ბიჭებმა მთელი ღამე გაათენეს არანაირი სიახლე სამაშველო სამსახურიც ვერ მუშაობდა ცუდი ამინდის გამო ნერვიულობა იმატებდა
-შეგვიძლია წავიდეთ
-ჩვენც წამოვალთ ჩვენი მანქანით-ალექსანდრე
-მგონი სჯობს დარჩეთ
-არაა-ბიჭს აღარ მიუქცევია მათთვის ყურადღება
ქალაქისკენ მიმავალ გაზაზე ზებნა დაიწყეს სამი საათის განმავლობაში უშედეგოდ ეძებდნენ
-სად ხარ ემილი სად?-ალექსანდრე
-გზა იწმინდება მაგრამ არაფერი ჩანს-გუგა
-აქედან წასვლით ვერსად წავიდოდა მანქანა მაინც უნდა იყოს სადმე იქნებ რომელიმე სასტუმროში დარჩა?-საბა
-სასტუმროში რომ ყოფილიყო აუცილებლად გაგვაგებინებდა
-ახლა ფეხითაც შევძლებთ წასვლას მე და გუგა ერთად წავალთ თქვენ ერთად იყავით-ალექსანდრე
-კარგი წავიდეთ
ბიჭები სხვადასხვა გზით წავიდნენ ფეხით საკმაოდ დიდი გზა გაიარეს ხევშიც იხედებოდნენ იქნებ რაიმე დაენახათ
-ალექსანდრე მოიცადე
-რა ხდება რამე დაინახე?
-შეხედე ქვევით თოვლში რაღაც ჩანს
ალექსანდრემ გადაიხედა ძლივს გაარჩია თოვში მანქანის საბურავი
-მანქანის საბრავიაა-ალექსანდრე
-როგორც იქნა აქ არის
ალექსანდრე და გუგა თოვლში შესვლას ცდილობდა სამაშველო სამსახურს გააგებინეს სადაც იყვნენ მაგრამ მათ მოსვლას ვერ დაელოდებოდნენ
-ჯანდაბა ძალიან დიდი თოვლია
-იქნებ მოგვეცადა ასე ვერაფერს გავხდებით
მალევე მოვიდა სამასველო სამსახურის წარმომადგენლები ამწევი საშვალებით ემილის მანქანა თოვლიდან ამოიყვანეს
-ცოტა ფრთილად შიგნით ადამიანია
მანქანა ხევიდან ამოიყვანეს თუ არა ალექსანდრე მივარდა სფრავად გააღო მანქანის კარები სახე გაუფითრდა ემილი ასეთ მდგომარეობაში რომ დაინახა სახე სისხლით ქონდა მოსვრილი სულ გაყინულიყო..სწრაფად აიყვანა ხელში
-გამაგრდი გთხოვ-ალექსანდრე
სასწრაფო დახმარებამ ემილი ქალაქის უახლოეს საავადმყოფოში გადაიყვანა
----------
ორი საათია რაც ემილი ექიმს შეყვანილი ყავს ბავშვები ნერვიულობისგან ადგილს ვერ პოულობენ
-ამდენი ხანი რას აკეთებენ?-ნატა
-არ ვიცი-გუგა
ალექსანდრე მიმღებში აპირებდა გასვლას იქნებ რამე გავიგოო თან გამოვიდა ექიმი
-ემილი ჯაფარიძესთან ვინ არის?
-ჩვენ ვართ როგორ არის
-გოგონამ ძლიერი სტრესი მიიღო მსუბუქი დაზიანებები აღენისნება ხელზე და სახის მიდამოებში მისი ასეთი მდგომარეობა მხოლოდ სიცივისგან არის გამოწვეული ორი დღე დასჭირდება გამოსაკეთებლად შემდეგ სახლში წაიყვანთ
-როდის შევძლებთ ნახვას>?-ნატა
-ცოტა ხანში გაიღვიძებს ექთანი შეგატყობინებთ
-მადლობთ
დაძაბულობა მოეხსნათ ემილის სიცოცხლეს საფრთხე არ ემუქრებოდა მთავარი კი მათთვის ახლა ეს იყო
-შეგიძლიათ შეხვიდეთ-ახალგაზრდა ექთანი გამოვიდა პალატიდან


გონს მოსული ემილი ცდილობდა გაეგო რა როგორ მოხდა თვალებს დაბნეული აფახურებდა მოულოდნელად იგრძნო თბილი ხელების შეხება ნატა ეხვეოდა მისი ცრემლები უსველებდა სახეს
-ჩემო გოგო როგორ იყავი მთელი ღამე მარტო-ნატა
ემილიმ ძლივს გასაგონად თქვა
-ნუ ტირი კარგად ვარ
-არ ილაპარაკო ჯერ კიდევ სუსტად ხარ-ნატა
-რა გვიქენი გოგო ამდენ ხალხს ჰაა აგვაწიოკე-გუგამ მხიარულად დაიწყო თითქოს რამოდენიმე წუთის წინ არ ნერვიულობდა
-ვცადე კავშირზე გამოსვლა მაგრამ არ იჭერდა-ემილი
-კარგი ახლა დაისვენე დელატებში მოგაყოლებ იცოდე-ნატამ შუბლზე აკოცა და ოთახიდან გავიდა ბავშვებთან ერთად მხოლოდ ალექსანდრე იდგა პალატის კართან
უყურებდა ემილის როგორ მშვიდად ძინავდა მისი თითოეული ამოსუნთქვა აბედნიერებდა
-როდემდე უნდა იყო ასე?-გუგა
-რას გულისხმობ
-ვიცი ემიილი გიყვარს მაგრამ მაინც უხეშობ მასთან თითქოს გეშინია არ მიხვდეს ნინის არ იშორებ რა გგონია ემილი მასზე იეჭვიანებს?-გუგა
-არ მიყვარს და მოდი ამ თემას ნუ განვიხილავთ არ მინდა ვიჩხუბოთ
-როგორც გინდა მაგრამ შენი ქცევები გყიდიან ალექს

ორი დღე გავიდა ემილი გამოკეთდა საავადმოფოდან წერდნენ ექიმმა დანიშნულება მიცა ცოტა ხნით წოლითი რეჟიმი დაუნიშნა არდადეგები მთავრდებოდა ამიტომ თბილიში წავიდნენ ემილის დედამისისთვის არაფერი უთქვამს რომ ჩავალ მერე მოვიყვები ტყუილად უნდა ინერვიულოსო
-გუგა ეტლი მოიტანე რა კიბეზე ვერ ჩავალ
-ეტლი?აქ რისთვის ვარ შენი აზრით
უცებ მიიკრა გულზე ბავშვები გარეთ ელოდებოდნენ
-აუ გუგა ჩვენთან იმდენი ჩემოდანი დევს ადგილი არ არის ემილი ალექსანდრესთან დასვი-ნატამ სპეციალურად გააკეთა ისე რომ მასთან ნინი დაევათ ალექსანდრეს მანქანა ფაქტიურად ცარიელი დატოვა
-მოდი ნინი დაჯდეს ალექსთან მე დავჯდები თქვენთან-ემილი მიხვდა ნატას ჩანაფირს
ნატამ გუგას თვალით ანიშნა რაღაც გუგამაც სწრაფად ჩასვა ემილი ალექსანდრეს მანქანასი
-გუგაა მოდი დროზეე -ემილი მანქანიდან გაკიოდა
-ნუ გეშინია არ შეგჭამ-ალექსანდრემ მანქანა დაძრა
ნახევარი გზა არც ერთი იღებდა ხმას
-მარტო არ უნდა წასილიყავი-ალექსანდრე
-ახლა არ აქვს მნიშვნელობა
-რამე რომ მოგსვლოდა მაშინ ექნებოდა მნიშვნელობა?
-კარგი რა შენთვის მაინც სულ ერთია
-არ არის სულ ერთი
-და რატომ?
ალექსანდრემ კითხვა გაატარა
-გიროგი რას შვება ამ ბოლო დროს აღარ გირეკავს მგონი ჰო?
-არა მირეკავს ძალიან კარგი უერიერთობა გვაქ
-ჰო წარმომიდგენია რა კარგად გატყუებს
-შენ არ გგავს
-ცდილობს ჩემზე რაც შეიძლება მეტი ცუდი ამბავი მოიგონოს კარგი მეზღაპრე გამოვა მისგან
-გიორგის არაფერში ჭირდება ჩემი მოტყუება-ემილის ხმაზეც დაეტყო გაბრაზება
-რათქმაუნდა იქნებ შეგიყვარდა ?
-რატომაც არა
-საინტერესო წყვილი იქნებით მაქსიმუმ ერთ წლიანი რომანით
-აი შენი და ნინის რომანს მაინც აჯობებს
-შეიძლება
ალექსანდრეს ემილის გაბუტვაზე ეცინებოდა იციოდა რომ მას გიორგი არ უყვარდა მაგრამ ეშინოდა მისი ქცევის არ უნდოდა ემილის მის მიმართ ზიზღი ერძნო

გზა დიდი და დამღლელი აღმოჩნდა
-არ გშია-ალექსანდრე
-აუ კი
-მოდი სადმე დავსხდეთ ისინი მაინც წინ არიან
-კარგი
ალექსანდრემ ერთ ერთ კაფესთან გააჩერა ემილის კარები გაუღო
-ყავა და კროასანები ალბატ
-კიი
მიმტანდა მალე მიუტანა წყვილს შეკვეთა თან დააყოლა
-ძალიან უხდებით ერთმანეთს
ალექსანდრეს გაეღიმა ემილი კი ლამის დაიხრჩო
-რა არის რა წესია ასეთი რამის თქმა იქნებ ჩემი ძმა ხარ
-რატო არ ვუხდებით ერთმენეთს თუ?
-იცი შენ რომ არ იყო ძალიან კარგი წყვილი ვიქნებოდით
-ჰოო მეკიდე ვფიქრობ რომ ხელს არ შეგიშლი პირიქით
-ჰო რათქმაუნდა სათამაშობ გამომიყენებ და ეგაა რა
-ანუ ჩემთან მხოლოდ იმის გამო არ იქნები რომ სათამაშოდ გამოგიყენებ და გიყვარვარ?
ემილი კითხვამ დააბნია ნუთუ იცის რომ მიყვარსო მარამ ალექსანდრეს ძლივს შეკავებული სიცილი რომ დაინახა მიხვდა რომ სპეციალურად თქვა
-არ მეტყობა რომ ვაფრენ შენზე?-ოსკარს მიცემდნენ ზე ირონიული სახისთვის
-კი დარწმუნებულივარ მინუმუმ გიზიდავ მაინც
-რატომ მაგნიტებს ატარებ?
-კი შინაგანი მაგნიტებით ვმოძრაობ
-ჩემზე არ მოქმედებს მერწმუნე
-განსაკუთრებული ინდივიდი ხარ
-ხელში რომ ვერ ჩამიგდე მაგიტომ?
-მხოლოდ ამიტომ არა
-ამდენი სიტყვა ერთად არასდროს გითქვამს მიღწევაა-ემილი
-ჯობია გაჩუმდე და ისარგებლო ჩემი კარგი ხასიათით თორემ დაისჯები
-და როგოორ დამსჯი? მცემ? მომკლავ თუ მაწამებ
-იცი მე სხვა მეთოდებით დასჯა მეხერხება
ემილი რომ მიხვდა რაც იგუისხმა უცებ შეკრა წარბები ჩანთას ხელი დაავლო და გარეთ გავიდა ალექსანდრეც სიცილით მიოყვარ უკნა
-უზრდელო
-დაისჯებიმეთქი
-მოკეტე და წავიდეთ

თბილიში მალევე შევიდნენ ემილი სახლამდე მიიყვანა ჩემოდნებბიც თვითონ გადმოუტანა
-დეე მოხვედი?-ქალი ბედნიერი სახით შეხვდა შვილს
-მომენატრეეე-ემილი
-მეც დეე-ქალი მონატრებულ შვილს ეხვეოდა ალექსანდრე გვიან შეამჩნია
-შვილო ვერ შეგამჩნიე როგორ ხარ?
-კარგად თქვენ?-ალექსანდრე ქალს გადაეხვია
-თქვენობით არ გვინდა რა
-კარგი
-არ შემოხვალ?-ქალმა თბილად მოიპატიჟა ბიჭი
-არა დედა დაღლილია თან ეჩქარება სახლში უხერხულ მდგომარეობაში ნუ ჩააგდებ-ემილი რომ მიხვდა დედამისმა რაც შესთავაზა ალექს ლამის გაგიჟდა მე მიკეთებ დედა ამას? თავისთვის ბურტყინებდა
-რატომაც არა შემოვალ
ალექსანდრემ ავის მომასწავებელი ღიმიანი სახით შეხედა გოგოსს
-რა უხარია ნეტა-ემილი ბურტყუნს არ წყვეტდა
ქალმა მისაღებში მანცხვარი და ყავა გამოიტანა ემილი დაბღვერილი იჯდა დედის გვერდით ალექსანდრემ ისე გააბა ლაქთან საუბარი კარგი ხნის მეგობრები გეგინებოდათ
-უკაცრავად მე აქ რატომ დამსვით?-გაბრაზებული ემიილი დედას მოიბრუნდა
-კარგი რა ემილი რაზე გაბრაზდი?
-უბრალოდ სულ არ მაინტერესებს თქვენი საუბრის მოსმენა
-ემილი ნუ უზრდელოდ რა გჭირს
-უბრალოდ დავიღალე თქვენის ნებართვით წავალ დავისვენებ
ოთახში შევიდა თუ არა საწოლზე დაებერტყა
-ახლა მოუნდა დედაჩემთან ჭუკჭუკი
-ასე რამ გაგაბრაზა?-კარებთან მდგომი ალექსის ხმა მოესმა სწრაფად წამოხტა ლოგინიდან
-აქ რა გინდა?
-მაინტერესებდა რატომ გაბრაზდი
-რა თამაში წამოიწყე ალექს?
-ძალიან საინტერესო თამაშია მე და შენ მთავარ როლში ვართ-გაღიმებული სახით მიიწევდა ემილისკენ გოგო უკან უკნა მიდიოდა მანამდე სანამ კედელს არ დაეტაკა
-ახლა სად წახვალ?-ალექსანდრემ სახე ძალიან ახლოს მიუტანა ხედავდა როგორ დაიბნა გოგო ტუჩის კუტხე ჩატეხა და უფრო გათამამდა
-იცი ძალიან მომენატრა შენი ტუჩები
-არა.....არ გაბედო იცოდე
-თორემ რა?-ალექსანდრე
-დედაჩემს დავუძახებ
-რას უცდი დაუძახე-ალექსანდრე
-დედაააა დეეე მოდი რა-ემილი გაყვიროდა რაც ძალი და ღონე ქონდა ხმაც კი უკრთოდა ალექსანდრე ისე ახლოს იდგა მასთან
-დედაშენს დაურეკეს და სწრაფად წავიდა მითხრა ემილის უთხარი რომ წავედიო-უცებ მოშორდა გოგოს
-აბა რა გეგონა მართლა მომენატრა შენი კოცნა? მითუმეტეს დიდი არაფერი იყო
-ჰოდა თუ არაფერი იყო წადი და ნინის აკოცე დასპეცებული გეყოლება-გაწითლებული ემილი ხელებს აქეთ იქით იქნევდა და ალექსანდრე უყვირობა პატარა გაბრაზებულ ბავშვს გავდა რომელსაც შოკოლადი არ მისცეს ალექსანდრე ასეთ რომ ხედავდა სიცილს ძლივს იკავებდა ისე ესაყვარლებოდა გაბრაზებული უფრო და უფრო იწვევდა
-ნინიმ კი იცის კოცნა მაგრამ შენ რა გეშველება შენით არავისთან მიხვალ და ისე არც არავინ გაგეკარება
-აჰა ანუ ვერავის ვაკოცებ?
-ნწ-ალექსანდრე უკვე ცუდად იყო ისე უნდოდა გაცინება ყველაფერს ელოდა ემილისგან დარტყმას ოთაიდან გაგდებას მაგრამ რაც გოგომ გააკეთა უბრალოდ შოკი იყო ალექსისთვის
გაბრაზებული ემილი აღარაფერზე ფიქრობდა სწრაფად მივარდა ალექსანდრესთან მაღლა აიწია ბიჭს თმაში მოქაჩა და ისე აკოცა ლამის მოაჭამა ტუჩები ალექსანდრე მოულოდნელობისგან გაშეშდა მაგრამ ეს დროებითი იყო გოგოს წელზე მოხვია ხელი უფროახლოს მიიზიდა და კოცნა გააღრმავა უჰაერობამ შეაწუხათ და ერთმანეთს მოშორდნენ
-ვაუუ ამას ქვია კოცნა შეგძლებია ისე-ალექსანდრეს ისევ ახოს ყავდა გოგო
ემილიმ რომ გაიაზრა რაც გააკეთა სახეზე წამოწითლდა ახლა ყველაფერს ერჩივდა მიწა გასკდომოდა თავს უკანასკნელ ბოზად თვლიდა ალექსანდრეს ხელი მოიშორა სწრაფად შევარდა აბაზანაში იქიდან დაუყვირა ბიჭს
-იცოდე რომ გამოვალ მანდ არ დამხვდე დაივიწყე რაც ცოტა ხნის წინ მოხდა და წადი
ალექსანდრე კმაყოფილი გავიდა სახიდან იცოდა ემილის ძალიან რომ შერცხვა მაგრამ მაინც კმაყოფილი იყო რათქმაუნდა დავიწყებას არ აპირებდა რომც უნდოდეს ისე აკოცა ემილიმ მაინც ვერ დაივიწყებს
ხუთი დღე ემილი სახლიდან არ გასულა თავს იდანაშაულებდა ნატას მოუყვა ყველაფერი ისიც კი გაოცდა მაგრამ დაქალს დამშვიდებისკენ მოუწოდებდა
არდადეგები დასრულდა სკოლაში წასვლის დროს მოვიდა ემილიმ თბილად ჩაიცვა თავი დაარწმუნა რომ ალექსანდრე არაფერს შეიმჩნევს ხშირად უმეორებდა თავს რა მოხდა ასეთი რა გაავაკეთეო მაგრამ მაინც ძალიან ღელავდა
სკოლაში მოვიდა თუ არა კლასელები ნახა ყველა მოიკითხა საერთოდ დაავიწყდა ალექსანდრე და კოცნა მაგრამ ვინ დაგაცდის ბოლომდე გახარებას უკნიდან მოეხვია ალექსი ყველას თვაწინ ყელში აკოცა და ჩასჩურჩულა
-სახლში როდემდე აპირებდი დამალვას>?
-რა გინდა რატომ აკეთებ ამას?
-კოცნა...
-გთხოვ ნუ მახსენებ ხომ გითხარი დაივიწყეთქო
-ასე ადვილიც არ არის
ემილი სწრაფად მოშორდა ალექს მის ღიმილს ყურადღება არ მიაქცია სწრაფად შევიდა კლასში
-ალექსანდრე და შენ ასე როდის დაახლოვდით-გიორგი
-რა გითხვებს სვმამ რამე პრობლემა გაქ?
-არ მინდა მასთან ასე ახლოს იყო?
-ახლა თავიდან უნდა გამახსენო ალექსანდრეს ჩადენილი ცოდვები? დავიზეპირებ უკვე
-რატო იქცევი ასე
-შენ თვითონ რატომ იქცევი ასე ყოველ წინადადებაში მახსენებდი ალექსანდრეს
-მინდოდა კარგად მიმხვდარიყავი ვინ იყო მაგრამ როგორც ვხედავ ვერ მიხვდი
-აუ შემეშვი რა
-ემილი გაფრთხილებ ჩემგან თავს ასე ადვილად ვერ დაიხსნი-გიორგიმ მაჯაზე ხელი მოუჭირა ლამის მოატეხა გაცოფებული თვალებით უყურებდა ემილიმ უხეშად მოისორა ხელი
-რომ მოვინდომო საერთოდ აღარ გამეკარები
-ასე გგონია?
-ახლა სადისტივით შენ იქცევი
-სხვაგვარად ვერ გაგაგებინე თავს ჩემგან ვერ დააღწევ
-შენი საუბრის მანერა არ მომწონს
-მე კიდევ მომწონხარ
-სისულელეა-შეშინებუული გაეცალა ბიჭს
გაკვეთილები ჩვეულებრივ მიდიოდა დიდ დასვენებაზე სკოლის შესასვლელთან უამრავი ბავშვიი იდგა მათ შორის ნატა და ემილიც
-ნატა შენსა და გუგას შორის რამე ხდება?-მოულოდნელად კითხა ემილიმ
-არა უბრალოდ უფრო დავახლოვდით კარგი ურთიერთობა გვაქ
-დარწმუნებული ხარ?ვხვდები რომ მოგწონს
-ჰო მომწონს თანაც ძალიან მაგრამ...
-რა მაგრამ-ემილიმ იცოდა გუგას გრძნობა რომ ქონდა ნატას მიმართ აჟტირებული უსმენდა ნატას
-ვიცი რომ არ მოვწონვარ
არ მოწონხარ კი არა გიჟდება შენზე გულში ფიქრობდა
-კარგი რა დარწმუნებული ვარ მოწონხარ
-მართლა?
-ჰოო დამიჯერე
-ნუ ამჟამად ძალიან კარგი ურთიერთობა გვაქ და მერე არ ვიცი რა იქნება

-გოგონებო რაზე საუბრობთ-მოულოდნელად მოვარდა გუგა
-ჩვენ..-ნატა
-შენზე-ემილი
-ვაა ძალიან სიმპატიური რომ ვარ ეგ ვიცი ახალს რას ამბობდით-გოგონებს გაეცინათ გუგას თავმომწონე საუბარზე
-მეტიჩარა-ემილი
-გოგო მე შენ მოგცემ მეტიჩაარა-ემილის დაეტაკა ჰაერში ატრიალებდა
-დამსვი ნორმალური თუ ხარ
-არაა
-გუგა დამსვი თორემ ხმას არ გაგცემ
-კარგი ჰო რა იყო-უცებ დასვა
ნატა სიცილით კვდებოდა ალექსანდრე შორიდან უყურებდა მოკისკისე წყვილს და გუგას შიაზე გახლეცვა უნდოდა იცოდა რომ უმიზეზოდ ბრაზობდა მაგრამ ძალიან ეჭვიანობდა
-ვერ გავიგე ეს გოგო გიორგისთანაა თუ გუგასთან-ნინიმ ჩაისისისა მაგრამ გაყუჩდა ალექსანდრეს მზერას რომ წააწყდა
ემილი მაქსიმალურად ვდილობდა ემხიარულა და ალექსანდრესთვის კურადრება არ მიექცია ბიჭი რას არ აკეთებდა ერთხელ მაინც რომ გაეხედა მისკენ მაგრამ სულ ტყუილად ბოლოს ნერვები როომ მოეშალა მოკიდა ხელი და გოგონების საპირფარეშოში შეათრია
-რას აკეტებ გაგიჟდი?
-რატომ იქცევი ასე გინდა გამაგიჟო?
-როგორ ვიქცევი კარგად თუ ხარ
-თითქოს საერთოდ არ ვარსებობ გუშინ კი დამეტაკე ლამის მომაჭამე ტუჩები რა სღეს რა მოხდა?
-სულ უნდა გამახსენო წამიერი შეცდომა?
-ანუ შეცდომად თვლი იმას რაც გუშნ გააკეთე
-აბა სხვა რამე შეიძლება ვუწოდოთ გუშინ ჩემს საქციელს?
-შენი ნამდვილი სახის გამოჩენა ემილი
-რას გულისხმობ?
-გახსოვს გითხარი ვიცი როგორიც ხარ ჯერ ჯიუტობ მაგრამ შემდეგ თვითონ მოხვალთქო
-ანუ რისი თქვა გინდა რომ მე....-ემილის სიმწრის ღიმილმა გაუპო ბაგე
-იცი კარგად რასაც ვგულისხმობ
ბიჭმა გაშესებული გოგო დატოვა და ისე გავიდა გარეთ თითქოს არაფერი მომხდარიყოს...ემილი საშინლად დამცირებული კედელთან ჩაიკეცა და ცრემლებს გასაქანი მისცა თავს იდანაშაულებდა ალექსანდრეს ამის უფლება რომ მისცა მიუხედავად იმისა რომ მასზე ბრაზობდა საყვარელი ადამიანისგან ეს სიტყვები ყველას ატკენდა გულს