ერთს გემრიელად ვათვალიერებ ეჭვის თვალით,
ტუჩის კუთხეს ვტეხ და მკაცრი სახით ვაჩერდები,თავით ვანიშნებ რომ სვლა დაიწყოს ტყიდკენ,ისიც ტრიალდება და გზას უდგება..ბნელ ტყეში ვიჭრებით,ფარნებით ვანათებთ ჩვენს სავალ გზას და დაფეთებულები აქეთ იქით ვიყურებით,ცა მოჭედილია ვარსკვლავებით,მთვარე კი სადღაც გადამალულა.ამის ფონზე მეტი საზარელი ეფეკტი ექმნება ბნელ ადგილს,შიში იმის გამო რომ ვინმე შეგვეფეთება გზად გამართლებულიც კია ახლა.
-ვინები არიან,რას წარმოადგენენ?-ინტერესით ვეკითხები და ჩემზე წინ მიმავალს ვეწევი
-აქვე ცხოვრობენ,კარგი ადამიანები ჩანან-მიღიმის და თითქოს თვალებით იმედს მაძლევს,დაეჭვებული უფრო ვუღრმავდები
-შენ საიდან იცი მათ შესახებ?-თვალს ვარიდებ და წინ ვიწყებ სიარულს,სამაგიეროდ ვამჩნევ როგორ მიყურებს თვითონ გაოგნებული
-მე და ნიკმა შევიტყვეთ-ირონიულ ღიმილს ვატან ამ ყველაფრის მოსმენას,წარბს ვწევ და ღრმად სუნთქვას ვიწყებ..აქვე მთებია,მაღლობიდან წამოსული გრილი ნიავი პირდაპირ სახეზე მეხეთქება,გაშლილ თმას მიწეწავს.სიამოვნებას ნთელი სხეულით განვიცდი,საოცარი შეგრძნებაა,დაახლოებით იმის მსგავსი ნაციხარი სინათლის ხილვას რომ ეღირსება..
-სარა,ნიკთან დაკავშირებით მინდა საუბარი-იწყებს ახლიდან,მე კი ყურადღება სხვაგან მაქვს გადატანილი.
საჩვენებელ თითს ტუჩებზე ვაბჯენ და ვაჩუმებ,ცოტა ხანს ფარნებს ვრთავ და ვშეშდები ლუსისთან ერთად..შორიდან წამოსულ ნიავს სულ სხვა სურნელი მოსდევს,სისხლის,სწორედაც რომ სისხლის..გააფთრებული მზად ვარ მიწაზე დავაგდო და თავი გავაგლიჯო კისრიდან მაგრამ განძრევას ვერ ვბედავ,
სამაგიეროდ თმაში ვავლებ ხელს და ძლიერად ვქაჩამ ჩემკენ
-ეს რა ხრიკია?-სიძულვილით ვეკითხები და სახეს ვმანჭავ
-რას გულისხმობ?
-ლუსი ახლავე მოგაჭრი თავს,გადავაგდებ ტყეში და მგლებს შენს ტანს დავუტოვებ..რეებს ოინობ?-ვუმეორებ კითხვას..მესმის როგორი გაჭირვებით წყლაპავს მერწყვს,ყელში ეჩხირება და შეშდება..
-სარა ხელი გამიშვი-შეწინააღმდეგებას ბედავს კიდეც,ახლა უფრო მემატება ძალა და ნამდვილი ტყის ქალივით ვიქცევი.ძორს ვახეთქებ და მუხლს გულის პირზე ვაბჯენ,სულ ცოტაც და კისრამდე ავიტან და მოვახრჩობ
-ვინები არიან?-ხმას ვუდაბლებ და მუშტს ვამზადებ დასარტყმელად
-გამიშვი და გეტყვი
-ასე მეტყვი
-თუ დამახრჩობ ვერაფერს გეტყვი-ეშმაკურად ამბობს,ფოქრობს გავუშვებ მაგრამ მწარედ ცდება,ზევიდან ვაჯდები ადგომა რომ ვერ შეძლოს
-თქვი,ახლა ლაპარაკი შეგიძლია,არანაკლებ ეშმაკი ვარ შენზე-ნიშნის მოგებით ვეუბნები.უკნიდან ვიღაც მავლებ ხელს და ჰაერში მაგდებს,წამებში ხეს ვენარცხები და შემდეგ მიწაზე ვითხლაშები.
თვალებს ნელა ვახელ და ადგომას ვცდილობ,ლუსი უკვე ფეხზეა,მის გვერდით ვიღაც დგას რომელიც ჩემკენ იწყებს სვლას.შეშინებული ვხტები და თავს ვიქნევ,ჩამალულ დანას ვიღებ და წინ ვიშვერ
-არ მომეკარო-ვყვირი და ვცდილობ ფარანი ვიპოვნო,მახსენდება რომ ლუსისთან დავტოვე ორივე ფარანი და გულში გვარიანად ვილანძღები
-დაუშვი დანა-ჩამესმის ყურებში ბენის დაბალი ხმა,თვალებს ვაფართოვებ რომ
დავინახო მაგრამ ამაოდ
-ბენ?-დაინტრიკებული ვუსვამ კითხვას,დანას არაფრის დიდებით არ ვწევ ქვევით?განაწყენებული იმაზე რომ ჰაერში მომისროლა
-ხო სარა მე ვარ
-როგორ გაბედე?-ვყვირი უფრო მეტად,იმდენად ხმამაღლა რომ ვგრძნობ როგორ მეაჭიმება ყელთან გამავალი ძარღვები
-მოკლავდი სხვაგვარად,შენ ხომ არ გინდა მკვლელი რომ გახდე?
-ფსიქოლოგი ხარ?ან ვინ გითხრა რომ მკვლელობა არ მინდა
-რეებს ლაპარაკობ?-აღშფოთებული მიახლვდება და თმაზე მახებს ხელს,თავს ვწევ და ხელს ვაშვებინებ.უკან ვიხევ რომ ვერ შეძლოს ხელის მოკიდება კიდევ ერთხელ..დახრილ დანას ვშლი და კვლავ ვიშვერ მათი მიმართულებით
-არ გადმოდგათ ნაბიჯი-ვაფრთხილებ და აქეთ იქით ვქანაობ.არც მე ვიცი რა ხდება ამ წამს ჩემს თავს და საერთოდ როგორ აღმოჩნდა ბენი აქ,მაგრამ საოცრად ვარ გაცეცხლებული მასზე
-დანა დაუშვი-ლუსი წინ იჭრება
-ამ დანით გამოგასალმებ სიცოცხლეს-საკუთარ სიტყვებში ნამდვილად ვარ დარწმუნებული,ნელ-ნელა ვხვდები რომ აქ ადამიანის წესებით ვერ ვიცოცხლებ და ცხოველურ ინსტიკტებს დავეძებ.ლუსი ჩემკენ ჯიუტად მოდის და მოღერებულ მუშტს სახეში მთავაზობს,ცოტა ხანს ვბარბაცებ და ვგრძნობ ცხვირიდან როგორ მომდის სისხი.ხელს ერთს ვისვამ ცხვირის ქვემოთ,ჩამოწოლილ სითხეს ვიწმენდ და კისერს ვიტჯაცუნებ..დანას მაგრად ვუჭერ ხელს და წარბებს ვათამაშებ,ეს ბოლო წვეთი იყო ამ წამს
-გამარტყი-ხმადაბლა ვამბობ და მისკენ მივდივარ
-სარა რას აკეთებ?-შეშინებული უკან ოწყებს სიარულს,ბენი აღარ მადარდებს ახლა,პორველ რიგში გველის წიწილი მყავს მოსაშორებელი.ერთ ორ ნაბიჯს სწრაფად ვდგამ და ვეწევი,თმაში ვავლებ ხელს და ვაგდებ ძირს,როგორც თავად ქნა მსგავსად მიიღო სახეშივე მუშტი,გაშლილ დანას კი ორ მკერდს შორის ვუსვამ ,ისე რომ არ დავაზიანო მეტისმეტად მაგრამ ტკივილი შეიგრძნოს.მისი სლუკუნის ხმა
სასიამოვნოდ ჩამესმის ყურებში,ბენი კი აღარსად ჩანს
-როგორც ჩანს შენი მცველი გაიქცა-ვდგები ფეხზე და დასრილ დანას ორ თითს ვუსვამ.მის სისხლს ენით ვსინჯავ და ვიცინი,გაშტერები ლუსი ძლივს დგება ფეხზე და ბარბაცს იწყებს
-გაგიჟდი-არაამქვეყნიური ხმა ამოსდის პირიდან
-ეს ის ლუსია წწეღან რონ მებრძვოდა?
-მართლა გაგიჟდი!-ტირილს იწყებს და უკან იხევს
-ნუ მიიპარები-ფარანს ვავლებ ხელს და ვანათებ სახეში-შენს მოკვლას არ ვაპირებ ამ ჯერზე,მეორედ ვნახოთ-ვიღიმი და ვტრიალდები.აღარ მაინტერესებს აღარავინ,მაგრამ აშკარას ვგრძნობ როგორ მიყვარდება საკუთარი თავი მეტად,ის ხალხი რომელიც ჩემსავით იტანჯება და წვალობს ახლა ბანაკში..
ლუსის ვტოვებ ტყეში,ვიცი რონ დაბრუნდება მე კი ბანაკში ვბრუნდები,ბენი არსად ჩანს,სამაგიეროდ სასნლისგან გალეშილი ნიკი კოცონს უზის და გოგონებს ეარშიყება..გულის ამრევია ყველაფერი და ყველა,წყლიან ჭირჭელა ვუახლოვდები და დანას შიგნით ვაგდებ,ხელით ვწმენდ კარგად და შემდეგ ვიღებ უკან
-ვინმე მოკალი?-შეშინებული მეკითხება სემი
-არა სემ-იმედიანად ვპასუხობ და ვსწორსები
-სისხლიანი იყო დანა
-ასეა
-ვისი სისხლია?
-ლუსის-სიცილს ვიწყებ და ვხვდები რომ სენი სწორედ ისეთია როგორც ახლანდელი სარა
-რით დაიმსახურა?
-ღ ა ლ ა ტ ი თ-ვმარცვლავ თვითოეულ ასოს და სიამოვნებით ვიძახი..ჩემ წინ მდგარს ვუვლი გვერდს და შუა გულში ვშეშდები,დანას ჰაერში ვწევ ზეცისკენ და ვხედავ ჩემკენ როგორ მოდის ყველა,მალე გროვდება მთელი ბანაკი და ჩემს მოქმედებას ელიან
-ბევრნი ხართ-ვამბობ და დანას ვწევ-მაგრამ ძლიერნი,მგონი დროა ლიდერი შეიძინოთ-წარბებს ეშმაკურად ვათამაშებ.წინიჭრება ბენი და გაოცებული მაშტერდება-დღეს,ერთ მამაკაცთან ქალიშვილობა დავკარგე-ვიღიმი და ბენს თვალს ვაცილებ..ახლა ნიკი იწევს წინ
-სამაგიეროდ,ჩემმა ტურფამ ხის გემო გამასინჯა-გაოცებისგან მუხლები ეკვეთება ყველას
-ვინ იქნება ჩვენი ლიდერი?
-თანახმანი ვართ!!-იმედ მოცემულები თავს მიქნევენ და ვრწმუნდები რომ ჩემი შანსია
-მე !-ვტრიალდები ზურგით
-შენ ?-გაოცებული სემი იჭრება წრეში
-რაიყო არ შეიძლება?
-კი მაგრამ..
-შენ გინდოდა პირველობა?-ვუღიმი მასაც
-არაფერ შუაშია პირველობა სემ-მშვუდი ტონით აგრძელებს-მზად თუ ხარ მე შენს გვერდით ვიქნები
-ხოდა,მზად ვარ-თვალს ვავლებ ყველას-აბა რას ოტყვით?-ერთმანეთში ჩურჩულს იწყებს ყველა,შემდეგ ტრიალდებიან კვლავ ჩემკენ და მიღიმიან..თავს აქნევენ კის ნიშნად და ნასიამოვმები ენას ვისვამ ტუჩებზე,მალევე იშლება ყველა..
-რას ნიშნავს უფროსი ჩვენს შორის?-ბენი მხარზე მავლებს ხელს უხეშად
-რასაც შენ ცდილობ ამდენხანს შეპარვით
-რა მოისაზრება ამაში?
-ჩვენი დაცვა ბენ,შენ არ გგავარ, მინდა გადავარჩინო ყველა
-ვერ შეძლებ ასე
-შევძლებ-თავს ვუქნევ და თვალებს ვუქაჩავ
-მეეჭვება
-შეგიძლია წახვიდე
-რას გულისხმობ?
-თუ პრეტენზია გაქვს,წადი!
-რა გემართება სარა?-საბრალო თვალებით მიყურებს
-შენი ღალატი მტკენს გულს-ცოტა ხანს დარდი მერევა
-რომელი ღალატი სარა?
-სულელი არ ვარ,ყველაფერი ვიცი-მარჯვენა ფეხს ნერვიულად ვათამაშებ