ოთახი დავტოვე და მარტო ვსეირნობდი ველოსიპედით მარიამმა რომ მომწერა. ვუთხარი სადაც ვიყავი და ისიც მალე გამოჩნდა. თხელი ფრიალა სარაფანი ეცვა, იასამნისფერი ყვავილებით , მზის სათვალე დაეკოსა ცხვირზე და ღიმილით მოაბიჯებდა . ისე მივაშტერდი ლამის გადმოვვარდი და წავიმტვრიე ცხვირი
-ველოსიპედზე ამხედრებული ჩემი პრინცი ...
-არ მითხრა რომ არ გესექსუალურები
-მხოლოდ მაშინ ველოსიპედის ნაცვლად მე თუ წარმოვიდგენ თავს...
-როგორ გატუტუცდით დედოფალო...სულ წახვედით ხელიდან
-კარგი ხო გვეყო ხუმრობა... მნიშვნელოვანი საქმე მაქვს . ჩამოდი მანდედან
-არის დედოფალო ...არ იეჭვიანოთ თქვენ - მინდორზე ვაწვენ ველოსიპედს და ქალბატონს ვუახლოვდები - გისმენთ ყურადღებით რა საქმე გაქვთ? რამე მნიშვნ...-სანამ მე ვსაუბრობდი ქალბატონმა ხელები მომხვია და ისე დამაცხრა ტუჩებზე სუნთქვა შემეკრა. მთელი ძალით მოვიზიდე ჩემკენ და მისი ტკბილი ტუჩების დაგემოვნებას შევუდექი- ოჰ ასეთი სერიოზული საქმით მხოლოდ მე თუ მომმართავთ დედოფალო
-დარწმუნებული ვიყავი რომ მოაგვარებდი - იღიმის ჩემი ეშმაკი დედოფალი და ამჯერად ყელში მიტოვებს კოცნის კვალს - მე რომ გითხარი მხოლოდ ბინაში გვექნება სექ.ი-თქო ეგ შეთანხმება უკვე გავაუქმეთ ხომ? შენი საძინებელი ჩემი ოთახისგან ძალიან შორსაა ... ვფიქრობ და ვერ გადავწყვიტე რომელი მირჩევნია. ჩემთან მოხვიდე და დედაჩემმა გამოგვიჭიროს თუ შენთან მოვიდე და შენებმა დაგვწვან
-რამდენს ფიქრობთ ხოლმე დედოფალო... ეჭვი შემაქვს ჩემს თავში ,როცა ჩემ გარდა სხვა რამეზეც იწყებთ ფიქრს
-ასე ნუ მიყურებ თორემ დავივიწყებ სად ვარ და სულ არ დაველოდები ღამეს...რას ვამბობ ღმერთო სულ გავგიჟდი . კიდევ არსებობს ნეტავ სიგიჟის აღმატებითი ფორმა?
-ჩემ გარეშე ვერ აღმოაჩენ და ვნახოთ დედოფალო
-ეზოში ვაპირებთ სადილობას... ნინი და გიორგი შეხვდებიან ?
-ჰმ რამდენ რამეზე ფიქრობ მარიამ?
-აუ მაინტერესებს გიოს რეაქცია... ვფიქრობ და მგონია რომ ნინი უფრო გიჟია
-შენ ჩემ გიორგის არ იცნობ თორემ არ იტყოდი მაგას...
-ხოო?
-რაზე ვსაუბრობთ? შენ სხვა საქმე კიდევ არ გაქვს დავიჯერო?
-ვინმე დაგვინახავს... მოიცადე სად მიდიხარ... ამ ფეხსაცმლით ვერ შემოვალ .დემეტრე ნუ ხარ გადარეული ...დემეტრე- ჩუმად მეჩხუბებოდა და უკან მომყვებოდა ხეებს შორის. უცებ ერთ-ერთ ხეზე ავაკარი და ხელები მივხვიე
-ახლა ვფიქრობ რომ საქმე არ იცდის ... მიყვარს უკვე ეს კაბა- გაშლილ კაბაში ხელს ვუცურებ და ფეხზე ვუჭერ მაშინვე კვნესის და ფეხისწვერებზე იწევა- მტკიცებულებას წავაწყდი ,რაც საქმის მსვლელობაში დაგვეხმარება -ხელს ბარძაყის შიგნითა მხარეს ვაცურებ და ზემოთ ვასრიალებ
-არა აქ ...აქ დემეტრეე
-ჩშ...პასუხს უკვე ვგრძნობ,თან როგორ - ყელს ვუკოცნი და თითებს უკვე საცვალში ვუცურებ ის ისაა უნდა ჩამოვწიო მისი მობილურის ხმა რომ მესმის. უცებ მშორდება და ძირს დაგდებული ჩანთიდან მობილურს იღებს , ძლივს პასუხობს და სანამ სიტყვას იტყვის გაწითლებულ ტუჩზე კბილებს აჭერს
-გისმენ დედა...ვსეირნობ . რა ხმა მაქვს? როგორი?- უცებ იცხადებს და თვალები უფართოვდება- დედა! საერთოდ არ არის სასაცილო. მალე მოვალ ... მე რა ვიცი დემეტრე სად არის ,ხო ძიძა ნამდვილად არ ვარ . დავურეკავ და ვეტყვი რომ ჩვენთან ერთად ისადილოს . ვუთხარი ისე უკვე ,მაგრამ კარგი დავურეკავ და შევახსენებ .კარგი დედა -უცებ თიშავს და თვალებს ატრიალებს
-რა გითხრა ასე რომ შეიცხადე არ მეტყვი?
-ისეთი ხმა გაქვს თითქოს შუა მინდორში გიპირებდნენ გაჟ.... და ხელი შეგიშალეო . ხანდახან ისე მელაპარაკება მგონია რომ ყველაფერი იცის
-უბრალოდ გამოცდილი ქალია...
-სასაცილოა დემეტრე? ისიც არ ვიცი ნამდვილად შეიცვალა თუ არა. თუ არ შეცვლილა დამიჯერე კომაში ცავარდება ჩვენზე რომ გაიგოს
-ისე როგორ უნდა შეიცვალოს რომ არ გაგიჟდეს
-რადგან არაფერი ეტყობა ჯერ ე.ი არ იცის .
-მოიცა არ აპირებ დამირეკო და მითხრა რომ სადილზე მოვიდე?
-სულ როგორ ხუმრობ... მარტო მე ვარ ცუდად?-ხვნეშის და ფეხისწვერებზე მიაბიჯებს ბალახებს შორის ფეხები რომ არ დაეკაწროს - ეს ბალახები გამაგიჯებს... ფეხებს მიკაწრავს.
-როგორი ნაზი ხარ - უცებ ვიყვან ხელში რადგან მისი ყურება უკვე გულს მიკუმსავს. ბილიკზე ვსვამ და ხელს ვუშვებ- მე წავალ თქვენის ნებართვით...აი რომ იცოდეთ ველოსიპედის მართვა ფეხით სარული აღრა მოგიწევდათ ტქვენო უდიდებულესობავ . შემოგთავაზებდით უფასო კურსებს ,მაგრამ ცუდად მახსენდება ბოლო შემოტავაზება
-მას მერე ბევრი რამ შეიცვალა...
-და მაინც გადავიფიქრე , უფასო აღარ იქნება ნატურით გადახდას მოვითხოვ - ჩუმად ვეუბნები და მივდივარ.
ეზოში მაგიდასთან მსხდომებს ვხედავ,მარიამიც უკვე იქ არის და საუბრობს .
-კიდევ ერთხელ მოგესალმებით... მაპატიეთ დაგვიანებისთვის
-შენც სეირნობდი ალბათ... ნამდვილად ლამაზია აქაურობა. უბრალოდ სიარულისთვის ზედმეტად მოვხუცდი
-რას ამბობთ ქალბატონო ნატალია . რა დროს თქვენი სიბერეა- სრულიად გულწრფელი ვარ ამჯერად. სამაგიეროდ მან თქვა უბრალოდ ეს სიტყვები , რადგან თავადაც კარგად იცის როგორ გამოიყურება.
-უბრალოდ ძალაგამოცლილია ... ახალდაქორწინებულების ხვედრი - ნინი ამბობს და თვალს უკრავს მამას ,რომელიც უშედეგოდ ანიშნებს გაჩუმებას- ხომ მეთანხმები მამიკო?
-შენ არ მოგწონს აქაურობა თუ რატომ არ გამოსულხარ აქამდე ეზოში
-უბრალოდ ძალიან დამღალა მგზავრობამ თან დრო გვაქვს... ღამეც გავისეირნებ
სანამ შეკვეთას ვაძლევთ და ველოდებით . ჩემებიც გამოჩნდნენ მხოლოდ ლიზი და ნიკოლოზი არ იყვნენ. სანამ რამეს ვიტყოდი ნატალიამ დაიწყო
-ისინი ხომ შენი მეგობრები არიან დემეტრე...უთხარი შემოგვიერთდდნენ. ცალკე რატომ უნდა დასხდნენ
-იყოს ...არ შეგაწუხებთ
-არ შევწუხდებით, თუ რა თქმა უნდა თავად სურთ - მათე ჩაერთო და ნატას გაუღიმა ისე თითქოს მას უფრო გაეხარდა ეს შეტავაზება. ნინის გადავხედე ,ზურგით იჯდა ჩემებისკენ ამიტომ ჯერ ვერავინ ხედავდა. სრულიად ჩვეულ განწყობაზე იყო ,ასკარად არ ესინოდა გიორგისთან შეხვედრა.
-არ დასხდეთ მანდ... მაგიდების შეერთებას ვთხოვთ და ერთად დავსხდეთ
-არა ძმაო პრობლემას ნუ შეიქმნი...
-ჩვენ ასე გვეყოფი ფისოო ...ასე რომ დამშვიდდი . - გიორგიმ გაიცინა და წარბები აათამაშა
-ნატალიამ მითხრა თავად...
-დარწმუნებული ხარ?
-ხო თუ არ გინდათ ... მაგრამ უხერხული იქნება
-მოვალთ მაშინ სოფო მაინც უნდა მისალმებოდა -ცოტნემ გაბრიელი ძირს დასვა და ისიც მაშინვე ჩემკენ წამოვიდა-ნუ შეაწუხებ დემეტრეს გაბრო
-მამაშენი ვერ არის კარგად.. წამო ჩემთან ჩემო ლომოო- თმა ავურიე და მერე ლოყაზე ვუჩქმიტე
-აუუ ნუ მირევ თმას-ჩუმად მითხრა და უცებ გაისწორა ხელით.
სოფიოს დიდი სიხარულით შეეგება ნატალია ,რადგან პირველი ის დაიძრა მატი მაგიდისკენ. დავინახე როგორ გაუკვირდა ბავშვის და შემდეგ ცონეს დანახვა მის გვერდით,მაგრამ არაფერი უკითხავს. დანარჩენებსაც მიესალმა ...
გიორგი ღიმილით შეხვდა ქალბატონს ხელზე ეამბორა , კომპლიმენტიც არ დაიჭურა შემდეგ მათეს დაუკრა თავი მისალმების ნიშნად
-გაიცანი მათეს ქალიშვილი ნინი -ნატალიას ხმამაც გაიჟღერა და გაღიმებული გიორგის მზერაც მისწვდა ქალბატონს.რამდენიმე წამი ახამხამებდა თვალებს ,ნინი კი მშვიდად ჩვეული ეშმაკური ღიმილით და თვალების ჟუჟუნით უცქერდა.
-ნინი, სასიამოვნოა ნინი -მხოლოდ ეს უთხრა და უკან დახევას აპირებდა ქალბატონმა რომ გადაჭრა მანძილი და მოეხვია .ლოყაზე აკოცა და დავინახე როგორ ჩააცურა ჯიბეშ ტელეფონი.ეს გოგო მაოცებს პირდაპირ...
-ჩემთვისაც ძალიან სასიამოვნოა... მოკლედ ჩვენს სიმპათიურ დემეტრეს უსიმპათიურესი ძმაკაცები ჰყავს .სასიამოვნოა თქვენი გაცნობა ცოტნე, დაჩი და თაია ხომ? სოფიოს უკვე ვიცნობ
-ჩვენთვისაც სასიამოვნოა-ცოტნე გაოცებული იყო ,გამომხედა მაგრამ არაფერი მინიშნებია და სულ გაგიჟდა . დაჩი კი ძალიან მშვიდად იყო და ოდნავ იღიმოდა კიდეც. ამან როგორც ყოველთვის ყველაფერი იცის.
სადილმა მშვიდად ჩაიარა ჩვენთვის, მაგრამ გიორგი ვერ ისვენებდა . აშკარად წასვლა უნდოდა,თუმცა თქმით არაფერს ამბობდა და არც განსაკუთრებულს აკეტებდა რამეს. როგორც კი დრო მოვიდა მაშინვე მოვუბოდიშეთ იქ მსხდომებს და დავტოვეთ . გოგონები დარჩნენ ჩვენ კი ტბისკენ წავედით
-წარმოგიდგენიათ ? ის გიჟი მილიონერი გიჟია... რა გასაკვირია იმიტომ ჰკიდია ყველაფერი რასაც უნდა იმას მიიღებს.
-კარგი რა გიორგი რა შუაშია ფული..ხასიათი აქვს ასეტი
-მამიკოს განებივრებული გოგოს ხასიათი
-უბრალოდ გინდა რომ ბევრი უარყოფითი თვისება უპოვო- დაჩი მშვიდად ეუბნება და აჩუმებს .
-რა გინდა მაინც არ მესმის ...მოსწონხარ რას აშავებს
-ნერვებს მიშლის ... ასე მგონია ყველგან არის და მითვალთვალებს. სულ არ მინდა ვინმე ქალთან ყოფნის დროს მითვალთვალებდნენ . მაგისგან ყველაფერია მოსალოდნელი
-შენნაირია ანუ ...
-ცდები ! მე არავინ ამომიჩემებია
-თუმცა რომ ამოგეჩემებინა ეგრე მოიქცეოდი...
-სულაც არა
-ვის ატყუებ ფისო?
-რას მეუბნებით რომ მევასება?
-არა..უბრალოდ გაინტერესებს და გინდა სცადო მასთან ურთიერთობა
-აღიარე!
-დემეტრეე ტელეფონი- უცებ ჯიბეში იყოფს ხელს და ტელეფონს იღებს. -კოდი ისევ ადევს... შეტყობინებიც არ არის გახსნილი. რა ჯანდაბაა ამ ჟაკეტში რა უნდოდა
-რას ბოდავ ბიჭო ალბათ ჩადე მანდ გამოსვლის დროს
-დაკარგული მქონდა... ყველგან ვეძებე და ვერ ვიპოვე. ეს ჯაკეტი კი ისე წამოვიღე გამოსვლის დროს საღამოს აგრილდება და მოვიცვამთქო..მერე ტარება დამეზარა და ახლავე ჩავიცვი და ამდენი ხანი თუ არ იდო ახლა გაჩნდა ?
-გააჩინეს...- მე და დაჩი ერთდროულად ვეუბნებით, ვუყურებ და ვხვდები რომ მანაც დაინახა . ბატონი გამომძიებლის მახვილ მზერას რა გამორჩებოდა მეც კარგი სულელი ვარ. მეცინება ის კი ორივეს გვავლებს ხელს და წინ გვესვეტება
-ახლავე მიტხარით რა იცით...
-ხომ იცი ინფორმაციას წინასწარ არ გავცემ..მიტუმეტეს იმას რაც ისედაც გაირკვევა
-შენ? შენც იცი რაღაც რა თქმა უნდა ინფორმაციის საბადო დაჩის მერე შენ ხარ
-თავადაც მიხვდები ... ჩემო ჭვიანო ფისუნიაა
-დემეტრეეე
-ვახ ჩემიი უბრალოდ იფიქრე რა...ასეთი აჟიტირებული ნუ ხარ . გავიდეთ წყალში
-აუ ახლა მაგ პედლების ტრიალის თავი მაქ?
-ასე გამოგეცალა ენერგია ცოტნიკო? თუ გაპატიო-გიორგი იცინის და მხარზე ეყრდნობა- როგორ შეირიგე მაინც ვერ ვხვდები და არ გვეტყვი?
-ჩხუბის დროს შემოვირიგე ...
-როგორც ადრე?
-ხო უბრალოდ ახლა უფრო მაშტაბური იყო ჩხუბიც და შერიგებაც
-ოუუჩემო ფისუნია...იქეცი ვეფხუნიად?
-მომშორდი თუ კაცი ხარ...
-გულს მტკენ და აღარ ვიცი რამდენს აიტანს ეს ჩემი დაჭრილი გული ამდენს .. იმ ქალმაც ხომ გამომიყვანა მწყობრიდან-უცებ იხედება ნინისკენ და მერე ბრუნდება ჩვენკენ- იმან...იმ ალქაჯმა ნახა ხომ? რომ მომეხვია ხელი წელისკენ აამოძრავა...არა რა მეშინია უკვე რამე არ დამიშაოს. ასეთი გადარეულისგან ყველაფერია მოსალოდნელი.მოვწონებოდი ვინმე ნორმალურს გავერთობოდი და დავშორდებოდი მერე . ახლა ძაანაც რო მომინდეს მე მაგისთვის თითის დამკარებელი არ ვარ სტენკას კი არ დადგამს სახლში მე გადამდგამს თავის სასახლეში ჭირვეული მილიონერი მაკლდა სრული ბედნიერებისთვის...როგორ ეღება ჩემ ცხოვრებას ბოლოო მიშველეთ რამეე
-დაიწყო ...
-გიორგი მოკეტე ...ეს ხელებიც გააჩერე გაგიჟდა ყველა
-ვინ ყველა ჩვენ გარდა არავინაა აქ. თურმე ქალბატონს დაუხურია მთელი ეს პერიმეტრი
ეს ამბავი ნამდვილად მიკვირს და არ მომწონს. მარიამმა რომ არ მითხრა ვბრაზდები.რა საჭირო იყო დახრვა,თუმცა ნატალია უბრალო ხალხთან ერთად ხომ ვერ დაისვენებდა მარიამსაც არ ეკადრება.
-დემეტრე! აქ ხარ?
-ხო რა ხდება..
-იმას ვამბობდი რომ უნდა დაველაპარაკო და რომელ ნომერშია იცი?
-ბოლო სართულზე დერეფნის ბოლოს ... ნომერი არ მახსოვს ზუსტად. ოთახში შევარდნა სენთვის კარგი არამგონია იყოს..სადმე სხვაგან დაელაპარაკე
-როგორ ყველას გეპარებათ ჩემ შესაძლებლობებში ეჭვი... გართობის დროა ჩემო პატარებოო-იცინის და ცოტნეს ხელს კრავს- წამოდი ბიჭო ველოსიპედით მაინც გავისეირნოთ მინდა დავათვალიერო თორე მალე გავა დრო
-ფეხით გავლა არ იკადრო
-მაცადე დავდო ჩემი ლამაზი საჯდომი სადმე მოვკვდი ფეხზე დგომით... - იგრიხება და ისე მიდის.
-შენ საიდან გაიგე!-დაჩი მეუბნება ჩუმად და მიყურებს
-ნინისგან...
-ნინონი რომ ჰქვია შენ ეტყვი თუ მე ვუთხრა
-რომელსაც გვექნება სიტუაცია იმან...
-ასე რომ მიყურებ ვიცი რარაცის თქმას ელოდები... გინდა მკითხო რატომაა ჩემს ოთახში თაი? ჭორიკნების კითხვებს არ ვპასუხობ
-დაჩი!
-ხომ იცი პასუხი ისედაც
-ეგ კითხვა არ მქონდა... უბრალოდ მაინტერესებს იმ კაცთან დაკავშირებით რა ხდება
-ჩემი ბიჭები ყველგან არიან...ასე რომ ერთი მცდარი ნაბიჯი და ავიყვანთ. ჯერ თავდასხმისთვის და აქედან დავიწყებთ ყველაფერს მთავარია სატყუარას წამოეგოს
-სატყუარა შენ ხარ?
-ხო
-თაიმ იცის?
-ყველაფერი არა რა თქმა უნდა..მაგის უფლება არ მაქვს.ის თუ ვინ არის და რას აპირებს ეგ იცის. ამიტომაა ჩემთან თორემ რომ ვერ გავაჩერებდი ამდენ ხანს ხომ იცი... გადამიყვანა ჭკუიდან, ჩემივე ხერხებით მეთამაშება .მშვიდად მაბრუებს და მაშტერებს. ყველანაირად კარგი მოსწავლეა
-აღარ მოდიხართ? -ცოტნეს ხმა მესმის და ჩვენც მივყვებით-დიდ ხანია აქ არ ვყოფლვარ. მას მერე ბევრი რამეა გაკეთებული .
-მე საერთოდ პირველად ვარ... კახეთში როცა ვიყავი მაშინ აქ არ მოვსულვართ
-მეც დიდი ხნის წინ ვიყავი...
- მე ვარ რამდენჯერმე ნამყოფი
-დემეტრე შენ რომ ყველგან ხარ ნამყოფი ვიცით ისედაც ...
-ისე ამბობთ ვითომ მარტო დავდიოდი
-მომენატრა ჩვენი ლაშქრობები... რაც მუშაობა დაიწყე მას მერე ჩვენც ვერ ვისვენებთ ნორმალურად
-გოგოები რო დავტოვეთ და მარტო დავბორიალებთ რა პონტია ...
-თაის ფეხით სეირნობა ურჩევნია და ვიყავით ისედაც აქეთ... გიორგი რაზე ფიქრობ?
-ვისზე ფიქრობს... ნინიზე დარწმუნებული ვარ- ცოტნემ უპასუხა დაჩის და უცებ გაჩერდა- შევეჯიბროთ?
-ეს ჯინსი რომ გადასკდეს მაინც მოგიგებთ- სიცილით ვუცხადებ ბიჭებს და სასტარტო პოზიციაზე ვდგებით
-დაითვალე პრინცოოო
-გაგანადგურებთ - გიო იცინის და ემზადება- ერთიიი ,ორიიიიიიიიიიიიიიი და საააააააააააააამიიიიიიიიიიიი
შემდეგ ბილიკზე დავეშვით . რა თქმა უნდა ჩვენმა დამსახურებულმა ველომრბოლელმა და უცვლელმა ჩემპიონმა გიომ მოიგო ,მეორე ადგილას მე და ცოტნე გავედით დაჩი კი ბოლოზე
-მაღიარეთ- გადმობრძანდა და გაიჯგიმა-დაჩი ამათ როგორ დაუთმე მეორე ადგილი...იმედია ეგ შარვალი არ გაიხა. ამიტო უნდა ჩაიცვა შენი ზომა რომ იწკეპები
-შოკოლადებო რას ცელქობთ? - ლიზიკო გამოჩნდა საიდანღაც და სიცილით წამოვიდა ჩვენკენ- არ მითხრათ რომ ეჯიბრებოდით
-არ გეტყოდი ,მაგრამ მოვიგე
-შენ?
-ჰმ , შენ ჩემ შესაძლებლობებში ეჭი გეპარება ლიზიკუნკულა?- გიომ ხელი მოხვია და ცხვირზე მოუჭირა თითები- როგორ გაბედე !
-ჩემი ცხვირიიი ,შენსავით გაკეთებული კი არაა ბუნებრივია და ნუ გატეხავ
-რას კადრულობ ახალგაზრდავ? ჩემი კურნოსა ცხვირი მხოლოდ მამაჩემის მუშაობის შედეგია
-ეს ცისფერი თვალებიც ნამდვილია? ლინზები არ არის? ეს ოქროსფერი კულულებიც თქვენია ბატონო გიორგი? ნუთუ ეს მარგალიტის მსგავსი კბილები ასე ხშირად რომ ამზეურებთ და ატყვევებთ მდედრებს
-ღმერთო ჩემოო ბიჭებო გესმით? ჩემს კულულებზე გაიფირა რომ შეღებილი იყო? ახლავე გული გამისკდება- თმაზე ხელი გადაისვა და გაიკრიჭა
-ღმერთო რა გიჟი ხარ
-დამატყვევებლად სიმპატიური გიჟიიი
-ლუცი სად არის?- ლიზიკოს გადავხედე და ჩუმად ვუთხარი
-იმათთან ერთად საუბრობს. ნიაც მოდის როგორც გავიგე და ვერ ვხვდები რატომ! რაღაც ხდება ,გევედრები მიშველე თორე მალე შევიშლები
-ნუ ხარ პანიკაში... აქ ვერავინ დაესხმება თავს
-რატომ ხარ დარწმუნებული. არავინაა მხოლოდ ჩვენ ვართ . ის ხალხი დამიჯერე არაფერზე დაიხევს უკან .იმაზეც კი ვიფიქრე შენს ოთახში ხომ არ გადმოვიდე. დემეტრეე
-კარგი რა ლიზიკოო ნუ მაგიჟებ. ასე გეშინია? -წინ მიმავალ ბიჭებს ვუყურებ და შემდეგ ლიზას ვაჩერებ. -ლიზიკოო სადაა ჩემი გიჟი გოგო?
-ცუდი წინათგრზნობა მაქ ...მეშინია რომ რამე მოხდება
-მოდი ჩემთან ...მოდი არ იტირო თორ ეგავგიჟდები- უცებ ჩავეხუტე და თავზე ვაკოცე
-რამე თუ დამასერიოზულებდა რას ვიფიქრებდი. ყველაფერი იმ სატანას ბრალია! სულ არ ვეცოდები ...
-ჩშ.. დამშვიდდი . ხომ იცი რომ არაფერი მოგივა. არ დავუშვებ მაგას, ნიკოლოზი მითუმეტეს
-შენ გგონია ჩემ გამო მეშინია? შენ ფიქრობ რომ საკუთარ თავზე ვფიქრობ? მე მის გამო მეშინია. როცა მასთან ვარ ის ჩემზე ფიქრობს და მეშინია ამ დროს რამე არ დაემართოს. შენი აზრით ვერ ვხვდები როგორ იცვლება ჩემთან? მისგან შორს რომ ვარ სუსტი წერტილი აღარ აქვს.შენთან თუ ვიქნები მშვიდად ვიქნები
-სიამის ტყუპები გავხდეთ თუ გინდა... ოღონდ შენ დამშვიდდი. მოიშორე ეს ცრემლები ,ნუ მაგიჟებ და წამოდი ნავით გავისეირნოთ
ცრემლები შეიმშრალა და ჩამეხუტა. ერთად წავედით ტბისკენ . მალე ნავში ვისხედით , ხასიათზე მოვიდა და ფოტოების გადაღება დაიწყო . უცებ რაღაც დაინახა კამერა მოაახლოვა და თვალები გაუფართოვდა
-რა ხდება?
-ნია მოვიდა... მანქანიდან იარაღი ამოიღო და ნიკოლოზს მისცა. ხომ გეუბნებოდი არა? დავბრუნდეთ გთხოვ
-იარაღს ეგრე მეც ვატარებ...
-შენ?
-მანქანაში მაქვს რაა მაგაში საშიში აუცილებელი კი არაა გამოვიყენო. უბრალოდ ბინაში ისეთი ადგილი არ მაქვს იარაღი რომ შევინახო და მანქანაში ვერავინ იპოვის ჩემ გარდა.
-ხო ზუსტად მაგიტომ აქვს ნიკოლოზს აქ იარაღი
სწრაფად მოუსვა ნიჩბები და მაიძულა უაკან დავბრუნებულიყავით.
გოგონები უკვე ეზოში სეირნობდნენ და საუბრობდნენ. ლიზა პირდაპირ ნიკოლოზისკენ წავიდა და მე დაჩის შეტყობინება მომივიდა შეხვედრას მთხოვდა.
-რა ჯანდაბა ხდება ყველა როგორ გაგიჟდით..მე აქ დასასვენებლად წამოგიყვანეთ და თქვენთან რა ხდება
-მე და ნიკოლოზს საერთო მტერი გვყავს. ის ახლა აქ არ უნდ აიყოს ... რადგან ჩამოვიდა ე.ი რაღაც იცის. თითქმის დარწმუნებული ვარ რომ ამაღამ თადასხმა მოხდება. მტკიცებულება არ მაქვს ჩემი ბიჭები რომ გამოვიძახო ამიტომ უბრალოდ ფრთხილად უნდა ვიყოთ. ამჯერად სამიზნე მხოლოდ მე არ ვარ
-საიდან ჰყავს იმ კაცს ამდენი მტერი ვერ მეტყვით? მართლა ქურდად ზის თუ რა უბედურებაა. აქ ბავშვია ... სოფო, ნინი, მარიამი ,თაია იმათ რას უშვები .
-ვერ ვეტყვი რომ აქედან წავიდნენ .. შეიზლება სულაც აფსურდია და ვერც გაბედონ თავდასხმა
-მაგრამ შეიძლება მოხდეს ! ცოტნეს და გიორგის არ ეუბნები?
-მაგათი ანერვიულება არ მინდა ...
-არ სჯობს წინასწარ იყვნენ მზად?
-კარგი ვეტყვი!
-როგორ მინდოდა გართობა ...მოვკლავ იმ კაცს როგორ ჩამისალა ყველაფერი.სულ არ ვიყავი ჩხუბის ხასიათზე
-მოკლედ არ იცვლები ! იმის ნაცვლად გეშინოდეს ხასიათზე არაა თურმე ბიჭი
-ვისი უნდა მეშინოდეს რემბო მოჰყავთ? შენი ბიჭებიც მალე მოვლენ ვიცი და სანერვიულო აღარაფერია.
საღამოს მათეს დაურეკეს და სეატყობინეს რომ მისი ნათესავი ჩამოფრინდა. ნატალია იძულებული გახდა ქმარს გაჰყოლოდა,ნინიმ კი დარჩენა გადაწყვიტა. მინდოდა ჩვენც გავყოლოდით ,მაგრამ მარიამმა დაიჟინა მინდა ერთად გავატაროთ დრო და ნუ ჩავიშხამებთ ამ შაბათ-კვირასო
მარიამი ჩემგან შორს იყო ,როცა ისეთი ადამიანი შენთან ახლოს რომელიც გიყვარს ყველაფერი რთულდება. ვერ მოვისვენე, აივანზე გავედი პერიმეტრს ვუყურებდი, სიმშვიდე იყო ლამპიონები ანათებდა ეზოს და ყველაფერი ისეთი ლამაზი იყო ერთიანად გამშვიდებდა. რამდნეიმე წამში ეზოში რიგ რიგობიტ გამოვიდნენ დაჩი, გიო, ცოტნე ,ნია და ნიკოლოზი.მეც ჩავედი და დაჩის გვერდით დავდექი
-შეგიძლიათ რამე მოიფიქროთ და წახვიდეთ... ცოტნე შენ მაინც წაიყვანე სოფო და ბავშვი
-სოფოსთვის არაფრის თქმა გახდა საჭირო ..ისედაც მიფრინავენ ხვალ და მეტხანს დარჩენას არც აპირებდა. წავიდა უკვე
-აქ რას აკეთებ მაშინ-ნიკოლოზმა უცებ გამოხედა და წარბები შეკრა
-ჩემს ძმაკაცებთან ერთად ვისვენებ ...
-არაა საჭირო თქვენი აქ ყოფნა.. დაჩი საქმეშია მაგრამ თქვენ- ამჯერად ნიამ დაიწყო ,მაგრამ გიომ გააჩერა
-ლამაზო დამშვიდდი ყველამ კარგად ვიცით ყველაფერი და ხელს ნამდვილად არ შეგიშლით
-თუ რამე მოხდა რომელიმემ გოგონები უნდა წაიყვანოთ... -ნიკოლოზმა თქვა პაუზის შემდეგ -თქვენი არ ვიცი და ჩემ შემთხვევაში ორივე ქალი ერთმანეთზე ჯიუტია . მარიამი გააზრებულად არ წავა, ელიზაბეტი კიდევ ღმერთმა უწყის რას მოიმოქმედებს.
-მეეჭვება ამაღამ რამე მოხდეს,მაგრამ ამ შემთხვევაში გიორგი იქნება მათთან
-მაინც არ მგონია გამართლებულად გარეშე პირების ჩარევა
-ისინი თუ თავს დაგვესხმებიან გარეშე პირები აღარ ვიქნებით.. საერთოდ წინასწარ რატომ ვმსჯელობთ არ მესმის! - სიგარეტი გამოვართვი ცოტნეს ხელიდან და მოვუკიდე
-ტერმინატორო კიდევ გინდა ტყვიას გადაეფარო დაუგეგმავი ქმედების გამო? - ნიამ გამომხედა და თვალი ჩამიკრა - მაშინ გზა ხსნილია .რამდენი სიცოცხლე დაგრჩა იმას მაინც თუ ითვლი
-ალბათ სამი მაინც ასე რომ ნუ ღელავ ნიაკო
-ნიაკო... - გაიმეორა და ჩაიცინა- მიკვირს როგორ გიძლებს მარიამი,ისეთი არასერიოზული ხარ მის ადგილას დიდი ხნის წინ მოგიშორებდი თავიდან ,გაოცებული ვარ
-ნიაკო შენ ყოველთვის დაგეგმილი გაქვს ყველაფერი?- ყურადღებას არ ვაქცევ მის სიტყვებს და მშვიდად ვუყურებ
-პირიქით...არასდროს არაფერს ვგეგმავ . ეგ ნიკოლოზის საქმეა - ხელს იქნევს და მიცინის
გვიან წავედით ჩვენი საძინებლებისკენ. ოთახში მარიამი რომ დამხვდა არ გამკვირვებია. საწოლში იწვა და ეძინა. ფრთხილად დავუწექი გვერდით და ჩავეხუტე. გვერდი იცვალა თავი მკერდზე დამადო და ისე განაგრძო ძილი.
დაჩის და ნიკოლოზის წინასწარმეტყველება მცდარი აღმოჩნდა. ღამემ შესაშურად მშვიდად ჩაიარა. მეორე დღეს კი პირველი რაც გავაკეთე მარიამის ბაგეების დაგემოვნება იყო. მაშინვე გამოფხიზლდა და კოცნაში ამყვა
-დილამშვიდობისა დედოფალო
-დილამშვიდობის... დღეს რა გეგმები გვაქვს? დედაჩემი წავიდა, სოფიო და გაბრიელი წავიდნენ. ვაიმე რა საოცარი ბავშვია, როგორი ჭვიანია.გუშინ ჭკუიდან გადამიყვანა ...
-ვეჭვიანობ უკვე...
-იცი მითხრა ძალიან ლამაზი ხარო და ხელზე მაკოცა ...ისეთი საყვარელია
-მარიაამ მაბრაზებ
-აუუ დემეტრე მართლა საოცარი ბავშვია და რა გავაკეთოო.
-ანუ ბავშვები გიყვართ დედოფალო
-მაგიტო ვარ შენთან იმდენად გავხარ მათ
-როგორი თავხედი ხართ ... როგორ კადრულობთ დედოფალო ამ შედარებას. მე და ბავშვი? დავიჯერო ჩემნაირ ბავშვებს ნახულობთ ხოლმე?
-შენნაირს? გააჩნია რას გულისხმობ პარამეტრებით და ქცევით ალბათ კი - იცინის და ზემოდან მექცევა
-მატყუარა დედოფალო-ვკოცნი და ისიც კისკისს იწყებს
-დედოფალს უნდა ეს დღე მაქსიმალურად მშვიდად გაატაროს .,თორემ ძალიან დაიღალა .დაქანცულია დედოფალი
-აუცილებლად ...
კარზე კაკუნის ხმა გავიგე და მაშინვე წამოვჯექი
-დემუსიი ჩემო ველურო კატა სასწრაფოდ გააღე კარი თორემ აქვე განვუტევებ სულს ჩემო გულის მბრძანებელო ხელმწიფევ -გიორგის ხმა რომ გავიგე ჯერ გავბრაზდი მერე სიცილი ამიტყდა. მარიამმა ბალიშში ჩარგო სახე და ისე იცინოდა
-დემეტრე გააღე კარი და შემოგვიშვი თორემ ამას აქვე მოვკლავ- ამჯერად ცოტნეს ხმა მესმის. მარიამი უკვე იცვამს და წამში მოწესრიგებულია. კარისკენ მიდის და აღებს-დემკა ჩემო სიმპ...მარიამ?
-დილამშვიდობის ბიჭებო , თქვნი ფისო უკვე გაღვიძებულია.დილაადრიან მოვაკითხე და ვაიძულე გამოფხიზლება თუმცა საწოლიდან ადგომა არ ინება იმედი მაქვს მალე მოაშორებთ იმ საწოლს და ქვემოთ ჩამოხვალთ.
მარიამი წავიდა ბიჭები კი გაკვირვებულები შემოლაგდნენ
-ამ დილაადრიან რა უნდოდა მარიამს?- უკვე დაჩი იყო რომელიც კარში გამოჩნდა
-საქმე ჰქონდა ... თქვენ რა გინდათ?
-ამ საღამოს რადგან მივდივართ ვიფიქრეთ ნორმალურად გავერთობოდით.
-ის გიჟი ქალი ვნახე ამ დილით ... 6 საათზე დარბოდა ნახევრად შიშველი ლამის გადმოვვარდი აივნიდან . უცებ ამომხედა და კოცნა გამომიგზავნა,საიდან გაიგო რომ ვუყურებდი ხომ ვერ მეტყვით?
-თაიმ ვერც ამხელა დათმობაზე წავალ შენი მტრების გამოო და ხალიჩაზე მეძინა ...იმასაც თუ ძლი ერქვა.ისედაც დაძაბული ვიყავი და ახლა მთელი ზურგი მტკივა თვითონ კი ეძინა მშვიდად
-ვიზიარებ ძმაო...
-მარტო მე რატომ ვარ მშვიდი და ბედნიერი რა დაგემართათ ხალხო
-შენ რაღაც ამ ბოლო დროს აღარ წუწუნებ ალქაჯ უფროსზე
-შეიცვალა ...
-ხო აშკარად აღარ ჰგავს ალქაჯს. ახლა ერთადერთი ალქაჯი ირგვლივ ის ნინია
-ნინონი ჰქვია იცი?
-სახელიც როგორი ეგზოტიკური აქვს... ნინონი - ცოტნემ გაიცინა და გიორგიმ თვალები აატრიალა
-რა სახელია ნინონი
-ნუ ახლა როგორც ქართველი მამაკაცების ნახევარს ჰქვია გიორგი ისე არ არის
-ყველას რომ ჰქვია და შენ მაინც გამოირჩევი ეგაა მნიშვნელოვანი. ახლა კი წამოხტი ჩემო ულაყო და ვიცინოთ ცოტა
-გაჭენებაც ხომ არ გინდა გიგჩოო?საწოლში კი შემომიგორდი და მეთქი რ აუნდა
-გადაშენდი აქედან... ხელი არ დამაკარო თორე ვიკივლეეებ- უცებ ხტება საწოლიდან და მეც მივყვები
-მოდი ჩემთან ჩემო გიჟო
-მოიცა რატო უნდა ვიცნოთ?
-ერთი ქალბატონის დასჯას ვაპირებ
ეზოში რომ ჩავედით ჯერ კიდევ მეძინა. ყველანი მშვიდად მივირთმევდით ჩვენ წილ საუზმეს. ნია და ნიკოლოზი არ ჩანდნენ, ლიზიკო ისევ ღელავდა. თაი მშვიდად საუბრობდა ნინისთან და მარიამთან ერთად.
ყველამ ტბაში შესვლა გადავწყვიტეთ. ნინიმ კამერა გამოაცინა და ნაპირზე დარჩა . ფოტოებს იღებდა და იცინოდა უცებ რომ ჰკრა ხელი გიორგიმ და პირდაპირ ჩაეშვა ტბაში . ხის მოაჯირს დაეყრდნო ბატონი და ზემოდან უყურებდა. კარგად ვერ ვარჩევდი ხმას ,მაგრამ გავიგე როგორც დაიყვირა ნინიმ ცურვა არ ვიციო და გიორგისაც ფიქრის დრო სად ჰქონდა ,მარტივად მოტყუვდა და თავით გადაეშვა გოგოს“გადასარჩენად“
-ჩემო პრინცო როგორი კარგი ხარ ხედავ? ჩემ გამო სულ მთლად გაიწუწე - ფართხალი შეწყვიტა ნინიმ და მისკენ გაცურა ხელები ყელზე მოხვია და ლოყაზე აკოცა
-მოგკლავ! - ისე იღრიალა მე კი არა ყველამ გავიგეთ.მერე ხელი ჩაავლო და ამოათრია ზემოთ
-რას აკეთებენ...
-დახოცავენ ესენი ერთმანეთს..ხო არ დავბრუნდეთ
-შეეშვით დამიჯერეთ თორემ ჩვენც მიგვაყოლებს- ცოტნემ გაიცინა და წყვილს გახედა- გათბებიან და ჩამოვლენ
...
გიორგიმ როგორც კი გაყინული წყლიდან მიწაზე დააბიჯა ფეხი მაშინვე თავისკენ მიიზიდა ნინი და მხარზე გაიდო
-რას აკეთებ... გიორგი ! ხომ არ გავიწყდება რომ ხელი მკარი
-რადგან ასე ვერ გადაგიხადე ქურდობისთვის სხვა გზას ვიპოვი...რამეს ისეთს რაც ისედაც გინდა
-რა მინდა... მე მე რა მინდა გიორგი სად მიდიხარ.თავბრუმეხვევა ასე ჩქარა ნუ მიდიხარ. შენი საჯდომი ამ ხედიან უფრო მიმზიდველი მეჩვენება იცი?
-მე იგივეს ვერ გეტყვი...შენი საჯდომი ყველა ხედიდან ერთნაირია
-უნდა გაგაფრთხილო რომ ბევრი არაფერი მაცვია და ჩემ ოთახში თუ არ შემიყვან მომიხდება სხვა შენთვის უინტერესო ნაწილები გაჩვენო
-საერთოდ არაფერი გაინტერესებს? სულ არაფერი? იქნებ და რას გიპირებ- ოთახში შეაგდო და ისევ ჩაავლო ხელი- რა გინდა ჩემგან მითხარი...რა ჯანდაბა გინდა .რა ნახე ისეთი რაც შენი მილიონებით ვერ იყიდე- ტანზე მიკრული მაისური მოიშორა და ძირს დააგდო .სულ მთლად გალურჯებოდა ტუჩები ორივეს, გათოშილი სხეული უკანკალებდათ და წვეთებით დანამული კანი თანდათან ეყინებოდათ
-არ მეგონა პატარა ბავშვივით თუ მოიქცეოდი...უფრო სერიოზულ ქცევას ველოდი . ასე მარტივდება ყველაფერი - წყენა არ შეიმჩნია და კარისკენ წასვლა სცადა. ისევ უკან დააბრუნა გიორგიმ
-არსად წახვალ! არ ვაპირებ ამ ყველაფრის გაგრძელებას. შენთან თამაშის სურვილიც კი არ მაქვს .უბრალოდ მარტივად მითხარი რა გინდა
-თუ არ მიშვებ აბაზანით პირველად მე ვისარგებლებ - ზურგი აქცია ,მოკლე კაბის ბოლოებს ხელი მოჰკიდა და ძალიან მარტივი მოძრაობით მოიშორა სხეულიდან. მხოლოდ ლურჯი საცვალი ეცვა . დახორკლილი კანი, წყლის წვეთები ასე ნელა რომ გადაადგილდებოდნენ ისე კარგად ჩანდა რომ გიორგის წამით სუნთქვა შეეკრა. მალე შიშველი ზურგი ყავისფერმა თმამ დაფარა -თუ ძალიან გცივა შემიძლია გაგინაწილო -უცებ შებრუნდა და სულ მთლად გამოაშტერა გიორგი
-ეგ გინდა? ამდენი თამაში რა საჭირო იყო - თავი მაქსიმალურად შეიკავა და მისკენ დაიძრა. ხედავდა როგორ ეცვლებოდა გამომეტყველება მაგრამ არ ჩერდებოდა - ჩემი გამოწვევა და ნერვებზე თამაში საჭირო არ იყო
-თუ გეტყვი რომ არ მინდა ?
-არა? დარწმუნებული ხარ რომ არ მატყუებ? - სხეულზე აიკრა და თითები ზურგზე აასრიალა-არ გინდა რომ მოგეფერო და ეს გაყინული სხეული გაგითბო
-შენს სურვილებს მე ნუ მაბრალებ
-რაღაც არ მახსოვს მე დაგდევდე უკან . ორივემ კარგად ვიცით რა გვინდა ...მე კი მხოლოდ ჩემ სურვილებს ვასრულებ და მომიტევე, მაგრამ მამიკოს გათამამებული გოგონები რომლებსაც თავი გამორჩეული ჰგონიათ არ მიზიდავენ . შეგიძლია წახვიდე -სწრაფად მოშორდა და სააბაზანოში შევიდა.
საძინებელში დაბრუნებულს ნინი საწოლში დახვდა, საბანში გახვეული იჯდა ხელში ფოტოაპარატით რომელიც საიდან გააჩინა არავინ იცის და ფოტოებს უღებდა პირსახოცშემოხვეულ გიორგის
-ნამდვილი პარაზიტი ხარ...მოუშორებელი პარაზიტი
-უფრო ხმამაღლა თუ იყვირებ კარგი იქნება მეტად დაგეჭიმება ძარღვები ყელზე და უფრო მიმზიდველი გახდები . შეგიძლია პირსახოცი მოიხსნა ნუ გერიდება - ფოტოაპარატს ისევ აჩხაკუნებდა და იცინოდა -მეჩვენება თუ მარჯვენა ხელზე კუნთებუ უფრო ნავარჯიშები გაქვს... დამატებითი ვარჯიში შეასრულე?
-ანუ გინდა მაგ ფოტო აპარატში ჩემი შიშველი ფოტოებიც გქონდეს? ღამით მარტო რომ რჩები ასე ირთობ თავს?
-რა იცი რომ უკვე არ მაქვს ...
-შენ ნამდვილად გიჟი ხარ თუ უბრალოდ არ გინდა ჩამომრჩე ... ყველა კომპონენტში
-მეჩვენება თუ ადამიანურად საუბარს იწყებ
-მას შემდეგ რაც დავრწმუნდი რომ არაფერი გაბნევს და გარცხვენს .აზრი არ აქვს უხამს სიტყვებს, გაშიშვლებას, პროვოკაციას არ წამოეგები და ისევ მე მომიხდება უკან დახევა პირვანდელ მდგომარეობაში გადავდივარ.
-ჩემ დაიგნორებას აპირებ?
-არაჩვეულებრივად გამომივა დამიჯერე- მას შემდეგ რაც ჩაიცვა კარადიდან მაისური აიღო და საწოლზე დააგდო-ჩაიცვი ! ნუ თუ არ გინდა რომ დერეფანში გახვიდე შიშველი
-გარეთ ცივა... ჟაკეტიც მომეცი . შავი...
-ახლა რა უნდა მაჩვენო როგორი თავხედი ვარ?
-არაფერს არ ვცდილობ ... ისე ვიქცევი როგორიც ვარ .თუ გგავარ ჩემი ბრალი არ არის -მაისური გადაიცვა და საწოლიდან წამოდგა -ასე გასვლას აზრი არ აქვს ხომ ხედავ
-მხოლოდ იმას ვხედავ რომ იმხელა საჯდომი გაქვს ვერაფერი ფარავს
-ჟაკეტს არ მომცემ? ნუ ღელავ არ დავჭრი მრთელს დაგიბრუნებ უკან
-ღმერთო რა აფსურდია... რაზე ვსაუბრობთ საერთოდ
-ნუ ბუზღუნებ სულ -ამჯერად გრძელი ჟაკეტი ჩიცვა და კარგად გაეხვია შიგნით. შემდეგ ლოყაზე აკოცა და წავიდა.
.....
-დედოფალო ახლა რა გეგმები გაქვს?
-ნორმალურად თუ დაჯდები და შუა ტბაში არ ჩამზირავ მოვიფიქქრებ რამეს ...
-მგონი მარტო ვართ ...
-სამაგიეროდ ყველა მხრიდან არაჩვეულებრივად ვჩანვართ... ზალიან მომწონს ეს ადგილი ისეთი შეგრზნება მაქვს რომ როგორაც არ უნდა იხმაურო მაინც სიმშვიდე იქნება.
-ახლა რომ გითხრა ეს ადგილი ასეთი ლამაზი არასდროს მომჩვენებია და შენი დამსახურებაათქო დამიჯერებ?
-ისე მიყურებ იძულებული ვარ კომპლიმენტად მივიღო, შეძილება მადლობაც გითხრა- გაიცინა და სათვალე ისევ ცხვირზე დაიკოსა. ისევ ფრიალა ყვავილებიანი სარაფანი ეცვა, თმები გაშილი ჰქონდა -დემეტრე
-გისმენ ...
-უკან უნდა დავბრუნდეთ და რომ მითხარი შენთან საუბარი მინდაო არ მეტყვი რა ხდება?
-მაინტერესებდა სასტუმრო ვინ დახურა შენ თუ ნატალიამ
-ნატალიამ... რა მნიშვნელობა აქვს?
-ფულის ტყუილად ფლანგვას და ჩვეულებრივი მოკვდავებისგან შორს ყოფნა ნამდვილად არ არის მნიშვნელოვანი.არც ის რომ თურმე ჩემი მეგობრები შენ დაპატიჟე აქ და ახლა სისულელე იქნება ორ დღიანი დასვენების ხარჯებზე საუბარი. სულაც რა მნიშვნელოვა აქვს იმას რომ მე ეს არ ვიცოდი და ახლა ამ საუბარსაც არ აქვს აზრი
-ეს საქართველოა ,ძალიან პატარა ქვეყანა სადაც უბრალო მომღერალს იცნობს ყველა და მე რომ ასე უბრალოდ ვსეირნობდე აქ ხვალ ყველა ჩვენზე დაწერდა გამოიძიებდნენ ყველა მათგანის ცხოვრებას და ათასი სათაური იქნებოდა. აქ კი ყველგან ჟურნალისტები იქნებოდნენ დასვენება კი ბუნებრიობას დაკარგავდა ,რადგან იმაზე ვიფიქრებდი სადმე აპარაცი არ იყოს ჩასაფრებული-თქო . გასაგებია რომ შენთვის უცნაური და მიუღებელიც კია ეს ქცევა,მაგრამ მე ასე უბრალოდ ვერ ვივლი ქუჩაშიც კი. დაცვა რომ არ წამომეყვანა დედაჩემს ერთი საათი ვარწმუნებდი და ვუხსნიდი რომ აქ თქვენთან ერთად არაფერი მემუქრებოდა . ჩემგან ნუ ელი ჩვეულებრივ ქცევას ,ჩემთან ერთად ისე ვეღარ იქნები როგორც ადრე ეს კარგად უნდა გაიაზრო ,რადგან უბრალოდ ჩემი სურვილი არ არის , ხვედრია.თუ სხვა არაფერი გქონდა სათქმელი დავბრუნდეთ ...აგრილდა უკვე ,მგონი იწვიმებს კიდეც - ღრუბლიან ცას ახედა და მერე ისევ მე გამომხედა- რამხელა პროგრესია ,მშვიდად ვისაუბრეთ
-ხომ შევთანხმდით ,რომ არ ვიჩხუბებდით. თუ მოგენატრება მითხარი გავიხსენებ ძველ დროს
-რომელ დროს
-ჩხუბისთავი რომ ვიყავი იმ დროს...
-ასე ნუ იცინი თორემ მართლა აღარ შემიძლია მოთმენა
-შენ ყოველთვის ეგრე ამბობ ,მაგრამ მშვენივრდ ითმენ
-მიწვევ?!
-მე? არავითარ შემთხვევაში.
ნაპირამდე რომ მივაღწიეთ მარიამს გადმოსვლაში დავეხმარე. ისე მოიღრუბლა აშკარად ძლიერი წვიმა გველოდა . ყველანი შენობაში იყვნენ ჩვენც იქეთ წავედით. ნიკოლოზი და ლიზიკოც გამოჩენილან. ნია ისევ არ ჩანდა ჰორიზონტზე.
-გიო ნინი სად არის?
-ალბათ თავის ოთახში ...
-ხომ კარგადაა?
-მოძალადეს ვგავარ გეთაყვა? - იკრიჭება გიო და მარიამს თვალებს უჟუჟუნებს.ისიც იცინის და მეორე სართულიზკენ მიდის
-ნინის ვნახავ და ჩამოვალ
-აუ რა ხდება? რა შუაშია ის გიჟი ნინიკო?
-ჩემო ლიზიკო რა ამბები გამოტოვე სად იყავი?
-ლუც..ბატონმა ნიკოლოზმა წამიყვანა საქმესთან დაკავშირებით ვსაუბრობდით. მომიყევით რა მოხდა
-არაფერი ისეთი ტბაში ჩავაგდე მერე მომატყუა ცურვა არ ვიციო მეც გადავხტი და მერე ნერვებმოშლილა ამოვათრიე იქედან
-ეგაა არაფერი? ვაიმე გაწუწულები რა კარგი სანახავები იქნებოდით რა დროს მივდივარ ხოლმე რაა ვიდეო მაინც ვერ გადაუღეთ ვინმემ? არც ფოტო? რა ხალხი ხართ
-ვიდეოებს თავად იღებს სულ და ამჯერად საკუთარ თავს ხო არ გადაუღებდა ..იმედია არ გაგვიცივდები ფისო - წამწამების ფახუნით ვეუბნები ის კი აშკარად არაა ლაპარაკის გუნებაზე,ანუ რაღაც საოცრება მოხდა ტბიდან ამოსვლის შემდეგ .
-ჩემი კარამელის გოგო რატომ არის ასე ჩუმად ? თაიი რა ხდება ასეთი ცეცხლოვანი ღამე გქონდათ წუხელ თქვენ ორს რომ ვეღარც ლაპარაკობ? - ისე უთხრა თაის თვალები გაუფართოვდა ,დაჩიმ სახე დამანჭა ეტყობა წელის ტკივილი გაახსენდა
-კი ნამდვილად ცეცხლოვანი იქნებოდა რამდენიმე მეტრით შორს რომ არ ყოფილიყო ჩემგან
-ოოჰ რა სულელები ვართ ზოგჯერ ქალები... ვინც უნდა გვყავდეს ახლოს იმას ვიშორებთ . ახლა კი ის მითხარით ერთ კარგ ქეიფს კახური ღვინის საშუალებით არ ვაპირებთ? აქედან ისე უნდა წამიყვანოთ რო არ დავთვრე?
-ჩვენი ლოთების კლუბს უერთდდები ანუ?- ცოტნემ გაიცინა და თვალი ჩაუკრა- ვნახოთ ერთი რისი თავი გაქვს
-ექიმებს ჩვენი მეთოდები გვაქვს ... რომ გაითიშები მერე დავიწყებ მე თრობას
-თრობა მომესმა? რესტორანში დავსხდებით და ვიქეიფებთ? ნამდვილ ქართველებთან ქართული ქეიფი ფაქტობრივად არ მინახავს და აანაზრაურებთ ამ ჩემს დიდ დანაკლისს?- ნინი მოვიდა და ჩემ გვერდით დასკუპდა -აბა დემჩიკ რომელი სვამს თქვენში ყველაზე ბევრს
-ახლა ჩემ გარდა ყველა უნდა დათვრეთ? საღამოს როგორ წავალთ -თაიმ წარბები შეკრა და დაჩის გადახედა რადგან მისი სახელი გააჟღერა გიორგიმ
-დამსახურებული ლოთი ბატონი გამომძიებელი დაჩია ახლა ერთი გენერალი გვაკლია აქ თორემ ის ნამდვილად ხარივით სვამს
-შენ სხვამ ყველაზე ბევრს? - თაიმ შეიცხადა და თვალები გაუფართოვდა-ლოთიც ხარ ყველაფერ სიკეთესთან ერთად?
-დემეტრე შენი თანაშემწე ზედმეტად ბევრს ლაპარაკობს თუ მე მეჩვენება- დაჩიმ გამომხედა
-ჩემი თანაშემწე შვებულებაშია და პასუხისმგებელი არ ვარ მის ქცევაზე
-რა დროს მაქციე ზურგი- ჩუმად მეუბნება და ძლივს იკავებს სიცილს- კიდევ კარგი ის არ თქვით რომ დალევის შემდეგ პატარა ენაჭარტალა სტუდენტების შეცდენა მიყვარს
-შენ... შენ დაჩიი !- უცებ დაიწყო თვალების ცეცება და ბოლოს ვერაფერი რომ ვერ მოიფიქრა გაბრაზებულმა წამოიძახა მისი სახელი
-რა საყვარლები ხართ პირდაპირ ვგიჟდები -ლიზიკო იცინოდა სანამ ნიკოლოზმა არშეხედა,ვერც მე გავიგე რა მოხდა ფაქტია რომ უცებ გაჩუმდა ,მერე ეშმაკურად აუციმციმდა თვალები და წამში საიდანღაც გაჩნდა ამირეჯიბის თავზე მთელი შეკვრა „პუდრი“ სახეც რომ შეუფერადდა და ზედ გადაწოლილი ლიზი შერჩა ხელში უნდა გენახათ მისი სახე
-ღმერთო ჩემო ეს რა დამემართა... როგორ ამიცდა ფეხი . არადა სააბაზანოში შესვლა მინდოა თავის მოსაწესრიგებლად ახლა რა წავისვა ...ისე გიხდებათ უკეთ გადაინაწილეთ სახეზე
-ელიზაბეტ - უცებ წამოიმართა და მისკენ დაიძრა. ნია ადგა და ხელი მოუჭირა მკლავზე
-წამოდი..მოგაშორებ მაგას
-რა ცუდი გოგო ხარ...- გიორგიმ სიცილი ვერ შეიკავა და მერე უცებ მოკუმა ტუჩები
-ვიციი - აკისკისდდა ლიზიკო და უკან დაბრუნდა- ე.ი ამ საღამოს ვთვრებით . ქალბატონი მარიამი არ შემოგვიერთდდება ალბათ
-არა რატომ... ვერ დავთვრები ,მაგრამ დავლევ მეც
-ნუთუ ... -ნინიმ ჩაიცინა და გიორგიზე გადაიტანა უცებ ზმერა- ბატონო გიორგი თქვენ როგორი სიმთვრალე გაქვთ
-ძალიან კარგად იცი ...
-ჩხუბს იწყებთ უმიზეზოდ და მეზობლებს ითვლით?
-ერთი ენაჭართალა ,მომაბეზრებელი გოგოს სიცოცხლის ბოლო წუთების დათვლა დავიწყო შეიძლება...
-უუჰ როგორ საშიშად ჟღერს ... დამბურძგლა აი ნახე სულ დამეხორკლა კანი -ხელი გასწია წინ და გაიცინა- ნეტა ვინ არის ის გოგო... ერთი კამერა ძლივს რომ გადაარჩინა გატეხვას?
-არა ის გოგოა თავიდან რომ ვერ ვიშორებ
-იქნებ კარგად არ ინდომებ
-ოოოო რა საინტერესო დიალოგია...პირდაპირ გიყურებთ და ვერ ვხვდები რომელი აჯობებს ბოლოს - ლიზიკომ დაარღვია მათი დილეა სანამ ჩვენ ვიცინოდით და ორივეს მოხვია ხელი .მათ უკან იდგა გადახრილი და იღიმოდა- მე თუ სწორად გავიგე ამ საოცარ გოგოს დააინტერესე და ახლა რა ეტაპზე ხართ ვერ ვიგებ...შენ თავს იფასებ თუ რა მაფიაა
-ლიზა მე მიკეთებ ამას? შენგან არ ველოდი მოღალატევ-გიორგი უცებ გადაერთო და ლიზასთან ერთად დაიწო სიცილი
-თავს მოვიკლავ და შენ ვერ გიღალატებ ჩემო საყვარელო - ლოყაზე მაგრად აკოცა და უცებ გასწორდა. ნაბიჯი უკან გადადგა ამ როს ნიკოლოზი გამოჩნდა საიდანღაც და ისე შეასკდა ორივემ ერთად დაიწყეს უკან სვლა.ლიზა კიოდა და ხელებს აფართხალებდა ,ნიკოლოზს იმდენჯერ მოარტყა ხელი კაცმა აღარ იცოდა თავიდ აეცვა თუ გაჩერებულიყო. ბოლოს ხელები გაუკავა და თავისკენ შეაბრუნა
-დამშვიდდი!
-ვაიმეე ეს რა იყო..ყველგან შენ როგორ უნდ აგადაგეყარო .რომ მოდიოდი სად მოდიოდი მეტი გზა ვერ ნახე?
-მორჩი ისტერიკას!
-კიდე მე მოვრჩე?- ჩუმად ეჩხუბებოდა მაგრამ მაინც კარგად ჩანდა. ნიკამ წელზე მოხვია მეორე ხელიც თავისკენ მიიზიდა და რაღაც უთხრა . მას მერე ლიზა მოშორდა და უკან დაბრუნდა.
ასე მორიგეობით იწყებდნენ კინკლავს და მიხაროდა , ძალიან მიხაროდა რომ მე და მარიამს ურთიერტობაში ეს ეტაპი არ გვქონია ამ ხარისხით. თუმცა უარესები იყო მისი დესპოტური ქცევის გამო.
რესტორანში მოგვიანებით ჩამოვედით. ყველაფეირ მზად იყო. სასიამოვნო მუსიკა,უგემრიელესი კერძები, ღვინო და მეგობრები. სხვა რა იყო საჭირო განწყობისთვის.
საუბარი ამჯერად მშვიდად მიდიოდა, ვსვამდით ვიცინოდით . შემდეგ ცეკვა დაიწყო ლიზამ და ცოტნემ. გიორგი ვერ იტანს ვალსს და მშვიდად იჯდა სამაგიეროდ ნინიმ არ მოისვენა ხელი ჩაავლო და დარეტიანებული წაიყვანა. ვხედავდი როგორი გაცოფებული სახე ჰქონდა ჩემ ბიჭს, მერე უცებ აიკრა სხეულზე ნინიკო და ხელზე გადაიწვინა.
-ძალიან კარგი დღეები გამოვიდა...შენი დამსახურებით- მარიამმა ლოყაზე მაკოცა და თითები ჩემს ხელზე აათამაშა- კიდევ კარგი ისინიც დაპატიჟე
-ხო ნამდვილად კარგად გავერთე...თუმცა უკეთესიც შეიძლებოდა. ზაფხულში გაგაოცებთ დედოფალო - მის ხელი უკეთ მოვიქციე ხელში და ცერა ხელის ზურგზე გადავუსვი .ისე მინდოდა მისი კოცნა,იმდენად მინდოდა რომ უკვე მეატასედ წარმოვიდგენდი
-მაგრამ მაინც დაძაბულები ხართ...ჩემი ძმა განსაკუთრებით და ვერ ვხვდები რა ხდება
-შენი ძმა სულ ეგრე არ არის?
-დემეტრეე
-რა ტყუილს ვამბობ? სულ ეგეთი სახით არ მოძრაობს?
-რას ერჩი დემეტრე?
-წამოდი ვიცეკვოთ... ასე მაინც ვიქნები ახლოს თორე აგივიდა ბოლი
-მე ? რა საზიზღარი ხარ - გაბრაზდა ვითომ,არადა სიცილს ვერ იკავებს. მოცეკვავე წყვილებს შევუერთდდით ,როგორც იქნა ჩემთან ახლოს იყო .
მხოლოდ მელოდიის ხმა , სიმშვიდე . განათებაც კი იცვლება, მეტად მყუდრო გარემო იქმნებ.
ყველაფერი წამში იცვლება, დაჩის ხმა მესმის ღრიალებს და ამას გასროლის ხმა ჰყვება. შენობას ესვრიან. ტყვიების ზუზუნი ისმის. უზარმაზარი ფანჯრები მიყოლებით იმსხვრევა. მხოლოდ იმას ვახერხებ რომ სწრაფად დავიხარო და მარიამი ისეთ ადგილას წავიყვანო სადაც ტყვიის მოხვედრის საშიშროება არ იქნება. კივილის ხმა ისმის, ნიკოლოზი და დაჩი მაგიდებს აყირავებენ . გიორგის გოგონები ბარის უკან მიჰყავს და ხის დახლს მიღმა მალავს.
-იქ მიდი... არ გაინძრე გესმის? მარიამ ყველაფერი კარგად იქნება
-დემეტრე... რა ჯანდაბაა დემეტრე რას აკეთებთ
- ოხ როგორ არ მინდოდა დღეს ჩხუბი-ცოტნე იარაღს ტენის და დაჩის უყურებს- ძალიანაც ნუ იჩქარებენ ცოტა გავერთოთ
-არ ვიცი რამდენი არიან..
-ოთხი წინ და ხუთი უკან... სამიც მთავარი შემოსასვლელიდან მოდიან-ნია ჩნდება უცებ და იცინის -აბა ბიჭებო რომელი წამოვა ჩემთან ერთად შემოსასვლელისკენ?
-მალე ტყვიები გამოელევათ და სანამ შეცვლიან დრო გვაქვს ... მე იმათ მივხედავ .დემეტრე წამომყევი - დაჩი ამბობს და მეც უკან მივყვები -შეეცადე ფეხში ესროლო
-მოვახერხებ როგორმე ... ჩხუბი არ გამოვა ხო? არადა ასე ადრენალინი ნაკლებია
-ახლა ნუ გინდებათ ყველას თამაში ... რაც მალე მოვაგვარებთ მით უკეთესი. შენობაში თუ შევიდნენ პერსონალსაც საფრთხე ემუქრება და გოგონებსაც.
კედელს ვეფარებით . წინ მართლაც ხუთი კაცია .ავტომატებით ხელში . ბოლო ტყვიაც ვარდება და ჩვენი დროც დგება. მიყოლებით ეცემიან ძირს და შემდეგ უკანა მხრიდანაც ისმის გასროლის ხმა. რამდენიმეს ვურტყამ იარაღს შორს ვისვრი და შენობის უკან მივდივარ. ცოტნე დგას იარაღით ხელში სანამ მივალ ვხედავ რომ ტყვიები აღარ აქვთ . გიორგი ჩნდება და იარაღს ძირს აგდებს
-ოოო ახლა იწყება გართობა..აბა ბიჭებო ვის გინდათ პირველს იმათი ბედის გაზიარება? ვერ ვხვდები რას გულისხმობს და ინსტუქტურად მაღლა ვიხედები სახურავზე ფეხებშეკრული კაცია ჩამოკიდებული კაბელი ირხევა ის კი კედელს ენარცხება . ნია ჩანს მის ზემოთ და ნახტომით ეშვება
-მეც აქ ვარ ბიჭებო... ტყვიების გარეშე უფრო სახალისოა გეთანხმებით- პირდაპირ მიდის და ერთ-ერთს ურტყამს -დიდი დრო არ მაქვს მალე მოვლენ და შემიშლიან გართობაში ხელს - ფეხს ურტყამს და მოწყვეტით ვარდება ერთ-ერთი .
უკნიდან ვიღაც მიახლოვდება სწრაფად ვბრუნდები და იარაღს ვუმიზნებ. ნიკოლოზი მრჩება წინ
-არ ისროლო მე ვარ... ყველაფერი ცარიელია . გოგონები კარგად არიან ...ნია მორჩი თამაშს და წამომყევი
-კარგი ხო ...აჰა ბიჭებო თქვენ გიტოვებთ- ნიკოლოზს მიჰყვება
-ესენი მართლა თამაშობენ მგონი...
-ხო და ჩვენგან განსხვავებით ხსირად ერთობიან.
შენობაში შევდივართ. ყველაფერი ჩამცხრალი მგონია ,მარიამს ვეხვევი და თავზე ვკოცნი
-დამშვიდდი კარგად ვარ...
-იცოდი ხომ? იცოდით რომ მოვიდოდნენ
-დემეტრე წაიყვანე რა გთხოვ ... მალე სხვებიც მოვლენ. უკვე აქ თუ არ არიან და შენობის ისეთ ნაწილას გადაიყვანე სადაც ვერ მოაგნებენ
-სხვებიც? მოიცა ეს ყველაფერი არ იყო?- ნინი კივის და აშკარად ისევ პანიკაშია-სად არის პოლიცია თქვენ უნდა ებრძოლოთ აქ ამათ?
-დამშვიდდი და უბრალოდ დაუჯერე დემეტრეს
-არ ვაპირებ მშვიდად..როგორ ვიყო .შენ რომელი სპეცრაზმერი ხარ აქ ან ცოტნე ან დემეტრე ესენი არ ვიცი მე ..მაგრამ თქვენ ნამდვილად არ ხართ მიჩვეული მსგავს ამბებს და ეს გართობა აღარ არის უკვე და უბრალოდ ცემა ტყეპა
-ისტერიკას მორჩი და გოგონებს გაყევი ! გასაგებად ვამბობ თუ არა
ამ საუბარში ისევ ისმის მანქანების ხმა . ყველა ერთად დგას და ხმას ვერ იღებენ. თანამშრომლები პანიკაში არიან. თაი ჩანს შედარებით მშვიდად, ლიზა და მარიამიც კი შესინებულები არიან.
-ასე არაფერი გამოვა...ამატ მე წავიყვან და თქვენ მიხედეთ საქმეს -ნიიას ხმა მესმის და შემდეგ ყველანი მიდიან.
-ტყუილად მეგონა რომ ათ კაცს გამოგიგზავნიდნენ ხომ? ვინ ჯანდაბაა ასეთი
-სანამ თავად არ გამოჩნდება მანამ ვერაფერს ვიზამთ ამიტომ ვუცდი მის გამოჩენას...
-დაჩი დარწმუნებული ხარ რომ ღირს ბიჭების გაჩერება? ვიცი რა ნაბიჭვ... არ გამოჩნდება
-გამოჩნდება ! ჩვენ ორნი ერთად კიდევ დიდხანს არ ვეყოლებით ამიტომ მოვა
-ახლა აქ უნდა ვიყოთ? გავიდეთ თუ..
-დაველოდოთ
-რა?
-უბრალოდ დაველოდოთ. მშვიდად იყავით თქვენ არაფერს დაგიშავებთ ...სანამ თქვენზე გადმოვა ჩემებიც მოვლენ
-და თვითონ თუ არ მოვა ამდენ კაცთან აქ უნდა დამტოვო ტო? სანამ მოვლენ მანამ
-ცოტნე დამიჯერე ხომ შეიძლება არა?
-კარგი... მშვიდად ვარ .
-ნიამ ხომ იცის რაც უნდა გააკეთოს
-ნუ გეშინია ... იქ მხოლოდ თაი არ არის დემეტრე !- ნიკკოლოზი ეუბნება და აყირავებულ მაგიდას ეყრდნობა-ამდენ ხანს სად არის
-ბოლოს ყველაფერს რომ მომიყვებით თქვენ ორნი ხომ იცით - ორივეს ვუყურებ რიგ რიგობით .ისინიც მიყურებენ
-დამშვიდდი მარიამს არაფერი დაემართება -ორივე რომ მეუბნება მიკვირს. ნიკოლოზისგან თორემ დაჩისგან არაფერი მიკვირს.
ნაბიჯების ხმა მესმის,თან არაერთი და მალე მტელი დარბაზი ივსება . ამდენი შეიარაღებული კაცი ცხოვრებაში მხოლოდ ფილმში მაქვს ნანახი. მათ წინ ჭარარაშერეული კაცი დგას მტრული მზერით და ირონიაშეპარული ღიმილით .
-მუშკეტერები... თქვენ ორს ერთად ვინ შეგყრიდათ თუ არა მხეიძის ვაჟკაცი. სასიამოვნოა შენი გაცნობა ბატონო დემეტრე! საგონებელში ჩავვარდი თქვენ გამო ეს სამი მუშკეტერი რატომ უნდა მოვკლა?
-ამათ არ მოკლავ ... შენ მხოლოდ მე და დაჩი გჭირდებით
-არ მოვკლავ იმიტომ რომ მხეიძის გადამტერებას არ ვაპირებ. შენი მამიკო ცოცხალი აღარ არის და შემიძლია შენი გზიდან ჩამოშორება . აი ეს რომ მოვკლა სრულიად უდანაშაულო ,კარგად იცი რომ არ შემარჩენს მამამისი. რა გაიძვერა ხარ გამომძიებელო... გამაბი ხომ? ახლა აგდამირჩი მაგრამ სასამართლომდე ცოცხალი ვერ მიხვალ..კიდევ დიდი დრო მაქვს ყველაფრის გასაქრობად . ახლა კი დაგტოვებთ...
-ტყუილად დაიხევ უკან... აი იმ კამერას მიესალმეთ ბატონო ამირან
-ოხ შე ეს როგორ გაბედე ...
კიდევ აპირებდა რაღაცის თქმას სპეცრაზმი რომ შემოვიდა. არადა მეგონა პოლიციის დონეზე ვიყავიტ და თურმე სპეცოპერაციას გეგმავდა ჩემი გენიოსი ძმაკაცი. ისე უცებ აიყვანეს ყველანი აზრზე მოსვლა ვერ მოვასწარი. დაჩი გაქრა , უცებ გადაიქცა გამომძიებლად . ნიკოლოზმა კი ნიას დაურეკა და როგორც კი გავიგე მათი ადგილსამყოფელი პირდაპირ იქეთ წავედი. ახლა მარიამის ნახვის გარდა არაფერი მინდოდა, იმ გიჟს მერე დაველაპარაკები. გამომიყენა გენიოსმა...
მისი შავი თვალების დანახვამ ერთიანად დამამშვიდა და მომადუნა. ჩემკენ გამოიქცა და მომეხვია.
ვხედავდი როგორ მივარდა გიორგის ნინი. ლიზა და თაი ცოტნემ წაიყვანა . მე კი ჩემი დედოფალი წავიყვანე მანქანისკენ. მძღოლი მშვიდად მიდიოდა თბილისისკენ . მარიამს ჩემ მხარზე ედო თავი და თითებს ხელზე მიჭერდა
-აი ასე მშვიდად გავატარეთ კახეთში ორი დღე...
-შენ ხომ არ იცოდი ასე თუ მოხდებოდა...
-უნდა ველოდე აწი ყველაფერს.აქამდე მხოლოდ დაჩი მყავდა ახლა შენი ძმაც დაემატა და ხომ ხედავ რა ამბები ტრიალებს. მაპატიე რა... მაპატიე რომ დროულად არ გაგიშვი აქედან. ყველანი შეგასინეთ.ახლა სასამართლოზე გამოსვლა და დამატებითი საფრთხე ...
-ყველაფერი კარგადაა... ძალიან კარგად,რადგან საღ-სალამათი ხარ და უკვე ვიცით რომ შენი საყვარელი მამიკოს გამო აავინ მოგკლავს
-იცინით დედოფალო?
-სასაცილო აღარ არის? ამდენი ამბის სემდეგ ნააწრიც კი არ გაქვთ. კიდევ ბრაზობ დაჩიზე ... როგორ მოაწყო ბიჭმა ყველაფერი ხედავ?
-დარწმუნებული ვარ ყველაფერი წინასწარ იცოდა.იმიტომ იყო ასე მშვიდად
-და მაინც მშვენიერი შაბატ-კვირა გამოვიდა
-დასვენება იყო კი?
-ერთი კვირა დავისვენოთ მხოლოდ მე და შენ ... ტყვიების ზუზუნის შემდეგ აშკარად არ გვაწყენს განმარტოება- ჩუმად მეუბნება და ისევ მხარზე მადებს თავს-შენს დესპოტ უფროსს მე დაველაპრაკები ...
ვუყურებ და ვხვდები რომ იქ ,იმ მდგომაროებაში მხოლოდ მასზე ვფიქრობდი. არც ტაიზე ვრელავდი, არც ლიზიზე არც ნინიზე მხოლოდ ის ,მხოლოდ მარიამი იყო როგორც კი ფიქრს ვიწყებდი. მხოლოდ მისი დაკარგვის მეშინოდა, ეს ფაქტი მაგიჟებს. როგორი ადამიანი ვარ იქ ყველა ჩემი მეგობარი იყო მე კი მხოლოდ მასზე ვფიქრობდი ....
ვუყურებ და ახლაც მეშინია ...
გვიან ვიაზრებ მომხდარს და საშიშროებას.
სხვა დროს სულ ვერთობოდი, ტყვიაც რომ მომხვედროდა მაინც არ მადარდებდა და ბოლოს სასმელიტ ხელსი ვიდექი ბიჭებტან ერტად და ვერთობოდი. ახლა კი ვფიქრობ რა შეიზლება მომხდარიყო
კიდევ ერთი განსხვავებული გრძნობა რომელიც თან ახლავს ერთი ქალის გაღმერთებას,მისი დაკარგვის შიში...

დღეს დავწერე მთელი თავი და არ ვიცი რამდენად ემოციური გამოვიდა. ბევრი ვიბოდიალე ვიცი...დარწმუნებული ვარ ამ ყველაფრის გარეშეც გამოვიდოდა ,ისევ ძველ ისტორიებს დავამსგავსე ალბათ. მაგრამ ვეცდები მომდევნო თავები უკეთესი იყოს და ისევ დავუბრუნდე კალაპოტს.