შენ მე ბორკილებს ვერ დამადებ?!..#6


სანდრო მშვიდად მიმავალ აქსანას უყირებდა და ფიქრობდა..,,ასეთი ლამაზი მიმზიდველო და უბრალოდ კარგი გოგონები , როგორ შეიძლებოდა ყოფილიყვნენ რეციდივისტები,'' . თუმცა ლეადა აქსანა სულაც არიყვნენ რეციდივისტები, ხომ ოცოთ დათქვამია, სანამ ჩმეს ცხოვრებას განსჯით, რკინოს ქალამნები ჩაიცვით და ჩემი განვლილი გზა გაიარეთო,, ამიტომ მათ შეფასებაშI რეციდივისტობის სტატუსი ძალიან ზედმეტი და ხმა მაღალი იყო.
სანდრომ მიმტან , დაახლოვებით თვრამეტი ცხრამეტი წლის ბიჭს უხმო და შავი ღვინი შეიკვეთ. ლეა დარბაზს მისჩერებოდა და გულის სიღრმეში , ფიქრებით სავადმყოფოში დატვილ დედაზე ფიქრობდა. იცოდა რომ ენატრებიდა ისეთი ტკივილით , რატოივილსაც თვითონვე გრძნობდა.
- ლეა რას გაუმარჯოს?- ფიქრებიდან სანდროს ხმამ გამოიყვანა, რომელიც ფეხიან სითხით სავსე ბოკალს უწვდიდა.
- აჰ.... - ლეამ თითებში ლამაზად მოიქცია და პფნავ წრიულად შეაჯანჭყარა. შემდეგ დაყნოსა და უკან დადგა მაგიდაზე. სანდრო ამ ქმედებამ მოხობლა, მას ხო ღვინისთან განსხვავებული დამოჯიდებულება ჰქონდა და მოსწონდა , როცა ქალიც ისე აღიქვამდა ან ღვისგან ნაბოძებ სითხეს , როგორც თვითნ შედევრად, და აღმოჩრნად .
- რავიცი , თუნდაც ამ მთების დავლიოთ. - ლეამ მომხიბვლელად გაუღიმა კაცს და გაისმა მინის წკრიალი.
- გაუმარჯოს ამ მთებს , მათ სიცივეს სიმკაცრეს და საცხოვო სილამაზეს. - სანდრომ მოსვა და ლეას იძირო თვალებში ჩახედა.
- გაუმარჯოს - ლეამ პირთან მიტანილი ბოკალი მაგიდაზე დააბრუნა და ისევ დარბაზს გადახედა.
- პირველად ხართ სვანეთში?
- კი პირველად ვარ... თქვენ?
- მეც პირველად ლეა. მაგრამ აწი კდევ ბევრჯერ მომინდება აქ ამოსვლა , მთების სადღეგრძელოს დალევა და ფეხის მოტეხვა....- ნათქვამზე პროვეს გაეცინათ.
- ხოდა ნუღარ დალევთ , მაინც ავად ხართ და ...- ლეამ ფრხზე დაცედა - გიჭირთ მოძრაობა?!
- სულაც არა ,.... თუკცა კი მიჭირს მაგრამ , სვანეთში რომ მამაკაცურად არავიტანო ეს ტკივილი, სახელი შემელახება.
- აჰ მუსიკა ჩაირთო- სასტუმროში ამერიკელი სტუმრებისთვის სვანური ნანა შეასრულეს , სასიამოვნოდ მღეროდნენ თინეოჯერი გოგონები.
ნანა კოშკზე არწოვენი სხედან,
ყივიან და ბანს აძლევენ მთანი,
არ შეშინდე გენაცვალოს დედა,
ნანაილა ნანაილა ნანი....
მხოლოდ თურისტები არ გაუოცებია სიმღერის ინტონაციას და შინაარს, მათ თარჯიმანი ითარგმნიდათ, ხოლო ლეას სათითაო სიტყვა გულს უსერავდა .
გარეთ ცივა, ქარიშხალი გმინავს,
ელვამ დასწვა ქედებს ოქროს თმანი...
დაიძინე, ვარსკვლავებსაც სძინავთ,
ნანი, ნანი, ნანაილა, ნანი.
ჯავრიანი უშბა ღრუბლებს იხვევს,
მამაშენი გაჰყოლია ჯიხვებს,
ნანი, ნანი, ნანაილა, ნანი.
შენც ივარგებ, შემოგევლოს დედა,
გამეზრდები უშიშარი სვანი...
დრო მოვა და თანაღს წახვალთ ერთად,
,
ნანი ნანი, ნანაილა, ნანი.
ფრთა გაშალე ამირანის დარად,
შენი ქვეყნის მტერ-მოყვარე სცანი...
ხალხს და ოჯახს უერთგულე მარად,
ნანი, ნანი, ნანაილა, ნანი.
- რამ ჩაგაფიქრა ლეა?- სანდტომ ლეას თვალზე ჩამპგორებული ცრემლი შენიშნა , ხელი ფრთხილად შეახო და ნაზად მოწმინდა მლაშე წვეთი, თცა ლეა იმდენად ჩაშვებული იყო ფიქრებში ვერქფერი გაიგო,
სიმღერას მორჩნენ, დარბაზში უწყვეტი ტაში ხმა ისმოდა, გაოცებული ტურისტები, ნასიამოვმები დარჩნენ, გოგონებს ფრანკლინები აჩუქეს და ისინიც სიხარულით გაცვივდნენ დარბაზიდან, არვიცი იცმეს თუარა კუპიურა მაგრამ კი გაიხარდათ და.
- მგონი ჯობს დაისვენოთ, და დავიშალოთ ხომ. - ლეა ფეხზე წამოდგა და ინსტიქტურად სანდროს ხელი ჩაჭიდა , წამოდგომაში რომ დახმარებოდა.
- მადლობა ლეა. - სანდრო გაჭირბებით გაიმართა , კოთლობით დაიარა დარბაზი და სასტიმროს ჰოლშI გავიდნენ.
- აბა სამდრო ძილინებისა. - ლეამ დუტი შემოიცვა და ხელთათმანები მოირგო. - სასიამოვნო საღამო გამოვიდა, კმაყოფილი ვარ.
- მეც ლეა , მეც იგივეს თქმა შემიძლია , იმედია მალე გამმეორდება იგივე.
- რატომაც არა სანდრო, - ლეამ კარი გააღოგასასვლელად თუმცა შეყოვნდა და სანდროს გახედა.- თუმცაღა ხვალ შუადღოსთვის დამხვდით გარეთ, და გავიაროთ, რათქმა უნდა მანქანით, და რათქმაუნდა თუგცალიათ?!
- რქსაკვირველია ლეა. მაშ შუადღეს ... - ერთმანეთს მშვიდბიქნი ღამე უსირვეს და თავიაანთი სამტოფელისკენ წავიდნენ.
სახში მისულ ლეას , აქსანა დივანზე ჩაძინებული დახვდა. კალთაში კალმები და შავყდიქნი ბლოკნოტი ედო. ფრთხილად ააცალა პლედი მიაფარა და ბლოკნოტი საძინებელში წაიღო.
ისეთი დაწვრილებით აეღწერა დავითის ბინის ექსტერიერი , რომ ლეაც გაკვირდა. აქსანა მსგავს დაგეგმარებაში იდავოდ პირველი იყო. წითლად აღნიშნული მინაწერები წაიკითხა დაიმახსოვრა და იმდღეს დატოვილი ემოციებით დაიძინა.

ალექსანდრემ ბატონ ლაშას ჩააბარა დღის ანგარიში, ითხრა ლეას ვუქხლოვდები მელნელა და მგონია ის უფრო ცდილობს შემოსვლას კონტაქტშიო და ლაშა ამან გააარა. შემდეგ დაემშვიდობა და დასაწოლად გაემზადა. თუმცა ძილი თვალს არმიეკაა, ლეაზე ფიქრობდა. იმ პატარა ცრემლზე ფიქრობდა, აინტერესებდა რაიყო ისეთი რამაც ლეა შეაზრწუნა , ანთუნდაც ააღელვა და დათრგუნა. თვალები დახუჭა და ლეას სახე დაუდგა თვალწინ . ლამაზიარბის ფორმა, საკმაოდ ლამაზი შუბლი, გრძელი თმა, დაბუსზული ტუჩები , ვიწრო ცხვირი და ლამაზი მიკაპი. მართლაც რომ აიღწერელი სილამაზის პატრონი იყო ლეა. თვალები ..... ოჰ თვალები..... როგორი ამოუცნობი, იფსკერო, უზეცო , არვიცი ღვთქებროვი, უკიდეგანო , მოლივლივე ღტუბლები, ბროლი და ალმასები.
ლეაზე ფიქრებით , ჩაეძინა , მეტად უცნაური სიზმარი ნახა , ლეას ბორკილებს ადებდა , ლეაკი გაყინული მზერით უყურებდა. შუშის თვალებით. გაქვავწბული მზერით, ჩაშავებული ყვრიმალებით და გაწითლებული დასიახლიანებული ხელებით.
დილით ლექს და აქაანას ერთნაირად გაეღვიძათ. აქსანას ტელეფონი წრიპინებდა და არჩერდებოდა.
- ალო - თვალებ გაუხელალდ უპასუა .
- აქსო კარგი ამბავი მაქვს- ეს აქსანას ნგორმქტორი იყო, რომელმაც დავითის შვანეთში გამგაავრება ამცნო.
- აბა ჩქარა ამოყარეე- აქსანამ თვალები ჭყიტა.
- დღეს იმბობოლას წვეულება აქვს , და თქვენი შანშიც გამოჩნდა.
- ხომაგრამ, იქ სტუმრების საფით ვერ შევალთ ალბად ხომ?!
- ხო ვერ ვიჩალიჩე ეგ. - ბიჭმა მოწყენით ამოიოხრა.- მხოლოდ ვიაიპი სტუმრები ყავს რა და წარმოიდგინე ისე ეშინია , პლასტიკური ბარათების მეშვეობით შევლენ სტუმრები. მაგრამ გული არგაიტეხო ჩემო ლამაზო, იქ მიმტანების ფორმებით შეხვალთ.
- ჰა?!- აქსანას გაუკვირდა.
- რადა მიმტანები ყავს დაქირავებული, დღეს ათზე მანდ იქნებიან რადგან შუადღეს ელოდება სტუმრებს.
- მაგას ჩაგვიწყობ?!- ტუჩის მოკვნეთით იკითხა აქსომ.
- ეგ უკვე მოვახერხე , პერსონალის სიაში წერიზართ და აბა ნახევარი საათი გაქვთ.
ტელეფონი გაითიშა აქსანამ საათს დახედა და ლეასთან გაიქცა მეორე სართულზე, ლეა ჩაცმული დახვდა , მეგობრის ლაპარაკი მოისმინა და გასასვლელად მზად იყო. აქსანაც ორწუთში მოემზადა.
ათს ეკლა ათი , რომ დავითის აგარაკის კარი შეხსნეს და ორგანიზატორი მოძევნეს. სახლს როგორც გარეთ ისე შიგნით , სათვალთვალო კამერები არაკლდა. ორგანიზატორმა არცკი შექმოწმა გვარები ესევე უნიფორმები მიაჩეჩათ და გამოსაცვლელად ზედა სართულზე გაიშვა.
ოთახები ცარიელი იყო. გოგონებს კეპი დაეხურქთ.კოლიდოროს კამერებს რომ მათი სახე არდარნახათ. გამოიცვალეს და გესი კაბინეტის მოსაძევნად აიღეს. მალევე მიაგნეს თუმცა ხმა გამოდიოდა შიგნიდან , ბატონი დათო იღაცას ეკამათებოდა.
- არვიცი სადღა წავიღო, ეს წვეულებაც იმიტომ წამოვჭიმე რომ იქნებ პოლიციამ გამოიჭიროს ის ნაბი**რები .
- დამშვიდდი დავით , ცოტაც მოითმუნე და მოიშპრებ მაგ ტვირთს . რაც შეეხება მაგ საბუთებს კარგად შეინახე ...

გოგონევმა გარკვევით მოისმინეს და სამზარეულოში ჩავიდნენ. რადგან პოლიციის დაგეგმილი იყო ეს ყველაფერი , აუცილებლივ უნდა სცოდნოდათ მათი პოსტები.

დილის რვასაათზე ლაშამ წამოყარა ბიჭები. დავითის წვულებაზე ამცნოთ და ისინიც გამოეწყვნენ შავ პერანგსადა შარვალში და პოსტების დასაკავებლად წავიდნენ. ალექსანდრე აღელვდა, ნანახი აიზმარი გაიხსენა და რატომღაც დაიგრუზა, მისი აცხადების შეეშინდა. ლეას მზერის და თვალების სიცხადის შეეშინდა.
ხალხის ნაკადი არწყდებოდა. ამოდრნა მთებს მგონია არასდროს ენახა ერთბაშად ამდენი ხალხი. დავითი დახვის თანხლებით, სტუმრებს კარში ეგებებიდათ და თბილად უღიმოდათ.
ლეადა აქსანა თავდახრილი წვრილ ფეხიანი ჩუქების ლანგარს აქეთიქით დაატარებდნენ და შესაბამისს მომენტს ეძებდნენ, კაბინეტში შესულიყვმენ და სეიფი მოეძებნათ.
შუადღის მზემ მთების თეთრი სამოსი ააბრჭყვიალა.
ალექსანდრე თვალებით ნაცნობ სახეებს თუმცა ვერსად დააფიქსირა. სამაგიეროდ აქსანამ შეამჩნია და ლეა გააფრთხილა. ეხა დროიყო ემოქმედათ და რაც შეიძლება მალე მოემთავრრბინათ მისია.
ლეა დავითის კაბინეტში შევიდა კეპი ეფარა და თმაც ბოლომდე აეკაპიწებინა.
მკაცრ ინტრერიერს მოავლო თვალი და სეიფის მოძრბნა დაიწყო. ნახატის უკან მიაგნო თუმცა მის გადახსნლად დავითის ცერა თითის ანაბეჭდი უნდოდა. ლეამ ნახატი დააბრუნა უკან. აქსანა მოძებნა, ვითარება აუხსნა და სახლის დატოვება გადაწყვიტა. თიმცა აქსანას იდეა მოუვიდა.
- ფილმებში მაქვს ნანახი ლეა და იმედია რეალშიც დაგვრხმარება.
- დარწმუნებული ხარ აქსო?! ეხა ბავშური გართობის და სისულეელეების დრო არა.
მაცადე და ვცდი. - აქსანამ ლანგრით შამპანური ჩამპატარა და ბოლო ჭიქა ბატონ დავითს გაუწიდა როგორცკი ჭიქას თითები შეახო დავითმა აქსანამ წაიბორძიკა და დაეცა. დავითმა ჭიქა მაარილოს იქტაკზე დადგა და გოგონად წამოდგომაში დაეხმარა. ესყველაფერი წამის მეათასრდში მოხდა. აქსნამ ბოდიში მოიხადა. ჭიქა ლანგარზე დააბრუნა და სამზატეულოში დაბრუნდა.
- აქსო რეები გააკეთე შენ ჰა?!- პორდაღებული ლეა ჰერკიდევ შოკში იყო.
- აბა გოგი... წამოგიდგენია მერომ ჰოლივუდში ვიყო რეებს ვიზავდი?!- სალფეტკში გადაახვია ჭიქა ბატონი დავითის აგარკი დატვრს.
სამწუხარო იყო რომ დღესვე ვერ შეძლეს საქმის მომთავრება , მაგრამ მაინც შედეგიანად გაუთებდათ დღე.
ოთხი საათისთვის, როცა მიხვდა სანდრო რომ ლეადა აქსანა წვეილებაზე არიყვნენ, და რადგქნაც ისევ სიმშვიდე იყო სახლში დაასკვნა , რომ ქრც მისულიყვნენ იქ. ლუკა დატოვა და მარტო წამოვიდა სასტუმროში.

- აქსანა...- ლეამ წყალი გააივლი შემშრალდა და ალექსანდრესთან შესახვედრად მოემზადა.
- ჰოუ აბა ... აქსანა სამზარეულოში კომფორტულქდ იჯდა და გემრიელად მიირთმევდა შეცხელებულ ქათმის ხორცს.
- მე ალექსანდროს შევხვდე უნდა . ვფიქრობ ახლა მისი ქმრდების დროა . მქნ უნდა შემიყვანოს დავითის სახლში. და მოვრჩებით კიდეც ამ ყველაფერს.
- აჰამ მიდი- პირგამოტენილი ამოილუღლუღა აქსომ. მერე ლუკმა ხამურით გადაყლაპა და დააყოლა- ლეა მაგრად გამოიყურები.....

ლეამამ პირდაპირ ნუმრისკენ აიღო გეზი. სანდრო რამოდენიმე წუთის დავრუნებული იყო სასტუმროში. პერანგის ღილებს იხსნიდა და კარზე კაკუმი რომ გაისმა დაუფიქრებლად შემოიპატიჯა.
- მოდით...
- სანდრო- ლეამ კარი გახსნა და მისწინ წელს ზემოთ შიშველი სანდრო დახვდა.- უი ....
- ლეა შენხარ?! - საწოლზე დაგდებული მაიკა წამში გადაიცვა სანდრომ და უხერხული სიტუაციის გადამუხტად ლეა გადაკოცნა დამელოდე მოვემზადები და წავიდეთო.

აბა მაინტერესებს თქვენი აზრიიიი . არდაიშუროთ შეფასებებიიი..
მიყვარხართ