-ლეა, შენი კოცნის სურვილი მკლავს. - დაუფარავად გამოთქვა სურვილი სანდრომ, ლეა სანდროს მიუახლოვდა და ნაზად შეეხო.
- სანდრო ....
კოცნიდა ნაზად, ხარბად და ვნებიანად... ფანჯრის თაროზე დასვა , მაიკა გახადა. მოშორებით გაიწია. მთვარე ლეას მხრებზე ნავარდობდა. შუქი ეცემოდა მაღალ კისერზე. მოშიშვლებულ ყელზე და მკერდზე. სანდრო ღრმად სუნთქავდა, თითქოს უკან იხევდა. ხვალინდელის გათენება არ უნდოდა. ბოლო სევდიანად ამოიხრა, მაიკა დაიძრო და აცახცახებულ ლეას მკერდს მიეკრა. დაბერილი ტუჩებით უკოცნიდა შუბლს, ყვრიმალებსა და ბაგეებს. თმა შეხსნა თითები ახლართა , ვნებებმ დაძლია ლეა ჰაერში აიტაცა. კედელთან მიაყუდა და ლიერად დაეწაფა ლეას ტუჩებს. ყელზე , ლავიწებზე და მკერდს ვნებით კოცნიდა. კიდევ შეჩერდა. თვალებ მღვრეული უყურებდა , ლეას განაბულ სახეს. მუშტი კედელს დაარტყა , თავის შეკავება უჭირდა. უკვე სურვილი იმდენად ძლევდა , რომ ისიცკი დაავიწყდა გარეთ მთელი ბატალიონი რომ ელოდა მის ნიშანს.
ლეა ვნების ბგერებს ისვოდა. სანდროს შეუჩერებლივ კოცნიდა. წელზე კაწრიდა და მორებში იძირებოდა.
სანდროს თვალები უფრო და უფრო იმღვრეოდა.
ისე უცებ შეიცვალა სურათი, ისე უცებ ფაატყდა უბედურება ეას, და თუნდაც სანდროს, მასაც ადავიწყებული ჰქონდა გათენევას რაც მოყვებოდა.

დილის ხუთი იქნებოდა , ლეას რომ გაეღვიძა, ტანსაცმელი სწრაფად ჩაიცვა, საროჩკაში დამალული წებოვანი ლენტი მოძებნა. კარი ფრთხილად გააღო და დავითის კაბინეტში ფეხაკრეფით შევიდა. აქსანას გეგმამ გაჭრა თითის ანაბეჭდი დაფიქსირა სენსორმა და სეიფიც გაიღო. ზუსტად იმწუთში იარაიღადა ბორკილით სანდრო შევიდა. შარვლის ჩაცმა მოესწრო. წელზე ღამით მომხდარი მაკაფიოდ დასმჩნეოდა. სანდროს უკან კი ათობით შეიარაღებული თვალებ ჩაწითლებული მამაკაცები იდგნენ..... ლეა გაკვირვებული , ხელებ აწეული ფეხზე მყარად დაამაყად გასწორდა. ერთი ნაბიჯი წინ სანდროსკენ გადადგა და დამუშტული ხელები გაუწოდა.
- შენ მე ბორკილებს ვერ დამადებ?!
- ......-სანდრომ ბოკილები ხელებზე მჭიდტოდ შეუკრა და იაეაღი გვერძე მდგომს მისა.- გაცანით თავისი უფლებები მე მეტის მოთმენა აღარ შემიძლია. / ოთახიდან ისე გავიდა ლეასთვის არცკი შეუხედავს. მისი მზერის ყურება არ შეეძლო.... ისევ იმ ოთახში გავიდა, მაიკა ჩაიცვა. საწოლს გადახედა. წუხანდეი ღამე თვალწინ გაატაა. თცაკები ისევ აემღვრა, არა ვნებით აამედ სინდისის იმპულაები ციმციმებდნებ . ორთოპედიულის ძებნა დაიწყო. პლედი გადასწია და ზეწარზე წითელი წინწლები შეამჩნია. გობეა დაებიბა. თავში ხელი წაიშინა და მუხლებში მოიკეცა. ფანჯარას მივატდა. ლეას უკვე პოლიციის მანქანაში სვავდნენ. თითქოს გეგმიურად ლეამ ფანჯარას შეხედა, და სანდროს თვალებს წააწყდა. ლეას ჩაეღიმა, სიმწრით ჩაეღიმა. თავი დააწევინეს და მანქანაში ჩასვეს.
დაატიმრებიდან ორკვიაში სასამართლო გაიმართა. ლეას თხოვნით ადვოკათი მისიცე თავის თვითონვე იყო. თვითოეული ძარცვა საკუთარ თავზე აიღო. არაფერში ამოუჩენია აქსანა. რადგან თუკი ბოლო დავალბა ცერ შესრულდა მხოლოდ ა მხოლოდ დამნაშავედ თავის თავს აღიქვავდა. და თან დედამისსაც ჭირდებოდა ვინმე ვინც მოუვლიდა. სასამართლომ დაწვრილებით გადაამოწმა ძარცვები. ლეას მეორე პირის ხელის დაფარება და , სასჯელად 16 წლის თავისუფლების აღკვეცა მიესაჯა.
სასამართლოდან ერთ თვეში ბაონ ალექსანდრეს,ჯილდო გადასცეს, როგორც საუკეთესო გამომძიეველი და პრწბია ათიათასი დოლარის ჩეკი მიიღო, როგორც საშიში რეციდიისტის დაჭერისთვის.
გახარებული და სიამაყით სავსე ბატონი ლაშა გაბრიბებული ულოცავდა მის უკვე წოდებულ თანაშემწეს.
- შენ რომ არა ალვა ვერასდროს დავიჭერდით ქალბატობ დამნაშავეს. . ახლა იჯდეს და სკნები ძარცვოს. მიიღო თავისი. სამაგიეროდ შენ ააწიბაურწს, დაგაჯილდოვეს ა ლვად კონკურენციასაც მალეე გამიწე...
- -...... სანდრომ მოჩვენებითი, ღიმილი შეაგე ბატონ ლაშას და სასმლით სავსე ბოკალი გაუწოდა- მე დაგტოცებთ, ფეხი მაწუხებსდა......

მხოლოდ ლას სიტყვები უმეორდებოდა გობეაში....
,, შენ მე ბორკილებს ვერ დამადებ ?!''