თავი 14

***
- როგორ არის ? - საავადმყოფოში შესულს გაბროს შევეჩეხე.
- ლუკასთან იყვაი ? - ჯანდაბა ეს კაცი რას ცდილობს ?!
- ბექა როგორ არის ! - ამოიოხრა და მზერა ამარიდა,მე კი სახესთან ხელი გავუტკაცუნე და შემდეგ ავუქნიე - ალიო ? ისევ აქ ვარ !
- ოპერაცია ცოტახანში დამთავრდება,ბევრი სისხლი დაკარგა.. - ანალიზებს გადახედა და თავი შიგნით ჩარგო ! მე კი ჩემთვის ჩავიბუტბუტე „ნეტავ რატომ-მეთქი“ - რამე მითხარი ? - უარყოფის ნიშნად თავი გავაქნიე და მისი საოპერაიო ოთახისკენ წავედი. იქვე არსებულ სკამზე ჩამოვჯექი და თითებს წვალება დავუწყე. ნეტავ ახლა იქ რახდება ? როგორ არის ჩემი ბექა ? „ოჰ უკვე შენი ბექაა?!“ გამომეხმაურა ჩემი მეორე მე. მას თუ რამე მოუვა ჩემი ბრალი იქნება „ოღონდაცა რა,მეტი საქმე არ გავქს მაგ სკამზე რომ გდიხარ?!“ დამიყვირა, „მოკეტე ! ნუთუ ვერ ხვდები რომ ის მისთვის მართლაც მნიშვნელოვანია“ გამოეპასუხა მეორე,რაზეც გამეღიმა.გვერდით ისევ ის მომიჯდა.
- ჯანდაბა თავს რატომ არ მანებებთ, რა გინდათ ?! - დავუყვირე იქვე არსებულ გაბროს რომელიც გატრუნული იჯდა თავისი საქაღალდეებით.
- უბრალოდ მინდა დავრწმუნდე,რომ კარგად... - მას მივჩერებოდი და თვალებით ვჭამდი,როდესაც საოპერაციოდან ბექა გამოიყვანეს,ფეხზე წამოვხდი და მასთან მივედი. ექიმები მეუბნებოდნენ მოშორდით დასვენება სჭირდებაო,მაგრამ მათ ყურს არ ვუგდებდი. ბექას თავზე ვედექი და მის სახეს ვეფერებოდი.
- ქალბატონო ახლავე მოშორდით ! - ხელი მკრა ერთმა ქალმა,მაგრამ მიხვდა რომ ეს არ უნდა ეთქვა. ბექამ ხელი მომკიდა და რაც ძალა ჰქონდა მომიჭირა.
- ბიჭს თუ მისი აქ ყოფნა სიამოვნებს,ესეიგი ეს გოგონაც აქ უნდა იყოს ! - შეუბღვირა მეორემ,რაზეც გამეღიმა.პალატაში შეიყვანეს და მეც შიგნით შემიშვეს.მის ქვერდით ჩამოვჯექი და მისი ხელი სახეზე მივიდე.თვალები დავხუჭე და მის თბილ ხელს ვაკოცე...
- ჰეი.. - ამოიხავლა,რამაც ჩემი ყურადღება მიიპყო,ფეხზე წამოვდექი და თავზე დავადექი.
- შენთვის ლაპარაკი არ შეიძლება,სუსტად ხარ ! - ვუთხარი და გაღიმება ვცადე. ისეთი თვალებით მიყურებდა,რომ ვერ გამერკვია რას მეუბნებოდა. ბოლოს ისევ თავად მითხრა.
- შეგიძლია გახვიდე ? - მისმა სიტყვამ სრული ამ სიტყვის მნიშვნელობით შოკში ჩამაგდო. - არ მინდა ესეთ მდგომარეობაში მხედავდე.
- არა,არ გავალ ! მინდა შენს გვერდით ვიყო.. - ტუჩები გავბუსხე რაზეც გაიცინა და თითით მანიშნა მაკოცეო. მის ქმედებაზე გამეღიმა და ნაზად ვაკოცე.კოცნა საკამოდ ნაზი და რბილი იყო,ისეთი როგორიც მიყვარს. წამით კოცნა შეწყვიტა და ჩემს ტუჩებთან ამოილაპარაკა „მიყვარხარ და შენს გაშვებას არასოდეს ვაპირებ“ მის სიტყვებზე გამეღიმა და კიდევ ერთხელ ვაკოცე.
- იცი,მეგონა დღეს გამოგწერდნენ და ჩემს პირველ ყროყინს დაესწრებოდი. - გავიცინე და მის საწოლზე ჩამოვჯექი. ჩემმა პასუხმა გააკვირვა და ამის გადმოსაცემად ცალი წარბი ასწია. - კაფეში დავიწყე მუშაობა,დღეგამოშვებით ვმუშაობ ერთ დღეს 8ზე,მეორე დღეს 10-ზე. რატომღაც დღეს დილით მითხრეს რომ 10-ზე უნდა მივსულიყავი და არა რვაზე. მთხოვეს რაიმე თბილი,სასიამოვნო მოსასმენი სიმღერა შემერჩია მე კიდევ შევარჩიე Wetwetwet-ის „love is all around“ და მინდოდა შენთვის მომეძღვნა,მაგრამ იმ იდიოტი ლუკას გამო ალბათ აქედან კიდევ კარგა ხანი ვერ გამოგწერენ. - მისი სახელის ხსენებაზე ვიგრძენი როგორ დაეჭიმა სხეული. - ამ.. შეიძლება ახლა ამის დრო არ არის მაგრამ, იცი რამოხდა ? - ინტერესით აღსავსე თვალები მომაპყრო. - ერმმ.. გაბრო, ის... მოკლედ ის ცოცხალია.
- ვიცი. - თავი ოდნავ წინ წავწიე და წარბები ავწიე,ისეთი სასაცილო სანახავი ვიყავი რომ ბექასაც კი ეცინებოდა,მაგრამ თან ვერ ეცინებოდა რადგან ყველაფერი სტკიოდა. - ამაზე მოგვიანებით ვისაუბრებთ,ახლა კი წადი და უჩვენე მათ სერირი უკვე ათისნახევარია.
- სეირი ვუჩვენო ? შენ ხომ არც კი იცი როგორ ვმღერი ვარ !
- შენში 100%- ით დარწმუნებული ვარ,ასე რომ ნუწუწუნებ და გაიქეცი. - გავიცინე და კიდევ ერთხელ მოწყვეტით ვაკოცე.
ნინის დავურეკე და ვუთხარი რომ მოსულიყო,მითხრა გიოსაც ვეტყვი იქნებ წამოვიდეს და შერიგდეთო,მაგრამ ვეწინააღმდეგებოდი,ჯერ მაგასთან შეხვედრა არ მინდოდა. ბოლოს დამთანხმდა კარგი როგორც გინდაო და გამითიშა. ტაქსში ჩავჯექი და კაფის მისამართი ვუთხარი.როდესაც ამ იდიოტის წყალობით ჯაყჯახით ძლივს მივაღწიეთ,ფული სახეში მივაყარე და კაფეში სირბილით შევცუნცულდი. საათს დავხედე და უკვე 10 წუთი აკლდა.როდესაც შევედი ის მოხუცი ქალი შემომეგება,რომელიც აშკარად ანერვიულებული იყო.
- დროზე,შვილო მეგონა უკვე აღარც მოხვიდოდი - მის ქოთქოთზე გამეცინა. - სიმღერა შეარჩიე ? ძალიან გიჟური ხომ არ არის ? არ მინდა აქაურობა მართლა კლუბად ვაქციე.მიდი საგრიმიოროში შედი უცებ გაგიკეთებენ მსუბუქ მაკიაჟს და სცენაზე ადი. ოჰ წავედი ახლა მე რამდენი საქმე მაქვს. - ღიმილით გავაყოლე თვალი და საგრიმიოროში შევედი,სადაც ულამაზესი და უშხვართესი გოგო დამხვდა,მის დანახვაზე პირი ღია დამრჩა რაზეც გაეცინა.
- მასე ნუ მიყურებ,მოდი დროზე - სიცილითმითხრა და სკამზე დამაგდო. - ოჰ მასე ნუ მიყურებ რა !
- შენ უბრალოდ... უბრალოდ.. ძალიან ლამაზი ხარ !
- შენც ძალიან საყავრელი ხარ ! - გაიცინა და ტუჩსაცხი ამოიღო, ბორდოსფერი პომადა, ტუჩი და ცოტაოდენი რუმიანა,თუ რაც ჰქვია ვერ ვერკვევი,ეგენი წამისვა და სცენაზე ამაგდო. როდესაც სცენაზე ავედი,წამიერად დავბრმავდი. სახეზე ხელი ავიფარე და როდესაც სინათლეს მივეჩვიე მოვიშორე,ამის დანახვაზე ზოგმა სიცილი დაიწყო რაზეც გავბრაზდი ! აბა აქ იყოთ,ესე ნერვიულობდეთ და ესეთი საზიზღარი შუქი განათებდეთ მერე ვნახავდით ! მიკროფონი გავასწორე და თვალებით ნინის ძებნა დავიწყე,ხელი დამიქნია რაზეც გამეღიმა. მელოდია ჩაირთო და სიმღერაც დავიწყე.
„I feel it in my fingers
I feel it in my toes
Love is all around me
And so the feeling grows

It's written on the wind
It's everywhere I go
So if you really love me
Come on and let it show

შუა სიმღერაში,ბარში გიო და ლუკა შემოვიდნენ,რაზეც ხმა ჩამიწყდა თუმცა გამახსენდა რომ სიმღერას ვერ შევწყვეტდი და ისევ გავაგრძელე. დავინახე როგორ გადახვია ნინის გიომ ხელი. როგორც ჩანს გიოს მაინც უთხრა,მან კი ლუკა წამოათრია !

You know I love you, I always will
My mind's made up by the way that I feel
There's no beginning, there'll be no end
'Cause on my love you can depend

I see your face before me
As I lay on my bed
I kinda get to thinking
Of all the things you said

You gave your promise to me and I gave mine to you
I need someone beside me in everything I do

You know I love you, I always will
My mind's made up by the way that I feel
There's no beginning, there'll be no end
'Cause on my love you can depend

I got to keep it moving

It's written in the wind
Oh everywhere I go
So if you really love me, love me
Come on and let it show
Come on and let it show
Come on and let it
Come on and let it,
Come on and let it show
Come on and let it,
Come on and let it,
Come on and let it show,
Come on and let it show,
Come on and let it show“

როდესაც მელოდია დამთავრდა ყველა ოვაციებით შემეგება. არაფერი მესმოდა უბრალოდ ლუკას თვალებში მივშტერებოდი და არაფერზე ვფიქრობდი. ის კი იღიმოდა და ტაშს მიკრავდა. სკამიდან ჩამოვხტი და იქაურობას სწრაფად ჩამოვშორდი. შუაგზაზე მივაბიჯებდი და ცრემლებს ძლივს ვიკავებდი,კანდაბა ახლა მაინც რა გატირებს ?! რატომ არ შეგიძლია უბრალოდ ყველაფერი დაიკიდო ?! ყველაფერი იმ სამის ბრალია ! ის შემთხვევა რომ არა იქნებ დღეს ერთმანეთი არცერთს არ გაგვეცნო ?! იქნებ ყველაფერი ისე კარგად ყოფილიყო როგორც იყო ? ირგვლივ არავინ იყო,ამიტომ გადავწყვიტე გზიდან გადამეხვია და ტბაზე გავსულიყავი... როდესაც საშინლად შემაძრწუნებელი ადგილები გავიარე ტბასთან აღმოვჩნდი. ირგვლივ კიდევ ერთხელ მიმოვიხედე და მინდორზე დავწექი. ხელები მუცელზე დავიწყე და ვარსკვლავებით მოჭედილ ცას მივაშტერდი. ვფიქრობდი ყველაფერზე,ყველაფერზე რაც ჩემს თავს ხდებოდა. რა სასაცილოა, ორი ბიჭი მიყვარს და ვერ გადავცყვიტე რომელი ! ლუკას ვერ ვპატიობ იმ საქციელს რაც გააკეთა,შემიძლია ადამიანს ყველაფერი ვაპატიო ტყუილიც კი,მაგრამ ღალატს ვერავის ვაპატიებ ! მაგრამ მეორეს მხრივ ის ჩემს ... ნუ ალბათ მიხვდით არ ცდილობდა,სამაგიეროდ ბექა ამ დროს ნასვამი იყო,ისეთი გახეული მთვრალი იყო რომ ვერც აცნობიერებდა რას აკეთებდა. + ამას ლუკა უდანაშაულო არსებას მამწარებს და ცხოვრებას ჯოჯოხეთად მიქცევს, შურისძიებისგან დაბრმავებული ბექა კი ჩემს გამოყენებას ცდილობდა რომ ლუკაზე შური ეძია. ვერ ვხვდები ბექა ლუკას რატომ ემტერება ? ლუკასაც ეზიზღება ბექა მაგრამ მასზე შურისძიება არ სურს. არადა ყველაფერი პირიქით უნდა იყოს, ასე არ არის ? ბექას მიზეზი არ აქვს რომ ლუკა ეზიზღებოდეს. მაგრამ მოიცადეთ... გთხოვთ ეხლა არ მითხრათ რომ.. არა შანსი არაა ! ჩემს აზრზე გამეცინა, ე საიდან დავასკვენი ? მართლა რა ჩლუნგი ხარ რა ბერძენიშვილი,შენზე დებილი არავინ არსებობს,საიდან მოაბოდიალე რომ ისინი ჰომოსექსუალები არიან და ერთმანეთს აეჭვიანებენ ?! ვაიმეეე ასეთი დებილი რა დაიბადე ?! მაგრამ ღმერთმა იცის მაშინ ტყეში ერთ ორმოში რას აკეთებდნენ,ამის გაფიქრებაზე სიცილს უფრო ვუმატე და ხოხვა დავიწყე. მართლა რა შტერი ხარ რააა !! რა არარეალურს ვიტყვი ხოლმე, ჩემი თავის მიკვირს,სხაზე რაუნდა ვილაპარაკო ? :დდ ოიიიჰ... ნამდვილად არ არის ეს იდიოტური აზრი ნამდვ... ეს რა ხმა იყო ?! დაფეთებული წამოვხტი და ირგვლივ მიმოვიხედე, არავინ იყო... ო, ალბათ მომეჩვენა ? კივილის ხმა კიდევ ერთხელ გავიგე და შევხტი. ხმის მიმართულებით წავედი,ვიღაც გოგოს ნამდვილად აწამებენ ! სწრაფი ნაბიჯებით მივიწევ ყველაზე საშიშ და ბნელი ადგილისკენ საიდანაც ის ამაზრზენი ხმა ისმის. ვხვდები რომ თანდათან ვუახლოვდები, ვიღაც ბიჭებს,ალბათ 23,24 წლის ბიჭები გოგო ხეზე ყავთ მიბმული და დანით სერავენ. ამ სანახაობაზე პირზე ხელი ავიფარე და
უკან შემოვბრუნდი. გავიგე ერთ-ერთის ჩაცინება, მისი ბოროტული სიცილი მეცნო. ეს... არა ეს შეუძლებელია ! ნუთუ... შემოვბრუნდი თუმცა უკვე გვიანი იყო ! სწორედ ის ჩემს წინ იყო ასვეტილი და თვალებში უტიფრად მიყურებდა,მისი სისხლიანი ხელები სახეზე მომკიდა რომელიც წამშივე მოვიშორე.
- როგორ შეცვლილხარ... - თბილად შემომხედა რაზეც გავბრაზდი.
- შენ კი როგორც ჩანს ისევ ამით ხარ დაკავებული,არც კი მჯერა რომ ერთ დროს მიყვარდი. - თავი გავაქნიე და წამოსვლა დავაპირე,თუმცა მისმა ძლიერმა მკლავებმა შემაჩერა.
- რადგან შენი ნებით მოხვედი,მაშინ ვეღარ წახვალ. დროა ერთ დროს დაწყებული საქმე დავასრულოთ რას იტყვი ? - ეშმაკურად ჩაიცინა და წელი ხელზე მომხვია ხელი მკერდზე დავარტყი და უკან გადავაგდე. გავიქეცი,ახლა სულ არ მაინტერესებდა იმ საწყალი გოგოს ბედი. უბრალოდ მივრბოდი,მისი ნაბიჯების ხმა მესმოდა... მესმოდა როგორ ბოროტულად იცინოდა, მაშინ როდესაც მე მის ადგილას ვიყავი მაშინაც ასე იცინოდა. ვიგრძენი როგორ გაიკვლიეს ცრემლებმა ჩემს სახეზე გზა. გამახსენდა თითოეული წამი წუთი და მასთან გატარებული მთელი დრო. გამახსენდა როგორი ბედნიერი ვიყავი,სანამ ერთ დღეს აქ მომათრევდა... მივრბოდი და ვცდილობდი მისგან თავი დამეღწია,მაგრამ მას ვერავინ გაურბის, მაგრამ მაშინ ის დამარცხდა ! ვგრძნობ რომ გული სადაცაა საგულედან ამომივარდება და დაღლილობისგან ჩავიკეცები. ისიც მომსდევს და ალბათ მალე დამიჭერს. გზაზე გავედი და ირგვლივ მომივიხედე, ჯანდაბა სულ სხვაგან ვარ ! სირბილს ვიწყებ როდესაც ვიღაც ძლიერად მიჭერს და მისკენ მაბრუნებს.
- რა გგონია, სად მირბიხარ ?! - თვალებს აწვრილებს და თავს ოდნავ აქნევს. მის დანახვაზე ღრმად ჩავისუნთქე. როდესაც მის განრისხებულ სახეს წავაწყდი,იქვე გავშრი. მანაც შეამჩნია იქ მყოფი და შებრუნდა. ხელი წელზე მომკიდა და მისი ზუგის უკან დამმალა.
- ოო, ისევ შენ ? - გადაიხარხარა გოგამ - გეყოფა რა ეს უაზრო გამოხტომები,ხომ იცი რომ გოგო ჩემია ?! - ხელი ჩემსკენ გამოიშვირა და ჩვენკენ სვლა დაიწყო.
- რაიყო გოგა, მოგენატრა ჩემი ხელის გემო ? - არც მან დააკლო ირონია.
- შეიძლება,მაშინ როგორღაც წამართვი,მაგრამ ამჯერად არ დაგითმობ,თუნდაც შენი მოკვლა მომიწიოს. - დასერიოზულდა, ლუკამ მის სიტყვებზე გადაიხარხარა.
- საინტერესოა,ვის ვისი მოკვლა უნდა მოუწიოს ! დაგავიწყდა რა დღეში ჩაგადე ? მიწაზე ხოხავდი და სისხლს ანთხევდი. - ჯანდაბა, ახლა ყველაფერი ნათელია ! როდესაც გავაანალიზე რა მოხდა ლუკას შეშინებულმა ავხედე, ახლა მისი უფრო მეშინოდა..
- ის შენთვის არაფერს ნიშნავს,შეგიძლია ასეთი კიდევ უამრავი დაითრიო დამითმე ! - დავინახე,როგორ ამოაცურა გოგამ ჯიბიდან იარაღი. ამის დანახვაზე თვალები შუბლზე ამივიდა და ლუკას ხელი მოვუჭირე. როგორც ჩანს მანაც შეამჩნია თუმცა არ შეიმჩნია.
- მოდი და წაიყვანე. - მის ნათქვამზე თითქოს გულშ რაღაც ჩამწყდა. ის აპირებდა რომ მისთვის გადავეცი როგორც უმნიშვნელო ნივთი ?! გოგამ მის ნათქვამზე გაიცინა და იარაღი ჯიბეში ჩაიდო,როდესაც მოგვიახლოვდა ლუკამ ხელი გამიშვა. როდესაც გოგა მის პირისპირ იდგა ლუკამ იარაღი ოსტატურად ამოაცალა და პირდაპირ შუბლზე მიადო. - გგონია საყვარელ ქალს,ასე უბრალოდ დავთმობ ? თანდათან ვრწმუნდები რომ უტვინო ხარ ! - გოგა შევათვალიერე და მის ხელში დანა შევნიშნე. გთხოვთ არ მკითხოთ საიდან მაგრამ ფეხსაცმლიდან დანა ამოვიღე და მუცელზე მივაჭირე.
- დანა მომეცი ! - მბრძანებლური ტონით ვუთხარი და დანა უფრო მივაჭირე, დანებების ნიშნად ხელები მაღლა ასწია.მე კი მისი მაისურიდან ჯიბეებიდან,ფეხსაცმლიდან და საათში ოსტატურად დამალული პატარა დანა ამოვაცალე. ვიცოდი, ყველაფერი ვიცოდი. ერთ დროს ეს თვითონ მასწავლა.
- ყოჩაღ ! ნამდვილად სანიმუშო მოსწავლე ხარ. - გამიცინა და ლუკად მიუბრუნდა. - აბა რას იზავ ახლა,მესვრი თუ დიდხანს გელოდო ?! - ლუკამ ჩაიცინა და იარაღი იქვე მიაგდო.
- ყველაფერი შენს გამო დაიწყო.. - დამცინავად ათვალიერებდა და აშკარად იწვევდა.
- ოო, ნეტა იცოდე რა სიამოვნება იყო,როდესაც მამაშენს ვესროლე. - რაო ?
- რას ბოდავ ?! - ტონს ავუწიე და შევუბღვირე.
- ხო ლამაზო,მამამისს მე ვესროლე ! - ლუკას ამის მოსმენაღა აკლდა, რომ სახეში მუშტი უთავაზა. მიწაზე დაეცა და სისხლი მოიწმინდა. - მამაშენი ახლა ალბათ შენით ძალიან ამაყობს არა ?! ნეტავ იცოდე მაინც როგორი ღორი იყო. - ლუკა მის ზემოდან მოექცა და მისი სახის დამახინჯება დაიწყო. ასეთი სასტიკი ბოლოს,მაშინ ვნახე როდესაც მამაჩემს სცემდა,ვიცოდი იგივეს დამართებდა თუ არ შევაჩერებდი.
- არ აბედო და მამაჩემზე არაფერი თქვა !! - დაუყვირა და კიდევ ერთხელ დაარტყა,ისეთი გამწარებით ურტყამდა რომ ხელიდან სისხლი სდიოდა.
- ლუკა გაჩერდი ! - ვეცადე მკაცრად მეთქვა თუმცა ახლა ისეთი შეშინებული ვარ არამგონია მკაცრად ნათქვამი გამომსვლოდა. - გაჩერდი !! - მასთან მივვარდი და მისი მრისხანებით აღსავსე სახე ჩემს ხელებში მოვიქციე. - ის ცოცხალია ! - ჩემს სიტყვებზე გაქვავდა და ამ სამყაროს მოსწყდა, თვალზე პატარა,ლამაზი ბურთულა ჩამოუგორდა და გოგას ხელი უშვა. მისგან მოშორებით დაჯდა და თავი ხელებში ჩარგო. მასთან მივედი და ჩავეხუტე.
- ეს სიმართლე არ არის,დავინახე როგორ.. როგორ დაიცალა სისხლისგან. - თქვა და მთელი ძალით ამეკრო. თმაზე ვეფერებოდი და ვამშვიდებდი,ჯანდაბა ეს არ უნდა მეთქვა !!
- ის ცოცხალია, არ მომკვდარა ! - იმედით აღსავსე თვალებით ამომხედა
- ასეთი დარწმუნებული რატომ ხარ ?! მატყუებ,გინდა რომ ჩემს გრძნობებზე ითამაშო არა ?! - სახეზე ზიზღი გამოესახა და უხეშად მომიშორა. ფეხზე წამოდგა და წასასვლელად მოემზადა. - ასეთი ძ*კნა როგორ შეგიძია იყო ! - შევბრუნდა და წასვლა დააპირა,მეც წამოვდექი ფეხზე.
- ლუკა ის მართლა ცოცხალია ! - ვუყვიროდი,ის კი თანდათან მშორდებოდა. - ჯანდაბას შენი თავი შემიძლია მის სანახავად წაგიყვანო !! - დავუყვირე და ჩემი სიტყვების გაგონებაზე გაჩერდა, შემომიბრუნდა და მომიახლოვდა. თითი სახესთან მომიტანა და გამაფრთხილა.
- იცოდე, თუ ეს ტყუილი აღმოჩნდება დავივიწყებ რომ ჩემთვის მნიშვნელოვანი ხარ,ავდგები და მის ნაცვლად ყელს მე გამოგჭრი ! - ვხვდებოდი როგორი სასოწარკვეთილი და განადგურებული იყო,მე კი მისი მდგომარეობა მასზე მეტად მტკიოდა.

შემიფასეთ