ემილი სკოლაში წასასვლელად მოემძადა მოკლედ კაბას შავი ტოპი შეუხამა ფეხზე კედები მოირგო..დღეს კალათბურთის ჩემპიონატი იხსნება რათქმაუნდა გუნდი მზად ყავს თვითონაც ითამაშებს რადგან ექიმმა ნება დართო
-სად ხარ გოგო?-ნატამ ჩაყვირა ტელეფონში
-რა გაყვირებს მოვალ მალე
მანქაა სკოლის ეზოში ალექსანდრეს მაქანის გვერდით დააყენა გადავიდა თუ არა მის გრძელ ფეხებს მზერა ვერ მოაშორეს ალექსანდრე იჯდა და ძარღვებ დაბერილი უყრებდა ბიჭებს რომლებიც თვალებით ჭამდნენ გოგოს
-გამარჯობათ-ემილი მხიარულად მიესალმა იქ მყოფებს
-ძალიან გრძელი კაბა ხომ არ გაცვია?-ალექსადრემ დაუღრინა
-ჰმმ რავიცი აბა შეიძლება-ემილიმ გაუღიმა
-დღეს თამაში გაქვთ ხო?-საბა
-კი
-ნინის გუნდ ხომ არ ხვდებით?
-არა დღეს ნინის გუნდთან არ მოგვიწია თამაში
-კარგი ძალიან მაინტერესებს რას იძამთ
-რა უნდა ქნან პირველივეზე წააგებენ და გამოვარდებიან-ალექსანდრე დაიგესლა
-იცი რაა?დღეს ვახავთ ვინ ვის მოუგებს და თქვენ საერთოდ ვისზე რას ამბობთ ფინალი წააგეთ
-რამ გაგახსენა ახლა?-გუგა
-რატომ არ უნდა გამხსენებოდა
-კარგი გეყოთ გაკვეთილი იწყება-ნატა
პირველი გაკვეთილი გეოგრაფია ჩაუტარდათ ბევრი იმხიარულეს..შესვენებაზე გოგოებთა ერთად დადიოდა დერეფნში და თამაშის შემადგენლობას აწყობდა..გაკვეთილები დასრულდა თ არა სპორტის დარბაზი გაივსო ბავშვებით ყველა თამაშის დაწყებას ელოდა რადგან ალექსანდრე გუგა და ბიჭები კალათბურთელები იყვნენ მოთამაშეთა რიგში დასხდნენ სანამ გუნდებს წარადგენდნენ მოკლე საკალათბურთო ისტორია გაუშვეს თითოეულ მოთამაშეზე გასნასუთრებული აღფრთოვანება ემილის ვიდეომ დაიმსახურა...თამაში დაიწყო თავიდანვე მოიპოვა უპირატესობა ემილის გუნდმა მოწინააღმდეგე სუსტი აღმოჩნდა პირველი გამარჯვება ემილიმ მოიპოვა გახარებული გუნდელები გამოსაცვლელში მხიარულობდნენ მოწესრიგდნენ თუ არა სკოლის გარეთ გავიდნენ ბავშვები ეგებებოდათ და ულოცავდნენ ემილის კი საუკეთესოს უწოდებდნენ რაც მისთვის ბევრს ნიშნავდა
-მოკლედ რა როგორ გაგიმართლათ-ალექსადრე აგრძელებდა გოგოების მოშხამვას
-კაი ტო რა იყო შენ,გოოგნებო ძალიან მაგრად ითამაშეთ-გუგა წავიდა ატასკენ და ემილისკენ ორივე მაგრად ჩაიკრა გულში ალექსანდრე ფიქრობდა როგორ მინდა გუგას ადგილას ვიყო ისე მაგრად ჩაგიკრავდი გულში ქალბატონო ემიილიო...
-მოკლედ პირველი გამარჯებაა და არ ავღნიშნოთ?-გუგამ წამოაყენა იდეა
-აუ კი რა-აყვა ნატაც
-ხოდა კლუბში ვიკრიბებით რვა საათისთვის
-ოკეი-ემილი
-იმედია კაბას ჩაიცმევ რაღაც ნაჭერის მაგივრად-სანამ წავიდოდენ ალექსანდრემ მიაძახა ემილის გოგოს მხოლოდ გაეცინა აღარაფერი უთქვამს
რვა საათისთვის უკვე კლუბთა იდგნენ ემილი დანზე გამოყვანილ ძალიან მოკლე კაბაში ფეხზე დაბლები თმა მაღლა აწეული ნატას წელიდან გაშვებული მუხლამდე კაბა ეცვა პატარა ფერიას გავდა...შევიდნენ თუ არა ალექსადრეს ვისკი გადაცდა
-რა გჭირს -გუგა
-რა რა მჭირს იმას შეხედე-ემილიზე მიათითა
-უუ ჩემი გოგო ნახე რა
-არა რა ხომ გავაფრთხილე არ ჩაიცვა ძალიან მოკლე კაბათქო
-ზუსტად გამიტო ჩაიცვა შენ რომ გააფრთხილე-გუგას გაეცინა ალექსანდრეს საწყალ სახეზე
-სასტავს გაუმარჯოს-ემილი
-გაუმარჯოს
-რას დალევთ გოგონებო?
-ორმაგი ვისკი-ემილი
-ორმაგი ფორთოხლის წვენი იგულისხმა საბა-ალექსანდრე
ემილი ადგა ლამაზი მიხვრა მოხვრით მივიდა ბარმნთან და ვისკი დაასხმევინა თავისთვის
-ნუ სვამ-ალექსანდრე ახლოს დაუჯდა და ყურთად ჩასჩურჩულა
-როდიდად გეკითხები-ემილი
-იცოდე დაგსჯი პატარა ქალბატონო
-ჯერ ერთი პატარა არ ვარ და შენი დასჯის მეთოდი ნინის მსგავსსებთა გამოგადგება-ემილი
-მართალი ხარ სამწუხაროდ აქ არ არის-ალექსანდრემ ვითომც არაფერიო ისე თქვა
-ხოდა წადი და სახლში ააკითხე-სიბრაზისგან გაწითლებული ემილი მიუბრუნდა ისე უყვირა ლამის სკამიდან გადააგდო
ცოტა ხანი უყურებდა გაბრაზებულ გოგოს ალექსი სწრაფად მოხვია ხელი და სხეულზე ძლიერად აიკრა
-როგორ ეჭვიანობ
-არ ვეჭვუანობ
-კარგი ჰო როგორც გინდა ალა გაიბუტო-პატარა ბავშვივით უთხრა და სიცილი ვერ სეიკავა ემილის სახეზე
-საზიზღარი ბიჭი ხარ
-როგორც ჩანს საზიზღრები გიზიდავს ფისო
-შენ სულ გაააფრინე ხო?მე რა სერიოზული მეგონე და თურმე...
-ნწნწნწ რა თურმე რა უნდა მიხვდე რომ ასე მხოლოდ შენთან ვიქცევი და შეირგო
-ოჰჰ რა პატივში ვარ
ემილი ყურადღებას აღარ აქცევდა ალექსანდრეს თავის სტიქიაში იყო ხან ვის ეცეკვებოდა ხან ვის დალია მაგრამ მთვრალი არ იყო ალექსადრეც შეძლებისდაგვარდა ერთბოდა უმეტესად ემილის აკვირდებოდა უცხოს მიახლოების საშუალებას არ აძლევდა..საკმაოდ შემთვრალები იყვნენ ემილი საპირფარეშოში შევიდა მაღალმა მუსიკან თავი აატკივა სახეზე ცივ წყალს ისხამდა ვირაც შევიდა ზევით არ აუხედავს მაგრამ საკეტის გადატრიალებისხმა რომ გაიგო სწრაფად აწია თავი უკან ვიღაც ბიჭი ედგა ეტყობოდა რომ ძალიან მთვრალი იყო ნელ ნელა მიიწევდა ემილისკენ გოგომ გვერდის ავსა სცადა მაგრად ბიჭმა არ გაუშვა
-სად მიიჩქარი ლამაზო
-გამიშვი
-და რომ არა
-გამიშვიმეთქი
ხელი ჩაავლო ემილი ეწინააღმდეგებოდა სასმელმა ძალა წაართვა ბიჭი მასზე ძლიერი აღმოჩნდა
-გამიშვი გთხოვ,არ გინდა გთხოვ არა
-ნუ წუკვინებ
ინერციით დავარდაა ხელ ფეხს იქნევდა მაგრამ ამაოდ ბიჭმა კაბა ტანზე შემოახია ყველაფერი დამთავრებული ეგონა ვერაფერს ფიქრობდა ჩუმად ლუღლუღებდა არავის ესმოდა მისი ვერარც ბიჭის შეხებას გრძნობდა თითქოს გაიყინა მარამ მოულოდნელად სიცივე სითბომ შეცვალა ვიღაც მთელი ძალით იკრავდა გულში
-ჩემო პატარა ნუ გეშინია შენთან ვარ
ალექსანდრე ზლიერად ხვევდა ხელს თავზე კოცნიდა და ამშვიდებდა
--------------------
თვალები გაახილა თუ არა სწრაფად წამოხტა
-ნუ გეშინია ყველაფერი დამთავრდა-ალექსანდრე მოეხვია გოოს და გულში ჩაიკრაა
-სად ვარ?
-ჩემთა სახლში
-შენ რომ არ...
-ჩუუ დამშვიდდი არ იტირო ყველაფერი დამთვარდა შენ გვერდიტ ვარ
გულში ჩაიხუტა და თმაზე ფერება დაუწყო ემილი გატრუნული უგდებდა ყურს საყვარელი ადამიანის გულისცემას
-დამშვიდდი?
-კი ალექს....მადლობა-თვალებში ჩახედა
-არაფერია
-მე წავალ-ემილი თითქოს გონს მოვიდა საწოლიდან ადგომა დააპირა
-არსად წახვალ დედაშეს დავურეკე და ვუთხარი რომ ნატასთან ხარ არ ინერვიულებს დაწექი ახლა მოისვენე
-კი მაგრამ..
-არავითარი მაგრამ დამიჯერე ერთხელ მაინც
-კარგი ჰოო
ემილი ისევ დაწვა ალექსადრე გავიდა მაგრამ მალევე შემოვიდა ლანგრით ხელში ემილის საჭმელი მოუტანა
-რატომ შეწუხდი
-მიდი ჭამე დაღლილი ხარ ძალას შეგმატებს
-აუ მაშინ შენც ჭამე რა
ორივე გემრიელად შეექცეოდა ალექსადრე ემილისკენ აპარებდა მზერას და მის ბავშვურობაზე ეღიმებოდა
-სკლას რომ დაამთავრდებ რას აპირებ?-მოულოდნელად დაიწყო ალექსადრემ საუბარი
-იცი..ალბათ ისევ უკან დავბრუნდები
-მაშინ რატომ ჩამოდი?-სიბრაზე შეეპარა ხმაში დადიანს
-მინდოდა ჩემი ქვეყანა და კლასელები მენახა
-რამე რომ მოხდეს შენს ცხოვრებაში აი რამე მნიშვნელოვანი მაინც წახვალ?
-და რა უნდა მოხდეს ასეთი?
-აი არ ვიცი
-მაინც
-რომ შეგიყვარდეს?-თქვა და ემილის თვალებში ჩახედა პასუხის ამოკითხვა იქ სურდა
-არ ვიცი...არ მიყვარს ასე რომ...
-გასაგებია
-შენ რას აპირებ?-ემილიმ კითხა მხიარულად
-არ ვიცი ალბათ მამაჩემის საქმეს წავყვები
-წარმატებებს გისურვებ მომავალში
-ჩემი გჯერა?-ისევ სევდიანი ხმით კითხა ალექსმა
-რა...რატომ მეკითხები?
-სიყვარული აგიხსენი ემილი გითხარი რომ მიყვარხარ
-არ გინდა გთხოვ
-რატომ რატომ გამირბი რატომ თრთი ახლოს როცა მოვდივარ
-არ მინდა ამაზე საუბარი
ემილი სწრაფად ადგა ალექსანდრეც მიყვა თავისკენ მიიზიდა ცალი ხელით კედელს ეყრდნობოდა ცალი ხელიტ ემილი ეჭირა
-რატომ იქცევი ასე? ვერ ხევდა როორ მიყვარხარ დავიჯერო ვერ ამჩნევ ამის დედა შევე..-ბოლო ხმაზე უღრიალა ალექსმა
-მე..მეე
-რა შენ რა აღარ შემიძლია თვალებში შემომხედე და მითხარი რომ არ გიყვარვარ მითხარი რომ მოგშორდე მითხარი რომ ჩემი გეშინია და გპირდები წავალ სამუდამოდ წავალ-ჩაწითლებული თვალები მიანათა გოგოს რომელიც უკვე ცუდად იყო თრთოდა ალექსანდრეს სიტყვებმა გული მოუკლა მისმა თვალებლა ყველაფერი აუწყეს მიხვდა რომ თუ რამეს არ მოიმოქმედებდა სამუდამოდ დაკარგავდა
-არა....არაა ვერ გეტყვი არ შემიძლია მიუხედავად იმისა რომ თავს გარიდებ შენგან შორს არ შემიძლია არ წახვიდე მჯერა ჰოო მჯერა რომ გიყვარვარ
-და შენ?-ღიმილი შეეპარა ალექსანდრეს ბაგეს
-მეც
-რა შენც?-გამხიარულებულმა უფრო ახლოს მიიზიდა გოგო მისი სიწითლით ხალისობდა
-მიყვარხარ
ერთი სიტყვა აღმოჩნდა საჭირო ალექსანდრეს გულის ასახარად თითქოს დიდი ლოდი მოეხსნა სასურველ ბაგეს წაეტანა ნაზად და ფაფუკად კოცნიდა ბოლოს ხელი ძლიერად მოხვია და გულში ჩაიკრა
-ჩემო პატარა როორ მიყვარხარ
-მეც მიყვარხარ და იცოდე რომ მატკინ...
-ჩუ არასდროს გატკენ
მთელი ღამე ერტმანეთზე მიხუტებულები ცვლიდნენ ამბებს საუბრობდნენ გრძნობებზე რომლების დამალვასაც ასე კარგად ახერხებდნენ...გამთენიისას ჩაეძინა ალექსანდრეს გულზე მიკრულს
დილა ბედნიერად დაიწყო ალექსანდრემ თვალები გაახილა თუ არა ემილის სახეს წააწყდა რომელსაც ტკბილად ეძინა ფრთხილად უკოცნიდა სახეს თან ეჩურჩულებოდა
-ჩემო პატარა წასვლის დროა გაახილე თვალები
-მმმ ვდგები ხო-ძლივს გასაგონად ამოიკნავლა ბალისიდან
-მიდი მიდი
ემილი მოფხიზლდაა ბედნიერი უყურებდა ალექსს მივიდა და მაგრად ჩაეხუტა
-ტასაცმელი ჩემ კარადაშია გუშინ მოგიტანე
-მადლობა
-კარგი მე გავალ სააბაზანო იცი სადაცაა ქვევით გელოდები
-აუ ალექს
-რა იყო
-დედაშენი ან ტემური ბიძია რას იფიქრებს?-საწყალი თვალებით შეხედა
-ჩემო სულელო არაფერსაც არ იფიქრებენ მარამ სახლში მაინც არ არიან
-ოო კარგი გადი მიდი
მალე ჩაიცვა ქვევით ჩავიდა ალექსანდრეს ყავა გაემზადებინა
-ვაუ რა ბიჭი მყავს
-მიმისაკუთრა უცებ
-აჰა ანუ არა?
-რომ გითხრა არათქო?-ცინიკურად გაუღიმა გოგოს
-ნუ არაუშავს არც მე ვარ შენიდა-არც ემილიმ დააკლო
-კარგი გვეყოს-უცებ დაასერიოზულა ალექსმაემილიმ მის სახეზე სიცილი დაიწყო
სკოლაში ერთად მივიდნენ ალექსანდრემ მანქანის კარი გაუღო წელზე ხელი შეუცურა და წინ წავიდა რათქ,მაუნდა არავის გამორჩენია ახალი წყვილი ზოი ბედნიერი ზოგიც კი შურიანი თვალით უყურებდა
-ვაიმეე დედა რას ხედავს ჩემი თვალები-გუგამ გულზე ხელი მიიდო
-რა იყო?-ნატამ გაკვირვებულმა კითხა
-გაიხედე გოგო იქით
ნატამ გუგას თითს მზერა გაუსწორა გაშრა უცებ წამოხდა ყვირილით მივარდა ალექსს და ემილის
-ვაიმე როგორც იქნა გვეშველა ხალხოოო
-კარი გოგო დაწყნარდი -ემილი იცინოდა მეგობრის საქციელზე
-რა დავწყნარდე გოგო ასეთი ამბავი მომხდარა და ამას ახლა უნდა ვიგებდე-ჯერ ორივეს იკრავდა გულში მერე უცებ დაუბღვირა
-აუ გუშინ საერთოდ არ გაგვხსენებია
-მოდით გოგო აქ მოდით-გუაა ორივეს გადაეხვია
-როგორც იქნა გვეშველაა
ყველა ბედნიერი იყო ახალი ამბავით საღამოს რესტორანში აღნიშნეს ალექსანდრემ ულამაზესი ოქროს ბეჭედი აჩუქა ემილის
-ძალიან გიხდება ასე რომ არ მოიხსნა
-არასდროს
ერთმანეთით ტკბებოდნენ ბევრიც იცეკვეს არავინ არ ახსოვდათ ორი ადამიანი იდგა ერთმენეთზე ბედნიერი თვალებით....