-ჰა ადე ახლა-მაჯაჯღუნებს მაშა
-აუ ცოტახანიც რაა - წავიბუზღუნე მე
-დროზეე ჰაა-არმომეშვა
-ჰოკაიი კაი ვდგები.
-მოდი ჩაი გავაკეთე და დავლიოთ.-დამიძახა სამზარეულოდან
-კაი აბაზანაში შევალ და მოვალ.
მოვწესრიგდი და სამზაროულოში წავედი.
-მოდი
-დღეს სად წავიდეთ?- და ფანჯრისკენ გავაყოლე თვალი.
-რავიცი სადაც გინდა
უცებ ტელეფონზე სმს მომივიდა
-ვინარის?
-არვიცი ვნახავ
გავხსენი და იოანეს მოეწერა
-გთხოვ, შემოხვდი, სალაპარაკო მაქვს
გამეღიმა. ჩემი ღიმილი შეამჩნია მაშკამ
-იოანე ხომ?-გამომხედა ეშაკურად
-კი, შეხვედრა მთხოვა, სალაპარაკო მაქვსო.
-შეხვდი მერე.
ტელეფონი ავიღე და წერა დავიწყე.
-სად მოვიდე და როდის.
მომწერა ამა და ამ საათზეო. გული გამალებით მიცემდა. არვიცი რაზე უნდა დამლაპარაკებოდა, იქნებ გუშინდელ საღამოზე?
-კაი მაშკა, წავედი სახლში მე, მერე გნახავ, ნახვამდიის- და გადავკოცნე
-კარგად ლიზ.-დამემშვიდობა მაშკა.
გზას გავუყევი, ფეხით წავედი სახლში, თან ვფიქრობდი თუ რაზე უნდა ელაპარაკა იოანეს. ჰო გუშინდელზე უნდა მელაპარაკოს-გავიფიქრე გულში.
სახლში მივედი
-მაა როგორხარრ-გავხედე სახეაბრწყინებული
-კარგად ლიზა შენ როგორ ხარ
-რავი მაა, ინგა სადაა?-მიმოვიხედე სახლში
-გასულია სუპერკმარკეტში და მოვა მა- მიპასუხა მამამ.
ოთახში შევედი და ავარჩიე შარვალი და ზემოდან მაისური წარწერით :What?
დათქმულ დროს დათქმულ ადგილზე მივედი. იოანე დავინახე მაგიდასთან იჯდა და ტელეფონში იყო ჩაყუდებული.
-გამარჯობა იოანე-ამიბჟღვილადა ლოყები
-გამარჯობა ლიზა. მოდი დაჯექი
...
-აბა რასაქმე გქონდა
-ხო, მოკლედ, ბოდიში მინდა მოგიხადო გუშინდელ დღეზე. ბიჭებმა მითხრეს ყველაფერი და.. მოკლედ ძალიან მრცხვენია.
-ა არაუშავს, უბრალოდ ოდნავ მეტი მოგივიდა დალევა
-ხოო, ის მახსოვს მხოლოდ რომ თორნიკეს ვახსენებდი-და დაძაბული სახით შემომხედა
-ხო მაგრამ დამშვიდდი, არაფაერი გითქვამს მის შესახებ
იოანეს გულზე მოეშვა.
-ა კიდე კაი-ამოისუნთქა იოანემ
-მაინც რა დაემართა თორნიკეს?
-გთხოვ არმინდა ამთემაზე საუბარი. მოდი რამე შევუკვეთოთ.
-დესერტი შევუკვეთოთ ყავასთან ერთად, მე დესსერტად კრუასანი მინდა
-იგივეს ავიღებ მეც.
ოფიციანტს ჩავანიშნიეთ და დავრჩით მარტო.
-ჰო. მოკლედ.. -გაეცინა იოანეს
მეც ავყევი
-რატო გრცხვენია ჩემი?-მომაპყრო ზღვისფერი თვალები
-შენი?-ძალით გავიცინე მე- არა რა მრცხვენია. უბრალოდ ასეთი ვარ.
-ჰო მეც მასე ვარ, არმიყვარს როდესაც გოგო ან ბიჭი ძაან ცანცარებს.
მე გავუღიმე.
შეკვეთა მოვიდა.
-მომიყევი შენზე.-წამოაგდო თემა იოანემ
-რავი ხო გითხარი დაბადებისდღეზე.
-კიდე მომიყევი
-კაიი,-ამოვისუთქე მე.- მამაჩემი საზღვარგარეთ მუშაობს. იქედან კი ფულს გვიგზავნის და ასე ვცხოვრობთ. ფინანსურად ვერ ვართ კარგად მაგრამ სულ ღარიბებიც არვართ. დედაჩემი ავტოავარიაში გარდაიცვალა. ბათუმიდან მოდიოდა თბილისში და წვიმდა. მანქანა მოსრიალდა და ხევში გადავარდა. 5 ოქტომბერს მოხდა ეს ყველაფერი. თავიდან ძალიან გამიჭირდა უდედობა, მერე დეიდაჩემს შევეჩვიე ძალიან, დეიდაჩემა დედობა ძალიან კარგად მოირგო. და ასე უინტერესოდ ვცხოვრობ. შენზე მომიყევი აბა- და თვალებში შევხედე.
-შენგგონია რადგან მდიდარი ვარ მე არ მაქვს მოსაწყენი ცხოვრება? რად მინდა ფული თუ გვერდით ნორმალური და წესიერი მეგობარი, ან შეყვარებული ან საერთოდ ოჯახი არ მეყოლება?დედაჩემი ექიმია. მამაჩემი ბიზნესმენი. ვსო, უნტერესო სრულიად და ერთიდაიგივე განრიგი. მე შვებულება მაქ ჯერჯერობით და მალე დამიმთავრდება, ასე 20 დღეში მაგრამ 2 კვირაშივე ჩამოვალ. ასე დავდივარ იქით-აქეთ , მომწყინდა კიდეც.
-დავიჯერო შეყვარებული არ გყოლია?-და გულმა ძაგძაგი დამიწყო
-კი როგორ არა, 1 წლის წინ დავშორდით. მარიამი ერქვა. მაგრამ ეს ხომ სიყვარული არიყო, ვიღაც ვახოში გამოცვალა, მაგრამ შემდეგ ინანა. გვიანი იყო. რას აღარ აკეთეებდა რომ შევრიგებულიყავით, მაგრამ ერთხელ რომ აგიცრუვდება გული მერე ძნელია დაიბრუნო ნდობა.-და ამოიხვნეშა
-საინტერესოა...ჰო, გუშინ ესეიგი ყველაფერს ბოდავდი და დინამდვილეს არაფერს ამბობდი-შევეკითხე და პასუხის მოლოდინში ფეხებს ვაბაკუნებდი ჩუმად.
-აღარ მახსოვს რეებს ვამობდი, შემახსენე აბა რაები გითხარი.
-რავი მომწონხარო მითხარი-და იმწამსვე დავიმორცხვე.
იოანეს ნერვიულობა დაეტყო მაგრამ არ შემიჩნია.
-არაუშავს, ვიცი რომ ნამდვილად არ გითქმია-ამოვღერღე მე
-სიმართლე გითხრა, მთავარი რაღაც არმომიბოდია-და გამიღიმა
-ანუ მოგწონვარ?- გული უკვე გამალებით მიცემდა
-შეიძლება ითქვას, ასე ადრე არმინდოდა მეთქვა, მაგრამ... რომ მომეკეტა გუშინ ყველაფერი კარგად იქნებოდა. - და გვერდით გაიხედა ანერვიულებულმა
-იცი..-მაგრამ სიტყვა არ დამამთავრებია იოანემ.
-ვიცი ვიცი რომ არ მოგწონვარ, უბრალოდ მე მომივიდა ძალიან ადრე ამის თქმა, სახლში საწვლის დროა, მიგაცილო სახლამდე?
-არა იყოს.
-წამოდი მიგაცილებ
-კარგი
და გავყევი. მანქანაში ჩავჯექით. მთელი გზა ხმა არცერთს ამოგვიღია
მივედით კორპუსთან
-მადლობა იოანე დაპატიჟბისთვის- და გავუღიმე
-არაფრის-მომახა და იმწამსვე აამუშავა მანქანა და წავიდა.
ცოტახანი ვიდექი კორპუსის წინ, შემდეგ კი ავედი სალხში
-ინგა როგორხარრ?- და გავუღიმე
-კარგად დეიდა შენ როგორხარ?
-რავიცი დეიდული, ერთიწუთი რაღაცმინდა გითხრა შემო რა ოთახში.
შევედით ოთახში
-რახდება ლიზა?-შემეკითხა გავკრივებულიმა
-მოკლედ, მაშკას შეყვარებული სანდრო ხოიცი?
-კიი რაიყო?
-მოკლედ სანდროს ძმაკაცი მომწონს.- და შევხედე შეშინებულმა ინგას, რომ ამიკრძალოს არჭრდება შეყვარებული ჯერო?
-ვინ ლიზა?
-იოანე.
-ეგ რომელია? მილიონერის შვილი როა?
-ჰო, საიდან იცნობ..?
-მამაჩემი ჩემი კლასელი იყო. კარგი კაცია, შესაბამისად კარგი შვილი ეყოლება. კარგია ლიზა კარგი ადამიანები რომ მოგწონს და არა ისეთები დღე და ღამე გარეთ რომ „აბირჟავებენ“
ამოვისუნთქე.
-კაი დეიდულა, უბრალოდ მინდოდა რომ გცოდნოდა. დღეს მითხრა რომ მოვწონვარ. მე დავიბენი, რაუნდა მეთქვა არვიცოდი. ახლა მივწერო რომ მომწონს მეც?
-დრო არ დაკარგო საყვარელო-მითხრა ტკბილი ხმით, შუბლზე მაკოცა და გავიდა.
იმწამსვე ტელეფონი ავიღე ხელში და წერილის წერა დავიწყე.
...................................................................................
დილით სანდროს დარეკილმა გამაღვიძა.
-როგორ ხარ იო?-შემეკთხა სანდრომ
-რავი ძმა თავი მისკდება
-აბა რასიზამს გუშინ რადღეში იყავი.
-რადღეში ვიყავი?-და უკვე ვხვდებოდი რეებსაც გავაკეთებდი იქ.
ყველაფერი მომიყვა სანდრომ
-აუ ბიჭო ასე რამ გამომა*ირა ტო, ფუ რა სანახაობა ვიქნებოდი წარმომიდგენია
-კაი ძმა დამშვიდდი , მიდი სააბაზანოში შედი და გამოფხიზლდი.
ასეც მოვიქეცი, სააბაზანოში შევედი, გადავივლე. მერე ვიფიქრე საქმეს გამოვასწორებთქო და ლიზას ვთხოვე შემხვედროდა კაფეში. დამთანხმდა. საღამოსთვის ვემზადებოდი რომ.
-იოანე საბუთებზე ხელი მოაწერე?
-არა მამა, დამავიწყდა, გუშინ ისეც გათიშული მოვედი, მაგის თავი სად მქონდა.
-კარგი, დღეს საქმე გვაქვს, არსად გახვიდე.
-მივდივარ- და ორი პერანგების ერთმანეთთან შედარება დავიწყე-რომელი ეს თუ ეს -და პერანგები ვაჩვენე.
-კიმაგრამ სადმიდიხარ იოანე? სულ როგორ უნდა გარბოდე სადღაც, სახლშიც იყავი ხოლმე-გაბრაზება დაეტყო მამას
-გია გოგოს უნდა შევხვდე და მაცადე რა
-გოგოს?-გაუკვირდა- კიმაგრამ მარიამის მერე კიდე ვინმეს ხვდები? ასე მალე მოინელე მისი ღალატი
-ერთი მარიამის დედაც *******.
საღამოს გავემზადე და კაფეში წავედი, ლიზა ჯერ არიყო მოსული. ადგილი დავიკავე როდესაც ზურგთან ახლოს გახშირებულ სუნთქვას მოვკარი ყური.
-გამარჯობა იოანე- მომესალმა ლიზა
-გამარჯობა ლიზა. მოდი დაჯექი- და გულმა ცემა დამიწყო

-აბა რასაქმე გქონდა- დაინტერესებული სახით შემომხედა ლიზა,
-ხო, მოკლედ, ბოდიში მინდა მოგიხადო გუშინდელ დღეზე. ბიჭებმა მითხრეს ყველაფერი და.. მოკლედ ძალიან მრცხვენია.
და ავყევით.
-საინტერესოა. ჰო, გუშინ ესეიგი ყველაფერს ბოდავდი და დინამდვილეს არაფერს ამბობდი
რის თქმა სურს ლიზას, კიდე რამე მოვბოდე ანუ?
-აღარ მახსოვს რეებს ვამობდი, შემახსენე აბა რაები გითხარი.- და პასუხს დაველოდე
-რავი მომწონხარო მითხარი- და ლოყევი აუწითლდა
აუ არაა ეს როგორ მომივიდა , ფუ ასე როგორ დავთვერი, გულში ვაგინებდი საკუთარ თავს.
ბოლოს სახლში წასვლის დროა თქო ვუთხარი და სახლამდე გავაცილე მანქანით
-მადლობა იოანე დაპატრიჟებისთვის-მითხრა მანქანიდან გადასვლისთანვე
-არაფრის.- ვიცოდი რომ ზედმეტად ნაგლურად მომდიოდა მაგრამ თავს ვერ ვაკონტროლებდი. დავქოქე და სახლში წავედი.
სახლში მისვლისთანავე ოთახში შევიპარე რომ მამას არ დავენახე. მისი თავი ნამდვილად არ მქონდა. ტელეფონს დავხედე და 9 ის ნახევარი იყო. მომეძინასავით როდესაც ლიზასგან წერილი მივიღე.
-იგივე გრძნობებით გწერ შენ, როგორითაც კითხულობ ამას.

პ.ს მოდიში დაგვიანებისთვის ^^