i can't live without you. You are everything, what i want and what i have.

ტაბიძეზე მიდიოდნენ, ნინაკას კაბა უნდა წამოეღოთ. ზუკას ნინაკას ყელზე ქონდა ხელი გადადებული, ნინაკას ზუკას წელზე და მაინც ისე თავისუფლად, ბუნებრივად დადიოდნენ ნებისმიერს შეშურდებოდა.
_ ზუ, წამომყევი რა შენც _ ვინ იცის, მერამდენედ დაიწუწუნა პარიზზე.
_ ხუთ დღეში მოდიხარ მაინც
_ ჩემთან ერთად არ გინდა?
_ მინდა ნინაკა მაგრამ ხომ იცი
_ არა, არ გინდა _ გაბრაზდა და ხელები გაუშვა. ზუკამ სიცილით აკოცა თავზე
_ შენს მეტი არავინ და არაფერი მინდა
_ ხუთი დღე ცოტაა?
_ მონატრებაც კაი ხილია _ ეცინებოდა ისევ
_ ძალით მაბრაზებ, თუ მართლა გინდა ჩემს გარეშე ხუთი დღე? _ წარბები შეკრა და შუა გაასასვლელზე გაჩერდა. წითელი ენთო, ჯერჯერობით.
_ პარიზი იქნება და მე დაგავიწყდები, ნუ გეშინია
_ სისულელეა ეგ, სულ მახსოვხარ
_ მოდი გადავიდეთ ზებრადან
_ არა, აქ ვიდგები სანამ არ მეტყვი რომ მოდიხარ ჩემთან ერთად _ კატეგორიული ტონით გამოსცრა და ფეხები ააბაკუნა.
_ ნინაკა!
_ ზუკა!
_ სრულ ჭკუაზე არ ხარ? მწვანეა უკვე _ ზუკას ყვირილი და სიგნალების ატეხვა ერთი იყო. ნინაკა წარბაწეული იდგა და უღიმოდა.
_ გელოდები _ დაუმარცვლა.
_ არა
_ ვერ გავიგე?
_ არ წამოვალ პარიზში, ახლა გადმოდი
_ და მიზეზი?
_ ნუ მიძაბავ რა, ჩემს თავს გაფიცებ _ მისკენ წამოიწია და ხელი გადახვია, თან მის წაყვანას ეცადა მაგრამ ნიბაკას არ ანაღვლებდა მძღოლების ღრიალი და ატეხილი ხმაური
_ ყველა ჩვენ გვიყურებს, გააფრინე ხო?
_ არ მაინტერესებს, მინდა წამოხვიდე პარიზში
_ არ გამოვა
_ მაშინ, მოდი დავიძინოთ _ ღიმილი უფრო გაწელა და ტაში შემოკრა. ზუკას თვალები გაუფართოვდა, ნინაკა ძირს რომ დაიხარა და სულ რაღაც ორ წამში ზებრაზე იწვა. თვალები დაახამხამა და ზემოდან მოჩერებულ ზუკას კოცნა გაუგზავნა.
_ თქვენ გიჟები ხართ ბიძია? _ საქარე მინა ჩამოწია და ისევ ყვირილი ატყდა.
_ ნინაკა ადექი მანდედან
_ მოდი, არ გინდა?
_ მაგრად აფრენ _ ამოიოხრა, მის გვერდით დაწვა და ნინაკამ რომ თავი გულზე დაადო და ხელი მუცელზე მოხვია, ჩაეღიმა. იწვნენ, ძილს აპირებდნენ და საერთოდ არ აწუხებდათ ის ხმაური და აურზაური, რაც გამოიწვიეს. პოლიციის ფორმაში გამოწყობილმა ტიპებმა ძლივს ააყენეს იქიდან ორივე. არ იცოდნენ, რა ეთქვათ და განყოფილებაში წამოდითო, მხრები აიწურეს. ამაზე ისეთი სიცილი აუტყდათ, მამაკაცებმა თავი უხერხულად იგრძნეს და მაშინ სახლში წადით, არ ხართ სრულ ჭკუაზეო.
სახლში რომ მივიდა, ფეისბუქზე შევიდა რომ მიეწერა ლალოსთვის და ისტერიული სიცილი აუტყდა, თავისი და ზუკას ფოტოები რომ დაინახა. გვერდებს ედოთ. რამდენიმე ამოარჩია, მეხსიერების ბარათზე გადაიტანა სხვა ზუკასთან ერთად გადაღებულ ფოტოებთან ერთად და ელენესთან შევიდა სამზარეულოში.
_ დე, ცხელი შოკოლადი მინდა
_ გააკეთე და გამიკეთე მეც
_ აუ, ეგრე არა _ იწუწუნა მაგრამ მაინც წამოდგა და წყალი დადგა ასადუღებლად.
_ კაბა მანახე _ ელენე რაღაც სურათებს ათვალიერებდა წარბაწეული, ნინასკენ არც ამოუხედავს
_ მაშინ წყალს მიხედე _ ენა გამოუყო და ოთახში გაიქცა კაბის გამოსატანად. რომ გამოვიდა, ელენე უკვე ჭიქებში ასხამდა სითხეს.
_ ნახე ხო მიხდება _ დატრიალდა ნინაკა. შავ, მოკლე ბალერინას კაბაში საოცრად ლამაზი იყო. თმები აეწია და პუანტები ჩაეცვა, მარგოს ნაყიდი.
_ ბრწყინავ _ გაუღიმა ელენემ
_ აუ დედა, ძალიან მეშინია რა
_ რისი ნინაკა?
_ შავი გედის პარტიის. რამე რომ არასწორად გავაკეთო?
_ ოდესმე გაგიცრუებია ვინმესთვის იმედი?
_ ახლა ტრავმიანი ვარ
_ ნინაკა, შანსი მოგცეს. შავი გედი უნდა იცეკვო და შენ ესეთ სისულელეებზე ფიქრობ? მე ვიცი რომ მაგრად იცეკვებ და ისევ ააფეთქებ დარბაზს, ისევ ააფეთქებ ტელევიზორებს და ისევ ილაპარაკებენ შენზე
_ ახლა ხომ რას ამბობ, თავი დამანებეს
_ ვიცი ვნახე შენი და ზუკას ფოტოები _ ეცინება და ჭიქიდან ცხელ შოკოლადს სვამს, რომელიც ძალიან ცხელია და პირს იწვავს. გამწარებული იფრიალებს ხელებს და პირს აღებს
_ ვა დე შენც უშვებ შეცდომებს? _ სიცილით ბჟირდება ნინაკა
_ ცივი წყალი დამისხი დროზე _ კივის ელენე. ნინაკა წყალს აწვდის და ცრემლებს იწმენდს
_ რა სახე გქონდა უნდა გენახა
_ დამცინე ხო, შენ არ იწვავ პირს?
_ არა _ ამაზე ორივეს ეცინებათ.
_ დაიძინე ახლა მიდი
_ არ მეძინება, წავალ ზუკას დავადგები
_ გააფრინე?
_ რატომ, გაუხარდება, პირდაპირ სახლში ავალ, დედამისსაც ვნახავ...
_ მეგონა მარტო ცხოვრობდა
_ მერე რა?
_ მერე ის, რომ ბიჭს გაუფრთხილებლად შეყვარებული არ უნდა დაადგეს _ ორაზროვნად გახედა ელენემ.
_ გასაგებია... და შენი ნაცრისფერი ნაქსოვი ზედა სად არის?
_ არც იოცნებო, ძაან მიეჩვიე ხო ჩემს ტანსაცმელებს?
_ აუ, მიდი გთხოვ, გუშინ გადავქექე შენი გარდერობი და ვერ ვიპოვე
_ კაი წამო. და ეს ტყუილად გავაკეთე, გაცივდა _ ჭიქაზე ანიშნა, თავზე ხელი წამოარტყა და სიცილით წავიდნენ ოთახში.
___________________

ხელში ნამცხვრების ყუთი ეჭირა, კარზე აკაკუნებდა და აწკრიალებული ტელეფონის საპასუხოდ ხელის გათავისუფლებას ცდილობდა.
კარები ზუკამ გაუღო, აშკარად არ გამოუხედავს და სიცილით გათიშა ყურთან მიდებული ტელეფონი.
_ გამომართვი რა _ შეწუხებული სახე მიიღო და ყუთი ხელებში შეაჩეჩა ბიჭს.
_ შემოდი, ფეხზე გაიხადე და პალტო იცი სადაც უნდა დაკიდო _ მოაძახა და თვითონ სამზარეულოში შევიდა
_ ნინაკა, როგორ გამახარე, რა კარგია რომ მოხვედი _ ღიმილით გამოვიდა ნანაკო, თან პალტოც დაუკიდა და გადაეხვია
_ ვიფიქრე ავირბენ თქო, მალე მივდივარ ისედაც და ... _ ღიმილით უპასუხა ნინაკამ
_ სად დედი?
_ პარიზში, საცეკვაოდ
_ უი არ ვიცოდი, არ უთქვამს ზუკას
_ ხო, არც მომყვება _ მაშინვე შეეცვალა ხასიათი და ერთად წავიდნენ მაგიდისკენ, სადაც უკვე თეფშები ეწყო, გახსნილი ყუთი და იქვე ზუკა იჯდა
_ ნინაკა, ხუთი დღის გამო არ წამოვალ მეთქი რა
_ ნანაკო, უთხარი რამე
_ წაყევი ზუკა მარტო უშვებ გოგოს საფრანგეთში?!
_ აბა ეხლა, ეგრე არ გვინდა _ მაშინვე გაიმკაცრა ტონი და ნინაკამ შუბლი შეკრა
_ ვჭამოთ _ გამოაცხადა ნანაკომ და ყველას თავისი გადაუდო. თვითონ ალუბლისაზე გიჟდებოდა, ნინაკას ქოქოსის უყვარდა და ზუკასთვის ხან რა მოჰქონდათ, ხან რა, მაინც ვერ იტანდა ნამცხვრებს.
_ რამე არის ახალი, მომიყევი აბა
_ არაფერი საერთოდ, ჩემი შეყვარებული ურევს ბოლო დროებია... _ ჩაილაპარაკა და თვალი ზუკასკენ გააპარა
_ ვიცი დედი, მაგ ბიჭი ოცი წელია ჩემთან ცხოვრობს და დამიჯერე, თავიდანვე ურევდა
_ მართლა? _ ნინაკას ეცინება, ზუკა ოხრავს და თვალებს ატრიალებს
_ გინდ დაიჯერე, გინდ არა, რომ დაიბადა არც უტირია
_ მატყუებ _ სიცილი უტყდება ნინაკას
_ მართლა ვამბობ, ეგ კიარა ორი წლის არ იყო, პამპერსი რომ მომახსმევინა და ძაან ძერსკად მითხრა, ვიცი ტუალეტი საითააო
_ ეხა მართლა მატყუებ
_ ურევს თქო რა _ ორივემ ერთად დაიწყო სიცილი, სანამ ზუკა არ წამოდგა და ტელევიზორთან არ გადაინაცვლა
_ მე ავალაგებ, მიდი შენ
_ დაგეხმარები _ უარყო ნინაკამ, მაგრამ ქალმა არ აცადა და ზუკასკენ უბიძგა.
ნინაკა გვერდით ჩამოუჯდა, თავი მხარზე ჩამოადო და ზუკა რომ გვერდით გაიწია, თვალები გაუფათოვდა
_ შენ ეხლა _ მისკენ შეატრიალა თავი და გაბრაზებულმა უყვირა
_ კაი მოდი _ სიცილი ვერ შეიკავა ზუკამ, შუბლზე მაგრად აკოცა, ამოიოხრა და მიიხუტა
_ აღარ მინდა ზუ
_ რა?
_ პარიზში წამოსვლას აღარ გთხოვ, მართალი იყავი
_ შენთან მინდა ნინაკა
_ ვიცი, მეც, ყველაფერი მესმის
_ არა, არ გესმის ჯერ
_ რა ხდება?
_ აი, იმ ქალს შეხედე _ ნანაკოსკენ ანიშნა თავით. ნინაკამ გავიგეო, თავი დაუქნია _ არა შეხედე, მიდი
_ მერე?
_ ხედავ, როგორია?
_ ლამაზი, ხალისიანი და საყვარელი. მართლა, შენ ნეტა ვის გევხარ?
_ მაგ ქალს ნინაკა, _ ყურადღება არ მიაქცია გოგოს რეპლიკას _ იცი, რა ჭირს?
_ მაშინებ ზუკა
_ კიბო. მესამე სტადიაშია. _ ნინაკა გაჩუმდა, მიხვდა ახლა არაფრის თქმას არ ექნებოდა აზრი და ნანაკოს შეხედა, რომელიც ენერგიულად წმენდდა მაგიდას და რომ მორჩა, ჩქარი ნაბიჯებით შევიდა სამზარეულოში. ნინაკას მზერა იგრძნო, ამოხედა და თბილად გაუღიმა
_ რა იყო დედი, გაწუხებს რამე? _ ეს რომ კითხა, ნინაკას თვალები ცრემლებით აევსო, თავი მოატრიალა და ზუკას კისერში ჩარგო. ტირილი დაიწყო.
_ ჩუ, ნუ ტირი რა, გთხოვ _ თმებზე ეფერებოდა ზუკა და თან გაუჩერებლად კოცნიდა თავზე
_ არ მინდა ნანაკო ცუდად იყოს _ ამოისუნთქა და თავი აწია. ჩაწითლებული თვალები შეაჩეხა ზუკას თვალებს
_ არ არის, ხომ ხედავ? _ სველ სახეზე დაუტოვა კოცნები _ ნუ ტირი. ნანაკო ძლიერი ქალია _ უთხრა, მაგრამ ნინაკამ ისევ დამალა სახე და იფიქრა, რომ ყველა, ვინც უყვარს ტოვებდა. უცებ ძალიან შეეშინდა, ელენეს გამო, რედის გამო, ლალოს გამო და... ზუკას ძლიერად მოხვია ხელები და თვალები მაგრად დახუჭა, ეს სურნელი რომ დაემახსოვრებინა
_ რა გჭირს ნინაკა? არ გეტყოდი საერთოდ ტო, გაჩერდი ნუ სლუკუნებ
_ არ დამტოვო, კაი?
_ შენ სანამ არ მოგინდება, მანამდე არ დაგტოვებ
_ მე სულ მინდა შენ იყო
_ ხოდა სულ ვიქნები, დამშვიდდი

___________________

პარიზში გაფრინდა. ზუკას არ გაუცილებია, დამშვიდობებას ვერც ერთი ვერ იტანდა.