ლუკა:მეორედ ბოდიში აღარ მომიხადო.არა მაინც როგორ გაბედა ამ იდიოტმა შენთვის ეკოცნა?!ნერვები მეშლება.
ლიზა:აღარ ვილაპარაკოთ ამაზე რაა,აღარასდროს.დავივიწყოთ,რაც მოხდა მოხდა.შენ გგონია მე მსიამოვნებს ამის გახსენება?ვერც დავივიწყებ მის საქციელს,მაგრამ შენთან ერთად არ მინდა ამაზე ლაპარაკი.
ლუკა:ბოდიში ლიზა,მესმის,მესმის.კარგი ახლა ჩემი წასვლის დროა ლიზ.
ლიზა:კარგი,გაგაცილებ.
კარის გაღებისას დედა შეგვეფეთა.
დედა:ლუკაა?ბავშვებო..
ლიზა:დე უსიამოვნო ინციდენტი შეგვემთხვა და ლუკას ჭრილობა დავუმუშავე.
ლუკა:დიახ,მადლობა ლიზ და ჩემი წასვლის დროც დადგა.
დედა:დარჩი ლუკა,ერთად ვივახშმოთ.
ლუკა:მადლობა,მაგრამ უკვე გვიანია და თან უხერხულია.
ლიზა:არააა,სულაც არ არის უხერხული,არა დე?
დედა:ასეა,ახლა კი მოდი და ერთად ვივახშმოთ.
ლუკა:კარგით,ცოტახნით კიდევ დავრჩები მაშინ.
ერთად მივუსხედით სუფრას.სიჩუმე ჩამოვარდა სანამ ისევ დედამ არ თქვა..
დედა:ლუკაა შენ ბათუმელი ხარ?
ლუკა:არა მელანო დეიდა,მეც დასსვენებლად ვარ ჩამოსული.
დედა:აა,ძალიან კარგი.ხო,რა მაინტერესებდა კიდევ,მამა და დედა რას საქმიანობენ?
ლუკა:მამა ინჟინერია,დედა კი საავადმყოფოში მუშაობს,პედიატრია.
დედა:მშვენიერია,შენ რას აპირებ სამომავლოდ?
იმდენ კითხვას უსვამდა მე შემრცხვა და ამოვიღე ხმა..
ლიზა:ძალიან გემრიელი სალათია.
დედა:ლიზაა?
ლიზა:გადმომაწოდეთ სალათი თუ შეიძლება.
არადა თეფშზე ისევ მქონდა.
დედა:კი,მაგრამ ლიზ?თეფშზე ხომ გაქვს ისევ?
ლუკა:ლიზა,რატომ არ გინდა რომ დედაშენმა კითხვები დამისვას,ასეთი რა არის ამაში?
ლიზა:ხო მეე,რავიცი,არაფერი..
ლუკა:ვაპირებ რაგბს გავყვე,საქართველოს ნაკრებში ვთამაშობ და არის შანსებიც უცხოელ გუნდებში ვითამაშო.. ასე,რომ ვერ ვიტყვი რომ წარმატებები არ მელის.
დედა:ძალიან კარგი,წარმატებებს გისურვებ.
ლუკა:მადლობთ,ახლა კი ჩემი წასვლის დროა.მადლობა თბილი საღამოსთვის და დროებით.
დედა:კარგი,ჩემო კარგო აბა ნახვამდის.
ლუკა გავაცილეთ,ჩემს ოთახში ავედი და მეორე წამს დედაც შემომყვა.
დედა:აბა მომიყევი ლიზ,რა მოხდა,როგორ ჩაიარა საღამომ.
ლიზა:რავიცი,კარგად.
დედა:ხოო? მომიყევი წესიერად გოგო.
კარგი ჰოო(ლიზა).
ყველაფერი მოვუყევი,ალექსიზე რომ ვუთხარი გადაირია.შემდეგ კი ტკბილი ძილი მისურვა და გავიდა ოთახიდან.
ლუკამ მომწერა სახლში მისვლისას..
ლუკა:რას შვრები ლიზ?
ლიზა:დასაძინებლად ვწვები უკვე,შენ რას შვრები?
ლუკა:შენზე ვფიქრობ და ჩვენს დღევანდელ,ერთად გატარებულ საღამოზე.
ლიზა:ხოო,მეც კარგად მაგონდება,რომ ვიხსენებ.
ლუკა:დედაშენით მოვიხიბლე(იცინის),სასიამოვნო ქალია და თბილი.
ლიზა:ოჰ,(იცინის).ბევრ კითხვებს სვამს ხო?
ლუკა:ნუ,ეგ ჩვეულებრივი მომენტია,შენი შეყვარებული ვარ და აინტერესებს ვინ ვარ,საიდან ვარ და რა ოჯახიდან(იცინის).არ ინერვიულო საყვარელი ქალია მართლა.
ლიზა:ნამდვილად,ბევრი კითხვის დასმა რომ არ უყვარდეს.
ტკბილი ძილი მისურვა ლუკამ,უკვე ვიძინებდი,როდესაც ლევანმა დამირეკა.
ლევანი:ვაიმე ლიზაა.
ლიზა:რა მოხდა ლეო?
ლევანი:რუსკას მუცელი ასტკივდა და საავადმყოფოში ვართ.
ლიზა:კი,მაგრამ ესე მალე?
ლევანი:არა,უბრალოდ სისხლდენა დაეწყო,თავისიანებს ეჩხუბა და ინერვიულა.
ლიზა:კარგი,დამშვიდდი.ეხლა მთავარია შენ დაწყნარდე რადგან შენი ნერვიულობით ვერაფერს უშველი,პირიქით,მასაც დაამძიმებ.
ლევანი:კარგი,როდის ჩამოდიხართ ლიზა?
ლიზა:არვიცი,ლევანიკო.ხვალ გაგაგებინებ.
ლევანი:კარგი.
ლიზა:ეხლა სად არის რუსკა?
ლევანი:ეხლა ექიმი სინჯავს.
ლიზა:კარგი,დამშვიდდი და ექიმის პასუხი გამაგებინე კარგი?ველოდები შენს ზარს.
ლევანი:კარგიიი.
2წუთის მერე ისევ მირეკავს ლევანი..
ლევანი:ლიზააააა!
იმედია მოგეწონათ .... მადლობა,რომ კითხულობთ,დაელოდეთ მეთოთხმეტე თავს.