ლოგინზე დავწექი და ჭერს მივაჩერდი, ფეხის ხმა აღარ მესმოდა, კარზე დააკაკუნა და თავისი დიდი ნაბიჯებით შემოვიდა.
-მადლობა (სწრაფად წამოვხტი საწოლიდან)
ხმას არ იღებდა, თითქოს მე გავაბრაზეო არ იცოდა ჩემ გულში რა ცეცხლი ტრიალებდა ან იცოდა და სწორედ ამიტომ იქცეოდა, ასე უხმოდ გავიდა და კარები მოიხურა მისი საქციელი მაბნევდა ჩემოდანი ამოვალაგე ტანსაცმელი უჯრებში ჩავაწყვე და სააბაზანოში გავედი, შხაპის მიღება ერთი დიდი სიამოვნება იყო მთელი დაღლილობა მომაცილა, ერთადერთი რაც მაწუხებდა ის იყო რომ დამიანეზე ფიქრი, არ მასვენებდა, მისი სახელი მუდამ თავში მიტრაილებდა.
შხაპის მიღების შემდეგ ოთახში შევედი და თბილ ლოგინში ჩავწექი მალევე დამეძინა, სიცხემ ჩემზე იმოქმედა და არც ახლა ვგრძნობდი თავს კარგად.
6 საათი იყო რომ გამომეღვიძა დედას დავურეკე, რომელსაც ჩემზე ბევრად მნიშვნელოვანი საქმეები ჰქონდა მაგრამ, რას ვიზამთ ასეთი იყო ჩემი ვალი ვუთხარი რომ ყველაფერი კარგადაა და როგორც კი გზები გათავისუფლდება დავურეკავ.
მერე ჩემი მეგობარი მოვიკითხე ისე ვიყავი თითქოს ვკვდებოდი მეგონა აქედან ვეღარ გავახწევდი მერე ავდექი სპორტულები ჩავიცვი, ფანჯრიდან გადავიხედე, გარშემო დათობლილი მთები და ტყე ეკრა სახლს ეს კი ნამდვილად იწვევდა ჩემში შიშის გრძნობას.
კიბეები ჩავირბინე და სამზარეულოში შევედი დამშეული და აი რას ვხედავ მისტერ საიდუმლოება საჭმელს ამზადებს.
ხორცის დიდ ნაჭერს ორად ყოფს თეთრი წინსაფარი უკეთია, გაშესებული ვუყურებ მას კი ზედაც არ შემოუხედავს ისე ამოიბუტბუტა.
-ვიცი რომ სექსვალური ვარ მაგრამ ასეთი მოშტერებაც არაა საჭირო.(სრული სერიოზულობით იძახის)
-ვერვიტან ნარცის კაცებს(მაგიდაზე დადებულ მწვანე ვაშლს ვავლებ ხელს და ხარბად შევექცევი)
-მერე ამომხედა და შემათვალიერა, გიბანავია გილოცავ.(იცინის)
-არამგონია ასე შეგაწუხათ ჩემა დაუბანლობამ, ბატონო დამიანე.
დანას ხორცის ნაჭერს მაგრად ურტყამს და იქ ტოვებს ასე გაშეშებულს მერე სამზარეულოს ხელებით ეყრდნობა ასე ნუ ლაპრაკობ, აღმაგრძნებს თან საშინლად.
-ჰმ. მალე იქნება ძალიან მშია.
-სტეიკი ჯერ არა (ამარილებს და როზმარინს აწყობს ზევიდან მერე ცოტა ლიმონს აწურავს, თან თვალს არ მწყვეტს.
მერე სწრაფად მომიახლოვდა და ყურში ჩამჩურჩულა:
-იმედია მალე გაიხსნება გზები და მალე წახვალ არმინდა შენი გულის ტკენა და არც სხვა რამის.
-მოიცადე რას გულისხმობ(სახე ამიწითლდა)
-რას უნდა ვგულისხმობდე
-რომ ვერ მივხვდი მაგიტო გეკითხები( ირონიულად გადავხედე მისი სურნელი გონებას მიბინდავდა)
-ლილე (ამისთქმა იყო და ყელთან სველი კოცნა დამიტოვა მერე წინსაფარი კოხისნა საოცრად გაღიზიანებულმა და სტეიკი ღუმელში შედგა)
-ნუ მიკეთებ ამას( გაშეშებულმა ძლივს ამოვთქვი, რა დაგიმალოთ და ძალიან სასიამოვნო იყო მისი ცხელი ტუჩები ჩემ ყელზე)
-ისე ნუ იძახი თითქოს არ გინდა.(ცალყბად გამიღიმა)
კარგი მოდი შენზე მომიყევი კიდევ ორი კვირა აქ უნდა იცხოვრო ჩემ სახში მგონი მაქვს უფლება ვიცოდე ვისთან ვცხოვრობ იქნებ საშიში პიროვნება ხარ ნარკობარონი, ქურდი, მკვლელი, კონტრაბანდისტი არვიცი, ან სულაც ჩემი მოტაცება გინდა ხელიდან გასაშვები ბიჭი არვარ (სამზარეულოს მუაჯირს დაყრდნობილი, უემოციო სახით მიყურებდა)
-კარგი თანახმა ვარ (გამეცინა) მოგიყვები ყველაფერს ერთი პირობით, თუ შენც მომიყვები შენზე ყველაფერს.
-ანუ ჩემზე არაფერი იცი?
-არა რა უნდა ვიცოდე
-არამგონია საინტერესო ავტო ბიოგრაფია მქონდეს მაგრამ კარგი შევთანხმდით.
მეც დავიწყე ჩემზე მოყოლა, ამასობაში სტეიკიც გამზადდა დამიანემ წითელი ღვინო გამოიტანა სტეიკი ისე მადის აღმძვრელად გამოიყურებოდა.
ღვინოს ვწრუპავდი სტეიკს ვჭამდი ამ სიმპატიურ ბიჭთან ერთად გარეთ ციოდა, და თოვდა მე კი სასმლისგან გაბრუებული ალექსანდრეს კითხვებს ვიგერიებდი ყველაფერი გამომკითხა სად დავიბადე, ჩემი ასაკი, შეხედულებიბი უამრავ რამეზე ვისაუბრეთ აქ რატომ მოვხვდი და როგორ იმაზეც, მერე საკუთარ თავზე ძლივს ავალაპარაკე, დამიანე 26 წლის, რომელსაც უამრავი ბოზნესი აქვს სპორტით დაკავებული, საკმაოდ სიმაპტიური მაღალი, იცის გემრიელი სტეიკის მომზადება და აქვს კსრგი იუმორი ცოტა მკაცრი იგი სვანი არ არის, გაგიკვირდებათ უბრალოდ უყვარს აქაურობა და დასავნებლად ხშირად ჩამოდი, ეს მცირე რაც მაზე გავიგე მაგრამ სრულიად საკმარისი, ღვინო მოვსვი და მის ეშმაკურად ანთებულ თვალებს ჩემი თვალები გავუსწორე ძალიან გემრიელი იყო მადლობა ყველაფრისთვის, მანაც არ დააყოვნა და მომიახლოვდა ხელზე მეამბორა, ეს ბოჭი ისე მაბნევდა მალე შევიშლებოდი კიბეები ავირბინე და ლოგინზე დავეშვი გათანგული.