გაგიჟებაზე,ჭკუიდან გადასვლაზე ბევრად მეტს ვგრძნობ ამ წამს !
საშინლად მიღრღნის გულს ის სანახაობა,რასაც შევესწარი რამდენიმე წუთის წინ.
ამ წამინდელი სანახაობა კი ორჯერ მეტად მამძიმებს,ჩემს წინაშე მართლაც დათრგუნულ გრეგორს ვხედავ,რომლის თვალებშიც ბევრი ტკივილია.
სიტყვას სიტყვაზე ძლივს აბამს,მაგრამ ღრიალს მაინც ახერხებს და ჩემს გაოგნებას ყველაფერთან ერთად.
დავიჯერო ამდენად სულელი არის,რომ სჯერა დავიჯერებ
მის მოყოლილ ზღაპარს ?
სერიოზულ სახეს ვიღებ,მცირეოდენ დარდსაც არ ვიმჩნევ ჩემი აზრით .ხელებ გაშლილ გრეგორს თვალს ვაყოლებ ფეხებიდან თმის ღერამდე,ტუჩის კუთხეს ვტეხავ და ირონიულ ღიმილს ვჩუქნი ჩემზე არანაკლებ გაცოფებულს.
-გავგიჟდი,ხო გრეგორ,ჭკუიდან შევიშალე -გიჟივით თმებს ვიჩეჩავ,დასველებული დალალებიდან კი წვეთები ცივად მეხეთქებიან მხრებზე.
მიახლოვდება ერთი-ორი ნაბიჯით,მე უკან ვიწევ
-ნუ გამირბიხარ-მუშტებს კრავს და სიმწრისგან კბილებიდან ცრის-არ გაბედო და უკან ერთი ნაბიჯიც აღარ გადადგა ალისია-მიყვირის და გონება მებინდება,ის ამ მომენტშიც კი საშინლად სექსუალური არის.
ეს კამათი რომ არა ახლა,კისერზე მელიასავით შემოვეხვეოდი და სიყვარულისგან დავახრჩობდი.
-გრეგორ რა ჯანდაბა გინდა? ყველაფერი სააშკარაოზე გამოიტანეთ შენ და ნატალიამ,აღარც მალავთ სიყვარულს! ჩემგან ნუ მოითხოვ გაჩერებას,რადგან არ გავჩერდები-ხმას ვუწევ ნელ ნელა,სახის მიმიკა ეცვლება უცაბედად.
-რეებს მელაპარაკები?-ისე მეკითხება თითქოს არაფერი დაუშავებია
-ვერ ხვდები კიდეც ?-სიცილს ვტეხ და მხრის გაკვრით ვუვლი გვერდს,ხელს ხელზე მავლებს და მაჩერებს.
-ალისია ამიხსენი ყველაფერი
-გავიგე რომ შენ და ნატალიას ერთმანეთი გიყვართ გრეგორ,მაგრამ არ იყო საჭირო გემახებინათ
-გვიყვარს ერთმანეთი?-ახლა ის იწყებს სიცილს-მეხუმრები? მე გუშინ სიყვარული არ მოგულისხმებია როდესაც შენ კითხვა დასვი,გონება გახსენი ალისია და დაფიქრდი ძალიან გთხოვ! ცოლად არც მოგიყვანდი რომ არ მოზიდავდე,მაგიჟებ და ჭკუიდან მშლი ! რა ხარ? ვინ ხარ? რისთვის მაგიჟებ ასე ძალიან ამიხსნი ? ნატალია ჩემო წარსულია,მაგრამ მე დღემდე მისი აწმყო ვარ..ამაში დიდია განსხვავება,მე შენ მიყვარხარ!!-შოკირებული ვდგავარ...
შევყურებ გადაწითლებულ ქმარს და მის სიტყვებს ყოველ წამს ვიჯერებ,მის გულწრფელობას ვგრძნობ.
გაშეშებული ცრემლებსღა ვღვრი ობლად,ცხოვრებაში პირველადაა რომ სიყვარულში მიტყდებიან...
განა არის აქ რამე სათქმელი ?
აქ სიჩუმემ უნდა დაისადგუროს ახლა ...
მიახლვდება,მე კი ფეხს აღარ ვიცვლი ადგილიდან
-ხო,მაგრამ არ მესმის მე...-მაჩუმებს კოცნით..
მისი თბილი ბაგეები ეხება ჩემსას.
მე დავფრინავ ცაში ბედნიერებისგან,გული გამალებით მიძგერს.
სიამოვნების უმაღლეს მწვერვალზე ვარ,მავიწყდება ყველა და ყველა-ფერი...
სველ თმაში შემოცურებულ ხელს ათამაშებს,მეორე ხელს წელზე მხვევს ძლიერად.
წამიერად გონზე მოვდივარ,ვწყდები მის ტუჩებს და კიდევ ერთხელ ვიხევ უკან
-არა ....-თავს ვაქნევ,გაოგნებული გრეგორი ხელს მკიდებს და მთელი ძალით მიმარბებინებს.
წვიმისგან დამდგარ გუბეებში ჭყაპუნით მიმაქროლებს,წამებში კვლავ რესტორნის შესასვლელ კარებთან ვყოფთ თავს .
ჯერ ვერ ვხვდები ვერაფერს...
კიბეებზე ჩქარი ნაბიჯით ავდივართ,ჩვენს მაგიდასთან მივყავარ და ნატალიას თავთან ვდგებით.
ყველა გაოგნებული სახით გვაშტერდება,აი მე კი არ ვიცი როგორი სახე მივიღო ამ წამს.
გრეგორს ხელს ვკიდებ ხელზე,შეშინებული ვშეშდები და საბრალო სახით ავყურებ
-რას აკეთებ?-დაბალი ხმით ვეკითხები,ის კი დინჯად დგას და მკაცრი სახით გადაჰყურებს ყველას.უპასუხოდ მტოვებს,ხელს მაშვებინებს და გვერდით მწევს,ნატალიას კიდებს ხელს და სკამიდან აყენებს.
მომღიმარი ნატალია ნებით ყვება გრეგორს,მოგებულის სახით გადმომყურებს და ტუჩებს სიამოვნებით იკვნეტს.
გრეგორს მაგიდის თავთან მიჰყავს,აყენებს და ხელს უშვებს მასაც.
-ქალბატონებო და ბატონებო-ჭიქას ამოტრიალებულ ჩანგალს ურტყამს ყურადღების მისაქცევად და აგრძელებს-მინდა ეს ლამაზი გოგო ყველამ გაიცნოს-აშკარად რაღაც ეშმაკურს ხლართავს.თვალს ლიზას ვავლებ,სიამაყისგან ყბა უცახცახებს-ეს გოგონა ჩემი ბავშვობუს სიყვარული,მაგრამ ახლანდელი არა! -ნატალიას და ლიზას სახეზე ფერი გადასდით-ნატალია,მინდა რაღაც გითხრა..მესმის რომ დღემდე გიყვარვარ,მაგრამ მინდა გაიგო რომ ცოლი მყავს,მე ჩემს მეუღლეს ვეკუთვნი ამ დღის შემდეგ...-ჩემკენ იყურება და მიღიმის,გული სიხარულისგან ცოტაც და გამისკდება-დედა შენ კი... ბევრს ნუ იწვალებ,ალისიას ვერ ჩაანაცვლებ ნატალიათი
-ფეხზე იჭრება ლიზა,უახლოვდება მათ და ნატალიას წინ დგება,გააფთრებული და ამდენი ხალხის წინაშე დარცხვენილი სიწითლეს ვეღარ მალავს
-გრეგორ რას გულისხმობ?-უყვირის და მთელ დარბაზს თავისკენ იქცევს,სწრაფად მივდივარ მეც გრეგორთან და ზურგა უკან ვუდგები-ეს ეს წაკლა გოგო,ის არის ყცელაფრის თავი და თავი!-თითშ ჩემკენ იშვერს და მოახლოვებას ცდილობს,გრეგორი კი გამალებით მიცავს
-დაწყნარდი! სიმართლე მწარეა მესმის ძვირფასო დედა
-როგორ უბედავ დედას ასე ლაპარაკს?-წინ იწევა ნატალია
-შენ ვინ ხარ რომ ერევი ჩვენს საუბარში? შენ შენი გაიგონე უკვე,რაც უნდა გაგეგო ! -გრეგორს ნელ ნელა ემჩნევა სიბრაზე
-გრეგორ! ნატალიას ნორნალურად ელაპარაკე-ლიზა გამწარებული ხელს აფარებს თავის ჭკუისას,მაგრამ ჩემსმეუღლეს ახლა გონება ინდენად აქვს დაბინდული არ მგონია დაინდოს ან ერთი და ან მეორე..
-ახლა მომისმინეთ,თვქენ ორმა-იწყებს დაბალი ხმით-შენ დედა არ ხარ! შენ მონსტრი ხარ,კიდევ კარგი შენ რომ არ გგავარ,სულაც არ მიკვირს მამა რატომ გაგექცა...რაც შეეხება ალისიან,ის წაკლა კი არა,ქალია რომელიც მიყვარს და ჩემი მომავალი შვილის დედა არის.
შენ შვილიშვილების მახვას ვერ მოესწრები-ხელს მკიდებს და წინ მაყენებს მეც
-რას გულისხმობ შვილო?
-იმას რომ,ახლა და ამ წამსვე აქედან მივდივართ ჩვენ,შენ კი შენს ცირკთან დარჩი..წინამძღოლი სჭირდებათ-ლიზას თვალები ემღვრევა,ამ ჯერად მის მიმართ სიბრალურს აღარ ვგრძნობ.ყოველგვარი ყოყმანის გარეშე მივყვები გრეგორს,იქ სადაც თვითონ წამიყვანს..

******
ცხოვრება ასეთია !
ვიძენთ და ვკარგავთ..
ყველაზე ძვირფას ადამიანევსაც კი,ისეთებს რომელთა დაკარგვასაც ვერ წარმოვიდგენთ ვერასდროს.
დედას,ქალს რომელიც ჩვენს სამაგალითო საგნად აღვიქვამთ,არ ეპატიება სიმწარე,წიწაკისებური ენა,მჭრელი დანის მსგავსი ბლაგვი ენა..
ენა რომლითაც ტკენს ყველას,ყოველ წამს და წუთს.

სასოწარქვეთილებაში ჩავარდნილები,ვეძებთ გვერდით მდგომ ადამიანს,რომელიც გაგვამხნევებს ამ დროს.
გრეგორს კი ვყავარ მე,არ უწევს ძებნა,სირბილი და ცრემლების გაქარვება უცხო ხალხში.

ვამაყობ,ვამაყობ რომ ასეთი გაბედული მეუღლე მარგუნა უფალმა გვერდით !
******
შენობიდან გამოვდივართ,ქარში და წვიმაში ველოდებით გამომავალ რაიმე მანქანას,ტაქსის,ავტობუსს მნიშვნელობა არ აქვს..
სიცივისგან ვიბუზები,ვცდილობ არ შევიმჩნიო,ხელებს ერთანეთზს ვუხახუნებ და ვცდილოვ გავთბე ასე.
გრეგორი მიახლოვდება და გულში მიკრავს,ასეთ საშინელ ამინდში მათბობს მისი ვნებიანი და თბილი სხეული.
თვალებს ვხუჭავ და ვიღიმი,საშინელი დღის საშინელ დასასრულს ასე ჩახუტებით ვაგვირგვინებთ..

ცოტა ხანში შორიდან წამოსული მანქანის კვალი მოჩანს,მისი ფარები ანათებს და თვალს გვჭრის
ხელს იშვერს გრეგორი და აჩერებს ტაქსის.
მანქანის ფარევი იწევა,მძღოლი თავს ყოფს და გვათვალიერებს,გალუმპულებს გვხედავს თუ არა იღიმის და ხელით გვანიშმებს რომ ჩავსხდეთ.
ჩვენც მაშინვე ვიკავებთ ადგილებს.
-როგორ დასველებუხართ-სარკეს ასწორებს მძღოლი,გვაკვირდება და გვიღიმის
-ხო ბიძია,დიდი ხანია აქ ვდგავართ-ვპასუხობ და მზრებს ვიჩეჩავ
-სად წაგიყვანოთ?-უკან იხედება,ჩაფიქდებულ გრეგორს ხელს ვკიდევ და ვაფხიზლებ.
ისიც მისამართს ეუბნება,მანქანა იძვრება და დანიშნულების ადგილამდე არც მეტი არც ნაკლები,ოც წუთში მიდის.

სახლთან ჩერდება მანქანა,გრეგორი ფულს აწვდის მძღოლს და მანქანიდან გადავდივართ
-ბატონო ხურდა?-გვეძახის მანქანიდან მძღოლი,მაგრამ არცერთი ყურადღებას არ ვაქცევთ.
კიბეებზე ხმის ამოუღებლად ავდივართ,სიბნელეში კარების გაღება გვიძნელდება.
დაძაბული გრეგორი იგინება,კარებს წიხლებს ურტყამს და როგორც
იქნა ხსნის კიდეც.

შესვლის თანავე ოთახში მივდივართ,გრეგორი სკამზე ჯდება და ხმას არ იღებს.
ვცდილობ ბევრი ლაპარაკით და კითხვებით არ შევაწუხო,ამიტომ გახდას ჩუმად ვიწყებ.
კაბის ელვას ძლივს ძლიობით ვიხსნი,უკან უკან ვიყურები შიგა და შიგ მაგრამ გრეგორი სადღაც სხვაგან იყურება,მისი თვალები ერთ წერტილს აშტერდებიან.
კარადიდან საცვლებს ვიღებ,ვიხდი ტრუსს და ვიცვლი,ზევიდან კი სიფრიფანა ხალათს ვიცვამ.
ასე თუ გააგრძელებს გაცივდება !....
ვუახლოვდები და მხარზე ხელს ვადებ,შეშინებული კრთება
-გრეგორ გამოიცვალე გთხოვ,თორემ გაცივდები-წარბებს ვჭმუხნი და საბრალო სახით ვუყურებ.
დგება ფეხზე ისიც,პერანგის ღილების გახსნას იწყებს მაგრამ არ გამოსდის,ხელები უთრთის აღელვებისგან.
მისი პერანგის შეხსნას მე ვიწყებ ახლა.
სველ სხეულზე მოტმასნილ პერანგს მაინც გრეგორის სურნელი ასდის,მაბნევს და მარეტიანებს მისი სხეულის გამოყვანილი ფორმები.
ვხდი პერანგს და იატაკზე ვისვრი,ისიც ხმაურით ეცემა ძირს სისველის გამო.
პირსახოცს ვიღებ,ვახვევ მხრებზე და ნაზად ვამშრალებ,გასულელებული თითების სმას ვუწყებ მკერდზე.
გამოყვანილი კუნთები ყველა ქალს გააგიჟიბდა ამ წამს,ისევე როგორც მე !
გრეგორი პირსახოცს
იცილება და საწოლზე ისვრის,ნამიან სხეულზე მთელი ძალით მიკრავს
-ჩემო ქალბატონო,ხომ არ დაგველია?-ვნებისგან გაგიჟებული თავს ძლივსღა იკავებს
-დავლიოთ..-ვიცილებ და მომღიმარი სახით ჭიქევში ვისკის ვასხამ.ვაწვდი მას და ორივე ერთდროულად ვცლით ჭიქას...
-ალისია შენი აზრით ადამიანები იცვლებიან?-მისი კითხვა მაკვირვებს
-ლიზას გულისხმობ?
-კი..სამწუხაროა მალე რომ მიმიხვდი
-ჩემი აზრით,იცვლებიან-იმედიანი თვალებით ვაკვირდები,ის დგება და ვისკის ბოთლი მოაქვს მთლიანად
-დედაჩემს რა შეცვლის?
-იცი,ვფიქრობ დრო უშველის ამ ამბავს
-დრომ აქამდე ვერ უშველა,ამის შემდეგ რას იზამს?
-დამიჯერე და მენდე გრეგორ-საუბარში ბოთლს მთლიანად ვცლით.
ბარბაცით ვდგები ფეხზე,ვიცინი მაგრამ რატომ არ ვიცი არც მე
-ფრთხილად-დგება გრეგორიც და ხელებს მკიდებს
-თუალეტში გამომყვები?-ვსერიოზულდები,ისე ვეკითხები თითქოს ტრუსებისგან განთავისუფლებას ბევრი ბრძილა ჭირდებოდეს
-რა პრობლემაა?-მიღიმის და მაცილებს ტუალეტამდე.
შიგნით საქმეს ვითავებ,გაღიმებული და მოშვებული ვყოფ თავს კარებიდან
-ისე,არ შემიქიხარ-ენას ვნებიანად ვისვამ ტუჩზე
-რისთვის ?
-იმ დღეს..მართლაც ნამდვილი მამაკაცი ხარ-თვალს ვუკრავ და ბარბაცითვე გამოვდივარ.
ვიცი რომ აუცილებლად მიხვდება რაზეც მაქვს საუბარი
-მადლობ,ჩემი ვალია ცოლი ვასიამოვნო-მეწევა და წელზე მხვევს ხელებს.

მისი უეცარი შეხება მადუნებს,სხეული მითბება და მეღიმება სულელივით.
კისერში მის კოცნას ვგრძნობ,თბილს და ვნებიანს.
მეც ვტრიალდები და ტუჩებზე ვაცხრები.
ჩემს ამდაგვარ აქტიურობას არ მოელოდა,ხალათს ერთი ხელის მოძრაობით მხდის და აგდებს მეორე გვერდზე.
მისი ხშირი სუნთქვა ჩამესმის ყურში,მაგიჟებს და ჭკუიდან მშლის ეს ხმები.
წელზე ხელს მკიდებს,მეც არ ვაყოვნებ და შარვლის შეხსნას ვუწყებ.
როგორც ჩანს მსგავსი მოქმედებები ჭკუას აკარგვინებს მასაც,კედელთან მივყავარ და მთელი ძალით ვეხეთქები მეც,მკერდზე მავლებს ხელებს და ტუჩებში მთელი ვნებით მკოცნის.
ხელებს თმებში ვუცურებ,მთელი ძალით ვქაჩავ უკან მაგრამ,ის მთელი სიძლიერით მეკვრის სხეულზე.
ხელებს მიჭერს მთელი ძალით,ტკივილს განვიცდი მაგრამ,ტკივილს უსაზღვრო სიამოვნება ეტრფის,ორივე ბოვოქრობს ჩემში.
მკერდიდან მაცილებს ხელებს და ფეხებზე მავებს,ხელში ავყავარ მოხერხებულად მაგრამ კედელს ჯერად არ მაცილებს.
ასე გააფთრებულს პირველად ვხედავ ...
ტრუსს ცალი ხელით მახევს სხეულზე,არ
ვიცი როგორ ან რანაირად,მაგრამ შარვალს მალევე იცილებს თავიდან და საქმეზე გადადის კიდეც.
უეცარი ბიძგის გამო,ვებღაუჭები და თავს ვადებ გულზე,თმაზე მავლებს ხელს და უკან მაწევინევს თავს.
ეს უფრო აღაგზნებს მასაც და მეც ...
დროს არ კარგავს და ამ მომენტშიც კი მკოცნის ყელზე,ისე თითქოს მალე შეჭმას მიპორებდეს.
ძალას და ღონეს არ იშურებს რომ ისიომოვნოს თავი და მასიამოვნოს მეც..
კედელიდან საწოლამდე მივყავარ,თანაც ისე რომ წამით არ მიცილებს სასქესო ორგანოდან.
საწოლზე
ჩემთან ერთად ეფინება და ახლა აქ განაგრძნობს.
ფეხებზე მკიდებს ხელებს და აქეთ იქით მაწევინებს,რატომ ამას მერე და მერე ვხვდები..
ასე მეტად დიდ სიამოვნებას და ადრენალინს განვიცდი,თბალევმოხუჭული ტუჩს ვიკვნეტ.
-ჩემი საკუთრება-კიდევ ჩამესმის მისი ბოხი ხმა.
რაც კი ძალი და ღონე აქვს მექაჩება თავისკენ,მისრუტავს თითქოს.
გაავენული მკლავზე ვაფრინდები,ვკბენ მთელი ძალით და იმასაც ვერ ვხვდები რომ შეიძლება მალე მისი ხორცი ჩემს საჭმელად იქცეს..
უცნაური შეგრძნება მეუფლება,ორგანიზმი სხვა ვნებას განიცდის
კბილებს ვაცილებ მის კანს,უკან ვაგდებ თავს და ვხვდები რომ აღარაფრის თავი აღარ მაქვს
-ქალბატონო ისიამოვნეთ?-იცინის და ცოტა ხანში ხერდება ისიც.
ნაკბემ ადგილზე ხელს ისვამს და მდუმარედ მაშტერდება
-გტკივა?-ვუახლოვდები და თითს ვუსვამ