ემა მიკს მთელი დღე უვლიდა. ყურადღება წამითაც არ მოუდუნებია. ღამითაც მასთან დარჩა მაგრამ როგორც მიკი დაპირდა ცალკე ოთახში დაიძინა. დილით ადრე ადგა და საწოლში საუზმე მიართვა:
ემა:-დილა მშვიდობის მიკ
მიკი:-ესეიგი არ მესიზმრებოდა აქ ხარ ! იცი რა ბედნიერი ვარ
ემა:-ვიცი რომ ბედნიერი ხარ
მიკი:-მიყვარხარ
ემა:-მეც
მიკი:-დღეს გავისეირნოთ?
ემა:-თუ უკეთ იქნები წინააღმდეგი არ ვარ
მიკი:-უკეთ ვარ
ემა:-კარგი მაშინ მე სახლში წავალ გამოვიცვლი და წავიდეთ
მიკი:-გამიჭირდება შენთან განშორება
ემა:-ჰო მოკვდები 1 საათი უჩემოდ :დდ
მიკი:-მართალია
ემა:-კარგი ჩემი წასვლის დროა გავემზადები
მიკი:-კარგი მიდი
ემა სახლში წავიდა. მიკმა მონატრებას ვერ გაუძლო და ერთ საათში მისი სახლის კარებთან გაჩნდა. კარი ღია იყო და შევიდა. ემა ტანსაცმელს იცმევდა.
მიკი:-ემა აქ..... ვაიმე უკაცრავად
ემა:-აქ რასაკეთებ? (დაიყვირა მან)
მიკი:-მე რა ვიცოდი თუ იცვლიდი
ემა:-შეგეძლო დაგეკაკუნებინა(ბუტბუტებდა კაბა აფარებული)
მიკი:-მაგ კაბას იცმევ?
ემა:-ხო.. შეგიძლია გახვიდე
მიკი:-რატომ გავიდე? (ეშმაკურად გაიღიმა და კარები დაკეტა)
ნელი ნაბიჯებით მიუახლოვდა. ემა უკან იხევდა მიკი კი თავისას აგრძელებდა.
მიკი:-რაგჭირს? ჩემი გეშინია?
ემა:-არა რათქმაუნდა
მიკი:-მაშინ გაჩერდი-უთხრა ისედაც გაშეშებულ, კედელზე ატრუნულს... კაბა ხელიდან გამოსტაცა, მოისროლ ,
ხელები წელზე მოხვია და მთელი ძალით მიიზიდა. ემამ თავი უკან გადასწია და ხელები კისერზე დააწყო. მიკმა საჩვენებელი თითით ტუჩებიდან ყელამდე მანძილი გაიარა...აქ გაჩერდა, შემდეგ ენის წრიული მოძრაობით ლავიწებიდან ნიკაპამდე გზას გაუყვა. ემამ ხმადაბლა ამოიკვნესა და მას კიდევ უფრო მიეკრო.
მიკი:-ოჰოო ჩემი ვნებიანი..
ემა:-ნუ ლაპარაკობ.....
მიკი:-შე მელაკუდა....მოდი აქ!
მიკი ხელებს მოქნილად ამოძრავებდა ემას სხეულზე და დაუსრულებლად კოცნიდა მას. შემდეგ ხელში აიტაცა. ემამ ფეხები წელზე მოხვია
ემა:-არ მოვრჩეთ?
მიკი:-შენ გინდა რომ მოვრჩეთ?(თან საქმეს განაგრძობდა)
ემა:-ნუ...
მიკი:-ხოდა გაჩუმდი
ამ დროს ემას ტელეფონმა დარეკა.
ემა:-ეს ვინღაა!
მიკი:-არგაცდიან რა ცხოვრებას :დდ
ემა:-უი მოიცა, თეატრიდან მირეკავენ.. სულ დამავიწყდა რეპეტიცია მაქვს...
მიკი:-არ უპასუხო რა
ემა:-არაა მოიცა.... ალიო... დიახ... გუშინ ვერ მოვახერხე ბოდიშს ვიხდი.. დღეს..-
მიკმა ტელეფონი წაართვა.
მიკი:-იცით ემა დღეს ვერ მოვა გადაუდებელი შეხვედრა აქვს კარგად ბრძანდებოდეთ.
ემა:-კარგი რაა..
მიკი:-ნუ ხარ შეშინებული...წავედი პატარავ ჩაიცვი გარეთ გელოდები
ემა:-კარგი მალე გამოვალ.
ემა მოემზადა და დაბლა ჩავიდა. მიკს მის დანახვაზე თვალები გაუბრწყინდა.
მიკი:-ჩემი ანგელოზი ხარ...
ემა:-გმადლობ მიკ
მიკი:-იცოდე რომ ჩემზე მეტად არავის უყვარდი, არავის უყვარხარ და ვერც ვერასდროს ეყვარები ვინმეს! ჩემი ცხოვრების ნაწილი გახდები, მთავარი ნაწილი ვისთვისაც ვცოცხლობ..
ემა:-იცი მიკ... უკვე ისეთი ადგილი დაგიმკვიდრე ჩემში, რო ჩემს სულში ჩემზე მეტი შენ ხარ!
მიკი:-ამის მოსმენის შემდეგ ყველაზე ბედნიერი ადამიანივარ! ეხლა აარჩიე სად გინდა წავიდეთ..
ემა:-შენ აარჩიე
მიკი:-ჩემთვის სულერთია მთავარია შენთან ერთად ვიყო.
- - - - - - - -
ასე გრძელდებოდა მრავალი ხანი. მიკი ემას ყველა სურვილს უსრულებდა. ექვსი თვე გავიდა მათი ერთად ყოფნის შემდეგ. არავინ ყავდათ ერთმანეთზე ძვირფასი. ერთმანეთით ცოცხლობდნენ და ერთმანეთს სულ მხარში ედგნენ. მათ უძლიერესი სიყვარული აკავშირებდათ და უერთმანეთოდ წუთსაც ვერ ძლებდნენ. თუმცა ერთ დღეს ყველაფერი შეიცვალა. ემა ჩვეულებრივ დაბრუნდა სახლში თეატრიდან. ის ის იყო მიკთან უნდა დაერეკა რომ საწოლზე კონვერტი დაინახა წარწერით ,,მიკისგან"
ემა:-ეს რაარის? მიკს ესეთები არ სჩვევია...
საწოლზე დაჯდა და კითხვა დაიწყო: 
,,ემა, გთხოვ მაპატიე! ძალიან გთხოვ! უბრალოდ სხვა შემიყვარდა... მართლა ასეა... აღარ დამიკავშირდე და საერთოდ დამივიწყე. კარგად"
ემა გაშეშდა. მოულოდნელობისგან შეკრთა... ისტერიკული სიცილი აუტყდა და მაშინვე ტელეფონს ეცა,მაგრამ მიკს ვერ დაუკავშირდა. მაშინ ატირებული და გამწარებული მისი სახლისკენ წავიდა. სახლშიც არავინ იყო. ხელებს უაზროდ ურტყავდა კარებს და ყვიროდა:
-,,მიკ!!! ამას არასდროს გაპატიებ!! გამოდი და მითხარი რომ ეს შავი ხუმრობაა! რომ ისევ მე გიყვარვარ! რომ არ მიგიტოვებივარ! რომ სხვა არ შეგყვარებია! მითხარიი!!
თუმცა ამაოდ... პასუხი არ ისმის
ემა:-...მაინც,...მაინც დამიკარგე იმედი!...