომ ვაკეთებ ყოველ ჯერზე ამას- ხელი მოხვია და ტუჩები დაუკოცნა მერე მოშორდა და ენისწვერი გადაისვა - რომ ვიცი ძალიან გინდა სურვილს გისრულებ პატარა ქალბატონო. ნახვამდის და არ იცელქო იცოდე მე ყველგან ვარ და შენს ყველა ნაბიჯს ვხედავ -თქვა და იქაურობას გაეცალა.
.....
დილით მობილურზე ზარმა გააღვიძა რომ უპასუხა საკუთარი ხმა ვერ იცნო
-გისმენთ
-კარს გამიღებ თუ ჩამოვიღო?- რომ გაიაზრა არ ესიზმრებოდა კარზე ზარის ხმა და მართლა რეკავდა ვირაც ერთი საათის მანძილზე უცებ წამოვარდა და კარი გამოგლიჯა, გული აჩქარებული ჰქონდა მანძლის სწრაფად გავლის გამო სადარბაზოს ცივმა ჰაერმა რომ დაუბერა გიორგის მზერასთან ერთად რომ გუყინა სხეული დაუარა ჟრუანტელმა და მოღეღილ მკერდზე მიიფარა ხელი რომელსაც საერთოდ ვერ უფარავდა გამჭვირვალე პენუარი
-საინტერესო დახვედრა იყო ჯერ გავიყინე სადარბაზოში შემდეგ გავთბი- გაიღიმა და თავად შევიდა- კეტილი იყოს ჩემი ფეხი - კარი მიხურა და ეს ყველაფერი ისე გააკეთა თვალი არ მოუშორებია განოსთვის-ალბათ ჩაიცმევ ხო? მე დაგელოდები რაც მალე მოწესრიგდები მით უკეთესი - თქვა და თავად შევიდა მისაღებში , დივანზე კომფორტულად მოთავსდა და კიდევ კართან მდგომ განოს გახედა რომელსაც მისი მზერაც წვავდა. სწრაფად შევიდა საძნებელშ ელვისისწრაფით მოწესრიგდა ჩანთა არც უნახავს ისე დაავლო ხელი და გავიდა. მუხლამდე კაბა ეცვა ძალიან კომფორტული სადა და ელეგანტური , ფეხზე შავი კედები თმა კოსად ჰქონდა შეკრული და ხელში შავი ჩანთა ეჭირა საშუალო ზომის. გიორგიმ დიდი ჩანთა გამოართვა და სახლიდან გავიდა. განომ კარი ჩაკეტა გასაღები ჩანთაში ჩააგდო და ლიფტში შევიდა . რამდენიმე წამი ამ პატარა სივრცეში გიორგისთან ერთად წამება იყო , ყველაფერთან ერთად უფრო კარგად აღიქვამდა ტვინი მის სურნელს რომელიც უკვე ცხვირს უწვავდა და მთელი სხეული უხურდა. როგორც იქნა გარეთ გავიდნენ ახლა დახედა მობილურს და დილის შვიდი საათი იყო .
-ასე ადრე როგორ გაიღვიძე
-არც დამიძინია - მშვიდად თქვა და ჩანთა საბარგულში ჩადო . კარი გაუღო განოს , შემდეგ ადგილი დაიკავა ღვედი შეიკრა და დაიძრა.
-უძილობა გაწუხებს? ახალგაზრდებისტვის დამახასიათებელი ჩვევაა
-აქამდე არ შევუწუხებივარ ბოლო დღეებია შემომიტია და მიზეზს აუცილებლად დავსჯი ჩემებურად- გადაკვრით თქვა და ტუჩის კუთხე ჩატეხა
-მითუმეტეს მალე გადაგივლის თუ ჩვევად არ გაქვს
-გადამივლის აუცილებლად დარწმუნებული ვარ წამალს ვიპოვნი
განო იჯდა და უყურებდა გიორგის . საუბრის დროს წყნარი მუსიკა ისმოდა , გზა გადატვირტული არ იყო , სიმშვიდე და ეს გასაგიჟებელი არსება გვერდით რომელიც მძღოლის ამპლუაშიც კი სიგიჟემდე მოსწონდა, მის ლამაზ , მოქნილ თითებს აკვირდებოდა, ძარღვებს რომლებიც ხელზე ისე მკაფიოდ ეტყობოდა სურვილი გაუჩნდა თუთით აჰყოლოდა , შემდეგ ყელი და ოო მანდ უკვე ცუდად იყო ვეღარ სუნთქავდა, ციებიანივით მოარიდა მზერა და გზას გახედა . როგორც მიხვდა ლოპოტაზე მიდიოდნენ
-იმედია ჯერ არ ყოფილხარ აქ , მე ძალიან მომწონს და ვიფიქრე დავათვალიერებინებ ახალ გარემოსთქო
-არა არსად ვყოფილვარ რაც ჩამოვედი
-თუ მოგეწონება დავრჩეთ სასტუმროში , თან ღამე ხომ მე მეკუთვნის შეთანხმების მიხედვით- გაიღიმა და მაცდური მზერა მიაპყრო ქალს. ჩანთები ამოიღო და გვერდით დაუდგა ქალბატონს - ნომერი არ დამიჯავშნია მივალ ავიღებ და ნივთები დავტოვოთ . გამარჯობათ
-მოგესალმებით მოხარულები ვართ რომ სარგებლობთ ჩვენი მომსახურებით დაჯავშნილი გაქვთ ნომერი?
-არა და ორი ნომერი მინდა მეზობლად რომ იყო ბოლო სართულზე
-სამწუხაროდ დღეს ჩვენს სასტუმროში შეხვედრა იმართება და ყველა ნომერი დაჯაშნილია ერთია მხოლოდ თავისუფალი ლუქსი ახლად დაქორწინებულთათვის -კიდევ კარგი ეს ყველაფერი არ ესმოდა განოს თორემ გაგიჟდებოდა ალბათ . გიოს გაეცინა -აიღებთ?
-დიახ
-თუ გგნებავთ შევცვლით ..
-არა იყოს ისე როგორც არის ყველაფერი
მოკლედ აიღო გასაღები და ჩანთებიც . განოს უთხრა რომ ოთახში აიტანდა თავად ნივთებს და გავარდა ბოლო სართულისკენ. განო ქვემოთ ელოდა ისე მალე გაჩნდა მოწყენის საშუალება არ ჰქონდა . სასეირნოდ წავიდნენ , ეზოში ისაუზმეს ულამაზესი ხედით ტკბებოდნენ თუ ერთმანეთით მაგას რა მნიშვნელობა აქ გარემო მეტად ამაღელვებელი იყო. შემდეგ სანაპიროზე სეირნობდნენ გიო კარგი მოსაუბრე იყო გაოცებული დარჩა მისი აზროვნებით განო ზოგჯერ ფიქრობდა რომ 20 კი არა 40 წლის კაცი ესაუბრებოდა , დიდი ცხოვრებისეული გამოცდილებით .
-შენზე არაფერს მომიყვები მე რომ ვლაპარაკობ ამდენს
-რა გაინტერესებს გააჩნია რომ დავიწყო ბევრი გამომივა და ჯობია მკითხო
-კარგი მოდი ასე მოვიქცეთ მე რომ გკითხავ თუ დაგაინტერესებს თანვე მეც გიპასუხებ იგივე კითხვაზე
-კარგი საინტერესოდ ჟღერს დაიწყე გისმენ-გაიცინა და სათვალე მოიხსნა რადგან ჩრდილში იყვნენ ტყე იყო ირგვლივ და შესაბამისად სიმშვიდე.
-მარიამი და თორნიკე როდის და როგორ გაიცანი?
-ხოო საინტერესო ისტორიაა ეგ და დიდი მაგრამ მოკლედ მოგიყვები . მე მაგათზე უფროსი ვარ სამი წლით შესაბამისად წინ ვიყავი კურსზე თოკო საერთოდ სხვა ფაკულტეტზე სწავლობდა და ერთმანეთს ვერც გავიცნობდით რომ არა ერთი შემთხვევა . ჩემი კურსელის მეგობარს მოვწონდი და თავი რომ მომაბეზრა ვიკამათეთ ამ კამათის დროს თორნიკე გამოჩნდა მისი ხასიათი კი გეცოდინება მაშინ უფრო გიჟი იყო ხელი გადამხვია უცებ მაკოცა დაიწრო მოკითხვები და ლამის მეც დავიჯერე რომ შეყვარებულები ვიყავით, ის ბიჭი აორთქლდა თოკო გავიცანი უკეთ, მან მარიამი გამაცნო და ასე დავმეგობრდით ჩვენ სამნი განუყრელები ვიყავით იქ ყოფნის ჟამს . და შენ როგორ გაიცანი?
-მე ეგეთი მხიარული ამბით არ გამიცნია ჩემს დებს უკავშირდება მძმე ისტორიაა ჯობს არ მოგახვიო თავს
-არა მაინტერესებს მითხარი
-მთელი ჩემი ოჯახის ისტორია უნდა მოგიყვე და უინტერესო იქნება შენთვის
-არ იქნება მომიყევი რა პირობა ხომ იყო ასეთი თუ დამაინტერესებდა მიპასუხებდი ასე რომ გისმენ - დასკუპდა გრძელ სკამზე და გიოც ჩამოაჯინა. გიორგიმ მაქსიმალურად მოკლედ მოუყვა ტყუპებზე ყველაფერი და ბოლოს ღრმად ამოისუნთქა
-მოკლედ ასე მარიამის და თოკოს დამსახურებით ვიპოვნეთ თათა
-მძიმე ამბავი იყო მაგრამ კარგი დასასრულით, მარიამისგან არ მიკვირს
-რაც გავიცანი მას შემდეგ იმდენი საოცრება ჩაიდინა არაფერი გამაოცებს . მომდევნო კითხვა რატომ და როდის გადაწყვიტე რომ ექიმი უნდა ყოფილიყავი
-ძალიან პატარა ვიყავი დაახლოებით ექვსი თუ შვიდი წლის , ძალიან სუსტი ბავშვი ვიყავი და ხშირად მიწევდა პედიათან ვიზიტი მე კი ვგიჟდებოდი ჩემს ექიმზე , მას მერე მინდოდა ექიმობა თავიდან ვფიქრობდი რომ ბავშვების ექიმი ვიქნებოდი ძალიან მიყვარს ბავშვები მაგრამ ბოლოს გადავწყვიტე ამ ქვეყნად მოვლენაში მიმეღო მონაწილეობა და გინეკოლოგია ავირჩიე . მართალია რთული იყო ძალიან რთული მაგრამ თუ მოინდომებ ყველაფერს მიაღწევ მე ერთადერთ მიზანს მივაღწიე . შენ?
-მე დედაჩემის და მამას კომპანიებს ვმართავ , ისე ეკონომიურზე ვსწავლობდი სამი წელი მაგრამ ახლა იურისტობამ გამიტაცა დაჩავაბარე პარალელურად საქმისა ვსწავლობ ნუ ყოველ დღე არ დავდივარ უნივერსიტეტში გამოცდებზე მივდივარ . იმან გადამაწყვეტინა რომ ვინაიდან ერთადერთი ვაჟი ვიყავი მე ხომ უნდა მემართა „იმპერია“ მამა როგორც უწოდებდა ამიტომ ყველაფერში თავად რომ ვყოფილიყავი გარკვეული ეკონომისტობაც და იურისტობაც კარგად უნდა მცოდნოდა , პრაქტიკაში კი ბიზნესის მართვა შევისწავლე მოკლედ ასე
-შენ მართლა 20 ხარ თუ მე მატყუებ ?
-რა მნიშვნელობა აქვს რამდენი წლის ვარ
-კარგი მოვრჩეთ შემედეგი კითხვა
-რა გიყვარს ყველაზე მეტად ჰობი ან უბრალოდ რა გიყვარს
-ძალიან ბევრი რამ - გაეღიმა და ღრმად ჩაისუნთქა- მიყვარს თოკუნა და მარიამი , ჩემი პროფესია, როცა ვახერხებ სეირნობა და ვარჯიში მიყვარს მაგრამ ამ ბოლო დროს ვეღარ ვახერხებ , წყალზე ვგიჟდები რომ ვუყურებ ვმშვიდდები , ზოგადად მშვიდი ადგილები მიყვარს , ჭკუა მეკეტება ბავშობიდან ლურჯ ფერზე აი ისე მეკეტება რომ ინსტიქტურად გამირბის თვალი ლურჯს რომ დავინახავ რამეს თვალებზე განსაკუთრებული შოკი მემართება- იმდენად იყო შეჭრილი როლებში სულ გადაავიწყდა გიოს ლურჯ თვალებზეც რომ იგულისხმებოდა ეგ ყველაფერი და ბიჭს რომ გაეღიმა მერე მოწვა, მაგრამ განაგრძო-მიყვარს უზომო რაოდენობით ტკბილეული ნებისმიერი სახის მაგრამ შოკოლადზე ვგიჟდები, თოვლიც მიყვარს და მზეც კიდევ ბავშვებზე ვგიჟდები რომ ვუყურებ მინდება ჩავიკრა გულში და აღარ გავუშვა , ისიც კი ვიფიქრე თავიდან ჩამებარებინა პედიატრიც გავმხდარიყავი მგონი მართლა გავაკეთებ ამას - თქვა დამშიდებულმა მაგრამ მაინც იმაზე ეფიქრებოდა თვალებზე რომ წამოსცდა- გისმენთ ყვამწვილო
-ლურჯი გიყვარს ... ანუ ჩემს თვალებზე გიჟდები ?
-ვგიჟდები რა უბრალოდ მომწონს ლურჯი თვალები ალბათ ზღვა რომ მიყვარს მაგის გამო. არ მიპასუხებ?თუ იმდენი რამ გიყვარს ვეღარ ხვდები საიდან დაიწყო
-ყველაზე მეტად სამი ქალი მიყვარს ამქვეყნად დედა და ჩემი დები ჩემს დისშვილებზე უბრალოდ ვგიჟდები, ჩემთვის უძვირფასესი სამეგობრო წრეა და მათი ბედნიერება მეც მახარებს . ერთ დროს მამა მიმაჩნდა კაცის ეტალონად მაგრამ ცოტა ხნის წინ ყველაფერი ჩამოიშალა და გაუფერულდა , ალბათ ყველაზე მძიმე ეგ იყო ჩემს ცხოვრებაში როცა კაცი რომელიც მისაბაძი მეგონა მინდოდა მას დავმსგავსებოდი მისი სახელი გაუფერულდა , შესაძლოა ძალიან უყვარდა მაკა შესაძლო არაა მართლა ძალიან უყვარდათ ერთმანეთი მაგრამ ბევრი შეცდომა დაუშვა ისეთი რომელსაც ვერავითარი ძალა გამოისყიდის, ერთადერთხელ შემრცხვა ცხოვრებაში და ისიც მის გამო, როცა ნათია დავინახე მეგონა რომ მამაჩემის ცოდვა ჩემს მიერ იყო ჩადენილი და მე მოვტაცე შვილი - მიხვდა რომ ძალიან შეტოპა და ზედმეტად გამოხატა გრძნობები და ისევ გამხიარულდა- მიყვარს სპორტის ძალიან ბევრი სახეობა მაგრამ განსაკუთრებით კალათბურთი, ზღვა მეც ძალიან მიყვარს მაგრამ მშვიდად ყოფნა არ შემიძლია ბოლო დროს რადგან ისეთ რაღაცეებზე მეფიქრება რაც სასიამოვნო არ არის ამიტომ მირჩევნია ხმაურში, კლუბსი მეგობრებთან ერთად ყოფნა და გართობა . ჩემი საქმე არ მიყვარს ალბათ ჩემი ნება რომ ყოფილიყო არასდროს მოვკიდებდი ამ საქმეს ხელს ჩემთვის დავჯდებოდი სადმე მშვიდ ადგილას ტყის სახლში და მუსიკის ფონზე ვხატავდი დაუსრულებლად . ალბათ ავისრულებ ამ სურვილს როცა სტაბილური ცხოვრება მექნება. სხვა ისეთი გამორჩეული არაფერი მაქვს ვარ გურმანი მე თვითონაც ვამზადებ ხოლმე
-დაასრულე?-განოს გაეცინა
-ხო რა ვთქვი სასაცილო ?- უყურებდა და მის ღიმილზე თავადაც გაეღიმა- თუმცა რა მნიშვნელობა აქვს ძალიან გიხდება სიცილი
-მეგონა როგორც ყველა იმით დაიწყებდი ან დაასრულებდი მიყვარს ქალები ოთხი ბურთით , სასმელი მეგობრებთან გართობა და მხიარულება
-ქალები რომ მიყვარს და კაცები არა დავიჯერო არ მეტყობა?-თვალებმოწუტულმა თქვა და განოს ნერწყვი ისე გადასცდა ალბათ ხმა გიომაც გაიგონა
-მომდევნო კითხვაც გაქვს თუ არა?- წამოდგა და ისევ სიარული განაგრძეს-ასე აარიდა კითხვას თავი გიომაც გაატარა მეტად საინტერესო კითხვა ჰქონდა და ისე მშვიდად უთხრა განომ არ იცოდა სად ჩამალულიყო
-ზოგადად რა გიყვარს გავიგეთ . გყვარებია ვინმე თავდავიწყებით?
-მე.. არა. არავინ მყვარებია
-ბოლოს როდის აგიჩქარდა გული მამაკაცის დანახვისას და მოგინდათ რომ ყველაფერი დაგევიწყებინა მის გარდა და მხოლოდ მისი ყოფილიყავი თუნდაც ერთი ღამით - ეს რომ უთხრა განოს ისეთი შეგრძნება ჰქონდა რომ პასუხი ისედაც იცოდა არც უფიქრია პირდაპირ უპასუხა
-გუშინ დამემართა მაგრამ ეგ აღწერა მინიმუმია . წინა კითხვაზე არ გიპასუხია -რომ არ განევრცო თემა უცებ დაბრუნდა უკან
-როცა სათქმელი არაფერია მომდევნო კითხვაზე გადავალ . რომელ ქვეყანაში წახვიდოდი თაფლობის თვეში და საერთოდ როგორი წარმოგიდგენია შენი ოცნების ქორწილი და ოჯახი
-არასდროს წარმომედგინა ეგ ყველაფერი რადგან იმ კატეგორიის ქალს მივეკუთვნები რომელსაც კარიერის გარდა არაფერი აინტერესებს და გრძნობები უბრალოდ არ გააჩნია
-როგორ არასდროს გიფიქრია როგორი ქორწილი გექნება? კარგი რა მააგზე ხომ ყველა გოგო ფიქრობს თინეიჯერობის ასაკში მაინც
-არასდროს მინდოდა გათხოვება , ჩემს ირგვლივ ისეთ წყვილებს ვხედავდი ქორწინება ზემდეტად ბანალურად მიმაჩნდა და დროც არ დამიკარგავს მაგაზე ფიქრში მითუმეტეს ახლა არ ვაპირებ გათხოვებას , მოგზაურობით მარტოც შემიძლია ვიმოგზაურო რესურსიც მაქვს და დროც ზაფხულობით ძალიან მინდა აზიაში მოგზაურობა და თუ გადავწყვეტ ალბათ მტელს ზაფხულს დავუთმობ აზიას . თინეიჯერი შენ იყავი ახლახანს და ქორწილიც გექნება წარმოდგენილი საოცნებო ცოლითურთ
-ეგ რომ წარმოიდგინო ალბათ საყვარელი ქალი უნდა გყავდეს მე არავინ მყვარებია აქამდე და არც დავფიქრებულვარ . საოცნებო იქნება უბრალოდ ის თუ იქნება ჩემს გვერდით და მეცოდინება რომ რამდენიმე წუთში ჩემი ცოლი იქნება სხვა დანარჩენი არაა მნიშვნელოვანი . ისე კი ბევრი შვილი მინდა მყავდეს და ყველაფრისგან შორს ვიცხოვრო ცოტა ხნით მაინც ცოლ-შვილთან ერთად . თაფლობის თვეს რაც შეეხება არსად არ გავემგზავრები კონკრეტულად იმ თვეს რადგან მთელი ცხოვრება თაფლობის თვე უნდა მქონდეს და სხვა დროისთვის გადავიტან პირველ რამდენიმე თვეს ალბათ ისევ სიმყუდროვეს მივანიწებ უპირატესობას
-საინტერესო ბიჭი ხარ- გაიღიმა და ხეს მიეყრდნო ზურგით . გიორგი ისე ახლოს დადგა მასთან უკვე მის თვალებში იწყებდა ჩაკარგვას . სულ სხვაგან იყო ფიქრებით როცა კითხვა გაიგონა თავიდან გააზრებაც ვერ მოასწრო იმდენად იყო გაბრუებული, ყველაფერს ისიც ემატებოდა რომ გიორგის თითებს გრძნობდა თმაში
-ბოლოს როდის გქონდა სექსი -იმდენად სასიამოვნოდ ჟღერდა მისი ხმა კითხვა არც კი ანაღლებდა . რომ გაიაზრა რა კითხა უცებ გაუფართოვდა თვალები, მთლიანად აელეწა სახე და დაუბუჟდა თითები
-რა კითხვებაა? მაგაში საინტერესოს რას ხედავ- უცებ უთხრა და გვერდი აუარა , უკან წავიდა სასტუმროსკენ. გიორგი ძვლივს იკავებდა ღიმილს მის გამომეტყველებაზე
-რა გკითხე ასეთი
-ჯერ ეს ერთი სხვა თუ აარფერი უფროსი ვარ შენზე და მსგავსი კითხვებს არ უნდა მაწუხებდე . მეორეც ის რომ ზედმეტად პირადულია მესამე შენთვის რა მნიშვნელობა აქვს მაგას და მეოთხე საერთოდ არასდროს არავინ ჩარეულა ჩემს ინტიმურ ცხოვრებაში და ვერც შენ ჩაყობ მაგ ლამაზ ცხვირს ბიჭუნა- ცხვირზე თითი დაკრა როგორც პატარა ბავშვს და ტანის ლამაზი მიხვრა მოხვრით მივიდა ტბამდე-ნავით გასეირნება მინდა ძალიან
-წავიდეთ რა პრობლემაა და რადგან შენ არ მიპასუხე არც მე გიპასუხო?
-არ მაინტერესებს როდის ვისთან რას აკეთებ ყმაწვილო - დასკუპდა და სათვალე მოირგო . ნავით სეირნობდნენ ფოტოები გადაიღეს და დიდი ხნის შემდეგ დაბრუნდნენ. ამდენ ბოდიალში და საუბარში საღამო იყო უკვე. ამიტომ რესტორანში შევიდნენ და ივახშმეს . ძალიან მშვიდი გარემო იყო წითელი ღვინო, კლასიკური მელოდია და მომაჯადოებელი მზერა . განო უკვე ძალიან ცუდად იყო და თავის შეკავება უჭირდა , მილიონჯერ წარმოიდგინა როგორ შეერწყა მისი კოცნას უჩვევი ტუჩები გიორგის წითელ ბაგეებს და ყოველ ჯერზე თავი უკანასკნელ „კახპად „ შერაცხა რომელსაც ჯერ კაცის ალერსი არც უგემია მაგრამ მაინც ასე თვლიდა ეს ზედმეტად აზიატ ოჯახში გაზრდილი ექიმი ქალი, რომელსაც შინაგანად მაინც ის სწამდა რომ ქალი ქმარს უმწიკლო უნდა ჩაბარებოდა და მის გარდა არავინ შეხებოდა როგორც გამზრდელი ბებია ეუბნებოდა ხოლმე სვანეთში ყოფნისას. ასრულებდა კიდეც აბა რომელი ნორმალური ქალი იქნებოდა ქალიშვილი 27 წლის ასაკში თან დღევანდელ ეპოქაში ,ამაზე ფიქრს რომ იწყებდა საკუთარ თავზე ეცინებოდა მაგრამ არავინ მოსწონებია რომ ამ დონემდე მისულიყო და ასე უბრალოდ ხომ ვერ დაუწვებოდა ვიღაც გამვლელს .საერთოდ იმაზე ბრაზდებოდა ახლა გიორგისთან ყოფნის დროს რომ ამ თემაზე ეფიქრებოდა. აივანზე ისხდნენ დიდ პუფებში და წითელ ღვინოს მიირთმევდნენ ვარსკვლავებით მოჭედილი ცის ქვეშ , პირველად იყო ასეთი მშვიდი , ლაღი და უდარდელი. არ ფიქრობდა არც სამსახურზე, არც წიგნებზე არც რომელიმე პაციენტზე მხოლოდ ერთ ადამიანზე ეფიქრებოდა რომელიც ძალიან ახლოს და ამავე დროს ,თავისივე აღმართული კედლის გამო, ძალიან შორს ჰყავდა. ცხოვრებაში პირველად ფოქრობდა კაცზე და თან როგორ ფიქრობდა.საუბრობდნენ ფილმებზე , წიგნებზე ,ბოლოს ადამიანის ბუნებასაც შეეხნენ
-ვფიქრობ თუ შენთან სულიერად ახლოსაა ადამიანი მის ამოსაცნობად დიდი დრო არაა საჭირო
-მარიამი ამბობს ხოლმე რომ თუ ადამიანის სულს დაინახავ მთლიანად მას შეიცნობ და მიხვდები ნებისმიერი ქმედების მიზეზს და მომავალ ქმედებასო . მე არასდროს მიცდია მსგავსი რამ ალბათ იმიტომ რომ მხოლოდ ანატომიით ვიყავი დაინტერესებული , რომ ვუფიქრდები დიდი უინტერესო ცხოვრება მაქვს მაგრამ მაინც ძალიან მომწონს მშვიდად ვარ კაცები ართულებთ ცხოვრებას
-ხომ თქვი არავინ მყვარებიაო რა იცი რომ ვართულებთ იქნებ პირიქითაა
-პირიქით არ არის !
-იქნებ უბრალოდ შენ გინდა რომ რთულად მოგეჩვენოს რადგან გეშინია ისეთი ურთიერთობის რომელიც ეწინააღმდეგება შენს დაწესებულ დოგმებს
-მეშინია, თუ სხვა მიზეზი აქვს უბრალოდ არ მინდა და მორჩა გაუგებარი რა არის ან აუხსნელი აქ- ისევ მოსვა ღვინო და კიდევ ერთი ბოკალი გამოცალა ბოლომდე -მგონი დროა ნომრებში ავიდეთ ხვალ ათზე სამსახურში უნდა ვიყო - წამოდგა კაბა მსუბუქი ხელის დაკვრით გაისწორა შეუმჩნევლად და შენობისაში დაბრუნდა. ლიფტში იდგნენ როცა გიორგიმ დაიწყო მშვიდი ურეაქციო გამომეტყველებით
-რაღაც არ მითქვამს
-რა არ გითქვამს?
-ოთახი არ იყო ამიტომ ერთ ნომერში მოგვიწევს ყოფნა -ლიფტის კარი გაიღო და ინერციით გაიყვანა განო.
-კი მაგრამ ეს აქამდე რატომ არ მითხარი- ისტერიკებს ხომ ვერ მოაწყობდა ამხელა ქალი თორემ კი ჰქონდა დიდი სურვილი ეყვირა რომ ამდენს ვერ გაუძლებდა, მაგრამ შეეძლო?
-ნუ გავიწყდება რომ მთელ ღამეზე შევთანხმდით და არ უნდა იწუწუნო
-არ ვწუწუნებ არ მაქ პრობლემა უფროს მანდილოსან დააფასებ და საწოლს დაუთმობ - კარში რომ შევიდა და იქაური სიტუაცია დაინახა ენა ჩაყლაპა უბრალოდ
-კიდევ ერთი ამბავი ახალდაქორწინებულების ლუქსი იყო მხოლოდ
-არაჩვეულებრივია ვარდის ფურცლებზე დავწვები ვგიჟდები ვარდებზე- ისევ „არ შეიმჩნია“ ოთახი დაათვალიერა და დივანი რომ დაინახა გულზე მოეშვა- აი შენი „საწოლიც“ ყოფილა- ჩანთა გახსნა მაგრამ დაეზარა იქ ამოლაგება და პირდაპირ სააბაზანოს მიაშურა - იმედია დამითმობ ხო?-ოთახში შევიდა , შელასლასდა უფრო და მეთლახზე დაჯდა. ამ სიცივემაც ვერ უშველა ისე ცხელოდა, რომ წარმოედგინა მთელი ღამე მასთან ერთად ერთ ოთახში თან ასეტ გარემოშ გაატარებდა ბუსუსები აყრიდა ტანზე.ეს უკვე მეტისმეტი იყო, ვეღარ ითმენდა, პატარა გგოგოს რომ ემსგავსებოდა ეს ფაქტი აგიჟებდა დამატებით და უკვე სირცხვილის კოლიდორში გადიოდა რომელიც თავად შექმნა . ნიჟარას დაეყრდნო წამოფოფხების შემდეგ , წყალი შეისხა მაგრამ აზი არ ჰქოდა. დუჭის ქვეშ დადგა , გრილი წყლის წვეთები ეცემოდა სხეულზე და თიტქოს ისნიც ორთქლდებოდნენ ცხელი სხეულის შეხებისას. დიდხანს იდგა ასე გაუნძრევლად შემდეგ პირსახოცი მოიხვია , თმა გაიშრო და ჩანთა გახსნა პირველივე ხელში რაც მოჰყვა უმოკლესი შორტი იყო , გაიფიქრა ეს როდის ვიყიდეო და შეეშვა , პენუარი სანამ იპოვნა საცვლები ამოიღო და თვალები გაუფართოვდა ორი იდო და ორივე სპეციალურად კაბისთვის რომ შეიძინა ერთ დროს და მას მერე კარადაში ედო თავისთვის იმის გამო რომ ზედმეტად გაწვირვალე და სექსუალური იყო , ერთი შავი ხოლო მეორე წითელი გიპიური იყო , სირცხვილისგან სიე აუწითლდა ლოყები რომ მოირგო თიტქოს უკვე უყურებდა ვინმე მის მკვრივ უკანალს რომელიც თითქმის დაუფარავი იყო . პენუარის იმედზე მყოფმა ორ წუთს გაძლო შემდეგ ისიც გაშალა და გაგიჯდა , ეს საერთოდ არასდროს ჩაუცვამს გადარეულმა მეგობარმა აჩუქა იქნებ გეღირსოს პირველი ღამე და გამოგადგებაო და უკე მოკვდა, იფიქრა მაისურს გადავიცმევო მაგრამ ისეთი იყო ყველა მათგანი აზრი არ ჰქონდა მათ ჩაცმას .
გიორგი ვისკის ჭიქით ხელში იდგა აივანზე ზურგით მიყრდნობილი მოაჯირს და ოთახში იხედებოდა, ქარი არხევდა წინ ნახევრად ჩამოფარებულ ფარდას და კარგად დაინახა როგორ გამოვიდა არეული ნაბიჯებით გაიანე , თვალი ვერ მოსწყვიტა მის გრძელ ჩამოსხმულ ფეხებს რომელსაც კაბებში საგულდაგულოდ მალავდა ახლა კი ბოლო წერტილამდე გაშიშვლებული მიდიოდა , ნერწყვი ყელში გაეჩხირა როცა პენუარს მიუახლოვა მზერა იმდენად გამჭვირვალე იყო ყველაფერი ჩანდა და ზედმეტი მოთმინება რომ ჰქონდა იმით მიხვდა კიდევ იქ რომ იდგა და დაფერფლილი გაიანე უარესად არ დაწვა. ვისკი გადაუშვა გამშრალ ყელში მაგრამ უარესად დაწვა თითქოს კვამლი ასდრიოდა უკვე . გაიანემ სწრაფად მოაშორა მზერა უკვე აღარ შეეძლო მის თვალებში დანახული და წაკითხული ემოციის გაძლება და მოთმენა ამიტომ საწოლში დაწვა, ვარდის ფურცლები მიმოიფანტა ყურადღება არც მიუქცევია, იწვებოდა და ვის ახსოვდა საერთოდ სად იყო, ვინ იყო, რა უნდოდა მანამდე , რას აპირებდა მხოლოდ იმას ხედავდა როგორ დახურა მინის კარი გიომ სინათლე ჩააქრო და მხოლოდ პატარა ნათურა ანათებდა ოთახს , ამ განათებაზეც კი არაჩვეულებრივად ხედავდა როგორ გადაიძრო მაისური ერტი ხელის მოსმით და ინსტიქტურად იტაცა კბილი ტუჩზე მისი სხეული უკვე რომ ეგონა შესწავლილი ჰქონდა და მიჩვეული იყო მის განიერ მხრებს თვალს რომ ვერ აშორებდა , მგონი მატრასი ჩასვა ისე გახურდა ზურგით იდგა გიორგი და ესეც კი აგიჟებდა ფეხზე გაიხადა და დივანზე უნდა დაწოლილიყო მოულოდნელად უკან მობრუნდა, აი ისე უყურებდა უბრალოდ შეწყვიტა სუნთქვა განომ, არავინ და არაფერი ახსოვდა ამ ქვეყნად , ცხოვრებაშ პირველად უნდოდა ის გაეკეთებინა რაც იმ წამს სურდა და არაფერი მის გარდა , თუნდაც ამოლარულობის პიკი ყოფილიყო მისთვის, თუნდაც გამოუსწორებელი შეცდომა. არ ვიცი როგორ და რანაირად მაგრამ გიორგის წინ იდგა და თითებს ახებდა იმ ძარღვებს და კუნთებს რომელზეც ეფიქრებოდა , იმას აკეთებდა რაც ფანტაზიასი უკვე ბევრჯერ განახორციელა , იგრძნო მისი შეხებისას ბიჭის სურვილით აკიაფებული თვალები და შანთი დაადეს ყელზე გიორგის ხელის სახით, ცერა თითი თავის გლუვ კანზე და მინაბული თვალები,სუნთქვა ეკვრის და გიორგის გახშირებულ სუნთქვას გრძნობს, ცხელ ჰაერს რომელიც გახსნილ ბაგეებს უახლოვდება და შიგნეულის წვა, გულისცემაც უჩერდება, როცა მის შიშველი სხეულს ეხება ტანით , და ესმის გიორგის გაორმაგებული გულისცემა რომელიც ტვინამდე აღწევს და მხოლოდ ის ჩაესმის სხვა არაფერი . ტუჩები ერთდება და სანუკვარი კოცნა რეალურად ისხამს ფრთებს,არა თავად განოც დაფარფატებს, დუნდება და თითოეულ შეხებას იმახსოვრებს სამუდამოდ გონება რადგან პირველი, რადგან ყველაზე ამაღელვებელია მთელი განვლილი ცხოვრების მანძილზე რაც განუცდია იმ გრძნობათა შორის . იმპულსს მიჰყვებოდა და თხელ სიფრიფანა თითებს დაატარებდა ბიჭის ზურგზე ,პირველივე შეხებისას იგრძნო როგორ დაიჭიმა ხელი რომელიც წელზე ჰქონდა მოხვეული და კოცნა ნაზი აღარ იყო , თითქოს გემო გაუგო ბაგეებს და აზარტში შევიდა , ტუჩებს კბილები ენაცვლებოდა და სიამოვნებისგან ის ბოლო ძარღვიც გაწყვიტა აქამდე რაც აძლევდა აზროვნების უნარს. საწოლზე დაეცა ნახევრად შიშველი , ბიჭის ბაგეები უკვე მთელს სხეულს დაეპატრონენ მკერდზე რომ იგრძნო ცხელი სასვე ბაგეების შეხება კიდევ ერთხელ აღმოხდა კვნესა მის ბაგეებს და თითები თმიდან მხარზე ჩააცოცა წინ გადაინაცვლა და მის პრესს დაუყვა, შარვალზე მორგებული ქამარი გახსნა და ფეხებზე იგრძნო თითების შეხება ისე უჭერდა კვნესას ვერ იკავებდა. თვალებმინაბულს ბოხი ხმა ჩაესმა და ტუჩებზე შეხება იგრძნო
-მითხარი რომ არასდროს ინანებ ამ ღამეს ...- ვნებისგან ჩაუწყდა ხმა და ღრმად სუნთქვა განაგრძო - თავს არ დაიდანაშაულებ და არ უარმყოფ - ცერა თითი ტუჩებზე გადაუსვა და ნიკაპე აკოცა
-არასოდეს ვინანებ მე... მთავარია პირიქით არ მოხდეს- ჩამწყდარი ხმით თქვა და ისევ აკოცა. შემდეგ საკუთარ თავს აღარ ეკუთვნოდა , ხვდებოდა რომ მთელი ცხოვრება ფუჭად გალია ამ გრძნობის გარეშე რომელსაც ერთ სახელს ვერ უწოდებდა , ეს უბრალოდ ვნება არ იყო, არც სიყვარული იყო . სიამოვნება იყო ულევი , წამიერ ტკივილთან შერწყმული , მოელვარე თვალები , კვნესა , ოხვრა, დანამული სხეული და ისევ სიამოვნება......
რა დროს ჩაეძინა არც კი ახსოვდა უბრალოდ დროის შეგრძნებაც დაკარგული ჰქონდა სხვა აზროვნების ელემენტებთან ერთად და ვერც ის გაიგო რა დროს გაიღვიძა იმიტომ რომ ისეთ პოზაში იწვა , ცხვორებაში პირველად იგრძნო რას ნიშნავს იყო ბედნიერი ყოველგვარი მიზეზის გარეშე აი ასე უბრალოდ ბედნიერი და არ განაღვლებდეს არაფერი . ცხვირს სასიამოვნო სურნელი უწვავდა ამიტომ ჯერ ყელში აკოცა ყველაზე ახლოს სადა იყო ტუჩები და თავი წამოწია , შიშველ წელზე მოხვეული ხელი ხერხემალს აუყვა და თმებში შეცურდა თითები ,თითქოს ეკლები ერჭობოდა და მაზოხისტურად სიამოვნებდა . გიორგის ლურჯ თვალებში ჩაიძირა და ასე ჩაძირული აღმოჩნდა ისევ მის მკლავებში
-ისევ ღამინდელ აზრზე სანამ ხარ ჯობს დავტკბე შენით - გაღიმებულმა თქვა და ბარიერი ზეწრის სახით რომ ჰქონდათ გაარღვია და იგრძნო როგორ შეეკუმშა ყველა კუნთი ქალს , ამაზე გაეღიმა და ისევ აკოცა-იმედია ასაკთან დაკავსირებით აღარ ვისაუბრებთ მე და შენ ქალბატონო - ისე გაიღიმა ,კმაყოფილმა განო მაშინვე მიხვდა რაც იგულისხმა და ოდნავ შეეფაკლა ლოყები
-მნიშვნელობა ჰქონდა მაგ ფაქტს დავიჯერო? დარწმუნებული ვარ არც გიფიქრია რომ ეგრე იქნებოდა იმედია არაფერს შეცვლის ეგ ფაქტი ურთიერთობაში -აკოცა და თითქოს თავდაჯერებულობა შეინარჩუნა-მე და შენ შეუძლებელია სხვა რამემ დაგვაკავშიროს ოდესმე და ეს კარგად დაიმახსოვრე
-გინდა დამაჯერო რომ ამ ასაკში როცა ქალიშვილობა შააბარე კაცს ის უბრალოდ ღამი პარტნიორია შენთვის და სხვა არაფერი?
-არანაირი მნიშვნელობა არ ჰქონია მაგ ფაქტს და მეტჯერ ნუღარ განვიხილავთ
-ნუ განვიხილავთ ახლა ნამდვილად არ მჭირდება მაგის განხილვა - კომფორტულად მოათავსა ხელები მის ფეხებზე მათ შორის მოექცა და ფრჩხილების კვალიც დარჩა მის ზურგზე...
-ვაიმე სამსახური - უცებ მოვიდა გონს და თავი წამოყო -მობილური აიღო და სამ საათს რომ უჩვენებდა დრო ისევ დაებერტყა ბალიშზე- ჯანდაბა იმდენი პაციენტი მყავდა დღეს- უკვე გამოტოვებული ზარების სია ნახა და ყველა ზარის ავტორ ცოტნეს დაურეკა, პარალელურად გიორგის ისევ უკოცნიდა ხან თითებს ხანაც ყელს
-სად ხარ განო მთელი დღეა გირეკავ , წუხელ გირეკავდი სახლში ვიყავი შენთან არ დამხვდი შეგიძლია მითხრა სად და როგორ ხარ?-ისე მიაყარა კაცმა თან ხმამაღლა განოს თავი ასტკივდა
-ხმადაბლა ისაუბრე ჯერ ეს ერთი მერე მეორე არ იყო ამდენჯერ დარეკვა საჭირო და მესამე ჩემს მდივანს უთხარი მოუბოდიშოს პაციენტებს და უთხრას რომ ხვალ - გიორგიმ ანიშნა ხვალ არ გაგიშვებო თან მკერდზე მიაკრა ტუჩები და ხელი უხერხულ ადგილას ჩააცოცა- მმმ არა ხვალ ვერ ზეგისთვის დანიშნოს
-მარტო ხარ? რა ხმა გაქ ხვალაც ვერ მოხვალ
-ხოოო- წაგრძელებულად თქვა და გიორგის გაეღიმა , განო კი ბალიშზე თითებჩაფრენილი ხმებს ვერ თოკავდა …
მგონი ჯობს შევეშვათ ამათ , არ მინდა თავი მოგაწყინოთ ამიტომ მარიამს და სანდრიკოს დავუბრუნდეთ. ისინიც ლოპოტაზე არიან და ამიტომ შევიჭყიტოთ მათ ნომერში.
-გავარკვიე ის ამბავი ქალბატონო რომ თქვი დავინახე განოო-ალექსანდრე შევიდა ოთახში და ააცალა შოკოლადი
-ვისთან ერთადაა? აი ხომ გამოვიჭირე ვიცოდი რომ რაღაც ხდებოდა როდის იყო ეგ სადმე დადიოდა
-ისა და განო როგორი ტიპია?
-ვერ ვხდები რა გინდა !
-ნუ ბრაზდები აი როგორ გითხრა როგორი ბიჭები მოსწონს რა
-ალექსანდრე არავინ მოსწონებია მის ცხოვრებაში საერთოდ ბიჭთან შეხება არ ჰქონია მგონი მაგას მარტო წიგნი აინტერესებდა მთელიც ხოვრება. მე კიდე უფრო კარგი ურთიერთობა მქონდა ბიჭებთან და სამსახურის გარდა მაინტერესებდა ურთიერთობები რას მალაპარაკებ ვისტან ერთადაა ვიცნობ მეც? შენ იცნობ?
-გიორგი მაჭავარიანზე გსმენია რამე?
-რააა?- იმხელაზე დაიყვირა ალექსანდრეს ეგონა ცუდად გახდებოდა . მარიამი ფეხზე წამოხტა და ოთახში დადიოდა წინ და უკან-დარწმუნებული ხარ? განო და გიორგი?
-რა გჭირს მარიამ? არ მეგონა ასეთი რეაქცია თუ გექნებოდა თორემ არაფერს ვიტყოდი . ვნახოთ თუ გინდა
-რა ვნახოთ სად ვნახოთ ერთ ოთახში.. ვაიმე გაიანე მოგკლავ დაგასამარებ ხომ ვიცოდი რა ხომ ვიცოდი მაგრამ არ დავიჯერე მომეჩვენათქო ვიფიქრე მაგრამ რა მომეჩვენა ისე უყურებდა ის გადარეული ბიჭი გიორგის მოვკლავ იცოდე მოვკლავ განო ჩემი განო მაგ სულელ ბავშვს როგორ აყვა
-ახლა არ მითხრა რადგან დიდია განო არ უნდა უყვარდეთ ერთმანეთიო თორე გავგიჟდები -სანდრომ ეს რომ თქვა მარიამმა დაატორმუზა და ქმარს მიუბრუნდა ისე შეხედა ალექსანდრემ წარბები შეკრა- აბა რა გაწუხებს?
-შენ გაიანეს არ იცნობ არც გიორგის მე კიდე ორივეს ვიცნობ და ... გაიანე მშვიდია, მორცხვი და მხოლოდ თავის საქმეშია სპეციალისტი ცხოვრებით არასდროს დაინტერესებულა და არც პრობლემები ექმნებოდა ახლა კი ვგრძNობ რომ ეტკინება ის ბიჭი გაანადგურებს და მე ამას უნდა ვუყურო ასე შორიდან რადგან თავად არ მითხრა არაფერი ესეიგი არც უნდა რომ ჩავერიო და მორჩა . თუ სადმე შევხვდებით არაფერი შეიმჩნიო ყველაფერი იყოს ისე როგორც არის , ახლა კი წამოდი გავისეირნოთ სანამ სხვებიც მოვლენ
-ასე არასდროს გინერვიულია და რას ხედავ ასეთ გასაოცარს მათ ურთიერთობაში
-მაკას ! გიორგის დედას ვხედავ და საერთოდ ქალდანებს ვხედავ მისი ძმა შენ არ იცი ეგ ვინ არის საერთოდ აი ტიპი შენნაირია უბრალოდ შენ შეიცვალე და იმას დაბადებიდან დაჰყვა ეს ცხოველური ხასიათი. ახლა არ დაიწყო მე ცხოველი არ ვარო იცი რასაც ვგულისხმობ
-ანუ რა გინდა მითხრა რომ გაიანეს ძმა რეზი ქალდანია?- ისე უთხრა ალექსანდრემ სიცილს ვერ იკავებდა
-ხო იცნობ?
-ვის თუ ვიცნობ რეზიკუნას? მე და რეზიკუნა რუსეთში შევხვდით ერთმანეთს და დავმეგობრდით კი ვიცოდი და რომ ჰყავდა უფრო სწორედ დები მაგრამ მეგონა სოფო და გურადნა ერქვათ
-გურანდა? ეგ იდიოტი ეგრე ეძახის სულ და აგიჟებს. ბებიამისს ერქვა გურადნა და როგორც უფროს ქალიშვილს მისი სახელი უნდა ეტარებინა მაგრამ დედამისმა შეიწყალა და გაიანე დაარქვა . ეგ შენი რეზიკო კიდე აბრაზებდა სულ
-შენ იცნობ ანუ?
-მაქვს პატივი ყველას უბღვერდა ტიპი
-ჩხუბობდით ხოლმე? შენი ხასიათი რომ ვიცი და მასაც ვიცნობ დაჭამეთ ალბათ ერთმანეთი
-არა სხვათაშორის არაფერს ვეუბნებოდი და განგებ ხომ არ დამიწყებდა ჩხუბს . უბრალოდ რომ დამინახავდა იღიმოდა ხოლმე და გადიოდა . აუ ტიპს ნაშა ჰყავდაა რომ ვუყურებდი მეგონა ქალი არ ვიყავი . განო იცინოდა ამას რომ ვუყურებ მგონია რომ განსხვავებული ორიენტაციის ვარო . ამაზე დაჟე რეზისაც ეცინებოდა
-დარწმუნებული ვარ ევასებოდი უბრალოდ არ გამოხატავდა ცოცხალი თავით
-ვიცი მეც რომ ვევასებოდი
-მე სხვა დავასება ვიგულისხმე და შენ სად წახვედი გოგო
-აუ აუშვა ამან აფრები მეც მანდ ვარ ეგ ის ტიპი არ იყო დაქალის დისთვის რომელიც არ აქცევდა ყურადღებას ჩალიჩი დაეწყო ისე უბრალოდ
უკვე ეზოში იყვნენ დახეტიალობდნენ ასე უკვე საღამო იყო რომ დაბრუნდნენ დაინახეს როგორ შევიდნენ ლიფტში გიო და გაიანე .
მარიამმა გრძელი კაბა ჩაიცვა ლურჯი გიპიურის უკან დიდი ჭრილით , ლავიწამდე ჰქონდა მრგვალი ყელი და ნახევარ-მკლავი . გამობერილი მუცელი როგორც ყოველთვის თვალშისაცემი იყო და უფრო ალამაზებდა, თმა მაღლა აიწია და მსუბუქი მაკიაჟი გაიკეთა. ჯერ მაღლები ჩაიცვა შემდეგ რომ მიხვდა ასე დაიტანჯებოდა ისევ დაბლები მოირგო და ქმართან გაკუსკუსდა. სანდრიკომ გაუღიმა ტუჩები დაუკოცნა და ნომერი დატოვეს. რესტორანი უკვე მთლიანად სავსე იყო და დაეხურათ ერთი ნაწილი სპეციალურად ამ დღისთვის . მარიამმა ძალიან ბევრი ნაცნობი დაინახა, ზოგი ვერ იცნო მაგრამ ალექსანდრემ გააცნო . ყველა მხიარულად ხვდებოდა , შემდეგ ადგილი დაიკავეს და ამ დროს გამოჩნდა მისი უდიდებულესობა გამომძიებელი თედო . პირდაპირ მარიამისკენ დაიძრა თითქოს არც შეამჩნია ალექსანდრე , თვალები უღიმოდა
-მარიამ ფეხმძმიმობამ უფრო დაგამშვენა საოცრება ხარ ლამაზო
- გმადლობ თედო.. როგორ ხარ? -წამოდგა და მსუბუქად აკოცა ლოყაზე
-რავი ვარ რა ყველას ეშველა მე დავყიალებ მარტო და ვხვდები მხოლოდ ნარკომან, მკვლელ და მოძალადე ხალხს
-ყველა თავის საკადრისს იღებს ცხოვრებაში თედუნა - ახვლედიანის ხმა იმხელა ირონიით იყო სავსე მარიამმი მიხვდა რომ იმ წამში ალექსანდრე ისე იხედებოდა როგორც ადრე მის თვალებში კი მგელი იყო ჩასახლებული
-თქვენი წყვილით თუ ვიმსჯელებთ მართლა ეგრეა- გულახდილად თქვა და მისი მზერა გაატარა მშვიდად . მარიამი ამ წინადადებამ გააკვირვა - მე კი სულ მცირე წრფელი სიყვარული მაინც დავიმსახურე
-ერთ დღეს მიხვდები რომ ის ქალი გამოჩნდა ვინც ნამდვილად შენი გულის სწორი იქნება დარწმუნებული ვარ
-მართალია - გაიღიმა და მუცელზე გააჩერა მზერა - მარიამ ხუთი თვის ხარ ხო? თუ ელოდები უკვე აბა მე რატო მეგონა რომ ამდენი დრო არ გასულა თქვენი ქორწინებიდან?
-სამნი არიან და სესაბამისად მუცელიც დიდია ისე ხუთი თვის ფეხმძმე ვარ
-რამდენი? მოკლედ ახვლედიანო ვერაფერში ვერ გაჯობებს კაცი საღოლ-მხარზე მსუბუქად დაჰკრა ხელი -გილოცავთ
-გმადლობ
-წავედი ახლა თორემ აქ ყოფნა აღარ შემიძლია მამაჩემმა შემაწუხა თორემ მერჩია ვიღაც მკვლელის საქმე გამერჩია
-ავადმყოფობაში გადაგეზრდება მალე ისეთი დოზით ხარ საქმეში ჩაფლული
-ავადმყოფი ვარ მე დაბადებიდან ხან რით ვარ შეპყრობილი ხან რით - გაიცინა და წყვილს გაეცალა
-რა საჭირო იყო ეს მკვლელი მზერა და ირონია დავიჯერო არ იცოდი რომ უბრალოდ მოვწონდი და არ ვუყვარდი?
-პირადი კონფლიქტი გვაქ პოლიციელის და ჩემნაირი კაცის ძმაკაცობა გამორიცხულია . ისე არაა სხვების მსგავსად ნაბ.. მაგრამ არც ეგ უქნია ღმერთს . ერთი ჭიქა დაცალა და ცოლს ხელი გაუწოდა - ვიცეკვოთ ფერია?
-რა თქმა უნდა - გაიღიმა ხელზე ხელი დაადო და წამოდგა. ალექსანდრემ წელზე მოხვია ხელი და ლოყაზე აკოცა
-მალე შენი ღიპუცას გამო ვეღარც მოგეხვევი
-ძალიან დიდი ბავშვები არიან და მაგიტომ
ცოტახანს იცეკვეს დიდხანს ვერ დადგა რადგან შეუძლოდ იყო მარიამი წასვლას აპირებდნენ საერთოდ ქალბატონი რომ მივიდა მათთან , უტიფრად მოეხვია ზურგით მდგომ ალექსანდრეს და აკოცა
-სან როგორ ხარ?-ალექსანდრე მარიამს უყურებდა და ხმა რომ გაიგონა უცებ შეკრა წარბები . ყელზე მოხვეული გოგო მოიშორა
-აქ რა გინდა შენ?
-ასეთი უხეშობა კიდევ არ მოიშალე შენ? თუმცა ძალიან კი მხიბლავდა ეგ შენი თვისება ყოველთვის სანდრი- წვერიან ლოყაზე ჩამოუსვა ხელი და ტუჩი მოიკვნიტა. მარიამი უყურებდა და ბოლოს ღიმილი ვერ შეიკავა ალექსანდრეს გამომეტყველებაზე
-ხელები - ალექსანდრემ უხეშად მოიშორა ქალი და უკან დაიხია -რა თამაშს თამაშობ ხომ იცი რომ არ მოგითმენ არა?
-თამაშები ძალიან მიყვარს სან ხომ იცი და შენც ხომ გიყვარს არა?
-უყვარს მაგრამ მხოლოდ ჩემთან თამაშობს ლანიკო - მარიამი გაღიმებული დადგა ალექსანდრეს გვერდით და ისე შეხედა გოგოს ბრაზისგან გასკდა
-მარიამ? რა სასიამოვნო დამთხვევაა - ჯერ შეიცხადა შემდეგ მიხვდა რომ ზედმეტად გამოხატა ემოცია და დატკბა
-აბაა როგორ წარმოიდგენდი რომ ცოლ-ქმარი ერთად ვიქნებოდით ამ წვეულებაზე მითუმეტეს მოსვლის წამიდან ორი საათის შემდეგ როცა მინიმუმ ათჯერ გამოგვხედე , გალურჯდი ბოღმისგან და ძვლივს დაგეგმილი სპექტაკლით წარსდექი ჩვენს წინაშე -ისევ ცინიზმი და ისევ ღიმილი
-შენ ...
-ხო მე - გაიღიმა და მუცლის ტკივილის გამო სახე დაემანჭა , ალექსანდრეს ხელით დაეყრდნო და თავი მხარზე ჩამოსდო -სანდრო წავიდეთ დროა . ჩანთა აიღო და ისევ მასზე დაყრდნობილი გავიდა იქედან.
-მარიამ ცუდად ხარ და ნუ მეწინააღმდეგები განოს დაურეკე ან რავიცი გაგსინჯოს
-არ მინდა ახლა არ მგონია ეცალოს - ღრმად ჩაისუნთქა და წამლები აიღო - მსგავსი მდგომარეობა ბუნებრივია მითუმეტეს როცა სამ ბავშვს ატარებ დაჭიმულობის მოსახსნელ აბს მივიღებ და დასრულდება შენ კიდევ იმაზე მომიყევი იმ ბოზ... რა გესაქმებოდა- საწოლზე დაწვა და სანამ ალექსანდრემ პენუარი მიუტანა კაბა გაიხადა. სანდრიკო გვერდით დაუჯდა და თავად გადააცვა პენუარი
-ყველა საყვარელზე უნდა გიამბო ?
-ეგ საზიზღარი არსება ყველა არაა და მაინტერესებს რამდენად შორს იყავით
-შორს არავისთან ვყოფილვარ მე უბრალოდ მაგან მოინდომა ზედმეტი და მერე ისიც ვერ მიიღო რასაც მანამ იღებდა დამაკმაყოფილებელია პასუხი?
-ნუ ბრაზდები და მაკოცე - ტუჩები წინ წამოწია და თვალებით გაიცინა . ალექსანდრე საწოლზე დაწვა და აკოცა , შემდეგ თავი დაადო მხარზე და დაიძინეს.
დილით წავიდნენ თბილისში, მარიამი შეუძლოდ იყო და ერჩივნდა სახლში მშვიდად ყოფნა. მაგრამ მშვიდად ვინ მოასვენებდა იქ არ ჰყავდა კესო და იო ? კესარიას ამბავი რომ მოაყოლა როგორღაც იმდენი იცინა ვეღარ სუნთქავდა, ის კიდე დაიგრუზა არ უნდა მომეყოლა საერთოდო და მერე ამაზე იღადავა და ბოლოს შოკოლადით დამშიდდნენ ორივე.
თაკუნა უკვე ვეღარ მძრაობდა ისე იყო გაბერილი დილით ტკივილმა გააღვიძა და კივილით წამოაგდო ლუკა, რომელიც დაზეპირებულივით იღებდა ყველა საჭირო ნივთს და თან რეკავდა ერთ მხარზე თიკუნა ჰყავდა დაყრდნობილი და მიდიოდა საავადმყოფოში. თიკუნამ ასე კივილ წივილში ლუკა უფრო გააგიჟდა ნერვიულობისგან ფერი არ ედო და ჭიპლარი რომ გადაჭრეს ლამის გული წაუვიდა მაგრამ ქალბატონი დევდარიანი იმხელა ხმაზე ტიროდა გამოფხიზლდა უცებ . იმდენად ბედნიერი იყო ეგონა გული გაუსკდებოდა, მისი საყვარელი პატარა გოგო უკვე დედა გახდა , ყველაფერმა მშვიდად ჩაიარა ბავშვი დევდარიანებს გავდა წუნკლობდა თავიდანვე და დემე იცინოდა ესეც ლუკას გავს არ ისვენებს ერთი წუთითაცო. სესილია რომ უყურებდა მეგობარს ასეტ ბედნიერს აღარ ნერვიულობდა ასე პატარა ასაკში მშობიარობის დემეტრეს ბავშვით ხელში რომ ხედავდა გული უთბებოდა. გამობერილ მუცელზე გადაისვა ხელი და პატარა დევდარიანმა დაარტყა კიდეც ფეხი. დემეტრე მაშინვე იქ გაჩნდა და აკოცა მუცელზე.
გიჟების მიმოსვლა არ წყდებოდა შემდეგ იქეიფეს უკვე გამოყვანის დღეს დიდი ამბავი იყო დევდარიანებთან , გაბერილები უკვე მხოლოდ დები დარჩნენ მარიამი და სესილია თითქმის ერთი ხნის ფეხმძიმეები იყვნენ მაგრამ სესილია პაწაწუნა მუცელი ჰქონდა ისეთი როგორიც 6 თვის ფეხმძმეს შეეფერებოდა. სქესი არ გაიგეს მისივე გადაწყვეტილებით და ასე მყარად იდგა დემეტრესაც არ აძლევდა უფლებას.
მარიამი დაღლილი დაბრუნდა, ემოციებისგან დატვირთული დევდარიანებისგან , ქალბატონი ლენა დევდარიანი ძალიან მოეწონა .საღამოს მარტო იყო საძინებელში როცა ძალიან ატკივდა მუცელი, ფეხზე წამოდგა სუნთქვა ეკვროდა მუცელზე მიიბჯინა ხელები და კარამდე ძვლივს მივიდა ჩამწყდარი ხმით დაუძახა ლიზის და ჩაიკეცა.
ლიზი მისაღებშ იყო როცა დაცემის ხმა გაიგონა და სწრაფად აირბინა კიბეები, მარიამი რომ დაინახა კარების ზღურბლზე წაქცეული უგონოდ გული გაუჩერდა, მთლიანად გაფითრდა და ბოლო ხმაზე დაიყვირა
-კესოოო ჩქარა იოანეს დაუძახე -იმდენად განწრული ხმა ჰქონდა კესოს გასვლამდე იოანე შემოვარდა რომელმაც ეზოში გაიგონა ხმა და კიბეები აირბინა. მარიამს იმ წამსვე მოხვია ხელი და ქვემოთ ჩაიყვანა
-გემუდარები მარიამ გამაგრდი გთხოვ - ჩუმად თქვა და შუბლზე აკოცა ფერდაკარგულ ქალს. უკანა სავარძელზე დასვა სესილია წინ იჯდა ლიზი კი უკან და მის გამოფხიზლებას ცდილობდა თმაზე ეფერებოდა და ცრემლებად იღვრებოდა , თან ლოცულობდა . განოს კლინიკაში მიიყვანეს და სასწრაფოდ შეიყვანეს ექიმებმა . ალექსანდრე იმ წამსვე შევარდა მკვდარს გავდა ისეთი ფერი ჰქონდა მაშინვე იოს სწვდა მხრებში და განწირული ხმით თქვა
-სადაა მარიამი ..
-დამშვიდდი შვილო უბრალოდ გონება დაკარგა ... ფეხმძიმეებს ახასიათებთ ალექსანდრე -ქალი ისე სწრაფად დადგა კვლავინდებულ ძლიერ მუხტზე თითქოს წამის წინ ტავად არ იყო განადგურებული, უბრალოდ ახლა ალექსანდრე რომ არ გაემხნევებინა იცოდა შვილი გაუგიჟდებოდა.
...
გაიანე სასტუმროში იყო შხაპს იღებდა როცა გიორგი შევიდა მობილურით
-გირეკავენ უკვე აფეთქდა მობილური
-რა ხდება?- უცებ გამოართვა და ნომერი რომ დაინახა სწრაფად უპასუხა თან პირსახოცი მოიხვია და რომ შეატყობინეს პაციენტის ვინაობა . ისე სწრაფად ჩაიცვა და გიორგიც გამოაწყო ყველაფერი მოაგროვა აზრზე ვერ მოვიდა მაჭავარიანი. საავადმყოფოში კი არ შევდია შეფრინდა და პირდაპირ მარიამთან მივიდა. როცა ყველაფერი დაასრულა ამოისუნთქა და გავიდა .ალექსანდრეს თვალებმა გააქვავა
-დამშვიდდი სანდრო კარგადაა ყველანი კარგად არიან მართლა -იმ წამსვე თქვა და გაიღიმა-მართალია ცოტა მეტი მოფრთხილება სჭირდება მაგრამ საგანგაშო არაფერია, ყველაფერი კონტროლირებადია გონების დაკარგვა ბუნებრივი მოვლენაა უბრალოდ სხვა დამატებითი გართულებები არ უნდა მოჰყვეს . შეგიძლიათ ნახოთ მალე გაიღვიძებს , მე ანალიზების პასუხებს ავიღებ დანიშნულებას დავწერ და შემოვალ - უცებ თქვა და გავარდა . კაბინეტში შესულს თანვე მიუტანეს ყველა საჭირო ანალიზის პასუხი რაც დადგენილი იყო და შემდეგ გიორგის გახედა -კარგადაა დამშვიდდი რამდენიმე წუთი მაქვს და მოკლედ გეტყვი გარჩევების და გავრცობის გარეშე ეს ორი დღე იყო ჩემს ცხოვრებაში საუკეთესო ორი დღე და ყოველთვის იქნება ჩემს მეხსიერებაში , მეხსიერებაში და მორჩა ! ორივემ მივიღეთ რაც გვინდოდა სხვა კი მე და შენ არაფერი გვაკავშირებს - ამოისუნთქა და გიორგის წინ დადგა მის ტუჩებს გამოსამშვიდობებელი კოცნა მოჰპარა -შენთვის მოძღვნილმა ღამემ გამაბედნიერა-თქვა და იქაურობა დატოვა.
..
ალექსანდრე ისევ ფერდაკარგული იჯდა მარიამის გვერდით და ხელს უკოცნიდა , შემდეგ თმაზე მოეფერა და შუბლზე აკოცა . როცა თვალები გაახილა მარიამმა წამში იგრძნო როგორ დაიწყო ორგანოებმა ნორმალური ფუნქციონირება, უჯრედებმა ენერგია მიიღეს , უბრალოდ ჩაიკარგა მის თაფლისფერ თვალებში
-ბავშვები ხომ კარგად არიან სანდრო?-შეცვლილი ჰქონდა მარიამს ხმა და ტკივილს გამოხატავდა
-კარგად არიან ჩემო თაფლისფერთვალება - ტუჩებზე ფრთხილად აკოცა და გაიღიმა
-ძალიან შეგაშინე ? მაპატიე სან...- სახეზე მოეფერა და მის თვალებში ჩაიკარგა. ოთახში კესო და იოანე შევიდნენ
-გეკადრება მარიამ? ამ მგელივით ქალს რა დაგემართა გაგვიხეთქე ხალხს გული - მივარდა კესო და აკოცა -ხომ კარგად ხარ მარ?
-კი კარგად ვარ გაიღიმა და იოანეს შეხედა. ლიზიკო როცა დამშვიდდა გაღიმებული შევიდა პალატაში და გძალი დადებითი ემოციით დამუხტა . განომ ყველაფერი მოაგვარა და მარიამიც დამშვიდებული გაუშვა სახლში, სამაგიეროდ თავად იყო ცუდად ,სახლში მისული აბაზანაში შეიკეტა და დიდხანს არ გამოსულა იქედან. შემდეგ კუჭმა შეაწუხა ტოტსები გაამზადა და მიირთვა აბა არაფრის კეთება არ იცის და რა უნდა ეჭამა სხვა . ტელევიზორი ჩართო უყურებდა და ფიქრებით გიორგისთან ერთად იყო ისევ კახეთში , ისევ სასტუმროში და სიამოვნების მორევში. ..
ალექსანდრე აქამდე თუ იშურებდა ოდნავ ყურადღებას მაინც ახლა ყოველ წამს მასთან იყო საქმეების მოსაგვარებლად არც კი გადიოდა სახლიდან ლეტოფთან იჯდა და რაც შეეძლო იქედან აგვარებდა. მარიამის თითოეულ მოძრაობას აკვირდებოდა, მისი სიცილიც კი არ უფანტავდა ყურადღებას სანამ გაიანემ არ დაარწმუნა რომ საშიში ამ ეტაპზე არაფერი იყო ყველა ანალიზის პასუხი არ განუმარტა ვერ მოისვენა შემდეგ კი როგორც იქნა ექოსკოპიის დროც დადგა .
-აბა გავიგოთ ვინები ხართ მანდ მეც ძალიან მაინტერესებს იმედია მორცხვობას არ დამიწყებენ - შესავალი გააკეთა და მონიტორს დააკვირდა -პირდაპირ გაჯახოთ თუ?
-ვაიმე გაიანე თქვი
-პირველივე ჩემი ნათლული გამოჩნდა
-ანუ გოგოა?-ალექსანდრეს თვალები უბრწყინავდა შუქი რომ ჩაექროთ ის გაანათებდა არ იყო პრობლემა
-დიახ . მეორე უკვე ბიჭუნაა და ბოლოს მესამე არ გვენახება და რა უნდა? შენ რა უკარება ვირაც ხარ მობრუნდი რა ჩვენსკენ? გოჭუნიაა -მგონი ესმის ამათ უკვე საკვირველია ერთი ბიჭი ორ გოგოს შორის გადასარევი გადანაწილებაა ეს ბავშვი მორცხვი იქნება ეტყობა ვიღაც ნათესავს ჰგავს ნაზი და მორცხვი თორემ თქვენ არც ერთი ხართ სახეზე ეგეთი
-ანუ ორი გოგოა და ერთი ბიჭი?
-დიახ ჩემო სიძევ . ორი სიძე და ერთი რძალი უნდა აიტანო უეჭველი დანარჩენი რა ვიცი თუ იმუშავებთ ინტენსიურად კი გამოგდით და ყველაფერი
-განუშ შენ შვებულება როდიდან გეწყება?
-აი უკვე ვიწყებ ამ შაბათიდან რა არი?
-ჩვენ მივდივართ ერთი კვირით კახეთში ეკესთან და დაპატიჟებული ხარ თუ დაგვდებს პატისვ ქალბატონი განოო ერეკლემ გადმოგცა
-ეკეს გადაეცი დაგდებთ პატივს მა რას იზამსთქო
-კახეთი გიყვარს თან შენ-მარიამმა უთხრა ღიმილით და მაშინვე გახედა განომ - რა არი სულ მოგწონდა ხოლმე . მოკლედ შეგეხმიანებით და წავიდეთ . ბიჭებმა გადაწყვიტეს რომ ამდენი მანქანით წასვლა არაა საჭირო და მოკლედ გადავნაწილდებით როგორმე
-კარგი ჩემო ბუთქუ შაბათამდე მე მაინც დაკავებული ვარ
...
სახლში რომ მივიდნენ იქ უკვე შეკრებილი იყო სასტავი . ზოგი ერთმანეთს უბღვერდა( ნუცა vs თოკო) ზოგი თვალებით აშიშვლებდა(იო vs კესო, გიგი vs გვანცა, ) ზოგიც უბრალოდ „გადაღლილი იყო მისვენებული ( მიშო vs თათა), იყვნენ ისეთებიც უბრალოდ ჩახუტებით რომ შემოიფარგლებოდნენ და საყვარელი ქალის ჩახუტებაზე რომ ოცნებობდნენ მაინც ყველას ალექსადრეს და მარიამის სიხარული აერთიანებდათ და ავიწყებდათ ყველაფერს.
-თათუ შენი სასტავი დანაკლისს რატომ განიცდის?- საუბარში გადაუჩურჩულა რძალს
-აკო , თათული და გაბო გაემგზავრნენ უკვე გერმანიაში ვერც ჩვენ გავაცილეთ სასწრაფოდ გაფრინდნენ სამსახურში ჰქონდა პრობლემა აკუნას . საბუნა ერთი კვირაა წასულია ისე ძალიან მოსწონს ის გოგო ვინც შენ გაუგზავნე ძლივის მოისვენა ჩემმა კუჭმაო . ჩემი ძმა კი სადაა ღმერთმა უწყის შეიძლება ვინმე გოგო ააგდო კიდე და ერთობა აბა მე რა ვიცი
-კარგი გასაგებია დავურეკავ მერე აკუნას . ქალბატონი ლენა ინახულეთ? როგორაა ახალგაზრდა დედიკო მიჩვია ?
-კი მიეჩვია არაცვეულებრივად ართმევს ყველაფერს თავს ... ლუკა-პაუზის შემდეგ ტქვა დემემ და გაიცინა- მე რომ მყავს რძალი ისეთი არავინ ხართ აი ჩემს გიჟ ძას თუ ვინმე სახლშ გააჩერებდა და ბავშვს გააზრდევინებდა, საჭმელს მოამზადებინებდა ვერ წარმოვიდგენდი, მთელი ცხოვრება ვცდილობდი როგორმე მომერჯულებინა და ერთმა ციდა 19 წლის გოგომ მაჯობა
-ერთი ციდა 19 წლის გოგო ატარებს შენს შვილს მუცლით და საერთოდ ერთი ციდა გოგოა შენი საარსებო წყარო სხვათაშორის დევდარიანო - სესილიამ წარბაწეულმა უთხრა და წვენი ბოლომდე დაცალა-მიდი ბარემ გამოისყიდე დანაშაული რომელიც არ ვიცი რა არის მაგრამ მაინც და კიდევ მომიტანე წვენი
-არის ქალბატონო მოვიტანო წვენი - წამოდგა და მალევე დაბრუნდა ჭიქით ხელში. ცოლს მოწყვეტით აკოცა და ჭიქა მერე მიაწოდა
-ეს ვისზე ლაპარაკობს შენ თუ კაცი გაღიმებულს და ასე მოჭიკჭიკეს გნახავდა ვის წარმოგვედგინა ათასში ერთხელ თუ გვაჩუქებდი ღიმილს დაშოკავდი ხალხს და გადიოდი ვაფშე- მიშომ უთხრა და გაიცინა- ყოვლისშემძლეები არიან ყიფიანის ქალები რა
-თავის ტავზე რომ არ ლაპარაკობს რამხელა პროგრესია უკვე რა - ეკემ თქვა და ბალიშიც მოხვდა თავში- შენ ტვინი ხომ არ გადაგინერგეს მიშიკუნა?
-აუ ჩემი წერაა ეს ჩემისა ტო არადა როგორ მოვკლა შვილი ამას არ რჩება გვარის გამგრძელებელი და რომ მოიგონის ის ხო საერთოდ
-აუ ისე დაახასიათე ცრემლი მომადგა თვალზეე - გიგი ჩაბჟირდა
-რას დამცინით ჩემი მდგომარეობა შესაშურია ვისთანაც მინდა როცა მინდა და სად...- ჭიკჭიკებდა ბიჭი მაგრამ შემოფარფატდა ქალბატონი კატუსია და გაჩუმდა
-გამარჯობა როგორ ხართ? გაბერილებო დარჩით მხოლოდ ორნი?- უფრო ფართოდ გაიღიმა და დებს აკოცა პირველად . გოგონები რომ ჩაკოცნა ბიჭებზე გადადიოდა პირველი ეკე იჯდა და კოტემ ასე ესროლა ხმალი ბიჭს მართლა ეტკინა გული ზოგმა კი ჩაიცინა მაგრამ შეეცოდათ ისეთი გამომეტყველება დაკერა
-იმიტომაა კარგი რომ მოხვალ დროულად ზიხარ და სხვები გკოცნიან დაღლილი ხარ არ გაგიბრაზდებიან ბიჭები მოდი დაჯე - ხელი დაკრა გვერდიტ თავისუფალ ადგილზე და კატოც მიუსკუპდა
-არა რა გავბრაზდებით - მიშომ თქვა და ერეკლეს მხარზე დაკრა ხელი - გამომეტყველება აკონტროლე შე ჩემა თორემ დაგბრიდა კოსტალამ- ჩუმად უთხრა და გაიცინა
-შემომაკვდები მე შენ
-ერთი შვილი მყავს უკვე და ცოლს თუ გაიმეტებ ქვრივობისთვის შენი ხმალი ჩემი კისერი
-გაგიჟდა ეს საცოდავი მთლად - ერეკლემ შუბლზე მიირტყა ხელი და თავი დახარა- ყველანი მოდიხართ ხო ჩემთან?-თემა შეცვალა უცებ - ხვალ წავიდეთ გველოდება ბებო და დამღალა უკვე იმდენჯერ დამირეკა ტო ტვინი მ.. შეჭამა რა
-მოვდივართ ჩვენ - გოგონებმა თქვეს და გაიცინეს- ანუ ესენიც მოდიან -მიაყოლეს ისევ და მხოლოდ მარტოხელები დარჩნენ
-მარტოხელები რას აპირებთ? -ერეკლემ ტქვა და თოკო ნუცას შეხედა
-მოვდივართ- ერთად თქვეს და მერე „დაიმანჭნენ“ სულ არ გაუხარდათ
-კოტე თქვენ მოდიხართ ხო?- გიგიმ კითხა ძმაკაცის ნაცვლად
-არ ვიცი შეიძლება ვერ მოვიცალო
-კარგი მაშინ კატუსია წამოვა-მაშინვე წამალივით მოეცხო ერეკლეს გულს მარიამის სიტყვები და მადლიერმა გახედა - სწავლა დაამთავრა ძლივს ბავშვმა დაასრულა ყველაფერი და აღარ უნდა დაისვენოს პასუხების გაგებამდე ?
-პასუხების გაგებაზე დიდად არ ინერვიულებს ისევ ლონდონში ბრუნდება - კოტემ თქვა და ყველას გაუკვირდა მარიამსაც კი ნუ ნიკამ და იომ იცოდნენ . მარიამმა ერეკლეს რომ შეხედა თვითონ განაგრძო საუბარი სანამ ბიჭს გაუსკდებოდა გული
-როდის გადაწყვიტე კოსტა?
-ამდენი წელი სწავლობდა იქ ისეთი განათლება მიიღო აქ სწავლა უკან დახევა იქნება ამიტომ სექტემბერში წავა
-ანუ გვემშვიდობები ფერია სექტემბრიდან? მეგონა არ დათანხმდებოდი- ნიკუშა ჩაეხუტა და აკოცა - ხომ არ გინდოდა წასვლა აქ რომ დაბრუნდი?
-ხო მაგრამ დავფიქრდი და მივხვდი რომ აქ ყოფნას აზრი არააქ ჯობს კარიერას მივხედო ჩემები ხშირად ჩამოვლენ თქვენც მინახულებთ და ბოლოს დავბრუნდები
-როდის ბოლოს? ანუ რამდენი წლით მიდიხარ?- მარიამმა ინფორმაციის მაქსიმალურად მიღება გადაწყვიტა
-ხუთი წლით შემდეგ იქ თუ არ დავიწყებ მუშაობას არ ვიცი ან უფრო დიდი ხნით - ეს რომ თქვა ერეკლე ინსტიქტურად წამოდგა
-მე წავალ... საქმეები მაქვს რაღაც გამიხარდება თუ წამოხვალთ - ძვლივს თქვა, მაქსიმალურად შეიკავა თავი და სწრაფად გავიდა. საუბარი ისე განაგრძეს თითქოს ვერაფერი შეამჩნიეს დაგეგმეს ვინ ვისთან ერთად წავიდოდა
-ნინა ჩემთან ერთად წამოვა - გიგიმ და ნიკამ ერთად თქვეს . გიგიმ ისე გახედა ნიკამ წარბები აწია
-რა არ შეიძლება ყველამ ჩვენს შეყვარებულებთან ერთად ვიმგზავროთ ? ბარგი ხომ უნდა ჩადოთ და არაკომფორტულად იქნება ნინა
-მოკლედ რა ჯერ შეყვარებულია მხოლოდ და უკვე მახევს დას
-რატო მეეჭვიანები გიგი? სად საყვარელი მამაკაცი და სად ძმა
-ნუ მეტლიკინები შენი ჭირიმე -ისე საყვარლად უთხრა თვითონაც გაეცინა -მოკლედ რა სიე მიყურებს ვერ ვეჩხუბები სერიოზულობის ნასახი არ გააჩნია ეს რამ შეგაყვარა ნინა?
-მეც ეგ კითხვა მიჩნდება მტელი ცხოვრებაა შენ როგორ შემიყვარდი მაგრამ აჰა მიყვარხარ და რა გავაკეთო გიგ?- გვანცამ უთხრა და აკოცა
-მოკლედ ამათ ხომ ვერ ვასწავლე რომ ასე არ აკოცონ ერთმანეთს იქ სადაც უამრავი დასორებული და შეყვარებული წყვილია - მარიამმა ფხუკუნით თქვა და ქმარს მიეკრო. თან თოკოს დაარტყა მუხლზე ხელი- თოკუნა რას შვები როგორ ხარ
-აბა თუ მაცადო ოცნება შე საშინელო შენ- ღიმილით უთხრა ჩუმად ტან მუხლზე გადაისვა ხელი. ნუცას რეაქცია არ ჰქონია გოგონებს ესაუბრებოდა და ეს აგიჟებდა- ამ გოგოს არ ვიცი რას ვუზამ არც მიყურებს თითქოს არ ვვარსებობ . როგორ შეუძლია სიტყვას არ მეუბნება არ მეჩხუბება და ამით მანადგურებს ეს შენზე უარესია
-გაჩუმდი ახლა შეიკავე ცუნცულ თავი და წავედით საქმე გვაქვს ჩვენ- მიშიკომ დაკრა მხარზე ხელი , გიგისაც ანიშNა და გავიდნენ
-თუ რამე დამირეკეთ მოვაალ- მარიამმა გასძახა და სამივეს გაეცინა რომ მიხვდა მარიკო სად მიდიოდნენ ესენი. მარიამმა არ შეიმჩნია მიუბრუნდა ღიპუცა დაიკოს რომელიც ამჯერად ვაშლს მიირთმევდა -აუუ მეც მინდა ვაშლიიი ალექსანდრეეე
-ხო რომელი?- ისე უცებ იყო უკვე გასასვლელ კართან საწყლად შემობრუნდა , ყველას გაეცინა მარიამსაც
-მწვანე - თბილად უთხრა და თვალებით ეფერებოდა იმ წამს . სანდრომ გაიღიმა და სწრაფად გავიდა, ასევე მალე დაბრუნდა - ჩემი სწრაფი ბიჭი- ტუჩებზე მოწყვეტით აკოცა და ვაშლს მოჭრა -მმ გემრიელია მაგრამ ოგურტი მომინდა მარეყვის
-იოგურტი თან მარწყვის ვაშლის მერე რანაირად მოგინდა ფუუ- სესილია დაიმანჭა
-ვაიმეე რა პრეტენზიულები ხართ რა ყველა ფეხმძმე ასეა? - გვანცამ შეიცხადა როგორც ყოველთვის
-შენ ფეხმძიმედ არ ხარ მაგრამ ასეთი ხარ სულ მთელი ცოხვრებაა ასე რომ ნუ გეშინია
-ერთ სიტყვას ვიტყვი და იცის რატო ვამბობ რა ეს ვინაა - ბუზღუნით თქვა და ნინას მიადო თავი მხარზე - რაღაცნაირად ამ და ძმას ერთნაირი სუნი გაქვთ ხო?- უცებ ცხვირი ჩაყო მის თმაში -ვაიმე რა სასიამოვნო არომატია ახლა ვხვდები რატომ დაძრომიალობს სულ ამ მოუსვენარი არსების თითები შენს თმაშიი- ისე თქვა ცხვირი არ მოუშორებია ნინას თმებისთვის-აუუ ხალხო ბანანი არ გაქვთ? მინდა ძალიან
-კი გვაქვს მოვიტან აქ რაც იდო ჭამე უკვე ისე და ასე ძალიან გიყვარს ბანანი მეტოქეობას რომ მიწევ?- კესარია წამოდგა
-არა არ მიყვარს საერთოდ ვერ ვიტან უბრალოდ მინდა ახლა - ისე საყვარლად თქვა მარიამმა თვალები დაუბრიალა
-გამოდით საქმე მაქვს თქვენთან ახალი კაბა ვიყიდე და უნდა გაჩვენოთ- უცებ წამოდგა და ისინიც უკან გაყვნენ
-აუუ ბანანიი
-მოუტანე კესო რა
-ადით და მოვალ მეც ხომ მინდაა - კესარია გაკუსკუსდა და წაიყოლა იოანეს თვალებიც ისეთი კაბა ეცვა . სანამ არ დაარტყა ალექსანდრემ
-გადმოგცვიდა თვალები რამ დაგახამა ბიჭო მე მაინც არ ვიცოდე რამდენი გოგ..- ამბობდა რაღაცას მაგრამ გაკრეჭილი გამოვიდა კესო და თან ბანანს მიირთმევდა . რომ აიარა კიბეები ნელა და ნერვების დამგლეჯად. იოანემ ხელით ანიშნა თორემ თავი არ შეუბრუნებია- ეს ამ ბანანსაც განგებ ჭამს მგონი მე რომ მომინელოს და მომკლას -
-აუ ამას მოვკლავ ახლა- ალექსანდრემ დაუბღვირა და გამოფხიზლდა
-მე... რა გავაკეთო ალექსანდრე? თუ რამე ნებისყოფის სახის მქონდ აყველაფერს ვუთმობ მაგრამ ისე კარგად იცის რომ მაგიჟებს ყველაფერს აკეთებს სულ ყველაფერს
-ვაი შე საცოდაო ამის გარდა ვერაფერს გეტყვი რა . ისე მეტის ღირსი ხარ რაც ოდესმე გიგულავებია და „გიწამებია“ ქალები ჯავრს იყრის ეგ . აბა მე როგორი მშიდი და კარგი ბიჭის ვიყავი ისე მშვიდად ვცხოვრობ ახლა . რომ წარმოვიდგენ ნინა შეიძება იყოს ეგეთი და გიგი სიევ მისი ძმა იყოს ვაიმე არაა ვიზიარებ ჩემო ძმაო სანამ გაძლებ ხომ კარგი და მერე ვაფშე ვიზიარებ მე ვივლი შენს საფლავზე და ამასთანაც ზონაში- ალექსანდრეზე მიუთითა
-სასაცილოა ბიჭო ეგ? და ვაფშე შენ კიდე რას ახურებ საქმეს?
-ოჰ ვახურებ თურმე შენ არ გქონდა ანასთან პრობლემა მაგრამ აბა კატუსიასთან არ გაქ? ბავშვს უშვებს ქვეყნიდან და ვითომ ჩვენ გვიხვევს თვალს ტიპს ვერ ნახე რა სახე ჰქონდა ვიფიქრე გაუსკდება გული და მოკვდება ახლავეთქო- იოანემ აჯახა ეგრევე და განაგრძო ბარემ ერთიანად გაგიჟდება მაინც და თუ მკლავს მომკლასო- და საერთოდ რომ გეფიქრა ძის გადმოსახედიდან ანასთან დღეს პრობლემა არ გექნებოდა და არ დაგშორდებდოა ის გოგო ახლაც ისეთი ხისთავიანი ხარ არ მიდიხარ და არ იბრუნებ უკან ქალს რომელი უბრალოდ კი არ გიყვარს აღმერთებ , აქმდე გულაობდა ბიჭი გოგო დაშორდა და მგონი ქალისკენ არ გაუხედავს იმის მერე
-გეყოფა !
-რა მეყოფა რა მართალს არ ვამბობ? მიზეზი არ გაქვს და სიამაყეც არაა ეგ ხისთავიანობაა არადა არც ხარ სვანი ტო მერე იტყვიან სვანებია რიან ხისთავიანებიო
-მაქ მიზეზი ალბათ იოანე თორემ არც გავუშვებდი და არც წასვლის ზღვარზე ქინებოდა და არ მინდა მე ამ თემაზე საუბარი თუ კიდევ ახსენებთ ანას რომელიმე ჩემთან ჩავთვლი რომ ჩვენი მეგობრობა დასრულდა , პატივს არ სცემთ ჩემს გადაწყვეტილებას და წავალ
-კაი შე ჩემა ნუ ახურებ ახლა უბრ
-ნიკა გასაგებად არ ვთქვი? -გახედა ბიჭს და გააჩუმა- რაც შეეხება კატოს იმას ისიც ვერ გაუგია რა უნდა და ჩემს დას ცხოვრებას ვერ დავუნგრევ მის ლოდინში . თავადაც თანახმაა ძალით ხომ არ მიმყავს არა?
-შენ რომ კაცს შეხედავ და ჩაეჩრები შუაში რაღა სიყვარული გაახსენდება არც აკოცნინა გოგოს გააჩერა მაშინვე სადისტი ეს მის ადგილას რომ წარმოვიდგინე თავი ცუდად გავხდი. გამიმართლა გიგი რომ არ გგავს თორემ რა მეშველებოდა . პრინციპში მეშველებოდა რა მოვიტაცებდი და მერე რას იზავდა სიყვარულს სად გაექცეოდა
-იმედია ერეკლე შენნაირად არ ფიქრობს- ალექსანდრემ ეს რომ თქვა კოტეს თვალები გაუფარტოვდა
-იფიქებს და იმ ამბავსაც დავივიწყებ და ყველაფერს ისე გამოვჭრი ყელს დასაკარგი მაინც არაფერი მაქ და თავზე გადაბიჯებას არავის შევარჩენ კატო არ გათხოვდება ასე ერთი ფეხის დაკვრით და არ გაიპარება, რომ მოიტაცოს მოვკლავ
-რომ გიყურებ ხანდახან მგონია რომ იმდენი სვანის გარემოცვაშ იყავი ყოველთვის რომ ჩვენზე მეტად გასვანდი - სერიოზულად უთხრა ალექსანდრემ და მერე ხმას აუწია- რას მოკლავ ბიჭო კაცის მოკვლა გაკლია და ეგაა რა თან იმ კაცის ვინც იცი რომ შენს დას უყვარს . შეწყვიტეთ ახლა საუბარი და მოემზადეთ ხვალისთვის
-არ მოვდივარ მე და დავრ..
-მოდიხართ შენც და კატოც . არ შეჭამს ერეკლე . ყველანი ვიქნებით და შენ არ უნდა იყო? ან ჩემი ფერია, თუ მიდის მითუმეტეს-ალექსანდრემ ისე უთხრა იცოდა შეწინაარმდეგებას აზრი არ ჰქონდა
-კარგი ჩამოვა კატო და წავალთ
....
გვანცა სავარძელში იჯდა დ აბანანს მიირთმევდა ისე თიტქოს წამის წინ არ ჰქონდა შეწმული ერთი ასეთი მეტიც გეგონებოდათ პირველად ჭამსო . ყველა რომ უყურებდა წარბები შეკრა
-რა?
-მე ვუთხრა თუ შენ ეტყვი?- თათამ გადაიკისკისა და მარიამს შეხედა
-ერთად ჯობია- მარიამმა გაიცინა და თქვეს კიდეც- ბოლოს როგის გქონდა გვანცუ?
-რა მქონდა? მოიცა თქვენ რა გგონიატ რომ მე? არაა რა სისულელეა რადგან ვჭამ იმიტომ? არ იცით მე ასე მემართება სულ
-გვანცაა
-ამ თვეში მქონდაა და რა ვქნააა თან ... თან - ნინას გახედა - შენ რატომ გიბრწყინავს თვალები დიდი ბოდიში მაგრამ ძმისშვილი ჯერ არ გეყოლება საიმედოდ იცავს თავს შენი ძმა და საერთოდ რაზე მალაპარაკებტ ამ პატარა ბავშვებთან ამატ კიდე ეს უნდათ ისედაც ასეთი სატრფოები ჰყავთ ათუხთუხებული აქვთ ჰორმონები ამისთვის ამომიყვანეთ აქ? თუ მართლა გაქ ახალი კაბა
-კაბა კი მაქ მაგრამ შევცდით ვითომ ?
-რა ვიცი მარიამ ალბათ შევცდით
-მოკლედ ფეხმძმობაში ინტუიცია მღალატობს ვითომ? შანსი არაა რაზეც ვიფიქრე არაა ეგრეთქო აღმოჩნდა მაინც სიმართლე“ლავ სთორებს“ ვხვდები და ბავშვებზე რატო ვჭედავ?- ბუზღუნებდა თან კაბები გამოიღო-ალექსანდრემ აიჩემა ჭრელი კაბები არ გაქ ზაფხული მოდის და ვიყიდოთო ხომ ვერ გამოვიყვანე მაღაზიებიდან გამაგიჟებს ეს ბიჭი - სულ ყვავილებიანი გრძელი კაბები ჰქონდა ნაყიდი , მაისურები რომელშიც თავისუფლად იქნებოდა და ყველა ისეთი ფერადი იყო გვანცამ კისკისი დაიწყო
-შენ ასე ჭრელა ჭრულა კაბებს როდიდან იცმევ?
-რავიცი მომეწონა მეც თან რა კომფორტულად ვარ იცი? სიცხეებში გამომადგება-რაზე ლაპარაკობდა მაგრამ კატოს სახე რომ დაინახა მაშინვე გადავიდა მასზე- რა ხდება კატუს?
-არაფერი უბრალოდ დაღლილი ვარ წავალ მე ხო? კახეთში ვერ წამოვალ კოტეს აშკარად არ უნდა რომ წამოვიდე და
-შენ როგორც გინდა მოიცა ჩვენც მოვდივართ თან უნდა გავიდეთ უკვე იმდენი რამ მაქ ჩასალაგებელი საყიდლებზეც უნდა გავიარო ჩვენ იმედია უკანა ოთახში ვიქნებით თორემ ფსიქიკას დაგიავადებთ მაინცდამაინც ვეღარ ვიკავებ ემოციებს ამ ბოლო დროს და -უცებ მიაყარა და გაიცინა
-არანორმალურია ეს არ მიაქციო ყურადღება- კატოს უთხრა დანარჩენები კი იყვნენ მიჩვეულები მის სიგიჟეებს .
ქვემოთ რომ ჩავიდნენ . ბიჭებმა გვერდით დაიყენეს გოგონები
-წავედით კატუს ბარგი უნდა ჩავალაგოთ, რაიმე გინდა იყიდო თუ არაფერი?- კოტემ რომ უთხრა მშვიდად კატომ გაოცებულმა ახედა
-ვერ გავიგე სად მივდივართ?
-კახეთში არ მოდიხარ შენ?- ტუჩის კუთხეში ღიმილი შეეპარა მაგრიამ მაინც ისე იდგა მედგრად
-მიდიხარ? კი არადა მივდივართ? მეც მოვდივარ?
-კატო წამოხვალ ახლა თუ გადავიფიქრო
-მოვდივარ ხო რა იყო უუფ ერთხელ არ გეტყვის ნორმალურად არაფერს ახლა სულ გაგიჟდა რაა - ბუზღუნით აიღო ჩანთა და წავიდა. დანარჩენებიც გაყვნენ .
-ჩვენ არ ჩავალაგოთ ბარგი ?
-წავედი მე ხალხო ჩემებს დავურეკავ გავიგებ მამიდა კიდევ რამდენი ხნით დარჩება და ბარგსაც ჩავალაგებ . იმედია მარტო იმ სოფელში არ დამაყუდებთ და კახეთის დათვალიერების საშუალება გვექნება
-გამოჩნება ვინმე გიდობას ვინც გაგიწევს ნუ ღელავ შენ- მარიამმა თვალი ჩაუკრა
-ეგ ხო მაგრამ მაინც ვთქვი ყოველი შემთხვევისთვის
-ბოლოს და ბოლოს როდის მორჩები კესარია ამ სიგიჟეს?- ალექსანდრემ ვეღარ მოითმინა უკვე იოანეს მდგომარეობა აგიჟებდა
-რა სიგიჟეზე მეუბნები გააჩნია
-იცი რასაც და ნუ ისულელებ თავს ხომ იცი არ მიყვარს ყველაფერი ამიტანია მაგრამ ასეთი არასდროს არაფერი გაგიკეთებია არასდროს და ახლა ?
-ახლა რა შენი ძმაკაცი ასე ცუდ დღეშია უკვე გეცოდება დავიჯერო? ქალების მეტი რაა დაიოკებს როგორმე ვნებებს - თქვა და ოთახში შევიდა
-არა რა მარტლა საცოდავი იოანე ამის ხელში
-არაფერიც ნუ კიცხავ ჩემს კესოს
-კარგი რა მარიამ ნორმალურია მისი ქცევა? ხანდახან მართლა უკანასკნელი ქალივით იქცევა და უკვე აღარ ვიცი მართლა როგორ იკავებს თავს იოანე - ჩემოდანი გამოიღო , ასევე სამგზავრო ტყავის ჩანთა საშუალო ზომის და საწოლთან დადო . მარიამი რომ მივიდა კარადასთან გააჩერა მაშინვე
-შენ სად მიდიხარ დაწექი და მითხარი რა ჩავდო
-ალექსანდრე კარგი რა მალე აღარაფერს გამაკეთებინებ ერთი უთოობაღა დარჩა და
-შენ თუ გგონია დაგიწვავ კაბებს ძალიან ცდები რუსეთში ყოფნისას სულ მე ვაუთოებდი ყველაფერს და საერთოდ თეთრეულის დაუთოებაც კი ვიცი ქალბატონო - იცინოდა თან იღებდა ტანსაცმელებს და ლამაზად ალაგებდა ჩემოდანში. მარიამიც ეუბნებოდა რა ჭირდებოდა და ასე მორჩნენ საქმეს.
....
ერეკლე სახლში გათიშული შევიდა, დივანზე მიესვენა და ერთი ჭიქა გადაკრა, რას უშველიდა ყველაფერს იაზრებდა და უკვე სული ეხუთებოდა ამ გაურკვევლობის გამო, მომავალი განშორება გულს უგლეჯდდა და იცოდა რომ თვითონ იყო დამნაშავე . მალე გაისმა კარზე ზარის ხმა და შემოლაგდნენ ისინი ლუდის ბოთლებით, ჩიფსებით და სასუსნავებით ხელში
-რა სახე გაქ ეკე ასე უნდა ბიჭო ? გაიღიმე გაიღიმეე სანამ ჩვენ ვართ მანამ ეგ გოგო აქედან ვერ წავა.
-ახლა არ დაიწყო რა გოგო რის გოგო არ მიყვარს.. ბავშია პედოფილი ხო არ ვარ.. ისეთი ნაზი და საყვარელია ჩემთან რა უნდა .. სად მე სად ის და მოკლედ რა .. იმდენი ხანია მაგას ვუსმენ ჩამოვდნი უკვე რა და საერთოდ თუ წვავ მაგდენს კოტემ იცის უკვე რომ გიყვარს და შენ კიდე არ აღიარებ შე დეგენერატო მერე დადგება და მე მაძლევს დარიგებებს რომ ნუციკოს უნდა შევურიგდე სასრაფოდ თორემ მეტირება მაგრად
-დაასრულე? კიდევ გგნებავთ რამე რომ თქვათ გისმენთ მიდით დაუშვით არაა პრობლემა მართლა . სხვათაშორის ნუცა რომ დაგშორდა შენი ბრალია აგეხსნა და გაიგებდა ადამიანია რობოტი ხომ არაა
-შენ ის თქვი ახლა რას აპირებ თორნიკე მიხედავს როგორმე თავის თავს
-რას უნდა ვაპირებდე
-ასე იდგები ს... და გაუშვებ გოგოს მთელი ხუთი წლით ან მეტით? და დაელოდები როგორ შეუყვარდება ვირაც სხვა? ხუთ წელში მოხუცი იქნები უკვე
-რას მთავაზობ გენიოსო გიგუნა
-ერთი კვირა ხომ გვაქ მარიამი მოაყომარებს რომ წამოვიდეს კატუსია თუ შენს ტერიტორიაზეც ვერ იმარჯვებ მთელი ზაფხულია წინ და იქნებ ცხოვრებაში პირველად დაკერო ნორმალური გოგო
-თუ არა და სახლების მეტი რა გვაქ მთაში ბარში ზღვაზე უკაცრიელ ადგილას დაავლე ხელი და მოიტაცე
-ეს ვერაა ხო კარგად? გოგო რომ მოვიტაცო ხომ შემიძულა და გამაიგივა იმ ნაბიჭ... თუ არ ვუვარვარ და საერთოდ არაფერს გრძნობს და ვაფშე არ შევუყვარდები ვერაფერს ვერ გავაკეთებ არ შემიძლია ვერ გავაუბედურებ
-შენ უნდა გაუბედურდე ხო? შენ უნდა გტკიოდეს იტანჯებოდე და გიჟდებოდე ხო? მაგის იძახი შე ჩემა რომ არ ევასები და ვაფშე პატარა გოგოა და თინეიჯერი ბიჭები ევასება მის მსგავს სიფრიფანა ნაზ გოგოებს მაგრამ მე რატომ მგონია სხვანაირად გამარკვიე რა
-ჯერ დარწმუნებული არ ვარ თუ მიყვარს და ვერ შევაწუხებო ასე უბრალოდ არ შემიძლიაო, ახლა უკვე ცუდად ხარ მის გარეშე და იმას არ ვუყვარვარო ავადმყოფი ხარ ბიჭო შენ?
-შემეშვით და მომეცით ეგ ჭიქა ბარგი მეც ჩასალაგებელი მაქ გაიგეთ თუ მოდის კატო და რამეს მოვახერხებ ან ვაფშე გადავალ ლონდონში ჩვენს ფილიალს ვუხელმძღვანელებ და ეგ იქნება
-ვაიმეე რას მოვესწარით თოკუნაა მოგვესწროო ბიჭიიი - გიგიმ „ცრემლი“ შეიმშრო - ისე უყვარს ყველაფეზე წამსვლელია უკვე ამას ვენაცვალეეე მეეე
-მასხარა ხარ ამხელა კაცი რა
-რას დამისერიოზულდა ეს ტო ცოლის ძას აწონებს ვითომ თავს? ადრე ჰქონდა იუმორის გრძნობა ოო ბოჟე -გიგი წამოდგა და ისინიც აიყოლა-ხვალამდე ცუნცულ - დაიკრიჭა და მიიღო კიდეც ბალიში თავში
.....
თორნიკე განგებ არაფერს ეკითხებოდა გაიანეს , იცოდა რომ ვერ იყო კარგად და თუ მოყოლა არ სურდა არ დააძალებდა. სახლში რომ დაბრუნდა შესული არ იყო კარზე ზარი დარეკეს და მოეხვია კიდეც განო როგორც კი გააღო კარი.
-აღარ შემიძლია უკვე ცოტაც და გული გამისკდება
-შემო დაჯექი მოყევი ...- მაშინვე ყავის მომზადება დაიწყო - ისე ეგ არ გიშველის შენ და დალევ რამეს ალკოჰოლურს?
-კი -თავი დაუქნია და დივანს მიეყრდნო-თორნიკემ კონიაკი და ვისკი გამოიღო, შემდეგ არაყი , ტეკილა -ვისკი
-კარგი იყოს ვისკი- ჭიქები აიღო დაასხა და მიაწოდა-იმანაც დაიწყო მოკლედ მოყოლა თან მიალანძღა თორნიკე და ბოლოს ამოისუნთქა - რა უთხარი გოგოო? შენ აზრზე ხარ საერთოდ? და ახლა რომ შეგხვდება სადმე ისე დაიჭერ თავს ვითომ არაფერი იყო შენთვის? და უბრალოდ გაერთე? შენ გგონია მაგით მოატყუებ გიორგის? თუ შეგეშვა ესეიგი მართლა ის უნდოდა რაც მიიღო და მორჩა თუ არადა მაგ ამბავზე წამომგები არაა ეგ ბიჭი და ბოლოს და ბოლოს მიხვდი რომ არაა ჩვეულებრივი 20 წლის ბავშვი
-იმ ღამით უბრალოდ ვიცი რომ არ შემეძლო სხვანაირად მაგრამ ეს მისთვის ხო არაფერია და უფრო რომ დავუახლოვდე არ მინდა გესმის რა მნიშნელობა აქ როგორ აზროვნებს შვიდი წელია სხვაობა თითქმის რვაც და შენ რაზე მელაპარაკები საერთოდ . მოკლედ მგონი მარიამს ველაპარაკები იმიტომ არ ვუთხარი ვიცოდი ისე მომიბრუნებდა ტვინს დავუნგრევდი ცხოვრებას
-შენნაირი ქალი თუ შეყვარდა ეგაა ცხოვრების დანგრევა? ყოველთვის პესიმისტი რატომ ხარ ვერ მეტყვი?
-რეალისტი ვარ !
-ახლა ვერაფერს შეგასმენ - თქვა და თავი დაადო მხარზე- მოდიხარ კახეთში?
-ის მოდის?
-ასე უნდა დაემალო ახლა ? თუ მოინდომებს როგორც აქამდე გნახულობდა ისე გიპოვის . არ მოდის უფრო სწორად არ გვინახავს და არცაა მგონი აქეთ
-მაშინ წამოვალ წამიყვან თუ ნუციკო მიგყავს
-ნუციკოს სანამ არ შემოვირიგებ ახლოს არ გამეკარება , კიდე არ მინდა გავაბრაზო თორემ გავაკეთებდი რამეს
-ოჰ მოხვედი ჭკუაზე?
-არც დამიკარგავს უბრალოდ ველოდები როდის აღიარებს რომ არავინ ჰყავს მხოლოდ მე ვუყვარვარ იმ ბეჭედსაც იმიტომ არ იშორებს და საერთოდ რომ მენდობა და იცის რომ არ მიღალატია
-ეგ ყველაფერი თუ იცი და ხვდები სიტყვები რაში გჭირდება
-სიმართლე რომ გითხრა არც არაფერშ უბრალოდ მის სიჯიუტეზე ვგიჟდები ეგრე თუ დარჩა ეგ და ცოტა არ დამითმო ვგრძNობ დამაჩმორებს და მაგის ამტანიც რომ ვარ იმიტომ ვიკლავ თავს
-მოკლედ რა მაგარი წყვილი ხართ . იმ დღეს მართლა დაიჯერა რომ ერთად ვართ?
-დაიჯერა არა ის მაგის ჩიტია ეგ? დარწმუნებული ვარ ისიც იცის პატარა ბიჭები რომ გიზიდავს - წაკბინა უცებ და გაბუსხა კიდეც განო- კარგო ხო რას მებუსები ტო ჩემი განუში როგორ მიყვარხარ და როგორ ჭედავ ტო. სულ გადაგრევს ის ბიჭი და ღირსიც ხარ იგრძNობ ბრაზს, ტკივილს, საერთოდ შეიგრძნობ ცხოვრებას . ერთი კვირით ვრჩებით ხომ იცი და ჩაალაგე ბარგი სულ მონაზვნურ სამოსს ნუ მოირგებ ძალიან გთხოვ რა
-მონაზვნურს რას ეძახი
-ეს ფეხი ცოტა რომ გამოაჩინო და მზის სხივები იგრძNოს კანმა არაფერი დაგიშავდება
-ასე ვარ კომფორტულად და შემეშვი . ვისაც უჩანს შხვართალა ფეხები იმაზე არ გადმოგცვივდეს თვალები- აკოცა და სახლი დატოვა.
დილიდან დაიწყო აურზაური ალექსანდრე და მარიამი თავისთავად ერთად მიდიოდნენ, კესარიამ იოანე მარტო ხომ არ წავაო და ბარგი მის მანქანაში ჩააწყო იოს არაფერი უთქვამს ერთი ღრმად ჩაისუნთქა და მძღოლის ადგილი დაიკავა, კატუსია და კოსტა ერთად, ერეკლეს ნუციკო მიჰყავდა თორნიკეს რატომღაც მანქანები ყველა ერთად გაუფუჭდა და განომ და მანაც ერეკლესთან დაიკავეს ადგილი. სესილია და დემეტრე ერთად წაბრძანდნენ თავისთავად, ლუკიტო და თაკუნა სახლიდან არ გადიან ჯერ ბავშვი პატარაა ამიტომ ერიდებიან მსგავს მგზავრობებს, გიგიმ იმდენი მოახერხა მისი მანქანით წავიდნენ ნიკა და ნინაც, უკან ისხდნენ გაბუსხულები გვანცა ღადაობდა როგორც ყოველთვის,ნიკაც აჰყვა და არ მოუწყენიათ მთელი გზის მანძილზე. მიშიკოს და თათას შეფერხება მოუხდათ სახლში ერტი მეტად მნიშვნელოვანი სტუმარი მოუვიდათ და სანამ ყიფიანებს შეხვდა მოიფიქრა წასვლა უკვე გადაიფიქრეს იმ დღეს გამგზავრება .
ერეკლიუსს დიდი ორსართულიანი თეთრი აგურით ნაშენები სახლი ჰქონდა რომელიც ზალიან დიდ ლამაზ ეზოში იყო სულ მინდორით გარშემო და მუხის ხეებით ყვავილები ცალკე განყოფილებაში ჰქონდა თამარა ბებოს როგორ სჩანს ქოთნის ყვავილები უფრო მოსწონდა . ხუთეული ხშირად იყო თამარა ბებოსთან მაგრამ დანარცენები პირველად მივიდნენ და ქალით მოიხიბლნენ. იმდენად თბილი და ტკბილი ბებო იყო ყველას უყვარდა უკვე. მაშინვე დაადგინა ქალმა ვინ ვისი შეყვარებული იყო და დაიწყო გლოვა როგორც ყველა ბებომ იცის
-ბაბო შენ რა დაგემართა ვერ ხედავ ყველამ ისწავლა ჭკუა და ჰყავს საყვარელი ქალი გვერდით შენ როდის დამანახებ ერთი შენს ცოლს და ბავშვს მითხარი ისე უნდა მოვკვდე ერთი შილთაშვილი არ უნდა მყავდეს? თანაც ჩემს სიკვდილს მოსვლა მაგის გამო ავიწყდება მგონი
-კარგი თამარა რა ყოველ ჯერზე მააგს როგორ იძახი არ მოგბეზრდა ტო? 18 რაც გავხდი მას მერე არ შეგიწყვეტია ეგ
-18 რომ გავთხოვდი მე დავაშავე რამე? გადასარევი ქმარი მყავდა იმაი ენაცვალო ჩემი თავი ბავშებიც და შვილიშილებიც მაგრამ რათ გინდა ამას არ დაადგა საშველი
-თამრო ოთახები აჩვენე ამათ და მე ცეცხლს დავანთებ მწვადისთვის ეზოში დავსხდეთ გოგონებიც მოგეხმარებიან მერე
-ჩემი მარიამი მეხმარებოდა მე სულ აბა აქ ბიჭები მოდიოდით ეს იყო ერთი გოგო მარტო და რა გზა ჰქონდა ისე არაფერი უყვარს ამას ხალხის გაწრა გაკერვის მეტი ახლა ბებია თქვენი ჯერია მარტო ამდენ კაცის დაპურება მე აღარ შემიძლია დავბერდი უკვე - მარიამს გაბრწყინებული თვალებით უყურებდა ქალი. მუცელზე მოეფერა და აკოცა - ბებო მართლა სამნი ხართ მანდ თუ ამ სულელმა ბიჭმა მომატუა
-სამნი არიან თამრო სამნი ორი გოგოა ერთი ბიჭი
-ყოჩაღ სიძე აი ამას ქვია კაცი თქვენ გაიხარეთ - გაიცინა და ოთახიდან გავიდა- წამოდით ოტახებს გაჩვენებთ ქვემოთ ვისაც გირჩევნიათ სამი საძინებელია
-ფეხმძიმეები ქვემოთ დავრჩებით კიბეებზე აგორება ჩამოგორება არ გვინდა მე ჩემს საძინებელში შევალ ბებო არავინ იქნება წინაარმდეგი - მარიამმა თქვა და ბოლო ოთახისკენ აიო გეზი. ალექსანდრე ჩანთებით გაჰყვა უკან
-ბებო თეთრეულს ჩვენ მივხედავთ თქვენ არ შეწუხდეთ - სესილიამ გაუღიმა და ოტახი დაათვალიერა- ლამაზი სახლი გაქვთ
-ჩემმა რძალმა ჩაატარა რემონტი სანამ წავიდოდა ძველებურად მოწყობის სახლში რატომ უნდა იცხოვროო და მისი ნამუშევარია ყველაფერი. კარგით აბა მოეწყვეთ - ოთახი დატოვა მესამე საძინებელი თათასთვის და მიშოსთვის დაჯავშნეს დიდი იყო და ბავშვისთვისაც დადეს საწოლი .
მეორე სართულზე ერეკლე თავის ოთახში შებრძანდა მასთან ვინ შევიდოდა , გიგი და გვანცა სულ ბოლო ოთახში დააბინავეს როგორც ყოველთვის
-თქვენ ბებო იციტ სადაც უნდა შეხვიდეთ- გაიცინა ქალმა და ისინიც წავიდნენ ნუ გიგი დარჩა - ნინა სად დარჩები შენ? - ნიკამ ისე გახედა გაიცინა- მაინტერესებს რა იყო
-მე და კატო ვიქნებით ერთ ოთახში
-კარგი - გაიცინა და გვანცას გაჰყვა უკან - შენ ერთი ჩანთა რომ წამოიღო მოკვდები? ხუთი მომაქ ტო
-მერე ჩემი ძლიერი ბიჭი ტყუილად ხარ?- ტუჩები მოიკვნიტა და ტანის რხევით შევიდა ოთახში. გიგიმ ჩანთები მიყარა კარი მიხურა და საწოლზე გადააწვინა ურჩი გოგონა -არ შემეხო თორემ ხომ იცი არ მაქ თავშეკავების უნარი - საწყლად თქვა გვანცამ და თავი გაწია
-ხომ იცი მე რა ჩქარი ვარ როცა საჭიროა- წამოწია და სიფრიფანა კაბა მოაშორა სხეულიდან თან ჰკოცნიდა. გვანცამ წამში გაანთავისუფლა სამოსისგან უკვე დახელოვნებულმა და ფეხები წელზე შემოაეყო
-იმედია კარი ჩაკეტე - უცებ ამოიკვნესა და თავი უკან გადაწია -საერთოდ არ გავიდეთ რა დაშავდებაა- ამოიკვნესა და ყელზე დაუწყო კოცნა
-არ იცი?
-ერეკლე შემოგვივარდება ვითომ? -ზემოდან მოექცა და ყელიდან ქვემოთ ჩაჰყვა
-არც კი გაბედო გვანცაა ვაა ჩემიი -ღმად ამოიოხრა და ძარღვები დაებერა .....
არ შემიძლია ახლა ამათ მიხედონ თავიან საქმეს ჩვენ გადანაწილებას დავუბრუნდეთ , ზემოთ სულ საძინებლები იყო და წესით უნდა დატეულიყვნენ
-ბებო შენ და ნუციკო ერთად იძინებთ თუ - თორნიკეს მიუბრუნდა თამრო და მშვიდად უთხრა . ბიჭმა სიცილი ვერ შეიკავა ნუცას უცებ შეცვლილ გამომეტყველებაზე
-მე და ის ერთად არ ვართ მე და განო დავიძინებთ ერთად ბებო
-რანაირად არ ხართ ერთად არ გძინავთ თუ ისე
-არც ისე არც ასე
-რა კატეგორიულია- გაეცინა თამროს და ჩუმად უთხრა თორნიკეს- ასე შენი დამმორჩილებელი სად ნახე
-რავიცი ბებო ციდან ჩამომიგდო მგონი სასჯელად და სასწაულად ღმერთმა .
-ბებო ბიჭები ერთად ვერ დავიძინებენ ამიტომ საწოლი დავდოთ ნინას და კატოს საძინებელში და კესარია იქ იქნება
-არა შენი ჭირიმე ეგ გოგო დააბინავეთ მოზრდილებთან ანუ ნუცასთან და განოსთან ბავშვებს გამიგიჟებს - უცებ მიაყარა ნიკამ ერეკლეს კესარია კისკისებდა
-ამათთან შევალ მირჩევნია თორე იმათ მართლა შევაწუხებ თან აქ აივანია - გაიცინა და განოსთან და ნუცასთან შევიდა. ბიჭებმა საწოლი დაუდეს და გამოიხურეს კარი. დანარჩენები ცალ ცალკე შევიდნენ ოთახებში, ყველგან ორსაწოლიანები იდო ნუ დამატებით ამატებდნენ ერთსაწოლიანს რეზერვად ჰქონდა ერეკლეს .
მოკლედ ასე გადანაწილდნენ უცებ გამოიცვალეს გოგონებმა და ბებოსთან ჩავიდნენ, ბიჭები ეზოში იყვნენ და მწვადს უვლიდნენ . მარიამი , სესილია და პატარა ზარმაცუნები ეზოში ისხდნენ ნუ ნინა და კატო . დანარჩენები ფუსფუსებდნენ , ბიჭებმა მაგიდები გაიტანეს და ეზოში მუხის ქვეშ გაშალეს დიდი სუფრა. საღამოს უკვე ისხდნენ და ქეიფობდნენ. ერეკლემ გიტარა გამოიტანა და სიმღერა დაიწყო , კატოს უყურებდა თვალმოუშორებლად ისევ გოგომ დახარა თვალები . მერე უკვე გიჟობდნენ და ლუკიტო დააკლდათ თავისი წამოხტომებით . ნინა ნიკოლოზთან ცეკვავდა უკვე დინამიკების საშუალებით ვრცელდებოდა ხმა , სესილიაც წამოდგა და ქმარულას აეკრო
-ჩემი გაბერილი გოგო- შუბლზე აკოცა და ხელები შეზნექილ წელზე მოხვია
-მინდა ბიჭი იყოს
-რატომ მაინცდამაინც ბიჭი? მე გოგო მინდა ისე ბიჭიც მინდა- მერე გაიცინა და ამჯერად ლოყაზე აკოცა
-ბიჭი იმიტომ მინდა რომ შენ დაგემსგავსება გარეგნულად და ორი დემეტრე თუ მეყოლება უფრო ბედნიერი ვიქნები
-შენ არ იცი რა ეჭვიანი ქმარი გყავს?- გაიცინა და უკვე უფრო ქვემოთ აკოცა - როგორ მიყვარხარ რომ იცოდე - ცხვირის წვერი გაუხახუნა ყელზე და ბოლოს აკოცა . გიჟდებოდა სესილია რომ ადნებოდა ხელებში და ამ ჩვევას ვერ მოიშლიდა.
ნიკოლოზი თვალებით წამდა გოგოს და ისიც სად ჩამალულიყო არ იცოდა, ბოლოს ცხვირის წვერზე აკოცა და გაიღიმა
-ნიკააა
-რაო პატარა?-გაბუსხულ ტუჩებზე დახედა და ქვედა ტუჩზე იკბინა -ნუ შვები ეგრე კარგი?
-ოოუუ შენ რატო მიყურებ ეგრე როცა იცი რომ ვერ გაკოცებ
-რატომ ვერ მაკოცებ? გიგუნასი გიტყდება? არა რა მე რომ ასეთი მორცხვი ცოლი მეყოლება საცოდაობაა უნდა ვიმუშაოთ სითამამეზე მე და შენ - გაიცინა უფრო მიიზიდა თავისკენ და ტუჩებზე დააცხრა გოგოს, გიგამ რომ შეხედა თითები მოუჭირა ჭიქას და გადაკრა. გვანცამ გაიცინა და თვითონ დააცხრა მის ბაგეებს ბოლოს უკბინა
-გიგუუ მგონი დროა ჩვენ გავიდეთ ხოო?- ვნებიანი მზერა სტყორცნა და თითები მის ფეხზე ააზრიალა . მამაკაცის რეაქცია რომ იგრძნო მაშინვე წავიდა კურტუმოს ქნევით და ისიც მიჰყვა უკან . სახლში შესვლა ვინ აცადა მაშინვე ააკრა კედელზე და კოცნა დაუწყო . ემრე მუცელზე შეისვა და აარბინინა კიბეები ოთახში შესვლა და ტანსაცმელის მიმობნევა იატაკზე ერთი იყო არც მოშორებულან კარს - როგორ მაგიჟებ პატარავ - ჩამხჩალი ხმით თქვა და კოცნა განაგრძო.
ნიკოლოზმა უჰაერობის გამო მიატოვა ბაგეები და გაიცინა
-ნუ იბუსხები თორემ ცუდად ვხდები და არ გეცოდები?-ცხვირი ლოყაზე გაუხახუნა იგრძNო ბუსუსები კანზე შემდეგ ყელს ჩაუყვა და სურნელი ღრმად შეიგრძნო -ჩემი გემრიელი გოგოო-მის ყელში ჩარგო თავი და ღრმად შეისრუტა სურნელი
-რაღაც მაინტერესებს ოღონდ მართლა - ნინამ უთხრა თან თმებზე ეთამაშებოდა
-რა გაინტერესებს ჩვენი პირველი ღამე?- მაქსიმალურად სერიოზულად თქვა და გულშ უკვე ხარხარებდა რომ წარმოიდგინა ნინას აფორაჯებული სახე მაგრამ ჩქმეტამ გაამწარა- ვაიმეე გოგო რა იყო რა ვთქვი ასეთი არ გაინტერესებს?- თეძოებზე გადაიტანა ხელი და მოუჭირა ცერა თითები
-ნიკა რატომ მოგწონს ჩემი აწითლება ასე ძალიან?
-სულ მიყვარდა პატარების წვალება და ვერ მოვიშორე ეს თვისება - უთხრა და გაიცინა მერე ოდნავ უკბინა ცხვირის წვერზე- ვგიჟდები შენ კორნუსა ცხვირზე
-მეტკინაა ველურო - ხელი მსუბუქად წაუტყაპუნა და თითი გადაისვა აწითლებულ ცხვირის წვერზე
-ნუ მეძახი ეგრე თორემ დაგსჯი
-ნეტა როგორ
-დაგახრჩობ .. დაგგუდავ კოცნით - გაიცინა და მთელი სახე დაუკოცნა
-ხშირად გაგაბრაზებ ასე რომ დამსაჯო
-ეს ჯერ თორემ მერე ძლიერ გავართულებ მეთოდებს მაგაზე ფიქრი არ გინდა შენი ფანტაზია ვერ გაწვდება ვიცი მე- გაიცინა და ტუჩები დაუკოცნა
-განო მშვიდად იჯდა და თორნიკე ნუცას წყვილს უყურებდა რომლებიც ვითომ ვერ ამჩნევდნენ ერთმანეთს. ნუცას სწვავდა თორნიკეს მზერა და უკვე აღარ შეეძლო ცოტაც და სულ განუტევებდა, ერთი ჭიქაც დალია და სახლისკენ დაიძრა, ბნელოდა ამიტომ ნელა მიაბიჯებდა მინდორში უცებ მოეხვია მუცელზე ხელი რომელმაც სხეულზე აიკრო და მისი სუნთქვა ყელზე მიეფრქვა შემდეგ ტუჩების მიკვრა იგრძნო და მუხლებში ძალა გამოეცალა, რატომ იყო ასეთი სუსტი ყველაფერზე ხომ შეუძლია თავის შეკავება მის სიტყვებზე, ჩუმადაა არაფერს ეუბნება ამით აგიჟებს მაგრამ აქ უკვე სუსტდება მის ჰორმონებს ძალა არ შესწევთ რომ მშვიდად იყვნენ აი უკვე მეორე კოცნა, მეორე ადგილიც ეწვის, მესამე და უკვე ყვრილამზე მიეკრა ტუჩები, ყურის ძირშიც გრძნობს წვას , მცეულზე მოხვეული დაძარღვული ხელები აშეშებს და მოძრაობის უნარს უქვეითებსშიშველ კანს უწვავს და ჰქონია რომ ცეცხლი უკიდია.
-თორნიკე ხელები მომაშორე
-კარგი..- მანაც ისეთივე დახშული ხმით უოასუხა და არც კი შეტოკებულა უკვე მხარს უკოცნიდა და ყველა მისაწვდომ ადგილს ეხებოდა -უბარლოდ არ შემიძლია ისევე როგორც შენ არ შეგიძლია წასვლა
-როგორც ყოველთვის ახლაც ცდები და სწორად ვერ მაფასებ-ხელებზე ხელები შეახო და მანდ ყველაზე დიდი შეცდომა დაუშვა იმხელა მუხტი იგრძნო გულმა გაძლიერებულად დაიწყო ფეთქვა თითქოს ელექტროშოკის მოქმედებას განიცდიდა მოშორების ნაცვლად თითები გადაუსვა დაბერილ ძარღვებზე ისე სწრაფად შებრუნდა ხელისგულებით თორნიკეს გულ მკერდს მიეყრდნო, უყურებდა და აფახულებდა გრძელ ქამწამებს, თვალები ნაცრისფერი ეჩვენა თოკოს ამ განათებაზე , ტუჩები ისეთი მიმზიდველი იყო არ შეეძლო რომ არ ეკოცნა ფრთხილად დაიხარა დაისე შეეხო გაბეებმა თავისით ამოუშვეს უმისამართოდ ბგერები თითები კი მაისურს ჩაეჭიდნენ .ისე ნელა კოცნიდა მეტ ვნებას აღძრავდა ქალში და უკვე არაფერი ახსოვდა როგორც ყოველთვის მხოლოდ ის და თორნიკე იყვნენ . ბიჭმა ხელი გაუშვა და ამჯერად შუბლზე აკოცა ისეთივე გრძნობა ჰქონდა და მეტად მიეჯაჭვა იმ ადგილს- ტკბილი ძილი ჩემო ალქაჯო -ბოხმა ხმამ დაარვია სიჩუმე და სიბნელეში გაუჩინარდა . ნუცამ ახურებულ ლოყებზე ჩამოისვა ხელები და ბარბაცით შევიდა საძნებელში, საწოლზე დაემხო და ტუჩებზე გადაისვა თითები შემდეგ თვალები დახუჭა და ისევ იქ იყო თორნიკეს მკლავებში მოქცეული.
თორნიკე კმაყოფილი გამომეტყველებით დაუბრუნდა სუფრას და ინსტიქტურად გადაუსვა ტუჩებს ჯერ კბილები შემდეგ ენის წვერი . განო მიეხუტა და ლოყაზე აკოცა
-თოკუნა შენი გოგო ავიდა უკვე ოთახში?
-კი ალბათ თუ მიაგნოო
-საზიზღარი ვიღაც ხარ რა მაგრამ მაინც მიყვარხარ- გაიცინა ხმაურით აკოცა და წამოდგა- წავედი დავიძინებ თორემ დავიღალე. ხვალ თუ გინდა შემოვარდი ოთახში მშვიდი ძილი მაქ მე ნუ ძაან არ იხმაურო
-ამას შეხედეთ ერთი რა როგორ გამითამამდა გოგო-განომ გაიცინა და სახლსიკენ დაიძრა. კესარია ძალიან მშვიდად იჯდა საერთოდ არ მიუქცევია იოსთვის ყურადღება მთელი დღის მანძილზე და იოანე უკვე გაგიჟებას იყო, ჭიქას ჭიქაზე ცლიდა და უყურებდა.
-რაო იო“ ნევიჟუს გირტყამენ?“-კოტემ გაიცინა და მხარზე დაკრა ხელი- ნუ სვამ შე ჩემა ამდენს თორემ ამაღამ სიყვარულს აუხსნი ვიღაცას ვატყობ -თქვა და თან კატო დაინახა რომელიც ეზოს მეორე მხარეს მიდიოდა ერეკლე დიდი ხნის გასული იყო მაგრამ სახლში შევიდა ამიტომ მშვიდად განაგრძო მოლხენა.
-დემეე წავალ მე მეძინება უკვე - მხარზე თავი ჩამოსდო ქმარს და ტუჩები გაბუსხა
-წამოვიდე?-ჭიქა დადო და ახედა
-ნწ იყავი- გაუღიმა და წავიდა. დემეტრე უყურებდა მიმავალს და იღიმოდა
-ოჰ ეს სიყვარული -გაიცინა თოკომ და მხარზე დაარტყა ხელი ძმაკაცს. მარიამი უკვე საძინებელში იყო, ქმარულამ შეაცილა წამლები დაალევინა და მის დაძინებამდე იქ იყო შემდეგ დაბრუნდა ბიჭებთან- სიძე რაო მარიამმა გაიგო რატო არ მოვიდნენ მიშიკო და თათა?
-დარეკა და უთხრეს საქმე გამოგვიჩნდა და ხვალ ჩამოვალთ აუცილებლადო
-გასაგებია და მე რატო არ მპასუხობს დავიჯერო ასე ინტენსიურად მუშაობს მეორე ბავშვზე?-გაიცნა და კესარიას შეხედა- უი ბოდიში არ მახსოვდა აქ თუ იყავი
-არაუშავს თოკუნა -გაიცინა და წავიდა- ჩემმა მეზობლებმა დაიძინეს უკვე ამიტომ მეც წავალ ხვალამდე სასტავ- კურტუმოს ქნევით წავიდა სახლისკენ და როგორც ყოველთვის თან გაიყოლა იოანეს მზერა. გოგონები აღარ იყვნენ ამიტომ იმ წამსვე ახედა ალექსანდრეს
-სანდრო რა უნდა ახლა მაინც? მთელი დღეა ზედ არ შემოუხედავს დავაშავე ვითომ რამე?
-ღმერთო შენ უშველე ამას - ალექსანდრემ თავში შემოირტყა ხელი და ძმაკაცს ჭიქა მიაწოდა- აჰა დალიე გაითიშო იქნებ და დაიძნო მარა დაგესიზმრება ვიცი
-ალექსანდრე რას აღადავებ კაცს ან რა რჩევაა შენი აზრით არ დაესიზმრება ღამე?- სიცილით თქვა კოტემ
-აუ კოტე კაი რა ნიკა ხო ჯანდაბას ეგ სულ ღლაბუცობს და შენ რაღა დაგემართა
-არც ერთს არ გვყავს ეგეთი სატრფო რომ გირჩიოთ რამე ეგ ისეთი ორდინალურია ვერ მიხვდები რა ჩაიფიქრა და ტყუილად ნუ იწამებ თავს დაელოდე და ისე იმოქმედე როგორც იმ წამს მოგეხერხება
-გენიოსო ეგ დიდი ხანია მოწვი შენ?
-რაც „დავშორდი“ ნუციკოშორდა
-ალექსანდრეს რომ აქ დალხენილი ცხოვრება ახლა ისე უნდა რა მარიამს ხომ ვერ გააბრაზებ , ტყუილად ეგ თუ ღადაობს თორემ არ იეჭვიანებს, ბავშვებს კი ელოდებით სამს მრავალვშილიანი მამა გახდები უცებ მოკლედ რა გოგო გაგატანეთ რა - თორნიკემ თქვა და გაიცინა
-მარიამის მსგავსი ვერ იქნება ყველა არც ჩვენ ვგავართ ერთმანეთს ამიტომ როგორიცაა თქვენი გულის სწორები და როგორებიც ხართ თქვენ იმის მიხედვით უნდა მოიქცეთ მთავარი მიზანია საით მიდის თქვენი გზა ნაბიჯებს მნიშვნელობა არ აქვს მთავარია მიაღწიო დანიშNულების ადგილს და არასდროს დაბრუნდე უკან რადგან მაინც იქ მიგიყვანს გზა მასთან
ბიჭებმა დიდხანს ისაუბრეს ათას თემას განიხილავდნენ, ისიც კი გაიხსენეს როგორ ომობდნენ და ყველაზე’ქულ“ მომენტები აღწერეს ჩხუბის შემდეგ .
....
ეკატერინე ჰამაკში იჯდა და მშვიდად იყო, ფიქრებში წასულს თავად ფიქების ობიექტი დაუდგა წინ და მხოლოდ მაშინ გამოფხიზლდა მის თაფლისფერ თვალებს რომ შეეჩეხა
-შეიძლება?- როგორ მოსწონდა ეს ხმა ძვლივს გამოერკვა რას ეკითხებოდა დაბნეული ჩაიწია გვერდით რომ ერეკლეც დამჯდარიყო , მაგრამ ერჩივნა საერთოდ არ შეტოკებულიყო , მათი მხრები ერთმანეთს შეეხო და დიდი ტალღას შეეჯახა - მოგწონს აქ?
-კი ძალიან ... ზოგადად მიყვარს ასეთ ადგილას ყოფნა მეგობრებთან ერთად . თამარა ბებო ისეთი კარგია როგორ შეიძლება აქ ყოფნა არ მომეწონოს
-მარტო ის? - ერეკლემ ისე საწყლად იკითხა თავად გაუკვირდა. კატომაც ისე შეხედა- იმის თქმა მინდოდა რომ აქ ზოგადად კარგი ხალხი ცხოვრობს -ძლივს მოაბა თავი სათქმელს. სულ ენაწყლიანი იყო ახლა კი ეგონა სიტყვებს უთვლიდნენ -კახეთში ნამყოფი ხარ აქამდე?
-კი სკოლიდან ვიყავით ექსკურსიაზე და ძალიან მომეწონა ბევრი ლამაზი ადგილია, სამონასტრო კომპლექსების სიუხვით გამოირჩევა
-თუ წინააღმდეგი არ იქნები მეორედ მოვინახულოთ ის ადგილები რაც გიყვარს მე მაქვს ჩემი გამორჩეული და გიდობას გაგიწევ
-დიდი სიამოვნებით მაგრამ არ მინდა შეგაწუხო-ეს რომ უთხრა გაეღიმა“ოღონდ შენთან ვიყო და ხელით შემოგატარებ მთელს კახეთს“
-არა რა შეწუხება პირიქით
-დანარჩენებსაც შევთავაზოთ და ერთად წავიდეთ-ეს იდეა აღარ მოეწონა ერეკლეს მაგრამ სხვა რა გზა ჰქონდა
-კარგი ხვალ დავილაპარაკოთ... -სიჩუმემ დაისადგურა ერეკლე ჰორისზონტს გაჰყურებდა უცებ თქვა ის რაც ყველაზე მეტად სტკიოდა- დავიჯერო აქ ისეთ არავის სტოვებ სიგიჟემდე რომ მოგენატროს მისი ნახვა? ასე მარტივად როგორ მიდიხარ -ეს რომ უთხრა მისკენ შებრუნდა გოგო შეკრთა თითქოს ბრაზი მოერია , დაადანაშაულეს და ამან გადარია
-არავის მოვენატრები სიგიჟემდე, რომ წავალ შესაბამისად მეც დიდად არ ვღელავ, როგორმე გადავიტან -თქვა და წამოდგა . ერეკლე მაჯაში სწვდა და თავისკენ მიიზიდა
-და თუ მოენატრები დარჩები? ისე თუ მოენატრები რომ გაგიჟდება, ვეღარ იცოცხლებს შენი დანახვის გარეშე
-ფოტოებს დახედოს და აღარ მოვენატრები მხოლოდ ყურება თუ სურს - ხელი გაინთავისუფლა და წავიდა. ერეკლე იდგა უყურებდა გაოცებული, კიდე ვერ იჯერებდა რომ ისე გაბრაზდა კატუსა მსგავსი სიტყვები უთხრა და მისვა ადგილზე . ისე იყო ნაპერწკლებს ისროდა თვალებიდან ბიჭებთან რომ დაბრუნდა გაღიმებული და პირდაპირ ჭიქა ააცალა თორნიკეს ყველამ მას გახედა
-რაა? გაგვიმარჯოს- მეორეც დაასხა და გადაკრა -ოჰ რა მაგარია ტო ტვინში ადის პირდაპირ გრადუსი
-რამ გაგახარაო ასეოო ეკუნკულაოო რამოოო
-რა იყოო შენ?- უცებ დაუსერიოზულა და გახედა თორნიკეს- გიგა სადაა მოტყდნენ ხო? მოკლედ რა გამაგიჟებენ ეგენი იოანე გაძლებას გისურვებ- გაიცინა და დაჯდა
-კაი ტო ხმა გამოვა? სულ არ შევალ მე კიდე ეგ მინდა?
-გატყუებს არ გამოდის ხმა მაგ ოთახში სპეციალურად მაგათთვის ამოაშენა ორმაგი კედელი - თორნიკე იცინოდა რომ ახსენდებოდა მარიამის ისტერიკები გვერდით ოთახში რომ იყო. ერეკლესაც გაახსენდა და მერე სინქრონში იცინოდნენ
-რა აცინებთ ამათ
-ვაიმეე ცუდად ვარ რომ მახსენდება სულ მეცინება მოკლედ მარიამი იყო მაგ ოთახში ადრე და იქ რომ დატრიალდა ამბავი ხმა გადიოდა და გაგიჟდა მარიამი ჯერ ხომ იტრიალა და იწრიალა ბალიშები დაიდო თავზე და ერთი ამბავი და მერე რომ გაათენა აივანზე მეორე დღეს რომ განმეორდა იგივე თვალებახვეული შევარდა და დიდი ვედრით სავსე წყალი გადაასხათ თავზე „ ჩაცხეთ იქნებ როგორმე მე ქვემოთ სართულზე გადავდივარ და აბა თქვენ იცითო“ უთხრა და კისკისით გამოვარდა . გაციებულები იყვნენ მტელი კვირა ორივე მარიამმა მერე დაითრია ის ქვედა ოთახი
-ვაიმეე რო წარმოვიდგინე ცუდად ვარ - ნიკამ სიცილი ვერ შეიკავა და მერე ყველა ხარხარებდნენ უკვე . - ვაიმეე მარიამ შენ ვინ ყოფილხარ ...
გამთენიისას შევიდნენ საძინებლებში , ყველა დაემხო საწოლზე და დაიძინა გათიშულმა მაგრამ მშვიდად ძილის საშუალება ყველას ხომ არააქვს კედლები კი იყო სქელი და ხმა ა აწუხებდა იოანეს მაგრამ ერთი არსება სანამ არსებობდა როგორ შეიძლებოდა არ შეწუხებულიყო .მზე რომ ამოიწვერა იოს ოთახის კარი გაიღო და შემოტანტალდა მოკლე შორტით და მაისურით კესარია საბანი აწია და მიეხუტა ცხელ სხეულს, რომელმაც მაშინვე იგრძნო გაყინული სხეულის შეხება და თვალები ჭყიტა . თვალებჩაწითლებული, თმაარეული , დაბნეული უყურებდა კესარიას თან ხელი მის თეძოზე ჰქონდა მოხვეული და გრძNობდა რომ მთლად რიგზე ვერ იყო ამ დილაადრიან
-დილამშვიდობის - გაიცინა ხელი მოხვია და აკოცა - დიდხანს სვით რა იყოთ ტურნირი იყო/ თან კოცნიდა თან ლაპარაკობდა , ზემოდან მოექცა ძალაგამოცლილ იოანეს რომელიც იქეთ ჩაადნა ხელებში და ყელზე გადავიდა - გუშინ ცუდ ხასიათზე ვიყავი და უნდა გამოვისყიდო შენი გაბრაზება როგორმე მაგრამ არ ვიცი რა გავაკეთო შენ ხომ არ მირჩევ?- ნელა საუბრობდა და მიჰყვებოდა ყელიდან პრესისკენ ტუჩებით და თითებით მუცელზე იჯდა რომ დააპირა ქვემოთ ჩაცოცება იოანემ გადასვა საწოლზე
-რა დაგიშავე ადამიანო რა- მუცელზე დაადო თავი და ხელები მოხვია . კესარიას სიცილის ხმა რომ ჩაესმა პირქვე დააწვინა საწოლზე და საჯდომზე მოსცხო ხელი
-რა გაცინებს მეცინება შენი აზრით
-ოო იოანე გეყოფა -კისკისებდა და აფართხალებდა ფეხებს -მე რა ვქნა ახლა ჩემს სურვილებს რა ვუყო? შენი „დამოუკიდებელი“ იყოს თავისთვის დგომის ბილეთი აქ სულ ? -ეს რომ ტქვა თვითონ ხო იცინოდა და მერე ორ ხმაში ხარხარებდნენ . იოანეს ხო უსკდებოდა სიედაც თავი და ახლა საერთოდ გაგიჟდა . პიკი იყო თამრომ რომ დაუკაკუნა კარზე
-ბებო შეიძლება შემოვიდე?
-ვაიმე გაგიჟდება ქალი დაიმალე
-რა ქნა?
-გოგო თამროს რა ვუთხრა მითხარი
-აუ კაი რა აჰა ვიმალები გაიცინა და საბანი გადაიფარა
, იოანემ შარვალი ამოიცვა და კარი გააღო -დილამშვიდობის
-ღმერთმა მშვიდობა მოგცეს ბებო აი ეს მინერალური და ერთი ინდივიდი დაკარგულია ოთახიდან და უთხარი თუ შეგხვდეს სადმე გოგონებმა დამაბარეს მოვიდეს მოგვეხმაროსო - ქალმა სიცილი ვერ შეიკავა ხელში მიაჩეჩა ბოთლი და წავიდა. იოანე გაოცებული შებრუნდა უკან
-თამრო შენ ნახე ეე -ბოთლს მოხსნა თავი და მიიყუდა- წაბრძანდები ახლა მაცლი დავრჩეთ მარტო თუ
-წავალ ასე თუ გინდა - წამოდგა მინი შორტი გაისწორა და კარისკენ წავიდა იოანემ გააცერა და გიჟივით დააცხრა ტუჩებზე
-ახლა შეგიძლია წახვიდე თუ შეძლებ გავლას -ჩაიფხუკუნა და რომ მოხვდა თავში ხელი საჯდომზე დაარტყა ისევ
-რას მიჩვიე შენ ამ წამორტყმას ვერ გავიგე? რეზინა კი არაა ბუნებრივია ეგ შენთვის კია უცხო ხილი მაგრამ მაინც გაითვალისწინე
-მოკლედ რომ არ მომშხამოს ისე არ მტოვებს შენ რა იცი ჩემთვის უცხო რა არის და რა არა
-არც მინდა გავიგო ჯერ
-ჯერ? - გაიცინა და მიმავალს გახედა . ამ დროს გამოვიდა გიგი და გვანცა . უფრო სწორედ გვანცა პერანგს უკრავდა გიგის ის კიდე უხსნიდა
-გიგი გამიშვი ნუ ხარ ავადმყოფი უნდა მოვეხმარო სირცხვ.. პრივეტ იო როგორ ხარ?
-კარგად -გაიცინა და შევიდა ოთახში.
.....
ეზოში ისხდნენ საუზმობის შემდეგ და საუბრობდნენ , კესარია ჩვეულ ამპლუაში იყო , კატო გაბრაზებული იყო აშკარად, ერეკლეს არც იმჩნევდა და ასეთი სულ აგიჟებდა ბიჭს. განოს მობილური ამღერდა, გამომეტყველება შეეცვალა
-გისმენ რეზი რა ხდება?
-ვინ რეზია ტო - ერეკლემ მაშინვე იკითხა
-რეზი ქალდანი
-ღადაობთ? მოიცა განო ქალდანია, ნათესავები არიან?
-და ძმა არიან. ის გურანდა განოა - ალექსანდრემ გაიცინა და ერეკლეს ყბა ჩამოუვარდა - ვიცი ხო მეც შემრცხვა რეზის დას რომ არ ვიცნობდი მარა რა ვქნა გიჟია ის ბიჭი
-რეზი კახეთში ვარ მეგობრებთან ერთად თოკოს ვეტყვი და წამოვალ
-სად წახვალ მომე მობილური უცებ- ერეკლემ გამოართვა მობილური და სიცილით ჩასძახა ყურმილში- როგორ ბრძანდებით რევაზ?
-მაისურაძე შენ ხარ ?
-მე გახლავართ. ბიჭო გაიანე და გურანდა ერთია? შენი და რომაა ეს გოგო ახლა უნდა ვიგებდე? მიდი ახლა უცებ აიღე ბარგი და წამოდი ჩემთან სწრაფად
-ვინები არიან მანდ
-სულ შავები სულ კაები - გაიცინა და სასტავს გადახედა -მიდი უცებ
-მოვდივარ ერთ საათში მანდ ვარ
-კაი ნუ იფრენ წამოდი
-ეგრე მე არ შემიძლია ხომ იცი - უთხრა და გაუთიშა.
-აქ მოდის? და საიდან იცნობთ?
-ვის რეზის? რეზი არის ერთადერთი კაცი ვინც ჩვენი ომის მანძილზე ორივეს ერთნაირად ეძმაკაცებოდა და რომ დაგვეხოცა ერთმანეთი არ ერეოდა იძახდა შერიგდებით ბოლოსო და აჰაა
-ყველანი იცნობთ?
-შენს ძმას ვერ აფასებ კარგად მაგას ვინ არ იცნობს შენ ის მითხარი. ყველაზე სიგიჟე ისაა რომ ამდენი წლის მერე გავიგე რომ შენ ხარ რეზის და . უმცროსს კიდე არ ვიცნობთ ვაფშე სახლიდან არ გამოდიხართ თქვენ?
-მე ლონდონში ვიყავი და ისედაც სულ ვკითხულობდი და ჩემი და ის ... სამი წლის წინ ავარიაში მოყვა ძალიან ჩქარა მოდიოდა ხევში გადაიჩეხა მანქანა , კომაში იყო ერთი კვირა , გადარჩენის იმედი არ გვქონდა შემდეგ კი გავიგეთ რომ ხერხემალი დაუზიანდა და .... ის ახლა ეტლით სარგებლობს მას მერე სახლიდან არ გადის - ყველა გაოცდა რადგან რეზი ამ დროს ნახეს არც ისე დიდი ხანი იყო ბოლო შეხვედრის შემდეგ გასული და არაფერი უთქვამს- ვიცი ხო რომ გაბრაზდით მაგრამ ხომ იცნობთ რა ტიპია კატეგორიულად განმიცხადა ნუ დაიწყებ ახლა ყველასთან ჩემი ამბის განხილვასო მაგრამ ახლა რომ არ მეთქვა ხომ არ მოგატყუებდით -მარიამს და თორნიკეს შეხედა
-ჩემი ენამწარე რა გადაუტანია - მარიამმა ძვლივს შეიკავა ცრემლები- და საერთოდ არაა შანსი?
-როგორ არა უბრალოდ ეგ არ მიდის ექიმთან საერთოდ ერთი წელი არც ლაპარაკობდა გიჟებს ვგავდით ახლა ისევ აჭიკწიკდა და უარესად გვშხამავს მაგრამ ექიმზე რომ ველაპარაკებით ;თითო ნივთს ტეხავს თითო თქმაზე სიტყვასაც არ გვეუბნება
-ისევ რუსეთშია?
-ხო ჩემები ხო იქ არიან და ისიც არ ჩამოდის
...
საბა დაბრუნდა როგორც იქნა სახლში . კარი გააღო და შევიდა ყველაფერი კრიალებდა როგორც ჩანს ახალი მოწმენდილი იყო იატაკი და ფრთხილად გაიარა . სალომე არსად იყო სამზარეულოში მზად იყო უკვე კერძები და მაგიდაზე ელაგა . მთელი სახლი მოიარა მხოლოდ მისი საძინებელი დარჩა და დააკაკუნა
-სალომე ...-ხმა არ ისმოდა ამიტომ შეაღო და შევიდა. ამ დროს გამოვიდა აბაზანიდან წელს ზემოთ შიშველი საცვლის ამარა ნოზი თმა ჰქონდა წინ გადმოყრილი და პირსახოცით იმშრალებდა იმსიგრძე თმა ჰქონია წელშ ოდნავ მოხრილს ბაყვებამდე სწვდებოდა და ფარავდა ასე თუ ისე . საბა სწრაფად შებრუნდა ისე კი ყველა უჯრედი დაემუხტა და სუნთქვა შეეკრა -მეე ბოდიში დავაკაკუნე, მაგრამ ვერ გაიგე ჩემს ოთახში ვიქნები - უცებ მიაყარა და გავიდა. სალომე კი გაშეშებული, აწითლებული იდგა. მერე უცებ მოწესრიგდა ისევ დაიფარა სხეული შავი სამოსით თმა შეიკრა მუქი ლურჯი თავსაფარი წაიკრა და გავიდა. საბა მისაღებში იჯდა და კიდევ სალომე ედგა თვალწინ , გოგონა რომ შევიდა უცებ გამოერკვა
-არ მეგონა ასე მალე თუ დაბრუნდებოდით საღამოსთვის გელოდით . როგორ ხართ?
-კარგად შენ როგორ ხარ?
-მეც კარგად . როგორ ჩაიარა შეხვედრამ?
-მოვიგეთ ოქრო ავიღე
-გილოცავთ მიხარია. -გაიღიმა როგორც იქნა გულწრფელად და მისი მზერა რომ ამოიცნო ლოყები აუწითლდა . საბაც მიხვდა რომ ზედ ეწერა ყველაფერი და თემა გადაიტანა
-ძალიან მშია ვერ ვიტან თვითმფრინავში ჭამას და შეგიძლია გააწყო ? სამზარეულოში არ მინდა რა აივანზე დადე გთხოვ
-კარგი ახლავე - უცებ გავიდა მალევე დაასრულა. საბაც გავიდა და დაჯდა მაგიდაზე ყველა ის კერძი იყო რაც უყვარდა და გაეღიმა, სალომეს მომლოდინე მზერას რომ წააწყდა ,
-რაღაც აკლია
-რაა- მოწყენილმა თქვა მართლა დაიჯერა საბას ისეთი სერიოზული გამომეტყველება ჰქონდა- შენთვის თეფში, ჭიქა და ჩანგალი
-მე არ..
-სალომე მიდი უცებ გელოდები - გაუღიმა და იმდენად დამაჯერებლად უთხრა ინსიქტურად წავიდა , თავად უკვირდა ასე როგორ ემორჩილებოდა მაგრამ იმდენად მშვიდად და თბილად ეუბნებოდა ყველაფერს არ შეეძლო რომ არ შეესრულებინა. რომ ისადილეს უცებ წამოდგა
-სად მიდიხარ
-დესერტი არ გნებავთ? თქვენი საყვარელი ყავის ტორტი გამოვაცხე ამ დილით -ისე საყვარლად იღიმოდა საბა დებილდებოდა უბრალოდ . მალე მოიტანა ნაჭრებიც და რომ დააგემოვნა ტუჩები გაილოკა , მერე იგრძნო რომ სალომე უყურებდა და სწრაფად ახედა გოგოს ლოყები აუწითლდა ისეთი საყვარელი იყო მოუნდა ის წითელი ლოყები დაეკოცნა. მარიამმა დაურეკა თორემ არ იყო გამორიცხული რომ შეესრულებინა სურვილი
-შენ რა შსს-ში მუშაობ? ამ წამს შემოვედი სახლში გოგო
-არც მესალმები არც მკითხულობ ყოჩაღ შენ რა . გილოცავ გამარჯვებას და გეპატიჟებით კახეთში ერეკლიუსთან ,ოთახი გვაქ და სალომესაც თუ წამოიყვანთ დაგატევთ როგორღაც - გაიცინა და საბას თვალები გაუფარტოვდა ეს გოგო ჩემს გულში ზის თუ რა უნდაო . -კარგი ახლა ნუ გაგიფართოვდა თავლები ხომ იცი მე ყველას აჩქარებულ პულსაციას ვგრძნობ როდის ჩამოხვალთ?
-დღეს დაღლილი ვარ და ხვალ თქვენთან ვარ უფრო სწორედ ვართ
-კარგი შევთანხმდით მომიკითხე სალოო
-აუცილებლად .
-სადმე მიდიხართ? უკაცრავად არ უნდა მეკითხა უბრალოდ ახლა დაბრუნდით და ..
-შეგიძლია აალაგო მე დავისვენებ ცოტას და მერე მეტად მნიშვნელოვანი საქმე გვაქვს მე და შენ - არაფერი უთქვამს გაიღიმა მომაკვდინებლად და საძინებელში შევიდა. გამოძნების შემდეგ ჩაიცვა კინსის დახეული შარვალი , ლურჯი მაისური რომელიც მის სხეულს კიდევ უფრო გამოკვეთდდა სათვალე, გასაღები, საფულე აიღო და გავიდა . ისევ შეაჭრა სალომეს საძინებელში რომელიც წამოწოლილი იყო და უცებ წამოდგა . ამაზე გაეღიმა
-მოემზადე გავდივართ
-კი მაგრ..
-სწრაფად ხუთ წუთში გამოდი -უთხრა და გავიდა. მისაღებში იჯდა და იღიმოდა . სალომე რომ გავიდა ისევ ისე ეცვა უბრალოდ მობილური ეჭირა ხელში . წამოდგა და უხმოდ წავიდა. ისიც მორჩილი ბავშვივით გაჰყვა უკან. მთაწმინდაზე ავიდნენ, ერთ-ერთ მშვიდ ადგილას დასხდნენ საიდანაც მთელი თბილისი ხელისგულივით მოსჩანდა და სალომეს შეხედა გაღიმებულმა ჯერ რომ ვერ მიმხვდარიყო რა იყო მათი იქ მისვლის მიზეზი და გრძელ წამწამებს საყვარლად აფახულებდა
-ნუ მიყურებ ეგრე უბრალოდ გასეირნება მინდოდა არავინაა თბილისში და რა გამეკეთებინა თან სულ სახლში ხარ არაფერი დაგიშავდება სუფთა ჰაერზე გამოსვლით. -მხიარულად დაიწყო რადგან ერთ კვირაში უკვე მიხვდა მის თავს რაც ხდებოდა და გეგმით იყო დაბრუნებული . ასე პირდაპირ უთხრა შესავლების გარეშე- მაინტერესებს სულ შავები რატომ გაცვია ვიცი შეიძლება პირადულია მაგრამ მგონი მაქვს უფლება ვიცოდე სხვა თუ არაფერი ერთ სახლშ ვცხოვრობთ
-გარდაცვლილი მყავს დედა, მამა და ბებო არავინ არ მყავს შესაბამისად შავები მაცვია როგორც მგლოვიარეს
-მე.. არ ვიცოდი ვწუხვარ .დიდი ხნის წინ?
-მშობლები რომ გარდაიცვალნენ პატარა ვიყავი . ბებო კი ორი წელია თითქმის მარიამი მისი დაკრძავიდან მალე გავიცანი
-მარიამი როგორ გაიცანი
-მანქანას შევუვარდი გათიშული ვიყავი და მარიამმა გამიკეთა ოპერაცია შემდეგ სამსახური დამაწყებინა მშვიდ მყუდრო კაფეში სადაც სხვა სამსახურებისგან განსხვავებით არავინ მექცეოდა ცუდად და შეურაცხყოფას არ მაყენებდნენ. სანამ ტქვენთან დავიწყებდი მუშაობას იქ ვმუშაობდი
-ცუდად გექცეოდნენ რას ნიშNავს- მხოლოდ ეს წინადადება დაიჭირა და ძარღვები დაებერა რომ წარმოიდგინა ვინმეს შეეძლო ცუდი თვალით შეეხება მისთვის
-არ მინდა ამაზე საუბარი რაც შეიძლება ცუდის მცდელობა წარმოიდგინოთ ის გთხოვთ ნურაფერს მკითხავთ მეტს მაგაზე
-მაპატიე აღარ გკითხავ- ნამცხვარი გააქანა ყბაში და სალომეს თეფშს დახედა- ხომ გიყვარს ლიმნიანი რატომ არ ჭამ?-უცებ წამოსცდა და ენაზე იკბინა გოგომ რომ ახედა- ლამაზი ადგილია არა?-უცებ გადაიტანა თემა
-დიახ ძალიან ლამაზია
-სალომე შეიძლება თავხედი მოგეჩვენო მაგრამ ვფიქრობ არა დარწმუნებული ვარ რომ შენებს არ ესურვებოდათ ასე გეცხოვრა , სულ მოწყენილს მგლოვაირეს ჯერ ძალიან ახალგაზრდა ხარ მაგისთვის მონაზონივით რომ იცხოვრო მინდა დღესვე წავიდეთ მე და შენ სავაჭრო ცენტრში და ეგ შავი სამოსი სამუდამოდ მოვიშოროთ - თვალებშ უყურებდა და უღიმოდა . იმდენად თავბრუდამხვევი იყო მისი დაძარღვული ხელი რომ ფარავდა თავის თლილ თითებს დუნდებოდა და ვერ აზროვნებდა
-მე არ ვიცი ,... მაგაზე მიფიქრია მაგრამ...
-მაგრამ არ ვიცი მე აქ მხოლოდ წავედით მაინტერესებს - საფულიდან ფული ამოიღო მაგიდაზე დატოვა . ხელი მოუჭირა სალოს და წამოაყენა- მივდივართ
-ახლა ხომ გვიანია
-ნუ ღელავ ეგ პრობლემა არაა - თვალი ჩაუკრა მანქანის კარი გაუღო და ჩასვა. ისე სწრაფად აღმოჩნდნენ უზარმაზარი სავაჭრო ცენტრის წინ გონს ვერ მოვიდა. ისევ წააცუნცულა და უკვე შიგნით იყო, ბოლოს როდის წავიდა ტანსაცმლის საყიდლად აღარც კი ახსოვს ან კი შეეძლო ასე ფულის ფლანგვა ოდესმე? ბოლოს ფერადი ხალისიანი ტანსაცმელი ძალიან პატარა ასაკში ეცვა .
-აბა ვიწყებთ ... კონსულტანტი ვნახოთ? ტუმცა აქ არ არიან უკვე?- ჩაილაპარაკა და რამდენიმე გოგოს შეხედა წამშ მასთან რომ გაჩნდნენ და თვალებით ჭამდნენ სალომე გაბრაზდა რატომ თვითონაც არ იცის
-საბაა როგორ ხარ?
-ბატონო საბა გოგო- თვალები დაუბრიალა მეორემ
-რა ბატონო საბუუუ როგორ მომენატრე იციი- მესამე საერტოდ ყელზე ჩამოეკიდა და მანდ გაჭედა სალომემ .
-როგორ ხარ გოგონებო?
-კარგად შენ რომ გნახეთ უკეთ აბა რამ შეგაწუხა? ვაიმე- სალომეს რომ შეხედა დაიმანჭა და წარბები მაღლა აწია- მონაზონია?
-ისევ იმდენს ტლიკინებთ თქვენ ხო? ცუდია ეგ არ მჭირდება დახმარება მადლობთ მე და ჩემი გოგო მივხედავთ ყველაფერს - უბრალოდ სამუშაო საათები გაგიგრძელდებათ რაა- ხელი მოხვია უცებ წვრილ წელზე სალომეს და მარტივად აიკრა სხეულზე, გოგო ხომ ჩაიერფლა მაგრამ საფეთქელზე რომ მიეკრო ცხელი ტუჩები ჭკუა დაკარგა. ასე მიჰყვებოდა არც იცოდა სად მიდიოდნენ -მოდი ჯერ საზაფხულო კაბებით დავიწყოთ თუ შარვლები უფრო გევასება? ისე მგონი ჯერ შარვლები ჯობს - ჯინსების განყოფილებაში შევიდა და რამდენიმენაირი მოდელი აიღო წელის ზომას დააკვირდა და ისე ზუსტად ნახა სალომეს გაუკვირდა-მახვილი თვალი მაქვს სხვა რა გამეგება მე ისე შენს სამოსში ფორმების გარჩევა მიჭირს ხოლმე მაგრამ მგონი ეს სწორი იქნება
-ზუსტია - ოდნავ გაეღიმა - ამდენი რად..
-ჩუ შედი და ჩაიცვი თუ შენი ზომაა ავიღოთ - შეუშვა გასახდელში და თვითონ ტყავის პუფზე დასკუპდა. გამოვიდა ქალატონი მოტკეცილი ჯინსი ეცვა მუქი ლურჯი საბამ რომ ააყოლა თვალი ლამის გაგიჟდა ისეთი წვრილი და სწორი ფეხები ჰქონდა ნებისმიერი მოდელი უკან ჩამორჩებოდა -ხოოო მგონი წყალი უნდა ვიყიდო
-კარგია?
-არაა - მშვიდად უთხრა თან თვალებში უყურებდა გოგომ რომ მოიწყინა განაგრძო- საშინლად , საზარლად კარგია .. შესანიშNავია მიდი დროს ნუ კარგავ გეცვას ეგ დანარჩენები გამოიტანე პარკები მოგვე ნათ- გამყიდველს შეხედა და ჯინსები ჩაულაგა უცებ - გმადლობ ლამაზო- გაიცინა და ისევ მოხვია ხელი სალოს
-შორტებიც იყო იქ?
-ხო აბა? ზაფხულია ზღვაზე უნდა წავიდე მალე და იქ არ დამჭირდები?- მშვიდად უთხრა და ზედებზე გადავიდა -აარჩევ თუ მე მივყვე უცებ ყველა ვიცი რაა ახლა ტენდენციური
-რა აზრი აქ ჩემს ყურებას შენ ისე სწრაფად არჩევ რო..
-ძალიან კარგი ესეი იგი ნინ რა გვინდა ახლა ფერადი მაისურები უბრალო გაფორმების გარეშე გრილი. ხო ხვდები რა -გაიღიმა და განაგრძო შემდეგ პერანგები რა მოდელები გაქ მანახე და ფეხებს გეტყვით მერე .. კიდევ ესენი- რამდენიმე სხვადასხვა ზომის მკლავით ზედა მიაჩეჩა - მიდი გადაიცვი რომელიმე
-ამდენი არ მინ.. როდ..
-ჩუ ჩუ ჩუუ - ტუჩებზე რომ მიადო თითი თვალები აუციმციმდა საბამ გაიცინა და ფარდა ცვირ წინ ჩამოაფარა ტანზე გამოყვანილ მაისურში მისი ზედა სიმრგვალეები , წვრილი წელი მრგვალი თეძოები უკეთ დაინახა, ყელი რომელიც ეგონა კოცნას სთხოვდა, თეთრი კანი და ულამაზესი თითები, მოქნილი ხელები შოკი იყო პირდაპირ ეს გოგო -აიღე გავდივართ წყალი ხომ უნდა მეყიდა მე - თავისთვის თქვა და ჩანთები დაიჭირა . კაბებზე რომ მივალთ სულს განვუტევებ- ჩუმად თქვა და შევიდა კიდეც. ჯერ ქვედაბოლოები აარჩია პირველივე მინის დაავლო ხელი
-არა ეგრე მოკლე არ მინდა
-რატომ ხარ კომპლექსიანი?
-არ ვარ კომფორტულად არ შეიძლება?
-კარგი ეს ზომა გაწყობს?-მუხლს ოდნავ აცდენილი იყო -მგონი კარგია ხო? აღარ გინდა ჩაცვმა ცუდად ვარ უკვე ახლა სარაფნებზე გადავიდეთ უცებ და მერე დანარჩენს ხო პიჯაკები, ქურთუკები სულ შავი გაქ ეგენიც უნდა ვიყიდოთ მთაშც მივდივარ მე და ხომ გინდა . ასე დაარბენინებდა უკვე ხელს ვერ ჰკიდებდა პარკებს ამიტომ ერთ ადგილას დაალაგა და დაუტოვა მოლარეს . კაბები რომ აარჩია უბრალო არა მაგრამ გამოსასვლელიც აარჩია რამდენიმე და ერთი მაღალქუსლიანი შავი ფეხსაცმელიც მიაწოდა. სავარძელში ჩაეშვა და ფეხის ხმა რომ გაიგონა შემდეგ აწია თავი მობილურიდან. ქვემოდან აუყვა და ბოლოში ასულმა სული განუტევა , უკვე ყველა გრძნობა ეტყობოდა აშკარად სალომე შავ წამწამებს აფახულებდა და ლოყები უკვე ბროწეულისფერი ჰქონდა . საბას არ შეეძლო უკვე ეს რომ არ გაეკეთებინა ეს მაინც მოკვდებოდა. ხელი მოხვია წელზე და მეორე ხელით სახეზე მოეფერა
-ვერ გეტყვი რომ ლამაზი ხარ რადგან თვით სილამაზე ხარ სალომე - თქვა თბილი ხმით და ტუჩები შუბლზე მიაკრა. სალომე გულგაჩერებული იდგა და კიდევ ეწვოდა ის ადგილი სადაც აკოცა საბამ. უკვე მის გულზე ედო თავი მისი სურნელი თავბრუსახვევდა, საბა გამოფხიზლდა ისევ და განაგრძო იგივე ამპლუაში ყოფნა. ფეხსაცმელები შეარჩიეს ყველა სამოსის შესაფერისი , სპორტულიც კლასიკურიც და
-ამდენი რამ როგ ორ...
-ჩემი საჩუქარია გათხოვებამდე ჩემთან თუ იმუშავებ გადახდილი გექნება ტუ არა გამოგიქვითავ მერე მოვიფიქრებ რამეს- უდარდელად უთხრა და წარბები აათამაშა . სალომეს გაუკვირდა მაგრამ ქალის თეთრეულის განყოფილებასთან რომ იყვნენ მერე მიხვდა მიზეზს
-არც იფიქროთ ..
-არ ვფიქრობ ვასრულებ
-ეგ რათ მინდა ვერ ვხვდები
-შენ ისეთი სამოსი იყიდე ეგ საცვლები არ გამოგადგება 21 ხარ თუ 71 წლის? ჩემი საყვარელი სამოსი ესაა და ნუ მომაკლებ ამ სიამოვნებას რა გევედრები რა გინდა რომ მოიზომებ ჩვენებას არ გთხოვ-ბოლოს დააყოლა და უარესად ააწითლა გოგო . ხელები ერთმანეთს გაუხახუნა ტუჩები გაილოკა და გააჩერა დამხმარე-არ მჭრდება მადლობთ ჩვენ თვითონ
-კარგით როგორც გგნებავთ
-ესე იგი - ახედ დახედა სალომეს და ლიფის ზომას შეხედა- ეს პატარაა აი ეს ზომა მოგვეცით ასეთი, ასეთი, კიდევ ეს, ეს ეს ხო ეს ძალიან მაგარია და ამის საცვლებიც -უცებ გამოიღო ყველა რომელიც სურდა
-საბა !
-რა დამიძახე? ოჰ საცვლებს გირჩევ და გამითამამდი? აღარ ვარ ბატონი საბა?- ეშმაკური ღიმილით გახედა სახეალეწილ გოგოს და მოწყვეტით აკოცა ცხვირზე- ნუ ღელავ მე გარყვნილი ფანტაზიორი ტიპი არ ვარ ნუ მხოლდო ამაში წარმოგიდგენ - გამჭვირვალე ბიუსგალტერზე მიუთითა და ტუჩზე იკბინა- ეს არ უნდა მეთქვა ვიცი ბოდიში - დამხმარე გოგონა იღიმოდა და ტუჩებს ძვლივს უყრიდა თავს . კორსეტებს რომ შეხედა
-შენ ეს არ დაგჭირდება მაგრამ კაბისთვის იქნებ დაგჭირდეს მაინც რა იცი აჰა ეს ჩადეთ და ეს- თეთრი და შავი აიღო და მიაწოდა გოგონას. რამე დაგვრჩაა? გადახედა რაღაცეებს და მოგუდული სიცილით აიღო ერთი წითელი ბეწვებით გაფორმებული კორსეტი - ეს არ გინდა ხო? -სალომემ რომ გამოხედა სერიოული ხმის გაგონებისას და ის დახვდა რაც დახვდა ისეთი სახე ჰქონდა საბა ხარხარებდა უკვე -ვაიმეე დედაა ცუდად ვარ -გმადლობთ დახმარებისთვის - გოგოს გამოართვა ყველაფერი და გავიდა-ესეც ასე ბოლო ნუგბარიც ნაყიდია შეგვიძლია წავიდეთ შენც უნდა მომეხმარო ახლა ამდენს ფიზიკურად ვერ დავიჭერ თორემ სიმძიმე არაა პრობლემა ხვდები ალბათ და ნუ დადიხარ გაბრაზებულ აწითლებულ დამორცხვილი თორე გავაფრენ მოლარესთან მივიდა - შეაჯამე ყველაფერი და აჰა საკრედიტოო როგორ ხარ ტასუნია?- გოგოს გაუღიმა და დაეყრდნო დახლს
-გააჩნია
-რას გააჩნია სტას?
-ეს გოგო ვინაა თქვენი
-ვაიმეე ხედავ სალომეე ხალხი ეჭვიანობს შენზე შენ კიდევ ზედაც არ მიყურებ ასეა ჩემო სტას ეს ანგელოზი არაფრად მაგდებს
-ღადაობთ ბოს? - შეიცხადა ერთმა და მერე იკბინა ტუჩზე-ვაიმეე ლესბოსელია - ეს ისე შოკირებულმა თქვა საბამ დიდხანს შეიკავა თავი მაგრამ ბოლოს მაინც გაიცინა და შეშფოთებულ გოგოს ხელი მოხვია თავზე აკოცა- ნუ შფოთავ არ დაევასე არაა ეგეთი
-აბა დებილია? აბა შეყვარებული ჰყავს ქმარი? ვერ გავიგე როგორ არ მოსწონხარ
-რა პირდაპირები ხართ თქვენ ტო ლამისაა სიყვარულშ გამომიტყდეთ -საბა ღადაობდა მაგრად
-ბოს ქალბატონმა რომ გვითხრა საბა არ გადაიხდისო?
-მეც ვუთხარი ქალბატონს თქვენი საქმე მე არ მეხებათქო. ნუ გეშინია შენ გაასწორე ანგარიში და ხომ დამეხმარებით ამათ გატანაში ლამაზებო?
-შენ გვთხოვე და აქ ვართ - გაიცინა ერთმა ბარბიმ
-თამამი განაცხადია ვიმახსოვრებ მაგას - ცხვირზე დაკრა თითი და თვალი ჩაუკრა - ნუ დადნები ახლა მიდი წადი წაიღე სალო წამო მგონი ესეც წასაყვანი მყავს თქვენი სიგიჟის გამო გამიგიჟდა
-არ გავგიჟებულვარ შოკში ვარ რატომ ვარ ლესბოსელი რომ არ ვამბობ ამათ მსგავსად რომ მომწონხარ?- ჩუმად უთხრა გაბრაზებულმა
-არ ამბობ და ისე მოგქონვარ ანუ?
-ეგ დასკვნა გამოიტანე მხოლოდ ჩემი სიტყვებიდან?
-ნუ ბრაზდები თორემ უფრო მესიმპატიურები - მანქანაში ჩაალაგეს ყველაფერი უკვე გვიანი იყო გოგონებს აკოცა ზოგს ლოყაზე ზოგს შუბლზე ზოგს ცხვირზე და დაემშვიდობა . სახლში ორჯერ ასვლა მოუხდათ .
-პირდაპირ ჩემოდანში ჩაალაგე ერთი კვირა რაც გეყოფა
-რატომ?
-ხვალ კახეთში მივდივართ ჩემმა მეგობარმა სახლში მიგვიპატიჟა მარიამიც იქნება
-ჩემი წამოსვლა აუცილებელია?
-სასიცოცხლო მნიშვნელობამდე აუცილებელია
-კარგიი ხოო - ფრატუნით შევიდა საძნებელში და პირდაპირ დაემხო საწოლზე . საბაც უკან მიჰყვა-ჩავალაგებ თქვენს ჩემოდანსაც უბრალოდ ნახევარი საათი მჭირდება- ძილში მყოფმა ამოიზმუვლა და საბას სიცილით ნათქვამი „კარგი „ გაიგონა მხოლოდ. გამოფხიზლებულმა ჩაალაგა უცებ თავისთვის საჭირო ნივთები იმდენად ეხამუშებოდა ჭრელი სამოსის ტარება თავს ძალას ატანდა სარკეშ რომ ჩაიხედა გაეღიმა მის ანარეკს რომ შეხედა განსხვავებულს და ლამაზს, არა მონაზონს არამედ 21 წლის ლამაზ გოგონას . საბას ოთახში რომ შევიდა ვაჟბატონი წელს ზემოთ შიშველი იყო წამოგორებული საწოლზე და პლანშეტში რაღაცას უყურებდა კისკისის ხმა ისმოდა იქედან
-ვინ შემოვიდა საბუუუ ნაშა გყავს ბიჭო და მე მელაპარაკები?- სალომეს ხმა ესმოდა თან ალაგებდა ტანსაცმელს
-ნაშა როგორ არ მყავს მაგრამ ის არაა ჩემი ნაშა
-აბა რა უნდა შენს ოთახში იავნანას გიმღერის?
-სალომეე სიმღერის ნიჭი გაქ? შენზე სერიოზულ მე მეორეს ვერავის ვიპოვნი
-არ ვმღერი სამწუხაროდ
-ვამეეე რა ხმააა მაჩვენე ვინაა საბუნა ჩემს თავს გაფიცებ
-კაი გეყოფა ახლა ყველა შენნაირი გიჟი კი არაა - საწოლზე გადაგორდა და მუცელზე დაწვა
-ვაიმეე ჩემო აპოლონო რა ტანზე ხარ იმენა ჩემი ჰორმონებიც კი თუხთუხებენ საააბ - გოგომ ხმა გაინაზა და ისე თქვა სალომე ლამის გაგიჟდა
-ვაიმე რა გიჟი ვიღაც ხარ რა ვითომ პირველად მხედავ
-ნუ ახლა მე იმდენი რამე მაქ ნანახი ყველაფერს ხომ არ ვიტყვი ესმის ალბათ მაგ გოგოს
-კარგი ახლა ნუ ხარ უზრდელი ბავშვი
-ბავშვი ვარ ამხელა ქალი? ჩემს ხელში ხარ გამოწრთვნილი ეეეჰ ასე უნდა ამაგის დავიწყება?
-მოკლედ რა ლაპარაკის თავი გაქ სად ხარ ისე ეგ დივანი როდის გქონდა შენ?
-დატესტილი გაქ ყველა დივანი და ხომ ვერ გამოგაპარებ რამეს - გადაიკისკისა და სალომემ ვერ შეიკავა თავი გაოცებულმა გახედა საბას
-სად ხარ ?
-თბილის ქალაქში მაგრამ არ დამადგე ახლა ბიძაჩემთან ვარ გამიგიჟდება კაცი
-მერე ერთი საათია მელაპარაკები და ეგ არ მითხარი?
-ხვალ მივდივარ სიურპრიზი უნდა გავუკეთო ჩემს ბიძაშვილს შენ ვაფშე რატომ არ ხარ იმათთან?
-კახეთში მოდიხარ თოჯინა? მეც ხვალ მივდივარ და აბა გნახავ
-ვამეე როგორ გამახარე ჩემო გემრიელო შეგახრამუნებ ხვალ ანუ?
-გოგო!
-კარგი ხო მავიწყდება კიდე მანდაა?
-გავდივარ მე დავასრულე და შეგიძლიათ ისაუბროთ მშვიდად ან რა ვიცი რასაც აკეთებდით- სალომემ უცებ შეკრა ჩემოდანი და ტონალობა ვერ აკონტროლა ის ეგავარდა გარეთ კარი გაიდო მხაზე. საბაც და გოგონაც ჩუმად იყვნენ
-რაიოოო? ევასები ბიჭოო მაგ გოგოს და ჩემზე ეჭვიანობს? ვაიმეეე მოვკვდები ახლააა- აკისკისდა
-რა მოვწონვარ.. კი არადა მართლა მოვწონვარ?
-მოსწონხარ კი არა ნათლი ჭკუას კარგავს შენზე კიდევ კარგი გადმოძრომა რომ არშეეძლო თორემ მომკლავდა უეჭველი აუუ ხომ მოგყავს ეგ გოგოც ხვალ? უნდა ვიღადაო ცემს სიცოცხლეს გაფიცებ
-რა უნდა ირადაო გოგო არაა ეგეთი არ შემიძია ვერ გავაბრაზებ, ვერ ვატკენ წავედი მე ვეტყვი ვინც ხარ
-უიმეე იყვარს ნათლიი ვაიმეე ჩემი ნათლია შეყვარებულიააა ხალხოოოოოო- დაიყვირა და ხტუნვა დაიწყო- მიდი წადი ჩაკოცნე და ერთი ლოყაზეც აკოცე ჩემგაან
-გიჟი ხარ შვილო შენ გიჟი
-შენ დამანათლე ნათლიიიი მიყვარხარ მიყვარხარ მიყვარხარ - გაიცინა და გაუთიშა კიდეც.
საბა პირდაპირ გავარდა და შევიდა სალომეს ოთახში გოგო იცვლიდა და როგორც შევარდა ისე შემობრუნდა იმ საცვლებით რომ დაინახა ზურგით მდგომი ხელში კი ახალი პენუარი ეჭირა უცებ გადაიცვა
-სალომე უნდა ვილაპარაკოთ ჩაიცვლი?
-კი-უთხრა და ისიც შებრუნდა. მოკლე პენუარშ მდგომი გოგონა შეათვალიერა მაგრამ ხალატით დაიფარა სხეული და წამში შეამჩნია მისი გაბრაზებული სახე- რა გგნებავთ? რამე მოვამზადო?
-იმაზე მინდა გითხრა რასაც მოუსმინე იქ ოთახში
-და რატომ უნდა მითხრათ? მე ვინ ვარ ან საერთოდ რაში მაინტერესებს თქვენი პირადი ცხოვრება. ძალიან გთხოვთ გახვიდეთ თუ რაიმე არ გჭირდებათ დავიღალე ხვალ ადრე უნდა ავდგეთ და მირჩევნია დავიძინო
-კი მაგრ
-არავითარი მაგრამ არ მსურს საუბარი გთხოვთ შუქი ცააქრეთ გასვლამდე მადლობთ. ძლინების
-ძლინების - უთხრა შუქი ჩააქრო და გავიდა. საწოლზე დაემხო და ისე დაეძინა როგორც დაწვა.
მეორე დღეს დილით ვერ გაიღვიძა ამიტომ შუადღით წავიდა და ზუსტად იმ დროს შევიდა ეზოში რეზი ქალდანი რომ დაიძრა ბიჭებისკენ . გაუკვირდა მისი იქ დანახვა.
-რეზიი როგორ ხარ?- ბიჭები შეხვდნენ მუდამ ჯმუხ ძაკაცს და მოეხვივნენ
-კარგად თქვენ ? რამდენი წელია ასე ერთად არ მინახიხართ და ერთად რატო ხართ? - უცებ რომ მოწვა ამდენი ემოციის მერე ამათ ერთად რომ უყურებდა უცებ შეიცხადა მაგრამ ხმაზე დაეტყო მხოლოდ
-შევრიგდით
-რეზი როგორ ხარ?- განო მოეხვია ძამიკოს მანაც ტორები მხოვია და გულშ ჩაიკრა მონატრებული და-მომენატრე
-მეც მომენატრე გურანდა
-ნუ მეძახი გურანდას რა ამიტომ ვერ მიცნეს ვერც ერთმა ახლა გაიგეს რომ ჩემი ძმა ხარ
-ხო რა რა პონტია ტო შენი და თუ იყო არ უნდა გვცოდნოდა?
-ვაა თავად ქალბატონი მარიამ ყიფიანი როგორ ბრძანდებით? -გაიღიმა ოდნავ ბიჭმა და იმხელა პატივისცემა ჩანდა მის თვალებში აშკარა იყო რომ მარიამს აფასებდა, მუცელს რომ შეხედა მართლა გაოცდა- გათხოვდი მარიამ? გაიანე ეს როგორ არ მითხარი ამის ქორწილს გამოვტოვებდი? ვინაა ის საცოდავი დამანახეთ შენ ვინც გიძლებს დარწმუნებული ვარ ვიღაც წიგნისჭია უწესიერესი კაცი ნახე ვერაფერზე რომ ვერ გაკიცხავ - უცებ მიაყარა ემოციებისგან გაგიჟებულმა და ალექსანდრე რომ დაუდგა გვერდით ორივე რომ იცინოდა გაშრა- არაა? შანსი არაა მატყუებენ ხო? მეჩვენება ტო?- ყველას გახედა
-მარიამ შენ ამის გაგიჟებაც მოახერხე რა ხარ ასეთი ამდენი ემოცია პირველად გამოხატა ალბათ
-რა გაცინებს თორნიკე მართლა ცოლ-ქმარი არიან? ბავშვსაც ელოდებიან? როგორ ტო თქვენ ხო გლეჯდით ერთმანეთს მიშო ყიფიანი ცოცხალი ხოა ხალხო
-რას ქოთქოთებ შე ჩემა დაქორწინდნენ მერე შევრიგდით ყველა და მივხვდით რომ ზოგჯერ მართლა ტყუილად ვჭედავდით და ახლა ამათი კი არა სხვა წყვილებითაც ვუკავშირდებით ერთმანეთს - თოკომ თქვა და ნიკას ნინას წყვილს შეხედა
-არ მჯერა რა გილოცავთ ნამდვილად ვერ ვიფიქრებდი შენ და ეს ერტად თუ იქნებოდით ოდესმე - მარიამს გაუღიმა და სანდრიკოს ხელი დაკრა მხარზე - ბიჭია თუ გოგო სანდრიკო?
-რომელზე ამბობ გააჩნია იმიომ რომ სამნი არიან ორი გოგოა ერთი ბიჭია - ალექსანდრე გაიკრიჭა ცოლს ხელი მიადო მუცელზე და ისე უთხრა
-მართლა ტო? კაცი ვარო შენ უნდა თქვა რა ისე ძალიან არ მიკვირს თქვენ ორინი ხართ ის ხალხი ვინაც მთელი ცხოვრების მანძილზე ჩემი გაოცება მოახერხა და არაფერი მიკვირს
მოკლედ დასხდნენ თამრო ბებოს იცნობა ადრე ყმაწვილობაში ჰყავდა ნანახი და სახლიც იმიტომ იცოდა სად იყო. მოკლედ სუფრასთან დასხდნენ, მარიამმა გააცნო ყველას სალომე , შემდეგ რეზის გააგებინა ვინ ვის „ყვარობდა“ ბევრჯერ თქვა“ ის ნამცეცა გოგო ამხელა გაიზარდა“ გაკვირვებული უყურებდა ძმაკაცების დებს და მათ უკვე შეყვარებულებს გიგი და გვანცაც გამოჩნდნენ- ესენი ისევ ასე არიან?-გაიცინა ოდნავ და გიგი რომ გამოექანა მოეხვია
-ვააა რეზიკუნა მოსულაა ტოოო რავა ხარ შე სვანო ჰა
-რა ვქნა გვანცა ვცემო? თუ დღეს მოვუთმინო- გვანცას მოეხვია და დაუბღვირა გიგის- პირველი რეზიკუნა არა რეზი, მეორე შე სვანო რა მიმართვაა და მესამე კიდე არ მოგიყვანია ეს გოგო ცოლად? ალექსანდრემ დაგასწრო ტო? ბავშვს საძმაკაცოსაც უნდა გვაძლევდე უცოლ-შვილოდ ვინც ვართ იმდენი ხანია დაძრებით თქვენ აქა იქ
-ოჰ რა იყო ვისწავლეთ ხუმრობა მონსტრებმაოო. დასარიგებელ ბავშვებს არ გავაკეთებ მე გენაცვალე ვხვეწავთ ტექნიკას და მერე სულ სასწაულებს ვაკეთებ რააა ისევ მე თუ მოვამრავლებ საქართველოს თორემ ალექსანდრემ ძლივს გააკეთა აბა სამი ტყუპი
-ისევ ისეთი ავადმყოფი ხარ- ხელი დაკრა მხარზე და ისევ დაჯდა . განოს მოხვია ხელი და შუბლზე აკოცა- როგორ მოხდა შენ სამსახურში რომ არ ხარ ჩემო შინაბერა
-ნუ ეძახი ეგრე ერთი რა- მარიამმა შეუბღვირა
-შენ დედაჩემი უნდა ნახო რა დღეშია ახლა მარიამ. სამი შვილი მყავს და ვერც ერთის დაოჯახებას მოვესწარი რა მეშველებაო , აღრა შემიძლია სულ მახსენდება შენ რომ ეუბნებოდი რაღაცას და ჩერდებოდა როგორ არ ვკითხე მეთქი რას ეუბნებოდა ასეთს
-ოო მაგას ვერ გეტყვი
-რას იმას რომ ეუბნებოდი ეგ ისეთ ქალებთან დადის ბ... მოგიყვანთ და ეგეთი რათ გინდათო?- თორნიკემ ვერ შეიკავა თავი და ახარხარდა
-რა იყო შენ გინდა მომკლას და დავაქვრივო ალექსანდრე?
-მართლა მაგას ეუბნებოდი?
-ხო და განოზე ეუბნებოდა იმენნა სასწაულს -
-თორნიკე მომკლავენ ქალდანები არაფერი თქვა- მარიამმა თვალები დაუბრიალა და წამოდგა როცა მანქანა შევიდა ეზოში . მიშოს მანქანა რომ იცნო გაღიმა- ჩემი ბიჭი მობაჯბაჯდება ახლაა - შებრუნდა იქეთ და შეაფრინდა კიდეც მინი შორტით გრძელფეხება გოგო , ზემოთ ტოი ეცვა და ესენი ვერ ხედავდნენ ამ წუთას მაგრამ სხვა არც არაფერი ეცვა მის შიგნით (პიჟამოებითაა წამოსული რა ოღონდ კეტები აცვია ქვემოთ)
-მარიააამ ჩემიი გაბერილიიი როგორც იქნა გნახე დამანახე შენი სპერ სექსბომბა ქმარი დროზე რომელია -უცებ მიაყარა რომ ჩაკოცნა, მუცელი დაუკოცნა და მარიამისგანაც გაოცება დაიმსახურა მიშოს და თათას რომ უყურებდა გაბრწყინებული თვალებით“ამას აქ რა უნდა“ ხოო ეს გიჟი გოგონა საბას ნათლული არაა მარტო ირაკლის დის შვილი ანუ მარიამის მიშოს და სესილიას მამიდაშილია რომელიც უკვე 23 წლისაა და მთელი ცხოვრებაა ლამის ამერიკაშ ცხოვრობს გოგო და საერთოდ კიდია ყველაფერი გართობის გარდა .
-რა ლექსიკაა პირდაპირ კლდევამოსილი ქართველი ქალი- ჩუმად თქვა რეზიმ და ჭიქიდან ღვინო უნდა მოესვა ხელი რომ დაურტყა ვიღაცამ მაგიდაზე რომელზეც იდაყვიტ იყო დაყრდნობილი და ნახევარი გადასცდა ნახევარი პერანგზე გადაეღვარა . ქალდანს კიდე გაგიჟება უნდოდა? მაშინვე გააფთრებულ ავაზას დაემსგავსა და ფეხზე წამოიმართა ეს ორ მეტრიანი კაცი ოღონდ მართლა 1.95 იყო ამ გოგოს რომ დასცქეროდა ზემოდან მართალია 1.80 ანასტასიაც იყო მაგრამ მასთან პატარა სჩანდა
-რაო რა თქვი ბიძია?- ცინიკური ღიმილით უმზერდა ჯიშკარიანი ქალდანს .ბიძიაო რომ უთხრა ამაზე ხომ სულ გაგიჟდა და მაჯაში წვდა
-ლაწირაკო თავი ვინ გგონია რადგან მიშოსთან ერთად ხარ გგონია მოგითმენ? ესენი დაგიცავენ?
-უზრდელი ადამიანებისგან სხვისი დაცვა არც არასდროს მჭირდებოდა და არც დამჭირდება მომავალში - ხელზე ჩაავლო და გაინთავისუფლა მკერდზე საჩვენებელი თითი მიკრა- კაცი თუ ხარ ენას უნდა დააჭირო კბილი და სხვის ქალობაზე საუბარს შენს კაცობას მიხედო ჯობს . როგორ ვერ ვიტან ღმერთო ჩემო ამ საკუთარი უმეცრებით და ხელმოცარულობით გაგიჟებულ აყლაყებს - პირდაპირ მისი მზერა და ხმა იყო ცინიზმის ზეიმი სიტყვებზე ხომ აღარაფერს ვამბობთ. ისე უყურებდა ქალდანი ძარღვებდაბერილი, ცისფერ პერანგზე ღვინოგადასხმული, ცხვირის ნესტოებიდან ორთქლს უშვებსო როგორც კორიდას ხარი .-ხოო რას ვამბობდი ? შენი ქმარუკა რომელია მარ? იქნებ მეორე მისი მსგავსი იცის ვინმე დავბერდი ქალი მეც მინდა ბავშვები - უცებ დაკერა მშვიდი გამომეტყველება და ენაჩავარდნილ მარიამს შეხედა რომლიც ქალდანს იცნობდა და გულშ გლოვობდა მამიდაშილს
-მე ვარ ალექსანდრე და ჯობს გამოეცალო სანამ მოგკლა ხო?- ხელი მოხვია და გაღიმებულმა გამოიყვანა - აი ასე ახლა რეზი დამშვიდდება იმიტომ რომ ანასტასია მარიამის მამიდაშვილია და ირაკლის ძმის შლს ვერ მოკლავს
-კარგით რა ახლა ეს თუ მართლა ხელს აღმართავს ჩემზე არაკაცობის განსახიერება კი არა თავად არაკაცობა იქნება და დეგენერატის შთაბეჭდილებას ტოვებს მხოლოდ არაკაცის არა და ვითომ ვცდები ამხელა გამომძებელი ქალი?
-ღმერთო ძაღლები ხომ იყვნენ სულ და შენნაირები თუ იძიებენ რომელიმე ქვეყანაში საქმეებს მთლად მოტყ... იმ ქვეყნის კრიმინალთან ბრძოლას დედა- ცინიზმი არც რეზიმ დააკლო და ტკივილი რომ იგრძNო ფეხსა და ფეხს შუა და სუნთქვა შეეკრა , პარალელურად სასიამოვნო შოკოლადის არომატი იგრძNო სახეზე კი შავი თმა ეფინებოდა რომელიც ჭკუას უკარგავდა და მიხვდა რომ ძალიან ცუდად იყო ხმაც გაიგონა წინმდგომისგან მის ყბაზე რომ ჰქონდა ხელი მოჭერილი
-დედის ტყვ... ჩემო კარგო ილინოისის შტატის კრიმინალებს ჰქონდათ ჩემი იქ ყოფნის მანძილზე და თუ ჭკვიანად არ იქნები არც შენ დაგადგება კარგი დღე დედას არ ვეხები განოს ძმა ყოფილხარ მაგრამ ენას ნამდვილად ამოგგლეჯ და სადმე შესატენ ადგილს ვიპოვნი ალბათ- ყურჩი ჩასჩურჩულა და ხელი გაუშვა-მარ ჩანთებს გადმოვიტან და ოთახი მაჩვენეე ხოო? ამას ყინვები დაადეთ მაინც რა ვიცი ქართველები ცოტა ხართ სიედაც იქნებ ერთი ბავში მაინც გააკეთოს - არც გაუხედავს ქალდანისკენ ისე თქვა და კურტუმოს ქნევით წავიდა . როგორც იქნა მოასuრლიერეს ქალდანი, თამრო ლამის გაგიჟდა რომ მიხვდა რაც სჭირდა . ბიჭები რომ დამშვიდდნენ და დაინახეს რომ კარგად იყო უკვე ყველამ სიცილი დაიწყო , თან ისე გახედა ქალდანმა ვერც გააგრძელეს
-ვაიმე თუ გინდა მომკალი ქალდანი მაგრამ რომ არ გავიცინო მოვკვდები ეს ვინ ყოფილა ტოო ქალი კი არა კატაა- ნიკა ხაოდა კი არ იცინოდა უკვე ცრემლები სდიოდა. გოგონები სახლში იყვნენ ისინიც იცინოდნენ შევიდნენ ანასტასიას ოთახში და გაეცნენ გოგონას
-რა გაცინებთ გოგო ან შენ რა გაცინებს კინაღამ მოგიკლა ძმა
-კარგი რა პირველად ვნახე იმ გიჟს ვიღაცა შეეპასუხა თან ქალი და არც გავიცინო?
-ცოცხალია? ცოლი ჰყავს იმედია და მოასწრო ბავშვის გაკეთება. ისე რას ვამბობ მაგას ვინ გამოყვებოდა
-კარგი რა ანასტასია კარგი რა- მარიამმა ოთახი დატოვა და „შეგვანგვალდა „ ოთახში სადაც ქალდანი ჰყავდათ - ბოდიშს გიხდი იმ გიჟი გოგოს ნაცვლად უბრალოდ ისეთია რომ არ შეუძლია მოთმენა ელემენტარული გადაკრული სიტყვისაც კარგად ხარ?
-რავი თუ არ გავხდი იმპოტენტი კარგად ვარ - ჩაიცინა და წამოდგა -ვა ჩემი რა ჩამარტყა ტო მუხლში პლატინა აქ?
-არა გორილა პლატინა არ მაქ ეგ კვირისთავია ბიოლოგიის აზრზე არ ხარ ხო? - კარის ჩარჩოს იყო მიყრდნობილი ანასწასია და თვალი ააყოლა უკვე მეორედ ქალდანმა
-მე რა მიკვირს იცი? რომ შეხედავ და ნაშად მაინც გამოდგება ქალი ასეთი ველური რატო უნდა იყოს
-ნაშები იქეთ მყავს გორილა და თუ არ გინდა მართლა იმპოტენტი გაგხადო დადუმდიი- თითები შეკრა ერთად მოკეტვის პონტში საბას შეხედა და ცალი წარბი მაღლა აზიდა . უკან გავიდა ის კი წამში გაჰყვა უკან . სალომემ დაინახა ეს ყველაფერი რადგან ეზოში იყვნენ რომ გაექანა და შეახტა ბიჭს თან კოცნიდა
-ჩემი ბიჭიი ღმერთო როგორ მომენატრე ჩემო სექსუალურო საბუნიიი ამ - ყელში უკბინა და ფეხები უკეთ შემოაწყო წელზე - ის გოგო სადაა?- ჩუმად უთხრა და უკან გადაიწია მოავლო მზერა უცებ იქ მყოფ საზოგადოებას და ისევ აეკრო მკერდით საბას- ნათლი ეს ნაშა სახლში გყავს და არ ჟიმ... მოვკვდები შენ თავს ვფიცავარ იმენა დაცემა გოგოაა ცუდად ვარ თან რა სახით გვიყურებს მომახრჩობდა რომ შეეძლოს - კისკისებდა და თან არ ჩამოდიოდა ქვემოთ. საბა მიჩვეული იყო მის სიტყვებს , ხარიასთს და ისეთზე გიჯდებოდა როგორიც იყო -იმ გორილას შენც იცნობდი?
-კი ახლოს არა მაგრამ ვიცნობ - გაიცინა საბამ და ხელი საჯდომზე მოხვია რომ არ ჩავარდნილიყო . ანასტასიამ მხარზე დაადო თავი და ისევ აკოცა ყელში .

-ეს გოგო რომ მოვკლა ძაან გეწყინება მარიამ? -ისეთი სახით ახედა მარიამმა მართლა იფიქრა რომ თავისუფლად მოკლვდა. ქალდანი მართლა სხვა არსება იყო რა ასე არავის ალაპარაკებდა როგორი უხეში და ამაზრზენი საქციელიც არ უნდა ყოფილიყო მისგან ხელს არ დააკარებდა ქალს მაგრამ კარგ სიტყვებს არ დააკლებდა , ნუ კაცზე არაფერს ვიტყვი ჯობს . მოკლედ ამ ბიჭს ნერვი არ ჰქონდა საერთოდ . ერთადერთი ოჯახში გაიანე იყო რომელიც მშიდად იჯდა და წიგნების გარდა ვერაფერს ამჩნევდა , სოფიო საერთოდ გადარეული არსება იყო მხიარული, სულ ცეკვავდა , მღეროდა, ბევრი მეგობარი ჰყავდა მაგრამ არასდროს უზრდელობდა , ენა ისეთი მწარე ჰქონდა მარიამი „ჩემ მწარე გოგოს „ ეძახდა სულ .
-რეზიი
-კარგი ხო ვიხუმრე რა იყო როდის გინახავს მე რომ ქალს ვცემდე მითუმეტეს ვკლავდე - წამოდგა და ბიჭებს გადახედა - არ დავლიოთ? რამდენი ხანია საქართველოშ არ ვყოფილვარ მომენატრა ქართული სუფრა და ქეიფი
-წავედით - ერეკლე წამოდგა და ყველანი ერთად დაუბრუნდნენ ეზოს. გასულს პირველად თვალში მოხვდა საბაზე სუროსავით შემოხვეული ანასტასია და პირველად გაეყინა სისხლი ძარღვებში .
გოგონები დასხდნენ ყველა საუბრობდა , მხიარულობდა, ვაჟბატონი მართლა გაუცინარი ხელმწიფე იყო და მისი ნახშირის თვალები უფრო მკაცრ იმიჯს მატებდა, შავი წვერი საკმაოდ მოზრდილი ჰქონდა , დიდი ტუჩები წვერში ლამაზად იწონებდა თავს , სწორი ცხვირი და ოდნავ ხშირი მუქი წარბები სხეულზე აღარაფერს ვამბობ ყველა ხომ კარგი ფიგურით გამოირჩეოდა , ნუ ძალიან მაღლები არ იყვნენ მაგრამ დაბალი არც ერთი იყო , ალექსადრე და თორნიკე იყვნენ მათ შორის ყველაზე დიდები მაგრამ ქალდანი მათაც უსწრებდათ. იმხელა მხრები ჰქონდაა , დაკუნთული სხეული, გრძელი გასაგიჟებელი თითები და სრულიად სერიოზული , ყოველგვარი ღლაბუცის, ზედმეტი საუბრის და ტიკტიკის გარეშე. ანასტასია გიჟდებოდა უკვე ისე მოსწონდა მაგრამ ცოცხალი თავით საკუთარ თავს არ გამოუტყდებოდა თორემ სხვისი აზრი ნაკლებად აინტერესებდა. ცეკვა რომ დაიწყეს გოგონები ხომ ულამაზესები იყვნენ და ისე ნარნარით ცეკვავდნენ თვალს ვერ წყვეტდნენ , თამრო ისეთი გახარებული იყო ყველაზე მაგარი ის იყო კატოს რომ ჰკითხა ცეკვის დასრულების შემდეგ
-ბებო ასეთ გოგოს გყავს შეყვარებული თუ ჩემი ბიჭივით მარტო დადიხარ
-არ მყავს შეყვარებული
-მართლა ბებოო - ქალს ისე გაუხარდა ლამის იმის თქმას ნშნავდა „ძალიან კარგი ახლა გასაგებია ყველაფერიო“
თორნიკემ მარიამი“ბრძანებით“ ლამბადას მელოდია ჩართო იცოდა რომ ვერ შეიკავებდა ტასო თავს და ამდენი ჯდომის შემდეგ არ უყვარს ცეკვა მაგრამ ამ მელოდიაზე ჭკუა ეკარგება საერთოდ, ისე დგება და იწყებს ცეკვას ყველას სუნთქვა ეკვრება ირგვლივ, თან ისე გამოიყურებოდა იქ იმ ადგილას ცეცხლი დაანთო და ყველაზე მეტად ქალდანი დაიწვა თავად ანასტასიას არსებობით . დანარჩენებს ჰყავდათ თავიანთი „ცეცხლის გამჩაღებლები“ იოანეს ფეხზე რომ შიშველი ტერფი აცოცდა იქ იყო პიკი , კესარია ჩვეულებრივად ესაუბრებოდა განოს ეს კი წყალსაც ვერარ სვავდა უკვე ბოლოს წამოდგა და გავიდა. უკან იდგა სიგარეტს ეწეოდა უცებ რომ მიანარცხეს კედელზე სიგარეტი დაუვარდა და ტუჩებზე ეძგერა კესარია. როგორც იქნა მოშორდა და ტუჩები გაილოკა
-სხვა დროს ამდენს ნუ მაწამებ ადექი და გამოდი თორემ მოვალ და იქ გაკოცებ ვის გარემოცვაშიც იქნები
-მეშინია უკვე იცი? მგონია რომ მალე გამაუპატიურებ -ისეთი სერიოზული სახით უთხრა ჯერ უყურებდა კესარია თვალების ხამხამით მერე ყელზე აკოცა და ამოილუღლუღა- დიდი სიამოვნებით მაგრამ არც ბევრი გაკლია - უთხრა და სველი კოცნის შემდეგ თითქოს ტერიტორია მონიშნა კბილები ჩაასო, საჯდომზე რომ მოუჭირა ხელი იოანემ მოაშორა კბილები და ენის წვერი გადაუსვა ნაკბენზე შემდეგ კოცნით აუყვა დაძარღვულ ყელს და იოანეს რბილ ტუჩებს დაადნა -ისე მინდიხარ რომ ერთხელაც გადავთელავ ძმაკაცობას და დაგამუნჯებ .. მერე მიხვდები რა არის ჰორმონებზე დაკვრა - ჩახრინწული ხმით უთხრა ხელით მისი კაბის ტერიტორია გადაკვეთა და კანზე ააყოლა თითები
-ახლა ნამდვილად არაა ეგ დრო - უთხრა და სწრაფად მოშორდა მაგრამ მაინც დააბრუნა უკან
-ნუ გარბიხარ უნდა მოგეფერო თორემ მოვკვდები- ყელი დაუკოცნდა და ლავიწზე გადავიდა , კესარიას გახშირებული სუნთქვა და გულმკერდის მოძრაობა უფრო აგიჟებდა . კაბის ბრეტელებს დასწვდა და მხრებზე გადაუწია მკერდი თავისუფლად იმზირებოდა დვრილებამდე და უკვე ორივე ისე იყვნენ ამის მერე ვერ გაჩერდებოდნენ მაგრამ კესარია ნამდვილად არ იყო მაგისთვის იმ დღეს მზად
-იოანე გთხოვ - ჩამწყდარი ხმით თქვა და მკერდზე ხელები აიფარა , თითებზე მიაკრა ტუჩები და განსხვავება ვერ იგრძნო ისიც იმდენად ამაღელვებელი იყო იოანე მოეხვია და თავი მის ყელში ჩარგო დიდხანს იყვნენ ასე სანამ არ იგრძნო რომ კესარიას სხეული გაეყინა
-შედი სახლში თორემ გაცივდები სიცივეა - ძირს ჩამოსვა გაყინულ ხელებზე თითები ჩამოუსვა და შუბლზე აკოცა .
სალომე უკვე დაღლილი იყო ამდენი ყიჟინით და ამბებით მოსვლის წამიდან ვიღაცას იცნობდა , ელაპარაკებოდა ამდენ ადამიანთან მგონი საერთოდ არ ჰქონია ურთიერთობა. ანასტასიას რომ უყურებდა როგორ ეკვროდა საბას ჭკუას კარგავდა ბრაზისგან , მერე ის აგიჟებდა ასე რომ იქცეოდა და უკვე მართლა აღარ შეეძლო .მარიამმა ნუცას სთხოვა და თავისი ოთახი აჩვენეს სალომეს. ჩანთასთან მივიდა კაბა გაიხადა , ლიფიც და პენუარი ამოიღო უცებ გადაწყვიტა ჯერ სააბაზანოში შევალო და ისე სწრაფად გასწორდა და შებრუნდა სააბაზანოდან გამოსულ საბას შეეჯახა რომელიც, პირსახოც შემოხვეული გამოვიდა ოთახიდან, როცა დაინახა სალომე ნერწყვის ყლაპვის შემდეგ უკან შესვლა გადაწყვიტა გოგო რომ არ აეწითლებინა ხვდებოდა, რომ დიდ მნიშვნელობას ანიჭებდა მსგავს ამბებს მაგრამ ვერ მოახერხა ისე სწრაფად დაეჯახა სალომე , წონასწორობა ვერ შეიკავა მოულოდნელობისგან სველი ფეხი აუცურდა იატაკზე და ზღართანი მოადინეს. ორივეს დაეხუჭა ინსტიქტურად თვალები მაგრამ მზერის დაქვეითება რას უშველიდათ ბიჭმა შიშველი სხეული რომ იგრძნო თავისი დასამართებელი დაემართა . სალომე პირველად გრძნობდა ყველაფერს ერთად, სხეული აუხურდა, ჟრუანტელი უვლიდა, პირველად გაიაზრა რა იყო „ჰორმონების აჯანყება“ და როგორც კი გონებამ გამაფრთხილებელი იმპულსები გამოსცა და გაიაზრა რა მდგომარეობაში იყვნენ ორივე წამოიკივლა და თვალები გაახილა, მაშინვე საბას თვალებს წააწყდა და ნეტავ არ შეეხედა, პირველად სურდა მიწა გასკდომოდა და შიგ ჩაეტანა , თვალები გაუფართოვდა ლოყები აუწითლდა , მკერდით მიკრული იყო საბას გულ მკერდს . პირსახოცის ბოლოები იატაკზე იყო მხოლოდ მათ შორის ბარიერს ისევ წარმოადგენდა მაგრამ დიდი აზრი არ ჰქონდა . საბამ უცებ დახუჭა თვალები ღრმად ჩაისუნთქა და თუ ნებისყოფის ნატამალი გააჩნდა ისიც მოიკრიბა პირსახოცი მოიხვია როგორღაც წამოდგა და ზურგით დადგა
-მაპატიე მე... არ ვიცოდი შენ თუ შემოხვიდოდი ისე უცებ შემობრუნდი ვერ ... - დახშული ხმით ბურტყუნებდა და ხან თავზე ისმევდა ხელს ხან ჰაერში არხევდა უმისამართოდ .სალომე წამოდგა უცებ გადაიცვა პენუარი და საერთოდ პლედიც მოიხვია -სალომეე ბოდიში მართლა არაფერი დამინახავს გეფიცები უბრალოდ .. ხომ ხვდები ჯანდაბა
-მე.. მეგონა უფრო სწორედ არ ვიცოდი აქ თუ იქნებოდი ასე არ უნდა შემოვსულიყავი ალბათ ოთახი ამერია -ძვლივს თქვა საბამ ტანსაცმელები აიღო და სააბაზანოში შევიდა. სალომე საწოლზე იჯდა რომ დაბრუნდა
-მარიამს ვნახავ და ..-გადიოდა ქალბატონი რომ შემოვიდა
-ბავშებო გაუგებრობას არ აქვს ადგილი უბრალოდ სხვა ადგილი აღარაა და ერთად მოგიწევთ ყოფნა ოთახში
-რაა?-ორივემ ერთად შეიცხადა -მარიამ სხვა ოთახი არაა? არააქ მნიშვნელობა როგორი იქნება უბრალოდ საწოლი იდგეს. სხვასთან ერთად დავიძინებ
-სალომე შენი აზრით ასეთ რამეს გავაკეთებდი სხვა გამოსავალი რომ იყოს? სად შეხვალ თორნიკესთან, იოანესთან თუ კოტესთან . ყველაზე ახლო შენთვის საბაა რა დაშავდება ახლა ერთ ოთახში თუ იქნებით აქამდე სახლშ ჰყავდი და თუ არ შეუჭამიხარ რამდენიმე ღამე რა მოხდება- ლაპარაკობდა თან უყურებდა ორივე როგორ არიდებდა ერთმანეთს თვალს და გულშ მილიონი რამ იფიქრა-რას იზამ რომელთან შეხვალ
-დავრჩები კარგი
-ძალიან კარგი, წავედი ძილინებისა-გაიცინა და გავიდა.
საბა სავარძელში ჩაჯდა და სახეზე ჩამოისვა ხელები
-დაწექი შენ მე იატაკზე დავიძინებ პლედი მომე და ბალიში
-ხო მაგრამ ხალიჩაც არაა და როგორ დაიძინებ ასე მარტო პლედი არ გაგათბობს სიცივეა ღამით მაინც -ისე ანერვიულდა უცებ საერთოდ დაავიწყდა წამინდელი ინციდენტი . საბამ ამოხედა
-აბა რა გავაკეთო
-რა და.. საწოლში დაწექი დიდი ადგილია ნუ მიყურებ ეგრე არ ვიცი რატომ ასე მარტივად მაგრამ გენდობი - სალომესგან ამის თქმას არ ელოდა , მშვიდად მივიდა საწოლთან და დაწვა . სანათები ჩააქრეს და მხოლოდ ეზოდადნ შემოსული სინათლით განათდდა ოთახი. ორიმევ მშვიდად დაიძინა ზურგშექცევით , საბა ისე იწვა მათ შორის ერთია დამიანი თავისუფლად ჩაეტეოდა,მაგრამ ღამით რა მოძრაობებს გააკეთებ წინასწარ არავინ იცის .
მარიამი მშვიდად იწვა ალექსანდრეზე აკრული და ისიც თმაზე ეფერებოდა. საუბრობდნენ , მარიამი რაღაცეებს უყვებოდა ანასტასიაზე და თავის შიშს გაანდობდა .
-კარგი რა სულაც არაა რეზი ეგეთი ისე ანასტასიამ ისეთები გაუკეთა მის ადგილას არ ვიცი რას გავაკეთებდი. ქალი როცა ზედმეტს მიბედავდა ჭკუიდან გადავდიოდი , ბევრიც გამილანძღავს მოთმინება დაკარგულს
-ასე რის გამო გაგაბრაზეს ან ვინ?
-არ გვინდა მაგის გახსენება არც კი ღირს
-აუ მითხარი რაა იმ ამბავს უკავშირდება გაუპატიურებაზე რომ იყავი ?
-ხო ისე ვიყავი გაგიჟებული ნებისმიერი მომეკლა შეიძლებოდა . ელენეს შემდეგ ასეთ რამეს რომ მაბრალებდნენ ჭკუიდან გადავედი თან ლამის სერიული მოძალადე გამომიყვანეს იმ დ... მო... ჩემი ნაშები მოათრიეს და ისინიც ფულის გამო ბრალს მდებდნენ რომ წამიყვანეს და ბრალდება განმიცხადეს რეზიმ დამაკავა თორემ მოვკლავდი იმათაც . გირაოს გადახდა მომიხდა. მერე მოვაგვარე ყველაფერი ვიდეო მტკიცებულების სახით წარვადგინე იმ გოგონებზე და გამანთავისუფლეს , მაგრამ ჭორიკანა ხალხს სხვა რა უნდათ უცებ შემრაცხეს მოძალადედ მაგრამ ვიღაც გამვლელების აზრები არ მაინტერესებდა არასდროს მთავარია ის ხალხი ვისაც ვააფასებ . იმათ კი ძალადობა არა მაგრამ საკმაოდ კარგად ავანაზღაურებინე , თავად იმათ შეფს ვუტირე დე... მოკლედ ასე იყო ეგ საქმე და გახსენებაც არ მინდა
-ის კაცი არსებობს დღესაც?
-ძალიან კი მომივიდა ცემა მაგრამ ცოცხალი არის კი - გაიცინა და ტუჩებზე დააკვდა- ხომ კარგად ხარ თაფლისფერთვალებავ? მთელი დღეები ხმაურში უნდა იყო თან ვიცი ყველას ემოციებს სწავლობ და გაწუხებს მათი ტკივილი მეშინია ცუდად არ გახდე
-არაფერი მოგვივა ნუ ღელავ მე შენს მიტოვებას არ ვაპირებ ბავშვები ხომ მითუმეტეს ჩემი და შენი შვილები როგორ შეიძლება სუსტები იყვნენ. მე კი არ შემიძლია მოვისვენო როცა სხვები ცუდად არიან
-თორნიკეზე ნერვიულობ?
-არა ისინი მგონი რომ ჩხუბობენ უფრო კარგად არიან მეტი ვნებაა მათ შორის და იმაზე მეტად დაახლოვდებიან ვიდრე სიამტკბილობაში. როცა ერთად იქნებიან ბოლოს ყველა პრობლემა შესწავლილი ექნებათ
-ნუცა რომ აგიჟებს მე მაგაზე ვღადაობ
-ოო ჩემი თორნიკე ბრაზდება და შენ იცინი?
-ვისზე ღელავ აბა
-იცი შენც
-იმედია კოტეზე არ ბრაზობ ! ერეკლე არაფერს აკეთებს და კოტემ რა გააკეთოს? თვითონ ხომ არ ეტყვის ჩემს დას უყვარხარ და მოიყვანე ცოლადო
-ერეკლე სხვანაირია არ შეუძლია მაგას ამ გიჟების მსგავსად სისულელეების გაკეთება თან კატო სიწმინდის სიმბოლოდ ჰყავს და ეშინია რამე ისე არ გააკეთოს რომ აწყენინოს . ისე კი არის გიჟი მაგრამ კატოს რომ ეხება საქმე სხვანაირი ხდება ყველა ერთნაირად ხომ ვერ გამოხატავს გრძNობებს -ლაპარაკობდა და თან თითით კუბიკებს ხაზავდა ალექსანდრეს პრესზე , ტუჩები გამოწეული ჰქონდა წინ და ისეთი საყვარელი იყო ბატარა ბავშვს ჰგავდა ოღონდ დიდი ღიპუცით . ალექსანდრეს გონება გაეფანტა უცებ მოხვია ხელი და მთელი ძალით ჩაიხუტა
-მიყვარხარ მიყვარხარ მიყვარხარ- კოცნიდა და ხელს არ უშვებდა - მაგიჟებ ასეთი საყვარელი რომ ხარ დინჯი ჩამოყალიბებული და მაინც ბავშვური წკუიდან მშლი მარიამ
-ხოო? ახალი რამე არ გაქ სათქმელი?- ეშმაკური ღიმილით უთხრა და ტუჩები დაუკოცნა - მე მაქ-უცებ გაიწია და ხელი მუცელზე დაიდო თან იცინოდა- რომელირაც ფეხს მირტყამს მამიკოო ნუ კოცნი დედიკოს გვესმის უკვე ჩვენოო
-ვგრძNობ ნახე ვხედავ ხელია თუ ფეხი?- უცებ გაუშიშვლა მუცელი და დააკვირდა ამობერილ კანს . პატარა ბავშვივით იყო გახარებული და აღარ იცოდა რა გაეკეთებინა- აქამდე სუსტად ვგრძობრი რომ გირტყმდა ფეხს და ახლა უკვე გეტყობა . ჩემი ბარტყები როგორ მიყვარხართ მა რომ იცოდეთ - მუცელს კოცნიდა და ხელს არ იღებდა ზემოთ მერე ხელს ქვემოთ იგრძნო დარტყმა - ვაიმეე მგონი მეორეა?
-ალექსანდრე წყალი რომ დალიო არ გინდა? ზედმეტი ემოციისგან არ გადახურდე- მარიამი იღიმოდა და თან მობილურით იღებდა ყველაფერს სანდროს არც შეუმჩნევია ისე იყო გართული . ბოლოს თავი დაადო მუცელს და ცხვირი გაუხახუნა. მარიამი მოზრდილ თმაზე ეფერებოდა და თითებზე იხვევდა ისეთი რბილი და ფაფუკი შავი თმა ჰქონდა მარიამი უფრო დიდ სიამოვნებას იღებდა მგონი ვიდრე გატრუნული სანდრიკო რომელიც არა და არ შორდებოდა მუცელს
-ალექსანდრე თუ დადებ თავს ბალიშზე დამავალებ გამიგიჟდნენ ბავშვები იცი როგორ ხვანცალებენ?
-ვიცი ვგრძნობ და იმდენად მომწონს მათი არსებობის შეგრძნება არ შემიძლია მოვშორდე . ყველაზე დიდი საგანძური ხართ ჩემთვის და ვგრძნობ რომ მოვკვდები თქვენ რომ რაიმე გევნოთ ოდესმე . არ მეგონა ამას თუ ვიტყოდი ჩემი ანგელოზის დაკარგვის შემდეგ .. მისი სიკვდილი მტკენდა აღუწერლად და თქვენი თითის გაჭრაც კი ერთ იარას მიტოვებს გულზე ასე რომ მამიკოს გამო უნდა იყოთ ძლიერები , ჯანმრთელები და მაგრები მა . სენ კიდევ ჩემი ჯაცი რომელიც ხარ მანდ მიმიხედო უნდა ჩემს პრინცესებს ვიცი გესმით უკვე - მუცელზე თითით რაღაც ფიგურებს ავლებდა და თან ლაპარაკობდა . მარიამი უკვე ჭკუას კარგავდა და პირდაპირ უთხრა
-ახლა ამ წამსვე რომ არ მაკოცო ახვლედიანო სულს განვუტევებ გეფიცები - ისეთი ხმით უთხრა და ისე უყურებდა წამში იგრძნო რბილი და ამავე დროს ძლიერი ტუჩების შეხება რომელიც ყველა ემოციას აღძრავდა მასში ერთად იყო ნაზი, ვნებიანი , გიჟური და უხეში . როგორ ახერხებდა ამას კიდევ ვერ ამოხსნა მაგრამ ფაქტი ერთია სადღაც სხვა გალაქტიკაში გადადის .

თორნიკემ ვერ მოისვენა საწოლში შარვალი ამოიცვა სიგარეტის კოლოფი აიღო და გარეთ გავიდა. ჰამაკში უნდოდა დაჯდომა და იქეთ წავიდა პირდაპირ , ნუციკო რომ დაინახა იქ მწოლიარე პერანგის ამარა სისხლი აუდუღდა , მერე გაეყინდა და გაიცინა კმაყოფილმა. ასე პირდაპირ დაადგა და ზემოდან მოექცა. ჰამაკში იწვნენ ბოლოს და ბოლოს შესაბამისად შეტოკებაც ვერ მოახერხა ნუცამ უბრალოდ თვალები ჭყიტა და თორნიკეს ჭინკებათამაშებულ სფეროებში ჩაიკარგა. კანი ეწვოდა რადგან თორნიკეს შიშველი სხეული ეხებოდა და უკვე სუნთქვაც უჭირდა სამაგიეროდ თოკოს სუნთქვას გრძნობდა , ცხელი ჰაერი სახეზე ეფრქვეოდა, რომელიც გრილ სიოს ერწყმოდა მაგრამ ახლა ქარიშხალი რომ ამოვარდნილიყო, სეტყვა დაწყებულიყო ისეთი ტემპერატურა ჰქონდათ მაინც დაიწვებოდნენ. როგორც ყოველთვის წამებას აპირებდა ნუციკო მაგრამ ვინ აცადა უკვე იცოდა რომ როგორღაც დაუსხლტებოდა ქალბატონი , ნიკაპზე მოკიდა ორი თითი დაუჭირა და მთელი ვნებით დააცხრა მის მსუყე ბაგეებს . ისე შეიტყუა ალერსში უკვე გრძნობდა რომ ან შერიგდებოდნენ ან მოკლავდნენ ერთმანეთს, ვინაიდან შერიგება ერჩია ორივეს ,თითებმა გზა გაანთავისუფლეს ფეხზე ასრიალდნენ და კვნესაც წასცდა ნუციკოს ბაგეებიდან. ხელი მოხვია წელზე და იქედან გადმოსვა სხეულზე ჰყავდა აკრული და ისე მიდიოდა სახლისკენ . ჭკუიდან გადადიოდა ისე უნდოდა მისი შეგრძნება მაგრამ სხვა ოცნება უფრო ჰქონდა და ყველაზე შესაფერის დროდ მიიჩნია ის მომენტი , როცა ნუციკო კნუტივით კრუტუნებდა მის მკლავებში და არ აუშვებდა აფრებს . საძინებელში დასვა და მოშორდა. ნუცამ თვალები ჭყიტა ჯერ კიდევ ვნებისგან დაბინდული მზერა მოავლო და ისე აიღო მისი ჩანთა თორნიკემ ვერც გაიაზრა რა ხდებოდა. მხარზე გადაიდო მშვენივრად ნუცა და ამჯერად თავის საძინებელში შევიდა
-რას აკეთებ
-ჩუ - უთხრა და ისევ აკოცა თითქოს ისევ ცდილობდა გაებრუებინა ჩანთა ამოლაგებული არ ჰქონდა მაისური გადაიცვა ფეხზე ჩაიცვა ნუციკოს თავისი ჟაკეტი მოახურა და გაოცებულ გოგოს ისევ დააცხრა ბაგეებზე-ვიცი ახლა გამიგიჟდები მაგრამ მირჩევნია გაგიჟდე ვიდრე ეს შანსი დავკარგო მიყვარხარ ჩემო ალქაჯო და როგორც არ უნდა მოიქცე მე ჩემს მიზანს მაინც მივაღწევ
-თორნიკე ვერ ვხვდები რა გინდა უნდა გამაგიჟო? ახლა მორიგი ხაფანგი გაქ ჩემს გასამასხარავებლად თუ რა ხდება
-ვაიმე ოღონდ ჯერ არ გაბრაზდე და გეფიცები ნებისმიერ სურვილს შეგისრულებ
-სად მიგყავარ ადამიანო
-გააღვიძებ ხალხს რა იყო შენ - ჩუმად უთხრა და მანქანაში ჩასვა . მაქსიმალურად წელავდა დროს სანამ ნუცა საღ აზროვნებას აღიდგენდა . მანქანა დაძრა და ელვისისწრაფით გაიჭრა ტრასაზე. ნუცას მართალია თორნიკეს სურნელი აბრუებდა რომელიც ირგვლივ იყო გავრცელებული მაგრამ მაინც არაჩვეულებრივად აზროვნებდა მისი გონება, უკვე გეგმავდა როგორ გააწამებდა თორნიკეს, მაშინვე დაკერა ურეაქციო გამომეტყველება
-სად მივდივართ და რატომ?
-დაბრუნდი? - ამოიხვნეშა და საჭეს მოუჭირა ხელები -მოკლედ ჩვენ მივდივართ .. სვანეთში ჩემს სახლში
-თაფლობის თვე სადაც უნდა გაგვეტარებია? მანდ რა გვინდა ახლა მე და შენ თორნიკე?-უკვე რომ გაიაზრა რაც ხდებოდა წამოენთო
-იგივე მიზანია მაგ სახლთან დაკავშირებით რაც გვქონდა - მშვიდად საუბრობდა თორემ ნუცა ძალიან რომ გაებრაზებინა იცოდა აღარასდროს შეურიგდებოდა
-შენ გაქ ეტყობა მიზანი იგივე მე მხოლოდ სვანეთი მექნება ნანახი და გავიგებ სად გაქ სახლი დიდად არ მაინტერესებს ეგ მაგრამ სვანეთის სილამაზით დავტკბები რომ ჩავალთ გამაღვიძებ ალბათ - ყელთან მიიტანა ჟაკეტი კომფორტულად გადაწვა უკანა სავარძელზე და „დაიძინა“ რა დააძინებდა როცა იცოდა წინ რა ელოდა, ათასმა აზრმა გაუელვა თავში ყველა ვარიანტში ერთს ფიქრობდა თორნიკეს ცოლი იყო ნუ მერე უხერხული ფანტაზიები გაეხსნა და არ გვინდა მაგაზე . მოკლედ ბოლოს გადაწყვიტა ასე მარტივად არ ჩავარდნოდა ხელში ფარჯიანს და საკმარისად ეწამებინა რომ დამშიდებული და კმაყოფილი დამდნარიყო მის მკლავებში.ტუჩებს საყვარლად აცმაცუნებდა , თორნიკე შიგადაშიგ გადმოხედავდა და გზას ისევ იგივე სიჩქარით აგრძელებდა. ისეთი დრო იყო ძალიან ცოტა მანქანა მოძრაობდა და ამინდიც შესანიშნავი იყო. საწვავით გაავსო „ბაკი“ და მანამ მძინარე „ალქაჯს“ აკოცა გამობურცულ ტუჩებზე .
-ჩემი გემრიელი - ჩუმად თქვა და თავის ადგილს დაუბრუნდა. ნუცას მართლა ეძინა უკვე რომ ჩავიდნენ სოფელში . მანქანა ეზოში გააჩერა უკანა კარი გააღო და ქალბატონი ნუციკო ხელში აიყვანა. მანაც ინსტიქტურად შეისრუტა მისი სურნელი და ხელები მოხვია ყელზე. ამაზე გაეღიმა თორნიკეს და ისევ აკოცა. საძინებელში დააწვინა. ყველაფერი გადმოალაგა მანქანიდან უკვე ისეთი დაღლილი იყო მთელი ღამის უძილარი გვერდით მიუწვა, მოეხვია და დაიძინა.

ნუციკო გამოძინებული იყო, ადრე გაეღვიძა სითბო რომ იგრძNო რომელიც ზურგს წვავდა გაეღიმა . გადაბრუნდა და ჩაეხუტა. მისი სრნელი კიდევ ერთხელ შეიგრძნო და გაღიმებულმა მიაკრა მფეთქავ არტერიაზე ტუჩები . იმდენად დაღლილი იყო თორნიკე მაინც ვერ გაიღვიძა უბრალოდ ხელი მოხვია . ნუციკო ცოტახანს იწვა შემდეგ საშინელმა აზრმა გაუელვა თავში და ფრთხილად წამოდგა შორტი ამოიცვა , თორნიკეს მანქანის გასაღები ააცალა მობილურიც და მანქანაში ჩასკუპდა. იმდენად აინტერესებდა თორნიკეს რეაქცია რომ გაიღვიძებდა და არ დახვდებოდა მანქანა სახლიდან მოშორებით დააყენა და თავად მშვიდად დასკუპდა სკამზე საიდანაც მთელი სოფელი მოჩანდა. ფოტოები გადაიღო და მარიამმაც დაურეკა
-სად ხართ გოგო
-მითხრა მოგიტაცეო და რავიცი ჯერ ვერ ვხვდები ვერაფერს
-რაოო- მარიამმა კისკისი დაიწყო - მოგიტაცა? სად ხართ? მოვიდე დაგიხსნა?
-რა დამიხსნა გოგო რა დამიხსნა აქედან ფეხის გადმომდგმელი არ ვარ
-ანუ იმაიმუნეთ უკვე?
-გამაიმუნებ ახლა მე შენ კარგად რაა ძინავს ვაჟბატონს. ახალი ჩამოსულები ვართ მტელი ღამე საჭესთან იჯდა ახლა გამოფხიზლდება მალე ნუ ღელავ . მერე ცოტა ნერვები დააგჯება მე რომ გამაწამა და გამათენებინა ღამეები ავინაზღაურებ და მერე რა ვიცი თუ გაქაჩა ერთად გავათენებთ
-რა მოიფიქრე ამჯერად?
-არაფერი სახლიდან გამოვისეირნე მანქანით და მისი მობილურიც გამოვიყოლე სუულ შემთხვევით
-ვაიმე მომიკვდება ბიჭი იი
-კარგი ნუ ხარ პანიკიორშა მოკლედ ერთი ორი კვირის შემდეგ გელოდებით
-ოჰ ორი კვირა მოუნდა ქალბატონს თუ მომინდა შენი გამწარება ახლავე წამოვალ
-ჩემი გამწარება რა ისევ თორნიკეს რა ეშველება თორემ
-მოკლედ შენ ხომ ვერ მოგატყუებს კაცი
-ვაიმეე გაიღვიძა წავედი კონცერტი დაიწყოო მიყვარხაარ - გაიცინა როცა თორნიკეს ყვირილი გაიგონა რომელიც იქამდეც კი აღწევდა.
თოკომ რომ გაიღვიძა და გვერდით ვერ იგრძნო სხეულის წოლა, წარაფად წამოდგა . მთელი სახლი წამებშ მოირბინა ნუცას ძახილით , მერე შემთხვევით გაიხედა გარეთ და მანქანა რომ ვერ დაინახა მანდ გაუჩერდა გული სწრაფად გავიდა და ბოლო ხმაზე იღრიალა
-ნუცააა - ძალა გამოცლილი დავარდა მუხლებით მინდორზე და მუჭებს მიწას ურტყამდა - ჩემი ბრალია ყველაფერი ჩემი გამო, მოხდა ჩემი სისულელის გამო , უარესად გავაბრაზე და წავიდა სულ წავიდა ღმერთო ხომ იცი რომ ვეღარ გავუძლებ მოვკვდები აააა - ლუღლუღებდა და მიწას უშენდა მუშტებს . ნუცამ რომ დაინახა მუხლებში ძალა გამოეცალა უნდოდა მისულიყო მოხვეოდა და ყველაფერი ეთქვა რასაც გრძნობდა ნაბიჯი გადადგა მაგრამ მაინც სიამაყემ სძლია
-რა ხდება თოკუნა საწოლიდან აქ დაეცი პირდაპირ?- თქვა თუ არა ჩაწითლებული თვალებით ამოხედა თორნიკემ და რომ დარწმუნდა ნუცა იყო ნამდვილად ისე მოეხვია გოგო აუცილებლად დაეცემოდა ისევ მის ხელებს რომ არ დაეჭირათ . სახეს უკოცნიდა თორნიკე და რაღაცას ჩურჩულებდა . მერე უკან დაიხია
-სად იყავი ! მანქანა და ტელეფონი სად წაიღე
-აქ დასაჯდომად არის კარგი ადგილი და ამიტომ გვერდით გადავიყვანე სტუმარი არ ვარ? ჩემი კომფორტის შესაქმნელად ყველაფერი უნდა გააკეთო და სხვათა შორის კვებით არ ვარ მოხიბლული კუჭი მტკივა უკვე შიმშილისგან
თორნიკე მიხვდა რა შარშიც იყო და გაიცინა .
-სასაცილოა ჩემი შიმშილი?
-გამოვიცვლი თქვენის ნებართვით ქალბატონო ალქაჯო და რასაც ინებებთ იმას მოგართმევთ- ხელი მოხვია უცებ აკოცა და გავიდა. ნუცა უყურებდა როგორ მიკუნტრუშებდა და სიცილს ვერ იკავებდა- ვაიმეე ეს როგორ ვაწამო არ შემიძლია ღმერთო. მაგრამ ღირსია! -ბოლოს გაიცინა და კიბეები აირბინა შევარდა ოთახში მაგრამ იგივე სიჩქარით გამოვარდა რომ დაინახა პირსახოცს იხსნიდა თორნიკე და შუა გზაში გაჩერდა ისევ მისი ხარხარის ხმა რომ მოესმა თან კარში იდგა ბიჭი. ნუცამ დაამუხრუჭა შებრუნდა და ძვლივს შეკავებული სიცილით უთხრა -მე ა გითხარი წრუწუნებზე და მის მსგავს პატარა რაღაცეებზე ალერგია რომ მაქვს და ინსტიქტურად გავრბივარ?- ეს რომ თქვა ჯერ ის ვერ მიხვდა საიდან მოთხარა და როგორ დაახეთქა ისეტი რამ რაც მალე უნდა გაეხსენებინა ერთ პიროვნებას მაგრამ თორნიკემ რომ წარბი აზიდა და პირსახოცისკენ წაიღო ხელი ისევ სრული სერიოზულობით
-კარგი პატარებზე თუ ალერგია გაქ არ შეგაწუხებს ჩემი ცქერა და მითუმეტეს ეს
-დეგენერატი ხარ შეენ? მარა რას გეკითხები მე საჭმლის მოსამზადებლად გამოგიშვი თუ დედიშობილამ რომ იტანტალო სახლში .რა უმსგავსობაა პირდაპირ -ხელებს იქნევდა სასაცილოდ და თან კიბეები ჩაირბინა . მინდორზე დაეხეთქა და მერე აუტყდა სიცილი თან პირზე იფარებდა ხელს რომ არ ეხარხარა. მოკლედ როგორც იქნა მოამზადა საუზმე ვაჟბატონმა და გამოვიდა წელს ზემოთ შიშველი რომ იყო ეგ გამოწვევად მიიღო ქალბატონმა და რაღა მარტომ ვყლაპო ნერწყვები დაგახრჩობ ბარემო და ჟაკეტი მიაწოდა
-შენი ჟაკეტი აღრა მჭირდება ცხელა უკვე მგონი შენ გჭირდება- მიაწოდა და მაგიდასთან დაჯდა, ისევ გამჭვირვალე პერანგი ეცვა და თორნიკეს საერთოდ არ უნდოდა ჭამა სხვა მეტად განსხვავებული რამ სურდა . ნუცა კი მშვიდად მიირთმევდა ერბო კვერცხს
-თოკჩო წყალი არ გვინდა?
-მოვიტან მე მინდა ძალიან- წამოდგა და გავიდა. ნუცამ მის თეფშს რომ შეხედა შემდეგ წიწაკაც დაინახა და რატომღაც მოხვდა თეფშზე დიდი რაოდენობით წიწაკა , მარილი კი წვენში ჩაიყარა რა საოცრებები ხდება იმ დღეს პირდაპირ გაოგნდება ადამიანი. თორნიკე რომ მოვიდა და წყალი მიაწოდა შეუქო
-გმადლობთ წყლისთვის და საუზმისთვის მთლად ხუთ ვარსკვლავიანი სასტუმროს პირობები არაა მაგრამ არაუშავს ამასაც გამოუცდელი კაცისგან სხვას რა სუნდა ელოდე- არც აქცევდა ყურადღებას, თორნიკემ ლორის ნაჭერი ჩაკბიჩა და მაშინვე აწითლდა თვალები გაუფართოვდა და გეგონებოდათ პირი რომ გააღოს ცეცხლს გამოუშვებსო. უცებ გადაყლაპა და წვენს დაავლო ხელი რადგან წყლის ტოლჩა ნუცას ედგა წინ და უცაბედად დაიღვარა იატაკზე . მარილიანი წვენი საერთოდ სასწაული იყო ხველა რომ აუტყდა .
-ვაიმეე თორნიკე კარგად ხარ? რა დაგემართაა?
-ნამდვილი ალქაჯი ხარ თუ მოვკვდი მერე ვინ დაგატკბობს შენ?- თორნიკემ კედელს მსუბუქად მიანარცხა და ხელები დაუკავა - წიწაკი და მარილის სანაცვლოდ გამანეიტრალებელი მჭირდება რაიმე ტკბილი და სხვა ალტერნატიული არაფერი მახსენდება რატომღაც- უთხრა და ტუჩებზე დააცხრა , გაანეიტრალა როგორღაც წიწაკის სიცხარე და უკვე დასჯაზე გადავიდა ხელი საჯდომზე გადაიტანა და მოუჭირა . იმდენს ვეღარ ხვდება რომ მსგავსი წამოძახილები აფხიზლებს ქალბატონს და შემდეგ მზაკვრული გეგმების სერია გრძელდება. ქალბატონმა ხელები მოხვია ყელზე და თავისკენ მიიზიდა , შიშველ სხეულზე დაატარებდა თითებს და ვნებიანად კოცნიდა , ხვდებოდა როგორ აგიჟებდა ფარჯიანს და კბილებით წაეტანა მის ქვედა ტუჩს მანამ არ გაუშვა სანამ ბლანტი სითხის ჩაღვრა არ იგრძნო და გმინვა -მეტკინა ალქაჯო- უთხრა ყელზე გადაინაცვლა და მუცელზე შეისვა თითები ისე მოიჭირა ეგონა სულს განუტევებდა ,ისე სიამოვნებდა ჭკუას კარგავდა. თითები შიშველ წელზე და ბჭიანჭველების არმია რომელიც მთელს სხეულზე მარშით მოძრაობდნენ. რამეს თუ არ იღონებდა ზედმეტად ადრე მოუხდებოდა „მკლავებში ჩავარდნა“ უცებ მოშორდა უკან კედელზე მიადო თავი და მკერდისკენ წასული თორნიკე ზუსტად იმ დროს გააჩერა რომ უნდა შეხებოდა მერე ნამდვილად სულს განუტევებდა და ჯობდა ასე - შაქრიანი დიაბეტია ეგ უკვე ამდენი ტკბილი არ შეიძლება ჯანმრთელობისთვის საზიანოა- ძლივს თქვა გაიღიმა მოიშორა თორნიკე და კუსკუსიტ ავიდა ზემოთ პენუარი მოიშორა კაბა გადაიცვა ისე რა აზრი ჰქონდა და რა განსხვავება იყო მატერიას თუ არ ჩავთვლით პირადად მე ვერ ვხვდები შორტი მოიფრიალა და გარეთ გავიდა
-თორნიკეე სასეირნოდ არ წავიდეთ?- პირველ სართულზე დაიძახა - სად წახვედი თორნიკეეეეე
-რატომ ყვირი? - პერანგის ღილებს იკრავდა რომ დაასრულა შარვლის ღვედიც შეიკრა და გასწორდა - წამობრძანდით ქალბატონო გთხოვთ
-შეხვედრაზე მიდიხარ თუ სასეირნოდ ისე ტყეშიც შენნაირი ველურები არიან ეტყობა რომელიმე მგელს დაუთქვი პაემანი
-მგელზე უარესი არ მყავხარ?
-ხმამაღალი და თავხედური განაცხადია მინდა გითხრა
-ნუ მესწერვები თორემ ცოტაც და გავაფრენ
-მე დარწმუნებული ვარ დაბადებიდან გიჟი ხარ ღმერთო რა ლამაზიაა- რგვლივ რომ მიმოიხედა საერთოდ დაავიწყდა ყველაფერი - აქამდე ვერ წამომიყვანე აქ? მაინცადამაიცნ უნდა გაგეთამაშებინა ეს მოტაცების ამბავი?
-გათამაშებას რას ეძახი
-რავიცი ვერ ვხვდები რა განსხვავებაა ძველ თავისუფალ და ახლანდელ ნუცას შორის
-ძალიან კი გინდა რომ იგრძნო და ვერაფერი გაიაზრო მაგრამ ქალს რომელსაც ჩემი წიწაკით დაგუდვა შეუძლია ასე მარტივად ვერ ჩავუვარდებით ხელში . ტყეში შევიდნენ ცოტახანს იარეს შემდეგ წყლის ხმა მოესმა ნუცას და გააჟრჟოლა მდენად უყვარს მიდინარეები თან ცხელ ამინდში იმ დღეს კი საკმაოდ ცხელოდა. მალე ულამაზესი ჩანცქერი და მდინარე დაინახა მაშინვე ბანაობა მოუნდა მაგრამ ისეთი სამოსი ეცვა წყალში რომ შევიდოდა მთლიანად გაჭვირვალე გახდებოდა და ახლა ეს იქვე სიკვდილის ტოლფასი იყო . გადადგმული ნაბიჯი ჰაერში გაუჩერდა სამაგიეროდ თორნიკემ გააკეთა სალტო ჰაერში და წყალში ჩახტა. წყალი და სიგრილე კი არა ჩვეულებრივად 40 ჰქონდა ტემპერატურა ნუცას , ნერწყვის ყლაპის რაოდენობამ კი რეკორდი მოხსნა . უყურებდა თორნიკეს განიერ მხრებს წყალს რომ მიაპობდა და ჟრუანტელსაც ვერარ გრძNობდა იმდენად იყო გაბრუებული. ასე ყოფნა არ შეეძლო კაბა გადაიძრო და წყალში შევიდა , ღრმად ჩაისუთქა ჩაყვინთა და პირდაპირ თორნიკესთან ამოყვინთა . მის ბაგეებს შეეხო და თითები მის მხრებზე განათავსა . გრილ წყალშიც კი სიმხურვალე იგრძნო როცა მის შიშველ გულ მკერდს თავისით აეკრო, მუცელი ეწვოდა და თავბრუსხვევას გრძნობდა . თორნიკემ უცებ ჩააყვინთია და შემდეგ მაღლა ასწია . ნუცა კისკისებდა და ხელს ხვევდა თორნიკეს
-მიყვარხარ მიყვარხარ მიყვარხარ- კოცნიდა და იმეორებდა -შენს გარეშე უბრალოდ ვერ ვიარსებებ არაფერი მაინტერესებს იტყვი თუ არა რომ შენც აბოდებ ჩემზე , მაპატიებ თუ არა ვიცი რომ გიყვარვარ, ვგრძNობ რომ ჩემს გარდა არავინ გჭირდება, დარწმუნებული ვარ რომ ნებისმიერ სისულელეს მაპატიებ რადგან იცი რომ მიყვარხარ არც არასდროს შეგოარვია ჩემს გრძნობებში ეჭვი - ლაპარაკობდა და თან სახეს უკოცნიდა, წყლის გრილი წვეთები მისმა ცხელმა ბაგეებმა დააშრო და ნუცა დადნა , მართალია ეს ის დადნობა არ იყო რაც ორივეს სურდა, მაგრამ არც ნაკლები არ იყო სულიერი ემოციის თვალსაზრისით .
წყლიდან მუცელზე შესმული ამოიყვანა თან კოცნიდა , ნუცა არაფერს ამბობდა გატრუნული ყვებოდა მის მოქმედებებს თორნიკემ კაბა გადააცვა თვითონ შარვალი ამოიცვა ზურგზე მოისვა ქალბატონი და რომ აეკრა სხეულზე ზურგი დაეწვა, ისე სწრაფად მიდიოდა მცირედ მოეჩვენა ნუცას განვლილი მანძილი. კოცნის კვალს უტოვებდა ყელზე და გრძნობდა მის დახორკლილ კანს . თორნიკე არაფერს ამბობდა , თმენდა სამაგიეროდ მანძილს ამცირებდა სახლამდე . როგორც კი შევიდნენ წინ გადმოისვა , ნუცამ ოდნავ წამოიკივლა მაგრამ სწრად მოხვია ხელები ყელზე და მის ბაგეებს თავისი შეუერთა. ისე მოდუნდა და გავიდა ამ სამყაროდან ყველანაირი შეგრძნება დაკარგა ვეღარც დროს აღიქვავდა , ვეღარც იმას თუ სად იყო, რას წარმოადგენდა ამ ქვეყნად, რა უნდოდა ზოგადად, ბოლოს როცა ნახევრად შიშველი მთლიანად იწვოდა ვნების ბურუსში გახვეული, თვალებმინაბულს ოხვრა აღმოხდა კიდევ ერთხელ , თორნიკეს მხურვალე თითები ყველა წერტილს ეხებოდა ტუჩებიც იგივე გზას გადიოდა და ორმაგად ეშვებოდა მორევში საიდან ამოსვლაც არასდროს მოუნდებოდა . არც ის გაუაზრებია როგორ შემოაძარცვა თორნიკეს სამოსი და ბოლო მატერიის ნაგლეჯმაც დატოვეს სხეული , სიტყვები რომლებიც ჩაესმოდა , ხმა რომელსაც ჭკუიდან გადაყავდა და ამას დართული ტკივილი რომელიც შეუმჩნეველი იყო იმ სიამოვნებასთან რასაც გრძნობდა .
ორი გულისცემა რომელიც დიდი ხანია საერთო იყო გაასმაგებით ძგერდა, გახშირებული სუნთქვა და ბურუსში მყოფი ორი გათანგული სხეული რომელიც უკვე ერთ არსებას წარმოადგენდა ყველა გაგებით . სიტყვები ზედმეტი იყო მზერაც საკმარისი იყო ქმედების შემდეგ რომელსაც ვერაფერი შეედრებოდა .
თორნიკეს სხეულზე აეკრო , თავი მის ყელში ჩარგო გაბრუებულმა შეიგრძნო სურნელი და ძილ ბურანში მყოფმა ისევ გაარჩია თითები რომლებიც კვლავ დათარეშობდნენ მის გლუვ კანზე და ბუსუსების არმიას კანზე ხოლო ჭიანჭველებისას სხეულის შიგნით ქმნიდნენ.
.....
მარიამი ჯერ კიდევ საწოლში იწვა ალექსანდრეს მშვიდად ეძინა , მობილური რომ გადადო და დაიყვირაა ისე უცებ წამოვარდა საწყალი ბიჭი აზრზე ვერ მოვიდა ისე მოეხვია ღიპუცა კოცნიდა კიოდა და აზრზე აღრა იყო
-ჩემიი ბიჭიი ჩემიი გოგო ვაიმეეე გვეღირსაა სანდრიკოო როგორც იქნა იმ დეგენერატმა დაგვაყენა საშველიიი წავიდნენ სანდრიკო მოიტაცა გაიპარნენ თუ რა ვიცი რაც ჰქვია და იქ დაქორწინდებიან სვანეთში არიან ვაიმეეე აზრზე ხარ? ნათლულიც მეყოლოს მალე შეიძლება თუ იმარჯვა თოკუნააამ- ხელი სახეზე მიადო და ტუჩებზე დააკვდა, უცებ მშორდა და ამოისუნთქა თან ტუჩზე იკბინა -ვაიმე რა გემრიელი ხარ რო იცოდე - თქვა და ისევ აკოცა . მერე დამშვიდდა და უბრალოდ კოცნაზე ფიქრობდა თუ როგორც იყო
-დამშვიდდი? დატკბი? ახლა მითხარი ვინ წავიდა რა ნათლული
-თორნიკეს წუხელ წაუყვანია სვანეთში ნუციკო და ახლა იქ არიან ერთად ჯვარს დაიწერენ და თაფლობის თვე ექნებათ მანამ სანამ მე გავძლებ მათ გარეშე და არ დავურღვევ იდილეას
-მართლა ტო? ვა რა მაგარი ამბავია კიდევ კარგი მოიფიქრა მაგ რეგვენმა მაინც გოგო ჯობია
-ოჰ რატო ვითომ ჩემი ბიჭი ცუდია? ერთნაირები არიან ეგენი ორივე ორივეზე ვგიჟდები მე და ორივე მიყვარს მაგრამ შენ უბრალოდ სიყვარული ხარ - კიდე აკოცა მუცელზე მიიდო ხელი და საწოლიდან გადაფოფხდა. სწრაფად მოიცვა ხალათი მუცელზე არც შეუკრავს ისე გავიდა გარეთ სამზარეულოში შევარდა ქვაბი გამოიღო თავსახურითურთ და მაგრად შემოჰკრა კიბესთან მდგომმა. იმდენჯერ რომ ხუთ წუთში ნახევრაც ჩაცმული , ზოგიც „შიშველი“ ანუ პიჟამოებით ანუ ანასტასიას პიჟამო რა იქნებოდა დღე რა ეცვა იმას? ტოპი და ტრუსიი ხო მოკლედ ყველანი გამოვიდნენ
-რა ხდება მარიამ მშვიდობაა?
-რა მშვიდობა ხალხო მშვიდობა კი არა ომი მიმდინარეობს ახლა სვანეთში თორნიკემ მოიტაცა ნუციკო და თუ ძალიან არ გაჯიქდა ალქაჯი ჯვარს დაიწერენ იქ მერე თაფლობის თვე ექნებათ მერე ნათლული მეყოლებაა ხალხოოო ჩემი ბიჭი ცოლს ირთავს მიშიკოოო მეორე რძალიც მეყოლებაა მალლეეე - ძმას ჩაეხუტა და აკოცა .
ამათი სიგიჟის და სიხარულის აღწერა არ შემიძლია უკვე . რომ დამშვიდდნენ დაბრუნდნენ თავიანთ ოთახებში ჩაიცვეს და ზე განწყობას უფრო ზე დაემატათ აღარაფერი ახსოვდათ
-მოკლედ რა თორნიკემაც მოგვასწრო გვანცა
-რა მოგვასწრო - გვანცამ ფხუკუნი დაიწყო გიგისაც გაეცინა- ჯვრისწერაზე გეუბნები თორემ ეგ ვერავინ მომასწრო მე
-ოოჰ რა იყო ვიხსენებთ სხვებსაც ჩემამდე ვინც იყვნენ? დავიჯერო ვერ დაგავიწყე ყველა და ყველაფერი
-ახლა არ იკამათოთ ტორემ მერე მე რომ ვიცი თქვენი „შერიგება“ იოანე დაისტრესება - მარიამმა თქვა უცებ - ისე იოანე რა სხვა „დაისტრესოს“ შეიძლება და ეს სახლი ძველია ამდენ ბალიან მიწისძვრას ვერ გაუძლებს ფეხმძმეები ვართ და ბავშვები დაგვიფრთხებიან მუცელში - უცებ მიაყოლა და ყველა იცინოდა . რეზიც კი და ანასტასია ჩაიფერფლა , ეს მარიამმა დაინახა და ჩაიცინა თან მუცელს მოეფერა და რაღაც თქვა ჩუმად.
შუადღე იყო , ძალიან ცხელოდა ამიტომ შხაპი მიიღო გაიანემ ყველა სხვადასხვა გზით შველოდა თავს ვინ სად იყო და ვინ სად. მდინარეზეც წავიდნენ მაგრამ განო არ წავიდა სხვა დროს იყოსო , მშვიდად ყოფნა ერჩია და ფიქრი . პირსახოცი შემოიხვია და საძინებელში გავიდა . უეცრად იგრძNო რაღაც ისე ვერ იყო , უველა უჯრედი დაემუხტა და ფეხის ფრჩხილიდან თმის ღერამდე დაუარა ელექტრონების ნაკადმა უფრო სწორედ კი რეალურად საჩვენებელი და შუა თითი მიჰყვებოდა მის დანამულ კანს ყელიდან ხერხემალზე , პირსახოცმა ქვემოთ იწყო სვლა და უკვე საჯდომთან იყო როცა ხელი მოეხვია მუცელზე და სხეულზე აიკრო , ყელში სველი კოცნის კვალი უკან გადაგდებული თავი , მილულული თვალები , ტუჩზე კბენა რომელიც უკვე ვეღარ ახშობს ბგერებს რადგან თითები პირსახოცის ქვეშ ბაყვს ეხება და ზემოთ მიუყვება.
-გიორგიი - ამოიკვნესა და ხელები ძირს დაუშვა
-თქვი ... ისევ მითხარი რომ არ გინდა - ტუჩებს ისევ ყელზე აკრავდა უკვე მხარზე გადავიდა . მისი ხმა უკვე აგიჟებდა . ყველა კუნთი დაეჭიმა მუცლის არეში და სუნს განუტევებდა მალე . ისეთი სუსტი იყო იმ წამს აზროვნება რომ შეძლებოდა თავი შესძულდებოდა მაგრამ არაფერი შეეძო იმ წამს ერთის გარდა და ის გააკეთა არაჩვეულებრივად. გიორგისკენ შებრუნდა მის თვალებში ჩაიკარგა იმ ჭნკებთან ერთად ცეკვავდა ალბათ , მაისური გადააძრო და მოწყურებული , მონატრებისგან შეშლი „დაეწაფა „
-აუცილებლად უნდა მოგნატრებოდი რომ აზრზე მოსულიყავი?- ისევ კოცნიდა ძალაგამოცლილ ქალს და ხელებს უმისამართოდ დააცეცებდა
-აზრზე მოსულის რა მეტყობა აზრზე რომ ვიყო ახლა აქ ამორალური ზნედაცემული ქალის ამპლუაში არ მეყოლებოდა ჩემი თავი
-ზნედაცემული მომეწონა - გაიცინა და მკერდზე აკოცა- მაგრამ სისულელეა ეგ ისე თქვი როგორც ჩანს გაბრუების ნიადაგზე რადგან შენგან შორსაა რაც ხარ ჯობს იმაზე ვისაუბროთ - ისევ მოექცა ზემოდან თვალებში ჩახედა და ჩვეული მიმზიდველი მაცდური მზერით და ღიმილით დაუყვა ქალის სხეულ - მიმზიდველი, სექსუალური, ვნებიანი, ჭკვიანი , თავად სილამაზე , მორცხვი- მუცლის უკიდურეს წერტილში თქვა და სველი კოცნის კვალი დაუტოვა ახედა ქალს რომლიც უკვე იმპულსებს ვეღარ აკონტროლებდა
-გეყოფა გთხოვ...- ზეწარზე იყო ჩაფრენილი და გველივით იკლაკნებოდა მისი შეხებისას -არ უნდა ვაკეთებდეთ ამას ... აქ ... ჩემი ძმაა - ნაწყვეტ ნაწყვეტ ამბობდა და ამ სიტყვებით უფრო თავის თავს აფხიზლებდა ვიდრე ვინმეს გაჩერებას ცდილობდა
-სახლში არავინ იყო თამრომ მდინარეზე წავიდნენო თვითონაც წავიდა - გიორგიმ თქვა და საწოლზე გადაწვა - შენს ძმას რა ქვია? იქნებ ვიცნობ კიდეც- მხარზე აკოცა და დაწვრილებული თვალებით ახედა ვნებისგან გათანგულ ქალს
-რეზი - ეს რომ თქვა გიორგიმ თვალები ფართოდ გაახილა , თითქოს სუნტქვა შეეკრა. განომ ეს შეამჩნია და პირველი რაც გაიფიქრა ის უთხრა სხვა რა უნდა ეფიქრა თუ არა ეს
-რეზი ჩემს პირადში არ ჩაერევა ასე რომ ნუ გეშინია არ მოგკლავს რომც გაიგოს მაგრამ ვერ გაიგებს იმიტ..
-საიდან დაასკვენი რომ მეშინია და ოდესმე შემეშინდება ქმედების შედეგის - აშკარად გაბრაზდა მაჭავარიანი- ხომ უნდა გაიგო რომ პატარა ბიჭივით არ უნდა მელაპარაკო -საწოლიდან წამოდგა სწრაფად ჩაიცვა და პერანგის ღილების შეკვრა დაიწყო
-მე .. ვერ გავიგე აბა ასეთი რეაქცია რატომ გქონდა
-არცაა საჭირო უბრალოდ ის არ უნდა იფიქრო რაც არასდროს მოხდება - ხელი მოხვია ზეწარმოხვეულ ქალს მის დაწითლებულ ტუჩებს ველურივით დააცხრა და დიდი ხნის შემდეგ შეწყვიტა კოცნა, ტუჩები გაილოკა და გაიღიმა როგორც ჩვევია ისეთივე“სიცელქით“- რა გადაწყვიტე პატარა ჭირვეულო ბავშვო ასე უნდა თქვა ყოველი სექს.. შემდეგ ეს შეცდომაა შენთან ვერ ვიქნებიო თუ მზად ხარ „გამიძლო“ და ატარო ჩემი ქალის ტიტული დღეიდან
-რა.. რას მეუბნები რომ
-რომ ვუთხრათ ყველას რომ ერთად ვართ არ მიყვარს დამალობანას თამაში არც არასდროს მიყვარდა - ცხვირზე კბილები მოსდო და მერე აკოცა . მაგრამ პირველად აენთო განო და გახდა ისეტი როგორიც არის
-შენ სულ გაგიჟდი მგონი ხომ? ეს თამაში კი არაა მე და შენ ვერ ხვდები რომ შეუძლებელია ? როგორ ვერ ხვდები და საერთოდ რატომ ხარ ჩემთან გასაგებია რომ გიზიდავ მაგრამ უკვე კატასტროფა იქნება ჩვენს ურთიერტობას რაიმე სახელი რომ უწოდო და საერთოდ ვინმეს უთხრა რომ ერთად ვართ. არმგონია გინდოდეს თავისუფლების დაკარგვა მე მითუმეტეს არ მინდა ისედაც ზედმეტად მოვწყდი ჩემს საქმეს და არ ვაპირებ ვინმეს გამო თუნდაც ჭკუიდან გადაგყავდე კონცენტრაცია ვერ მოვახდინო საქმეზე . უბრალოდ კი არ გეუბნები გიკრძალავ ჩემთან ზედმეტად შეხებას .
-ესეიგი მიკრძალავ ხო? მიკრძალავ- ისეთი თვალებით უმზერდა უკვე ქვეცნობიერად ისევ საწოლზე იწვა და კვნესოდა- კარგი - მშვიდად უთხრა სხეულზე დაიხედა ქამარი შეიკრა თმაზე ხელი გადაისვა , ჩაკეტილი კარი გააღო და ძალიან მშვიდად დატოვა ოთახი. სამაგიეროდ გაიანეს წარმოდგენა აღარ ჰქონდა სიმშვიდე რა იყო .
მდინარეზე რომ არ გითხრათ რა ხდებოდა სულს განვუტევებ მე თვითონ . ესენი იმდენი იყვნენ რომ მივიდნენ მტელი ტერიტორია აითვისეს კიდევ კარგი პატარა მდინარე არ იყო თორემ არც დაფარავდათ წყალი. პატარა ყიფიანი მამიდას ჰყავდა და ორივენი ნაპირზე ისხდნენ ალექსანდრესთან ერთად. ბავშვს ეთამაშებოდა სანდრიკო
-პატარა კაცი შენ არ უნდა ჩახვიდე მდინარეში?
-ალა
-ლატოო ? მაგას ვეგარ მეტყვი ხო? დედიკომ არაო? აბა თვითონ რომ ცურავს მამიკოსთან ერთად შენ არ გინდა გაგრილება? რა ვქნა მარიამ ჩავიყვანო?
-მიდი ჩაიყვანე მაგათ გართობა უნდათ თორემ შენ თუ გეყოლება პრობლემა არაა -გაიცინა და ვაშლი ჩაკბიჩა , მეორე ღიპუცა მიუჯდა გვერდით. აი მოვიდა ქალბატონებიც რომლებიც დაგვაინებით გამოვიდნენ სახლიდან. მარიამმა გაიცინა -ახლავე ჩახვიდე სანდრიკო ჯობს ვატყობ ბევრი ჩაიხრჩობა წყალში და დასჭირდებათ აზრზე მყოფი მაშველი
-ვაიმეე კესარია მომიკლავს ძმაკაცს 0 შეიცხადა ჩუმად და ბავშვთან ერთად რომელსაც გახადა უკვე შეცურა მდინარეში ირას ძალიან მოეწონა წყალი ალექსანდრეს მხრებზე იჯდა და ფეხებს ატყაპუნებდა თან კისკისებდა.
კესარია, ანასტასია, კატო და ნინა მოდიოდნენ . ბოლო ორი კი მოაბიჯებდა მშვიდად მაგრამ იმ ორ წყლის გიჟს ნელა რა წამოიყვანდა . გზაშივე გადაიძრეს რაც ეცვათ და ბიკინებით ამას დამატებული ძლივს დაფარული მკერდით რომლის ზომას არც ერთი უჩიოდა მაგრამ დიდი ჰქონდათ და ვაიმეეე მთები მოძრაობდნენ თქო არც ეგრე არ იყო. მოკლედ წყლისკენ რომ წავიდნენ უკვე გრძნობდნენ ორ წყვილ დაჟინებულ თვალს . კესარია კი ელოდა მზერას და კმაყოფილმა პირდაპირ მისი ობიექტისკენ გაცურა არც მიახლოებია ისე ცურავდა მის ირგვლივ , შემდეგ ტივტივებდა და ფეხებს ნელა ამოძრავებდა წყალში . იოანემ რამდენჯერმე ჩაყვინთა ბოლო ამოყვინთვაზე დაინახა როგორ გამომძვევად მიაბიჯებდა და თან ტრუსს მარტივი მოძრაობით ისწორებდა კესარია
-მოკვდები შენ ეგრე და ჯობს იმოქმედო შენც აშკარად ისაა წინ იოო- ნიკამ უთხრა და თავისი ნამცეცისაკენ დაიძრა სიცილით -ჩემი ნამცეცა გოგო რაოო არ გვაქო სიმრგვალეებიო და გვრცხვენიაო?- პირდაპირ ნერვებზე გადავიდა და ნინას გამომეტყველებაზე უკვე წყლის ფსკერზე იყო
-მე მეუბნებით? ვგრძნობ მავიწყდება თქვენი ვინაობა და ფრთხილად იყავით
-უკაცრავად? შენ ხარ ? ჩემი მორცხვი უთქმელი სიტყვაძუნწი ნინა? -ხელი მოხვია წელზე და რომ დაუარაჟრუანტელმა ეგონა თითები რომ შეეხო ერთმანეთზე დენი დარტყამდა . ნინამ დაიჭირა მისი რეაქცია და ჩაიცინა -გოგოო ! რას დამცინი ვერ გავიგე? რომ არ ვიყენებ ჩემს მომაკვდინებელ შარმს და არ ვცდილობ შენს გამოწვევას მაგით მიხდი სამაგიეროს?
-შენი შარმის წყალობაა მე და შენრ ომ ერთად ვართ თორემ სხვას რას უნდა მოვეხიბლე
-რაიოოო რა მაკადრა ღმერთო ჩემო მე სხვა არაფერი მაქ მოსაწონი? ამ ზე ინტელიგენტ კაცს? ან რა საუბრის მანერა, ავტორიტეტი, ნიჭი, მზერა ღმერთო ჩემო ეს რა მაკადრა ამ ბავშვმა ჰა?
-არაჩვეულებრივი მასხარა რომელიც ძალიან მიყვარს - ნინამ გაიცინა და ხელები მოხვია ყელზე შემდეგ აკოცა და ჩაყვინთა, ნიკაც ჩაყვა და ამოიყვანა
-სად გამექეცი ეგ მეყოფოდა?- უცებ უთხრა და ამოსუნთქვა არ აცადა ისე დააცხრა ტუჩებზე. გიგი სად იყო ამ დროს? მე ეგ გამახსენდა და გიგი საერთოდ სახლში იყო ამ დროს რადგან გვანცა დილიდან ჭირვეულობდა სუსტად იყო , იმდენად სუსტად რომ მხოლოდ ჩაეხუტა გიგის მაშინვე შიშის ზარები შემოჰკრა გიგის გონებამ
-ჩემო ჯადოქარო რა გჭირს? კარგად ხარ?
-არ ვიცი რაღაც სუსტად ვარ გადავიღალე ეტყობა- ჩუმად თქვა თვალები დახუწული ჰქონდა ცხვირი გაუსვა გიგის ყელზე და აკოცა - დავიძნოთ რა გთხოვ
-მართლა კარგად ხარ? მარიამს ვეტყვი თუ გინდა ან განოს და წამალს მოგცემენ თუ რამე გტკივა ან ..
-ნუ ნერვიულობ დავიძინოთ უბრალოდ- ფეხი მის ფეხებში ახლართა ხელი მუცელზე გადადო და დაიძინა. გიგი უყურებდა ,ეღიმებოდა ისე საყვარლად ეძინა ტუჩებს აცმაცუნებდა ყოველთვის ასე იცოდა. პირველი მათი ურთიერთობა გაახსენდა როგორ უყურებდა ძალაგამოცლილ სიფრიფანა გოგონას მძინარეს და ეფერებოდა უფრო მშვიდად რომ დაეძინა, ახლაც ზუსტად ისე ეძინა იმ განსხვავებით რომ პატარა გოგონა უკვე ქალი იყო მისთვის ყველაზე ლამაზი, ვნებიანი და სექსუალური რომლის გარდა მართლა ვეღარავის ამჩნევდა და მთელ მის არსებას ფლობდა . დიდხანს ეძინა ქალბატონს ამ დროს უკვე მდინარეზე წავიდნენ დანარჩენები ნინამ დაუკაკუნა კარზე მაგრამ რომ დაინახა მძინარე ისე დაუქაჩა თვალები გიგიმ არ გააღვიძოო ფხუკუნი დაიწყო „წავიდე მეე?“-ტუჩების მოძრაობით კითხა -წადი გოგო რას მეკითხები ჭკვიანად იცოდე მარიამი იქ მყავს რომ იცელქოთ-მაინც აუწია ცოტა ხმას და მერე ისევ გაჩუმდა . ნინა კი სიცილით გავიდა. როგორც კი გაიღვიძა ქალბატონმა მაშინვე გაიღიმა და გიგის ტუჩებს დააკვდა-მეგემრიელები მაგრამ ძალიან მინდა რაღაც- ხელი ააყოლა მუცელზე და გიგი რომ დაიძრა -ეგ არა არა კი მაგრამ ჯერ სხვა რაღაც მინდა
-რა გინდა არ გამაგიჟო ახლა
-ოო რატომ გაქ სულ გარყვნილი ფანტაზიები
-მე მეუბნები მაგას? ვისი დამსახურებაა მერე ეგ
-მომისმენ და წახვალ მწნილის მოსატანად თუ მე ავდგე ჩავიდე და მერე ვიღაცეებს მოუწიოთ ძილი მთელი ღამე
-რა მწნილი მოგინდა გოგო საიდან მოგიტანო ახლა მწნილი მე რომ მაღაზიაში წავალ და მოვალ
-იდიოტო თამროს სახლში ექნება გაკეთებული ეგ მწნილი უფრო გემრიელია მიდი ახლა უცებ ჩაცუნცულდი და ამომიტანე კიდე ყველიც მინდა მიდი რა გთხოვ გთხოვ
-მწნილი და ყველი?
-ხოო მიდიი
-კაი წავედი - გიგი კარტან იყო უკვე რომ გააჩერა
-მოიცადე! პურიც მინდა
-მერე სენი დიეტა ? ცომეულს ხომ აღარ ჭამ
-რა დროს დიეტაა გიგი მინდა და მომიტანე მეტი გახდომა რაში მჭირდება ვვარჯიშობ დილიდან დილამდე - გაიკრიწა და გიგის ბალიშს ჩაეხუტა -წადი მალე მოხვალ მალე !
გიგი ათი წუთის სემდეგ უმზერდა როგორი ნეტარებით შეექცეოდა გვანცა პურს მწნილს და ყველს თანმიმდევრობით კბეჩდა და ისეთი გამომეტყველება ჰქონდა თიტქოს უგემრიელეს ტორტს მიირტმევდა ან რაიმე დელიკატესს . რომ დაასრულა ტუჩები გაიოკა -უჰჰ ცხარე იყო ახლა წყალი არ მინდა მე? უფრო სწორედ წვენი მინდა
-ჩავიდე ანუ? მომეცი ეგ თეფში ჩავიტან ბარემ
-მოიცა ესეც მინდა- ბოლო ნაჭერი გააქანა ყბაში და წამოდგა მარტივი ნათქვამია როგორც იცის ისე გადმოფრინდა საწოლიდან და წონასწორობა რომ ვერ დაიცვა საწოლით თავს დაეყრდნო ხელით. თვალები დახუჭა მაგრამ მაინც ტრიალებდა ყველაფერი, გიგი უცებ მივარდა და საწოლზე დასვა
-პატარა , ჩემო ნამცეცა რა გჭირს გვანცა ...გვანცა - სახეზე უსმევდა ხელს ფერდაკარგულს და თავად უარესად გამოიყურებოდა
-დამშვიდდი კარგად ვარ უბრალოდ უცებ ავდექი ხომ იცი როგორ მემართება ხოლმე მიდი წყალი მომიტანე რა
-არა ვერ წავალ ცუდად რომ გახდე ჩემს მოსვლამდე?
-გიგი ნუ ხარ ნერვოზა მიდი წადი კარგად ვარ - გაუღიმა და აკოცა
-მართლა?
-გიგიი
-წავედი ორ წუთში აქ ვარ არ ადგე იჯექი ან დაწექი იქნებ წნევა დაგივარდა? - უცებ გავარდა და წამებშ დაბრუნდა უკან . გვანცამ წყალი დალია შემდეგ წვენიც მოუნდა ისიც მოსვა და გიგისთან ერთად დაწვა. ბიჭი ეფერებოდა და ლამის ყოველ წამსწამოიწეოდა და დახედავდა თვალებმინაბულს
-გიგი კარგად ვარ ნუ ხვანცალებ დაძნება მინდა
-კიდევ? არ დაიძინო რა
-ვაიმე გიგი ახლა არა
-ცუდად რომ გახდე ძილის დროს ან მეც რომ დამეძინოს მერე?
-ვაიმე ჩემი ბოთე რატო ხარ მითხარი ჰა? - მუცელზე დააჯდა და ისე ჩაეხუტა - მიყვარხარ სიგიჟემდე ყველა ჩესმ უჯრედს უყვარხარ ხომ იცი სულ რომ ღმერთი დამიპირისპირდეს და ჩემი წაყვანა მოინდომოს შენ ვერ დაგტოვებ არ იცი? იმიტომ რომ ჩემს თავზე მეტად მიყვარხარ და შენს ცუდად ყოფნას ჩემი სული ცაში ვერ აიტანს მე კი მოხუცი რომ მოვკვდები მშვიდად უნდა ვიყო იქ და დაგელოდო როდის მოხვალ ჩემთან
-არა ! მაგას ნუ ამბობ თორემ რომ გამოკეთდდები სამაგალითოდ დაგსჯი შენ თუ აღარ მეყოლები მე რა გამაჩერებს იმ წამსვე წამოგყვები უკან - მაგრად მოხვია ხელი ისე რომ ძვლები დატყდომოდა შეიძლებოდა. გვანცა გაიტრუნა და მორფეოსთან გადაეშვა . გიგი უყურებდა და მისი სუნთქვის აჩქარებაზეც კი თვალებს ფართოდ ჭყეტდდა .
... ანასტასია დიდ პირსახოცზე იყო გაწოლილი მზის ქვეშ , სათვალე მოერგო და ზვერავდა სიტუაციას. ქალდანი ამ ხნის მანძილზე წყალში იყო და თან შორს ასე რომ კარგად ვერ ამჩნევდა მხოლოდ მის სახეს უყურებდა წვეთები რომ აჩნდა ესეც აფორიაქებდა მაგრამ ამოსვლა რომ დაიწყო წყლიდან, თან თმას ისწორებდა და მოაბიჯებდა , პირველად დადნა , ჩაიფერფლა და ბილწი აზრები გაუჩნდა. შემდეგ რომ გაიაზრა ქალდანი უყურებდა ირონიული ღიმილით და გამოიჭირა მარტივად თავის თავზე გაგიჟდა. არაფერი უთქვამს მაგრამ მეტად მოუნდა მასთან ჩხუბი და ადრენალინის ასე გამოყოფა.
საბა და სალომე ნაპირზე ისხდნენ, ქალბატონს სველ საცურაო კოსტიუმზე გამჭვირვალე სარაფანი გადაეცვა და თბებოდა მზის გულზე ისე კი რუჯი ნაკლებად სურდა. საბა მისგან მოშორებით იჯდა ბიჭებთან ერთად და ჩუმად აპარებდა მისკენ მზერას.
-რაოოო საბუნაა ჩაგვივარდაო გულშიო სალომეო?- გაიკრიჭა ერეკლე ქალდანმა ყურები ცქვიტა მაგრამ არაფერი უკითხავს როგორ გამოავლენდა დაინტერესებას ვინმეს მიმართ. სამაგიეროდ ზუსტად იცოდა უკვე რომ ანასტასიასა და საბას შორის არაფერი იყო და მისი მორიგი სიგიჟის გამოხატულება იყო . გულში ზეიმობდა ამ ფაქტს მზერას გრძნობდა მაგრამ არც კი იხედებოდა ჯიუტად ჯიშკარიანისკენ. სამაგიეროდ ანასტასიას მობეზრდა ასე ყოფნა და საბასკენ დაიძრა
-საბუუუ - ბიჭს დაუსკუპდა და ტუჩები დაბრიცა-
-რა ხდება სტას?-გაიცინა საბამ და თმაზე წაეთამაშა. უცებ შეეცვალა გამომეტყველება ის ხომ ვერ იტანს როცა თმაზე ეხებიან მითუმეტეს როცა გაშლილი აქ
-ხელი - უცებ მოიშორა - ხომ იცი ვერ ვიტან თმაზე რომ მეხები
-კარგი ნუ ბრაზდები რა გინდოდა?- ლოყაზე აკოცა და გაიცინა
-მოკლედ რომ მიღიმი ვდნები და გაბრაზებაც მავიწყდება- უცებ სიევ დაატკბო ხმა- ჩემს სიცოცხლეს გაფიცებ გამირკვიე რა თორნიკეს საძნებელში ვინ შედის აივანია იქ და მინდაააა -სხვა ვერაფერი რომ ვერ მოიფიქრა უცებ ეგ დაახეთქა. ალექსანდრემ აჯახა იმ წამსვე ქალდანთან“ მზერით გასაუბრების „შემდეგ
-რეზი შედის მაგ ოთახში წუხელ ისედაც არაკომფორტულად იყო კოტესთან ერთად
-რეზი რომელია? - ისე თქვა ვითომ აზრზე არ იყო . ქალდანს გულში გაეღიმა ქალის ქცევაზე და უფროო მოვიდა თამაშის მუღამზე
-ანასტასია რეზი გაიანეს ძმა
-ააა გორილა შენ ხარ რეზი? - უცებ გახედა ამდენი ხნის იგნორის შემდეგ და მშვიდი გამომეტყველებით რომ დახვდა ზე სექსუალური ქალდანი თვალებში მაინც გაუჩნდნენ ჭინკები რასაც ქალდანის თვალებში ირონიული მზერა მოჰყვა - რა პრობლემაა მერე გორილა როგორც „ჯელტმენობის“ პიკზე მყოფი დამითმობს ოთახს
-როგორ არ დაგითმობ ჯერ მარტო იმ ღვინის გადაღვრის გამო უნდა გავაკეთო ეგ , ჩემი იმპოტენტად ქცევის სურვილზე აღარაფერს ვამბობ -მისმა ბოხმა ბარიტონმა როგორც იქნა გაიჟღერა და ანასტასიას ბუსუსებმა დააყარა
-მაგაზე დავას ჯობს მარტივად მოგვარდეთ მაინც გიორგი ჩამოდის დღეს და ადგილი აღარ გვექნება ამიტომ ორივე განთავსდებით იქ- ალექსანდრემ მშვიდად თქვა ის რასაც ორივე უმიზნებდა და ბავშვს აკოცა რომელიც არ შორდებოდა
-ეგღა მაკლია გორილას გავუყო საძინებელი
-მართალია მთლიანად დათობა ჯობს
-ჩემთვის დათმობა ხო?
-რა ხდება ანასტასია?- მარიამი მივიდა და მამიდაშვილს თვალები დაუბრიალა -რას ვერ იყოფთ ამჯერად?
-თორნიკეს ყოფილ საძინებელს ვიღაც გიორგი ჩამოდის თურმე და ადგილი აღარ არისო მაგრამ მე რაში მანაღვლებს ამ გორილასთან ერთად ვერ ვიარსებებ
-მართალია ვერ იარსებებ მიუხედავად იმისა რომ სურვილით იწვი მე არ ვარ თანახმა - ეს რომ თქვა იმდენად მაგრად გამოუვიდა სიტყვებით თამაშის დასასრულს ჰგავდა, ანასტასიას ნაკვთიც არ შეტოკებია არადა გაგიჟდა
-მგონი გაორება დაგეწყო და საკუთარ ფიქრებს აფრქვევ
-გეყოფათ რა დავიღალე უკვე თქვენი კამათის ყურებით. დავიძაბე მგონია რომ აკუწავთ ერთმანეთს - მარიამი გაბუსხული იდგა
-ნუ მინერვიულებთ ცოლს მორჩა ერთ ოთახში შეხვალთ ხო ირუშ?- ბავშვს გაუცინა და ღიპუცაზე აკოცა ის კიდევ რაღაც სიტყვებს იძახდა და კისკისებდა
-შენს გამო მარ- ერთად თქვა ორივემ და მერე ერთმანეთს შეხედეს- დავრ
-რა იყო შენ? -ანასტასიას კითხვას არც მიაქცია ყურადღება მარიამს შეხედა- გიორგი ვინაა მარიამ?
-ჩემი ძმაა - თათამ უთხრა და გვარიც დააყოლა- გიორგი მაჭავარიანი. რეზიმ რომ გახედა გოგოს და კარგად დააკვირდა . მარიამმა განაგრძო
-თათული და თათა ტყუპები არიან უბრალოდ თათა არ იზრდებოდა მათთან დედასთან იყო. თუ გყავს თათული ნანახი დარწმუნებული ვარ მსგავსებას შეამჩნევ
-მოსვლის წამიდან რაც გამაცანი ვფიქობ სადღაც მყავს ნანახითქო ამიტომ? ესიგი ის გაიძვერა მაწავარიანი მოდის? მოკლედ ყველას როგორ იცნობ შენ ერთი გაკლიათ სასტავს საბა სადაა ის?
-ნოდო არაა საქართველოში ივლისში ჩამოდის გულაობს ბიჭი
-აჰ გასაგებია . მექალთანეების მეფეთ მეფე გიორგი რატომ არაა მასთან ერთად ?- ეს რომ თქვა მარიამმა და ალექსანდრემ ერთმანეთს გადახედეს
-საშინლად მშია და წავიდეთ რა სახლში თან გრილა უკვე , საღამოა გთხოვთ რაა- მარიამმა უცებ დაიწყო და მობილური მოიმარჯვა , დიდხანს ურეკავდა განოს ბოლოს აიღო როგორც იქნა - განო სახლში ხარ?
-კი მარ რა ხდება?
-გიორგი უნდა ჩამოსულიყო და მოვიდა უკვე?
-მე.. არ ვიცი ოთახში ვარ ვნახო?
-ანუ არ იცი? კარგი რეზიკოს უნდა მისი ნახვა და მაინტერესებდა მოვდივათ ჩვენ უკვე ხუთ წუთში სახლში ვართ -ყველა საჭირო ინფორმაცია მიაწოდა და გაუთიშა.
სახლში რომ შევიდნენ გიორგი ეზოში იჯდა და მობილურში რაღაცას უდარდელად ეძებდა. ესენი რომ დაინახა მათკენ წავიდა , განოც გამოვიდა და უყურებდა გულამოვარდნილი, ვერ გაიგო რეზისთან კარგი ურთიერტობა ჰქონდა თუ ცუდი და ახლა ელოდა მათ შეხვედრას
-ღიპუც როგორ ხართ?- დებს ყველაზე ფართოდ გაუღიმა და მუცლებზე მოეფერა- რას შვებიან დევდარიანი და ახვლედიანები? გაწვალ.. ვაა დამარტყა ტო მარტლა დამარტყა?- მარიამის მუცელს დახედა მერე მეორე მხარესაც იგრძნო ბიძგი - დევდარიანიც აფათურდა ვაიმე რა მაგრები ხართ თქვენ - სულ მოწყდა ყველაფერს ისე იყო შეჭრილი როლებში სესილია და მარიამი იცინოდნენ როგორც იქნა მოშორდა იმათ და ბიჭებს გადახედათ . რეზი უყურებდა მაგას ხომ ვერ შეამჩნევ გამომეტყველებაზე ვერაფერს
-ვაა რეზი? აქ საიდან?- სწრაფად დაიჭირა თავი ისე თითქოს აზრზე არ იყო
-როგორ ხარ კაზანოვა? - ირონიულად გაიჟღერა მისმა ხმამ და ბიჭს მოეხვია
-რა იყო ახლა ეგ - დაუბღვირა მაჭავარიანმა
-ბიჭოო შენ უფროს უმცროსი რატო არ იცი? შენხელა შილები უნდა მყავდეს
-ოო ნუ ახურებ რეზიკოო რაა აქეთ რა ქარმა გადმოგაგდო ის მომიყევი
-ხო ისე ეგ არც ჩვენთვის გითქვამს რეზ
-ვუბრუნდები მშობლიურ მიწა წყალს
-რაღა უჭირს საქართველოს - ჩაიფრუტუნა ანასტასიამ კმაყოფილებით გაჟღენთილმა რეზიმ მხოლოდ გახედა არაფერი უთქვამს ჯერ თავს იკავებდა ღაით ხელშ ჩაიგდებდა სად გაექცეოდა , თავად ჩაუვარდა კლანჭებში.
-მართლა ტო? რამ გადაგაწყვეტინა ამდენი ხანია გეხვერწებით დაბრუნდი ბოლო ბოლო მოშორდი ამ რუსებსთქო და ვერ მოგწყვიტეთ ქერა ქალებს
-მოკლედ ვბრუნდები რა ასე იყო საჭირო
-რატომ არ მითხარი აქამდე?- გაიანე მივიდა და გიორგის სიახლოვით გაბრუებული ძვლივს აბავდა სათქმელს თავს
-ახლახომ გაიგე -მშვიდად ცოტა მკაცრად დახედა და მერე გიორგის გახედა იგივე მზერით- კაზანოვა იცნობ ჩემს დას? უფრო სწორედ რომ იცნობ კი ვიცი ჩემი დის სტატუსით თუ იცნობ-ისეთი ტონი ჰქონდა ქალდანს გაიანე შეშინებული აფახულებდა თვალებს . გიორგის არაფერი ემჩნეოდა სამაგიეროდ
-განო? - ზურზე მიადო ქალს გაშლილი ხელისგული თან იღიმოდა- კი ვიფიქრე მაგრამ არც ეგრე ვიცნობ რომ გვესაუბრა ოჯახებზე ხო მეთანხმები გაიანე? არ მიწყენ ალბათ - ხელი ხერხემალზე ჩამოაყოლა და გოგოს მომღიმარი თვალებით გახედა, სულ აელეწა სახე უმცროს ქალდანს
-ხო მართალია თან შენ ყველასთან გურანდას მეძახი და არც არავინ მიცნობს შენი დის სტატუსით
-პალაჟენიები შენ არ გჭირდებოდა წიგნის კითხვის დროს არავინ გაწუხებდა და ჩემი სახელი არაფერში გჭირდებოდა ლექტორები ისედაც გიწერდნენ მაღალ შეფასებას
-გიგი და გვანცა სად არიან? არ მინახავს არც ხმა გამიგია
-სახლში დავტოვეთ და არ ჩამოსულან?- მარიამი წავიდა სახლისკენ. დანარჩენები ეზოში დარჩნენ ზოგი საძინებელშ ავიდა მაგალითად გოგონები წავიდნენ გამოსაცვლელად. მარიამმა კარზე დააკაკუნა
-შემოდიიი
-კარგად ხართ ხალხო? - ოთახში ჯერ მუცელი გამოჩნდა მერე ქალბატონი გვანცას გაეღიმა ამაზე გიგი ისევ ფერდაკარგული იყო
-მაარ ჩემი ღიპუცა კარგად ვართ
-გატყუებს არაა კარგად ცუდად გახდა დღეს ჯერ ძინავს მთელი დღეა მერე თავბრუსხვევა ჰქონდა ფერი დაკარგა და ძვლივს გამოფხიზლდა -უცებ მიაყარა გიგიმ - აუ მარიამ გასინჯე რაღაც გააკეთე თორე გავაფრენ ან საავადმყოფოში წავიყვან უთხარი ანალიზებს გაუკეთებენ
-ამის ფეთიანობა მაგიჟებს - გვანცა კისკისებდა გიგი კიდე მიმიკას არ ცვლიდა- ვაიმე გიგი არ ვკვდები ნუ გეშინია
-გოგო! ნუ მეუბნები ეგეთ რაღაცეებს რო ვჭედავ არ იცი?
-კარგი ხოო კარგად ვარ მართლა უბრალოდ ძალა მქონდა დაკარგული
-კაი გვანცა ნუ გამაგიჟებ რა ძალაზე მელაპარაკები ვის ელაპარაკები არ მახსოვდეს ჩვენი გატარ... მოკლედ რაა- უცებ მარიამს შეხედა რომ ფხუკუნებდა
-შენის ნებართვით მე წავიყვან ამ ქალბატონს კარგი? მალე დავბრუნდებით არ ინერვიულო ქვემოთ ჩადი გაერთე ან რა ვიცი რამე დალიე - უცებ მიაყარა გვანცა წამოაგდო ფეხზე ჩაიცვიო მიუთითა და წაიყვანა. გიგი ქვემოთ ჩავიდა გიო ნახა მერე ერთი ჭიქა გადაკრა და როგორც ყოველთვის გიჟურმა აზრმა დაარტყა თავში , სწრაფად ავიდა ზემოთ მისი და გვანცას ტანსაცმელი უკან ჩანთებში ჩააწყო და მანქანაში ჩაალაგა .
მარიამი და გვანცა მანქანით წავიდნენ
-სად მივდივართ
-იარე და რომ დაინახავ აფთიაქს გააჩერე- მარიამი კმაყოფილი იღიმოდა შემდეგ რომ გააჩერა გვანცამ გადავიდა -წამოხვალ?
-რავი წამოვიდე?
-იყავი იყავი მოვალ მალე- აფთიაქში შევიდა და მალევე დაბრუნდა პარკით ხელში რომელიც ნახევრად სავსე იყო
-რა იყიდე ამდენი მკლავ?
-სახლისკენ წადი ახლა ჰერი ჰერით უცებ
-მარიაამ
-ნუ ბუზღუნებ ბუს რაა მალეე - ჭკუაზე აღარ იყო მოლოდინში . სახლში აიყვანა უკანა შესასვლელით და საძინებელში შევიდნენ სააბაზანოში შეაგდო და გადმოყარა ნიჟარაზე ფეხმძმობის ტესტების კოლექცია
-ეს ისაა რაც მგონია? კარგი რა მარიამ თავბრსხვევა მხოლოდ ფეხმძმეებს აქვთ?
-რატომ გეშინია გვანცა ასე დაფეხმძმების მითხარი რა- სერიოზული სახით შეხედა დაქალს და ის კითხვა დაუსვა რაც დიდი ხანია აწუხებს
-მე.. უბრალოდ უბრალოდ ხომ იცი როგორი ვარ ვერ ვიქნები კარგი დედა არ ვარ თქვენაირი ყურადღებიანი, მოსიყვარულე, დინჯი და საერთოდ მე რა უნდა ვასწავლო ბავშვს ერთი დიდი ბავშვი ვარ ჭკუით შენ ხომ იცი რასაც ვგულისხმობ- მობუსხული საუბრობდა და საყვარლად კრავდა წარბებს -მე ეს ურთიერთობა მომწონს რაც გვაქ მე და გიგის არ მინდა გარტულება ცოლობა რომ მთხოვოს არც დავთანხმდე შეიძლება რადგან მგონია ჩემების შემდეგ რომ ცოლ-ქმრობაში სიყვარული ქრება , ვნებაც და არ მინდა რომ მოსაწყენი ოჯახის ქალი გავხდე და გიგიმ ინტერესი დაკარგოს ჩემს მიმართ მეშინია
-გადარეული ხარ იცი? როგორ ამბობ მაგას
-მარიამ შენი აზრით გიგის ახლა ბავში უნდა? ჯერ ახალგაზრდაა გაბერილი ქალის ყურებას რომელსაც თავის ნებაზე ევრ მოეფერება ასეთი გიჟი არ ვურჩევნივარ? ტან ბავში პასუხისმგებლობაა და
-ახლა გაცუმდები თუ გცემო? აზრზე ხარ საერთოდ? გიგი შენზე აბოდებს ვერ ხედავდი როგორ გიყურებდა? და ბავშვზე რა რეაქცია აქ საერთოდ თქვენი გრძნობა არასდროს გაქრება სულ რომ შვიდი შვილი გყავდეთ და ამდენ ყურადღებას ვერ აქცევდე . შენ ვერ წარმოგიდგენია რა საოცარი გრძნობაა როცა ბავშის გულისცემა გესმის და იცი რომ ის იქაა შენში ვითარდება, შენ ხარ მისი არსებობის ერთადერთი წყარო იმაზეა დამოკიდებული შენ როგორ იქნები, შენი საყვარელი კაცის ნაწილია და ამით სამუდამოდ უკავშირდები აქ ცოლ-ქმრობა რა შუაშია რა აზრი აქ ხელის მოწერას მთავარი გრძNობებია . ქალისთვის კი ამაზე დიდი ბედნიერება არ არსებობს , როცა იზრდება და გრძნობ როგორ ხვანცალებს როგორ გირტყავს ხელს , ფეხს და იცი რომ იქ კარგადაა მგონია რომ ამის გამო ვიცოცხლე ეს რომ შემეგრძნო , ლოდინი ხომ საოცრებაა გინდა მალე დაიბადოს რომ დაინახო როგორია ვის გავს შენ თუ შენს საყვარელ კაცს , გინდა რომ მას გავდეს უფრო რომ დაუკავშირდე მთლიანად რომ აივსო მისით , გინდა მისი სურნელი იგრძნო და ისე ელოდები როგორც სასწაულს რომელიც ნამდვილად არსებობს. - დაასრულა და თვალებამღვრეულ გვანცას მიაწოდა ტესტი . მანაც გამოართვა ... ხუთი წუთის შემდეგ ისხდნენ და უყურებდნენ შვიდ ტესტს , მარიამი დარწმუნებული იყო თავის სიმართლეში, გვანცა კი გულამოვარდნილი , ცხოვრებაში პირველად ღალავდა ასეთი სიძლიერით , თითქოს შიგნეული ეწვოდა თვალები დახუჭა და საწოლზე ჩამოჯდა .
-გაახილე ქალბატონო თვალები და ჩემს შესაძლებლობებში ეჭვი არ შეგეპაროს არასდროს ვანგელია ვარ რაა -უცებ მიაყარა და ფეხებზე დაულაგა ტესტები რომლებზეც სხვადასხვანაირად იყო გამოსახული ფეხმძმობის დასტური . გვანცა გაშრა უყურებდა და ვერ იჯერებდა , ვეღარც სუნთქავდა,ცრემლებმა გაიკვლიეს გზა ბედნიერებისგან ტიროდა , მერე მუცელს ეფერებოდა თვალებდახუჭული .მარიამი ეხვეოდა და კოცნიდა .
-აქაა ჩემი პატარა,ჩემი და გიგის ნაწილი ვერ ვიჯერებ რომ დედა გავხდები წარმოდგინე
-წარმოვიდგინე უკვე და გიგი მეცოდება შენს ხელში-კისკისებდა მარიამი , გვანცაც იცინოდა მაგრამ ვიღაც მიდიოდა და უცებ აიღო ტესტები ჩანთაში ჩაყარა . გიგი შემოვიდა იმ წამს
-მოხვედით? კარგად ხარ? იტირე? რა ხდება?
-არაფერი რაღაც გამახსენდა და თავი ვერ შევიკავე- გვანცა წამოდგა და ყელზე ჩამოეკიდა . მანაც მოხვია წელზე ხელები და ტუჩებზე დააკვდა . მარიამი კი გავიდა იქედან.
-მიყვარხარ ბუს - ყელსი აკოცა და ხელი ჩაკიდა- მივდივართ ჩანთა აიღე
-სად მივდივართ?
-სურპიზია
-ხოო? მმ საინტერესოა რა სიურპრიზია- ტუჩები გაილოკა და მიიღო კიდეც კოცნა . ყველანი სახლში იყვნენ ნუ ვინც დაბრუნდა უკან და მისაღებში ვახშმობდნენ რადგან მოღრუბლული უყო და წვიმას ელოდნენ.
გიგიმ კმაყოფილმა დაძრა მანქანა და ეზო დატოვა .
-რამ გაახარა ჩემი დედოფალი ასე?- ალექსანდრე აეკრა ზურგიდან ცოლს რომელიც საცვლების ამარა იდგა და კოცნა დაუწყო ხერხემალს ჩამოჰყვა ,თან მარიამის რეაქციებს სწავლობდა -არ მიპასუხებ?
-ნწ - მისკენ შებრუნდა და გრძელმკლავიანი ზედა გადაიცვა, შარვალი უნდა ჩაეცვა მაგრამ იპუცას გამო ვერ მოძრაობდა
-დაჯე ღიპუც მე ჩაგაცმევ-გაიცინა და საწოლზე დასვა ფეხი თავის მუხლზე დაიდო , ხელი ტერფიდან ბაყვამდე ააყოლა მერე აკოცა -ღიპუუუ მითხარი რაა
-ნწ - თავი გვერდით გადაწია და გაუღიმა. ბიჭმა ერთ ფეხზე ამოაცვა შარვლის ტოტი შემდეგ მეორეზეც და წამოაყენა ქალბატონი თავად ამოაცვა ძალიან ნელა თან თითებს ასრიალებდა მის გლუვ კანზე . მარიამმა ხელები მოხვია ყელზე და აკოცა - ჩემო გემრიელო გითხრა? შენი ცოლი ნამდვილი ვანგელიაა.. კი ვიფიქრე შევცდითქო მაგრამ მართალი აღმოვჩნდი და მეორე ვარიანტსაც გადავამოწმებ აუცილებლად თბილისში დაბრუნების შემდეგ - კოცნიდა და ჩურჩულებდა
-ვერაფერი რომ ვერ გავიგე არ მეტყვი გასაგებად?
-გვანცუნა ფეხმძიმედაა
-რაა? მართლა? ვაა გიგუნა რა გახარებული იქნება? უფრო სწორედ რომ ეტყვისრისთვისაც წაიყვანა მუცოში შემდეგ
-სად წაიყვანა? შენ სახლში?
-დიახ ქალბატონო ჩვენს სახლში წავიდნენ ვაჟბატონმა ისეთი ადგილი მინდა ძალიან ლამაზი , მშვიდი რომ თაფლობის თვე შესაფერისად გავატაროთო
-რაა? როგორ ანუ
-ანუ ჯვარს დაიწერენ ცოლობას სთხოვს ისიც დასთანხმდება და საღამოს თავად გაუკეთებს სიურპრიზს
-და ეს მე არ ვიცოდი? მოვკლავ გიგის რომ ჩამოვა როგორ გამიბედა - გაიბუსხა უცებ და ჟაკეტი მიაწოდა ალექსანდრეს- ჩემი გადარეულები ღმერთო რა ბედნიერებაა, ჩაიცვი საშინლად ცივა არ გაცივდე
-შენ რადგან ამბობს ჩავიცმევ თორემ საერთოდ არ მცივა მე- გამოართვა და მოიცვა
-მმ როგორ გიხდება სანდრიკოო- კაპიშონი გადმოაფარა და ჟრუანტელმა დაუარა ისეთი სიმპატიური იყო სახე დაუკოცნა მერე ყელი და მოშორდა- წავედით დანარჩენებს უნდა მივხედო
-. ერეკლე და კატერინა როდის დაბრუნდებიან ნეტავ?მალე თუ არ დაბრუნდებიან კოტე რომ გაგიჟდება მაგაში ვარ დარწმუნებული
-დაბრუნდება რაა - მარიამმა ტუჩები გააწყლაპუნა და გავიდა. ალექსანდრემ უცებ დაიჭირა მისი და უცებ გაჰყვა. მაგრამ ვერ მოასწრო უკვე გოგონებთან იჯდა
-თუ არ გითხარით მოვკვდები თან უკვე გაიგებს ისიც - ტაში შემოჰკრა და თათას აკოცა
-რა ხდება მარ?- ბავშვს ზედა გაუსწორა თათამ და ძირს დასვა ისიც მამიკოსკენ წავიდა პინგვინის ნაბიჯებით
-მა მააა მიჩოოო მიჩოო მოვედიი- ცალ-ცალკე თქვა სიტყვები და ნაბიჯს აუჩქარა მიშო დაიხარა და ხელები გაშალა
-ჩემი ბიჭი მოდი მაა ჩემი ღიპუცა ბიჭიი- ჩაიხუტა ბავშვი და ბევრი აკოცა- მიკაქალ მე ჩენ
-მეც - თქვა და გაიკრიჭა
-ჩემი ტკბილი- სიცილით თქვა და ყელი დაუკოცნა ბავშვს ისიც იცინოდა
-მარიამ იტყვი?
-ნათლული მეყოლება მალეე
-ასე უცებ რა მოასწრეს ნუციკომ და თოკუნამ
-ეგ არა ჯერ მეორეე
-რაა? გვანცა სადაა?- უცებ წამოვარდა -მართლაა? ვაიმეეე სადაა ჩემი გოგო გიგი სადააა მაგის სახე მაინტერესებს რომ გაიგებს-თათა აჟიტირებული იყო და ცქმუტავდა ერთ ადგილზე
-ამბავი ნომერი ორი თათ გიგიმ წაიყვანა გვანცუ და ჯვარს დაიწერენ შემდეგ ალექსანდრეს სახლში წავლენ ხევსურეთში
-მართლაა? ვაიმე რა მაგარია
-რა ხდება თათაა?- სესილია მივიდა რძალთან წარბაწეულმა გახედა
-კიდევ ერთი ფეხმძმე და კიდევ ერთი ქორწილი
-რაა? ვინ ? ვერ გავიგეე
-გვანცა და გიგი -ეს რომ თქვა სესილია მოწყვეტით დაეშვა დივანზე და კისკისებდა
....
კატერინა მთელი დღე უბღვერდა ერეკლეს . ბიჭმა ამას არ მიაქცია ყურადღება ეს უფრო ახალისებდა. ღამით მის ოთახში შევიდა ნინა იქ არ იყო ამიტომ ისარგებლა შანსით , მძინარეს მიუახლოვდა , საწოლთან იყო ჩამუხლული და თმაზე ეფერებოდა, მერე სახეზე გადავიდა , მისი სურნელი ღრმად შეიგრძნო და ისე ნელა მოქმედებდა და ფრთხილობდა კატერინას სიზმარი ეგონა ყველაფერი. ფრთხილად წამოდგა და ოთახიდან გავიდა, კარი რომ მიხურა კოტეს გააფთრებულ მზერას წააწყა
-საუბრის დრო მოვიდა მგონი ხო?- მშვიდად უთხრა და აივანზე გაიყვანა . სავარძელში დაჯდა და კოტეს ახედა- ვიცი რომ იცი
-მერე რომ ვიცი რა? კატო პატარა გოგოა რომელსაც წინ დიდი გზა აქვს გასავლელი წარმატებისკენ და ვერ დავუშვებ რომ ცხოვრებაში უკან დაიხიოს
-ანუ წინააღმდეგი ხარ?
-ანუ გეუბნები რომ კატერინა შენი გოგო ვერ გახდება . იმ ამბის გამო დიდ პატივს გცემ და ამიტომ გესაუბრები ასე მშვიდად . კატერინა თავადაა თანახმა რომ წავიდეს მალევე წავა და შენი გრძნობაც ჩაიფერფლება ქალები საკმაოდ გყავს ირგვლივ პრობლემაც არ იქნება
-არ ვარ წინააღმდეგი
-უკაცრავად?
-წავიდეს სასწავლებლად მე არაფერს ვეტყვი არაფერ გავაკეთებ ისეთს რაც ცხოვრებას დაუნგრევს იმაზე მეტად მიყვარს ვიდრე შენ წარმოგიდგენია კოტე მეც არ ვიცი როგორ მაგრამ ვგრძნობ რომ ის ნამცეცა არის ჩემი ცხოვრების სიყვარული უბრალოდ მინდა კარგი ურთიერთობა გვქონდეს. დავპირდი გუშინ რომ კახეთს დავათვალიერებინებდი იმედია ნებას მომცემ რომ წავიყვანო
-თვითონ თუ არის თანახმა შეგიძლია წაიყვანო -თქვა და დატოვა იქაურობა. ერეკლე იჯდა და ფიქრობდა , მარიამი როგორც ყოველთვის დროულად გამოჩნდა და გვერდით დაუსკუპდა.ერეკლემ თავი მხარზე დაადო და ღრმად ამოისუნთქა , მარიამი თმაზე ეფერებოდა , მერე აკოცა
-ერეკლიუს რა ხდება?
-ხომ იცი და რატომ მეკითხები?
-კოტემ რაო? ჭედავს ხო? შენი ბრალია მაინც მაგრამ ხომ ვიცი რატომაც იქცეოდი ასე - თმაზე ეფერებოდა ისევ ისიც გაყურსული იჯდა
-რა გავაკეთო მარიამ? მითხარი რამე თორემ გავგიჟდები ვერ ვფიქრობ ვერაფერს საერთოდ ვერ ვაზროვნებ
-მე რა უნდა გითხრა იმის გარდა რომ ბებია და ბაბუა ახლა რაჭაში არიან ბებოს სოფელში და შეუძლიათ მიიღონ სტუმრები ისე რომ ვერავინ გაიგოს ამის შესახებ - მშვიდად უთხრა და გაიღიმა
-მარიამ სწორად გავიგე?
-რა თქმა უნდა
-არა არ შემიძლია
-არ მითხრა ახლა კოტესი მეშინიაო
-კატოს რეაქციის მეშინია რომ შევაშინო და ის ურთიერთობაც გამიფუჭდეს ახლა რაც მაქ ვერ გადავიტან
-კიდევ ერთ რაღაცას გეტყვი და მივდივარ დანარჩენი შენ მოაგვარე არ ხარ პატარა გამოცოუცდელი ბიჭი და ნუ იბნევი ძალიან გთხოვ რაა მიშიკოს , გიგის და გიჟი თორნიკეს ძმაკაცს არ შეგფერის ეგ
-მითხარი გელოდები
-კაცები ვერასდროს ხვდებით სწორად ქალის გრძნობებს როცა ერთი მზერითაც კი ნათლად ჩანს ყველაფერი - თქვა ლოყაზე აკოცა გაშეშებულ ერეკლეს და კმაყოფილი დაბრუნდა . ეს წინა ღამით მოხდა ახლა კი როცა უკვე ამდენი ახალი ამბავი იცოდა სულ გადაავიწყდა ერეკლიუსი ისევ ქმარმა შეახსენა . აივანზე იდგა და უყურებდა ეზოში მყოფებს, უკვე დაბინდებული იყო , წვიმას იწყებდა კოტე კი სიგარეტით ხელში ნერვიულად დააბიჯებდა და უკვე მეხუთე ღერს ეწეოდა, იოანე და ნიკა მასთან იყვნენ ალექსანდრე კი მარიამს აეკრა ზურგიდან
-რა გააკეთე მარიამ?
-მე? ბავშვები შენ გააკეთე არ იცი ეგ?
-მარიამ!
-მაპატიე მაგრამ ჯობს შენმა ხისთავიანმა ძმაკაცმა ინერვიულოს ვიდრე ჩემმა ბავშვობის მეგობარმა ჩემმა ძმამ ერთადერტი სიყვარული დაკარგოს , შენი ფერია კი გაუბედურდეს და დაიტანჯოს იქ . იცოდე რამე რომ უთხრა არ დაგელაპარაკები , არც იფიქრო რომ კოტეს ვღალატობ პირიქითაა
-მარიამ იცოდე კატოს რომ ... ჩემი ფერია რომ ცუდად გრძნობდეს ახლა თავს გეფიცები ვერაფერი დამიდგება წინ ვერც შენ ამ შემთხვევაში და ჩემი ხელით მივახრჩობ - თქვა და აკოცა. არ ინერვიულო ბავშვებზე იფიქრე . მე მივხედავ დანარჩენს უბრალოდ იმას უთხარი თუ შეგიძლია დაკავშირება რომ კატო თუ იტყვის რომ ვიპოვით კატო თუ იტყვის რომ იქ არ უნდა მასთან არ დარჩება და არ უყვარს აკო ჩამოიყვანოს რომ შეძლოს მისი აწყობა
-ალექსანდრეეე
-კარგი ხო გაკოცებ ნუ მებუსხები - ხელი მხოვაი წელზე და ისე აკოცა როგორც მარიამს უყვარდა მერე ტუჩები გაილოკა და წავიდა.
მარიამი გოგონებთან ჩავიდა. კესარია ჩვეულ ამპლუაში იყო , ანასტასია უკვე ვეღარ ითმენდა გოგონებთან ერთად შეკეტა „თავის“ ოთახში და მოაყოლა ყველაფერი
-ვაუუუ აზრზე ხარ მე რა გამოვტოვე? მარიამ ვგიჟდები შენზეე აუუ მეც მომინდა ეგეთი კაცი - საწოლზე იყო წამოგორებული ვარსკვლავის ფორმაში და ტუჩებს იკვნეტდდა, თვალები დახუჭა და ის ვეღარ გაიაზრა მარიამი რომ აორთქლდა ქალდანის შესვლისას . ბიჭი უყურებდა ქალბატონს და იღიმოდა კმაყოფილი. გაიხადა და შარვლის ამარა მიუწვა გვერდით , ხელზე რომ იგრძნო სიმძიმე თვალები ჭყიტა
-ამხელა კაცი ასე როგორ დაძვრები?
-სად დავძვრები?- ისე უთხრა ანასტასიამ ტუჩზე იკბინა წამოიწია და ფეხი მუხლში მოხარა
-ასე ადრე უნდა დაიძინო ხოლმე?
-ალქაჯებთან სექ.. არ მინდება თორემ ვიპოვნიდით გამოსავალს- მობილურში ეძებდა რაღაცას და მშვიდად უკრავდა ანასტასიას ჰორმონებზე და ნერვებზე.
-მე კიდევ ზოოფილი არ ვარ გორილებმა რომ დამაინტერესონ- მშვიდად მიუგო ფეხზე წამოდგა საჭირო სამოსი აიღო და სააბაზანოში შევიდა. დიდხანს დარჩა იქ შემდეგ კი გამობრძანდა მოკლე პენუარი ეცვა თმა უკვე მშრალი ჰქონდა , სარკის წინ დასკუპდა ტყავის სავარძელზე და თავის საქმეს შეუდგა, ჯერ თმები ჩამოივარცხნა რომელიც წელამდე სწვდებოდა გაუკვირდა ქალდანს რადგან სულ შეკრული ჰქონდა და არ ეგონა ამხელა თმა თუ ექნებოდა. მობილური გადადო და თავისი ტანსაცმელების ამოლაგება გადაწყვიტა , კარადა რომ გამოაღო მთლიანად ათვისებული დახვდა რომ გახედა გოგოს ის უკვე ლოსიონს ისმევდა ფეხებზე და უბრალოდ სიტყვსი თქმა აღარ შეეძლო სარვალი აიღო, პირსახოცი და სააბაზანოში გაიძურწა. ანასტასია უკვე საწოლში იწვა შუქი ჩამქრალი ჰქონდა რომ გამოაბიჯა ვაჟბატონმა, ნაცრისფერი სპორტული წელზე ჰქონდა ოდნავ ჩაჩაჩული იყო ისე უხდებოდა , სუნთქვა ეკვროდა ჯიშკარიანს, რომ გითხრათ ბევრი მოსწონებია ასე და ყველა იზიდავდათქო მოგატყუებთ . ქალდანი დინჯი ნაბიჯებით დაიძრა ანასტასიასკენ, გოგოს გული გაუჩერდა მასთან რომ გაჩერდა დაიხარა და ცხელი სუნთქვა სახეზე მიაფრქვია
-მე ამ მხარეს მიყვარს წოლა და თუ წინააღმდეგი არ ხარ ..- ისეთი ხმით უთხრა ინსტიქტურად გადავიდა მეორე მხარეს მერე გაიაზრა რომ დამორჩილდა - შეგძლებია გაჯიუტების გარეშე მოქმედება თუ მოინდომებ ხედავ? დაჯდა და შარვალი გაიხადა
-შენ რა ნახევრად შიშველი აპირებ გვერდით მომიწვე?
-ხო რა იყო ასე ვერ მოისვენებ?
-მე რა შენზე ვდარდობ თორე - ზურგი აქცია და საბანი გაისწორა . ქალდანი დაწვა მშვიდად სუნთქავდა ხელები მუცელზე ედო საბანი კი მხოლოდ წელამდე ეფარა , სიცივე იყო რადგან გარეთ კოკისპირულად წვიმდა , ქარიც იყო და ყველაფერს ისიც დაერთო რომ შუქი გამოირთო , ელვა ჭექა-ქუხილი, ყველაფერი ერთმანეთს ერწყმოდა , ქალდანს მშვიდად ეძინა ყველა ნაკვთი მოდუნებული ჰქონდა, ანასტასიამ რომ შეხედა ხელი აღმართა უნდოდა შეხებოდა მის ნაკვთებს ასე რომ აგიჟებდნენ, წვერზე ჩამოესვა თითები და სურნელი შეეგრძნო უფრო ახლოდან რადგან ასე არ ჰყოფნიდა, მაგრამ ისევ საშინელი ხმა გაისმა, ფანჯარაში გაიხედა და გული შეეკუმშა უყურებდა გარეტ დატრიალებულ ამბავს და ფიქრებით სხვაგან იყო, ძალა მოიკრიბა უკვე შეჩვეული იყო, დაწვა და დაიძინა.
....