იმედის შუქი / light of hope თავი 5
მონატრებულ სახეს რომელიც თვალებ გაფართოვებული თვალებით გაოცებული მიცქერდა,იდგა გახევებული კარებში და მძიმედ ყლაპავდა ნერწყვს,თვალებში ვუყურებდი და თითქოს ვუმხელდი ამდენი ხნის ნმალავ გრძნობებს ბილებმა რაღაც გადაულაპარაკეს თუმცა აღარაფერი მესმოდა მანაც პასუხი დაუბრუნა ისე რომ ჩემთვის თვალი არ მოუშორებია მერე კი მათთან ერთად გაუჩინარდა - მარიამ კარგად ხარ? თითებს მიტკაცუნებდა სახესთან ეკა - კი კი კარგადვარ - მე კი ასე არვფიქრობ - ახლა არდაიწყო ძალიან გთხოვ - კარგი მე გავჩუმდები და არაფერს აღარ გეტყვი მაგრამ შენ რომ გაერკვევი და მიხვდები რომ ერეკლე მოგწონს მანამდე სხვამ არ დაგასწროს - ჰოდა შევუფუთავ და ვაჩუქებ - ძალიან მომენატრე. მეხუტებოდა ჩემი წითური - მეც ჩემი საყვარელო მეც - არა მაინც საინტერესოა მე რას მერჩოდი.გაიბუსხა და ტუჩებს სასაცილოდ ბრიცავდა - კარგი რა შენ მაინც ხომ გესმის არა - მესმის, ისე გუშინ სად გაუჩინარდი? იცი როგორ ვინერვიულე? ლამის დიაბეტი ავიკიდე - სახლში ვიყავი... - და ის ზე სინოატიური ბიჭი ვინ არის? ეკას თვალებში ციციბათელების მთელი ჯოგი იყო - ვისზე მეკითხები? - გუშინ რომ დაიკარგე თუ რაცქენი რავიცი შენთან მოვედი და.. - აჰ ბექა? ნინას გერია - ჰო კარგი გერია ამასობაში ზარიც დაირეკა და ეკას მოუწია რეალობაში დაბრუნება ოთხი გაკვეთილი მალევე დამთავრდა და ჩვენც ეზოში გავცვივდით ავტობუსის სადგომზე ვიდექით, სუსხიანი ამინდი იყო, სიცივე ძვალრბილში ატანდა, სახეს პალტოს საყელოში ვმალავდი და აბუზული ვიდექი, ავტობუსიც მალევე მოვიდა მე ეკა და ნიკა ერთად დავჯექით სულ უკან, ნიკა ყველაზე პოზიტიური ადამიანია ვისაც კი ვიცნობ შესაბამისად კარგ ხასიათზე დაგვაყენა,მთელი გზა ვიცინოდით კარგა ხანია ასე კარგად არმიგრძვნია თავი - ბავშვებო ჩემი ჩასვლის დროა ორივეს დავემშვიდობე და ძირს ჩავედი ოოო არა ისევ ეს წყეული სახლი, ზღურბლს შევაბიჯებ თუ არა ყველა დარდი ერთად იყრის თავს გონებაში, შესვლისთანავე შემეცვალა ხასიათი კიდევ კარგი არავინ ჩანდა ძალიან მშიოდა ამიტომ პირდაპირ სამზარეულოს მივაშურე, მზად არაფერი დამხვდა მცივრიდან კვერცხი და რამდენიმე ნაჭერი ყველი გამოვიღე და შევწვი ვიჯექი ჩემთვის მშვიდად და მივირთმევდი ბექა რომ შემოვიდა - ვინმე არის აქ? - მარიამი - ასე მალე მოხვედი? - როგორც ხვდები კი - რისი სუნია? ტუჩებზე ენა მოისვა - კვერცხის, შეჭამ? - არა გმადლიბთ ვერ გენდობით - კიდევ კარგი თორემ მეტი მაინც აღარ არის - შენრა სულ შეჭამე? გაკვირვებული და თან იმედ გაცრუებული სახე ქონდა - ჰო და რაიყო? - ასე გასუქდები... ირონიულად გაიცინა თუმცა არც მე დავაკელი - და შენ რაიცი იქნებ მსუქანი ვარ? ვთქვი თუ არა მაშინვე ვინანე მაგრამ რაღა აზრი ქონდა ნამდვილი სულელი ვარ თევში ნიჟარაში ჩავდეე - მაპატიე არმინდოდა ასე გამომსვლოდა - არაუშვს, მაგრამ მაინც დაფიქრდი გასუქება ცუდია მისაღებში გავიდა, მეკი ჩანთას ხელი დავავლე და ოთახში ავედი, კარი რომ შევაღე თავი ჩერნობილის აფეთქებაზე მეგონა, ღმერთო ნეტავ რას აკეთებდა? ოთახი ზედმეტად არეული დამხვდა ისიც კი ვიფიქრე რომ სპეციალურად გააკეთა რომ მალე გავიქცე აქედან სხვა რა გზა მქონდა დალაგება დავიწყე,რომ არ მოგატყუოთ დიდი ხანი დამჭირდა ბოლოს დაკეცილი ტანსცნელების ჩასაწყობად კარადის ბოლო უჯრა გამოვაღე მაგრამ მთელი ადგილი დიდ თუთს დაეკავებინა,თავიდან ვიფიქრე რომ ჰიგიენური ნივთები იყო მაგრამ ბიჭები ასეთ რაღაცეებს ყუთებში არ აწყობენ, მარიამ დახურე უჯრა ხომ ხედავ შეგეშალა ეს შენი საქმე არ არის,მაგრამ ცნობისმოყვარეობას მაინც ვერ ვძლიე ყუთი იატაკზე დავდე და ფრთხილად ავხადე თავსახური,შიგნით პორტრეტი იდო გოგონას პორტრეტი, საღებავებით იყო შესრულებული კი მაგრამ აქ რატომ დევს კიდევ იყო რამდენიმე ნახატი და ახლა მათ თვალიერებას შევყევი მთვარე, მთები, ზღვის პეიზაჟი, მზის ჩასვლა, სახლი...მოიცა ეს,ეს ის სახლია სადაც ახლა ვიმყოფები ანუ? ანუ გამოდის რომ ეს ბექას ნახატებია ისევ გოგონას პორტრეტს დავხედე ისე სრულყოფილად არის შესრულებული ეტყობა რომ მთელი გულით დახატა, ნახატები ისევ ყუთში ჩავდე ყუთი კი თავის ადგილზე დვაბრუნე გამახსენდა მე და ბექას დიალოგი - კიდევ რისი ნიჭი გაქვს? - საიდუმლოდ შევინახავ ნეტავ მხატვრობას გულისხმობდ? თუ კიდევ არის რაიმე? ღმერთო ეს ბიჭი უნაკლოა ყველაფერი ისეარაჩვეულებრივად გამოსდის ნეტავ ის გოგო ვინ იყო ალბათ სალომე ქვემოთ ჩავედი ფრანგულ სიმღერას უსმენდა თავი სავარძლის საზურგეზე მიედო თვალები კი დაეხუჭა, ისეთი შთაბეჭდილება დამიტოვა თითქოს იმ წყვდიადსაც გაურბოდა თვალებ გახელილი რომ ხედავს რა უცნაური და ამოუცნობია მაგრამ გემოვნებ აშკარად აქვს ფიქრებში გართულს ზარის დარეკვასავით მომესმა მისი სიტყვები - კიდევ დიდხანს იდგები და დატკბები ჩემი ცქერით? დვიბენი თან შემეშინდა როგორ მიხვდაა სირცხვილისგან სულ გავწითლდი - კი მაგრამ... - შენი ჩუსტები საკმაოდ ხმაურობენ ფეხებზე დავიხედესაკვირველია ეს ფუმფულა ჩუსტები როგორ უნდა ხმაურობდნენ გვერდით სავარძელში კომფორტულად მოვკალათდი - მარიამ,როგორი ხარ? კითხვას ვერ მივუხვდი - რა? - შენი თავი ამიღწერე ,მინდა დაგინახო - რისთვის რომ უფრო შემიძულო? - გთხოვ.იმდენად სერიოზული სახე ქონდა რომ მეც დსვიწყე - კარგი,გრძელი წაბლისფერი თმები მაქვს ბოლოებში ოდნავ დახვეული,მუქი ყავისფერი თვალები სწორი ცხვირი შენზე დაბალი ვარ თუმცა სიმაღლეს არ ვუჩივი - და ტუჩები? - ოდნავ სქელი და ვარდისფერი - უფრო მახინჯი წარმომედგინე. ირონიულად გაიცინა მე კი რა გულუპრყვილო ვარ რას ველოდი? ენას რომ ვერ ვაჩერებ - ცუდია ძალიან ცუდია რომ ყოველ ღამით ასეთ ლამაზმანთან ერთად ვიძინებ და ვერც კი გხედავ -არა მე გხედავ და დამიჯერე ეს ბევრად ცუდია აი ნეტავ დაგენახად ის ფლიდი ირონიული ღიმილი სახეზე როგორ შეახმა ყოჩაღ მარიამ ვამაყობ ჩემი თავით წამოდგა ჯოხის იატაკზე ხახუნით მივიდა კიბემდე მერე კი ნელნელა მეორე სართულზეც ავიდა, ჰოდა ძალიანაც კარგი ტელევიზორი ჩავრთე თუმცა არცერთ არხძე საინტერესო არაფერი გადიოდა და გამოვრთე კარგი ამინდი მაინც იყოს გავისეირნებდი , ეჰ მამა რომ ცოცხალი იყოს მოწყენის საშუალებას არ მომცემდა დ არც აქვიქნებოდი ისევ დარდმა მძლია, ქუდი დავიხურე ქურთუკი ჩავიცვი და გარეთ გავედი ცოტა ეჭვის თვალით კი გამომხედა ტაქსისტმა სასაფლაოსთან რომ გავაჩერებინე მაგრამ ფული გამომართვა დაროგორცკი მანქანიდან გადმოვედი მაშინვე წავიდა ვერვიტან აქაურობას ეს შემოღობილი რამდენ გვამს იტევს, რამდენი ადამიანის ცრემლითაა გაჟღენთილი, პატარაობიდან მჯერა რომ აქ მიცვალებულის სულები ცხოვრობენ ამიტომ თვალს ვარიდებდი ყოველ საფლავს და ჩემთვის მნიშვნელოვნად ნაცნობი სახელი და გვარის წაკითხვისას ადგილზე გავშეშდი ირაკლი გოგრიჭიანი 1962-2009 მამას ფოტო რომ დავინახე ქვაზე დახატული ლამის მეც იქ მოვკვდი, ცრემლებიი ნიკაპტან ერთდებოდნენ მერე კი მიწას ენარცხებოდნენ - მაა მე მოვედი, ჩემო მეფევ !. ... ვიცი რომ ჩემი გესმის, მაპატიე რომ აქამდე ვერშევძელი ასეთ მდგომარეობაში მენახე ახლაც ვერწარმოიდგენ როგორ მიჭირს,ჩემო საუკეთესოვ ასეთს როგორ გიყურო? რატომ არწამიყვანე მეც თან? ასეთი ცხოვრებისთვის როგორ გამიმეტე?ვერ მოგატყუებ ბედნიერი არვარ შენც კარგად იცი უშენოდ კარგად ვერ ვიქნები,უშენობა მანადგურებს მამა მე იქ მათთან ვცხოვრობ მაგრამ სულ შენზე ვფიქრობ ნუ დარდობ მე, მე კარგად ვიქნები შენ როგორ ხარ მანდ? ხომ არგცივა? მაა, შენც გენატრები? ვიცი სადღც აქვე ხარ ახლა, მამა შენც ტირი ხოლმე რომ არ მოვდივარ? რომ ვერ მეხები ჩემი თმის სურნელს რომ ვერ გრძნობ შენც ტირი? მაა ჩემო საბრალოვ. .. დიდხანს ვიდექი და ვტიროდი, ტელეფონის ხმაზე შევკრთი, ეკრანს რომ დავხედე გამიკვირდა ნეტავ როგორ დამირეკა? - ალო, ბექა - მაა რიამ გთხოვ - ბექა რახდება რა ხმა გაქვს - მოდი გთხოვ |
 |
 |
 |
ტესტები
სხვა გვერდები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
თქვენი აზრით, ქალებისთვის, რა ასაკშია მიზანშეწონილი დაოჯახება?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.
