დავაკვირდი კარგად და ის არ იყო უცებ მომეჩვენა.
- კარგი ანნა შევიდეთ. თქვა სოფიმ და კარი გააღო.
- ისე იასამნისფერი აჯობებდა. ხატია კიდევ შეეცადა ჩემს გადარწმუნებას მაგრამ უშედეგოდ. შევაბიჯე დიდი კომპანიის იმ ნაწილში სადაც მწვანე მოტოს ყიდვა შემეძლო,
- და უცებ დავინახე ის ადამიანი რომელიც მესიზმრა. სახე გამეყინა. და მივშტერდი, ანნა ისე იყურები გეგონება მკვდარი გვამი ნახე. მესმის სოფის სიცილი.
- ანნა რომელიმე მოგწონს? მკითხა ხატიამ და მკლავში ხელი ჩამავლო. მხოლოდ ამის შემდეგ გამოვფხიზლდი.
- რაა? ვკითხე ხატიას და მისკენ შევბრუნდი.
- არაფერი. რომელიმე მოგწონს მეთქი? და საერთოდ რა გჭირს გოგო შენ.
- ოოოოოოოოოოოოოო ოღონდ ეს აქ არ შემოსულიყო და რაც გინდოდათ ის გაგეკეთებინათ. მიიქცია ჩვენი ყურადღება სოფიმ და ჩვეულად აიქნია ხელები. მაგრამ ახლა განსხვავება ის იყო რომ ( მუჩაჩოს) მაგივრად ოოო შემოსძახა და თვითონ ზურგით შეტრიალდა.
- რა მოხდა სოფი? ერთდროულად ვუთახრით და მარჯვენა და მარცხენა მხარეს დავუდექით.
- ის იდიოტი მოვიდა.
გავიხედე და დავინახე ჩვენი სკოლის ერთ-ერთი გამოშტერებული ბიჭი ლანჩხუთა. დედამისი და მამამისიც ასეთივე შერეკილები იყვნენ ალბათ ეს სახელი რომ დაარქვეს.
მე და ხატიამაც სოფის მსგავსად ზურგი ვაქციეთ და მოტოს თვალიერება დავიწყეთ.
- გამარჯობა სოფიიი როგორ ხარ? გვესმის კლანჩხუთას ხმა მაგრამ ყურადღებას არცერთი არ ვაქცევთ.
- გამარჯობა მეთქი გოგონი. არ გინდა სადმე წავიდეთ? ორას ლარიანი დავითრიე. ხატიამ ვეღარ მოითმინა მიუბრუნდა და ეუბნება.
- ეგ შენი ორას ლარიანი უკანალში დამალე.
- ხატია გეყოს. უთხრა სოფიმ და ლანჩხუთსა და ხატიას შორის ჩადგა.
- არა სოფი ხატია მართალია. ახლა მომისმინე შე იდიოტის ნაფრცქვენო ახლავე აქედან წახვალ თორემ მაგარი ცუდ დღეში ჩავარდები გაიგე?
- ვაააა ვაააა ამას უყურეთ.... ენა ამოუდგამს. არ გამაცინო მემუქრები
- ზუსტად.
ვიდექით ასე და ვჩხუბობდით ბოლოს მე ყელში ამომივიდა.
- შენთან კამათს აღარ ვაპირებ ისედაც ვიცოდი რაც იყავი და ახლა უფრო დავრწმუნდი.
- ოხ არ გამაცინოო შე ქალაბიჭა.
- საგიჟეთში ფსიქიატრი მომიკითხე
ამაზე გაბრაზებული თვითონვე დამემშვიდობა.
- ხვალ გნახავ სკოლაში.
გარეთ გავიდა და თაქსში ჩაჯდა.
- ვაი ამის პატრონს უბედუუურს... თქვა ხატიამ და სიცილი ატეხა.
- საჭირო არ იყო ასე გამოხტომა.
სოფიმ მკაცრად შეგვავლო თვალი მაგრამ ჩვენ მაინც ვხარხარებდით.
- შენ ის მითხარი ანნა მოგწონს რომელიმე? მკითხა ისევ სოფიმ და ხელით დიდ განყოფილებისკენ მანიშნა სადაც უამრავი მოტო იყო.
ვუვირდებოდი, ვარჩევდი, მუქი მინდოდა თუ ღია, ძალიან დავიღალე.
უცებ თვალში მომხვდა მოტო რომელიც სწორედ ისეთი იყო როგორიც მინდოდა.
დავუძახე დამხმარეს და მოლაპარაკება დავუწყე სოფი და ხატიაც ჩემთნ ერთდ იყვნენ და სოფი ერეოდა ხოლმე საუბარში.
- გამარჯობა. თვაზიანად მივმართე დამხმარეს და ხელი ჩამოვართვი.
- გამარჯობა რით შემიძლია დაგეხმაროთ?
- აი ის მოტო მინდა შავში და მწვანეში.
- ოოოოო ეგ საკმაოდ მძვირია და არამგონია ეს თანხა შენისთნა პატარა გოგოს ჰქონდეს.
- ნუ გეშინიათ თნხაზე პრობლემა არ იქნება.
- კარგით თუ ასეა წამოდით ახლოდან ვნახოთ.
- ერთი კითხვა მაქვს ჩაერია სოფი. კარგი ხარისხის საბურავებ აქვს? და რამდენად საშიშია საბურავები ქვიან ადგილზე წასასვლელად, ან როგორი ამორტიზატორები აქვს?
- საკმაოდ ხარისხიანია, უმაღლესი მოჭიდების ბორბლებით და კარგი ამორტიზატორებით. ნამდვილად არ გაგიჭირდებათ ამის სადმე შორს ქვიან ადგილზე წაყვანა.
- კარგით თუ ასეა გთხოვთ დაამტკიცოთ. გაგვიძვა წინ სოფი და მოტოსკენ წავიდა.
- რათქმაუნდა დავამტკიცებ. მიჰყვა დამხმარე ფეხდაფეხ.
- ძალიან მომწონს გასი მითხარით გადავიხდი.
- 7777
- კარგით მადლობთ მომსახურებისათვის.
სულ რამოდენიმე წუთში მოტო თქვენია გახვალთ თუ არა ხელმარჯვნივ გარაჟია სადაც მათი ასლებია იქედან შეგიძლიათ წაიყვანოთ ერთერთი.
დამხმარე ისევ მიბრუნდა და საქმეს დაუბრუნდა, ჩვენ კი წამოვედით და გარაჭიდან მოტო წავიყვანეთ. აღბრთოვანებული ვიყავი ჩემი არჩევანით. და არამარტო მე ვიყავი შთბეჭდილების ქვეშ ეს ძლიან მაგარი იყო როცა სამივე ერთად მივჰქროდით მთელი სისწრაფით გაშლილ ფართო ქუჩაზე და ერთმანეთში ვიცინოდით.
სახლში მოსულები ძალიან დაღლილები ვიყავით, ჯერ ხატიასთნ შევედით სახლში სასიამოვნო სურნელი იდგა, ეკა დეიდა არ იყო, ხო და ჩვენც გადავწყვიტეთ ერთდ გვევიჟა. იქიდან გამომდინარე რომ სამივეს სხვადასხვა გემოვნება გვქონდა თითქმის ყველა საკითხში იქნებოდა ეს ბჭბი, მუსიკა, პროფესია, თითქმის ყველაგერზე ვკამათობდით გაუთვებლად, ამიტომ მე როგორც ახალი მოტოს პატრონს გამიჩნდა იდია.
სკამზე მოკალათებულლ ხატიას და სოფოს რომლებიც ერთმანეთს კალთაში უსხდნენ მე კი ჩემს საყვვარელ პუფიში ვიყავი მოკალათებული. ხოო მოკლედ რა აზრი აქვს ამას, შევთვაზე ჩემთან ერთდ სადმე ბუნებაში წასვლა იქ სადაც ერთმანეთთნ უფრო გახსნილები და თვისუფლები ვიქნებოდით, არც არავინ ჩაერეოდა ჩვენს საუბარში და არც არავინ შეგვიშლიდა ცელს გართობაში.
- სოფი ხატია რას ფიქრობთ სადმე ბუნებაში წასვლაზე მოტოციკლებით?
- კარგი აზრია წამოიძახა ხატიამ და სოფოს კალთიდან წამოხტა აბაა დაბზრიალდით მივდივართ.
- ოე ოე ოეე გენიოსსს დღეს კიარა მაშინ ხვალ დიიდან წავიდეთ. აუღელვებლად თქვა სოფიმ და კომპიუტერს მიუბრუნდა.
- ხოო მართლია ხატია, ჯობია ხვალ წავიდეთ. თნ ხომ უნდა მოვემზადოთ. ავდექი რბილი ბალიშიდან ანყ პუფიდან და წავედი კარისკენ.
- სოფი მემგონი ჯობია წავიდეთ, ხომ უნდა მოვემზადოთ.
- ეიიი გოგო რა გეჩქარება შენც ახლა არ მიდიოდე სადმე ხალხში დაჯექით რაა ცოტახანი. ხატია აწუწუნდა და ჩემსკენ წამობიდა. არსადაც არ წახვალთ.
- ხატია ანნა მართალია ხვალ გამოგივლით შენი მოტო გაამზადე და შენც მოემზადე აბა აძიოს. სოფიმ ისევ თვისი ჩვევა გამიყყენა და ხელები მაღლა აწია.
- კაი თუ არ იშლით გაგაცილებთ.
- არა არ გვინდა იყავი. ორივემ ერთდროულად ვუთხარით და კარი გამოვიხურეთ. თეთრი კიბე ჩავირბინეთ, სახლის კარი გავაღეთ და გასასვლელისკენ წავედით.
- როგორ გგონია კარგი იქნება? მკითხა სოფიმ და გვერდულად გამომხედა . არ ვიცი სოფი გააჩნია სად ქავალთ.
- კაი ვნახოთ.
მოტოებზე შემოვსხედით და წავედით.
სახლში მისულებმა გადავწყვიტეთ ფილმს ( მე შენამდე გვეყორებინა) ჩავრთეთ, ვიტირეთ, მერე ყავა დავლიეთ, ხვალინდელი გეგმა დავსახეთ.
სამხრეთით ტყეში უნდა წავსულყავით სადაც ფართო სწორი გზა იყო. მე აქ ნამყოფი ვიყავი მაგრამ სოფი არა, მემმგონი ხატიაც ნამყოფი იყო.
- კარგი ახლლა შხაპი მვიღოთ და დავიძინოთ. ავდექი სკაიდან რომელიც მაგიდის წინ იდგა და კიბისკენ წავედი. არ მოდიხარ?
- არა შენ წადი და მე მოვალ.
ავუყევი კიბეს და საწოლ ოთახში შევედი.
ისე გათენდა არც გამიგია, დაბლა ჩსაულმა დავინახე სოფი უკვე ყავას სვამდა.
- რატომ არ გამაღვიძე? ვიკითხე და სწრაფად უკან ავედი. ჩავიცვი ჩემი ნაცრისფერი სპორტულები, თვზე კეპი დავიფარე და ისევ იმ სისწრაფით ჩამოვირბინე. შეევვარდი აბაზანაში დავიბანე ხელ- პირი და სამზარეულოში გავედი, სოფი თვალს მაყოლებდა და იღიმებოდა.
- შენი ძილის პატრონს, გაღვიძებდი და ვერაფრის დიდებით ვერ გაგაღვიძე.
მომესმა სოფის ლაპარაკი სამზარეულოში. სოფის უკვვე გაემზადებინა ჩემთვის ყავა და როგორც მიყვარს სამი კოვზი შაქრით.
- სოფი მმადლობა ყავისთვის. უცებ დალევა მინდოდა და სწრაფ, სწრაფად მოვყლუპე.
- არაფერს. სოფის ხმა ბუნდოვნად ესმოდა. ჩქარა ხატია გველოდება.
- ჩანთებში საჭმელი ჩააწყე? ვკითხე სოფის სამზარეულოდან.
- კიი უკვე ყველაფერი მზადაა შენ კეტები ჩაიცი და წავედით.
ყავა იქვე სამზარეულოს ბარზე დავდე ნახევრად დალეული და სწრაფი ნაბიჯით ფეხსაცმლის კარადასთნ მივედი, ხელი ვტაცე ჩემს მწვანე კეტებს და ფეხზე მოვირგე.