მთელი ღამე მის სახლთან გავათენე, ფეხი არ მომიცვლია იმ იმედით რომ შემამჩნევდა. დილით მხარზე მისი ხელი ვიგრძენი
ემა:-ჰეი! გაიღვიძე...
მე:-რაა? რახდება
ემა:-აქ რას აკეთებ? უკვე ბევრჯერ მომხვდი თვალში ცუდად! მოშორდი აქედან თორემ პოლიციას გამოვიძახებ.
მე:-როგორ შემეშინდაა
ემა:-გიჟი ხარ! გიჟიი!!-დამიყვირა და სწრაფი ნაბიჯით გაუყვა გზას.
-გიჟივარ...შენ გამაგიჟე - ჩუმად ვჩურჩულებდი. არ ვაპირებდი მისთვის თავის დანებებას. რთულია თავი დაანებო ადამიანს, რომელმაც პირველივე დანახვისას თავი შეგაყვარა... უკან დავედევნე და მის სახლთან ახლოს მდებარე თეატრამდე მივყევი... თეატრში შევიდა, მე შეუმჩნევლად შევიპარე და ბოლო რიგში დავჯექი. ის მსახიობი იყო. სცენაზე გამოვიდა და რაღაც უაზრო ტექსტის კითხვა დაიწყო. მთელი 2 საათი ჩუმად ვუყურებდი და ვუსმენდი. მხოლოდ მისი ყურება მინდოდა სხვა არაფერი.
ყველაფერი რომ მორჩა ემა სცენიდან ჩამოვიდა დ. წასასვლელად მოემზადა. ტაშის დაკვრით და ღიმილით მივუახლოვდი.
ემა:-თქვეენ? აქ? აქ რასაკეთებთ?
მე:-შენობით თუ შეიძლება
ემა:-ნორმალური ხაარ?
მე:-კარგია მომწონხარ :დდ
ემა:-საერთოდ არ მეცინება!
მე:-მე მიკი მქვია...
ემა:-არ მაინტერესებს! ეს უკვე სხვის პირად ცხოვრებაში შეჭრაა ამისთვის სათანადოდ დაისჯები.
-სწრაფად გავიდა შენობიდან. დავედევნე.
მე:-ემა მოიცადე
ემა:-რა გინდა?
-ხელი წელზე მოვხვიე და მთელი ძალით მივიზიდე
ემა:-ნორმალურიი ხარ? რასაკეთებ? ახლავე გამიშვი! შემეშვი!!!
-ყვიროდა და მუშტებს მირტყამდა.
მე:-ვერ შეგეშვები ემა გაიგე! არ შემიძლია... როგორც კი დაგინახე მაშინვე შემიყვარდი, ცხოვრებაში არავის მიმართ არ გამჩენია მსგავსი გრძნობა. არც ვიცი რა დავარქვა ამ სიყვარულს.
-ვღრიალებდი და ვგრძნობდი როგორ ჩამომიგორდა თვალზე ცრემლი. ასეთი რამ პირველად მოხდა. ემას დაბნეულ და შეშინებულ თვალებს ვუყურებდი. როდესაც გამოვერკვიე ემას ხელი გავუშვი, სახეზე ხელები ავიფარე და ნერვიულად გადავისვი ხელი თმაზე. მისი თვალები კვლავინდებურად შეშინებული მიყურებდნენ. მეტს ვეღარ გავუძელი, მივტრიალდი და უკანმოუხედავად, ჩქარი ნაბიჯებით გავეცალე იქაურობას...