იმედის შუქი light of hope თავი 14
მარიამი ჩემ ფუმფულა ვარდისფერ ხალათში გახვეულიი ღიღინით შევედი სამზარეულოში, ნინა ნამცხვარს აცხობდა ისე იყო ფიქრებში გართული რომ ჩემი შესვლა არც გაუგია -დილამშვიდობისა დეე -დილამშვიდობისა მოწყენილი ჩანდა ალბათ ისევ იჩხუბეს ,ამ ბოლო დროს ხშირად ჩუბობენ , ძალიან დაეძაბათ ურთიერთობა , ირაკლი ადრე მიდის ხოლმე და გვიან ბრუნდება,არვიცი რახდება მათ შორის არც მინდა ჩავერიო მაგრამ ნინა ძალიან განიცდის -რამე მოხდაა? -ისეთი არაფერი სკამზე ჯდება გაფქვილულ ხელებს სახეზე იფარებს და ტირილს იწყებს,მისი ასეთ დღეში ყურება მიმძიმს -დედა ქინებ აჯობებს ... -დღეს დაველაპარაკები შენ აარ იდარდო მაგაზე ცდილობს ჩემს დასამშვიდებლად გაიღიმოს , მაგრამ საარჩევნო დაპირებასავით ყალბია მისი ჟესტი , ცრემლებს იწმენდს და ისევ აგრძელებს ცომის გაბრტყელებას ,ხასიათი მიფუჭდება ,ჩაის ვისხამ ჩემ ჭიკაში და ვუყურებ ნაღვლიან დედას, იისღა დამრჩა და არმინდა ასეთ უბედურს ვუყურებდე თუმცა მე არაფრის შეცვლა არ შემიზლია კარების ხმაზე ორივე ვშეშდებით დედას თვალებში შიშს ვამჩნევ ირაკლი შემოდის წყალს სვამს ისე თთქოს ვერც შეგვამჩნია , გამოსვლას ვაპირებდი ნინამ რომ შემაჩერა , -დე მე გავალ აჯობებს ჩემი ოჯახურეი იდილეა სულ სხვანაირი იყო , არ ვარ ოჯახურ კონფლიქტებს მიჩვეული,არ მინდოდა მათი კამათის მოსმენა კიბე სწრაფად ავირბინე და ოთახში შევედი , გული ცუდს მიგრძნობდა ბექას ეძინა გვერდით მივუწექი და ხელები მოვხვიე თავი ზურგზე დავადე , მისი სითბო მჭირდებოდა ახლა ყველოაზე მეტად , ჩემ შეხებაზე გაეღვიDძა -მარიამ? -ჰო მევარ ჩემსკენ გადმობრუნდა და ახლა მან მომხვია ხელები და თავძე მაკოცა , -რაგჭირს პატარავ ? - ყველაფერი ცუდადაა თითქოს მთელი სამყარო ჩვენ წინააღმდეგააა - რას გულისხმობ ? რამე მოხდა? - ნინა და ირაკლი - ისევ იჩხუბეს? კარგი რა მეგონა რამე სერიოზული იყოო ხოიცი შერიგდებიან სულ ეგრე კინკლაობენ -ბექა, ახლა ყველაფერი უფროო სერიოზულადაა ვიდრე შენ გგონია ვიწექით ასე ჩახუტებულებიიი ჩუმად , არცერთი ვიღებდით ხმას , ალბათ ისიც ხვდებოდა რისი მომასწავებელი იყოო მათი ჩხუბიი ადრე თუ გვიანნ ეს მოხდება მისი მკლავებიდან დავიხსენი თავი წამოვდექი და ფანჯარასთან მივედიი , ამინდიც თითქოს წუხდაა , წვიმდა თან საშინლად , ღრუბლებს დაეფარათ ზეცა ჩამოღამებულიყოო ეს სანახაობა კიდევ უფრო მიმDძიმებდა ხასიათს , მეშინია დიახ მეშინია მისი დაკარგვის ალბათ ეგოისტი ვარ დედაზე რომ არ ვფიქრობ ამ სახლში უბედურია მაგრამ მე? Dძვლივს ჩემი ბედნიერება ვიპოვე მისი დაკარგვა არმინდა , ბექას გადავხედე , თითქოს არც ახამხამებდა თვალებს , კარი გაიღო ალბათ ნინაა უკან მიხედვა არმინდაა არმინდაა გაუბედურებული დავინახო არმინდა ის გავიგონო რისიც ასე მეშინია , თვალებს ვხუჭავ თითქოს ამ რეალობას ვემალებიი , მისი ხმა განაჩენივით გაისმა ოთახში -ნინა ჩვენ მივდივართ ბარგი ჩააალაგე აშკარად ტიროდა ხმაზე ეტყობოდა მაგრამ ახლა ამაზე ფიქრი არშემეDძლოო , ჩვენ გადავდივართ თვალები დავხუჭე და ცრემლებიც ჩემსსახეზე უმისამართოდ დაეხეტებოდნენ ეს მართლა განაჩენი აღმოჩნდა ჩვენთვის მე და ბექასთვის ვცდილობდი არ გამეწელა დრო და ბარგს სწრაფად ვალაგებდიიი ბექას ნამტირალებიი ხმის მოსმენას ჭკუიდან გაადვყავდიი , ვიჩხუბეთ ჩვენც ვიჩხუბეთ უნდოდა დავრჩენილიყავიიი მაგრამ არშემეDძლო , ხომ გესმისთ იქ ვერ დავღცებოდიიი ვერ გამიგოო ან არ არვიცი საშინლად ვიჩხუბეთ მიყვიროდააა მისკენ ჩასახუტებლად გაწეულს ხელი მკრა საშინელი სიტყვები მითხრა -შენც მიდიხარ მტოვებ ან რატომ უნდა დარჩე აქ რაღა დაგრჩენიია რაგინდა ხეიბართან ადამიანთან რომელიც ვერხედავს და სენზეა დამოკიდებულიიი შენც სხვებისნაირი ხარრ წადიი წაეთრიე მეგონა გიყვარდიი მეგონა ჩვენი გრDძნობა ყველაფერს გაუDძლებდა მაგრამ არა არა წადი მალე წადი გული მეტკინა ნეტავ შემDძლებოდა რომ დავრჩენილიყავი , ჩემოდანს და დათუნიას ხელი დავავლე და ოთახის კარები გავიხურეე ვტოვებდი ჩემს სიყვარულს ვტოვებდიიი ჩვენ Dძველ სახლში ვცხოვრობდით სანამ ხელს გააწერდნენ ნინა და ირაკლიი , ეს კიდევ უფროო მიორმაგებდა ტკივილს , მამას დანაკლისი გულს მიღრნიდა, არც ბექა მპასუხობდა ზარებზეე , ნეტავ როგორაა ? ვიცი რომ ცუდად ვიციი ისიც იტანჯება გაუთავებლად ვტიროდიიი ჩემი ოთახიდან არგამოვდიოდიიი მენატრებოდა , მისი ჩახუტტება მისი სურნელი მისი სიტყვები გამახსენდა რომ მითხრა მაშინ გიყვარს ადამიანი თუ მისი სურნელიც გენატრებოა , მიყვარს თან როგორ სიცოცხლეზე მეტად , ჩემი რატომ არ ესმის ? 2 კვირის შემდეგ ნინა ბილეთებით ხელში დაბრუნდა სახლში, - დედა ეს რაარის ? - ბიDძაშენთან მივდივართ სტანბულში ეს იმასნიშნავდა რომ აღარანაირი შანსი არ იქნებოდა ჩვენი შერიგების -სკოლა?შენი ატელია -გამოცდებისთვის ჩამოხვალ - იქაც წამოვიწყებ რამეს , -როდის მივდივართ ? -ხვალ დილით , მოემზადე სხვა გზა აღარ მქონდა , ბოლო შასიც უნდა გამომეყენებინა ქურთუკი მოვიცვიი და სასწრაფოდ გავემართე ირაკლის სახლისკენ ჩვენგან საკმაოდ მოშორებით ცხოვრობენ ამიტომ ტაქსით წავედიი ნაცნობი სახლის დანახვისას ლამის სუნნთქვა შემეკვრა , ჩვენი ოთახის ფანჯარა , ღრმად ჩავისუნთქე მანქანიდან გადავედი და კარებამდე მივირბინეეე , ფრანგული ჰანგების ხმაზე იმედი მომეცაა იქაა ღმერთო მისაღებშია , კარებზე რამდენჯერმეე დავაბრახუნეე რო არ გაიღო ცოტა ავნერვიულდიი , ზარიც დავრეკეე ველოდებოდიი მაგრამ არ გამიღო - ბექა ძალიან გთხოვ ვიციი გესმის, მგონი სალაპარაკო გვაქვს გთხოვ გამიღე შენხომ დამპირდიი რომ ... სიტყვა დამთავრებული არმქონდა რომ კარი გაიღო ალბათ გრინჩივით ვიღიმოდიი მააგრამ ღიმილი სახეზე შემაშრა კარები ვირაც გოგომ გამიღო არვციიი აქამდე ნანახი არმოქნდა ან იქნებ კიი საიდანღაც მეცნობოდა მაგრამ საიდან? ღმერთო ისაა ისაა სალომეაა ვიმეორებდი გონებაში ნერწყვი მDძიმედ გადავყლაპე ცრემლებიი Dძვლივს შევიკავე -ვინ გნებავთ ? -უკაცრავად მგონი სახლი ამერია ვუთხარი ნაDზალათევი ღიმილით და შემოვბრუნდი , გული მეკუმშებოდაა, სუნთქვა შემეკრა, მეშინოდა ქუჩაში არწამსვლოდა გულზე , ავტობუსში ავედი და ალბათ ბოლოჯერ გადავავლე თვალი იქაურობას , დავკარგე სამუდამოდ დავკარგე ნეტავ დამენახა ბოლოჯერ მაინც შემეხედა მსითვის ისე დავშორდით არცკი იცის მე როგორივარ ერთხელაც ვერ მოასწორო ჩემი დანახვა გზაში ეკას დავურეკე რომ მოსულიიყო სახლში მისული დამხვდა რომ მივედიი ალბათ საშინლად გამოვვიყურებოდიი ისეთი სახით მიყურებდა ხელი ჩამავლო მკლავში და საDძინებელში გამიყვანა სწრაფად ნინას რომ არ შევემჩნიე -რაგჭირს გოგო ? -მე ... ბექა ... ცრემლები არმაDძლევდნენ საშუალებას დამემთავრებინა სათქმელი, -შენ და ბექა 2 კვირაა დაშორდით , მაგრამ ასეთ დღეშინ არ უნდა იყო სულ კარგი რა ჩამეხუტა და თავზე ხელს მისმევდა , მე კი ლამის გული გამიჩერდა იმდენი ვიტირე -მასთან ვიყავი - რააა ? მერე? რამოხდა ასე ამიტომ ხარ? რაგითხრა -არ მინახავს - აბა რა მოხდა ნორმალურად ამიხსენი საწოლზე დამსვა და წინ დამიჯდა -კარები მისმა ყოფილმა გამიღო სალომემ ვთქვი და ისევ ტირილი დავიწყე , თავს საშინლად ვგღDძნობდი თითქოს სამყარო თავზე ჩამომენგრა, სული მტკიოდა , ის იყო ჩემი ნათელი წერტილი და ახლა მე ისევ ისეთოი უფერული გავხდიიი მასთAნ ჩხუბიც მენატრება თუმცა ეს იშვიათად ხდებოდა, თითქოს გარდავიცვალე [img]http://https://www.facebook.com/518207941658615/photos/a.518262231653186.1073741828.518207941658615/976883629124375/?type=3&theater[/img] [img]http://https://www.facebook.com/518207941658615/photos/a.719563688189705.1073741831.518207941658615/811608742318532/?type=3&theater[/img] [img]http://https://www.facebook.com/518207941658615/photos/a.518262231653186.1073741828.518207941658615/976883629124375/?type=3&theater[/img] არაფრის თავი არმქონდა მთელი ღამე ვტიროდი , ყველა Dრე წარმომიდგა თვალწინ და ყველა დეტალის გახსენებაზე ცუდადვხდებოდი , ეკა ჩემთან დარჩა არმომშორებია , ჩემი ბარგიც კი მან ჩაალაგა , დილით ყავა მომიმზადა , -დალიე 1 საათში მიფრინავ ცოტას მოგაფხიზლებს , -მადლობა , შენ რომ არ მყავდე რა მეშველებოდა -მაპატიოევერ გაგაცილებ სახლში უნდა გავიქცე მაგრად მომეხვიააა ლოყაზე მაკოცაა და გავარდა ოთახს თვალი მოვავლე ისევ ვტოვებ აქაურობას ისევ ვღალატობ ჩემს წარსულს , 1 საათი დარჩა ქურთუკი მოვიცვი ტელეფონი ჯიბეში ჩავიდე და სახლიდან გავედიი - მაა , ამჯერად დასამშვიდობებლად მოვედი , ამჯერად მე გტოვებ მაა მაპატიე , შენ მაინც ხომ მაპატიებ ? იცი ჩვენ დავშორდით მის გარეშე Dზალიან მიჭირს მაა ახლა ორივე მენატრებით , მე კარგად ვიქნები არა კარგად ვერასდროს ვიქნები მისგარეშე , სტანბულში მივდივართ , შემიDძლია გაგახარო დედას შენ უყვარხარ ისევ შენ მოენატრეე Dძალიან ირაკლის დაშორდა, შენს გამო ვერდაგთმო მაა თქვენმა სიყვარლმა გაიმარჯვა, მე კი სიყვარულისთვის ბრDძოლა წავაგე ეს დასასრული არაა მომავალ თავში დავასრულებ და იმედია ახლა მაინც მეტყვით რამეს რომანის შესახებ , არვიცი როგორი გამოვიდაა |
 |
 |
 |
ტესტები
სხვა გვერდები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
თქვენი აზრით, ქალებისთვის, რა ასაკშია მიზანშეწონილი დაოჯახება?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.
