შავი სფეროები ისე უბრწყინავდა,თვალებით ანათებდა ადამიანი.....აუფ რა ტუჩები აქვს,მარწყვივით....რეებზე ვფიქრობ ჯანდაბა.
მოკლედ ძალიან რომ არ გავწელო, ერთმანეთის მოკითხვის შემდეგ ,,ქეიფი" დავიწყეთ. ვუყურებდი იოანეს და გულში რაღაც მფხაჭნიდა,რაღაცნაირად თითქოს დაძაბული ვიყავი,ამას ემატებოდა მისი გვერდული გამოხედვები,რომელიც თავგზას მიბნევდა.
გაბრიელმა ჭიქები შეავსო და პირველი სადღეგრძელოც გაჟღერდა.
-იო რომ იცოდე ახლა რას ვგრძნობ, მე და დარწმუნებული ვარ დანარჩენებიც,აი უბედნიერესი ვარ ახლა,მონატრება მაგარი ცუდი რაღაც ყოფილა რა,აი ბიჭები დამეთანხმებიან როგორ გვაკლდი,იცი რამდენჯერ გვინატრია გვერდში გვყოლოდი ? შენი რჩევები გვენატრებოდა,ნუ ინტერნეტში კი სულ ვსაბრობდით და განვიხილავდით სხვადასხვა თემებს,მაგრამ მაინც სულ სხვაა გვერდში რომ გყავს შენი უჭკვიანესი ძმადნაფიცი კაცი,რომ გჯერა,რომ ყველა პრობლემის გადაჭრაში დაგეხმარება...ნუ ძაან წავედი,მოკლედ შენ გაგიმარჯოს ჩემო სიცოცხლე და ღმერთმა სულ ჩვენთან გამყოფოს რა-დაასრულა სათქმელი გაბომ და ღვინო ,,გადაკრა"
-მადლობა ჩემო სიყვარულო,ვერცკი წარმოიდგენთ რამდენად დიდი იყო ჩემი თქვენდამი მონატრება,არვიცი უბრალოდ ჩემი ყველაზე დიდი ბედნიერება ხართ თქვენ,მიყვარხართ.
-ჩემი ძმახარ ხომ იცი,ბოდიში უფრო სწორად ჩვენი,დიდი იმედი და სურვილი გვაქვს რომ სულ სულ დაგვიბრუნდი თორემ წლები შენს გარეშე უკვე აუტანელია- ეს გიორგი იყო,მანაც გაბროს მსგავსად გამოცალა ჭიქა და ბედნიერმა გაიღიმა.
-დიდი მადლობა გიუშ მავსებთ ტო ,ხოარ ღადაობ მე წამსვლელი აღარ ვარ ,პონტი არაა.
მოკლედ ყველამ,თათასიანად იოანეს სადღეგრძელო შესვა,ჯერი ჩემზე დადგა და წარმოდგენა არ მქონდა რა უნდა მეთქვა.
-მარო შენი ჯერია- მხიარულად გადმომხედა თათამ.
-ნუ მე....სამწუხაროდ ჩემი ღრმა ბავშვობიდან ძალიან მცირე რამ მახსოვს,რის გამოთაც ბიჭებმა სკლეროზიანად შემრაცხეს- ,,ძალით" გავიცინე-შენც ძალიან ძალიან შორიდან მახსოვხარ,რა მეთქმის,მიხარია ჩემი ძმები შენი ჩამოსვლით ამდენად ბედნიერები,რომ არიან,და...მოკლედ გაგიმარჯოს-რა ვილუღლუღე გეფიცებით არვიცი,ისეთი დაბნეული ვიყავი,რომ...როგორ გინდა მის თვალებს უყურო და გამართულად შეძლო მეტყველება. რა იდიოტი ვარ,რაებს ვფიქრობ,ჩემი ძმის(ების) ძმაკაცია ბოლოსდაბოლოს.
-მადლობა ჩემო ლამაზუნა,არვიცი შეიძლება სულაც არ გახსოვარ,სამაგიეროდ მე მახსოვხარ ძალიან ძალიან კარგად,ისე როგორც თათუნიკო,მე ხომ ეს წლები თქვენთან გატარებული მოგონებებით ვხოცხლობდი-ყველას გადმოგვხედა,გაიღიმა და ჭიქას მოკიდა ხელი- მოკლედ,ჩემს ჩამოსვლას და თქვენ გაგიმარჯოთ!

ამის შემდეგ იყო,კიდევ ბევრი ჭიქა და ძალიან მაგარი მოგონებები,რომლებიც თათასიანად ყველას ახსოვდა ჩემს გარდა რაღათქმაუნდა.

არვიცი მერამდენე ჭიქა იყო,ძალიან მაგარ განწყობაზე ვიდექით ყველა.
-აუ ბიჭო,იცი რა გამახსენდა? -კაკიმ დაიწყო ლაპარაკი-მარიამი და თათა მეთერთმეტეში,რომ გადავიდნენ,ახალი კლასელი რომ გადმოვიდა ვიღაც ბიჭი,ორივეს რო ეჩალიჩებოდა თავის ჭკუით,ტვინს რო უჭამდა ორივეს და ჩვენ რომ ილიამ გვითხრა ამათმა კლასელმა,ახალი კლასელი გოგოებს აწუხებსო,რო ეგონა ჩვენთან პლიუსებს იწერდა ამის თქმით და იმ ახალ კლასელზე ადრე ნერვებ მოშლილებმა ეს რო დავალურჯეთ-ცხოველურად გაიცინა აკაკიმ,ნეტა აქ რაიყო სასაცილო? მაგრამ ფაქტია კარგ ხასიათზე მყოფები გულიანად ვიცინოდით
-აუ სკოლიდან რო გადავიდა ეს ილიაც და ის ახალიც,მოიცა რა ერქვა-ჩაფიქრდა გიორგი
-ბექაკო
გავიცინე მე
- ხო ბექაკო,სკოლიდან რომ გადავიდნენ ორივე ერთ კვირაში
ისევ გაგვეცინა მე.
-აუ ბიჭო ის გახსოვთ სიგარეტზე რო წავასწარით,ლამის საფლავი რო გაითხარეს ნერვიულობისგან ამ ჩერჩეტებმა?
-აუ როგორ გამაბრაზეთ მაგ დღეს თქვენ?!
გადმოგხვედა მე და თათას ,ნუ მე გადმომხედა და თათა მზერით გადაყლაპა
-აუ მე არვიცი ეგენი მომიყევით რა
დაიწუწუნა იოანემ.
-ბიჭო კლასელებთან ერთად სიგარეტზე გამოვიჭირეთ ეწეოდნენ ქალბატონები,უნდა გენახა რა ფერი ედოთ რომ დაგვინახეს პროსტა
-აუ რას ვეწეოდით, ეგ მოწევა იყო? ერთი ღერი გავსინჯეთ,თავი ქალები გვეგონა და კი შემოგაკვდით ლამის-ამოვიფხუკუნე მე და თათას მხარზე თავი ჩამოვდე.
-თათა იცი რა გამახსენდა? - გიორგიმ რაღაც უსაყვარლესი სახით გადმოხედა გოგონას-ვიღაც ტიპთან პრობლემები,რომ შეგექმნა და მარიამსაც,რომ არ უთხარი- გადაიხარხარა მან
-რატო არ გითხრათ?-გადაიფხუკუნა იომ
-რატო და ამათი დებილი თავი რო ვიცოდი მოკლავდნენ იმ უბედურს-გადაიხარხარა თათამ და გიორგისკენ ჩუმი მზერა გააპარა,არვიცი იქ მყოფთაგან ვინმემ დაინახა თუ არა ეს,მაგრამ მე ამხელა მთასავით ქალს ვინ რას გამომაპარებდა,დავინახე იმ მზერაში ის რაც ჩემს ძმას მისკენ მწვანეს უნთებდა...
-აუ მეძინება მე რა
ამოვიწუწუნე მე და მაგიდას გადავხედე ,,ამას რა აალაგებს მზერით"
-წადი ჩემო პატარა დაიძინეთ და ამას ხვალ მიხედე - მითხრა გიორგიმ.
-რა კეთილი ხარ ძამიკო,ბარემ გეთქვა ,,ამას ჩვენ მივხედავთ"-ო რა იქნებოდა?
-ო ტყუილ იმედებს ხომ არ მოგცემდი ვერ გავიგე-გაიცინა ძმამ.
-თქვენ არ გეძინებათ?
-კი,ისე რო ეხა ამ თეფშზე ჩამეძინება
თქვა საბამ.
-ხოდა,დავიძინოთ რა-თათამ გადახედა ყველას მავედრებელი სახით.
-კარგი ხო დავიძინოთ- ვინ იქნებოდა თუარა გიორგი :დ
-წავალ ოთახებს გავაწყობ-ვთქვი და ერთმა აზრმა დამარტყ თავში,გველი მე-აუ გიორგი მე და თათასთან დაწექი ჩემთავს გაფიცებ რა,ბევრი ოთახის გაშლისთავი არმაქ,იოს და კაკის ერთად დავაწვენ შენთან და საბას და გაბუნას ერთად
იოსიანად ყველამ ჩაიფხუკუნა,რათქმაუნდა გიორგი მიმიხვდა მაიმუნობას და რათქმაუნდა ამყვა
-კარგი რა პრობლემაა
დავინახე როგორ წამოხურდა თათა,მაგრამ რანაირი დაქალი ვარ,არშევიმჩნიე.
-მაშინ წავალთ ჩვენ ოთახს გავშლით და დავიძინებთ რა
-მიდი მიდი -ტუჩი ჩატეხა გიორგიმ.
ერთი ოთახი გავშალეთ და დაღლილებს მალევე ,,ჩაგვეძინა".
თათას ჩაეძინა თუარა ბიჭებთან გავედი ეგრევე
-დაიძინა?
-დიახ ბატონო გიორგი
-შე მაიმუნოოო , ნუ მეძინება მე წავედი ტკბილი ძილი- გადაიხარხარ გიორგიმ და ოთახში გაუჩირადა.
-შე მართლა მაიმუნო,რამ მოგაფიქრა ეგ?-იომ იკითხა და გაიცინა.გეფიცებით ისეთი ლამაზი ღიმილი ჰქონდა ლამის სანთელივით დავდნჯ.
-მე..ისა.-უცებ რომ მივხვდი ვბურდღუნებდი ვცადე გამოვფხიზლებულიყავი- ისევ მეთუ ვუშველი თორე დარჩნენ ესენი ასე.არ გეძინებათ?
-აუ უნდა... წავიდე -ძლივს თქვა საბამ
-კაი ძმა... შენ წახვალ ..კი როგორ არა...-დასცინა კაკიმ.
-ნანო უნდა ვნახო-თქვა და თვალები დაჭყიტა რომ მიხვდა ზედმეტად ბევრი თქვა
-ვიინ?
წამოვიჭერი მე
-არავინ,სახლში უნდა წავიდეთქო
მოიფიქრა რაღაც იდეაში.
-მიგაკლავ საბა გამასწარი აქედა.მე მიმალავდი.
ფეხზე წამოვიჭერი და მასთან მივედი რომ ერთი კარგად მებეგვა,ისეთი ნასვამი იყო ფეხზეც ვერ ადგა.
-აუ კაი რა ჩემო პატარა,უბრალოდ ...არ მაქ ლაპარაკის თავი დავიძინებ და ხვალ მოგიყვები გთხოვ.
ბორძიკით გიორგის ოთახისკენ წავიდა.
-იცოდით ხო?
სიცილისგან ტირილამდე მისულებს გადავხედე.
-აუ იო შენც კი იცოდი მილიონი კილომეტრის იქეთ და მე არ მითხრა ხო ამ დამპალმა,პროსტა ხმა თუ გავცე რა.
ვთქვი და ფეხზე წამოვდექი.აივანს მივაშურე.მართლა ნაწყენი ვიყავი,მე როგორ არ მითხრა ?
თან ეს სიმთვრალეც დამემატა და საოცარ ხასიათზე დავდექი,უცებ მოვიწყინე.
იცით რატომ მეწყინა ყველაზე მეტად? იმიტომ რომ მიუხედავად იმისა,რომ ჩემი ძმის ყველა ძმაკაცთან უახლოესად ვარ საბასთან მაინც ყველაზე ახლოს ვარ,არის მომენტები როცა შემიძლია რჩევა მას ვკითხო და ვერ გავბედო გიორგისთან თქმაც კი.
კარის გაღების ხმა იყო და აივანზე იოანე გამოვიდა.
-კარგი ტო რის გამო იწყენ?
-ოოოო რატო არ მითხრა? ესეიგი არ მენდობა ხო? შეყვარებული ყავს და მე არ მითხრა.
-შეყვარებული მთლად არ არიან,ურთიერთობას ცდიან...რა სისულელეა ჩერჩეტო,უბრალოდ იცის ნანო რომ არ მოგწონს და მაგიტომ არ გითხრა.
-მოიცა რიკრიკაძე?
-ხო,მგონი ეგ.
-მოვკლავ,ეგ რამ მოაწონა გოგო ვაგზლის..-რომ მივხვდი იოს ვესაუბრებოდი და არა საბას,კაკის ან გაბროს გავჩერდი და ვცადე ფრაზა შემეცვალა-გოგო ისეთი გაფუჭებულია,არ ველოდი,ეგ როგორ არ მითხრა,შეიძლება გავრეკო ეხა,მივალ და იმ პატარა თმებს სულ დავაპუტავ
ბრაზს ვერ ვიოკებდი.
-აუ რა საყვარელი ხარ ესეთი გაბრაზებული მარიამ შენ არ იცი.
მოულოდნელად მოვიდა და ჩამეხუტა. მეგონა გული ამომივარდებოდა,გამაკანკალა,და მუცელში პეპლებმა კიარა დინოზავრებმა იწყეს მოძრაობა.
-არ გეძინება?
მკითხა როცა შემიშვა ხელები და გვერდით ამომიდგა.
-ცოტა
სიგარეტი ამოიღო და აუკიდა,შემდეგ მე გადმომხედა და ცინიკურად შემომთავაზა
-ისაა...არ ვეწევი მე
-ნუ მატყუებ ვიცი რო ეწევი
-რა სისულელა ,,იმ" დღის მერე არც კი გავკარებივარ-ლამის ტყავიდან ამოვხტი
-კაი ხო გეხუმრე დაწყნარდი.რომელი უნივერსიტეტი დაამთავრე?
-გიორგისებურ - გავიკრიჭე მე
-ჯავახიშვილი? ვაა რა ფაკულტეტი?
-აქაც ჩემი ძმის გზაზე ვარ
-ვაა იურისტი ხარ შეენც ანუ?
-კიიი
-წამო შევიდეთ თორე გაცივდები
-ამ სიცხეში რა გამაციებს?
-რავიცი მე
ამ დროს სიგარეტის ∆ბიჩოკი∆ უნდა ესროლა მაგრამ ისეთი შევკივლე ხელი ჰაერში გაუშეშდა
-რა გაყვირებს?
-აბა რატო აგდებ გარეთ მაგას? საფერფლე,რომელიც გვერდზე გიდევს ან სახლში სანაგვე ტყუილად არსებობს?
ვთქვი გაბრაზებულმა და სახლში შევედი.
-აუ გაბო,კაკი შემოგეტენებით რა ღამეე
-კაი სიხარულო
-მაშინ გავალ ვკვდები ისე მეძინება და აი თუ გიყვარვართ ეგენი სამზარეულოში გაზიდეთ რააა,კონტეინერები ხოიცით სადაც დევს და ხორცი და რაღაც მიაბინავეთ,ჭურჭელი დატოვეთ...
-წადი დაიძინე ჩემო ფერია მივხედააავთ
-ტკბილი ძილი,მიყვარხართ.

***

დილით ჩახუტებულ ბიჭებთან ერთად გამეღვიძა,თავის ტკივილით.
-აა თავი
წამოვიყვირე მე.ნუ ეგრე არ მტკენია,მარა ამათი გაღვიძება მინდოდა,ხოდა ჩემი თეატრალური ნიჭის წყალობით,ტირილი დავიწყე და ამათაც იმ წუთად გაეღვიძათ
-ვახ ჩემი კარგი....... თავი გასკდება ეხა..-ერთხმაში თქვეს და მე გადმომხედეს- რა გჭირს ფერია?
-რა დაა,ისაა გამეღვიძა და თქვენ ხოარ დაგაძინებდით და ...
მიხვდნენ რომ სპეციალურად ვქენი და სანამ წამოხტომა ვცდე დამაწვინეს და ღიტინი დამიწყეს
-ჩემთავს.......გაფი......გა..გაფიცებთ.....ვე..ვ..ვერ ვსუნ....ვსუნთქავ...გიორგიიიიიიიი
დავიწყე წივილი და ნეტარი სახით შემოსული ჩემი ზმა რომ დავინახე გული გამითბა
-ძმა თუ ხარ ........... მ...მიშვე....მიშ...მიშვეელე
-STOP STOP
დაიყვირასავით და ჩემსკენ წამოვიდა -ხელი უშვით ჩემდას!
გაჩერდნენ კაკი და გაბრიელი
- ოოო მარიამს უახლოესი ერთი კვირაა ვერ შევეხებით.
ჩაიდუდღუნა და ოთახში შემოსულ საბას და თათას ხელი აუწია
საბა რომ დავინახე,ისევ ბრაზით ავივსე,ნაწყენი სახით გავხედე,საწოლიდან წამოვდექი თათას ლოყაზე ვაკოცე და ჩემ ოთახში გავედი.
კარადასთან ვიდექი საბა რომ შემოვიდა.
-პრინცესა
ჩასახუტებლად წამოვიდა მაგრამ გავიწიე.კარადიდან სპორტული შორტი და მაისური გამოვიღე და გამოსაცვლელად აბაზანისკენ წავედი საბამ ხელზე რომ მომიჭირა და თავისკენ მომაბრუნა
-დაიკო ნუ მიბრაზდები რა.
-ეხა დაიკო ვარ?
-სულ სულ სულ ჩემი და ხარ ეგ ხომ ისედაც იცი?
-ხო რავი დებს ეგრე არ ექცევიან
-ვიცოდი ნანოს მიმართ როგორი დამოკიდებულებაც გქონდა და ვერ გითხარი
-ხოდა ჩემი ნანოსადმი დამოკიდებულება რომ იცოდი და მაინც მაგასთან ერთად გაიჩითე იმიტო არ გელაპარაკები,გამანებე თავი და ვაბშე არ გამცე ხმა.
-აუ კაი გამიტყდება ეხა ტო
-ისე არ მადარდებს როგორც შენ ჩემი აზრი.
-ხომ იცი რამდენად დიდი მნიშვნელობა აქვს შენს აზრს ჩემთვის?
-კაი გაჩე რა.რამე მნიშვნელობა რომ ქონდეს,როგორღაც მოხვიდოდი და მეტყოდი შენ ყოფილ დაქალთან ვაპირებ გაჩითვასო
-აუ უაზროდ ჭედავ ხო ატყობ?
-ხოდა თუ უაზრობაა ჩემი პოზიცია ვაბშე შემეშვი...პროსტა ის მაინც არ იცოდე რა გამიკეთა,საღოლ მაგარ გოგოსთან გაქ ურთიერთობა,პროსტა ბიჭებმა მაინც როგორ არ დაგიშალეს...
-აუ მარიამ...

****
დაახლოებით 10 კლასში,ნანოსთან ვმეგობრობდი,ერთი ბიჭი მომწონდა...ნანომაც იცოდა რათქმაუნდა... ერთდღესაც facebook-ი გამიტეხა.იმ ბიჭს რაღაც საშინელებები მიწერა,მე უკიდურეს ბო#ად გამომიყვანა და საბოლოოოდ იმით დააგვირგვინა რომ ფოტოშოპში გაკეთებული ფოტო გაუგზავნა,რომელიც ოსტატურად იყო გაკეთებული და მე შიშველი ვიყავი.სკოლელი იყო ეს ბიჭი....მე არაფერი არ ვიცოდი,სანამ მეორე დღეს სკოლაში არ მივედი.ყველა ჩემზე ლაპარაკობდა,უხამს რეპლიკებს მესროდნენ...ვერ ვხვდებოდი რა ხდებოდა,მერე თათასთან გაგზავნილი ფოტო ვნახე
თან წარწერა ჰქონდა ,,@ოზ დაქალს თავისნაირი ეყოლება დაა ჰა რას იტყვი მ#+@ემ?''
მეგონა მოვკვდებოდი,როგორ გინდა დააჯერო მთელი სკოლა,რომ ფოტოშოპია? თან ის საშნელი მინაწერებიც გავრცელებული იყო სკოლაში ვითომ ჩემი ნაწერი რომ იყო . მე მაშინ ჯოჯოხეთი გამოვიარე,მაგრამ საბოოლოოდ ბიჭების წყალობით ყველაფერი გამოაშკარადა და Aმ ყველაფერმაც ჩაიარა.

***
-რა მარიამ საბა? არ გახსოვს მაგ ნაგავი გოგოს გაო რა მჭირდა?დაგავიწყდა რა გამიკეთა?
გაჩერდა.ტელეფონი ამოიღო და სადღაც დარეკა.
-შენი კარგი მო%&@)ნ ნანო
და უბრალოდ გათიშა-შემირიგდი,ამერთხელ მაპატიე და იცოდე აღარ ვიზამ ესეთ სისულელეს...
-არ მითხოვია აგინეთქო,უბრალოდ ....
-გეყოფა რა...ჩამეხუტები?
-მიყვარს მე ჩემი დიდი ძამიკო <3
-მეც მიყვარს ჩემი ფერია დაიკო.


მადლობა ჩემო სიყვარულო,ვერცკი წარმოიდგენთ რამდენად დიდი იყო ჩემი თქვენდამი მონატრება,არვიცი უბრალოდ ჩემი ყველაზე დიდი ბედნიერება ხართ თქვენ,მიყვარხართ.და