რამდენიმე დღემ უაზროდ ჩაიარა. უბრალოდ ისევ ვიკრიბებოდით მეგობრები. ვჭორაობდით ისა ესა. იოანეს სულ ვწერდი, დღე და ღამ, წუთი წამი არ გამოგვიტოვებია. ვურეკავდით, ვიდეოს ვუგზავნიდით ერთმანეთს.დეიდასც არა უშავდა. ერთხელაც ვეღარ მოვითმინე და დეიდას ვკითხე
-დეიდა, არ გინდა გათხოვება? არგინდა შენი ცხოვრების მეგზური ნახო?
-არ ვარ მზად ჯერ ლიზა, რაც ბიძაშენი გარდაიცვალა, აღარ მაქვს ხალისი დეი. -და მოიღუშა
-კაი დეიდა, მაგრამ თუ ვინმე გამოჩნდა, ხომიცი პირველი მე მეუბნები.-თვალი ჩავუკარი და გავუღიმე
-აუცილებლად ლიზუნა-გაეცინა
სანდრო და მაშკა ერთად იყვნენ თუარ ჩავთვლით მათ კინკლაობას.
ერთხელ პარკში ვართ ბავშვები
-მაშა, რამდენჯერ გითხარი. ამოღებულია ძალიან ეგ მაისური
-ეჭვიანობაღა გაკლდა სანდრო-ამოიბურტყუნა მაშკამ
-ჩემი შეყვარებული ხარ და არა ხალხის ნაშა.ეგეთები აღარ ჩაიცვა.-მოუჭრა სანდრომ
-გასაგებია-გაიბუსხა მაშკა
ცოტახანი ასე ვიჯექით. ერთმანეთს დებილივით ვუყურებდით. სანდრომ ვეღარ მოითმინა
-ვაიმე რა დებილი მყავხარ გოგო-გაეცინა სადროს, მივიდა და ჩაეხუტა მაშკას.
-ჩემო ეჭვიანო-გაეცინა მაშკას
გადიოდა წუთები, საათები, დღეები და მეც იოანე ძალიან მენატრებოდა. მაგრამ სამაგიეროდ ბევრი კრუასანი მქონდა და ამით ვიმშვიდებდი თავს. კრუასანით იოც ჩემთან იყო. ნეტა ასეთი აზრები რატო მაწუხებს.
-როგორ ხარ პატარავ-გადმომირეკა სკაიპით იომ
-კარგად ჩემო სიცოცხლევ, იცი როგორ მომენატრე?-და ეკრანს ხელი მივადე
-მეც ჩემო სიცოცხლევ-იწვა და ტელეფონით მელაპარაკებოდა.
-როდის ჩამოდიხარ?-მოვიღუშე მე- არმინდა უშენოდ ბევრი დრო გავატარო
-საყვარელო, ძალიან ცუდი ამბავი რო გითხრაა?-მოიღუშა სანდრო
-რახდება?-გულმა გამალებით დამწყო ცემა
-2 კვირით კიდე უნდა დავრჩე-მითხრა სევდანარევი ხმით-გთხოვ მაპატიე და გპირდები დავამთავრებ საქმეს თუ არა ეგრევე ჩამოვალ
-აუ კაი რა კრუასანო-ცრემლი წამსკდა მე- აუ 2 კვირა კიდე? დამთავრდა თითქმის ზაფხულიი. გთხოვ რაა ჩამოდი მერე აღარ მეცლება სწავლა იწყება 12 კლასელი ვარ უკვე
-ჩემი დიდი გოგოხარ. ისწავლე ჩემო საყვარელო, მერე ერთად ვიმუშაოთ. ერთად ვივლით გერმანიაში, პარიზში, ჩინეთში, მადრიდში წავალთ ერთად. გპირდები სასწაული ცხოვრება გვექნება.
-ამის იმედი მაქვს-ამოვისუნთქე და დავწყნარდი.
-ვერც ჩემ დაბადების დღეზე ვერ მოხვალ?-ამოვიხვნეშე
-აუ, პატარავ, ძალიან გეწყინება? ეს დედანატირები საქმე არ მთავრდება, უკვე ამომივიდა ეს მოგზაურობა ყელში. გთხოვ მაპატიე. გპირდები რომ გაისად შენს დაბადებისდღეზე ერთად ვიქნებით. ხოარგწყინს ჩემო წრუწუნავ?
-რას გავაწყობთ. არაუშავს.-და გავუღმე. გულში კი ტკივილმა გამიარა.
ასე ვლაპარაკობდით 1 საათი.ასე ვლაპარაკობდით მთელი დღე.
მეორე დღეს საქმე არმქონდა და Facebook-ში ვბოდიალობდი როდესაც უცხო პირმა მომწერა
-გამარჯობა ლიზა. შენ იოანეს შეყვარებული ხარ ხომ?
გამიკვირდა ძალიან. ნაცნობებმა იციან რომ შეყვარებული ვართ. უცნობი როგორ გაიგებდა.
-რომელი ხარ ან საიდან იცი ჩვენი ურთიერთობა?
-ეგ არ მოიკითხო შენ. შეგიძლია იყო იოანესთან მაგრა, იცოდე ერთ დღესაც ყველაფერი შეიცვლება.
-ნეტა არ გაკლდეს-მივწერე და დავბლოკე
ვინ იყო? ნერვებს ვიჭ....ტდი იმაზე ფიქრით რომ ვინ ჯანდაბა იყო. ინფორმაცია, ფოტოები არაფერი ქონდა მითითებული. ვერ გავაკრვიე. გავიდა 2-3 დღე და საერთოდაც გადამავიწყდა.
-გაიღვიძე ჩემო მზეთნახავოო-შემამჯღრია მაშკამ
-აუ, შემეშვით-გამეცინა მე-ვიცი ვიცი რომ ჩემი დაბადებისდღეა მაგრამ მერეც მომილოცავთ
-სიხარულოო. გილოცავ, მინდა რომ სულ ჩემთან იყო. მინდა რომ ერთად სულ ბედნიერები ვიყოთ. მინდა სულ ბედნიერს გხედავდე და ამაში ოჯახის წევრები და მეგობრები დაგეხმარებით. ყველაზე მეტად მიყვარხარ- არ დაუგდო ჩემს თხოვნასს ყური და მომახალა ყველაფერი.
-ჩემო სიცოცხლევ-ჩავეხუტე-დიდი მადლობა.
-ესეც ჩემი საჩუქარი-და ვაიკიკის პარკი გამომიწოდა
პარკში ულამაზესი მოკლედ კაბა იდო:ლურჯი, მკერდის ზემოთ სამკუთხედის ფორმით იყო ამიჭრილი, ულამაზესი მკლავებით.
-მინდა რომ დღეს ეს ჩაიცვა დაბადებისდღეზე. -მითხრა თბილი ხმით
-ძალიან დიდი მადლობა.ძალიან ლამაზი კაბაა-მოვეხვიე-ჩემი დაიკო იყავი, ხარ და სულ იქნები
-მოკლედ, რესტორანში ყველაფერი დავჯავშნეთ, და საღამოს იქ ვართ
-კარგიი-კმაყოფილი დავთანხმდი მაგრამ ძალიან მწყინდა იო რომ იქ არიქნებოდა
მაშკა წავიდა სახლში მოსამზადებლად.
-ლიზა-გამომძახა მისაღებიდან-ვინ არის ჩემი იუბულარი გოგო?-გაეცინა ინგას
-მეე- შევკივლე ბავშვივით.
-გილოცავ ჩემო საყვარელო. -ჩამეხუტა ინგა
-დიდი მადლობა დეიდა
-აჰა ეს ჩემგან.-და ვერცხლის ულამაზესი ანგელოზი ყელსაბამი გამომიწოდა-მინდა რომ სულ თან ატარო. ცუდად იქნები კარგად სულ შენთან ვიქნები. წარმოიდგინე რომ ეს ანგელოზი მევარ
-დიდი მადლობა დეიდა, ძალიან ლამაზია-და ჩავეხუტე.
საღამოსთვის ვემზადებოდი. ულამაზესი კაბა ჩავიცვი, ფეხსაცმელიც შევუსამაბე და თმები დავისწორე.
-ლიზა სად ხარ ყველანი რესტორანში ვართ.-გადმომირეკა მაშკამ
-10 წუთში მანდ ვარ.
იოს არ მოულოცია და ძალიან მეწყინა. ისე კი თქვა ძალიან ბევრი საქმე მექნებაო.. მაგრამ...
რესტორანში შევედი
-გილოცაავთთ-მოვარდნენ ბავშვები
-მადლობა ბავშვებო.
ხან რას მჩუქნიდნენ, ხან რას. ყველა მეხუტებოდა და უხარდათ ყველას.
-მოდი დავჯდეთ ახლა-აჭიკჭიკდა სანდრო
-წავედით-შევძახე და ხელების ერთმანეთს შემოვკარი
ცოტა ხნის შემდეგ დიდი ყუთი შემოიტანეს.
-ეს ჩემგან ლიზა- მითხრა სანდრომ
-შენ დიდი საჩუქრებით გამოირჩევი თურმე-თვალი ჩავუკარი სანდროს
-გახსენი, გახსენი-აკივლდნენ ბავშვები
ძალიან მაინტერესებდა რაიყო. საჩუქარი გავხსენი და ჩავიხედე.....
-ეს რა არის-გამეცინა
-სად არის საჩუქარი ტო-დაიბნა სანდრო
-ხომ არ გაიქცა?-თქვა ბავშვების უკან მოთავსებულ სკამზე და გაეცინა
უცებ უკან შევიხედეთ და იოანე სკამზე იჯდა. ისეთ შეგრძნება დამეუფლა ისე გამიხარდა.
-შენ მაიმუნოო-მივარდა ლიზა და მაგრად ჩაეხუტა.
-ჩემი სიყვარული-აკოცა შუბლზე იომ
-ყუთში რატომ არ ჩაჯექიი
-გოიმობა იქნებოდა.-გაეცინა იოს.
-მოიცა საჩუქარი ეს არყოფილა- თქვა იომ
-ამაზე დიდი საჩუქარი რა უნდა იყოს-გაეცინა ლიზას
პარკი გამომიწოდა
-დოლჩე გაბანას სუნამო The One??-შევკივლეე.-როგორ მინდოდაა ეს სუნამოო
-მხოლოდ ეგ არ არისს-ჩაიჭკიტა მაშკა პარკში
-რა ლამაზი ყელსაბამიაა-ემოციებს ვერ ვმალავდი
-გილოცავ ჩემო სიყვარულო. -და ჩამეხუტა
გვიანობამდე ვიყავით, ვიცეკვეთ, ვიმხიარულეთ. მერე ინგაც შემოგვიერთდა.
-გაიცანი ინგა ეს იოანეა-გააცნო ლიზამ ინგას იოანე
-სასიამოვნოა-დაუკრა თავი ინგამ
-იო ეს ინგაა, დეიდაჩემი.
-მოხარული ვარ რომ გაგიცანით- გაიღიმა იო
ტელეფონზე დავხედე მამიკო მირეკავდა
-ლიზა, ჩემო საყვარელო, ძალიან დიდი ბოდიში რომ დილას ვერ მოგილოცე. გილოცავ შვილო, ბედნიერებას გისურვებ. ძალიან მინდა მანდ ვიყო მაგრამ ვერ ვახერებ. ძალიან მიყვარხარ მაა-მითხრა ტკბილი ხმით მამამ
-დიდი მადლობა მაა.მეც ძალიან მიყვარხარ.
ცოტახანი ვლაპარაკობდით. მერე გავუთიშე, გარეთ გავედი და სკამზე ჩამოვჯექი
...................................................................................................................................................................................
2014/22 ივლისი
-ლიზუნა დედა, ადექი ჩემო საყვარელო, გილოცავ დაბაბის დღეს-გამაღვიძა დედამ.
-მადლობა დეე,-წამოვხტი გახარებული.
დღეს ჩემი დაბადებისდღეაააა. უბედნიერესი ვიყავი.
-დე მოდი შეხე რა უნდა გაჩუქო
უცებ მივვარდი დედიკოსთან.
ულამაზესი კაბა მაჩუქა დედიკომ. წითელი გაშლილი
-დიდი მადლობა დეე-მოვეხვიე დედიკოს.
სამზარეულოში შემიყვანა
-დე ნახე ტორტი გაგიკეთე. რამდენიმე მეგობარი დაპატიჟე და მოდით კაი?
-კაი დე მაშას, ანის, შორეს და ბავშვებს დავპატიჟებ, ბევრს არა. დეიდაც მოვა ხოო?
-თუ მოახერხა მოვა დე
უბედნიერესი ვიყავი. დავხტოდი და დავხტოდი
-მამიკოო, გილოცავ ჩემო საყვარელო-თავი გამოყო ოთახიდა მამამ
-მადლობა მაა.
-მოდი ნახე რა გიყიდე
მივირბინე მამიკოსთანნ
-აჰა მა, აქ ჩაწერ კარგ და ცუდ დღეებს და დაგამახსოვრდება- გამომიწოდა ულამაზესი დღიური მამამ
-მადლობა დიდი მამიკო-მოვეხვიე მამას
ძალიან კარგად ვატარებდით დროს. მეგობრებიც მესტუმრნენ. ვიცინოდით და ვცეკვავდით.
................................................................................................................................................
2016/22 ივლისი
-ლიზა კარგად ხარ?-ფიქრებიდან გამომარკვია იომ და გვერდით მომიჯდა
-კი იო, კარგად ვარ
-ძალიან კარგი საღამო იყო ხომ?
-კი ძალიან. წამო შევიდეთ.
ავდექით და გასასვლელისკენ წავედით. უცებ იომ შემომიტრიალდა და მაკოცა. ისეთი თბილი ტუჩები ქონდა. მარწყვივით ტკბილი და ნაზი. ეს წამი არასდორს დამავიწყდება
-იცოდე რომ ძალიან მიყვარხარ.
და უცებ უკან გაიხედა. თვალები გაუფართოვდა. სუნთქვა გაუხშირდა.
-რახდება იო?-და უკან გავიხედე
ვიღაც ბიჭი იყო. შავი მაისური ეცვა და ჯინსის შარვალი.
-თორნიკე-აღმოხდა იოანეს.
-გამარჯობა ძამიკო.


აბა როგორია ბავშვებო?