-ააააა ჩემი გოგო -ჩამეხუტა
-როგორ მომენატრე -ნათ
-აუ მეც ძალიან
-წამოდი ოთახში ავიდეთ.
-ნათ ყავას გამიკეთებ?
-ხო ახლავე.
ბარგი ამოვალაგე ვიჭოეავეთ და ბევრიც ვიცინე ზურაზე და ნათიაზე.
-ნათ აჩი აქარის
-კი
-ესეიგი შეხვედრა მომიწევს.
-არამგონია-მოწყენილი მიყურებდა, მეკი მის რეაქციაზე გამიკვირდა "რატომ ვერ ვნახავდი"
-სახლიდან არ გამოდის აგარავის ელაპარაკება იმდღეს მაღაზიაში მიდიოდა ერთი გოგო კისერზე მოეხვია და ისე უხეშად მოიშორა გამიკვირდა მერე იმხელა უღრიალა ხალხი სახლებიდან გამოვარდნენ რახდებაო.-ნათიას მოყოლილმა აღმაშფოთა.
-ბიჭებსაც არ ელაპარაკება?
-ბიჭებს კი მხოლოდ ჩვენ სასტავს, კაი წამო გარეთ .
-რაგვინდა გარეთ?
-ზურას უნდა შევხვდე.-თვალები ისე გააფართოვა ლამის გადმოსცვივდა.
გარეთ გავედით და ბიჭები ვნახეთ ისე თბილად შემხვდნენ რომ არვიცი. ვისეირნეთ მაგრამ რაღაც მაკლდა მაინც ვერ ვნხიარულდებოდი, ძალით ვიცინოდი.
საღამოს სახლში დავბრუნდით.
შუაღამე იყო ნათიას ტელეფონი ურეკავდა,უპასუხა და გაშტერდა, ტელე გათიშა.
-რამოხდა?
-მარ აჩი ავარიაში მოყვა და მძიმეთაა.
-რაააა? აჩიიი?-უეცრად ცუდად გავხდი მეგონა წავიქცეოდი მაგრამ...
-კარგათხარ?-ნათიას ხმამ გამომაფხიზლა .
-საავადმყოფოში წაიყვანეს?
-კი.
-მერე?
-ჯერ არაფერი იციან, თუ გინდა წავიდეთ?-იმედია აჩი კარგათაა, ვღელავ.
-კი წავიდეთ.
-მოიცადე ჩემებს ვეტყვი და ზურას დავურეკავ მოგვაკითხოს.
ნათია ოთახიდან გავიდა, მეკი მომზადება დავიწყე, მალე ნათიაც შემოვიდა ჩაიცვა და გავედით.
-ექიმო რახდება?-რომ მივედით მაშინვე ექიმს ვკითხე.
-სისხლის გადასხმა სჭირდება.
-მე გადავუსხავ 4დადებითი მაქვს.
-კარგით, ექთანო წაიყვანეთ და მოამზადეთ.
ექთანმა პალატაში შემიყვანა და აჩის გვერდით მდგარ საკაცეზე დამაწვინა. სისხლი გადავუსხი და ცოტახნით ვიწექი რადგან გონება არ დამემკარგა.
მალე გამოვედი მისაღებში ბავშვებთან.
-რატომ მოუვიდა ავარია.?.
-დიდი სიჩქარით მოდიოდა.-ლუკამ რაღაცნაირად უცნაურად მითხრა.
-სად ეჩქარებოდა მერე.-ჩემთვის ჩუმად ვთქვი.
-შენთან მოდიოდა რადგან ჩამოხვედი ეგონა რომ შეურიგდებოდი.
ხმა ვეღარ ამოვიღე."ნუთუ ჩემს გამო შეემთხვა ეს ყველაფერი, აღარ შემიძლია კიდევ რამდენი რამ უნდა გადავიტანო". ექიმი გამოვიდა პალატიდან და გვითხრა რომ ვერ ვნახავდით დასვენება სჭირდებოდა აჩის.
დილით უკვე გონს მოვიდა რათქმაუნდა პირველი მე შევედი.
-როგორ ხარ?-როდესაც დავინახე მისი მომღიმარე სახე დავმშვიდდი.
-მაინც დაბრუნდი.-ლაპარაკი უჭირდა.
-კი ისევ შენთან დავბრუნდი.
-მე ისევ მიყვარხარ და ვიცი რომ შენც გიყვარვარ.-მართალი იყო აჩი ისევ მიყვარდა.