სულ სიცილ–კისკისით ჩატენა სანდრომ ყველა ცალ–ცალკე ტაქსში და თვითონაც თან გაყვა.მთელი გზა უაზროდ იცინოდნენ და უმნიშვნელო ამბებს იხსენებდნენ ღრმა ბავშვობიდან.
გოგონები სახლებში რომ დაარიგა ყველაზე ბოლოს ნენე მიიყვანა.

–არრრრ მინდა შენი დახხხხმარებააა,მეეე თვითოოონ–სიტყვებს ძლივს აბამდა ერთმანეთს

–მოდი დამეყრდენიი–სანდრო მის წიკვინს ყურადღებას არ აქცევდა

–ჩემითთთთ–დაიყვირა და ის იყო ტაქსიდან გადმოსულიი ფეხზე უნდა დამდგარიყო,უცებ ფეხი აებლანდა და იქვე დიდ გუბეში გაწვა.ერთი წამოიკნავლა და წამოდგომა სცადა,თუმცა უშედეგოდ.სანდრო ამ ყველაფრის შემხედვარე სიცილის ძლივს იკავებდა და საერთოდ არ ცდილობდა დახმარებას.მერე გონება ერთმა აზრმა გაუნათა და მაშინვე ტელეფონი ამოიღო და ფოტო გადაუღო

–აი ამას რომ გამოფხიზლდები მერე გაგიბაზრებ–ემუქრებოდა და მის აყენებას ცდილობდაა

–მეძინება სააან–ტალახიანი თავი მხარზე ჩამოადო სანდროს და თვალები დახუჭა

–ცოტაც და ჩაგახუტებ შენს ბალიშს–ცალი ხელით ნენეს იჭერდა,ცალით კიდევ კარის გაღებას ცდილობდა.ძლივს მოარგო კარს გასაღები,მერე ძლივს გააღო და საბოლოოს ძლივს მიათრია სიმთვრალისგან გათიშული ნენე მის საწოლამდე.კი შეეცოდა ისეთი ბინძური რომ დააწვინა,მაგრამ ნამდვილად აღარ ჰქონდა მისი თრევის თავი.თანაც დილით გაღვიძებულზე ისეთ მის თავს რომ დაინახავდა,აინტერესებდა რა რეაქცია ექნებოდა.ერთხელ სანდრინიოც გაეხუმრებოდა,არაუშავს.მაგას ვერ აიატანს ნენე წერეთელი?!

–დემეეეეეე არ წაახვიიიდეეე–უცებ მოესმა ნენეს ლუღლული და ყურები ცქვიტა ხომ არ მეჩვენებაო

–ვიიინ დემეეე?–ინტრიგულად კითხა,"მთვრალი სიმართლეს ამბობსო"პრინციპით იქნებ რამე წამოვაცდენინოოო

–ჩეემიიი დემეეე მინდაააა–ტუჩებს მანჭავდა და ერთი და იგივეს იმეორებდ/
–ბავშვს ბაღიდან გამოვიყვან და მოვალო დემემ–მთვრალს გავეხუმრებიო და თავიებური თაამმაში წამოიწყო,თან პარარელურად ტელეფონი ამოიღო და ვიდეოს გადაღება დაიწყო

–ვის ბაავვვშშშშვსსს?–თვალები უცებ ჭყიტა და გვერდი იცვალააა

–შენ რა არ გახსოვს შვილი რომ გყავთ?–გაოცებულმა ჰკითხა და სახე მაისურში ჩამალა სიცილი რომ შეეკავებინა
–მე და დემეს???–კითხვას კითხვაზე სვამდაა ნახევრადმძინარე

–ჰო,უკვე 3 წელია ცოლ–ქმარი ხართ და 2 წლის ბავშვიც გყავთ,ჩემი ნათლული–საიდნ იიფიქრებდა ასეთ ტყუილებს თვითონაც უკვირდა
–ჩვენი შვილიიიიი–ნასიამოვნებმა გაიღიმა და ბალიშს მთელი ძალით ჩაეხუტა

–კარგი წავედი ნიკო მელოდება,ინერვიულებს–ნააზად გაიღიმა და ხელი აიქნიაა მეტი ეფექტისთვის

–ნიკო ვინნნნააა?–ამოილუღლუღა ისევ

–ჩემი ქმარი,ჩემი მეჯვარეც იყავი არ გახსოვს?–გაიკვირვა და უფრო ახლოს მივიიდა

–რააა???გეი ხარრრ???და მე მეჯვარეე??შეეენიი დაა ნნნნიკოოსი??–ძლივს აბამდა სიტყვებ ერთმანეთს დს გამოფხიზლებას ცდილობდა

–გულს მტკენ–საცოდავი სახე მიიღო და ვითომ ცრემლი მოიწმინდა

–არ მინდააააა,მატყუეეეეეებ–სახე მომანჭა

–ეხლა დაიძინე და დილით ყველაფერს შენი თვალით ნახავ–პლედი გადააფარა და თავზე ხელი გადაუსვა

–დეეეემეეეეე?–იკითხა დაბალი ხმით

–დემემ მოვა მალე და მოგხედავს,არ გაინძრე ხომ იციი შენით ვერ გადაადგილდები.ერთი კვირის წინ მძიმე ოპერაცია გადააიტანეე–დაგუდული ხმით საუბრობდა რომ არ გაცინებოდა

–რრრრრა დამემმმაართაა?–ძილმორეულმა იკითხა და თავი გვერდით მიგდო

–ორულობა გაგირთულა და ექიმები იძულებული გახდნენ საკეისრო კვეთა ადრიანად გაეკეთებინაათ–ისე ახალ ტყუილებს იგონებდა და თავის თავზე თვითონვე ეცინებოდა

–ჩეემიიიი შვილიიიი სადდდაა?–თბილი ხმით იკითხა

–ბავშვიიიი???ბავშვიი გვერდით ოთახშიაა სძინავს–თავისი თავით კმაყოფილმა გაიღიმა და თავის მოკატუნება გააგრძელა

–მოომიიიყვაანეეეე–წამოდგომა სცადა,მაგრამ როგორ კი თავი ასწია თავბრუსხვევამ თავიისი ქნა და ისევ საწოლზე დავარდა

–ეხხხლაავე–სწრაფად გავარდა სანდრო და გვერდით ოთახიდან მართლა მოუყვანა თავისი საყვარელი ბავშვობის თოჯინა.ფრთხილად მიუწვინა გვერდით და მოშორებით დადგა

–ჩემიიი პატარაა–თბილად დაუწყო ნენემ მოფერება და ხელი ოდნავ მოხვია.ეფერებოდა ათასი საალერსო სიტყვით და თან ნელ–ნელა თვალები ებლიტებოდა.იქამდეე იძახდა დემეტრეს სახელს,სანამ არ ჩაეძინა..დაძინებული ნენე როგორც დაიგულა,სინათლე ჩაუქრო და თავისი თავით კმაყოფილმა ოთახი დატოვა

–შენ ხარ ჩემი განძი–მადიანად აკოცა ტელეფონს და კიბეებზე სწრაფად ჩაირბინა.


****
ძილბურანში მყოფს საიდღანაც ტელეფონის გამაყრუებელი ხმა ჩაესმა.იმდენად არ უნდოდა რეალობას დაბრუნებოდა და სიზმრების ტკბილ სამყაროს გამოთიშვოდა,ერთი ხელის მოსმით დაიფარა ბალიში თავზე და მაგრად მიიჭირა ყურებზე.მიუხედავად მისი მცდელობისა მაინც არ შეწყდა ზარის ხმა.იძულებული გახდა ხელი გადაეწია და ტელეფონზე ეპასუხა

–არ ვიცი ვინ ხარ,მაგრამ თუ რამე მნიშვნლოვანის გამო არ დამირღვიე ძილის იდილია,იცოდე საკუთარი ხელებით გაწამებ–თვალებდახუჭულმა მიაყარა და თან გულში ზარის ავტორს ლანძღავდა

–რა ხმა გაქვს?–გაოცებლმა უთხრა ანომ და სიცილი ატეხა

–მაგის სათქმელად გამაღვიძე?–წარბი აუწია,თითქოს დაინახავდა

–როგორ დავაჟკაცებულხარ ამ ერთ ღამეში–ისევ კისკისებდა

–ვთიშავ–მობეზრებულმა ყურიდან აპარატი მოიცილა

–კარგი ჰო,უჟმურო–დანებდაა გაბუსული

–გისმენ–ისევ იგივე ხმა

–ასკუპტი ახლა უცებ,ჩაალაგე ბარგი–ბარხანა,მერე მოემზადე და დაელოდე აკოს.გამოგივლის და გავუყვეთ გზას ბათუმისკენ–მიაყარა უცებ

–მოიცაა–რაღაცის თქმას აპირებდა გაბმული ზუმერის ხმა რომ გაიგონა.გაბრაზებულმა ერთი მაგრად დაიყვირა და ზლაზვნით წამოდგა ფეხზე.იცოდა ანოსთან შეპასუხებას აზრი აქ ჰქონდა.მაინც თავისას გაიტანდა და მაინც წაიყვანდა.ამიტომ ზედმეტი ძალადობის გარეშე სჯობდა ამ ამბის მოგვარება.უცებ მიიღო შხაპი,მოწესრიგდა და ტანსაცმელების ჩალაგებას შეუდგა.ბევრი არც არაფერი ჩაულაგებია.ძირითადად რაც იცოდა რომ დასჭირდებოდა მხოლოდ ისეთ რაღაცეებს მიუჩინა ადგილი ჩემოდანში.ყველაფერს რომ მორჩა აკომაც დაურეკა.ქვემოთ ჩასულს აკო საბარგულთან დახვდა.სწრაფად გამოართვა ჩანთა და საბარგულში მოათავსა.

–ლოთბანდა ხართ სუფთა–ყოველგვარი მისალმების გარეშე აჯახა სიცილით ნენეს დაშლილი სახე რომ დაინახა

–უკვე ბევრჯერ ვთქვი ხომ უკანასკნელად ვსვამთქო?–კრრუსუნით თქვა და ნაბეღლაბი მიიყუდა.ანოს წიკვინმა იმდენად გადართო სხვა რამეზე,საერთოდ დაავიწყდა პარხმელიაც და თავის ტკივილიც.კი მართალია დიდად არცერთი არ აწუხებს,მაგრამ მთლად უგრძნობიც არაა.თან წუხელ როგორც ჩანს მართლა ბევრი მოუვიდათ

–კი,67546–ჯერ უკვე და ვფიქრობ კიდევ ბევრჯერ გავიგონებ–სიცილის არ წყვეტდა აკო

–შენი ცოლის ბრალია ყველაფერი,გუშინ დამათრო,ახლა კიდევ მაგის ხუშტურებზე ბათუმში მივდივართ–ბრაზისაგან თვალები დააკვესა და თავი მინას მიადო

–ცხრა თვეც გავუძლოთ და მერე დაწყნარდება–ღიმილით თქვა აკომ და თვალები ბედნიერებისგან აუციმციმდა.

–ხო აბა რა,ეგ მთელი ცხოვრება არ დაგვასვენებს–სიცილით თქვა,

–რაააააააააააააა? 9 თვე?–მაგრამ უცებ აკოს ნათქვამი თავიდან გადაახარშა და იმხელა იკივლა,რომ არა აკოს სწრაფი რეაქცია რაღაცას შეეჯახებოდნენ–ვაიმე არ მჯერა,გილოცაააავთ–უცებ ეცა და ლოყაზე მაგრად აკოცა

–გოგოს სხეულში ჩაასახლებული ბიჭი ხარ,ვამბობ მე–სიცილით აუჩეჩა აკომ თმა

–აკო მამა გახდები,ანო კიდევ დედა.მე ნათლია.ერთი ბავშვი რამდენ ადამიანს გაგვაბედნიერებს აზრზე ხარრ?!–ადგილზე ცქმუტავდა და გახარებული ტაშს უკრავდა.აკო მის ასეთ ქცევებს გაღიმებული ადევნებდა თვალს.იცოდა რამდენად ემოციური იყო.ისიც იცოდა ახლა ლაპარაკით თავს რომ ახდიდა და არ გაჩერდებოდა.მაგრამ ისიც იცოდა რამდენად ბედნიერი იყო ანოს ბედნიერებით.სახლში მისული თითქმის გაუჩერებელი მანქანიდან გადახტა და სირბილით გაიქცა ანოსკენ

–ჩემო მომავალში გაბერილოოო–კიოდა და ანოს მთელი ძალით ეხვეოდა

–ნუ გამჭყლიტე თორე დავრჩები ჩაჩუტულუ–ღიმილით უთხრა და ლოყაზე მაგრად აკოცა

–ხო იცი არაა როგორ მიყვარხარ??–ცრემლიანი თვალებით ეუბნებოდა და მუცელზე ეფერებოდა

–მეც ხომ იცი ზუსტად ეგრე რომ მიყვარხარ–თბილი ხმით უთხრა ანომ და მაგრად ჩაიხუტა

–კარგი გვეყო დრამატული სცენები,წავედით–სიტუაცია აკომ განმუხტა და გოგოები გარეთ გაიყვანა.ეზოში გასულებს გარეთ ორი მანქანა დახვდათ.ნენე იმდენად იყო ანოს ფერებით გართული საერთო საერთოდ ვერ აღიქვა უცებ დანახული.მერე უცებ გაიხედა ისევ იქით და თავისი ოცნების მანქანის დანახვისას თვალები ლამის შუბლზე აუვიდა

–ანოოოოოოოოოოოოო,ჩემი ოცნეების მანქანაააააა–იყვირა და ანო მაგრად შეანჯღრია

–ნელა ველურო–დატუქსა მეგობარი და მის მზერას თვალი გააყოლა

–როგორ მოვკვდები ისე ამ მანქანას თუ არ ვიყიდი–თვალებზე ხელი აიფარა და ოცნებებში გადაეშვა

–და შენი ოცნების ბიჭი–ანოს ირონიულმა ხმამ გონს მოიყვანა