სახლში მივედით. ხმა არცერთს არ ამოგვიღია, უბრალოდ წყნარად მოვდიოდით ჩვენთვის.სახლში მივედით.
-ეკას შევუხედავ-გავხედე ლუკას.
-ოთახში ვიქნები
-კარგი.
კარებთან მივედი
-ეკა-დავაკაკუნე კარებზე.
ხმა არ ისმის.
-ეკა-გავუმეორე და კარები შევაღე.
უცებ თვალებში სისხლი მომხვდა. და არამარტო სისხლი. ძირში ეკა ეგდო,ხელი კი დასისხლიანებული ქონდა.
-ეკა-დავიყვირე და ეკასთან მივვარდი.
ეკა უგონოდ ეგდო. დავიბენი. ჩემი ყველაზე დიდი მინუსი, ასეთ სიტუაციებში ვიბნეოდი.
-ლუკაა-დავიწყე ყვირილი
ლუკა აქოშინებული შემოვარდა. თვალები გააფართოვა და გაშეშდა. მერე ნელი მოძრაობით ტელეფონი ამოიღო და სასწრაფოში დარეკა.
მერე გათიშა და ეკასთან მივარდა.
-დედა-დაიწყე ფორიაქობა-დედაა-იმეორებდა უაზროდ და ხელიდან სისხლის გაჩერება უნდოდა.
რამდენიმე წუთში სასწრაფოც მოვიდა და საავადმყოფოში გადავიყვანეთ.
პალატაში შეიყვანეს. ლუკა ვერ ისვენებდა, იქეთ აქეთ დარბოდა და მისთვის იმეორებდა-ეს ჩემი ბრალია, ეს ჩემი ბრალია.
-დამშვიდდი ლუკა-მივუახლოვდი ლუკას და მხარზე ხელი დავადე
-არა არა ჩემი ბრალია, არ უნდა მეყვირა მისთვის.-მოიჭირა საფეთქელთან ხელი და თავი ჩაღუნა
-ნუ იდანაშაულებ თავს გთხოვ-მოვეხვიე-შენი ბრალი არ არის. უბრალოდ..
-არანაირი უბრალოდ. მე რომ არ მომერთო კონცერტი ჩვენ ახლა აქ არ ვიქნებოდით.-ჩარგო თავი ხელებში და ტირილი დაიწყო
-კაი ლუკა კაი.-მოვხვიე ხელი და თმაზე დავუწყე ფერება.
-შენ რომ არ მყავდე, შენ რომ არ მყავდე-ამოილუღლუღა ლუკამ და თავი უკან გადაწია.
პალატიდან ექიმი გამოვიდა.
-ექიმო რახდება-მივირბინეთ ექიმთან.
-ყველაფერი კარგადაა, ნაკერები დავადეთ. მალე გონებაზე მოვა
-კარგი ექიმო-დახუჭა თვალები და კმაყოფილად გაიღიმა.-დიდი მადლობა.
ექიმმა გაგვიღიმა და წავიდა
-გილოცავ-ჩავეხუტე ლუკას.
-რას მილოცავ-გაეცინა
-დედის გადარჩენას-გამეცინა და ცხვირზე ხელი მოვუსვი.
ცოტახანში პალატაში შეგვიშვეს.ლუკამ ეკასთან მივიდა და უცებ ცრემლები წასკდა
-დედა ეს საქციელი რაიყო?
-უბრალოდ, აღარ მინდოდა სიცოცხლე, შენ თუ შეგძულდები რაღად მინდა ცხოვრება.
-არა დედა, მე მინდოდა რომ სწორ გზაზე დამეყენებინე. ძალიან მიყვარხარ, მაგრამ არასწორია დედა შენი საქციელი-უღიმოდა ლუკა და წყნარად ესაუბრებოდა.
-ჩემი უფროსია, არვიცი არვიცი. ისიც არვიცი ბოლომდე მიყვარს თუ არა... მის გამო შენ ვერ დაგკარგავ. გავშორდები და ერთად ვიქნებით ჩემო საყვარელო-ასლუკუნდა ეკა.
-ჩემი დედიკო-ჩაეხუტა ლუკა.
ეკა მალევე გამოწერეს საავადმყოფოდან. სახლში ყველანაირად ვუვლიდით ეკას. ხელი შეხვეული ქონდა და ბევრ რამეს ვერ აკეთებდა. სახლის დალაგება ჩვენ გვიწევდა. მე დავგვიდი, ლუკა კი ჭურჭელს რეცხავდა. მე ფანჯრებს ვწმენდი, ლუკა კი კარადებს წმენდდა. ასე შევრიგდით. ასე შევრიგდით მთელი ოჯახი. უბედნიერესი ვიყავი. ყოველ დილას ლუკას უბედნიერესი სახე მაბედნიერებდა. ყოველ დილას მისი დილამშვიდობისა, ყოველ დილას მისი ღიტინი, მისი სურნელი, როგორ ყოველთვის რაღაც განსაკუთრებული, ვერ მივხვდი რის სუნი იყო მაგრამ მსიამოვნებდა.ყოველდღე პარკში დავდიოდით და როგორც ყოველთვის ბამბის ნაყინით. ლიკას შეყვარებული ყავდა,ყავდა რა დათსთან ერთადაა. უკვე 4 წელია ერთად არიან მაგრამ რამდენჯერმე უჩხუბიათ. დედაჩემი .. არვიცი დედაჩემი როგორაა. რამდენიჯერმე ვიყავი მოსანახულებლად. განადგურებულია მაგრამ არ იმჩნევს, ვერ წარმოედგინა რომ მისი ქმარი ამას იზამდა. ძალით მიღიმის მაგრამ ვიცი რაცხდება გულში.
ვიღაცის ზარი მაღვიძებს
-გისმენთ-ვეუბნები თვალებგაუხელელი
-გილოცააავვვ-დაიყვირა ლიკამ-ბედნიერებას გისურვებ ჩემო სიცოცხლე. დღეს უნდა ვიგრიალოთ ხომ იცი
-დიდი მადლობა ლიკუნა. აუცილებლად-გამეცინა
დღეს ჩემი დაბადებისდღე იყო. ვერ ვიტანდი ჩემს დაბადების დღეს. უბრალოდ არ მიყვარდა. არასდროს გადამიხდია დაბადებოსდღე რესტორანში . ახლა კი ვიხდიდი.
გვერდით გავიხედე, ლუკა არ იწვა. ხალათი მოვიცვი. გაზაფხული. მარტის 26. გარეთ ჩიტების ჭიკჭიკი და მზიანი დღე.
-ნინაა ჩემო საყვარელო გილოცავ დაბადების დღეს-გამოვიდა ოთახიდან ეკა და ჩამეხუტა
-დიდი მადლობა ეკა-გადავეხვიე და გავუღიმე.
-ლუკა მოვა, სადღაცაა გასული. რას იცმევ?
-ხო უნდა მეთქვა. გამომყვები მაღაზიებში? რაღაც უნდა ვიყიდო
-მოიცა გუშინ არ უნდა მოგემზადებინა ეგ გოგო-გაეცინა
-ხოიცი არ მაქვს მუღამი და. კაი დაიკიდე წამო
მაღაზიები მოვიარეთ და ბოლოს არჩევანი თეთრ მოკლე კაბაზე შევარჩერეთ, ტანში გამოყვანილი, ზემოდან გამჭირვალე მარგალიტებით. რესტორანში შევიკრბიეთ. ლიკუნა, ულამაზესი კაბით.იოანეც იქვე დამხვდა, ცოტნე და ბევრი მეგობარი.
-გილოცავთ ნინაა-აკივლდნენ ბავშვები
-დიდი მადლობა-გადავეხვიე თითოეულს. უბედნიერესი ვიყავი, უკვე მიყვარდა ჩემი დაბადების დღე. ბავშვებთან ერთად დაუვიწყარ დღეს ვატარებდი საჩუქრების დარიგების ცერემონია დადგა.
-გილოცავ ჩემო სიცოცხლევ კიდე ერთხელ-მომეხვია ლიკუნა და დიდი პარკი გადმომცა-სახლში გახსენი-თვალი ჩამიკრა.
გამეცინა
-დიდი მადლობა ჩემო საყვარელო-გადავეხვიე ლიკას
ყველა რაღაცას მჩუქნიდა, ზოგი სამკაულს, ზოგი ჩასაცმელს, ზოგი ტკბილეულს და ასე. ბოლოს ლუკას ჯერი დადგა
-ჩემო გოგოს დაბადების დღე აქვს ესეიგი-ნელი ნაბიჯებით მომიახლოვდა.-გილოცავ ჩემო სიყვარულო. ყველაზე ემტად მიყვარხარ და იცოდე რომ სულ შენს გვერდით ვარ-ჩამეხუტა და პატარა წითელი კოლოფი მომაწოდა.
-ეს შენ-გახსნა და ხელში შემრჩა ულამაზესი ბეჭედი მარგალიტის თვლით
-ვაიმე,ძალიან დიდი მადლობა ჩემო საყვარელო-გადავეხვიე ლუკას.ლუკამ კოლოფიდან ბეჭედი ამოიღო და ხელზე გამიკეთა. მე ხელი გავშალე და კმაყოფილად გავიღიმე
ცეკვის დრო დადგა. ძალიან სასაცილოდ ცეკვავდნენ ბავშვები, ზოგი რობოტულად, ზოგი უხეიროდ, ზოგი როგორ და ზოგი როგორ. ვალსის დრო რომ მოვიდა ყველა თავის ადგილას დაჯდა. ცოტნემ ჩემი ერთ ერთი მეგობარი თეკლა გაიწვია საცეკვაოდ.
-შეიძლება თქვენთან ცეკვა?-გამომიწოდა ხელი ლუკამ
-ჰმმ, არა-გამეცინა და ავდექი
ულამაზესი საღამო იყო. მე და ლუკა ვალსზე. ძალიან კარგად ცეკვავდა, ფეხს ვერ ვუყოლებდი და ფეხზე ვაბიჯებდი
-ფეხს თუ არ მომაგლეჯ მადლობელი დავრჩები-ჩამჩურჩულა ყურში
-ცეკვას თუ მასწავლი მადლობელი დავრჩები-შევხედე თვალებში.
ლუკას გაეცინა. თავი დავადე მხარზე და ცეკვა განვაგრძე.მისი გულის ცემა მესმოდა.ოდნავ აჩქარებული გულის ცემა, ლუკას გავხედე გაკვირვებით.ლუკა მიყურებდა როდესაც გავხედე
-რავქნა შენი ბრალია-გაეცინა.
მოკლედ ის დღე იყო დაუვიწყარი. ბოლოს ფეირვერკები გავუშვით. ჩემი დაბადების დღე იყო საუკეთესო. ვგიჟდებოდი ჩემს დაბადების დღეზე. სახლში დაბრუნებისას ლუკამ წამოგვიყვანა თავისი მანქანით. გვედით გათიშულები ვეჯექეით. ლუკაც თვალებს ხშირად აფახურებდა.
-გეძინება-გავხედე ლუკას
-ძალიან-მოიფშვნიტა თვალები.
სახლში მივედით თუ არა ლუკამ ოთახში ავარდა და ჩაწვა.
-შხაპი არ უნდა მიიღო?-ვუთხარი ლუკას.
-ხვალ დილით მივიღებ, ძალიან მეძინება სიცოცხლევ.
-კაიი-ავიღე ხალათი და სააბაზანოში შევედი. შხაპი მივიღე, ეს იყო ჩემთვის დიდი სიამოვნება დაღლილი დღის შემდეგ. მეც მეზარებოდა იმ ღამითვე, კინაღამ იქვე ჩამეძინე, მაგრამ ხვალ დილით უფრო მეზარებოდა.
გამოვედი სააბაზანოდან და თბილ საწოლში ჩავწექი. ლუკას მივეკარი და ჩავუხუტე. გადამხვია ხელი და თავი დამადო.შუა ღამისას ლუკამ გამაღვიძა
-რახდება ლუკა?-გავხედე გაკვირვებული და თვალები მოვიფშვნიტე.
-არგინდა დავქორწინდეთ?

აბა როგორია ჩემო შაქარლამებო? შემიფასეთ აბა