უეცრად ყველაფერი შავმა ფერმა მოიცვა. ტრაილერის და ნოეს მანქანიშ შეჯახება მეხის გავარდნისავით იყო. კიდევ კაი ტრაილერის მძღოლმა მანქანა შეაჩერა და მაათ მანქანას მიუახლოვდა. ორივე გათიშული იყვნენ. ნოეს საჰაერო ბალიშზე ედო თავი და კიდევ კარგი მალე გაიხსნა. ხოლო მიმის ამბავი ძალიან ცუდად იყო. მისი ბალიში არ გაიხსნა ამიტომ თავიდან სისხლი მოდიოდა. ტრაილერის მძღოლმა ანუ უცნობმა სასწრაფო გამოიძახა. რადან თბილისთან ახლოს იყვნენ სამედიცინო დახმარება მალევე მივიდა . ნოე და მიმი სავადმყოფოში გადაიყვანენ. უცნობმა მიმის ტელეფონი იპვა და იოს დაურეკა. მალევე გაისმა იოს მზრუველი ხმა.
-გისმენ მიმიკო! როგორ ხაარ?-იო
-უკაცრავად არ ვიცი ვის ვესაუბრები მაგრამ ერთს გეტყვით ამ ტელეფონის პატრონი ავარიაში მოყვა და ახლახანს გადაიყვანეს *************** ამ კლინიკაში. გთხოვთ მობრძანდეთ.-უცნობი
-რაა ახლავე მოვდივარ!-თქვა იომ და ყურმილი დაკიდა.

#იოსთვალით
გავიგე თუ არა მიმის ამბავი ეგრევე წავედი კლინიკაში . გზაში კი მიშოს და გიოს დავურეკე.
-ალო მიშო !
-ხო ძმა!-მიშო
-სად ხარ? გიო შენთან ერთადაა?
-თბილისში ვარ. კი აქ არის. რამე მოხდა?
-ბიჭო მიმი ავარიაში მოყვა . მემგონი ნოესთან ერთად და ********* ამ კლინიკაში მოდით აუცილებლად.
-ახლავე გამოვდივართ ძმა!-მიშო.

#სავადმყოფოში
არ გასულა 10 წუთი როდესაც კლინიკაშ ერთდროულლად შემოაბიჯა სამმა უსიმპატიურესმა პიროვნება. სამივეს სახე წაშლილი ქონდათ ნერვიულობისგან. ეგრევე მიმღებისკენ გაქანდნენ.
-ხომ არ იცით სად იმყოფება მიმი დევდარიანი? -იო
-ახლახანს რომ მოიყვანესს სასწრაფოთი ხომ?
-დიახ
-ეგ გოგონა და ის ბიჭი რეანიმაციაში იმყოფებიან 4 სართულზე.-ეს სიტყვები მეხის გავარდნისავით იყო ბიჭებისთის. მალევე აირბინეს 4 სართული და როგორციქნა მიაღწიენ რეანიმაციამდე. იქვე დაინახეს უცნობი და მაშინვე მასკენ წავიდნენ.
-უკაცრავად და თქვენ ვინ ხართ?-გიო
-მე ვარ ამ ორი ადამიანის დამღუპელი-ნაწყემა თქვა უცნობმა
-ანუ?-მიშო
-ახლა აქ ჩემ გამო ტარდება 2 სასიცოცხლო მნიშვნელობიის ოპერაცია. გესმით მხოლოდ ჩემ გამო.
-კარგით დაწყნარდით და გთხოვთ დაწვრილებით მოგვიყევით რა მოხდა. ჩვენ მათი მეგობრები ვართ. აი მე ვიყავი რომ გელაპარაკეთ.-იო
-ტრაილერით მივდიოდი თურქეთისკენ -დაიცყო უცნობმა- მოსახვევში შევდიოდი როცა უეცრად მანქანა გამოჩნდა. არ ვიცი რა მოხდა მაგრამ ს მანქანა ჩემს ზოლში შემოვიდა . ვერ მოვასწარი დამუხრუჭება როცა ერთმანეთს შევასკდით. მანქანიდან გადმოვედი და მათკენ წავედი. ვნახე ისინი. ბიჭის ბალიში დროზე გახსნილა ,მაგრამ გოგოსი რა მოგახსენოთ. შემდეგ სასწრაფოს გამოვუძახე და აქ მოვიყვანეთ. შემდეგ კი რაც ხდება თქვენთვითონაც იცით. -დაამთავრა უცნობმა მოყოლა.
ბიჭები კარგ დღეში ნაგდათ არ იყვნენ. ორი მათვის უმნიშვნელოვანესი ადამიანი სიკვდილს ებრძოდა. თურმე მიმის დატაკების დროს თავი ძლიერათ დაურტყამს და რომელიღაცა არტერია გამსკდარა.(ნუ ასე დაწვრილებით არ ვიცი) ურთულეს ოპერაციას უკეთებდნენ. ხოლო ნოეს იმდენად არაფერი არ ჭირდა როგორც მიმის მაგრამ მისი სიცოცხლეც ძალიან დიდი საფრთხის ქვეშ იყო.
4 საათიანი ლოდინის შემდეგ ნოეს საოპერაციოდან ექიმი გამოვიდა :

რა უცნაურია არა ცხოვრება?არ იცი როდის მოკვდები,როდის რას გიმზადებს მომავალი))რა იქნება შემდეგ...და იქნებ კვდები?ეს ხო წარმოუდგენელია მიუხედავად იმისა,რომ ეს შესაძლებელია მოკვდე...
4 საათიანი ლოდინის შემდეგ ნოეს საოპერაციოდან ექიმი გამოვიდა :
-ექიმო რა ხდება?-ეგრევე მივარდნენ ბიჭები
-ყველაფერი კარგადაა. ბატონი ნოეს ოპერაცია კარგად ჩაიარა. მართალია რთული ოპერაცია ჩავუტარეთ ,მაგრამ მისი ორგანიზმი იმდენად ძლიერი აღმოჩნდა რომ ყველაფერს გაუძლო. ახლა პალატაში გადაიყვანენ და დაახლოებით 1 საათში შეგეძლებათ პაციენტის მონახულება.-თქვა ექიმმა.
-ძლიან კარგი და ხომ ვერ გვეტყვით მეორე საოპერაციოში რა ხდება? უკვე 4 სააია შეყვანილი ყავთ და არაფერს არ გვეუბნებიან -იო
-ახლავე შევალ.-თქვა ექიმმა დაა მიმის საოპერაციო შეაღო. დაახლოებით 1 საათში გარეთ ორი ექიმი გამოვიდა. ერთერთი კი დამწუხრებული სახით ბიჭებს მიუახლოვდა...
-რა ხდება ექიმო? როგორ არის ჩემი და? -იო
-სამწუხაროდ თუ საბედნეროთ პაციენტი გადარჩა ,მაგრამ რაღაც მიზეზების გამო ის კომაშია. ახლა მხოლოდამხოლოდ მასზეა დამოკიდებული როდის რა მოხდება.-თქვა ექიმმა და იქაურობას გაეცალა.
ბიჭები 1 მხრივ გახარებულები იყვნენ რადგან მათვის ორი უძვირფასესი ადამიანი სიცოცხლეს გადაურჩა , ხოლო მეორე მხრივ დამწუხრებულები რადგან მიმი კომაშია.
ამასობაში ნოეც გამოვიდა ნარკოზიდან და ბიჭებს შეეძლოთ მისი ნახვა.
-როგორ ხარ?-მიშო
-რავი კარგად. რა მომივიდა? ან აქ რატომ ვარ? მიმი აქ არის?-ერთად მიაყარა ნოემ .
-შენ და მიმი ავარიაში მოყევით-დაიწყო გიომ.
-ორივეს უმძიმესი ოპერაცა ჩაგიტარდათ. შენი ორგანიზმი უფრო ძლიერი აღმოჩნდა ვიდრე მიმისი ამიტომაც შენმა ოპერაციამ გართულების გარეშე ჩაიარა,ხოლო მიმი კი ...
-რაა? მიმის რა დაემართა?-შეშფოტებულა თქვა ნოემ.
-ის კომაშია -ენის ბლუკუნით თქვა იომ.
-რააა?! ახალავე მინდა მიმის ნახვა. სასწრაფოდ!
-დაწყნარდი. ექიმს დავუძახებთ და ის გადაწყვიტავს ყველაფერს. -მალევე ექიმიც მოვიდა.
-რახდება?-ექიმი
-სასწრაფოდ მინდა მიმის ნახვა. -მკაცრი ხმით თქვა ნოემ.
-დაწყნარდით და მომისმინეთ. თქვენ ძალიან სარისკო ოპერაცია ჩაიტარეთ ამიტომ ჯობს დაწყნარდეთ და არ ინერვიუოთ.
-როგორთუ დავწყნარდე?! როგორ დავწყნარე როცა ჩემთვის უმნშვნელოვანესი ადამიანი სიცოცხლეს ებრძვის? აი როგორ გამაგებიეთ. სასწრაფოდ მინდა ამ კლინიკკიდან გაწერა და მიმის ნახვა.
-კარგით მიმის აუცილებლად ნახავთ. ანალიზებსაც აგიღებთ და თუ ყველაფერი კარგად იქნება გაგწერთ კიდევაც.-ექიმი.
-ძალიანაც კარგი. ახლა კი უნდა წაიდე მიმის სანახავათ.- თქვა ნოემ და მიმის პალატისკენ გაეშურა. მმალევე შევიდა და ეგრევე თვალში ეცა მიმის თეთრი სხეული. ნამდვილად არ გავდა ეს მიმი ჩვეულებრივ მიმის. მისი სახე არ იღიმოდა როგორც ყოველთვის. მისი ტუჩები არ იყო მარწყვივით წითელი როგორც ყოველთვის.
ნოე დამწუხრებული მიუახლოვდა მიმის და მისი ხელი თავისაში მოიქცია.
-ისე დამტოვე რომ ჩემგან ერთი მნიშვნელოვანი ამბავიც კი ვერ გაიგე,ამიტომ გთხოვ მალე დამიბრუნდი და ისეთ ამბავს გაიგებ დამერწმუნე ძალიან გაგეხარდება -თქვა ნოემ მიმის შუბლზე აკოცა და პალატა დატოვა.
ექიმებმა ნოეს ანალიზები აუღენ და როცა დარწმუნდნენ ,რომ ყველაფერი კარგად იყო სახლში გაუშვეს.
-იო მიმის ნივთები უნდა გადავიტანო ჩემთან.
-კი მაგრამ რატომ?
-მინდა როცა გაიღვიძებს ყველაფერი მზად დახვდეს. ან ქორწილის შემდეგ რათქმაუნდა ჩემთან გადმოვა საცხოვრებლად და წვალებაც აღარ მოუწევს.
-კარგი რა პრობლემაა.
ბევრი რომ არ ვილაპარაო მოკლედ გეტყვით. ნოემ მიმის ნივთები თავის სახლში წაიღო და ოთახში ყველაფერს თავთავისი ადგილი მიუჩინა.ხო თვენთვის მემგონი არ მითქვამს რომ ნოე მარტო ცხოვრობს გლდანში. მშობლები და მისი და კი მმუხიანში. რადგან ნოეს ოჯახისწევრებმა მიმიზე არაფერი არ იცოდნენ გადაწყვიტა მათვის ყველაფერი ეთქვა,ამიტომაც მიშს მანქანა გამოართვა და მათკენ გაეშურა. მალევე მივიდა და მათ ყველაფერი უამბო მასზე და მიმისზე. ნუ იმის გარდა თუ როგორ გაიცნეს ერთმანეთი. ისიც უთხრა რომ როგორც კი მიმი კომიდან გამოვიდოდა დაქორწინდებოდნენ. მშობლებმაც ყველაფერი გაიგეს და შევიდნენ ნოეს მდგომარეობაში.
ღამის 9 საათი იყო ნოე სახლში რომ დაბრუნდა. მიმის ნივთებიდან ერთი ბლოკნოტი აიღო და გადაშალა. პირველ გვერძე კი ასაეთი წარწერა დახვდა.
მნახეს უცხო გოგო დევდო,
ჯდა მტირალი სარკის წინო.
ხელში პასტა-ფურცელითო,
ვფიქრობ ვარო შექსპირიო?!

არვიცი რა იფიქრეთ ამის წაკითხვისას მაგრამ ერთს გეტყვით. ეს ბლოკნოტი მიმის ლექსებით და მოთხრობებით იყო გადაჭედილი. ნოესაც მეტი რა უნდოდა. ისე გაერთო ამ ჩანახატებით რომ ვერც კი გაიგო როგორ შემოათენდა. განსაკუთრებით კი მიმის ერთი ლექსი მოეწონა სიყვარულზე სახელად: ,,ისე ძლიერია გრძნობა სიყვარულის, მასთან ყველა გრძნობა არის მოგონილი“.