მიკმა თვალები გაახილა და დაინახა საავადმყოფოს თეთრი კედლები, მთავარი ექთანი რომელიც წამალს უმზადებდა და ემა....
მიკი-:ემა...
ემა:-როგორც იქნა გონს მოხვედი
მიკი:-აქ რას ვაკეთებ?
ემა:-თავდამსხმელებმა დაგჭრეს შემდეგ შეეშინდათ და გაიქცნენ...
მიკი:-ხოო ეგ ნაბიჭვრები!... აქ შენ მომიყვანე?
ემა:-ჰო
მიკი:-მადლობა
ემა:-პირიქით მადლობას მეუნდა გიხდიდე , შენ რომ არა არავინ იცის ახლა სად და როგორ ვიქნებოდი
მიკი:-სანამ შენს გვერდით ვარ არაფერი გემუქრება..
ემა:-ემ... ჩემი წასვლის დროა
მიკი:- ახლა უნდა დამტოვო? :/
ემა:-ხვალ დილით ისევ მოვალ (გაუღიმა)
მიკისთვის ეს უბედნიერესი დღე იყო რადგან ემა ცოტახნით მაინც იყო მასთან. მთელი ღამე მასზე ფიქრში გაატარა და მოუთმენლად ელოდა მის მოსვლას. დილით ემა მართლაც მოვიდა კარები ღიმილით შემოაღო.
ემა:-შეიძლებაა?
მიკი:-რათქმაუნდაა!! (სწრაფად წამოიწია)
ემა:-მოიცაა ამდენს ნუ მოძრაობ
მიკი:-მეჩვენება თუ ჩემზე ზრუნავ?
ემა:-გაჩუმდი :დ ნახე შოკოლადი მოგიტანე
მიკი:-გმადლობ.. აქედან როდის გამწერენ?
ემა:-სავარაუდოდ დღეს ან ხვალ თავს უნდა მიხედო
მიკი:-აჰამ კარგიაა
ამ დროს ექთანი შემოვიდა.
ექთანი:-მიკ თავს როგორ გრძნობ?
მიკი:-ემას წყალობით უკეთ (ემამ ჩაიცინა)
ექთანი:-ძალიან საყვარელი წყვილი ხართ
ემა:-იცით ჩვენ..
მიკი:-დიახ საყვარლებივართ გმადლობთ :დდ (ცალყბად ჩაიცინა)
ემა:-კარგი მორჩი:დ
მიკი:-არ შეიძლება დღეს გამწეროთ?
ექთანი:-გააჩნია თავს როგორ გრძნობთ სახლში ვინმემ უნდა მოგხედოთ
მიკი:-იცით მე მარტო ვცხოვრობ მაგრამ არაუშავს ჩემს თავს მივხედავ
ექთანი:-თქვენს შეყვარებულს შეუძლია მოგხედოთ ხომ ასეა
ემა:-იცით.. კარგი მე მივხედავ და გამოწერეთ მხოლოდ მითხარით რა უნდა გავაკეთო
ექთანი:-აი წამლების სია.. სახლში უნდა დაისვენოს და ბევრი არ იმოძრაოს
ემა:-გასაგებია
ექთანი:-კარგი მე დაგტოვებთ
მიკი:-გმადლობთ...
ექთანი გავიდა. მიკმა ფართოდ გაიღიმა და ემას გახედა:
მიკი:-მართლა აპირებ ჩემს მოვლას?
ემა:-კი.. მიდი მოემზადე და წავიდეთ
მიკი:-ჯერ არასდროს გამხარებია ვინმეს ვეცემე.. პირველი შემთხვევაა
ემა:-რა სისულელეებს ამბობ მიდი მოემზადე მე გავალ და ეხლავე მოვალ
ემა გავიდა. მიკმა სიხარულით დაიყვირა და სწრაფად მოემზადა. წინასწარ წარმოიდგენდა როგორ მოუვლიდა ემა და ბედნიერებისგან მთელი სახე უღიმოდა. ცოტა ხანში ემა მოვიდა და ერთად წავიდნენ. გზაში ემამ საუბარი წამოიწყო
ემა:-სად ცხოვრობ?
მიკი:-შენს უბანში
ემა:-მარტო რატომ ხარ
მიკი:-მშობლები ადრეულ ასაკში გარდამეცვალა
ემა:-ვწუხვარ..
მიკი:-გმადლობ...
ემა:-შენთან წავიდეთ თუ ჩემთან
მიკი:-ასე უცებ? :დდდ
ემა:- იდიოტო-.-
მიკი:- კარგი ვხუმრობ :დ ჩემთან
მალევე მივიდნენ დანიშნულების ადგილას. მიკმა კარები გააღო. პატარა ბინა იყო მაგრამ საკმაოდ ლამაზი. ემამ ეს აღნიშნა და სახლის თვალიერებას შეუდგა. კედელზე ნახატები შეამჩნია.
ემა:-რა ლამაზი ნახატებია...
მიკი:-გმადლობ ჩემებია
ემა:-რაა? ხატავ? რა მაგარია
მიკი:-ჰოო...
ემა:-მიდი დაისვენე მე საჭმელს მოგიმზადებ
მიკი:-იცი საჭმლის მომზადება?
ემა:-ისე რა...
მიკი:-შენი გაკეთებული ყველაფერი კარგი იქნება..
ემამ ჩაიცინა და საქმეს შეუდგა. იქვე სხვა ოთახის კარები დაინახა და შესვლა დააპირა,,,, კარები გააღო და დაინახა მთელი რიგი ნახატები.. ძალიან ბევი და ლამაზი.. ერთ-ერთი ნახატი სხვებთან შედრებით დიდი იყო, თავზე თეთრი ნაჭერი ჰქონდა გადაფარებული. ემამ ხელი მოკიდა, გადახადა და დაინახა თავისი პორტრეტი... მოულოდნრლობისგან გაშეშდა..
მიკი:-ეს შენ ხარ..- მოესმა უკნიდან ხმა, მიკი მიუახლოვდა.
ემა:- ძალიან ძალიან მაგარია ! დიდი მადლობა... მაგრამ რატომ დამხატე
მიკი:-იმიტომ რომ ჩემთვის ამ ქვეყნად ყველაზე ყველაზე ძვირფასი ხარ...
ემა:-კი მაგრამ ესე უცებ როგორ შეგიყვარდი? არვიცი დაგიჯერო თუ არა..
მიკი:-არ გჯერა? პირველივე ნახვით შემიყვარდი..
ემა:-არ იქნება ეგ სიყვარული..,
მიკი:-ამ გრძნობას თუ მოწონება ჰქვია სიყვარული რა იქნება მაშინ...
ემა დაფიქრდა.. მიკს რომ არ ყვარებოდა არ იხსნიდა იმ მამაკაცებისგან, არც თავს ჩაიგდებდა საფრთხეში და არც მის პორტრეტს დახატავდა. თვალებზე ცრემლი მოადგა და მიკს ძლიერად ჩაეხუტა.