-რა,ბენი რა? ამოღერღე-ყვირილს ვიწყებ და მხრებზე ვავლებ ხელებს,შეშინებული თვალებში შემომყურებს და ხმას ვეღარ იღებს.ვხვდები რომ საშინლად უხეში ვარ ამ მომენტში,ხელებს ვუშვებ და ქვაზე ვჯდები ისევ.სასოწარქვეთილი თმაში ხელებს ვიცურებ და ღრმად ვიწყებ სუნთქვას,როგორმე სიმშვიდე უნდა შევინარჩუნო თორემ სხვაგვარად არ გამოვა.
ჟოზეფინა ჩემ წინ დგება და შემდეგ იკუზება,მუხლებით ეხება მიწას და ხელებზე ხელებს მკიდებს.
-სარა,ბენი ტყეში იპოვნეს ბიჭებმა,დაჭრილი მოყავთ თურმე-ხმადაბლა აგრძელებს.
თვალებს ვაფართოვებ და ფეხზე ვდგები,ხელს ვავლებ და მივარბენინებ ბანაკისკენ..ცეცხლთან შეკრებილ ახალგაზრდებს შორის ვეკვეტები,აქეთ იქით ვწევ და გზას ვიკვალავ,გულამომჯდარი მიწაზე ვენარცხები მუხლებით და ხალხს ვავლებ თვალს.
-სემ,სასმელი მომიტანე ძალიან გთხოვ-ვევედრები ჩემ წინ მდგარს,ისიც ამჩნევს რომ დარდისგან აღარ ვარ და უსიტყვოდ მიდის სასმლის მოსატანად.კოცონთან დადებულ წყლით სავსე ჭურჭელში ვთხრი ხელებს,წყალს ვიქცევ ხელებს შორის და მთელი ძალით ვისხამ სახეზე.სემს სპირტიან სასმელა ვართმევ და ახლად შემსრალ ხელებს ახლიდან ვისველებ,ბნელი ტყიდან ნიკი გამოდის ბობთან ერთად,აჩონჩრილი ყავთ ბენი და მოახოხებენ ფეხებით.ჟოზეფინა ეგებება და ჩემკენ მოყავს ორივე მათგანი,ბენს კი კოცონიდან ოდნავ მოშორებით აწვენენ.
მუხლების ხოხვით მივდივარ დაჭრილისკენ და სისხლისგან დასველებულ მაიკას ვუსვამ ხელს,ცრემლებს ვერ ვიკავებ და გამწარებული მაიკას ორივე ხელით ვახევ ტანზე.ერთს ვავლებ თვალს იქ მდგომთ,გაოცებულები და შეშინებულები დგანან და დამყურებენ.ნიკი და ბობი კი კვლავ გაქრნენ,მათი კვალი კვლავ გაუკვლეველი ხდება ჩემთვის.ახლა ყველაზე მეტად ბენი მადარსებს,ჭრილობაზე წყალა ვასხამ და ხელებით ვუწმენდ,შემდეგ სასმელს ვასხამ პირდაპირ დაჭრილ ადგილზე და ვამჩნევ როგორ ეშმუშნება მუცელი წვის გამო.ორ თითს ვაბჯერ ჟრილობას და თვალბს ვხუჭავ,ახლა მხოლოდ საკუთარი გულის ფეთქვის ხმაღა მესმის,ჩემ თავს ვაწყნარებ და შარვლის ჯიბეში ჩამალულ დანას ვიღებ,ისე ვუსვამ
კანზე არც ვუფიქრდები და ოდნავ ვუხსნი ჭრილობას რომ სისხლდენა არ გამოვიწვიო..ორ თითს ვყოფ გახსნილ ჭრილობაში და ვეძებ იქ ჩამალულ ტყვიან,საჩვენებდლ თითზე მედება მაგარი საგანი და ვშეშდები..ახლა ის არ ვიცი როგორ ამოვიღო ისე,რომ ზიანი არ მივაყენო მას,შეშინებული თავს ვწევ და სემს ვაშტერდები
-ვიპოვნე სემ-მუხლებზე ეცემა და ისიც ისველებს ხელებს ყოველი შემთხვევისთვის,ნაზად მეხება და ხელს მაღებინებს ჭრიბიდან.
აღშფოთებული ვდგები ფეხზე და ვაკვირდები სანახევროდ მიყვანილ საქმეა,სემი არჭობს თითებს და იმ წამსვე მაგრად ვხუჭავ თვალებს..
-მორჩა-ამბობს მშვიდი ხმით სემი,თვალებს ძლივს ვახელ და ვხედავ მის ხელის გულში მოქცეულ ტყვიას.წყლიან ჭურჭელში ისვრის და პირდაპირ შიგნით აგდებს
-სარა წადი დაწყნარდი მე მივხედავ ბენს-მეუბნება და ჭრილობას უბრუნდება ისევ.
ვგრძნობ რომ ფეხზე დგომა აღარ შემიძლია და ვცილდები იქაურობას,ბენის სისხლით დასვრილ ხელს დავყურებ გიჟივით და მდინარისკენ გავრივარ.ორივე ხელს წყალში ვყოფ და ისე უხეშად ვისვამ ერთმანეთზე ცოტაც და კანი გამძვრება,ასე მგონია თითქოს და ჩემ გამოა ახლა ასეთ სიტუაციაში.ცოტა ხანს ვზივარ წყლის პირას და დაწყანრებას ვცდილო,უკან ვიხედები და ვამჩნევ რომ ცეცხლთან შეკრებილი ხალხი დაიშალა.
გაბედულად ვიწევი და მივდივარ,ახლა ერთი რამ ვიცი,ვერ გადამირჩება ის ვინც ზიანი მიაყენა ბენს.
-შეჩერდი-მიყვირის ჩემ უკან მდგარი ლუსი და ვშეშდები
-რა იყო?-ვტრიალდები და ჩემკენ მომავალს ვაკვირდები
-დამშვიდდი???
-ცოტა..-თავს ვხრი და საკუთარ თავს შთავაგონებ სიწყნარისკენ
-შეგეტყო ნამდვილად,შენი სახე
არ გინახავს დას გავდი-თავს აქნევს და წარბებს ჭმუხნის
-რას გულისხმობ?
-ისე დარდობდი მის გამო,რამე რომ მოსვლოდა ვერ გადაიტანდი-მისი სიტყვები მაფიქრებს.ნუთუ იმდენად ძვირფასია ბენი ჩემთვის რომ ასე მეტისმეტად შემეტყო ნერვიულობა? ვერ ვხვდები რის გამო ხდება ჩემში ეს ყოველივე და თვალს ლუსის უკან ჩვენკენ წამოსულ ნიკს ვუშტერებ
-მოდის ნიკი,სხვა დროს ვილაპარაკოთ კარგი?-ვუღიმი და ვცილდები ლუსის..
კარავში ვბრუნდები და საბნებში ვიმალები,გადაღლილი თვალებს ვხუჭავ და მაშინვე ვიძინებ..
დილის საშინელი ქარი მაღვიძებს,თავს ვწევ და კარვიდან სანახევროდ ვყოფ,ბიჭების ნახევარი ასრულებს საზღვრის კეთებას,ნახევარია არც მოჩანს,ეტყობა საკვების საშოვნელად არიან.ვდგები და თავდახრილი გავდივარ,სიცივის გამო ვიშმუშნები და ცას ვუსწორებ თვალს.დღეს იწვიმებს,ღრუბლები იკვრება და სიშავისკენ ეცვლებათ ფერი.
-სარა-მიახლოვდება სემი
-რა ხდება?
-ჯორჯი უკეთესობისკენაა,გაიღვიძა-იცინის და პატარა ბავშვივით იწყებს ხტუნაობას
-და..ბენი?-თემას ვცვლი
-ბენს რეაქცია არ ქონია ამ წამამდე ჯერ-წარბს წევს ზევით და მეუბნება მკაცრი ხმით.
უხერხულად ვიცვლი სახის მიმიკას და ვიღიმი
-მოყავთ !!!-ყვირის ჰარი,რომელიც საზღვრის კართანა რის გამოჭიმული და ხელებს იქნევს
-ვინ ნოყავთ?-სემს ვაჩერდები
-გუშინდელი არეულობის ავტორი-მპასუხობს და ხელება კვანძავს ერთმანეთში.სწორედ ამის გაგონება მინდოდა,სწრაფი ნაბიჯით მივდივარ ჰარიმდე და ცოტა მოშორევით ვდგები.სიბრაზე
ყელში მაწვება და მგუდავს სანახევროდ,კარებში ძალაობით შემოყავთ ვიღაც,კარგად ვერ ვარკვევ ვინ არის..თუმცა მალევე სააშკარაოზე გამოყავთ ბიჭებს,როდესაც ჩემ წინა გდებენ და სახით ზევით აქცევენ.საკუთარ თვალებს ვერ ვუჯერებ,გაოცებისგან პირს ვაღებ და ვიხრები,ძირს გაშოტილ ნიკს ხელს ვავლებ მაიკის საყელოში.ფეხზე ვაყენებ და მეორე ხელს ყელში ვუჭერ,
სიძულვილისგან ცოტაც და ავფეთქდები
-ფრთხილად რას აკეთებ?-სემი ხელებს მაშვებინებს და საბრალო სახით მიყურებს
-სემ გაიწიე,არამზადა ძმა გყავს-ყვირილზე გადავდივარ
-რას გულისხმობს ნიკ?ეს შენ ჩაიდი მართლა?-ვამჩნევ როგორ უდგება თვალებში წყალი სემს.ხმას არ იღებს ნიკი,
დამნაშავესავით დგას,ლუსი მორბის კარვიდან და ნიკს უდგება გვერდით
-რა ხდება?-მიყვირის და თვალებს მიბრიალებს
-ნუ ყვირი,ყელს გამოგჭრი იცოდე ლუსი-სემი წინ მიდგება და მთელი სიძულვილით აოკებს ლუსის,მისი პირიდაბ წარმოთქმული ეს სიტყვები კიდევ იფრო მაოცებს
-სემ,არ გინდა-მხარზე ვადებ ხელს და ჩემკენ ვატრიალებ
-არა სარა,შენ მართალი იყავი...
ერთმანეთს თუ მოვკლავთ რა აზრი აქვს ამ ყველაფერს?-ხელებს მაღლა წევს და შეგროვილი ხალხისკენ იწყებს სვლას
-ნიკს არ მიეკაროთ-აფხორილი ლუსი ხელებს ავლებს თავის სიყვარულს და მეცინება
-იცოდი ხო?-ხმადაბლა ვეკითხები და ვემზადები ბრძოლისთვის-ლუსი თუ არ გაიწევი გპირდები დაგასახიჩრებ-ვუახლოვდები და ხელს ვკრავ,მომზადებულ მუშტს პირდაპირ ცხვირ-პირში ვთავაზობ ნიკს და ძირს ვაგდებ
-არ შეგრჩება ეს -ვუყვირი და ვგრძნობ უკნიდან როფორ მექაჩება ვიღაც.თავს ვატრიალებ და ლუსის ქერა თმას ვხედავ.თმაზე ვავლებ ხელს და მთელი ძალით ვქაჩავ,მასაც ძირს ვაგდებ
-უსინდისოები ხართ-მთელი ძალით ვურტყავ სახეში ხან ერთს და ხან მეორეს.
-სარა მოკლას ასე მათ-მაჩერებს სემი და ფეხზე მაყენებს
-მაპატიე სემ..-ვეხვევი და თმაზე ხელს ვუსვამ
-არა .. ეს მათ უნდა გვთხოვონ პატიება,ბიჭებო თუ შეიძლება შეყარე....-ლაპადაკის დასრულებას არ აცდის ნახნობი ხმა,მე და სემი გაოცებულ სახეებს ვიღებთ და ნელა ვტრიალდებით უკან.
ბენი დგას და ჭრილობაზე ხელი აქვს წავლებული,ნახევარი მხარით ოწევა მარკვჯვნივ და თან გვაკვირდება
-რა გემართებათ?-გვიახლოვდება
-ეს მათ კითხე-ეუბნება სემი მე კი ხმის ამოღებას ვეღარ ვბედავ
-არაუშავს..მათ მოკვლას არ ვაპირებთ,ხომ ასეა-თავს მიქნევს ბენი და ისე მეკითხება
-არ მადარდებს..როგორც გადაწყვეტ-უხეშად ვპაუხობ და ისე ვშორდები ბრძოლის ველს ზედ არცერთს ვუყურებ...
ჩემს კარავში მარტო დარჩენილი ვოხრავ,ახლა აღარც ჩემი მეგობარი მადარდებს და აღარც მამაკაცი.პრინციპში უკვე ორივე მათგანო უცხონი გახდნენ ჩემთვის.დრო ისე გამყავს არც საჭმელს და არც სასმელს არ ვეკარები,საღამოს კი წვიმას გადარჩენილი ახალგაზრდები გართობას იწყებენ.
კარავში ამდენი ჯდომისგან გადაქანცული გარეთ ვიხედები,ისე ვიპარები ვერავინ ვერ მამჩნევს და ტყის სიბნელეში ვქრები..
აქ სხვაგვარი სიჩუმეა,აქ ყოფნა მეტად მსიამოვნება ვიდრე იქ ..
მხარზე ხელის შეხებას ვგრძნობ და შიშისგან ყვირილს ვიწყებ
-ჩუ-პირზე ხელს მაფარებს ბენი
-ბენ?-გაოგნებული ვშორდები და წინ ვუდგები
-ხო რა იყო?
-არაფერი გამიკვირდა უბრალოდ-თავზ ვატროალებ და სხვაგან ყურებას ვიწყებ,თუმცა მეეჭვება ამას ხედავდეს
-დღეს რა დაგემართა?-მშვიდი ტონით მეკითხება
-რა უნდა დამმართნოდა? მოღალატეებს ადგილს ვუჩენდი,მაგრამ როგორც ჩანს გაანთავისუფლე
-კი გავანთავისუფლე
-ყოჩაღ
-რისთვის?
-საკუთარ მტრებს რომ ასე ეპყრობი
-მომეკლა?-ხელებს სახეზე მახებს
-დაგესაჯა-ვბურდღუნებ
-არა..არ ვაპირებ ვინმე დავსაჯო
-ხოდა ყოჩაღ-ჯიუტად ვაგრძელებ ის კი სიცილს ტეხს
-რატომ იცინი ბენ?
-რა დასანახავი იყავი იცი?
-სასაცილოა?
-ძალიან
-ესეიგი სასაცილოა ჩემი საყვარელი მამაკაცის გამო რომ ვდარდობ?-ანერვიულებული ვშეშდები..ახლა ვაანალიზებ რაც ვთქვი რამდენიმე წამის წინ
-რა თქვი? -მეკითხება და ხელებს მიშვებს