საღამომ საიამოვნოთ ჩაიარა, უამრავი სურპრიზი მომიწყო ჩერმა ცისფერ თვალებამ.ვერანდაზე ვიდექით და ხედით ვტკბებოდით შამპანიურით შემთვრალ ნიკოლოზს ხელები ჩემს წელზე ჰქონდა შემოხვეული ჩვენი მყუდროება ნიკას ტელეფონზე შემოსულმა ზარმა დარღვია ,მივხვდი როგორ დაიძაბა როცა ეკრან დახედა:-
- რა გჭირს ნიკუშ ხო მშვიდობა?
-კი ანუკი ერთი წუთი ვუპასუხებ და დავბრუნდები......( სწრაფი ნაბიჯით გამცილდა) ვხედვდი მოშორებით მდგარი როგორი დაძაბული და განერვიულებული საუბროდა რამოდენიმეჯერ დავაპირე მისვლა მარა გავჩერდი.მისი შემყურე მეც დავიძაბე. ზურგს უკან მაის წკრიალა ხმა გავიგე:- აბა როგორ არის ჩემი ულამაზესი გოგო?
-კარგად ვარ ,(ვეცადე მღელვარება დამემალა)
-რაღაც შენი ფერი არ მომწონს , არც ნიკას საუბრის სტილია მოსაწონი ვის ელაპარაკება?
-არ ვიცი ქალბატონო მაია, მეც არ მომწონს ნიკას ეს სატელეფონო საუბარი ძალინ განერვიულებული ჩანს......
-დამშვიდიდ კაცები ასეთები არინ პატრა რამესაც კი დიდად აქცევენ, აი მოდის და მოგვახსენებს პატაკს.( ჩქარი ნაბიჯით წამოვიდა ჩვენსკენ და მაგრათ ჩამეხუტა.) გავიჭყლიტეეე...
- ხო მშვიდობა დედიკო? ცოტა არიყოს და ვენერვიულობთ ქალები (სიცილით უთხრა მაიამ)
- კი დე მშვიდობა, უბრალოდ სამსახურიდან რეკავდნენ. ვერ ვიტან ასეთ დროს სისულელბზე რომ მაწუხებენ.
- დე ძალინ დავიღალე და მე და ანუკი დაგტოვებთ თვენის ნებართვით. არც დამშვიდობების ცერემონიალი მომწონს რამე მოიფიქრე....
-კაი დე მიდით დღეს თქვენი დღეა, ორი თვეღა და მერე აღარ დაგჭირდებათ გაპარვაა.
დროებით შვილებო( პირჯვარი გადაგვწერა მაიამ)- ანუკი მინდა ხშირად ამოხვიდე ხოლმე ჩვენთან უკვე ოჯახის წევრი ხარ. მალე გაირბენს ეს ორი თვე არა და ქორწილისთვის ყველაფერი მოსასწრებია, თუ დამიხმარებთ სიამოვნებით მიგულეთ თქვენს გვერდით.
-რას ბრძანებთ, დიდი სიამოვნებით. მინდა ყველამ შეიტანოს თავისი შტრიხი .რამოდენიმე დგესი შეგეხმინებით და ყველაფერი დავგეგმოთ...
სწრაფად დავტოვეთ მთაწმინდა. ნიკა აღელვებული იჯდა საჭესთან ბევრჯერ ვცადე სუბრის დაწყება მაგრამ თავს ვიკავებდი მინდოდა პირველს თავად ამოეღო ხმა. მალე მივედი ჩვენ საყვარელ ადგილას(რიყეზე , საიდანაც ულამაზესი ხედი იშლება) ნიკამ კარი გამიღო და გადმოსვლასი დამეხმარა, ისევ ისე ძლიერათ ჩამეხუტა ასე ვიდექით დიდხნა სიჩიმე მე დავარღვიე.
- რა გჭირს ნიკუშ ხო მშვოდობა, დაძაბული ხარ
- ანუკი , ანუკი, ანუკი. (ჩემი ხელი ხელში მიქცია ნიშნობის ბეჭედს დახედა )დამპირდი რომ რაც არ უნდა მოხდეს ამ ბეჭედს თითიდან არ მოიხსნი, წლებიც რომ დაგჭირდეს დამელოდები და მხოლოდ ჩემი იქნები...
- რა გჭირს ნიკა , ეს რა საუბარია რათქმა უნდა ამ ბეჭედს სიცოცხლის ბოლომდე ვატრაებ შენთან ერთად( ახლა მე ჩავეხუტე. ვხვდებოდი , რაღაც ისე ვერ იყო მაგრამ,სეკითხვის დასმისაც მეშინოდა. ეს იყო ჩახუტება თითქოს გემშვიდობება, სადმე მიდის და გტოვებს.გული საშინლად დამიმძიმდა)
- უშენოდ ეს ცხოვრება ჯოჯოხეთია შენ ხარ ჩემი ცხოვრების ნათელი წერტილი....უსაზღვროთ მიყვარხარ, მინდა ყოველ დილით შენი კოცნა მაღვიძებდეს,სამსახურსი შენი ტუჩების გემომ მიმყვებოდეს, სახლში დაბრუნებულს შენი ჩახუტება მავიწყებდეს დაღლას( ნელ ნელა მომშორდა, თავი ამწევინა) შეიძლება გაკოცო?
- როდიდან იღებ ნებართვას?(ვერ ვხვდებოდი რა ხდებოდა მის თავს , თვალებში შიშს და იუმედობას ვხედავდი. ის ლაღი მხიარული ნიკა რომელიც მთელი საღამო გვერდით მედგა სადღაც გამქრალიყო. ახლა დაბნეული , შეშინებული ადმინი იდგა ჩემს წინ. მე კი ვერაფერს ვაკეთებდი)
- ნელა დაიხარ და მაკოცა ჯერ ნაზად, შემდეგ კი მომთხოვნათ ვხდებოდი ახლა თუ არ შევაჩერებდი .... მაგრამ ამის სურვილი სრულიად არ მქონდა. თუ გყვარებიათ მიხვდებით რას განვიცდიდი მაშინ მე. ეს იყო ვნება, სიყვარული, სინაზე ყველაფერი ერთად....მგრძნობდი მის ხელებს მაისურის ქვეშ, თეძოებზე ვნებიანად როგორ დასრიალობდნენ და არფერს ვაკეთებდი, უფრო სწორად არფრის ძალა არ შემწევდა.... ფეხზე მდგომებმა მიწაზე გადავინაცვლეთ ცივმა მიწის ნიადაგმა გონზე მოიყვანა და უცებ მომშორდა.... ფეხზე წამოდგა და ნერვიულატ დაიწყი აქეთ იქით სიარული. მეც წმოვდექი ახლოს მივედი და გავაჩერე, დამშვიდდი ადამიანო სახეზე ფერი არ გადევს, აღარ იტყვი ბოლოს და ბოლოს რა გჭირს? დუმდა საშინელი იყო ეს დუმილი, თვალესი ცრემლი ჩასგომოდა,ამის შემხედვარე მთლად დავიბენი... არფერი არ მომხდარა ხო ხედავ გაჩერება შეძელი დამშვიდი ( მივეხუტე) მოდი წავიდეთ კარგი?ხვალ დაგირეკავ და შევხვდეთ. ახლა არაფრის ახსნა არ შემიძლია.მართალი ხარ შეჩერება შევძელი და იმედია ამას არ ვინანებ. საკუთარ თავზე მეტად მიყვარხარ, ეს არასოდეს დავიწყო.შენ ხარ ის ერთადერთი ქალი....(სიტყვა არ დასრულა) დღეს არაფერი მკითხო კაი ხვალ ყველაფერს აგიხსნი... მანქანისკენ მივდიოდით თავისკენ რომ შემომაბრუნა
- -ანუკი შეძლებ ოდესმე ღალატი მაპატიო?
- -(კითხვამ დამაბნია)არ ვიცი ამაზე არ მიფიქრია , ამბობენ შეყვარებულ ქალს ყველაფრის პატიება შეუძლია.... შენ მაპტიებდი?(კითხვა შევუბრუნე)
- გაჩნია ღალატსაც მისი რამოდენიმე სახეობა. სხვაზე რომ გამცვალო... რა სისულელებს მალაპარაკებ ამხელა კაცს მხიარული ტონით მითხრა...
- მე გალაპარაკებ შენ არ წამოიწყე მაგაზე საუბარი.რაღა დღეს მოგაწვა ბრძნული აზრები. ვილაპარაკოთ სიყვარულზე, მარადიულზე და წრფელზე
- ანკი ანუკი, რა სუფთა ხარ და უბოროტო. ჩვენი სიყვარულია მასეთი,ვერეფერი რომ ვერ მოერევა ვერც დრო, ვერც სიშორე, ვერც ღალატი,ვერც შურიი...
- რა ჩვენი სიყვარული უფრო სხვანაირია.ის პატრა ბავშვივით სათუთია და გულღია. ვერაფერი ვერ მოერევა, ყველაფერს გადალახავს. მჯერა როცა ორი მონათსავე სული და გული ერთმანეთ იპოვის, იქ უფლის ხელიც ურევია.რაც არ უნდა მოხდეს რა ქარისხალმაც არ უნდა გადაიაროს თავად უფალი არ დაუშვებს მათ დაშორებას.
- მპირდები რომ ყველანაირ ქარიშხალს, მეხს, ქარცეცხლს გაუძლებთ და სულ ასე ერთად ვიქნებით?
- გპირდები შენთან ერთად არფრის მეშინია. მაგრატ ჩამეხუტე, და გახსოვდეს სადაც არ უნდა ვიყო ეს გული მხოლოდ შენია.მიყვარხარ , მიყვარხარ მიყვარხარ მაბზრიალებდა და ხმამაღლა ყვიროდა.....

დილით მზის სხივები დაუპატიჯებლად შემოიჭრნენ ჩემს ოთახში.ერთი გულიანათ გავიზმორე და წამოვდექი. გამახსენდა გუშინდელი დღე და ხელზე დავიხედე. ბეჭდის დანახვის თანავე გავიაზე რომ ახლა სხვა ეტაპი იწყებოდა ცხოვრების. ტელეფონ დავხედე და გამიკვირდა ჩემი ბიჭის ზარი და სმესი რომ არ დამხვდა. თავად გადავრეკე მარა ტელეფონი გამორთუ დამხვდა.. უი შე ძილის გურდა გამახსენდა გუშინდელი ნიკას მოქმედება და გულში სითბო ჩამეღვარა. აბაზანას მივაშურე, იქიდან გამოსულა კიდევ ერთხელ ვცადე დარეკვა მაგრამ უშედეგოდ, ცოტა არ იყო ავნერვიულდეი სათიი უკვე 12ს უჩვენებდა. ამსობაში ჩემებმაც გაიღვიძეს და სახლი ახმიანდა... საღამოს ჩემი ნერვიულობა უკვე პიკს აღწევდა გული ვერაფერს დავუდე, გიორგიმ როგორ არ სცადა ჩემი გამხიარულება მაგრამ ამაოდ.
- კაი რა დაი გუშინ კაცს ნიშნობა ჰქონდა, დალია მერე გამთენიამდე საყვარელ ქალთან ერთად ინებივრა აცალე ძილი, ყველა ვერააა შენანირიი...
-ოხ გიო გიო. არა ნიკა მასეთი უპასუხისმგებლო, რაღაც ვერა ისე...
-მიდი ლეუშას დაურეკე იმას ეცოდინება. ალბათ ტელეფონი დაუჯდა დატენის და დაგირეკავს
- ეგ კაი გამახსენე. შეიძლება მართლა ტელი აქვს დამჯდარი მაგრამ სხვის ტელეფონით დამიკავშირდებოდა....
- უფ ანუკი რა მძიმე ხარ რა არ აცლი კაცს ძილს...გაიღვიძებს და დარეკავს აბა სად წავა.....

ეგრევე ლეოს დავურეკე მანც არ იცოდ ნიკას ადგილ სამყოფელი.მთელი დღე უშედეგოდ გავატარე მის ლოდინში მაგრამ ამაოდ,ასე გავიდა მტელი კვირა ნერვიულობა პიკს აღწევდა. ვერც დედამის დავუკავშირდი, სახლში დავაპირე წასვლა მარა თავი შევიკავე. ჩემებო ორ დღეში დაბრუნდნენ უკან.. მაიკო მამხნევებდა, არფერი ცუდი არ ხდება, ცუდს მალე გაიგებდიო. ერთ დღესაც საღამოს კომპიუტერთან ვიჯექი , მისმა სკაიპმა რომ განათა. –
აქ ხარ?-ნიკა ხიმ კარგად ხარ აგარ ვიცი რა ვიფიქრო რამის გავგიჟდეე...
-დამშვიდი ანუკი შვილო ნიკა კარგადაა მე მაია ვარ როგორ ხარ ? ამ სახელის გაგებამ მთლად ამანერვიულა ვხვდებოდი კარგი არაფერი ხდებოდა ჩემს თავს
-მადლობა კარგად თავად?
-მეც არა მიშავს,შენი ნახვა მინდა პირადად და სად შეიძლება შევხვდეთ?
-სადაც თქვენ იტყვით..... კარგით შეხვედრამდე.
ნერვიულობამ უფრო იმატა ვხვდებოდ ეს შეხვედრა კარგს არაფერს მიქადდა მაია უკვე ადგილზე იყო და მელოდა -მოდი ანუკი მითხრა და სკამზე მიმითითა ორივე ვდუმდით
-ხო მშვიდობა ნიკა სად არის ? 10 დღეა არ შემხმინებია.
-ანუკი რასაც ახლა გეტყვი ძნელი მოსასმენია მაგრამ მირჩევნია ეს ჩემგან გაუგო და თვალები აწყლინდა.ნიკამ თათა მოიყვანა ცოლად რადგან ის ნიკასგან ბავშვს ელოდება. ამ სიტყვების გაგებამ თავზარი დამცა.ცოტაც და წავიქცეოდი თავისთ წამოვიდა ცრემლები არაფერი მითქვია ისე გამოვედი გარეთ. ნიკამ თათა მიყვანა ცოლად ეს სიტყვები ტრიალებდა თავში მხოლოდ. გქონიათ ისეთი მომენტი ,როცა ყველაფერი კარგავს აზრს, ახლა ვიყავი სწორედ ასე, მივდიოდი გათშული, არ ვიცოდი რა მინდოდა. მერე უცებ მოვედი გონს გავიაზე რა მოხდა ჩემს თავს, წინ გაიარა ნიკას იმ ღამის დიალოგმა და ახლა ნათლად მივხვდი რატომ იყო მაშინ ასეთი დაძაბული. ტელეფონი ამოვიღე და ლეოს დავირეკე...... მას მერე ბევრი არაფერი მომხდარა დეპრესია დამეწყო ვერ ვიჯერებდი რომ ეს ჩემ თავს ხდებოდა.ნიკამ თათა მოიყვანა ცოლად და შვილს ელოდებიან, რომ არა ჩემი მეგობრები ალბათ ფიქრები შემშლიდა.შევეგუე მის გარეშე ცხოვრებას , ვერაფრით მოვიხსენი თითიდან ბეჭედი, სადღაც გულის ერთ კუნჭულში დავმარხე ყველაფერი და ვცდილობდი ტკივილით ცხოვრება მესწავლა.ამასობაში გავიდა თითქმის ერთი წელიი მაკოს და ლეოს პატრა ეყოლათ და მასთან ურთიერთობამ ცოტა მომწყვიტა რეალობას.