სანდრო როგორცკი ციხის კედლებს გამოსცდა, აქსანას ძებნა დაიწყო. არ გასჭირვებია, პოლიციაში ალობელს დაურეკა და აქსანას მონაცემები გამოართვა. ტელეფონზე წამში აკრიფა ნომერი და მანქანაც დაქოქა.
- ალიო....
- აქსანა არ გამითიშო , სანდრო ვარ.
- როგორ გაბედე დარეკვა?!
- გთხოვ მითხარი სად ხარ და მოვალ , თუკი ლეა გინდა რომ მალე გამოვიდეს , უნდა დავეხმაროთ ერთმანეთს.
- - ფსიქიატრიულ სავადმყოფოში ვარ.
აქსანამ ტელეფონი გათიშა , ექიმს დამშვიდობა და სავადმყოფოს ეზოში სკამე ჩამოჯდა.
ნახევარ საათში სანდიც მივიდა.
მხოლოდ იმიტომ დაგთანხმდი, რომ მე ეას გამოსვლაზე ვოცნბობ- აქსანა წამოხა სადროს დანხვისა და ჯიბიდან კოლოფი ამოღო.
- ვიცი აქსანა და, თუკი მართლა გინდა , რომ ლეა მალე ჩვენს ...... შენს გვერდით იყის რასაც გეტყვი ყველაფერი უნდა გააკეთო.
- დარწმუნებული ხარ, რომ გამოვა რამე?!
- კი!
აქსანა დაჯდა და ანთებული სიგარეტი , ნაგვის ურნაში ჩააგდო- გისმენ!
- ეხა რახდება.ვიცი რომ ჩემი მხრიდან ეს ყველაფერი წარმოუდგენელია მაგრამ არც იმდენად რომ ვერ შევძლო. ჯერ სულ თავიდან მინდა გავიგო ლეაზე ვინ იყო, რას საქმიანობდა დეტალებში. მართალია პოლოციამ ბევრი დეზალი ამოატივტივა მაგრამ მე წვრილმანებიც მაინტეტესებს, რაც შენდა აქსანამ იცით მარტო. - სანდრომ ცოტახანს ოაუზა გააკეთა , თმა აიჩეჩა , თითქოს ტვინს შეეხო, დამშვიდდა და გააგრძელა. - მიუხეავად იმისა რომ ლეას ამდენი წელი მოუსაჯეს, ამდენი ფანაშაულის მიხედვით. მაინც არავინ დაინტერესდა რატიმ და რისთვის ძარცვავდა სახლებს. მათთვის მხოლოდ აღიარება იყო საჭირო. თვით მოსამართლესაც არ გასჩენია ეჭვი რო. საიდან მოდიოდა ლეას დანაშაული. ახლა კი მე ეს მჭირდება. მე მჭირდება ის მომიყვე თუ სად მიგქონდათ მოპარული საბუთები და ფასიანი ქაღალდები. თუკი მესამე პირი არსებობს, ეს უკვე კარგია რადგან ჩვენ შეგვიძლია თუ სულ ვერ მოვუხსნით სასჯელს , წლების რაოდენობა საგრძნობლად შევულციროთ, რომ მალე ისევ ვ ერთად ვიყ....... იყოთ. - სანდრო გაჩერდა ამოისუნთქა დაა აცრემლებული ვალები მიანათა აქსანას.
- მხოლოდ ერთ კითხვას დაგისვავ?! რისთვის აკეთებ ამას?!
- .....- სანდტომ თავი ჩახარა, ისევ იმ ღამემ ჯადრებად ჩაუაარა . მერე გადმოვარდნილი ცრემლი ვითომდა ვუმა მოიწმინდა არადა რას გამოაპარებდა აქსანას. - მიყვარს .......
აქსანამ მეგობრულად ზურგზე ხელი მსუბუქად დაარტყა, ამოიოხრა და ფეხზე წამოდგა.
- ცოტახანს უნდა მაცაო, ხვალ საღამოს მე მოგაკითხავ. ვეცდები უველაფერი მოვაგროვო რაც კი ლრას დაეხმარება და მოვალ.
აქსანა სანდროს გაეცალა . სანდრო კი კლინიკაში შევიდა, მთავარ ექიმს გასაუბრა ლეას დედის ნახვა უნდოდა, ექიმი არ უშვებდა მერე სანდრომ ყოფილი თანამდებობა განოიყება და რაგანაც , რეციდივისტი დაიჭირა ქალაქში უკვე სახლში ქონდა განთქმული, ექიმი დათანხმდა. სანდრო პალატასთან დადგა , დიდხანს უყურებდა თეტრად შეღებილ კარს, მერე სახელურს , დაბოლოს გამობუნება დააპირა. რისთვის მოვიდა , რა უნდოდა. ან რას ეტყოდა ქალს რომელიც ხშირად საკუთარ შვილსაც ვერ ცნობდა. ბოლოს კარის სახლურს შეეხო, მისმა სიცივემ ტანში გაუარა, საშინელმა წამლების სუნმა ცხვირიბაუწვა , ოთახში აკანკალებულინშევიდა და კედელს მიეკრა. განა რაიყო, ან საერთოდ რაუნდოდა სანდროსბქალბატონ თამართან?! ვინ იყო სანდრო არც არავინ.... მთ არაფერი აკავშირებდათ გარდა ლეასი.... თუმცა არც ლეა ყოფილა გადაჭრით სანდოსი ამიტომ . სანსრო თავის ქმედებებს ვერ აკონტროლებდა.
- გამაჯობა ქალბატონო თამარ...- ქალი შემობტუნდა სანდროს ბილად გაუღიმა თავი დაუკრა და ისევ იქითკენ გაიხედა სადაც სანდროს შესვლამდე იყურებოდა.
სანდრომ პირველი ნაბიჯი გადადგა, ქალს მიუახლოვდა, მერე მის მზეეას გააყოლა თვალი, თამარი ფანჯარაში აყვავრბულ ხეებს უყუტებდა. ალეწსანდრეს გაეღუმა , როგორ გავდა ლეა დედას, მოსო თვალებიდან, ლეას სიბერე იყურებოდა, მისო მიმიკები , მისი ასიდული წარბები, და თმა, ქალბატონ თამარსაც წელს ქვემოთ მსხვილი ნაწნავი ამშვენებდა.
- გინდათ გარეთ გავიდეთ? - სანდროს ხმას ჰაერი ამოყვა. ნერვიულობისგან ხნა ჩაეხლიჩა დაა ხელები გაუოფლიანდა.
- ვინხარ შენ შვილო.
- მე ლეას მეგობარი ვარ..... ლეა ხომ გახსოვთ
- კი დედა.... მახსოვს ახლა მახსოვს. წეღან იყო ჩემთან თმა დამვარცხნა ....
ქალს აქსანა ლეაში ეშლებოდა. ქალი გაჩუმდა და ისევ ფანჯარაში გაფურჩქნულ კვირტებს უყურებდა.
- იცით , ვატყობ მოგწონთ ამინდი და გარეთ გაგიყვანთ. - სანდრომ იქვე საწოლზე დაკეცილი პონჩო აიო ქალს მხრებზე მოაფარა, გარეთ ჯერ კიდე გაზაფხულის ნიავი უბერავდა, ხელი გაუყარა და ოთახიდან გამოიყვანა. კალიდორში ექიმი შეხვდა, და გაკვირვებით შეხედა ქალბატონ თამარსა და სანდროს.
- კი მაგრამ როგორ მოახერხეთ მისი , ოთახიდან გამოყვანა. მისა შვილმაცკი წლბი ევედრა, მისი ოთახის დატოვება, მაგრამ უშედეგოდ . - სანდრომ უბალოდ აიღიმა და ქალი ეზოში, ნუშის ძირში პატარა ხის სკამზე ჩამოსვა .
- იცით ლეას ადრე ტმის ტოტები მოსწონდა- თამარმა სანდოს თვალებში შეხედა დაა თვალე ჩაუწყლიანდა. - სადღაც ვყიდულობდი ხოლმე, ზუსტად არ მახსოვს, ისრ უხაროდა როცა ლარნაკში აწყობდა და მერე ხატავდა ხოლმე. მისი ფერი და სუნი უყვარდა.......
სანდო კიდევ რამოდენიმე საათი იჯდა და ქალის მოგონებებს უსმება. არეულად საუბრობდა მაგამ ამაღელვებლად. მერე ისევ ოთახში შეიყვნა , პონჩო მოხსნა დაკეცა დაემშვიდოვა და დაპირდა კიდევ ხშირად გინახულევთო. თამარმა თვალებით გაუღიმა და სანდროც გამოვიდა სავამყოფოდან..
მეორე დღეს აქსანა ლეას მოსანახულებად წავიდა, უნდოდა მოეყოლა სანდროს ნათქვამი. არც აქამდე და არც შემდეგ აქსანა ლეაზე წინ არ წასულა და არც წავიდოდა ეს ლეას ეხებოდა და უიმისოდ აქსანა არაფწრს იზავდა.
ლეა ნახა, დეტალურად მოუყვ სანდროს ნათქვამი, ისიც დააყოლა ძალან განიცდის და ბერვიულობსო. ლეა ჯერ გაბრაზდა ,,ჯერ თვითონვე დამიჭირა და ეხა უნდა მანვე გამიმიყვანოსო?!''მერე დათანხმა
- ..,,მიყევი ბოლომდე მინდა ვნახო სადამდე ეცდება ჩემს დახსნას. და თუკი ის უნდა რომ , დამკვეთის ვინაობა გაიგოს. დაე იყოს ასე ყველაფერი მოუყევი!
- და შენ ამას რატომ აკეთებ?! გინდა სამაგიერო გადაუხადო?! თუ მის გამო?! როდემდე დაუმალავ?! ის ხომ მისიცა?!
- აქსანა მოდი ჯერ ეს მოვაგვაროთ და მერე მოვიფიქრებ რამეს.
- რას მოიფიქრებ ლეა! ციხეში ხარ. აქ გააჩენ. ორჯერ გცემეს. შენს თავს შეხედე,ან ვაფშე რას ჭამ? როგორ გძინავს! თუკი სანდროს გეგმა ვერ განოვიდა მივალ და ვეტყვი .... დიახ ვეტყვი რომ მისი შვილს ატარებ და როორც ჩაგსვა ისე გამოგიყვანოს.
ლეა გაჩუმდა, უკვე სამითვის ორსული იყო, ციხეში არავინ იცოდა და დუდხანს ვერ დამალავდა. ბედი მისი რომ საკმაოდ გამხდარი იყო, და ბევრს არ იმატებდა. დოდადრო, ექიმთან მიდუოდა, რიმელსაც აქსანას შეგზავნი ფული გადაუხადა, დამალვისთვს და ჩუმად წამლებსაც სვავდა.
ბედს ირონია იყო.. იცხოვო ლეას ცხოცრებით. დაისაჯო ჯოჯოხეთირად ბავშობის გატარებით , დეამისის ყურებუთ, მერე მიიკრად რეციდუვუსტის მარკა, მერე ვთომდა შეუყვარდეს, ანდა რაღა ვითომდა, მიუზედავად ყველაფრისა ლეას სანდო უყვარა, მითუფროწხლა როცა იმ სასწაული , მეტა მგრძნობუარე და ემოციებით დატვირთული ღამის შენდეგ სანდროს ნაწილს ატარებდა მუცლით.
საღამოს აქსანამ სანსროს შეხვედრა დაუთქვა. გვინი იყი, აქსანამ იმ საცლში დაიბარა სანდრო სადაც ლეასთან ერთად ცხოვრობდა.
სანდოც მივიდა.
- პირდაპირ საქმეზე გადავიდეთ. - აქსანამ ეამოდენინე შავი სქელი ბაინდერი გადმოღო და სანდროს მაგიდეზე უხეშად დაუყარა. აი ეს არის ყველა დაკვეთილი ძარცვა. - მერე წითელი შედარებუთ თხელი ბაინდერი აჩვენა- აქ იმ კაცზე ყვლაფერია, მიი დაბადებიდან გუინდელის ჩათვლით. არს ფოტოები, მისი სახელი და გვარებით, მისი მოღვაწეობა, როგორც ბიზნესნენი, ქველმოქმედი. და დაჟე გამომძიებელი. ეხა კი დაიწყე ყველაფრის შესწავლა. მე წავალ დავწვები. თუკი რაიმე ჯითხვა დაგირდებს ნოინიშნე და დილაზე გავარჩიოთ. შენკი რომ მორჩები, ლეა ოთახი იქითა, მაინც აქ არაა ლეა და....დაწექი იქ!- აქსანა ოთახში წავიდა.
- მადლობა.!
სანდოს წინ გრძელი და საინტერესი ღამე ელოდა ჯერ ძარცვის გეგმებს გადახწდა, კიდევ ერათხელ დარწმუნდა ლეასა და აქსანას პოფესიონალიზმში. მერე შემკვეთის ფოტოები დაათვალიერა, ვერ იცნი ვერაფრით მერე მისი ანკეტა წაიკითხა და მისი მრავალ ფეროვანი სახელევის სია გადაათვიერა, ერთმა სახელმა და გვარა, ცოტა დააფიქრა. ბესარიონ გზირიშვილი , სადღაც უკცე მოესმინა, ვიღახას უხსენევუა მასზე და აღარ ახსოვდა.

ვიცი შეცდომები ბევრია, ამისთვის ბბოდიშით, უბრალოდ როცა ნელა ვწერ აზრი მეფანტება. ნელი ხელი მაქვს.
ველი თქვენს შფასევებს. და თვითოეული თქვენი თბილინსიტყვა მახარევს... მიყვარხართ ნონორე, მედი