ზამთარია...სიცივეა....14 დეკემბერია...ისევ. მე სანდროსგან ტექსტური შეტყობინება მომდის....ყველაფერი ისეა როგორც იყო ერთ დროს...2 წლის წინ...მაგრამ ახლა გახსნას არ ვჩქარობ... ვუყურებ ჩვეულებისამებრ ხედს, ნაზად ვიწევ თმას ყურს უკან და ვხსნი შეტყობინებას:
"kvemot gelodeBI" არანაირი რეაქცია მქონია ,თითქოს...წამით არ მქონია რეაქცია , ვფიქრობდი ჩავსულიყავი თუ არა....თუ პატიების სათხოვნელად და იმის სათქმელადაა მოსული, რომ ვუყვარვარ.......არის ეს ის სიყვარული რომელზეც კითხვას "სიყვარული თუ სიამაყე?!"-ს პასუხად სიყვარულს გავცემ?! ამას არ ჭირდება ბევრი ან თუნდაც ცოტა ფიქრი...ვინც ახლა ჩემს ადგილზე იქნებოდა აუცილებლად გაიგებდა იმ ერთადერთ მიზეზს რომლის გამოც არჩევანი გავაკეთე....არჩევანი რომელმაც ჩემს სამყაროს ფერები დაუბრუნა.....ისევ ისე, ძველებურად დააგდო პლედი...მიაგდო იქვე სადღაც ჯანდაბაში ჩაის ჭიქაც რომლის დაცემისასაც ხმა გაისმა....თითქოს დროს ითვლიდა მისი დაცემის ხმა....მაშინ ნენეს ასე მოეჩვენა....სირბილით ჩაიარა კიბეები და ნაცნობ სხეულს მოკრა თვალი....სვლა შეანელა....გაჩერდა...გახევდა....გაშეშდა...ვეღარ მოძრაობდა....აი ასე იდგნენ ერთმანეთთან ძალიან ახლოს...იმდენად, რომ ერთმანეთის სუნთქვას გრძნობდნენ სახეზე...იდგნენ და არ იცოდნენ რა უნდა გაეკეთებინათ, უყურებდნენ თვალებში ერთმანეთს , თითქოს სიყვარულის იმ სხვის ეძებდნენ რომელიც ოდესღაც ქონდათ...მასე მოეჩვენა მაშინ ღამეს ეს ყველაფერი...ხო, მათ ყავდათ მაყურებელი და ეს "ღამე" იყო.....ღამე მათი სიყვარულის სიმბოლოდ იქცა უკვე...ყოველთვის იმ დროს ჩნდებოდა როდესაც რაღაც საოცარი ხდებოდა ნენესთან და სანდროსთან....ნენე უყურებდა სანდროს და არ ჯეროდა....2 წელს იმის მაგივრად , რომ რამე მოეკლო სანდროსთვის, პირიქით მოამატებინა....ნენესთვის სანდრო კიდევ უფრო სიმპათიური იყო...კიდევ უფრო მონატრებული...კიდევ უფრო საოცარი სუნამოს სურნელი ჰქონდა....იქნებ ეს მაშინ ჩანდა მონატრებულზე ასეთი კარგი სანდრო? მაგრამ არა, ნენესთვის სანდრო ყოველთვის ასეთი დარჩა ღრმა სიბერეშიც კი....ისევ ხედავდა მის თვალებში უსაზღვრო სიყვარულს და მაშინ გაუჩნდა იმედი, იმედი რომელმაც ეს გააკეთებინა...ცრემლი წამოუვიდა და ამდენი ხნის განმავლობაში თავს უფლება მისცა ეტირა....ცრემლებს გასაქანი მისცა...მერე კი იცით რა ქნა? გაოცდებით...თავი ვერ შეიკავა , ვერ ხვდებოდა რას აკეთებდა და მოდი საიდუმლოს გაგიმხელთ დიდად არც ანაღვლებდა...ახლა იყვნენ მხოლოდ სანდრო და ნენე და ვერაფერს შეცვლიდა სხვა.....ნენე სანდრო და არავინ სხვა...აი ნეტარება......ნენემ სანდროს გაუღიმა ... ეს იყო პირველი გულწრფელი ღიმილი 2 წლის მანძილზე...სრულიად პირველი.....სანდრომაც გაუღიმა მას...მანაც გულწრფელად...შემდეგ ნენე გაიქცა...უფრო ახლოს მივიდა სანდროსთან და როგორც ადრე ... როგორც 2 წლის წინ ისევ ისე შეახტა გრძნობით...აი აქ იყო ყველაფერი....შეიძლება სხვებისთვის სიტყვა "მიყვარხარ" -მა დაკარგა აზრი....თუმცა ამ წყვილის ნათქვამი "მიყვარხარ" მაინც სხვანაირად ჟღერდა....იტევდა მთელ გულწრფელობას და მთელ სიყვარულს... ამჯერად ნათქვამმა "მიყვარხარ"-მა კი დანარჩენ გრძნობებთან ერთად უსაზღვრო მონატრება აჩვენა , ხო არ მოგესმათ, ამოიღო ნენეს კისერში თავჩარგულმა სანდრომაც ხმა:
-მიყვარხარ და აღარასდროს დაგტოვებ.-ამოიჩურჩულა ნენეს ყურთან....სასიამოვნო ჟრუანტელმა დაუარა ნენეს....კანი დაეხორკლა...
-აღარც გაგიშვებ.-ასევე ჩურჩულით მიუგო ნენემ.
-ნენ რაღაც უნდა გკითხო..
-გისმენ...-უფრო კარგად მოკალათდა ნენე.
-იქნები ჩემი სამუდამო სიყვარული?-თვალებში შეხედა გოგონას სანდრომ.
-ანუ?-იცოდა რასაც გულისხმობდა სანდრო, მაგრამ მაინც ხომ უნდა დარწმუნებულიყო ამ ყველაფრის სისწორეში....ხოდა როდესაც სანდრომ პაწაწინა ყუთიდან ულამაზესი ბეჭედი ამოიღო და ყველაზე ძვირფასი ადამიანის ხელს მოარგო მაშინ მიხვდა ნენეც , რომ ამაზე უკეთესს ვერავის აირჩევდა და სწორედ მაშინ გასცა კითხვას პასუხი და თქვა....სიამაყე არა...სიყვარული!
აი ასე იდგნენ ამ ყინვაში....არ აინტერესებდათ ხალხის აზრი რომლებსაც მოსძვრათ კისერი მათი თვალიერებისას....რომ ვთქვათ მაგრად ეკიდათ რა. ახლა იყვნენ მხოლოდ ეს ორნი....და ამდენი ხნის განმავლობაში...2 წლის განმავლობაში პირველად ნენეს აცახცახებული ბაგეები დაეწაფა ასე დიდად მონატრებულ ტუჩებს რომლებიც სიცოცხლეს ერჩივნენ...რომლებიც გონს აკარგვინებდნენ...ამბობენ ყველანაირი სიამოვნების განცდის დროს ადამიანი თვალებს ხუჭავსო....რატომ? ხო ეს მარტივი მისახვედრი კითხვაა, თუმცა დაზუსტებით მაინც არ იცის ხალხმა...აი ნენემ და სანდრომ ამ კითხვაზე პასუხი მშვენივრად შეიცნეს ახლა როდესაც ერთმანეთის ასეთ მონატრებულ ბაგეებს დაეწაფნენ....იმიტომ ხუჭავენ თვალებს, რომ ცოტახნით გამოეთიშონ ამ ბოროტ სამყაროს და მოხვდნენ იქ სადაც თავიანთი პატარა, მაგრამ სიყვარულით სავსე სამყარო აქვთ...ხო , სიამოვნების განცდისას შენს სამყაროში მიდიხარ...და თუ ეს სიამოვნება სამუდამოა მაშინ შენც იკარგები ამ შენს სამყაროში...რათქმაუნდა პარტნიორთან ერთად.....აი ასე დაიკარგნენ ნენე და სანდრო....ს ა მ უ დ ა მ ო დ! ! !
დ ა ს ა ს რ უ ლ ი..............

იმედია იმედები გაგიმართლეთ...ბავშვებო ისე გულით მთხოვდით , რომ ცუდ დასასრულს უბრალოდ აღარ იმსახურებდა ეს მოთხრობა...ახლა ვწერ საუკეთესო დრამას ჩემი აზრით რომელსაც ჰქვია "როცა სამყარო დაკარგავს ფერებს..." -გადავწყვიტე , რომ დიდი ჰეფი ენდის შემდეგ დრამა არ მაწყენდა არადა არ მიყვარს დრამის წერები თუმცა იმ იდეას რაც გამიჩნდა იმ მოთხრობასთან დაკავშირებით ვერ მოვისვრი ჯანდაბაში!!! იმედია მოგეწონათ ... დაწერეთ რა თქვენი აზრი დასასრულში მაინც ბოლოსდაბოლოს. მიყვარხართ ყველანი....